Toen, nu en later

Met Christof sprak ik over de bouwstenen die hij de afgelopen jaren heeft gevolgd. Ook bespraken wij hoe Christof terugkijkt op zichzelf. We hadden een gesprek over zijn weg door de opleiding. Wie was Christof in de afgelopen vier jaar?

Als je denkt aan Christof in het eerste jaar, waar denk je dan aan? Wie is dat?

Die Christof voelt nu als een beetje onwetend. Zo denk je volgens mij altijd over je jongere zelf. Maar ook toen al maakte ik voorstellingen en dingen over mensen die niet passen in onze maatschappij. Hún leefwereld wil ik vertalen voor mensen die daar niet per se mee in aanraking komen. Mijn eerste jaar had ik nog best weinig idee van hoe… Echt zelf maken en zelf over theater nadenken had ik eigenlijk nog weinig gedaan. Het professionele deel van theater, daar was ik nog niet mee in aanraking geweest.

Wie was Christof in het tweede jaar? Een Christof die nog heel erg zoekende was naar ok, wat ís dan mijn rol, eigenlijk? Ben ik dan de vertaler of degene die mensen met elkaar in contact brengt? Waarom ben ik dan degene die hier iets mee moet? Ik was nog heel erg aan het uitproberen.

En dan in het derde jaar?

Een Christof die op die vraag al redelijk een antwoord had, maar dat nog niet zo goed wist te formuleren. Er kwam wel steeds meer bevestiging. Op een gegeven moment dacht ik: volgens mij is dít wel iets wat ik fijn vind. Door steeds met andere mensen, in een andere context, met dingen bezig te gaan werd voor mij steeds helderder wie ik ben als maker.

Maar ik kon dat toen nog niet echt vertalen.

Wie is Christof nu?

Ik denk iemand die dat nu wel kan uitleggen en duidelijk maken. Ik wilde ook zeggen: ‘Ik weet al wat ik hierna wil.’ Nu wéét ik dat wel, maar toch is dat óók weer niet in steen gebeiteld. Dus ook hier zijn er meerdere opties. Ik weet intussen wel wat ik kan en wat mijn zwaktes zijn. Ik leer steeds meer daar ook naar te handelen.

Wat zou je hierna willen doen?

Óf werken bij een sociaal-artistieke organisatie, óf misschien tóch een master dramaturgie gaan doen. Eigenlijk is de vraag: ga ik nog verder studeren of ga ik het werkveld in?

Ik ging wandelen in Kroondomein Het Loo, een natuurgebied. Van oktober tot februari is dat gesloten voor publiek, op een fietspad na. Op een gegeven moment kwam ik een terrein tegen dat het hele jaar gesloten was. En ik dacht: eigenlijk wil ik er toch doorheen, want dan kan ik afsnijden. Ik doe het gewoon! Toen ik vijftig meter op het afgesloten pad had afgelegd, zag ik een auto rijden. Ooo, kut, dacht ik, dat kan alleen een boswachter zijn. De auto passeerde me en die guy achter het stuur vroeg: ‘Joh, wat doe je hier?’ ‘Ja, gewoon, wandelen…’ zei ik. Waarop hij weer: ‘Heb je daar toestemming voor, dan?’ Ik: ‘Moet dat dan?’ ‘Ja!’.

Lang verhaal kort, uiteindelijk had ik een heel leuk gesprek met die boswachter. Ik wist hem wijs te maken dat ik daar was om de wolven te filmen.