Marc Heeger

Bij Evelyn aan tafel Marc Heeger, commercieel directeur bij Andros Door: Evelyn Günther Foto: Jan Willem Houweling

Je noemt jezelf ‘commercieel directeur’, maar je bent algemeen directeur…

Ja, volgens de Kamer van Koophandel ben ik ‘algemeen directeur’, maar ik vind ‘commercieel directeur’ naar buiten toe meer op z’n plaats, omdat Andros Nederland geen productiefaciliteit heeft. Het is een commerciële ‘business unit’.

Ons doel in Nederland is verkopen wat onze fabrieken elders produceren. Dus voor afnemers is dan commercieel directeur vanzelfsprekender.

Leef jij om te werken, of werk jij om te leven?

Een goede balans tussen werk en privé is belangrijk. Ik woon op één minuut lopen van zowel mijn werk als van de school van onze drie kinderen. Thuis verdelen wij onze zorgtaken en ben ik bijvoorbeeld degene die voor het gezin kookt. Mijn partner heeft altijd bij de overheid gewerkt. Pittige banen. Ze werkte als plaatsvervangend bureauhoofd van de secretaris-generaal van het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties. En sinds de geboorte van onze tweeling werkt ze bij de gemeente Rotterdam. Tegenwoordig wordt ze als ‘stadsmarinier’ door de burgemeester op probleemgebieden afgestuurd.

We nemen beiden ons werk bijzonder serieus, maar we zijn wel bewust bezig met de band met onze kinderen. We besteden de zorg zo weinig mogelijk uit. Zelf kom ik uit een ondernemersgezin en ben ik de jongste van vijf. Mijn vader had meerdere zaken en was eigenlijk altijd op pad. Bij ons lopen werk en privé zeven dagen per week dwars door elkaar heen.

in het bedrijfsleven. Stereotypes kloppen nooit voor honderd procent. Mijn achtergrond helpt trouwens wel eens in mijn werk, daardoor is het me bijvoorbeeld gelukt om in 2010 de organisatie van het Nationaal Food Congres te helpen om toenmalig prinses Máxima uit te nodigen, om een programmaonderdeel bij te wonen.

Ben jij als afgestudeerd bestuurskundige wel eens jaloers op het werk van je partner? Spannender dan jam.

Die vraag krijg ik wel vaker. ‘Maar als iedereen het ‘maar’ jam of pindakaas vindt, wat smeer je ‘s ochtends dan op je brood?’, vraag ik dan. Natuurlijk heb ik interesse in het politieke spel, ik heb die studie niet voor niets gedaan na de heao commerciële economie. Maar het openbaar bestuur is complex en je moet niet naïef zijn en denken dat een overstap zomaar even te regelen is, laat staan succesvol. Ik heb na Deloitte, Wessanen en Campina graag de overstap gemaakt naar een klein bedrijf dat onderdeel is van een groter geheel. Omdat je rol toch vrijer is dan in een grote structuur. Die structuur hoort bij grote bedrijven, maar ook bij het openbaar bestuur. Daarbij heb ik zelf meer interesse in de politieke kant en minder in dossiers, wetgeving en bureaucratie. Mijn partner heeft als ambtenaar lang een belangrijke rol gespeeld als schakel tussen het politieke en het ambtelijk-bestuurlijke bedrijf. Dat leidt thuis inderdaad nog wel eens tot discussie, ja… Wie weet komt er ooit nog zoiets op mijn pad. En vergis je niet, ik ken ambtenaren en politici die vaak nog veel harder werken dan mensen

Wat voor een bedrijf is Andros?

