Cd's
Amsterdam Klezmer Band Blitzmash Vetnasj Records KLEZMER **** De Amsterdam Klezmer Band is op haar twaalfde album een nieuwe richting ingeslagen. Lilian Vieira opent Op Je Hoede in het Portugees, waarna Job Chajes in het Nederlands AKB anno 2014 voorstelt. Brazilklezmer, nee eerder als je het hele album afluistert, een mix van klezmer, balkan met electronica en dancegrooves. Het lijkt wel of Kyteman er overheen is gegaan. Niet vreemd, want het album is opgenomen in Kytopia onder leiding van Skip & Die-producer Jori Collignon. Hij voegde percussie, akoestische drums en samples toe aan de bekende AKB feestsound. Kyteman speelt een nummer mee (Klatschen) maar ook Benjamin Herman (Stompin Mokum) en de Turkse bouzoukispeler Orhan Osman. Rekt de AKB nu de grenzen van klezmer op? Ze voegen iets moderns toe aan de basis klezmer/balkan en blijven dan ook bij de tijd. Vakkundig, dynamisch en goed gedaan en zelfs nog een vleugje nederhop van Job Chajes in het vrolijke Rokjesdag! Rik van Boeckel
80 M E I / J U N I 2 0 1 4
Matt Andersen Weightless Thrue North/ Sonic Rendezvous SINGER-SONGWRITER/ ROOTS ****1/2 Onvoorstelbaar dat Matt Andersen tot voor kort geen distributeur voor zijn platen in Europa wist te vinden. Na ruim twee miljoen views op YouTube is daar eindelijk verandering in gekomen. Het vormt de opmaat voor zijn achtste album Weightless, waarop hij de handen ineenslaat met producer Steve Berlin. Een rake keus, want niet alleen heeft de uit de kluiten gewassen Canadees eenzelfde eclectische aanpak als Los Lobos, hij schreef ook alle rijk gearrangeerde nummers samen met derden ,wat hem dwong naast blues, country en soul ook voor hem ongerepte muzikale paden te betreden zoals de reggaegroove in I Lost My Wave, het atypisch rockende The Fight of de rockabilly shuffle van City Of Dreams. Andersen laat het meeste gitaarspel over aan de uitstekende Paul Rigby, waardoor zijn kippenvelverwekkende, soulvolle stem, door Berlin vet in de mix gezet, meer dan ooit tot zijn recht komt. Eindelijk gerechtigheid. Marcel Haerkens
Neil Black & The Healers Before Daylight Dixiefrog/Bertus BLUES **** In darkness there is hope, is het onderliggende thema van de nieuwe plaat van Neil Black en zijn Healers, de band waarmee hij onvermoeibaar concertzalen in Europa en de VS in vuur en vlam zet. Met zijn rauwe, rokerige stem en zijn even basale als indringende gitaarspel is Black één van de belangrijkste voorvechters van de moderne blues. Hij weet daarbij het cliché goeddeels te vermijden en snijdt de onderwerpen die er toe doen (merendeels drank en vrouwen) op geheel eigen wijze aan, hetgeen hem de nom de plume ‘De Bukowsky van de blues’ (uiteraard naar de Ameriaanse croniqueur van de zelfkant Charles Bukowsky) opleverde. Op Before Daylight heeft dat even prachtvolle als indringende tracks opgeleverd, zoals Jesus & Johnny Walker, The Road Back Home en het titelnummer. Dat er een enkel vullertje op de plaat staat (Mama’s Baby) is deze uiterst vriendelijke Texaan eenvoudig vergeven. Dietmar Terpstra
Kris Bowers Heroes + Misfits Concord/Universal MODERN JAZZ/CROSS-OVER ****1/2 Ondanks zijn 24 lentes jong, klinkt Kris Bowers verrassend volwassen op zijn debuutalbum Heroes+Misfits. De pianist presenteert een pareltje met een modern jazzgeluid, dat tevens elektronische, klassieke, r&b en filmische invloeden ademt, geproduceerd door Chris Dunn (Kurt Elling, Joss Stone, Christian Scott). Bowers, een excellent Julliard School ‘product’, volgde een indrukwekkende leerschool bij José James, The Next Collective, Jay Z en Aretha Franklin. Opener Wake The Neighbors zit vol syncopen, vermengd in een postpunkbeat. Forget-Er (met zangeres Julia Easterlin), is een mix van singer-songwriter, soundscapes en jazzy interpretaties, terwijl Wonderlove met Chris Turner juist soulvol aanvoelt. De uitbundige dialoog tussen saxofonisten Casey Benjamin en Kenneth Whalum III ontpopt zich hier tot een jazzbattle. Bowers verweeft zijn bescheiden spel door het album. Wellicht ziet hij zichzelf meer als een grensoverschrijdend componist, waarbij visualisatie en kleur een grote rol spelen, zoals in het fraaie Drift. Het ingetogen klassieke First vloeit over in afsluiter Ways Of Light; een sterke samenwerking met José James. En plots is de zwoele, sensuele en eigenzinnige plaat afgelopen. Bowers on repeat! Angelique van Os
Johnny Cash Out Among The Stars Sony Music/Legacy
www.jazzism.nl
COUNTRY ***** De jaren tachtig van de vorige eeuw was niet bepaald de meest glorierijke periode in de muzikale loopbaan van Johnny Cash. Het zou nog tien jaar duren voordat Rick Rubin de zaak uit het slop zou trekken met zijn American