5 minute read
Kinderboerderij De Bijlmerweide
EEn bIjzondErE plEK
Kinderboerderij De Bijlmerweide
Aan de rand van Amsterdam, op loopafstand van de fatgebouwen van de Bijlmer vind je het park Bijlmerweide met daarin de gelijknamige kinderboerderij. In de kleurrijke drukte van de Bijlmer in Amsterdam-Zuidoost vormt kinder- en zorgboerderij de Bijlmerweide een oase van rust.
tekst en foto's Janine Verschure
Die rust is betrekkelijk, want op het moment dat wij een kijkje komen nemen bij De Bijlmerweide is het zomervakantie.
Dat betekent dat er heel wat kinderen een bezoekje brengen aan de kinderboerderij en tussen kinderen en een oase van rust zit af en toe een wereld van verschil. Ellen Verweij, een van de twee beheerders van deze bijzondere plek én oud-student van Aeres Barneveld vindt het allemaal prima, totdat twee kleine onverlaten het nodig vinden om de eenden het water in te jagen. Als een van de jongetjes na haar eerste waarschuwing, nogmaals op een eend afrent, roept ze hem bij zich en levert hem af bij de medewerkers van de kinderopvang waar hij bij hoort. “Hoort er allemaal bij”, lacht ze. “Zelfs bij de leukste kinderboerderij van Amsterdam zijn er regels waar je je aan hoort te houden.”
nOOIT MEER wEggEgAAn
Ellen werkt al dertig jaar bij deze kinderboerderij en als we hier op een zonnige donderdagmiddag met haar rondlopen, begrijpen we helemaal waarom. Ze vertelt dat ze in haar jeugd één optionele droombaan had: ‘Iets’ met blindengeleidehonden trainen. “Dat is het dus niet geworden”, lacht ze. “Omdat het sowieso wel iets met dieren moest worden, ging ik in Barneveld naar school. Dat was een heel eind vanuit Amsterdam; een reis van twee uur met het openbaar vervoer. Toch heb ik nooit overwogen om in Barneveld te gaan wonen. Ik had al mijn activiteiten hier in de stad, gaf paardrijles aan gehandicapten op een manege in Amsterdam. Toen ik op zoek was naar een stageplek kwam ik hier terecht en ik ben nooit meer weggegaan.”
zORgBOERDERIj
Ellen is niet de enige werknemer die al zo lang werkt op de Bijlmerweide. Haar collega Reynier Meyjes is de kinderboerderij in 1984 begonnen en ook hij bleef. Ellen vertelt dat ze ook twee zorgcliënten hebben die al twintig jaar bij de kinderboerderij werken. “Dat zijn Martijn en Martin. Ik vind het werken met de mensen met een (verstandelijke) beperking echt een verrijking. Het feit dat we naast kinderboerderij ook zorgboerderij zijn is een extra verantwoordelijkheid en natuurlijk kost het soms tijd, maar je krijgt er ook veel voor terug. We vormen echt een team met onze cliënten.”
Reynier Meyjes en Ellen Verweij
Bekijk hier onze cursussen!
Aeres Training Centre Barneveld biedt verschillende opleidingen voor dierverzorgers en beheerders van kinderboerderijen. Bezoek onze website voor meer informatie.
Je vindt hier o.a. informatie over de opleidingen: • Dierverzorger kinderboerderij • Beheerder kinderboerderijen • Praktische dierverzorging kinderboerderijen • Hoefbekappen
Ellen vertelt dat er in Amsterdam 21 kinderboerderijen zijn, “maar dit is de grootste, en ik vind ‘m ook de mooiste. We vinden het belangrijk dat de kinderboerderij er netjes uitziet, daar besteden we veel tijd en aandacht aan, maar nog belangrijker is het dat mensen én dieren het hier naar hun zin hebben. Wij zijn geen zogenaamde ‘gemeenteboerderij’. Dat wil zeggen dat je je eigen plannen kunt maken en een behoorlijke mate van vrijheid hebt. Maar aan de andere kant betekent het ook dat je maar deels gesubsidieerd wordt. Wij hebben een klein budget, werken hier op zes hectare land met 2,4 fte en dat is af en toe best een beetje knokken. Momenteel hebben we echt te weinig medewerkers. Gelukkig hebben we ook een aantal vrijwilligers en werken we met stagiaires – onder andere van Aeres Barneveld. Ik ben echt trots op deze plek. We hebben goede verblijven, qua dierenwelzijn hebben we het prima voor elkaar, we hebben een uitgebreid educatief programma, zijn een erkend fokbedrijf van zeldzame rassen; we weten met weinig geld veel te bereiken.”
TEgEnwERkIng
Ellen gaf al aan dat het best een klus is om met de weinige fnanciële middelen die ze hebben, de kinderboerderij te laten draaien. “Juist omdat wij er zo veel werk van maken om ervoor te zorgen dat het er hier altijd netjes uitziet, denken mensen dat we volop hulp en geld hebben. Soms denk ik weleens: als we het zouden laten verslonzen, kregen we het fnancieel misschien wel gemakkelijker. Maar dat hebben we er natuurlijk niet voor over. Corona was een moeilijke tijd, onze subsidie was een aantal jaren daarvoor al omlaag gegaan en bedrijven haakten af. Gelukkig trekt het nu weer wat aan, zijn er weer bedrijven die ons komen helpen op klusdagen en zo. Een ander ding dat mij dwars zit, is het feit dat we vanuit de Partij van de Dieren binnen onze gemeente best wat tegenwerking ervaren. Hoewel zij ons ook fnancieel hebben ondersteund met extra verbeterpunten op het dierwelzijn, hebben zij een eigen visie van een kinderboerderij. Je mag niet fokken en verkopen, en dat terwijl het voor veel dieren juist heel goed en gezond is om jongen te krijgen. Wij hebben goed fokmateriaal, alle papieren, zijn aangesloten bij de fokverenigingen en zijn goed voor onze dieren. We fokken ook alleen met de dieren waar vraag naar is. Daarom doet het best zeer, die tegenwerking.”
nEuS In DE BOTER
Ellen vertelt dat haar opleiding in Barneveld een fjne tijd was. “Ik vind het nog steeds geweldig dat ik door mijn stage hier ben ingerold. Ik liep een tijdje stage bij Artis en wilde graag een stage met honden gaan doen, maar toen ik hier kwam werken dacht ik: dit is het wel.” Als we haar vragen of ze nog weleens droomt van een baan als trainer van blindengeleidehonden, zegt Ellen: “Dat blijft een mooi vak: werken met dieren én met mensen met een beperking, maar natuurlijk doe ik dat hier in principe ook. Het is hier hard werken en er zijn heus wel uitdagingen, maar ik realiseer me nog elke dag dat ik met deze baan behoorlijk met mijn neus in de boter ben gevallen.” ♦