Het is een Frans familiebedrijf dat in 1910 gestart is met de handel in fruit en noten, vanuit het hart van Lot, een regio tussen de Dordogne-vallei en de Pyreneeën. Omdat dit seizoenshandel is, werd gezocht naar manieren om het fruit te conserveren en dat leidde tot een eerste ‘fabriek’ rond 1949. Zo is de handel in confituren met een bepaalde kwaliteitsstandaard ontstaan. Omdat thuis fruit inmaken de gewoonte was en is, werden in 1971 een receptuur en verpakking bedacht die ‘thuisgemaakt’ zoveel mogelijk benadert: Bonne Maman. Aan de bekende verpakking, de brede pot met het handgeschreven etiket en het geblokte deksel is sindsdien eigenlijk zo goed als niks veranderd. Het bedrijf wél: inmiddels zijn meerdere Europese productielocaties overgenomen, momenteel zijn het er dertig wereldwijd. Andros is actief in de verwerking van fruit, zuivel, desserts, snoepgoed en diepvriesspecialiteiten. Het heeft geen productie in Nederland, mijn team en ik dienen producten van onze fabrieken te vermarkten.

Naast Bonne Maman hebben we lokale merken als Andros, in Frankrijk en Zwitserland, en Solo Italia, in Italië en Nederland.

Doordat we de R&D-afdelingen van onze fabrieken ook kunnen 28

FoodPersonality maart 2016

28 Bij Evelyn 28

08-03-2016 13:33:36

briefen met wensen vanuit de Nederlandse markt, kunnen wij innovaties inzetten voor onze eigen merken, een discountmerk of voor private labels. In Europa is de verhouding merken versus private labels in fruitproducten ongeveer fifty-fifty. In zuivel produceren we zelfs voor 70 tot 80 procent voor private labels.

Is Nederland een belangrijke markt voor, bijvoorbeeld, Bonne Maman?

De Fransen zijn zelf de grootste verbruikers, met 424 gram per hoofd van de bevolking per jaar, maar dan komen op de tweede plaats de Nederlanders, met 176 gram. Ongeveer tien procent van het volume dat Andros exporteert, komt naar Nederland, daarmee zijn we het vierde exportland in de wereld voor het merk. Bonne Maman is inmiddels ook een sterk merk in Nederland. Zonder dat het afhankelijk is van noemenswaardige promotie. Het hoofdkantoor heeft een bescheiden marketingafdeling en doet weinig aan consumentenonderzoek.

Jij werkt er nu twaalf jaar. Wat is er in die tijd allemaal veranderd?

Toen ik bij Andros Nederland begon, was ik de enige medewerker. Ik kwam vanuit de marketingkant bij Campina Melkunie en maakte de overstap naar sales om me verder te ontwikkelen. Bij Andros kon ik met veel autonomie een onderneming gaan opbouwen. Ik ben toen voor Albert Heijn, Superunie en Aldi gaan kijken wat wij technisch konden aanbieden in private label in koelvers. Unilever en Danone waren flink aan het bouwen en ik kon Andros daartegenaan positioneren. Je bent dan echt bezig met de kwaliteit van de receptuur en alles wat met een retailmerk van doen heeft. En uiteraard wordt er hard onderhandeld over de prijs. Inmiddels zijn we met z’n zessen.

Wie bepaalt de productkeuzes voor de Nederlandse markt?

Die bepaal ikzelf, of de account managers in mijn team. Andros is een platte organisatie, wij kijken altijd met eigen ogen in de fabrieken en proeven welke nieuwe producten er gemaakt worden. Als iemand een product wel wil proberen in Nederland, dan doen we dat. Zo heb ik bijvoorbeeld een chocoladetrifle geïntroduceerd uit onze Engelse fabriek. Die ligt rond Pasen weer in de winkel. Je móet ook geregeld iets te melden hebben om bij retailers in beeld te blijven. Onze verdienste moet zijn dat het daadwerkelijk lukt om die nieuwe producten in het schap te krijgen. Bonne Maman en onze innovaties moeten ons in staat blijven stellen aan tafel te blijven bij de retailers, terwijl iedereen daar staat te dringen. Doordat we zo van andere leveranciers verschillen, lukt dat. Als we weten wat Albert Heijn bijvoorbeeld aan product- of receptuurverbetering zoekt, kunnen wij de R&D aansturen en die transparantie geeft afnemers het vertrouwen dat het product klopt. Maar tegelijkertijd maak ik het niet zelf en bepaal ik ook de prijs niet. Dat is de verantwoordelijkheid van de fabrieksdirecteur. Dus je moet ook intern je agenda goed weten te managen.

verkopen wat je laat maken en kunnen laten maken wat je kunt verkopen. Als je veel verschillende producten maakt, is het moeilijker om te focussen. We zitten in ‘ontbijt’, maar ook een beetje in zuivel en snoepgoed.

