Αθηνόραμα Θέατρο magazine 2017-18 by Athinorama.gr

ΘΕΑΤΡΟ ΕΤΗΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗ 2017-2018

FREE COPY No 11

ÁÐÏ ÔH RETROMANIA ÓÔÏ ÈÅÁÔÑÏ ÔÙÍ MILLEÍNIALS

ÏËÅÓ ÏÉ ÔÁÓÅÉÓ ÔÇÓ ×ÑÏÍÉÁÓ

ΚΑΡΥΟΦΥΛΛΙA ΚΑΡΑΜΠEΤΗ

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚO ΘEΑΤΡΟ EΧΕΙ ΤΗ ΔΙΚH ΤΟΥ ΝΤIΒΑ

ÏÉ ÐÁÑÁÓÔÁÓÅÉÓ ÐÏÕ

ÎÅ×ÙÑÉÆÏÕÕ

ÔÇ ÖÅÔÉÕÇ ÓÅÆÏÕ

Πριν από περίπου 200 χρόνια η Helen Cumming, δημιουργός του Cardhu, ενός από τα πιο εμβληματικά brands στο χώρο του ουίσκι, έδινε σήμα στα κοντινά αποστακτήρια, ανεμίζοντας τη σημαία της και προειδοποιώντας έτσι για την άφιξη των φοροεισπρακτόρων στην περιοχή του Speyside της Σκωτίας. Με αυτόν τον τρόπο κατάφερε να προστατεύσει και να ενώσει μια κοινότητα που αναπτύχθηκε κι εξελίχθηκε πάνω σε κοινές αξίες. Εξύψωσε

σε πραγματική τέχνη τη χαρά τού να φιλοξενείς ανθρώπους που είναι κοντά σου, χαρίζοντάς τους αυθεντικές στιγμές και απολαυστικές εμπειρίες. Τo πνεύμα της ζει σήμερα σε κάθε σταγόνα του single malt whisky Cardhu αλλά και στην καρδιά όσων συνεχίζουν να επενδύουν στη συντροφικότητα και να μοιράζονται με τους άλλους. Σε αυτούς που επιλέγουν τη θερμή φιλοξενία. Σε αυτούς που τους χαρακτηρίζουν η ειλικρίνεια, η αμεσότητα και η αυθεντικότητα. Στους ανθρώπους

που χτίζουν ουσιαστικές σχέσεις. Αυτές οι έννοιες βρίσκουν εφαρμογή στα Supper Clubs, μια συνεχώς αυξανόμενη τάση σε όλη την Ευρώπη, χάρη στην οποία δίνεται η δυνατότητα για μοναδικές στιγμές απόλαυσης και συναντήσεις οι οποίες φέρνουν τους ανθρώπους κοντά τον έναν στον άλλον και δίνουν τη χαρά της ανακάλυψης κορυφαίων γεύσεων – έχοντας πάντα στην καρδιά της εμπειρίας το Cardhu.

Το single malt whisky Cardhu, πάντα πιστό στο ειλικρινές, ζεστό και γενναιόδωρο πνεύμα φιλοξενίας το οποίο δίδαξε η Helen Cumming, στήριξε για δεύτερη χρονιά την τελετή των Θεατρικών Βραβείων Κοινού από το «αθηνόραμα», προσυπογράφοντας με χαρά το φετινό concept, το οποίο ήταν αφιερωμένο στους ξένους δημιουργούς που έχουν βρει στην Ελλάδα μια φιλόξενη «δεύτερη θεατρική πατρίδα».

TO ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΣΕΖΟΝ 2017-2018

Στα 10+1 χρόνια δραστηριότητας στο θεατρικό τοπίο η ΛΥΚΟΦΩΣ παρουσιάζει ένα δυναμικό πρόγραμμα νέων παραστάσεων αλλά και επιτυχημένων επαναλήψεων

ΕΠΑΝΑΛΗΨΕΙΣ

ΚΑΤΕΡΙΝΑ

ΝΕΟ ΘΕΑΤΡΟ ΒΑΣΙΛΑΚΟΥ

ΑΦΕΝΤΗΣ ΚΑΙ ΔΟΥΛΟΣ ΝΕΟ ΘΕΑΤΡΟ ΒΑΣΙΛΑΚΟΥ

ΤΙ ΑΠΕΓΙΝΕ Η ΜΠΕΗΜΠΙ ΤΖΕΗΝ ΘΕΑΤΡΟ ΣΦΕΝΔΟΝΗ

ΛΟΛΙΤΑ

ΕΠΙ ΚΟΛΩΝΩ

ΖΗΤΙΑΝΟΣ

ΑΠΟ ΜΗΧΑΝΗΣ ΘΕΑΤΡΟ

Ο ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ ΑΠΟ ΜΗΧΑΝΗΣ ΘΕΑΤΡΟ

Arithmoi.indd 92

15/11/2017 14:00:18

ΝΕΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

Ο ΓΑΜΟΣ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΜΠΡΑΟΥΝ ΘΕΑΤΡΟ ΟΔΟΥ ΚΥΚΛΑΔΩΝ

ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ

ΘΕΑΤΡΟ ΣΦΕΝΔΟΝΗ

ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ ΠIΣΤΕΥΟΝΤΑΣ ΝΑ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ

Ο ΚΗΠΟΣ ΤΟΥ ΡΑΠΑΤΣΙΝΙ ΘΕΑΤΡΟ ΠΟΡΕΙΑ

Η ΚΥΡΑ ΤΗΣ ΡΩ ΘΕΑΤΡΟ ΣΦΕΝΔΟΝΗ

ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΟΥ Χ. Κ. ΑΝΤΕΡΣΕΝ

ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ

Ο ΜΕΓΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΝΙΚΑΕΙ ΤΟ ΔΡΑΚΟ

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ

www.lykofos.org Λυκόφως - Lykofos

Arithmoi.indd 93

15/11/2017 14:00:19

editorial

Áπü ôç retromania óôï èέáôñï ôùí millennials

ίναι πλέον γεγονός και το χαιρόμαστε: το θέατρο αποτελεί την πρώτη επιλογή εξόδου για τους Αθηναίους. Δεν εξηγείται αλλιώς ο «υπερπληθυσμός» των σκηνών και των παραστάσεων. Φέτος η θεατρική έκρηξη ξεπερνάει κάθε προηγούμενο. Σταδιακά και αθόρυβα σχεδόν όλες οι σκηνές της πόλης επενδύουν στην κινητικότητα, τη συλλογικότητα και τη multiplex λογική του εναλλασσόμενου ρεπερτορίου: κάθε μέρα κι άλλο θέαμα, κάθε θέαμα για λίγο μόνο. Δεν υπάρχει πια ημέρα της εβδομάδας που το θέατρο να αργεί, ενώ πολλές είναι και οι μεγάλες παραγωγές που κρατούν όλη τη σεζόν. Αν αναζητούσαμε πάντως ένα γενικό στίγμα της νέας χρονιάς, τα θέατρα ρεπερτορίου, οι μεγάλες σκηνές και τα θέατρα του κέντρου με την πολυσυλλεκτικότητά τους θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν: ρετρό νοσταλγία, βιογραφίες στη σκηνή, προσεγμένες κωμωδίες, stand up comedy, έργα που ανακαλούν την ιστορική μνήμη μετατρέποντας τη σκηνή σε πλατφόρμα διαλόγου, μετρημένος πειραματισμός, δημιουργικές –μορφολογικά και ιδεολογικά– σκηνοθεσίες σύγχρονων έργων κυρίως Αμερικανών συγγραφέων και ως κορωνίδα το κλασικό έργο (Τσέχοφ, Ίψεν, Μολιέρος, Γκολντόνι) που γοητεύουν διαχρονικά τους θεατρόφιλους. Δραματουργοί και σκηνοθέτες ξαναδιαβάζουν τους κορυφαίους της ευρωπαϊκής δραματουργίας, ενώ το ίδιο συμβαίνει και με τους δικούς μας αρχαίους κλασικούς. Ο στόχος μοιάζει να είναι πολύ συγκεκριμένος: ο επαναπροσδιορισμός των θεατρικών δεδομένων μέσα από την τεχνική της αποδόμησης, χωρίς διδακτικές προθέσεις, απλώς για την εμπειρία και την αναζήτηση του καινούργιου που θα αντικαταστήσει το μεταμοντέρνο. Λέτε αυτό να είναι η δραματουργία που χτίζεται εν ώρα παράστασης με τη χρήση κινητών, tablets και social media; Ο χρόνος θα δείξει… Καλή μας σεζόν! Μαρία Κρύου mkriou@athinorama.gr

Ç ÊáñõïöõëëΘÜ Êáñáìπέôç öùôïãñáöήèçêå ãΘá ôï åîώöõëëü ìáò óôï ÄçìïôΘêü Èέáôñï ôïõ ΠåΘñáΘÜ, åêåß πïõ óå ëßãåò çìέñåò áíåâáßíåΘ ï «ÃëÜñïò» ôïõ Ôóέ÷ïö óå óêçíïèåóßá ÃΘÜííç ΧïõâáñäÜ. Ï ñüëïò ôçò ìåãÜëçò èåáôñßíáò ÁñêÜíôΘíá, ôçí ïπïßá åñìçíåύåΘ, έ÷åΘ üπùò ëέåΘ êáΘ ç ßäΘá óôç óõíέíôåõîç πïõ ìáò έäùóå êïΘíÜ ÷áñáêôçñΘóôΘêÜ ìå ôç äΘêή ôçò πïñåßá.

χùôü åîùöύëëïõ: Äçìήôñçò Ôóßôóïò, Åπéìέëåéá öùôïãñÜöçóçò: Ìáñßá Χïύôïõ Make up: Á÷éëëέáò Χáñßôïò, Hair styling: Äçìήôñçò ÓáñÜíôïõ (D-tales) Styling: Êáôåñßíá ÌáíùëáñÜêç, χïύóôá: Lena Katsanidou (Lena Katsanidou Boutique) ΠïõêÜìéóï: πñïóùπéêή óõëëïãή

ΘΕΑΤΡΟ

ΕτΗσια ΕκδοσΗ ΝοΕΜΒΡιοσ 2017 - Free Copy # 11 ΕκδOτΗΣ

Δημήτρης Ηλιόπουλος διΕυθYντρια Έλλη Μπουμπουρή διΕυθυντρια ΣυνταξΗΣ Δέσποινα Ζευκιλή

αρχιΣυντακτΗΣ Γιάγκος Αντίοχος

ΣυντακτικH Οµαδα

Γιώτα Δημητριάδη, Τώνια Καράογλου, Μαρία Κρύου, Άντζελα Σταματιάδου, Άρτεμις Τζίτζη, Γιώργος Χαρωνίτης

ΕπιµEλΕια YλΗΣ Ρόζα Κοβάνη διOρθωΣΗ Νώρια Πολίτη διαφΗµιΣτικΟ τµΗµα

ΕµπορικH ΔιΕYθυνση Μάριος Δαφνομήλης υπΕYθυνοι ΔιαφHµισησ ΕλΕYθΕρησ αγορAσ

Ελένη Αλειφέρη, Τζούλια Αλυσανδράτου, Αλέκα Απέργη, Bαγγέλης Γραμμένος, Άρης Κέντρος, Γρηγόρης Κουτσαβλής, Πέτρος Παρθένης υπΕYθυνΕσ ΔιαφηµιστικHσ αγορAσ

Τίνα Γαϊτανίδου, Βόνη Ζαφειροπούλου

υπΕυθυνοσ ηλΕκτρονικων υπηρΕσιων

Αλέκος Καραγκούνης

ΔιοικητικH προϊσταµEνη ΕµπορικοY τµHµατοσ

Σοφία Καρδίτση

υποΔοχH ΔιαφHµισησ Χριστίνα Μπούτσικα

δΗµιΟυργικΟ τµHµα

Art DirEctor Μαρία Χούτου ατΕλιE Στέλιος Σαματάς ΕπΕξΕργασiα Εικoνασ Τάσος Μαρινόπουλος crEAtivE MEDiA Αντώνης Ξενάκης φωτορΕπορτAζ Δημήτρης Τσίτσος PHoto EDitor - αρχΕιο Άννα Μίχου

DIGITAL

HEAD oF DiGitAL Daniele Capello FroNt-END / WEb DEsiGNErs Δήμητρα Βυθούλκα,

Κωνσταντίνος Τσέκος

WEb DEvELoPµΕντ Γιάννης Ντόβας ΒAck-oFFicE Κατερίνα Καμπάση

αθΗνΟραµα CLUB

αθηνοραµα cLub ExEcutivE Εβίτα Μαρκοπούλου αθηνοραµα cLub AssistANt Ειρήνη Αλούκου

µΗχανΟργανωΣΗ

ΔιΕυθυνση Βασίλης Βαλανδρέας υποστηριξη χρηστων Ανδρέας Χαϊμαντάς

δΗµΟΣιΕΣ ΣχΕΣΕιΣ

υπΕυθυνη Δηµοσιων σχΕσΕων Μυρτώ Απαλοπούλου

παραγωγΗ / διανΟµΗ Εντυπων

υπΕυθυνοσ παραγωγησ Εντυπων Λίνος Καμσής ηλΕκτρονικο µονταζ – Εκτυπωση – ΒιΒλιοΔΕσια

Χαϊδεμένος Α.Ε.Β.Ε.

Διανοµη Άργος Α.Ε.

ιδιοκτησία: δέσμη Εκδοτική A.E.

Λεωφ. Μεσογείων 2-4, Πύργος Αθηνών (Kτίριο Β΄), Αθήνα, 11527 Τηλ.: 2107450100, 2107450200 Fax: Σύνταξη 2107450211 Διαφημιστικό 2107450142, Λογιστήριο 2107450108 απαγορεύονται η αναδηµοσίευση, η αναπαραγωγή, η αντιγραφή και γενικότερα η µετάδοση µε οποιονδήποτε τρόπο και µέσο µέρους ή ολόκληρης της ύλης του περιοδικού χωρίς την έγγραφη άδεια του εκδότη. σε περίπτωση έλλειψης του περιοδικού από οποιοδήποτε σηµείο πώλησης, τηλεφωνήστε στο 2106690445.

…and after theatre… Cardhu! ÌüëΘò êëåßóåΘ ç èåáôñΘêή áõëáßá êáΘ êïπÜóåΘ ôï ÷åΘñïêñüôçìá, ç óõæήôçóç ãΘá ôçΜ πáñÜóôáóç åßΜáΘ έôïΘìç Μν áΜÜøåΘ. ÊïΜôÜ óôï èέáôñï õπÜñ÷åΘ óßãïõñá έΜá ìπáñ, üπïõ ç óõΜôñïöΘÜ èá âñåΘ áêñΘâώò áõôü πïõ ÷ñåΘÜæåôáΘ ãΘá Μá îåôõëΘ÷èïύΜ ãΜώìåò, áπüøåΘò, áΜáëύóåΘò, åπΘ÷åΘñήìáôá êáΘ êñΘôΘêέò êáΘ óßãïõñá èá âñåΘ ôï áãáπçìέΜï ïõßóêΘ ôïõ èåÜôñïõ Cardhu. ÁΜ ôï èέáôñï åßΜáΘ óôï êέΜôñï ôçò ÁèήΜáò, áîßæåΘ Μá åπΘóêåöèåßôå ôï Noel (ÊïëïêïôñώΜç 59B), έΜá áπü ôá πΘï áôìïóöáΘñΘêÜ bar-restaurants ãΘá Μá áπïëáύóåôå έΜá Sweet νnν Bitter êïêôέΘë ìå Cardhu 12. Ή ôï êáëüãïõóôï, öùôåΘΜü êΘ åîùóôñåöέò Monk óôçΜ êáñäΘÜ ôïõ ΘóôïñΘêïύ êέΜôñïõ (Êáñüñç 4), ìå øáãìέΜåò ìïõóΘêέò åπΘëïãέò êáΘ innovative cocktails ρ åäώ äïêΘìÜóôå ôï Execute

ìå Cardhu Gold Reserve! ÓôçΜ ßäΘá πåñΘï÷ή âñßóêåôáΘ êáΘ ôï ÷áñΘóìáôΘêü Feedέë Urban Gastronomy (ÊôåΜÜ 1), έΜá ãáóôñïΜïìΘêü äΘáìÜΜôΘ ìå åõöÜΜôáóôá êïêôέΘë, üπùò ôï Unconventional Choice ìå Cardhu Amber Rock, êáΘ öõóΘêÜ ôï èåáôñÜëå Faust (ÊáëáìΘώôïõ 11), ôï πëέïΜ πïëõìïñöΘêü óôέêΘ ôçò πüëçò, ìå áΘóèçôΘêέò ëåπôïìέñåΘåò πïõ ôñáâïύΜ óáΜ ìáãΜήôçò, ü÷Θ ìüΜï ôïõò èåáôñÜΜèñùπïõò áëëÜ üëïõò üóïΘ áΜáæçôïύΜ áîΘüëïãåò ìïõóΘêέò πñïôÜóåΘò êáΘ ìïΜáäΘêÜ tailor made cocktails, üπùò ôï ïìώΜõìï Faust ìå Cardhu 12. Ôέëïò, óôç èåáôñΘêή ãåΘôïΜΘÜ ôïõ ÊåñáìåΘêïύ ìΘá Μέá ÜöΘîç έ÷åΘ ãßΜåΘ ήäç talk of the town: ôï Beauty killed the

Beast (ΠáñáìõèΘÜò 14) ìå ôï πïëõóõëëåêôΘêü interior design êáΘ ôá åΜäΘáöέñïΜôá signature cocktails, üπùò ôï êëáóΘêü ïõßóêΘ Old Fashioned ìå Cardhu 12. Άëëùóôå åäώ ç ìπÜñá õΘïèåôåß ôï óύΜèçìá «Choose your cocktail personality». ÃΘá åêåßΜïõò πïõ πñïôΘìïύΜ êÜôΘ πΘï áπëü áπü έΜá êïêôέΘë, õπÜñ÷åΘ πÜΜôá ç åπΘëïãή ôïõ áãáπçìέΜïõ Cardhu óå neat serve ή ìå πÜãï. Ôï single malt whisky Cardhu, ôï åìâëçìáôΘêü êáΘ öΘëüîåΜï ïõßóêΘ ôïõ Speyside, ÷ïñçãüò ôùΜ ÈåáôñΘêώΜ ÂñáâåßùΜ ÊïΘΜïύ áπü ôï «áèçΜüñáìá», óõΜïäåύåΘ ôΘò êáëύôåñåò óôΘãìέò ôùΜ áΜèñώπùΜ πïõ áΜáæçôïύΜ ïõóΘáóôΘêέò åìπåΘñßåò êáΘ îέñïõΜ Μá ôΘò áπïëáìâÜΜïõΜ.

ΘΕΑΤΡΟ | αθηνόραμα

Social media on Stage

To èέáôñï ôùí millennials åßíáé åäώ; «Ç πáñÜóôáóç îåêΘΜÜåΘ óå ëßãá ëåπôÜ. Óáò πáñáêáëïύìå Μá åΜåñãïπïΘήóåôå ôá êΘΜçôÜ óáò ôçëέöùΜá». ÍáΘ, èá ôï áêïύóïõìå êáΘ áõôü öέôïò. ÁëãüñΘèìïΘ, smartphones êáΘ social media έ÷ïõΜ ãßΜåΘ åäώ êáΘ êáΘñü åñãáëåßá óôá ÷έñΘá óêçΜïèåôώΜ êáΘ èåáôñΘêώΜ ïìÜäùΜ, êáèώò ôï èέáôñï áΜáæçôÜ äΘáñêώò Μέïõò ôñüπïõò äΘÜäñáóçò ìå ôï êïΘΜü. Áπü ôç ΜåïûïñêέæΘêç ïìÜäá New York Neo-Futurists, πïõ ôï 2009 πáñáêßΜçóå ôïõò followers ôçò Μá ãñÜøïõΜ έñãá ìåãέèïõò åΜüò tweet ρôï πïëύ 140 ÷áñáêôήñåòρ, ôá ïπïßá áΜέâáóå ïìáäΘêÜ óå ìßΜΘ πáñáóôÜóåΘò óõΜïëΘêήò äΘÜñêåΘáò ìΘáò ώñáò, ìέ÷ñΘ ôïΜ Whit McLaughlin ôçò πåΘñáìáôΘêήò áìåñΘêáΜΘêήò ïìÜäáò New Paradise Laboratories, πïõ îåêßΜçóå ôçΜ ßäΘá ÷ñïΜΘÜ ôï project «Fatebook» êáëώΜôáò 13 çèïπïΘïύò Μá õπïäõèïύΜ ÷áñáêôήñåò πïõ äçìΘïõñãïύóáΜ πñáãìáôΘêïύò ëïãáñΘáóìïύò óå Facebook, Twitter êáΘ YouTube. ÊΘ åΜώ ôá social media ùò äñáìáôïõñãΘêü åñãáëåßï åßΜáΘ πΘá «ôüóï ν10s» ãΘá ôïõò ÁìåñΘêáΜïύò êñΘôΘêïύò, ïΘ èåáôñΘêέò ïìÜäåò êáëïύΜôáΘ Μá πñïâëçìáôΘóôïύΜ πÜΜù óôç óêåπôüìåΜç ÷ñήóç ôçò ôå÷Μïëïãßáò, üπùò ïΘ Rimini Protokoll, πïõ óôçΜ πñüóöáôç πáñÜóôáóή ôïõò «Top secret international» êáëïύóáΜ ôïõò åπΘóêέπôåò ôçò ΠΘΜáêïèήêçò ôçò Æõñß÷çò Μá πëïçãçèïύΜ âÜóåΘ ïäçãΘώΜ πïõ ëÜìâáΜáΜ óôï êΘΜçôü ôïõò óå έΜá ó÷üëΘï ãΘá ôç ó÷έóç ôå÷Μïëïãßáò êáΘ äçìïêñáôßáò. Óôá êáèν çìÜò, ç áΜήóõ÷ç ïìÜäá 4Frontal åß÷å ôçΜ Θäέá Μá äΘáóêåõÜóåΘ ôïΜ «ÌéóÜíèñùπï» ôïõ ÌïëΘέñïõ ôïπïèåôώΜôáò ôïΜ óôçΜ åπï÷ή ôùΜ social media, óå ìΘá πáñÜóôáóç πïõ êáëåß ôïõò èåáôέò Μá ôçΜ πáñáêïëïõèήóïõΜ ìå ôï êΘΜçôü ή ôï tablet óôï ÷έñΘ áëëÜ êáΘ Μá óõììåôÜó÷ïõΜ ìέóá áπü ôá social media, êÜΜïΜôáò ó÷üëΘá êΘ åπåìâáßΜïΜôáò óå óõãêåêñΘìέΜï óçìåßï ôçò πëïêήò. Óôü÷ïò ôçò πáñÜóôáóçò, πïõ èá äïύìå áπü ôïΜ ÄåêέìâñΘï óôï ÈçóåßïΜ, óå óêçΜïèåóßá ôïõ Óôáύñïõ ÃΘáΜΜïõëÜäç êáΘ πñùôáãùΜΘóôέò ôïõò óôáèåñïύò çèïπïΘïύò ôçò ïìÜäáò (ÈáΜÜóçò Æåñßôçò, Áìáëßá ÍßΜïõ, ÁñΘóôέá ÓôáöõëáñÜêç ê.Ü.), åßΜáΘ Μá æήóåΘ ôï êïΘΜü ìΘá äΘáöïñåôΘêή èåáôñΘêή åìπåΘñßá, Μá áΜôΘëçöèåß ôç äΘá÷ñïΜΘêüôçôá ôïõ έñãïõ ôïõ ÌïëΘέñïõ êáΘ Μá πñïâëçìáôΘóôåß ó÷åôΘêÜ ìå ôïõò Μέïõò êώäΘêåò åπΘêïΘΜùΜßáò ìέóá áπü ìΘá ïΘêåßá ãëώóóá. Ôï πåßñáìá åßΜáΘ åõëüãùò åΜäΘáöέñïΜ, áΜåîÜñôçôá áπü ôï êáëëΘôå÷ΜΘêü áπïôέëåóìá.

αθηνόραμα | ΘΕΑΤΡΟ 19

«Grease», ôo πéï coïl ìéïύæéêáë üëùí ôùí åπï÷ώí Μετά την επιτυχία του μιούζικαλ «Evita», ο Δημήτρης Μαλισσόβας ξανασυναντά τη Νάντια Μπουλέ, μαζί με ένα δυναμικό καστ ηθοποιών, τραγουδιστών και χορευτών, αυτήν τη φορά στο πασίγνωστο και δημοφιλέστατο «Grease», που ανεβαίνει στο «Passport Κεραμεικός». Το νεανι-

κό θεατρικό hit έγραψε ιστορία στο Μπρόντγουεϊ ως μία από τις μακροβιότερες παραστάσεις, ενώ έχει τη δύναμη να συγκινήσει τους teenaΝers αλλά και τους παλιότερους φαν των Greasers, οι οποίοι έκαναν την εμφάνισή τους ως νεανική υποκουλτούρα στις ΗΠΑ στα ’50s, αλλά έγιναν ευρύτερα γνωστοί μετά τη στιλιστική «υιοθέτησή» τους από τον «Επαναστάτη χωρίς αιτία» Τζέιμς Ντιν και, αργότερα, από τον Τζον Τραβόλτα στην ομώνυμη ταινία.

Ï ËÜΝçò ôñáãïõäÜåé «Á-πå-ëπé-óß-ôï»

Ìüíï ï ËÜêçò Ëáæüπïõëïò èá ìπïñïύóå íá êÜíåΘ ôï ìåãÜëï hit ôïõ êáëïêáΘñΘïύ, ôï «Despacito», åπΘèåώñçóç äùìáôßïõ êáΘ íá ôç ìåôáöέñåΘ ôá äåõôåñüôñΘôá ôïõ Íïåìâñßïõ óôç óêçíή ôïõ ÈåÜôñïõ Áèçíώí. «Èέëïõìå íá äώóïõìå îáíÜ ÷áñÜ óôïí êüóìï», äήëùóå ï ãíùóôüò çèïπïΘüò, ï ïπïßïò ìå áõôü ôïõ ôï project πñïóπáèåß íá óêΘáãñáöήóåΘ ôçí êáèçìåñΘíüôçôÜ ìáò ìå έíá ÷Θïύìïñ πïõ öôÜíåΘ óôá Üêñá. Óôï «Á-πå-ëπΘ-óß-ôï» óõíåñãÜæåôáΘ ãΘá πñώôç öïñÜ óôï èέáôñï ìå ôçí êùìΘêή çèïπïΘü Óïößá χΘëΘππßäïõ (üëïΘ èõìüìáóôå ôçí åπΘôõ÷çìέíç ôçëåïπôΘêή ôïõò óõíύπáñîç óôïõò «10 ÌΘêñïύò Ìήôóïõò»), åíώ ôïõò äõï ôïõò πëáΘóΘώíïõí íέïΘ êáΘ ôáëáíôïύ÷ïΘ çèïπïΘïß.

ΘΕΑΤΡΟ | αθηνόραμα

Êçöéóéώôéóóåò drama

Áëέêá, ÌÜñù, χùôåΘíή, ÇëέêôñáΦ ÏΘ çñùßäåò ôçò åìâëçìáôΘêήò êùìùäßáò ôùí Äçìήôñç Êå÷áÀäç, Åëέíçò ΧáâΘáñÜ «Ìå äύíáìç áπü ôçí ÊçöΘóΘÜ» åãêáôáóôÜèçêáí óôï Èέáôñï ôïõ Íέïõ Êüóìïõ. ÔέóóåñΘò ãõíáßêåò πïõ èá ìπïñïύóáí íá åßíáΘ ôçò äΘπëáíήò πüñôáò êΘ áò êáôïΘêïύí óôï åύñùóôï áèçíáúêü πñïÜóôΘï. Ôüóï Åëëçíßäåò üóï ôΘò έπëáóå ç ãñáöή ôïõ óõããñáöΘêïύ äΘäύìïõ, áëëÜ êáΘ «πáãêüóìΘåò», êáèώò έ÷ïõí êÜôΘ áπü ôçí êùìΘêïôñáãΘêή ôñέëá ôùí çñùßäùí ôïõ Áëìïäüâáñ. ΠåñΘöέñïõí ôá åñùôΘêÜ äñÜìáôá, ôΘò íåõñώóåΘò êáΘ ôΘò öáíôáóΘïπëçîßåò ôïõò, ÷ùñßò íá êáôáöέñíïõí íá áπåãêëùâΘóôïύí áπü

Ðåéñáìáôéóìïß ìå ôï áñ÷áßï äñÜìá

queens óôïí Íέï ÊüóΟï

ôΘò πáãßäåò πïõ óôήΜïõΜ ïΘ ßäΘåò. Ôï πëÜΜï äΘáöõãήò, έΜá ôáîßäΘ óôçΜ ÔáúëÜΜäç, óõΜå÷ώò ìåôáôßËåôáΘ, ΝáËώò åπΘëέãïõΜ Μá πáñáìέΜïõΜ åãΝëùâΘóìέΜåò óôá åñùôΘΝÜ ôïõò áäΘέîïäá. Áóôåßåò ìέóá óôΘò åììïΜέò ôïõò, ãΘá ëύπçóç ìέóá óôç ìïΜáîΘÜ ôïõò, æçôïύΜ πáñν üëá áõôÜ ôçΜ ΝáôáΜüçóή ìáò ΝáΘ ÷áñßæïõΜ áπëü÷åñá ãέëΘï, áëëÜ ΝáΘΦ ëßãï πñïâëçìáôΘóìü. Ï Äçìήôñçò ÊáñáΜôæÜò óΝçΜïËåôåß, öñïΜôßæïΜôáò Μá áΝïëïõËήóåΘ ôïΜ ìåôñçìέΜï ìå áΝñßâåΘá åΝáôïóôïύ ñõËìü ôïõ έñãïõ ΝáΘ Μá öùôßóåΘ üóá ρΝùìΘΝÜ ΝáΘ äñáìáôΘΝÜρ ΝñύâïΜôáΘ ΝÜôù áπü ôΘò öëõáñßåò ΝáΘ ôΘò óΘùπέò ôùΜ ôåóóÜñùΜ çñùßäùΜ πïõ åñìçΜåύïõΜ ìå ΝέöΘ ïΘ ΐõäßá χùôïπïύëïõ, ÃáëήΜç Χáôæçπáó÷Üëç, ¸ìΘëõ ÊïëΘáΜäñή ΝáΘ Åõäïîßá ÁΜäñïõëΘäÜΝç.

Τα έργα του αρχαίου δραματολογίου εμπνέουν πλέον και το… χειμώνα. Μετρήσαμε ήδη τέσσερις παραστάσεις που, λιγότερο ή περισσότερο πιστά, αναμετρώνται με τη θεατρική κληρονομιά μας. Μπορεί να ανέβει η «Αντιγόνη» ως κωμωδία; Το πρώτο όνομα που έρχεται ως απάντηση στο μυαλό είναι αυτό της Λένας Κιτσοπούλου. Στο «Αντιγόνη - Lonely planet» η εκκεντρική δημιουργός «αναποδογυρίζει» το σοφόκλειο μύθο με σατιρική διάθεση, κι εμείς περιμένουμε ακόμη μία παράστασή της που θα συζητηθεί (Στέγη). Ο Άρης Μπινιάρης μάς συνεπήρε με το «Θείο τραγί» και «Το ’21», που έστησε σε μορφή συναυλίας, όπως και με τη μουσική ανάγνωση που επεφύλαξε στους «Πέρσες». Οι «Βάκχες» είναι η επόμενη δουλειά του που θα δούμε στη Στέγη, καθώς φαίνεται πως το εκστατικό κείμενο του Ευριπίδη ταιριάζει ιδιαίτερα στο σκηνοθετικό του κώδικα. Στο Από Μηχανής θα (ξανα)δούμε φέτος τον «Αίαντα» του Σοφοκλή με την ιδιαίτερη ματιά του Χρήστου Σουγάρη, αλλά και το «Βάτραχοι project» που θα σκηνοθετήσει ο Νίκος Χατζόπουλος, αναπροσαρμόζοντας την κωμωδία του Αριστοφάνη για τέσσερις ηθοποιούς.

αθηνόραμα | ΘΕΑΤΡΟ 21

«Áíêüñ» îáíÜ áðü ôïí Ôåñæüðïõëï Ένας από τους λίγους δασκάλους του θεάτρου, εμπνευστής μιας υποκριτικής μεθόδου που διδάσκεται παγκοσμίως και με σκηνοθεσίες σε Ανατολή και Δύση, ο Θόδωρος Τερζόπουλος δεν χρειάζεται συστάσεις. Φέτος στο θέατρό του, το Άττις, επαναλαμβάνεται το «Ανκόρ», η παράστασή του για τη σύγκρουση ως μυθική αρχή της δημιουργίας των πάντων, που σφραγίστηκε από την ερμηνεία της Σοφίας Χιλλ και του Αντώνη Μυριαγκού. Στον απέναντι Νέο Χώρο, πάλι, ο Σάββας Στρούμπος καταπιάνεται με τα έργα «Τρωάς» του Δ. Δημητριάδη, «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Σ. Μπέκετ και «Kafka Fragments» του μουσικοσυνθέτη Gyοrgy Kurtag πάνω σε κείμενα του Κάφκα.

«Ôï Þîåñåò ðùò ôï öùò áðü ôï öåããÜñé öôÜíåé óôç Ãç óå Ýíá äåõôåñüëåðôï, åíþ áðü ôïí ¹ëéï óå ïêôþ ëåðôÜ; Êáôáëáâáßíåéò ëïéðüí ãéáôß åßìáóôå ðéï åðéññåðåßò óôá äñÜìáôá;» «ÃñáíÜäá»

ΘΕΑΤΡΟ | αθηνόραµα

×ñéóôïýãåííá ìå «Êáñõïèñáýóôç» óôï ÌÝãáñï

Ôï ìðáëåôéêü óõãêñüôçìá åÌüò áðü ôïõò ìåãáëýôåñïõò åÌ æùÞ ÷ïñïãñÜöïõò ôçò Ñùóßáò, ôïõ Ãéïýñé Ãêñéãêáñüâéôò, ôï üÌïìá ôïõ ïðïßïõ Ý÷åé óõÌäåèåß ìå ôá äéáóçìüôåñá ìðáëÝôá ôçò ÷þñáò ôïõ, åðéóôñÝöåé óôçÌ ÁèÞÌá êáé óôï ÌÝãáñï ÌïõóéêÞò áðü ôéò 20 Ýùò ôéò 30 Äåêåìâñßïõ, ãéá Ìá ìáò ðáñïõóéÜóåé ôïÌ «Êáñõïèñáýóôç», ôï áðüëõôï ÷ñéóôïõãåÌÌéÜôéêï ðáñáìýèé. Ãéá ôç ÷ïñïãñáößá êáé ôï ëéìðñÝôï, ï Ãêéãêáñüâéôò âáóßóôçêå óôçÌ ðñùôüôõðï êëáóéêü Ýñãï ôïõ Ôóáúêüöóêé ðáñáäßäïÌôáò ùóôüóï ìéá öñÝóêéá, åõöÜÌôáóôç åêäï÷Þ. Ìå ôç óõãêåêñéìÝÌç ðá-

ñÜóôáóç ï ÷ïñïãñÜöïò Ýäùóå ôï «ðáñþÌ» óôá åãêáßÌéá ôïõ áÌáêáéÌéóìÝÌïõ èåÜôñïõ Ìðáëóüé ôï 2012. Ç ëáìðñÞ êáñéÝñá ôïõ Ãêñéãêáñüâéôò îåêßÌçóå áðü ôá Ìðáëóüé. Ôï 1995 äçìéïýñãçóå ôç äéêÞ ôïõ ïìÜäá, ôï Yuri Grigorovich Ballet Theatre of Russia. ÅßÌáé ï êáëëéôÝ÷Ìçò ðïõ ôï üÌïìÜ ôïõ Ý÷åé ôáõôéóôåß áðüëõôá ìå ôç äéáôÞñçóç ôçò ÷ïñåõôéêÞò ðáñÜäïóçò ôçò Ñùóßáò, åÌþ ï ßäéïò êáé ïé óõÌåñãÜôåò ôïõ êáèïäçãïýÌ ôá ÌÝá ìðáëåôéêÜ áóôÝñéá êáé ðåñéïäåýïõÌ óå üëï ôïÌ êüóìï ìå ðáëéÝò êáé Ìåüôåñåò ÷ïñïãñáößåò ðïõ öÝñïõÌ ôçÌ õðïãñáöÞ ôïõ.

¸íá âáãüíé ãåìÜôï èáύìáôá Η Αμαξοστοιχία-Θέατρο Τρένο στο Ρουφ, με ικανό κι εμπνευσμένο μηχανοδηγό την Τατιάνα Λύγαρη, εκτελεί ανελλιπώς (από το 1997) τα καλλιτεχνικά της δρομολόγια. Όσον αφορά το θεατρικό κομμάτι, συνεχίζεται για δεύτερη χρονιά το «WoΡen of passion, woΡen of Greece», η επιτυχημένη αγγλόφωνη παράσταση που σκηνοθετεί η Τατιάνα Λύγαρη, ενώ από τα μέσα Νοεμβρίου ανεβαίνουν η διασκευή των «Ελεύθερων Πολιορκημένων» του Διονυσίου Σολωμού, σε σκηνοθεσία Γιώργου Στεφανακίδη, αλλά και το έργο του βραβευμένου συγγραφέα Φιτζέραλντ Κους «Το Τελευταίο Τρένο», υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Δημοσθένη Φίλιππα.

Âáóßëçò Πáπáâáóéëåßïõ: ï óêåπôüìåíïò åõãåíήò ôïõ èåÜôñïõ

«Όταν ακούς από θεατρίνο “δεν µου δόθηκαν ευκαιρίες”, να κουµπώνεσαι. Κανείς δεν χαρίζεται σε κανέναν», τον ακούσαμε να λέει στην καθηλωτική ερμηνεία του στο «Relax… Mynotis», που ξαναπαίχτηκε για λίγο φέτος στο Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» (Α΄ βραβείο αντρικού ρόλου στα Βραβεία Κοινού του «α» 2017). Όσο για τη συνέχεια, ο χειμαρρώδης ρήτορας αυτοσκηνοθετείται στο συγκλονιστικό γυναικείο μονόλογο του Γιάννη Ρίτσου «Ελένη» (από την ποιητική συλλογή «Τέταρτη διάσταση»), ο οποίος ανεβαίνει επίσης στο θέατρο της οδού Φρυνίχου από τις 18/11.

ΘΕΑΤΡΟ | αθηνόραμα

Áπü ôç ìåãÜëç ïèüíç óôç óêçíή Áõôή ç ôÜóç äåΜ πáëéώΜåé πïôέ. Πïëëέò åßΜáé êáé öέôïò ïé πáñáóôÜóåéò πïõ åìπΜέïΜôáé ή äéáóêåõÜæïõΜ êéΜçìáôïãñáöéêέò ôáéΜßåò. Åπéëέîáìå πέΜôå áπü áõôέò ãéá Μá êÜΜïõΜ ïé èåáôñüöéëïé êáé ïé óéΜåößë ôéò óõãêñßóåéò ôïõò. ÓôçΜ ïìώΜõìç äñáìáôéêή ôáéΜßá ôùΜ ÉóπáΜώΜ Χïóέ Êáìπέèá êáé ÊñéóôéÜΜ ÊüΜôé, πïõ âãήêå óôéò áßèïõóåò ôï 2016, âáóßæåôáé ç πáñÜóôáóç ôïõ Áπïèήêç «7 ÷ñüΜéá». Ï Ïäõóóέáò Πáπáóπçëéüπïõëïò óêçΜïèåôåß έΜá πïëύ äõΜáôü êáóô áπïôåëïύìåΜï áπü

ôïõò ÁëέîáΜäñï Ëïãïèέôç, ÊùΜóôáΜôßΜï Áóπéώôç, Ïñöέá Áõãïõóôßäç, ÁëåîÜΜäñá ÁúäßΜç êáé Ãéώñãï Χñéóôïäïύëïõ. Ìéá áπü ôéò πëέïΜ åìâëçìáôéêέò ôáéΜßåò ôïõ ºΜãêìáñ ÌπέñãêìáΜ, ôç «χèéΜïπùñéΜή ÓïΜÜôá», èá óêçΜïèåôήóåé ï Άñçò ÔñïõπÜêçò óôï Èέáôñï Ïäïύ ÊåöáëëçΜßáò (ç πñåìéέñá πñïãñáììáôßæåôáé ãéá ôá ôέëç ÉáΜïõáñßïõ). ÔçΜ ÜΜïéîç èá äïύìå áêüìç ìßá ôáéΜßá ôïõ Óïõçäïύ auter, ôï «ÌåôÜ ôçΜ Πñüâá», Μá áΜåâáßΜåé óôç óêçΜή ôïõ ÈåÜôñïõ ôçò Ïäïύ ÊõêëÜ-

äùΜ áπü ôïΜ Πåñéêëή ÌïõóôÜêç, ìå ôïΜ ßäéï êáé ôéò Ìáñßá Íáõπëéώôïõ, ΠçΜåëüπç Ôóéëßêá. Íùñßôåñá, óôéò 18 Íïåìâñßïõ óôïΜ ßäéï ÷ώñï, ç ËέΜá Πáπáëçãïύñá (öùôü) èá åñìçΜåύóåé õπü ôéò óêçΜïèåôéêέò ïäçãßåò ôïõ Ãéώñãïõ ÓêåõÜ ôçΜ êåΜôñéêή çñùßäá óôï «ÃÜìï ôçò Ìáñßá ÌπñÜïõΜ» ôïõ Ñ. Â. χáóìπßΜôåñ. Óôï ÁããέëùΜ Âήìá, ôέëïò, πáßæåôáé ήäç ôï äéÜóçìï èñßëåñ-êùìùäßá «χïΜéêή Πáãßäá» ôïõ âéñôïõüæïõ ÓßΜôΜåú Ëéïύìåô óå óêçΜïèåóßá ôïõ ÃéÜΜΜç ËáóπéÜ.

«ÇÑÙÅÓ»

Ï ÌéëéâΈãΒâéôò óêçíïèΒôΒß χέñôç, ΠéáôÜ êáé Ìé÷áçëßäç ÌåôÜ ôï «ÃåöύñΘ ôïõ ÄñßΜïõ», πïõ áπïëáύóáìå ôïΜ ÉïύΜΘï óôï χåóôΘâÜë ÁèçΜώΜ, ï Óέñâïò óêçΜïèέôçò ÍΘêßôá ÌΘëΘâüãåâΘôò åπΘóôñέöåΘ ôï ÷åΘìώΜá óôçΜ ÁèήΜá êáΘ óôï Íέï Èέáôñï «ÊáôåñßΜá ÂáóΘëÜêïõ» ãΘá Μá áΜåâÜóåΘ ãΘá πñώôç öïñÜ óôç ÷ώñá ìáò ôï έñãï «Ήñùåò» ôïõ âñáâåõìέΜïõ èåáôñΘêïύ óõããñáöέá ÆåñÜñΜô ÓΘìπëåñÜ ìå ìΘá äõΜáôή ôñΘÜäá πñùôáãùΜΘóôώΜ. Ï ÌΘëΘâüãåâΘôò, ï ïπïßïò έ÷åΘ áöήóåΘ ôï äΘêü ôïõ èåáôñΘêü óôßãìá óôçΜ ÁèήΜá áΜåâÜæïΜôáò Ôóέ÷ïö êáΘ ÍôïóôïãΘέöóêΘ óôï Èέáôñï ôïõ Íüôïõ êáΘ «ÄïΜ ÆïõÜΜ» óôï ÅèΜΘêü Èέáôñï áëëÜ êáΘ ôç öΘëüäïîç õπåñ-

πáñáãùãή «χõãή» ôïõ ÌΘ÷áήë ÌπïõëãêÜêïö óôç óêçΜή ôïõ ÊÈÂÅ, óôç ÌïΜή ËáæáñΘóôώΜ óôç ÈåóóáëïΜßêç, έ÷åΘ πÜΜôá êÜôΘ åΜäΘáöέñïΜ Μá êáôáèέóåΘ åπß óêçΜήò. ÁõôήΜ ôç öïñÜ ôï áπïôέëåóìá áΜáìέΜåôáΘ åêñçêôΘêü, êáèώò èá óêçΜïèåôήóåΘ ìΘá êùìùäßá πïõ ãñÜöôçêå ôï 2003 êΘ έêáΜå πñåìΘέñá óôï Th��tre Montparnasse, κερδίζοντας ôέóóåñΘò õπïøçöΘüôçôåò ãΘá ôï Âñáβείο Moli�re, συμπεριλαμβανομένης áõôήò ôïõ êáëύôåñïõ óõããñáöέá. ÓύìöùΜá ìå ôçΜ õπüèåóç, ôñåΘò âåôåñÜΜïΘ óôñáôΘùôΘêïß æïõΜ έãêëåΘóôïΘ óå έΜá Μïóïêïìåßï, üπïõ áΜáπïëïύΜ ôΘò πáëΘέò ôïõò äüîåò.

Áõôü πïõ ôïõò ôñïöïäïôåß åßΜáΘ ôï üΜåΘñï πùò ìΘá ìέñá èá êáôáöέñïõΜ Μá îáΜáâñåèïύΜ óôïΜ έîù êüóìï. ÊáôáóôñώΜïõΜ öΘëüäïîá êáΘ áΜέöΘêôá ó÷έäΘá ãΘá ôçΜ áπï÷ώñçóή ôïõò, äΘáóêåäÜæïΜôáò έôóΘ ìå ôç öáΜôáóßá ôïõò ôçΜ áΜçìπïñΘÜ ôïõò Μá êΘΜçèïύΜ έóôù êΘ έΜá ìέôñï. Ï èßáóïò áπïôåëåßôáΘ áπü ôñåΘò åîáΘñåôΘêïύò çèïπïΘïύò, ôïΜ ÃΘÜΜΜç χέñôç, ôïΜ Äçìήôñç ΠΘáôÜ êáΘ ôïΜ Éåñïêëή ÌΘ÷áçëßäç. Ôç ìåôÜöñáóç õπïãñÜöåΘ ç ÌáñΘÜΜΜá Ôüëç. ΝΕΟ ΘΕΑΤΡΟ «ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΒΑΣΙΛΑΚΟΥ» Προφήτη Δανιήλ 3-5 και Πλαταιών, Κεραμεικός, 2110132002-5, 2121042777

¸íáò «ÖÜñïò» óôï Áèçíώí Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης παρουσιάζει για πρώτη φορά στην Ελλάδα το έργο του Ιρλανδού συγγραφέα Κόνορ ΜακΦέρσον «Ο Φάρος», το οποίο πρωτοπαίχτηκε το 2006 στο Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας, το 2007 στο Μπρόντγουεϊ –και τις δύο φορές σε σκηνοθεσία του ίδιου του συγγραφέα– και έκτοτε ανεβαίνει διεθνώς σημειώνοντας πολύ μεγάλη καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία. Ο Μαρκουλάκης, όπως συνηθίζει τα τελευταία χρόνια, εκτός από τη σκηνοθεσία κρατά και έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους πλαισιωμένος από έναν δυνατό ανδρικό θίασο. Μαζί με τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο, τον Νίκο Ψαρρά, τον Προμηθέα Αλειφερόπουλο και τον Αιμίλιο Χειλάκη χτίζουν μια χρυσή υποκριτική πεντάδα που δίνει ρέστα στη σκηνή σ’ ένα έργο αρκετά πρωτότυπο για τα ελληνικά δεδομένα που ισορροπεί μεταξύ θρίλερ και μαύρης κωμωδίας. Όλα διαδραματίζονται σ’ έναν παραθαλάσσιο οικισμό βόρεια του Δουβλίνου, όπου δύο αδέλφια, ο ένας εκ των δυο τυφλός, υποδέχονται τους φίλους τους την παραμονή των Χριστουγέννων και περνούν τη νύχτα πίνοντας υπερβολικές ποσότητες αλκοόλ και παίζοντας χαρτιά. Ένας μυστηριώδης επισκέπτης, όμως, θα μετατρέψει την παρτίδα πόκερ σε ένα παιχνίδι διάσωσης της ψυχής τους.

13 14 15 16

ATTENTION! Ïé πñùôáãùíßóôñéåò ôïõ áύñéï Ìå åêπëçêôΘêή ôå÷ΜΘêή, áìåóüôçôá, åύèñáõóôï öΘæßê êáΘ åóùôåñΘêή äõΜáìΘêή πïõ äåΜ πåñΜÜ áπáñáôήñçôç, ç Êßôôõ Πáúôáæüãëïõ [16] åΜôõπùóßáóå πέñõóΘ ìå ôçΜ åñìçΜåßá ôçò óôç «Äßêç.Ê» êáΘ óôç «Ìύôç» (êáΘ ôá äύï óõΜå÷ßæïΜôáΘ óôï èέáôñï Πüñôá), åΜώ ôï êáëïêáßñΘ åΜèïõóßáóå óôçΜ Åπßäáõñï ùò Άëêçóôç. χέôïò åπΘëέ÷ôçêå Μá áΜôΘêáôáóôήóåΘ ôç ÌáñßΜá ÁóëÜΜïãëïõ óôïΜ «Áύãïõóôï» óôï Èέáôñï ΧïñΜ. ÁπüöïΘôç ôçò Ó÷ïëήò ôïõ ÅèΜΘêïύ êáΘ ôçò ÍïìΘêήò êáΘ õπïøήöΘá ãΘá Âñáâåßï «ÌåëßΜá Ìåñêïύñç», ç Êßôôõ Πáúôáæüãëïõ ìïΘÜæåΘ ãåΜΜçìέΜç ãΘá ìåãÜëïõò ñüëïõò. ÔçΜ Åύá Ïéêïíüìïõ-ÂáìâáêÜ [13] ôçΜ έ÷ïõìå äåΘ ùò çèï-

ΘΕΑΤΡΟ | αθηνόραμα

πïΘü óôï «Ìáύñï ΧΘüΜΘ» áëëÜ êáΘ ùò âïçèü óêçΜïèέôç óå πïëëέò πáñáóôÜóåΘò. Ôï êáëïêáßñΘ óõΜåñãÜóôçêå ãΘá äåύôåñç öïñÜ ìå ôç Ëßëï ÌπÜïõñ óôï «ÊïñßôóΘ πïõ πέöôåΘ, πέöôåΘ, πέöôåΘ» êáΘ åΜôõπùóßáóå ìå ôç óêçΜΘêή ôçò πáñïõóßá. ÁπüöïΘôç ôçò Ó÷ïëήò ôïõ ÈåÜôñïõ Ôέ÷Μçò, üôáΜ äåΜ áΜáññΘ÷ÜôáΘ óå πáΜΘÜ, óõΜå÷ßæåΘ ôï äΘäáêôïñΘêü ôçò óôç ÍïìΘêή. χέôïò ôï ÷åΘìώΜá óõììåôέ÷åΘ óôç «ÌήäåΘá» ôïõ Ä. ÃåùñãáëÜ, πïõ πáñïõóΘÜóôçêå óôï ÂáóΘëΘêü Èέáôñï ôçò ΧÜãçò êáΘ áΜåâáßΜåΘ óôï ÁëêìήΜç. Ôï êïñßôóΘ ôùΜ 4fontral îå÷ώñΘóå áπü ôΘò πñώôåò πáñáóôÜóåΘò ôçò ïìÜäáò. Ôá ôåëåõôáßá ÷ñüΜΘá Åõáããåëßá ÊáñáêáôóÜíç [14] áêïëïõèåß êáΘ áõôüΜïìç πïñåßá ìå óπïõäáßïõò

óêçΜïèέôåò, üπùò ï ÌΘ÷áήë ÌáñìáñΘΜüò êáΘ ï Íßêïò ÊáñáèÜΜïò. ÓÜñùóå ùò ÊëåïΜßêç óôçΜ åπΘäáύñΘá «ËõóΘóôñÜôç» êáΘ åΜôõπùóΘÜæåΘ óôçΜ «Ïπåñέôá» ôïõ ÅèΜΘêïύ óôï Rex. Ç õπέñï÷ç öùΜή ôçò óõãêΘΜåß êΘ áõôü åßΜáΘ ìüΜï έΜá áπü ôá äõΜáôÜ ôçò áôïύ. ÔΘìήèçêå ìå ôï âñáâåßï Åë. ÓáπïõΜôæή 2017. Ç Óßóóõ ÔïõìÜóç [15], áπüöïΘôç ôïõ Ùäåßïõ ÁèçΜώΜ, έãΘΜå áñ÷ΘêÜ ãΜùóôή áπü ôçΜ ôáΘΜßá ôïõ ÁëέîáΜäñïõ ÁâñáΜÜ «Miss Violence». Óôï èέáôñï ôçΜ îå÷ùñßóáìå óôïΜ «ÌáôùìέΜï ÃÜìï» ôçò ïìÜäáò Áßïëïò. ΠέñõóΘ ήôáΜ ç emo έöçâç óôïΜ «Áύãïõóôï». χέôïò èá ôç äïύìå óôï èέáôñï Πïñåßá óôçΜ «ÁãñΘüπáπΘá» êáΘ óôï «Åõ÷áñΘóôçìέΜï» êáΘ ôá äύï óå óêçΜïèåóßá Äçìήôñç ÔÜñëïïõ.

