Cd's geluid met een pittige bite en toch ook een zangerige, wat dromerige ondertoon. Dat komt goed uit in Divine Travels, zijn tweede album. Je moet maar durven: Lewis laat zich louter begeleiden door bassist William Parker en drummer Gerald Cleaver. Daarmee zet hij zich in een traditie van enkele zeer groten. In het openingsstuk Divine is het zelfs alleen de bas van Cleaver die hem vergezelt. De saxofonist werd muzikaal en spiritueel gevormd in de kerk en die herkomst is nog steeds te horen. Lewis mengt de traditie van gospel en blues met de verworvenheden van freejazz, waarbij hij het in de diepte zoekt, niet in vlagvertoon of acrobatenwerk. De basis van zijn spel ligt vooral in gospel en dat behoedt hem voor oeverloze passages. Op twee stukken horen we de dichter Thomas Sayers Ellis een poëtische tekst voordragen. The Preacher’s Baptist Beat klinkt als een onvervalst stukje poetry & jazz; het is een gedicht waarbij de musici op de eerste rij meespelen en niet zozeer begeleiden. Lewis zou een grote zou kunnen worden. Coen de Jonge
De Noors zangeres Gjertrud Lunde neemt haar luisteraars mee op een muzikale reis die mystieke, dromerige sferen ademt. Haar songs in Noors, Frans, Engels en Portugees roepen veelal een impressionistisch beeld op: open, wijds, spelend met de natuur, soms ondersteund door beats en altijd kleurrijk. Het debuutalbum Hjemklang (thuisklank) is een fraaie mix van klassieke, jazz, folk en Oosterse invloeden, vertolkt door topmusici als Wolfert Brederode (piano), Florian Zenker (gitaar), Bodek Janke (drums & percussie) en gast Arve Henriksen (trompet). Lunde won diverse zangcompetities en awards en studeerde klassieke zang aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Haar klassieke achtergrond uit ze in prachtige warme zanglijnen en door teksten te maken op werk van bijvoorbeeld Dvorák (Going Home) en op Noorse traditionele liederen zoals Gjendines Bådnlåt en opener Akk, Mon Min Vei Til Kanaan. Een album vol pareltjes, ingetogen en kundig uitgevoerd door een sterke band. Een nieuwe Noorse belofte. Angelique van Os
Gjertrud Lunde Hjemklang Ozella Music VOCAL JAZZ/CROSSOVER ****1/2
86 M E I / J U N I 2 0 1 4
Scarlet Mae Scarlet Mae Coast to Coast SINGER/SONGWRITER ****
uitnodigen voor je debuut onder eigen naam. In het geval van saxofonist Manders lag dat wel haast voor de hand, want Van Rooyen heeft hem nog lesgegeven. De nu 84-jarige bugelspeler verkeert hier in uitstekende muzikale gezondheid, al zul je natuurlijk geen bravourestukjes meer van hem horen. Manders zelf is al twintig jaar een bekende in het Haagse (High Fry en Akasha) die op zijn 23e de trombone inruilde voor de saxofoon. Een van de sterke kanten van dit album is de repertoirekeuze. Naast drie eigen composities heeft Manders zelden gehoorde standards met krachtige harmonieën gekozen. Net als Van Rooyen heeft de tenor- en sopraansaxofonist een mooie, haast ouderwets te noemen omfloerste toon met een flexibele klankkleur. Ook voor drummer Wim Kegel, pianist Marc van Roon en bassist Eric Robaard geldt dat zij zich van hun eniszins conservatieve, lyrische kant laten horen. Door de elegante swing van de band krijg je weer enorme trek in ‘echte jazz’. Ken Vos
gerekend tot de meest veelbelovende jazzmusici van zijn generatie. De Nederlandse connectie is ontstaan met zijn studie aan het conservatorium van Amsterdam en blijkt ook uit de bezetting met bassist Tobias Nijboer en drummer Jamie Peet. Spirit Speech is alweer zijn derde album. Hierop alleen eigen stukken met ook de nodige verwijzingen naar hiphop, folk en andere stijlen, zoals het na het pionierswerk van EST en The Bad Plus min of meer hoort voor jonge pianotrio’s. Toch overstijgt Marshall de gebruikelijke vermenging met het popidioom doordat hij dat vocabulaire integraal opneemt in de jazz- of impro-esthetiek. Hier dus geen jazz met rockeffecten, maar jazz waarin die invloeden ingebed zijn en waarmee de som der delen groter wordt. Marshall is een heel beweeglijke improvisator die niet op clichés te betrappen is. Een beetje meer contrast tussen de stukken had geen kwaad gekund. Het kleurrijke spel van de nog jongere Peet maakt trouwens ook veel indruk. Een grote belofte. Ken Vos
Jeroen Manders Quintet featuring Ack van Rooyen
Dominic J. Marshall Trio
Robin McKelle
To The Ends Of The Earth Mons JAZZ ****1/2 Altijd handig, een bekende veteraan als gast
Spirit Speech ORIGINNJAZZ **** De Britse pianist Dominic J. Marshall (1989) wordt in eigen land nu al
Ze past precies in het gat dat Room Eleven achterliet. Althans, volgens een bespreking in een Nederlands popblad. Als je over zo’n aanprijzing nadenkt, weet je eerst niet of zoiets nu een aanbeveling is of een belediging. Je zult maar in een gat van een ander passen… Die vergelijking doet ook geen recht aan dit album van Scarlet Mae oftewel pianiste/ zangeres Marije van Rijn, die vooral met het nummer Direction South een voltreffer heeft geplaatst. Niet alleen omdat er een opgewekt stukje New Orleansmuziek achter is gemonteerd, maar vooral door de pakkende ‘hook’ die voor deze song is bedacht. Dit zullen we nog jaren horen, al was het maar op Radio Een en in de soundtrack van veel fitnesszalen. De liedjes van Scarlet Mae (en producer Paul Willemsen) lijken misschien op het eerste gehoor op lichtvoetige klapkauwgommuziek, er zitten toch veel meer lagen in en muzikale fijnzinnigheden. En dan heeft ze ook nog een heel zelfverzekerde stem… Coen de Jonge
www.jazzism.nl
Heart of Memphis OKeh/Sony COUNTRY/SOUL **** Een album opgezet als een driegangenmenu. Als we zangeres Robin