Cd's
Diverse artiesten Roots of Rock & Roll Documents/ T2 Entertainment RHYTHM & BLUES ****1/2
The legendary Vocal Groups Documents/ T2 Entertainment DOO-WOP ***
Black Stars of Rock & Roll Documents/ T2 Entertainment ROCK & ROLL **** Ik loop al aardig wat jaartjes mee in het wereldje van de klassieke rhythm & blues, maar van de 600 (!) hier verzamelde titels, kende ik een ontmoedigend aantal nog niet. Dat lijkt mij een aanbeveling. Verzameld zijn vooral Afrikaans-Amerikaanse artiesten, waar veel voor te zeggen valt: anders dan jazz was rock-'nroll van oorsprong zwarte muziek. Er is wel beweerd dat het een fusie was van zwarte r&b en blanke country & western – maar dan wordt vergeten dat ook die blanke C&W van meet af aan zwaar geïnfecteerd was door zwarte jazz en blues. Ik mis op Roots of Rock & Roll dan ook zingende cowboys als Red Foley, Hank Penny en Moon Mullican. Behalve de obligate Johnny Otis turfde ik slechts de obscure Sparkle Moore
en Sonny Dae – die wellicht per ongeluk in deze collectie terecht zijn gekomen. Voor The legendary Vocal Groups geldt iets dergelijks. Om te beginnen hebben de samenstellers zich beperkt tot de jaren vijftig: het begint dus na The Ravens en bij The Supremes houdt het op. En de enige blanke acts die ik ken, zijn hier The Ames Brothers, The Crew Cuts, The Four Preps en The Gaylords. Merkwaardig: hun zusters in de Baptistenkerk wisten wel van wanten. Bij de box Black Stars of Rock & Roll gaat het inderdaad om de grote sterren. Al kun je erover twisten of ook Little Mummy, Big Sambo en Angel Face daartoe kunnen worden gerekend. Eddy Determeyer
met zulke goede musici (Anton Goudsmit, Rik Mol, Marc Bischoff, Efraim Trujillo, Rolf Delfos) zeker van hoog niveau. Voeg daar de sterke composities van toetsenist Bischoff (The Shrine-afrobeatjazz), trombonist Frans Cornelissen (Sco-fields), fluitist/saxofonist Gerrit Jan Binkhorst (Sad Clown) en Rodriguez aan toe en je krijgt als luisteraar een mooi compact geheel voorgeschoteld. Het tekent tevens de veelzijdigheid van Rodriguez dat hij kort na La Loma de la Cruz met een geheel ander concept komt. Rik van Boeckel
Hills, waar tenorsaxofonisten Walter Smith III en Dayna Stephens flink losgaan. Over het algemeen zijn de melodieën en harmonieën toegankelijk en beeldend, mede door het fraaie pianospel van Gerald Clayton. Slocum vormt een sterk ritmisch duo met bassist Massimo Biolcati. Om echter specifieke verhaallijnen te ontdekken, waarnaar de titels verwijzen, is te ver gezocht. Misschien dat het voor Amerikanen of degenen die het boek hebben gelezen duidelijker is, maar wie het gegeven niet kent, vermoedt naar een afwisselend album te luisteren. Concluderend, een plaat om te ontdekken en een plaat die uitnodigt om meer in het verhaal van Black Elk te duiken. Angelique van Os
Matt Slocum
Rumbatá Beat Band Once Again Camina Records LATIN BEAT **** Nadat hij in 2013 met de Jaime Rodriguez Band (La Loma de la Cruz) verraste, lijkt percussionist Jaime Rodriguez zich nu meer te richten op groovy bigbandjazz, weliswaar met als basis de muziek van LatijnsAmerika, maar met veel meer jazz en moderne swinginvloeden dan ooit met het in 1990 opgerichte Rumbatá (en Big Band) het geval was. De muziek is gericht op een breed publiek en
Black Elk’s Dream Chandra Records JAZZ **** Om een conceptuele instrumentale plaat neer te zetten die draait om een verhaal, moet je van goeden huize komen. Drummer Matt Slocum gaat die uitdaging aan. Zijn vijfde album Black Elk’s Dream reflecteert op de beroemde Oglala Lakota medicijnman, die vereeuwigd werd door schrijver John G. Neihardt in 1932. Hij zet diverse sferen en emoties neer, die variëren van spiritueel, droefheid, woede tot frustratie. De improvisaties zijn soms complex, zoals in Black
www.jazzism.nl
Thievery Corporation Saudade ESL Music/NEWS ELECTRO BOSSA NOVA **** Het is toch alweer een kleine achttien jaar geleden dat Thievery Corporation ons verblijdde met hun debuut Sounds From The Thievery Hi-Fi. Een elektronische mix van fluwelen bossa, dub en exotica, afkomstig uit de handen van het lounge duo Eric Hilton en Rob Garza uit Washington DC. Sinds die tijd is
Thievery Corporation uitgegroeid tot een van de meest gerespecteerde elektronische duo’s van het afgelopen decennium. De laatste jaren stelden ze zich wat meer politiek bewust op met albums als Culture of Fear en Radio Retaliation. Maar hun zevende langspeler Saudade is een terugkeer naar de inspiratie van de begindagen, naar de wortels van de moderne bossanova. Aan de hand en in de geest van hun grote Braziliaanse voorbeelden als Jobim en Costa, maar ook van Europese grootmeesters als Gainsbourg en Morricone, leveren Hilton en Garza hun beste werk af in jaren. Een elegante en hoogwaardige fusie van samba, jazz, chanson en bossa met organische en tijdloze songs. De eerste single Depth Of My Soul geeft wellicht het beste aan waarom we Thievery weer met open armen ontvangen. Een zwoel symfonisch strijkers ensemble drijft voorbij als decorstuk achter de ongrijpbare stem van Shana Halligan, subtiel aangelengd met breekbare percussie en dromerige melodielijnen. Met een zorgvuldig uitgelezen selectie aan gastmuzikanten en vocalisten, een warme vintage en toch eigentijdse sound en een zak vol authentieke bossasongs kunnen we rustig stellen dat Thievery Corporation bij lange na nog niet is uitgespeeld. Saudade dient zich derhalve aan als de ideale zomerplaat voor 2014. Welkom terug. Monte La Rue
M E I / J UN I 2014 89