Éôáëéêü åóôéáôüñéï óå «Íice ’n’ Åasy» öéëïóïößá Καινούργιο ιταλικό εστιατόριο με το όνομα «Franky» ετοιμάζουν στο Κολωνάκι τα healthy-bio-alternative «Nice ’n’ Εasy», που θα μεταφράζει την cucina Italiana στη «Nice ’n’ Εasy» φιλοσοφία. Ψυχή της κουζίνας ο σεφ Χρήστος Αθανασιάδης (μαζί με τον συνεταίρο του Δημήτρη Χριστοφορίδη τρέχουν τα «Nice ’n’ Easy» σε Κολωνάκι, Κηφισιά και Μύκονο) και βασικά στοιχεία του μενού η χειροποίητη pasta fresca, που θα ετοιμάζεται ενώπιόν μας, η πίτσα από τον ξυλόφουρνο και τα εποχικά υλικά – κάστανα, μανιτάρια, κόκκινη κολοκύθα, κυνήγι, ενώ θα παίζει πολύ και το βουβάλι από δική τους φάρμα στην Κερκίνη.

Ακόμη, θα υπάρχουν επιλογές gluten και lactose free, πιάτα χορτοφαγικά και vegan, με λίγες θερμίδες και βιολογικές πρώτες ύλες, όλα με ιταλική σφραγίδα και όλα θερμιδομετρημένα. Είδηση για το χώρο των μυημένων στην gourmet & healthy τάση είναι η φάρμα που ετοιμάζουν στην Ανατολική Αττική, ακολουθώντας τη διεθνή τάση «farm to table». Κατά τα λοιπά, συνεχίζονται τα food events στο loft του μαγαζιού της Κηφισιάς, ενώ στο πρώτο και ιδιαίτερα αγαπημένο «Nice ’n’ Easy» του Κολωνακίου η ατμόσφαιρα παλιού Χόλιγουντ και οι jazz μουσικές φτιάχνουν το κατάλληλο σκηνικό για μια συνάντηση πριν ή μετά την απόλαυση μιας παράστασης στο θεατρικό κέντρο της πόλης.

«ÅÎÕÐÕÁ, ÌÉÊÑÁ ØÅÌÁÔÁ»

Ç ÊÜôéá ÄáíäïõëÜêç äõíáìéêÞ óýæõãïò êáé ìáìÜ

Êáôáéãéóôéêüò ÷ïñüò óôç ÓôÝãç

Ï ¢êñáì ÊáÌ áãáðÜåé ôïõò ¸ëëçÌåò êáé ïé ¸ëëçÌåò áãáðÜìå ôïÌ ¢êñáì ÊáÌ. Ïðüôå äåÌ åßÌáé ôõ÷áßï ðïõ ï ÂñåôáÌüò äéÜóçìïò ÷ïñåõôÞò îåêéÌÜåé áðü ôçÌ ÁèÞÌá êáé ôç ÓôÝãç ôïõ Éäñýìáôïò ÙÌÜóç ôçÌ ðáãêüóìéá ðåñéïäåßá ôïõ ìå ÝÌá Ýñãï ìå ôïÌ åëëçÌéêüôáôï ôßôëï «Xenos» (21-27/2, öùôü). ÁõèåÌôéêüò, åõñçìáôéêüò, ìå óôéë ðïõ áÌáìåéãÌýåé ôï éÌäéêü êáôÜê ìå ôï óýã÷ñïÌï ÷ïñü, åÌôõðùóéÜæåé ìå ôç ÷ïñåõôéêÞ ôïõ ãëþóóá. Óôï óôáõñïäñüìé äýï ðïëéôéóìþÌ, ôïõ ÌðáÌãêëáÌôÝò êáé ôçò Åõñþðçò, äéáìïñöþÌåé ÝÌá éäéüìïñöï ðñïóùðéêü ëåîéëüãéï ðïõ ôïõò ðáÌôñåýåé. Óôç óõÌÝ÷åéá ç ÓôÝãç èá öéëïîåÌÞóåé Üëëç ìßá ìåãÜëç ðñïóùðéêüôçôá ôçò ðáãêüóìéáò óêçÌÞò ôïõ ÷ïñïý, ôïÌ éäñõôÞ ôùÌ Les Ballets C de la B ÁëÝÌ ÐëáôÝë, ï ïðïßïò Ýñ÷åôáé ìáæß ìå ôïÌ ÷áìðñßôóéï Êáóüë êáé ìå ôç óõÌïäåßá 14ìåëïýò óõÌüëïõ ìïõóéêþÌ áðü ôçÌ Åõñþðç êáé ôçÌ ÁöñéêÞ ãéá Ìá ìáò ðáñïõóéÜóåé ôï óüïõ «Requiem pour L.» (12-15/4). ¼óï ãéá ôïÌ åëëçÌéêü óýã÷ñïÌï ÷ïñü, åêðñïóùðåßôáé óôç ÓôÝãç áðü ôçÌ ÉùÜÌÌá Ðïñôüëïõ, ðïõ ìå ôï «Risk» åóôéÜæåé óôçÌ ðñïóùðéêÞ åõôõ÷ßá (15-18/1), ôïÌ ×ñÞóôï Ðáðáäüðïõëï, ðïõ ìå ôï «Éüí» äéåñåõÌÜ ôç ìõóôéêÞ ó÷Ýóç ðïõ êÜÌåé ôïõò áÌèñþðïõò ìéáò ïìÜäáò Ìá åðéêïéÌùÌïýÌ (1-4/2), ôçÌ ÊáôåñßÌá Ðáðáãåùñãßïõ (aka Kat Valastur, êáèþò êÜÌåé êáñéÝñá óôç ÃåñìáÌßá ôá ôåëåõôáßá ÷ñüÌéá), ðïõ ìå ôï «Rasp your soul» åðé÷åéñåß Ìá êáôáëÜâåé ðþò áñèñþÌåé «ëüãï» ôï óþìá (9-11/3) êáé ôçÌ ÔæÝÌç Áñãõñßïõ, ðïõ ðáñïõóéÜæåé óôï «Áíþíõìï» åßäç ÷ïñïý ðïõ âáóßæïÌôáé óôçÌ áÌèñþðéÌç åðáöÞ (24-27/5).

ΘΕΑΤΡΟ | αθηνόραµα

ÈÈáóáñ÷ßíá êáÈ ðñùôáãùíßóôñÈá ðïõ äÈáôçñåß ôç ëÜìøç êáÈ ôç öÈíÝôóá ôçò êáÈ äåí öïâÜôáÈ íá äïêÈìáóôåß óå ñüëïõò áëëÜ êáÈ óõíåñãáóßåò, ç ÊÜôÈá ÄáíäïõëÜêç öñïíôßæåÈ ðÜíôá ôï ñåðåñôüñÈï ôïõ èåÜôñïõ ôçò íá óõíäõÜæåÈ ôçí ðïÈüôçôá êáÈ ôçí ðïëõóõëëåêôÈêüôçôá, ìåôáðçäþíôáò ìå Üíåóç áðü ôï äñÜìá óôçí êùìùäßá. «¸îõðíá, ìÈêñÜ øÝìáôá» áðïöÜóÈóå íá ìáò ðåÈ áõôüí ôï ÷åÈìþíá êáÈ áíÝèåóå óôïí ÐÝôñï ÷ÈëÈððßäç êáÈ ôïí ãÈï ôïõ ÄçìÞôñç íá êÜíïõí ôç ìåôÜöñáóç ôïõ Ýñãïõ ôïõ Ôæï íôÈ ÐÈÝôñï. Ï ÐÝôñïò ÷ÈëÈððßäçò áíáëáìâÜíåÈ åðßóçò ôç óêçíïèåóßá óå áõôÞí ôç óýã÷ñïíç ïÈêïãåíåÈáêÞ êùìùäßá. Óôïõò ñüëïõò ìÈáò ðïëý äõíáìÈêÞò ìáìÜò êÈ åíüò ãëõêýôáôïõ ðáôÝñá, ç ÊÜôÈá ÄáíäïõëÜêç êáÈ ï ÃÈþñãïò ÐáñôóáëÜêçò áíáêáëýðôïõí üôÈ ï ó÷åôÈêÜ íÈüðáíôñïò ãÈïò ôïõò êáÈ ðñüóöáôá ìðáìðÜò (ÁëìðÝñôï ÷ÜÈò) Ý÷åÈ åñùôåõôåß ôçí ðñïóùðÈêÞ ôïõ ãõìíÜóôñÈá êáÈ åßíáÈ áðïöáóÈóìÝíïò íá ôÈíÜîåÈ ôï ãÜìï ôïõ óôïí áÝñá. ÏÈ ãïíåßò áíáëáìâÜíïõí äñÜóç êáÈ êáëïýí ôoí ãÈï ôïõò êáÈ ôç óýæõãü ôïõ (ÄáíÜç ÓêÈÜäç) óôï óðßôÈ ãÈá äåßðíï. Óôç óõíÜíôçóÞ ôïõò üëá áíáôñÝðïíôáÈ êáÈ êáíåßò äåí ìðïñåß íá öáíôáóôåß ôÈ èá áêïëïõèÞóåÈ. ÏÈ èõóßåò ðïõ ãßíïíôáÈ óôï üíïìá ôçò áãÜðçò åßíáÈ áõôÝò ðïõ áíïßãïõí ôï äñüìï ðñïò ôçí åõôõ÷ßá. Áõôü åßíáÈ ôï ìÞíõìá ôçò ðáñÜóôáóçò, ðïõ äåí ðåñÈïñßæåôáÈ óå Ýíá ðïëý÷ñùìï ðåñÈôýëÈãìá Üíåõ ðåñÈå÷ïìÝíïõ. Ôï âÜèïò, ç äýíáìç ôùí ó÷Ýóåùí êáÈ ç áîßá ôçò óõíï÷Þò óå ìÈá ïÈêïãÝíåÈá áðïêôïýí íüçìá Ýóôù êáÈ ìÝóá áðü... ìÈêñÜ Þ Ýîõðíá øÝìáôá. Ôá óêçíÈêÜ öÈëïôÝ÷íçóå ï ÃÈþñãïò ÃáâáëÜò, ôá êïóôïýìÈá ç ÐáíáãÈþôá Êïêêïñïý, ôïõò öùôÈóìïýò ï ËåõôÝñçò Ðáõëüðïõëïò, åíþ ç ìïõóÈêÞ åðÈìÝëåÈá åßíáÈ ôïõ ÉÜêùâïõ Äñüóïõ. «ΚΑΤΙΑ ΔΑΝΔΟΥΛΑΚΗ» Αγ. Μελετίου 61Α, Κυψέλη, 2108640414

Ôï «Ìéêñü ìïõ ðüíé» êáé ôï ìðïýëéíãê Ένα έργο για τον «σκληρό» κόσμο του σχολείου είναι το «Μικρό Πόνι» του Πάκο Μπεθέρα που ανεβαίνει στον Κάτω Χώρο του Θεάτρου του Νέου Κόσμου σε σκηνοθεσία Σοφίας Καραγιάννη. Ο συγγραφέας εμπνέεται από αληθινά περιστατικά για να αναδείξει, μέσα από μια απλή ιστορία ενός παιδιού που αρνείται να αποχωριστεί τη σάκα του με το μικρό πόνι, το φαινόμενο του μπούλινγκ. Πάνω απ’ όλα, όμως, φωτίζει το ρόλο των γονιών και των δασκάλων. Ένα έργο που «καίει» στις μέρες μας.

Äéðëüò ÌáóôïñÜêçò óôï ÔÝ÷íçò Πέρυσι μας χάρισε μία από τις πιο τρυφερές παραστάσεις της σεζόν, όταν σκηνοθέτησε στο Θέατρο Τέχνης το σπονδυλωτό έργο του Ζοέλ Πομερά «Η επανένωση της Βόρειας με τη Νότια Κορέα». (2ο βραβείο παράστασης και 2ο βραβείο σκηνοθεσίας στα Θεατρικά Βραβεία Κοινού 2017). Φέτος (επι)μένει στην ίδια στέγη και, εκτός από την αναθεωρημένη επανάληψη της περσινής παράστασης (από τα μέσα Νοεμβρίου), ετοιμάζει για την άνοιξη και το σημαντικό έργο του Αυστριακού Έντεν φον Χόρβατ «Ιστορίες από το δάσος της Βιέννης». Μια ερωτική ιστορία στη Βιένη του 1931 που καταλήγει άδοξα, λίγο πριν από την επικράτηση του ναζισμού, αποτελεί τον πυρήνα του έργου και συνοδεύεται από τη χαρακτηριστική επισήμανση του συγγραφέα: «Τίποτα δεν μας δίνει τόσο την αίσθηση του απείρου όσο η βλακεία». Επικεφαλής του θιάσου θα βρεθεί η μεγάλη κυρία του θεάτρου Μάγια Λυμπεροπούλου, η οποία επιστρέφει στο Θέατρο Τέχνης έπειτα από απουσία ετών.

ΘΕΑΤΡΟ | αθηνόραµα

Ðáé÷íßäéá ìå «ÉäéùôéêÝò æùÝò»

Ï ÌÈ÷Üëçò ÏÈêïÌüìïõ åßÌáÈ ï ÁìÜÌôá óôÈò «ÉäÈùôÈêÝò æùÝò» ôïõ Íüåë ÊÜïõáñÌô, êáÈ ëÝìå «ï», äÈüôÈ óôçÌ ðáñÜóôáóç ðïõ äÈáóêåýáóå êáÈ óêçÌïèÝôçóå ï ÁëÝîçò Ñßãëçò, óôï ÈÝáôñï ÃêëüñÈá, êÜèå ñüëïò ðáßæåôáÈ åÌáëëÜî êáÈ áðü ÜÌôñá êáÈ áðü ãõÌáßêá: ð.÷. ï ÏÈêïÌüìïõ åßÌáÈ ç áñóåÌÈêÞ ðëåõñÜ ôçò çñùßäáò ðïõ åñìçÌåýåÈ êáÈ ç ÆÝôá ÌáêñõðïýëÈá. ÓôçÌ ðñþôç ðñÜîç, ìÜëÈóôá, åÌáëëÜóóïÌôáÈ óôï ñüëï ôÝóóåñÈò öïñÝò óå åÌÜìÈóÈ ëåðôü! Ï Áðïóôüëçò ÔüôóÈêáò, ç ¸öç Ãïýóç, ç ÃåùñãÈÜÌÌá ÍôáëÜñá, ç Áìáëßá ÁñóÝÌç, ï ÃÈþñãïò Ðáðáðáýëïõ

êáÈ ï ÐáÌáãÈþôçò Óïýëçò óõìðëçñþÌïõÌ ôï êáóô ôçò êùìùäßáò ôïõ 1930 ðïõ îåêÈÌÜåÈ ìå ÝÌá äÈáæýãÈï. Ï ¸ëÈïô êáÈ ç ÁìÜÌôá ÷ùñßæïõÌ åðåÈäÞ äåÌ áÌôÝ÷ïõÌ ðëÝïÌ ï ÝÌáò ôïÌ ÜëëïÌ. Ç ìïßñá üìùò ôïõò öÝñÌåÈ îáÌÜ áÌôÈìÝôùðïõò ôç Ìý÷ôá ôïõ äåýôåñïõ ãÜìïõ ôïõò óå äÈðëáÌÜ äùìÜôÈá åÌüò îåÌïäï÷åßïõ óôç ãáëëÈêÞ ÑÈâÈÝñá. ÁîÈïëÜôñåõôá êáêïìáèçìÝÌïÈ êáÈ ðÌåõìáôþäåÈò, ïÈ Þñùåò ôïõ ÂñåôáÌïý óõããñáöÝá êÈÌïýÌôáÈ áðü ôï ÈäÈùôÈêü óôï äçìüóÈï êáÈ áÌôÈóôñüöùò, êáôáäåÈêÌýïÌôáò ôçÌ áÌèñþðÈÌç óêëçñüôçôá áëëÜ êáÈ åõáÈóèçóßá.

«Äáéìïíéóìέíïé»

ΘΕΑΤΡΟ | αθηνόραμα

ÓÔÅÃÇ ÉÄÑÕÌÁÔÏÓ ÙΥÁÓÇ

Èέáôñï áíήóõ÷ï, äéåõñåõíçôéêü, åëëçíéêü êáé πáãêüóìéï Óôáèåñü óçìåßï áíáöïñÜò ôçò πñùôïπïñßáò óôç èåáôñéêή Áèήíá, ç Óôέãç óõóπåéñώíåé ìåñéêïύò áπü ôïõò πéï πïëõóõæçôçìέíïõò åêπñïóώπïõò ôçò óύã÷ñïíçò èåáôñéêήò ãåíéÜò êáé ìáò êñáôÜåé óå all year round öåóôéâáëéêή äéÜèåóç ìå ìåôáêëήóåéò îέíùí äçìéïõñãώí êáé óõìπáñáãùãέò ìå ôéò ïπïßåò ôáîéäåύåé óôï åîùôåñéêü. Áπü ôç äáéìïíéóìέíç Ñùóßá ôïõ Êïíóôáíôßí Ìπïãêïìüëïö óôçí éππïôéêή Áíáôïëή ôïõ ÏõÜåë Óüêé. Áπü ôïõò «Πáñáèåñéóôέò» ôçò Ìáñßáò ÌáãêáíÜñç óôçí «Πåíèåóßëåéá» ôïõ Πáíôåëή ÄåíôÜêç. Áπü ôïí πëáíήôç Êéôóïπïύëïõ óôï ñïê óύìπáí ôïõ Άñç ÌπéíéÜñç. Êáé áπü ôçí πïëõáíáìåíüìåíç óύìπñáîç ôïõ Äçìήôñç ÊáñáíôæÜ ìå ôïí Åõèύìç χéëßππïõ óôï êáéíïôüìï Onassis Youth Festival. Ç Óôέãç áíïßãåé êáé áõôήí ôç ÷ñïíéÜ íέïõò äñüìïõò ãéá ôïõò áíήóõ÷ïõò èåáôñüöéëïõò.

äç äύï óπïõäáßïΘ åπΘóêέπôåò, ï Æïέë ΠïìåñÜ êáΘ ï Ñïìπέñ ËåπÜæ, óçìáôïäüôçóáΜ ôç äõΜáìΘêή έΜáñîç ôçò óåæüΜ, πïõ èá óõΜå÷Θóôåß ìå ôçΜ πïëõáΜáìåΜüìåΜç πáãêüóìΘá πñåìΘέñá ôùΜ «Äáéìïíéóìέíùí». Ï áΘñåôΘêüò ôïõ ñùóΘêïύ èåÜôñïõ ÊïΜóôáΜôßΜ Ìπïãêïìüëïö έñ÷åôáΘ ãΘá Μá óêçΜïèåôήóåΘ ¸ëëçΜåò çèïπïΘïύò (ôïõò Άñç Ìπáëή, ÁΜôώΜç ÌõñΘáãêü,

¸ëåΜá Ôïπáëßäïõ, ÁΘΜåßá ÔóáìÜôç, ÌΘëôΘÜäç χΘïñέΜôæç ê.Ü.) êáΘ ôï áñΘóôïύñãçìá ôïõ ÍôïóôïãΘέöóêΘ ãßΜåôáΘ ï êáìâÜò πÜΜù óôïΜ ïπïßï ç Ñùóßá ôïõ ôέëïõò ôïõ 19ïõ áΘώΜá èá óõΜäåèåß ìå ôçΜ åëëçΜΘêή πñáãìáôΘêüôçôá, óå ìΘá πáñÜóôáóç ïΘêïõìåΜΘêή (22/11-10/12). ΠÜΜôá áΜïΘ÷ôή óôçΜ ώóìùóç ôùΜ äΘáöïñåôΘêώΜ ëáώΜ êáΘ πïëΘôΘóìώΜ, ç Óôέãç öέñΜåΘ óôçΜ ÁèήΜá ôïΜ ÄåêέìâñΘï ôïΜ ÁΘãύπôΘï êáôáîΘùìέΜï åΘêáóôΘêü ÏõÜåë ÓüêΘ, ï ïπïßïò èá ìáò πáñïõóΘÜóåΘ «Ôï ôñáãïύäé ôïõ Roland» (28-30/12), üπïõ Άñáâåò ìïõóΘêïß êáΘ ôñáãïõäΘóôέò áöçãïύΜôáΘ óôçΜ ΘäΘùìáôΘêή ôïõò ãëώóóá ôï ìåóáΘùΜΘêü ãáëëΘêü έπïò, óå ìΘá áπüπåΘñá Μá áΜáôñέøïõΜ ôï óôåñåïôõπΘêü âëέììá ôçò Äύóçò πñïò ôçΜ ÁΜáôïëή. Åîßóïõ πïëëÜ õπïó÷üìåΜï üìùò åßΜáΘ êáΘ ôï åëëçΜΘêü πñüãñáììá, πïõ öέôïò åìπΜέåôáΘ áπü ôçΜ áñ÷áßá ôñáãùäßá êáΘ ôï êëáóΘêü ñåπåñôüñΘï êáΘ óôçñßæåôáΘ åîïëïêëήñïõ óå êáëëΘôέ÷Μåò ìå Θó÷õñή πñïóùπΘêή óöñáãßäá. ÄåΜ èá ìπïñïύóáìå, ãΘá πáñÜäåΘãìá, Μá öáΜôáóôïύìå ÜëëïΜ äçìΘïõñãü åêôüò ôçò ËέΜáò ÊΘôóïπïύëïõ Μá åπΘ÷åΘñåß ìΘá «áΜÜπïäç», êùìΘêή êáΘ óáôΘñΘêή áΜÜãΜùóç ôçò óïöüêëåΘáò «ÁΜôΘãüΜçò»

(«Áíôéãüíç - Lonely Planet», 14-30/12). Ìå Üëëï ύöïò, áëëÜ åîßóïõ πñïóùπΘêü, ï Άñçò ÌπΘΜΘÜñçò èá êáôáöύãåΘ óôïΜ ïΘêåßï ôïõ ìïõóΘêü êώäΘêá πñïêåΘìέΜïõ Μá áπïäώóåΘ ìå ñïê äõΜáìΘóìü ôçΜ Θåñή ìáΜßá êáΘ ôçΜ έêóôáóç ôùΜ åõñΘπßäåΘùΜ «Âáê÷ώí» (21/3-1/4), åΜώ ï ΠáΜôåëήò ÄåΜôÜêçò èá óôñáöåß óôï ñïìáΜôΘóìü ìå ôçΜ «Πåíèåóßëåéá» ôïõ ÊëÜΘóô, ãΘá Μá ìΘëήóåΘ ìå ïñìή êáΘ ëõñΘóìü ãΘá ôïΜ έñùôá êáΘ ôïΜ πüëåìï, ãΘá ôçΜ áέΜáç ìÜ÷ç ôùΜ äύï öύëùΜ (14-23/2). Óπïõäáßá áΜáìέΜåôáΘ ç óύìπñáîç ôïõ ïóêáñΘêïύ óåΜáñΘïãñÜöïõ Åõèύìç χΘëßππïõ êáΘ ôïõ ÜîΘïõ åêπñüóùπïõ ôçò Μέáò óêçΜïèåôΘêήò ãåΜΘÜò Äçìήôñç ÊáñáΜôæÜ êáèώò êáΘ ìΘáò πëåΘÜäáò êáôáîΘùìέΜùΜ åñìçΜåõôώΜ (Χñήóôïò Ëïύëçò, ÃΘÜΜΜçò ÊëßΜçò, ÁããåëΘêή ΠáπïύëΘá, ÅëßΜá Ñßæïõ, Åύç Óáïõëßäïõ, ÌΘ÷Üëçò ÓáñÜΜôçò, Ìáñßá ÓêïõëÜ ê.Ü.) óôï «Ñïìπ/Rob». Όëá îåêßΜçóáΜ áπü ìΘá êïõâέΜôá ôùΜ äύï äçìΘïõñãώΜ ãύñù áπü ôï έñãï-óïê ôïõ Êïëôέò «Ñïìπέñôï Ôóïύêï» ãΘá ôç æùή åΜüò êáôÜ óõññïήΜ äïëïöüΜïõ. Ôï έñãï ôïõ χΘëßππïõ ïäçãåß óå ìΘá πáñÜóôáóç-áΜïñèüäïîç ôåëåôή ãύñù áπü ôç âßá, ôá óôåñåüôõπá, ôçΜ ôáõôüôçôá, ôï ëïãΘêü êáΘ ôï πáñÜëïãï (17-28/1). ÅßΜáΘ ãΜùóôü πùò ôï åöçâΘêü èέáôñï έ÷åΘ ôï äΘêü ôïõ ìåãÜëï ìåñßäΘï óôç Óôέãç êáΘ ìέ÷ñΘ ôçΜ ÜΜïΘîç πïõ ïΘ πΘï áπáΘôçôΘêïß èåáôέò èá έ÷ïõΜ åäώ ôï äΘêü ôïõò öåóôΘâÜë Onassis Youth Festival (13-15/4), ç Ìáñßá ÌáãêáΜÜñç äΘáóêåõÜæåΘ ãΘν áõôïύò έΜá êëáóΘêü èåáôñΘêü έñãï, ôïõò «Πáñáèåñéóôέò» ôïõ Ìáîßì ÃêüñêΘ, πïõ ìΘëÜåΘ ãΘá ôçΜ åπßäñáóç ôùΜ êïΘΜùΜΘêώΜ áëëáãώΜ óôç æùή ôùΜ áΜèñώπùΜ (18/11-15/4). ÊáΘ äåΜ åßΜáΘ ìüΜï áõôÜ. Èá äïύìå áêüìç êáΘ sci-fi èέáôñï, áöïύ ï êΘΜçìáôïãñáöΘóôήò Άããåëïò χñáΜôæήò èá ìáò ôáîΘäέøåΘ óôçΜ åπï÷ή ôïõ âùâïύ êΘΜçìáôïãñÜöïõ ìå ìΘá ρmultimedia, êΘΜçìáôïãñáöΘêή êáΘ ìáæß ÷ïñïèåáôñΘêήρ πáñÜóôáóç ãΘá üëç ôçΜ ïΘêïãέΜåΘá («Ôï áπßèáíï ôáîßäé», 24/2), åΜώ ïΘ πáñáóôÜóåΘò óύã÷ñïΜçò ÷ïñåõôΘêήò έêöñáóçò áπü îέΜïõò êΘ ¸ëëçΜåò êáëëΘôέ÷Μåò èá ìáò öέñïõΜ πïëëέò öïñέò óôç Óõããñïύ, ìå ìåãáëύôåñï ãåãïΜüò ôçΜ πáãêüóìΘá πñåìΘέñá ôïõ «Xenos» ôïõ Άêñáì ÊáΜ (21-27/2). ÊáΘ, âέâáΘá, ôï 5ï Fast Forward Festival èá åßΜáΘ åäώ ôçΜ ÜΜïΘîç, ãΘá Μá åóôΘÜóåΘ óôç óõΜÜΜôçóç ôέ÷Μçò êáΘ áñ÷áΘïëïãßáò, ìå êáëëΘôέ÷Μåò áπü üëïΜ ôïΜ êüóìï Μá áΜΘ÷ΜåύïõΜ ôïΜ ñüëï ôçò äåύôåñçò óôç äΘáìüñöùóç ôçò πïëΘôΘóôΘêήò êΘ åèΜΘêήò ôáõôüôçôáò (2-16/5). ΣΤΕΓΗ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΩΝΑΣΗ Λεωφ. Συγγρού 107, Νέος Κόσμος, 2130178000

«Talea»

αθηνόραμα | ΘΕΑΤΡΟ 35

Êáé ç ×Üñéò Áëåîßïõ óôçí «ÏðåñÝôôá» Ο Νίκος Καραθάνος μάς ξάφνιασε με το ευφάνταστο ανέβασμα της «Οπερέττας» του Πολωνού σπουδαίου συγγραφέα Βίτολντ Γκομπρόβιτς στο Εθνικό Θέατρο, ένα σουρεαλιστικής πνοής έργο το οποίο παρομοιάζει την πολιτική Ιστορία με παρέλαση κουτών αριστοκρατών και της θλιβερής κουστωδίας τους, γεγονός που δικαιολογεί και το γοριλέ look των ηθοποιών (τα σκηνικά-κοστούμια της Έλλης Παπαγεωργακοπούλου διακρίθηκαν στα Βραβεία Κοινού του «α» 2017, ενώ βραβεία δόθηκαν ακόμη στον Άγγελο Τριανταφύλλου για τη μουσική και τον Νίκο Βλασσόπουλο για το φωτισμό). Γραμμένο στα ’60Ν, μιλά για τον κόμη Αρισταίο και την προσπάθειά του να αποπλανήσει την όμορφη Αλμπερτίνα. Η επιτυχία του σχεδίου του είναι η αρχή μιας αλληλουχίας απροσδόκητων γεγονότων, όπου συνυπάρχουν η μόδα με την επανάσταση και αντιμάχονται η διαφθορά του ενδύματος με την αθωότητα της γύμνιας. Ανανεώνοντας τον θίασό του, ο Νίκος Καραθάνος προσκάλεσε τη Χαρούλα Αλεξίου και τον Άρη Σερβετάλη να πρωταγωνιστήσουν φέτος δίπλα στους Εύη Σαουλίδου, Χάρη Φραγκούλη, Μιχάλη Σαράντη, Κώστα Μπερικόπουκλο κ.λπ. Ραντεβού στο Εθνικό Θέατρο Rex - Σκηνή Κοτοπούλη (από 22/11).

24 25 26 27

Ðüóåò öïñÝò èá êáôåâïýìå öÝôïò óôïí ÐåéñáéÜ; Ôï ÄçìïôÈêü ÈÝáôñï ÐåÈñáÈÜ äåóðüæåÈ óôï ìåãÜëï ëÈìÜÌÈ ìå ôï åðÈâëçôÈêü ôïõ êôßñÈï êáÈ âñßóêåôáÈ ãÈá ôá êáëÜ óå ôñï÷ÈÜ ðëïõñáëÈóìïý êáÈ áÌÜðôõîçò. Ï êáëëÈôå÷ÌÈêüò äÈåõèõÌôÞò ôïõ Íßêïò ÄÈáìáÌôÞò öáßÌåôáÈ Ìá êåñäßæåÈ ôï óôïß÷çìá ôçò äÈá÷åßñÈóçò åÌüò ìåãÜëïõ ïñãáÌÈóìïý, êáèÈóôþÌôáò ôï óçìåßï ðïëÈôÈóôÈêÞò áÌáöïñÜò ñ êáÈ ü÷È ìüÌï ãÈá ôïÌ ÐåÈñáÈÜ. ÃÈáôß, áëÞèåÈá, ðïÈïò èåáôñüöÈëïò äåÌ èá åÌäÈáöåñèåß öÝôïò Ìá êáôåâåß óôï ëÈìÜÌÈ ãÈá Ìá äåÈ êÜðïÈá ñáÌ ü÷È üëåòñ áðü ôÈò ðáñáãùãÝò ôïõ ÄçìïôÈêïý ÈåÜôñïõ; ÐïëõáÌáìåÌüìåÌç åßÌáÈ ç ïðôÈêÞ ôïõ ÃéÜÌÌç ×ïõâáñäÜ [25] óôïÌ «ÃëÜñï», ôï ôóå÷ïöÈêü áñÈóôïýñãçìá ãÈá ôç æùÞ êáÈ ôçÌ ôÝ÷Ìç, ðïõ èá åêôõëßóóåôáÈ ìÜëÈóôá óå ïëüêëçñï ôï êôßñÈï, áðü ôç óêçÌÞ êáÈ ôçÌ

ΘΕΑΤΡΟ | αθηνόραµα

ðëáôåßá ìÝ÷ñÈ ôïõò äÈáäñüìïõò êáÈ ôá öïõáãÈÝ. Ï ×ïõâáñäÜò, áêïëïõèþÌôáò ìÈá ãñáììÞ áêñáßáò áöáßñåóçò, èá óôçñÈ÷èåß ãÈá áêüìç ìßá öïñÜ óå ÝÌá åîáÈñåôÈêü êáóô: Ê. ÊáñáìðÝôç, Í. ÊïõñÞò, Áê. ÊáñáæÞóçò, Í. ×áôæüðïõëïò, Ä. ¹ìåëëïò ê.Ü. (Áðü 15/11) ÏÈ ðáñáóôÜóåÈò ôïõ Ìé÷áÞë ÌáñìáñéÌïý [26], ðïõ Ý÷åÈ áÌáðôýîåÈ ÝÌáÌ ðñïóùðÈêü êþäÈêá åñåõÌçôÈêÞò ìåëÝôçò ðÜÌù óôá êåßìåÌá, óßãïõñá ðñïêáëïýÌ ôï åÌäÈáöÝñïÌ ôïõ êïÈÌïý. Ç óêçÌïèåóßá ôïõ óôï èñõëÈêü «ËåùöïñåßïÌ ï ðüèïò» ôïõ ÔåÌåóß ÏõßëÈáìò áÌÞêåÈ óôÈò «åêðëÞîåÈò» ôçò óåæüÌ êáÈ áÌáìÝÌïõìå ìå åÌäÈáöÝñïÌ ôç óýÌäåóç ðïõ ðñüêåÈôáÈ Ìá êÜÌåÈ ìåôáîý ôùÌ áëýôñùôùÌ ðñïóþðùÌ ôïõ Ýñãïõ êáÈ êÜðïÈùÌ ðÈï êïÌôÈÌþÌ óå åìÜò, óå ìÈá åîßóïõ óêëçñÞ åðï÷Þ êáôÜññåõóçò ïÌåßñùÌ . Óôï ñüëï ôçò ÌðëáÌò ÍôÈìðïõÜ ç Ìáñßá ÍáõðëÈþôïõ. (Áðü 2/2)

Ï Íßêïò ÄéáìáÌôÞò [24] èá ðáñáäþóåÈ ìå ôïÌ «ÇëßèÈï» ôïõ ÍôïóôïãÈÝöóêÈ ìÈá ôüóï äÈá÷ñïÌÈêÞ êáÈ ôüóï áðáñáßôçôç «ÈåñÞ ðáñáâïëÞ ãÈá ôï êáëü». ÓôïÌ ñüëï ôïõ ðñßãêÈðá ÌßóêÈÌ èá äïýìå ôïÌ ÐÝôñï ÷ÈëÈððßäç êáÈ ìáæß ôïõ ìÈá åêëåêôÞ ïìÜäá: Ã. ÓôÜÌêïãëïõ, Ì. Êßôóïõ, Ë. Ðáðáëçãïýñá, Ã. ÷Ýóôá ê.Ü. (Áðü 13/4) Ç Ñïýëá ÐáôåñÜêç [27] èá óêçÌïèåôÞóåÈ (áðü 11/12) ôï ðñþôï áðü ôá ôÝóóåñá Ýñãá ôçò óåÈñÜò «Women selfies», ôï «ÊáêÜ èçëõêÜ, êÈ áÌÜðïäá, ïÈ ãõÌáßêåò», ðïõ óôçñßæåôáÈ óôçÌ ðïÈçôÈêÞ óõëëïãÞ ôïõ ÃÈþñãïõ ÂÝëôóïõ «ÃõÌáßêåò». ÏÈ õðüëïÈðïÈ óêçÌïèÝôåò åßÌáÈ ïÈ ÁÌôþÌçò Morgan ÊùÌóôáÌôïõäÜêçò, Åõáããåëßá ÌðáóäÝêç êáÈ ÌáñÈÜÌÌá ÊáâáëëÈåñÜôïõ, ïÈ ïðïßïÈ óêçÌïèåôïýÌ áÌôßóôïÈ÷á êåßìåÌá ðïõ åÌôñõöïýÌ äçìÈïõñãÈêÜ êáÈ ðïëýðëåõñá óôç ãõÌáÈêåßá öýóç.

28 «AÌËÅÔ»

Ï ÔÜóïò Éïñäáíßäçò óå έíáí ñüëï æùήò ìå έíáí èßáóï πñùôáãùíéóôώí

Ç óõíÜíôçóç ìå έíá óπïõäáßï êëáóΘêü έñãï, ôï «¸ãêëçìá êáΘ ôΘìùñßá» ôïõ ÍôïóôïãΘέöóêΘ (ç åñìçíåßá ôïõ ùò ÑáóêüëíΘêïö âñáâåύôçêå ìå ôï 3ï âñáâåßï áíôñΘêïύ ñüëïõ óôá ÈåáôñΘêÜ Âñáâåßá ÊïΘíïύ ôïõ «á» ôï 2016), ïäήãçóå ôïí ÔÜóï Éïñäáíßäç óôï åπüìåíï ìåãÜëï èåáôñΘêü âήìá. χέôïò öïñÜåΘ ôï êïóôïύìΘ ôïõ πñßãêΘπá Άìëåô, ôçò πΘï áΘíΘãìáôΘêήò êΘ åìâëçìáôΘêήò öΘãïύñáò ôïõ πáãêüóìΘïõ èåÜôñïõ. Óå áõôήí ôç íέá èåáôñΘêή äΘáäñïìή πïõ îåêßíçóå ήäç óôï ΆíåóΘò, έíá èέáôñï πïõ ôá ôå ëåõôáßá πέíôå ÷ñüíΘá ëåΘôïõñãßáò ôïõ óõíäύáóå ôçí åìπïñΘêή åπΘôõ÷ßá ìå ôï πïΘïôΘêü ñåπåñôüñΘï, ôï äñüìï ÷áñÜóóåΘ óêçíï èåôΘêÜ ï ËåâÜí ÔóïõëÜôæå. Ï êáëëΘôå÷íΘêüò äΘåõèõíôήò ôïõ Kote Marjanishvili Theatre ôçò Ãåùñãßáò (âñáâåõìέíïò êáΘ áπü ôï åëëçíΘêü êïΘíü πëέïí, óôá πåñóΘíÜ ÈåáôñΘêÜ Âñáâåßá ôïõ «á») ìáò ìåôáöέñåΘ óôçí ÅëóΘíüñç ôçò Äáíßáò, έ÷ïíôáò ùò óõ íïäïΘπüñïõò åêôüò áπü ôïí ÔÜóï Éïñäáíßäç ôïí Άñç Ëåìπåóü πïõëï óôïí ñüëï ôïõ ÂáóΘëΘÜ ÊëáύäΘïõ, ôçí Πέìõ Æïύíç ùò Âá óßëΘóóá Ãåñôñïύäç, ôçí ÉùÜííá ΠáππÜ óôïí ñüëï ôçò ôñáãΘêήò Ïöçëßáò êáΘ ôïí Èïäùñή ÊáôóáöÜäï óôïí ñüëï ôïõ ΠïëώíΘïõ, óõìâïύëïõ ôïõ âáóΘëΘÜ. ¸ñãá üπùò ï «Άìëåô» ìΘëÜíå óå üëåò ôΘò ãëώóóåò êáΘ ôΘò åπï÷έò, êáèώò åßíáΘ ïëïæώíôáíåò ïΘ áΘôßåò πïõ ôá ãέííçóáí: ç åêìåôÜëëåõóç, ç áäΘêßá, ç õπïôáãή, ç πíåõ ìáôΘêή õπïäïύëùóç. Ï πñßãêΘπáò Άìëåô, åãêëùâΘóìέíïò óôç âáóΘëΘêή áõëή, έíáí êüóìï πïõ êõëΘέôáΘ óôç äΘáöèïñÜ êáΘ ôç äïõëïπñέπåΘá áëëÜ êáΘ óôá õπáñîΘáêÜ ôïõ áäΘέîïäá, áíáæç ôÜ åêäßêçóç ãΘá ôï äüëΘï öüíï ôïõ πáôέñá ôïõ. Ùóôüóï, ç πñáã ìáôΘêüôçôá êáΘ ç öáíôáóßùóç έ÷ïõí ìπëå÷ôåß ìΘá ãΘá πÜíôá óôï ìõáëü ôïõ. Ç πáñÜóôáóç ôïõ ΆíåóΘò åπΘ÷åΘñåß íá äΘáôçñή óåΘ ôçí Θóïññïπßá áíÜìåóá óôïõò äύï êüóìïõò áëëÜ êáΘ áíÜìå óá óôçí ïΘêïãåíåΘáêή ôñáãùäßá, óôï πïëΘôΘêü êáΘ ôï õπáñîΘáêü äñÜìá. Ôçí åëåύèåñç áπüäïóç êáΘ äñáìáôïõñãΘêή åπåîåñãá óßá ôïõ êåΘìέíïõ õπïãñÜöåΘ ï Äçìïóèέíçò Πáπáäüπïõëïò. Ôá óêçíΘêÜ åßíáΘ ôïõ Óôáύñïõ ËßôΘíá, óôáèåñïύ óõíåñãÜôç ôïõ ÔÜóïõ Éïñäáíßäç óôΘò πáñáóôÜóåΘò ôïõ ΆíåóΘò, êáΘ ôá êïóôïύìΘá ôçò ÇëέíΘáò Äïõëáäßñç. ΑΝΕΣΙΣ Λεωφ. Κηφισίας 14, Αμπελόκηποι, 2107488881

αθηνόραμα | ΘΕΑΤΡΟ 39

Bijoux de Kant: Áíήóõ÷ïé êáé äéåéóäõôéêïß Δημιουργούν παραστάσεις-σήμα κατατεθέν. Πατάνε σε προσωπικές ή συλλογικές μνήμες. Δίνουν φωνή σε ξεχασμένα λογοτεχνικά κείμενα και σε πρόσωπα περιθωριακά και απόκληρα. Αγαπούν τους ιδιωματισμούς της ελληνικής γλώσσας αλλά και τη δύναμη της εικαστικότητας. Είναι η ομάδα Bijoux de Kant και ο Γιάννης Σκουρλέτης. Τα «Αμάραντα», μια λοξή επιμνημόσυνη δέηση στην έννοια της ελληνικότητας, συνεχίζονται στο Faust, όπως και το «εθνικό πορτρέτο» «Ναπολέων» (φωτό) για τον Λαπαθιώτη στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Από τον Ιανουάριο, στο ίδιο θέατρο, παρουσιάζουν το «Μπολιβάρ», από το ομώνυμο ποίημα του Νίκου Εγγονόπουλου, μια παράσταση για την εθνική ταυτότητα, την εθνική μοναξιά και την άνευ συνόρων επιθυμία για ελευθερία.

«Yπçñέôçò äύï áöåíôÜäùí» «Ôï äέíôñï ôïõ Ïéäßπïäá»

«Ñùìáßïò êáé Éïõëéέôá ãéá 2»

ÁËÖÁ-ÉÄÅÁ

ÄõíáìéêÜ ãéá äåύôåñç ÷ñïíéÜ

Ìå óëüãêáΜ «ÏΘ Θäέåò έ÷ïõΜ ôï óπÜΜΘï ãΜώñΘóìá Μá πïëëáπëáóΘÜæïΜôáΘ», ôï Èέáôñï Άëöá-Éäέá óõΜå÷ßæåΘ äõΜáìΘêÜ ôç äåύôåñç ÷ñïΜΘÜ ôçò ëåΘôïõñãßáò ôïõ, áπïäåΘêΜύïΜôáò έìπñáêôá πùò ç ãåΜΘÜ ôùΜ ôñΘáΜôÜñçäùΜ ìπïñåß Μá πåôύ÷åΘ ôüóï êáëëΘôå÷ΜΘêÜ üóï êΘ åπΘ÷åΘñçìáôΘêÜ. Ï Êώóôáò ÃÜêçò, ç ÁèçΜÜ ÌïõóôÜêá, ï ÊùΜóôáΜôßΜïò ÌπΘìπήò (ï ôåëåõôáßïò ìå έΜá Âñáâåßï ΧïñΜ óôΘò áπïóêåõέò ôïõ) êáΘ ï Ëåõôέñçò Πëáóêïâßôçò âñßóêïΜôáΘ óôçΜ ôåëΘêή åõèåßá ãΘá ôçΜ πñåìΘέñá ôçò Μέáò ôïõò πáñáãùãήò, ôçò êùìùäßáò ôïõ ÃêïëΜôüΜΘ «Õπçñέôçò äύΤ áöåíôÜäùí», óå óêçΜïèåóßá Êώóôá ÃÜêç, ìå έΜáΜ πïëëÜ õπïó÷üìåΜï èßáóï: ÃΘÜΜΜçò Äñáêüπïõëïò, Χñήóôïò Åõèõìßïõ, ÃΘώñãïò ÊïøΘäÜò, Óôáύñïò ËΘëΘêÜêçò, Ëήäá ÌáΜΘáôÜêïõ, ÁèçΜÜ ÌïõóôÜêá, ÊùΜóôáΜôßΜïò ÌπΘìπήò, ÊáôåñßΜá ΠáπïõôóÜêç êáΘ Άêçò χΘëΘüò. ΠáñÜëëçëá, óôï èέáôñï ôçò ïäïύ ΠáôçóßùΜ ôï êïΘΜü έ÷åΘ ôçΜ åõêáΘñßá Μá äåΘ óå åπáΜÜëçøç äύï πáñáãùãέò ôïõò πïõ ãΜώñΘóáΜ åπΘôõ÷ßá óôçΜ ÅëëÜäá êáΘ óôá öåóôΘâÜë ôïõ åîùôåñΘêïύ: ãΘá πέìπôç ÷ñïΜΘÜ ôï «ÑùìáßΤò êáé ÉΤõëéέôá ãéá 2», ìå ôïõò Êώóôá ÃÜêç, ÁèçΜÜ ÌïõóôÜêá êáΘ ÊùΜóôáΜôßΜï ÌπΘìπή Μá õπïäύïΜôáΘ üëïõò ôïõò ñüëïõò ôïõ óáΘîπçñΘêïύ åñùôΘêïύ äñÜìáôïò, êáΘ ìåôÜ ôçΜ πåñóΘΜή ìåãÜëç åπΘôõ÷ßá ôïõ óå äΘåèΜή öåóôΘâÜë ôï «ÄέíôñΤ ôΤõ ÏéäßπΤäá», ãΘá ôñßôç ÷ñïΜΘÜ êáΘ ìüΜï ãΘá πåñΘïñΘóìέΜï ÷ñïΜΘêü äΘÜóôçìá. Ç πáñÜóôáóç óôÜèçêå áöïñìή Μá öïñέóåΘ πέñõóΘ óôï óôήèïò ôïõ ï ÊùΜóôáΜôßΜïò ÌπΘìπήò ôï óôáõñü ôïõ Äçìήôñç ΧïñΜ. Ç ΠáΘäΘêή ÓêçΜή ôïõ èåÜôñïõ, ôέëïò, õπïäέ÷åôáΘ ôçΜ áãáπçìέΜç Άëêç Æέç, ç ïπïßá äΘáóêåõÜæåΘ ôï έñãï ôïõ óπïõäáßïõ ΠïëùΜïύ πáΘäáãùãïύ êáΘ πáΘäΘÜôñïõ ÃΘÜΜïõò Êüñôóáê «Ìáôßáò Τ ΠñώôΤò». Ç πáñÜóôáóç áπïôåëåß ôï πñώôï óêçΜïèåôΘêü åã÷åßñçìá ôçò çèïπïΘïύ Άñôåìçò Ãñύìπëá. Πατησίων 37, Πολυτεχνείο, 2105238742

ΘΕΑΤΡΟ | αθηνόραμα

ÅÊÄÏÓÅÉÓ ÄÉÏΠÔÑÁ

Áõôή ç óåæüí åßíáé ìåãÜëï ìõóôήñéï

ΠáñÜîåíåò äïëïöïíßåò, åîùöñåíéêέò ëçóôåßåò, äéáâüçôïé πáñÜíïìïé, óêéέò áπü ôï πáñåëèüí, åãêëήìáôá-ãñßöïé. Ï öåôéíüò ÷åéìώíáò ôùí åêäüóåùí Äéüπôñá åßíáé ãåìÜôïò äñÜóç êáé óõíáñπáóôéêÜ áóôõíïìéêÜ ìõóôήñéá. Óå êáèέíá áπü áõôÜ õπÜñ÷åé êáé ï πñùôáãùíéóôήò πïõ áíáëáìâÜíåé ôç äύóêïëç õπüèåóç. Ìπïñåßôå êÜëëéóôá íá ôïí πñïëÜâåôå êáé íá ôçí îåäéáëύíåôå πñώôïé.

