Willy Truye - Een onvolprezen kampioen

Willy Truye

Een onvolprezen kampioen ° Zwevegem 6 april 1934

Luc Vanassche – André Velghe

Samenstelling en redactie: Luc Vanassche, André Velghe Eindredactie en lay-out: André Velghe Uitgegeven in eigen beheer: juni 2008

Vorige uitgaven: ‘De politie van Groot-Zwevegem op de foto’ – deel 4 van de reeks ‘Zwevegem in oude foto’s’ – uitgave december 2000 (André Velghe & Luc Vanassche) ‘Knokke, ons dorp – deel 1: Het kerkelijk leven’ – uitgave 2003 (Luc Vanassche) ‘Knokke, ons dorp – deel 2: 100 jaar onderwijs’ – uitgave 2004 (Luc Vanassche) ‘Knokke, ons dorp – deel 3: Vinkenmaatschappij ‘Hoop op de toekomst’ – uitgave 2005 (Luc Vanassche & André Velghe) ‘Marcel Kint – De Zwarte Arend’ – uitgave september 2007 (Luc Vanassche & André Velghe voor Wielerclub Zwevegem Sport) Nog te verwachten: ‘Knokke, ons dorp – deel 4: Handel en nijverheid’ ‘Knokke, ons dorp – deel 5: Het verenigingsleven’

VOORWOORD Na het eresaluut aan Marcel Kint, alias ‘De Zwarte Arend’, zijn wij van oordeel dat ook de sportieve prestaties van Zwevegems oud-wielrenner Willy Truye eens opnieuw onder de aandacht mochten gebracht worden.

In dit boek proberen wij aan de hand van foto’s en krantenknipsels een overzicht te geven van de rennersloopbaan van Willy Truye, een van de betere renners uit zijn periode.

Daarnaast besteden wij ook aandacht aan de rennersloopbaan van de naaste familie van Willy, te weten zijn oudste zoon Antoon, zijn schoonzoon Ignace Planckaert en zijn kleinkinderen Baptiste, Edward, Emiel en Suzan Planckaert (kinderen van Ignace en Caroline Truye).

De teksten van de krantenknipsels werden overgenomen zoals ze destijds verschenen. Noch aan de taal, noch aan de grammatica en de schrijfwijze van de woorden werd gesleuteld of verbeterd om de tijdsgeest en de sfeer van weleer weer te geven. De foto’s die ingevoegd zijn bij de krantenknipsels zijn niet de foto’s die afgedrukt werden bij de publicatie van de artikels.

Met dank aan allen, die op eender welke wijze ook meehielpen aan de realisatie van dit boek (o.m.: door het aanleveren van teksten en foto’s) en aldus bewezen het werk een warm hart toe te dragen.

Een bijzonder woord van dank gaat naar Willy Truye zelf die bereidwillig meewerkte aan de verwezenlijking van dit boek.

Verder ook dank aan André Vervaecke uit Waregem voor het aanleveren van foto’s.

Het boek bevat nogal wat persoonsnamen en ondanks de grote aandacht die werd besteed aan de juiste schrijfwijze ervan, is de kans op fouten niet onbestaande. Wij willen dan ook aan diegenen, wiens naam toch verkeerd geschreven mocht blijken, vooraf onze verontschuldigingen aanbieden.

De auteurs

WILLY TRUYE

LEVENSLOOP Willy is geboren te Zwevegem op 6 april 1934. Zijn ouders waren Marcel (roepnaam Gustaaf) Truye en Madeleine Debaere.

Vader Marcel (Gustaaf) Truye was geboren te Eine op 26 oktober 1906 en overleed te Kortrijk op 8 februari 1947, zodat hij zijn zoon Willy nooit heeft weten koersen. Moeder Madeleine Debaere was geboren te Helkijn op 22 juli 1905 en zij overleed op 24 oktober 1978 te Kortrijk.

ca 1939 - Voor de woning in de Kappaertstraat - L-R: Godelieve Vandenbogaerde, Emelie Debaere, Clara Debaere, zus Marie-JosĂŠ met Willy aan de hand, moeder Debaere Madeleine en vader Truye Gustaaf

7

Willy had nog twee zussen Marie-José, geboren te Helkijn op 2 maart 1926 en MarieJeanne, geboren te Zwevegem op 6 juni 1946.

Marie-José huwde met Jeroom Vandenbogaerde (° Zwevegem 14 oktober 1922 en + Poperinge 19 mei 1947). Zij trouwde een tweede maal met Roger Dupont en overleed als weduwe te Nieuwpoort op 7 maart 1998.

Hij bracht zijn jeugd door op de wijk Kappaert en liep school op de wijk Knokke, op de Kappaert en in de gemeentelijke jongensschool in het centrum.

Neef René Breunig, Marie-Jeanne Truye en Willy Truye - foto genomen te Herseaux waar Marie-Jeanne woonde bij een tante (zus van moeder Madeleine) omdat moeder Madeleine als weduwe uit ging werken en niet zelf haar jongste kind kon opvangen.

ca 1942 - Willy Truye (links), Jacques Vanassche en Romain Verbeke in de Otegemstraat (tussen Blokkestraat en La Flandre)

1942 - Gemeenteschool Th. Toyeplein - 3de leerjaar - Per rij (voor naar achter in de klas) van links naar rechts: - Rij 1 - ? Reyntjes, ?Herman, ??, ??, ??, meester Gilbert Vanhoutte - Rij 2 – Roger Verbrugge, ??, Arnold Vanterwyngen, Walter Derycke, ??, directeur Gilbert Libbrecht - Rij 3 - ??, André Hostyn, Antoon Moreau, Frans Hostyn, ??, ??, ??, - Rij 4 – Jacques Toulouse, Willy Decnudde, Jan Vandekerckhove, Gaston Decraene, ? Derycke, ?? - Rij 5 - ??, Antoon Verschuere, Pierrot Vandewalle, Willy Truye, ??, Benoni Verstraete - Rij 6 - Jacques Catteeuw, Elie Vanhessche, Roger Spincemaille, Frans Eggermont, Frans Dewaegeneere, Frans Callens

8

1944-1945 - 5de leerjaar B - Gemeenteschool - Vooraan: Frans Eggermont, Willy Debaene, Willy Reyntjens, Jacques Catteeuw (met bord), Jan Vandekerckhove, Roger Spincemaille, Willy Meerschaert - Tweede rij: Wilfried Verschuere, ??, Roger Baert, Frans Dewaegeneere, Hugo Deprez , ? Degroote, Benoni Verstraete, Willy Decnudde, Walter Laperre - Derde rij: Frans Callens, Jules Demeyere, Walter Moreel, ??, Arnold Vanterwyngen, Willy Truye, Lionel Vandecasteele, ? Beyens, Arthur Vandewalle - Vierde rij: Daniël Claeys, Jacques Beunnens, René Demessemaeker, Walter Legrand, Eric Vandenbroucke, ??, Pierre Soens, André Beert, André Hostyn, ??, meester Marcel Verspaille

Op zijn veertiende, na het beëindigen van het schooljaar, begon hij te werken in het meubelbedrijf ‘De Barakke’ in de Avelgemstraat te Zwevegem, waar hij bleef werken tot 1956.

Zoals gebruikelijk in die tijd deden vele profwielrenners nog een job naast het koersen.

Zo bleef Willy in de winterperiode in de ‘De Barakke’ werken en ’s zomers koerste hij.

1950 - Personeel van de meubelfabriek 'De Barakke' - Alexander T'Joens, Roger Staelens, Frans Maes, ? Dubus, Raphaël Staelens, Lucien D'haene, Maurice T'Joens, Willy Truye, Celesta Detollenaere, Jozef Van Aerde, cafédienster ?, Erik Coopman, André T'Joens

9

1950 - Anzegem - tonnenkoers - onderbeginnelingen – linksachter Paul Vanhoutte, André Bossuit (met sjaal) Willy Truye – vooraan 2de van links André Vanhede

1950 - beginnelingen - L-R: Paul Vanhoutte, Wiron Naessens, Maurice Nottebaert, Willy Truye,Julien Debaere, ?? (vriendin van zus Marie-José), zus Marie-José Truye

1950 - beginnelingen - rechts vooraan: Willy Truye, midden achter: Dumortier, uiterst rechts: Wiron Naessens

1950 - Kooigem - Eric Dewitte, Wiron Naessens, Willy Truye

ca 1950 - L-R: René Breunig (neef van Willy), zus Marie-José Truye, Willy Truye en Paul Vanhoutte in de Vandevennestraat na een van zijn eerste overwinningen

1951 - Knokke (Zwevegem )- nieuwelingen 1 Peters, 2 Jozef Roger, 3 Willy Truye

10

Eind 1949 begon hij te koersen als onderbeginneling en met ‘hoge sturen’, wat betekende dat er op de fiets geen koersstuur mocht gemonteerd zijn. Hij deed dit samen met Abel T’Joens, Jef Planckaert, Roger Ysenbaert en Duhamel.

ca 1949 – Willy op de fiets die hij, mits wat opleg, bij fietsenhandelaar Georges Opsomer inwisselde voor zijn eerste koersfiets

1950 - Anzegem - tonnenkoers - onderbeginnelingen - Eric Dewitte (witte trui), André Bossuyt, Gerard Bossuyt, Willy Truye (met beker), ??, ??, en Wiron Naessens (zonder koerskledij)

1951 - Moen – onderbeginnelingen 1 Willy Truye, 2 Remi Deloof - links met baret: Cyriel Deschutter, tweede van rechts: Victor Vercoutere

1952 - Brussel - op de piste – Willy Truye en rechts Decraeye

In de Kappaertstraat - staand: Paul Vanhoutte, ??, Willy Truye, Roger Decoene, moeder Madeleine Debaere- gehurkt: Frans Eggermont, Romain Verbeke, Frans Labie

Moen - nieuwelingen - voorste rij: 2de van links Willy Truye met naast zich Eric Dewitte met de hand op Willy’s schouder

11

Zijn eerste koersfiets kocht Willy aan bij fietsenhandelaar Georges Opsomer aan de brug in de Otegemstraat te Zwevegem. Voor deze eerste koersfiets ruilde hij zijn gewone fiets in en moest hij nog een beetje opleggen.

1954 - Boudewijn Devos, AndrĂŠ Rosseel, Willy Truye

1951 - Moen – onderbeginnelingen 1 Willy Truye, 2 Remi Deloof

In 1950 begon hij bij de beginnelingen met 7 overwinningen en stapte dan over naar de nieuwelingen en behaalde nog 2 overwinningen. In 1951 en 1952 behaalde hij bij de nieuwelingen respectievelijk 7 en 15 overwinningen.

ca 1951 - Vanhoutte Paul, Vanhoutte Fernande en Willy Truye

ca 1952

Willy Truye met zijn chauffeur Roger Verbrugge

In 1953 behaalde hij bij de liefhebbers 13 overwinningen en 10 tweede plaatsen.

Van 17 maart 1954 tot 25 mei 1955 koerste hij als onafhankelijke met een overwinning in het Belgisch kampioenschap op 18 juli 1954 te Grand-Leez en de overwinning in de Ronde van Vlaanderen op 27 maart 1955 als hoogtepunten.

12

1952 - Avelgem - nieuwelingen - L-R: ??, ??, Willy Truye, ??, Paul Vanhoutte en Achiel Ruysschaert

Begin juni 1952 - Kortrijk (Marionetten) nieuwelingen - L-R: ??, Roger Vyncke, Laurent Dejonckere, Paul Vanhoutte (met hand aan fietszadel), ??, Frans Algoet (met baret), Willy Truye, André Vanhede, Julien Debaere (met pet), Renaat Vanhede, ??

1953 – Na een zege bij de liefhebbers - uiterst links Paul Vanhoutte, moeder Madeleine Debaere, Paula Verschuere, Julien Debaere, Willy Truye en vooraan zus Marie-Jeanne Truye

1953 – Na een zege bij de liefhebbers - vooraan: Cyriel Deschutter, ??, Paul Vanhoutte, Roger Verbrugge, Willy Truye, ??, ??

1953 - Willy Truye na winst bij de liefhebbers – links van hem: ? Baert (van deKappaert) en Paul Vanhoutte

1 maart 1953 - Clubkampioenschap Deerlijk Truye Willy (2e) en Planckaert Jef - in het midden: Charles Bafcop, sponsor van beiden, van wie ze jaarlijks een nieuwe fiets kregen die ze mochten afhalen bij Marcel Kint.

13

In zijn periode bij de liefhebbers en de onafhankelijken waren Roger Nuyttens en Roger Verbrugge zijn regelmatige chauffeurs.

Na deze twee grote successen werd hij door Fernand Cloet, voorzitter van KSV Deerlijk, waar hij aangesloten was en door sportjournalist Karel Van Wijnendaele aangeprezen bij Antonin Magne, sportbestuurder van Mercier.

In 1954 haalde Willy Truye vier zeer belangrijke onderscheidingen: 1. kampioen van België 2. winnaar van het regelmatigheidscriterium Les Sports 3. winnaar van het regelmatigheidscriterium Huret 4. meeste overwinningen

18 juli 1954 - Grand-Leez - Kampioenschap van België voor onafhankelijken - L-R: Richard Verspaille, Vandekerckhove (BWB-afgevaardigde), Roger Nuyttens (met hoed), Willy Truye en Paula Verschuere, Fernand Cloet (voorzitter SV Deerlijk), moeder Madeleine Debaere, Achiel Ruysschaert en vooraan Marie-Jeanne Truye

Na het behalen van de Belgische titel bij de onafhankelijken op 18 juli 1954 te GrandLeez werd Willy te Zwevegem gehuldigd als een held. Op 31 juli 1954 te 18u30 werd Willy aan zijn woning opgehaald en in een open wagen, bestuurd door Roger Nuyttens en eigendom van burgemeester Leon Bekaert, onder massale belangstelling door de gemeente gereden. Een eerste halte werd gehouden aan café Valkenburg van oudwereldkampioen Marcel Kint. Vandaar ging het naar het gemeentehuis waar hulde werd gebracht door burgemeester Bekaert, B.W.B.-afgevaardigde Vandekerckhove, Gomar Caes voor W.C. Zwevegem Sport, secretaris Cappon van K.S.V. Deerlijk, uit naam van de kampioenenformatie van Fernand Cloet waar Willy deel van uitmaakte en tenslotte een woord van dank dat uitgesproken werd door de heer Carlos Carton, secretaris van de supportersclub uit naam van de renner, zijn familie en de club. Na de receptie op het gemeentehuis ging het in stoet naar het monument van de gesneuvelden op het Th. Toyeplein, waar de Belgisch kampioen onder het spelen van het vaderlands lied bloemen neerlegde. Vandaar vervolgde de stoet zijn weg om te eindigen in het supporterslokaal.

14

31 juli 1954 - Huldiging van Willy Truye na het behalen van de titel van kampioen van België bij de onafhakelijken te Grand-Leez op 18 juli 1954

Chauffeur Roger Nuyttens, zus Marie-José Truye, zus Marie-Jeanne Truye, moeder Madeleine Debaere en Willy Truye in de auto van burgemeester Leon Bekaert. Op de foto ook politiecommissaris Pille Roger.

Voor café Valkenburg van Marcel Kint

Op weg door de voortuin van het gemeentehuis

Ontvangst aan het gemeentehuis door burgemeester Bekaert, schepen Joseph Vandevelde, gemeentesecretaris Jeroom Claeys en BWBafgevaardigde Vandekerckhove

Heildronk met burgemeester Bekaert

Naast auto: Arthur Vanlancker (verantwoordelijke voor de piste te Moen), Willy Truye, zus Marie-José truye en chauffeur Roger Nuyttens

15

Willy legt bloementuil neer aan het monument der gesneuvelden onder het spelen van het Belgisch volkslied

Cyriel Deschutter (op de ladder) en Julien Dejonckere versieren het huis van Willy Truye na het behalen van de nationale titel bij de onafhankelijken

Willy met zijn kampioenentrui

Schepen Joseph Vandevelde op bezoek bij Willy na het behalen van de nationale titel bij de onafhankelijken

L-R: Roger Nuyttens, moeder Madeleine Debaere, zus Marie-Jeanne, Willy Truye en Maurice Casier (voorzitter Wielerclub Zwevegem)

16

17

Augustus 1954 - Aandenken van 't gebuurte aan kampioen Willy Truye - 1 Rommens André, 2 Naessens Florimond, 3 Eggermont Petrus, 4 Vercaemst André, 5 Planckaert André, 6 Verspaille Richard, 7 Debels René, 8 Verfaille Joseé, 9 Deschenck Antoon, 10 Vermaete Jozef, 11 Ruysschaert Jacques, 12 Terras Gerard, 13 Vandemeulebroucke Albert, 14 Dejonckere Laurent, 15 Clement Maurice, 16 Deschutter Cyriel, 17 Terras ?, 18 Nuyttens Roger, 19 Impe Frans, 20 Devos Albert, 21 Eggermont Cyriel, 22 D'Hoop Denise, 23 Vermeulen Gerard, 24 Algoet Frans, 25 Deschutter Joël, 26 Ameye Etienne, 27 Vuylsteke Francine, 28 Maertens Madeleine, 29 Vermeulen Roger, 30 Ovaere Martha, 31 Verhaeghe Maria, 32 Clement Cecile, 33 Lambaere Cyriel, 34 Balcaen Martha, 35 Vuylsteke Gerard, 36 Vanhessche Gabriëlle, 37 Debels ?, 38 Debels Gaby, 39 ? Romanie, 40 Debels ?, 41 Decuypere Clara, 42 Prevost Gerard, 43 ??, 44 Ovaere Madeleine, 45 Lapeau Joseé, 46 Debaere Madeleine, 47 Truye Willy, 48 Truye Marie-Jeanne, 49 Beuselinck Zoë, 50 Impe Roger 51 Vancauwenberghe Simonne, 52 Vanoverbeke Marie-Louise, 53 Vanovertveldt Pierre (dooppeter van Willy, woonde in Frankrijk), 54 Moreels Noëlla, 55 Lambaere Nicole, 56 Planckaert Raïs, 57 Vancauwenberghe Aimé, 58 Loosveld Gerard, 59 Ruysschaert Achiel, 60 Debaere Albriek, 61 Vanhede Maurice, 62 Carton Carlos, 63 Lepeer Gabriël, 64 Terras Jérome, 65 Decoene Walter, 66 Vermeulen Andrea, 67 Devos Marie-Jozef, 68 ?? (meisje van Kortrijk), 69 Dekeyser Eddy, 70 Nuyttens Eddy, 79 Vandorpe Rosette (moeder van Eddy), 71 Mestdagh Julia, 72 Vandemeulebroucke Willy, 73 Vercaemst Ivan, 74 Vandemeulebroucke Rosanne, 75 Verfaille Antoon, 76 ??, 77 Carton Linda, 78 Planckaert Ignace

31 juli 1954 - Gulden Boek van de gemeente Zwevegem - huldiging als kampioen van BelgiĂŤ voor onafhankelijken

18

27 maart 1955 - Ronde van Vlaanderen voor onafhankelijken – Winnaar Willy Truye met Staf Huyskens die derde werd

In mei 1955 nam hij de stap naar de beroepsrenners en trad in dienst bij Mercier waar hij bleef tot 1959. Op zijn tijd bij Mercier blikt Willy tevreden terug. Hij reed voornamelijk in Frankrijk doch hij werd door zijn werkgever steeds correct en op tijd betaald.

Sportbestuurder Antonin Magne was een gewaardeerd maar zonderling man. Hij bezat de gave van het pendelen en hij nam na elke wedstrijd zijn renners apart om te peilen naar hun fysieke paraatheid. Zo stelde hij vast dat de ene sukkelde met ijzertekort in het bloed of dat er wat anders schortte. Magne had altijd en voor alles een remedie want hij was ook nog kruidendokter. Zo kreeg de ene druppels uit de zwarte fles, de ander een lepel uit de groene of de blauwe. Er zaten daar bijzonder vieze drankjes bij en naar Willy vertelt werd er wat afgelachen als er een 'slachtoffer' uit de bus rolde, die dan een of ander drankje moest innemen.

In 1960 reed hij voor Flandria Wiel’s, in 1961 voor Wiel’s Flandria en in 1962 voor Bertin Porter.

Toen Willy in 1956 deelnam aan de Grote Prijs Marcel Kint te Zwevegem werd hij uit de wedstrijd genomen wegens ongeoorloofde bevoorrading. Hij had een drinkbus aangenomen van zijn lief Paula.

In het peloton had Willy de bijnaam van ‘de lepen’, omdat hij veelal mee wist te springen in de juiste ontsnapping ook op momenten dat men hem in het koersgebeuren nog weinig of niet had opgemerkt.

Willy Truye werd vrijgesteld van militaire dienst omdat hij kostwinnende zoon was.

Moeder Madeleine was weduwe en er was nog zijn minderjarige zus Marie-Jeanne. Hij moest daarvoor wel vijf jaar thuis blijven als kostwinnaar.

19

December 1958 - CRS Brussel - Foto genomen bij de herkeuring voor de militaire dienst na een vrijstelling of afkeuring - allen werden afgekeurd of definitief vrijgesteld - 1 Jozef Algoet, 2 Stefaan Deslee, 3 Erik Manderick, 4 Gerard Pot, 5 Willy Truye, 6 Thomas Verhaeghe, 7 Jerome Bossuit, 8 D'Haese Adriaan (St. Lodewijk), 9 ? Demeyere, 10 Eric Vanassche, 11 Germain Mullie

Op 25 oktober 1957 trad Willy in het huwelijk met Paula Verschuere, geboren te Zwevegem op 5 juli 1935. Uit hun huwelijk zijn vier kinderen geboren: Antoon: ° 1959, Caroline: ° 1961, Peter: ° 1970 en Dieter: ° 1972.

Na hun huwelijk ging het jonge koppel inwonen bij Willy’s moeder in de Vandevennestraat, waar Willy reeds in 1957 begon met fietsherstellingen.

Willy Truye met zus Marie-Jeanne, moeder Madeleine Debaere en echtgenote Paula Verschuere voor hun café 'De Zwaan'

20

In café 'De Zwaan' - L-R: André Vanheede, reporter ?, ??, ??, Noël Kerckhove, Maurice Claessens, Paula Verschuere (echtgenote Willy), ??, ??, Willy Truye, ??, ??, ??, ??, ??

21

25 oktober 1957 - Huwelijk van Willy Truye met Verschuere Paula

In de kerk tijdens huwelijksplechtigheid van Willy Truye en Paula Verschuere - eerste rij: Emiel Casier, Norbert Vantieghem, Gomar Caes - daarachter: Michel Van Aerde, Julien Schepens, Claude Vermaut, Lucien Demunster, Norbert Decaluwé, Jef Planckaert, Eric Myny, Frans Blomme, Carlos Carton, Jackie D'haene, Achiel Ruysschaert

In april 1958 nam hij met zijn echtgenote Paula café ‘De Zwaan’, in de Kortrijkstraat te Zwevegem, over. In 1962, op het einde van zijn wielrennersloopbaan, startte hij dan naast het café een fietsen- en bromfietshandel en deed hij ook wat verzekeringen.

In café ‘De Zwaan’ werd in 1967 de wielertoeristenclub ‘De Zwaantjes’ opgericht, die tot vandaag nog steeds actief is. Hun huidige lokaal is café Uilenspiegel te ZwevegemKnokke.

In november 1969 verhuisde hij zijn zaak dan naar de Avelgemstraat, waar hij zich beperkte tot de fietsenhandel en –herstellingen. Hij baatte deze zaak uit tot eind 1994 en in januari 1995 werd de zaak overgelaten aan de oudste zoon Antoon, die tot vandaag nog steeds de zaak uitbaat.

Sinds januari 1995 woont Willy met zijn vrouw Paula op een appartement in de Otegemstraat vlak naast en met zicht op het gemeentehuis en het gemeentepark.

2007 - Willy Truye met echtgenote Paula Verschuere

22

6 april 2008 – Willy ontvangt een fles champagne van de wijkburgemeesteres Fanny Vancauwenberghe bij de doortocht van de Ronde van Vlaanderen te Zwevegem-Knokke

19 juli 1953 - Moen - piste – liefhebber

1953 - Willy Truye als liefhebber met de trui van Marcel Kint

1955 - 1959 – Mercier

1961

1962 - Bertin - Porter 39

23

1975 - Wielertoeristen 'De Zwaantjes' te Lourdes - L-R: Rosette Hostens (vrouw van Nestor Vanassche), Frans Dufour, Lucien Detremmerie, Ludwig Wittevrongel, Frans Seys, Freddy Baert, Remi Manderick, Antoon Planckaert, Raphaël Laverge, Valère Lefevre, Henri Casier, Antoon D'Haene, Nestor Vanassche, Romain Verbeke, Willy Vanwijnsberghe, E.H. Verhelst

Op 19 oktober 2007 vierden Willy en zijn vrouw Paula hun gouden huwelijksverjaardag en werden natuurlijk ontvangen op het gemeentehuis.

Willy’s grootste ontgoocheling was wel dat hij tot twee keer toe reserve was voor de Tour en nooit werd geselecteerd. In die tijd werd de Ronde van Frankrijk nog verreden met landenploegen en per land werden slechts twaalf renners afgevaardigd. Zodoende kon hij die droom nooit realiseren. Een tweede grote teleurstelling was zijn val in Nazareth op 15 september 1962 waarbij hij zijn schouder brak wat meteen bijdroeg tot zijn besluit om ermee te kappen als beroepsrenner en verder te gaan als fietsen- en bromfietsenhandelaar.

24

25

19 oktober 2007 - Ontvangst op het gemeentehuis ter gelegenheid van het gouden huwelijksjubileum van Willy Truye en Paula Verschuere 1 Olivier Planckaert, 2 Killian Truye, 3 Dieter Truye, 4 Ignace Planckaert, 5 Bea Vandeweeghe, 6 Baptiste Planckaert, 7 Anke Vanoutrive, 8 RenĂŠ Breunig, 9 Simonne Vancauwenberghe, 10 Simonne Lasuy, 11 Gilbert Cooleman, 12 Peter Truye, 13 Andres Vandenborre, 14 Ann Cosaert (schepen), 15 Dirk Desmet, 16 Vanessa Vervaecke, 17 Aurelie Paepe, 18 ALexien Truye, 19 Elke Planckaert, 20 Claude Vanwelden (burgemeester), 21 Caroline Truye, 22 Benjamin Demeire, 23 Luc Vanassche, 24 Marie-Jeanne Truye, 25 Ivan Nys, 26 Antoon Truye, 27 Willy Bulcaen (schepen), 28 Marianne Christiaens, 29 Dirk Vanluchene (schepen), 30 Marc Claeys, 31 Isabelle Degeselle (schepen), 32 Pascal Maertens, 33 Gerard Amelynck, 34 Eliane Spincemaille (schepen), 35 Edward Planckaert, 36 Suzan Planckaert, 37 Paula Verschuere, 38 Alessio Truye, 39 Willy Truye, 40 Jari Truye, 41 Emiel Planckaert, 42 Lisa Truye, 43 Maxim Truye

PALMARES VAN WILLY TRUYE - 1950 TOT 1962 Willy begon in 1950 als op zestienjarige leeftijd als onderbeginneling wielerwedstrijden te betwisten 1949 (onderbeginnelingen): hier werd nog gereden met ‘hoge sturen’ d.w.z. zonder koersstuur 1950 (onderbeginnelingen): 7 overwinningen

1950 - Koers van Vichte - hier in Ingooigem aan de 'gekraakte nek' - Willy Truye (3de van links) 1950(nieuwelingen BWB): 2 overwinningen 1951 (nieuwelingen BWB): 7 overwinningen (teruggevonden uitslagen) 25 maart – Izegem: 5e 29 juni – Otegem: 19e 30 juli - Moorsele: 3e 12 augustus – St. Lodewijk (Deerlijk): 13e

1952 - Vichte - 1 Truye, 2 Peters, 3 Legrand, 4 Planckaert, 5 Vanneste 26

15 augustus – Vichte: 12e 25 augustus – Ronse: 6e 2 september – Lauwe: 7e 30 september – Vichte: 3e 9 oktober - Kuurne: 3e 1952 (nieuwelingen BWB): 15 overwinningen (teruggevonden uitslagen) 2 maart – clubkampioenschap: 12e 23 maart – Deerlijk: 6e 1 mei – Moen: 1e 4 mei – Zwevegem: 2e (winnaar Henri Vanneste) 5 mei – Zwevegem: 6e 11 mei – Zwevegem: 1e 2 juni – Izegem: 1e 22 juni – Avelgem: 1e 23 juni - St.Denijs – Helkijn: 1e 25 juni – Staden: 1e 29 juni – Otegem: 2e 30 juni – Kruishoutem: 1e 1952 (liefhebbers vanaf 1 juli) 22 juli – Drongen: 2e (winnaar Noël Malfait) 24 juli – Klemskerke: 2e (winnaar Edward Thoen) 31 juli – Boezinge: 11e 8 september – Anzegem: 12e 1953 (liefhebbers): 13 overwinningen , 10 tweede en 5 derde plaatsen ??? – Zerkegem: 1e

1953 - Zerkegem 1 maart - Clubkampioenschap SV Deerlijk: 3e 8 maart - Rollegem-Kapelle: 4e 26 maart – Haaltert: 12e 5 tot 9 april - Ronde van West-Vlaanderen: 1e rit: 8e, 2e rit: 13e, 3e rit: 20e,4e rit (tijdrit): 30e, 5e rit: materiaalpech en opgave - Stond 11e in het algemeen klassement.

27

12 april – Lauwe: 1e 26 april – Deerlijk: 2e 2 mei - Templeuve: 3e 3 mei – Zwevegem: 4e 7 mei - Hooglede 1e

7 mei 1953 - Hooglede – liefhebbers - 1 Truye, 2 Jacob, 3 Deblaere, 4 Verbeke 102 vertrekkers 9 tot 17 mei - Ronde van België: 1e rit: 64e gelijk, 2e rit: 12e, 3e rit: 19e, 4e rit: 7e, 5e rit: 40e, 6e rit: 28e, 7e rit: 5e – eindstand: 15e 24 mei – Moen: 1e 31 mei – Desselgem: 1e 1 juni – Wakken: 1e 7 juni - Kortrijk-Poperinge: 4e 8 juni – Otegem: 1e 15 juni – Ardooie: 2e 20 juni – Waregem: 1e 22 juni – Waregem: 2e 26 juni – Waregem: 1e 28 juni - Roeselare (Kampioenschap van West-Vlaanderen): 10e 30 juni - St. Eloois-Vijve: 3e 2 juli – Jonkershove: 2e 5 juli - Deerlijk (Kampioenschap .van België): 10e 8 juli – Ieper: 4e 12 juli – Harelbeke: 3e 14 juli – Celles: 2e 19 juli – Op de velodroom te Moen: A: ploegkoers met Jef Planckaert: 1e, B: afvalling: 1e 21 juli – Oudenaarde: 5e 23 juli – Klemskerke: 11e 27 juli – Izegem: 2e 29 juli – Veurne: 7e 2 augustus - Brussel-Heizel: 1e

28

8 juni 1953 - Otegem - liefhebbers - 1 Truye, 2 Indevuyst

26 juni 1953 - Waregem - liefhebbers - 8e zege van het seizoen voor Willy Truye door te winnen van Remi Lowie, Lucien Demunster, Buddy Demunster, Jef Planckaert, Marcel Mortier en Wille 29

2 augustus 1953 – Brussel-Heizel – 1 Willy Truye, 2 Armand Desmet 4 tot 6 augustus – Ieper: 1e rit: 12e, 2e rit: 4e, 3e rit: 6e – eindstand: 7e 9 augustus – Gent-Lauwe: 2e 11 augustus – Klerken: 6e 13 augustus - Lessen 2e 15 augustus – Izegem: 7e

14 september 1953 - Otegem – liefhebbers 1 WillyTruye, 2 Jef Planckaert, 3 Vanneste, 4 Bogaert 17 augustus - Moorslede 1e 18 augustus – Langemark: 7e 20 augustus – Hofstade: 5e 23 augustus – Emelgem: 7e 30

25 augustus – Helkijn: 3e 30 augustus - Brussel-Marke: 13e 1 september – Lendelede: 6e 3 september – Roeselare: 10e 14 september – Otegem: 1e 15 september – Desselgem: 1e 19 september – Komen: 10e 21 september – Tiegem - botste bij het ingaan van de laatste ronde op een auto met als gevolg opgave 24 september – Brussel - Interclubkampioenschap van België voor liefhebbers: 1e SV Deerlijk met Willy Truye als 2e 28 september - St.Denijs-Helkijn: 2e 1 oktober – Tielt: 11e 5 oktober – Zulte: 2e 1954 (vanaf 17 maart als onafhankelijke): 9 overwinningen, 5 tweede en 3 derde plaatsen 25 maart – Deerlijk: 13e gelijk.

