What’s up Kika Sprangers
“Ik wil zingen op mijn instrument” De moderne composities en het eigenzinnige saxofoongeluid van Kika Sprangers (22) worden bejubeld door orkestleiders als Martin Fondse en Jules Buckley. Op haar debuut-ep Leaves Of Lily toont ze haar kwaliteit en kwetsbaarheid.
Nederland telt behoorlijk wat getalenteerde saxofonisten. Na Tineke Postma, Candy Dulfer, Susanne Alt, Marike van Dijk en Stephanie Francke is er nu Kika Sprangers. De Nijmeegse musicus is omarmd door Martin Fondse, dirigent van het Nationaal Jeugd Jazz Orkest (NJJO). De afgelopen twee jaar benoemde hij haar tot leider van de saxofoonsectie in het orkest omdat hij haar ziet als een van de meest gevarieerde
“ Eigenlijk heb ik het idee gejat van Martin Fondse” jonge musici van Nederland. Levert dat Sprangers geen druk op? Ze gniffelt. “Nee, ik krijg er juist vleugels door en ga er nóg harder door werken. Natuurlijk voel ik wel druk en daarom moet ik mijn eigen stem laten horen. Dat doe ik nu door Leaves Of Lily uit te brengen en te laten horen waar ik nu sta.” Op de ep staan vijf tracks, waarvan er twee zijn opgenomen in de studio en drie een liveregistratie zijn van haar eindexamen voor het Utrechts conservatorium, opgenomen in TivoliVredenburg.
Zangsectie
16 JU L I / AU G U S T U S 2 0 1 7
Alt- en sopraansax Kika Sprangers schrijft wisselend voor alt- en voor sopraansax. Wat
Angelique van Os
Foto: Vincent Waal
Sprangers’ composities en arrangementen ademen een mix van fusion, funk en moderne stukken. Zoals ze zelf zegt: “Melodische jazz vol lyriek, maar gedragen door een steady groove.” Er valt nog iets op: Sprangers werkt met een zangsectie van drie dames, waarbij poëzie, vocalese en harmonisch spel samenvloeit. Ze worden aangevuld door fluit, trompet, basklarinet
en Franse horn, een niet veelvoorkomende bezetting. Vanwaar die keuze? “Eigenlijk heb ik het idee gejat van Martin Fondse, want hij had ook een zangsectie in het NJJO. Ik vond dat zó gaaf. De zangers zijn als het ware strijkers waarmee je harmonisch mooie dingen kunt doen. Het is het meest natuurlijke geluid dat er is. In mijn eigen spel probeer ik zo dicht mogelijk bij de kwetsbaarheid van de stem te komen. Zo heb ik veel vocalisten als inspiratiebron. Ik vind het namelijk heel tof om te kunnen zingen op mijn instrument. Als dat lukt, dan kun je mensen echt raken.” Het gaat Kika dus hoofdzakelijk om de intensiteit van sound en melodie en hoe ze dat kan overbrengen op haar publiek. Ze schrijft daarbij vanuit het collectief en in verschillende lagen. Met de groove aan de onderkant, soundscapes in het midden, verbonden aan lyrische lijnen en de saxofoon als toplaag. De ene keer brengt ze de muziek met haar kwintet, de andere keer met het twaalfkoppige ensemble waarmee ze speelt tijdens het Amsterdamse Grachtenfestival. Ook speelt ze sinds twee jaar mee met de dancefamilie van Wicked Jazz Sounds.
kan ze op sopraan wat ze niet op alt kan? “Hmm… Met sopraan zoek ik nog meer naar de warme klank en choqueer ik door de hoogte in te gaan.” Op de titeltrack Leaves Of Lily vertelt Sprangers een mooi verhaal op alt. Dit nummer verwijst naar het gedicht Meisje in het najaar van Ingmar Heytze, met vocals van Sanne Rambags. “Het gaat volgens mij over een meisje dat een een grote droom heeft en daarin blijft hangen. Terwijl ik denk dat je de tijd moet nemen om stil te staan bij wat je hebt bereikt en dat je daarvan moet genieten. Dat is soms lastig, want ik betrap mezelf en andere musici er altijd op dat er grotere ambities lonken.”