« ôέôáñôç πüñôá

Χùñßò πñüóùπï

Πñùôüãïíï έíóôéêôï

Ôá ìπëïõæ ôïõ äïëïöüíïõ

« ëçóôåßá ìå ôï åëéêüπôåñï

Êéíïύìåíç Üììïò

Ç Άëéò êáé ï ΠÜôñéê ËÜôéìåñ åãêáèßóôáíôáé óå έíá óπßôé óôï ïπïßï πéóôåύåôáé üôé õπÜñ÷åé έíá óôïé÷åéùìέíï äùìÜôéï. Όôáí üìùò ï ΠÜôñéê åîáöáíßæåôáé áπü ôï óõãêåêñéìέíï äùìÜôéï êáé ôï πôώìá åíüò Üãíùóôïõ âñßóêåôáé óôç èέóç ôïõ, ôüôå ï åπéèåùñçôήò Íôñïõ êáëåßôáé íá äώóåé ëύóç óå áõôü ôï ìõóôήñéï πïõ έ÷åé ôçí õπïãñáöή ôïõ Paul Halter. Óôï äåύôåñï âéâëßï ôïõ Ray Celestin ìåôáöåñüìáóôå óôï ÓéêÜãï ôïõ 1928 ãéá íá îåôõëßîïõìå ôï êïõâÜñé ôñéώí öáéíïìåíéêÜ áóύíäåôùí õπïèέóåùí óôéò ïπïßåò, åêôüò ôùí Üëëùí, åìπëέêïíôáé ï Áë Êáπüíå áëëÜ êáé ï Ëïύéò Άñìóôñïãê. Óôçí êáñäéÜ åíüò πñùôïöáíïύò êáύóùíá, ç áëήèåéá èá áñ÷ßóåé óéãÜ óéãÜ íá á÷íïöáßíåôáé êÜôù áπü ôá âñüìéêá íåñÜ ôùí óöáãåßùí ôçò πüëçò ôùí ìπëïõæ êáé ôçò äéáöèïñÜò.

Ï åπéèåùñçôήò χÜìπéáí Ñéóê áíáãêÜæåôáé íá åπéóôñέøåé íïåñÜ óôá ó÷ïëéêÜ ôïõ ÷ñüíéá ìå ôïí πéï åπώäõíï ôñüπï, üôáí ïé πáëéïß ôïõ óõììáèçôέò áñ÷ßæïõí íá äïëïöïíïύíôáé έíáò έíáò. Ôï πñüâëçìá åßíáé üôé ìπïñåß íá åßíáé ï ßäéïò ôï åπüìåíï èύìá óå áõôü ôï áñéóôïôå÷íéêü èñßëåñ ôçò óêáíäéíáâéêήò ó÷ïëήò áπü ôïí Stefan Ahnhem. Ôέóóåñéò íåáñïß, έíáò πéëüôïò, έíá åëéêüπôåñï êáé äέêá ëåπôÜ ÷ñüíïò. Áõôü åßíáé ôï ó÷έäéï πïõ åíέπíåõóå áõôü ôï ãñήãïñï, êáèçëùôéêü ìõèéóôüñçìá ôïõ ÷áñéóìáôéêïύ Jonas Bonnier. Πñüêåéôáé ãéá ôçí áëçèéíή éóôïñßá ìéáò ïìÜäáò Óïõçäώí πïõ äéέπñáîáí ìßá áπü ôéò πéï èåáìáôéêέò ëçóôåßåò üëùí ôùí åπï÷ώí, éóôïñßá ôçí ïπïßá èá áπïëáύóïõìå óύíôïìá êáé óôç ìåãÜëç ïèüíç.

¸íáò ãåßôïíáò ôïõ åπéèåùñçôή Âßëéáì Âßóôéí âñßóêåôáé íåêñüò ôέóóåñéò ìήíåò ìåôÜ ôç äïëïöïíßá, έíá îå÷áóìέíï πôώìá áíáêáëύπôåôáé óôï äÜóïò êáé óôçí Üëëç πëåõñÜ ôïõ Áôëáíôéêïύ êáôáæçôåßôáé ï äïëïöüíïò έîé ãõíáéêώí. Ï Âßóôéí áíáëáìâÜíåé íá óõíäέóåé ôá êïììÜôéá óå áõôü ôï êáèçëùôéêü èñßëåñ, πïõ ÷Üñéóå óôïí Jorn Lier Horst ôï âñáâåßï ôïõ Êáëύôåñïõ Óêáíäéíáâéêïύ Ìõèéóôïñήìáôïò ãéá ôï 2016. Πåñéìέíïíôáò ôçí åôõìçãïñßá ôïõ äéêáóôçñßïõ, ç ÌÜãéá πñïóπáèåß íá êáôáëÜâåé ôé πήãå ëÜèïò óôç æùή ôçò, ôé έêáíå ή ôé äåí έêáíå êáé âñέèçêå óôï åäώëéï. Åííέá ìήíåò íùñßôåñá ç ÌÜãéá êáôçãïñήèçêå üôé ó÷åäßáóå ìå ôïí ößëï ôçò ÓåìπÜóôéáí έíá áπßóôåõôï áéìáôïêύëéóìá óå ìéá ó÷ïëéêή ôÜîç êé åêåßíç ήôáí ç ìüíç åπéæήóáóá. Ôï óõãêëïíéóôéêü âñáâåõìέíï ìõèéóôüñçìá ôçò Malin Persson Giolito èá ìåôáöåñèåß óå ôçëåïπôéêή óåéñÜ ãéá ôï Netflix. www.dioptra.gr

Óôïí «Ôçëέìá÷ï» ãéá premium êñåáôïöáãßá

Η θρησκεία του μεζέ αποκτάει στο «Τηλέμαχος Athens» άλλη διάσταση με μια ολόκληρη σειρά από λαχταριστά σουβλάκια σε καλαμάκι, μοσχαρίσια, από πρόβατο, από μαύρο χοίρο, από αρνί, από κοτόπουλο – όλα στα κάρβουνα! Το απαστράπτον εστιατόριο με την art deco αύρα βάζει στο μενού upscale μεζέδες και μεζεδάκια που θα ξετρελά-

νουν τους κρεατολάγνους κάθε ώρα της ημέρας μαζί με ένα ποτήρι ή ένα μπουκάλι κρασί (κάποια από τις 200 ετικέτες του «Τηλέμαχου» θα ταιριάζει στη διάθεση της στιγμής...). Μόνος ή με παρέα, στο ατμοσφαιρικό μπαρ ή στα τραπέζια με τα κηροπήγια-αντίκες από κασσίτερο και το παλιό επιτραπέζιο ρολόι στη μαρμάρινη εταζέρα, παίζεις «διπλό» στη

γαστρονομική απόλαυση και σε μια δόση καλής αστικής ζωής που σπανίζει στην Αθήνα. Πέρα από τους γαστρομεζέδες, ο βασικός κατάλογος είναι σκέτη δύναμη: σπαλομπριζόλα ωρίμανσης από ελληνική μοσχίδα, βοδινό ελληνικής εκτροφής, το διάσημο ιταλικό μοσχαρίσιο κρέας Fassone Piemontese (flank steak, rib eye, T-bone κ.λπ.)

τρυφερό και συνάμα άπαχο, να γλείφεις τα δάχτυλά σου, αλλά και τα συναφή premium κρέατα. Τέλος, αντικείμενο του πόθου για κάθε σοβαρό κρεατοφάγο το ταρτάρ, όχι στο γαλλικό στιλ αλλά χοντροκομμένο, στιβαρό και δωρικό, σερβιρισμένο με φρυγανισμένο ψωμί, ίσως και λίγη κάππαρη, και η απίστευτης νοστιμιάς γάστρα μαύρου χοίρου. Λαγνεία!

«ÄÅÉΠÍÏ ÇËÉÈÉÙÍ»

Ç πéï óêåπôüìåíç anti-bullying êùìùäßá ÃåëÜóáìå ìå ôçΜ áöέëåéá êáé ôéò ãêÜöåò ôïõ êáé ëáôñέøáìå ôçΜ áΜåπéôήäåõôç åéëéêñßΜåéá ôïõ ήñùá πïõ åñìçΜåύåé ï Óπύñïò Πáπáäüπïõëïò óôï «ÄåßπΜï çëéèßùΜ» ôïõ χñáΜóßò Âåìπέñ. Ç áπßèáΜç êùìùäßá åπáΜέñ÷åôáé óôï ÊÜππá ìåôÜ ôç ìåãÜëç πåñóéΜή åπéôõ÷ßá ôçò, ìå áΜáΜåùìέΜï êáóô. Ï Óπύñïò Πáπáäüπïõëïò, πáñáãùãüò, óêçΜïèέôçò êáé πñùôáãùΜéóôήò ôçò πáñÜóôáóçò, έ÷ïΜôáò ôç ìåôÜöñáóç ôçò Íéêïëέôáò Êïôóáçëßäïõ áΜÜ ÷åßñáò, έäùóå Üëëç äéÜóôáóç óôçΜ

πåñßöçìç êùìùäßá πïõ óáñêÜæåé ìå ôáêô ôç ìåãáëïáóôéêή êåΜüôçôá êáé ôçΜ áóôéêή ìïΜáîéÜ, ç ïπïßá áπïêáëύπôåôáé óå üëï ôçò ôï ìåãáëåßï, ÷ùñßò üìùò Μá âáñáßΜåé ôï êïéΜü. ÁΜôßèåôá, èá πåñÜóåôå õπέñï÷á âëέπïΜôáò ôïΜ Óπύñï Πáπáäüπïõëï/χñáΜóïõÜ ΠéΜéüΜ Μá äéáóôáõñώΜåé ôá îßöç ôïõ ìå ôïΜ ΠõãìáëßùΜá Äáäáêáñßäç/Πéέñ ÌπñïóÜΜ, έΜáΜ êõΜéêü ìåãáëïåêäüôç πïõ äéïñãáΜώΜåé ôá éäéüôõπá áõôÜ äåßπΜá... çëéèßùΜ ãéá Μá äéáóêåäÜæåé ôïõò πëïύóéïõò ößëïõò ôïõ. ÓôçΜ πá-

ñÜóôáóç πáßæïõΜ êáé öέôïò ï Âáóßëçò Ñßóâáò, ç ΆΜΜá ÌåΜåΜÜêïõ êáé ç ÎáΜèή Ãåùñãßïõ, åΜώ õπÜñ÷ïõΜ êáé Μέïé óõΜäáéôõìüΜåò: ï Äçìήôñçò Ìáõñüπïõëïò åñìçΜåύåé ôïΜ åéóâïëέá åöïñéáêü, πïõ πõñïäïôåß áëëåπÜëëçëåò êáôáóôñïöέò êé åêñήîåéò ãέëéïõ, êáé ï Χñήóôïò ÓπáΜüò ôïΜ Μåáñü êáèçãçôή ïñèïπåäéêήò ï ïπïßïò óõìâÜëëåé ÜèåëÜ ôïõ óôï ãåΜéêüôåñï... ôñáãέëáöï.

ΘΕΑΤΡΟ | αθηνόραμα

ΚΑΠΠΑ Κυψέλης 2, Κυψέλη, 2107707227, 2108827000

¸ñùôáò óå Ýíá âáãüíé ôñÝíïõ Η «Κυρία Κούλα», ένα από τα πιο γνωστά έργα του Μένη Κουμανταρέα, κάνει πρεμιέρα στο Faust σε σκηνοθεσία της Έφης Θεοδώρου την τελευταία εβδομάδα του Νοεμβρίου. Η Μαρία Ζορμπά και ο Κωνσταντίνος Πλεμμένος θα ζήσουν στη σκη-

νή μια διαφορετική ερωτική ιστορία. Εκείνη είναι μια γυναίκα ώριμη, συντηρητική, παντρεμένη και μητέρα δύο παιδιών. Εκείνος νέος, ανέμελος φοιτητής. Οι δύο τους συναντιούνται σ’ ένα βαγόνι του Ηλεκτρικού και αυτό γίνεται το φόντο της «παράταιρης» ερωτικής τους ιστορίας. Στη διαδρομή από το Θησείο ως την Κηφισιά και με ενδιάμεσους σταθμούς το Μοναστηράκι όπου ανεβαίνει εκείνη και τον Άγιο Νικόλαο όπου διατηρεί γκαρσονιέρα εκείνος ξετυλίγεται μια ιστορία πάθους. Τα σκηνικά και τα κοστούμια είναι της Άσης Δημητροπούλου και οι φωτισμοί του Σάκη Μπιρμπίλη.

«ÖÉËÏÕÌÅÕÁ»

Ç ÅëÝíç ÑÜíôïõ óå Ýíáí óπïõäáßï ñüëï «χÈΞïõìέΜá» ôïõ ÅΜôïõÜñΜôï Μôå χÈΞßπï: έΜá óπïõäáßï êåßìåΜï, ìÈá êïñõöáßá óõΜÜΜôçóç, ìÈá ìåãÜΞç πáñÜóôáóç. Ç ÅΞέΜç ÑÜΜôïõ áΜáìåôñÈέôáÈ ìå έΜáΜ áπü ôïõò óçìáΜôÈêüôåñïõò ñüΞïõò ôçò êáñÈέñáò ôçò, ôçΜ åìâΞçìáôÈêή χÈΞïõìέΜá ÌáñôïõñÜΜï, ìå ôïΜ ÓôáìÜôç χáóïõΞή óôï ôÈìüΜÈ ôçò óêçΜïèåóßáò. Ç χÈΞïõìέΜá, ìÈá πüñΜç áπü ôÈò öôù÷ïãåÈôïΜÈέò ôçò ÍÜπïΞçò, ãΜùñßæåÈ óå ïßêï áΜï÷ήò ôïΜ åõêáôÜóôáôï έìπïñï ÍôïìέΜÈêï ÓïñÈÜΜï. ÏÈ äõï ôïõò åñùôåύïΜôáÈ êáÈ πáΜôñåύïΜôáÈ. ÅßêïóÈ ÷ñüΜÈá ìåôÜ ï ÓïñÈÜΜï ôçΜ åãêáôáΞåßπåÈ ãÈá ìÈá Μåüôåñç

ãõΜáßêá êÈ åêåßΜç êÜΜåÈ ôá πÜΜôá ãÈá Μá ôïΜ öέñåÈ îáΜÜ êïΜôÜ ôçò. ÔïΜ ñüΞï ôïõ ÍôïìέΜÈêï ÓïñÈÜΜï, πïõ åñìήΜåõóå ìïΜáäÈêÜ óôïΜ êÈΜçìáôïãñÜöï ï ÌáñôóέΞï ÌáóôñïãÈÜΜÈ, åπùìßæåôáÈ ï ÃÈÜΜΜçò Âïύñïò. ÄßπΞá óôï πñùôáãùΜÈóôÈêü äßäõìï óôέêïΜôáÈ áîÈüΞïãïÈ çèïπïÈïß, áΜÜìåóÜ ôïõò ç ÂßΞìá Ôóáêßñç, ï ÔÜóïò ÃÈáΜΜüπïõΞïò êáÈ ç ÊáôåñßΜá ÃåñïΜÈêïΞïύ, óôç ìåãáΞύôåñç πáñáãùãή πïõ έ÷åÈ πñáãìáôïπïÈçèåß óôï Èέáôñï ÄÈÜΜá, ìå έΜáΜ èßáóï äåêáôñÈώΜ çèïπïÈώΜ. ΔΙΑΝΑ Ιπποκράτους 7, κέντρο, 2103626596

Ç Ìáñßá ÊáâïãéÜííç óôï äñüìï «Ðñïò Åëåõóßíá»

ÃΜώñÈóå ìåãÜΞç åπÈôõ÷ßá êáÈ áπέêôçóå áΜáãΜùñÈóÈìüôçôá ìέóá áπü ôï èέáôñï, ôç ìÈêñή êáÈ ôç ìåãÜΞç ïèüΜç. ÁΜ êáÈ áπïöïßôçóå áπü ôç ÄñáìáôÈêή Ó÷ïΞή ôïõ ÈåÜôñïõ Ôέ÷Μçò, ç Ìáñßá ÊáâïãÈÜΜΜç äåΜ έπáÈîå πïôέ óå áõôü. χέôïò, 31 ÷ñüΜÈá ìåôÜ ôçΜ áπïöïßôçóή ôçò, èá áΜåâåß óôç óêçΜή ôçò χñõΜß÷ïõ ãÈá Μá πñùôáãùΜÈóôήóåÈ óôï åìâΞçìáôÈêü έñãï ôïõ ΠáύΞïõ ÌÜôåóÈ «Πñïò ÅΞåõóßΜá» (áπü 20/11) õπü ôÈò ïäçãßåò ôçò Μåáñήò óêçΜïèέôÈäáò ÇΞέêôñáò ÅΞΞçΜÈêÈώôç. Ôï «Πñïò ÅΞåõóßΜá», έñãï ôçò ώñÈìçò πåñÈüäïõ ôïõ ¸ΞΞçΜá èåáôñÈêïύ óõããñáöέá êáÈ ìåôáöñáóôή, îåäÈπΞώΜåÈ ôï ôáîßäÈ ìÈáò ïÈêïãέΜåÈáò πïõ áΜáΞáìâÜΜåÈ Μá åπÈóôñέøåÈ ôç Μåêñή ìçôέñá óôçΜ πáôñßäá ôçò. Ãñáöή åÈêïΜïπΞáóôÈêή, áΜôΞåß ôá óύìâïΞÜ ôçò áπü ôçΜ ôåΞåôïõñãßá ôùΜ ÅΞåõóßΜÈùΜ ÌõóôçñßùΜ, áπü ôá πáñáäïóÈáêÜ ήèç êÈ έèÈìá êáÈ æùãñáößæåÈ έΜáΜ êüóìï üπïõ πïßçóç êáÈ üΜåÈñï ìπΞέêïΜôáÈ ìå ôçΜ πñáãìáôÈêüôçôá.

34 αθηνόραμα | ΘΕΑΤΡΟ 45

«Áãñéüπáπéá» äéÜ ÷åéñüò ÔÜñëïïõ

Πώò πñέπåé Μá æïύìå ôç æùή ìáò; Ìå ïäçãü ôçΜ áëήèåéá ìå êÜèå êüóôïò ή åπáΜáπáõüìåΜïé óôá æùôéêÜ ìáò øåύäç; Áõôü ôï öéëïóïöéêü äßëçììá èέôåé ç πïéçôéêή êáé ãåìÜôç óõìâïëéóìïύò éëáñïôñáãùäßá ôïõ ΧέΜñéê ºøåΜ «Áãñéüπáπéá». ÁΜ êáé ï óõããñáöέáò éó÷õñéæüôáΜ πùò πñüêåéôáé ãéá ìéá ïéêïãåΜåéáêή ôñáãùäßá ÷ùñßò Üëëåò πñïåêôÜóåéò, ôï έñãï έ÷åé πÜΜôá èέóç üóï ïé êïéΜùΜßåò ôñέöïΜôáé áπü ôéò áõôáπÜôåò ôïõò êé åîïñßæïõΜ ü,ôé áëçèéΜü êáé ïõóéώ-

ΘΕΑΤΡΟ | αθηνόραμα

äåò. Áõôü öáßΜåôáé Μá πéóôåύåé êáé ï óêçΜïèέôçò Äçìήôñçò ÔÜñëïïõ, πïõ óõΜå÷ßæåé ôï èέáôñï ñåπåñôïñßïõ óôï Πïñåßá ìå ìéá πáñÜóôáóç óôçΜ ïπïßá óõììåôέ÷åé πëåéÜäá åêëåêôώΜ çèïπïéώΜ: Èέìçò ΠÜΜïõ, ÃéÜΜΜïò Πåñëέãêáò, ÃéÜΜΜçò Êüôóéöáò, ΆΜΜá ÌÜó÷á, ËέΜá ÄñïóÜêç ê.Ü. (Áπü 22/11)

¸íá á÷ôύπΑôΤ êùìéêü äßäõìΤ óôΑí ΠáíåπéóôΑìßΤõ Ï Âáóßëçò Χáñáëáìπüπïõëïò êáÈ ï χÜΜçò Ìïõñáôßäçò ìáò äßΜïõΜ ñáΜôåâïύ ìå ôçΜ åõöõή êùìùäßá ôïõ Ôóáñëò ËÜΜôëáì «Ç ÊáôÜñá ôÁò ºñìá Âåπ» óôï èέáôñï ÂñåôÜΜÈá. ΠñüêåÈôáÈ ãÈá έΜá έñãï πïõ πñïóöέñåôáÈ ãÈá ìÈêñïύò õπïêñÈôÈêïύò Üèëïõò, êáèώò ïÈ ñüëïÈ åΜáëëÜóóïΜôáÈ ìå öñåΜήñåÈò ñõèìïύò. ÌÈëÜìå ãÈá πåΜήΜôá åπôÜ áëëáãέò êïóôïõìÈώΜ óå ìÈá πåñÈπέôåÈá ãέëÈïõ, ìåôáöõóÈêήò áãùΜßáò êáÈ áêñáßïõ åñùôÈêïύ πÜèïõò. Όëá áõôÜ õπü ôç óêçΜïèåôÈêή êáèïäήãçóç ôïõ ÃÈÜΜΜç Êáêëέá, πïõ üπùò öáßΜåôáÈ έ÷åÈ âñåÈ ôïΜ πñùôáãùΜÈóôή ôïõ óôï πñüóùπï ôïõ Âáóßëç Χáñáëáìπüπïõëïõ ôá ôåëåõôáßá ÷ñüΜÈá. Óôç ìåôÜöñáóç óõΜåñãÜóôçêå έΜá åΜôõπùóÈáêü êïõáñôέôï: ËÜêçò Ëáæüπïõëïò, ÊùΜóôáΜôßΜïò ÁñâáΜÈôÜêçò, Άêçò Óáêåëëáñßïõ êáÈ ÌáñÈëέΜá ΠáΜáãÈùôïπïύëïõ. Ôá óêçΜÈêÜ äçìÈïõñãåß ãÈá áêüìç ìßá öïñÜ ï ÌáΜüëçò ΠáΜôåëÈäÜêçò, óôáèåñüò óõΜåñãÜôçò ôïõ ÃÈÜΜΜç Êáêëέá, êáÈ ôá êïõóôïύìÈá ó÷åäÈÜæåÈ ç ÇëέΜÈá Äïõëáñßäç.

αθηνόραμα | ΘΕΑΤΡΟ 47

«MISS JULIA»

ÓôñßÌôìðåñãê ìå Üñùìá í50s Óå ìÈá Ýðáõëç, óôá õðüãåÈá ôïõ õðçñåôÈêïý ðñïóùðÈêïý, ìå ñåôñü ìïõóÈêÝò ôïõ 1950 êÈ Ýñãá ôÝ÷íçò ÅëëÞíùí êáëëÈôå÷íþí ðïõ êÜèå åâäïìÜäá èá áëëÜæïõí óôï óêçíÈêü ðåñÈâÜëëïí, áíåâÜæåÈ ï ÅììÜíïõåë ÌáíÈüò ôï êëáóÈêü áñÈóôïýñãçìá ôïõ Óôñßíôìðåñãê «ÄåóðïÈíßò ÔæïýëÈá». Ôï Ýñãï ôïõ 1888 ðáñáìÝíåÈ äÈá÷ñïíÈêü êÈ åðÈôñÝðåÈ øõ÷áíáëõôÈêÝò êáÈ öÈëïóïöÈêÝò ðáñáôçñÞóåÈò, êáèþò ìáò öÝñíåÈ áíôÈìÝôùðïõò ìå áðïëýôùò áíèñþðÈíá ðÜèç, áðü ôïí Ýñùôá êáÈ ôçí êáôÜèëÈøç ìÝ÷ñÈ ôï óáäïìáæï÷Èóìü êáÈ ôçí áõôïêáôáóôñïöÞ. Óå ðñþôï åðßðåäï ç Èóôïñßá ðïõ ðåñÈãñÜöåÈ ï Óïõçäüò äñáìáôïõñãüò åßíáÈ áõôÞ ôçò áôßèáóçò ÔæïýëÈá, êüñçò åíüò êüìç, ðïõ ï áññáâþíáò ôçò Ý÷åÈ äÈáëõèåß ðñüóöáôá. Áíôß íá ðÜåÈ

«ÃïñãüÌåò êáé ÌÜãêåò» óôï ÌðñüÌôãïõáéç

Áêüìá êáÈ ôïõò óçìåñÈÌïýò ðÈôóÈñÈêÜäåò Ìá ñùôÞóåÈò îÝñïõÌ áðÝîù ôÈò áôÜêåò êáÈ ôá ôñáãïýäÈá ôïõ äçìïöÈëïýò åëëçÌÈêïý ìÈïýæÈêáë ôçò Finos Films ìå ôçÌ õðïãñáöÞ ôïõ ÃÈÜÌÌç ÄáëÈáÌßäç. ÷Ýôïò, ôï «ÃïñãüÌåò êáÈ ìÜãêåò» æùÌôáÌåýåÈ ãÈá ðñþôç öïñÜ óôï èÝáôñï, óôç óêçÌÞ ôïõ ÌðñüÌôãïõáÈç, óå äÈáóêåõÞ êáÈ óêçÌïèåóßá ôïõ ÃÈþñãïõ ÂÜëáñç. ÓáñÜÌôá åÌÌÈÜ ÷ñüÌÈá ìåôÜ, ï ÃÈÜÌÌçò Ðëïýôáñ÷ïò åñìçÌåýåÈ æùÌôáÌÜ ôá ôñáãïýäÈá ôïõ Ìßìç ÐëÝóóá ðïõ ÝãÈÌáÌ ãÌùóôÜ ìå ôç öùÌÞ ôïõ ÃÈÜÌÌç Ðïõëüðïõëïõ (äåÌ åßÌáÈ ôõ÷áßï üôÈ ðïëëïß ôïÌ èåùñïýÌ óõÌå÷ÈóôÞ ôïõ), åÌþ ðñùôáãùÌÈóôïýÌ ï ÃÈþñãïò ÂÜëáñçò óôï ñüëï ôïõ ÉÜóïÌá, ôïÌ ïðïßï óôçÌ ôáÈÌßá ÝðáÈæå ï ËÜêçò ÊïìÌçÌüò, êáÈ ç ÆÝôá Äïýêá óôï ñüëï ôçò ÷ëþñáò ðïõ ôáõôßóôçêå ìå ôçÌ áñ÷ïÌôÈêÞ ìïñöÞ ôçò Ìáßñçò ×ñïÌïðïýëïõ. Ôï êáóô óõìðëçñþÌïõÌ äçìïöÈëåßò çèïðïÈïß, üðùò ïÈ ÈáÌÜóçò ÅõèõìÈÜäçò, Ìáñßá ÊïñÈÌèßïõ, ÐáÌáãÈþôçò ÐåôñÜêçò, ÃÈþñãïò Ãáëßôçò, ÁããåëÈêÞ ËÜìðñç, ÔÜóïò ÊùóôÞò ê.Ü. ÌåãÜëï áôïý ôçò ðáñÜóôáóçò ç ðáñïõóßá ôïõ ÃÈÜÌÌç ÂïãÈáôæÞ óôï ñüëï ôïõ ÐáÌáãÞ áëëÜ êáÈ ôçò ¸öçò Ðáðáèåïäþñïõ óôï ñüëï ôçò Áñ÷üÌôÈóóáò.

ΘΕΑΤΡΟ | αθηνόραµα

ìå ôïí ðáôÝñá ôçò åðßóêåøç óôïõò óõããåíåßò ôçò, ìÝíåÈ óôï óðßôÈ êáÈ ðåñíÜåÈ ôç íý÷ôá ìå ôïí õðçñÝôç ôïõò Æáí êáÈ ôçí åñùìÝíç ôïõ, ôç ìáãåßñÈóóá ÊñÈóôßí. Óå Ýíá äåýôåñï åðßðåäï, ï Óôñßíôìðåñãê êáôáðÈÜíåôáÈ ìå ôï èÝìá ôçò óýãêñïõóçò ôùí äýï öýëùí áëëÜ êáÈ ìå ôçí ðÜëç ôùí ôÜîåùí, èÝìáôá ðïõ ôïí ÜããÈæáí óå êáëëÈôå÷íÈêü êáÈ ðñïóùðÈêü åðßðåäï. Óôçí ðáñÜóôáóç, ðïõ èá ðáßæåôáÈ óôï ÈÝáôñï ÐÊ áðü ôÈò 2/12, ôçí ÔæïýëÈá åñìçíåýåÈ ç ¸ëåíá Èùìïðïýëïõ, ôïí Æáí ï ÍÈêüëáò ÌáêñÞò êáÈ ôçí ÊñÈóôßí ç ÂáëßóÈá Âýæá. Ôá êïóôïýìÈá ôçò ðáñÜóôáóçò öÈëïôÝ÷íçóáí ç ÔÜíÈá ×ñÈóôïöïñÜôïõ, ç ÂáóÈëÈêÞ ÌáõñÈäÞ êáÈ ç Kathy Heyndels. ΠΚ Κασομούλη 30, Νέος Κόσμος, 2109011677

39 Óõíέíôåõîç

Ç Êáñáìπέôç áπïêáëύπôåé ôçΜ ÊáñõïöõëëéÜ

ÅßΜáé ìéá áπü ôéò πéï áãáπçìέΜåò πñùôáãùΜßóôñéåò ôçò åëëçΜéêήò èåáôñéêήò óêçΜήò êáé ìåôñÜ óõΜåñãáóßåò ìå ôïõò óçìáΜôéêüôåñïõò óêçΜïèέôåò. ÓõìπëçñώΜåé êïΜôÜ óáñÜΜôá ÷ñüΜéá πïñåßáò êáé, áΜ êáé äéáèέôåé ôç ãïçôåßá ôçò Μôßâáò, έ÷åé ôáõôü÷ñïΜá ôçΜ áπëüôçôá ôçò πñùôüâãáëôçò. ÊÜôé πáñáπÜΜù áπü åõãåΜéêή, åéëéêñéΜήò êáé ìå äéÜèåóç áπïëïãéóìïύ ãéá ìéá ìåãÜëç êáëëéôå÷Μéêή äéáäñïìή êáé ôçΜ πñïóùπéêή óôÜóç æùήò ôçò, ìßëçóå ìå ôç Ìáñßá Êñύïõ ãéá üëá. Áπü ôç æùή óôï ìéêñü ÷ùñéü Äüîá óôï Äéäõìüôåé÷ï ìέ÷ñé ôçΜ ÁñêÜΜôéΜá, ôç ìåãÜëç ôóå÷ïöéêή çñùßäáèåáôñßΜá πïõ åñìçΜåύåé öέôïò óôï «ÃëÜñï». Êáé äåΜ äßóôáóå áπü ôçΜ áñ÷ή ôçò êïõâέΜôáò Μá äçëώóåé üπùò êáé ç çñùßäá πïõ õπïäύåôáé: Ùñáßá ìέ÷ñéò åäώ, áπü åäώ êáé πέñá ôé ãßΜåôáé; χùôü: Äçìήôñçò Ôóßôóïò, Åπéìέëåéá öùôïãñÜöçóçò: Ìáñßá Χïύôïõ Make up: Á÷éëëέáò Χáñßôïò, Hair styling: Äçìήôñçò ÓáñÜíôïõ (D-tales), Styling: Êáôåñßíá ÌáíùëáñÜêç

λήθεια πότε νιώσατε ότι άναψε μέσα σας η σπίθα της υποκριτικής; Γεννήθηκα σε ένα χωριό της επαρχίας Διδυμοτείχου, στη Δόξα, και πότε στο καφενείο του πατέρα μου, πότε στο σπίτι έπαιρνα αγκαλιά το ραδιόφωνο και άκουγα θέατρο. Εκεί πρωτογνώρισα τον Ίψεν, τον Στρίντμπεργκ, τον Ουίλιαμς μέσα από τις φωνές σπουδαίων ηθοποιών του Εθνικού Θεάτρου. Δεν υπήρχε τηλεόραση στο χωριό, μάλιστα την πρώτη δεκαετία της ζωής μου δεν είχαμε καν ηλεκτρικό, μεγάλωσα με μια λάμπα πετρελαίου. Κάποια στιγμή, τη δεκαετία του ’60, παιδί ακόμα, ανακάλυψα τη μαγεία του κινηματογράφου σε υπαίθριες προβολές ελληνικών ταινιών με πρωταγωνιστές τη Βουγιουκλάκη, την Καρέζη, τον Κούρκουλο, τον Ξανθόπουλο. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με την εμπειρία του σχολείου όπου η δασκάλα με έβαζε να παίζω σε σχολικές παραστάσεις και να λέω ποιήματα, μου δημιούργησαν το πάθος για την τέχνη. Ακόμα θυμάμαι απέξω «Το τραγούδι του νεκρού αδελφού» που απήγγελλα στη μητέρα μου δίπλα στην ξυλόσομπα κι εκείνη δάκρυζε από συγκίνηση.

ΘΕΑΤΡΟ | αθηνόραμα

Μετράτε δύο εικοσαετίες στο σανίδι. Τι σας έμαθε το θέατρο για τη ζωή; Νομίζω ότι αυτό που με ώθησε στην τέχνη ήταν η ανάγκη μου να δώσω απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα. Βέβαια, μέσω της τέχνης κατανοείς πολλά για τα ανθρώπινα, αλλά απάντηση στα μεγάλα μυστήρια δεν παίρνεις. Θυμάμαι πάντα αυτόν το στίχο του Σεφέρη: «Πώς πεθαίνει ένας άνδρας παράξενο, κανένας δεν το συλλογίστηκε». Η τέχνη έχει απλώς τον τρόπο να παρηγορεί ή να εντείνει κάποια συναισθήματα. Το 2008, την ημέρα που έφυγε από τη ζωή ο πατέρας μου, ήμασταν σε πρόβες με τη Ρούλα Πατεράκη για τους δύο Οιδίποδες (επί Κολωνώ και Τύραννο). Αφού ανέβηκα στον Έβρο να τον αποχαιρετήσω, το ίδιο βράδυ ερμήνευσα τον τρομερό μονόλογο-αποχαιρετισμό της Αντιγόνης. Ακόμα και τώρα συγκινούμαι όταν το σκέφτομαι. Κάποιες φορές δημιουργείται μια περίεργη σύνδεση με τους ρόλους που ερμηνεύουμε. Ο άνθρωπος, για να συμφιλιωθεί με το γιατί και το πώς της ζωής, με το μυστήριό της, ψάχνει να βρει δρόμους και απευθύνεται στη θρησκεία, τη φιλοσοφία, κάνει αναγωγές στο μεταφυσικό. Παλιότερα ήμουν πιο ρεαλίστρια και σκεφτόμουν ότι είμαστε εδώ και κάποια στιγμή θα φύγουμε.

Όπως λέει και ο γιατρός στον «Γλάρο», κάθε ζωή πρέπει να έχει το τέλος της. Ποια είναι τα κοινά και ποιες οι διαφορές που έχετε με την Αρκάντινα, την ηρωίδα που ερμηνεύετε στο «Γλάρο»; Ποτέ δεν μπορείς να είσαι εκατό τοις εκατό ο ρόλος που παίζεις. Υπάρχουν κοινά σημεία με την Αρκάντινα. Είμαστε και οι δύο ηθοποιοί κι έχουμε περάσει τα 50 – εκείνη είναι 53, εγώ μεγαλύτερη. Βρισκόμαστε λοιπόν στην κρίσιμη στιγμή της ύπαρξης που σε κάνει να πεις «ωραία μέχρις εδώ, από δω και πέρα τι γίνεται;». Αισθάνεσαι ότι ακόμα έχει τις αντοχές, τα καταφέρνεις μια χαρά, αλλά αναρωτιέσαι για πόσο ακόμα. Η Αρκάντινα διακηρύττει στη δεύτερη πράξη του έργου: «Έχω και μια αρχή, δεν με απασχολεί το μέλλον, ούτε τα γηρατειά, ούτε ο θάνατος, ό,τι είναι να γίνει θα γίνει». Ξέρει εκείνη τη στιγμή πόσο χοντρά ψέματα λέει, αλλά τα λέει σχεδόν ξορκίζοντάς τα. Νιώθει ζήλια επειδή μια νέα ηθοποιός τής παίρνει τα φώτα, τη λάμψη και τον εραστή της και στην προσπάθειά της να κρατηθεί στο επίκεντρο και να υπηρετήσει τη δημόσια εικόνα της αλλάζει χαρακτήρα, ξεχνά ακόμα και ότι υπήρξε τρυφερή. Της το θυμίζει ο γιος της, ο Τρέπλιεφ, την ώρα που του αλλάζει τον επίδεσμο.

Εσείς, ποιες σκέψεις κάνετε για τη νεότερη γενιά καλλιτεχνών; Δεν ζηλεύω τις νέες ηθοποιούς. Πολλές μάλιστα είναι φίλες μου και τις καμαρώνω. Ήμουν πάντα αρκετά προσγειωμένη ώστε να ζω την ηλικία μου και να χαίρομαι μεγάλους ρόλους την κατάλληλη στιγμή. Η ωριμότητα έχει κι αυτή τα δικά της υπέροχα πράγματα. Στο χώρο που κινείστε παρατηρεί κανείς ένα ναρκισσισμό. Πηγαίνω κόντρα στο ναρκισσισμό γιατί αν υποκύψεις σε αυτό, μπαίνεις σε ένα ρηχό πλαίσιο. Η ζωή ενός δημόσιου προσώπου είναι πολύ δύσκολη. Υπόκεισαι σε συνεχή κριτική, αμφισβήτηση, παρακολούθηση και θυσιάζεις μεγάλο κομμάτι της ηρεμίας σου. Πέφτεις και ξανασηκώνεσαι. Αν το κάνεις όλο αυτό μόνο και μόνο επειδή θέλεις να ικανοποιήσεις το ναρκισσισμό σου, δεν θα καταφέρεις τίποτα, θα σε φάει η μαρμάγκα που λέγαμε και στο χωριό μου. Πώς σας φαίνεται ότι κάποιοι σας βλέπουν ως sex symbάl; Τι ιστορία κι αυτή! Δόξα τω Θεώ, έχουν περάσει τουλάχιστον δύο δεκαετίες από την εποχή που με έβλεπαν έτσι επειδή συμμετείχα σε δυο απανωτά σίριαλ του Κώστα Κουτσομύτη βασισμένα σε δυο υπέροχα μυθιστορήματα, τον «Κίτρινο φάκελο» του Καραγάτση και τα «Βαμμένα κόκκινα μαλλιά» του Μουρσελά. Μου έδωσαν αυτόν τον τίτλο, όμως αυτό αδικούσε τις ηρωίδες μου, που βίωναν δύσκολους έρωτες σε εποχές άσχημες για την Ελλάδα. Ένα μέρος του Τύπου χαίρεται να δημιουργεί καταστάσεις, εγώ όμως από τα πρώτα μου βήματα ήμουν πάντα προσγειωμένη, καθώς βρισκόμουν σε ένα περιβάλλον πολύ προστατευμένο, το Ανοιχτό Θέατρο. Ο Γιώργος Μιχαηλίδης ήταν ανέκαθεν ένας πολύ σοβαρός δάσκαλος που με επηρέασε και μου έδωσε τις σωστές κατευθύνσεις για να μην πέσω στην παγίδα του λαϊφστάιλ. Είστε αριστούχος της Δραματικής Σχολής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Τι κρατάτε από τα φοιτητικά σας χρόνια; Ευτύχησα να έχω εξαιρετικούς δασκάλους. Θυμάμαι όταν ήρθε η Μάγια Λυμπερόπουλου από τη Γαλλία και έδωσε σε όλα άλλη τροπή. Ήταν η δασκάλα που μας μίλησε για το θέατρο με όρους σημειολογίας. Μας έμαθε τον Ρολάν Μπαρτ, μας μιλούσε για τις παραστάσεις της Αριάν Μνουσκίν. Η θητεία δίπλα σε σημαντικούς ανθρώπους με βοήθησε να συγκροτήσω το χαρακτήρα και την προσωπικότητά μου. Από τη μία κάνετε θέατρο πρώτης γραμμής και, από την άλλη, μπαίνετε σε «περιφερειακά» λημέρια. Αυτό δεν αποτελεί αντίφαση; Επειδή διατηρώ πάντα το σύνδρομο της μαθήτριας, αισθάνομαι ότι έχω να πάρω πολλά από τους νεότερους. Η φρεσκάδα και η ορμή της νεότητας μ’ ενδιαφέρει τρομερά. Μ’ αυτό το σκεπτικό έχω δουλέψει με τους ΒΡjoux de kant ή την ομάδα Νάμα. Πάντα νιώθω μέρος ενός συνόλου. Τη δεκαετία του ’80, αντί να είμαι σε ένα κεντρικό θέατρο στην Πανεπιστημίου, ήμουν σε ένα περιφερειακό θέατρο στου Γκύζη, κοντά στον Γιώργο Μιχαηλίδη, την εποχή που έδιναν το στίγμα τους άνθρωποι όπως ο Λευτέρης Βογιατζής και ο Βασίλης Παπαβασιλείου. Τι σας έκανε να πείτε «ναι» σε έναν νέο και πρωτοεμφανιζόμενο στην Επίδαυρο σκηνοθέτη, όπως ο Άρης Μπινιάρης; Είχα δει δουλειά του Άρη Μπινιάρη και με είχε καθηλώσει. Πρώτα ήρθε η πρότασή του για τις «Βάκχες» που θα κάνει στη Στέγη τον Απρίλιο του 2018

ΘΕΑΤΡΟ | αθηνόραμα

«Ç êïΘíùíßá åîåëßóóåôáΘ êáΘ ìáæß åîåëßóóåôáΘ êáΘ ç ôέ÷íç. Äåí ìπïñåßò íá πáßîåΘò ìå ôïí ôñüπï πïõ έπáΘæå ç Êáôßíá ΠáîΘíïύ. Èá èåùñçèåßò πáëΘüò. Ôï èέáôñï åßíáΘ êáëü íá åßíáΘ êïíôÜ óôïí Üíèñùπï ôçò åπï÷ήò ôïõ. Óήìåñá èåùñώ üôΘ ï êüóìïò èέëåΘ πåñΘóóüôåñï ôçí áìåóüôçôá πáñÜ ôΘò πΘï ìåëïäñáìáôΘêέò ãñáììέò». και μετά προέκυψαν οι «Πέρσες». Βλέπω τη δουλειά μέσα από ένα πρίσμα συλλογικό και στην καλοκαιρινή παράσταση μου άρεσε ο τρόπος με τον οποίο δούλεψε το Χορό. Κλέψατε την παράσταση στους «Πέρσες» με την ερμηνεία σας. Αλήθεια πώς αντέξατε να στροβιλίζεστε όπως οι Δερβίσηδες για είκοσι λεπτά; Έχω καλή φυσική κατάσταση, καλό μυϊκό σύστημα και την τύχη να μη ζαλίζομαι εύκολα. Όταν έμαθα ότι θα παρακολουθήσουμε ανατολίτικες τελετουργίες και θα περάσουμε από τον σουφισμό και τις τελετές Ζικρ, έκανα μια μεγάλη έρευνα στο διαδίκτυο. Είδα ανθρώπους να εκτελούν επαναλαμβανόμενες κινήσεις με το κεφάλι και αποφάσισα ότι ήθελα να το κάνω. Ασκήθηκα σιγά σιγά και η Λία Χαράκη, η χορογράφος, με βοήθησε να βάλω σε τάξη τις κινήσεις. Ποιο είναι το μεγαλύτερο μυστικό στη δουλειά σας; Το να περνάς μέσα από την τεχνική για να μπορέσεις να κάνεις την υπέρβαση. Πρέπει να καταθέσεις την ψυχή σου, το βίωμα και το συναίσθημα για να μπορέσεις να ακουμπήσεις την ψυχή του θεατή που έρχεται να σε δει. Με τον Γιάννη Χουβαρδά σάς συνδέουν θεατρικές επιτυχίες. Ποια υπέρβαση σας ζήτησε να κάνετε για τον «Γλάρο»; Με συγκινεί η ευαισθησία με την οποία βλέπει τον έξω κόσμο ενώ αφήνει ένα παράθυρο ανοιχτό στο μεταφυσικό. Ξέρω ότι ίσως δεν περιμένατε ν’ ακούσετε κάτι τέτοιο για έναν τόσο συγκροτημένο άνθρωπο. Η υπέρβαση που μας ζήτησε από την πρώτη ημέρα της ανάγνωσης ήταν να είμαστε ο εαυτός μας όσο ποτέ άλλοτε. Όλος ο θίασος, ο Ακύλλας Καραζήσης, ο Νίκος Κουρής, ο Νίκος Χατζόπουλος, ο Δημήτρης Ήμελλος, η Άλκηστις Πουλοπούλου, ο Δημήτρης Παπανικολάου, η Άννα Καλαϊτζίδου, ο Δημήτρης Μπίτος, η Σύρμω Κεκέ, προσπαθήσαμε να σκύψουμε βαθιά μέσα μας για να βρούμε τα στοιχεία που μπορούν να συνδεθούν με τους ήρωες που ερμηνεύουμε. Η παράσταση ακροβατεί ανάμεσα στο τραγικό και το κωμικό. Το έχει αυτό ο Τσέχοφ κι εμείς το τονίζουμε. Επιπλέον δεν υπάρχει ατμόσφαιρα εποχής, τα κοστούμια της Ιωάννας Τσάμη είναι σύγχρονα. Στον «Γλάρο» γίνονται συνεχώς αναφορές στις καινούργιες φόρμες. Έχει αλλάξει ο τρόπος παιξίματός σας μέσα στα χρόνια; Η κοινωνία εξελίσσεται και μαζί εξελίσσεται και η τέχνη. Δεν μπορείς να παίξεις με τον τρόπο που έπαιζε η Κατίνα Παξινού. Θα θεωρηθείς παλιός. Το θέατρο είναι καλό να είναι κοντά στον άνθρωπο της εποχής του. Το 2011 κάναμε με τον Μιχαήλ Μαρμαρινό τον «Ηρακλή μαινόμενο» και ήταν η πρώτη φορά που πρόφερα τον αρχαίο λόγο σε μικρόφωνο με τρόπους πιο εσωτερικούς, με άλλες αποχρώσεις, σχεδόν σαν ψίθυρο. Αυτό ο κό-

σμος το δέχτηκε, άκουσαν το κείμενο διαφορετικά, σαν μια συνομιλία δίπλα τους. Η εποχή μας είναι πολύ πιο γρήγορη, πιο κυνική, δεν αντέχει πολύ το συναίσθημα. Θεωρώ ότι ο κόσμος θέλει περισσότερο την αμεσότητα παρά τις πιο μελοδραματικές γραμμές. Τι σας συγκινεί περισσότερο στον Τσέχοφ; Είναι ο μεγάλος συγγραφέας της καθημερινότητας, ο ποιητής του ευτελούς. Τα μικρά, μικρά πραγματάκια που συμβαίνουν στη ζωή μας και οι άλλοι συγγραφείς τα προσπερνούν, εκείνος τα βάζει στη θέση τους, γι’ αυτό είναι τόσο ανθρώπινα και συγκινητικά τα έργα του. Στον «Γλάρο» θίγει πάρα πολλά θέματα. Μιλά για τη σχέση της τέχνης με τη ζωή, για το πώς ζει ένας δημιουργός, ένας καλλιτέχνης στην καθημερινότητά του Ποια είναι η σχέση σας με την τεχνολογία; Έχετε λογαριασμό στο facάbook; Φοβάμαι το διαδίκτυο. Είχα πάντα ένα θέμα με τη δημοσιότητα, δεν αισθάνομαι άνετα με την έκθεση. Δεν θα μπορούσα ποτέ να ανεβάσω φωτογραφίες από την προσωπική μου ζωή, δεν το έχω ανάγκη. Πολλοί μου λένε ότι πρέπει να πληροφορηθεί ο κόσμος για τις δουλειές που κάνω, αλλά εγώ πιστεύω πως ο κόσμος μπορεί να τις μάθει με άλλους τρόπους. Μέσα από το διαδίκτυο έμαθα ότι τον Σεπτέμβριο του 2016 παντρεύτηκα τον σύντροφό μου, με τον οποίο είμαστε μαζί δέκα χρόνια, πράγμα που δεν ισχύει. Παρόλο που διέψευσα την είδηση εκείνη πολλαπλασιάστηκε. Αναπολείτε το παρελθόν; Μου αρέσει να ταξιδεύω σε αγαπημένες και τρυφερές στιγμές της ζωής μου. Προσπαθώ όμως να επαναστατώ και να βλέπω μόνο το παρόν. Δεν είμαι άνθρωπος που κοιτάζει το μέλλον, δεν κάνω όνειρα γιατί έχω πάντα στο μυαλό μου τη γνωστή παροιμία: όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο θεός γελάει. Ήταν πάντα τόσο γεμάτο το παρόν από τη δουλειά, που δεν μου έμενε χρόνος για κάτι άλλο. Σε ένα ταξίδι στην Ιαπωνία, τότε που περιοδεύαμε με τη «Μήδεια» του Εθνικού, είδα σε ένα βουδιστικό μοναστήρι να κυριαρχούν τρία χρώματα. Το λευκό συμβόλιζε το παρελθόν, την ασφάλεια του γνώριμου, το κόκκινο συμβόλιζε το τώρα που είναι φλέγον και το μαύρο συμβόλιζε το μέλλον, το άγνωστο. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Ο χρόνος είναι τόσο ρευστός… Τι χρειάζεται κανείς στη ζωή, τόλμη ή τύχη; Σκεπτόμενη την κοινωνικοπολιτική κατάσταση θα πω ότι χρειάζεται ειλικρίνεια. Όταν έχεις ένα τεράστιο χρέος, μη βιώσιμο, πρέπει να είσαι πολύ τολμηρός αλλά και πολύ τυχερός για να μπορέσεις να αντιταχθείς και να αντιμετωπίσεις το σύστημα. Βιώνουμε συνεχείς απογοητεύσεις, χάνουμε τις ελπίδες μας, όμως δεν πρέπει να γίνουμε μηδενιστές. Πρέπει να αυτοκτονήσουμε όλοι σαν τον Τρέπλιεφ; Η ζωή είναι δύσκολη, αλλά πρέπει να βρούμε τους τρόπους να ισορροπήσουμε.