28 maart - Gent-Wevelgem: 11e 4 april - Ronde van Vlaanderen: 8e 11 april – Schepdaal: 6e 24 april - Le Roeulx: 7e 26 april – Borgloon: 6e 1 mei - Luik-Charleroi-Luik: 5e 3 mei – Rosmeer: 6e 8 mei - St.Amand(Fr) (gemengd): 3e 15 mei – Liedekerke: 5e 16 mei - Heestert-Doornik-Heestert: 5e 23 mei – Meulebeke: 18e gelijk 29 mei – Impe: 7e 31 mei – Mechelen: 6e 4 tot 8 juni - Ronde van Elzas-Lotharingen (Fr): 1e rit: 13e, 2e rit: 10e, 3e rit: 20e, 4e rit: 6e, 5e rit: 7e,.algemeen klassement: 10e 10 juni – Tervuren: 5e 13 juni - Brussel-Luik: 6e 20 juni - Gits - Kampioenschap van Vlaanderen: 2e 22 juni – Zomergem: 1e 27 juni - Zwevegem-Knokke: 5e 28 juni – Wielsbeke: 2e 30 juni – Schriek: 16e 4 juli - Charleroi - Kampioenschap van Henegouwen: 6e 5 juli – Bavikhove: 7e 8 juli – Heusden: 2e 10 juli – Bossuit - Kampioenschap van West-Vlaanderen: 2e 13 juli – Hoegaarden: 3e 18 juli - Grand Leez Kampioenschap van België: 1e 20 juli – Drongen: 3e 21 juli – Ophasselt: 8e 23 juli – Buggenhout-Opstal: 6e 25 juli – Zomergem: 5e 26 juli – Denderbelle: 14e 31 juli - Marke-Aalst-Marke: 5e 31

18 juli 1954 - Kampioenschap van België voor onafhankelijken Willy draagt de trui van S.V. Deerlijk 1 augustus - Velodroom Pipaix - ploegkoers over 150 minuten met Jef Planckaert: 5e 4 tot 12 augustus - Ronde van België: 1e rit: 4e, 2e rit: 19e gelijk, 3e rit: 21e, 4e rit: 10e, 5e rit: 10e, rustdag, 6e rit: A (tijdrit): 5e, B (wegrit): 6e, 7e rit: 9e, 8e rit: 1e - algemeen klassement: 3e 16 augustus – Seneffe: 4e 22 augustus – Hoei (criterium): 5e 23 augustus – Haasdonk: 1e 25 augustus – Waasmunster: 22e 29 augustus – Meerle: 5e

28 september 1954 - Gooik - 1 Willy Truye 31 augustus - Merksem - Schaal Sels: 28e 2 september - St.Truiden - Ronde van Limburg: 9e 5 september - Lens - Omloop van de Dender: 1e 32

6 september – Uitkerke: 2e 8 september – Ronsele: 7e 12 september - Lembeek-Halle: 5e 14 september – Kruishoutem: 1e 17 september – Beernem (criterium) - Koers der 6 kampioenen: 4e 19 september – Puurs: 1e 23 september – Brussel - Nationaal interclubkampioenschap: S.V. Deerlijk: 2e, Willy Truye: 1e 25 september - Omloop Vlaamse gewesten - Brussel-Antwerpen: 5e 27 september - St.Laurens: 2e 28 september – Gooik: 1e 10 oktober - Parijs-Tours (profs): 42e Regelmatigheidscriterium der Vlaamse Provincies voor onafhankelijken: Willy Truye: 1e met 126 punten 1954 Viervoudig record van Willy Truye: 1. Kampioen van België 2. Regelmatigheidscriterium Les Sports 3. Regelmatigheidscriterium Huret 4. Meeste overwinningen

Willy Truye wint de 'Roze regelmatigheidstrui' van 'Les Sports' als eerste in de eindstand van het Criterium van beste onafhankelijke 1955 (onafhankelijke van 27 februari tot 25 mei):1 overwinning 27 februari - Deerlijk – clubkampioenschap: 5e 13 maart - Brugge – Elfstedenronde: 23e 20 maart - Leuven-Hoeselt: 10e 25 maart – Deerlijk: 11e 27 maart - Ronde van Vlaanderen: 1e 10 april - Roubaix-Hoei: 5e 11 april – Zomergem: 8e 17 april – Astene: 9e 23 tot 30 april - Ronde van Nederland (als onafhankelijke bij de beroepsrenners): 1e rit: 27e gelijk, 2e rit: 8e gelijk, 3e rit: 18e, 4e rit: A: 43e, B: 14e, 5e rit: 2e, 6e rit: 28e gelijk, 7e rit: 24e, 8e rit: 21e gelijk - algemeen klassement: 17e 7 mei - Beveren-Roeselare: 4e 12 tot 19 mei - Omloop der Provinciën van het Zuid-Oosten (Fr): 1e rit: 30e, 2e rit: 42e, 3e rit: 10e, 4e rit: 10e, 5e rit: 33e, 6e rit: 45e, 7e rit: 27e, 8e rit: 3e - algemeen klassement: 28e

33

1955 (beroepsrenner van 25 mei tot 5 oktober): Reed bij Mercier en behaalde 1 eerste, 7 tweede en 2 derde plaatsen.

29 mei – Meulebeke: 16e 31 mei – Zinnik: 4e 7 juni – Gullegem: 1e

7 juni 1955 - Gullegem - eerste winst bij de beroepsrenners links Roger Verbrugge, rechts André Vanhede

7 juni 1955 - Gullegem - eerste winst bij de beroepsrenners - 2e Gilbert Desmet op 45”, 3e René Mertens - rechts van Willy: Roger Verbrugge en André Vanhede

14 juni – Heule: 2e 18 juni - Bergen - Omloop van het Westen: 10e gelijk 21 juni - Mechelen-Vilvoorde: 9e 23 juni – Sint-Andries (Brugge): 16e 2 juli – Vilvoorde: 15e gelijk 11 juli – Moerzeke: 2e 13 juli- Temse: 2e 17 juli – Oedelgem: 4e 19 juli – Strijpen: 4e 22 juli – Bracquegnies: 5e 25 juli - Westrozebeke: 12e 27 juli – Deinze: 9e 1 augustus – Moeskroen: 21e 3 augustus – Moorsele: 9egelijk 9 augustus – Zwevegem: 6e 11 augustus – Kortrijk: 10e 15 augustus – Antwerpen - Drie Zustersteden: 9e 18 augustus – Izenberge: 19e 20 augustus - Niel- Booischot: 5e 23 augustus – Torhout: 7e 27 augustus – Kortrijk: 3e 28 augustus – Sint-Michiels (Brugge): 16e 30 augustus – Merksem - Schaal Sels: 2e 1 september – Kortemark: 8e 34

13 juli 1955 - Temse - 1 Jos Theuns, 2 Willy Truye - Lionel Vanbrabant was mee in de ontsnapping doch reed op het einde van de koers in op een auto.

1955 - Op kop Jef Planckaert gevolgd door Willy Truye 4 september - Antwerpen-Luik-Antwerpen: 9e gelijk 6 september – Izegem: 18e 7 september – Wingene: 10e 12 september – Vilvoorde: 7e 17 september – Nazareth: 12e 20 september – Vichte: 2e 26 september – Sijsele: 13e

35

20 september 1955 – Vichte - 1 Gilbert Desmet (Lichtervelde), 2 Willy Truye die de koers eindigde met een gebroken kader 28 september – Langemark: 2e 29 september – Lichtervelde: 4e 3 oktober - Oostrozebeke (criterium): 18e gelijk 5 oktober – Zele: 2e 1956 (beroepsrenner van 4 maart tot 7 oktober):Reed bij Mercier BP en behaalde 1 overwinning en 4 derde plaatsen 4 maart - Kuurne-Brussel-Kuurne: 17e 11 maart - Omloop Het Volk: 27e 18 maart – Brugge – Elfstedenronde: 7e 25 maart - Gent-Wevelgem: 14e gelijk 29 maart – Bellegem: 21e 2 april - Ronde van Vlaanderen: 31e 8 april - Parijs-Roubaix: 66e 12 april – Handzame: 8e 14 april – Waregem - Dwars door België: 1e rit: 11e gelijk 17-18-19 april - Driedaagse van Antwerpen: 1e rit: ?, 2e rit: A: 20e, B (ploegentijdrit): 5e, 3e rit: A (tijdrit 50 km):?, B: 1e -algemeen klassement: 15e 22 april - Parijs-Brussel: 10e 29 april - Ichtegem - Omloop Vlaamse Ardennen: 3e 1 mei - Kortrijk-Ieper – Vijfbergenprijs: 13e 6 mei - Luik-Bastenaken-Luik: 11e 10 tot 13 mei - Vierdaagse van Duinkerke: 1e rit: 4e, 2e rit: 5e, 3e rit: 12e gelijk, 4e rit (tijdrit): 10e, eindstand: 7e 17 mei - Midi Libre ( Fr ) 8e 20 tot 27 mei - Ronde van de Zuidoostelijke provincies: 1e rit: 25e, 2e rit: 15e, 3e rit: 3e, 4e rit: 5e rit: 21e, 6e rit: 9e gelijk, 7e rit: A: 24e, B: 11e, 8e rit: 9e, algemeen klassement: 12e 2 juni - Omloop der Vlaamse gewesten: 37e 4 juni - Brussel-Couvin: 19e 8 juni – Aartrijke: 8e gelijk 17 juni – Parijs-Limoges – klassement: 14e 36

17-19 april 1956 - Driedaagse van Antwerpen - laatste rit: 1 Willy Truye, 2 Jan Adriaenssens, 3 Germain Derycke, 4 E. Van Cauter, 5 Armand Desmet, 6 Briek Schotte - eindwinnaar: Rik Van Looy 21 juni – Sint-Andries (Brugge): 10e 25 juni – Mechelen: 8e gelijk 27 juni – Anzegem: 3e 11 juli – Poperinge: 19e 15 juli – Londerzeel: 8e gelijk 17 juli – Strijpen: 7e 19 juli – Bracquegnies: 13e 21 juli - Brussel-Izegem: 15e gelijk 30 juli – Moeskroen: 12e 4 augustus – Aalst: 24e 5 augustus – Londerzeel: 8e gelijk 12 augustus - Baisy-Thy: 12e gelijk 17 augustus – Lessen: 7e 20 augustus – Wervik: 12e 22 augustus – Ruiselede: 6e gelijk 23 augustus – Izenberge: 14e gelijk 26 augustus – Kortenaken: 4e 28 augustus – Merksem - Schaal Sels: 14e 31 augustus – Roeselare: 18e gelijk 4 september – Erpe: 11e 9 september – Desselgem: 11e gelijk 10 september – Sint-Amands (Puurs): 15e gelijk 16 september – Houthulst: 12e gelijk 18 september – Maldegem: 8e 22 september – Sijsele: 8e 23 september – Hamme: 10e 27 september – Lichtervelde: 3e 7 oktober - Parijs-Tours: 15e

37

1957 (beroepsrenner van 23 maart tot 6 oktober):Reed bij Mercier BP en behaalde 5 overwinningen, 4 tweede en 4 derde plaatsen

1957 - ??

23 maart - Gent-Wevelgem: 45e gelijk 31 maart - Ronde van Vlaanderen: 21e gelijk 7 april - Parijs-Roubaix: 58e gelijk 22 april - Parijs-Brussel: 12e 27 en 28 april - Waregem - Dwars door België: 1e rit: 9e gelijk, 2e rit: A: 6e, B (criterium): 12e gelijk - algemeen klassement: 5e 1 mei - Kortrijk-Ieper – Vijfbergenprijs: 7e 4 mei - Waalse Pijl: 15e gelijk 7 tot 14 mei - Ronde van Normandië (Fr.): 1e rit: 5e, 2e rit: 7e, 3e rit: 14e, 4e rit: 5e, 5e rit: 4e, 6e rit: 11e, 7e rit: 2e, 8e rit: 3e - algemeen klassement: 4e 18 mei – Parijs-Limoges: 10e gelijk 26 mei - Parijs-Valenciennes: 13e gelijk 30 mei - Omloop der Vlaamse gewesten: 15e gelijk 2 juni - Aalst - Schelde-Leie-Dender: 11e 6 juni - Midi Libre (Fr.): 17e gelijk 9 juni - Steenhuize-Wijnhuize: 2e 12 juni – Brussel-Ingooigem: 3e 15 juni – Beernem-Heist: 1e 17 juni – Oostende: 12e 23 juni – Kortrijk - Kampioenschap van België: 16e 25 juni – Sint-Niklaas-Waas: 13e gelijk 29 juni – Torhout: 4e 1 juli – Wielsbeke: 12e gelijk 8 juli – Vichte: 3e 10 juli – Poperinge: 17e 14 juli – Oedelem: 5e 20 Juli – Geraardsbergen-Anzegem: 4e

38

7 april 1957 - Parijs-Roubaix - Jan Adriaenssens, Fred De Bruyne, Michel Van Aerde, Willy Truye, Richard Vangenechten 23 tot 31 juli Ronde van het Westen (Fr.): 1e rit: 15e, 2e rit: 13e gelijk, 3e rit: 1e, 4e rit: 39e gelijk, 5e rit: 1e, 6e rit: 15e, 7e rit: 9e, 8e rit: 2e, 9e rit: 2e – eindstand: 10e 4 augustus - Duinkerke (Fr.): 1e 6 augustus – Zwevegem: 11e 8 augustus – Kortrijk: 15e gelijk 11-12 en 13 augustus - Driedaagse van Antwerpen: 1e rit: 28e gelijk, 2e rit: A (tijdrit): 32e, B (200 km): 33e, 3e rit: A: 7e, B: 40e gelijk – eindklassement: 32e 19 augustus – Zingem: 20e 21 augustus – Ruiselede: 11e gelijk 22 augustus – Izenberge: 7e 24 augustus - Le Bizet: 12e 25 augustus - Duinkerke (tijdrit): 4e 27 augustus - Merksem - Schaal Sels: 13e 29 augustus – Kortemark: 9e

15 september 1957 - Isbergues (Noord-Frankrijk) - 1 Willy Truye (rechts)

39

2 september – Zonnebeke: 3e 4 september – Wingene: 13e gelijk 7 september – Kortrijk: 4e 8 september – Desselgem: 7e 12 september - Koolskamp - Kampioenschap van Vlaanderen: 7e 15 september - Isbergues (Fr.): 1e 17 september – Maldegem: 4e 19 september - Halle - Interclubkampioenschap van België: 1e SV Deerlijk met Willy Truye 21 september – Sijsele: 9e 25 september – Langemark: 4e 29 september – Anzegem: 4e 6 oktober – Parijs-Tours: 51e 1958 (beroepsrenner van 18 februari tot 5 oktober):Reed bij Mercier BP en behaalde 5 overwinningen, 5 tweede en 5 derde plaatsen 18 februari - Grote prijs St. Raphaël: 10e 23 februari - Frejus (Fr.): 5e 10 tot 16 maart – Parijs-Nizza: 1e rit: 27e gelijk, 2e rit: 19e, 3e rit: 9e, 4e rit: 29e gelijk, 5e rit: A: 61e, B: 14e, 6e rit: 9e – eindklassement: 25e 22 maart – Waregem - 1e rit Dwars door België: 2e 30 maart - Ronde van Vlaanderen: 2e 6 april - Gent-Wevelgem: 17e 7 april - Omloop Het Volk: 39e 13 april – Parijs-Roubaix: 10e 15 april - Interclubkampioenschap van West-Vlaanderen: 1e SV. Deerlijk met Willy Truye als 1e 22 april – Nokere: 8e 24 april - Halle - Interclubkampioenschap van België: 1e SV Deerlijk, Willy Truye: 4e 26 april - Waalse Pijl: 27e

31 maart 1958 - Ronde van Vlaanderen - 1 Germain Derycke, 2 Willy Truye, 3 Angelino Conterno, 4 Armand Desmet, 5 Marcel Janssens, 6 Briek Schotte

40

30 april en 1 mei - Ronde van Picardië: 1e rit: 16e, 2e rit: 14e gelijk, eindstand: 18e 4 mei - Ichtegem - Omloop der Vlaamse Ardennen: 3e 8 tot 11 mei - Vierdaagse van Duinkerke (Fr.): 1e rit: 2e, 2e rit: 3e, 3e rit: 25e, 4e rit: 23e, eindklassement: 16e 16 mei - Parijs-Valenciennes: 14e gelijk 29 mei – Helchteren: 9e

13 april 1958 - Parijs-Roubaix - Barone leidt op een van de laatste kasseistroken voor Willy Truye, Verplaetse en Anquetil - Leon Van Daele wint voor Poblet, Van Looy en Van Steenbergen

8 mei 1958 - Vierdaagse van Duinkerke - Duinkerke André Darrigade wint voor Willy Truye en Armand Desmet 2 tot 8 juni - Dauphiné Liberé (Fr.): 1e rit: 36e gelijk, 2e rit: 17e gelijk, 3e rit: 27e gelijk, 4e rit: 69e, 5e rit: 45e, 6e rit: 2e, 7e rit : A : 45e, B : 9e – eindklassement: 43e 11 juni - Brussel-Ingooigem: 17e gelijk 13 juni – Aartrijke: 10e 15 juni – Lier - Omloop van Midden-België: 5e 17 juni – Wielsbeke: 5e 41

19 juni – Sint-Andries (Brugge): 9e 2 juli – Anzegem: 14e gelijk 5 juli - Antwerpen-Genk: 7e 7 juli – Vichte: 5e 14 juli – Bavikhove: 1e

14 juli 1958 – Bavikhove 19 juli – Nederboelare-Anzegem: 3e 22 juli – Dentergem: 5e 28 juli – Westrozebeke: 25e 30 juli – Moorsele: 3e

1 april 1959 – Diksmuide - "De Grote prijs Emiel Vanderveken" - 1 Gilbert Desmet, 2 Marcel Janssens – hier de spurt voor de 3e plaats - 3 Piet Oellibrandt, 4 Willy Truye, 5 Henri Denys, 6 Frans Demulder 42

4 augustus – Eeklo: 13e 17 augustus – Harelbeke: 7e 18 augustus – Zingem: 6e 20 augustus – Ruiselede: 7e 21 augustus – Izenberge: 6e 23 en 24 augustus – Hoei-Antwerpen - Grote Prijs Marvan: 1e rit: 15e, 2e rit: A: 52e, B: niet meer vertrokken 27 augustus – Geraardsbergen: 2e 30 augustus – Lendelede: 9e gelijk 4 tot 7 september - Omloop van Aquitanie (Fr.): 1e rit: 1e, 2e rit: 6e, 3e rit: A (ploegentijdrit Mercier ): 3e, B: 7e, 4e rit: 10e - algemeen klassement: 1e 11 tot 14 september - Ronde van Het Noorden (Fr.): 1e rit: 1e, 2e rit: 8e, 3e rit: 19e gelijk, 4e rit: 17e – eindstand: 1e 27 september – Haaltert: 15e gelijk 2 oktober – Lichtervelde: 5e 5 oktober - Parijs-Tours: 43e

11 september 1958 - winst in Roubaix Tour du Nord - 11-14 september

13 september 1958 - Tour du Nord - 3de rit - jacht van de Mercierploeg na een lekke band - Andrews, Truye, Ameline, Baudechon, Ledru - 11-14 september

1959 (beroepsrenner van 4 maart tot 3 september):Reed bij Mercier BP en behaalde 2 overwinningen en 2 tweede plaatsen 4 tot 14 maart - Parijs-Nizza-Rome: 1e rit: 6e gelijk, 2e rit: 10e gelijk, 3e rit: ??, 4e rit:??, 5e rit: A (tijdrit): 68e, B: 6e gelijk, 6e rit: 6e, 7e rit: 74e, 8e rit: ??, 9e rit: ??, 10e rit: 35e gelijk, 11e rit: 26e – eindklassement: 33e 1 april – Diksmuide: 4e 4 april - Omloop het Volk: 17e 5 april - Gent-Wevelgem: 20e 19 april - Parijs-Brussel: 33e 26 april - Luik-Bastenaken-Luik: 30e 1 mei - Waregem – Vijfbergenprijs: 15e 43

7 tot 10 mei - Vierdaagse van Duinkerke: 1e rit: 42e gelijk, 2e rit: 18e gelijk, 3e rit: ??, 4e rit, ?? – eindklassement: ??

17 mei - Harelbeke-Antwerpen-Harelbeke: 12e 24 mei - Deinze - Omloop van Midden-Vlaanderen: 18e 29 mei – Oostwinkel: 8e 31 mei - Meulebeke - Omloop Mandel-Leie-Schelde: 16e gelijk 7 juni – Aalst - Schelde-Leie-Dender: 19e 14 juni – Heule - Omloop Zuidwesten: 12e 17 juni - Brussel-Ingooigem: 5e 21 juni - Herentals - Kampioenschap van België: 23e 23 juni - Machelen-Vilvoorde: 5e 28 juni - Antwerpen - Criterium Stadspark: 11e 29 juni – Zulte: 7e 1 juli – Anzegem: 6e 5 juli – Herenthout: 13e gelijk 8 juli – Poperinge: 2e

8 juli 1959 – Poperinge - 1 Lucien Demunster, 2 Willy Truye 12 juli – Welle: 9e 13 juli – Bavikhove: 1e 26 juli - Tielt-Antwerpen-Tielt: 2e 28 juli - Schoten – Scheldeprijs: 20e gelijk 30 juli – Moeskroen: 11e 4 augustus – Zwevegem: 8e 6 augustus – Kortrijk: 15e gelijk 9 augustus - Waregem (criterium): 10e 16 augustus – Zeebrugge: 8e 19 augustus – Ruiselede: 1e 23 augustus – Eeklo: 7e 24 augustus – Zingem: 9e 30 augustus – Lendelede: 11e gelijk 3 september – Kortemark - Zware valpartij met vooral Willy Truye als voornaamste slachtoffer. Hij werd afgevoerd naar de kliniek in Torhout en werd een paar dagen in 44

observatie genomen wegens een lichte hersenschudding. Het betekende meteen het einde van het seizoen.

13 juli 1959 - Bavikhove

19 augustus 1959 - Ruiselede - 1 Willy Truye, 2 Bram van Sluis, 3 Jan Mertens 1960 (beroepsrenner van 6 maart tot 2 oktober):Reed bij Flandria Wiel’s en behaalde 2 overwinningen, 1 tweede en 4 derde plaatsen 6 maart - Kuurne-Brussel-Kuurne: 26e 12 maart - Harelbeke-Antwerpen-Harelbeke: 17e gelijk 13 maart - Brugge – Elfstedenronde: 21e gelijk 19 maart – Roeselare: 3e 26 maart - Waregem - Dwars door België: 1e rit: 14e gelijk 45

14 april – Bellegem: 17e 24 april - Brussel-Brussel: 6e 28 april – Handzame: 9e 8 mei - Kampioenschap van Zurich (Zwitserland): 11e 10 mei – Vilvoorde: 7e 13 tot 16 mei - Vierdaagse van Duinkerke (Fr.): 1e rit: 25e, 2e rit: 31e, 3e rit: A: 15e,B (tijdrit): 78e, 4e rit: 11e gelijk – eindklassement: 59e 23 tot 26 mei - Ronde van België: 1e rit: 10e gelijk, 2e rit: 18e, 3e rit: 5e, 4e rit: A: (ploegentijdrit – Flandriaploeg): 4e, B: (gewone rit): 6e – eindklassement: 3e 29 mei – Meulebeke: 32e 5 juni – Evergem: 10e gelijk 6 juni – Ertvelde: 10e 7 juni – Gullegem: 1e

7 juni 1960 - Gullegem - 1 Willy Truye, 2 Noël Foré, 3 Jef Planckaert 12 juni - Aalst - Kampioenschap van Oost-Vlaanderen: 20e gelijk 13 juni – Oostende: 10e 15 juni - Brussel-Ingooigem: 15e 17 tot 20 juni - Ronde van Luxemburg: 1e rit: 6e, 2e rit: 12e, 3e rit: ??, 4e rit: 34e - eindklassement: 32e 22 juni - De Panne: 16e gelijk 26 juni - Kessel (Lier): 15e gelijk 27 juni – Zulte: 7e 3 juli – Oostwinkel: 8e 4 juli – Bavikhove: 3e 6 juli – Poperinge: 10e 11 juli – Keerbergen: 9e 12 juli – Sleidinge: 10e gelijk 14 juli – Gistel: 10e 16 juli- Asper: 5e 19 juli – Strijpen: 12e 20 juli – Ronse: 13e 4 augustus – Moeskroen: 15e gelijk 7 augustus - Antwerpen - 3 Zustersteden: 31e gelijk 46

11 augustus – Kortrijk: 14e 13 augustus – Tielt: 9e 14 augustus – Zeebrugge: 8e 16 augustus – Wilrijk: 16e gelijk 18 augustus – Izenberge: 11e gelijk 20 augustus – Lokeren: 4e 21 augustus - Duinkerke (Fr.): 14e 23 augustus – Wervik: 8e 28 augustus – Zellik: 3e 2 tot 5 september - Ronde van Noord-Frankrijk: 1e rit: 2e, 2e rit: 11e gelijk, 3e rit: 5e, 4e rit: 15e – eindklassering: 1e 11 september – Assebroek: 15e gelijk 12 september – Wortegem: 6e 13 september – Desselgem: 8e 15 september - Koolskamp - Kampioenschap van Vlaanderen: 4e 18 september - Isbergues (Fr.): 9e 29 september – Lichtervelde: 13e gelijk 2 oktober – Parijs-Tours: 13e (30 km met een slepend wiel) 1961 (beroepsrenner van 4 maart tot 2 oktober):Reed bij Flandria Wiel’s en behaalde 1 overwinning en 1 derde plaats 4 maart - Omloop Het Volk: 24e gelijk 5 maart - Kuurne-Brussel-Kuurne: 31e gelijk 10 tot 16 maart – Parijs-Nizza: 1e rit: 67e, 2e rit: 5e gelijk, 3e rit (ploegentijdrit): 5e, 4e rit: 19e gelijk, 5e rit: 45e, 6e rit : A : 55e, B : 62e, 7e rit : 50e – eindklassement : 42e 16 maart - Ronde van Vlaanderen: 43e 19 maart – Milaan-San Remo: 103e 1 april – Roeselare: 5e 3 april - Hoeilaart-Diest-Hoeilaart: 20e 6 april – Diksmuide: 19e gelijk 13 april – Handzame: 17e gelijk 15 en 16 april - Antwerpen-Gent: 25e, Gent-Wevelgem: 34e – eindstand: 12e 23 april - Parijs-Brussel: 47e 26 april – Nokere: 6e 29 en 30 april - Waregem - Dwars door België: 1e rit Waregem-Ciney: 17e gelijk, 2e rit Ciney-Waregem: 3e – eindstand: 13e 1 mei - Roubaix-Cassel-Roubaix: 10e 8 tot 11 mei - Ronde van België: 1e rit: 35e, 2e rit: 51e, 3e rit: opgegeven 11 mei - Avelgem - Omloop 3 Provincies: 10e 21 mei – Evergem: 10e 23 mei – Zinnik: 10e gelijk 27 mei - Brugge-Gent-Brugge: 21e 28 mei – Meulebeke: 28e 4 juni – Hemiksem: 14e gelijk 5 juni - Saint-Omer (Fr.): 9e 13 juni – Belsele: 19e gelijk 22 juni – Sint-Andries (Brugge): 11e 25 juni – Torhout: 8e 26 juni – Zulte: 9e 2 juli – Sint-Gilles-Waas: 22e 3 juli- Bavikhove: 4e 9 juli – Schoonaarde: 13e gelijk 11 juli – Hoegaarden: 16e gelijk 47

16 juli – Asper: 19e 17 juli – Zele: 20e 19 juli – Temse: 16e 23 juli - Tielt-Antwerpen-Tielt: 12e gelijk 26 juli – Deinze: 18e gelijk 30 juli - Ertvelde - Kampioenschap van België: 36e 2 augustus – Moorsele: 1e 6 augustus – Zonnegem: 15e 7 augustus – Lendelede: 6e gelijk 10 augustus – Kortrijk: 15e 13 augustus – Merelbeke: 14e 14 augustus – Harelbeke: 24e 20 augustus – Zeebrugge: 18e gelijk

2 augustus 1961 - Moorsele - rechts naast Willy: Omer Vanessche, links van Willy: jongen met pet: Gilbert Vandeghinste 21 augustus – Moorslede: 11e 23 augustus – Ruiselede: 15e 27 augustus – Rijkevorsel-Hasselt-Rijkevorsel: 17e gelijk 30 augustus – Roeselare: 8e 3 september – Eke: 14e gelijk 6 september – Wingene: 13e 7 september – Buggenhout: 6e 10 september – Assebroek: 19e 11 september – Wortegem: 14e gelijk 14 september - Koolskamp – Kampioenschap van Vlaanderen: 18e gelijk 16 september – Nazareth: 18e 17 september – Houthulst: 18e 19 september - Vichte 15e 21 september – Stekene: 14e gelijk 23 september – Ingelmunster: 12e gelijk 24 september – Maldegem: 12e 27 september – Langemark: 11e 48

30 september - Omloop der Vlaamse gewesten: 9e gelijk 2 oktober – Oostrozebeke: 14e gelijk 1962 (beroepsrenner van 4 maart tot 13 september):Reed bij Bertin Porter en behaalde 1 derde plaats 4 maart – Deerlijk - clubkampioenschap SV Deerlijk: 12e 28 maart – Diksmuide: 22e gelijk 19 april – Bellegem: 12e 24 april - Denain (Fr.): 3e 10 tot 13 mei - Vierdaagse van Duinkerke (Fr.): 1e rit: 27e, 2e rit: 18e gelijk, 3e rit: niet meer gestart 13 mei – Sint-Lievens-Esse: 20e 17 tot 20 mei – Midi-Libre (Fr.): 1e rit: 35e gelijk, 2e rit: ??, 3e rit: ??, 4e rit: opgegeven 27 mei – Meulebeke: 35e 3 juni – Vorst: 27e 4 juni - Rousies (Noord-Fr.): 6e 5 juni – Gullegem: 13e 10 juni – Aalst: 21e 14 juni – Koksijde: 15e 17 juni – Lier: 15e 19 juni - Machelen (Brabant): 10e 21 juni – Sint-Andries (Brugge): 14e gelijk 24 juni – Kessel: 33e 25 juni - Saint-Omer (Fr.): 12e 27 juni – Anzegem: 12e gelijk 29 juni – Aartrijke: 12e gelijk 2 juli – Bavikhove: 13e 4 juli - Sint-Niklaas: 21e gelijk 9 juli – Burcht: 23e 15 juli – Asper: 22e 18 juli – Temse: 22e gelijk 20 juli – Eine: 12e 22 juli - Tielt-Antwerpen-Tielt: 16e 24 juli – Westrozebeke: 12e gelijk 25 juli – Deinze: 9e 31 juli - Schoten – Scheldeprijs: 39e 12 augustus – Ledegem: 26e 19 augustus – Wervik: 14e gelijk 29 augustus - Roeselare - 12e gelijk 3 september – Zonnebeke: 28e 7 tot 10 september - Ronde van het Noorden (Fr.): 1e rit: 13e gelijk, 2e rit: 26e gelijk, 3e rit: 59e, 4e rit: ?? – eindklassement: 53e 13 september - Koolskamp - Kampioenschap van Vlaanderen: 36e 15 september - Nazareth - val met schouderbreuk als gevolg, wat het einde van zijn loopbaan betekende

49

1954 - Diploma van de Belgische Wielrijdersbond voor het behalen van de titel van kampioen van België op de weg bij de onafhankelijken

18 juli 1954 - Grand-Leez - Kampioenschap van België voor onafhankelijken - L-R: Vandekerckhove (BWBafgevaardigde), Roger Nuttens, Willy Truye, Fernand Cloet (voorzitter SV Deerlijk), Achiel Ruysschaert

18 juli 1954 - Grand-Leez - Kampioenschap van België voor onafhankelijken - uiterst links: Fernand Cloet (voorzitter SV Deerlijk), Roger Verbrugge, Willy Truye, uiterst rechts (met sjaal) Vandekerckhove (BWBafgevaardigde)

31 juli 1954 - Huldiging van Willy Truye na het behalen van de titel van kampioen van België bij de onafhankelijken te Grand-Leez op 18 juli 1954 50

KRANTENKNIPSELS 1.

W. VANDENBOSCH en J. PLANCKAERT schakelden zichzelf uit door voorbarige bravourestukjes te Grand-Leez Klaarkijkende WILLY TRUYE duikelt, na afmattende eindspurt, in de nationale onafhankelijken-trui R. Baetslé en Wim VANDENBOSCH in de laatste meters overstoken

Bron: Het Nieuwsblad – 19/07/1954 TACHTIG MAN IN STRIJD OM EEN TRUI Van de 80 renners die onder een druilerige regen op de Grote Plaats te Grand-Leez hun rugnummer waren in ontvangst komen nemen, verschenen er slechts 79 aan de startlijn.

De Brabantse kampioen Vanderbist, met gehandicapt wiel van vóór de start, zag zijn maats met lede ogen de weg op gaan voor de 208 km. en de titel.

De volgende 18 hadden zich integendeel niet aangeboden: P. Bronselaers, L. De Boeck, Edg. De Boitselier, K. Deceuninck, R. Demunster, J. Dewannemaeker, J. Havelange, M. Hayoit, J. Hinsen, O. Jacobs, J. Laroy, R. Lowie, W. Rolin, L. Sterckx, J. Van Bolsbeke, R. Van Hove, L. Van Steenbrugge en R. Wilmot.

