Andrzej Dominowski
„Zarys problemu genezy wolnomularstwa. Zakon Różokrzyżowców i ich wpływ na początki masonerii spekulatywnej.”
Wolnomularstwo, Masoneria, Sztuka Królewska to najpopularniejsze nazwy określające stowarzyszenie, którym postanowiłem się zając przy okazji tego proseminarium. Temat który chciałbym wam przedstawić się jest relatywnie trudny i kontrowersyjny ale co z tym często idzie w parze niezmiernie ciekawy. Ale jak wiadomo historia jako nauka z definicji powinna być obiektywna i nie może ulegać stereotypom których na temat wolnomularstwa zdecydowanie nie brakowało. Nie ma jasności jeśli chodzi o genezę tego ruchu, należy oddzielić dzieje legendarne od faktycznej jego genezy. Te pierwsze bywają śmiałe a dla niewtajemniczonych nawet bluźniercze. Istnieją teorie, że pierwszymi masonami byli Bóg, jako stwórca światła, czy praojciec ludzkości Adam. Często wiąże się dzieje masonerii z historią świętego Hiriama jednego z budowniczych świątyni Salomona, który został zamordowany przez swoich czeladników gdyż nie chciał wyjawić tajemnicy swego rzemiosła. Powszechny był także kult Noego jako protoplasty masonów, z racji tego ze jako jedyny współczesny mu człowiek potrafił zbudować Arkę, która uratowała ludzkość przed potopem. Nie wydaje się aby twierdzenia te brane były odbierane były przez masonów dosłownie, lecz w przypadku dwóch ostatnich można zauważyć oczywiste analogie do jednej z wielu genez powstania ruchu masońskiego. Ta analogią jest powiązanie genezy masonerii ze średniowiecznym związkami budowlanymi. Chodzi tu konkretnie o cechy budowniczych świątyń gotyckich, zamków, ratuszów i wielu innych typów budynków użyteczności publicznej. Umiejętności stawiania takich budynków aż po dziś dzień wzbudza podziw dla umiejętności ich twórców. Niezaprzeczalnym faktem jest to, że tak wielkiej klasy specjaliści musieli cieszyć się ogromnym poważaniem wśród społeczeństwa a także poparciem i mecenatem ze strony władzy i kościoła. Instytucje te niewiele by zdziałały bez tych najwyższej klasy specjalistów nazywanych wówczas często muratorami. Z charakteru ich pracy wynika fakt ze nie mogli oni tak jak większość ówczesnego społeczeństwa prowadzić osiadłego trybu życia, przez co zdobywali swoiste obycie i umiejętność znalezienia się w każdym miejscu, gdzie tylko przygnało ich zapotrzebowanie na takie usługi. W tym okresie