Wat is je grootste ergernis?

Slordigheid. Ik vind dat mensen soms te makkelijk fouten op hun beloop laten en zich meteen beginnen in te dekken. Mensen moeten oog voor detail hebben, helemaal afmaken wat ze beginnen en greep willen hebben. ‘Retail is detail’, dus je moet oppassen met slordigheden. We runnen wel een bedrijf. Los daarvan vind ik de dialoog belangrijk. Onderzoeken of er een andere kant is aan het eigen gelijk. Heeft een ander een punt?

En geen debat voeren om alleen maar gelijk te krijgen. Een ander gelijk geven en openlijk van mening durven veranderen omdat er betere argumenten zijn, is een kracht. In termen van ergernissen: ik voel een zekere irritatie als ik merk dat een gesprekspartner alleen het eigen vermeende gelijk blijft herhalen.

‘Creatievelingen’ zijn vaak slordiger, maar die heb je wél nodig…

Mijn rol is om de anderen in het bedrijf te helpen. Ik bepaal voor een behoorlijk deel de agenda, maar daarbinnen moet juist creatief gedacht worden. Dat kan ik zelf minder goed. Zo creëer ik mijn eigen weerstand. Ik help die ‘creatievelingen’

‘Ik ben liever burgemeester van een dorp dan inwoner van een grote stad’ hun ideeën om te zetten in concrete resultaten. Want ik zie wel wanneer iets een goed idee is en weet hoe we daarmee verder moeten.

Wat hoop je dat je dat mensen over je zeggen als je bij je pensioen ter afscheid wordt toegesproken?

Dat ik hard was op de inhoud en zacht op de vorm. Ik denk dat mensen zullen zeggen dat ik af en toe best pittig was, maar wel altijd bij me terecht konden. De zaak staat voorop, maar de mens is net zo belangrijk. Mijn kinderen zullen vermoedelijk vinden dat ik streng ben, maar wel zorgzaam.

Heb je een toekomstdroom?

Mijn vriendin en ik hebben het wel eens over een chambre d’hôte aan de Noord-Franse kust, dus een bed & breakfast op z’n Frans en dan aangevuld met diner. Maar dat kan economisch geen hoofdmoot zijn, van een chambre d’hôte wordt niemand rijk. En dan moeten we het ook nog over de taakverdeling eens worden, natuurlijk. Maar het lijkt me mooi als je werk zich rond een keukentafel met lekker eten afspeelt, met wijn, bij een haardvuur… Goed eten en ontspannen leven. ■

Je doet één categorie en kent de regels van het retailspel inmiddels wel. Wat boeit jou na al die jaren nog aan je baan?

Ik ben liever burgemeester van een dorp dan inwoner van een grote stad. Mijn werk is nog altijd uitdagend. Je moet steeds opnieuw een vertaalslag weten te maken. Ik vind het veel minder repetitief dan het lijkt. Elk jaar opnieuw moet je op de agenda van de retailers zien te blijven. Je denkt voortdurend na over waar je naartoe wil en hoe je daar komt. En je moet kunnen

Evelyn Günther van Günther + Van Grinsven en Josceline Bogaers van People Select Search + Interim wisselen elkaar af met interviews. Deze maand: Evelyn Günther interviewt Marc Heeger, commercieel directeur bij Andros.

29 FoodPersonality maart 2016

28 Bij Evelyn 29

08-03-2016 13:33:51