Een recordopkomst was het dus zeker niet.

REGEN, STEEDS MAAR REGEN...

Het regende niet (‘t was de eerste verrassing van de dag) toen te 12 u. stipt de groep de vrijheid werd gegeven door de h. Standaert, voorzitter van het Sportcomité, die samen met zijn collega's B.W.B-bestuursleden Piette, J. Wouters, A. Vandergucht, Van de Kerckhove en bondssecretaris X. Stroobants aan de feesttafel, die deze titelstrijd logischer wijze moest bieden, aanzat.

Toen André Anquier, juist op dezelfde plaats even buiten het dorp, waar hij bij het ingaan van de kleine ronde van 28 km. was plat gereden, terug aanpikte - hij had dus 28 km. nodig gehad om zijn oorspronkelijke plaats opnieuw in te nemen - had de regen plotseling opgehouden en kwam er zelfs zowaar een flauwe zon door het laag hangend wolkendek turen.

Dat triestig weer zal er niet geheel vreemd zijn aan geweest dat de renners er aan hielden die verkenningsronde in gesloten gelederen, dicht bijeengetroept, af te leggen.

Zelfs Henri Smets - hadden we het zelf niet gezien, zouden we het niet hebben geloofd voelde de onhebbelijkheid ervan aan en was nog niet in zijn repertorium getreden; had zelfs de eerste uitlooppoging, die natuurlijk op een sissertje uitliep daar de vluchters nooit meer dan 100 m. voorsprong konden bijeentrappen, voor rekening gelaten van Jan Van Gompel, Leopold Stasse, Roger Van Schoorisse en René Van de Walle.

Om zich toch te doen opmerken was hij dan maar in laatste rangen gaan rijden alwaar hij op het nippertje een valpartij, waarvan Roger Declercq, Jos Wuestenbergs, Fons Jacobs en Marcel De Zaeytyd het slachtoffer werden, had kunnen vermijden.

Van voor rijd ik me dood en achteraan willen ze me doen vallen, moet lange Henri hebben gedacht en hij ging zich in net naamloos peloton verbergen... voor enkele tijd.

51

1944 -Schoolfoto

1947 - Brugge - Simonne Debaere (nichtje), René Breunig (neef) en Willy Truye

1950 - Anzegem - tonnenkoers (bij gebrek aan parcours) – onderbeginnelingen - Wiron Naessens, Willy Truye, Roger Decoene, Eric Dewitte, ??

1950 - Anzegem - tonnenkoers - onderbeginnelingen - Eric Dewitte (witte trui), Willy Truye (met gekruiste armen), D'haese ? (2de van rechts) en Wiron Naessens (zonder koerskledij, uiterst rechts))

1950 - Willy Truye met een van zijn eerste gewonnen bloemtuilen foto in Vandevennestraat

Willy Truye met trofeeën naast de trotse moeder Debaere Madeleine

52

Als we nu nog hebben vermeld dat Ed. Walraevens na amper 15 km. wegens een onwillige fiets werd uitgeschakeld, is alles verteld van dat eerste rondje, vóór de grote omloop van 150 km. die met gesloten gelederen werd aangevat.

WILLEM VANDENBOSCH EN JOS SNEYERS ZETTEN DE VIJANDELIJKHEDEN IN Voor René Braem begon het effenaf slecht, als een lekke band hem kwam teisteren op het ogenblik dat Jos. Sneyers en Willem Vandenbosch er de spanning inbrachten en er met een knipoogje van onder trokken.

Dat werkte aanstekelijk op Jos., de goed in het vlees zittende Ivo Molenaers, de tengere Roger Calewaert en de zich zelf voorbij galopperende Joseph Ledru.

Na enkele kilometers hadden ze het vorengenoemd tweetal bijgebeend en gingen ze voet na voet aan een voorsprong bouwen die te Rhisnes reeds 26 sec. beliep en te Jambes tot 1 m. 30 was uitgegroeid.

Het steigerend vijftal was toen al tot 4 eenheden herleid.

De weinig secure doortocht van Namen was Jos. Sneyers over de tramsporen tot val gekomen, een pijnlijke herinnering. Meer dan 20 km. diende hij hard op de tanden te bijten en beroep te doen op zijn wilskracht, om de groep terug bij te halen.

Hij was er nog niet bij te Erpent, waar de stand als volgt luidde: Aan de leiding Willem Vandenbosch, R. Calewaert, Yvo Molenaers en J. Ledru, die een weinig verder zou lossen. Op 1 m. 05 Richard Steyaert en Jos Stijnen. Op 1 m. 15 Fr. Daems. Op 1 m. 30 het peloton waaruit R. Deroo en M. Deschuytenneer trachten te ontsnappen.

Tien km. verder hadden de leiders Yvo Molenaers, met moeite zijn gewicht torsend, achtergelaten en was Richard Steyaert die Jos. Stijnen overboord had geworpen tot op 40 sec. genaderd. Dat was het ogenblik door R. Bliki gekozen om plat te rijden. Hij had een betere keus kunnen doen, evenals A. Voordeckers en Lambotte, die aan hun fiets moesten werken als de strijd vooraan in alle hevigheid ontbrandde.

Het was immers voor een uitgezocht terrein - het ging gedurig op en af - om het kaf uit het koren te halen. Temeer dat het solostukje van de ex-kampioen der nieuwelingen Willem Van den Bosch en de hem knap terzijde staande Roger Calewaert hem op de zenuwen begon te werken.

Henri Smets ging toen nog eens uit zijn krammen schieten, was in een oogwenk tot bij R. Steyaert gevlogen die op hulp wachtte om hard door te gaan. Het Waalse vechtertje Max Nulens, en Ch. Schepers en nadien Jean Moxhet, E. Demetser, M. D'Hondt en E. Debacker lieten zich evenmin lang pramen om hun kans te wagen. Voor het laatst gen0emd viertal bleef er een weinig aangename herinnering aan vast daar zij om ongekende rede uit de goede richting geraakten en spoorloos zouden verdwijnen evenals L. Vaulet, H. Guldemont en enkele andere.

DE GROTE SCHIFTING WORDT DOORGEVOERD Jos Planckaert, die één ogenblik zijn schaduw Roger Baetslé niet achter hem ontwaarde, voelde zijn ogenblik naderen. Zonder aarzelen sloeg hij toe: hevig en met volle kracht.

Kwam de slag zwaar toe, was hij niet verrassend en dodelijk voor Frans Vermeiren en ...Jos. Meyers die begrepen en onmiddellijk aansloten. Rapper dan Willy Truye, Roger Molenaers, Jan Van Gompel, Roger De Clercq. Jos Van Bael en Luc Demunster, welke diep krachtenarsenaal dienden te putten om die enkele ogenblikken onoplettendheid te herstellen.

53

ca 1951 - Stedestraat - L-R: Paul Vanhoutte, ??, Fernande Vanhoutte, Willy Truye

1952 - Kortrijk – nieuwelingen 1 Truye, 2 Vanneste

1952 - Avelgem - nieuwelingen - 1 Truye, 2 Lapage, 3 Verhelst

1952 - Avelgem - links met das Georges Clement naast Willy Truye

1953 - liefhebbers - Willy Truye met de bloementuil en o.m. AndrĂŠ Vanheede (2de van links)

1953 - overwinning van Willy Truye bij de liefhebbers

54

Deze bloemlezing van de beste onafhankelijke 1954 - op enkele uitzonderingen na dan toch - had niet veel moeite om H. Smets en R. Steyaert in een minimum van tijd te vervoegen. De twee leiders op de hoogte gebracht dat het zware geschut in actie was getreden, maakte er geen misbaar bij. Integendeel ze kregen er de glimlach bij omdat hun lange ademactie niet nutteloos was geweest, doch integendeel de aanleiding tot het inzetten van de grote slag, die zou beslissen over de titel.

Het was dan ook een vriendengenootschap bestaande uit R. Calewaert. W. Vandenbosch, H. Smets, R. Steyaert, J. Planckaert, Fr. Vermeiren, Jos Sneyers, W. Truye, R. Molenaers, J. Van Gompel, R. Declercq, Jos Van Bael en Luc Demunster, dat aan kilometerpaal 110, tegen een van die talrijke naamloze hellingen, ontelbaar verspreid over het parcours, dat als een ideaal reisplan voor een reisgezelschap zou dienen, opklauterde.

Van het gezelschap van Henri Smets zouden ze niet lang meer kunnen genieten. Deze had zijn rol gespeeld en zou meteen maar naar de achterste gelederen verdwijnen, wijl Jos Sneyers, om te veranderen, nog eens viel en door het peloton een 30-tal man sterk, opnieuw werd opgeslokt.

Het werd toen een boeiende, zij haast 20 km lange strijd, tussen de 11 vluchters, ambitievol en doordrijvend, en de groep, bewust van de inzet.

Begrijpelijk dat de van water druipende renners weinig nog hadden voor de Maas - ze voelden zich er midden in - en de schilderachtigheid van die verschillende vacantieoorden tussen Dinant en Namen hen geen interesse inboezemden. Ze hadden andere doelmerken.

Uiteindelijk had de groep toch het laatste woord. Even buiten Yvoir was de verbinding er zodat 35 man gezamelijk aan die zware natte last gingen torsen.

Niet lang gezamenlijk, daar R. Steyaert en Ferd. Tuytens met de meteen ingeluide kalmte geen genoegen konden nemen. Oorspronkelijk namen de overigen (we houden er aan hun namen te vermelden omdat de lezer meteen zou weten wat er na 150 km. nog aan kanshebbers in koers bleef): R. Vanderkimpen, J. Ledru, A. Desmet, Fr. Vermeiren, W. Vandenbosch, R. Verbeke, A. Auquier, D. Vandewalle, P. Gosselin, J. Van Bael, J. Van Gompel, M. Nulens, J. Sneyers, R. Baetslé, J. Pansar, L Demunster, J. Bellemans, W. Truye, M. Faunckx, J. Planckaert, R. Van Schoorisse, S. Calewaerts, R. Molenaers, J. Vliegen, Th. Brunswijcks, M. D'Hondt, M. Lambotte, Fr. Schoubben, R. De Clercq, J. Sallaerts, A. Voordeckers, O. Leclerq, het niet zo ernstig op.

Doch plotseling aan km. 162, een schot in een windstille nacht had geen groter effect kunnen maken, catapuleerde de Otegenmaar Jos Planckaert, met ongebreidelde zegedrift gevoed, zich vooruit.

Eer R. Steyaert en F. Tuytens van de zaak bewust waren zat de Alcyon-man reeds in hun nek en het tempo ging meteen een hele sprong de hoogte in.

De krachten waren achteraan nog niet samengebundeld of R. Steyaert, de weerbots ondervindend van de reeds gedane inspanningen, had die geweldenaar van een ontketende Planckaert, waarbij F. Tuytens juist nog kon aanpikken, moeten laten gaan.

Toen was de reactie van het peloton niet loom. Al wie nog krachten had keerde zich als een duivel in een wijwatervat, totdat uiteindelijk de blok in tweeën werd gereten en het volgende negental zich in het spoor van beide testerende vluchters werkte: Willem Vandenbosch, die een uiterst verdienstelijke wedstrijd reed, A. Voordeckers, Frans Vermeiren, W. Truye, J. Bellemans, R. Baetslé, J. Pansar, J. Van Gompel en L. Demunster.

Het was slechts nadat Planckaert gedurende meer dan 10 km. het beste van zich zelf had gegeven dat hij het nutteloze van zijn te vroegtijdige poging inzag, zodat Grand-Leez 55

Willy Truye hier op kop in de Harelbeekstraat ter hoogte van het Boldershof

Willy Truye (op de fiets) met Paul Vanhoutte

1952 - Vichte - nieuwelingen - Julien Debaere, Georges Clement, ZoĂŤ Beuselinck, ??, Frans Priels, Paul Vanhoutte

1953 - L-R: ??, Willy Truye, Paul Vanhoutte

1953 - L-R: AndrĂŠ Vanheede, Willy Truye en nonkel Julien Debaere

1 maart 1953 - Deerlijk - clubkampioenschap SV Deerlijk - liefhebbers - 1 Demunster Lucien, 2 Demunster Buddy, 3 Truye Willy

56

weer een groep van elf met 2 m. voorsprong op een 10-tal man zag voorbij defileren, om de laatste ronde van 28 km. in te gaan.

VERVOEREND EINDE Tussen deze elf die de verse kampioen 1954 moesten leveren waren er nog enkelen die het allesbehalve tot een spurt wensten te laten komen.

Planckaert o.a. welke begon met enkele sprongen uit te halen, die echter niet meer dezelfde snedigheid vertoonden als vroeger en W. Vandenbosch en A. Voordeckers dewelke er dan toch in lukten zich vooruit te vechten. Geruime tijd echter schommelde hun voorsprong tussen 100 en 200 m doch het was ook het maximum.

Zelfs als Voordeckers, die niet meer in het wellukken geloofde zich liet afzakken ging de Limburger zijn onverstoorbare gang verder.

Toen kwam Roger Baetslé voor het eerst in de kijker, tot dan toe had hij alleen zijn ogen goed opengehouden. Als een schicht dreef hij naar Vandenbosch toe en hij had hem op amper 5 km vóór het verlossend einde te stekken toen hij door zijn knieën ging.

Slechts 5 m rust gunde hij zich zelf en opnieuw demarreerde hij krachtig en vlug om de Limburger enkele honderden meter vóór het spandoek te oversteken. Hij had er echter niet op gerekend dat hij de rest zou in het spoor hebben gehad. Spijtig voor hem was het zo en de afmattende eindgalop die hierop volgde was Willy Truye de sterke het genadigste.

DE UITSLAG 1. Willy Truye (Zwevegem) de 216 km. in 6u08'35" 1. Lucien Demunster op 1 lengte 2. Jos. Pansar 3. Frans Vermeiren 4. Jan Van Gompel, 6. Jan Bellemans, 7. A. Voordeckers, 8. Willem Vandenbosch op 1”, 9. Roger Baetslé op 3”, 10. F. Tuytens op 5”, 11. Jos. Planckaert, 12. Jean Callaerts op 4’02", 13. Frans Schoubben, 14. M. D'Hondt, 15. Joseph Ledru, 16. Maurice Lambotte, 17. René Van de Walle, 18. Roger Calewaert, 19. Max Nulens, 20. R. Declercq op 5’50", 21. R. Steyaert, 22. R. Van Schoorisse op 6’05"

5. Duwen alleen volstaat niet ook het hoofd moet er bij Bron: Het Nieuwsblad – 19/07/1954 Wie nog voor de wielersport een ontvankelijk hart had, moest onwillekeurig onder de dwang komen van die laatste kilometers van dit 33e kampioenschap van België voor Onafhankelijken, dat bij slecht weder werd betwist.

Zeker die voorafgaande 200 km waren opgepropt geworden met steekgevechten (waardeloze en andere), sterke stukken en af en toe een opwindend staaltje van kunde. De climax dat van leven en spanning tintelend einde werd nochtans op geen enkel ogenblik bereikt, hoe weinig tijd men onderweg ook had gekregen om zich te vervelen.

Het was geen louter toeval dat bij deze apotheose en Jos Planckaert en Willem Vandenbosch en Roger Batslé op het podium kwamen. De twee eerstgenoemden hadden deze finale niet afgewacht om hun stempel te drukken.

De Limburgse ex-kampioen der nieuwelingen was de man geweest die de boel in brand had gestoken, heel vroeg in de namiddag. Veel te vroeg zelfs om niet voorbarig uitgeput te geraken, doch hij voelde zich zo sterk, zo zelfzeker, en hij wou toch zo graag een nieuwe trui.

57

1953 - Zerkegem - liefhebbers 1 Willy Truye, 2 Lucien Demunster

7 mei 1953 - Hooglede - liefhebbers rechts naast Willy: Paul Vanhoutte (in 't zwart)

31 mei 1953 - Desselgem - liefhebbers - 1 Cyriel Deschutter, 2 ZoĂŤ Beuselinck, 3 Carlos Carton, 4 Paula Verschuere, 5 Willy Truye, 6 Achiel Ruysschaert, 7 Paul Vanhoutte, 8 Julien Debaere

58

Toch ook was Jos Planckaert al daar geweest om de eerste ernstige reactie in te luiden.

En later had de Otegemnaar, buiten Namen, met een sprankelend vertoon van klasse een vervoerende bijdrage gebracht. Dat beiden tijdens het laatste gedeelte nog op het voorplan kwamen staan is de duidelijkste onderschrijving van hun niet loochenbare talenten en onbetwiste klasse.

Het was eerst als Marcel Kint’s leerling openlijk blijk gegeven had dat zijn beste krachten waren verbruikt en hij niet meer zijn wil kon dicteren, dat de derde man Roger Batslé zich uit zijn schaduw fietste.

Willem Vandenbosch lag toen al 10 km. op zijn eentje vooruit te vechten tegen de in zich steeds maar klimmende vermoeienis, de straatstenen en de groep die hem niet volledig losliet. Tweemaal schoot Batslé als sterke finisseur op hem toe. De eerste maal droeg zijn inspanning te kort, de tweede maal ging hij over Vandenbosch doch deze maal zat ook de rest nog vast in zijn wiel gezogen en... hij was er ook aan voor zijn moeite. De ganse bende fietste hem de laatste meters voorbij.

Het was de eerste maal dat Willy Truye zich definitief toonde. Onderweg had hij flink zijn man gestaan en viel zijn gemakkelijk rijden gedurig op, doch nooit liet hij zich verleiden om Willem Vandenbosch of Planckaert's heldendaden te imiteren.

De man van Zwevegem heeft ook een koershoofd. Duidelijker moet hij het niet meer onderlijnen. Het is maar eerst als men weet dat er nog een paar tussen zaten die gewoonlijk heel wat sneller naar het spandoek toespurten dat men zich rekenschap van het klare zicht en, vooral, de frisheid die de nieuwe kampioen op het einde kenmerkte.

De overwinning van Truye kan ook alles behalve een verrassing worden genoemd daar haast eenparig alle sportbladzijden zijn naam tussen de mogelijke kanshebbers hadden vermeld, (Riri Vanderveren was zelfs verder gegaan om hem na zijn wedstrijd te Hoegaarden als de te kloppen man vooruit te zetten). Alleenlijk wist men hem niet zo snel en machtig finissen.

Het kampioenschap was er nodig om iedereen daarvan te overtuigen.

2.

Belgisch kampioenschap Onafhankelijken te Grand-Leez (Namen) TWINTIGJARIGE WILLY TRUYE WAARDIG NATIONAAL TITELVOERDER ONMENSELIJK ZWARE EN HARDE WEDSTRIJD ONDER PLASSENDE REGEN

Bron: Het Volk – maandag 19/07/1954 ZO VERLIEP DE STRIJD Onder gietende regen werden de 80 deelnemers, klokslag 12 uur, de baan opgestuurd.

Er diende een ronde van 28 km afgelegd te worden vooraleer een tocht van 150 km doorheen het Naamse aan te vangen over berg en dal.

Die eerste kleine ronde werd in gesloten gelederen afgelegd, doch bij een valpartij werden uitgeschakeld: De Zaytijd, Fons Jacobs, Wuestenberghs, Armand Smet, Trifon De Meester en Mazy.

Ook René Braem werd wegens bandbreuk gezift.

VIJF MAN OP DE VLUCHT Te Gembloers (km 35) hield het op met regenen. Het scheen dat de renners daarop gewacht hadden om de vijandelijkheden te openen want vijf kerels gingen wat harder op de pedalen duwen en scheidden zich af van de rest van de groep. Deze vijf belhamels 59

8 juni 1953 - Otegem - 6de zege van het seizoen - rechtsboven Walter Tarras, achter dame met ruitjescol Michel Decuypere, achter bloemen met sigaret Vanliefde, midden voor Willy Walter Decoene, jongen rechts met witte sjaal: Marcel D'Haene, linksboven Jozef Demoor, linksonder met pet: nonkel Julien Debaere

20 juni 1953 - Waregem - liefhebbers - gehurkt: links Roger Vincke, midden: Walter Tarras - staand: Paul Vanhoutte, Paula Verschuere, ? Moreel, Willy Truye, Georges Clement, Walter Decoene (met sigaret), AndrĂŠ Vanheede, Gerard Tarras (vader van Walter), Andrea Vanheede, Simonne Vancauwenberghe en rechts moeder Debaere Madeleine (vrouw met broche)

60

waren: Roger Callewaert, Willem Van den Bosch, Ledru, Ivo Molenaers en Jos Sneyers.

Te Namen (km 70) hadden de leiders 1’20” voorsprong op de grote groep.

ZIFTINGEN … EN NOG 2 RENNERS VOOROP In de straten van Namen deed Jos Sneyers een val over de tramsporen en werd tamelijk erg gekwetst.

Vijf kilometer verder moest de Waal Ledru en daarna Ivo Molenaers op een zware helling lossen.

Zodoende bleven er nog slechts twee man aan het bewind. Die twee stoere kerels noemden Roger Callewaert en Willem Van den Bosch.

Op zeker ogenblik hadden zij een voorsprong van 2'30". Dit was het hoogste dat zij bereikten. Na Leignon (km. 90) begon deze voorsprong langzaam maar zeker te verminderen.

INGELOPEN Er vormde zich op zeker ogenblik een groep van een tiental renners, die met reuzenschreden op de Callewaert en Wim Van den Bosch naderden.

Te Ciergnon (km 115) waren de beide moedige mannen er aan voor hun moeite.

Zij werden ingelopen door: Richard Steyaert, Roger Molenaers, Planckaert, Rolin, Van Bael, Roger De Clercq, Lucien De Munter, Truye, Henri Smets, Jos Sneyers en Frans Vermeiren.

18 LEIDERS TE DINANT In de bevoorradingscontrool te Dinant kregen wij dus een groepje van 13 renners aan het bewind. Op 2" volgde een ander peloton dat nog een twintig man sterk was.

Roger Verbeke, die een val had gedaan volgde hier op 1'30", maar kon na een geweldige jacht opnieuw aansluiting bekomen.

Ook Armand De Laet, Albert Ernest en Victor Wartel hadden achterstel opgelopen wegens pech.

DERTIG RENNERS SAMEN DOOR NAMEN. Te Namen (km. 160) waren de twee groepen versmolten. Onder gietende regen en over de hobbelige kasseien kregen hier meerdere renners de klop van de hamer, of werden door defect achteruitgeslagen.

Als slachtoffers kregen wij te noteren: Armand De Smet, Jan Vliegen, Albert Marguillier, Leclercq, Van der Kimpen, Vounckx, Roger Verbeke en Jos Van Bael.

PLANCKAERT, TUYTENS EN STEYAERT AAN DE HAAL Bij het verlaten van Namen plaatste Jos Planckaert een geweldige demarrage. Tuytens en Richard Steyaert sprongen op het wiel en onder hun drietjes namen zij heel vlug 200 m voorsprong.

Onder de druk van Planckaert moest Richard Steyaert loslaten. De twee anderen hielden het nog 15 km vol, maar ook zij moesten zwichten voor de overmacht.

MET 11 MUSKETIERS NAAR DE EINDMEET Negen renners kwamen als gieren op hun prooi gevlogen. Die negen waren: Lucien De Munster, Roger Baetslé, Willy Truye, Jan Van Gompel, Frans Vermeiren, Willem Van den Bosch, Jos Pansar, Fons Voordeckers en Jan Bellemans.

Toen zij te Mehaigne op 35 km van de aankomst bij Planckaert en Tuytens kwamen, kregen wij dus een groep van 11 kloeke kerels aan het commando.

Zij verhoogden gaandeweg hun voorsprong op de achtervolgende groep, die niet meer ernstig aandrong ook ten andere.

De beslissende ontsnapping was geleverd!

61

Voor de woning in de Vandevennestraat met de supporters - staand: ??, Petrus Eggermont, moeder Madeleine Debaere, ??, ??, ??, ??, Albert devos, ??, onbekende kinderen - zittend: Willy Truye, Paul Vanhoutte, ??

1954

ca 1954 - Achiel Ruysschaert (masseur), Willy Truye, zus Marie-Jeanne en moeder Madeleine Debaere

1954 - Moeder Madeleine Debaere, Willy Truye, zus Marie-Jeanne en nonkel Julien Debaere foto genomen in de keuken in de Vandevennestraat. Het huis was vroeger eigendom van veldwachter RaphaĂŤl Dekeyser

62

WIM VAN DEN BOSCH GING TOT HET UITERSTE Gedurende de laatste 25 kilometer poogde de onvermoeibare Wim er voortdurend alléén onder uit te muizen. Alléén tegen tien tegenstanders kon de man van Bree het echter niet bolwerken. Steeds was er iemand te vinden om hem tot de orde terug te roepen.

WILLY TRUYE IN DE SPURT De elf kerels gaven elkaar niets meer toe. De ene beloerde de andere.

Het draaide dan ook uit op een spurt, die van heel ver werd ingezet.

De kleine Truye zette zich aan de leiding en duwde zolang en zo hard op de trappers tot iedereen gladweg uit zijn wiel was gereden.

UITSLAG: 1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

Truye, 230 km in 6u08’31” Demunster Lucien op 2 lengten Ponsaert Vermeiren Van Gompel Bellemans Voordeckers Van den Bosch Willy in 6u08’38” Baetslé in 6u08’38” Tuytens in 6uo8’43” Planckaert Callaert in 6u12’38” Frans Schoubben, 14. Dhondt, 15. Ledru, 16. Lambotte, 17. Vande Walle, 18 Callewaert, 19. Nullens, 20. De Clerck (wiel aan wiel), 21. Steyaert (ver), 22. Van Schoorisse WIE WAS DE GELUKKIGSTE: KAMPIOEN TRUYE OF GEO VAN DE KERCKHOVE?

Van zodra de nieuwe kampioen Willy Truye over de meet bolde: wrong de afgevaardigde-generaal voor West-Vlaanderen dhr. Geo Van de Kerckhove zich door de menigte en drukte Willy Truye aan het hart. De jonge en beloftevolle Zwevegemnaar kreeg nog twee klinkende zoenen als toemaat van de anders nochtans stuurs uitziende Georges. De Westvlaamse afgevaardigde-generaal scheen werkelijk in de zevende hemel!

WIM VAN DEN BOSCH: DE GROTE VEDETTE Willy Truye is een waardig titelvoerder! Daar gaat niets van af!

Maar Willem Van den Bosch is vast en zeker DE grote vedette geweest van dit kampioenschap. De pittige Willy Truye zal vast en zeker de allerlaatste zijn om dit tegen te spreken.

Na amper 35 km koers gingen vijf man aan de haal. Onder hen was Wim Van den Bosch met de pezige Roger Callewaert de geweldigste.

Drie van hun medevluchters werden gelost (Jos Sneyers wegens val en Molenaars met Ledru, gewoon uit de wielen gereden).

Willem en Roger hielden het gedurende ruim 70 km vol tegen de samengepakte krachten van een vijftigkoppige groep.

Wij, en velen met ons, waren overtuigd dat die twee bezig waren zich te zelfmoorden.

Voor kloeke Wim is dit echter niet het geval geweest. Toen hij en Callewaert door een groep van elf man werden ingelopen, trok de man uit Bree ruim zijn streng naast zijn nieuwe medevluchters.

Toen ook deze ontsnappingspoging teniet werd gedaan en Planckaert met Tuytens op de vlucht sloegen, was het opnieuw Van den Bosch die de geweldigste was om het achtervolgende negental op de twee ontsnapten te trekken.

63

Voor het suppersterslokaal 'Het Boldershof' - staand: uiterst links: Frans Eggermont, achter de bloemen: Paul Vanhoutte en Willy Truye, moeder van Lionel Vanbrabant - gehurkt: Romain Verbeke (met bril) en Jacques Vanassche (2e van rechts)

1954 - Bestuur van de supportersclub voor het supporterslokaal 'Het Boldershof' in de Harelbeekstraat - staand: Achiel Ruysschaert, Julien Debaere, Walter Decoene, Maurice Vanheede, AndrĂŠ Vanheede, Frans Maes - gehurkt: Georges Clement, Walter Tarras, Willy Truye, JoĂŤl Deschutter, Roger Decoene

64

Wij hebben ons van dan af elk ogenblik aan de ineenstorting van geweldenaar Van den Bosch verwacht.

Onze verwondering was dan ook groot toen wij zagen dat de Wim slag op slag demarreerde om er alleen van door te trekken.

Neen, Van den Bosch sneuvelde niet! Gisteren op de heuvelachtige wegen van het Naamse en onder een gutsende regen was de jongen uit Bree reuzensterk.

Wim van den Bosch stond op een buitengewoon hoog niveau en was ontegensprekelijk het dominerend figuur van de titelkamp 1954 der onafhankelijken.

DE ULTIEME AANVAL VAN JOS PLANCKAERT KWAM TE VROEG Jos Planckaert, onze favoriet, ging zijn kans op ongeveer 65 km van het einde.

In Fernand Tuytens had hij een beste helper, maar het was onbegonnen werk om, met nog zovele kilometer voor de wielen, aan deze ultieme en beslissende ontsnapping te beginnen.

De Otegemnaar, hield het ruim 15 kilometer vol, maar moest tenslotte toch bezwijken voor de numerieke meerderheid der tegenstanders.

Planckaert en Tuytens reden geweldig, daar valt niet aan te tornen. Hun poging slaagde niet, maar zij hadden toch de verdienste aan de basis te liggen van de beslissende ontsnapping der elf.

HET

ONMENSELIJKE ZWARE PARCOURS BRACHT DE ELITE VAN ONS ONAFHANKELIJKENLEGERTJE OP DE VOORGROND

Wij hebben zelden een zwaarder en onmenselijke wedstrijd meegemaakt als gisteren.

Het parcours op zichzelf was reeds uiterst hard. Er moest voortdurend geklommen en gedaald worden, maar die striemende regen, die maar zonder ophouden bleef neerkletsen in het gezicht en op de dampende ruggen der renners, maakte van de koers een echte calvarietocht.

Wij hadden deernis met die zwoegende renners, maar wij moeten aanstonds zeggen dat de inrichters met verstand van zaken hebben gehandeld toen zij dit traject uitstippelden.

Inderdaad! Overkijk even de namen der mannen die deel uitmaakten van de beslissende ontsnapping. Dit waren Truye, Lucien De Munster, Jos Ponsar, Frans Vermeiren, Jan Van Gompel, Jan Bellemans, Fons Voordeckers, Wim Van den Bosch, Roger Baetslé, Fernand Tuytens en Jos Planckaert.

Wel vriend lezer, zijt u met ons akkoord als wij zeggen dat onder dat elftal, de elite van ons onafhankelijkenkorps te vinden is?

Wij in elk geval wel hoor!

WILLY TRUYE EEN WAARDIG EN MOOI KAMPIOEN Voor de spurt rekende bijna iedereen op Frans Vermeiren. Niemand sprak van Willy Truye en toch kwam de twintigjarige Zwevegemnaar met een spurt à la Marcel Kint de door iedereen begeerde ‘tricolore’ kapen.

Hoe het gebeurde?

Wel, Willy compliceerde de zaak niet. Hij zette zich van ruim één kilometer voor de aankomst op kop van de spurtende renners.

Hij duwde zo hard en zo lang op zijn trappers tot er niemand meer aandrong en hij als groot laureaat over de meet bolde om hals over kop in de ‘driekleurige rui’ te duikelen.

Eenvoudig, niet? Maar men moet het kunnen!

65

1954 - 1 Willy Truye, 2 Roger Verbeke, 3 Jef Planckaert

10 juli 1954 - Bossuit - Kampioenschap van West-Vlaanderen voor onafhankelijken 1 Roger Verbeke, 2 Willy Truye

12 augustus 1954 - Ronde van België voor onafhankelijken - 8e en laatste rit HoeiBrussel - 1 Willy Truye, 2 Jan Van Gompel, 3 Roger Verbeke

12 augustus 1954 - Na winst in de laatste rit Ronde van België – Brussel (Groendreef) - hier in trui van winnaar van regelmatigheidscriterium Les Sports

1954 – Willy tussen de bloemen na het behalen van de Belgische titel.

66

31 juli 1954 - Huldiging van Willy Truye na het behalen van de Belgische titel bij de onafhankelijken te Grand-Leez op 18 juli 1954 - de auto was van burgemeester Leon Bekaert

3.

Ronde van België voor onafhankelijken startte op hoogst bewogen en boeiende wijze.

MACHTIG RIJDENDE JAN VAN GOMPEL, MET WILLY TRUYE ÉÉN DER BESTEN, MOOI EN VERDIEND WINNAAR VAN EERSTE RIT. DE DRIEKLEUR IN TOP Bron: Het Nieuwsblad – 05/08/1954 Wij geloven niet dat wij de driekleurige trui van Willy Truye gisteren over de 195 km. van Brussel naar Oostende ook maar eenmaal uit de eerste rangen van de 96 man sterke deelnemersgroep hebben gezien.

Hetgeen duidelijk aantoont dat de Belgische kampioen, die gedurende uren een fonkelende forme en een sprankelende kunde ten toon spreidde, een der topfiguren uit de eerste rit der schitterend gestarte Ronde van Belgie is geweest. Wij zijn geneigd te zeggen: DE topfiguur.