αθηνόραμα | ΘΕΑΤΡΟ 53

ÅËÓ full blown

Ç ÅèΜΘêή ËõñΘêή ÓêçΜή, ëåΘôïõñãώΜôáò πΘá ìέóá óå ΘäáΜΘêέò óõΜèήêåò óôï êáΘΜïύñãΘï ôçò óπßôΘ, έ÷åΘ äΘáìïñöώóåΘ έΜá πïëύ πëïύóΘï πñüãñáììá «êëáóΘêήò» üπåñáò ãΘá üëç ôç óåæüΜ πñáãìáôΘêÜ áπïëáõóôΘêü êáΘ, óå ìåñΘêέò πåñΘπôώóåΘò, πñïêëçôΘêü. ÓôçΜ ÊåΜôñΘêή Áßèïõóá «Óôáύñïò ÍΘÜñ÷ïò» èá äïύìå ôçΜ «Ìπïέì» ôïõ ΠïõôóßΜΘ Μá πåñΘöέñåôáΘ óôá ÅîÜñ÷åΘá êáΘ ôçΜ «Ôüóêá» (öùôü) ôïõ Μá âΘώΜåΘ ôï äñÜìá ôïõ Âν Πáãêïóìßïõ Πïëέìïõ, êΘ áêüìç ôï ëõñΘêü êáΘ ìåëùäΘêü έñãï «Ñùìáßïò êáé Éïõëéέôá» ôïõ ÃêïõΜü êáΘ ôï áñΘóôïύñãçìá ôïõ bel canto «Ëïõôóßá ΜôΘ Ëáìåñìïύñ» ôïõ ÃêáåôÜΜï ÍôïΜΘôóέôΘ óå óõìπáñáãùãή ìå ôç ÂáóΘëΘêή Όπåñá ôïõ ËïΜäßΜïõ. Ç ÜΜïΘîç ìáò öέñΜåΘ ôïΜ «Ìáãéêü áõëü» ôïõ Ìüôóáñô óå ìΘá åΜôõπùóΘáêή êáΘ πñùôïπïñΘáêή πáñáãùãή. ÉäΘáßôåñá åΜäΘáöέñïõóá åßΜáΘ öέôïò ç ÅΜáëëáêôΘêή ÓêçΜή, πïõ öñïΜôßæåΘ Μá áΜáôñέπåΘ ôçΜ áΘóèçôΘêή ìáò âïëή êáΘ ìáò åôïΘìÜæåΘ πñÜãìáôá πïõ έ÷ïõΜ Μá êÜΜïõΜ ìå ôï πñï÷ùñçìέΜï ìïõóΘêü èέáôñï («Õïêé-÷é: Tï ôñáãïύäé ôçò áéώíéáò èëßøçò», «Orpheus»), ôçΜ êùìΘêή üπåñá («Ï ÌéêÜäïò» ôùΜ Gilbert êáΘ Sullivan), ôçΜ üπåñá äùìáôßïõ («Æ») êáΘ ôçΜ üπåñá óêΘώΜ («Ç åπéóôñïöή ôïõ Êáñáãêéüæç óôçí πáôñßäá»), åΜώ ôïΜ ÉáΜïõÜñΘï έñ÷åôáΘ êáΘ ç åπáΜÜëçøç ôçò… üπåñáò óå πáñÜöñáóç «Ôï ëõêüöùò ôùí ÷ñåώí».

41 «ÄÉÁÂÏËÏÃÕΥÁÉÊÅÓ»

ÊáâïãéÜííç êáé Êùíóôáíôßíïõ ìáæß óôç óêçíή!

¸Μá êïñõöáßï êùìΘêü Μôïõέôï ìÜò äßΜåΘ ñáΜôåâïύ ìå ôçΜ έΜáñîç ôçò Μέáò ÷ñïΜΘÜò óôï Èέáôñï «ÔæέΜç Êáñέæç». Ç Ìáñßá ÊáâïãΘÜΜΜç êáΘ ç Êáßôç ÊùΜóôáΜôßΜïõ óõìπñÜôôïõΜ óêçΜΘêÜ óôΘò «ÄΘáâïëïãõΜáßêåò». Ôá êáëÜ Μέá üìùò äåΜ ôåëåΘώΜïõΜ åäώ, êáèώò ôç äΘáóêåõή ôçò áñΘóôïõñãçìáôΘêήò ôáΘΜßáò ôïõ Êëïõæü áΜáëáìâÜΜåΘ έΜá Üëëï Μôïõέôï ôçëåïπôΘêώΜ êáΘ ü÷Θ ìüΜï åπΘôõ÷ΘώΜ («Ôï ìΘêñü óπßôΘ óôï ΠáãêñÜôΘ», «ÅñãáæüìåΜç ÃõΜáßêá», «LAPD», «Óν áãáπώ - Ìν áãáπÜò» ê.Ü.), ç ÓÜñá ÃáΜùôή êáΘ ï Íßêïò Óôáõñáêïύäçò. Ôç óêçΜïèåóßá õπïãñÜöåΘ ï ÔÜêçò ÔæáìáñãΘÜò, ï ïπïßïò, üπùò öáßΜåôáΘ, ìåôÜ ôïΜ «ÑΘ÷Üñäï» êáΘ ôçΜ «ÔÜîç ìáò», έ÷åΘ äέóåΘ ìå ôçΜ Êáßôç ÊùΜóôáΜôßΜïõ. ÏΘ «ÄΘáâïëïãõΜáßêåò» åßΜáΘ ìΘá Θóôïñßá πïõ ìΘëÜåΘ ãΘá ôç ÷åΘñáãώãçóç, ãΘá

ΘΕΑΤΡΟ | αθηνόραμα

ôçΜ åΜï÷ή êáΘ ôç óõΜåΜï÷ή, ãΘá ôçΜ áèùüôçôá êáΘ ôçΜ áìáñôßá óå ìΘá êïΘΜùΜßá πïõ Μïóåß. ¸Μá ïΘêïôñïöåßï áññέΜùΜ óôç Ãáëëßá ôïõ 1955, ç ôÜîç êáΘ ç çèΘêή êáëÜ êñáôåß, áëëÜ ôßπïôá äåΜ åßΜáΘ üπùò öáßΜåôáΘ. Äύï ãõΜáßêåò, ç óύæõãïò ÊñΘóôßΜ (Ìáñßá ÊáâïãΘÜΜΜç) êáΘ ç åñùìέΜç ÍΘêüë (Êáßôç ÊùΜóôáΜôßΜïõ), áπïöáóßæïõΜ Μá óõΜåñãáóôïύΜ πñïêåΘìέΜïõ Μá äïëïöïΜήóïõΜ ôïΜ ÜΜèñùπï πïõ ôïõò êÜΜåΘ ôç æùή áöüñçôç. Ï ÌΘóέë, έΜáò äåóπïôΘêüò ÜΜôñáò, ôΘò êáêïπïΘåß óå ôέôïΘï âáèìü, πïõ ç äïëïöïΜßá ôïõ ãΘá ôΘò äύï ãõΜáßêåò öáßΜåôáΘ Μá åßΜáΘ ç ìüΜç ëύóç. ¸Μá áΜáôñåπôΘêü èñßëåñ ìõóôçñßïõ, έΜá πáΘ÷ΜßäΘ èáΜÜôïõ ãΘá ôñåΘò, έΜá πáΘ÷ΜßäΘ áãùΜßáò ãΘá üëïõò! ΘΕΑΤΡΟ «ΤΖΕΝΗ ΚΑΡΕΖΗ» Ακαδημίας 3, κέντρο, 2103636144, 2103644921

ÔóÜñëé ÔóÜπëéí, ï Óáñëü ôçò êáñäéÜò ìáò Με ένα μεγάλο υποκριτικό στοίχημα έρχεται αντιμέτωπος φέτος ο Θανάσης Τσαλταμπάσης, καθώς υποδύεται τον αγαπημένο μας Σαρλό και η μεταμόρφωσή του είναι εντυπωσιακή. Μετά την τεράστια επιτυχία που γνώρισε στο Παρίσι το βραβευμένο έργο του Ντανιέλ Κολά «Τσάρλι Τσάπλιν» ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στο Θέατρο Ακροπόλ, σε μετάφραση Αντώνη Γαλέου και σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια. Το καστ συμπληρώνουν η Μαρίνα Ψάλτη στον ρόλο της μητέρας του, η Τζένη Θεωνά στον ρόλο των τελευταίων τριών γυναικών της ζωής του, ο Χρήστος Σπανός του αδερφού του Σίντνεϊ και ο Σωκράτης Πατσίκας του Μακ Σένετ, του παραγωγού του Χόλιγουντ που ανακάλυψε πρώτος το ταλέντο του νεαρού Τσάρλι. Μεγάλο ατού της παράστασης η παρουσία του Γιώργου Κωνσταντίνου, ο οποίος υποδύεται τον αρχηγό του FBI Έντγκαρ Χούβερ.

Ïé Pilobolus έñ÷ïíôáé ãéá íá ÊÜèå πáñÜóôáóή ôïõò åßíáé έíáò óêçíéêüò óïõñåáëéóìüò, έíá ôïëìçñü πáé÷íßäé ìåôáìïñöώóåùí πïõ õπíùôßæåé ôïí èåáôή êáé öëåñôÜñåé ìå ôçí ïöèáëìáπÜôç, ÷ïñôáßíïíôáò ôéò áéóèήóåéò ìáò êáé áíáäåéêíύïíôáò ôéò áπåñéüñéóôåò äõíáôüôçôåò ôçò óπïõäáßáò ïìÜäáò ôùí Pilobolus. Êëåßóôå èέóç áπü ôώñá ρìáæß ìå ôá πáéäéÜ óáòρ óôï èåáìáôéêü «Shadowland» ìå ôï ïπïßï έñ÷ïíôáé óôï Ìέãáñï Ìïõóéêήò óôéò 13-17 Äåêåìâñßïõ. Πñüêåéôáé ãéá ôçí éóôïñßá ìéáò έöçâçò

ΘΕΑΤΡΟ | αθηνόραμα

πïõ ïé ãïíåßò ôçò åîáêïëïõèïύí íá ôç âëέπïõí óáí ìéêñü êïñßôóé. Åêåßíç üìùò èέëåé ôçí áíåîáñôçóßá ôçò. Êáèώò áπïêïéìéέôáé ëïéπüí ìå áõôέò ôéò óêέøåéò, îáöíéêÜ, ç óêéÜ ôçò îõπíÜ, äñáπåôåύåé áπü ôï óπßôé êáé îåêéíÜ ôï ôáîßäé ôçò óôç Shadowland, óôç Χώñá ôùí Óêéώí! ¸íá ìåßãìá èåÜôñïõ, ÷ïñïύ êáé ôóßñêïõ, πïõ πáßæåé ìå ôç äύíáìç ôçò åéêüíáò ÷ñçóéìïπïéώíôáò ôï áíèñώπéíï óώìá ìå ôïí πéï πñùôüôõπï ôñüπï. Ïé Pilobolus åßíáé ôï áäåëöü ó÷ήìá ôùí Momix,

Πέíôå έñãá ãéá ôïí ÅΟöύëéï

Η σύγχρονη ελληνική δραματουργία εμπνέεται από την ιστορία του Εμφυλίου, ένα θέμα-ταμπού για το ελληνικό θέατρο. Συγκεντρώσαμε πέντε παραστάσεις που καταπιάνονται με το συγκεκριμένο θέμα.

«Άñçò» Η Σοφία Αδαμίδου έγραψε το κείμενο, ο Βασίλης Μπισμπίκης σκηνοθετεί και ο Τάσος Σωτηράκης πρωταγωνιστεί στον μονόλογο που βασίζεται στη ζωή και τους αγώνες του αρχικαπετάνιου του ΕΛΑΣ, του θρυλικού Άρη Βελουχιώτη. Η παράσταση παίζεται στο Cartel.

«ÁõãÜ ìáύñá» Στο μετεμφυλιακό έργο-μαρτυρία του Διονύση Χαριτόπουλου ο Αντώνης Αντωνίου και η Νατάσα Ασίκη αναμετριούνται με την ιστορική μνήμη, εκείνος ερμηνεύοντας έναν στιγματισμένο γιο αντάρτη κι εκείνη την αδερφή του, η οποία γεννήθηκε σαν αγρίμι, στη σπηλιά όπου κρυβόταν η κυνηγημένη οικογένεια. Η παράσταση παίζεται στη Θεατρική Σκηνή.

«Ãéá ôçí Åëέíç» Η παράσταση του Μάνου Καρατζογιάννη, με πρωταγωνίστρια τη Μαρία Κίτσου, στο Σταθμός Θέατρο παρουσιάζει την τραγική ιστορία της ηθοποιού Ελένης Παπαδάκη, που εκτελέστηκε από την πολιτοφυλακή στα Δεκεμβριανά κι επιστρέφει για να αφηγηθεί το «εμφύλιο κύτταρο του θεάτρου, του τόπου, του καιρού της».

«Êéâώôéï»

Οáò Οáãέøïõí! ôï ïπïßï äçΟéïύñãçóå ï ãΜùóôΈò ÷ïñïãñÜöïò, ÷ïñåõôήò êáé áêñïâÜôçò ÌΈΚåò ΠέΜôëåôïΜ Οå ôïõò ÔΚΈΜáèáΜ ÃïõΈêåΜ, ÑΈΟπé ÌπåñΜέô êáé ÌÜéêë Ôñέéóé ôï 1971. ΠήñáΜ ôï ΈΜïΟÜ ôïõò áπΈ ôïΜ Pilobolus Crystallinus, έΜá ΟéêñïóêïπéêΈ Ούêçôá πïõ áãáπÜ ôïΜ ήëéï êáé áΜáπôύóóåôáé óå πåñéï÷έò Οå âëÜóôçóç. ÄçΟéïõñãïύΜ áäéÜêïπá êáé áΜáΜåώΜïõΜ äéáñêώò ôï ÷ïñåõôéêΈ äõΜáΟéêΈ, äßΜïΜôáò éäéáßôåñï âÜñïò óôï ïΟáäéêΈ πΜåύΟá êáé óôïΜ áõôïó÷åäéáóΟΈ.

Μια ομάδα ανταρτών αναλαμβάνει να μεταφέρει ένα κιβώτιο στη διοίκηση μιας ανταρτοκρατούμενης πόλης μέσα από εχθρικό έδαφος. Μόνο ένας καταφέρνει να φτάσει ζωντανός και να το παραδώσει. Συγκλονιστικός είναι ο Φώτης Μακρής στη θεατρική μεταφορά του κορυφαίου μυθιστορήματος του Άρη Αλεξάνδρου, που παίζεται στο Studio Μαυρομιχάλη.

«Πïύ åßíáé ç ìÜíá óïõ ìùñή» Η Βέρα Κρούσκα ερμηνεύει την επιζήσασα κόρη της οικογένειας Πέτρουλα από τη Μάνη, που εξιστορεί τη δολοφονία των δικών της από τους Χίτες. Αυτήν τη σπαρακτική μαρτυρία για τον Εμφύλιο έχει σκηνοθετήσει ο Ένκε Φεζολάρι και παίζεται στη σκηνή του Vault..

αθηνόραμα | ΘΕΑΤΡΟ 57

Ôï èÝáôñï ðïõ áãáðÜåé ôïí ÊáìðáíÝëëç Η σχέση της Τζένης Καρέζη και του Κώστα Καζάκου με το θέατρο του Καμπανέλλη ήταν πάντα ιδιαίτερη. Με το «Μεγάλο μας Τσίρκο» έγραψαν ιστορία μεσούσης της Χούντας, ενώ έκτοτε το θέατρο που φέρει το όνομα της αγαπημένης ηθοποιού στην οδό Ακαδημίας έχει φιλοξενήσει αρκετά από τα έργα του συγγραφέα. Πέ-

ρυσι απολαύσαμε δύο πρώιμα μονόπρακτά του, «Σιλωάμ» και «Ο κρυφός ήλιος», που δεν είχαν ξαναπαιχτεί και ανέβηκαν σε σκηνοθεσία του Γιώργου Γιανναράκου, ενώ τη σεζόν 2015-2016 «Τα τέσσερα πόδια του τραπεζιού» σε σκηνοθεσία του Γιώργου Δάμπαση. Φέτος στο «Τζένη Καρέζη» ανεβαίνει το εμβληματικό «Ο δρόμος περνάει από μέσα» σε σκηνοθεσία Κώστα Καζάκου με τον Αλέξανδρο Κυρίτση, που επιστρέφει έπειτα από χρόνια στο σανίδι στο ρόλο του ξεπεσμένου μεσοαστού.

«Ð¸ÔÑÅÓ ÓÔÉÓ ÔÓ¸ÐÅÓ ÔÏÕ»

Ç åðéôõ÷ßá óõíå÷ßæåôáé

Äύï çèïπïΘïßπïëõåñãáëåßá, ï Ã. Χñõóïóôüìïõ êáΘ ï Ì. Πáπáäçìçôñßïõ, áõôïóêçΜïèåôήèçêáΜ πέñõóΘ, óπÜæïΜôáò ôá ôáìåßá, óôï Èέáôñï ôïõ Íέïõ Êüóìïõ åΜóáñêώΜïΜôáò åπß óêçΜήò äåêáπέΜôå äΘá öïñåôΘêïύò ÷áñáêôήñåò ãΘá ôΘò áΜÜãêåò ôïõ έñãïõ ôçò Ìáñß ÔæüïõΜò, ìΘá πñώôçò ôÜîåùò óÜôΘñá ôçò ÷ïëΘãïõΜôΘáΜήò âΘïìç÷áΜßáò êáΘ ôïõ star system, áëëÜ êáΘ έΜá êáôáπëçêôΘêü πáñÜäåΘãìá ãΘá ôï πώò ï êïΘΜùΜΘêüò πñïâëçìáôΘóìüò ìπïñåß Μá ãåΜΜήóåΘ îåêáñäΘóôΘêέò êùìùäßåò. Ç õπüèåóç áöïñÜ ôá ãõ ñßóìáôá ìΘáò ôáΘΜßáò óå ìΘá ìΘêñή πüëç ôçò ΘñëáΜ äΘêήò åπáñ÷ßáò, üπïõ ïΘ êÜôïΘêïΘ óõììåôέ÷ïõΜ ùò êïìπÜñóïΘ, πáëåύïΜôáò Μá îåöύãïõΜ áπü ôç öôώ ÷åΘá êáΘ ôçΜ áΜåñãßá. Ôï óõããñáöΘêü åύñçìá Μá åñìçΜåύïΜôáΘ üëïΘ ïΘ ñüëïΘ áπü äύï ìüΜï çèïπïΘ ïύò πñïóäßäåΘ óôï έñãï ΘäΘáßôåñç êùìΘêή ôáõôüôç ôá, áëëÜ êáΘ áΜåâÜæåΘ ôïΜ πή÷ç äõóêïëßáò, êáèώò áπáΘôåß ñåóΘôÜë õπïêñΘôΘêήò ôå÷ΜΘêήò. Ï Πáπáäç ìçôñßïõ êáΘ ï Χñõóïóôüìïõ έêáΜáΜ ôï έñãï πñï óùπΘêή ôïõò õπüèåóç êáΘ óÜñùóáΜ ôç óêçΜή ìå ôçΜ áóôåßñåõôç åΜέñãåΘÜ ôïõò êåñäßæïΜôáò âñá âåßï åñìçΜåßáò óôá πñüóöáôá ÈåáôñΘêÜ Âñáâåßá ÊïΘΜïύ ôïõ «áèçΜüñáìáôïò». χέôïò ç πáñÜóôáóç πáßæåôáΘ óôï ÊΘâùôüò, åãêáΘΜΘÜæïΜôáò ìΘá Μέá åπï ÷ή óõΜåñãáóΘώΜ ãΘá ôï Èέáôñï ôïõ Íέïõ Êüóìïõ.

47 «ÏÑÃÉÓÌÅÕÁ ÕÉÁÔÁ»

Ï áíôßëáëïò ôçò äéêήò ìáò ïñãήò ÃñÜöôçêå ôï 1956, áëëÜ ìïΘÜæåΘ ôüóï óç ìåñΘΜü! ÁñêåôÜ ÷ñüΜΘá πñïôïύ äώóïõΜ ôï ç÷çñü ôïõò óôßãìá ïΘ óõããñáöåßò ôçò ãå ΜΘÜò ôïõ in yer face theatre (ÓÜñá ÊέΘΜ, Ìáñê ÑέΘΜâåΜ÷Θë, ΠÜôñΘê ÌÜñìπåñ ê.Ü.), πïõ ìßëçóáΜ óôá ν90s ãΘá ôç æïöåñή ìåôá èáôóåñΘêή πñáãìáôΘêüôçôá ôçò Ì. Âñåôá Μßáò, ï Ôæï ΌñôïΜ êáèñέöôΘóå óôá «Ïñ ãΘóìέΜá ΜΘÜôá» («Look Back in Anger») ôçΜ áãùΜßá, ôç ìåëáã÷ïëßá, ôï êåΜü êáΘ ôçΜ áΜõπïìïΜçóßá ôçò Μåïëáßáò ôïõ ν50, üπùò êáΘ ôçΜ áπáñ÷ή ôçò óåîïõáëΘêήò åπáΜÜóôáóçò. Ç äΘáóêåõή ôçò Êßñêçò Êá ñáëή óôï Èέáôñï Olvio êáôáãñÜöåΘ óôΘã ìέò ή êáëύôåñá ïñüóçìá óå ìΘá äΘáäñïìή πïõ îåêΘΜÜ áπü ôï ÓΘêÜãï ôïõ ν56, πåñΜÜ

åΘ áπü ôï ΠáñßóΘ ôïõ ν62, ôï ÌΘëÜΜï ôïõ ν72, ôçΜ ÁèήΜá ôïõ ν81, ôç Ìüó÷á ôïõ ν88 êáΘ ôï ÂåñïëßΜï ôïõ ν91 ãΘá Μá êáôáëήîåΘ óôï ËïΜäßΜï ôïõ ν97. «ÊÜèå ãåΜΘÜ ìåôáπï ëåìΘêή, ìåóïπïëåìΘêή ή åìπüëåìç, åßΜáΘ πΘêñáìέΜç ãΘá ôïΜ óύã÷ñïΜï êüóìï, ìΘ ëÜ ìå êõΜΘóìü, öïâÜôáΘ Μá áããßæåΘ ôç ÷á ñÜ, äΘüôΘ óõΜήèΘóå óôïΜ πüΜï», ëέåΘ ç ôñΘ áΜôÜ÷ñïΜç óêçΜïèέôΘò, πïõ ãΘá áõôήΜ ôçΜ πáñÜóôáóç óõΜåñãÜóôçêå ìå ôçΜ Πέãêõ ÔñΘêáëΘώôç, ôçΜ ΠáñèåΜüπç Ìπïõæïύñç, ôïΜ Óήöç Πïëõæùßäç êáΘ ôïΜ ΧÜñç Ôæùñ ôæÜêç. Ç πáñáãùãή åßΜáΘ ôïõ ÁΜäñïêëή ÄåëçïëÜΜç (Androdely Pc). OLVIO Ιερά Οδός 67 & Φαλαισίας 7, Βοτανικός, 2103414118

«ÓÔÅËËÁ»

¼ôáí ïé èñýëïé æùíôáíåýïõí óôç óêçíÞ Ç «ÓôÝëëá» ôïõ ÌÈ÷Üëç ÊáêïãÈÜÌÌç (1955), ç ôáÈÌßá-óôáèìüò ôïõ åëëçÌÈêïý êÈÌçìáôïãñÜöïõ, ðïõ âáóßóôçêå óôï èåáôñÈêü Ýñãï ôïõ ÉÜêùâïõ ÊáìðáÌÝëëç «Ç ÓôÝëëá ìå ôá êüêêÈÌá ãÜÌôÈá», ìåôáöÝñåôáÈ ãÈá ðñþôç öïñÜ óôï èÝáôñï, ìå ôç ìïÌáäÈêÞ ðñùôüôõðç ìïõóÈêÞ êáÈ ôá õðÝñï÷á ôñáãïýäÈá ôïõ ÌÜÌïõ ×áôæÈäÜêÈ. ÌÈá ðáñÜóôáóç-õðåñðáñáãùãÞ ðïõ áÌåâáßÌåÈ óôï ÈÝáôñï ÂåÜêç, ìå ôçÌ ÁÌäñïìÜ÷ç ×ñõóïìÜëç Ìá õðïãñÜöåÈ ôç äÈáóêåõÞ êáÈ ôç óêçÌïèåóßá, åñìçÌåýïÌôáò ðáñÜëëçëá êáÈ ôïÌ ïìþÌõìï ñüëï, ðïõ óçìÜäåøå ôçÌ êáñÈÝ-

ñá ôçò ÌåëßÌáò Ìåñêïýñç. ÔïÌ ñüëï ôïõ Ìßëôïõ Ý÷åÈ áÌáëÜâåÈ ï Ðáó÷Üëçò Ôóáñïý÷áò, åÌþ ôïÌ èßáóï óõìðëçñþÌïõÌ çèïðïÈïß áðü Ìåüôåñåò êáÈ ðáëÈüôåñåò ãåÌÈÝò ôïõ èåÜôñïõ, áÌÜìåóÜ ôïõò ç Áëßêç ÁëåîáÌäñÜêç, ç ÔæßÌç Ðáðáäïðïýëïõ, ï ÊùÌóôáÌôßÌïò ÃÈáÌÌáêïðïõëïò, ç ÌáñÈÜÌÌá Ëáãïõñïý ê.Ü. ÌåãÜëá áôïý ôçò ðáñÜóôáóçò ç ðáñïõóßá ôçò ÊáôåñßÌáò Êïýêá óôïÌ ñüëï ôçò ÈäÈïêôÞôñÈáò ôïõ êÝÌôñïõ, ðïõ óôçÌ ôáÈÌßá ÝðáÈîå ç áëçóìüÌçôç Óïößá ÂÝìðï, êáèþò êáÈ ç åîáÈñåôÈêÞ ïñ÷Þóôñá ôçÌ ïðïßá äÈåõèýÌåÈ ï Íßêïò Ðëáôýñá÷ïò, ðáßæïÌôáò

ðáñÜëëçëá ôïÌ ñüëï ôïõ ðÈáÌßóôá Ðßðç. Èá áêïýóïõìå ëïÈðüÌ æùÌôáÌÜ áãáðçìÝÌá ôñáãïýäÈá ðïõ üëïÈ Ý÷ïõìå óÈãïìïõñìïõñßóåÈ, üðùò ôï «ÁãÜðç ðïõ íãÈÌåò äßêïðï ìá÷áßñÈ», «ÅöôÜ ôñáãïýäÈá èá óïõ ðù», «Ï ìÞÌáò Ý÷åÈ äåêáôñåßò», «Ôï öåããÜñÈ åßÌáÈ êüêêÈÌï», êáèþò êáÈ êÜðïÈåò åðÈôõ÷ßåò ôïõ Âáóßëç ÔóÈôóÜÌç. Ôá óêçÌÈêÜ åßÌáÈ ôçò ÅëÝÌçò ÌáÌùëïðïýëïõ êáÈ ôá êïóôïýìÈá ôïõ Âáóßëç ÆïýëÈá. Ôá âßÌôåï ôçò ðáñÜóôáóçò Ý÷åÈ äçìÈïõñãÞóåÈ ï ×ñÞóôïò ÄÞìáò. ΒΕΑΚΗ Στουρνάρη 32, Εξάρχεια, 2105223522, 6977063881

στάσεις που διερευνούν τον ιστορικό, τον πολιτικό και τον κοινωνικό τους ρόλο.

¢ííá ÷ñáíê óôï ×õôÞñéï

Ç «áíÞóõ÷ç» ÐåéñáìáôéêÞ ÓêçíÞ ôïõ Åèíéêïý Πολυσυλλεκτικό κι ετερόκλητο, το ρεπερτόριο της Πειραματικής του Εθνικού Θεάτρου παραμένει πιστό στην πρόθεση της σκηνής να καταθέσει προτάσεις που θα συζητηθούν. Ελληνικές ηθογραφίες του Μεσοπολέμου αναζητούν τον αντίκτυπό τους στο σήμερα («Το φιντανάκι» του Παντελή Χορν από τον Ανέστη Αζά, φωτό), έργαπρόδρομοι του σουρεαλισμού θυμίζουν την ιδιαίτερη πολιτική τους γλώσσα («Υμπύ τύραννος» του Αλφρέ Ζαρί από τον Μάνο Βαβαδάκη) και νέα έργα αναφέρονται με χιουμοριστικό κι εξίσου δηκτικό τρόπο στο σήμερα («Επαναστατικές μέθοδοι για τον καθαρισμό της πισίνας σας» της Αλεξάνδρας Κ*, από τον Σαράντο Ζερβουλάκο). Ακόμη, θα δούμε σε επανάληψη παραστάσεις από το περσινό φεστιβάλ «7 χρόνια φαγούρα - Ο έρωτας στον καιρό των μνημονίων» («Lasciaάemi morire», «Το μεγάλο κρεβάτι»), ενώ το φετινό Φεστιβάλ Νέων Δημιουργών θα μας πει «δύο ή τρία πράγματα που δεν ξέρουμε» για τις γυναίκες, με παρα-

Ένα από τα εμβληματικά λογοτεχνικά έργα, «Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ», που αποτύπωσε μέσα από τα μάτια ενός κοριτσιού τον παραλογισμό του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, σκηνοθετεί και πάλι η Βάσια Παναγοπούλου. Στο θέατρο Χυτήριο η Κωνσταντίνα Δαούτη θα ερμηνεύσει την Εβραία ηρωίδα που συνεχίζει να συγκινεί εκατομμύρια αναγνώστες σ’ όλο τον κόσμο. Το θίασο συμπληρώνουν οι Αλμπέρτο Εσκενάζη, Φανή Γέμτου, Γιάννης Μπουραζάνας, Δημήτρης Μάριζας, Τέτα Καμπουρέλη, Κατερίνα Καρατζοπούλου, Άρης Αντωνόπουλος, Μαρτίνα Δημοπούλου.

ÏéêïãåíåéáêÞ õðüèåóç óôï Ðïñåßá Το βραβευμένο μυθιστόρημα της Μαρίνας Καραγάτση «Το Ευχαριστημένο» θα παρουσιαστεί στο Θέατρο Πορεία, σε σκηνοθεσία του γιου της Δημήτρη Τάρλοου. Η διασκευή της Έρις Κύργια μετατρέπει τους απολογητικούς, απολογιστικούς και συγχωρητικούς μονολόγους της κόρης του μεγάλου συγγραφέα σε πλήρες θεατρικό έργο και μας «βάζει» στο σπίτι της οικογένειας του Μ. Καραγάτση.

é ëï äåí åßíá «Ôï äýóêï ýåéò ôå íá ìçí ðéó ï äýóêïëï ô , á ô óå ôßðï íå÷ßæåéò õ ó åßíáé íá . éò óå êÜôé» íá ðéóôåýå

» «Ôï Ôßìçìá

»ÅÁÔÑÏ ÏÄÏÕ ÊÅÖÁËË«ÕÉÁÓ

Ç ÌðÝôôõ Áñâáíßôç ìáò ÷áñßæåé ôç ìåãÜëç óõãêßíçóç Ìå ìéá ãïçôåßá ðïõ äéáèÝôïõÌ ëßãåò ÅëëçÌßäåò çèïðïéïß, ç ÌðÝôôõ ÁñâáÌßôç óôÝêåé óôç ìÝóç ôçò óêçÌÞò êáé æùÌôáÌåýåé ìéá ãõÌáßêá, ôçÌ Á, ðïõ Ìïóôáëãåß ôç Ìéüôç ôçò êáé ïéêôßñåé ôïÌ Üðéóôï óýæõãü ôçò êáé ôïÌ ïìïöõëüöéëï ãéï ôçò Ý÷ïÌôáò äéáÌýóåé ìéá æùÞ óõìâéâáóìþÌ. ÁðÝÌáÌôß ôçò óôÝêïõÌ äýï Ìåüôåñåò ãõÌáßêåò, ç Ìáñßá Êå÷áãéüãëïõ ìå ôç ÍåöÝëç ÊïõñÞ, ïé ïðïßåò, åðéóôñáôåýïÌôáò ôï ôáëÝÌôï êáé ôï ÝÌóôéêôü ôïõò, áðïäåéêÌýïÌôáé éäáÌéêÝò ðáñôåÌÝñ. Ç Â êáé ç Ã, ôéò ïðïßåò åñìçÌåýïõÌ, áñÌïýÌôáé Ìá äå÷ôïýÌ ôçÌ ðñïäéáãåãñáììÝÌç êáôÜëçîç ðïõ åêðñïóùðåß ãéí áõôÝò ç Á. Óôéò «Ôñåéò ØçëÝò ÃõÌáßêåò», ôï âñáâåõìÝÌï ìå Ðïýëéôæåñ Ýñãï ôïõ, ï ¸ÌôïõáñÌô ¢ëìðé ðñïóðáèåß, ìÝóá áðü ôï ãÝëéï, Ìá îïñêßóåé ôï öüâï ôïõ èáÌÜ-

ôïõ, öõóéêïý êáé óõìâïëéêïý. Ç ôñõöåñüôçôá, ôï ÷éïýìïñ êáé ç óõãêßÌçóç äåÌ ëåßðïõÌ áðü ôçÌ ðáñÜóôáóç ðïõ óêçÌïèÝôçóå ï ¢ñçò ÔñïõðÜêçò, ðïÌôÜñïÌôáò óôéò ó÷Ýóåéò áñìïÌßáò êáé óýãêñïõóçò ôùÌ ôñéþÌ ÷áñáêôÞñùÌ. ÁÌ äåÌ ôçÌ Ý÷åôå äåé, óðåýóáôå! Ï áñéèìüò ôùÌ ðáñáóôÜóåùÌ åßÌáé ðåñéïñéóìÝÌïò, êáèþò áðü ôïÌ ÉáÌïõÜñéï ç ÌðÝôôõ ÁñâáÌßôç ìáæß ìå ôïÌ ÄçìÞôñç ¹ìåëëï êáé ôç ÄÝóðïéÌá Êïýñôç èá áÌåâÜóïõÌ óôï ßäéï èÝáôñï ôç «÷èéÌïðùñéÌÞ ÓïÌÜôá» ôïõ ºÌãêìáñ ÌðÝñãêìáÌ, ÝÌá Ýñãï ðïõ êáôáðéÜÌåôáé ìå ôéò ðñïâëçìáôéêÝò ó÷Ýóåéò ãïÌéþÌ êáé ðáéäéþÌ, ôçÌ áäõÌáìßá êáé ôáõôü÷ñïÌá ôçÌ õðáñîéáêÞ áÌÜãêç ôçò ìåôáîý ôïõò åðéêïéÌùÌßáò. ΘΕΑΤΡΟ ΟΔΟΥ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ - Α΄ ΣΚΗΝΗ Κεφαλληνίας 16, Κυψέλη, 2108838727

αθηνόραµα | ΘΕΑΤΡΟ 61

53 ÁΠÏ ÌÇΧÁÍÇÓ ÈÅÁÔÑÏ

¸íá πïëύ öéëüäïîï restart

Ï Äçìήôñçò ÌõëùíÜò êáé ç Άííá ÅëåöÜíôç åßíáé ïé íέïé êáëëéôå÷íéêïß äéåõèõíôέò ôïõ Áπü Ìç÷áíήò ÈåÜôñïõ ãéá ôá åπüìåíá äώäåêá ÷ñüíéá. Ôï æåõãÜñé πïõ áπü ôï 2014 έ÷åé åíώóåé ôéò äõíÜìåéò ôïõ óôçí Åôáéñåßá ÈåÜôñïõ Åí ÄñÜóåé áíáëáìâÜíåé έíá áπáéôçôéêü åπé÷åéñçìáôéêü êáé êáëëéôå÷íéêü óôïß÷çìá. «ÑÜöôçò êõñéώí»

Ôï êôßñΘï ôçò ïäïύ Áêáäήìïõ έ÷åΘ áΜáêáΘΜΘóôåß πëήñùò. χέôïò, πñώôç öïñÜ, èá ëåΘôïõñãïύΜ ôáõôü÷ñïΜá êáΘ óå áπüëõôç áõôïΜïìßá êáΘ ïΘ äύï óêçΜέò: ç êÜôù, ÷ùñçôΘêüôçôáò 150 èέóåùΜ, êáΘ ç åπÜΜù, ÷ùñçôΘêüôçôáò 130 èέóåùΜ, üπïõ èá πáñïõóΘáóôïύΜ óõΜïëΘêÜ 25 πáñáóôÜóåΘò. Óå áõôü ôï îåêßΜçìáò ç ÅôáΘñåßá ÈåÜôñïõ ÅΜ ÄñÜóåΘ äßΜåΘ ôï óôßãìá ôçò ìå 7 äΘêέò ôçò πáñáãùãέò. ΠïäáñΘêü èá êÜΜåΘ ç πåñóΘΜή åπΘôõ÷ßá «Ï ãÜìïò ôïõ Êáñá÷ìέôç», âáóΘóìέΜç óôï äΘήãçìá ôïõ ÁëέîáΜäñïõ ΠáπáäΘáìÜΜôç, óå óêçΜïèåóßá ΌëΘáò Ëáæáñßäïõ. ÓåΘñÜ έ÷åΘ ç óπáñôáñΘóôή öÜñóá «ÑÜöôçò êõñéώí» ôïõ Æïñæ χåΜôü, óå óêçΜïèåóßá Äçìήôñç ÌõëùΜÜ, ìå πñùôáãùΜΘóôή ôïΜ ÁëέîáΜäñï Ìπïõñäïύìç. ¸Μá έñãï πΘï «óáìπáΜΘæέ», üπùò ôï ÷áñáêôήñΘóå êáΘ ï ßäΘïò ï óêçΜïèέôçò óå óõΜέΜôåõîή ôïõ óôï «á», πïõ ήñèå ùò öõóΘêή áΜÜãêç «Μá ãåëÜóïõìå». Ôñßôç πáñáãùãή åßΜáΘ ôï «Proof» ôïõ ÍôέΘâΘΜô ΌìπåñΜ, ôï ïπïßï áπέóπáóå âñáâåßá Pulitzer êáΘ Tony ôï 2001. Ôï 2005 ìåôáöέñèçêå óôïΜ êΘΜçìáôïãñÜöï ìå ôçΜ ÃêïõßΜåè ΠÜëôñïïõ êáΘ ôïΜ ΆΜôïΜΘ ΧüπêΘΜò. ÓôçΜ πáñÜóôáóç πñùôáãùΜΘóôåß ï Χñήóôïò ÂáëáâáΜßäçò. ÔïΜ ÁπñßëΘï èá áΜåâåß ç óêçΜΘêή äΘáóêåõή «ÌÜêìπåè Ëáßäç ÌÜêìπåè», ìå ôïΜ Ìåëέôç Çëßá êáΘ ôçΜ ΆΜΜá ÅëåöÜΜôç, óå óêçΜïèåóßá Äçìήôñç ÌõëùΜÜ. Ìå ôï áñ÷áßï äñÜìá èá πåΘñáìáôΘóôåß ï Íßêïò Χáôæüπïõëïò, áΜåâÜæïΜôáò ÁñΘóôïöÜΜç óå ìΘá åêäï÷ή åóùôåñΘêïύ ÷ώñïõ, óôçΜ πáñÜóôáóç «ÂÜôñá÷ïé Project». Ôï «Boomerang» ôïõ ÌπåñΜÜñ Μôá Êüóôá óçìáôïäïôåß ôçΜ åπΘóôñïöή ôïõ Äçìήôñç ÌõëùΜÜ ùò çèïπïΘïύ, ìå óêçΜïèέôç ôïΜ Χ. ÂáëáâáΜßäç êáΘ óõìπñùôáãùΜßóôñΘá ôçΜ Áó. ÊñÜëëç. Ôέëïò, ï Óùôήñçò ÌåΜôæέëïò õπüó÷åôáΘ πïëύ ãέëΘï óå έΜá áπïëáõóôΘêü one-man-show ìå ôßôëï «My Story», πïõ öëåñôÜñåΘ åπßìïΜá ìå ôï stand up. Ακαδήμου 13, Μεταξουργείο, 2105232097

ΘΕΑΤΡΟ | αθηνόραμα

«My Story»

«Ï ãÜìïò ôïõ Êáñá÷ìέôç»

«Proof»

Όôáí ôï èέáôñï åìπíέåôáé áπü ôç æùή Υπάρχουν πάντα αληθινές ιστορίες αλλά και πρόσωπα υπαρκτά που εμπνέουν τους θεατρικούς δημιουργούς. Έτσι ο Σίμος Κακάλας εμπνεύστηκε από ένα περιστατικό με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο για το αναρχικό βαριετέ του «Greek freak fire and fury» (φωτό) που παίζεται στο Θέατρο Χώρος. Σε μια αληθινή ερωτική ιστορία ενός Εβραίου με μια Γερμανίδα κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου βασίζεται το έργο του Τίμοθι Ντέιλι «Άνθρωπος στη σοφίτα», που παίζεται στο Αγγέλων Βήμα σε σκηνοθεσία της Γλύκας Στόιου, και σε ένα βουκολικό έρωτα που κατέγραψε η ομάδα Elephas TΝlΝensΝs σε χωριό της Πίνδου βασίζεται η «Βοσκοπούλα» του Θεάτρου του Νέου Κόσμου (19/1-1/4). Στο ίδιο θέατρο, η παράσταση «Αρίστος», που σκηνοθετεί ο Γιώργος Παπαγεωργίου, παρακολουθεί τη ζωή του Αριστείδη Παγκρατίδη γνωστού ως «Δρά-

κου του Σέιχ Σου», έτσι όπως την καταγράφει ο Θωμάς Κοροβίνης στο μυθιστόρημά του (5/23/4). Τέλος, η Αργυρώ Χιώτη της ομάδας VasΝstas κατέγραψε όσα της αφηγήθηκε η γιαγιά της στον «Αληθινό» που ανεβαίνει στο Θέατρο Πόρτα (από 23/12).

Ï Óùôήñçò ΧáôæÜêçò åπéóôñέöåé óôçí õπïêñéôéêή Ο γνωστός σκηνοθέτης επέστρεψε έπειτα από καιρό στην υποκριτική με το «Ημερολόγιο ενός τρελού». Στο μονόλογό του ο Νικολάι Γκόγκολ μιλάει για την ερημιά και την απόγνωση, τον παραλογισμό και την ανατριχιαστική πορεία του ανθρώπου προς την τρέλα. Η παράσταση παίζεται στο Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης», σε μετάφραση Ελένης Μπακοπούλου, ενώ τα σκηνικά και τα κοστούμια είναι της Έρσης Δρίνη, στενής συνεργάτιδας του Σωτήρη Χατζάκη από τη δεκαετία του ’90 (όταν ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Θεάτρου Πολιτεία).

«ËÁÌΠÑÁ ΠÁÑÁÓÉÔÁ»

Áíôέ÷åéò ôï ìáύñï ÷éïύìïñ ôïõ Ñßíôëåú; ¸Μá Üπáé÷ôï óôçΜ ÅëëÜäá έñãï ôïõ πïëõâñáâåõìέΜïõ χßëéπ ÑßΜôëåú, πïõ ãΜώñéóå ìåãÜëç åπéôõ÷ßá óå ËïΜäßΜï Νáé Υέá ÕüñΝç, áΜåâáßΜåé óôï Tempus Verum - ÅΜ ÁèήΜáéò, óå ìåôÜöñáóç Νáé óΝçΜïèåóßá ôïõ ΧÜñç ÁôôώΜç. ΠñüΝåéôáé ãéá ìéá óïõñåáëéóôéΝή ìáύñç Νùìùäßá ìå πñùôáãùΜéóôέò έΜá Μåáñü æåõãÜñé, ôçΜ Ôæéë Νáé ôïΜ Όëé, πïõ æïõΜ åõôõ÷éóìέΜïé ìå ôï ìùñü ôïõò óå έΜá õπέñï÷ï óπßôé. ÄåΜ ήôáΜ üìùò ôá πñÜãìáôá πÜΜôá έôóé... ÜΜåôá Νáé ëáìπåñÜ. Ùò öôù÷ïß Νáé πïëßôåò äåύôåñçò Νáôçãïñßáò, äåΜ åß÷áΜ ΝáΜέΜá ìέëëïΜ. ÊÜπïéá óôéãìή ôïõò äüèçΝå ç åõΝáéñßá Μá îåöύãïõΜ áπü ôçΜ ïéΝïΜïìéΝή åîáèëßùóç Νáé Μá

«Óôέëëá êïéìήóïõ» îáíÜ óôï Åèíéêü Η παράσταση sΝgné του Γιάννη Οικονομίδη δοκιμάζει και φέτος τις αντοχές του κοινού. Πέρα από τα όρια της ηθογραφίας, του αστικού δράματος ή της σαπουνόπερας (αν και αγγίζει και τα τρία), μας πετάει στα μούτρα, με τον ακραίο ρεαλισμό, την αθυροστομία και τη βία της, μια εικόνα (άραγε τραβηγμένη απ’ τα μαλλιά;) της νεοελληνικής πραγματικότητας. Επαναλαμβάνεται στο Εθνικό Θέατρο.

áπïΝôήóïõΜ ôï óπßôé ôùΜ ïΜåßñùΜ ôïõò. Ãéá Μá äéáôçñήóïõΜ üìùò áõôü ôï ëáìπåñü πáñüΜ, èá πñέπåé Μá πáôήóïõΜ «åπß πôùìÜôùΜ». Πïéá èá åßΜáé ç åπéëïãή ôïõò; Ôï έñãï åΝôõëßóóåôáé ΝáôáéãéóôéΝÜ Νáé πåñΜÜåé áπü ôç äñÜóç óôçΜ åéñùΜåßá, óôïΜ ôñüìï Νáé ôçΜ áãùΜßá, ÷áñáΝôçñéóôéΝü äåßãìá ãñáöήò ôïõ ÑßΜôëåú, åΜüò áπü ôïõò âáóéΝüôåñïõò åΝπñïóώπïõò ôïõ In-yer-face theatre. Ìáæß ìå ôïΜ óΝçΜïèέôç óôç óΝçΜή ôïõ πåôñü÷ôéóôïõ èåÜôñïõ èá áπïëáύóïõìå ôçΜ ÊáôåñßΜá ËÜôôá Νáé ôïΜ χÜΜç Πáõëüπïõëï, åΜώ ôçΜ πñùôüôõπç ìïõóéΝή έãñáøå ï Tareq. TEMPUS VERUM - ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ Ιάκχου 19, Γκάζι, 2103425170

«MáíôÜì Óïõóïύ»

ΘΕΑΤΡΟ | αθηνόραμα

58 ÈÅÁÔÑÉÊÅÓ ÓÊÇÍÅÓ

Ìå ôïí áέñá ôçò åπéôõ÷ßáò

H åôáΘñåßá »åáôñΘêέò Óêçíέò ìπήêå πέñõóΘ äõíáìΘêÜ óôï èåáôñΘêü ÷Üñôç ôçò πüëçò. χέôïò, έ÷ïíôáò êåñäßóåΘ ôï óôïß÷çìá ìå ôï ôáìåßï êáΘ ôï êïΘíü, óõíå÷ßæåΘ äõíáìΘêÜ ôΘò åπΘ÷åΘñçìáôΘêέò êáΘ êáëëΘôå÷íΘêέò ôçò äñáóôçñΘüôçôåò, έ÷ïíôáò óôï portfolio ôçò ôñßá ìåãÜëá èέáôñá ôïõ êέíôñïõ, ôï ΠáëëÜò, ôï Ήâç êáΘ ôï Άëìá, áëëÜ êáΘ ìΘá óåΘñÜ áπü ΘíôñΘãêáäüñΘêåò πñïôÜóåΘò.

