Fay Claassen
“De roeping van het zingen is groot” Er kan nogal wat gebeuren in zes jaar tijd. Dat geldt zonder twijfel voor Fay Claassen. De vocaliste werd moeder, is gestopt met lesgeven en richt zich nu volledig op haar eigen projecten. Ze presenteert het album Luck Child, tourt met Cor Bakker en Trio Peter Beets en verzorgt het project Dutch Songbook met de WDR Big Band.“Ik voel me herboren.” Tekst: Angelique van Os | Foto’s: Stef Nagel
Z
omer 2015 ging de knop om. Haar besluit stond vast. Het vele reizen en de verplichting aan instituten braken haar op. Ondanks dat Fay Claassen (1969) een gepassioneerd docente is die graag talent volgt en haar kennis doorgeeft aan een jonge generatie, kiest ze nu voor zichzelf. Zonder afleiding en concessies. In de hoop meer mooie opnamen uit te brengen, zoals haar bekroonde Portraits Of Chet Baker (2006), The Shakespeare Album (met Ilja Reijngoud, 2009) en Sing (2010). Of concerten geven, zoals afgelopen jaar haar ode aan Europe’s First Lady of Jazz, Rita Reys. Dit was zo’n succes dat ze samen met Peter Beets, Ruud Jacobs en Martijn van Iterson het nieuwe programma Hot en cool voortzetten. Claassen vertelt openhartig over haar nieuwe koers: “Ik wil mezelf één keer de kans geven om volledig voor het zingen te gaan. Tot dusver gaat dat heel goed en ik krijg er enorm veel energie van. Het biedt meer rust en het is beter te combineren met een dochter van zes en de werkzaamheden van mijn man Paul (Heller, red.), die veel onderweg is. Overigens zal ik workshops en masterclasses zelf gaan organiseren, maar op het ogenblik ben ik bevrijd van lessen. De roeping van het zingen is vele malen groter.”
52 M A A RT / A P R I L 2 0 1 7
Cadeautjes “Op Luck Child staan mijn absolute heartsongs. Sommige stukken zing ik al jaren, maar heb ik nooit eerder opgenomen, zoals Cinema Paradiso van Ennio Morricone of Paul McCartneys Blackbird. Ik heb me die popsongs volledig eigen gemaakt, dus maak in feite jazz van pop. Er staat ook origineel werk op. Zo schreef Paul de blazersfeature en vocalise voor Miniature N°7 en Finding You. Ik kreeg het van hem als verjaardagscadeau met een tekst van de Amerikaanse Robin Meloy Goldsby. Ook bijzonder is Fay, dat was een cadeau van Kenny Wheeler aan Paul en mij. Kenny presenteerde een driestemmig harmonisch arrangement, dat ik vocalise heb ingezongen. Live dubbelen we de melodieën met andere instrumenten en is de sound wat anders. Het grappige is dat Fay heel Braziliaans aandoet en dat is de muziek waar ik naar luisterde toen ik jong was. Het geldt eigenlijk voor alle stukken. Ze gaan terug naar vroeger en ik draag ze al langere tijd met me mee. Zo ook Luck Child, een prachtig stuk van Leni Stern (alias Sandbox, red.). Sinds 2003 wilde ik dit al zingen, het is zo Iers. Op een gegeven moment vond mijn vriendin en tekstschrijfster, Catriona O’Daly, een Iers mythologisch verhaal over een mysterieus wezen, een combinatie van een godin en een nymf. Zij belichaamt het
Interview
Orchestra. Dat was een bijna heilige ervaring om die muziek te zingen. Die arrangementen zijn van zo’n hoog niveau en de manier waarop hij zijn band leidt, maakte enorme indruk op me. Ik ben lang bezig geweest met de voorbereiding, want het waren heavy stukken. Ik heb veel met grote bands mogen zingen, daar groeit je stem van in bereik en sound. Eigenlijk is het een wonder dat ik überhaupt met grote formaties kan zingen, want een paar jaar geleden bleek uit een kijkoperatie dat mijn stembanden een groot slagveld zijn. Ik zou eigenlijk niet kunnen zingen. Het was even schrikken, maar het gaat goed. Wel moet ik lief voor ze zijn en ze goed verzorgen. Het zal in de toekomst wellicht mijn muzikale keuzes gaan beïnvloeden. Ik moet me blijven aanpassen en kan
“ De manier waarop hij zijn band leidt, maakte enorme indruk op me”
mogelijk niet, zoals Rita Reys, tot mijn 86ste blijven zingen. Daarom is elk concert een waardevol moment, waarvoor ik dankbaar ben. Ik probeer het te relativeren en mijn stem minder te belasten. Dat is ook een reden geweest om te stoppen met lesgeven.”