Nu was deze eerste etappe een koers zoals wij er elke dag een wensen te volgen: levendig en kleurrijk bewogen en vol afwisseling. Een verbeten gevecht waarin de goê de degens met elkaar kruisten en die dus tot een ware krachtmeting uitgroeide.

De uitmuntende prestatie van Truye, zoals het sukses van Jan Van Compel, wint daardoor nog aan waarde en betekenis. Hij speelde de hoofdrol in een zeer schoon wielerstuk.

De buitenlanders droegen er nog niet weinig toe bij om het zo schoon te maken. Toen wij aan km. 100 het beste gedeelte van ons technisch verslag afsloten met het onschuldig zinnetje: “Alles terug gegroepeerd” hoopten wij dat de periode van een uitgesproken overwicht van Franse en Italiaanse aanvallers hiermede was geëindigd.

Want de waarheid noopt ons te schrijven dat elke offensieve aktie tot dan toe van G. Declercq, Preuss Grujeon, Wisinki, Crespi, Nascembeni. Para, De Vecchi, Vitali en andere Ciollins was uitgegaan. Onze eigen renners hadden zich bestendig in de verdediging laten verdringen. Ofschoon wij hier onmiddellijk dienen aan toe te voegen dat de reeds voornoemde Truye, R. Molenaers, R. Declercq, M. Van Kerckhove, E. Deboitselier, R. Braem, Moxet, Van Gompel, Voordeckers en Van der Kimpe of Verbeke zich met evenveel kracht als brio verdedigden.

Onze wens ging in vervulling: over de laatste 95 km. waren het de Belgen die het initiatief in handen namen en de ‘vreemdelingen’ welke zich hard dienden vast te klampen, wilden ze niet onder de voet worden gelopen.

Op 30 km. van Oostende — althans volgens de officiële wegwijzer want wij vrezen dat er wat meer kilometers waren dan aangekondigd — viel de beslissing.

Uit een kopgroep van 29 man, welke zich na een demarrage van Grujeon (die wij achteraf kwijt geraakten), Vitali en Vanderkimpen (die flink op dreef was), had gevormd, rukten zich elf renners los. We gaan u hieronder hun namen opgeven omdat zij, behalve de onfortuinlijke Jef Van Bael die door lekke band werd uitgeschakeld, op de eerste tien plaatsen eindigden.

W. Truye, J. Van Compel, R. Verbeke, de Italianen Nascembeni en de Fransman J. Gosselin die de hele rit bij de toonaangevers en de voorvechters waren.

67

23 augustus 1954 - Haasdonk - 1 Willy Truye, 2 Messelis, 3 Demunster Buddy - op de foto naast Willy Truye ook nog Buddy Demunster en rechts naast Willy zijn chauffeur Roger Verbrugge

5 september 1954 - Lens (Henegouwen) Willy Truye na winst in de Omloop van de Dender

14 september 1954 - Kruishoutem - 6e grote prijs voor onafhankelijken

14 september 1954 - Kruishoutem - 6e grote prijs voor onafhankelijken - Omer Vanessche, Willy Truye en Michel Decuypere

68

UITSLAG TE OOSTENDE: 1. Jan VAN GOMPEL de 195 km. in 5 53 13 2. Roger Calewaert 5 52 15 3. Jaak Schoubben 5 52 40 4. Willy Truye 5 52 48 5. Roger Verbeke 5 52 53 6. Jan Callaerts 5 53 06 7. Armand Desmet 5 53 15 8. Pietro Nascimbene 5 54 30 9. Alfons Smets 5 54 25 10. Jean Gosselin — 11. Roland De Roo 5 54 31 12. Gerard Deborre — 13. Jan Bellemans — 14. Roger Declerck — 15. Theo Brunswyck 5 54 52 16. Andre Aucquier 5 54 59 17. Pierre Machiels — 18. Paul Borremans — 19. Willem Van den Bosch — 20. gelijk: J. P. Preuss, A. Massocco, A. Para, S. Vitali, Nestor Mathieu, Ferdinand Tuytens, Alfons Voordeckers, Leopold Stasse, Robert Van der Kimpen, M. Van Kerckhove, Jan Vermaelen, Zen Florio, Louis Deboeck, Charles Schepers, Edward De Boitselier, Staf Huyskens, J. Vliegen, Ian Brown, Julien Cools, Albert Murguillier, Roger Molenaars, Jules Delporte, Buddy Demunster, Petrus Lowie en Jan Laroy

4.

Na de Ronde van België voor onafhankelijken In het teken der sensatie!

J. SCHOUBBEN, Y. CORBUSIER, R. DE CLERCK, G. DE BORRE EN R. VERBEKE BELOFTEVOLLE RONDERENNERS VERDIENSTELIJKE MAURITS BAELE DANKT ZIJN ZEGE AAN SCHITTERENDE WILLY TRUYE Bron: Het Volk - 14/08/1954 Sensatie en nog eens sensatie, dat was de karakteristiek van de eerste kilometer tot de laatste in deze onder alle oogpunten schitterend geslaagde Ronde van België.

Nemen wij bijvoorbeeld het geval van de Italiaan Nascimbene. Hij veroverde op een manier die vriend en tegenstander met grenzeloze verbazing en bewondering sloeg, de helse tijdrit. Iedereen was akkoord om te verklaren dat hij deze inspanning duur zou bekopen in de rit in lijn, die enkele uren later moest betwist worden. De Transalpijn fietste deze pronostiek letterlijk aan stukken. Hij won die rit in lijn op zo’n overdonderende wijze dat alle volgers, van de eerste tot de laatste, er hun Latijn bij verloren.

De volgende dagen keek iedereen uit naar Nascimbene, want zijn weergaloze prestatie had van hem de “boeman” gemaakt uit deze hardnekkig betwiste rittenkoers. Over de Italiaan vertelde de zeer begaafde Roger Verbeke ondermeer het volgende, met betrek op de onweerstaanbare wijze waarop hij in de rit van Houffalize naar Virton, zijn tweede succes op amper enkele uren tijd, bevocht: “Op enkele kilometer van de aankomst plaatste hij een demarrage waartegen niemand bestand was. Met twaalf man sprongen wij er achter; elk om beurt kwamen wij 25 meter aan de leiding en reden, neen spurten wij, de losgebroken Pietro achterna. Wij naderden echter geen centimeter op de als een gek rijdende kerel. Integendeel, hij schoof zo van ons weg. Nooit, maar nooit in mijn 69

27 oktober 1954 - L-R: Briek Schotte, Berten Lafosse, Willy Truye, Julien Schepens, Jef Planckaert en clubleider Fernand Cloet van S.V. Deerlijk

Willy Truye en Paul Vanhoutte

70

leven zag ik iemand fietsen, zoals die het daar deed.”

Naderhand beek het dat Nascimbene die dag zichzelf had overtroffen," want in de ritten die volgden hebben wij tevergeefs naar hem uitgekeken. Hij was werkelijk een der grootste sukkelaars uit de tour geworden want hij werd uit de wielen gereden van zodra het tempo een weinig werd opgedreven.

De Ronde kende trouwens nog andere zulke voorvallen.

Wij zouden nog kunnen vertellen over het drama Molenaers, over de onklopbare Corbusier die tenslotte toch de nederlaag leed en over Jaak Schoubben, die op 50 km van het einde een zekere zege tegemoet reed en in extremis geklopt werd door de uiteindelijke Rondewinnaar Baele. En hier weer kwam men in strijd met de logica. Willy Truye, en niemand anders dan Willy Truye won de Ronde ten voordele van de zeer sympathieke Maurits Baele. Dit hebben wij in ons blad van gisteren op overduidelijke manier uiteengezet en willen wij hier nogmaals belichten.

Willy Truye mag trouwens worden aangezien als de grootste belofte uit de aanrukkende jonge garde!

Nog over die onvergetelijke finale Theoretisch zou men moeten aannemen dat de eerste 1.700 km verloren moeite waren geweest en tot niets hadden gediend. Practisch is dat echter helemaal anders. De ronde werd gewonnen in de hel van Overijse en Neerijse daar gaat niets van af. Alles wat vóór die laatste 50 km is gebeurd heeft echter zo zwaar in de kleren gekropen van het grootste deel der renners dat de laatste proef van het uitgangsexamen voor het diploma waarop de vermelding “rondeman” staat gedrukt, hen boven het petje ging.

Hoe kon het ook anders? Wij hebben tijdens het eerste gedeelte d.w.z. al wat voor Remouchamps gebeurde, meerdere malen de opmerking gemaakt dat er meerdere renners bezig waren een ware zelfmoord te plegen.

Inderdaad van bij de start te Brussel werd er zo met de grove borstel doorgegeven dat het voor de geweldenaars van het eerste uur onvermijdelijk falikant moest uitlopen.

Op dat gebied moeten wij volmondig toegeven dat de eindoverwinnaar, Baele, een uiterst verstandige koers heeft gereden. Hij heeft klaar uit de doppen gezien van af de start te Brussel tot daar waar het er niet op aan kwam een stoot te veel te geven. Dit was in de hel! Het woord is geenszins overdreven. De renners geleken werkelijk op grijnzende duivels in het tumult dat daar heerste. Het geloei der sirenen, handig gehanteerd door de toegewijde en sportieve “Zwaantjes” der wegpolitie, vroeg doorgang voor de in groepjes verspreid liggende renners die streden op leven en dood.

Daar hebben wij ons een gedacht kunnen vormen van het uiterst zware beroep dat het rennersschap tenslottte is. Wij hebben een vertwijfelde Jaak Schoubben zien sneuvelen op een ogenblik dat hij die roze trui en die zegebloemen zo hartstochtelijk najaagde om te Tongeren ergens in een moederhuis aan zijn gelukkige vrouw en zijn pasgeboren dochtertje cadeau te doen.

Als contrast met de sympathieke Jaak zagen wij een Willy Truye die maar één zaak voor ogen had nl. de lang nagejaagde ritzege te boeken zich terzelfdertijd de eerste plaats te verzekeren in het criterium van de beste onafhankelijke. De belangen van Willy pasten tenandere zo wonder goed in het kraam van Maurits Baele.

Op het ogenblik dat zij samen kwamen, verbonden zij hun lot aan elkander. Zij streden slag om slinger om een uiteenlopend doel te bereiken. Het leken geen mensen meer. Het waren werkelijk duivels die in een passend kader het vooropgestelde doel najaagden. De anders zo kalme Willy Truye, die geen vlieg zou kwaad doen dacht er geen enkel ogen71

Willy voor het huis in de Vandevennestraat met zijn trouwste supporters: Cyriel Deschutter, Paul Vanhoutte, Julien Debaere, Achiel Ruysschaert, Georges Clement, Willy Truye, Richard Verspaille, Madeleine Debaere, Michel Decuypere

1955 - Norbert Vantieghem, Armand Desmet, Lucien Demunster en Willy Truye

72

blik aan dat hij bezig was de zoete droom van Jaak Schoubben aan duigen te slaan.

Neen, Willy dacht maar aan één ding nl. dat hij om zijn titel van nationaal kampioen eer aan te doen ook het regelmatigheidscriterium van de beste onafhankelijke moest winnen.

Maurits Baele profiteerde er dankbaar van om zijn wagentje aan de zegetrein van de Zwevegemnaar te hangen en als in een zetel naar de roze leiderstrui te worden gesleept.

Dit was tenandere het goede recht van de Belgische Fransman. Het strekt de doorbrave Baele ter ere dat hij na de aankomst de eerste was om dit volmondig toe te geven.

Die hartstochtelijke omhelzing die hij aan Truye ten beste gaf als de speaker afkondigde dat hij Jaak Schoubben met 8 luttele seconden had geklopt en de uiteindelijke zege had verworven, sprak tenandere boekdelen nopens de dankbaarheid van Baele ten overstaan van onze volwaardige Belgisch kampioen.

Op dat ogenblik stond een teleurgestelde Jaak Schoubben zijn leed te verkroppen op amper enkele meter van zijn twee succesvolle tegenstanders.

Zes seconden hadden volstaan om iemand in de zevende hemel van het geluk te brengen en aan andere diep ongelukkig te maken.

Wat is “the struggle for life” soms hard en dan vooral in het rennersschap!

Troepenschouw De overwinnaar Baele, uitblinker Truye en Jaak Schoubben, de verliezer van het laatste uur, hebben wij reeds voldoende lof toegezwaaid. Van Corbusier zijn wij vast overtuigd, niettegenstaande zijn door niemand verwachte nederlaag, dat hij eenmaal een allerbeste ronderenner zal worden. Corbusier heeft de aangeboren klimkunde in pand en vooral daarom voorspellen wij aan Yvan een schitterende toekomst als ronde van Frankrijkrenner. Roger De Clerck en Gerard De Borre zijn renners die in een rittenkoers altijd behoorlijk hun plan zullen trekken. Zij kunnen van alles genoeg om voortreffelijk te presteren.

Over Roger Verbeke willen wij nog een speciaal woordje schrijven. De sympathieke Zonnebekenaar, is een voorbeeld van moed en doorzettingsgeest. Wij zullen niet beweren dat de kleine de allergrootste klas in pand heeft. Wij durven echter wel voor onze rekening nemen als wij beweren, dat er renners zijn die van nature uit meer begaafd zijn dan kleine Roger, maar het nooit zo ver zullen brengen als hij. Die kleine “castard” kan vechten tot hij er werkelijk bij valt. Bij hem telt het spreekwoord “plooien wel, buigen nooit”. Met die mentaliteit gaat hij vast en zeker een mooie toekomst tegemoet en niemand meer dan wij zullen ons in zijn welslagen verheugen.

Van de buitenlandse bezetting was de kleine Fransman Gosselin, die zich gerust kan laten doorgaan voor een tweelingbroeder van Dré Rosseel (zo goed trekt hij erop), ontegensprekelijk de beste.

Al met al hebben allen die deze enorme zware proef tot een goed einde brachten, recht op een woord van lof voor hun moed.

Inderdaad zonder grenzeloze moed reed niemand die ronde, reeds zwaar op zichzelf, maar onmenselijk hard gemaakt door de striemende regen en de bijtende koude, uit.

Allen verdienen een hartelijk proficiat!

73

1955 - Willy Truye met toekomstige echtgenote Verschuere Paula

1 april 1955 - Willy Truye in zijn atelier met schepen Jozef Vandevelde

2 april 1955 - L-R: Vanderhaegen, Willy Truye, Jozef Vandevelde (schepen), moeder Madeleine Debaere en journalist AndrĂŠ Blancke - na overwinning in Ronde van Vlaanderen voor onafhankelijken

14 juni 1955 - Heule - Gilbert Desmet voor Willy Truye

1956 - Jef Planckaert en Willy Truye

8 februari 1956 – Willy in zijn atelier

74

5.

Zwevegem bracht een grootse hulde aan de nationale kampioen der onafhankelijken: Willy Truye

Bron: Het Nieuwsblad-Sportwereld - 20/08/1954 Zaterdagavond werd Willy Truye de waardige kampioen der onafhankelijken,.door zijn dorpsgenoten op een werkelijke waardige, maar dan ook uitbundige wijze gevierd.

Te 18u30 werd de renner aan zijn woning verwelkomd, na Dwars door Vlaanderen betwist te hebben. De ingang der woning was op originele wijze versierd en de belangstelling kon zeer groot genoemd.

De stoet vertrok onder geleide van een plaatselijk muziekkorps, voor een tocht door de bijzonderste, straten, allen versierd of bevlagd. Regelmatig moest halt gehouden omdat men Willy, die samen met zijn moeder en zusters in een open wagen had plaats genomen steeds maar opnieuw bloemen kwam aanbieden. Het eerste oponthoud werd gemaakt bij de leermeester van de kampioen, ex-wereldkampioen Marcel Kint.

Van daar ging het dan naar het gemeentehuis waar Willy en zijn familie werden opgewacht en verwelkomd door de heer burgemeester der gemeente met de volledige gemeenteraad, de h. Vandekerckhove, afgevaardigde van de Belgische Wielrijdersbond en de besturen van W.C. Zwevegem Sport en de Supportersclub Willy Truye, zonder de afvaardiging te vergeten van K.S.V. Deerlijk, die met Willy zijn veertiende nationale kampioen huldigde sedert zijn bestaan.

Gedurende de receptie zelf werd vooreerst het woord gevoerd door de heer L. Bekaert, burgemeester der gemeente, die op zijn eigen pittige manier hulde bracht aan de kampioen en zijn familie, en de jongen nog vele successen toewenste in de toekomst naast een uitstekende gezondheid. Vervolgens hoorden we de heer G. Vandekerckhove, afgevaardigde-generaal van West-Vlaanderen, uit naam van de B.W.B., die W. Truye een onzer meest beloftevolle jonge renners noemde; de heer G. Caes voor W.C. Zwevegem Sport, secretaris Cappon van K.S.V. Deerlijk, uit naam van de kampioenenformatie van Fernand Cloet waarvan Willy deel maakt en tenslotte een woord van dank dat uitgesproken werd door de heer Carlos Carton, secretaris van de supportersclub uit .naam van de renner, zijn familie en de club. Ondertussen werd natuurlijk de erewijn geschonken en nog eens geklonken op de gezondheid en het succes van de nationale truidrager en na het tekenen van het Gulden Boek zette de optocht, onder een zeer sterke belangstelling, zich terug in beweging op weg naar het standbeeld der gesneuvelden. Langs de weg bleven echter maar steeds opnieuw bloemen komen en, vooraleer de plaats terug bereikt werd, zat Willy met zijn moedertje, diep ontroerd om al deze sympathieblijken haast bedolven onder de zware bloemenvracht.

Op het Th. Toyeplein aan het standbeeld der gesneuvelden, legde de jongen dan ook tot tranen toe bewogen, een prachtige ruiker neer onder het spelen van het vaderlands lied.

Daarna ging het nogmaals verder en na nog een paar oponthouden ging het dan tenslotte naar het supporterslokaal, waar de stoet ontbonden werd en natuurlijk verder gevierd werd tot in de kleine uurtjes.

Wensen we nu samen met de hh. Bekaert en Vandekerckhove dat Willy van tegenslagen moge gespaard blijven en de weg van het succes moge blijven bewandelen opdat hij zich een waardig titelvoerder kunne tonen.

75

1957-1958 - In Parijs bij de afhaling van het materiaal - Willy Truye, Julien Schepens, ??, Roger Baens, ??, ploegleider Antonin Magne存Gilbert Saelens, Karel Debaere, Martin Vangeneugden

1957-1958 - Martin Vangeneugden, Karel Debaere en Willy Truye met zijn trainingsfiets (voorzien van spatborden). Willy kreeg elk jaar twee fietsen bij Mercier.

76

6.

Willy Truye sukkelde drie seizoenen met zijn gezondheid.

HAALDE ECHTER IN 1953 ALS LIEFHEBBER EN IN 1954 ALS ONAFHANKELIJKE MET REUZENSCHREDEN ’T VERLOREN TERREIN IN. Bron: Het Nieuwsblad-Sportwereld – 27/10/1954 Willy Truye kent ook een stiel: meubelmaker. Het is overigens door met de fiets naar zijn werk te rijden dat hij smaak in het fietsen en... in het koersen heeft gevonden.

Dit tweede beroep beoefent hij nog steeds tijdens de wintermaanden. Ook deze winter is Truye regelmatig werkzaam in de meubelmakerij van Maurits ’t Joens.

Wij, hebben de werkelijke waarde als renner van Willy Truye pas in juni van dit jaar leren schatten. Wij kenden hem echter reeds lang van naam.

Zelden werd de lof van een nieuweling immers zo uitbundig voor ons bezongen als nu vier jaar geleden voor deze Zwevegemnaar. Wilden wij de vrienden, die ons met moeilijk te verbergen enthousiasme over Truye spraken geloven, dan zou hij zijn roemrijke dorpsgenoot Marcel Kint snel overtreffen.

Willy weet vermoedelijk zelf niet hoe wij hem, daar onze bizondere aandacht was opgewekt en gescherpt, vanaf 1950 met speciale interesse hebben gevolgd. Noch hoe dikwijls wij, toen wij zijn naam tevergeefs in de uitslagen zochten, aan Berten Lafosse of Fernand Cloet de vraag stelden: “ maar wat gewordt er van die Truye, waarover zoveel goed werd verteld?”

Het heeft redelijk lang geduurd - twee jaar - eer we de huidige wegkampioen der onafhankelijken eens zagen rijden. Het was in 1952 bij de liefhebbers en als wij schreven dat hij op ons een gunstige indruk liet zouden wij liegen. Truye kon mee, dat was alles.

Het duurde nogmaals twee jaar eer we ons van zijn rennersbekwaamheid - deze hooggeprezen bekwaamheid waarover wij zo nieuwsgierig waren – konden overtuigen. Willy won namelijk het klassieke kampioenschap te Zomergem en hij won het op een wijze, die ons in hoogste mate beviel. Hij won als een goeie, om het zo eenvoudig maar ook zo bevattelijk mogelijk uit te drukken.

Deze zege is overigens het vertrekpunt geweest van Willy Truye’s uitmuntende seizoen bij de onafhankelijken en dat van hem: de ‘Koning’ der categorie zou maken.

Wij kunnen van ons het gevoelen niet afschudden dat wij, ongewild, tot het behalen van dit succes in zekere zin hebben bijgedragen. Ge moet eens luisteren.

Voor de start van, de Zomergemse wedstrijd gingen wij Jozef Planckaert en de twee Demunsters vinden om hen te verzoeken de week daarop aan een koers te Landegem te willen deelnemen. Truye, die erbij stond, vroegen we niet. We kenden hem in die tijd persoonlijk niet voldoende om hem een dergelijk plezier te durven vragen. Wij rekenden er bovendien op dat hij zich, als hij hoorde wat wij verlangden uit eigen beweging zou laten inschrijven.

Wij hebben sindsdien altijd in ons diepste binnenste gedacht dat Truye die van natuur eerzuchtig is precies vanaf die dag sterk is beginnen rijden en een uitblinker is geworden, omdat hij door onze voor hem smadelijke manier van handelen in zijn eigenliefde werd gekrenkt.

Misschien is dat allemaal bloot toeval geweest en verbeelden wij ons maar iets. Doch als wij de Zwevegemnaar te Zomergem zonder het opzettelijk te doen, hebben gekleineerd, en geprikkeld om ons dat ‘affront’ betaald te zetten, dan moet hij ons dat al lang hebben vergeven Want dan hebben wij hem, gelijk hoe, een zeer grote dienst bewezen.

77

14 juli 1958 - Bavikhove - L-R: Michel Decuypere (met pet), Ignace Sablain, Willy Truye, Marie-José Truye (vrouw met handtas), vooraan: René Breunig (neef van Willy)

78

8 juli 1959 - Poperinge - Willy Truye tweede na Lucien Demunster - naast Willy zus Marie-José Truye (met handtas)

26 juli 1959 - Tielt-Antwerpen-Tielt 1 Rik Van Looy, 2 Willy Truye

19 augustus 1959 - Ruiselede

1960- Willy Truye op kop links Julien Schepens

20 augustus 1960 - Lokeren - 4de

WIJZE TAAL …

Hoe komt het dat Willy Truye, die 20 jaar en zes maanden oud is, pas in 1950 begon te koersen, ondanks zijn aangeboren klas – Schotte rekent hem bij de beste jongeren welke wij momenteel bezitten en dat is een referentie - pas in 1953 wedstrijden veroverde in evenredigheid met zijn talent?

Omdat hij in zijn opkomen altijd een beetje gesukkeld heeft met zijn gezondheid. In 1952 verbleef hij zelfs een tijdje in een kliniek waardoor hij bij de liefhebbers geen enkel behoorlijk resultaat kon behalen. Het was tijdens dat zwakke seizoen dat wij met hem kennis maakten en vandaar onze teleurstelling.

Maar vanaf vorig jaar was Truye physiek helemaal in orde en zijn erelijst kreeg dadelijk een ander uitzicht: 16 zegepralen bij de amateurs, 8 bij de onafhankelijken. De voornaamste hieronder is natuurlijk zijn kampioenschap van België.

Willy was de eerste van de drie Westvlaamse kampioenen die alle drie in een omtrek van 10 km wonen, wat vast en zeker een unicum is. De andere twee noemen Julien Schepens van Anzegem en Remi Windels, de bromfietsspecialist van Otegem.

Ge hebt waarschijnlijk allemaal geraden wie daar onze aandacht op vestigde: Berten Lafosse. Hij voegde er terloops aan toe dat Truye en Schepens renners van S.V. Deerlijk zijn, zoals Josef Planckaert, N. Verougstraeten, Budy en Lucien Demunster, N. Van Tiegem en de 3 Verhelst. En hij besloot zeer zakelijk en bescheiden: “Geen enkel andere Belgische wielerclub kan op zoveel begaafde jongeren bogen.”

We gaan u niet vertellen dat voorzitter Fernand Cloet, toen hij dat hoorde, hem heeft tegengesproken. We geloven integendeel dat we Fernand instemmend hebben zien knikken doch zeker zijn we daar niet van.

Willy Truye die in Parijs- Tours het tempo en het koersrythme der beroepsrenners gemakkelijk scheen te kunnen volgen - Schotte beweert dat hij een prima examen heeft afgelegd - denkt er daarom nog niet aan, naar het voorbeeld van zijn clubmakkers Planckaert en de twee Demunsters, seffens een vergunning van prof te nemen.

“Ik ga daarmede nog een tijdje wachten” heeft de verstandige Zwevegemnaar ons verklaard.

Hoe lang? Dat hangt er vanaf. In elk geval rijdt Truye in 1955 nog minstens 2 maanden bij de onafhankelijken. Is hij tevreden over zijn forme, dan zal hij aan zijn baas Antonin Magne vragen de omloop der Zes Provincies te mogen meedoen.

Blijkt dat hij daarin zijn man kan staan, dan is het mogelijk dat hij in de maand juli, als het eigenlijke seizoen der kermiskoersen in België aanvangt, beroepsrenner wordt.

Ofschoon het niet uitgesloten is dat Willy, zelfs als hij zich krachtig genoeg weet om met de hoogste klasse fatsoenlijk mee te kunnen, nog tot einde 1955 onafhankelijke blijft. Hij is toch nog jong genoeg, nietwaar.

Dat is een taal die ons persoonlijk bevalt. Een seizoen meer bij de onafhankelijken als ge nauwelijks de 20 voorbij zijt is voor ons geen verloren seizoen. Wij beschouwen het integendeel als zuivere winst.

Vooral als de B.W.B. de raad volgt welke Berten Lafosse sedert een half jaar geeft: na de Ronde van België de onafhankelijken in bepaalde omstandigheden met de profs laten rijden.

79

31 mei 1953 - Desselgem - liefhebbers achteraan Julien Debaere (met pet) en Paul Vanhoutte - vooraan Cyriel Deschutter (met baret) en Carlos Carton – dochter van café Waregem gaf de bloemen

augustus 1954 – Willy na het behalen van de Belgische titel

1954 - Willy Truye met zijn tricolore trui

1955 - 1959 – Willy met de trui van Mercier - Hutchinson 80

8 februari 1956 – Willy thuis bij een kom soep

7.

Gaat de lichting 1955 slechts groot doen in grote omstandigheden?

SPORTWERELDS 29STE RONDE VAN VLAANDEREN VOOR ONAFHANKELIJKEN EEN ZWARE OPGAVE WAARBIJ SLECHTS DE “GOEI” OVEREIND BLEVEN Bron: Het Nieuwsblad-Sportwereld - ??/??/1955 Ge moet niet onmiddellijk besluiten dat wij aan de ernst van u, lezer, twijfelen als wij het hierbij aandurven u te vragen “of u de nodige aandacht hebt verleend aan de maandagochtend verschenen fotoreportage over Sportwereld's succesvolle 29e Ronde van Vlaanderen voor onafhankelijken.”

Nu is het niet ons inzicht u absoluut te doen zeggen dat het “sprekende” foto's waren.

Dat doet u zonder opdracht van zelfs wel, als het u gegeven was ze onder ogen te krijgen.

Twee vooral, rechtstreeks bij het koersgebeuren aanleunende plaatjes, laten aan duidelijkheid niets te wensen over. De ene - vergeef het ons zo we ze, eventjes maar, nog in uw herinnering willen oproepen - brengt een beeld van het leidersgroepje, de nationale trui vastberaden aan de leiding en de andere is de weergave van de eindspurt met het symbolisch armgezwaai van de uitlopende winnaar die zijn concurrenten gedecideerd sloeg.

We durven het u gerust bekennen dat wij de beelden maandag verscheidene keren en steeds sterker voor ogen kregen.

Een duidelijker beeld van Willy Truye's overwicht in de beslissende eindfase kan werkelijk niet worden gebracht.

Men heeft goed zijn hersenpan te pijnigen om in een tot de verbeelding sprekende en tevens klare taal hetzelfde te zeggen: het gaat niet en dus gaan we ons ook geen “zeer” doen.

Hoeveel kilometer men nog van Wetteren verwijderd was toen de nationale titeldrager eindelijk volledig, met al zijn kracht en verlangen, in de heksenpoel sprong, weten we niet bepaald. Acht of tien kilometer het doet er niet toe. Van dat ogenblik af interesseerde de km plaat van Sportwereld's wagen ons niet meer.

Slechts één ding was nog bij machte de aandacht op te eisen; de sterke uitval, met slaande trom en vaandel uitgelokt door Willy Truye, met zijn vier metgezellen Noël De Cocker, een eerste kennismaking die we niet zo vlug zullen vergeten, Staf Huyskens, die na even in de achtergrond verzeild te zijn geraakt op een magistrale wijze was teruggekomen Frans Schoubben, reeds enkele tijd in eerste stelling en Roger Molenaers, die er in eerste instantie niet bij was maar tijdig klaar zag.

Dat koerseinde door deze dappere onder de dapperen geborsteld zal onwillekeurig nog lang in ons geheugen geprent staan, wees er gerust van.

Of de titelvoerder dan tot dat bewust eindstuk was ondergedoken? Ge zijt er wel mee.

Geen enkele aanvalsstelling kon worden opgetrokken of hij had de acties gewikt en gewogen en doorgaans te licht bevonden.

Wij hebben er ons, al naargelang het koerslint al maar door kleuriger en fleuriger werd afgerold, meermaals op betrapt de “en rodage” zijnde, systematisch forme zoekende Truye van Leuven-Hoeselt te vergelijken met de robuuste, niets ontgaande kapitein op het Ronde van Vlaanderen schip.

Zoals een - de uitdrukking is niet nieuw - een boer een zomerse zondagnamiddag zijn hele doening afloopt, kalm, aandachtig, een flinke oogst verbeidend, laveerde de toekomstige winnaar zich thans door de baren welke een stelletje combatieven steeds maar gingen opzwepen.

81

ca 1960 - in cafĂŠ 'De Zwaan' - Gomar Caes, schepen Jozef Vandevelde, Antoon en Willy Truye

7 juni 1960 - Gullegem

82

Jongens wat een eindsweg had deze op het grillige pad naar wat men conditie noemt en die hem niet op een vroege morgen zonder veel onthaal zal besteld zijn geworden, afgelegd.

Wij gaan nu eens een voorspelling doen. In de loop van de maand mei gaat Willy het beroepsrennersleger versterken, zoals hij het zelf verklaarde. Daar ook loopt hij in de kijker en heel vlug zelfs, neem dat gerust van ons aan.

Met wat hij zondag aan de man bracht bekomt men doorgaans een schitterend diploma.

Een met de melding “grote onderscheiding” natuurlijk.

De jongste uitgave der Ronde van Vlaanderen was geen gemakkelijk werkstuk, alhoewel er geen bergen bij te bespeuren vielen. De hobbelige kasseivlakken, de smalle fietspaden de wind en wat nog meer maakte het de concurrenten niet gemakkelijk.

Niettegenstaande kwamen zondag een heel stelletje, reeds bekende en ook andere, die zich in de aandacht kwamen opdringen.

Ze opnoemen staat gelijk met zijn hand in een wespennest steken. Ze waren zo legio dat men er willens nillens enkele moet voorbijstappen.

De man die ons persoonlijk na de titelvoerder het meest beviel, was, de sympathieke, nooit grootdoenerige Jan Bellemans. We weten niet welk besluit de Gooikenaar na afloop van de voor hem min gelukkige Ronde van Vlaanderen zal hebben getroffen.

Moest hij, van wie al eens meer wordt gezegd dat hij te weinig aanvalsdurf aan de dag legt, het hebben afgezworen, zich nog zo onvermetel (?) in het avontuur te storten, zou het ons spijten.

Het is niet omdat zijn plan mislukte dat hij aan de beloonde aanvaller moet gaan twijfelen.

De naam van Jan verplichtte die bende eergierigen achter hem storm te lopen.

We lazen ergens dat “spurter” Jan Bellemans op drift ging.

En dat is wel zo. Jan is rap en heeft bij iedere groepsspurt zijn kans, zelfs na zijn op prijs gesteld intermezzo was maar één van de groep een wieltje vlugger over de eindmeet.

Doch wij die met Bellemans vóór de start konden praten, wisten welk heilig vuur hem verteerde om een prachtresultaat bijeen te boksen. Een vuur dat hem tot risico's dwong die hij anders niet zou hebben gelopen.