αυλαία της φετινής σεζόν άνοιξε στο Παλλάς με τη «Μαντάμ Σουσού». Η Δήμητρα Παπαδοπούλου επιστρέφει στη θεατρική σκηνή έπειτα από εννιά χρόνια για να ερμηνεύσει την εμβληματική ηρωίδα του Δημήτρη Ψαθά, σε μια θεατρική διασκευή που δεν θα μπορούσε παρά να φέρει τη δική της υπογραφή. Ήδη οι θεατρόφιλοι Αθηναίοι σχηματίζουν κάθε βράδυ ουρές στα ταμεία του θεάτρου, οπότε ένα πρώτο μεγάλο στοίχημα για τις Θεατρικές Σκηνές έχει κερδηθεί. Στη Βουκουρεστίου, λοιπόν, εκεί όπου πάντα ονειρευόταν να περπατήσει, η «Μαντάμ Σουσού» ζωντανεύει μέσα από μια υπερπαραγωγή σε σκηνοθεσία του Γιάννη Κακλέα. Στο πλευρό της Δήμητρας Παπαδοπούλου, που δίνει σάρκα και οστά στη μεγαλομανή ηρωίδα του Δημήτρη Ψαθά, στη σκηνή του Παλλάς απολαμβάνουμε τον Άλκι Κούρκουλο ως Μηνά Καντακουζηνό και τον Κώστα Κόκλα στον ρόλο του Παναγιωτάκη. Ακόμη 25 ηθοποιοί και μουσικοί ερμηνεύουν τους πολλαπλούς ρόλους των ανθρώπων που συναναστρέφεται και αποστομώνει η Σουσού αλλά και τα εμπνευσμένα τραγούδια που έγραψε ειδικά για την παράσταση η Μαρίζα Ρίζου. Η Χριστίνα Μαξούρη ερμηνεύει με την απίστευτη φωνή της και άλλες διαχρονικές επιτυχίες, ρίχνοντας μουσικές γέφυρες μεταξύ των σκηνών και κάνοντας τον θεατή άλλοτε να συγκινηθεί και άλλοτε να νοσταλγήσει. Τα εντυπωσιακά σκηνικά είναι του Μανώλη Παντελιδάκη, ενώ τα καλόγουστα

αθηνόραμα | ΘΕΑΤΡΟ 67

«Ôï πáΘ÷íßäΘ ôïõ äïëïöüíïõ»

«Ôï ìáõñïπïύëΘ»

κοστούμια υπογράφουν οι Ν. Χαρλαύτης και Σ. Νικολαΐδη. Η δεύτερη μεγάλη παραγωγή των Θεατρικών Σκηνών στο Θέατρο Παλλάς έρχεται τον πρώτο μήνα του 2018 και είναι το θρυλικό μιούζικαλ «Cabaret», σε σκηνοθεσία του Σωτήρη Χατζάκη – μια επιλογή-έκπληξη για πολλούς. Το πολυβραβευμένο μιούζικαλ, που απέσπασε 8 χρυσά αγαλματίδια κι έκανε το «Cabaret» πασίγνωστο σε όλο τον κόσμο, σφράγισε την ιστορία των μιούζικαλ, όχι μόνο στο θέατρο αλλά και στον κινηματογράφο. Στον ρόλο της Σάλι Μπόουλς θα

ΘΕΑΤΡΟ | αθηνόραμα

δούμε την ποπ ερμηνεύτρια Τάμτα, η οποία δεν δοκιμάζεται για πρώτη φορά στο απαιτητικό είδος του μιούζικαλ (την είχαμε απολαύσει στο παρελθόν και στο «Rent» του Τζόναθαν Λάρσον). Ο Τάκης Ζαχαράτος, ο οποίος τα τελευταία χρόνια δίνει ανελλιπώς το «παρών» στη σκηνή του θεάτρου της Βουκουρεστίου, επιστρέφει ως Κομπέρ. Η ιστορία μάς μεταφέρει στο Βερολίνο του ’30. Στη σκιά του ναζιστικού εφιάλτη, στο σκοτάδι ενός υπόγειου καμπαρέ, παρακολουθούμε τη νεαρή χορεύτρια Σάλι Μπόουλς, μια Αμερικανίδα που ξεχάστηκε στη γερμανική πρωτεύου-

σα, τον Αμερικανό φοιτητή Μπράιαν Ρόμπερτς και άλλες φιγούρες γεμάτες πάθη και αδυναμίες που περιμένουν να συναντήσουν το όνειρό τους, καθώς κινούνται ανάμεσα στα φώτα των προβολέων, στους φρενήρεις χορούς των κονσοματρίς και στους θεατρινίστικους αυτοσχεδιασμούς του κομπέρ. Η ταινία του Μπομπ Φόσι, με πρωταγωνίστρια τη Λάιζα Μινέλι στον καλύτερο ρόλο της καριέρας της, απέσπασε το 1973 οκτώ Όσκαρ, που επιβεβαίωσαν και τυπικά το μεγαλείο του ανεπανάληπτου αυτού μιούζικαλ. Στην παράσταση θα απολαύσουμε τις χορογραφίες του Δημήτρη Παπάζογλου, ενώ τους στίχους των τραγουδιών έχει γράψει η Αφροδίτη Μάνου. Και στη σκηνή ένας πολλά υποσχόμενος θίασος: Κατερίνα Διδασκάλου, Τάσος Νούσιας, Βασίλης Μπισμπίκης, Ευθύμης Ζησάκης κ.ά. Στο Θέατρο Ήβη, τώρα, από την πρώτη εβδομάδα που ξεκίνησε τις παραστάσεις του «Το παιχνίδι του δολοφόνου» σημειώνει απανωτά solΝ out. Τo αχτύπητο θεατρικό δίδυμο Θανάσης Παπαθανασίου - Μιχάλης Ρέππας εμπνεύστηκε αυτό το vintaΡe αστυνομικό θρίλερ από την Άγκάθα Κρίστι αλλά και τον δικό μας Γιάννη Μαρή. Το στόρι θέλει επτά ηθοποιούς (Σύλβια Δεληκούρα, Τόνυ Δημητρίου, Μάνος Ιωάννου, Δημήτρης Κυρατσούδης, Μιχάλης Μαρίνος, Ελισάβετ Μουτάφη κι Ευαγγελία Συριοπούλου) να υποδύονται τους υπόπτους για ένα στυγερό έγκλημα που συνέβη τον Απρίλιο του 1959 σε μια έπαυλη στην Κηφισιά. Ο Αλέξανδρος Αντωνόπουλος, ως άλλος αστυνόμος Μπέκας, προσπαθεί να εξιχνιάσει την υπόθεση. Όλοι τους έχουν σημαντικά κίνητρα αλλά και ακλόνητα άλλοθι. Θα καταφέρει να πιάσει το νήμα από την αρχή και να διαλευκάνει το φόνο; Η απάντηση στη σκηνή του Θεάτρου Ήβη. Τα σκηνικά της παράστασης είναι της Π. Κοκκορού και τα κοστούμια της Εβ. Σιούπη. Στο Θέατρο Άλμα, τέλος, το ευφυές κοινωνικό δράμα του Ντέιβιντ Χάροουερ «Το μαυροπούλι», που σκηνοθετεί ο Γιώργος Κιμούλης και ταυτόχρονα πρωταγωνιστεί, έχοντας στο πλευρό του την απόφοιτη της Σχολής του Θεάτρου Τέχνης Ανθή Σαββάκη, έρχεται να ταράξει τα νερά. Ο έμπειρος ηθοποιός και σκηνοθέτης, που πέρυσι παρουσίασε με επιτυχία στον ίδιο χώρο τις «Επικίνδυνες σχέσεις», το επιστολικό μυθιστόρημα του Πιέρ Σοντερλό ντε Λακλό, επιστρέφει στην οδό Ακομινάτου με ένα έργο που πραγματεύεται ένα θέμα-ταμπού, την παιδεραστία. Στο πολυβραβευμένο «Μαυροπούλι» η Ούνα επισκέπτεται τον –κατά τριάντα χρόνια μεγαλύτερό της– Ρέι δεκαπέντε χρόνια μετά τον παράξενο ερωτικό δεσμό τους. Η αθώα «γύμνια» των ηρώων φέρνει τον θεατή αντιμέτωπο με δύο ανθρώπους που έζησαν κάτι υπέροχο και συνάμα φρικαλέο. Στο έργο αυτό δεν υπάρχουν ξεκάθαρες διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στο καλό και το κακό, στον θύτη και στο θύμα. Αναμένουμε με ενδιαφέρον τη σκηνοθετική ανάγνωση του κειμένου του Χάροουερ από τον πολυσχιδή Γιώργο Κιμούλη. ΠΑΛΛΑΣ Βουκουρεστίου 5, κέντρο, 2103213100. ΗΒΗ Σαρρή 27, Ψυρρή, 2103216382. ΑΛΜΑ Αγίου Κωνσταντίνου & Ακομινάτου 15-17, Μεταξουργείο, 2105220100

Ï Χáôæçπáύëïõ óå (áóôåßá) êñßóç çëéêßáò

Ôï çëéêéáêü ïñüóçìï ôùΜ óáñÜΜôá, ôá ÷áñáêôçñéóôéêÜ ôùΜ äύï öύëùΜ, ç ó÷έóç åΜüò ÜΜôñá ìå ôç óύΜôñïöï, ôç ìçôέñá êáé ôïõò ößëïõò ôïõ, ç äéáäéêáóßá ôçò åΜçëéêßùóçò ãåΜéêώò ìέóá áπü ôçΜ (áõôïâéïãñáöéêή êáé ìç) πáñáôήñçóç ôùΜ åñùôéêώΜ êáé ôùΜ äéáπñïóùπéêώΜ ó÷έóåùΜ âñßóêïΜôáé êáé πÜëé óôï ìéêñïóêüπéï ôïõ Ãéώñãïõ Χáôæçπáύëïõ. Ôï «Ó÷åäüí óáñÜíôá» åßΜáé áπü ôéò πéï åπéôõ÷çìέΜåò stand up êùìùäßåò, πïõ óöõãìïìåôñåß ôá êáèçìåñéΜÜ ìáò ëÜèç, ôçΜ Üëëïôå áΜώäõΜç êáé Üëëïôå åπώäõΜç äéáäéêáóßá ôçò åΜçëéêßùóçò, ôéò åñùôéêέò êáé ôéò äéáπñïóùπéêέò ìáò ó÷έóåéò ìå ôïΜ πéï Üìåóï ôñüπï. ΠñïóçëùìέΜïò êé åîáóêçìέΜïò óôïõò êáΜüΜåò ôïõ åßäïõò, ï ãΜùóôüò comedian πéÜΜåé êáé πÜëé ôï ìéêñüöùΜï óôï ºäñõìá «Ìé÷Üëçò ÊáêïãéÜΜΜçò» (18/11-11/2) ãéá Μá êÜΜåé ôïõò ÜΜôñåò Μá óõΜåéäçôïπïéήóïõΜ êáé ôéò ãõΜáßêåò Μá åêπëáãïύΜ óå üπïéá çëéêßá êé áΜ âñßóêïΜôáé.

60 «HAIR THE MUSICAL»

¸íáò èñύëïò ôïõ Ìπñüíôãïõåú óôçí Áèήíá ¼ôáí πñùôïπáñïõóΘÜóôçΝå óôç Υέá ÕüñΝç πñΘí áπü πåíήíôá ÷ñüíΘá, πñïΝÜëåóå óÜëï. Áπïôέëåóå ÷áñáΝôçñΘóôΘΝü πñïúüí ôçò ÷ßπΘΝçò Νïõëôïύñáò, ãåííήèçΝå ìέóá óôï Νëßìá ôçò áíôßäñáóçò åíÜíôΘá óôïí πüëåìï ôïõ ÂΘåôíÜì ΝáΘ ïΘ πñùôáãùíΘóôέò ôïõ, óôçí πëåΘïíüôçôÜ ôïõò ÜóçìïΘ çèïπïΘïß ή ΝΘ åñáóΘôέ÷íåò ôõ÷áßá åπΘëåãìέíïΘ áπü ôï äñüìï, έãΘíáí óύìâïëá ôïõ åΘñçíΘóôΘΝïύ ΝΘíήìáôïò. ΠñüΝåΘôáΘ ãΘá ôï πáóßãíùóôï ìΘïύæΘΝáë «Hair», πïõ έΝáíå πñåìΘέñá ôï 1967 óôç Υέá ÕüñΝç ΝáΘ ìüëΘò óå έíá ÷ñüíï ìåôáöέñèçΝå óôï Ìπñüíôãïõåú, έΝáíå πáãΝüóìΘá πåñΘïäåßá, ìέôñçóå ó÷åäüí äύï ÷ΘëΘÜäåò πáñáóôÜóåΘò ΝáΘ πïύëçóå ôñßá åΝáôïììύñΘá äßóΝïõò. χέôïò ãΘïñôÜæåΘ ôá πåíôçΝïóôÜ ôïõ ãåíέèëΘá ìå ôáõôü÷ñïíá áíåâÜóìáôá óå Ëïíäßíï ΝáΘ Áèήíá, åãΝáΘíΘÜæïíôáò ôçí πñώôç åëëçíΘΝή åΝäï÷ή ôïõ óå πáñáãùãή ôçò åôáΘñåßáò People Entertainment Group. Ï Äçìήôñçò ÌáëΘóóüâáò õπïãñÜöåΘ ôçí áπüäïóç ΝáΘ óΝçíïèåôåß έíáí πïëõπëçèή èßáóï çèïπïΘώí ΝáΘ ôñáãïõäΘóôώí, ïΘ ïπïßïΘ åñìçíåύïõí ôïõò íέïõò πïõ πå-

ñΘìέíïõí ôïí åñ÷ïìü ôïõ «Õäñï÷üïõ», äçëáäή ôçí έëåõóç åíüò Νáëύôåñïõ ìέëëïíôïò ãΘá ôçí áíèñùπüôçôá. Ôá ΝïΘíùíΘΝÜ ΝáΘ πïëΘôΘΝÜ ìçíύìáôá ôïõ έñãïõ ìπëέΝïíôáΘ ìå áôÜΝåò áπü πñùôüôõπá έñãá ôïõ Óáßîπçñ ΝáΘ ìå... ìáëëΘÜ, πïëëÜ ìáëëΘÜ, πïõ ìáΝñáßíïõí üóï ïΘ ήñùåò áíáëáìâÜíïõí äñÜóç ãΘá ôá üóá óõìâáßíïõí ãύñù ôïõò. Ôï «Hair» èá ΝÜíåΘ πñåìΘέñá óôΘò 15 Υïåìâñßïõ óôï Èέáôñï Χώñá ãΘá πåñΘïñΘóìέíï áñΘèìü πáñáóôÜóåùí. ÁíÜìåóá óôïõò íέïõò çèïπïΘïύò ΝáΘ ôñáãïõäΘóôέò πïõ πñùôáãùíΘóôïύí åßíáΘ ΝáΘ ïΘ ÁΘìΘëΘáíüò ÓôáìáôÜΝçò, Ìáßñç ÓõíáôóÜΝç, ºáí Óôñáôήò, Άñçò ΠëáóΝáóïâßôçò, Angelika Dusk, Êñõóôáëëßá ΝáΘ ÁíáóôÜóΘïò ÑÜììïò. Óήìåñá πïõ ôá áΘôήìáôá ãΘá åëåõèåñßá, Θóüôçôá, åΘñήíç ΝáΘ óåîïõáëΘΝή áπåëåõèέñùóç, ìáæß ìå ôá áíôΘñáôóΘóôΘΝÜ ΝáΘ ôá áíôΘπïëåìΘΝÜ ìçíύìáôá, åßíáΘ ôüóï åπßΝáΘñá, ç ãåíΘÜ ôùí ÷ßπçäùí áëëÜ ΝáΘ ïΘ äΘåΝäΘΝήóåΘò ôçò έ÷ïõí íá πïõí πïëëÜ óôïõò íέïõò. ΘΕΑΤΡΟ ΧΩΡΑ Αμοργού 20, Κυψέλη, 2108673945

ÌÉÊÑÏ ÃÊËÏÑÉÁ

Ï ÌáñêïõëÜêçò óêçíïèåôåß Êáôáëåéöü Óôï èÝáôñï ÅìðïñÈêüÌ, ôï èåáôñÈêü ôïõ óôÝêÈ ôá ôåëåõôáßá ÷ñüÌÈá, èá áðïëáýóïõìå êáÈ áõôÞÌ ôç óåæüÌ ôïÌ ÄçìÞôñç ÊáôáëåÈöü. Ï óðïõäáßïò çèïðïÈüò åðáÌáëáìâÜÌåÈ ìÝ÷ñÈ ôïÌ ÉáÌïõÜñÈï ôï Ýñãï ôïõ ¢ñèïõñ Ìßëåñ «¹ôáí üëïé ôïõò ðáéäéÜ ìïõ» (öùôü) óå óêçÌïèåóßá ôïõ ÃÈÜÌÌç Ìüó÷ïõ, üðïõ äßÌåÈ ìÈá åîáÈñåôÈêÞ åñìçÌåßá óôï ñüëï ôïõ êåñäïóêüðïõ âÈïìÞ÷áÌïõ Ôæï ÊÝëåñ. ÔïÌ ÷åâñïõÜñÈï èá óõìðñùôáãùÌÈóôÞóåÈ ìå ôç Ëïõêßá ÌÈ÷áëïðïýëïõ óôï âñáâåõìÝÌï «Skylight» ôïõ ÍôÝÈâÈÌô ×Ýáñ, ôï ïðïßï èá óêçÌïèåôÞóåÈ ï ÊùÌóôáÌôßÌïò ÌáñêïõëÜêçò. ÁõôÞ åßÌáÈ ç ðñþôç óõÌåñãáóßá ôùÌ äýï áÌäñþÌ óôï èÝáôñï. Áðü ôçÌ Üëëç ç ÷çìåßá ôïõ ÊáôáëåÈöïý êáÈ ôçò ÌÈ÷áëïðïýëïõ óôç óêçÌÞ åßÌáÈ êÜôÈ ðáñáðÜÌù áðü äïêÈìáóìÝÌç, êáèþò Ý÷ïõÌ ðñïçãçèåß ïÈ ìåãÜëåò åðÈôõ÷ßåò «ÏëåÜÌÌá» ôïõ Íô. ÌÜìåô êáÈ «ÊïëåîÈüÌ» ôïõ ×. ÐßÌôåñ ðïõ åß÷å óêçÌïèåôÞóåÈ ç ÅëÝÌç Óêüôç óôï ßäÈï èÝáôñï, áëëÜ êáÈ ç ðñüóöáôç óõÌÜÌôçóÞ ôïõò óôÈò «÷ùÌÝò» ôïõ ÐßÌôåñ. Ôï êáóô ôïõ «Skylight» óõìðëçñþÌåÈ ï Ìåáñüò ÌÈ÷Üëçò ÐáÌÜäçò.

ΘΕΑΤΡΟ | αθηνόραµα

Ìéêñü, áëëÜ ìå ìåãÜëï ñåðåñôüñéï ÁÌáÌåùìÝÌç ç óêçÌÞ ôïõ ÌÈêñïý ÃêëüñÈá óôçÌ ÉððïêñÜôïõò, êÜÌåÈ äõÌáìÈêü ÜÌïÈãìá óôç öåôÈÌÞ óåæüÌ ìå äýï Ýñãá. Ôï ðñþôï åßÌáÈ ç äñáìáôÈêÞ êïìåÌôß ôïõ ÍÈë ÓÜÈìïÌ «Êáéíïýñãéá óåëßäá», ðïõ áÌåâáßÌåÈ ìå ÝÌá áðïëáõóôÈêü êïõáñôÝôï ðñùôáãùÌÈóôþÌ, ãÈá Ìá ìáò èõìßóåÈ üôÈ ðïôÝ äåÌ åßÌáÈ áñãÜ ãÈá ìÈá ÌÝá áñ÷Þ. Ï ÔáîÈÜñ÷çò ×ÜÌïò, ç Ìáñßá ÊáëëÈìÜÌç, ç ¢Ìäñç Èåïäüôïõ êáÈ ï ¢ããåëïò Ìðïýñáò åñìçÌåýïõÌ, õðü ôÈò óêçÌïèåôÈêÝò ïäçãßåò ôïõ ÃÈÜÌÌç Ìüó÷ïõ, ÝÌá Ýñãï ðïõ îå÷åÈëßæåÈ áðü ÷Èïýìïñ êáÈ áÌèñùðÈÜ ñ ôï ðëÝïÌ áõôïâÈïãñáöÈêü Ýñãï ôïõ óõããñáöÝá, ðïõ áÌáöÝñåôáÈ óôç ãÌùñÈìßá êáÈ óôï ìåãÜëï Ýñùôá ìå ôç äåýôåñç óýæõãü ôïõ. ÌÝóá áðü ÝÌáÌ ýìÌï óôçÌ

áãÜðç êáÈ óôïÌ Ýñùôá, ï ÓÜÈìïÌ ìáò êÜÌåÈ Ìá ãåëÜìå âëÝðïÌôáò óôïÌ êáèñÝöôç ôç äÈêÞ ìáò æùÞ. ÁëëÜ êáÈ ôï äåýôåñï Ýñãï ðïõ Ýñ÷åôáÈ óôï èÝáôñï áðü áñ÷Ýò Äåêåìâñßïõ, êÜèå ÄåõôÝñá & Ôñßôç, åßÌáÈ ðïëý äõÌáôü. Ç ÅëÝÌç Ãêáóïýêá óêçÌïèåôåß ôï «×åëéäüíé» ôïõ ÃêÈëÈÝì Êëïýá, åÌüò áðü ôïõò ðÈï åÌäÈáöÝñïÌôåò ÊáôáëáÌïýò óõããñáöåßò, ìå ðñùôáãùÌÈóôÝò ôïõò Óïößá ÓåúñëÞ êáÈ Âáóßëç Ìáõñïãåùñãßïõ. ¸Ìá Ýñãï óýã÷ñïÌï, äõÌáôü êÈ åðßêáÈñï, ðïõ ìÈëÜåÈ ãÈá ôçÌ áðïäï÷Þ ôçò áðþëåÈáò êáÈ ôçÌ åõèñáõóôüôçôá ôçò áãÜðçò ìå áöïñìÞ ôçÌ ôñïìïêñáôÈêÞ åðßèåóç ôçò 12çò ÉïõÌßïõ ôïõ 2016 óå ÝÌá gay bar ôïõ ÏñëÜÌôï. Ιπποκράτους 7, 2103642334

63 ÐÏËÕ×ÙÑÏÓ VAULT

ÈÝáôñï õøçëÞò ôÜóçò ÄåÌ ÞôáÌ åýêïëï, áëëÜ ï óêçÌïèÝôçò êáé çèïðïéüò ÄçìÞôñçò ÊáñáôæéÜò êáé ï óõÌèÝôçò ÌÜÌïò ÁÌôùÌéÜäçò ôá êáôÜöåñáÌ: áðü ôï 2012, ìÝóá óôï ðëïõñáëéóôéêü êáé áÌôáãùÌéóôéêü áèçÌáúêü èåáôñéêü ôïðßï, ü÷é ìüÌï êñáôïýÌ æùÌôáÌü ôïÌ ðïëõ÷þñï ôïõ ÂïôáÌéêïý, áëëÜ äéåõñýÌïõÌ äéáñêþò ôéò äñÜóåéò êáé ôïõò ïñßæïÌôÝò ôïõ. Óôï Vault äéïñãáÌþÌïõÌ åêèÝóåéò, ãéïñôÜæïõÌ ôç äçìéïõñãßá ìå ôï öåóôéâÜë Open September, öéëïîåÌïýÌ ÌåáÌéêïýò èéÜóïõò êáé, öõóéêÜ, óôÞÌïõÌ ôéò äéêÝò ôïõò ðáñáóôÜóåéò. ÄåêáÝîé Ýñãá èá ðáé÷ôïýÌ áõôÞÌ ôç óåæüÌ óôï Vault. ÁÌÜìåóÜ ôïõò îå÷ùñßæåé ç ðåñóéÌÞ åðéôõ÷ßá «The Curing Room» ôïõ ÍôÝéâéÌô ºáÌ Ëé. Ï ÄçìÞôñçò ÊáñáôæéÜò áÌáÌåþÌåé ôï êáóô êáé ïäçãåß ôïõò Åõèýìç Ãåùñãüðïõëï, Íßêï ÃêÝëéá, ÔÜóï ÄÝäå, ÓôÝëéï ÊáëáúôæÞ, ÐÜÌï ÍÜôóç, Âáóßëç ÔóéãêñéóôÜñç êáé ÓôÝëéï ØáñïõäÜêç óå

ΘΕΑΤΡΟ | αθηνόραµα

ìéá óõãêëïÌéóôéêÞ áÌáðáñÜóôáóç ôçò áëçèéÌÞò éóôïñßáò ðåßÌáò, ôñÝëáò êáé êáÌéâáëéóìïý ìéáò äéìïéñßáò ÑþóùÌ óôñáôéùôþÌ óôç Íüôéá ÐïëùÌßá ôïõ 1944 ðñïôïý áðï÷ùñÞóïõÌ ôá ÌáæéóôéêÜ óôñáôåýìáôá. Ç áäéêßá êáé ç ñïðÞ ôïõ áÌèñþðïõ óôçÌ áãéüôçôá åßÌáé èÝìáôá ðïõ áðáó÷ïëïýÌ ãåÌéêüôåñá ôïÌ ÄçìÞôñç ÊáñáôæéÜ, ï ïðïßïò áðïöÜóéóå Ìá áÌåâÜóåé öÝôïò êáé ôéò «ÖõëáêéóìÝíåò» ôùÌ ÉãÌÜèéï äåë ÌïñÜë êáé ÂåñüÌéêá ÷åñÌÜÌôåè, êáé ìÜëéóôá ìå ÝÌáÌ 16ìåëÞ èßáóï. Ç äñÜóç ôïðïèåôåßôáé óôç öñáÌêéêÞ ÉóðáÌßá ôïõ 1950, óå ÝÌá ìïÌáóôÞñé-öõëáêÞ üðïõ ìéá ïìÜäá ãõÌáéêþÌ ðåñéìÝÌåé ñùò Üëëïò ÷ïñüò áñ÷áßáò ôñáãùäßáòñ ÝÌáÌ áðü ìç÷áÌÞò èåü, ôç ÷Üñç ðïõ áðïÌÝìåé ï êáèïëéêüò åðßóêïðïò êÜèå äÝêá ÷ñüÌéá óå ìßá áðü áõôÝò. ¸Ìá ðïëý åÌäéáöÝñïÌ èåáôñéêü project ðïõ èá äïýìå öÝôïò óôï Vault åßÌáé êáé ç óåéñÜ

ìïÌïëüãùÌ ìå ãåÌéêü ôßôëï «Ï ãéïò ìïõ...», óôï ðëáßóéï ôïõ ïðïßïõ äéÜöïñåò «ìáìÜäåò» áÌåâáßÌïõÌ óôç óêçÌÞ êáé ìéëïýÌ ãéá ôá ðáéäéÜ ôïõò, ðïõ åìåßò ãÌùñßóáìå ùò ÜÌôñåò óðïõäáßïõò êáé äéáêåêñéìÝÌïõò. Ç áñ÷Þ ÝãéÌå ôïÌ Ïêôþâñéï ìå ôï «Ï ãéïò ìïõ Íéêüëáïò ÌÜÌôæáñïò». Óôï ìïÌüëïãï ðïõ Ýãñáøå êé åñìçÌåýåé ç ßäéá, ç ×ñýóá Óðçëéþôç ìáò ðáñïõóéÜæåé, õðü ôéò óêçÌïèåôéêÝò ïäçãßåò ôïõ ÁõãïõóôßÌïõ ÑåìïýÌäïõ, ôç ÑåããßÌá ÔïõñßÌç-ÌÜÌôæáñïõ, ìçôÝñá ôïõ Íéêüëáïõ ÌÜÌôæáñïõ. Ïé õðüëïéðåò Ýîé ðñïóùðéêüôçôåò, ðïõ èá æùÌôáÌÝøïõÌ ìÝóá áðü ôç óõãêåêñéìÝÌç ãõÌáéêåßá ìáôéÜ, åßÌáé ï ÊùÌóôáÌôßÌïò ÊáâÜöçò, ï ÄéïÌýóéïò Óïëùìüò, ï ÁÌäñÝáò Óõããñüò, ï ÉùÜÌÌçò ÌáêñõãéÜÌÌçò, ï ÃéÜÌÌçò Øõ÷Üñçò êáé ï ÌÝãáò ÁëÝîáÌäñïò. Μελενίκου 26, Βοτανικός, 2130356472

«ØÕ×Ç ÓÔÁ ÌÁÕÔÁËÁÊÉÁ»

Ïé Þñùåò ôçò ÊáñõóôéÜíç ðÜíå... èÝáôñï!

Ãéáôß áêïýìå ôüóá ðïëëÜ ãéá ôçí Éüëç ÁíäñåÜäç;

ÅõöõÞò, ôïëìçñÞ ÍÈ åîáÈñåôÈÍÜ ðáñáãùãÈÍÞ, ç Éüëç ÁÌäñåÜäç åðÝóôñåøå, ìåôÜ ôçÌ ïëïÍëÞñùóç ôùÌ óðïõäþÌ ôçò óôï åîùôåñÈÍü, ãÈá Ìá äçìÈïõñãÞóåÈ óôïÌ ôüðï ôçò, áëëÜ äÈáôçñåß ðÜÌôá áÌïÈ÷ôü ôï äßáõëï åðÈÍïÈÌùÌßáò ìå ôï åîùôåñÈÍü: åßÌáÈ áðü ôá ÈäñõôÈÍÜ ìÝëç ôçò äÈåèÌïýò ðëáôöüñìáò óÍçÌïèåôþÌ World Wide Lab, ç ïðïßá äçìÈïõñãÞèçÍå óôï Watermill Center ôïõ Bob Wilson ôï 2011, ÍáÈ äÈåôÝëåóå ÍáëëÈôå÷ÌÈÍÞ äÈåõèýÌôñÈÜ ôçò ôï 2013. ÷Ýôïò óÍçÌïèåôåß ôï «¸íáò Üíèñùðïò åðéóôñÝöåé óôçí ðáôñßäá ôïõ ðéóôåýïíôáò üôé èá ôïí óêïôþóïõí êáé ôïí óêïôþíïõí» óôï ’ðüãåÈï ôïõ ÈåÜôñïõ ÔÝ÷Ìçò «ÊÜñïëïò ÊïõÌ» (áðü 4/12). ÅßÌáÈ ôï ðÝìðôï Ýñãï ðïõ óõÌõðïãñÜöåÈ ìå ôïÌ ¢ñç Áóðñïýëç ÍáÈ âáóßæåôáÈ óôï ðñþôï èåáôñÈÍü ôïõ Ô.Ó. ¸ëÈïô «Murder in the cathedral», óå ìåôÜöñáóç ÃÈþñãïõ ÓåöÝñç. ÐñùôáãùÌÈóôÝò åßÌáÈ ï ÃÈþñãïò ÕáÌïýñçò ÍáÈ ç Ñïýëá ÐáôåñÜÍç, ç ïðïßá ìÜëÈóôá ðáßæåÈ ãÈá ðñþôç öïñÜ óôï ÈÝáôñï ÔÝ÷Ìçò. ÐïëõáÌáìåÌüìåÌç åßÌáÈ ÍáÈ ç óÍçÌïèåóßá ôçò ÁÌäñåÜäç óôïÌ «ÌéóÜíèñùðï» ôïõ ÌïëÈÝñïõ, ôïÌ ïðïßï èá áÌåâÜóåÈ ôçÌ ÜÌïÈîç ôïõ 2018 óôï Óýã÷ñïÌï ÈÝáôñï, óå äÈáóÍåõÞ äÈÍÞ ôçò ÍáÈ ôïõ ¢ñç Áóðñïýëç. Ç ÌÝá ìåôÜöñáóç åßÌáÈ ôïõ ÃÈÜãÍïõ ÁÌäñåÜäç ÍáÈ ôïõò ñüëïõò åñìçÌåýïõÌ ïÈ ÌÈëôÈÜäçò ÷ÈïñÝÌôæçò, ÂáóÈëÈÍÞ ÔñïõöÜÍïõ, ¸ëëç ÔñßãÍïõ Í.Ü.

ÔÈ ÍïÈÌü Ý÷ïõÌ ç ÊáëëÈüðç áðü ôá ×áÌÈÜ, ïñáìáôßóôñÈá ôçò åðáÌÜóôáóçò ðïõ ôï í÷åÈ ôÜìá Ìá ðñïóÍõÌÞóåÈ óôïÌ ¢ãÈï ÄçìÞôñÈï, ç ÓôÜóá áðü ôçÌ ÊáëëÈèÝá ðïõ äåÌ ÷ÜñçÍå ôïÌ Ýñùôá, áëëÜ Ý÷åÈ äÝÍá ðôõ÷ßá óôá ìõóôÈÍÜ ôùÌ óåÌôïÌÈþÌ, ï Í. ÌÜÌäñáÍáò áðü ôç Óýñï, õðÜëëçëïò ÍáèáñÈüôçôáò ÍáÈ áÌáðëçñùìáôÈÍüò øÜëôçò ðïõ ôñÈãõñßæåÈ îåâñÜÍùôïò ðáñáìïÌÞ ×ñÈóôïõãÝÌÌùÌ, ï Ìßëôïò ÍáÈ ï Ôüëçò, ôï æåõãÜñÈ ðïõ æåÈ óôçÌ ÊÈÌÝôôá ÍáÈ ýóôåñá áðü ôñÈÜÌôá ÷ñüÌÈá óÈùðÞò Íáëåß ôÈò ìáìÜäåò ãÈá öáãçôü, ç Óïýëá ç ðáæáñÈþôÈóóá ðïõ ÝìåÈÌå Ìý÷ôá áðü âåÌæßÌç óôá âïõÌÜ ôçò ÌáÍåäïÌßáò ÍáÈ

ï ÔæáÍ ï ìÜãïò åî áÌáôïëþÌ ðïõ ó÷åäÈÜæåÈ ôç ìåãÜëç åðÈóôñïöÞ; ¼ëïÈ ôïõò åßÌáÈ Þñùåò ôùÌ äÈçãçìÜôùÌ «Ç Íõñßá ÊáôÜÍç» ÍáÈ «ÊáÈñüò ÓÍåðôÈÍüò» ôçò ÉùÜÌÌáò ÊáñõóôÈÜÌç, ðïõ áÌåâáßÌïõÌ óôç óÍçÌÞ ôïõ Ðïëõ÷þñïõ ÁëåîÜÌäñåÈá óå äÈáóÍåõÞóÍçÌïèåóßá Åýçò Äçìçôñïðïýëïõ. ÓôçÌ ðáñÜóôáóç «Øõ÷Þ óôá ìáÌôáëÜÍÈá» ðñùôáãùÌÈóôïýÌ ïÈ Âáóßëçò ÂëÜ÷ïò, ÔæÝÌç ÓÍáñëÜôïõ, ÊÜôÈá ÓðåñåëÜÍç, ÅëÈóÜâåô Óôáõñßäïõ ÍáÈ ÁëÝîáÌäñïò ÔóáÍßñçò. Tï ôñáãïýäÈ ôçò ðáñÜóôáóçò Ýãñáøå ï Õüôçò ÌáõñïõäÞò. ΠΟΛΥΧΩΡΟΣ ΤΕΧΝΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ Σπάρτης 14, Πλατεία Αμερικής, 2108673655

ïÈ, ôóáêÈóìÝí È ï ßò å ì å È « ¼ëï ìÝóá óôá ðïõ æïýìå êáÈ óôÈò á óôåñåüôõð , Ý÷ïõìå êÜðùò ò êïÈíïôïðßå ’ðÜñ÷åÈ ìÈá È… ìïõ÷ëÈÜóå îÝñïõìå í å ä õ ï ãÜëá æùÞ ð õôÞí. Ôá ìå á Èí ã á ô ï ßð í ô á ìáò âñïõ ãåãïíüôá è ôïõò, óáí ôÈò áó áðñïåôïßì ùìÝíåò». ùñáßåò êïÈì «Èåßïò ÂÜ

íÈáò»

αθηνόραµα | ΘΕΑΤΡΟ 75

ÈÝáôñï ìå 50% Ýêðôùóç áðü ôï áèçíüñáìá Club Θέατρο και αθηνόραμα Club είναι μια έννοια σχεδόν συνυφασμένη για τους θεατρόφιλους της πόλης. Γιατί η μαγική μπλε κάρτα μέλους σε βάζει στις καλύτερες παραστάσεις της πόλης με έκπτωση 50%. Έχεις την κάρτα, παίρνεις το

φίλο ή τη φίλη σου και του κάνεις δώρο τη θεατρική του έξοδο. Με ένα εισιτήριο μπαίνετε στο θέατρο δύο άτομα. Και το καλύτερο; Θυμηθείτε πως είναι ένα ουσιαστικό δώρο-έκπληξη για τους αγαπημένους σας. Γιατί με το αθηνόραμα Club πας παντού (σινεμά, φαγητό, δραστηριότητες για τα παιδιά και όλη την οικογένεια, μουσεία κ.ά.) με ειδικά προνόμια και μεγάλες εκπτώσεις. Μπείτε στο www.athinoramaclub. gr, δείτε πώς θα αποκτήσετε ή θα ανανεώσετε την κάρτα σας και μάθετε τα πάντα για τη χρήση της.

Ç ÅëÝíç Êïêêßäïõ ìáò êñáôÜåé èÝóç

ÐÝñáóáÌ åðôÜ ÷ñüÌÈá áðü ôüôå ðïõ ç äçìïöÈëÞò çèïðïÈüò ÝðáÈîå óôç «ÃõÌáßêá ôçò ÐÜôñáò» ôïõ ÃÈþñãïõ ×ñïÌÜ, óå óêçÌïèåóßá ËÝÌáò ÊÈôóïðïýëïõ, êáÈ åß÷å åÌôõðùóÈÜóåÈ ôïõò ðÜÌôåò ìå ôç óáñùôÈêÞ ôçò åñìçÌåßá, ãÈá ôçÌ ïðïßá ìÜëÈóôá Ýëáâå âñáâåßá åñìçÌåßáò áðü ôïõò áÌáãÌþóôåò ôïõ «áèçÌïñÜìáôïò» áëëÜ êáÈ ôï «ÊÜñïëïò ÊïõÌ». Ôþñá Ýãñáøå ìå ôç ÌÜñèá ÷ñÈÌôæÞëá ôï «Óïõ öõëÜîáìå ìÈá èÝóç», ìÈá ðåñöüñìáÌò ðïõ áÌôÈìåôùðßæåÈ ôï ôñáãïýäÈ ùò èåáôñÈêü ëüãï. Ç äåýôåñç èá ôçÌ êáèïäçãÞóåÈ áðü ôçÌ êáñÝêëá ôïõ óêçÌïèÝôç êáÈ ç ÅëÝÌç Êïêêßäïõ èá îåôõëßîåÈ, ðÝñá áðü ôçÌ õðïêñÈôÈêÞ ôçò ÈêáÌüôçôá, êáÈ ôÈò åÌôõðùóÈáêÝò öùÌçôÈêÝò ôçò åðÈäüóåÈò. ÌÈá ðáñÜóôáóç ðïõ ìÈëÜåÈ, ìÝóá áðü ôç ìïõóÈêÞ, ãÈá ôïÌ Ýñùôá, ôá ðÜèç, ôç ÷áñÜ êáÈ ôç ëýðç. (ÈÝáôñï ôïõ ÍÝïõ Êüóìïõ, áðü ôá ôÝëç ÉáÌïõáñßïõ)

68 «MONTY PYTHON’S SPAMALOT»

Cool óðéñôÜäá êáé âñåôáíéêü öëÝãìá ÃÈá ðñþôç öïñÜ ðáñïõóÈÜæåôáÈ óôçÌ ÅëëÜäá ôï äÈÜóçìï ìÈïýæÈêáë «Monty Pythonís Spamalot», âáóÈóìÝÌï óôçÌ ôáÈÌßá ôùÌ áðßèáÌùÌ ÂñåôáÌþÌ êùìÈêþÌ ÌüÌôÈ ÐÜÈèïÌ «Ôï áäåëöÜôï ôùÌ ÉððïôþÌ ôçò ÅëååÈÌÞò ÔñáðÝæçò». Ç áÌáñ÷ÈêÞ ðáñùäßá ôïõ ìýèïõ ôïõ âáóÈëÈÜ Áñèïýñïõ áëëÜ êáÈ ôïõ ßäÈïõ ôïõ åßäïõò ôïõ ìÈïýæÈêáë áÌåâáßÌåÈ óôï ÃõÜëÈÌï ÌïõóÈêü ÈÝáôñï, óå äÈáóêåõÞ ¸ñÈê ¢ÈÌôë êáÈ ÔæïÌ ÍôÈ Ðñå. Ç áðüäïóç óôá åëëçÌÈêÜ åßÌáÈ ôïõ ¢ããåëïõ ÊëùÌÜñç, ï ïðïßïò êáèïäçãåß êáÈ óêçÌïèåôÈêÜ ìÈá ðïëõðëçèÞ ïìÜäá çèïðïÈþÌ, ìåôáöÝñïÌôáò óôç óêçÌÞ ôá îÝöñåÌá ãêáãê ôçò óëÜðóôÈê êùìùäßáò, ôÈò îåêáñäÈóôÈêÝò áôÜêåò êáÈ ôï óïõñåáëÈóôÈêü ÷Èïýìïñ. ÔçÌ åÈêáóôÈêÞ

åðßâëåøç Ý÷åÈ ç óêçÌïãñÜöïò êÈ åÌäõìáôïëüãïò ÌáãäáëçÌÞ Óßãá, ç ìïõóÈêÞ äÈäáóêáëßá åßÌáÈ ôïõ ÁëÝîáÌäñïõ Âáìâïýêïõ, ïÈ ÷ïñïãñáößåò ôçò ¢ÌÌáò ÌÜãêïõ, åÌþ ôç æùÌôáÌÞ ïñ÷Þóôñá äÈåõèýÌåÈ ç ÄÞìçôñá ÊïêêÈÌïðïýëïõ. Ôï Ýñãï ðñùôïáÌÝâçêå óôï ÌðñüÌôãïõåú ôï 2005, áðÝóðáóå 3 âñáâåßá ÔüÌõ êáÈ ôï ðáñáêïëïõèçóáÌ ðÜÌù áðü 2 åêáôïììýñÈá èåáôÝò. Ôï «Spamalot» áÌåâáßÌåÈ ãÈá Ìá èõìçèïýÌ ïÈ ðáëÈïß êáÈ Ìá ãÌùñßóïõÌ ïÈ ÌÝïÈ ôçÌ ùñáÈüôåñç êùìùäßá ôùÌ áÌåðáÌÜëçðôùÌ ÂñåôáÌþÌ êùìÈêþÌ. ΓΥΑΛΙΝΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ Λεωφ. Συγγρού 143, Νέα Σμύρνη, 2109315600

69 ÈÅÁÔÑÏ ÁÑÃÙ

Äõíáìéêή έíáñîç ìå íέá óêçíή Ìå äύï πïëύ äõíáôÜ έñãá πïõ óêçíïèåôåß ï ¸íêå χåæïëÜñΘ áëëÜ êáΘ ìå ìΘá êßíçóçìáô, ôç äçìΘïõñãßá ôïõ «A small Argo full of art», ôï Èέáôñï Áñãώ ôçò ÁΘìΘëßáò ÕøçëÜíôç ìπáßíåΘ πΘï äõíáìΘêÜ áπü êÜèå Üëëç ÷ñïíΘÜ óôï áèçíáúêü èåáôñΘêü ãßãíåóèáΘ.

ÄΘπëü óêçΜïèåôΘêü ÷ôύπçìá öέôïò áπü ôïΜ ¸Μêå χåæïëÜñΘ óôï Èέáôñï Áñãώ. Ï çèïπïΘüò êáΘ óêçΜïèέôçò áΜåâÜæåΘ ôç èåáôñΘêή ìåôáöïñÜ ôïõ âΘâëßïõ ôçò ËΘëήò ÆùãñÜöïõ ΄« áãÜπç Üñãçóå ìΘá ìέñá» êáΘ ìå ôç Μέá ÷ñüΜΘá ôï έñãï ôïõ ÃÜëëïõ óõããñáöέá Ñïìπέñ ÔïìÜ ΄8 ãõΜáßêåò êáôçãïñïύΜôáΘ». Ôá äύï έñãá èá πáßæïΜôáΘ óå åΜáëëáóóüìåΜï ñåπåñôüñΘï áπü ôïΜ ßäΘï èßáóï: ÁΘìΘëßá ÕøçëÜΜôç, ÊáôåñßΜá ÌΘóΘ÷ñüΜç, Ìõñôώ ÃêüΜç, Äήìçôñá ËáñåΜôæÜêç, ÂáóΘëΘêή ÄΘáëõΜÜ, Ìáñßá Êáñáêßôóïõ êáΘ ÁèçΜÜ ÔóΘëύñá. Óôï «Ç áãÜπç Üñãçóå ìéá ìέñá» πáñáêïëïõèïύìå ìΘá Θóôïñßá óáΜ πáëΘïìïäßôΘêï πáñáìύèΘ, έΜá ïΘêïãåΜåΘáêü äñÜìá πïõ åêôõëßóóåôáΘ êáôÜ ôç äΘÜñêåΘá ôïõ Â´ Πáãêïóìßïõ Πïëέìïõ. ¸îΘ áäåñöέò áΜôΘóôέêïΜôáΘ óôïΜ áìåßëΘêôï ÷ñüΜï, πåñΘìέΜïΜôáò êáñôåñΘêÜ ôçΜ πñïóãåßùóç ôïõ ìåãÜëïõ έñùôá. « ßäΘá ç ËΘëή ÆùãñÜöïõ έ÷åΘ äçëώóåΘ ãΘá ôï âΘâëßï ôçò: ΄Áπü ôá åßêïóΘ ôñßá âΘâëßá ìïõ åßΜáΘ åêåßΜï πïõ ìå πüΜåóå πåñΘóóüôåñï. Èá ôï έëåãá åñùôΘêü áΜ äåΜ êõñΘáñ÷ïύóå óå áõôü ç áπÜΜèñùπç óêëçñüôçôá ôçò πáôñΘáñ÷Θêήò ïΘêïãέΜåΘáò. ÏΘ âáóΘêïß ÷áñáêôήñåò åßΜáΘ êáèùóπñέπåΘ ãõΜáßêåò, πïõ óπáôáëïύΜ ôç æùή ôïõò óôΘò êïΘΜùΜΘêέò óõìâÜóåΘò êáΘ ôçΜ åñùôΘêή óôέñçóç». Óôï έñãï ôïõ ÔïìÜ ïêôώ ãõΜáßêåò, áπïìïΜùìέΜåò óå ìΘá åîï÷Θêή êáôïΘêßá êÜπïõ έîù áπü ôï ΠáñßóΘ, áΜáêáëύπôïõΜ îáöΜΘêÜ ôïΜ ìïΜáäΘêü ÜΜôñá ôïõ óπΘôΘïύ Μåêñü, ìå έΜá ìá÷áßñΘ êáñöùìέΜï óôçΜ πëÜôç. ÁπïêëåΘóìέΜåò áπü ôïΜ õπüëïΘπï êüóìï ëüãù êáΘñΘêώΜ óõΜèçêώΜ, πñïóπáèïύΜ Μá áΜáêáëύøïõΜ πïΘá áπü áõôέò πΘèáΜώò åß÷å êßΜçôñï Μá äΘáπñÜîåΘ ôï öüΜï. « áôìüóöáΘñá ìõóôçñßïõ åßΜáΘ äΘÜ÷õôç êáΘ ïΘ åîåëßîåΘò êáôáΘãΘóôΘêέò óôΘò «8 ãõíáßêåò», êáèώò êáèåìßá áπü áõôέò έ÷åΘ ôï äΘêü ôçò êßΜçôñï ãΘá ôï öüΜï. ÅΜôέëåΘ óôçΜ πñïóπÜèåΘÜ ôïõò Μá âñïõΜ ôïΜ äïëïöüΜï, áΜáêáëύπôïõΜ ôïΜ åáõôü ôïõò, êáèώò ìέóá óå ëßãåò

ΘΕΑΤΡΟ | αθηνόραμα

«Äçëçôήñéï»

«Ç áãÜπç Üñãçóå ìéá ìέñá»

ώñåò ç âΘôñßΜá ôçò ΘäáΜΘΝήò æùήò ôïõ ΝáôáññέåΘ. χέôïò ôï Èέáôñï Áñãώ åãΝáΘΜΘÜæåΘ ΝáΘ ôç Äåύôåñç ÓΝçΜή ôïõ ìå ΝáëëΘôå÷ΜΘΝή äΘåõèύΜôñΘá ôç Χñύóá Êáøïύëç. χΘëïäïîßá áõôïύ ôïõ Μέïõ åã÷åΘñήìáôïò πïõ ïΜïìÜæåôáΘ ΄A small Argo full of art» åßΜáΘ Μá áπïôåëέóåΘ έΜá ÷ώñï áΜïΘ÷ôΈ óå ΝáΘΜïύñãΘåò Θäέåò, óôç óύã÷ñïΜç äñáìáôïõñãßá ΝáΘ óå ΜåáΜΘΝέò ΝáëëΘôå÷ΜΘΝέò ïìÜäåò. ÁπΈ ôïΜ πñώôï ôïõ ÷ñΈΜï, ìÜëΘóôá, ìπáßΜåΘ äõΜáìΘΝÜ óôï èåáôñΘΝΈ ÷Üñôç ìå åΜΜέá πáñáãùãέò. ÔçΜ Νïñäέëá ΝΈâåΘ ôï «ÊÜëåóìá ôçò Ëïñßí» ôçò ΠáëΈìá Πåäñέñï óå óΝçΜïèåóßá χέΜΘáò ÁπïóôΈëïõ, ìå ôïΜ ÉùÜΜΜç ÁèáΜáóΈπïõëï ΝáΘ ôç ÂΘñãΘΜßá Ôáìπáñïπïύëïõ. Ôá äåõôåñΈôñΘôá èá πáñïõóΘÜæåôáΘ ôï έñãï «Ëïõ Χóïõí: To çìåñïëüãéï åíüò ôñåëïύ», âáóΘóìέΜï óôï èåìåëΘώäåò ãΘá ôçΜ ΝΘΜέæΘΝç ëïãïôå÷Μßá äΘήãçìá ôïõ Ëïõ ΧóïõΜ, óå óΝçΜïèåóßá ÁõãïõóôßΜïõ ÑåìïύΜäïõ ΝáΘ πñùôáãùΜΘóôέò ôïõò ΥßΝï ΠáΜôåëßäç ΝáΘ Óπύñï ÂÜñåëç. ÊÜèå Πέìπôç ΝáΘ ΠáñáóΝåõή πáñïõóΘÜæåôáΘ ï «Ó÷ïéíïâÜôçò» ôïõ ÆáΜ ÆåΜέ óå óΝçΜïèåóßá, ìåôÜöñáóç ΝáΘ äΘáóΝåõή ôçò Æùήò ÌáΜôÜ, ìå ôïõò ÂÜëΘá Πáπá÷ñήóôïõ ΝáΘ Ëåõôέñç ΠáπáΝώóôá. ÔΘò ÔåôÜñôåò ôïõ Υïåìâñßïõ ç Ñïύëá ΠáôåñÜΝç èá óΝçΜïèåôήóåΘ ôï «Äçëçôήñéï» ôçò Ëïô χέΘΝåìáΜò, πïõ åß÷å ãΜùñßóåΘ ìåãÜëç åπΘôõ÷ßá óôï Faust ΝáΘ ôώñá åπáΜέñ÷åôáΘ ãΘá ëßãåò πáñáóôÜóåΘò ìå ôïõò Åύñç ÓùöñïΜΘÜäïõ, Óπύñï Âáñέëç ΝáΘ ËÜæáñï ÃåùñãáΝΈπïõëï. Ï ôåëåõôáßïò, ìÜëΘóôá, èá πáñïõóΘÜóåΘ óôïΜ ßäΘï ÷ώñï ΝáΘ ôï ìïΜΈëïãï «Άìëåô-Ïñãή», πïõ áΜáìέΜåôáΘ Μá ΝÜΜåΘ πñåìΘέñá ôïΜ χåâñïõÜñΘï. ÔïΜ ÄåΝέìâñΘï áΜåâáßΜïõΜ ôï «Crush» óå ΝåßìåΜï-óΝçΜïèåóßá ôùΜ Nopubitco ΝáΘ ìå πñùôáãùΜßóôñΘá ôç Lady Saligia, ïΘ «Splinters» ôçò ΥßΜáò ÑÜπç óå óΝçΜïèåóßá ÁëέîáΜäñïõ ÌΘ÷áήë áëëÜ ΝáΘ ç «Åêêñåìüôçôá» ôïõ ÔóΘìÜñá ÔæáΜÜôïõ óΝçΜïèåôçìέΜç áπΈ ôïΜ Âáããέëç ÂïãΘáôæή. H ΥáΜÜ ΠáπáäÜΝç, ôέëïò, èá áõôïóΝçΜïèåôçèåß óôï èåáôñΘΝΈ ìïΜΈëïãï ôïõ ÃΘÜΜΜç Ñßôóïõ «ÊÜôù áπν ôïí ßóêéï ôïõ âïõíïύ» áπΈ ôçΜ ΄Ôέôáñôç ÄΘÜóôáóç» ôïΜ χåâñïõÜñΘï. ΑΡΓΩ & A SMALL ARGO FULL OF ART Ελευσινίων 15, Μεταξουργείο, 2105201684

«Ó÷ïéíïâÜôçò»

«Ëïõ Χóïõí: To çìåñïëüãéï åíüò ôñåëïύ»

«Ôï ÊÜëåóìá ôçò Ëïñßí»

71 «Êéâώôéï»

STUDIO ÌÁÕÑÏÌÉΧÁËÇ

Ôï πïëéôéêü èέáôñï óå πñώôï πëÜíï Ôï «ΠåôÜåé πåôÜåé» ìå íέï πëήñùìá

Óôç äύΜáìç ôçò êùìùäßáò πïΜôÜñåé ï Ãéώñãïò ÂÜëáñçò, ï ïπïßïò áΜáΜåώΜåé ôç óêçΜïèåóßá ôïõ áëëÜ êáé ôï êáóô óôï «ΠåôÜåé πåôÜåé» ôïõ Ìáñê Êáìïëέôé, πïõ πáßæåôáé ãéá ôñßôç ÷ñïΜéÜ óôï Χõôήñéï. Ï Óùôήñçò ÊáëõâÜôóçò, ç ÊüΜé ÌåôáîÜ, ï ÌÜΜïò ΠáπáãéÜΜΜçò, ç Óïößá Πáõëßäïõ, ç Ñέá ÔïõôïõΜæή êáé ç ÂÜóéá Ôñéöύëëç åßΜáé ïé Μέïé πñùôáãùΜéóôέò ôçò êùìùäßáò ãéá έΜáΜ åπéôõ÷çìέΜï áñ÷éôέêôïΜá êáé πëέé ìπüé πïõ áπïëáìâÜΜåé ôïΜ ôáõôü÷ñïΜï ãÜìï ìå ôñåéò üìïñöåò áåñïóõΜïäïύò äéáöïñåôéêήò åèΜéêüôçôáò: ìéá ÔïõñêÜëá, ìéá Éôáëßäá êáé ìéá ÃåñìáΜßäá. Όëá áΜáôñέπïΜôáé üìùò ôçΜ çìέñá πïõ ïé πôήóåéò ôùΜ óõæύãùΜ ôïõ ìπëέêïΜôáé, ìå πïëëÜ êùìéêïôñáãéêÜ åπáêüëïõèá.

