Kim Hoorweg en Robin Nolan
Een ode aan Parijse romantiek Stel, je stapt een auto in en bevindt je plotseling in de jaren twintig. Midden in de broeierige, levendige sfeer van Hot Club de France en Django Reinhardt. Dit is de setting van Woody Allens film Midnight In
Paris. Kim Hoorweg en Robin Nolan brengen die sfeer op geheel eigen wijze opnieuw tot leven op The Boulevard Of
Broken Dreams. TEKST: ANGELIQUE VAN OS
“We hebben, denk ik, de charme van de muziek weten vast te leggen” 30 JA N UA R I / F E B RUA R I 2 016
FOTO: SONNY LENSEN
In een pakhuis op het Amsterdamse Prinseneiland, zit gitarist Robin Nolan (1968) aan de keukentafel. Hier ontmoette hij zangeres Kim Hoorweg (1992) voor het eerst. Vader en arrangeur Erwin Hoorweg had via saxofonist Benjamin Herman de vingervlugge gipsy jazz-gitarist leren kennen en introduceerde hem bij zijn dochter. Kim koesterde namelijk al geruime tijd de wens om een gipsyjazzplaat te maken. Daarbij zou muziek uit Woody Allens films centraal staan, als een ode aan het tijdsbeeld van Hot Club de France en Django Reinhardt. Toen ze Nolan hoorde spelen, wist ze direct dat hij de juiste persoon hiervoor was, want naast zijn geraffineerde spel heeft hij een open mind en is hij in voor nieuwe dingen. Volgens Kims eigen zeggen: “Een gouden vondst.” www.jazzism.nl
Kim, je had een duidelijk concept voor ogen met dit album. Hoe pakte dat uit toen je met Robin en zijn trio (Kevin Nolan, gitaar) en (Arnoud van den Berg, basgitaar) aan de slag ging? Kim: “Te gek, het repertoire past perfect bij Robin.” Robin: “Ik houd erg van Woody Allen-films en zijn werk heeft de muziek van Django opnieuw onder de aandacht gebracht bij een breed publiek. Een mooi voorbeeld is Sweet And Lowdown (1999), met Sean Penn in de hoofdrol. Kim brengt die muziek met haar stem tot leven, ze gaat het avontuur onbevangen aan.” Robin, hoe was jouw reactie toen Kim je vroeg? Robin: “We wisten direct dat we samen wilden werken. De band is erg sterk, er is veel vertrouwen in elkaar. Muziek maken gaat ook om persoonlijkheden, het moet goed klikken.” Kim: “Dat is de kracht van dit project, we zitten op één lijn en dat brengt de muziek tot leven.” Robin: “Daarnaast was er goed nagedacht over het repertoire, we spelen niet voor de hand liggende stukken.” Kim: “Dat is het interessante aan Woody Allen, hij heeft een neus voor minder bekende pareltjes die heerlijk in het gehoor liggen en mooi aansluiten bij die romantische sfeer.”
Interview
Kim Hoorweg en Robin Nolan.
ROBIN NOLAN
Robin: “Er is een goede chemie tussen ons en voor mijn trio, dat zo gewend is om instrumentaal te spelen, is het ook prettig om eens met een vocalist te werken.” Dat is toch niet zo gebruikelijk in gypsy jazz, hoewel je in 2014 ook met Janne Schra samenwerkte. Waardoor komt dat? Robin: “Het is echt instrumentale muziek. We zijn vooral geïnspireerd door Django Reinhardt. Natuurlijk zijn er teksten gemaakt op zijn muziek, maar veelal te ingewikkeld.” Jullie hebben alles live opgenomen, hoe verliep het proces? Kim: “De sfeer was fantastisch, heel basic. We speelden in een cirkel met de microfoons in het midden.” Robin: “We hebben, denk ik, de charme van de muziek weten vast te leggen.” Kim: “Ik was wel zenuwachtig, want we hadden een dag voor de opname besloten om het live vast te leggen. Dat had ik nog nooit gedaan en dat was voor mij als perfectionist een flinke drempel. Ik stond onder tijdsdruk en bij één foutje moet de hele take opnieuw, terwijl we slechts twee opnamedagen hadden. Hierdoor was onze focus scherp en de interactie met elkaar heel goed. Ik zou het volgende keer zo weer doen.” Robin: “De credits zijn voor Kim en haar vader, voor
het selecteren van het repertoire en de smaakvolle arrangementen. Alles is secuur uitgezocht en vormt een mooie diversiteit van stukken die Woody Allen heeft gebruikt in zijn films en Frans- en Spaanstalige bijdragen. Kim vertolkt het heel puur en natuurlijk.” Waar komt de titel vandaan? Kim: “Het is een nummer dat Robin al langer speelt, afkomstig uit de film Moulin Rouge (1934), die zich uiteraard ook afspeelt in Parijs. Ik vond het tof om een tangoachtig stuk op de plaat te hebben en het leent zich vanwege de poëtische titel goed als albumnaam.” Benjamin Herman speelt op vier stukken mee, een logisch gevolg? Kim: “Jazeker, we zijn met elkaar bevriend en deze muziek vertolkt hij prachtig doordacht en met een romantische twist. Het is zo fijn om deze mannen achter je te hebben, ik hoef alleen maar te zingen en de rest gaat vanzelf.” Robin: “De tijd was er ook rijp voor. Benjamin respecteert Kim en hij wilde meer swing spelen.” Eigenlijk gek dat jullie elkaar niet eerder tegen zijn gekomen. Was het toeval, zoals in de Woody Allen-films? Kim: “Ja, misschien in zekere zin wel en heeft het zo moeten lopen. Ik ben er erg dankbaar voor.” www.jazzism.nl
Gypsy jazzgitarist Robin Nolan verdiende ruim tien jaar zijn brood als straatmuzikant in Amsterdam. In de internationale gypsyscene wordt hij gezien als een van de grootste gitaartalenten sinds Django Reinhardt. Hij toert de hele wereld over met zijn akoestische Robin Nolan Trio. In december verscheen Swing De Paris, een ep in samenwerking met Benjamin Herman, geïnspireerd op Django Reinhardt en Stéphane Grappelli.
J AN UAR I / FE B RUAR I 2016 31