Wij hebben nog heel wat namen in petto, maar het is niet onze bedoeling heel dat gebeuren te herkauwen en de prestaties af te wegen.

De volgende tip willen we u echter nog wel geven. Moest u voor de eerstvolgende wedstrijden een favoriet aanduiden, vergeet deze waarover we u hier hoger reeds spraken: Edw. Deboitselier, J. Mertens, Yvo Molenaers, M. Paternoster, Jos Sneyers, R. De Roo, Fons Jacobs, Roger Baert en andere, M. De Zaeytijd en R. Verplaetse niet, en dat er daarbuiten nog verschillende anderen zijn die haast op punt staan geven we u op een blaadje en in de uitslag zult ge geen van hogergenoemden terug vinden.

83

1958 - Onkostenrekening voor verblijf in hotel Castel Breton in Nice

Onkostennota voor verblijf in Hotel de Monaco in Parijs

7 juni 1960 - Gullegem - Willy Truye na de zege met zus Marie-JosĂŠ

1961-1962 - Willy Truye met de trainingsfiets

84

8.

Willy Truye de glansrijke winnaar van Sportwereld’s Ronde van Vlaanderen voor Onafhankelijken

Bron: ?? - ??/??/1955 Het Zwevegemse schijnt dit jaar aardig op weg om meer dan zijn deel bloementuilen op te doen in de schoonste wielerwedstrijden van het seizoen. Mochten we ons vorige week reeds verheugen in de zege van Germain Derijcke, in de klassieker aller klassiekers: Milaan-San Remo en in de triomf van de geboren Zwevegemnaar Jos Planckaert in Kuurne-Brussel-Kuurne, dan mogen we deze week victorie kraaien met onze onafhankelijkenkampioen Willy Truye in Sportwereld’s kleine Ronde van Vlaanderen of deze der indés.

Vroeger heeft men meer dan eens gezegd dat Willy iemand was die zeer slim was in koers wat wel waar is, maar sommigen gingen zelfs verder en betitelden hem langs een kleine omweg als een profiteur of iemand die alleen zijn wedstrijden won dank zij z'n eindrush, maar merendeel op het zweet van anderen. Zondag laatst heeft de jongen echter bewezen dat hij niet is wat men wel beweerde, want van iedere ontsnapping maakte hij deel en naar volgers van de wedstrijd ons wisten te verzekeren, was hij het die steeds het rapst en het langst op kop fietste bij verschillende ontsnappingen.

Maandag bracht Willy een kort bezoekje aan onze redaktie, waar natuurlijk nog eens de wedstrijd besproken werd en foto’s bekeken in ‘Het Nieuwsblad-Sportwereld’, zoals we op de foto zien .samen met onze bestuurder dhr. Vynckier en de trouwe gezellen van de kampioen, zijn steeds gedienstige voerder Roger Verbrugge en zijn verzorger Pol Vanhoutte. Dat Willy tevreden was behoeven we voorzeker niet te vertellen. Maar dan niet alleen om die overwinning zelf, maar evenzeer omdat hij zich daarmede zijn inlijving in de Mercierrangen heeft waardig getoond, in bijzijn van zijn sportbestuurder Antonin Magne, wien we te Wetteren, met de overwinningen van Bobet en daarna van de Zwevegemnaar de vreugde en voldoening van het gezicht konden afscheppen. Willy kreeg meteen de belofte op zekere deelname aan de mooie rittenkoers ‘De Omloop der zes Provinciën, wat meteen de stap in de Internationale wielerwereld kan betekenen, wat we hem om zijn voorbeeldige stielliefde van harte toewensen.

9.

Een virtueel kampioenschap door een kampioen gewonnen KLAARZIENDE EN STERKE WILLY TRUYE WINT 29E RONDE VAN VLAANDEREN VOOR ONAFHANKELIJKEN SPANNING EN STRIJD BAARDEN EEN PRACHTIG KIJKSTUK

Bron: Het Nieuwsblad – 28/03/1955 Hoeveel ontsnappingen, die er ongetwijfeld hebben toe bijgedragen om van deze XXIXe Ronde van Vlaanderen, een spannende en fel genoten wedstrijd te maken, er in feite geboren werden kunnen we u voor de vuist niet opsommen. Als we ons werkelijk willen inspannen en onze nota’s raadplegen zouden we u dat wel op een na kunnen zeggen, doch het is niet het aantal dat belang heeft.

We kunnen u verzekeren dat we heel de dag door hebben zitten kijken op een stel vechtlustigen die de reuk van de groep niet konden verdragen.

Hadden onze onafhankelijken vooraf een werkplan moeten opmaken om de volgers waar te kunnen geven voor hun geld, zouden ze het niet anders aan boord hebben gelegd.

De vijandelijkheden, om het banaal te zeggen, werden de allereerste kilometers geopend en besloten met de geen maat kennende eindspurt van de nationale kampioen Willy Truye.

85

1955-1959 – Wily Truye (rechts) in actie voor de ploeg Mercier

2 augustus 1961 - Beroepsrenners te Moorsele - 1 Willy Truye, 2 Antoon Segaert, 3 Oswald Declerck

Verzamelprentje

28 september 1955 - Langemark - 1 Rik Denijs, Willy Truye wint hier de spurt voor de 2e plaats voor Boudewijn Devos en Jef Planckaert

Na een overwinning van Willy Truye vooraan midden Carlos Carton, rechts naast man met hoed Roger Nuyttens

Ronde van BelgiĂŤ - 1 Willy Vannitsen, 2 Karel Debaere

86

Tussenin lag een wereld van spannende en tot meeleven nopende gebeurtenissen.

Dat de ene al belangrijker was dan de andere, laat geen twijfel.

Wie kan er in Gods naam nu Henri Smets’ avontuurlijke drang die hem tot zottigheden noopt, als een ernstig iets beschouwen?

Maar daarover willen we het nu niet hebben.

Ons staat het koersbeleid van Willy Truye voor ogen. Een volleerd beroepsrenner zou niet anders zijn te werk gegaan.

Eenmaal slechts gaf de man van S.V. Deerlijk de volle maat, nadat hij de ganse weg door als een soort controleur vooraan had gewandeld. Dat was toen de laatste 10 km ingingen.

Jan Bellemans, voor ons één van de beste, had een verpozing nodig, en dat wist de nationale kampioen die zich voordien reeds een paar maal in het wiel van de gebrilde Gooikenaar was gaan smijten, beter dan wie ook.

Het was het goede ogenblik, te meer dat ook de anderen die zich dubbel voorover hadden gebogen om hogergenoemde te kortwieken, een minuut rust verlangden.

Toen ging Willy Truye, met zich een stel andere vechtjassen als Noël De Cocker, die ook een fameus koerseinde aan de man bracht, evenals Frans Schoubben ten andere, Roger Molenaers, die de prijs opeiste waarvoor zijn broer Yvo de ganse dag door had gevochten, en Staf Huyskens meevoerend.

Vol overgave en zonder dosering van de inspanning tot de eindstreep toe ditmaal.

In de spurt zelf liet hij geen enkele kans, van 200 m ver ging hij resoluut door en de een na de andere ging uit zijn wiel, zodat hij zelfs vóór de eindmeet al de handen in de lucht kon smijten.

Slechts één ontsnapping baart resultaat: de goede! De rest is koersvulsel.

ALLES KLOPTE! EERSTE AANVALLER: HENRI SMETS Een traditie is er om geëerbiedigd te worden. Roger Baetslé weet dat zo goed als Henri Smets en de weermaker.

Een Ronde van Vlaanderen eist zijn eigen specifiek weder. Kil was het genoeg en de wind was er ook, alleen de regen ontbreekt toen ze met 94 aan café Ramon te Eeklo van start gingen op het voorziene uur. Toen had Roger Baetslé al de kans gekregen zich te doen opmerken en hij had ze, natuurlijk, gegrepen.

We hebben aan de inschrijvingstafel werkelijk niemand zien verwonderd opkijken toen hij zich voor deelname aanbood. Baetslé moet er waarschijnlijk niet aan gedacht hebben dat men zich voor een klassieke wedstrijd op voorhand laat inschrijven.

Wie enkele kilometers buiten Eeklo had plaats genomen kon echter geen 94 renners in de groep meer geteld krijgen. Eerstens ging het te rap om de som te maken en verder lagen Albert Marguillier en Joseph Bodart al achteraan te ploeteren om het gat dicht te krijgen. Men kan er meteen al uit besluiten dat er niet was gewandeld geworden.

Bodart echter had al terug in de groep plaats genomen toen Henri Smets op drift sloeg.

Was dit laatste evenmin van aard enige volger met verstomming te slaan, klopte het minder met de verwachtingen dat Yvo Molenaers, Joseph Roger en René Van de Walle onmiddellijk bereid waren mee te gaan doen.

De ernst zat er echter niet voor, om er iets van lange adem van te maken, zodat het logisch was dat vóór Knokke werd aangedaan, alles terug samen vloeide.

Voor niet lang nochtans, want René Van de Walle en Yvo Molenaers hadden de reuk van het avontuur in de neus gekregen.

Ze namen juist de tijd om zich enkele andere metgezellen uit te zoeken en ze sloegen opnieuw toe.

Harder en driftiger ditmaal. De lading aan boord was ook van beter gehalte.

87

Willy Truye in actie

88

ZEVEN DIE HET ERNSTIG MENEN We denken niet dat het een louter toeval was dat het precies Jos Sneyers, Roger Verbeke, André Messelis, Jos Pansar en J. Mertens waren, die het samen met de twee voornoemden op een akkoordje gooiden.

Moest ge nu de overtuiging hebben dat de rest dit goedschiks liet gebeuren willen we u gauw van deze indruk ontmaken.

Het lag voorzeker niet aan kampioen W. Truye, Jan Bellemans, B. De Roo, M. Paternoster en andere. De Zaeytijd die het samen met Jules Mertens ging proberen, dat het zevental z0 van hen wegfietste, langzaam maar zeker.

Het duurde 40 km eer ze de kloof tot 1’ 10” hadden opengezwoegd en dat was meteen ook dan de grootste voorsprong die ze konden bijeentrappen; zij ook gingen er aan voor hun moeite.

In de omgeving van Aalter sloeg alles terug samen. Of toch niet. Roger Baert die als verkenner het eerst in de wielen van het groepje Van de Walle-Molenaers gleed, vatte zijn taak heel ernstig op en... ging door.

GEEN MINUUT RUST Het moet zijn dat het ergens geschreven staat dat deze 29e Ronde van Vlaanderen geen rustpozen zou kennen.

Want onmiddellijk waren er die zich bereid voelden de kaart Baert mee te spelen.

Slag om slinger gingen uit het nog 45 koppen sterk peloton (dus tot de helft verminderd, wat genoegzaam uitwijst in welke mate er werd gekoerst) Marcel Janssens, Jules Mertens, Noël Foré en Raymond Van Dorpe weg, schoven samen en gingen. Roger Baert steunen.

Dit werkte aanstekelijk op dat ander 5-tal bestaande uit Roland De Roo, Marcel De Zaeytijd, Roger Verplaetse, Roger Joseph en G. Van Driessche, die hard in de achtervolging gingen en na een 10 km jacht, juist voor het binnenkomen van Gent in de nek sprongen van de leiders.

Dat lag deze laatsten heel zwaar op de maag. De 40 sec voorsprong die het tiental: Roger Baert. Marcel Janssens, Jules Mertens, Noël Foré, R. Van Dorpe, Roland De Roo, M. De Zaeytijd, Roger Verplaetse, Roger Joseph en G. Van Driessche bij het inrijden van Gent nog telden, waren tot nul herleid na het dwarsen der stad, dat voor verscheidene fataal was geworden.

Alleen de sterken waren nog overeind gebleven. Dat tussen de sterken de slanke Limburger Frans Schoubben schuilging, bewees hij al dadelijk door de rest te gaan voorafrijden, wat door E. Deboitseleer en Marcel Janssens als een uitnodiging werd aanzien.

Ze kregen nog navolgers want ook R. Vanderkimpen, Albert Vanderbist, Jos Sneyers, Yvo Molenaers, Arm. Desmet en Willy Truye sloegen op drift gevolgd van Gerard De Borre, Jan Bellemans, R. De Roo, Staf Huyskens, Jules Mertens, de Nederlander Gijs Pauw, Fons Jacobs, G. Van Dormael, G. Van Driessche, Marcel Paternoster en R Van Dorpe. Wijl het eerste groepje de 3 leiders heel gauw zou stutten, nam het heel wat meer tijd in beslag eer de clan Jan Bellemans met de rest kon samenkoeken.

In Lokeren was dit eindelijk een voldongen feit en hiertoe hadden ze zich allen het hart uit het lijf moeten fietsen.

JAN BELLEMANS TE VROEG, WILLY TRUYE OP TIJD Jan Bellemans, heel de dag door bepaald goed, kwam zich vanaf dat ogenblik definitief opwerpen.

Wie achteraan in de wielen lag te kreunen mag Jan hiertoe de steen werpen.

Nog voor Zele werd aangedaan wou de Gooikenaar poolshoogte nemen en hapte zich een gat van 50 m dat alras door kampioen Willy Truye werd overbrugd. Alhoewel beiden zich met ernst aan de taak wilden zetten sloeg het voorste groepje in een slag en een ommezien weer in elkaar en... trad de eerste rustperiode in, waarvan de 18 resterende 89

Een jonge Willy

Vichte – koers op rollen

Lucien Demunster en Willy Truye (rechts) in actie

Na een overwinning - L-R: Roger Verbrugge (chauffeur van Willy), Willy Truye, AndrĂŠ Vanhede

7 juni 1960 - Willy met de zegebloemen na zijn tweede overwinning te Gullegem

Armand Desmet en Willy Truye

90

die achter hen in strijd bleven, profiteerden om de Zelenaar de kans te geven een groep van 39 te zien defileren.

Dat was het ogenblik door Bellemans gekozen om met volle overtuiging op de bonzige kassei die er enkelen moeilijk konden verteren toe te slaan.

Zes kilometer ver moesten de achtervolgers, waarbij Willy Truye zich onbetwistbaar als kapitein opwierp, op de punt van het zadel zetten om het offensief Bellemans in te dijken.

En de storm zou niet meer luwen, want ook E. Deboitseleer en De Cocker, met heel veel overgave deze laatste, gingen nog hun kans, met als enig resultaat dat... 24 man de laatste 10 kilometers ingingen.

Als eenieder er zich al ging bij neerleggen en een groepsspurt in ‘t vooruitzicht stelde gebeurde het.

Voor iemand het werkelijk door had lagen 5 man vooraan: Willy Truye, M. De Locker, Staf Huijskens, Frans Schoubben en Roger Molenaers, en voor goed ditmaal.

Alhoewel ze nooit helemaal uit de greep (ze kregen nooit meer dan 200 m voorsprong) van de achtervolgers konden blijven kwamen ze toch als de overwinnaars uit het steekgevecht. Een steekgevecht waarin de overtuigende Willy Truye zich de meester van de meesters toonde.

DE UITSLAG 1. WILLY TRUYE de 160 km in 3u37’ 2. Norbert De Cocker op 1 lengte 3. Staf Huyskens 4. Roger Molenaers 5. Frans Schoubben 6. Alfons Jacobs op 23” 7. Jan Bellemans 8. Pierrot Gosselin 9. René Van de Walle 10. (gelijk) Alb. Vanderbist, Paeymans, J.Bosmans, B. Baetslé, Smets Alf., Marten Stefaan, Molenaers Yvo, Marcel Paternoster, Deboitseleer, allen wiel in wiel 20. M. Lambotte op 3’ 21. Jul. Cools 22. Jos. Sneyers 23. P. Demeyer 24. Van Dormael G. 25. Jozef Van Bael 26. R. Verplaetse 27. Roger Verbeke 28. Roger Joseph 29. N. Foré 30. L. Deboeck – 31. Em. De Rijcke, Gustaaf Sonck

91

7 juni 1955 - Willy Truye met supporters (o.m. zus Marie-José, Roger Verbrugge en André Vanhede) na zijn eerste profzege

Willy Truye met helper Erik Myny, die toen nieuweling was

Willy Truye (2de van rechts) voor café Den Uil in de Kortrijkstraat

ca 2000 92

10.

Noël Decocker lokte beslissing uit

WILLY TRUYE KLOPT HUYSKENS, R. MOLENAERS, F. SCHOUBBEN IN DE SPURT DER RONDE VAN VLAANDEREN VOOR ONAFHANKELIJKEN Bron: Het Volk - 28/03/1955 Gemakkelijk zouden onze onafhankelijken het in deze nochtans eerder korte Ronde van Vlaanderen niet hebben. Er stond een bezoek aan het Noordzeestrand ingeschreven. Op zich zelf kan dergelijk bezoek slechts goed doen, maar zoals het er gisteren, met die harde stormwind vlak op de neus, aan toeging, bleek het voor de renners allerminst een pretje. Het was bovendien geen werk voor vroege aanvallers. Dat juist beseften René Vandewalle, Yvo Molenaars, Henri Smets en Joseph Roger, die het boeltje na 3 km op zijn achterste poten hadden gezet maar al te best, want 7 km verder, toen hen 300 meter winst toegewezen was, lieten zij zich gewillig bij het nekvel grijpen.

Dit tegenvallertje - of was het er geen - temperde evenwel de strijdlust van Vandewalle en Y. Molenaars niet, want nauwelijks een kilometer verder, gingen zij alweer In de aanval staan, nu samen met R. Verbeke, A. Messelis, Pansar, Sneyers en J. Mertens. Er was meteen een stevig zevental gevormd. Dit bendeke nam het dit keer niet om te lachen want te Knokke (km 28) stond reeds één minuut op het boekje.

VERSTIKTE REACTIE… Op hetzelfde punt lieten Jules Mertens, De Zaeyteyd en Rog. Molenaers de bende in plan. Het duurde echter geen tijd of laatstgenoemde verdween. Wanneer De Zaeyteyd zich te Blankenberge (km 46) op zijn beurt oprichtte, stond Jules Mertens voor een onbegonnen taak. Hij kopte nog 3 km en liet zich dan eveneens bij het nekvel grijpen. Deze spontane reactie had de voorsprong der leiders nochtans tot 40 sec. herleid, maar wanneer de drie het hoofd in de schoot hadden gelegd schoot deze winst weer ogenblikkelijk in de hoogte.

UITEENGERAMMELD… Te Oedelem (km 65) waar wij de leiders met 1'15" winst noteerden, moest het gezelschap over een kort stuk onderbroken weg. Van dit profiteerden de grote tenoren om hun zwaarste batterijen in stelling te brengen. De gevolgen lieten niet op zich wachten. De bende schokte in vier stukken uiteen. Sommige elementen stonden ogenblikkelijk ten dode opgetekend, anderen zouden achteraf nog gelegenheid krijgen om de geleden schade op te halen. Maar kom, kijken wij even naar de mannen - er waren er wel dertig die de herrie stookten en er zo hard op los trommelden dat zij meter voor meter van de geleden achterstand weer goed maakten. Er was zelfs nog meer: te Lotenhulle (km 83) tekenden zij een streep door de rekening van de mannen die het zo vroeg hadden aangedurfd.

Denk nu echter niet dat de versmelting de inzet van een rustperiode daar stelde. Dat was absoluut niet het geval want Roger Baert wette ogenblikkelijk het mes op de andere kant. Hij ging alleen, maar zal er anders niet kwaad om geweest zijn dat vier andere duivels hem aan km 92 een versterkende hand kwamen geven; wij bedoelen Foré, M. Janssens, Van Dorpe en Jules Mertens. Dit was de inzet van een nieuw vinnig offensief want intussen waren De Roo, De Zaeyteyd, Verplaetse, Vandendriessche en Joseph Roger op hun beurt uit de bende ontsnapt.

Aan km 100 had het eerste vijftal 40" genomen op het tweede en 1'15" op de ganse bende.

93

1975 - Zaal Uilenspiegel - Souper van 'De Zwaantjes' - 1 Johan Moreau, 2 Gilbert Broucke, 3 ??, 4 ??, 5 Romain Verbeke, 6 ??, 7 Willy Debrouwere, 8 ??, 9 ? Velghe (belastingen), 10 Luc Verhaeghe, 11 Frans Defour, 26 ??, 12 José Deprez, 13 Bernard Broucke, 14 ??, 15 ??, 16 Frans Engelbeen, 17 Willy Truye, 18 ??, 19 Elisé Vandeghinste, 20 Valère Lefevre, 21 Lucien Detremmerie, 22 Ronny Delrue, 23 Jacques Verstraete, 24 André Vervaecke, 25 Marcel Kint jr.

ca 1967 - De Zwaantjes voor café De Zwaan in de Kortrijkstraat - 1 Omer Vanessche, 2 ? Schiettecatte, 3 Guy Callens, 4 Bernard Broucke, 5 Willy Truye, 6 Willy Debrouwere, 7 Luc Verhaeghe, 8 ? Waegebaert, 9 Romain Waegebaert, 10 Dion Bovyn, 11 ??, 12 Gilbert Broucke, 13 ??, 14 Valère Lefevre, 15 Elisé Vandeghinste, 16 ??, 17 ? Tytgat, 18 Gilbert Vandeghinste, 19 ??, 20 Fernand Janssens, 21 Caroline Truye, 22 Antoon Truye 94

TIEN LEIDERS …

Te Gent (km 108) liepen de twee kleine bendekens bij mekaar, zodat tien renners aan de leiding gingen draven. Zoals het peloton echter te Oedelem en achteraf op de straatstenen van Aalter was te keer gegaan, zo deed het ook te Gent. Opnieuw kreunde en brak het groepslint; opnieuw ook stortte het gevaarte zich op de hals der vluchters (km 115).

De koers mocht voor de derde maal beginnen! Nu willen wij er aan toevoegen dat de sliert niet volledig bijkwam en bij het verlaten van St.-Amandsberg draafden volgende eenentwintig renners aan de spits: Callewaert, Lambotte, Vandendriessche, De Roo, F. Schoubben, Sneyers, De Boitselier, Y. Jacobs, Paymans, A. Desmet, Blicki, Vandorpe, Van Bael, Vanderkimpen, Bellemans, .Jul. Mertens en Vanderbist.

Deze 21 zouden het echter evenmin houden. Het toeval wilde nu dat de achtervolgers op het hobbelige kalseidevlak tussen Lokeren en Zele dankbaar terrein vonden om het hele pak opnieuw in één koek te doen versmelten!

BELLEMANS ONTSTAK LAATSTE VUUR …

Nog vóór Zele dorp ging Jan Bellemans. Hij nam 50 meter, hield het met deze winst 5 km en werd dan bij het nekvel gegrepen.

Onmiddellijk daarop - te Overmere - gingen De Roo en F. Schoubben op de vlucht, Dit tweetal geraakte evenmin verder dan dertig meter. Toen demarreerde De Cocker als de weerlicht. Truye, Huyskens en F. Schoubben reageerden in twee tellen, met gunstig gevolg trouwens. Roger Molenaers deed op zijn beurt wat zijn makkers onder hun drieën hadden voorgedaan. Zo vormde zich een groepje van vijf. Het werd niet meer verontrust. Staf Huyskens begon aan de spurt welke door Willy Truye echter op zijn één been werd gewonnen!

DE UITSLAG ...

1. WILLY TRUYE de 149 km in 3 u 37’ 2. De Cocker Noël 3. Huyskens Staf 4. Molenaers Roger 5. Schoubben Frans 6. Paternoster in 3u 3’ 18", 7. Bellemans, 8. Gosselin P., 9. Van de Walle René, 10. gelijk: Vanderbist A., Paymans, Bosmans, Verachtert, Baetslé, Smets, Maertens, Molenaers Ivo, Jacobs, De Boitselier E., 20. Lambotte, 21. Cools, 22. Snevers, 23. Demeyer, 24. Van Dormael, 25. Van Bael, 26. Verplaetsen, 27. Verbeken 28. Jozef Roger, 29. Foré, 30. De Boeck, 31. gelijk: Derycke, Sonck en Messelis.

ZIJN EERSTELING …

Willy Truye, onze nationale kampioen, heeft met de Ronde van Vlaanderen zijn eerste koers van het jaar gewonnen. Wie hem vrijdag laatst te Deerlijk zag, wist dat hij niet ver van deze eersteling af was. Misschien wekt het wel enige verbazing dat het zó spoedig en nog wel met de Ronde van Vlaanderen, koers waar de sterkste krachten toch aan de afrit verschenen, gebeurde. Wie hem gisteren echter op zijn fiets zag, is er evenwel niet eens over verwonderd geweest dat hij de bloemen kreeg. Op het gepaste ogenblik, dat was te Gent, is hij immers op de voorgrond getreden. Van dit ogenblik af liet hij zich nooit meer wegboksen.

Toen hij voor de micro geroepen werd, maakte Willy Truye echter meer lof voor Noël Decocker dan voor zichzelf. Het compliment van hem aan het adres van de Heulenaar was beslist geen bluf, want het verliep allemaal zoals de kampioen het vertelde.

95

28 december 1959 - Renners tegen Flandria (4-3) voor de Beker van Het Volk - staand: ??, S. Algoet, ??, Willy Truye, Briek Schotte, André Noyelle, Roger Van Clooster, ??, Pol Rosseel, ??, Gilbert Desmet, ?? - gehurkt: Daniël Doom, Roger Decock, Roger Devolder, Jules Vanrijssel, René Mertens, Raf Vanderheeren

Vriendenwedstrijd tussen de gemeentediensten van Wevelgem en de Westvlaamse beroepsrenners - uitslag 2-2 - staand: ??, Devos Boudewijn, Rosseel André, Decraeye Georges, Blomme Maurice, Rosseel Albert, Kerckhove Norbert - gehurkt: Taillieu Lucien, Dhaene Jacky, Decock Roger, Mertens René en Truye Willy

96

Decocker lokte inderdaad de beslissing uit. Hij reed bovendien het hardst en het langst aan kop, toen het groepje van vijf op luttele kilometers der aankomst, zeven misschien, gevormd was. Decocker, een zomervogel, moet trouwens op de naald van zijn konditie gezeten hebben, anders zou hij, die in een finish niet rap uit de voeten kan, zeker de tweede plaats in de vrij heftige spurt niet veroverd hebben.

SPANNENDE KOERS De Ronde van Vlaanderen voor onafhankelijken is een absolute meevaller geworden. De koers was een spervuur. Het begon al toen wij nauwelijks van start waren gegaan. Dan wrongen zich zeven renners - hun namen treft u in ons technisch verslag - aan de spits.

Zij bleven er tot km 83, om achteraf plaats te ruimen voor vijf anderen, die nadien tot tien aandikten.

Op een bepaald ogenblik vreesde men nochtans een nieuwe massaspurt want op de hardste koersbaan - tussen Lokeren en Zele - werden de bestaande 21 koplopers, onmiddellijk na Gent gevormd, door het ganse peloton vervoegd. Maar de kalseide, van dit punt tot Wetteren onder de wielen geschoven, deed tenslotte toch wat moest, want over de hobbelige baantjes, bij elk koerseinde welkom, kon Decocker het veld uit mekaar rukken ...

11.

Willy Truye, de gelukkige winnaar van onze Ronde voor onafhankelijken

Bron: Het Nieuwsblad-Sportwereld – 30/03/1955 Minstens een maand vóór Sportwerelds Ronde van Vlaanderen zegde Willy Truye, onze nationale onafhankelijkenkampioen ons reeds dat hij vreesde niet tijdig klaar te zijn voor de seizoensaanvang, maar dat hij hoopte volledig gerodeerd te zijn tegen Vlaanderens grootste wielerhoogdag.

Zo geschiedde naar zijn wil zouden we haast durven beweren. De openingskoers zaghem immers niet starten uit vrees voor valpartijen. Brugge zag hem puik presteren maar enkele kilometer te kort schieten. Te Deerlijk practisch voor eigen volk reed hij reeds als de echte en waardige. kampioen en beweerde hij goed te kunnen winnen indien al zijn medevluchters maar hun part aan de leiding hadden willen werken. Maar zondag jl.zagen de enthousiaste volgers van de onafhankelijken rit rond Vlaanderen, de Willy Truye uit het nationale kampioenschap van vorig jaar of de laatste rit der Ronde van België. Van iedere ontsnapping die maar van belang scheen, maakte de Zwevegemnaar deel uit en natuurlijkerwijze dan ook van de beslissende. Wanneer we dan ook één der eersten waren om hem na de aankomst te feliciteren en aan maandag om hem te gaan opzoeken, was het telkens zijn eerste uitroep: “ziet ge wel dat ik gewonnen heb!” wat voldoende onderstreept hoe erg hij op die zege belust was en met hoeveel zorg hij er zich had op voorbereid om zich in die wedstrijd met het maximum van zijn kunnen aan te bieden.

Wanneer we hem thuis gingen-opzoeken was hij afwezig en naar zijn boezemvriend en supporter nummer één Roger Verbrugge, waar we hem aantroffen in gezelschap van zijn trouwe verzorger Paul Vanhoutte die als soldaat voorzichtigheidshalve een dag verlof gereserveerd had voor de maandag na de Ronde van Vlaanderen. Moet die er ook heilig van overtuigd geweest zijn?

Over de koers zelf gaat Willy in zeer korte woorden heen. “Ik reed goed en wanneer men goed rijdt dan heeft men ook vertrouwen eigen kunnen. De ganse wedstrijd had ik opgemerkt dat de Heulenaar Decocker prachtig marcheerde en wanneer deze dan ook wegsprong op het einde heb ik niet geaarzeld om samen met Huyskens en Schoubben de 97

sprong te wagen. Achteraf kwam ook Molenaars nog bijgespurt wat hem zoveel inspanning gevergd had dat hij niet eens meer aan de leiding kon komen.

S.V Deerlijk (liefhebbers) - L-R: Jef Planckaert, Holvoet, Lucien Demunster, Norbert Vantieghem, Nesten Planckaert, Willy Truye Voor wat de spurt betrof had ik slechts een weinig schrik voor Huyskens die rap is, maar wanneer ik mijn sprong nam, bleek ook Staf niet meer bekwaam om terug te komen.

Wat me echter nog het meest gelukkig maakte, aldus Willy, was te zien welke vreugde mijn sportbestuurder Antonin Magne aan mijn overwinning beleefde, de eerste die ik sedert mijn inlijving bij Mercier behaalde en dan nog Sportwerelds Ronde van Vlaanderen. Lichtjes hoofdschuddend kijkt hij dromerig en met vochtige ogen in de verte, waar hij die emotievolle ogenblikken schijnt te herleven.

Dat zijn Franse sportbestuurder die overwinning ten volle waardeerde bewijst voldoende het feit dat hij onmiddellijk de belofte kreeg te mogen deelnemen aan de Omloop der Zes ProvinciĂŤn. Waar hij zeker een te duchten heerschap zal zijn.

12.

De wegwijzer op het drinkbusje - Willy Truye dacht slechts aan de zege toen de beslissing gevallen was ZOU OVERWINNING GRAAG BEHALEN IN GENT-WEVELGEM

Bron: Het Volk - 01/04/1955 Willy Truye,winnaar van de Ronde van Vlaanderen, zat rustig in zijn zetel maandagnamiddag. Hij gaf zijn vriend en trouw supporter de h. Vanderhaeghen voor de zoveelste keer relaas der gebeurtenissen welke zich zondag op de weg tussen Eeklo en Wetteren afspeelden. Mijnheer Vanderhaeghen luisterde even aandachtig als moeder Truye, ofschoon de vrouw, die pas te acht uur 's avonds dank zij de telefoon vernomen had dat haar zoon had gewonnen, wel tien keren hetzelfde uit de mond van Willy had vernomen.

Het verhaal scheen haar echter altijd nieuw, zo gelukkig en tevreden was zij. En toen wij 98

haar zegden dat Willy op 3 april in Gent-Wevelgem maar hetzelfde moest doen, lachte zij eens. “Meer kunnen wij zeker niet wensen.” bromde zij tussen de tanden. En zij voegde er aan toe dat die parel even schoon de kroon van Willy zou versieren, want dat is een koers van belang, mijnhere...

In elk geval Willy Truye zal in Gent—Wevelgem te duchten zijn, want hij beweert van zich zelf dat hij, in weerwil met vroegere jaren, gereed is. Het verwondert hem eigenli.jk dat hij zich nu reeds op de naald der konditie bevindt, want andere seizoenen kwam hij pas op dreef wanneer de Meimaand een stuk gevorderd was.

DE STEVIGE OEFENING Vrijdag laatst was er koers voor onafhankelijken te Deerlijk. Onze kampioen schitterde in die wedstrijd gewoonweg, maar tenslotte moest hij toch met een ereplaats (en geen te dichte) vrede nemen. Dat deed hem helemaal niets, want Deerlijk koos hij als oefening voor het gebeuren van zondag laatst.

“Ik heb mij in deze koers willen sterken” zei hij. “Daarom koos ik de strijd in plaats van de afwachting. Ik heb mij van bij het begin hals over kop in het gevecht. gegooid en ik stond nog altijd mijn stuk wanneer het einde in 't verschiet lag. Dat was mij een goede waardemeter, ofschoon ik er helemaal niet van overtuigd was dat ik de Ronde van Vlaanderen kon winnen. Deze overtuiging is pas later op de dag, wanneer de beslissing in de wedstrijd gevallen was, gegroeid. Dan nog maakte ik voorbehoud, want Staf Huyskens en Frans Schoubben gingen niet te hard door in de aanval, zodat ik veronderstelde dat. zij zich voor de spurt gereed maakten. Het was mij nochtans opgevallen dat telkens wanneer ik aan de leiding kwam, mijn tegenstanders een paar velo's werden losgereden.