ß éêïύò ãéáô «Ôïõò êñéô ; Ãéν áõôïύò ώ íá ôïõò ìéó óõìπüíéá êáé ï í ü éíéώèù ì πïñåßò íá ì õò ì ò ώ Π . ï ô ôï ïßê íÜπçñïõò, óåßò ôïõò á áèõóôåñçê äéáíïçôéêÜ ò çëßèéïõò êáé õ ï ô ìέíïõò, ;» ïèÜíáôïõò ôïõò åôïéì

» «Áìπéãéέñ

ΘΕΑΤΡΟ | αθηνόραμα

Äύï êïéΜùΜéêÜ êáé πïëéôéêÜ έñãá áé÷ìήò èá äïύìå óôç óêçΜή ôçò ïäïύ Ìáõñïìé÷Üëç, âáóéóìέΜá óå äύï ìõèéóôïñήìáôá πïõ îåöåύãïõΜ áπü ôçΜ åπï÷ή ôïõò êáé ìéëïύΜ óôï óήìåñá. Ôέóóåñéò äåêáåôßåò ìåôÜ ôç óõããñáöή ôïõ åîáêïëïõèåß Μá áπïôåëåß ìéá ÷åéñïõñãéêήò áêñßâåéáò πñïöçôéêή πåñéãñáöή ôùΜ ìåèüäùΜ ìå ôéò ïπïßåò ôá ÌÌÅ ìπïñïύΜ Μá óõΜôñßøïõΜ έΜá Üôïìï. Ç «ΧáìέΜç ôéìή ôçò ÊáôáñßΜá Ìπëïõì» ôïõ ΧÜéΜñé÷ Ìπåë, ôïõ óõããñáöέá πïõ έ÷åé πñïóöέñåé ôçΜ πëçñέóôåñç åéêüΜá ôçò óύã÷ñïΜçò ÃåñìáΜßáò êáé ôùΜ πáèïãåΜåéώΜ ôçò ìåôáπïëåìéêήò Åõñώπçò, áΜåâáßΜåé óå óêçΜïèåóßá ôïõ χώôç Ìáêñή, ìå ôïõò

Óô. Êñïύóêá, Â. ÓôñáôçãÜêï, Êë. Ôïëüãêïõ, Ì. ΧáæáñÜêç. ΠáñÜëëçëá óõΜå÷ßæåôáé ìå ìåãÜëç åπéôõ÷ßá ãéá ôñßôç ÷ñïΜéÜ ôï «Êéâώôéï» ôïõ Άñç ÁëåîÜΜäñïõ, äéáóêåõáóìέΜï óå ìïñöή ìïΜïëüãïõ áπü ôïΜ χώôç Ìáêñή êáé ôçΜ ÊëåïπÜôñá Ôïëüãêïõ. Ìéá éóôïñßá πïõ äéáäñáìáôßæåôáé óôá ÷ñüΜéá ôïõ Åìöύëéïõ, έΜá êéâώôéï áãΜώóôïõ πåñéå÷ïìέΜïõ êé έΜáò ÜΜèñùπïò áπέΜáΜôé óôïΜ áΜáêñéôή ôïõ, óå έΜá áπü ôá åìâëçìáôéêüôåñá έñãá ôçò åëëçΜéêήò ëïãïôå÷Μßáò, πïõ óõΜå÷ßæåé Μá πñïóêáëåß ôïõò èåáôέò óå äçìéïõñãéêü äéÜëïãï ó÷åôéêÜ ìå ôá πïëõóήìáΜôá ìçΜύìáôÜ ôïõ. Μαυρομιχάλη 134, Εξάρχεια, 2106453330

«Ç Χáìέíç ôéìή ôçò Êáôáñßíá Ìπëïõì»

«Ç äύíáìç ôïõ óêüôïõò» «The night alive»

ÅΠÉ ÊÏËÙÍÙ - ÏÌÁÄÁ ÍÁÌÁ

Êáëü πïéïôéêü èέáôñï áπü ìéá éóôïñéêή ïìÜäá

«Άãñéïò óπüñïò»

Ôï èέáôñï πïõ óôåãÜæåôáΘ óôï çëΘêßáò åêáôü ÷ñüΜùΜ äΘáôçñçôέï êôßñΘï ôïõ ÊïëùΜïύ ìπáßΜåΘ öέôïò óôï äέêáôï üãäïï ÷ñüΜï ëåΘôïõñãßáò ôïõ êáΘ óõΜå÷ßæåΘ áêÜèåêôï ìå êáΘΜïύñãΘåò πáñáãùãέò êΘ åπΘôõ÷çìέΜåò åπáΜáëήøåΘò, öΘëïäïîώΜôáò Μá ãßΜåΘ ôï êáëëΘôå÷ΜΘêü ïñìçôήñΘï ü÷Θ ìüΜï ôçò ÏìÜäáò ÍÜìá ôçò ÅëέΜçò Óêüôç êáΘ ôïõ ÃΘώñãïõ ΧáôæçΜΘêïëÜïõ, πïõ έ÷ïõΜ åêåß ôç âÜóç ôïõò, áëëÜ êáΘ πïëëώΜ, êõñßùò ΜέùΜ êáëëΘôå÷ΜώΜ. ΠáñÜëëçëá óõΜå÷ßæåΘ ôç óõΜåñãáóßá ôïõ ìå ôï Óύã÷ñïΜï Èέáôñï, üπïõ åπáΜáëáìâÜΜåôáΘ ç πåñóΘΜή πáñÜóôáóç «Ç äύíáìç ôïõ óêüôïõò» ôïõ ÔïëóôüΘ, έΜá ÷áñáêôçñΘóôΘêü έñãï ôïõ ΜáôïõñáëΘóìïύ ôïõ 19ïõ áΘ., πïõ áπέêôçóå Μέá äõΜáìΘêή ÷Üñç óôçΜ ïπôΘêή πïõ ôïõ έäùóå ç óêçΜïèåóßá ôçò ÅëέΜçò Óêüôç êáΘ ôïõ ÃΘώñãïõ ΧáôæçΜΘêïëÜïõ. ÓôçΜ ÊåΜôñΘêή ÓêçΜή ôïõ ÈåÜôñïõ Åπß ÊïëùΜώ, ç ÏìÜäá ÍÜìá èá ìáò äώóåΘ ôçΜ åõêáΘñßá Μá áπïëáύóïõìå ôï ÜπáΘ÷ôï óôçΜ ÅëëÜäá έñãï «The night alive» ôïõ ÊüΜïñ ÌáêöέñóïΜ, ãñáììέΜï ìüëΘò ôï 2013, óå ìåôÜöñáóç Ã. ΧáôæçΜΘêïëÜïõ, óêçΜïèåóßá ÅëέΜçò Óêüôç êáΘ ìå έΜá óçìáΜôΘêü team çèïπïΘώΜ (ÓôÜèçò ÓôáìïõëáêÜôïò, Åññßêïò Ëßôóçò, ÈÜΜïò Áëåîßïõ, ÊáôåñßΜá Ìáïύôóïõ, ÃΘώñãïò ÔñΘáΜáôáöõëëßäçò). Óå áõôήΜ ôç ìáύñç êùìùäßá, πïõ èá áΜåâåß ôïΜ ÉáΜïõÜñΘï, ï ÉñëáΜäüò óõããñáöέáò áöçãåßôáΘ ìå ÷Θïύìïñ áëëÜ êáΘ ôñõöåñüôçôá ôá üΜåΘñá, ôΘò åëπßäåò êáΘ ôΘò äñáìáôΘêέò êáôáóôÜóåΘò πïõ èá æήóïõΜ πέΜôå ìïΜá÷Θêïß ÜΜèñùπïΘ πïõ èá

öôÜóïõΜ ìέ÷ñΘ ôçΜ áêñáßá âßá. ÓõΜå÷ßæåôáΘ, åπßóçò, ãΘá ôñßôç óåæüΜ ï «Άãñéïò óπüñïò», ôï áΘ÷ìçñü óύã÷ñïΜï έñãï ôïõ ÃΘÜΜΜç Ôóßñïõ πïõ ìáò öέñΜåΘ áΜôΘìέôùπïõò ìå ôΘò ΜåïåëëçΜΘêέò πáèïãέΜåΘåò êáΘ ãΜώñΘóå ôåñÜóôΘá åΘóπñáêôΘêή êáΘ êáëëΘôå÷ΜΘêή åπΘôõ÷ßá, áπïóπώΜôáò ôñßá ÈåáôñΘêÜ Âñáâåßá ÊïΘΜïύ ôïõ ΄áèçΜïñÜìáôïò» (3ï êáëύôåñçò πáñÜóôáóçò, 3ï óêçΜïèåóßáò óôçΜ ÅëέΜç Óêüôç êáΘ 1ï áΜôñΘêïύ ñüëïõ óôïΜ ÔÜêç ÓπõñΘäÜêç). Ôï åëëçΜΘêü ñåπåñôüñΘï áπïôåëåß, åîÜëëïõ, óôáèåñü πñïóáΜáôïëΘóìü ôïõ èåÜôñïõ. ¸ôóΘ åπáΜáëáìâÜΜåôáΘ ç πáñÜóôáóç «Êáëéöüñíéá Íôñßìéí» ôïõ Âáóßëç ÊáôóΘêïΜïύñç, πïõ óêçΜïèέôçóå ï ÈáΜÜóçò ΧáëêΘÜò, åΜώ óôï Black Box πáßæåôáΘ ôï «Mall» ôïõ Á. ΠΘΜáêïõëÜêç, πïõ äΘáêñßèçêå óôï öåôΘΜü Off-Off Athens Festival. ÓôïΜ ßäΘï ÷ώñï èá äïύìå åπßóçò åëëçΜΘêή ëïãïôå÷Μßá πñώôç öïñÜ äΘáóêåõáóìέΜç ãΘá ôç óêçΜή, óõãêåêñΘìέΜá ôç Μïõâέëá ôïõ ÓÜêç Óåñέöá «¸îù ÷éïíßæåé», πïõ âëέπåΘ ìå áΜôΘçñùΘêή ïπôΘêή êáΘ ÷Θïύìïñ ôçΜ πïëõöõëåôΘêή ÈåóóáëïΜßêç ôïõ Á´ Πáãêïóìßïõ Πïëέìïõ (óå óêçΜïèåóßá Ìáñßáò ÁΘãΘΜßôïõ), êáèώò êáΘ ôï áõôïâΘïãñáöΘêü áöήãçìá ôçò Ìáñãáñßôáò χñáΜέëç «ÌáìÜ, êé åãώ äåí óν áãáπώ», πïõ öέñΜåΘ óôï åπßêåΜôñï ôï ìåãÜëï èέìá ôùΜ åΜäïïΘêïãåΜåΘáêώΜ ó÷έóåùΜ (óå óêçΜïèåóßá ÈáΜÜóç ΧáëêΘÜ). ΕΠΙ ΚΟΛΩΝΩ Ναυπλίου 12 και Λένορμαν 94, Κολωνός, 2105138067 / ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΘΕΑΤΡΟ Ευμολπιδών 45, Γκάζι, 2103464380

αθηνόραμα | ΘΕΑΤΡΟ 83

Â´ ÓÊÇÕÇ ÈÅÁÔÑÏÕ ÏÄÏÕ ÊÅÖÁËËÇÕÉÁÓ

ÌéêñÞ áëëÜ èáõìáôïõñãÞ

Öéëéððßäçò óå ôåôñáðëü ôáìðëü!

¢êñùò äçìÈïõñãÈêü êáÈ êáëëÈôå÷ΜÈêÜ áΜήóõ÷ï âñßóêïõìå êáÈ öέôïò ôïΜ Πέôñï χÈëÈππßäç. Ï ãΜùóôüò çèïπïÈüò πáßæåÈ óå ôåôñáπëü ôáìπëü: ÓêçΜïèåôåß êáÈ πñùôáãùΜÈóôåß ìáæß ìå ôïΜ Πáύëï ΧáúêÜëç óå ìÈá πáëÈÜ ìåãÜëç ôïõ åπÈôõ÷ßá, ôï ´Øέìá óôï Øέìá» (öùôü) πïõ áΜåâÜæåÈ óôï Ìïõóïύñç, êáÈ πáñÜëëçëá óêçΜïèåôåß ôçΜ ÊÜôÈá ÄáΜäïõëÜêç óôçΜ êùìùäßá ´¸îõðÌá ìÈêñÜ øέìáôá» ôïõ πïëõâñáâåõìέΜïõ Ôæï ÍôÈ ΠÈέôñï. Ôáõôü÷ñïΜá èá áΜáìåôñçèåß, óêçΜïèåôÈêÜ πÜΜôá, ìå ôï ÜπáÈ÷ôï έñãï ôïõ Âáóßëç ÊáôóÈêïΜïύñç ´Êáì Ìðáê» ôï ïπïßï êÜΜåÈ πñåìÈέñá óôï ºäñõìá «ÌÈ÷Üëçò ÊáêïãÈÜΜΜçò» óôÈò 24/11 ìå έΜá åΜäÈáöέñïΜ êáóô (ÌßΜá ÁäáìÜêç, ÁëåîÜΜäñá ΠáëáÈïëüãïõ, Êñáôåñüò Êáôóïύëçò, ÉùÜΜΜçò Πáπáæήóçò). Ôï ìåãÜëï ôïõ êáëëÈôå÷ΜÈêü óôïß÷çìá, üìùò, èá «πáÈ÷ôåß» ôïΜ ÁπñßëÈï óôï ÄçìïôÈêü Èέáôñï ôïõ ΠåÈñáÈÜ, üπïõ õπü ôÈò óêçΜïèåôÈêέò ïäçãßåò ôïõ Íßêïõ ÄÈáìáΜôή èá έñèåÈ áΜôÈìέôùπïò ìå ôïΜ ΠñßãêÈπá ÌßóêÈΜ óôïΜ ´«ëßèÈï» ôïõ ÍôïóôïãÈέöóêÈ, έ÷ïΜôáò óôï πëåõñü ôïõ óπïõäáßïõò óõìπñùôáãùΜÈóôέò (Ìáñßá Êßôóïõ, ËέΜá Πáπáëçãïύñá, ÃÈÜΜΜçò ÓôÜΜêïãëïõ, ΧÜñçò ÔæùñôæÜêçò, ÉùÜΜΜçò Πáπáæήóçò ê.Ü.).

ΘΕΑΤΡΟ | αθηνόραµα

H Kart Productions, ç Ìáñßá ÎáÌèïðïõëßäïõ êáÈ ï ÁëέîáÌäñïò ÌõëùÌÜò óõÌå÷ßæïõÌ ãÈá äåύôåñç ÷ñïÌÈÜ ôçÌ êáëëÈôå÷ÌÈêή êÈ åðÈ÷åÈñçìáôÈêή ôïõò äñáóôçñÈüôçôá óôç Â´ ÓêçÌή ôïõ ÈåÜôñïõ Ïäïύ ÊåöáëëçÌßáò, ðáñïõóÈÜæïÌôáò έÌá ðïëõðïßêÈëï ñåðåñôüñÈï ôï ïðïßï ðåñÈëáìâÜÌåÈ, ìåôáîύ ÜëëùÌ, ôέóóåñÈò äÈêέò ôïõò ðáñáãùãέò. Ï «ÁìðéãéÝñ» ôïõ ÑüÌáëÌô ×ÜñãïõÌô, óå óêçÌïèåóßá ÌáÌώëç ÄïύÌÈá, åßÌáÈ ôï ìåãÜëï ôïõò óôïß÷çìá: έÌá åîáÈñåôÈêü έñãï, ðïõ Èóïññïðåß èáõìáóôÜ áÌÜìåóá óôçÌ êùìùäßá êáÈ óôï äñÜìá êáÈ äßÌåÈ óôïÌ èåáôή ôçÌ åõêáÈñßá Ìá êñõöïêïÈôÜîåÈ óôá ðáñáóêήÌÈá êáÈ Ìá ãßÌåÈ ìÜñôõñáò ôùÌ êùìÈêïôñáãÈêώÌ êáôáóôÜóåùÌ ðïõ óõìâáßÌïõÌ óôÈò êïõßÌôåò åÌ ώñá ðáñÜóôáóçò. Ôï äõÌáôü ðñùôáãùÌÈóôÈêü äßäõìï óõÌèέôïõÌ äύï åîáÈñåôÈêïß çèïðïÈïß, ï ÁëέîáÌäñïò ÌõëùÌÜò êáÈ ï ÌÜÌïò Âáêïύóçò. Ôç óêõôÜëç ðáßñÌåÈ ç Ìáñßá ÎáÌèïðïõëßäïõ, ðïõ áÌåâÜæåÈ ôï ìõèÈóôü-

ñçìá ôçò ÂÈñôæßÌÈá Ãïõëö ´H êõñßá ÍôÜëïãïõåú», ìå ðñùôáãùÌßóôñÈåò ôÈò χáßç ÎõëÜ, Óôέëëá ÁÌôύðá êáÈ ÊáôåñßÌá χùôÈÜäç. Ìáæß ôïõò åðß óêçÌήò ï Ëüëåê. ÔçÌ ðέìðôç óêçÌïèåóßá ôçò èá åðÈ÷åÈñήóåÈ ç Ìáñßá Πñùôüðáððá ìå ôÈò ´ÁÌáìÌήóåÈò äÈν áëëçëïãñáößáò» ôçò ¸ìá Ñέãåò. « ßäÈá äÈáóêåõÜæåÈ ôï έñãï êáÈ ðñùôáãùÌÈóôåß óôçÌ ðáñÜóôáóç. « óåæüÌ êëåßÌåÈ ìå ôÈò ´χÜñóåò êáÈ çèÈêïëïãßåò», έîÈ èåáôñÈêÜ ìïÌüðñáêôá ôïõ ÃÜëëïõ óõããñáöέá ÏêôÜâ ÌÈñìðü ðïõ èá áÌåâÜóïõÌ ç Óôáõñïύëá ÊïÌôïðïύëïõ êáÈ ç Æùή ÌõëùÌá, ïÈ ïðïßåò έêáÌáÌ áßóèçóç ðέñõóÈ ìå ôçÌ ðáñÜóôáóç ´ÓύÌôïìåò óõÌåÌôåύîåÈò ìå áðáßóÈïõò ÜÌäñåò».

74 Κεφαλληνίας 18, Κυψέλη, 2114117878

ÈÅÁÔÑÉÊ« ÓÊ«Õ« ´ÆÙ« ËÁÓÊÁÑ«»

ÅπéìέÌåé óôçÌ êùìùäßá ôéìώÌôáò ôç ìåãÜëç áπïύóá

Ëßãïõò ìήΜåò ìåôÜ ôï áÈöΜßäÈï öåõãÈü ôçò óπïõäáßáò êõñßáò ôïõ åëëçΜÈêïύ èåÜôñïõ êáÈ ôïõ êÈΜçìáôïãñÜöïõ Æùήò ËÜóêáñç ï ÷ώñïò πïõ ç ßäÈá åìπΜåύóôçêå êáÈ öέñåÈ ôï έΜôïΜï êáëëÈôå÷ΜÈêü ôçò óôßãìá îåêÈΜÜ ôç óåæüΜ ìå ìÈá πáñÜóôáóç áöÈåñùìέΜç óôç ìΜήìç ôçò, êáèώò ìέ÷ñÈ ôçΜ ôåëåõôáßá óôÈãìή έêáΜå πñüâåò ãÈá Μá ôçΜ áΜåâÜóåÈ. Ï ëüãïò ãÈá ôçΜ êùìùäßá πïõ έãñáøå ï ΧÜñçò ÌπüóÈΜáò êáÈ óêçΜïèåôåß ï

ÁΜôώΜçò ËïõäÜñïò ìå ôßôëï ´ÄÔõÎÂÈέò ÏÂ öÔύÌôÂò». Ç πáñÜóôáóç öέñΜåÈ óôç óêçΜή ìÈá äõΜáìÈêή ïìÜäá çèïπïÈώΜ πïõ õπüó÷åôáÈ ÜöèïΜï ãέëÈï: ÂßâÈáΜ ÊïΜôïìÜñç, Ìáñßá-ÅëέΜç Ëõêïõñέæïõ, χùôåÈΜή Íôåìßñç, Ïñöέáò Πáπáäüπïõëïò, Åëåõèåñßá Ñήãïõ, Äçìήôñçò ÔóέëÈïò êáÈ ÊáôåñßΜá Æáñßöç! ÏÈ êùìùäßåò üìùò äåΜ óôáìáôïύΜ åäώ ãÈá ôï èέáôñï ôïõ ÂïôáΜÈêïύ. Ï ÃÈώñãïò ÇëÈüπïõëïò πáñïõóÈÜæåÈ ôá äåõôåñüôñÈôá ôï Μέï ôïõ έñãï

´Πώò Ìá ÍáôáóôñέøÂôÂ ôç Êùή óáò», πïõ áΜåâáßΜåÈ óå óêçΜïèåóßá ÂáóÈëÈêήò ÁΜäñßôóïõ êáÈ åßΜáÈ ôüóï «áπν ôç æùή âãáëìέΜï», ώóôå ï êáèέΜáò åύêïëá èá áΜáãΜùñßóåÈ êïììÜôÈá ôïõ åáõôïύ ôïõ, èá ôáõôÈóôåß êáÈ èá ãåëÜóåÈ. Ç ΠáÈäÈêή ÓêçΜή, ôέëïò, èá πáñïõóÈÜóåÈ ôçΜ πáñÜóôáóç ´« ÁÎßÍç óõÌáÌôÜ ôç ÷ώñá ôùÌ ËáõÏÜôùÌ», έΜá πáñáìύèÈ ìå ïπåñáôÈêή ìïõóÈêή, óå óêçΜïèåóßá ÁΜôώΜç ΠåñπÈΜÈÜ. Καστοριάς 34-36 & Ιερά Οδός, Βοτανικός, 2103477878

«Oé ãáìπñΤß ôçò Eõôõ÷ßáò»

Áπü new age åπéèåώñçóç ìέ÷ñé ôïõò «Ãáìπñïύò ôçò Eõôõ÷ßáò» Äéáäñáóôéêή åπéèåώñçóç êáé ìïõóéêü õπåñèέáìá óôï Âέìπï ¸Μá ìåãÜëï óôïß÷çìá έâáëáΜ öέôïò ïΘ áäåñöïß ÔÜãáñç ìå ôç óõΜåñãáóßá ôïõò ìå ôïõò êáëύôå ñïõò stand up comedians ôçò πüëçò, ìå ôïõò ïπïßïõò έóôçóáΜ óôï Âέìπï ìΘá Μέá, ïëüöñå óêç πñüôáóç ãΘá ôçΜ åπΘèåώñçóç. Ùò έΜáò áπü ôïõò πΘï ôáëáΜôïύ÷ïõò åêπñïóώπïõò ôçò åã÷ώñΘ áò stand up comedy óêçΜήò, ï ËÜìπñïò χΘóöήò áΜáΜåώΜåΘ ìå ôçΜ πέΜá ôïõ ôï áãáπçìέΜï åßäïò, õπïãñÜöïΜôáò ôá êåßìåΜá ôçò åπΘèåώñçóçò «Ôé æïύìå;». Ôç óêçΜΘêή πáñέëáóç «ΘóôïñΘώΜ êáèç ìåñΘΜήò ôñέëáò» óêçΜïèåôåß ï ÃΘÜΜΜçò ÓáñáêáôóÜ Μçò, έôåñïò åêπñüóùπïò ôçò óύã÷ñïΜçò êùìΘêήò ãåΜΘÜò, êáΘ πñùôáãùΜΘóôïύΜ ïΘ ÃΘώñãïò Áããåëü

πïõëïò, ÌΘ÷Üëçò ÌáèΘïõäÜêçò, Äçìήôñçò Ìáêá ëΘÜò, ÁëåîÜΜäñá Ïύóôá, Æήóçò Ñïύìπïò êáΘ ÅΘñή Μç Øõ÷ñÜìç. Óôï ßäΘï èέáôñï έñ÷åôáΘ ìå åπΘôõ÷ßá áπü ôçΜ πåñΘïäåßá ôïõ êáëïêáΘñΘïύ ï «ÆïñìπÜò» ôïõ Ãñçãüñç ÂáëôΘΜïύ. Ôï âΘâëßï ôïõ Íßêïõ Êá æáΜôæÜêç «Âßïò êáΘ ΠïëΘôåßá ôïõ Áëέîç ÆïñìπÜ», πïõ έ÷åΘ ãñÜøåΘ ôï äΘêü ôïõ ìύèï, êáèώò êáΘ ç ôáΘ Μßá ôïõ ÌΘ÷Üëç ÊáêïãΘÜΜΜç, πïõ áãáπήèçêå üóï ëßãåò, äΘáóêåõÜóôçêå ãΘá ôç óêçΜή áπü ôï äßäõìï ΠáπáèáΜáóßïõ Ñέππáò, óêçΜïèåôήèçêå áπü ôïΜ ÓôáìÜôç χáóïõëή êáΘ, öõóΘêÜ, ΜôύΜåôáΘ ìïõóΘêÜ áπü ôçΜ áîåπέñáóôç ìïõóΘêή ôïõ Ìßêç ÈåïäùñÜ êç. Äßπëá óôïΜ Ãñçãüñç ÂáëôΘΜü πñùôáãùΜΘóôïύΜ ïΘ Ô. Êïõëßåâá, Ì. ÌπåãΜήò, Í. Äñáãïύìç, Ñ. Ñώôáò, Ô. Πáπáìáôèáßïõ, Í. Âåñëέêçò ê.Ü.

«Ôé Æïύìå;»

«ÆïñìπÜò»

«Ç ãõíáßêá ìå ôá ìáύñá»

Ï Βëëçíéêüò êéíçìáôïãñÜöïò óôï… Πñïóêήíéï Ôï áãáπçìέΜï óåΜÜñΘï ΩùΜ ÔóΘöüñïõ êáΘ ÂáóΘëåΘ Üäç «Ïé ãáìπñïß ôçò Åõôõ÷ßáò», ìå Ωï äßäõìï ÁõëùΜßΩçò ÂáóΘëåΘÜäïõ, πåñΜÜåΘ óΩá ÷έñΘá Ωïõ ÃΘÜΜΜç Ìπέæïõ, πïõ óêçΜïèåΩåß, êáΘ Ωïõ χïßâïõ ÄåëçâïñΘÜ, πïõ ãñÜöåΘ Ωç ìïõóΘêή êáΘ Ωá Ωñá ãïύäΘá, óå έΜá åã÷åßñçìá áΜáâßùóçò Ωïõ äçìï öΘëïύò åßäïõò Ωçò öáñóïêùìùäßáò. « ÄÜöΜç ËáìπñüãΘáΜΜç πñáãìáΩïπïΘåß ìΘá ìïΜáäΘêή óêçΜΘêή ìåΩáìüñöùóç óΩïΜ ñüëï πïõ áπïãåßùóå ç Ãåùñãßá ÂáóΘëåΘÜäïõ. Ìéá êëáóéêή êùìùäßá óôï Æßíá ¸÷åΘ åΜώóåΘ åπß óêçΜήò áãáπçìέΜïõò ÜΜΩñåò πñùΩáãùΜΘóΩέò, πñïêáëώΜΩáò ãέëΘï ìέ÷ñΘ äáêñύ ùΜ. Ï ëüãïò ãΘá ΩçΜ êùìùäßá Ωïõ ÍΘë ÓÜΘìïΜ «Ôï πáñÜîΒíï æΒõãÜñé», ìå èέìá ΩçΜ áΜáΩñåπΩΘêή óõìâßùóç äύï ößëùΜ åê äΘáìέΩñïõ áΜΩßèåΩïõ ÷á ñáêΩήñá. χέΩïò óΩï »έáΩñï ÆßΜá áΜáìåΩñΘïύΜΩáΘ ìå Ωïõò öïâåñïύò ñüëïõò äύï áπü Ωïõò êáëύΩå ñïõò êùìΘêïύò ìáò, ï Âëáäßìçñïò ÊõñΘáêßäçò, πïõ έ÷åΘ áΜáëÜâåΘ êáΘ Ωç óêçΜïèåóßá, êáΘ ï ÃΘÜΜ Μçò ÆïõãáΜέëçò. ÓΩïΜ ßäΘï ÷ώñï óõΜå÷ßæåΩáΘ áπü πέñõóΘ ï äñáìáΩΘêüò ìïΜüëïãïò Ωïõ ÑïìπέñΩï ÁΩÜΘΜΩå «ÄΒóπïéíßò Ìáñãáñßôá», ìΘá áëëçãïñßá «Ôï πáñÜîåíï æåõãÜñé»

πÜΜù óΩç äύΜáìç Ωçò åîïõóßáò, ìå ΩçΜ ¸öç Ìïõ ñßêç Μá õπïäύåΩáΘ Ωç äáóêÜëá πïõ áêñïâáΩåß ìå Ωáîύ ëïãΘêήò êáΘ πáñáëüãïõ õπü ΩΘò óêçΜïèåΩΘ êέò ïäçãßåò Ωïõ ΠέΩñïõ ÆïύëΘá. Ìéá ãõíáßêá ìΒ ìáύñá óôï «ÊÜôéá ÄáíäïõëÜêç» Äύï... ÜΜΩñåò πñùΩáãùΜΘóΩïύΜ óΩï øõ÷ïëïãΘêü èñßëåñ Ωïõ ÓΩßâåΜ ÌÜëáΩñáΩ «Ç ãõíáßêá ìΒ ôá ìáύñá». ÏΘ Íßêïò Êïõñήò êáΘ ÊùΜóΩáΜΩßΜïò ÁóπΘώΩçò, áπü Ωïõò óçìáΜΩΘêüΩåñïõò çèïπïΘïύò Ωçò ãåΜΘÜò Ωïõò, áöήΜïΜΩáΘ óΩΘò ïäçãßåò Ωïõ ÍΘ êïñέóΩç ΧáΜΘùΩÜêç êáΘ ìáò ìåΩáöέñïõΜ óΩç âΘ êΩùñΘáΜή Áããëßá, üπïõ äΘáäñáìáΩßæåΩáΘ ìΘá ìå ΩáöõóΘêή ΘóΩïñßá ìõóΩçñßïõ. ÓΩï ßäΘï èέáΩñï, πïõ öέñåΘ Ωï üΜïìÜ Ωçò, ç ÊÜΩΘá ÄáΜäïõëÜêç áΜåâÜæåΘ öέΩïò Ωï «¸îõπíá, ìéêñÜ øέìáôá» Ωïõ Ôæï ΜΩΘ ΠΘέΩñï, óå ìåΩÜöñáóç Ωïõ ΠέΩñïõ χΘëΘπ πßäç êáΘ Ωïõ ãΘïõ Ωïõ ÄçìήΩñç, åΜώ ï πñώΩïò õπïãñÜöåΘ êáΘ Ωç óêçΜïèåóßá. ΠñüêåΘΩáΘ ãΘá ìΘá áπïëáõóΩΘêή êùìùäßá êáΩáóΩÜóåùΜ πïõ ìΘëÜåΘ ìå åύóΩï÷ï Ωñüπï ãΘá ΩΘò ïΘêïãåΜåΘáêέò ó÷έóåΘò. ΒΕΜΠΟ Καρόλου 18, Μεταξουργείο, 2105221767. «ΚΑΤΙΑ ΔΑΝΔΟΥΛΑΚΗ» Αγ. Μελετίου 61Α, Κυψέλη, 2108640414. ZINA Λεωφ. Αλεξάνδρας 74, Παναθήναια, 2106424414. ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ Καπνοκοπτηρίου 8 και Στουρνάρη, Πολυτεχνείο, 2108256838.

«ÃÕÕÁÉÊÅÓ ÔÏÕ ÐÁÐÁÄÉÁÌÁÕÔÇ»

Ï ãõíáéêåßïò øõ÷éóìüò óå ìéá ðáñÜóôáóç-ðñüôáóç Ï ÐÝôñïò ÆïýëÈáò åßÌáÈ ï óêçÌïèÝôçò ðïõ ïäÞãçóå ôç ÍÝÌá ÌåÌôÞ óôïÌ «ñüëï ôçò æùÞò ôçò» ðñÈÌ áðü äÝêá ÷ñüÌÈá ìå ôçÌ ðáñÜóôáóç «Åõôõ÷ßá ÐáðáãÈáÌÌïðïýëïõ», ðïõ âáóßóôçêå óôï âÈâëßï ôçò ÑÝáò ÌáÌÝëç, åããïÌÞò ôçò óôÈ÷ïõñãïý. ÷Ýôïò îáÌáóõÌáÌôÈïýÌôáÈ óå áêüìç ÝÌá Ýñãï ðïõ «øÜ÷ÌåÈ» ôç ãõÌáÈêåßá øõ÷Þ êáÈ ÈäÈïóõãêñáóßá, áõôÞÌ ôç öïñÜ ìå ïäçãü çñùßäåò ôïõ êïóìïêáëüãåñïõ ôùÌ åëëçÌÈêþÌ ãñáììÜôùÌ. ÏÈ «ÃõÌáßêåò ôïõ ÐáðáäÈáìÜÌôç», ðïõ æùÌôáÌåýïõÌ áðü ôÈò ÍÝÌá ÌåÌôÞ, ¸ñóç ÌáëÈêÝÌæïõ, ÌáñßÌá ØÜëôç, ÅõãåÌßá Äçìçôñïðïýëïõ, ÌáñÈÜÌÌá ÔïõÌôáóÜêç êáÈ ¸öç Óáêåëëáñßïõ, ìå ðñïåîÜñ÷ïõóá ôç ÷ñáãêïãÈáÌÌïý áðü ôç «÷üÌÈóóá», Üëëïôå èýôåò êáÈ Üëëïôå èýìáôá, áèþåò Þ óáôáÌÈêÝò áÌåâáßÌïõÌ óôç óêçÌÞ ôïõ ÈåÜôñïõ ×þñá ôïÌ ÄåêÝìâñÈï.

Ç Èóôïñßá ôçò ìÈáò ìðëÝêåÈ ìå ôçÌ Èóôïñßá ôçò Üëëçò, äçìÈïõñãþÌôáò ÝÌá Ýñãï áÌáôñïðþÌ êáÈ äõÌáôÞò óõãêßÌçóçò. ÌÝóá áðü êùìÈêÜ êáÈ äñáìáôÈêÜ ðåñÈóôáôÈêÜ ôùÌ áñ÷þÌ ôïõ 20ïý áÈþÌá, óå ÝÌá áðïìïÌùìÝÌï Ìçóß ôçò ÅëëÜäáò ìáò áðïêáëýðôïõÌ ðþò åßÌáÈ Ìá ðáëåýåÈò ìå ôç öýóç, ôç æùÞ, ôï èÜÌáôï, ôç ëýðç, ôçÌ îåÌÈôÈÜ, ôïÌ Ýñùôá, ôç öôþ÷åÈá. ÏÈ Èóôïñßåò ôïõò åêôõëßóóïÌôáÈ áêñÈâþò óôç ñùãìÞ áÌÜìåóá óôï áÌèñþðÈÌï êáÈ ôï ìåôáöõóÈêü. Ç óêçÌïèåóßá êáÈ ç óýÌèåóç ôùÌ êåÈìÝÌùÌ åßÌáÈ ôïõ ÐÝôñïõ ÆïýëÈá, ôá óêçÌÈêÜ êáÈ ôá êïóôïýìÈá åßÌáÈ ôçò ÁÌáóôáóßáò ÁñóÝÌç, ç ìïõóÈêÞ åßÌáÈ ôïõ ÐáÌáãÈþôç ÁõãåñÈÌïý êáÈ ïÈ öùôÈóìïß ôçò ÊáôåñßÌáò ÌáñáãêïõäÜêç. ΘΕΑΤΡΟ ΧΩΡΑ Αμοργού 20, Κυψέλη, 2108673945

«ÂÏÕÂÁ»

Ï Ýñùôáò, Ýíá üðëï åíÜíôéá óôï öüâï

ΘΕΑΤΡΟ | αθηνόραµα

«¹ñùåò», «÷ïõñêÝôá», «Ç öôù÷ïýëá ôïõ èåïý» êáÈ ôþñá ç «Âïýâá»: ôá Ýñãá áõôÜ åßÌáÈ ßóùò ôï ðÈï ðïÈçôÈêü ôåôñÜðôõ÷ï èåáôñÈêÞò áðïôýðùóçò ôçò åã÷þñÈáò ðïëÈôÈêïêïÈÌùÌÈêÞò êáôÜóôáóçò. ÌÈá óõÌáÈóèçìáôÈêÞ ãñáììÞ óõÌäÝåÈ ôá Ýñãá ôçò ÅëÝÌçò Ãêáóïýêá, ðïõ áêñïâáôïýÌ áÌÜìåóá óôï ÷Èïýìïñ êáÈ ôï äñÜìá êáÈ èÝëïõÌ Ìá ìáò êÜÌïõÌ Ìá ïÌåÈñåõôïýìå áëëÜ êáÈ Ìá áÌáñùôçèïýìå êáÈ Ìá ðñïâëçìáôÈóôïýìå ìðñïóôÜ óå ìåãÜëá äÈëÞììáôá. Ôï ïëïêáßÌïõñãÈï Ýñãï ôçò «Âïýâá», ðïõ ðáßæåôáÈ óôï Óýã÷ñïÌï ÈÝáôñï (ÅõìïëðÈäþÌ 45, ÃêÜæÈ, 2103464380), ðáñáêïëïõèåß ôçÌ åñùôÈêÞ ó÷Ýóç åÌüò ÜÌôñá êáÈ ìÈáò ãõÌáßêáò, ðïõ èá áÌáìåôñçèïýÌ ìåôáîý ôïõò, áëëÜ èá âñåèïýÌ áÌôÈìÝôùðïÈ êáÈ ìå ôïõò ðñïóùðÈêïýò ôïõò åöÈÜëôåò. Ç ÍÜÌôÈá ÊïÌôïãåþñãç óõÌáÌôÜ ôïÌ ÄçìÞôñç ÁñâáÌßôç êáÈ ïÈ äõï ôïõò óõÌèÝôïõÌ ÝÌá ÈäÈáßôåñï æåõãÜñÈ ðïõ Üëëïôå ìå ãêñïôÝóêï, Üëëïôå ìå äÈáóêåäáóôÈêü êáÈ Üëëïôå ìå óõãêÈÌçôÈêü ôñüðï åêöñÜæåÈ ôÈò áãùÌßåò ôïõ ìÝóá óôç æïöåñÞ ðñáãìáôÈêüôçôá ôçò åëëçÌÈêÞò åðáñ÷ßáò. Ôïõò õðüëïÈðïõò ñüëïõò åñìçÌåýïõÌ ïÈ Ìáñßá ÁÌôïõëÈÌÜêç, ÊùÌóôáÌôßÌïò ÊáúêÞò, ÊñÈò ÑáÌôÜÌïö, ×ñÞóôïò ÃåùñãáëÞò, Êáßôç ÉùáÌÌßäïõ, ÁÌáóôáóßá ÌáÌÈÜôç. ÊëáñßÌï ðáßæåÈ åðß óêçÌÞò ï ÃÈþñãïò ÊùôóßÌçò.

Äýï ðñïóùðïãñáößåò óôï Åèíéêü

Áèåñßäçò - Êáñýäç óôï ßäéï «ØÝìá»

ÌåôÜ ôçÌ åðÈôõ÷çìÝÌç êáëïêáÈñÈÌÞ ðåñÈïäåßá ôçò óå üëç ôçÌ ÅëëÜäá, ç óðáñôáñÈóôÞ êùìùäßá ôïõ äçìïöÈëïýò óýã÷ñïÌïõ ÃÜëëïõ óõããñáöÝá ÷ëïñÈÜÌ ÆåëÝñ «Ôï øÝìá» åðÝóôñåøå äõÌáìÈêÜ ãÈá äåýôåñç ÷ñïÌÈÜ óôï ÌÈêñü ÐáëëÜò. Ï ÈïäùñÞò Áèåñßäçò áõôïóêçÌïèåôåßôáÈ êáÈ ãßÌåôáÈ èåáôñÈêü æåõãÜñÈ ìå ôç ÓìáñÜãäá Êáñýäç. Ìáæß ôïõò óôç óêçÌÞ ç Ìõñôþ ÁëÈêÜêç êáÈ ï ÊùÌóôáÌôßÌïò ÊÜððáò. Ôï Ýñãï äÈáäñáìáôßæåôáÈ ÝÌá âñÜäõ óå ÝÌá ðáñÈóÈÌü óáëüÌÈ, üðïõ óõÌáÌôÈïýÌôáÈ ãÈá Ìá öÜÌå ìáæß äýï æåõãÜñÈá ôá ïðïßá óõÌäÝåÈ ìáêñï÷ñüÌÈá öÈëßá. ¼ìùò ÝÌá ìÈêñï-ìåãÜëï øÝìá èá äÈáôáñÜîåÈ ôç æùÞ ôïõòÖ

ΘΕΑΤΡΟ | αθηνόραµα

Ìå äýï ü÷È êáÈ ôüóï ãÌùóôÝò ÈóôïñÈêÝò ðñïóùðÈêüôçôåò êáôáðÈÜÌåôáÈ öÝôïò óôçÌ êåÌôñÈêÞ ôïõ óêçÌÞ ôï ÅèÌÈêü ÈÝáôñï. ÃÌùñßóôå ôïõò! «ÐÝåñ Ãêõíô»: Ï Óêáíäéíáâüò Äïí Êé÷þôçò. ¹ñùáò ÌïñâçãÈêþÌ ëáúêþÌ ðáñáìõèÈþÌ Þ õðáñêôü ðñüóùðï; ÊáÌåßò äåÌ ìðïñåß Ìá áðáÌôÞóåÈ ìå âåâáÈüôçôá. Ç ìõèïëïãßá ôçò æùÞò ôïõ, ðÜÌôùò, Ýäùóå ôï ÝÌáõóìá óôïÌ ºøåÌ Ìá óõÌèÝóåÈ ÝÌá ìåãáëåÈþäåò Ýñãï, üðïõ óõìðõêÌþÌåôáÈ ç ðåìðôïõóßá ôçò ðïßçóÞò ôïõ. ÅßÌáÈ ÝÌá óêçÌÈêü õðåñèÝáìá, ðïõ ðáñáêïëïõèåß ôï ôáîßäÈ ôçò æùÞò åÌüò áóõìâßâáóôïõ ïÌåÈñïðüëïõ, ôáîßäÈ áõôïãÌùóßáò óôçÌ ðñáãìáôÈêüôçôá, ðïõ ìáò ìåôáöÝñåÈ, óå äÈÜóôçìá åâäïìÞÌôá êáÈ ðëÝïÌ ÷ñüÌùÌ, áðü ôá ÌïñâçãÈêÜ âïõÌÜ ùò ôï Ìáñüêï, ôç Óá÷Üñá êáÈ ôï ÊÜÈñï. ÔïÌ åðþÌõìï ñüëï åñìçÌåýåÈ ï ÄçìÞôñçò ËÈãÌÜäçò, ï ïðïßïò óêçÌïèåôåß êáÈ ôçÌ ðáñÜóôáóç. ÓõìðñùôáãùÌÈóôïýÌ ç ÓôåöáÌßá ÃïõëÈþôç êáÈ ç ÃÈïýëÈêá ÓêáöÈäÜ (öùôü). Áðü 23/11.

«Ôßìùí ï Áèçíáßïò»: Ï ¸ëëçíáò ìéóÜíèñùðïò. Óýã÷ñïÌïò ôïõ ÐåñÈêëÞ, ï ÔßìùÌ ÞôáÌ åýðïñïò ÁèçÌáßïò ðïõ ÝãÈÌå ïÌïìáóôüò ãÈá ôç ìÈóáÌèñùðßá ôïõ. Îüäåõå áëïãÜñÈáóôá ãÈá ôïõò êüëáêåò ðïõ ôïÌ ðåñÈôñÈãýñÈæáÌ, ðÈóôåýïÌôáò óôá êÜëðÈêá ëüãÈá ôïõò. Ç ÜñÌçóç ôçò «áõëÞò» ôïõ Ìá ôïÌ âïçèÞóåÈ, üôáÌ, áÌáðüöåõêôá, ÷ñåïêüðçóå, ôïÌ ïäÞãçóå Ìá ìÈóÞóåÈ ôïõò áÌèñþðïõò. ¸æçóå ôá ôåëåõôáßá ÷ñüÌÈá ôçò æùÞò ôïõ áðïôñáâçãìÝÌïò óôïÌ Õìçôôü. Ï Óáßîðçñ åìðÌåýóôçêå áðü ôçÌ ðñïóùðÈêüôçôÜ ôïõ ôï ïìþÌõìï Ýñãï, ôï ïðïßï óõãêáôáëÝãåôáÈ ìåÌ óôÈò ôñáãùäßåò ôïõ âÜñäïõ, ôá ÷áñáêôçñÈóôÈêÜ ôïõ ùóôüóï ôï ôïðïèåôïýÌ êÜðïõ ìåôáîý óÜôÈñáò êáÈ öÜñóáò. Ï ßäÈïò öáßÌåôáÈ ìÜëÈóôá üôÈ êáôÜ êÜðïÈïÌ ôñüðï ôï áðïêÞñõîå, áöïý åßÌáÈ ôï ìüÌï èåáôñÈêü ôïõ ðïõ äåÌ ðáñáóôÜèçêå ïýôå åêäüèçêå óôçÌ åðï÷Þ ôïõ. Ï ÓôÜèçò ËÈâáèÈÌüò óêçÌïèåôåß ôï ÈäÈáßôåñï áõôü Ýñãï ìå ôïÌ ÄçìÞôñç ¹ìåëëï óôïÌ ðñùôáãùÌÈóôÈêü ñüëï. Áðü ôïÌ …ïýÌÈï.

Áíáâáèìéóìέíç êñåáôïöáãßá Σαν ένα κινηματογραφικo-θεατρικό ταξίδι στην παλιά Σμύρνη μοιάζει η επίσκεψη στα τέσσερα εστιατόρια «Μπαρμπαδήμος», που έχουν με έξυπνο τρόπο ακροβολιστεί στις γειτονιές της Αττικής (από τον Πειραιά και το Περιστέρι μέχρι τη Νέα Σμύρνη και το Σύνταγμα). Και αυτό επειδή οι ιδιοκτήτες ανέθεσαν τη διακόσμηση του χώρου σε ζωγράφο, που κατάφερε στις τοιχογραφίες του να μεταφέρει τη ρετρό αύρα μιας άλλης εποχής. Στη διάρκεια των επτά χρόνων που πέρασαν από τότε που το πρώτο κεμπάπ ψήθηκε στο Πασαλιμάνι, τα εστιατόρια έχουν αποκτήσει

φανατικό κοινό, το οποίο εκτιμάει βαθιά τις καταπληκτικές πρώτες ύλες, τη μοναδική γεύση και τις άκρως φιλικές τιμές. Και είναι εντελώς ξεχωριστή και απολαυστική εμπειρία κρεατοφαγίας το να βρεθείς καθισμένος στα τραπέζια του «Μπαρμπαδήμου». Όλα τα εδέσματα εδώ είναι απολύτως χειροποίητα, ενώ για την παρασκευή τους χρησιμοποιείται 100% μοσχαρίσιο κρέας από επιλεγμένες ράτσες από την Αυστραλία και την Ισπανία. Εκτός από τα κλασικά (σουβλάκι, κεμπάπ, ένα φοβερό γιαουρτλού, ντονέρ κομμένο σε λεπτότατες φέτες με τον κωνσταντι-

Γεωργίου Θεοτόκη 2 & Σαχτούρη, Πειραιάς, 2104528500 / Αιγαίου & Σπαθάρη 2, Νέα Σμύρνη, 2109347600 / Παρασκευοπούλου 51, Περιστέρι, 2105748000 / Μητροπόλεως 12-14, Σύνταγμα, 2103210888

νουπολίτικο τρόπο κ.λπ.), ο «Μπαρμπαδήμος» προσφέρει εκλεκτά κρέατα –Black Angus, σπαλομπριζόλες ωρίμανσης, bistecca Fiorentina–, πάντα άψογα ψημένα, κι ένα βελούδινο παστουρμά που φτιάχνουν μόνοι τους! Ο «Μπαρμπαδήμος» του Συντάγματος είναι πολύ κοντά στις θεατρικές πιάτσες του κέντρου, το πειραιώτικο κατάστημα μπορεί να συνδυαστεί ιδανικά με το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, που φέτος ανεβάζει πολύ σημαντικές προτάσεις, ενώ και στα υπόλοιπα δύο καταστήματα η πρόσβαση είναι πανεύκολη με μετρό και με τραμ.

«Nßêç»

«ÈÅÁÔÑÏÕ» ÔÏÕ ÊÅÕÔÑÏÕ ÐÏËÉTIÓÌÏÕ «ÅËËÇÕÉÊÏÓ ÊÏÓÌÏÓ»

ÅðéìÝíïíôáò óôá ìåãÜëá èåÜìáôá

Ôï «ÈέáôñïΜ» îå÷ùñßæåÈ ãÈá ôá ðñùôïðïñÈáêÜ ðñïãñÜììáôÜ ôïõ, êáôáöέñΜïΜôáò ðáñÜëëçëá Μá äþóåÈ ôï äÈêü ôïõ èåáôñÈêü óôßãìá. ÊáÈ áõôήΜ ôç óåæüΜ ðáñáìέΜåÈ ðÈóôü óôçΜ ðáñÜäïóç ôùΜ ìåãÜëùΜ èåáìÜôùΜ, έôóÈ óõΜå÷ßæåôáÈ ìå åðÈôõ÷ßá ç «Íßêç» ôïõ ×ñήóôïõ ×ùìåΜßäç, åΜþ ôïΜ ÄåêέìâñÈï ôç óêõôÜëç èá ðÜñåÈ ç ðáñÜóôáóç ôçò ÌÈìήò ÍôåΜßóç «Ç æùή ìïõ üëç» ãÈá ôïΜ ÓôέëÈï ÊáæáΜôæßäç. ÐáñÜëëçëá áðïëáìâÜΜïõìå ήäç ôç ãáëëÈêή êùìùäßá «Ãäύóôå ôç ìáìÜ».Ôá ðáÈäÈÜ áðü 5 åôþΜ êáÈ ÜΜù ôáîÈäåύïõΜ ìå ôïΜ «Ìέãá ÁëέîáΜäñï» ðïõ óêçΜïèåôåß ç ÍáΜÜ ÍÈêïëÜïõ êáÈ ôá ðÈï ìÈêñÜ ðáÈäÈÜ ìå ôïΜ «Áãçóßëáãï» ôïõ Äçìήôñç ÌðáóëÜì, ìÈá ðáñÜóôáóç ìå êïύêëåò êáÈ æùΜôáΜή ìïõóÈêή.

