Becca Stevens
“Ik ben niet alleen” Singer-songwriter Becca Stevens draait al een hele tijd mee en werkte samen met Brad Mehldau, José James, Jacob Collier en de band Snarky Puppy. Nu staat ze met Regina, haar alter ego en gelijknamige plaat, zelf in de spotlights. Tekst: Angelique van Os
E
r heerst stilte voor de storm. Singer-songwriter Becca Stevens (North Dakota, 1984) verblijft in een mooi appartement met tuin in Londen, vlak voor haar tournee met Snarky Puppy, de band waar ze volgens eigen zeggen zoveel aan te danken heeft. Ze was te horen op hun bejubelde Family Diner Vol. 2 en frontman Michael League is erg betrokken bij haar nieuwe album Regina. Naast Troy Miller was hij co-producer van de plaat en bracht het uit op zijn label GroundUP Music. Ook speelt hij erop mee. “Mike is mijn vertrouwenspersoon. Of het nu gaat om de zakelijke aanpak of om een muzikale transformatie – hij heeft overal ervaring mee, denkt graag mee, kent me en is eerlijk. Lang voordat ik Troy kende, sprak ik met Mike al over dit project en hij hielp het mee vormgeven”, aldus Stevens. De naam Becca Stevens is bij het grote publiek wellicht nog onbekend. Echter in de jazzscene van New York is ze al jaren een veelgevraagde gast, zowel als songwriter als zangeres-gitariste (banjo, ukelele). Brad Mehldau, José James, Esperanza Spalding, Gideon van Gelder, Ambrose Akinmusire en Gretchen Parlato, om enkelen te noemen, scharen zich onder haar fans. Becca groeide op in een muzikaal nest en studeerde aan The New School in New York. Inmiddels lijkt haar vierde album voor haar grote internationale doorbraak te zorgen.
Compositieopdracht Regina, koningin in het Latijn, is een conceptalbum pur sang. Het is een ode aan sterke vrouwen uit de geschiedenis
182 J U L I / AU G U S T U S 2 0 17
en literatuur, uit de folklore en uit Stevens eigen fantasie. De openhartige vocaliste legt uit dat ze voor een compositieopdracht van The Jazz Gallery vanuit een thema wilde werken, omdat ze daardoor een stuk sneller schrijft. Shakespeare en de tijdgeest van Elizabeth I inspireerden haar al enige tijd, waarmee onbewust de basis werd gelegd voor Regina. “Toen ik samen met mijn vader de naam Regina bedacht als titel voor het compositieprogramma, ging het thema leven en ontstond er langzamerhand een identiteit.” De New Yorkse singer-songwriter legt uit dat Regina verschillende gedaanten heeft. De ene keer is het haar alter ego, de andere keer een personage, een muze of denkbeeldige vriendin die haar muzikaal inspireert. Of het is een figuur van wie ze zich losmaakt, minder persoonlijk, maar wel authentiek. Het concept doet denken aan het laatste project van Esperanza Spalding (Emily D), Björk of de vele feministische karakters van Tori Amos. Dat is geen toeval. “Het is grappig dat je zowel Tori Amos als Björk noemt, want tijdens mijn middelbareschooltijd waren zij mijn ‘muzikale moeders’. Ze hebben grote invloed op me gehad en gaven me veel zelfvertrouwen als jonge vrouw. Ze zijn beide op geheel eigen wijze ontzettend authentiek en dat heeft me altijd aangetrokken. Het is veel moeilijker om jezelf te zijn en dit toe staan, dan te leunen op wat anderen doen. Die twee vrouwen zijn zo moedig. Dankzij hen vond ik mijn weg en voelde het goed om anders te zijn.” Stevens geeft aan dat musicerende teenagers onafhankelijke
Interview rolmodellen nodig hebben – en die zijn schaars. Dat geldt met name voor sterke vrouwen die niet per definitie hun seksualiteit gebruiken als platform. Stevens: “In populaire muziek zie je een andere vorm van sterstatus die opbrandt naarmate de artieste ouder wordt. Dan blijft er veelal weinig over van de muzikaliteit. Dat geldt gelukkig niet voor vrouwen als Amos, Björk en Joni Mitchell, die worden alleen maar interessanter en dragen de boodschap uit dat het iets prachtigs is om een vrouw te zijn. Die queen nature zit in ons allemaal en dat is iets wat ik wil benadrukken, omarmen en delen.”