Willy Truye gaf dan uitbundig lof aan Noël Decocker, de man die de onderneming uit de grond stampte. Hij geloofde aanvankelijk niet in het werk van Decocker en ging zelf pas driftig door wanneer Huyskens en Schoubben de tegenaanval hadden ingezet. Hij sprong alleen bij het duo dat de gaping tussen hen en Decocker niet stoppen kon. Dan is ook nog Molenaars gekomen, maar de jacht had de Limburger zodanig uitgeput dat hij niet meer aan de leiding geraakte. Het grootste werk drukte van dan af op de schouders van Truye. Hij maakte het goed af, want het viertal kwam tot bij Decocker...

DE WEGWIJZER OP HET DRINKBUSJE Dat Willy Truye een verstandige knaap is moet wel blijken uit het feit dat hij de wedstrijden buiten zijn provincie grondig instudeert en hij de wegwijzer gewoonlijk op zijn drinkbusje plakt. Dat was ook het geval in de Ronde van Vlaanderen. Hij wist bijgevolg dat het onvoorzichtig zou geweest zijn vanaf Lokeren zijn krachten te versnipperen, want dat dan nog 25 km moesten gekoerst worden. Op het gepaste ogenblik sloeg hij toe met het resultaat dat men kent. Zoals hoger gezegd bekroop hem nochtans de angst wanneer zij naar de meet toesnorden. Dat kwam omdat hij Huyskens en Schoubben flinke spurters weet. “Zij bleven nochtans lange tijd rustig” zei hij, ”Ik had mij aan het wiel van Huyskens gezet omdat ik van deze kant de aanval vreesde. Staf bleef echter zitten, ook dan nog als wij tot op tweehonderd meter van het spandoek gekomen waren. Ik mocht niet langer aarzelen. Ik demarreerde er langs de omheining over en zag niemand terug. Zij moeten werkelijk kapot gezeten hebben...

INGELIJFD BIJ MERCIER Willy Truye maakt nu deel uit van de Merciertroepen. Van 12 tot 20 mei moet hij voor rekening van deze firma de Omloop der Zes Provinciën betwisten. Hij doet dit nog als onafhankelijke. Van de verrichting in deze wedstrijd hangt zijn promotie af. Komt hij in goede conditie terug dan waagt hij de stap naar de beroepsrenners. Het valt hem immers niet gemakkelijk bij de onafhankelijken, want de trui van Nationaal kampioen 99

weegt zwaar. Iedereen heeft het op die trui gezien. Men draagt er bovendien zorg voor dat zij stelselmatig onder bewaking blijft. “Zelfs als ik niet goed presteer, houd ik mijn lijfwacht” zucht hij. Dat valt hem vanzelfsprekend zwaar, want telkens hij een stap verplaatst heeft hij een hele kudde andere renners op zijn wiel. Dat was ook tijdens de Ronde van Vlaanderen het geval. De lijfwacht bleek echter niet bestand om hem te bedwingen. Vanaf Brugge kreeg deze het zeer moeilijk, want van dit punt ging Truye volledig in de aanval staan, hoewel hij pas definitief losbrak toen Gent achter de rug lag.

In ieder geval onze kampioen is reeds flink gewapend. Hij hoopt die beste wapens nu opnieuw tijdens Gent-Wevelgem te smeden. Wie weet keert hij niet met de palm naar huis terug? Het zou in elk geval een schone winnaar worden voor de klassieker van V.C. Vliegend Wiel...

13.

“Toen Germain met de hand wuifde, begreep ik…” vertelde Willy Truye Zwevegems nummer II

Bron: Het Volk - dinsdag 01/04/1958 Zwevegem glunderde gister nog altijd, ook al was de feestroes van zondag eigenlijk voorbij. Maar mag het dan al geen speciale kermisdag worden wanneer de gemeente in feest is ter gelegenheid van E.H. Vandemoorteles inhaling als nieuwe pastoor van de gemeente, wanneer op die dag Zwevegem Sportief zich bepaald kampioen speelt in haar reeks en wanneer dan op de koop toe in de Ronde van Vlaanderen de eerste twee plaatsen bezet worden door inwoners van de gemeente!

24 september 1953 - Kampioenschap van België voor interclubs - Liefhebbers - gewonnen door SV Deerlijk - L-R: Lucien Demunster, Berten Lafosse, Willy Truye, Jan Verhelst, Fernand Cloet (voorzitter SV Deerlijk), Jef Planckaert, Julien Schepens, Norbert Vantieghem

100

Het kwam allemaal ineens en ge kunt denken wat het hier zondagavond was! vertelde E.H. onderpastoor Derijckere lachend toen we hem gister toevallig ontmoetten in die gezellige woon van Willy Truye.

Bij Germain hebben ze kort na twee de boel moeten sluiten, vervolgde hij. Alleen maar omdat alle voorraad door de kelen was gegaan. Indien Willy nu al in zijn nieuwe woon zat, zou het bij hem hetzelfde geworden zijn.

Maar Willy baat te Zwevegem nog Het café-restaurant niet uit dat hij eerlang zal betrekken. Dat gebeurt pas half april, maar van dat ogenblik af zal hij ook wel zijn “pintje” verkopen!

PECH OM TE BEGINNEN In afwachting van die verandering, is het zondagavond en maandagvoormiddag bij Willy thuis ook vrij druk geweest. Zoveel vrienden en supporters, die de Zwevegemse nummer II kwamen feliciteren om zijn prachtige prestatie in de Ronde van Vlaanderen.

Ik heb tijdens de eerste zestig kilometer nooit gedacht nog op de lijst der aankomsten te geraken, vertelde hij ons rustig. Niet zoveel volgers hebben het immers gezien dat ik vóór Brugge twee bandbreuken kreeg. De eerste maal in de omgeving van Maldegem. Ik kreeg uit de wagen van Antonin Magne een ander wiel en begon te achtervolgen. Nog amper vijftig meter achterstel had ik te delgen, toen het bandje opnieuw begaf, doch nu waren de omstandigheden anders. Mijn sportbestuurder was echter dit keer niet in de buurt omdat hij voordien Albert Bouvet bij pech moest bijstaan. Ik heb mijn lekke band dan maar zelf verwisseld voor een andere en samen met Bouvet kon ik dan weer de groep achterna. Het werd een harde karwei, die achtervolging. Enerzijds, omdat we te Brugge nog steeds op meer dan twee minuten lagen, anderzijds omdat ik van Bouvet bitter weinig steun had. Die zat altijd maar te zaniken om de strijd te staken.

1957 - SV Deerlijk - Armand Desmet, ??, ??, Norbert Vantieghem, Lucien Demunster, vader van Lucien Demunster, ??, Willy Truye, Roger Callewaert, ??, Jacky D'Haene Naar Torhout toe kregen we dan toch de bende weer te pakken, maar dat gebeurde toch maar na ongeveer vijfentwintig kilometer hardnekkig jagen! Nadien ben ik voorzichtig in de wielen gekropen om uit te blazen! Vanaf de Kruisberg bleef ik bestendig in de eer101

ste gelederen, kwam in vrij goede positie over de top van de Kloosterstraat te Geraardsbergen en was in de afzink naar Onkerzele de eerste om bij het groepje Van Looy-De Bruyne te wippen.

GEEN ZEKERHEID Wist ge op dat ogenblik precies hoe de wedstrijd zich aan het afspelen was, vroegen we Willy.

Ik wist dat er renners voorop lagen en ik wist ook dat Germain Derijcke er bij was, doch over de sterkte van de vluchtersgroep wist ik geen snars. Na Geraardsbergen keek ik ten andere vruchteloos uit naar een aanduiding desbetreffende, doch de man met het bord zag ik niet en een kans om het aan een volger te vragen, kreeg ik niet.

Nog altijd in de veronderstelling dat er ongeveer vier of vijf man vooroplag, demarreerde ik dan te Oosterzele. Ik heb in enkele kranten gelezen dat Schotte die tegenaanval begon. Dat is niet juist want toen ik daar uit de verbrokkelde groep wegsprong, duurde het bijna twee kilometer eer Armand Desmet, die terloops gezegd werkelijk verbluffend op dreef was, bij mij aanpikte. Een weinig verder kwamen Brik en Conterno aansluiten.

Conterno ging vanzelfsprekend geen meter aan de leiding omdat hij Derijcke voorop wist. Maar Brik, Manten en ik gaven het volle pond en naar Wetteren toe naderden we meer en meer op de lange sliert volgwagens achter de leiders.

In de straten van Wetteren zaten we dan op de hielen van Germain en Marcel Janssens, op het parcours zelf sloten we aan. Ik wist nog altijd niet hoe de toestand was. Daarom vroeg ik Germain of er nog renners vooroplagen. Hij antwoordde alleen maar met een “brrr” dat alles en niets kon betekenen. Naast Schotte rijdende, herhaalde ik mijn vraag.

Ja, 't is nu onmiddellijk aankomst, gaf Brik voor antwoord en ik stond dus even ver als voordien.

Toen kwam de spurt. Schotte en Derijcke namen om beurten de leiding en op het ogenblik dat Germain over Schotte ging, passeerde ik langs de rechterkant. Indien ik toen was doorgegaan, zou Germain het waarschijnlijk lastiger gekregen hebben. Ik stopte echter aan zijn wiel en van dat ogenblik kreeg ik geen schijn van kans meer. Alleen wist ik maar dat we voor de eerste plaats spurtten, wanneer ik Germain de hand in de lucht zag steken.

VERJAARDAG Reden te meer om u zondag te revancheren, zei onderpastoor Derijckere. Weet ge, richtte de eerwaarde zich tot ons, weet ge dat Willy zondag vierentwintig wordt?

Neen, bekenden we eerlijk, maar wat een samentreffen nu zondag met Gent-Wevelgem de Trofee van Vlaanderen begint. Nu zijt ge eigenlijk zedelijk verplicht van een grootse prestatie te leveren.

Dat ben ik zinnens ook, zei Willy Truye rustig. In de eerste plaats ben ik in conditie. In de tweede plaats mag het wel als een prikkel gelden om op die dag jacht op zegebloemen te maken. Ten slotte is het toch zó dat we met een sterke Mercierploeg aan de start van de Trofee komen en dat speelt ook een voorname rol, waar of niet?

Beslist, moesten we erkennen. Alleen moet er nog een dosis meeval bij!

Inderdaad, zei Willy, dat had ik bijvoorbeeld niet in Milaan-San Remo. In de spurt van de Primavera telde ik precies acht renners vóór mij zodat ik negende was. Het bleek echter nadien dat de aankomstrechters mij helemaal niet gezien hadden. Erger nog, ik kom niet eens voor onder de aangekomenen! Getuigen onder de renners heb ik genoeg om mijn rechten op die negende plaats te laten gelden, maar niets hoor! De Italianen willen

102

van niets weten en dat avontuur overkwam ook Noël Foré die eveneens een schone ereplaats in de handen van die zelfde aankomstrechters liet. Enfin...

Is het nodig dat we zondagochtend te Gent herinneren aan de woorden welke ge in verband met de Trofee en uw verjaardag gesproken hebt? vroegen we die sympathieke Willy.

Neen, lachte hij. Helemaal niet. Zo'n zaken vergeet men nu eenmaal niet, mag men zelfs niet vergeten!

14.

Willy Truye met gedwongen rust

Bron: ?? - 30/06/1958 De knappe Zwevegemse prof Willy Truye kent dit seizoen waarlijk geen greintje meeval.

Spijt hij er bij het seizoenbegin een puike konditie nahield, werd hij buiten de Ronde van Vlaanderen, waarin hij schitterend tweede werd, steeds door onkans geremd.

Toch schenen de B.W.B.-selektieheren hem ook te hebben opgemerkt en hij werd weerhouden als mogelijke voor de “Tour”. Een periode van tegenslag op tegenslag volgde en hij kon maar niet bevestigen. In de Omloop van Bevrijd Dauphiné moest hij in laatste instantie inspringen onvoorbereid op het zware werk en van de eerste dag af tot een helpersrol verwezen kon hij zich weer moeilijk aan de aandacht opdringen. Maar in de twee laatste ritten marcheerde hij weer zeer goed, zodanig dat zijn rekuperatievermogen nogmaals werd onderstreept en dat hij van B.W.B.-leider Piette een zeer gunstig rapport kreeg. Dit alles kon echter niet baten om in de Tourploeg te geraken.

24 april 1958 - Halle - Interclubkampioenschap van België - staand: ??, Briek Schotte, ??, Willy Truye, ??, Lucien Demunster, Berten Lafosse, Julien Schepens, Noël Vanmeerhaeghe, ??, Armand Desmet, ??, Germain Derycke - gehurkt: ??, ??, ??

De laatste paar jaren klasseerde Willy zich nochtans weer overal waar hij aan de start kwam tussen de eerste tien. Zondag j.l. echter te Lede, in de kronkelende straten deed hij in één van het tiental bochten dat diende doortrokken om de aankomst te bereiken een zware val, waarbij hij zich erg bezeerde aan ribben en borstkas, maar toch nog de aankomstlijn bereikte. ’s Avonds bij de thuiskomst meende de jongen dat het niet zo erg 103

zou zijn maar in de loop van maandag verergde de pijn en de nacht van maandag op dinsdag viel aan geen slapen meer te denken. Dinsdagvoormiddag werd dan ook de sportieve dokter Deroulez geraadpleegd, die na een grondig onderzoek Willy in zo verre kon geruststellen dat er geen enkele breuk was maar wel een vliesscheuring aan de ribben, waardoor de jongen heel wat pijn te doorbijten krijgt en moeilijk kan ademen.

Hij kreeg dan ook onmiddellijk een rustperiode van acht dagen voorgeschreven. Spijtig voor de kerel nu hij zo knap op dreef was. Hopen we echter dat het tij hiermee zal keren en wensen we hem: een spoedig herstel.

15.

Willy Truye hield stand en won ook de Ronde van Noord-Frankrijk Aan Rondelé de laatste rit

Bron: ?? - 15/09/1958 Na eerst de Omloop van Aquitaine te hebben gewonnen, zegevierde Willy Truye nu ook in de Ronde van Noord-Frankrijk. Deze zege heeft de Zwevegemnaar weer te danken aan zijn verbluffende goede inleidende rit. Hij won die eerste rit, juist zoals de week voordien in het Franse zuiden. En zijn leidersplaats veroverd aan het einde van de eerste dag, wist hij schitterend te behouden tot op de eindstreep. Ook al reed hij in de voorlaatste etappe tweemaal plat, waardoor zijn leidersstelling wel even wankelde. Truye en zijn Merciers waren echter sterk en homogeen genoeg om ook tegen het noodlot stand te houden en eens dit overwonnen stond het vast dat Truye niet meer te kloppen was.

De 51 overblijvende renners namen het in de eerste 30 km kalm op. Wat niet belette dat Andrews tot een zware opgave werd genoopt en Mortiers tot opgave werd gedwongen.

Dit nadat beiden ten val kwamen.

Het was pas bij aanvang van het tweede koersuur dat Dambrugge en Blin bij km 43 wegliepen. Bij km 55 hadden ze 1’40”, bij km 70 2’40” op de groep, waarin de Merciers het tempo begonnen op te drijven om de leiders in hun bereik te houden. Daarin lukten ze en met de tandem steeds binnen hun greep, trok men verder. Bij km 100 zou Roublique alleen achter de eerste trekken. 10 km verder zat hij op 2’ van de eersten terwijl de groep op 30” van de achtervolger volgde. Uit die groep probeerde D. Denijs steeds maar weg te wippen. De Merciers lieten hem echter niet gaan en vooral Ameline klampte zich aan de Zarrenaar vast. Deze zag het nutteloze van zijn streven in en stopte.

Ondertussen had Roublique bij km 137 de eersten achterhaald. Juist wanneer Dambrugge begaf. Er bleven dus twee leiders. En bij deze twee voegde zich, na een mooie sprong, Florent Rondelé. We kregen alzo terug drie kopmannen, van dewelke Blin achterbleef wegens een bandbreuk.

Achter de twee kopmannen kwam het tot een felle tegenaanval in de laatste km. Marcellak, de Poolse Fransman, en Brown, de Brit, rukten zich los. Rondelé hiervan verwittigd, loste Roublique en stormde in grootse stijl alleen naar de zege. Waardoor het te Roubaix weer Vlaanderen boven werd. En met deze ritzege van Rondelé. En met Truye, Denijs en Van Vaerenbergh die op de eerste plaatsen van de eindstand beslag legden.

UITSLAG VAN DE DERDE RIT 1.

2.

3.

22.

104

Munter de 188 km in Platel Rondelé Fl. Truye

4u36’50” _ 4u37’15” 4u37’47”

UITSLAG LAATSTE RIT 1.

2.

3.

10.

Rondelé de 188 km Marcellak Brown Truye

4u51’07” 4u51'20" 4u51'48" 4u51’12"

EINDSTAND 1.

2.

3.

16.

Truye Willy Denijs D. Van Vaerenbergh

19u28’54” 19u29’21” 19u29’23”

Willy Truye stelt einde aan minderwaardig rennersbestaan.

Bron: ?? - ??/??/1962 Wij hebben altijd oprecht geloofd - en doen dat nog - dat de wielerloopbaan van de thans 29-jarige Willy Truye die zo pas besloot een punt achter deze loopbaan te stellen een andere vlucht had genomen of veel suksesrijker en vruchtbaarder was geweest als men hem in 1958 voor de Ronde van Frankrijk had geselekteerd. Hij had o.i. volkomen recht op deze aanduiding. Daar hij dit seizoen niet alleen onder de 5 beste Belgische wegrenners mocht worden gerekend. Hij eindigde tweede in de Ronde van Vlaanderen, slechts in de spurt door Germain Derijcke verslagen. Hij was uitblinker in ParijsRoubaix waarin hij, naast Anquetil, Barone, Foré en Verplaetse, van de beslissende ontsnapping deel uitmaakte en pas in de allerlaatste kilometers verzwakte. Hij schreef in de daaropvolgende weken de Ronde van Aquitanië op zijn erelijst en besloot zijn uitstekend jaar met een glansrijke zege in het Ronde van het Noorden.

1959 - SV Deerlijk - Briek Schotte, Maurice Blomme, Armand Desmet, Willy Truye, Noel Vanmeerhaeghe (délegé), Jef Planckaert, Julien Schepens Zijn sportbestuurder zag in hem een Tourrenner van niet alledaags gehalte. Antonin Magne heeft overigens zo min als wij begrepen waarom Truye, jong, talentvol, eerzuchtig, vol goeie wil en minzaam in de omgang uit de Ronde van Frankrijk werd geweerd.

105

Men wilde helaas! ook in 1959 en 60 niet van hem, zonder dat we daar een aannemelijke reden voor vinden, met het gevolg dat elke ingewijde gemakkelijk kan raden. Willy Truye, die zichzelf als een specialist van rittenkoersen beschouwde en meende in dit domein zijn weg te zullen maken, verloor geleidelijk zijn moed en ambitie. Hij kwam noodgedwongen in de kermiskoerswereld terecht. Hij geraakte er, zoals te vrezen was, niet meer uit.

Hij heeft thans zelf aan dit in zijn ogen minderwaardig rennersbestaan een einde gesteld.

Truye, die reeds dit jaar als verzekeringsagent en handelaar in fietsen en bromfietsen een beetje geld trachtte te verdienen - want als renner kende hij de ene tegenslag na de andere, bij zover dat hij geen 4 volle maanden heeft kunnen koersen - gaat zich nu volledig op deze twee zaken toeleggen. Hij heeft met dit doel naast zijn café een winkel van bromfietsen en fietsen geopend. De vooruitzichten zijn zeer gunstig.

“Daarom heb ik niet langer geaarzeld, heeft de Zwevegemnaar ons toevertrouwd. Ik kan als renner nog moeilijk verbeteren, vooral met mijn leverongesteldheid, eerder verslechteren. Waarom nog 2 of 3 jaar blijven voortsukkelen? Het is allemaal tijdverlies. In deze 3 jaar kan ik een bloeiende winkel hebben opgericht en een dikke portefeuille verzekeringspolissen hebben afgesloten. Maar het spijt me toch er op zulke wijze te moeten mee uitscheiden. Ik had het me 1 jaar terug, helemaal anders voorgesteld.”

Ploeg van KSV Deerlijk - Berten Bafcop, Armand Desmet, Noël Vanmeerhaeghe, Matthieu Brouwers, ??, Germain Derycke, ??, Briek Schotte, ??, Fernand Cloet (voorzitter KSV Deerlijk), Jozef Planckaert, Norbert Vantieghem, Willy Truye EEN ORGANISCH GEBREK: ZWAKKE LEVER Wij weten nog hoe Willy Truye ter zelfder tijde van Jef Planckaert en anderhalf jaar vroeger dan Julien Schepens, zijn twee tijd- en streekgenoten met wie hij een trio vormde waarop heel West-Vlaanderen hoge verwachtingen bouwde, in 1955 beroepsrenner werd.

Hij was een uitzonderlijk nieuweling geweest, een knap liefhebber (30 zegepralen op twee seizoenen) en een eersterangs-onafhankelijke. In 1954 was hij niet alleen nationaal kampioen, maar tevens voor alle deskundigen de “nummer 1” van de roze kategorie.

106

Vergissen we ons niet, dan eindigde hij als laureaat van André Van Steenkistes regelmatigheidscriterium der Vlaamse provincies.

Ingewijden twijfelden er niet aan dat Truye bij de beroepsrenners zijn man zou kunnen staan. Omdat hij, net als Schepens, zeer veel natuurlijke aanleg bezat en net als Planckaert veel hardnekkigheid en temperament.

Ze vreesden echter dat hij, al zijn kapaciteiten ten spijt, nooit de toppen zou scheren omdat hij een organisch gebrek had, dat voor een wielrenner altijd een handicap betekent: een zwakke lever.

Willy diende zichzelf in acht te nemen. Hij heeft dat acht jaar lang gedaan. Hij at en dronk met mate en uitsluitend wat hij goed en gemakkelijk verteerde. Hij ontzegde zich veel en getroostte zich een boel opofferingen. Zijn lever speelde hem praktisch geen parten, zoals zijn uitslagen en prestaties aantoonden. Hij begon zich pas “te laten gaan” als hij inzag dat hij nooit de kans zou krijgen de Tour te betwisten en feitelijk gedoemd was zich als kermiskoerser te laten gelden. Als hij er zich rekenschap van gaf dat zijn loopbaan grotendeels mislukt was.

Begin 1962 werd hij slachtoffer van zulke erge levercrisis dat de dokter hem 3 maanden volstrekte rust voorschreef. Alsof dat niet als tegenslag volstond deed hij na zijn heroptreden tweemaal een zware val. Hij eindigde ten slotte zijn zeer onfortuinlijk seizoen in de kliniek.

Het is tijdens zijn verblijf in de kliniek dat Willy Truye heeft nagedacht over wat hij als renner achter de rug had en wat hem eventueel als gewoon burger in de maatschappij nog te wachten stond. Kalm, rustig en oprecht.

“Een halve coureur zijn, een halve handelaar en een halve verzekeringsagent gaat niet samen.” oordeelde hij, ”Het moet het een of het ander zijn. Ik hoef te kiezen.”

Willy Truye, die zonder merk viel net als Julien Schepens, heeft gekozen.

17.

Greep nipt naast Rondedeelneming Willy Truye: Merci, Mercier

Bron: Het Nieuwsblad – 14 juli 1987 “Ik maakte het twee keer mee dat ik eerste reserve was voor de Ronde van Frankrijk en dat mijn kansen mooi lagen om mee te kunnen. Iedere keer greep ik nipt naast een deelneming aan de Tour. In mijn periode reed men nog met landenploegen. Er konden maar twaalf Belgen mee. Dat zorgde er voor dat ik iedere keer nipt uit de boot viel. Eigenlijk jammer want ik kon mij best uit de slag trekken als ronderenner.”, vertelt Willy Truye uit Zwevegem, die zeven jaar lang beroepsrenner was en nu nog dagelijks in zijn zaak met fietsen en alles dat er mee te maken heeft, bezig is.

“Uiteraard volg ik de Ronde nu op de voet. Het wordt een schitterende Tour met verschillende grote kanshebbers. Een open Tour zoals er in mijn gloriejaren ook gereden werden.” aldus Willy Truye.

Zwevegemnaar Willy Truye was van 1955 tot 1962 beroepsrenner. Vijf jaar lang reed hij voor het Franse merk Mercier. Hij kon zijn plaats afdwingen in de Franse topformatiedoor tussenkomst van onder meer Karel Van Wijnendaele. Doordat hij in het Franse team zat, reed hij ook heel wat wedstrijden in Frankrijk.

“De grote ronden werden met landenploegen gereden. In de kleine ronden kwam ik beter aan mijn trekken. Toen waren er trouwens heel wat van die kleinere ronden in Frankrijk. Ik denk maar aan de Ronde van Noord-Frankrijk, de Omloop van het Westen, de Ronde van Aquitanie en zo voort. Daar deed ik eigenlijk mijn ervaring op als ronde107

renner. De echte Ronde heb ik nooit gereden door het systeem van de landenploegen.

Indien toen reeds met merken zou gereden zijn, dan had ik wellicht vijf keer meegereden. Spijtig maar achteraf bekeken kon ik mij altijd met één gedachte troosten. De triomfen in de Ronde bleken maar voor een kleine minderheid van de renners weggelegd.

De anderen waren er alleen om drie tot vier weken hard af te zien. En als ik tegenover het werk dat in de Ronde moest geleverd worden, de verdienste bekeek, dan weet ik nog zo zeker niet of het mij moet spijten dat ik er nooit bij was.”, aldus Willy Truye.

Na zijn loopbaan als beroepsrenner vestigde hij zich als fietsenhandelaar en dat bleek de juiste keuze. “In die periode kende men de opkomst van de bromfietsen maar die rage duurde maar een paar jaar of de mensen grepen terug naar de fiets en dat was mijn geluk.”, vertelt hij, terwijl hij aan de zoveelste racefiets sleutelt.

13-16 mei 1960 - Vierdaagse van Duinkerke – Silveer Maes (?), Maurice Meuleman, Willy Truye, Julien Schepens, André Noyelle, Norbert Vantieghem, Jef Planckaert in de leiderstrui, Pol Rosseel, ??, ??

18.

Archiefbeeld uit de G.P. Bieren Bavik Willy Truye won twee keer

Bron: Het Volk - ??/??/1987 De G.P. Bieren Bavik in Bavikhove heeft een erelijst die bol staat van grote namen. Post, Sercu, Merckx, Peeters, Planckaert, Vanderaerden, Wampers... stuk voor stuk renners die tot de absolute top beho(o)r(d)en. Iets minder vertrouwd klinken oudere winnaars als Norbert Vantieghem en Willy Truye in de oren. Zij wisten het nochtans klaar te spelen de wedstrijd respectievelijk drie en twee keer op hun naam te zetten. Zwevegemnaar Willy Truye deed dat in 1958 en 1959. Met enige fierheid kijkt hij op die dubbelslag terug, al is hij de eerste om die successen te relativeren. De wedstrijd van toen is niet te vergelijken met die van nu.

108

“Het betrof toen een gewone kermiskoers, al moet je dat in zijn tijdsbeeld zien. Zo'n kerktorenren ging steevast over een afstand van 175 km en niet zelden stonden meer dan 100 renners aan de start. Niet vergeten dat er toen alleen al in België 300 beroepsrenners waren. Het dubbele zowat van nu. Toen ik na vijf jaar Mercier naar Flandria overkwam, had die ploeg 53 renners in loondienst. Wel niet iedereen was voltijds prof.

Het was toen meer regel dan uitzondering dat je naast het wielrennen nog wat bij deed.

Ik baatte hier in Zwevegem in de tijd café De Zwaan uit.”

DE ZWARTE FLES Het belette Willy Truye nochtans niet ook als renner te slagen. Z'n carrière bouwde hij wel hoofdzakelijk uit in Frankrijk. “Ik was nationaal kampioen bij de onafhankelijken geworden in 1954 en won in dezelfde categorie een jaar later ook de Ronde van Vlaanderen. Karel Van Wijnendale en Fernand Cloet hebben mij daarop aangeprezen bij Mercier en dat ik daar terecht gekomen ben, heb ik me nooit beklaagd. Een sponsor die z'n renners goed en stipt betaalde. Wat prestaties betreft, deed ik wel m'n duit in het Fransje zakje. Ik won o.m. twee keer de Ronde van het Noorden, de. G.P. van Isbergues, de Ronde van Aquitanie, het Circuit du Port en nog tal van andere wedstrijden. Al die tijd was Antonin Magne onze sportdirecteur. Een gewaardeerd maar zonderling man. Zo bezat hij de gave van het pendelen en nam hij na elke wedstrijd z'n renners apart om te peilen naar hun fysieke paraatheid. Zo kwam aan het licht dat er een met ijzertekort in het bloed sukkelde of dat iets anders schortte. Maar wat het ook was, Magne had altijd en voor alles een remedie, want hij was ook nog kruidendokter. De een kreeg wat druppels uit de zwarte fles, de ander een lepel uit de groene of de blauwe. Er waren daar bijzonder vieze drankjes bij en je kunt begrijpen dat we wat afgelachen hebben, telkens er een 'slachtoffer' uit de bus rolde.”

ELK VOOR ZIJN SCHELLE “M'n Franse esbattementen waren wel oorzaak dat ik hier in Vlaanderen iets minder aan bod kwam. Op materieel vlak stond ik er altijd alleen voor. Wat het koersen zelf aanging was dat nochtans nauwelijks een handicap. Het was toch elk voor zijn schelle. Enkel in ronden en klassiekers werd in ploegverband gereden. Uitsluitend voor die koersen kwamen de grote Franse en Italiaanse renners eens naar ons land over. Dat is nu niet anders. In die grote confrontaties heb ik altijd m'n mannetje kunnen staan. Een koers als de G.P. Bieren Bavik , met het huidige parcours en de aangekondigde bezetting, zou mij in mijn tijd geenszins afgeschrikt hebben. Met een beetje geluk kon ik zoiets zeker op m'n palmares gezet hebben..."

De bijna 53-jarige Willy Truye, nu zaakvoerder van een goed beklante fietsenzaak, zou uren kunnen vertellen. Van de Ronde van Vlaanderen, waarin hij als snelle man in de tang werd genomen door Germain Derycke en Briek Schotte, en ‘maar’ tweede werd.

Over z'n grote ontgoocheling dat hij tot twee keer toe reserve was voor de Tour (toen werden per land slechts 12 renners afgevaardigd) en die droom nooit kon realiseren.

Hoe hij de naam kreeg van ‘de lepen’ en nog veel meer. De herinneringen zijn nog lang niet vervaagd. Ook die van Bavikhove niet, waar twee van z'n 29 profoverwinningen staan geboekstaafd. Willy Truye zal er op 17 april nog wel een keertje aan terugdenken.

109

ANTOON TRUYE

Antoon Truye in actie

Hier op kop met rechts Ignace Planckaert (zijn latere schoonbroer)

112

Antoon Truye Antoon Truye is geboren te Kortrijk op 15 april 1959 als de oudste zoon van Willy Truye en Paula Verschuere.

Ook hij koerste in zijn jeugd.

Twee jaar als nieuweling in 1974 en 1975, twee jaar als junior in 1976 en 1977 en 1 jaar als liefhebber in 1978.

Hij is gehuwd met Marianne Christiaens en heeft één zoon Alessio.

Nadat hij in Anzegem een fietsenhandel openhield nam hij sinds januari 1995 de fietsenhandel over van zijn vader Willy in de Avelgemstraat te Zwevegem.

Van 25 juli tot 3 augustus 1993 trok hij met zijn vriend Guido Decraene met de fiets naar Santiago de Compostela.

Palmares (gedeeltelijk) Teruggevonden uitslagen: 1974 (nieuweling) - nihil 1975 (nieuweling) – 1 eerste 6 april – Rumillies: 7e 1 mei – Lendelede: 9e 28 juni – Kooigem: 6e 27 september – St. Eloois-Vijve: 10e 1976 (junior) 3 mei – Bossu-Hornu: 10e 15 mei – Templeuve: 10e 23 mei – Harelbeke: 10e ? juni – Waregem: 9e 19 juni – Komen: 5e 20 juni – Antoing: 6e 19 juli - Waregem-Nieuwenhove: 5e 21 juli – Heule: 8e 25 juli – Ooigem: 6e 15 augustus – Avelgem: 7e 12 september – Zwevegem: 9e 19 september – Velaines: 3e 1977 (junior) – 1 eerste, 9 tweede, 11 derde Clubkampioenschap SV Deerlijk: 1e 1978 (liefhebbers) – nihil

Klubkampioenschappen SV DEERLijK Pol Verschuere, Filip Schotte, Antoon Truye en Jo Wannijn de nieuwe klubkampioenen Bron: ?

