Cd's genoeg eigenzinnigs en speels om ook meer akoestisch ingestelde improliefhebbers te bekoren. Knalpot is nog altijd een van Amsterdams interessantste bands. Ken Vos
daarom opzettelijk op gitaar. Het resultaat is een album met een retro-seventiesstyle, waar Lindgren dol op is. “Een beetje commercieel, maar niet te veel. En geen ellenlange solo’s.” Coen de Jonge
gende improvisaties op te bouwen. De meeste stukken hebben het karakter van mysterieuze soundscapes die voorbij zijn voor je er erg in hebt. Sommige stukken hadden daarom best wat langer mogen zijn. Ken Vos
Sonny Rollins
Magnus Lindgren Souls Higher Ground/Gazell Records JAZZFUNK *** Muziek creëren die kan worden gezongen. Dat was het doel van de Zweedse saxofonist/fluitist/klarinettist Magnus Lindgren (1974) bij zijn Souls-project. De titel heeft een relatie met het gelijknamige stuk dat werd gezongen door Gregory Porter, een van de vele gasten op dit album. Verder horen we gitarist Leonardo Amuedo, bassist Ira Coleman en vocalisten als Marie Fredriksson, Mark Reilly, Anna Christofferson en Ivan Lins – allemaal mensen met wie Lindgren ooit werkte en een vriendschap opbouwde. Gregory Porter zong zijn drie liedjes in te Amsterdam en Ivan Lins zocht in Brazilië een studio op. Bassist Ira Coleman was een belangrijke inspirator voor dit album, hij vond dat Lindgen deze keer heel simpele melodieën moest bedenken. Dat deed hij
92 S E P T E M B E R 2 0 1 4
Mark Alban Lotz Solo Flutes Loplop IMPRO ****1/2 Fluitist Lotz heeft zich de laatste jaren niet alleen geprofileerd als een originele improvisator, ook is hij een onvermoeibare initiator van vele interessante concertseries in het Utrechtse. Solo Flutes is een project zoals ik dat eerder van hem had verwacht. De cd is niet alleen een showcase van technieken op verschillende dwarsfluiten, waarvan de contrabasfluit van pvc natuurlijk de meest opvallende is. Bij veel van die technieken spelen de stembanden een belangrijke rol. Vrijwel alles wat ik ooit aan technieken op de fluit heb gehoord, komt voorbij. Lotz laat in 17 korte stukken horen dat hij in staat is vanuit geheel verschillende inspiratiebronnen - van Arabische muziek en Roland Kirk tot het geluid van een mot - en dus vanuit zeer verschillende contexten, samenhan-
Wolfgang Maiwald Trio The Silent Ones Eigen beheer JAZZ INSTRUMENTAAL ***1/2 Pianist en componist Wolfgang Maiwald gaat op zijn tweede trioalbum op zoek naar zijn eigen verstilde kant. Die uit hij enerzijds ingetogen, de ruimte opzoekend, anderzijds lyrisch en virtuoos. De van origine Duitse Maiwald vormt een sterke combinatie met bassist Guus Bakker en drummer Pim Dros, dat vooral hoorbaar is in de wat meer pittige stukken zoals Toontune, Passion Dances en Light Changes. Bakker en Dros krijgen veel ruimte en benutten dat met subtiel open spel. The Silent Ones is een sfeervolle plaat met herkenbare thema’s, waarbij de klassieke invloed van Nederlandse meesters als Rob Madna en Franz Elsen duidelijk hoorbaar is. Niet verwonderlijk, want Tribute to Rob is een ode aan Maiwalds leermeester. De pianist
www.jazzism.nl
Road Shows Volume 3 OKeh Records/Sony JAZZ **** Weinig florissante berichten over Sonny Rollins de laatste tijd, en daarom is het des te verheugender dat het derde deel van de Road Shows nu is uitgekomen, allemaal registraties van live-optredens uit het afgelopen decennium. Deze derde zou vorig jaar al op de markt zijn maar Rollins werd waarschijnlijk door ziekte teruggeworpen; ook is het niet louter zijn eigen label Doxy dat het album op de markt brengt, want de cd komt uit onder de vlag van OKeh Records, Sony dus. Voor een deel gaat het om relatief verse optredens; Patanjali en Don’t Stop The Carnival komen uit een concert van juli 2012 in Marseille, en Solo Sonny (achteneenhalve minuut!) stamt uit 2009. De oudste opname Biji is van november 2001, een optreden in Japan. Wat opvalt is dat dit album zo’n prachtig totaalbeeld van Rollins geeft, meer nog dan de voorgaande Road Shows. Luister maar eens naar Why Was I Born, een concertversie uit 2007 van een majestueus stuk. Coen de Jonge
voegt zelf ook zijn eigen ingrediënten toe, die zich vooral presenteren in de bedachtzame solo’s, de fraaie gelaagdheid van harmonie en melodie en repeterende motieven. Parels zijn Song Of Songs en Circles. Wellicht had het album iets afwisselender kunnen zijn qua tempi, iets minder ballades was mooier geweest voor de balans. Maar het is duidelijk dat deze componist niet stil zal zitten in de toekomst. Angelique van Os
Malawi Mouse Boys Dirt Is Good Xango AFROREGGAEGOSPEL **** In het huidige - superieure - digitale tijdperk waar alles draait om gladstrijken en oneffenheden verwijderen, of het nu het gaat om het