จิราภรณ์ ทศราช

เรื่อง วันสาคัญทางศาสนาพุทธ จัดทาโดย เด็กหญิง จิราภรณ์ ทศราช ชั้น ม.๓ เลขที่๙ หนังสือเล่มเล็กฉบับนี้ เป็นส่วนหนึ่งของรายวิชาสังคมฯ ชั้นม.๓ปีการศึกษา ๒๕๕๗

การออกพรรษานั้น ถือเป็นข้อปฏิบัติตามพระวินัยสาหรับพระสงฆ์ โดยเฉพาะจัดเป็นญัตติกรรมวาจาสังฆกรรมประเภทหนึ่ง ที่ถูกกาหนดโดย พระวินัยบัญญัติให้โอกาสแก่พระสงฆ์ที่จาพรรษาอยู่ร่วมกันตลอด เมือ่ ถึง วันวิสาขบูชา ขึ้น15 ค่า เดือน 6 พุทธยันตี วันวิสาขบูชาปี

วันออกพรรษา พุทธศาสนิกชนถือเป็นโอกาสอันดีที่จะเข้าวัดเพื่อบาเพ็ญ กุศลแก่พระสงฆ์ที่ตั้งใจจาพรรษาและตั้งใจปฏิบัติธรรมมาตลอดจนครบไตร

วันวิสาขบูชา หนึ่งในวันสาคัญทางพุทธศาสนา และถือเป็นวันที่

มาสพรรษากาลในวันนี้ และวันถัดจาก วันออกพรรษา 1 วัน (แรม 1 ค่า

มหัศจรรย์ของชาวพุทธ เพราะได้เกิดเหตุการณ์สาคัญที่เกี่ยวเนื่อง

เดือน 11) พุทธศาสนิกชนในประเทศไทยยังนิยมไปทาบุญตักบาตรครั้งใหญ่

กับพระพุทธเจ้า ขึ้นถึง 3 เหตุการณ์ โดยความมหัศจรรย์เนื่องในวันวิสาขบูชาทั้งสามคือ เป็นวันคล้ายวัน “ประสูต”ิ ของเจ้าชายสิทธัตถะ และต่อมาได้ “ตรัสรู”้ เป็นพระ สัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้ทรงกอปรไปด้วย พระบริสุทธิคุณ , พระปัญญา คุณ ผู้ซึ่งได้ทรงสั่งสอนประกาศพระสัจธรรม คือความจริงของโลก

เรียกว่า ตักบาตรเทโว หรือ ตักบาตรเทโวโรหนะ เพือ่ ราลึกถึงเหตุการณ์

ชาวพุทธจึงเรียกการบูชาในวันนี้ว่า วิสาขบูชา ซึ่งย่อมาจากคาว่า วิ สาขปูรณมีบูชา การบูชาในวันเพ็ญเดือนวิสาขะ วิสาขบูชา มีการนับ วันออกพรรษา หรือ วันปวารณาออกพรรษา เป็นวันสาคัญทางพุทธ

ถือปฏิบัติกันในหลายประเทศที่นับถือพระพุทธศาสนาทัง้ มหายานและ

ศาสนาวันหนึ่งในประเทศไทย เนื่องจากเป็นวันสิ้นสุดระยะเวลาจา

เถรวาททุกนิกายมาช้านานแล้ว เป็นวันสาคัญของพุทธศาสนาโลก

พรรษา 3 เดือนของพระสงฆ์เถรวาท โดยเป็นวันที่พระสงฆ์จะทาสังฆ กรรมปวารณาออกพรรษาในวันนี้ วันออกพรรษาตามปกติ (ออกปุริม

และด้วยเหตุนี้ที่ประชุมใหญ่สมัชชาสหประชาชาติจึงยกย่องให้วันวิ

พรรษา1) จะตรงกับวันขึ้น 15 ค่า เดือน 11 (ประมาณเดือนตุลาคม) หลังวันเข้าพรรษา 3 เดือน ตามปฏิทินจันทรคติไทย การออกพรรษานั้น ถือเป็นข้อปฏิบัติตามพระวินัยสาหรับพระสงฆ์ โดยเฉพาะ เรียกว่า "ปวารณา"[1] จัดเป็นญัตติกรรมวาจาสังฆกรรม

สาขบูชาเป็น วันสาคัญสากลนานาชาติ (International Day) หรือ วันสาคัญของโลก ตามคาประกาศของที่ประชุมใหญ่สมัชชา สหประชาชาติ ครั้งที่ 54 ลงวันที่ 13 ธันวาคม พ.ศ. 2542

ความเป็นมาของวันเข้าพรรษา วันเข้าพรรษา (วันแรม 1 ค่า เดือน 8) หรือเทศกาลเข้าพรรษา (วันแรม 1 ค่า เดือน 8 ถึง วันขึ้น 15 ค่า เดือน 11) ถือได้ว่าเป็นวันและช่วงเทศกาลทาง พระพุทธศาสนาที่สาคัญเทศกาลหนึ่งในประเทศไทย โดยมีระยะเวลาประมาณ 3 เดือนในช่วงฤดูฝน

โดยวันเข้าพรรษาเป็นวันสาคัญทางพระพุทธศาสนาที่ต่อ

เนื่องมาจากวันอาสาฬหบูชา (วันขึ้น 15 ค่า เดือน 8) ซึ่งพุทธศาสนิกชนชาว ไทยทั้งพระมหากษัตริย์และคนทั่วไปได้สืบทอดประเพณีปฏิบัติการทาบุญในวัน เข้าพรรษามาช้านานแล้วตั้งแต่สมัยสุโขทัย สาเหตุทพี่ ระพุทธเจ้าทรงอนุญาตการจาพรรษาอยู่ ณ สถานที่ใดสถานที่หนึ่ง ตลอด 3 เดือนแก่พระสงฆ์นั้น มีเหตุผลเพื่อให้พระสงฆ์ได้หยุดพักการจาริกเพื่อ เผยแพร่ศาสนาไปตามสถานที่ต่าง ๆ ซึ่งจะเป็นไปด้วยความยากลาบากในช่วง

ในเรื่องความเป็นมาของการเข้าพรรษา ถ้าว่ากันตามประวัติย่อๆ คือ ในยุคต้น พุทธกาลยังไม่มีการเข้าพรรษา เพราะฉะนั้นตลอดทั้งปี เมื่อพระภิกษุมีความเห็นว่า ท่านควรจะไปเทศน์ไปสอนญาติโยมที่ไหนได้ เมื่อท่านพอจะมีเวลา ท่านก็จะไป หรือ แม้ไม่ได้ไปเทศน์ไปสอนใคร ถ้าเห็นว่าที่ไหนเงียบสงัดดี เหมาะในการที่จะไปบาเพ็ญ ภาวนา ทาสมาธิ ท่านก็จะไป ซึ่งแน่นอนว่าส่วนมากก็จะอยู่ในเขตที่เป็นป่าเป็นเขา ห่างไกลออกไปจากตัวเมือง

บ้างก็ต้องเดินผ่านไปในชนบท

เนื่องจากในฤดูฝน

ชาวบ้านต่างทาไร่ทานากันอยู่ จากการที่ท่านต้องไปอย่างนี้ บางครั้งข้าวกล้าของ