Deerlijk. - Er mag gesteld worden dat de 37e uitgave van de klubkampioenschappen van de sportieve vereniging een groot sukses werd, zowel voor wat het aantal renners als de 113

Antoon Truye

114

In actie

te Heule in september 1974

in het clubkampioenschap in 1975

te Meulebeke op 16 maart 1975

duizenden opgekomen supporters betreft. Op uitzondering van de nieuwelingenwedstrijd werd er ook wat gefietst, want bij de profs en amateurs kwamen half koers drie man aan de leiding en hoe de achtervolgers ook probeerden, ze werden niet meer bijgehaald.

De verstandhouding was uitstekend bij de kopmannen daar Pol Verschuere op enkele kilometers van het einde wegspurtte om alleen aan te komen, terwijl Filip Schotte als tweede finishte en kampioen bij de amateurs werd. Patrick Compagnie kon uit de greep van de groep blijven waar Serge Van Daele de vlugste was voor het duo uit Ingooigem, Marnix Furniere-Pommelaere en Luk Demedts.

Kort nadat de profs en amateurs over de meet waren gekomen gingen de junioren en twee minuten later de nieuwelingen van start. Reeds bij de eerste doortocht van de junioren kregen we drie man voorop: met name Verkamer, Lahaisse en Van Herreweghe, half wedstrijd zouden daar nog Truye, Verschuere en Wijffels bij komen maar op een kilometer van de eindstreep spurtte Antoon Truye van achter de ruggen weg en zegevierde met voorsprong. Kort daarop won Wijffels de spurt vóór Verkamer en Van Herreweghe.

Bij de nieuwelingen was er niet zoveel te beleven, op uitzondering dan toen bij het ingaan van de laatste ronde vier renners tegen de vlakte gingen. De Waele en Tiberhein stopten en zowel Soetaert als Tanghe zetten hun weg verder. Deze laatste op de fiets van toeschouwer-renner Sallemier. En het zou juist Mark Tanghe zijn die de groepsspurt won voor Johan Wannijn, Seys en verder nog Goethals en Martens, maar doordat Tanghe met een grotere versnelling reed werd hij gedeklasseerd, net nadat hij de trui had ontvangen. De eigenlijke kampioen bij de nieuwelingen wordt dus Johan Wannijn, de man die het laatste rugnummer van deze klubkampioenschappen kreeg toegewezen.

Antoon Truye de wielerhoop van Zwevegem Bron: ?

Het glorietijdperk van de Zwevegemse ‘zwarte arend’ Marcel Kint ligt de oudere wielerfans nog fris in het geheugen. Onze vriend Berten Lafosse, die de exploten van ‘Kintie’ toentertijd op de voet volgde, vertelt momenteel opnieuw die belevenissen in een regionaal weekblad.

De wielerweelde hield ook nadien nooit op in de draadtrekkersgemeente. De onlangs overleden Germain Derijcke vestigde zich er enkele jaren in cafe Lugano. Als echte Zwevegemnaar schreef ook Willy Truye. enkele mooie bladzijden koershistorie. Jackie D'Haene, Gerard Peelen en Claude Vermaut waren eveneens coureurs met veelzijdige aanleg.

Vandaag is er alleen nog Antoon, zoon van Willy Truye. Deze forsgebouwde knaap verscheen reeds op vijftienjarige leeftijd in de pelotons. Een indrukwekkend palmares heeft hij nog niet bijeengefietst. Op 15 april wordt Antoon Truye negentien.

In de kategorie der nieuwelingen veroverde hij slechts één ruiker. Ook bij de junioren hield hij slechts een keer alle konkurrenten achter zich. Dit gebeurde vorig seizoen in het klubkampioenschap te Deerlijk. Op 1 km van het spandoek verschalkte hij die dag vlugge pedalen als Patrick Wijffels, Mark Vercaemer en Rudy Lagaisse. Toch finishte Truye junior in 1977 niet minder dan 35 keer in de eerste vijf.

Negen tweede plaatsen doen wel vraagtekens rijzen. Wellicht een tikje gebrek aan zelfvertrouwen op het beslissende ogenblik en het ontberen van de nodige ‘feeling’ stonden ettelijke overwinningen in de weg.

115

23 maart 1975 - Rollegem

20 april 1975 - Sint-Denijs - voor de start

13 april 1975 - Kain

27 maart 1976 - Doornik - Antoon Truye voor de start met vader Willy aan zijn zij

5 juli 1976 – Wiers – Antoon wordt hier geklopt in de spurt

1977 - Deerlijk

116

Tijdens de aanstaande kompetitie wil hij deze tekortkomingen van de baan helpen. Wintergewicht is er haast niet bijgekomen. Eind februari wil hij er opnieuw invliegen om een tweede keer de kampioenentrui van ‘SV Deerlijk’ te mogen omgorden. Alvorens op 15 april naar de amateurs over te stappen, is Antoon ervan overtuigd reeds een paar palmen te hebben behaald.

“Veel wijziging in de manier van koersen verwacht ik hoegenaamd niet bij de amateurs.

Koncentratie zal wel nodig zijn tijdens de eerste veertig kilometer, wanneer de schifting wordt doorgevoerd. Ik denk twee wedstrijden per week te betwisten, doch nooit twee dagen na elkaar. Op 1 mei wil ik voor eigen volk te Zwevegem een glansprestatie leveren.”

Vader Willy Truye vervult plichtbewust de rol van technisch raadgever. Zowel het trainings- als het wedstrijdschema worden door hem nauwkeurig uitgewerkt. Wellicht moet Zwevegems wielerhoop zich dit jaar bij zijn legereenheid vervoegen. ‘Tone’ hoopt echter op sportieve oversten, die zijn intense betrachtingen niet zullen dwarsbomen.

Met spanning wordt dan ook uitgekeken of karaktersterkte en aangepaste begeleiding de nodige inhoud zullen waarborgen op de weg naar het sukses.

Antoon Truye: goede seizoenstart Bron: ?

Antoon Truye, de zoon van de Zwevegemse oud-beroepsrenner, reeg verleden jaar de ereplaatsen aan elkaar. Hij slaagde er evenwel niet in overwinningen te behalen. Alleen in het clubkampioenschap van SV Deerlijk was die voor hem weggelegd. De jonge Truye wil nog enkele zegetuilen mee naar huis brengen, dit temeer omdat hij halfweg het seizoen naar de liefhebbers zal overstappen en hij ook nog dit jaar het militair plunje zal dragen. De seizoenstart was alvast hoopvol voor de Zwevegemse junior, in de openingswedstrijd te Kuurne maakte hij deel uit van de goede ontsnapping, demarreerde opnieuw alleen weg en werd 100 meter voor de aankomstlijn bijgehaald, zodat een derde plaats zijn deel werd. Te Ruiselede werd hij zesde. Als Antoon verder de goede conditie kan bewaren, dan vinden we hem weldra op het zegepodium terug.

Antoon Truye weldra liefhebber Bron: ?

De tijd dat iedere Zwevegemse wijk ten minste één wielrenner herbergde is reeds enige tijd voorbij. Momenteel moeten de Zwevegemse kleuren worden hoog gehouden door Antoon Truye, zoon van de vroegere beroepsrenner Willy. Reeds vanaf zijn 15 jaar probeert de jonge Truye zijn voetsporen in die van zijn vader te drukken. Heel wat ereplaatsen werden zijn deel, zo behaalde hij verleden jaar negen tweede plaatsen en eindigde hij niet minder dan 35 maal tussen de eerste vijf. Tweemaal slechts mocht hij het zegegebaar maken, eenmaal bij de nieuwelingen en verleden jaar in het clubkampioenschap voor juniores toen hij een kilometer voor het einde het hazenpad koos. Voor hij op 15 april naar de liefhebbers overstapt zou de renner uit de Avelgemstraat graag enkele bloemstukken naar Zwevegem meebrengen. Om dit doel te bereiken volgde hij nauwkeurig het door zijn vader uitgestippelde trainingsplan. Het seizoenbegin moet goed worden, want in de loop van het jaar moet de jonge Truye wellicht zijn militaire dienstplicht vervullen, en met degelijke uitslagen voor te leggen hoopt hij faciliteiten te verkrijgen om te trainen en wedstrijden te betwisten.

117

1977 - junior Antoon Truye na zijn overwinning in het clubkampioenschap

1978 - Deerlijk

118

Antoon Truye in het spoor van vader Willy Bron: ?

In de vijftiger jaren was Willy Truye een der idolen van wielergemeente Zwevegem. Als beroepsrenner won hij 29 wedstrijden, werd in 1958 tweede in de ronde van Vlaanderen. Nu komt zijn zoon zich aanmelden als zijn opvolger. Verleden seizoen betwistte Antoon een 40-tal koersen, waarvan hij er niet minder dan 30 in de eerste 10 besloot. Dit seizoen zette hij uitstekend in door in het clubkampioenschap van SV Deerlijk met de bloemen te gaan lopen. Truye junior bevestigde die goede aanloop door met diverse ereplaatsen zijn kunnen te bewijzen. Verleden week werd hij de zege gestolen te Remincourt wanneer hij in winnende stelling enkele kilometers voor het einde, door een seingever de verkeerde richting werd ingestuurd. Antoon die alles van vader Willy leerde, hoopt dat zijn tweede junioresjaar de grote doorbraak zal betekenen. Dan kan hij met gerust gemoed naar de liefhebbersklasse overstappen. Gebeurt dit niet dan zal de Zwevegemnaar de fiets wel aan de traditionele spijker hangen.

Bij de JUNIORS werd er ‘hardnekkiger’ gekoerst dan verwacht; het bewees dat er velen al fel gevorderd waren met hun oefening.

Bron: ?

Antoon Truye won afgetekend en we dachten onmiddellijk: “Willy heeft eindelijk eens 'n ‘zweep’ gekocht, want de kleine Toon kan meer dan wat hij tot heden toonde, maar we menen dat hij ‘ambitie’ miste”. In elk geval was hij fier en gelukkig; mogelijks zal hij gedacht hebben: Mijn vader heeft nooit 'n kampioenentrui in Deerlijk kunnen veroveren!

Maar Willy kan hem nu ‘prikkelen’ met er hem op te wijzen dat hij nu ook eens moet zorgen voor 'n nationale kampioenentrui zoals hij er één heeft behaald in 1954 bij de onafhankelijken voor zijn klubmaat Lucien Demunster! Antoon, daar steekt iets in; onthoud dat!

Met de fiets naar Santiago de Compostela Bron: Het Volk – zaterdag-zondag 14-15/08/1993 Guido Decraene en Antoon Truye, twee fervente wielertoeristen, hebben een wel erg sportieve vakantie beleefd.

In tien dagen tijd fietsten zij van Zwevegem naar het Spaanse bedevaartsoord Santiago de Compostela. Toen zij de kathedraal bereikten waar Sint-Jacob wordt vereerd, hadden zij bijna 2.200 kilometer op de teller staan.

Beide wielertoeristen zijn lid van WTC De Wielervrienden uit Stasegem. Met hun club namen zij reeds herhaaldelijk deel aan klassiekers zoals Milaan-San Remo, ParijsRoubaix, Gent-Wevelgem en Luik–Bastenaken-Luik.

Zo groeide stilaan het idee om eens een marathonfietstocht te ondernemen. De keuze viel hierbij op Santiago, een plaats die door wielertoeristen uit de regio nog niet zo vaak wordt aangedaan.

Toen ze in hun club naar de belangstelling van andere leden polsten om de tocht mee te maken, bleek er zo goed als geen interesse te zijn. Voorzitter Marc Servayge en zijn vrouw Jacqueline waren wel bereid om mee te rijden met de caravan en in te staan voor de verzorging.

119

Antoon Truye op de Keutenberg

Antoon Truye en Guido Decraene

Antoon Truye, Joris Lazou en Willy Truye in het atelier

120

Reeds voor nieuwjaar werd begonnen met de praktische voorbereiding van de onderneming. Er werd een soort draaiboek opgesteld met de dorpen waar ze zouden doorrijden, het aantal afgelegde kilometers en de campings waar ze zouden overnachten.

Toen al begonnen de fietsers zich ook fysiek klaar te stomen voor de tocht door het afleggen van de nodige kilometers.

“0p 25 juli vertrokken we uit Zwevegem. De eerste drie dagen hadden we vooral af te rekenen met slecht weer. Dit veranderde vanaf de vierde dag, toen de temperaturen opliepen tot meer dan dertig graden. Gemiddeld zaten we dagelijks acht uur op de fiets. ‘s Morgens vertrokken we al heel vroeg. Na een zestigtal kilometer stonden Marc en Jacqueline ons dan op te wachten met koffie en croissants. Ook 's middags en 's avonds werden wij verwend met lekker eten. Zo konden wij ons uitsluitend op het fietsen te concentreren. 's Nachts mochten we zelfs in de caravan slapen, terwijl zij in een tent overnachtten.”

Antoon in Santiago de Compostela

23 mei 2008 - Antoon Truye en echtgenote Marianne Christiaens

“Fysiek was het wel een zware tocht door het grote aantal kilometers en het heuvelachtig parcours. Gelukkig zijn de wegen in Frankrijk en Spanje goed, zodat we slechts één lekke band hadden. Vanaf de Pyreneeën volgden we de officiële route naar Santiago de Compostela, apart voor fietsers en wandelaars en bijna 900 kilometer lang. Belgen hebben we er niet ontmoet, maar wel enorm veel Spanjaarden van elke leeftijd die de authentieke bedevaartsroute uit de middeleeuwen wilden afleggen. Voor de wandelaars zijn er trouwens speciale overnachtingsplaatsen voorzien.”

“Na tien dagen, waarbij vooral de voorlaatste dag over twee zware cols in de kuiten kroop, bereikten we uiteindelijk het bedevaartsoord. Aan de kathedraal kregen we een document met stempels die bewijzen dat we de bedevaartstocht hebben afgelegd.” vertellen Guido en Antoon.

121

DE PLANCKAERTS IGNACE, OLIVIER, BAPTISTE, EDWARD, EMIEL & SUZAN

Ignace Planckaert

124

IGNACE PLANCKAERT Hij is geboren te Kortrijk op 1 juli 1958 als zoon van Etienne Planckaert (° Bellegem op 2 mei 1933, + Kortrijk 27 oktober 2004) en Antoinette Plets (+ 1996) Hij begon te koersen toen hij 15 jaar oud was in 1973.

In 1983 stopte hij met koersen bij de liefhebbers en stopte dan definitief in 1984 omdat het niet meer ging zoals het hoorde.

Hij huwde op 31 oktober 1980 met Truye Caroline.

Zijn eerste koers won hij te Lauwe bij de onderbeginnelingen.

Ignace was destijds een goed renner. Bij de jeugd en beloften behaalde hij in totaal 97 overwinningen. In een wedstrijd in 1980 in de Ardennen liet hij zelfs Greg LeMond en Stephen Roche achter zich. Dit zijn toch twee renners die later de Tour wonnen en wereldkampioen werden. Hij probeerde het zelf nooit als profrenner. Hij koos toen hij de kans kreeg voor een vaste en financiëel zekere baan bij de groendienst van Kortrijk. Intussen heeft hij een bloeiende zelfstandige tuinbouwzaak opgebouwd.

Kinderen: Elke, Olivier, Baptiste, Edward, Emiel en Suzan

9 maart 2008 - de koersende familie Planckaert - L-R: Edward, vader Ignace, Olivier, Emiel, Baptiste en Susan

Palmares Ignace 1973 (nieuweling) 1974 (nieuweling) 1975 (nieuweling) - 10 overwinningen, 2 tweede, 1 derde, 2 vierde 31 maart – Tielt: 3e 12 april – Velaines: 2e (winnaar: Dirk Rosseel) 13 april – Kain: 4e 125

Ignace Planckaert tussen de supporters na een overwinning

126

19 april – St. Denijs: 1e 4 mei – St. Sauveur: 1e 11 mei – Deux-Acren: 1e 24 mei – Maffle: 1e 1 juni – Otegem: 9e 7 juni – Dottenijs: 3e 8 juni – Geluwe: 1e 14 juni – Lichtervelde: 4e 15 juni – St. Denijs: 8e 21 juni – Geluwe: 1e 22 juni - Oostnieuwkerke (Prov.Kampioenschap): 3e 28 juni – Kooigem: 2e (winnaar Yvan Lamote) 29 juni – Moen: 1e 1975 (junior) - 3 overwinningen, 3 tweede, 4 derde 5 juli – Avelgem: 10e 12 juli – Outrijve: 8e 14 juli – Poperinge : 3e 19 juli – Lichtervelde: 5e 21 juli – Tielt: 3e 27 juli – Beselare: ,2e (winnaar Dirk Verstraete) 29 juli – Bellegem: 1e 3 augustus - Reningelst: 3e 15 augustus – Dottenijs: 2e (winnaar Werner Devos) 17 augustus – Dottenijs: 1e + eindwinnaar van de tweedaagse 23 augustus – Stasegem: 15e 25 augustus – Komen: 1e 6 september – Beloeil: 3e 20 september – Velaines: 8e 21 september - St.Denijs: 4e 28 september – Herinnes: 2e (winnaar Daniël Vandenheuvel) 1976 (junior) - 15 overwinningen, 3 tweede, 4 derde - 2 overwinningen werden niet teruggevonden.

21 maart - Deerlijk-St.Lodewijk (47 dln): 11e 27 maart - Harelbeke (46 dln): 6e 28 maart - Ruiselede-Doomkerke (51 dln): 9e 4 april - Izegem (38 dln): 1e Ignace Planckaert, 2e Werner Devos, 3e Jacques Keunebrouck 10 april - Rollegem (32 dln): 7e 11 april - Rollegem (28 dln): 1e Ignace Planckaert, 2e Wim Coussement, 3e Daniel Van den Hemel 14 april - Zwevezele (17 dln): 1e Ignace Planckaert, 2e Milleville M., 3e Coupille R. 15 april – Stasegem: 13e 24 april - Wortegem-Petegem (17 dln.): 1e Ignace Planckaert, 2e Wim Coussement ,3e Alex De Voghel 25 april - Wervik (tijdrit): 1e Ignace Planckaert, 2e Gerrit Vandenbroecke, 3e Michel Myllevylle 2 mei - Staden (34 dln): 11e 9 mei – Aalbeke: 1e Ignace Planckaert, 2e Bourgeois, 3e Vanherreweghe 23 mei – Meulebeke: 13e

127

4 april 1976 - Izegem – juniors – winst voor Ignace Planckaert

7 augustus 1976 - Kachtem (juniors): 1e Ignace Planckaert (rechts), 2e Wim Coussement, 3e Geert Libbrecht 128

29 mei - Izegem-Emelgem: 8e 13 juni - Ploegsteert (20 dln): 2e 19 juni - Geluwe (17 dln): 3e 20 juni - Geluwe (17 dln): 3e 26 juni - Rollegem (22 dln): 11e 27 juni - Oostrozebeke (14dln): 1e Ignace Planckaert, 2e Dirk Rosseel, 3e Eddy Lannoo 4 juli - Avelgem (33 dln): 8e 10 juli - Outrijve (32 dln) : 8e 18 juli – Lauwe : 10e 21 juli - Heule (29 dln) : 3e 24 juli - Tielt (15 dln) : 2e 26 juli - Anzegem (21 dln): 1e Ignace Planckaert, 2e Raf De Jonckheere, 3e Patrick Den Hert 28 juli - Bellegem (54 dln): 10e 30 juli - Lendelede (28 dln): 1e Ignace Planckaert, 2e Marnix Malysse, 3e Mario Bourgeois 5 augustus - Ledegem (24 dln): 4e 7 augustus - Kachtem (27 dln): 1e Ignace Planckaert, 2e Wim Coussement, 3e Geert Libbrecht 8 augustus - Wervik (23 dln): 4e 14 augustus - Dottenijs (26 dln): 1e Ignace Planckaert, 2e Dirk Pieters, 3e Daniel Van Den Hemel 15 augustus – Lottenhulle: (32 dln): 3e 22 augustus – Templeuve: 1e Ignace Planckaert, 2e Van de Hemel, 3e Wijffels 24 augustus - Langemark (24 dln) 8e 29 augustus - Vichte (23dln): 1e Ignace Planckaert, 2e Vanherreweghe, 3e Verscheve 12 september - Zwevegem (20 dln): 2e 25 september - Bellegem (25 dln): 13e 2 oktober - Ploegsteert (21 dln): 5e 1977 (liefhebber) - 2 overwinningen, 4 tweede, 3 derde 4 juli - Frasnes-Beniére : 1e 11 juli - Desselgem 3e 16 juli - Pottes 2e 18 juli - Wiers 2e 26 juli – Bellegem: 2e 28 juli – Boezinge: 1e 15 augustus – Rumes: 3e 22 augustus – Helkijn: 2e 1978 (liefhebber) - 15 overwinningen, 3 tweede, 2 derde 28 april tot 1 mei - Franco Belge (4 ritten): 10e 6 mei – Zwevegem: 2e 7 mei - Avelgem-Bossuit: 1e 13 mei – Beloeil: 1e 14 mei - Lauwe 1e 26 mei – Oudenaarde: 2e 27 mei – Esplechin: 1e 3 juni - St.Lodewijk-Deerlijk: 1e 10 juni – Templeuve: 1e 129

14 augustus 1976 - Dottenijs (26 dln): 1e Ignace Planckaert, 2e Dirk Pieters, 3e Daniel Van Den Hemel

14 mei 1978 (of 3 juni 1979)- Lauwe – liefhebbers – winst voor Ignace Planckaert

130

18 juni – Kortrijk: 2e 2 juli - Pottes 3e 11 juli – Moeskroen: 1e 16 juli – Wiers: 1e 22 juli - Boussu 3e 6 augustus - St.Maur: 1e 24 juli – Bellegem: 1e 19 augustus - Anzegem-Tiegem: 1e 20 augustus - Velbert (D): 1e 2 september – Menen: 1e 9 september - Pottes 1e 16 september - Silly 1e 1979 (liefhebbers) - 3 overwinningen, 2 tweede, 4 derde 2 april – Moeskroen: 3e 7 april – Marke: 3e 1 mei – Gullegem: 1e 6 mei - Avelgem-Bossuit: 1e 13 mei – Aalbeke: 3e 15 mei – Aalbeke: 2e 2 juni – Moeskroen: 2e 3 juni – Lauwe: 1e 1 juli – Esplechin: 3e 1980 (liefhebbers) - 4 overwinningen, 1 tweede, 5 derde 6 april – Rumes: 2e 12 april - 3e rit Omloop van de Ardennen: 1e 20 april – Heule: 3e 24 tot 28 april - Ronde van West-Vlaanderen: 3e 29 april - Waregem (tijdrit): 5e 31 mei – Esplechin: 1e 14 juni – Rekkem: 1e 28 juni – Moeskroen: 1e 29 juni – Pottes: 3e 29 juli – Bellegem: 3e 13 september – Kluisbergen: 3e 1981 (liefhebbers) - 8 overwinningen, 5 tweede, 3 derde 8 maart – Templeuve: 3e 26 april - Ellignies Ste.Anne: 2e 2 mei – Zwevegem: 1e 3 mei – Bossuit: 1e 9 mei – Moeskroen: 2e 24 mei – Beselare: 1e 27 juni - St. Sauveur : 2e 28 juni – Pottes : 1e 5 juli – Vichte : 1e 12 juli – Velaines : 3e 14 juli – Moeskroen: 1e 19 juli – Markedaal: 1e 25 juli – Escanaffles: 1e 9 augustus – Lauwe: 2e

131

Planckaert Olivier

Mei 2003 - Wielsbeke - nieuwelingen Provinciaal kampioenschap - 1 Vanduyn, 2 Claeys Kevin, 3 Planckaert Baptiste

8 augustus 2004 - Massemen – winst voor Baptiste Planckaert in de Omloop Het Volk voor nieuwelingen

September 2004 – Bellegem Planckaert Baptiste met Julie, kleindochter van Germain Derycke

132

23 augustus – Helkijn: 3e 6 september – Kooigem: 2e 1982 (liefhebbers) - 2 overwinningen, 1 tweede 13 juni – Velaines : 2e 18 juli – Grandmetz (41 dln) : 1e Ignace Planckaert, 2e Chr. Meunier, 3e E. Paquet 4 september - Kooigem (36 dln) : 1e Ignace Planckaert, 2e G.Ligneel, 3e H.Fremat 1983 (liefhebbers) – geen uitslagen

OLIVIER PLANCKAERT Hij is geboren te Kortrijk op 11 augustus 1984.

In 1997 en 1998 reed hij als 13 en 14-jarige bij de aspiranten. Hij was geen uitblinker en reed niet echt in de prijzen doch haalde steeds plaatsen tussen de tiende en de vijftiende.

Hij bleek uiteindelijk te weinig interesse voor het wielrennen te hebben.

Hij werkt momenteel als kraanman bij het bedrijf Hein Vanhoutte uit Zwevegem.

BAPTISTE PLANCKAERT Hij is geboren te Kortrijk op 28 september 1988.

WAAROM BAPTISTE BEGON TE KOERSEN...

Als 12-jarig kereltje ging hij supporteren voor zijn broer, Olivier, die destijds nog koerste. Toen voelde hij de wielerkriebeltjes al komen. Zeker als zijn vader Ignace Planckaert en zijn grootvader Willy Truye hun koersverhalen vertelden, was Baptiste helemaal in de ban van de koers.

Als 13-jarige aspirant startte hij 'zijn koersleventje'...

Palmares Baptiste 2001 (13-jarige aspirant) – 2 overwinningen: Neufvilles en St. Maria-Lierde 2002 (14-jarige aspirant) – 3 overwinningen: Izegem, Anvaing en St. GillisWaas 2003 (1ste jaars nieuweling) – 1 overwinning: Ingooigem 2004 (2de jaars nieuweling) – 4 overwinningen: Massemen, Bellegem, Lichtervelde en Ingooigem 2005 (1ste jaars junior) – 3 overwinningen: St. Leger, Bissegem en Kooigem + cross in Middelkerke 2006 (2de jaars junior) – 5 overwinningen: Anvaing, Dadizele, Tielt, Stekene en Heestert 2007 (beloften) - 2 overwinningen, 10 keer in de top 5, 25 keer in de top 10 8 januari - Otegem (weverkescross): 27e 11 maart - Brussel-Zepperen: 18e 17 maart – Bissegem: 7e

133

2006 - Kooigem – winst voor Planckaert Baptiste

2007 - Cross Wijnendale (Torhout)

2007 - Cross Wijnendale (Torhout)

8 januari 2007 – Weverkescross te Otegem

6 juni 2007 – in actie te Sint-Denijs

13 augustus 2007 - Angreau - met moeder Caroline Truye

134

25 maart – Haringe: 6e 28 maart – Esplechin: 10e 1 april – Pittem: 5e 5 april – Bellegem: 5e 9 april – Moorslede: 13e 14-15 april: Tweedaagse Gaverstreek - 1e rit – Stasegem: 145e ; 2e (tijd)rit - St.Eloois-Vijve: 63e ; 3e rit – Deerlijk: 10e; eindklassement: 79e 18 april - De Haan: 41 (plat) 22 april - Zellik-Galmaarden: 46e 29 april - Ronde van Vlaanderen: 68e 6 mei - PK Oostnieuwkerke: opgave 12 mei – Moorsele: opgave 28 mei – Lauwe: 6e 2 juni – Gullegem: 11e 9 juni – Wervik: 6e 16 juni - St.Denijs Zwevegem: 4e 24 juni – Oostrozebeke: 11e 30 juni – Lendelede: 9 3 juli – Kruishoutem: kettingbreuk 7 juli - Interclub Pittem: 17e 11 juli - Interclub Geel: 32e 16 juli – Rumbeke: 10e 19 juli - Klemskerke-De Haan: 10e 24 juli - Moorslede – Slypskapelle: 9e 29 juli – Ingelmunster: 15e 31 juli – Kooigem: 5e 4-8 augustus: Ronde van Namen: - 1e rit - Templouw-Mettet: 157e ; 2e rit - Alle-sur-Semois-Bièvre: peleton; 3e rit - Chevetogne-Gesves: 110e ; 4e rit - Andenne-Yvoir: 53e ; 5e rit - Ciney-Namur: 9e ; eindklassement: 83e 13 augustus - Angreau: 11e 13 september – Westkerke: 2e 15 augustus – Dottenijs: 1e 19 augustus - BK Laarne: geen uitslag 22 augustus – Torhout: 6e 28 augustus-2 september: Giro Valle D'Aosta - 1e rit - Ville La Grand-Châtel: 102e; 2e rit - Châtel-Ville La Grand: 94e ; 3e rit - Courmayeur-Gressoney: 67e ; 4e rit - Donnas-Gressan: 71e ; 5e rit - St.-Pierre-Bard: 69e ; 6e rit - Hône-Saint-Vincent: buiten tijd; eindklassement: / 6 september - Profkoers Izegem: 16e 9 september – Duinkerke: 21e 10 september - Profkoers Zwevegem: wielbreuk 16 september - Bachte Maria Leerne: 1e 19 september – Adinkerke: 3e 23 september – Harelbeke: 7e 26 september – Langemark: 14e 29 september – Bissegem: val+26 4 oktober – Tielt: 2e 6 oktober – Hooglede: 5e 10 oktober – Ichtegem: 16e 13 oktober – Hooglede: 6e

135

14 oktober 2007 – in actie te Deerlijk (Belgiek)

15 augustus 2007 – Baptiste wint te Dottenijs

15 augustus 2007 – Baptiste wint te Dottenijs

24 september 2006 - Wielsbeke 136

Planckaert Edward

14 oktober - Deerlijk- Belgiek: 4e 2008 (beloften) (tot begin juni) 24februari - Clubkamp. Ingelmunster: 55e 2 maart - Brussel-Opwijk: 9e 16 maart - Deinze-Ieper: 11e 20 maart – Bellegem: 8e 26 maart - Dwars door Vlaanderen (Waregem): 28e 29 maart - Landisvisiau (Fr.): grupetto 30 maart - Guégon (Fr.): 12e 4 tot 6 april - Triptique de Monts et Châteaux - rit 1: 45e ; tijdrit: 36e ; rit 2: 9e ; rit 3: 12e ; Einduitslag: 32e 12 april - Ronde van Vlaanderen (nationale selectie): 75e 16 april - Tour de Picardie (nationale selectie): val 20 april - Zellik-Galmaarden: 19e 27 april – Warcoing: 17e 1 mei - Hasselt-Spa-Hasselt: opgave 3 mei - PK Westouter: 7e 17 mei – Bersée (Fr.): 7e 1 juni – Parijs-Roubaix: 11e

EDWARD PLANCKAERT Edward is geboren op 1 februari 1995

Palmares Edward 2007

(1e

jaar aspirant)

29 april – Hensies: 5de 6 mei - Sint Kornelius Horebeke: 2e 13 mei - Saint-Sauveur: 5e 20 mei – Deerlijk: 10e 26 mei - Elsegem: 9e 28 mei - Tourpes: 9e 24 juni – Eke: 6e 8 juli - Anzegem 7e 14 juli – Ere: 6e 21 juli - Vlaams Kampioenschap te Zoersel – tijdrit: 17e en wegrit: 13e 28 juli - Voorde: 4e 12 augustus - Belgisch Kampioenschap te Frasnes-Les-Buissenal – tijdrit: 9e en wegrit 25e 26 augustus - Meulebeke: 10e 2 september - Neuville: 1e 9 september – Colfontaine: 1e 16 september - Ottergem: 4e 23 september - Saint Sauveur: 3e 30 september - Wichelen: 3e 7 oktober – Zingem: 5e CROSS-SEIZOEN: 20 oktober - Zingem: 4e 28 oktober – Lokeren: 5e 3 november – Oostkamp: 4e 11 november – Scheldewindeke: 3e 18 november - BK te Zelzate: 18e 137

2007 – Koekelare – Edward Planckaert

Emiel Planckaert

138

24 november - Zingem: 2e 2 december – Lozer: 4e 8 december – Lochristi: 2e 16 december – Kuurne: 4e 23 december – Koekelare: 3e 26 december - Torhout-Wijnendale: 2e 13 januari – Retie: 7e 19 januari – Assenede: 3e 2008 (2e jaar aspirant) 27 april – Kampenhout: 8e

EMIEL PLANCKAERT Emiel is geboren op 22 oktober 1996

Palmares Emiel 2007 (miniem) 29 april - Hensies: 2e 13 mei - Saint-Saveur: 3e 19 mei - Ploegsteert: 4e 28 mei -Tourpes: 5e 24 juni - Eke: 7e ?? - Anvaign: 3e 14 juli – Ere: 2e 21 juli – Zwevegem: 12e 29 juli - Voorde: 3e 5 augustus - Ruddervoorde: 8e 18 augustus - Mater: 8e 26 augustus - Meulebeke: 18e 2 september - Neuville: 2e 9 september - Colfontaine: 2e 16 september - Aalbeke: 10e CROSS-SEIZOEN: 20 oktober - Zingem: 3e 28 oktober - Lokeren: (e 3 november - Oostkamp: 2e 11 november - Scheldewindeke: 5e 18 november - BK te Zelzate: 10e 24 november - Zingem: 4e 2 december - Lozer: 3e 8 december - Lochristi: 5e 16 december - Kuurne: 2e 23 december - Koekelare: 4e 26 december - Torhout-Wijnendale: 3e 13 januari - Retie: 14e 19 januari - Assenede: 4e 27 januari - Diksmuide: 4e 3 februari - Emelgem: 5e 17 februari - Keiem: 4e

139

Planckaert Suzan

24 september 2006 – Suzan in actie te Wielsbeke

140

2008 (1e jaar aspirant) 27 april – Kampenhout: 12e

SUZAN PLANCKAERT Suzan is geboren op 18 april 1998

Palmares Suzan 2007 (miniem) 13 mei - Saint-Sauveur: 4e 19 mei - Ploegsteert: 5e 28 mei - Tourpes: 3e 24 juni - Eke: 18e 14 juli - Ere: 5e 21 juli - Zwevegem: 5e 29 juli - Voorde: 7e 5 augustus - Ruddervoorde: 1e meisje 18 augustus - Mater: 2e 9 september - 3e te Colfontaine: 3e 16 september - Aalbeke: 1e meisje 23 september - Saint-Sauveur: 3e

141

2 mei 1981 - Zwevegem (Kappaert) – liefhebbers

142

Boven en onder: Ignace maakt het zegegebaar

Krantenknipsels 1. De West-Vlaamse Planckaerts Bron: De Krant van West-Vlaanderen - 26 mei 2006 ZWEVEGEM — “Voor de zoveelste keer: we zijn geen familie van!” Het moet het meest gebruikte zinnetje bij de familie Planckaert in Zwevegem zijn. En dat is hun eigen schuld, want ook deWest-Vlaamse Planckaerts zijn – net als hun televisiecollega's – verzot op wielrennen. Vier van de zes kinderen in het gezin koersen, en stamvader Ignace (47) klopte ooit de roemruchte Eddy in de spurt. “Maar verder zijn er weinig gelijkenissen”, zweert Ignace. “Al gaan wij wel geregeld naar de kapper.”Wie dacht - of zelfs hoopte - dat in het wielrennen maar één familie Planckaert rondreed, is er aan voor de moeite. Het (wieler)gekke gezin van Eddy heeft een WestVlaamse tegenhanger: dat van Ignace(47) en Caroline Planckaert (45) uit Zwevegem bij Kortrijk. “Vele honderden mensen, waarschijnlijk zelfs nog meer, hebben ons 'De Vraag' al gesteld.” zucht Ignace. “Of we familie zijn van? Nee. Zelfs geen verre familie. Wij zijn ernstiger. En beschaafder. Maar wel even wielergek.

