What’s Up Marzio Scholten
Foto: Govert Driessen
“Deze muziek wil ik echt delen”
Het speelde al een tijd in zijn achterhoofd: een soloalbum maken met verstilde stukken, doordrenkt van americana, folk en subtiele improvisaties. Met We Never Left Town is dat gelukt en brengt gitarist Marzio Scholten een ode aan het buitenleven, jeugdvriendschap en familie.
8 M A A RT / A P R I L 2 0 1 7
Afgelopen maanden waande Marzio Scholten zich regelmatig een kluizenaar wanneer hij zich terugtrok in zijn thuisstudio. Hij sloot zijn ogen en riep met zijn ingetogen gitaarspel beelden op van jeugdherinneringen en rustige buitenwijken. We Never Left Town is dan ook deels een ode aan het niet-stadse leven en aan het ontsnappen aan de alledaagse hectiek. Het is tevens een soloalbum waarop Scholten zich kwetsbaar opstelt. “In eerste instantie werkte ik aan materiaal voor het Americana Trio - Sean Fasciani (b) en Niek de Bruijn (d) - waarmee ik sinds voorjaar 2016 optreed. Toen ik er echt voor ging zitten, ging het eigenlijk vanzelf de goede kant op met mijn soloproject.”
Gelaagdheid Scholtens zesde studioalbum is in alle rust opgenomen en grotendeels akoestisch. Laagje voor laagje, waarbij hij vele geïmproviseerde lijnen en soundscapes combineert met een basismelodie en akkoorden. Het creëren van de basislijn was soms even zoeken, een knop omzetten zodat hij kon verder bouwen. “Het is net zoals met schrijven. Als je door de eerste paar zinnen heen bent, kom je in een flow. Ik heb overigens veel meer liedjes en lagen opgenomen, waardoor ik tijdens het mixen kon filteren of weglaten.” Als tiener was Scholten al fan van blues en (indie) rock. De liefde voor americana en rootsmuziek is van de laatste jaren, waarbij hij luistert naar artiesten als Bill Frisell, William Tyler, Nels Cline, Blake Mills en oude blueshelden Robert Johnson, Leadbelly en Son House. Wat hem vooral raakt in deze stijlen is de melancholie, de stemmige sferen, die verwijzen naar het
ingetogen niet-stadse leven. Scholtens eigen roots liggen mede in Spanje, waar hij kort woonde. Met zijn Nederlandse vader en Spaanse moeder groeide hij grotendeels op in het provinciestadje Boskoop. “Ik woon natuurlijk niet in Amerika, maar ik kan me wel verplaatsen in die sfeer. Dat heb ik bijvoorbeeld ervaren in een residential area van Miami.”
Cultuur Scholten begrijpt dat mensen voor cultuur voornamelijk naar grote steden verwijzen. Hij vindt het jammer dat alles daar aan gerelateerd wordt, want de meerderheid van de Nederlandse bevolking woont daar niet. “Het is interessant om te laten zien dat er ook mooie muziek is buiten de stad en het leven daar minder vluchtig is. Mijn beste vriend ken ik al sinds de basisschool. We hebben een hechte band en delen
“ Het is interessant om te laten zien dat er ook mooie muziek is buiten de stad” herinneringen aan een zorgeloze tijd, wat ik erg voel in deze muziek. Dit is mijn meest persoonlijke album. Het gaat over wat echt belangrijk voor me is, zoals mijn gezin. Het lijkt me tof om met dit album enkele soloconcerten te gaan doen. Hierbij wil ik mezelf ondersteunen met een loop station. Er zal meer improvisatie zijn dan op de plaat. Voor grotere festivals en zalen speel ik met het trio, dat leent zich er prima voor. Het smaakt naar meer, deze muziek wil ik echt delen.” Angelique van Os