07FP007z032.ps
09-08-2007
11:19
Pagina 32
BIJ EVELYN AAN TAFEL
Partner Evelyn Günther van Günther & Van Grinsven Executive Search interviewt managers uit de branche over hun waarden/normen, werk/privé, uitdagingen/ergernissen en ‘leermomenten’. Deze maand: Jan van Veldhuizen, adjunct-directeur verkoop Bolletje.
Vertel eens iets over je achtergrond. Ik ben de jongste uit een gezin met zes kinderen. Mijn vader had een eierengroothandel in Ede, een generieker product kun je je niet voorstellen in de levensmiddelenhandel. Ik ben naar Rotterdam vertrokken om te gaan studeren. Daar heb ik acht jaar over gedaan, want ik trouwde al vrij snel – met een apothekersassistente die ik uit Ede kende – en ging naast mijn studie les geven aan middelbare scholen en de Meao. Na mijn studie ben ik gaan werken voor het COL, het Centraal Opleidingsinstituut voor de Levensmiddelenbranche, en zijn we naar Driebergen verhuisd. Ik verzorgde toen een cursus voor de buitendienst van Nestlé, van het een kwam het ander en toen ging ik, op mijn 27ste, bij de binnendienst van Nestlé aan de slag. Toen naar de buitendienst, regionaal verkoopleider Noord-Nederland, weer terug naar Amsterdam als national account manager, daarna verkoop retail binnenland en de laatste zes jaar als directeur verkoop
32
Nederland, verantwoordelijk voor retail en foodservice. Ik heb bij elkaar achttien jaar bij Nestlé gewerkt. Daarna heb ik twee jaar lang wat vreemde sprongen gemaakt, variërend van de begeleiding van een joint venture van een Engels en een Amerikaans bedrijf tot twee uitstapjes buiten de food. Dat beviel niet, en eind 2005 ben ik als interim-manager begonnen. Ik kon de echte ‘fit’ met een bedrijf maar moeizaam vinden. Na mijn derde opdracht kwam ik bij Bolletje terecht, daar paste ik wel bij en daar ben ik begonnen als adjunct-directeur verkoop. Hoe is het om na achttien jaar bij Nestlé weg te gaan? Heel vreemd. Je vereenzelvigt je met het bedrijf, je functie en de mensen die er werken. De eerste drie maanden na mijn vertrek waren achteraf heel goed voor mij, maar op het moment zelf was het echt niet leuk. Ik ben gaan hardlopen en liep ineens vijf halve marathons. Dat zou ik nu al niet
meer kunnen. Maar thuis zitten was niks voor mij, ik kan niet koken en hou niet van tuinieren. Gelukkig was veranderen het centrale thema bij Nestlé, want er was iedere twee tot drie jaar een overname. Als ik nu terugkijk, heeft dat mij geholpen om na achttien jaar Nestlé de draad bij een ander bedrijf op te pakken en een andere cultuur te begrijpen. Waarom Jan en Bolletje? De metamorfose waarin Bolletje zit, spreekt me enorm aan. De vernieuwde merkaanpak vraagt om verandering in de ruimste zin des woords. Bolletje heeft gekozen voor groei, voor de ontwikkeling van het merk, de mensen, de producten en de gehele organisatie. Bolletje wil veranderen in de rol tegenover de consument en de handel, en het is heerlijk om daaraan bij te dragen. Waarom Bolletje mij gekozen heeft? Ik denk dat ik in veranderingsprocessen van dienst kan zijn en mensen kan enthousiasmeren. Ik kan het geloof in een aanpak
FoodPersonality augustus 2007
07FP007z033.ps
09-08-2007
11:19
Pagina 33
Heb je daar iets van geleerd? Ja, dat je zeer kritisch moet kijken naar de omgeving waar je in werkt. Je eigen enthousiasme bepaalt de mate waarin je energie kunt overbrengen naar je mensen. Beoordeel of de omgeving bij je blijft passen en handel daar consequent naar. Je past misschien maar bij een bepaalde fase van een bedrijf. Het is belangrijk dat je dicht bij jezelf blijft. Ik heb dat laatste jaar dat verschil tussen die omgeving en mezelf onderschat. Waar heb je een hekel aan? Als ik het gevoel heb dat mensen niet uitspreken dat ze eigenlijk niet meewillen. Niet kunnen kan het probleem niet zijn, want daar kom je altijd met elkaar uit. Waar geloof je in? Ik geloof in onzekerheden. Twijfel creëert kracht. Je moet de nodige twijfel hebben in je functioneren, want dat houdt je kritisch. Zonder twijfel ben je als een merk zonder concurrentie. Op den duur floreert dat niet. En ik geloof in het conflictmodel, dat wrijving glans creëert. Je moet wrijving met jezelf hebben en met je omgeving. Thuis gaan we geen discussies uit de weg en ook in mijn vriendenkring niet.. Eigenlijk houdt dat in dat je altijd jezelf kunt zijn.
overbrengen en duidelijk maken welke stappen we moeten zetten. Je moet mensen zo ver krijgen dat ze zo’n veranderingsproces echt gaan voelen. Bij Bolletje moet dit gaan lukken, het is een bedrijf met een familiegevoel en nu moet die aanpak herkenbaar worden.