Ignace: “Voor TV zijn wij véél te normale Planckaerts. In onze tuin lopen geen varkens rond.”

BETER DAN LEMOND Net als Eddy was Ignace destijds een steengoed renner. “Bij de jeugd en beloften behaalde ik in totaal 97 overwinningen. Zo liet ik in 1980 bij een wedstrijd in de Ardennen zelfs Greg LeMond en Stephen Roche achter me; twee renners die later de Tour wonnen en wereldkampioen werden. Maar zelf heb ik het nooit als profrenner geprobeerd. Toen ik de kans kreeg, koos ik voor een vaste en financieel zekere baan bij de groendienst van Kortrijk. Mijn vrouw 'verwijt' me dat nog af en toe. Zij had wel eens willen proeven van het bestaan als rennersvrouw, en moest het plots met een hovenier stellen. (lacht) Al heb ik intussen wel een bloeiende zaak opgebouwd.”

GEEN SPIJT “Eerlijk: ik heb nooit spijt gehad van mijn keuze. Ook al omdat ik die andere Planckaert, Eddy, ooit eens heb geklopt. In de spurt dan nog, zijn specialiteit. Hij kon daar toen niet om lachen.” Net als bij de televisie-Planckaerts lijkt ook hier de opvolging verzekerd.

Zoon Baptiste (17) is een talentrijke junior - “Beter dan die Francesco” - en ook Edward (11), Emiel (10) en Suzan (8) draaien inmiddels al de pedalen rond. Alleen Elke (24) en Olivier(21) fietsen niet. “lk sta erop dat mijn kinderen sportief zijn, maar ze hebben spontaan voor de fiets gekozen”, zweert Ignace.

Zelf kijkt hij zelden naar 'De Planckaerts'. “Ik vind de familie nu ook niet zo sympathiek dat ik me er speciaal voor in de zetel nestel. In al die seizoenen heb ik hoop en al vier keer gekeken.” Moeder Caroline de West-Vlaamse Christa, is wel fan: “Ik herken ons in de andere Planckaerts. Ook wij hebben dat ongebreidelde optimisme. Zo is in 1993 de bovenverdieping van ons huis volledig uitgebrand, maar hebben we daar amper tranen om gelaten. Morgen is een nieuw begin.We vechten er ons wel door.”, dachten we, “Net als de andere Planckaerts zouden doen.”

“Voorts lijk ik net dat tikkeltje minder bezorgd dan Christa. Tijdens de koersen van mijn kroost sta ik geen doodsangsten uit. Ik stam zelf ook uit een wielerfamilie - mijn vader en broer koersten - en ik weet dat valpartijen onvermijdelijk bij wielrennen horen.” Al houden de West-Vlaamse Planckaerts hun hart vast voor een ander gevaar: “We mogen er niet aan denken dat ons Suzan, net zoals Stephanie, op haar zestien zwanger zou raken.” huivert Ignace. “Zelfs voor ons Elke vind ik het nog te vroeg en zij is al 24 jaar.”

143

144

Planckaert Ignace

Planckaert Olivier

Planckaert Baptiste

Planckaert Edward

Planckaert Emiel

Planckaert Suzan

TE BRAAF Dromen de West-Vlaamse Planckaerts niet stiekem van een eigen tv-soap? “Geen denken aan”, zegt Ignace. “Bovendien vallen hier weinig spectaculaire beelden te draaien. Al onze kinderen gaan braafjes naar school; in onze tuin lopen geen wilde varkens rond, en overal is elektriciteit en verwarming. Voor tv zijn wij véél te normale Planckaerts.”

2. Bellegemse renners hoopvol het wielerseizoen tegemoet Bron: ?? - ??/??/1975 Bellegem dat in het verleden op wielergebied steeds een hoog peil bereikte via het inrichten van wielerwedstrijden, en de vele jongeren die in het koersen hun geliefde sporttak kozen, is de laatste jaren wel iets achteruit gegaan. Niet wat betreft het organiseren van koersen, maar wel door het feit dat momenteel maar twee jongeren aktief aan de wielersport deelnemen.

PLANCKAERT Het zijn Ignace Planckaert en Marnix Huyse. Ignace Planckaert, de 17-jarige flink gebouwde jongen van de Kwaddebrug die dit jaar reeds aan zijn derde seizoen toe is. Vorig seizoen moest hij in juli de stap wagen naar de juniores maar in de periode die vooraf ging, bracht hij liefst 10 maal de zegepalm naar Bellegem mede. Onmiddellijk voelde Ignace zich thuis bij de grotere broers. Tot zes maal toe werd hij laureaat bij de juniores.

Wat een totaal van 16 overwinningen maakt in het seizoen '75. Het aanstaande seizoen zal aanvangen met het clubkampioenschap der Groeninghespurters die dit jaar in eigen Bellegem betwist wordt en waarin Ignace een hoofdrol wil spelen.

3. De verkeerde rekening Bron: Het Nieuwsblad – 6-7/11/1976 Bellegem - Ignace Planckaert komt vanavond te Torhout, zaal Thier Brau-hof, als tweede junior van de clubtrofee Aigle-Pils op het podium, maar hij had eindoverwinnaar moeten worden. Renner en clubleiders misrekenden zich de laatste dag aan het algemeen klassement, lieten tegenstanders lopen die geen gevaar konden en concentreerden zich op de rechtstreekse rivalen, blijkbaar onbewust dat er nog vier punten nodig waren om leider Roland Coupillie (die amateur geworden was en bijgevolg niet deelnam aan de slotproef te Tielt) te onttronen...

Ignace Planckaert eindigde zesentwintigste in deze wedstrijd. Hij won geen enkel punt en de ontgoocheling was groot. ‘lk ben nooit zo ontgoocheld geweest’, zegt hij glimlachend terwijl hij nog wat dieper in zijn gemakkelijke zetel schuift.

Vanavond zal hij wellicht weer een beetje pijn voelen als hij Roland Coupillie in de bloemen ziet en constateert dat hij aan de eindstand ook duizend frank meer had kunnen verdienen.

‘Wat voorbij is, is voorbij’, vervolgt hij. ‘Het heeft geen zin er langer over na te denken.

Ik heb de narigheid zo rap mogelijk van me afgeschud en achteraf mijn schade dubbel ingehaald.’

Ignace Planckaert is achttien en een half, tuinier van beroep, dus slechts renner in de vrije tijd. Hij won vijftien wedstrijden op de 65 die hij dit seizoen bij de juniores betwistte wat, de hele rits ereplaatsen in aanmerking genomen, illustreert dat hij (nog) geen topsprinter is. Maar hij maakt in deze discipline toch een stelselmatige vooruitgang.

145

14 mei 1978 of 3 juni 1979 - Lauwe - liefhebbers - Planckaert Ignace ‘Vooral sinds hij luistert’, zegt Lucien Wijckaert, die zijn bierglas door moeder Planckaert graag laat bijvullen en van onder zijn wenkbrauwen de reacties van de renner afzoekt.

“Ignace Planckaert, dat is een kruitvat’, verduidelijkt hij. ‘Zo gauw hij op de fiets zit, zo gauw doet hij aan hardrijderij. Zonder overwegen, zonder nadenken, maar koersen zoals het hem ingegeven wordt’. Aanvankelijk kon je er als raadgever niet erg veel mee beginnen. Hij zei altijd ja, maar handelde anders. Niet uit koppigheid, maar omdat zijn instincten hem naar de strijdlinie dreven. Nu is daar veel aan veranderd. Hij is vooral wijzer geworden. Dat was het ogenblik, dacht ik zo, om aan zijn sprint te dokteren. Hij is overigens reeds veel vlugger geworden. Deels omdat hij door het gebruik van een grotere versnelling dan deze bij de nieuwelingen, meer kracht kan aanwenden. Nog omdat zijn mogelijkheden grondig bestudeerd werden. Zo onderzoeken we voor de start van iedere wedstrijd windrichting en parcours en als de sprint moet beginnen, stel ik me op aan een vast bepaald punt, zowat 200 meter voor de streep of, naargelang de omstandigheden, dichter of verder. Dat is het sein. Zodra hij me ziet, weet hij dat hij moet beginnen en als je vluggerds als Lamote achter kunt houden, mag je toch zeggen dat je als sprinter je weg kunt maken.’

Bij Ignace Planckaert wentelt nogal veel rond de kracht. Alleen rijden en strijden, zo doet hij het graag. Trouwens, hij won te Wervik de tijdrace van de clubtrofee met 13 seconden voorsprong op Gerrit Vandenbroucke, die al meer wedstrijden van dat genre betwistte.

VAKANTIE Voor hij renner werd, ging Planckaert nooit een wielerwedstrijd bekijken. Hij had daar als kind helemaal geen interesse voor. Toen stopte Willy Wittouck en hij werd ertoe gepraamd dezes fiets af te kopen, wat hij deed en zo zijn weg open maakte. De naam Plan146

ckaert was onmiddellijk ‘in’ te Bellegem, waar men met de opvolger van Eric Wijckaert nogal dweept.

Ignace Planckaert met supporters na een overwinning Natuurlijk is Ignace, die groot en slank gebouwd is, nog niet ver. Dat weet hij. Hij heeft trouwens al gevoeld dat hij voorzichtig moet zijn en ook zijn menselijke krachten begrensd blijven.

Verleden zomer had hij het als tuinier erg zwaar. Te vier uur 's ochtends begon de dagtaak, wat opstaan betekende in het putteke van de nacht. De hittegolf maakte zijn taak dubbel zwaar omdat de warmte hem hinderde ‘s avonds onmiddellijk de slaap te vinden.

Dat was voor hem een bijna onmogelijke rennerstijd, vooral in de twee weken die de betaalde vakantie voorafgingen.

‘Eenmaal z0 ver deed ik wat ik wilde’, glimlacht Planckaert. Het is inderdaad zo dat in deze periode de beste resultaten werden behaald. Tot hij te Izegem ten val en in het ziekenhuis terecht kwam. Na verblijf van twee dagen keerde hij weer huiswaarts en startte hij te Zwevegem, waar hij tweede eindigde. Toen kreeg hij erg veel pijn aan de hals en bij een nieuw radiografisch onderzoek bleek dat een beentje gebarsten was. Het betekende drie weken inactiviteit en het seizoen zat er zo ver op dat hij maar vier wedstrijden meer kon betwisten, met te Bellegem dan nog één overwinning.

‘Jawel, ik ben tevreden’, zegt Planckaert. ‘Heel tevreden, derwijze zelfs dat ik bereid ben me op de wielrennerij zo goed mogelijk in te stellen, al blijf ik in hoofdzaak tuinier’.

Wat goed gezien is. Zijn beroep boven alles laten primeren, als renner rustig roderen en eerst zien hoe ver de mogelijkheden reiken, vooraleer op het professionele vlak de stap te wagen. Feit is intussen dat Ignace Planckaert de eerste de beste niet is, wat zijn uitslagen verduidelijken. Vandaar dat zijn supporters recht hebben om vanavond in Thier 147

Brau-hof feest te vieren. Zijn tweede plaats in de clubtrofee Aigle-Pils is met name de eerste waard!

Ignace Planckaert met supporters na een overwinning EINDSTAND CLUBTROFEE AIGLE-PILS Pt. 1.

Coupille Roland 101 2. Planckaert Ignace 98 3. Bruyneel Ivan 97 4. Wijffels. Patrick 96 5. Devos Werner 93 6. Bogaert Marc 91 7. Vandevivere Marc 90 8. Denijs Johan 89 9. Vandenbroucke Gerrit 76 10. Bourgeois Mario 71 11. Cuyle Johnny 63 12. Saelen Patrick 61 Rosseel Dirk 61 14. Vanhoornweder Alain 60 15. Vanneste Ronny 59 Viaene Filiep 59 Libbrecht Geert 59

Fr. 5000 4000 3500 3000 2800 2500 2000 1900 1800 1700 1600 1550 1550 1300 335 335 335

4. Planckaert festival in denderende 14e sterrit te St. Lodewijk IGNACE KLOPT EDDY MET EEN HALF WIEL IN EEN FELLE SPURT MET VIER RONNY LEEMANS EN FILIP SCHOTTE ANDERE UITBLINKERS Bron: Sportwereld dd. 5 juni 1978 ST.-LODEWIJK. - Je kon de spanning snijden zaterdag aan de aankomst van de veertiende Sterrit. Toen de vier koplopers ginder ver uit de bocht de lange rechte lijn inraasden, wiegden de aanhangers van Ignace Planckaert op hoop en vrees. Hoop dat Ignace het zou halen en de vrees dat de snelle Eddy het verwachte Oost-West duel met een tijgersprong in zijn voordeel zou beslechten. Ignace uit Bellegem zette inderdaad resoluut de sprint in van op minstens 300 meter. In zijn schaduw Eddy uit Nevele.

Het duurde eeuwen vooraleer Eddy uit die schaduw kwam. Op zowat 50 meter van de streep flitste hij dan als de weerlicht van achter de rug van Ignace. Even zag het er naar 148

uit dat Eddy met fiets en al over Ignace zou springen maar de in de vorm verkerende Bellegemnaar gaf een laatste krachtige lendenruk en hield ruim een half wiel over.

De ontlading van ingehouden emoties deed de tribune bijna uit elkaar vallen. Je zag nog nauwelijks dat Ronny Leemans en Filip Schotte als derde en vierde over de streep bolden. Die twee hadden nochtans buitengewone verdiensten in de geslaagde ontsnapping van vier, twee Oost- en twee Westvlaamse renners, die met minuten voor zes moedige achtervolgers uitreden. Het feestkomitee St.-Lodewijk zag een uitermate boeiende sterrit.

Naar goede gewoonte in de Sterritten sloegen onmiddellijk na de start al twee renners op de vlucht: Geert Verheye en Patrick Houthaeve. De 69 andere deelnemers verstonden het zo niet en langer dan een rondje bleven de twee niet voorop. Ze werden bijgehaald door Francis Mersy en Patrick Compagnie. Patrick Convents uit Boom sleurde het peloton dan bij de vier vluchters en alles was te herdoen. Ronny Deprez en Dirk Gryson waren de eerste pechvogels.

Een rondje bleef alles samen. In de vierde ronde werd de koers al in zijn beslissende plooi gefietst. Roland Coupillie en Gery Denecker staken het vuur aan de lont. Francis Mersy wakkerde het smeulende vuurtje aan maar Daniel Joseph, Christiaan Vannieuwenhuyse en Ignace Planckaert wilden er absoluut de brand in blazen om er bij te zijn in de Sterfinale.

Eddy Planckaert sloot toen op zijn eentje aan bij het zestal. Rudy Bruneel, Ronny Leemans, Johnny Dams, Filip Schotte, Bernard Verdonck en Marcel Vandenabeele volgden dat goede voorbeeld en we kregen een kopgroepje van dertien dat dra minuten voor de groep uitreed.

Wel zouden Ronald Hayman, Patrick Lerno, Patrick Convents, Danny Colpaert, Hubert Sammels, M. Witteberg en Eric Geirland evenals wat verder Van Grembergen, Houthaeve en Eric Desmet nog fel achtervolgen. Zij zagen echter het kopgroepje niet meer terug.

Eric Geirland kreeg in dat achtervolgend groepje nog een lekke band en gaf ontmoedigd op.

De dertien koplopers bleven rustig temporijden tot acht ronden voor het einde. Toen plaatste Ignace Planckaert de beslissende demarrage.

Hij kreeg Ronny Leemans en Eddy Planckaert onmiddellijk in zijn wiel. Filip Schotte leverde dan het bewijs dat hij over niet alledaagse kwaliteiten beschikt. In een allesgevende rush, een beetje in de stijl van ‘nonkel’ Brik, fietste hij tot bij het drietal, dat met vlotte pedaalslagen van de rest van het dertienkoppige groepje wegreed.

Verdonck, Joseph, Coupillie, Vannieuwenhuyze, Vandenabeele en Dams deden nog een wanhoopspoging maar bleven op minuten hangen. Zij konden sprinten voor een plaatsje in de Sterfinale. Roland Coupillie won dat spurtje voor Daniel Joseph en Christiaan Vannieuwenhuyze.

In de achtergrond vochten Bruneel en Denecker een strijd uit tegen Mersy, door Mersy uiteindelijk gewonnen, voor de elfde plaats. Ignace Planckaert wachtte toen al vijf minuten op de bloemen.

DE UITSLAG: (70 amateurs) 1. Ignace PLANCKAERT (Bellegem), de 116 km in 2 u. 52 min.

2. Eddy Planckaert 3. Rudy Leemans 4. Filiep Schotte 5. Roland Coupillie op 3.50 149

6. Daniel Joseph, 7. Christian Vannieuwenhuyse, 8. Bernard Verdonck, 9. Marcel Vandenabeele, 10. Johny Dams, 11. Francis Mersy op 5 min., 12. Gerry Deneckere, 13. Rudy Bruneel, 14. Ronald Debruyne op 6.20, 15. Deleersnijder, 16. E. Desmet, 17. Convents, 18. Durand, 19. Hayman (Can.), 20. Lingier, 21. Nachtergaele, 22. Bourgois, 23. H. Sammels, 24. Verhaeghe, 25. G, Sammels, 26. Ollevier, 27. Debacker, 28. Wittouck, 29.

MacDonald (Can.), 30. Coreel,…

IGNACE PLANCKAERT: ‘IK WOU NIET BEGEVEN’ ST.-LODEWIJK – ‘Mijn rug, mijn rug, blijf van mijn rug af,’ smeekte Ignace Planckaert onmiddellijk na de aankomst. De brandende zon - St.-Lodewijk had zijn werk goed gedaan - had de rug van de briljante winnaar van de veertiende Sterrit tot een grote kookplaat verhit. Je kon een ei bakken op het nylon van de trui.

‘Of ik gelukkig ben? Je ziet toch wie ik geklopt heb. Ik wilde echter niet begeven. De laatste ronde heb ik van aan de aankomstlijn tot Otegem op kop gereden. Ik heb mij dan in laatste positie gehouden tot aan de rechte lijn naar de aankomst. Ik verwachtte de sprong van Eddy doch ik heb hem kunnen opvangen. Ik was reuzesterk vandaag.’

De hoogopgeschoten Ignace Planckaert wordt pas 20 jaar op 1 juli '78. Vijf overwinningen haalde hij al dit jaar. Verleden jaar waren dat er elf bij de junioren en nog twee bij de amateurs. Hij is dus gereed om de Westvlaamse eer gevoelig op te krikken.

Ignace heeft behalve de naam nog iets gemeen met Eddy. Zij vullen hun werkdagen gedeeltelijk met tuinaanleg. Ignace doet dat drie dagen per week. Eddy zes halve dagen.

Geen van beiden hebben echter familiebanden met Jef Planckaert uit Otegem. Ze haalden Jef gisteren wel even uit de herinnering.

De vriendelijke en talentrijke Ignace uit Bellegem - je denkt daarbij dan ook weer aan Germain Derijcke - kon gisteren echt zijn geluk niet op. Waar hij slechts verwacht had in de eerste vijf te zullen eindigen, kan hij pronken met een Sterrit op zijn naam. Hij kan zondag daarbij een extraatje krijgen te Rijkevorsel. De deelnemerslijst van de Sterfinale in Aartselaar is meteen een sprekende naam rijker.

Zelden stonden zo veel innig-gelukkige mensen rond een winnaar. De ontploffing van ingehouden emotie na de aankomst had plaats gemaakt voor een zalig gevoel van welbehagen. De supporters bekeken hun Ignace met ogen vol bewondering en stil geluk. Er stonden niet zo veel meisjes rond de winnaar. We vroegen het waarom. ‘Ik getrouwd, verloofd?' Ignace wuifde het allemaal weg met een breed afwijzend gebaar. Hij had nog alleen oog voor de prachtruiker. De rest scheen voor veel later.

5. Net voor de grote stap Bron: ??

Ook al is het zo dat je in een rennerscarrière maar één ‘allergrote stap’ zet, met name als je prof wordt, dan is het voor vele juniores in onze moderne maatschappij de stap naar de amateurs die bij hen zeer zwaar overkomt.

De meeste van onze juniores zijn immers studenten voor wie de overgang naar de liefhebbers - de dag dat ze negentien worden - een vraagteken vormt. Sommigen blijven precies op dat moment hangen. Ze studeren door in het hoger onderwijs en hoe combineer je studies met wielrennen? Of ze gaan werken, misschien - wel vrijen, en vinden honderd en één redenen om de renfiets op stal te zetten.

Daar ligt dan ‘hun’ grote stap: zetten ze die of niet? Neem nu Yvan Lamote, over een maand al goed voor negen overwinningen, de tenor van de junioresgilde. Die is een (blok)maand van de fiets afgebleven, en herpakt zich straks om bij de amateurs te starten: geen gemakkelijke werkwijze. Neem Jan Blomme, nog zo'n talentrijke student, die 150

nog niet eens weet of hij volgend jaar ooit wel naar de amateursklasse zal overstappen.

Is het wielrennen wel mijn studies waard, vraagt Jan zich af.

Even misschien memoreren dat van de bestgeplaatsten in bijgaande stand Glenn Hoornaert zopas amateur werd en Ignace Planckaert, Yvan Lamote en Alain Vanhoornweder eerstdaags volgen. In die optiek bekeken heeft de piepjonge Dirk Demol (pas zeventien en een half jaar) best kans om primus te worden dit seizoen. Andere kandidaten: Jan Blomme, Johan Verplancken, Patrick Balcaen en de twee benjamins in de spits Eric Borra en Luc Meersman, die pas in ‘79 amateur worden.

Hoewel zij dat niet in het nationale kampioenschap, noch in de selectieritten (op uitzondering allicht van Jan Blomme) konden bewijzen, wordt toch aangenomen dat onze junioresjeugd van vandaag er vrij sterk voor staat. Misschien kunnen enkelen dat nog dit seizoen bij hun overgang naar de amateurs bewijzen.

DE ZEGESTAND OP VANDAAG: 10 9 8 7 6 5 4 3 2

1

Yvan Lamote (Oostnieuwkerke) en Ignace Planckaert (Bellegem) Dirk Demol (Bavikhove) Alain Vanhoornweder (Sijsele) Jan Blomme (Jabbeke) en Glenn Hoornaert (Bredene) Eric Borra (Veldegem) en Johan Verplancke (Brugge) Patrick Balcaen (Sint-Eloois-Vijve), Marc Denijs (Ledegem) en Luc Meersman (Meulebeke) Eddy Malfait (Rumbeke) en Ronny Vanneste (Ruddervoorde) Pol Haghedooren (Oostrozebeke), Marc Maertens (Lombardsijde), Dirk Pieters (Oostnieuwkerke) en Ferdy Viaene (Sint-Eloois-Winkel) Mario Bourgeois (Menen), Christian Cappelle (Westkerke), J.-P. Degrendele (Roeselare), Patrick Devisch (Jabbeke), Geert Devolder (Meulebeke), Yvan Maes (Oostrozebeke), Marnix Malise (Izegem), Dirk Rosseel (Meulebeke), Marc Versluys (Blankenberge), Filip Viaene (Kuurne) en Rudy Willaert (Oostnieuwkerke) tientallen renners.

6. Ignace Planckaert - de krachtpatser Bron: ??

Hij zit er met waterige ogen, wollen trui en slordig geknoopte sjerp bij. ‘Bronchitis’ dwingt hem zich 8 dagen stil te houden. 'n Onmogelijk verdict voor Ignace Planckaert. 'n Man die de lange winter door als hovenier parken en velden omspit, bomen en struiken snoeit en bij slecht weer gaat ‘doppen’. Een man die ook keihard fietst. ‘n Landbouwer die er geen gras laat over groeien. Toen hij 15 was had die kerel nog nooit 'n koersvelo gezien, maar een gebuur, hing de renfiets aan de haak en vader Planckaert kocht die voor Ignace. Die kloeke zoon sprong er op als 'n op hol geslagen stier en won meteen vijf koersen. Het jaar daarop duwde hij zich 16 bloemtuilen bijeen... Er zat dus veel muziek in. De scheve kerktoren van Bellegem ging er waarachtig nog iets meer door overhellen...

Op het einde van vorig wielerjaar brak de landbouwer 'n nekbeentje. Maar stoere zonen van zijn slag kijken op geen ‘beentje’. Hij knipte verder hulsttakken en hakte kerstbomen, het beentje zou zo wel weer aan elkaar groeien. Het werd Nieuwjaar, vader zei vermanend: ‘Ignace, 't is weer bijna koers. Ge gaat u toch niet trainen alleen maar met velden om te spitten zeker?’

De eerste weken wogen zwaar. De armspieren waren forser ontwikkeld dan de beenspieren. Ignace martelde zijn trappers in oefenritten allerhande, sprong in zijn wagen om wielerwedstrijden te gaan opzoeken, maar... vermaledijde miserie... Ignaceke werd in 'n 151

auto-ongeval betrokken en vanonder zijn vehikel geholpen met 'n knieletsel. ‘Slechte chauffeur, ik rij beter op velo!’ bromde hij kuchend.

Karikaturen van Nesten Nog maar drie wedstrijden betwistte hij dit seizoen, maar... het gesjouw en gesjacher op zijn nagelnieuw fietsje, werd niet de roekeloze krachtpatser, maar het rijtuigje fataal...

‘Mijn velo is nu kapot... Gewoon van rijden gedomme... Allemaal veel te licht materiaal, allee ik moet weer 13.000 fr. afdokken voor 'n nieuwe kader... Wel, wel, ik verdien het zout in mijne pap niet met op die lichte machientjes te rijden...’

Hij wreef zijn zware handen.

‘Ik ben te nerveus’, gromde hij. ‘Ik ben benauwd om in 'n peloton te rijden... Men valt er te gemakkelijk en rijdt op elkaar in. Ik voel me pas opgelucht als ik alleen rijd…Maar mijn velo plooit onder mij", zucht hij.

De man zijn moreel is stuk, alles breekt. Zijn wagen moest eraan geloven, zijn knie, zijn nek en geen enkele fiets past nog onder zijn zitvlak.

‘Om me wat op te peppen, leggen ze me de uitslagen van vorig jaar onder de neus.’

Hij plantte die neus in 'n zakdoek en snoot het behang van de kamermuren...

‘Eet gij teveel spinazie misschien?’, vroegen we voorzichtig.

‘Bah nee gij... Ik eet drie dagen friet per week, ‘n biertje, hutsepot en zwijnevlees...’

Hij lei zich plat op de canapé en snurkte…

Kan er ons iemand zo'n ouderwetse smid aanwijzen, die 'n vooroorlogse fiets kan construeren voor die Planckaert van Bellegem? Men zal hem inderdaad toch niet verder die peperdure lichtgewichtjes laten stukrijden zeker??

152

7. Baptiste Planckaert: “Grenzen aftasten” Bron: De Weekbode dd. 9 februari 2007 Zwevegemnaar Baptiste Planckaert heeft Parijs-Roubaix met rood aangestipt. “Ik ben op mijn best in het ruige Vlaamse voorjaarswerk. Een klimmer zal ik wel nooit worden”, aldus de kleinzoon van Willy Truye die overkwam van Bodysol Lotto CT Menen. “Dat ik uit een wielernest kom, heeft alleen maar voordelen. Ik kan op heel wat ervaring bogen.

Vorig jaar won ik als laatstejaarsjunior vijf wedstrijden. Ik kon ook enkele mooie resultaten boeken in het grote werk: 3e in Aalst bij Sint-Truiden, 8e in Moerkerke, 10e in Parijs-Roubaix, 6e in Reningelst en 2e in zowel Korbeek-Lo als Ingelmunster. Dat is een mooie balans, temeer omdat ik nog niet alles op het wielrennen zette. Ik kan zeker nog beter. Het is tijd om mijn grenzen verder af te tasten.”

8. Eerstejaars Baptiste Planckaert in rol van outsider “Ik ben nog fris” Bron: Het Nieuwsblad dd. 5 mei 2007 Baptiste Planckaert heeft heel snel zijn draai gevonden bij de beloften. De concurrentie houdt dan ook maar best rekening met een straffe stoot van de Zwevegemnaar in het provinciaal kampioenschap in Oostnieuwkerke.

16 september 2007 – Baptiste met vriendin Anke Vanoutrive na een overwinningte Bachte-Maria-Leerne

26 september 2007 – Baptiste voor de start te Langemark met vriendin Anke Vanoutrive

BELOFTEN – PK IN OOSTNIEUWKERKE “Ik verwacht nu ook weer niet zodanig veel van de titelstrijd”, houdt hij de boot af. “Ik ben geen favoriet, hooguit een outsider. Aan de eindstreep ben ik snel, maar Maxime Vantomme en Sven Vandousselaere zijn mannen die al bewezen hebben dat ze een massaspurt naar hun hand kunnen zetten. Met een ererang zou ik al dik tevreden zijn. Ik lig niet wakker van het kampioenschap, maar geef toe dat het een mooie wedstrijd is. Mijn voordeel is dat ik nog heel fris ben. Door knieperikelen miste ik de seizoensstart. Drie weken bleef ik langs de kant. Daar waar sommige jongens al snakken naar een eerste rustpauze, kan ik nu nog even op volle kracht doorgaan.”

153

“Ik heb me vlot kunnen aanpassen”, knikt de renner van Soenens-Germond Ingelmunster. “In de kermiskoersen kon ik meteen ereplaatsen verzamelen en zelfs in grote afspraken werd ik nooit weggereden. Ik ben gerustgesteld, maar het is nog te vroeg om al alles op mijn sport te zetten. Het kan geen kwaad dat ik nog studeer. Zo houd ik nog wat reserves achter de hand.”

13 oktober 2007 - Hooglede - met vriendin Anke Vanoutrive

9. Baptiste Planckaert - Soenens-Germond Ingelmunster “Onze ploegstage rendeert nu al” Bron: Het Volk – 5 maart 2008 ZWEVEGEM - BELOFTE Baptiste Planckaert kwam verrassend sterk voor de dag in Brussel-Opwijk. De Zwevegemnaar, die de hele koers in de aanval was, tikte als negende aan in een spurt met een selecte groep.

“De ploegstage heeft me deugd gedaan”, aldus de renner van Soenens-Germond Ingelmunster. “We hebben een week hard getraind in Spanje. Nu en dan hebben we zelfs een col meegepikt. Ik ben er enkele keren goed murw geweest, maar dat is nodig tijdens de voorbereiding. In het clubkampioenschap was ik nog niet top, maar zondag voelde ik meteen dat de benen goed waren. Ik kende geen zwakke momenten. Deze prestatie doet deugd, maar het seizoen is nog maar pas begonnen. Bevestigen is nu de boodschap.”

154

28 augustus – 2 september 2007 - Giro Valle d'Aosta Pieter Vuylsteke, Dylan Newell, Sam Maertens, Kim Bourry en Baptiste Planckaert

155