¼ôáí ç éóôïñßá ãßíåôáé πáñÜóôáóç ìέóá áπü ôï âßùìá ÔΘ óõìâáßΜåΘ üôáΜ έΜá ëïãïôå÷ΜΘΝü bestseller áΜåâáßΜåΘ óôç óΝçΜή áπü έΜáΜ ìÜóôïñá ôùΜ õπåñπáñáãùãώΜ, üπùò åßΜáΘ ï ÓôáìÜôçò χáóïõëήò, ΝáΘ ìÜëΘóôá ìå έΜáΜ èßáóï åîáΘñåôΘΝώΜ πñùôáãùΜΘóôώΜ; Ç áπÜΜôçóç âñßóΝåôáΘ óôï «ÈέáôñïΜ» ôïõ «ÅëëçΜΘΝïύ Êüóìïõ», üπïõ ç «Íßêç» ôïõ Χñήóôïõ ΧùìåΜßäç, ìåôÜ ôç ìåãÜëç ôçò πåñóΘΜή åπΘôõ÷ßá, åπέóôñåøå ΝáΘ öέôïò óôç óΝçΜή ãΘá ëßãåò πáñáóôÜóåΘò. Ï ÓôáìÜôçò χáóïõëήò ΝáΘ ï ÃΘώñãïò Ëύñáò ΝáôÜöåñáΜ Μá äΘáóΝåõÜóïõΜ åìπΜåõóìέΜá ôï âñáâåõìέΜï ìõèΘóôüñçìá ΝáΘ Μá πáñïõóΘÜóïõΜ ôçΜ åëëçΜΘΝή Éóôïñßá ôïõ 20ïύ áΘώΜá. Ç χΘëáñέôç ÊïìΜçΜïύ åßΜáΘ ç ÕßΝç, ç ìçôέñá ôïõ óõããñáöέá, ìέóá áπü ôç «ìáôΘÜ» ôçò ïπïßáò ãΜùñßæïõìå ôá õπüëïΘπá πñüóùπá ôïõ έñãïõ. Ï ÓôέëΘïò ÌÜΘΜáò åñìçΜåύåΘ ôïΜ Θäåïëüãï ΝïììïõΜΘóôή πáôέñá ôçò ÁΜôώΜç ÁñìÜï ΝáΘ ç Ãùãώ Ìπñέìπïõ ôç ãõΜáßΝá ôïõ ¢ΜΜá. Ãύñù ôïõò ΝΘΜåßôáΘ ìΘá πëçèώñá πñïóώπùΜ, πñáãìáôΘΝώΜ ΝáΘ ìõèïπëáóôΘΝώΜ, óõããåΜώΜ áëëÜ ΝáΘ πñïóώπùΜ ôïõ ΝïììáôΘΝïύ ΝáΘ åõñύôåñá πïëΘôΘΝïύ ΝáΘ ΝïΘΜùΜΘΝïύ πåñΘâÜëëïΜôïò ôçò ïΘΝïãέΜåΘáò. Óôç óΝçΜή áπïëáìâÜΜïõìå åπßóçò ôç ÌßñΝá ΠáπáΝùΜóôáΜôßΜïõ óôïΜ ñüëï ôçò ãΘáãΘÜò Óåâáóôήò, åΜώ ôïΜ èßáóï óõìπëçñώΜïõΜ ç ÅõãåΜßá Äçìçôñïπïύëïõ, ç Åõáããåëßá Ìïõìïύñç, ç Óïößá χáñáæή, ï ÌÜîΘìïò Ìïõìïύñçò ΝáΘ ï ÁëέîáΜäñïò ÊáëπáΝßäçò. Ï Êáæáíôæßäçò ãéá πñþôç öïñÜ óôç óêçíή «ÕπÜñ÷ù ΝáΘ üóï õπÜñ÷åΘò èá õπÜñ÷ù» åß÷å ôñáãïõäήóåΘ ï ÓôέëΘïò ÊáæáΜôæßäçò óôá ôέëç ôïõ 1975, óôïΜ ïìώΜõìï äßóΝï ìå ôç ìïõóΘΝή ôïõ Χñήóôïõ ÕΘΝïëüπïõëïõ ΝáΘ ôïõò óôß÷ïõò ôïõ Πõèáãüñá, ΝáΘ, üπùò öáßΜåôáΘ, óõΜå÷ßæåΘ Μá πáñáìέΜåΘ æùΜôáΜüò óôçΜ ΝáñäΘÜ πïëëώΜ èáõìáóôώΜ ôïõ. Ôï ôåñÜóôΘï ΝáëëΘôå÷ΜΘΝü ôïõ óôßãìá ήôáΜ áõôü πïõ åΜέπΜåõóå ΝáΘ ôç ÌΘìή ÕôåΜßóç Μá ãñÜøåΘ ìáæß ìå ôçΜ ÊùΜóôáΜôßΜá ÃΘá÷áëή έΜá έñãï áöΘåñùìέΜï óôç ÷ñõóή åπï÷ή ôïõ ëáúΝïύ âÜñ-

«Ç æùή ìïõ üëç»

äïõ, ôïΜ ïπïßï Λá åñìçΜåύóåΘ ï Ìåëέôçò «ëßáò. ÅπΘπëέïΜ, ç πáñÜóôáóç «Ç Êùή ìÔõ üëç» áΜåâÜæåΘ óôç óΝçΜή έΜáΜ óπïõäáßï Λßáóï áπïôåëïύìåΜï áπü ôïõò ÅëΘóÜâåô ÊùΜóôáΜôΘΜßäïõ, Äçìήôñç Óôáñüâá, ÕßΝç ΠáëëçΝáñÜΝç, Óôáύñï ÕΘΝïëáÀäç, Óπύñï ÌåñΘáΜü, Êώóôá Âåëέôæá, ÁΜáóôáóßá ÓΝïπåëßôç, ÌáñΘëέΜá Äήìá, Χñήóôï ÂåëΘÜΜï. Ìáæß ôïõò ç Õåöέëç ÏñöáΜïύ ΝáΘ ï ÌΘ÷Üëçò Ìçôñïύóçò. ÉïñäÜΜçò ï ÁΜôώΜçò ËïõäÜñïò. Ï Ìέìïò Ìπåãíήò åßíáé ï Ìέãáò Áëέîáíäñïò ÓΝçΜïΛέôΘò πïëëώΜ åπΘôõ÷ΘώΜ ç ÕáΜÜ ÕΘΝïëÜïõ äñáìáôïπïΘåß ôï πáΘäΘΝü ìõΛΘóôüñçìá «Ìέãáò ÁëέÓáΜäñÔò» ôïõ ÕßΝïõ ÊáæáΜôæÜΝç, ôΘìώΜôáò έôóΘ ôï ¸ôïò ÕßΝïõ ÊáæáΜôæÜΝç ãΘá ôá 60 ÷ñüΜΘá áπü ôï ΛÜΜáôï ôïõ ëïãïôέ÷Μç. Ï Ìέìïò ÌπåãΜήò æùΜôáΜåύåΘ ôïΜ ÌáΝåäüΜá óôñáôçëÜôç ΝΘ έΜáò äõΜáìΘΝüò Λßáóïò ôïΜ πëáΘóΘώΜåΘ, óå έΜá õπåñΛέáìá ãΘá üëç ôçΜ ïΘΝïãέΜåΘá ìå πáñáìõΛέΜΘá óΝçΜΘΝÜ ΝáΘ ΝïóôïύìΘá, óπáΛïãñáößåò, πñùôüôõπç ìïõóΘΝή ΝáΘ video art åöáñìïãέò. « óõΜáñπáóôΘΝή πëïΝή áΜáäåΘΝΜύåΘ üëá ôá πñüóùπá, ôá πåñΘóôáôΘΝÜ, ôïõò ìύΛïõò ΝáΘ ôïõò Λñύëïõò πïõ ó÷åôßæïΜôáΘ ìå ôï πñüóùπï ôïõ ÌåãÜëïõ ÁëåîÜΜäñïõ. Ç ãáëëéêή êùìùäßá πïõ óπÜåé ôáìåßá Ôï «Ãäύóôå ôç ìáìÜ», ç óύã÷ñïΜç Νùìùäßá ôïõ ÃÜëëïõ óõããñáöέá ÓåìπáóôΘÜΜ ÔΘåñß, πïõ äΘáΝñßΛçΝå ìå ôï Âñáâåßï ÌïëΘέñïõ Νáëύôåñçò Νùìùäßáò ΝΘ έóπáóå ôá ôáìåßá óôï ΠáñßóΘ, áΜåâáßΜåΘ óå óΝçΜïΛåóßá Ëåõôέñç ÃΘïâáΜßäç. ¸Μá âñÜäõ óôï óπßôΘ ôïõ ï ÆáΜ Ëïõß (Óôáύñïò ÓâήãΝïò) äΘáπΘóôώΜåΘ üôΘ ç ΝáñäΘÜ ôïõ äåΜ ÷ôõπÜåΘ πΘá! Êáëåß ôïΜ Νáëύôåñü ôïõ ößëï (Äçìήôñçò ÌáΝáëΘÜò), ôç ãõΜáßΝá ôïõ (ΠçΜåëüπç ÁΜáóôáóïπïύëïõ), áΝüìç ΝΘ έΜáΜ ìÜãï ãΘáôñü áπü ôçΜ ÁöñΘΝή (ÓùΝñÜôçò ΠáôóßΝáò). Ï ÷ñüΜïò ôåëåΘώΜåΘ... »á ÷ôõπήóåΘ îáΜÜ ç ΝáñäΘÜ ôïõ; « áπÜΜôçóç åπß óΝçΜήò ìå πïëύ ãέëΘï. ÓôïΜ ñüëï ôçò ìáìÜò ç ΠçΜåëüπç ΠΘôóïύëç. «ΘΕΑΤΡΟΝ» ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ «ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ» Πειραιώς 254, Ταύρος, 2122540300

«Ìέãáò ÁëέîáΜäñïò»

«Ãäύóôå ôç ìáìÜ»

ÄçìÞôñçò ÄçìçôñéÜäçò åðß ôñßá Έλληνας αλλά διεθνής, καθώς η ιδιοσυγκρασιακή γραφή του έχει υπερβεί τα όρια της ελληνικότητας και αγγίζει αρχετυπικά θέματα, την Ιστορία, τον έρωτα, το θάνατο. Κι όμως, κανείς δεν έχει δώσει φωνή στην αντικομοφορμιστική αυτοκριτική της Ελλάδας καλύτερα από τον Δημήτρη Δημητριάδη. Τα έργα του μας απασχολούν και φέτος: «Ευαγγελισμός της Κασσάνδρας» στο Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης» από τον Θάνο Σαμαρά, «Τρωάς» στο Νέο Χώρο του Άττις από τον Σάββα Στρούμπο και «Λήθη» στο Πορεία από τον Δημήτρη Τάρλοου.

Radar áëÜ éáðùíéêÜ

Ï ÈáíÜóçò Ðáðáãåùñãßïõ åßíáé ï ÌÜñêïò Ο αθόρυβος ρολίστας αναμετράται φέτος με τον ρόλο του πατριάρχη του ρεμπέτικου Μάρκου Βαμβακάρη. Μόνος στη σκηνή του Θεάτρου Στοά και σκηνοθετώντας τον εαυτό του, ο Θανάσης Παπαγεωργίου δίνει σάρκα και οστά στο έργο «Εγώ, ο Μάρκος Βαμβακάρης» της Νάνσης Τουρμπακάρη. Η συγγραφέας βασίστηκε στις αφηγήσεις του ίδιου του καλλιτέχνη έτσι όπως τις κατέγραψε η Αγγελική Βέλλου-Κάιλ στο βιβλίο της «Μάρκος Βαμβακάρης, Αυτοβιογραφία». Είναι σημαντικό πως ο γνωστός ηθοποιός και σκηνοθέτης συνεργάζεται με τον γιο του Μάρκου, τον Στέλιο, ο οποίος έχει επενδύσει μουσικά την παράσταση με τις μελωδίες του πατέρα του, έτσι όπως τις άκουσε και τις διδάχτηκε από εκείνον.

ΘΕΑΤΡΟ | αθηνόραµα

Ïé åõáßóèçôåò êåñáßåò ôïõ Radar, ôïõ ÷þñïõ ðïõ äçìéïýñãçóå ðñéÌ áðü äýï ÷ñüÌéá ç ÁÌáóôáóßá ÐáðáóôÜèç, Ý÷ïõÌ ôçÌ éêáÌüôçôá Ìá ðñïóëáìâÜÌïõÌ ôá êïéÌùÌéêÜ óÞìáôá êáé Ìá ôá ìåôáôñÝðïõÌ óå êáëëéôå÷ÌéêÞ äçìéïõñãßá. ÌåôÜ ôçÌ åðéôõ÷ßá ôçò «ÐáñåîÞãçóçò» ôïõ ÁëìðÝñ Êáìß, ãéá ôçÌ ïðïßá ç êáôáîéùìÝÌç çèïðïéüò, óêçÌïèÝôéò, óõããñáöÝáò êáé ìåôáöñÜóôñéá êÝñäéóå ôï 2016 ôï âñáâåßï ôçò ÅëëçÌéêÞò Åôáéñåßáò ÌåôáöñáóôþÌ Ëïãïôå÷Ìßáò, áðïöÜóéóå Ìá êáôáðéáóôåß ìå ìéá áÌèñùðïêåÌôñéêÞ éóôïñßá ðïõ Ý÷åé ôéò ñßæåò ôçò óôçÌ éáðùÌéêÞ êïõëôïýñá. Ôï «Öáéíüìåíï Ñáóïìüí» âáóßóôçêå óå äéçãÞìáôá ôïõ ÃéáðùÌÝæïõ ðåæïãñÜöïõ ôïõ 20ïý áéþÌá ÑéïõÌïóïõ-

êÝ ÁêïõôÜãêáâá áëëÜ êáé óå áñ÷áßïõò ìýèïõò ðåñß áëçèåßáò. Ùò üñïò, ôï öáéÌüìåÌï ÑáóïìüÌ ÷ñçóéìïðïéåßôáé óôç ÌïìéêÞ åðéóôÞìç ãéá Ìá äçëþóåé ôçÌ ðåñßðôùóç ðïõ ãéá ôï ßäéï ãåãïÌüò ïé êáôáèÝóåéò ôùÌ ìáñôýñùÌ äéáöÝñïõÌ. Ç äñÜóç ìåôáöÝñåôáé óôç Äýóç, óå ìéá åðï÷Þ ôïõ ÌåóáßùÌá ìå áêñáßåò áÌôéèÝóåéò, üðïõ ôá ðÜÌôá ìðïñåß Ìá óõìâïýÌ. Ç ÁÌáóôáóßá ÐáðáóôÜèç ìå óõìðñùôáãùÌéóôÝò ôïõò Íßêï Ìðïõóäïýêï, Ìáñßá ÓêïýÌôæïõ, ÄçìÞôñç ÔóïëÜêç, Ãéþñãï ËáìðñéáÌü êáé Âßêõ Êõñéáêïðïýëïõ êáôáèÝôïõÌ, Üëëïôå ùò ìÜñôõñåò êáé Üëëïôå ùò êáôçãïñïýìåÌïé, ìéá äéáöïñåôéêÞ éóôïñßá ãéá ôï öüÌï åÌüò ÜÌôñá. Ðüóï åýêïëá ìðïñåß Ìá ëÜìøåé ç áëÞèåéá;

«ÌÐÁÌÐÁ ÌÇÕ ÎÁÕÁÐÅÈÁÕÅÉÓ ÐÁÑÁÓÊÅÕÇ»

Óõíå÷ßæïõí áêÜèåêôïé ãéá 10ç ÷ñïíéÜ! ÌÈá ôåñÜóôÈá åÈóðñáêôÈêÞ åðÈôõ÷ßá âÜæåÈ ðëþñç ãÈá äÝêáôç ÷ñïíÈÜ. Ç ìáýñç êùìùäßá ôùí ÁëÝîáíäñïõ ÑÞãá êáÈ ÄçìÞôñç Áðïóôüëïõ «ÌðáìðÜ... ìçí îáíáðåèÜíåÈò ÐáñáóêåõÞ», ìå ðÜíù áðü 1,6 åêáôïììýñÈï èåáôÝò óôï åíåñãçôÈêü ôçò, åðÈóôñÝöåÈ äñÈìýôåñç óôï ÈÝáôñï ÑÈÜëôï «ÁëÝêïò ÁëåîáíäñÜêçò». Óôç óêçíÞ ôï êïÈíü èá Ý÷åÈ ôçí åõêáÈñßá íá áðïëáýóåÈ Ýíáí èßáóï ï ïðïßïò áðïôåëåßôáÈ áðü ôïõò ðñùôáãùíÈóôÝò ðïõ óõíôÝëåóáí óôï ìýèï ôçò óõãêåêñÈ-

ìÝíçò ðáñÜóôáóçò óôá ðáëÈüôåñá áíåâÜóìáôÜ ôçò áëëÜ êáÈ áðü íÝïõò çèïðïÈïýò ìå áðïäåäåÈãìÝíç êáëëÈôå÷íÈêÞ áîßá, ðïõ Ý÷ïõí êåñäßóåÈ ôçí áãÜðç ôïõ êïÈíïý. ¼ëïÈ ìáæß ìÜò åããõþíôáÈ ìÈá áðïëáõóôÈêÞ âñáäÈÜ ìå Üöèïíï ãÝëÈï êáÈ äÈáóêÝäáóç. ÂáóÈëÈêÞ Áíäñßôóïõ, Ôæüõò Åõåßäç, ÐáíôåëÞò ÊáíáñÜêçò, ÇóáÀáò ÌáôÈÜìðá, Óïößá Ìïõôßäïõ, ÔÜóïò Ðáëáíôæßäçò, Ðñüäñïìïò Ôïóïõíßäçò, ÐáñèÝíá

×ïñïæßäïõ, Êùíóôáíôßá ×ñÈóôïöïñßäïõ áëëÜ êáÈ ï ßäÈïò ï óêçíïèÝôçò ÁëÝîáíäñïò ÑÞãáò äçìÈïõñãïýí åêñçêôÈêÝò óêçíÈêÝò êáôáóôÜóåÈò, ðïõ èá ãõìíÜóïõí ãÈá áêüìç ìßá ÷ñïíÈÜ ôïõò êïÈëÈáêïýò ìáò áðü ôá ãÝëÈá! ΘΕΑΤΡΟ ΡΙΑΛΤΟ - «ΑΛΕΚΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΚΗΣ» Κυψέλης 54, Κυψέλη, 2114107764

¼ôáí ôï èÝáôñï óõíÜíôçóå ôç öõóéêÞ 86

Áõôü ôï âñáâåßï ðïéïò èá ôï êñáôÞóåé; Δύο ημέρες προτού η έκδοση που κρατάτε στα χέρια σας βρεθεί στα περίπτερα, την Τρίτη 7/11, απονεμήθηκαν τα 19α Θεατρικά Βραβεία Κοινού του «α» στο Μέγαρο Μουσικής. Εκεί εσείς οι θεατρόφιλοι της πόλης βραβεύσατε τους καλύτερους της χρονιάς που πέρασε. Από το 1999 που πρωτοξεκίνησε ο θεσμός των Θεατρικών Βραβείων Κοινού εκατοντάδες άνθρωποι του θεάτρου έχουν κρατήσει στα χέρια τους το τιμητικό αγαλματάκι. Όλοι δηλώνουν πως αυτά τα βραβεία είναι πολύτιμα για εκείνους, διότι προέρχονται από το κοινό, το οποίο τους στηρίζει και τους ακολουθεί. Και βέβαια, αυτή εδώ η έκδοση αποτελεί σημαντικό εγχειρίδιο για όλους για τη σεζόν που τώρα αρχίζει. Δείτε όσες περισσότερες παραστάσεις μπορείτε κι επιβραβεύστε με την ψήφο σας για άλλη μία χρονιά τους καλύτερους. Η ειδική φόρμα αξιολόγησης για τη σεζόν 2017-18 θα υπάρχει μέχρι τον Ιούνιο τόσο στο «αθηνόραμα» όσο και στο www.athinorama.gr.

ÐïÈá ç ó÷Ýóç óáò ìå ôçí êâáíôïìç÷áíÈêÞ; ºóùò êáìßá. ÐÈóôåýåôå ðùò ìðïñåß íá áöïñÜ óôÈò áíèñþðÈíåò ó÷ÝóåÈò; ÊÈ üìùò íáÈ, öáßíåôáÈ íá áðáíôÜåÈ ôï Ýñãï «Heisenberg» ôïõ Âñåôáíïý ÓÜÈìïí Óôßâåíò, ðïõ äáíåßæåôáÈ ôïí ôßôëï ôïõ áðü ôï üíïìá ôïõ íïìðåëßóôá öõóÈêïý ÂÝñíåñ ×ÜÈæåíìðåñãê. Ðáñí üëá áõôÜ, äåí ðñüêåÈôáÈ ãÈá âÈïãñáößá, ïýôå ãÈá ìõèïðëáóßá ìå âÜóç ôç æùÞ êáÈ ôï Ýñãï ôïõ. Ï Óôßâåíò åìðíÝåôáÈ áðü ôçí áñ÷Þ ôçò áðñïóäÈïñÈóôßáò ðïõ äÈáôýðùóå ï ×ÜÈæåíìðåñãê, äçëáäÞ üôÈ «äåí ìðïñåß íá ðñïóäÈïñÈóôåß ôáõôü÷ñïíá êáÈ ìå áêñßâåÈá êáÈ ç èÝóç êáÈ ç ïñìÞ åíüò óùìáôÈäßïõ», ãÈá íá öôÈÜîåÈ Ýíá Ýñãï ãÈá ôç äõíáìÈêÞ ðïõ åêëýåÈ êÜèå áíèñþðÈíç óõíÜíôçóç. Ï ÂáããÝëçò Èåïäùñüðïõëïò, ðÈóôüò óôçí

áñ÷Þ ôïõ íá óõóôÞíåÈ óôï êïÈíü Üãíùóôïõò óõããñáöåßò Þ ÜðáÈ÷ôá Ýñãá, ôï áíåâÜæåÈ ãÈá ðñþôç öïñÜ óôçí ÅëëÜäá óôï ÈÝáôñï ôïõ ÍÝïõ Êüóìïõ. ¢ëëùóôå, êáÈ ôï óõããñáöÝá ôïõ ï ßäÈïò ìáò ôïí åß÷å óõóôÞóåÈ, ôï 2007, üôáí óêçíïèÝôçóå ôï «Motortown», Ýíá âßáÈï, óêïôåÈíü Ýñãï, «áðÜíôçóç» óôç óõììåôï÷Þ ôçò Âñåôáíßáò óôïí ðüëåìï ôïõ ÉñÜê. Ôï «Heisenberg» ìåôáôïðßæåÈ ôçí ïðôÈêÞ ôïõ êáÈ âÜæåÈ óôï êÜäñï ôç óõíÜíôçóç äýï áíèñþðùí äÈáöïñåôÈêþí çëÈêÈþí êáÈ áíôßèåôçò êïóìïèåùñßáò, åíüò ìïíá÷Èêïý ìåóÞëÈêá Éñëáíäïý êáÈ ìÈáò ðëçèùñÈêÞò íåáñÞò ÁìåñÈêáíßäáò, åíþ åðß óêçíÞò óõìðñùôáãùíÈóôïýí äýï óðïõäáßïÈ çèïðïÈïß, ï ÐåñÈêëÞò ÌïõóôÜêçò êáÈ ç Êüñá Êáñâïýíç.

αθηνόραµα | ΘΕΑΤΡΟ 97

ÎáíÜ óôï Ôέ÷íçò 50 ÷ñüíéá ìåôÜ Το σημαντικότερο ίσως έργο του περιθωριακού της ζωής και της τέχνης Ζαν Ζενέ, οι «Δούλες», παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Θέατρο Τέχνης το 1968 και τώρα επιστρέφει στο... σπίτι του, σε σκηνοθεσία της Μαριάννας Κάλμπαρη (Υπόγειο, από 8/2). Ο Ζενέ

μετουσίωσε ένα αληθινό έγκλημα που είχε ταράξει τη Γαλλία τη δεκαετία του ’30 σε έργο «ταξικού πολέμου» και μίλησε για την εξουσία, την καταπιεσμένη οργή, τη βία αλλά και τη βαθιά ανάγκη του ανθρώπου να ξεφύγει από τη μοίρα του, ενώ παράλληλα έστησε ένα σπουδαίο σκηνικό παιχνίδι. Την ερμηνευτική πρόκληση αναλαμβάνουν η Κάτια Γέρου, η Κωνσταντίνα Τάκαλου κ.ά.

Άñèïõñ Ìßëåñ óôï Éëßóéá «ÓπÜΜéá έΜáò êáëëéôέ÷Μçò έ÷åé äå÷ôåß ôüóåò åπéèέóåéò óôçΜ πáôñßäá ôïõ êáé ôáõôü÷ñïΜá ÷áßñåé ôüóï âáèéÜò åêôßìçóçò óå üëïΜ ôïΜ êüóìï». Ï ÷áñáêôçñéóìüò πïõ åπéöύëáîå ãéá ôïΜ Άñèïõñ Ìßëåñ ï âéïãñÜöïò ôïõ πåñéãñÜöåé ρêáé åΜ ìέñåé åîçãåßρ ôçΜ áãÜπç πïõ ôùΜ ÅëëήΜùΜ êáëëéôå÷ΜώΜ êáé èåáôώΜ óôï πñüóùπü ôïõ. Ôï «Ôßìçìá», πïõ óêçΜïèåôåß ç ÉùÜΜΜá Ìé÷áëáêïπïύëïõ óôï Éëßóéá, ôï ìïΜáäéêü έñãï πïõ óêçΜïèέôçóå ï ßäéïò ï óõããñáöέáò, îå÷ùñßæïΜôÜò ôï ßóùò ùò πñïóùπéêü ôïõ áãáπçìέΜï, ìéëÜåé ãéá

ôçΜ áΜÜãêç óõìöéëßùóçò ìå ôï πáñåëèüΜ. Ï ÃåñÜóéìïò Óêéáäáñέóçò êáé ï Χñήóôïò ÓáπïõΜôæήò õπïäύïΜôáé äύï áäέñöéá πïõ, êáèώò åπáΜáóõΜäέïΜôáé õπü ôï âÜñïò ôçò πώëçóçò ôçò πáôñéêήò πåñéïõóßáò, áΜáãêÜæïΜôáé Μá åπáΜåîåôÜóïõΜ ôéò åπéëïãέò ôçò æùήò ôïõò. Ï Ãéώñãïò Ìé÷áëáêüπïõëïò çãåßôáé óôï ñüëï ôïõ πáëáéïπώëç ÓüëïìïΜ, πïõ ëåéôïõñãåß ùò êáôáëύôçò óôéò äéáπñïóùπéêέò ôïõò ó÷έóåéò, êáé ç ÑέΜéá Ëïõéæßäïõ ùò óύæõãïò ôïõ åΜüò áäåñöïύ óõìπëçñώΜåé ôçΜ åéêüΜá áõôïύ ôïõ ôõπéêïύ áìåñéêáΜéêïύ äñÜìáôïò.

90 89

Áíáíåùìέíç «Áããέëá» óôï Altera Pars

Ç «Áããέëá» ôïõ Ã. Óåâáóôßêïãëïõ, óå óêçΜïèåóßá Πέôñïõ ÍÜêïõ, åπέóôñåøå óôç óêçΜή ôïõ Altera Pars ìå áΜáΜåùìέΜï êáóô. Ç áöήãçóç îåêéΜÜ ìå ôçΜ áõôïêôïΜßá ìéáò õπçñέôñéáò, ôçò ïπïßáò ôç èέóç πáßñΜåé ìéá Üëëç êïπέëá áπü ôçΜ åπáñ÷ßá, ç Áããέëá. Ìέóá áπü ôéò ó÷έóåéò êáé ôç æùή ôùΜ õπçñåôñéώΜ ôçò πïëõêáôïéêßáò, óêéáãñáöåßôáé ç ìåôåìöõëéáêή ÁèήΜá. ΠñùôáãùΜéóôïύΜ ïé Áããåëéêή ÊïΜôïύ, Πáύëïò ÅììáΜïõçëßäçò ê.Ü.

ΘΕΑΤΡΟ | αθηνόραμα

αθηνόραμα | ΘΕΑΤΡΟ 99

Åèíéêü êáé ÔÝ÷íçò áíåâÜæïõí Ôóßñêá Την περασμένη σεζόν η παράσταση «Ακυβέρνητες πολιτείες - Η Λέσχη» υπήρξε το πρώτο κοινό project των δύο ιστορικών μας θεάτρων, του Εθνικού και του Τέχνης. Φέτος είναι η σειρά της «Αριάγνης» (από 15/11) και της «Νυχτερίδας» (από 31/1) να λάβουν σκηνική υπόσταση από τον Γιάννη Λεοντάρη και τον Άρη Τρουπάκη αντίστοιχα, ολοκλη-

ρώνοντας με αυτόν τον τρόπο την τριλογία των «Ακυβέρνητων πολιτειών» του Στρατή Τσίρκα. Στο Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» της Φρυνίχου ένας σταθερός θίασος (Δ. Πασσάς, Π. Δεντάκης, Κ. Λυπηρίδου, Ηλ. Νικολούζου, Μ. Στεφανάκης κ.ά.) θα δώσει πνοή στο μυθιστόρημα που πραγματεύεται μοναδικά το τρίπτυχο Ιστορία - πολιτική - έρωτας, τιθασεύοντας αριστοτεχνικά μια χειμαρρώδη ιστορική ύλη και δίνοντας φωνή στο δράμα του Β΄ Παγκόσμιου, την ώρα που κρινόταν το μέλλον των λαών.

Ç Ñïύëá ΠáôåñÜêç óõíáíôÜ ôç íåüôåñç ãåíéÜ

Ç πåéñáìáôßóôñéá Ñïύëá ΠáôåñÜêç êëåßΜåé ó÷åäüΜ 50 ÷ñüΜéá óôï èέáôñï, áëëÜ óõΜå÷ßæåé Μá ìáò åêπëήóóåé. χέôïò ôçΜ áπïëáìâÜΜïõìå óôçΜ áôìïóöáéñéêή πáñÜóôáóç «Ôé áðÝãéíå ç ÌðÝçìðé ÔæÝçí», óå óêçΜïèåóßá ÁπüëëùΜá Πáπáèåï÷Üñç, πïõ åπáΜáëáìâÜΜåôáé óôï Èέáôñï ÓöåΜäüΜç. Äßπëá ôçò, óôïΜ ñüëï ôçò áΜôáãùΜéóôéêήò áäåñöήò ôçò êáé πñώçΜ óôáñ ôçò showbiz, åßΜáé ç Ìπέôõ ËéâáΜïύ. ÃåìÜôï ìõóôήñéï ôï έñãï, έãéΜå ãΜùóôü áπü ôç èñõëéêή ôáéΜßá ôïõ Ñüìπåñô ¼ëΜôñéôò ìå ôéò Ìπέôé Íôέéâéò êáé ÔæüáΜ ÊñüöïñΜô (1962). Ìå ôç ìåãÜëç ïèüΜç óõΜ-

äέåôáé êáé ç äåύôåñç πáñÜóôáóç πïõ óêçΜïèåôåß ï ÁπüëëùΜáò Πáπáèåï÷Üñçò óôï ÓöåΜäüΜç, πÜëé ìå πñùôáãùΜßóôñéá ôçΜ ΠáôåñÜêç. Πñüêåéôáé ãéá ôçΜ «Áìöéâïëßá» ôïõ ÔæïΜ ΠÜôñéê, έΜá äñÜìá πïõ äïêéìÜæåé ôçΜ έΜΜïéá ôçò äéêáéïóύΜçò ìå ôéò έêäçëåò áëëçãïñßåò ôïõ, ç ïπïßá έãéΜå ôáéΜßá ôï 2008 ìå ôïõò Ìέñéë Óôñéπ, χßëéπ Óέéìïõñ ×üöìáΜ êáé ¸éìé ΆΜôáìò êé έëáâå πέΜôå õπïøçöéüôçôåò ãéá ¼óêáñ. ÔçΜ ΠáôåñÜêç πëáéóéώΜïõΜ çèïπïéïß äéáöïñåôéêώΜ ãåΜéώΜ, üπùò ï Íßêïò Êïõñήò, ç Ëßëá Ìπáêëέóç êáé ç ΠçΜåëüπç Ìáñêïπïύëïõ (áπü ôïΜ ÉáΜïõÜñéï).

93 92

Ï Óßëáò «äéäÜóêåé» Éóôïñßá!

Ï ôáëáíôïý÷ïò êùìéêüò ”ßëáò ”åñáöåßì ôá äßíåé üëá óå Ýíá Óå÷ùñéóôü oneman-show óôï Ìéêñü ÐáëëÜò. ÁõôÞí ôç öïñÜ ðáñáäßäåé ôá äéêÜ ôïõ ìáèÞìáôá åëëçíéêÞò Éóôïñßáò óôçí ðáñÜóôáóç «Ç éóôïñßá ôïõ åëëçíéêïý Ýèíïõò… Áëëéþò!», äßíïíôáò áðÜíôçóç óå êáßñéá åñùôÞìáôá: «Áðü ðïéïí ðñáãìáôéêÜ åéðþèçêå ôï ì¼÷éî ôï 1940;» Þ «Ðüôå áíôéêáôÝóôçóå ï óôñáôüò ôá Üñâõëá ìå áèëçôéêÜ ðáðïýôóéá ôïõ ôÝíéò;».

100

ΘΕΑΤΡΟ | αθηνόραµα

94 «ÈÅÉÏÓ ÂÁÍÉÁÓ»

ÁñéóôÔύñãçìá ëåπôώí áπÔ÷ñώóåùí Ï «Èåßïò ÂÜΜΘáò» ôïõ Ôóέ÷ïö åΜäåßÍΜõôáΘ ãΘá Μá ÍÜΜåΘ ï ÍáèέΜáò ìáò óΘùπÁëÜ, áπ¸ ôï âåëïύäΘΜï èåáôñΘÍ¸ ôïõ ÍÜèΘóìá, ôÁΜ åΜäïóÍ¸πÁóή ôïõ. Ï ÄÁìïóèέΜÁò Πáπáä¸πïõëïò åπΘóôñέöåΘ óå áõô¸Μ ôïΜ ñ¸ëï-öåôß÷ ãΘá ÍÜèå ώñΘìï ÁèïπïΘ¸ ìå äύï äõΜáôïύò óõìπñùôáãùΜΘóôέò, ôÁ ÈÜëåΘá ÃáôßÍá ÍáΘ ôïΜ ÂáóßëÁ ÃπΘóìπßÍÁ, ÍáΘ õπïãñÜöåΘ ôÁ äΘáóÍåõή ÍáΘ ôÁ óÍÁΜïèåóßá ôÁò πáñÜóôáóÁò óôï ΆΜåóΘò (áπ¸ 14/11). Ôï ÍëáóΘÍ¸ áñΘóôïύñãÁìá ôÁò ñώóΘÍÁò ëïãïôå÷Μßáò, έΜá έñãï-ύìΜïò óôïΜ ìέóï ÜΜèñùπï, óôá ¸ΜåΘñá ÍáΘ óôΘò

áπïôõ÷ßåò ôïõ, âáèΘÜ πïΘÁôΘÍ¸ ÍáΘ ôñõöåñ¸, ÍáôáäåΘÍΜύåΘ πώò Á æùή ìáò Θóïññïπåß áΜÜìåóá óôï äñÜìá ÍáΘ óôÁΜ Íùìùäßá. ÏΘ ìΘÍñέò ÷áñέò ÍáΘ ôï âÜóáΜï ôÁò õπáñîΘáÍήò áãùΜßáò äßΜïõΜ ôÁ «ìÜ÷Á» ôïõò óå έΜá õπïóôáôΘÍ¸ óôÁΜ ôóáñΘÍή Ñùóßá ôïõ 1861, πñïÍáëώΜôáò ôÁ óõìπ¸ΜΘá ôùΜ èåáôώΜ ãΘá ôá πáèήìáôá ôïõ ÂÜΜΘá ÍáΘ ôùΜ ÜëëùΜ πñïóώπùΜ ôïõ έñãïõ. Πñïπïìπ¸ò ôùΜ ΘäåώΜ πïõ áñã¸ôåñá èá åÍöñáóôïύΜ ìέóù ôÁò ÏÍôùâñΘáΜήò ÅπáΜÜóôáóÁò, ï «Èåßïò ÂÜΜΘáò» ôïπïèåôåßôáΘ ÷ñïΜΘÍÜ óôÁΜ åπï÷ή πïõ ôï ôóáñΘÍ¸ Íáèå-

óôώò πñïóπáèåß Μá πñïùèήóåΘ ìΘá óåΘñÜ ìåôáññõèìßóåùΜ ãΘá ôÁΜ ôõπΘÍή ÍáôÜñãÁóÁ ôÁò äïõëåßáò, åΜώ Á åπáñ÷ßá óõΜèëßâåôáΘ áπ¸ ôΘò åπΘäÁìßåò, ôÁ öôώ÷åΘá ÍáΘ ôÁΜ πáΜôåëή έëëåΘøÁ ÍÜèå õπïäïìήò. ΠáßæïõΜ áÍ¸ìÁ ïΘ ÁèïπïΘïß: Óïößá ΠáΜÜãïõ, Èå¸äùñïò ÊáΜäÁëΘώôÁò, ÄÁìήôñÁò ÄΘáÍïóÜââáò, ÄÁìήôñÁò ÊáπåôáΜÜÍïò ÍáΘ ÃÜΜïò Êáæáìßáò. Ôá óÍÁΜΘÍÜ åßΜáΘ ôïõ Óôáύñïõ ËßôΘΜá ÍáΘ ôá ÍïóôïύìΘá ôÁò ÇëέΜΘáò ÄïõëáäßñÁ. ΑΝΕΣΙΣ Λεωφ. Κηφισίας 14, Αμπελόκηποι, 2107488881

ÊñáôÜåé ÷ñüíéá áõôή ç êïëüíéá!

ÅßΜáΘ ïΘ πáñáóôÜóåΘò πïõ âëέπïõΜ ôá ÷ñüΜΘá Μá πåñΜïύΜ. Åóåßò äåΜ ôΘò έ÷åôå äåΘ áêüìç; Óôï «ÁëêìήΜç», ç Ê. ÍΘêïëáÀäç êέñäΘóå ôï óôïß÷çìá ìå ôï êïΘΜü, ìåôáöέñïΜôáò óôç óêçΜή ôïõò «12 Åíüñêïõò» ôïõ ËΘïύìåô πïõ έπåΘôá áπü áñêåôÜ sold-out åßΜáΘ έôïΘìïΘ Μá åêäώóïõΜ ôçΜ åôõìçãïñßá ôïõò ãΘá ôέôáñôç ÷ñïΜΘÜ. Ôá äΘπëÜóΘá ÷ñüΜΘá, ï ÈáΜÜóçò ÓáñÜΜôïò áõôïóêçΜïΛåôåßôáΘ óôïΜ «ÁìåñéêÜíï» ôïõ Áë. ΠáπáäΘáìÜΜôç, öέôïò óôï Áπü Ìç÷áΜήò Èέáôñï. Åîßóïõ åΜôõπùóΘáêÜ óå áñΘΛìü åßΜáΘ êáΘ ôá åöôÜ ÷ñüΜΘá πïõ ï ÃΘώñãïò Ãáëßôçò âëέπåΘ «Ôá ñáäßêéá áíÜπïäá» (ÁΛçΜáÀäá). Όóï ãΘá ôïΜ Ã. ÍáΜïύñç, åπáΜέñ÷åôáΘ ãΘá ôέôáñôç ÷ñïΜΘÜ óôç óêçΜή ìå ôçΜ õπåñåπΘôõ÷çìέΜç «Êáôåñßíá» ôïõ Á. Êïñôώ äßΜïΜôáò ôçΜ åõêáΘñßá óôç ËέΜá Πáπáëçãïύñá ãΘá áêüìç έΜá ñåóΘôÜë óôï Íέï Èέáôñï «ÊáôåñßΜá ÂáóΘëÜêïõ». ÃΘá έâäïìç ÷ñïΜΘÜ Λá óõΜå÷Θóôåß ï êáΛçëùôΘêüò ìïΜüëïãïò «Êüë÷ááò» ôïõ ΧÜΘΜñΘ÷ öïΜ ÊëÜΘóô ìå ôïΜ áñΘóôïõñãçìáôΘêü Í. Áëåîßïõ óôï Studio ÌáõñïìΘ÷Üëç. Ï «Άãñéïò Óπüñïò» öύôñùóå ãΘá ôá êáëÜ óôï Åπß ÊïëùΜώ, üπïõ êáΘ óõΜå÷ßæåôáΘ ãΘá ôñßôç ÷ñïΜΘÜ ìå ôïΜ Ô. ÓπõñΘäÜêç óå ìΘá åñìçΜåßá æùήò. ΠñΘΜ áπü äύï ÷ñüΜΘá, ôέëïò, ç Ã. ÌáõñáãÜΜç ÷ñåΘÜóôçêå ìüΜï 16 ëÜìπåò, 4 çΛïπïΘïύò êáΘ έΜá ìΘêñüöùΜï ãΘá Μá óôήóåΘ ìΘá πáñÜóôáóç-πñüôáóç óôï Πüñôá. ÄΘêáßùò, ëïΘπüΜ, ïΘ «Áíáóôáôώóåéò ôïõ ïéêüôñïöïõ Ôέñëåò» (öùôü) ôïõ Ñ. ÌïύæΘë óõΜå÷ßæïΜôáΘ ãΘá ôñßôç ÷ñïΜΘÜ.

102

ΘΕΑΤΡΟ | αθηνόραμα

«ÔÏ ÌΠÏÕÖÁΥ ÔÇÓ ΧÁÑËÅÛ»

Ç Άííá Áäñéáíïύ óå έíá óõíôáñáêôéêü ìïíüëïãï Íáõáãüò ôçò æùήò, óôïΘ÷åΘùìέΜç áπü ôï πáñåëΛüΜ ή ìΘá ãõΜáßêá πïõ ïäçãåßôáΘ óôçΜ áπüãΜùóç áπü ôç âΘáΘüôçôá ôçò áΜÜìΜçóçò; Ôá πÜΜôá ìπïñåß Μá åßΜáΘ ç ìïΜá÷Θêή çñùßäá ôïõ Âáóßëç ÊáôóΘêïΜïύñç óôï ãõΜáΘêåßï ìïΜüëïãï «Ôï ìπïõöÜΜ ôçò ΧÜñëåû», πïõ ìΘá âñï÷åñή çìέñá óôέêåôáΘ ìπñïóôÜ óôï ÌΜçìåßï ôïõ ΆãΜùóôïõ ÓôñáôΘώôç. Ôá âΘώìáôÜ ôçò ôç óπñώ÷ΜïõΜ Μá îåêΘΜήóåΘ έΜáΜ áêáôÜó÷åôï ìïΜüëïãï ìπñïóôÜ óôïΜ áìßëçôï åύæùΜá πïõ öõëÜåΘ óêïπΘÜ. Ç ΆΜΜá ÁäñΘáΜïύ, áêïëïõΛώΜôáò ôΘò óêçΜïΛåôΘêέò ïäçãßåò ôïõ ÁëέîáΜäñïõ Óôáύñïõ, óõΜáΜôÜ áõôήΜ ôç ãõΜáßêá, ìÜΜá êáΘ óύæõãï, ç ïπïßá ìέóá

áπü ôá âÜΛç ôçò ìáôùìέΜçò ôçò øõ÷ήò êáôçãïñåß ôï êïΘΜùΜΘêü êáôåóôçìέΜï êáΘ ìΘëÜåΘ ãΘá ôç óõΜáΘóΛçìáôΘêή áπüãΜùóç πïõ ìπïñåß Μá äçìΘïõñãήóåΘ ç έëëåΘøç åπΘêïΘΜùΜßáò áëëÜ êáΘ ôçΜ áΜΛñώπΘΜç áãùΜßá ãΘá ôï ôέëïò ôçò ύπáñîçò. Όπùò üëïΘ ïΘ ήñùåò ôïõ ¸ëëçΜá ãΜùóôïύ óõããñáöέá, έôóΘ êáΘ áõôή ìÜò öέñΜåΘ áΜôΘìέôùπïõò ìå ôΘò πΘï áΛέáôåò πëåõñέò ôçò øõ÷ήò ìáò. Ôï óêçΜΘêü ôçò πáñÜóôáóçò åßΜáΘ ôïõ ÍôέΘâΘΜô ÍέãñΘΜ êáΘ ç ìïõóΘêή ôïõ ÓôέöáΜïõ ÁäÜìç. Ç πáñÜóôáóç πáßæåôáΘ êÜΛå Äåõôέñá êáΘ Ôñßôç. ΑΛΚΜΗΝΗ Αλκμήνης 12, Πετράλωνα, 2103428650

«ËÕÓÓÁÓÌÅΥÇ ÃÁÔÁ»

ÁπëÜ ìáèήìáôá øõ÷áíÜëõóçò Ï ÌπΘãΝ ΥôÜΜôΘ (ΥΘΝήôáò ÔóáΝßñïãëïõ) åßΜáΘ έΜáò ìåãáëïãáΘïΝôήìïΜáò πïõ έæçóå üëç ôïõ ôç æùή πΘóôåύïΜôáò üôΘ ΝõâåñΜÜ ôïΜ Νüóìï ìå ôá ëåöôÜ ΝáΘ ôώñá έñ÷åôáΘ áΜôΘìέôùπïò ìå ôï öÜóìá ôïõ èáΜÜôïõ. Ï ìΘΝñüò ãΘïò ôïõ ÌπñΘΝ (Ïñέóôçò ÔæΘüâáò) ΝáôáöåύãåΘ óôï áëΝïüë ΝáΘ Νáôçãïñåß ôïõò Üëëïõò ãΘá ôçΜ ÜäåΘá æùή ôïõ, åΜώ æåΘ ìå ôçΜ åΜï÷ή ìΘáò äΘöïñïύìåΜçò ïìïöõëïöΘëΘΝήò ó÷έóçò. Ç ãõΜáßΝá ôïõ ÌπñΘΝ ÌÜãΝΘ (Ìáñßá Êßôóïõ) æçôÜ áπåãΜùóìέΜá ôçΜ áãÜπç ôïõ ρ ΝΘ έΜá πáΘäß. Ï ìåãÜëïò ãΘïò ÃΝïύπåñ (ÃåñÜóΘìïò ÓΝáößäáò) ΝáΘ ç ãõΜáßΝá ôïõ ÌέΘ (Ìπέôõ Áπïóôüëïõ) óôï÷åύïõΜ áπñïΝÜëõπôá óôçΜ

ïΘΝïãåΜåΘáΝή ΝëçñïΜïìΘÜ ΝáΘ ç ÌπΘãΝ ÌÜìá (ÅëέΜç Êñßôá) óõΜôñßâåôáΘ ΝÜôù áπü üëá áõôÜ πïõ óõìâáßΜïõΜ ãύñù ôçò. ÔçΜ έΜôáóç ΝáΘ ôΘò óõãΝñïύóåΘò åπΘôåßΜïõΜ ïΘ ÷áñáΝôήñåò ôïõ ÃΘáôñïύ Ìπüïõ (Äçìήôñçò Ñáöáήëïò) , ôïõ ÁΘäåóΘìüôáôïõ ÔïύΝåñ (Äçìήôñçò Óôáìáôåëüπïõëïò) ΝáΘ ôçò ìΘΝñήò Υôßîç (Ìáñßá ΥßΝá). Áõôïß åßΜáΘ ïΘ ήñùåò ôçò «ËõóóáóìέΜçò ãÜôáò» ôïõ ÔåΜåóß ÏõßëΘáìò, ôïõ âñáâåõìέΜïõ ìå ΠïύëΘôæåñ ΝáΘ ΥôüΜáëôóïΜ έñãïõ ÷áñáΝôήñùΜ, πïõ πñùôïáΜέâçΝå óôç Υέá ÕüñΝç ôï 1955 ΝáΘ ãïήôåõóå óôç ìåãÜëç ïèüΜç ìέóá áπü ôç ÷ïëΘãïõΜôΘáΜή πáñáãùãή, ìå πñùôáãùΜΘóôέò ôïõò Åëßæáìπåè

ÔέΘëïñ ΝáΘ Πïë ΥΘïύìáΜ ôï 1958. Ï ÁìåñΘΝáΜüò óõããñáöέáò îέñåΘ πώò Μá ìáò öέñΜåΘ áΜôΘìέôùπïõò ìå ôï áΘώΜΘï πáΘ÷ΜßäΘ ôçò æùήò ΝáΘ ôïõ èáΜÜôïõ, ôçò åëπßäáò ΝáΘ ôçò áπåëπΘóßáò. ÓôçΜ πáñÜóôáóç ôïõ ÈçóåßïΜ ï óΝçΜïèέôçò ΥΘΝïñέóôçò ΧáΜΘùôÜΝçò, ìέóá óôç ñåáëΘóôΘΝή áôìüóöáΘñá πïõ äçìΘïύñãçóáΜ ç åΜäõìáôïëüãïò ÂáóΘëΘΝή Óύñìá, ç óΝçΜïãñÜöïò ¸ëëç ËΘäùñΘΝΘώôç ΝáΘ ï óõΜèέôçò ÃΘώñãïò ÓΘôώôçò, áΜáëύåΘ åΘò âÜèïò ôïõò ÷áñáΝôήñåò ôïõ έñãïõ, πïõ πáßñΜïõΜ óÜñΝá ΝáΘ ïóôÜ ÷Üñç óôï èáõìÜóΘï Νáóô. ΘΗΣΕΙΟΝ - ΕΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ Τουρναβίτου 7, Θησείο, 2103255444

σου Νούσια, σε μια παράσταση που ανεβαίνει τον Δεκέμβριο στο Βρετάνια, σε σκηνοθεσία Πάνου Αγγελόπουλου. Γραμμένος πριν από 150 χρόνια, ο κλασικός μονόλογος παρακολουθεί τη μοναχική πορεία ενός άντρα που αποφασίζει να «κλείσει» τη ζωή του σε ένα υπόγειο.

Ï ÈùìÜò Ìïó÷üπïõëïò êÜíåΘ èέáôñï ìå ÜπïøΑ «Όôáí óâήΜας έχει χαρίσει παραóïõí ôá öώστάσεις σπάνιας ψυχολοôá» πέöôåΘ γικής διεισδυτικότητας, πïëύ ãέëΘï όπως η «Δίκη του Κ.», óôΑí ΠåΘñáΘώò που βασίζεται στη «Δί-

100

κη» του Κάφκα (3ο Βραβείο Σκηνοθεσίας στα Θεατρικά Βραβεία Κοινού 2017). Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο θεατρικό αρχιτεκτόνημα του σκηνοθέτη Θωμά Μοσχόπουλου, που εστιάζει στο μαύρο χιούμορ και στη διάσταση του θεάτρου του παραλόγου που εντοπίζεται στο έργο του Τσέχου συγγραφέα. Φέτος το επαναλαμβάνει στο Θέατρο Πόρτα, ενώ παράλληλα ανεβάζει κι ένα έργο που φέρνει τα αιτήματα του Διαφωτισμού στο σήμερα. Αυτό είναι το «Καντίντ ή η Αισιοδοξία», μια θεατρική διασκευή του περίφημου έργου του Βολταίρου (από 8/12).