FoodPersonality augustus 2007
Is jouw directheid een beperking geweest in je carrière? Zeker. Als ik wat minder uitgesproken was geweest, had ik mij wat gemakkelijker in politieke situaties kunnen bewegen. Maar
Heb je wel eens een grote misser begaan? Ja, ik zal geen namen noemen en het is ook wel weer een tijd geleden. Ik zat met een inkoper in gesprek en we hadden een discussie over een investering. Ik zat uit mijn hoofd te rekenen en zonder het te beseffen rekende ik helemaal verkeerd. De inkoper begreep er niks van. Toen zei ik maar dat ik naar huis ging, omdat ik het helemaal zat was. In de auto besefte ik dat ik mij volledig had misrekend en heb direct de inkoper gebeld en een nieuwe afspraak gemaakt. Ik heb verder ook wel eens iemand in een selectiegesprek afgewezen, omdat ik dacht dat hij het niet ging redden in de branche, terwijl hij juist in die branche een glansrijke carrière heeft gemaakt. Nee, ik zeg niet wie het is. Wat zou je aan jezelf willen verbeteren? Mijn echte aandacht voor mensen is niet altijd groot genoeg. Ik zou me willen trainen om meer over mensen te onthouden. Ik kan essentiële zaken vergeten zoals een verjaardag of hoeveel kinderen iemand heeft, terwijl hij mij het drie weken geleden uitgebreid heeft verteld. Wat vind je van de retailers? Ik ben tevreden over de relatie met retailers. Er wordt zakelijk gewerkt en ik vind ze coöperatief optreden. En af en toe een conflict kan geen kwaad – these, antithese en synthese. Verder vind ik dat een aantal retailers te gemakkelijk over private labels denken en dat ook zij over de lange termijn moeten nadenken. Een fabrikant moet een investering kunnen terugverdienen. Wat is voor jou volstrekt onbelangrijk? Nou… geld. Het klinkt idealistisch, maar geld is onbelangrijk – vanaf een bepaald niveau. Als je jezelf in welke hoedanigheid of situatie geweld aandoet, kan geld dat niet compenseren. Een verantwoordelijkheid en takenpakket moeten bij je passen. Je moet dicht bij jezelf blijven, jezelf niet voor geld door anderen manoeuvreren. En een vermenging van privé en zakelijk wil ik al helemáál voorkomen. Ik ben nooit gekke verplichtingen aangegaan. Dat maakt je maar afhankelijk. Ik hecht waarde aan kleine dingen. Dat maakt het leven een stuk gemakkelijker.
▼
Je bent nu 51 jaar. Wat is je grootste persoonlijke teleurstelling? In de veranderingscultuur van Nestlé heb ik de mensen uiteindelijk niet echt enthousiast kunnen houden. Er kwam meer centrale sturing. Ik had gedacht dat ik de mensen wel kon blijven enthousiasmeren, maar dat lukte mij niet. Achteraf begrijp ik dat bij een centrale aansturing de persoonlijke invulling minder relevant is. Regels en functies zijn dan belangrijker. Ik denk ook dat ik na al die jaren minder energie had om wéér een verandering te begeleiden. Ik besef nu dat je energie haalt uit je persoonlijke bewegingsruimte. Het laatste jaar bij Nestlé was die er niet zo.
Wat is een zwak punt van je? Toen ik naar Bolletje ging, vroeg een oudcollega van mij zich af of ze bij Bolletje wel om konden gaan met mijn directheid. Natuurlijk hou je bij je binnenkomst in een nieuw bedrijf rekening met de wederzijdse onwennigheid, maar ik wil die directheid eigenlijk zo snel mogelijk in praktijk brengen. Door er met collega’s over te praten kun je duidelijk maken dat directheid over zaken iets anders is dan een persoonlijke confrontatie. Mensen weten dat ik geen spel speel. Mijn emotie is echt. Voor mij brengt directheid duidelijkheid. Ik heb het ook graag dat anderen direct tegen mij zijn, dat geeft mij energie. Ik hoor ook graag het verhaal van een account manager direct nadat hij bij een klant is geweest. Drie weken later is zijn gevoel dat hij aan dat gesprek heeft overgehouden, weer weg. Ik denk wel dat ik soms mensen kan kwetsen met mijn directheid. Het kan cru en onhandig zijn. Ik heb geleerd meer oog te hebben voor hoe het bij anderen overkomt.
daar ben ik niet op uit. Ik vind de dingen die ik doe erg leuk. Ambitie is gezond, maar moet ook bij je persoonlijkheid passen. De zaken die ik tot nu toe gerealiseerd heb, daar ben ik prima tevreden mee.
33