Cd's
Duplex Duola NorCD Modern creative **** Je moet van goeden huize komen om een hele plaat te kunnen vullen met interessante muziek rondom de minimale bezetting van contrabas en saxofoon. De jonge Noren Harald Lassen (sax) en Christian Meaas Svendsen doen het met gemak. Hun debuutalbum Duola is avontuurlijk, lyrisch, zit vol ritmewisselingen en vrij spel. Naast de warme melodische lijnen van Lassen, tovert hij tevens allerlei intrigerende geluiden uit zijn instrument. Het tweetal is super op elkaar ingespeeld: ze dansen om elkaar heen, waarbij ze de ene keer samenvloeien en de andere keer de ruimte opzoeken. Svendsen strijkt, tokkelt, plukt; kortom, hij toont de Noorse veelzijdigheid die bassisten zo interessant maakt. De energie is daarbij hoog, hoewel het tweetal ook een breekbare ingetogen kant toont, zoals in Veslola. Het nummer Matoma krijgt een mysterieus Afrikaans tintje door Lassens zang en spel op een m’bira (Afrikaans duimpiano). De heren experimenteren ook behoorlijk, zoals op Wayne. Duola is een dynamische plaat, waarbij vrije improvisatie, eigenzinnige composities en humor de sleutelwoorden vormen. Twee musici uit de stal van NorCD (Karl Seglem) die nodig een podiumplek moeten krijgen in ons land. Angelique van Os
vrouw voor een nacht laten meevoeren naar verlopen buitenwijken. Dit alles vervat in een gevoelvolle mix van blues, folk en rock, die nog eens wordt onderstreept door het feit dat Sean Taylor een bijzonder goed gitarist is. Mooie plaat voor donkere dagen. Dietmar Terpstra
Jazz **** Een deel van de kern van THEO bestaat uit pianist Michal Vanoucek en vibrafonist Miro Herák die samen ook de helft van AsGuests vormen. Ook in deze middelgrote formatie, hier twaalf personen groot, zijn weer naast Amerikaanse vooral Oost-Europese invloeden te horen en dan altijd met gastmusici. Op deze debuut-cd zijn dat Oene van Geel op altviool en Michael Moore op klarinet. Het enigszins afwijkende ensemblegeluid van de band wordt voor een groot deel bepaald door de woordloze zang van Anka Koziel en de vibrafoon. Drie van de zeven stukken zijn van Vanoucek die ook verantwoordelijk is voor de ingenieuze en vaak complexe arrangementen die zich pas na meerdere luistersessies blootgeven. De stukken, ook de standards van Jobim en Pirodda, zijn bijzonder compact geconstrueerd en zijn door hun vorm dynamische fundamenten voor het aantrekkelijke solowerk. Deze hedendaagse jazz klinkt heel kleurrijk, maar door zijn complexiteit tegelijk ook af en toe wat formeel. Ken Vos
De laatste cd van The Thing begint lekker stevig zoals we bij Gustafsson, Håker Flaten en Nilssen-Love wel vaker hebben meegemaakt. Mats Gustafsson gaat meteen op Coltranes India met volle kracht tekeer op de bassax, inclusief growls. Je vraagt je dan ook meteen af of dit hoge energieniveau in het begin de rest van het album tot een anticlimax zal maken. De energie wordt in de daarop volgende stukken wat bedachtzamer opgebouwd, maar het aardse, soms grove, van-dik-hout-zaagtmen-plankengeluid van het trio blijft de basis van de stukken. In het bijzonder de basgitaar van Ingebrigt Håker Flaten die met een breed, fuzzy geluid vaak het klankbeeld domineert. Dat klankbeeld is niet bepaald doorzichtig en klinkt vaak overstuurd, zodat de muziek een lo-fi punkkarakter heeft. Soms is dat zo sterk dat zelfs het krachtige drumwerk van Paal Nilssen-Love dreigt te verdrinken. Dat neemt niet weg dat Gustafsson op tenor-, bariton- en bassax keer op keer de spanningsboog langer maakt dan je verwacht. Ken Vos
Na Tomatito, een van de grootste flamencogitaristen van dit moment, gehoord te hebben met Omar Faruk Tekbilek (Turkse muziek) en Michel Camilo (Latin Jazz) is het mooi om hem nu op Soy Flamenco (Ik ben flamenco) te beluisteren in pure flamencosetting met zijn dochter Mari als zangeres. Maar ook met die andere flamencomaestro Paco de Lucia in Corre Por Mis Venas. Het meest bijzondere is dat in dit lied de stem van wijlen Camarón de la Isla is toegevoegd, de legendarische zanger met wie beide gitaristen samenspeelden. Camarón zingt vanuit de flamencohemel ook in El Regalo en Tomatito brengt daarnaast een eerbetoon aan die andere grote flamencogitarist: wijlen Moraíto Chico. Tomatito toont zich met zijn sprankelende en vurige gitaarspel wederom een meester in de gecompliceerde flamencostijl van de bulerías. Niet alleen voor flamenco-afficionado’s is dit album een aanrader, maar ook voor liefhebbers van gitaarmuziek. Rik van Boeckel
VEIN
The Hague Etho spheric Ortchestra Earthing Laika
The Thing
Tomatito
Boot! Trost/The Thing Records Impro ****
Soy Flamenco Universal Flamenco ****1/2
www.jazzism.nl
Vote for VEIN! Unit Jazz ****1/2 De omslag van Vote for VEIN! kun je met zijn
J AN UAR I / FE B RUAR I 2014 85