TOURING Αντικύθηρα
Πάμε Αντικύθηρα Τo καλύτερα κρυμμένο μυστικό, για όσους λατρεύουν το «διαφορετικό».
Αντικύθηρα ίσον αρπακτικά Κάθε χρόνο, άνοιξη και φθινόπωρο, τα Αντικύθηρα δέχονται, λόγω της θέσης τους, έναν τεράστιο αριθμό πουλιών, που σταματούν για λίγες ώρες εκεί για να ξεκουραστούν και να τραφούν, πριν συνεχίσουν το ταξίδι τους προς τις περιοχές όπου θα αναπαραχθούν και θα ταΐσουν τα μικρά τους. Την άνοιξη έρχονται είτε από τη Δυτική Κρήτη ή κατευθείαν από τις βόρειες ακτές της Αφρικής. Από τις αρχές Μαρτίου μέχρι τα μέσα Ιουνίου, εκατομμύρια Ο σπιζαετός της φωτογραφίας πουλιά περνάνε από τα Αντικύθηρα, λόγω της είναι μόνιμος στρατηγικής τους θέσης. κάτοικος Αντικυθήρων. Ο Μανώλης, Το φθινόπωρο τα πουλιά έρχονται απ’ όλη την όπως τον έχουν Ευρώπη και επιστρέφουν στην Αφρική, έχοντας μαβαφτίσει στον Ορνιθολογικό σταθμό. ζί τους και όσα γεννήθηκαν αυτή τη χρονιά. Τα Αντικύθηρα είναι όμως πολύ σημαντικά κυρίως για τα αρπακτικά, που χρησιμοποιούν για να πετάνε τα θερμά στρώματα του αέρα και γι αυτό ταξιδεύουν πάντοτε πάνω από την ξηρά. Έτσι, για το ταξίδι τους από και προς την Αφρική υπάρχουν 4 διαδρομές: το Γιβραλτάρ, η Σικελία, τα Αντικύθηρα και ο Βόσπορος, καθώς το ζητούμενο είναι να περιοριστεί όσο το δυνατόν η πτήση πάνω από τη θάλασσα. Έτσι, εδώ μπορεί να παρατηρήσει κανείς να μεταναστεύουν 28 είδη αρπακτικών, μερικές φορές κατά χιλιάδες!
Τ
ο Βιτσέντζος Κορνάρος έφυγε από Αντικύθηρα, Σάββατο 16 Μαΐου, στις 8 το βράδυ, για Κύθηρα και Γύθειο. Οι λιγοστοί επιβάτες οι περισσότεροι ερχόντουσαν από Κρήτη- πήρανε θέση στο σαλόνι του πλοίου, για να παρακολουθήσουν Eurovision. Λίγο πιο πέρα εμείς προσπαθούσαμε, κρατώντας σημειώσεις σ’ένα μικρό μπλοκάκι, να ζήσουμε ξανά, λεπτό προς λεπτό, ένα διαφορετικό τριήμερο. Ήρθαμε στο νησί, τρεις μέρες πριν, για να φωτογραφίσουμε αρπακτικά. Το πλοίο έφτασε Τετάρτη προς Πέμπτη, στις 4 το πρωί. Μέχρι να αρχίσουν τα καλοκαιρινά δρομολόγια, αυτό ήταν το μοναδικό δρομολόγιο για να έρθεις στο νησί. Δύο ώρες αργότερα, καθώς άρχιζε να χαράζει, είμαστε ήδη στο δρόμο, απολαμβάνοντας την ατμόσφαιρα του νησιού και τα κατάλευκα σπίτια με τα μπλε κουφώματα.
Οι μόνιμοι κάτοικοι είναι μόλις 21, που γίνονται μαζί με τον αστυνόμο και το γιατρό 23 και μένουν κυρίως στον Ποταμό, στο βόρειο άκρο του νησιού. Ο δάσκαλος είναι αποσπασμένος αλλού, αφού οι οικογένειες που έχουν παιδιά έρχονται μόνο το καλοκαίρι στο νησί. Υπάρχουν δρόμοι παντού και το αυτοκίνητο είναι απαραίτητο, δεν υπάρχει όμως βενζινάδικο. Το μοναδικό «κατάστημα» του νησιού το έχει ο Μύρων (άμα φωνάξεις «Μύρο», γυρίζουν οι μισοί άντρες του χωριού, μιας και ο άγιος Μύρων είναι ο άγιος του νησιού) και είναι «πολυκατάστημα»: περίπτερο, παντοπωλείο, καφενείο, εστιατόριο, ταχυδρομείο, πρακτορείο ταξιδιών και ό,τι άλλο φανταστείς. Βρεθήκαμε στη βεράντα του την Πέμπτη το βράδυ, για να φάμε και γνωρίσαμε όλους σχεδόν τους κατοίκους του νησιού, ενώ ο Αντρέας, ο πρώην κοινοτάρχης του νησιού, μας μάθαινε όλα τα μυστικά.