Shakespeare Een concept bedenken is één ding, maar zorgen dat alle puzzelstukjes op de juiste plek vallen zonder gekunsteld te zijn, is een tweede. Nadat de basislijnen van Regina meer vorm kregen, begon Stevens te spelen met personages en met kenmerken, typeringen van het begrip koningin, waardoor ze een geheel eigen dimensie creëerde en plaatste deze figuren in een bepaalde context. Zo bracht ze bijvoorbeeld haar eigen queens tot leven, zoals Ophelia of Venus, die voor haar kracht en tragedie symboliseren. “Langzamerhand ontwikkelde ik, zonder dat ik het in eerste instantie in de gaten had, het personage Regina. Het klinkt misschien gek, maar hoe verder ik in het schrijfproces kwam, hoe makkelijker het ging. Ik had in Regina een schrijfpartner die me constant inspireerde en ondersteunde.” Goed voorbeeld van een personage is Queen Mab, het is een verwijzing naar de vierde scene uit de eerst akte van Shakespeares Romeo & Julia. Het moment dat Mercutio Romeo
Regina heeft
verschillende gedaanten
bespot over een hopeloos romantische droom van een mooie, verleidelijke vrouw. Mercutio plaagt hem hiermee en zegt: “Ik zie dat Queen Mab bij je langs is geweest. Deze feeënmoeder vervult je hoofd met leugens, ze misleidt je.” Stevens: “Dit is een van mijn favoriete momenten uit het toneelstuk. Er ontstaat een onstuimige sfeer, waarbij alles duister wordt, alsof er onweer in de lucht hangt dat ieder moment kan losbarsten. Toen ik het resultaat zag van de fotoshoot voor de cover, realiseerde ik me: Jezus, dat is Queen Mab. Het sprookjesachtige heeft die donkere ondertoon. Zij is onderdeel van de belichaming van Regina, die niet alleen een warme, sterke vrouw is, maar ook een donkere kant heeft. Tijdens het schrijfproces ondervond ik veranderingen van label, artistieke keuzes, verschillende dingen, dus als ik het op mezelf projecteer, dan zit er zeker een donker randje aan.”
“ Tijdens mijn middelbareschooltijd waren Tori Amos en Björk mijn muzikale moeders” Gastbijdragen De opnamesessies in Brooklyn en Londen waren verspreid over drie maanden, met de ene keer Michael League aan het roer, de andere keer Jacob Collier (Both Still Here en As), waarbij Troy Miller het eindresultaat bewaakte als excecutive producer. En dan waren er nog de gastbijdragen van Laura Mvula, David Crosby, Alan Hampton, het Attacca Quartet en haar eigen bandleden, Liam Robinson, Chris Tordini en Jordan Perlson. Een behoorlijke organisatie en een intensieve periode, maar Stevens hield het hoofd koel. “Mike was veel in de buurt om me een hart onder de riem te steken als ik het even niet meer zag zitten. En Troy wist precies de juiste beslissingen te nemen. Verder was het vooral heel inspirerend om met al deze te gekke muzikanten te werken. Laura, David en Jacob leerde ik kennen tijdens de opnamen van Family Diner Vol. 2. Zij waren daar in dezelfde periode dat ik in mijn schrijfproces voor Regina zat (begin 2015). Het is bizar hoeveel impact die ervaring heeft gehad op mijn carrière en hoe perfect de timing was. En belangrijker nog: hoe uitzonderlijk het is dat ik zo’n sterke artistieke chemie met deze musici heb, dat is onwerkelijk gewoon. Ik voelde me herboren.” Het klikte dusdanig goed met Crosby, dat ze nauw contact onderhielden en samen meerdere stukken schreven. Overigens realiseerde ze zich pas tijdens een liveshow het enorme muzikale erfgoed van Crosby (Stills, & Nash). Ze is niet opgegroeid met zijn muziek. Inmiddels tourt Stevens
184 J U L I / AU G U S T U S 2 0 17
regelmatig met Crosby’s band, zo ook in het najaar. Die optredens hebben een hele andere impact op haar gemoedsrust: “Als ik zelf geen bandleider ben, dan ontspan ik me veel beter. Ik hoef verder nergens aan te denken, alleen maar aan zingen. Voor mijn eigen band regel ik alles zoveel mogelijk zelf, wat veel stress met zich meebrengt vanwege de verantwoordelijkheid en logistieke organisatie. De tour met Snarky Puppy is een verademing, we reizen met hen mee in de tourbus, wat zó relaxt is. Dat is mijn doel voor mijn eigen band: een huis op wielen, in plaats van in rijtjes achter elkaar te zitten in een stinkbusje.”
Krachtiger Live laat de zangeres het album wat los, op wat loops van vocals na zoals Mvula’s lange en uit tien lagen bestaande tonen in Venus en haar eigen koortjes in Queen Mab. Haar bandleden zijn goede achtergrondzangers, met wie ze deels de duetten kan opvangen. Verder doen de songs hun eigen werk en blijven overeind. Op het podium kruipt Stevens met behulp van kleine attributen in de rol van het personage, waarbij het verhaal tot leven komt. Soms stijgt ze daarbij boven zichzelf uit en is zelfs haar podiumvrees de baas, als Regina over haar waakt. “Ik voel me krachtiger, zelfverzekerder en kwetsbaar tegelijk, maar ik ben niet alleen, hoe gek dat ook klinkt. Ik draag Regina bij me in alles wat ik doe. Niet alleen in mijn muziek, maar ook daarbuiten. Ik heb haar gecreëerd en mezelf opnieuw uitgevonden.”