Nederlandstalig begrip schoonheid waarvan je kunt genieten, maar niet kunt bezitten. Ik heb het nummer veel gezongen, maar het was nog niet af. Mede dankzij gitarist Peter Tiehuis kwam alles samen. Hij heeft me qua sound de laatste tijd erg beïnvloed, wat te horen is op de cd. Ondanks dat ik hem al jaren ken, ben ik enorm blij dat onze wegen zich eindelijk daadwerkelijk kruisen. Toen we in de voorbereiding zaten voor het repertoire dook Luck Child weer op en kreeg het een nieuw geluid door Peters akoestische en fusionachtige gitaarspel. Het klopt precies. Live speel ik ook met hem en daarnaast Karel Boehlee (t) en Theo de Jong (b). Toon Roos (s) doet soms spontaan mee, als speciale gast. Het klinkt live net wat vrijer dan op plaat. Ik heb ervoor gekozen om dan wat spaarzaam om te gaan met solo’s en scats. De uitwisseling zit in het samenspel, in sound en vorm.”
Wedergeboorte “Luck Child is mijn persoonlijkste album, het is doordrenkt van mijn dochter. Ik ben door het moederschap enorm veranderd, ik relativeer veel meer. Het belang van mijn ego en faalangst, waar ik jarenlang last van had, heb ik sinds haar geboorte van me afgeworpen. Deze nieuwe tijd zie ik als een wedergeboorte van mezelf en dat hoor je ook. Als je me nu ziet optreden, zie je een andere Fay dan vroeger. Voor het moederschap leefde ik alleen voor mezelf. Nu ben ik daar niet mee bezig. Ik verzorg ook mijn vader en ik merk dat als je geeft, je daar zelf ook door groeit. Toen mijn dochter vijf maanden oud was, kreeg ik de uitnodiging van mijn leven, een cd-opname met de legendarische trombonist Bob Brookmeyer en The New Art
“Omdat ik nou eenmaal dol ben op grote bezettingen, zeg ik geen nee tegen mooie projecten. Zo is er op 21 april een concert met het Brussels Jazz Orchestra, gearrangeerd door Bert Joris, geïnspireerd op de befaamde dichtbundel Kaneelvingers van schrijver Stefan Hertmans. Verder is er in juni een serie filmmuziekconcerten met het Noord Nederlands Orkest en het grote Dutch Songbook-project met de WDR Big Band. Bij laatstgenoemde vroeg het management mij terug voor een project rond het thema Nederland en om Nederlandstalige nummers te zingen. En ik moet zeggen, het is een verademing om in die bezetting Is dit alles van Doe Maar te zingen. Het is heerlijk om met dit materiaal die jazzy groove en mijn eigen klank op te zoeken. Ik kom helemaal los. Er zitten ook Engelstalige stukken tussen, zoals Reach For The Rose van Toon Roos, werk van Benjamin Herman en Ilja Reijngoud, maar bijvoorbeeld ook een fusionversie van Opzij, opzij, opzij van Herman van Veen. We gaan toeren en in het najaar verschijnt er een album. Het repertoire heb ik samengesteld met Cor Bakker. Met zijn eindeloze ervaring en muzikale verbeelding kan hij direct mijn ideeën destilleren en arrangeren aan de piano. We geven ook duoconcerten en vorig jaar heb ik samen met Ivo Janssen in zijn programma Cor Bakker Ontvangt mee mogen doen. We speelden toen ook een aantal prachtige Nederlandse liedjes zoals Zonder jou (van Annie M.G. Schmidt en Cor Lemair). Bij de voorbereiding hielden we het niet droog, zozeer raakte dat ons. Muziek is een en al emotie. Het is dan ook mijn missie om mezelf te bevrijden en mensen in contact te brengen met hun emoties door muziek. Dat doe ik het allerliefste, in welke vorm dan ook.”
M AART / AP R I L 2017 55