Terugkijken & vooruitgaan

Terugblik jaar 1

Studio 3 over biografisch theater vond ik zo’n leuke studio! We konden echt onze eigen handtekening zetten. Door de hele school heen lieten we tijdens de presentatiedag korte voorstellingen zien. Die dag was geweldig; helaas kregen we die avond allemaal een mail dat we vanwege een dodelijk virus voorlopig niet meer naar school konden. Ik heb drie lockdowns lang in mijn lichtblauwe badjas aan de keukentafel via Zoom lessen zitten volgen. Voor studio 5 richtte ik tijdens die periode een virtuele expositie in met eigen foto’s, teksten, audio-fragmenten en muziek. Deze expositie ging over dat ik mij eigenlijk niet volledig vrij kan voelen als ik weet dat niet alle vrouwen vrij zijn. Vrouw zijn is een heel belangrijk aspect van mijn identiteit. Ik ben er trots op en straal dat graag uit. Toch, zo nu en dan, denk ik ineens aan andere plekken op de wereld waar vrouwen niet zichzelf kunnen zijn, durven zijn of belemmerd worden door regels, maatschappij, religie, staat of politiek. Vanuit die gedachtes heb ik de expositie ‘Ik ben niet vrij zolang zij niet vrij is’ gemaakt.

Verrassingen van ArtEZ

Wat ik niet had verwacht was het open en kaderloze onderwijs van ArtEZ; in het begin had ik daar heel veel moeite mee. Het is heel modern onderwijs dat draait om jou als student. Om je eigen krachten en talenten. Niet om goed of fout. Ik had nooit verwacht dat ik ooit zou zeggen dat ik dit een geweldige manier van onderwijs vind en dat het heel erg bij mij past. Als het gaat over inzichten die ik van docenten kreeg, moet ik aan Ronald denken. Volgens hem staan makerschap en docentschap heel dicht bij elkaar. Het is aan het begin van de opleiding heel moeilijk om jezelf te vinden als maker en als docent. Zijn het twee verschillende dingen of kun je ze eigenlijk gewoon heel goed combineren? Volgens Ronald kan dat zeker. Zijn advies is altijd om makerschap en docentschap heel dicht bij elkaar te houden. Dat neem ik met me mee.

Makerschap

Als maker heb ik vaak een thema of verhaal als startpunt. Vanuit dat punt laat ik mij graag leiden door beelden, visuals, mijn spelers en muziek. Verder hou ik van een moderne en sensitieve werkmentaliteit. Met veel communicatie en ruimte voor ideeën en nieuwe dingen. Een veilige plek waar je jezelf kan en mag zijn, waar je jezelf niet anders voor hoeft te doen en waar je niet beoordeeld wordt. Een plek met veel verschillende soorten mensen met verschillende verhalen, die bij elkaar komen om samen te werken aan een mooi doel of project.

Finals

WAHA (‘oase’) is een multidisciplinaire bewegingsperformance waarin het vieren van jezelf centraal staat. Schaamte is een leidraad van veel gemeenschappen en culturen, wat een rem zet op hoe mensen denken, op wie ze zijn en op wie ze uiteindelijk worden. We onderzoeken samen, in een team van vier makers, onze eigen roots, onze bi-culturele achtergrond en de taboes en regels die ermee gepaard gaan. Hoe cultuur en menselijkheid soms recht tegenover elkaar kunnen staan en wat wij als nieuwe generatie kunnen doen om structuren en stereotypen te doorbreken. Mag het een naast het ander bestaan en hoe kan het dat we ons vaak laten leiden door angst en schaamte? Hoe vier jij jezelf? En in hoeverre mag een ander zichzelf ook vieren?