KIERUNEK SPORT
Rafał Szymański
Rowerem do sławy, pociągiem po śmierć Tragiczna historia nadziei słupskiego kolarstwa
To mało znany epizod w historii słupskiego sportu. Epizod, ale ważny. Stanisław Matuszewski, przyjechał nad morze po wojnie, tutaj stał się znanym kolarzem, reprezentantem kraju. Stąd wyjechał także w swoją ostatnia podróż, którą niespodziewanie zakończył śmiertelny wypadek w Sosnowcu.
Matuszewski przyjechał na Ziemie Odzyskane z podwarszawskiego Brwinowa. Zamieszkał w Pałówku, małej wsi obok trochę tylko większych Sycewic. Stąd miał 12 kilometrów do Słupska, trochę więcej do Sławna, jeszcze więcej do Koszalina. Historia jego sportowego życia splotła się z tymi miastami, które stały się etapami – jak w Wyścigu Pokoju – jego pięknej i za krótkiej, sportowej kariery.
Pałówko, Sławno, Słupsk Matuszewski w Pałówku pokochał jazdę na rowerze. Na tyle, że rozpoczął treningi w Sławnie i dojeżdżał prawie codziennie z Sycewic do tej miejscowości. Trzeba było mieć dużo samozaparcia i silnej woli, ale Stanisław przeżył wojnę i ona kształtowała charaktery. Wypłynął na szerokie sportowe wody 7 IV 1952 roku, kiedy to odniósł zwycięstwo w Powiatowym Kolarskim Wyścigu Pokoju. 25 kilometrów pokonał w 42 minuty. Już kilka tygodni potem, 24 VI w Wyścigu Kolarskim w ramach Święta Kultury Fizycznej był trzeci na 50 km. Czas: 1.48.25 Matuszewski miał wtedy 23 lata, reprezentował Sławno i niedawno na świat przyszło jego drugie dziecko, syn – Eugeniusz. Na początku lat 50. Matuszewski z rodziną przeprowadził się do Słupska i zaczął reprezentować barwy Stali, klubu istniejącego przy Fabryce Maszyn Rolniczych. Zamieszkał przy ówczesnej ulicy Dzierżyńskiego. Rodzą mu się kolejne dzieci ze związku z Marią – poślubioną w 1946 roku już w Pałówku, chociaż tak jak Matuszewski pochodzącą z Brwinowa. Obie rodziny, Matuszewskich i Gołębiowskich (panieńskie nazwisko żony), przybyły nad morze w poszukiwaniu
lepszego życia. Co ciekawe, żona była starsza od niego o 4 lata, w momencie ślubu Matuszewski miał 16 lat, jego partnerka, która miała za sobą doświadczenia pobytu w niemieckim obozie, 20.
Sukcesy na rowerze Pierwsze sukcesy w kolarstwie, jeszcze w Sławnie, nie były przypadkiem. Matuszewski potwierdza je kolejnymi dobrymi wynikami. 15 marca w 1953 roku w Słupsku w Wojewódzkim Wyścigu Na Przełaj zajmuje drugie miejsce (wyścig na 40 km, czas: 1.05.18). 18 maja Stanisław Matuszewski bierze udział w zawodach kolarskich organizowanych przez Związek Młodzieży Polskiej i Główny Komitet Kultury Fizycznej z okazji VI Międzynarodowego Wyścigu Pokoju Praga – Berlin – Warszawa. Dystans 50 km przebył w czasie: 1.31.15 i zajął trzecie miejsce. To było tylko preludium, potem były następne starty i coraz lepsze wyniki. Od 1954 roku życie Matuszewskiego kręci się dosłownie wokół startów w kolejnych wyścigach, już na coraz wyższym poziomie. Słupsk był wtedy największym miastem w województwie koszalińskim, ale stolicą regionu był Koszalin. Matuszewski, po pierwszych sukcesach w niektórych wyścigach reprezentował barwy Gwardii z Koszalina, w innych Stali, potem Startu Słupsk. Sukcesy, na które ciężko pracował, przysparzały mu lokalnej, potem krajowej sławy. Z roku na rok nabierał doświadczenia, chociaż nie oznaczało to wcale, że polepszały mu się warunki trenowania. W czasach, w których wszystkim wszystkiego brakowało, nie inaczej było i w sporcie. Ale Matuszewski robi swoje: staje na TRAMWAJ SŁUPSKI • X 2021
63