Óôá Üäõôá åíüò «Õπïãåßïõ» Οι συγκλονιστικές εξομολογήσεις του ήρωα του «Υπογείου» του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι θα ακουστούν διά στόματος Τά-

Ο σκηνοθέτης των μεγάλων τηλεοπτικών επιτυχιών Βασίλης Θωμόπουλος τα τελευταία χρόνια δοκιμάζεται με επιτυχία και στη σκηνοθεσία θεατρικών έργων. Αυτήν τη σεζόν ανεβάζει στο Πειραιώς 131 το έργο του Τζακ Σάρκεϊ «Όταν σβήνουν τα φώτα» με ένα teaΝ γνωστών ηθοποιών, ανάμεσά τους η Μαριάννα Τουμασάτου, ο Κρατερός Κατσούλης, ο Μάριος Αθανασίου, η Μαρία Κωνσταντάκη, ο Βασίλης Ευταξόπουλος και η Τζένη Διαγούπη. Όλα ξεκινούν όταν κατά τη διάρκεια μιας καταιγίδας γίνεται διακοπή ρεύματος. Ξαφνικά μέσα στο σκοτάδι ακούγονται ένας πυροβολισμός και μια κραυγή. Όταν ανάψουν τα φώτα τίποτα πια δεν θα είναι ίδιο, καθώς ένα έγκλημα έχει διαπραχθεί. Αυτός ο φόνος, όμως, είναι μόνο η αρχή ενός ξεκαρδιστικού μυστηρίου που θα σας κάνει να λυθείτε από τα γέλια.

åí Èåώ πïõ ä «Äüîá ôù á πñïâëέøïõìå í ìπïñïύìå åí èá óçêùíüÄ ôï ìέëëïí. ôï êñåâÜôΘ». ü π á ìáóôáí «Áύãïõóôï

ò»

EL CONVENTO DEL ARTE

101

Óõíώíõìï ôΑò áπüëáõóΑò óôΑ äΘáóêέäáóΑ ΌôáΜ ç ïìÜäá Âñåò ôï ÄïëïöüΜï äåΜ ó÷åäΘÜæåΘ «Πñïóå÷ώò áπüäñáóç» óôç óΝçΜή ôïõ «El Convento del Arte», ï Amazing Dio πáßæåΘ ìå ôç ëïãΘΝή óôï «Mind Games - Can You Escape?» , ï Γέìïò ΓπåãΜήò, ï ΠáΜáãΘώôçò ΠåôñÜΝçò, ç Óßá ÊïóΝΘΜÜ ΝΘ åπώΜõìïΘ áãáπçìέΜïΘ guests ìaò ôáîΘäåύïõΜ óå ΛåìáôΘΝέò ìïõóΘΝέò âñáäΘέò ìå «Όëåò ôïõ êüóìïõ ôéò ìïõóéêέò», ï ÁëέîáΜäñïò Ñήãáò ΝáΘ ç ÔÜΜΘá Ôñύπç ìáò ãåìßæïõΜ ìå «Strass» ΝáΘ ôá Se7en Sins ΝÜΜïõΜ ôá óáââáôüâñáäá áìáñôùëÜ. ÁãáπçìέΜïΘ ΝáëëΘôέ÷Μåò äßΜïõΜ ñáΜôåâïύ óôï áôìïóöáΘñΘΝü πåñΘâÜëëïΜ ôïõ «El Convento Del Arte» ΝáΘ ìáò õπüó÷ïΜôáΘ äõΜáôέò åìπåΘñßåò, πέñá áπü ìΘá áπëή πáñÜóôáóç ΛåÜôñïõ ΝáΘ ìïõóΘΝήò. Ï ÷ώñïò åßΜáΘ äΘáìïñöùìέΜïò

έôóΘ ώóôå Μá ìπïñåßôå Μá åπΘëέîåôå áπü ìΘá πëïύóΘá âåΜôÜëΘá ΛåáìÜôùΜ ρìïõóΘΝέò ΝáΘ ΛåáôñΘΝέò πáñáóôÜóåΘò, äΘáäñáóôΘΝÜ åΘΝáóôΘΝÜ äñώìåΜá, stand up comedy, shows, πÜñôΘ Ν.Ü.ρ, åΜώ πáñÜëëçëá ìπïñåßôå Μá áπïëáύóåôå έΜá äåßπΜï ìå ôçΜ õπïãñáöή ôïõ ΓΘ÷Üëç ΥôïõΜέôá, åΜüò áπü ôïõò óçìáΜôΘΝüôåñïõò ¸ëëçΜåò óåö, ìå åΜôõπùóΘáΝή πïñåßá óå åîáΘñåôΘΝÜ åóôΘáôüñΘá ΝáΘ πåñãáìçΜέò óôç ìïΜôέñΜá åëëçΜΘΝή ΝïõæßΜá. Ï ΘäΘáßôåñïò óõΜäõáóìüò πáñέáò, ãåύóçò, πïôïύ ΝáΘ ΛåáìÜôùΜ áπïôåëåß πçãή έìπΜåõóçò ΝáΘ ΝßΜçôñï ôüóï ãΘá ôΘò ΝáëëΘôå÷ΜΘΝέò ïìÜäåò üóï ΝáΘ ãΘá ôï ΝïΘΜü, πïõ áΜáæçôÜ ìΘá äΘáöïñåôΘΝή ΝáΘ ïëïΝëçñùìέΜç åìπåΘñßá óôç âñáäΘΜή έîïäï. Β. Μπενάκη 7, Μεταξουργείο, 2105200602

102

H «ÃñáíÜäá» ôïõ ÃéÜííç Êáëáâñéáíïý Τέσσερα χρόνια μετά το «Αβελάρδος και Ελοΐζα», ο Γιάννης Καλαβριανός, νικητής του Βραβείου «Κάρολος Κουν» δραματουργίας ελληνικού έργου για το «Γιοι και κόρες», επανέρχεται με το νέο του έργο. Η «Γρανάδα» του μιλά για την απώλεια και τους ανθρώπους που ζουν όλη τους τη ζωή περιμένοντας αλλά και για την Ιωάννα την Τρελή, μια βασίλισσας χω-

ρίς βασίλειο… Την παράσταση, που κάνει πρεμιέρα στο τέλος Ιανουαρίου στο Από Μηχανής Θέατρο, ανεβάζει η εταιρεία θεάτρου Sforaris. Στους σταθερούς συνεργάτες της Γιώργο Γλάστρα, Αλεξία Μπεζίκη και Στέφη Πουλοπούλου, προστίθενται η Φιλαρέτη Κομνηνού, η Έφη Σταμούλη –στην πρώτη της κάθοδο από τη Θεσσαλονίκη και την Πειραματική Σκηνή της Τέχνης–, ο Διαμαντής Αδαμαντίδης και η Λυδία Φωτοπούλου που ενσαρκώνει σε βίντεο την Ιωάννα την Τρελή.

104

103

H «Ìüëëõ ÓïõÞíç» êáé ôá ìÜôéá ôçò êáñäéÜò

ÌåôÜ ôçÌ åîáÈñåôÈêÞ äïõëåÈÜ ôçò, ôç óêçÌÈêÞ óýÌèåóç «¢öÈîÈò», óôç ÌÈêñÞ Åðßäáõñï, ç ÏìÜäá Ðõñ ðáñïõóÈÜæåÈ óôï Äþìá ôïõ ÈåÜôñïõ ôïõ ÍÝïõ Êüóìïõ ôç ÌÝá ôçò ðáñáãùãÞ, ðÜëÈ óå óêçÌïèåóßá ôçò Éþò ÂïõëãáñÜêç. Ç ÄÝóðïÈÌá Êïýñôç, ï Áñãýñçò ÎÜöçò êáÈ ï ÄçìÞôñçò ÃåùñãÈÜäçò ìáò åÈóÜãïõÌ óôïÌ êüóìï ôïõ Ýñãïõ «Ìüëëõ ÓïõÞÌç» ôïõ ÂïñåÈïúñëáÌäïý ÌðñÜÈáÌ ÷ñßåë, ï ïðïßïò åìðÌåýóôçêå áðü ìÈá áëçèÈÌÞ Èóôïñßá. ÐñùôáãùÌßóôñÈá åßÌáÈ ç ÌüëÈ, ìÈá ôõöëÞ ãõÌáßêá ðïõ ðåßèåôáÈ áðü ôïÌ ÜÌôñá ôçò Ìá êÜÌåÈ ìÈá ÷åÈñïõñãÈêÞ åðÝìâáóç ãÈá Ìá áðïêáôáóôáèåß ç üñáóÞ ôçò. ÔåëÈêÜ, ìåôÜ ôç ó÷åôÈêÞ åðÈôõ÷ßá ôçò üëçò äÈáäÈêáóßáò, âñßóêåôáÈ «åîüñÈóôç» óå ÝÌáÌ êüóìï üðïõ áäõÌáôåß Ìá õðÜñîåÈ, áöïý üëç ç ðñïçãïýìåÌç æùÞ ôçò ñáðí üôáÌ èõìÜôáÈ ôïÌ åáõôü ôçòñ Ý÷åÈ äïìçèåß ðÜÌù óôçÌ ôõöëüôçôá.

106

ΘΕΑΤΡΟ | αθηνόραµα

ÓõãêÜôïéêïé óôç «ÍåêñÞ æþíç» Ï ×Üñïëíô Ðßíôåñ îåêßíçóå íá ãñÜöåÈ ôï Ýñãï ôïõ «ÍåêñÞ æþíç» (1974) ìÝóá óå Ýíá ôáîß. ¸íáò åðÈôõ÷çìÝíïò áëëÜ áëêïïëÈêüò óõããñáöÝáò, ï ïðïßïò æåÈ óôï ÂüñåÈï Ëïíäßíï ìáæß ìå ôïí ïÈêïíüìï/ãñáììáôÝá ôïõ êáÈ ôïí õðçñÝôç/óùìáôïöýëáêÜ ôïõ, ðñïóêáëåß óôï óðßôÈ ôïõ Ýíáí áðïôõ÷çìÝíï ðïÈçôÞ, ôïí ïðïßï ãíþñÈóå ìüëÈò óå ìÈá ðáìð, ãÈá íá óõíå÷ßóïõí íá ðßíïõí êáÈ íá óõæçôïýí åêåß. Ôï Ýñãï ôåëåÈþíåÈ ìå ôïõò Þñùåò íá âñßóêïíôáÈ åãêëùâÈóìÝíïÈ óå Ýíá äùìÜôÈï, êáÈ óôï ìõáëü ôïõò, ìå ôçí êáôÜñá íá ìçí ìðïñïýí íá áëëÜîïõí èÝìá! Èá âñßóêïíôáÈ åÈò ôï äÈçíåêÝò ìÝóá óå áõôïýò ôïõò ôÝóóåñÈò ôïß÷ïõò óõæçôþíôáò ôá ßäÈá ðñÜãìáôá êáÈ âÈþíïíôáò ôÈò ßäÈåò êáôáóôÜóåÈò. ¸íáò óôï-

÷áóìüò ðÜíù óôï èÜíáôï, óôç ìíÞìç, óôï ÷ñüíï, óôçí ôÝ÷íç, óôï åßíáÈ êáÈ ôï öáßíåóèáÈ åßíáÈ ôï Ýñãï ôïõ Ðßíôåñ ðïõ èá äïýìå, óå óêçíïèåóßá ôïõ Êþóôá ÷Èëßððïãëïõ, óôï ÈÝáôñï Èçóåßïí (áðü 29/11). Ç ìåôÜöñáóç åßíáÈ ôïõ Áíôþíç ÐÝñç. ÁõôÞ åßíáÈ ç ðñþôç öïñÜ ðïõ ï Ê. ÷Èëßððïãëïõ óêçíïèåôåß Ýñãï ôïõ âñáâåõìÝíïõ ìå Íüìðåë ëïãïôå÷íßáò óõããñáöÝá. Ï ðÈíôåñÈêüò êüóìïò, ùóôüóï, äåí åßíáÈ ôï ßäÈï «Üãíùóôïò» ãÈá äýï áðü ôïõò ðñùôáãùíÈóôÝò ôçò ðáñÜóôáóçò: ï ÃÈþñãïò ÁñìÝíçò Ý÷åÈ ðáßîåÈ óôï «÷åããáñüöùôï» (1995) êáÈ ï ÁëÝêïò Óõóóïâßôçò óôïí «ÅñáóôÞ» (2000) êáÈ ôïí «Âïõâü óåñâÈôüñï» (2014). Ôï êáóô óõìðëçñþíïõí ï Áíôþíçò ÊáñõóôÈíüò êáÈ ï ÃÈÜííçò Óôåöüðïõëïò.

105

Ï Ëåõôέñçò Âïãéáôæήò «æùíôáíåύåé» óôï èέáôñü ôïõ Μετά την άκρως ενδιαφέρουσα, συγκινητική και ουσιαστική διημερίδα που οργάνωσε τον περασμένο Μάιο για τη «μέθοδο» – ή τη «μη μέθοδο»– του Λευτέρη Βογιατζή, το Θέατρο της Οδού Κυκλάδων παρουσιάζει φέτος ένα πρόγραμμα με κεντρικό άξονα την παρουσία και το έργο του σπουδαίου θεατράνθρωπου. Τον Νοέμβριο θα ανέβει η site-speciΝic παράσταση του Σπύρου Αλιδάκη «Hommage», στην οποία εικόνες, ντοκουμέντα, ήχοι, βιντεο-προβολές, αρχειακό υλικό του Θεάτρου της Οδού Κυκλάδων, αποσπάσματα από τις παραστάσεις του Βογιατζή, αναμνήσεις και συνεντεύξεις, εμπλέκονται σε μια πρωτότυπη σύνθεση. Πρόκειται για μια βιωματική εμπειρία που συνδυάζει θέατρο, κινηματογράφο και πολυμέσα και καλεί τους θεατές να ανακαλύψουν την παρουσία του σκηνοθέτη μέσα στο χώρο. Σε κάθε παράσταση θα εμφανίζεται ανά ημέρα ένας παλιός ή νεότερος συνεργάτης του (Αμαλία Μουτούση, Αργύρης Πανταζάρας, Νικόλας Παπαγιάννης, Μαρία Σκουλά, Θάνος Τοκάκης κ.ά.). Επιπλέον, το Θέατρο Οδού Κυκλάδων ξεκινά, με την υποστήριξη του Ιδρύματος Ωνάση, ένα νέο θεσμό μύησης των νέων στην κληρονομιά του ιδρυτή του μέσα από τα σεμινάρια «Ανιχνεύοντας τον τρόπο του Λευτέρη Βογιατζή».

106 107 108 109

Öïõë ôïõ έñùôá: 4 πáñáóôÜóåéò óôá êüêêéíá Ôï åñùôΘêü ñïìÜΜôæï ôïõ Äçìçôñßïõ Πáπáäïπïύëïõ «Ç Ùñáßá ôïõ Πέñáí» [107], áãáπçìέΜï ôùΜ ëáúêώΜ èΘÜóùΜ ôùΜ áñ÷ώΜ ôïõ 20ïύ áΘώΜá, óõΜå÷ßæåôáΘ ãΘá ôñßôç ÷ñïΜΘÜ ôá äåõôåñüôñΘôá óôï Èέáôñï ôïõ Íέïõ Êüóìïõ. Ôïõò äύï Μέïõò áπü ôçΜ ÊùΜóôáΜôΘΜïύπïëç πïõ âΘώΜïõΜ έΜáΜ áΜåêπëήñùôï êáΘ ìïΘñáßï έñùôá åñìçΜåύïõΜ ï ÃΘώñãïò Πáπáãåùñãßïõ êáΘ ç ÁΜôΘãüΜç χñõäÜ óå ìΘá πáñÜóôáóç πïõ áãáπήèçêå áπü ôïõòΦ ñïìáΜôΘêïύò ÁèçΜáßïõò. Óôï Åπß ÊïëùΜώ, ï έñùôáò ìáò äåß÷ΜåΘ ôï óêáΜäáëώäåò ôïõ πñüóùπï, êáèώò ï Χñήóôïò Êáñáóáââßäçò óêçΜïèåôåß ôç «Lolita Reversed» [106] ìΘá äΘêή ôïõ åêäï÷ή ôïõ äΘÜóçìïõ ìõèΘóôïñήìáôïò ôïõ ÂëáΜôΘìßñ Íáìπüêïö. ¸Μáò ìåóήëΘêáò ΜïΘêΘÜæåΘ äùìÜôΘï óôï óπßôΘ ìΘáò ÷ήñáò, έëêåôáΘ üìùò πáèïëïãΘêÜ áπü ôç äåêáôñΘÜ÷ñïΜç êüñç ôçò ìå ôçΜ ïπïßá êáΘ äçìΘïõñãåß åñùôΘêü äåóìü ìå ïëέèñΘá áπïôåëέóìáôá. Πñù-

ôáãùΜΘóôïύΜ ïΘ Êώóôáò ÊáæáΜÜò, ÌÜñù Πáπáäïπïύëïõ, ÔæùñôæßΜá ËΘώóç, Äώñá ΠáñäÜëç, ÍΘêüëáò ÁΜäñïõëÜêçò êáΘ Êñßóôåë ÊáπåñώΜç. Óôï Áπü Ìç÷áΜήò Èέáôñï ç ΧñΘóôßΜá ÄåΜäñΘΜïύ êáΘ ï Âáããέëçò ΠáπáäÜêçò èá æήóïõΜ áπü ôá ìέóá ÍïέìâñΘïõ ìΘá «Ìéá πïñíïãñáöéêή ó÷έóç» [108] óôçΜ πáñÜóôáóç πïõ óêçΜïèåôåß ï äåύôåñïò. ÓύìöùΜá ìå ôï óôüñΘ, ãΜùóôü áπü ôç ãáëëΘêή ôáΘΜßá ôïõ χñåΜôåñßê χïΜôέΘΜ, έΜáò ÜΜôñáò êáΘ ìΘá ãõΜáßêá, ÜãΜùóôïΘ ìåôáîύ ôïõò, óõΜáΜôΘïύΜôáΘ óôï äùìÜôΘï åΜüò îåΜïäï÷åßïõ ãΘá Μá åêπëçñώóïõΜ ìΘá óåîïõáëΘêή öáΜôáóßùóή ôïõò. Êáèώò üìùò ç ìßá óõΜÜΜôçóç äΘáäέ÷åôáΘ ôçΜ Üëëç, ç êáèáñÜ óáñêΘêή ó÷έóç ôïõò πåñΘπëέêåôáΘ. Óν έΜáΜ «Üëëï» êüóìï, πïõ äΘáôçñåß ìå êáèáñüôçôá êáΘ åõáΘóèçóßá ôï óõãêΘΜçóΘáêü öïñôßï ôïõ ìύèïõ ôùΜ áΘώΜΘùΜ åñáóôώΜ, ï ÌÜñêïò ΠáπáäïêùΜóôáΜôÜêçò êáΘ ç Åõèáëßá Πáπáêώóôá èá æùΜôáΜέøïõΜ áπü ôïΜ ÄåêέìâñΘï ôï ìõèïëïãΘêü æåõãÜñΘ «Ïñöέáò êáé Åõñõäßêç» [109] õπü ôΘò óêçΜïèåôΘêέò ïäçãßåò ôïõ Äçìήôñç ÌπïãäÜΜïõ óôï Èέáôñï ôïõ Íέïõ Êüóìïõ.

112 110

Ìéá «Üãñéá» êùìùäßá ãéá ôçí ôñáãùäßá ôçò ôÝ÷íçò Ο Γιάννος Περλέγκας αναδείχτηκε γρήγορα ως ηθοποιός, ενώ συνεργάστηκε και με τους καλύτερους Έλληνες σκηνοθέτες. Πέρυσι, μάλιστα, ανέλαβε την πρώτη του σκηνοθεσία στο έργο «Ο αδαής και ο

111

παράφρων», όπου αξιοποίησε το γκροτέσκο και χολερικό χιούμορ του Αυστριακού συγγραφέα Τόμας Μπέρνχαρντ, σε μια παράσταση με ιδιαίτερη αισθητική άποψη κι εξαιρετικές ερμηνείες από τον ίδιο και τους Ανθή Ευστρατιάδου, Γιάννη Καπελέρη και Χρήστο Μαλάκη. Φέτος την επαναλαμβάνει στο Θέατρο Πορεία at Victoria (από 16/1).

Äýï óçìáíôéêïß ÷ïñïãñÜöïé óôï Åèíéêü

¹äç áðü ðÝñõóÈ ôï ÅèÌÈêü ÈÝáôñï Rex-ÓêçÌÞ Êïôïðïýëç ëåÈôïýñãçóå ùò ÷þñïò óõÌïìÈëßáò ôïõ èåÜôñïõ ìå ôÈò Üëëåò ðáñáóôáôÈêÝò ôÝ÷Ìåò êáÈ áõôü èá óõìâåß êáÈ öÝôïò. Ï ÌÝïò ÷ïñïãñÜöïò ðïõ äÈáðñÝðåÈ óôÈò åõñùðáúêÝò óêçÌÝò ÃÈÜÌ Ìçò ÌáÌôáöïýÌçò (ãÈïò ôïõ êáôáîÈùìÝÌïõ åðßóçò ÷ïñïãñÜöïõ ×Üñç ÌáÌôáöïýÌç) èá ðáñïõóÈÜóåÈ åêåß ôï «MayaBuff. ¸Ìá ÌôåëßñÈï ôïõ ÌáãÈáêüöóêÈ». Ôï áÌÝâáóìá ôçò ðáñÜóôáóçò, ç ïðïßá âáóßæåôáÈ óôï «ÌõóôÞñÈï Ìðïõöö» ôïõ Â. ÌáãÈáêüöóêÈ, óõìðßðôåÈ ìå ôç óõìðëÞñùóç 100 ÷ñüÌùÌ áðü ôçÌ ÏêôùâñÈáÌÞ ÅðáÌÜóôáóç (18/111/2). Óôç óõÌÝ÷åÈá ï ÷ïñïãñÜöïò êáÈ óêçÌïãñÜöïò Óôáýñïò ËßôÈÌáò (öùôü), óôáèåñüò óõÌåñãÜôçò ôïõ ÔÜóïõ ÉïñäáÌßäç óôï ¢ÌåóÈò, èá ðáñïõóÈÜóåÈ ôç «Óáëþìç» ôïõ ¼óêáñ ÏõÜÈëÌô óå ìÈá ìïÌôÝñÌá ìïõóÈêï÷ïñåõôÈêÞ åêäï÷Þ ðïõ óõÌäõÜæåÈ ôï öëáìÝÌêï ìå ôï óýã÷ñïÌï ÷ïñü (4/5-27/5).

110

ΘΕΑΤΡΟ | αθηνόραµα

ÄÉÁΧÑÏÍÏ ÈÅÁÔÑÏ

Ãéá ôïí έñùôá êáé ôçí áíôßóôáóç

Ãéá ôñßôç ÷ñïÌéÜ óõÌå÷ßæåôáé óôï ÄéÜ÷ñïÌï ôçò Ìáßñçò ÂéäÜëç ï ìïÌüëïãïò ôïõ Ãéþñãïõ Á. ×ñéóôïäïýëïõ «ËÝëá ÊáñáãéÜííç - Ç ìÜíá ôçò Áíôßóôáóçò», óå óêçÌïèåóßá Ãéþôáò ÊïõÌäïõñÜêç, ãéá ôç æùÞ ôçò çñùßäáò ðïõ åêôåëÝóôçêå áðü ôïõò ÃåñìáÌïýò êáôáêôçôÝò. Åêôüò áðü ôï áãáðçìÝÌï áðü êïéÌü êáé êñéôéêïýò Ýñãï, ôï ÄéÜ÷ñïÌï èá áÌåâÜóåé öÝôïò êáé ôï áñéóôïýñãçìá ôïõ Ñþóïõ ìõèéóôïñéïãñÜöïõ, ðïéçôÞ êáé èåáôñéêïý óõããñáöÝá ÉâÜÌ ÔïõñãêÝÌéåö «¸íáò ìÞíáò óôçí åîï÷Þ», óå óêçÌïèåóßá ôçò ÊáôåñßÌáò ÌáÌôÝëç. Ôï Ýñãï, ãñáììÝÌï ôï 1850, åßÌáé ìéá

ðåñßðëïêç åñùôéêÞ éóôïñßá. Ç çñùßäá ôïõ Íáôáëßá ÐåôñüâÌá éóïññïðåß ôçÌ ðëçêôéêÞ êáé ãåìÜôç óõìâáôéêüôçôåò æùÞ ôçò áÌÜìåóá óå ÝÌáÌ óýæõãï ðïõ äåÌ áãáðÜ êáé óå ÝÌáÌ ößëï ðïõ äåÌ áðïöáóßæåé Ìá ôïõ äïèåß. ¿óðïõ öôÜÌåé ï ðñáãìáôéêüò Ýñùôáò. ÐñùôáãùÌéóôïýÌ: Ìáßñç ÂéäÜëç, ÐÝôñïò Áðïóôïëüðïõëïò, ËáìðñéÌÞ Ëßâá, ÔÜóïò ÌðëÜôóéïò, ÂÝñá Ìáêñïìáñßäïõ, ÊùÌóôáÌôßÌïò ÍéÜñ÷ïò, Ñïýëá ÁÌôùÌïðïýëïõ, ÔÜêçò ÄåëçãéÜÌÌçò êáé ï ÄçìÞôñçò Äñáêüðïõëïò. ÔñáãïõäÜ óôá ñùóéêÜ ç ÁëìðßÌá Æá÷áñéÜäïõ. Πυθέου 50-52, Νέος Κόσμος, 2107233229

114

American classics

Είναι οι αγαπημένοι του ελληνικού θεάτρου, τόσο των καλλιτεχνών όσο και των θεατρόφιλων. Και αν πέρυσι μιλούσαμε για τάση, φέτος μιλάμε για λατρεία. Οι μεγάλοι Αμερικανοί συγγραφείς κατακτούν την Αθήνα. Άñèïõñ Ìßëåñ

Πåéñáìáôéóìïß óôï Ìέãáñï Ìïõóéêήò Áπü ôá πñώôá ôçò ÷ïñïãñáöéêÜ âήìáôá óôá ν90s ç Âåñïëéíέæá ÓÜóá Âáëôò έêáíå üëç ôçí Åõñώπç íá ìéëÜåé ãéá ôéò πáñáóôÜóåéò ôçò, πïõ åñåõíïύí ôç ó÷έóç ôïõ ÷ïñïύ ìå ôçí áñ÷éôåêôïíéêή. Äåí åßíáé mainstream, έ÷åé üìùò êáôáêôήóåé ìéá èέóç óôï πÜíåë ôùí masters ôïõ ÷ïñïύ êáé åßíáé åõ÷Üñéóôç έêπëçîç ç Üöéîή ôçò óôï Ìέãáñï Ìïõóéêήò ìå ôï «Creation» (23-24/3, öùôü). Ïé πñïôÜóåéò ôïõ ÌåãÜñïõ öέôïò äéåõñύíïíôáé, ìå óêïπü íá ôñáâήîïõí ôï åíäéáöέñïí åíüò πéï åíáëëáêôéêïύ êïéíïύ. Áõôü öáßíåôáé êáé áπü Üëëåò ôñåéò πáñáãùãέò πïõ èá öéëï-

îåíήóåé: ôïí ÌÜñôéï ï Óùôήñçò ΧáôæÜêçò èá óôήóåé ôç óêçíéêή óύíèåóç «Íôìßôñé Óïóôáêüâéôò, Allegria έñãï 147» åìπíåõóìέíç áπü ôïí Ñώóï ìïõóïõñãü Íôìßôñé Óïóôáêüâéôò, åíώ óôéò áñ÷έò Éïõíßïõ ïé áπüöïéôïé ôçò Äñáìáôéêήò Ó÷ïëήò ôïõ Ùäåßïõ Áèçíώí πáñïõóéÜæïõí, óå óêçíïèåóßá ôïõ Êùíóôáíôßíïõ ÁñâáíéôÜêç, ôçí «Éóôïñßá ôïõ èåÜôñïõ óå 15 óêçíέò». Óôï Ìegaron Underground, ôέëïò, ôï ÷ώñï πïõ äçìéïõñãήèçêå óôï â´ õπïóêήíéï, èá äïύìå ôïõò «ÔéôÜíåò» ôïõ Åõñéπßäç Ëáóêáñßäç (23-25/11) êáèώò êáé Üëëåò πåéñáìáôéêέò πáñáãùãέò.

113

Άσκησε σφοδρή κοινωνική και πολιτική κριτική κι εξέθεσε τα ψεγάδια του περιβόητου αμερικανικού ονείρου. Θα δούμε: «Ήταν όλοι τους παιδιά μου» από τον Γ. Μόσχο (Εμπορικόν), «Το τίμημα» από την Ι. Μιχαλακοπούλου (Ιλίσια) και «Ψηλά από τη Γέφυρα» από τη Ν. Κοντούρη (Εθνικό).

Íôέéâéíô ÌÜìåô

Τον απασχολεί η διερεύνηση της σχέσης γλώσσας και συμπεριφοράς, γι’ αυτό και τα έργα του διακρίνονται για την απλή πλοκή και τα λίγα τους πρόσωπα. Θα δούμε: «Ολεάννα» από τον Ν. Χανιωτάκη (Olvio).

¸íôïõáñíô Άëìπé

Εντρύφησε στις σκοτεινές πλευρές της οικογένειας, της θρησκείας αποκαλύπτοντας τις καταστροφικές ψευδαισθήσεις της αμερικανικής κοινωνίας. Θα δούμε: «Τρεις ψηλές γυναίκες» από τον Άρη Τρουπάκη (Κεφαλληνίας), «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ» από τον Γ. Κιμούλη (Μεταξουργείο).

Óáì Óέπáñíô

Ανήκει δικαιωματικά στους πρωτοπόρους πειραματικούς δραματουργούς της OΝΝOΝΝ Broadway σκηνής των ’60s και των ’70s και στους θεμελιωτές του νέου αμερικανικού ρεαλισμού. Θα δούμε: «Fool Νor love» από τον Γ. Οικονόμου (Άλμα - Β΄ Σκηνή).

Ôåíåóß Ïõßëéáìò

Το θέατρό του, υψηλής ποίησης κι εσωτερικής αλήθειας, αποτελεί μια ελεύθερη μεταγραφή των προσωπικών του βιωμάτων. Θα δούμε: «Λυσσασμένη γάτα» από τον Ν. Χανιωτάκη (Θησείον) και «Λεωφορείον ο Πόθος» από τον Μ. Μαρμαρινό (Δημοτικό Θέατρο Πειραιά).

115

Åöçâéêü èÝáôñï ãéá íá æçëåýïõí ïé ìåãÜëïé

ÁðáÈôçôÈêïß êáÈ åÈëÈêñÈÌåßò, ïÈ ÝöçâïÈ åßÌáÈ èåáôÝò ðïõ äåÌ îåãåëÈïýÌôáÈ åýêïëá. ¸ôóÈ, ïÈ ðáñáóôÜóåÈò ðïõ áðåõèýÌïÌôáÈ óôÈò ÈäÈáßôåñåò áÌçóõ÷ßåò êáÈ ðñïôÈìÞóåÈò ôïõò, Ý÷ïõÌ êáÈ öÝôïò äõÌáìÈêÞ ðáñïõóßá. ÂÜæïõÌ óôï óôü÷áóôñü ôïõò ôï åêðáÈäåõôÈêü óýóôçìá («ÍåöÝëåò», ÈÝáôñï ôïõ ÍÝïõ Êüóìïõ, öùôü), ìÈëïýÌ ãÈá ôï äÈáäßêôõï êáÈ ôá üñÈá ìåôáîý online êáÈ offline æùÞò, («PoiosTheleisNaGineis.com», ºäñõìá «ÌÈ÷Üëçò ÊáêïãÈÜÌÌçò»), öÝñÌïõÌ åðß óêçÌÞò ÝÌá êïììÜôÈ óýã÷ñïÌçò åëëçÌÈêÞò Èóôïñßáò ìÝóá áðü ôç ãÌùñÈìßá ìå ôï Ýñãï ôïõ Ìßêç ÈåïäùñÜêç («Ç ìïõóéêÞ ðïõ óôáìÜôçóå ôïí ðåôñïðüëåìï», ÈçóåßïÌ êáÈ ÄçìïôÈêü ÐåÈñáÈÜ). ¢ëëåò óôçñßæïÌôáÈ óå Ýñãá ôçò îÝÌçò ëïãïôå÷Ìßáò, ãÈá Ìá ìÈëÞóïõÌ ãÈá ôï ôþñá, üðùò ï «Äüêôùñ ÔæÝêéë êáé êýñéïò ×Üéíô» ôïõ Ñüìðåñô ÓôßâåÌóïÌ óôï ÔÝ÷Ìçò, ìÈá öáÌôáóôÈêÞ áðåÈêüÌÈóç ôçò äÈáìÜ÷çò ìåôáîý êáëïý êáÈ êáêïý, êáÈ ïÈ «ÐáñáèåñéóôÝò» ôïõ ÌÜîÈì ÃêüñêÈ óôç ÓôÝãç, ðïõ ìåôáöÝñïÌôáÈ áðü ôçÌ ðñïåðáÌáóôáôÈêÞ Ñùóßá óôï óÞìåñá ôïõ åëëçÌÈêïý êáëïêáÈñÈïý. Ç ÓôÝãç üìùò ðïõ Ý÷åÈ ðñùôïðïñÞóåÈ óå áõôü äßÌåÈ óôïõò Ýöçâïõò èåáôïýò êáÈ ôï äÈêü ôïõò öåóôÈâÜë, ôï Onassis Youth Festival (13-15/4) üðïõ ôïõò êáëåß Ìá ðåÈñáìáôÈóôïýÌ, óå óõÌåñãáóßá ìå ìÈá ìåãÜëç ïìÜäá êáëëÈôå÷ÌþÌ, ðÜÌù óôá êëáóÈêÜ êåßìåÌá, Ìá îåðåñÜóïõÌ ôïõò öüâïõò ôïõò êáÈ Ìá ôá «êÜÌïõÌ äÈêÜ ôïõò».

116

Ï ÃéÜΜΜçò Ìüñôæïò ãéá äåύôåñç ÷ñïΜéÜ ùò Åëåõèέñéïò ÂåΜéæέëïò Ìå 55 ÷ñüÌÈá óôï èÝáôñï ùò çèïðïÈüò êáÈ óêçÌïèÝôçò, ï êáñáôåñßóôáò ôïõ ÈåÜôñïõ ÔÝ÷Ìçò åÌóáñêþÌåÈ ôïÌ ÅëåõèÝñÈï ÂåÌÈæÝëï. «¹ôáÌ êÜôÈ óáÌ ôÜìá. ÐÜÌôá Þèåëá Ìá åñìçÌåýóù áõôÞÌ ôç ìåãÜëç öõóÈïãÌùìßá, ôïÌ ÅëåõèÝñÈï ÂåÌÈæÝëï», ìáò åßðå ðñüóöáôá óå óõÌÝÌôåõîÞ ôïõ óôï «á» ï ÃÈÜÌÌçò Ìüñôæïò, äÈåõêñÈÌßæïÌôáò ôï åîÞò: «ÈÝëù Ìá èõìßóù óôïõò ðáëÈïýò êáÈ Ìá ìÜèù óôïõò Ìåüôåñïõò ðïÈïò ÞôáÌ ìå ôç ìåãáëýôåñç äõÌáôÞ áÌôÈêåÈìåÌÈêüôçôá». Óôï Ýñãï «ÅëåõèÝñéïò ÂåíéæÝëïò» ôïõ Ãñçãüñç ×áëÈáêüðïõëïõ, ç æùÞ ôïõ ÊñçôÈêïý ðïëÈôÈêïý îåôõëßãåôáÈ åðß óêçÌÞò, ãÈá äåýôåñç ÷ñïÌÈÜ, ìÝ-

114

ΘΕΑΤΡΟ | αθηνόραµα

óá áðü öëáò ìðáê. ÓýìöùÌá ìå ôïÌ Ìüñôæï, ï ïðïßïò åðßóçò óêçÌïèåôåß ôçÌ ðáñÜóôáóç: «ÓõÌáÌôÜìå ôïÌ ÂåÌÈæÝëï óôï ÐáñßóÈ óôï ôÝëïò ôçò æùÞò ôïõ, ôï 1936, Ìá èõìÜôáÈ ôá ÷ñüÌÈá ôçò ÊñçôÈêÞò ÅðáÌÜóôáóçò» êáÈ óôáäÈáêÜ Ìá êáôáêëýæåôáÈ áðü ôÈò ìÌÞìåò ìÈáò æùÞò ðïõ üñÈóå ôçÌ ðïñåßá åÌüò ôüðïõ, ôçò Ìåüôåñçò ÅëëÜäáò. ÓõìðñùôáãùÌÈóôïýÌ ïÈ ÃÈïýëç ÆÞêïõ, Íßêïò ÊáÌáôÜò, ÅììáÌïõÞë ÊåðÝñçò, Âáóßëçò ÓáìáñÈôÜêçò, ÌáÌþëçò Ãåñáðåôñßôçò, ÔÈôßêá ÌáñßÌïõ êÈ ÅëåÜÌÌá Ðïõëßäá. ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΕΠΟΧΕΣ-«ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΡΤΖΟΣ» Μοσχονησίων 36, Πλ. Αμερικής, 2108812289

Ï Çëßáò ÊáñåëëÜò äçìéïõñãåß êüóìïõò ìå öùò, óêéÜ êáé ìïõóéêÞ

¸÷åé óôÞóåé ôéò ðéï ðáñáìõèÝíéåò ðáñáóôÜóåéò èåÜôñïõ óêéþí ãéá ðáéäéÜ êáé ôá ðéï áíáôñåðôéêÜ èåÜìáôá ãéá åíÞëéêïõò. Ç öáíôáóßá ôïõ óêçíïèÝôç/óêéïðáßêôç Çëßá ÊáñåëëÜ ìáò ðñïóêáëåß íá ôçí åîåñåõíÞóïõìå óôéò ôñåéò ðáñáóôÜóåéò ðïõ ðáñïõóéÜæåé öÝôïò.

116

ΘΕΑΤΡΟ | αθηνόραµα

117

Ï Çëßáò ÊáñåëëÜò åßΜáΘ έΜáò áπü ôïõò óçìáΜôΘêüôåñïõò åêπñïóώπïõò ôçò ôέ÷Μçò ôïõ èåÜôñïõ óêΘώΜ óήìåñá. ÎåêΘΜώΜôáò ôï 1996, äçìΘïύñãçóå πáñáóôÜóåΘò πïõ áãáπήèçêáΜ êáΘ óõæçôήèçêáΜ. Ôá ôåëåõôáßá 10 ÷ñüΜΘá, áπü ôïΜ ñüëï ôïõ óêçΜïèέôç, äΘáΜύåΘ ìΘá åπΘôõ÷çìέΜç πïñåßá óôï ÷ώñï ôïõ πáΘäΘêïύ èåÜôñïõ êáΘ ü÷Θ ìüΜï. ÂáóΘêÜ óõóôáôΘêÜ óôΘò èåáôñΘêέò ôïõ πáñáãùãέò áπïôåëïύΜ ç ôå÷ΜΘêή ôïõ èåÜôñïõ óêΘώΜ, ç ÷ñήóç êïύêëáò, ìÜóêáò, âßΜôåï, ç æùΜôáΜή ìïõóΘêή êáΘ, öõóΘêÜ, ï çèïπïΘüò. Ìέóá áπü áõôέò åßäáìå ôïΜ ëáúêü öΘëüóïöï ÊáñáãêΘüæç Μá πñïâÜëëåΘ ôç óêΘÜ ôïõ êáëïύ êáΘ ôïõ êáêïύ ìáò åáõôïύ, πÜΜôá ìå ôç óõΜïäåßá ìïõóΘêήò, óå êÜπïΘåò Üëëåò ôáîΘäέøáìå óôïΜ êüóìï ôçò ìõèïëïãßáò êáΘ ôçò πïßçóçò, áΜáêáëύøáìå óçìáΜôΘêïύò óύã÷ñïΜïõò óõããñáöåßò üπùò ï ÏύëñΘ÷ Ïõìπ êáΘ ï ÌÜΘê ÊέΜΘ. ÌåôÜ ôçΜ åπΘôõ÷çìέΜç πåñΘïäåßá ôçò «ÊáñáãêΘïæïύπïëçò», ìå πñώôï óôáèìü ôï χåóôΘâÜë ÁèçΜώΜ, åπΘóôñέöåΘ óôï óôέêΘ ôùΜ πáΘäΘêώΜ ôïõ πáñáóôÜóåùΜ, ôï Èέáôñï ÊÜππá, ìå ôï óπïõäáßï έñãï «Ôï áãüñé ìå ôç âáëßôóá» (öùôü) ôïõ ÌÜΘê ÊέΜΘ, πïõ èá óáò óõãêΘΜήóåΘ ìå ôçΜ πñïóέããΘóή ôïõ ãύñù áπü ôï πñïóöõãΘêü æήôçìá. Ç ÎέΜΘá Êáëïãåñïπïύëïõ έêáΜå ôç ìåôÜöñáóç ôçò πåñΘπέôåΘáò, πïõ ìïΘÜæåΘ ìå åêåßΜç ôïõ ÓåâÜ÷ ôïõ ÈáëáóóΘΜïύ. Ï Äçìήôñçò ÌáêáëΘÜò, óôïΜ πñùôáãùΜΘóôΘêü ñüëï, çãåßôáΘ ìΘáò ïìÜäáò ΘêáΜώΜ çèïπïΘώΜ êáΘ ç Áñåôή ÊåôΘìέ ôñáãïõäÜ êáΘ πáßæåΘ óáΜôïύñΘ æùΜôáΜÜ. ÔçΜ êΘΜçóΘïëïãßá ôçò πáñÜóôáóçò, πïõ öέñΜåΘ ìáæß óôç óêçΜή çèïπïΘïύò êáΘ óêΘέò, õπïãñÜöåΘ ç ÁΜôΘãüΜç Ãύñá. Όπùò êÜèå ÷ñüΜï, έôóΘ êáΘ öέôïò ï Çëßáò ÊáñåëëÜò ìáò äßΜåΘ πñï-÷ñΘóôïõãåΜΜΘÜôΘêï ñáΜôåâïύ óôï Ìέãáñï ÌïõóΘêήò. Åêåß èá πáñïõóΘÜóåΘ áπü ôΘò 16 Äåêåìâñßïõ êáΘ ãΘá äέêá πáñáóôÜóåΘò ìΘá ïëïêáßΜïõñãΘá ÷ñΘóôïõãåΜΜΘÜôΘêç πáñáãùãή ãΘá üëç ôçΜ ïΘêïãέΜåΘá. ΠñüêåΘôáΘ ãΘá ìΘá äΘáóôçìΘêή πåñΘπέôåΘá óêΘώΜ ãåìÜôç ÷Θïύìïñ êáΘ ìïõóΘêή ìå ôßôëï «Ôá Χñéóôïύãåííá ôïõ Êáñáãêéüæç óôï öåããÜñé» êáΘ ìïõóΘêïύò óõΜïäïΘπüñïõò ôïΜ ÜΜèñùπï-ïñ÷ήóôñá ÁëêΘâΘÜäç ÊùΜóôáΜôüπïõëï, ôïΜ ÈÜΜï Êïóìßäç áπü ôïõò Burger Project êáΘ ôç ãõΜáΘêåßá ïñ÷ήóôñá Smyrna. ÓôΘò 22 êáΘ 23 Äåêåìâñßïõ óôç Óôέãç ÃñáììÜôùΜ êáΘ Ôå÷ΜώΜ, óå óõΜåñãáóßá ìå ôï ÅëëçΜΘêü Ó÷έäΘï êáΘ ôçΜ êáëëΘôå÷ΜΘêή åπΘìέëåΘá ôïõ Äçìήôñç Πáπáäçìçôñßïõ, ìå áöçãçôή ôïΜ ÌáΜώëç ÌáõñïìáôÜêç, èá ìáò ñùôήóåΘ: «Íá ôá πïύìå;». ÌΘá óõΜáõëßá-πáñÜóôáóç óå äΘêή ôïõ óêçΜïèåóßá êáΘ óêçΜïãñáößá. ÌåëëïΜôΘêÜ ôïõ ó÷έäΘá: ç äçìΘïõñãßá åΜüò óôáèåñïύ ÷ώñïõ ãΘá ôï èέáôñï óêΘώΜ êáΘ ìΘá πáñÜóôáóç ãΘá åΜήëΘêï êïΘΜü, ìåôÜ ôç ìåãÜëç πåñóΘΜή åπΘôõ÷ßá «ÏΘ ΠåΜôÜìïñöïΘ êáΘ ôï Êέñáò», ìå ôïõò áΜáôñåπôΘêïύò String Demons êáΘ ôç ëáúêή ôñáãïõäßóôñΘá ÊáôåñßΜá ÓôáΜßóç. Προπώληση: «Το αγόρι με τη βαλίτσα», www.ticketservices.gr. «Τα Χριστούγεννα του Καραγκιόζη στο φεγγάρι», www.megaron.gr. «Να τα πούμε;», ΝΝΝ.sgt.gr.

119

«TA ÔÅËÅÕÔÁÉÁ ÖÅÃÃÁÑÉÁ»

Ï Άããåëïò Áíôùíüπïõëïò óå έíáí ñüëï æùήò

118

Mamma mia îáíÜ ç ÄÝóðïéíá ÂáíäÞ Ç ÄÝóðïÈíá ÂáíäÞ áðïäÝ÷ôçêå ôïí ðåñáóìÝíï ÷åÈìþíá ôçí ðñü(ó)êëçóç íá ðñùôáãùíÈóôÞóåÈ óôï ðáóßãíùóôï ìÈïýæÈêáë «Mamma mia!» ôùí ÌðÝíÈ ¢íôåñóïí - ÌðãÈüñí Ïýëâåïõò, óå óêçíïèåóßá ôçò ÈÝìÈäáò ÌáñóÝëëïõ, ôï ïðïßï åðÝóôñåøå óôï Áêñïðüë ýóôåñá áðü Ýíáí êýêëï sold out ðáñáóôÜóåùí. ¸íá êáëÜ êñõììÝíï ìõóôÈêü ðïõ öáíåñþíåôáÈ, ôñåÈò Ýñùôåò ôïõ ðáñåëèüíôïò ðïõ åðÈóôñÝöïõí êáÈ ìÈá íåáñÞ êïðÝëá ðïõ áíáæçôÜ ôïí áëçèÈíü ôçò ìðáìðÜ, êáèþò ìáèáßíåÈ ôï ÷ßðÈêï ðáñåëèüí ôçò ìáìÜò ôçò, óå ìÈá áðëÞ áëëÜ ãëõêÈÜ Èóôïñßá, ðïõ åêôõëßóóåôáÈ óå Ýíá åëëçíÈêü íçóß, ìå ôï ñõèìü íá îåóçêþíåÈ ôïõò èåáôÝò áðü ôçí ðñþôç íüôá ôùí ABBA. Ç áðüäïóç êåÈìÝíïõ êáÈ óôß÷ùí óôá åëëçíÈêÜ åßíáÈ åðßóçò ôçò ÈÝìÈäáò ÌáñóÝëëïõ, åíþ ðáßæïõí áêüìç ïÈ ¢êçò Óáêåëëáñßïõ, Demy, ÁëÝîáíäñïò Ìðïõñäïýìçò, Áñãýñçò ÁããÝëïõ, ÌðÝôôõ Ìáããßñá, ÌáñÈÝëëá Óáââßäïõ êáÈ ¢ñçò ÌáêñÞò.

118

ΘΕΑΤΡΟ | αθηνόραµα

ÐÈóôÝøáìå ðùò ç óõÌÜÌôçóÞ ôïõ ìå ôïÌ Éôáëü åðÈóôÞìïÌá ÃáëÈëáßï ôï 2012 ÞôáÌ ßóùò ç ðÈï óçìáÌôÈêÞ óôÈãìÞ óôçÌ êáñÈÝñá ôïõ ñïëßóôá çèïðïÈïý ¢ããåëïõ ÁÌôùÌüðïõëïõ, ìÝ÷ñÈ ðïõ ðñÈÌ áðü äýï ÷ñüÌÈá áÌÝâçêå óôç óêçÌÞ ãÈá Ìá ìáò ÷áñßóåÈ ìåãÜëç óõãêßÌçóç ðñùôáãùÌÈóôþÌôáò óôá «Ôåëåõôáßá öåããÜñÈá» ôïõ ÷ïýñÈï ÌðïñÌôüÌ. Ï âåôåñÜÌïò ôïõ èåÜôñïõ åñìçÌåýåÈ ÝÌáÌ ÷Þñï, óõÌôáîÈïý÷ï êáèçãçôÞ ðáÌåðÈóôçìßïõ, ï ïðïßïò êáëåßôáÈ, åëëåßøåÈ ÷þñïõ, Ìá åãêáôáëåßøåÈ ôï óðßôÈ üðïõ æåÈ ìå ôïÌ ãÈï, ôç Ìýöç êáÈ ôá åããüÌÈá ôïõ êáÈ Ìá ðåñÜóåÈ ôï õðüëïÈðï ôçò æùÞò ôïõ óå ïßêï åõãçñßáò. Ìå ôï ÈäÈïóõ-

ãêñáóÈáêü ôáìðåñáìÝÌôï, ôçÌ áõôïóáñêáóôÈêÞ äÈÜèåóç êáÈ ôïÌ ðáÈãÌÈþäç ëõñÈóìü ôïõ åÌåñãïðïßçóå ôï óõÌáßóèçìá ðïõ áðáÈôåßôáÈ óå áõôüÌ ôï ìåëáã÷ïëÈêü óôï÷áóìü ðÜÌù óôÈò ïÈêïãåÌåÈáêÝò ó÷ÝóåÈò. ÷Ýôïò åðÈóôñÝöåÈ óôï ¢ëìá ìå ôï ïÈêïãåÌåÈáêü äñÜìá ðïõ äÈáêñßèçêå ùò ôï «ÈåáôñÈêü êåßìåÌï ôçò ÷ñïÌÈÜò» ôï 1993 óôçÌ Éôáëßá êáÈ óöñÜãÈóå ôçÌ êáñÈÝñá ôïõ ÌáñôóÝëï ÌáóôñïãÈÜÌÈ, ôï 1995, óôç óêçÌÞ ôïõ Teatro Stabile. Ï ¢ããåëïò ÁÌôùÌüðïõëïò óêçÌïèåôåß êáÈ äßÌåÈ ñåóÈôÜë åñìçÌåßáò ìå óõìðñùôáãùÌÈóôÝò ôç ÂÜÌá ÐåöÜÌç êáÈ ôïÌ ÓôÝëÈï ØáñïõäÜêç. ΑΛΜΑ Ακομινάτου 15-17 & Αγ. Κωνσταντίνου, Μεταξουργείο, 2105220100

120

Ôñåéò äõíáôÝò ðáñáóôÜóåéò óôï Ìåôáîïõñãåßï Η Γιασεμί Κηλαηδόνη επιδίδεται για πέμπτη χρονιά στον υποκριτικό άθλο του μυστικιστικού μυθιστορήματος «Μαράν Αθά» του Θωμά Ψύρρα, που ανεβαίνει ως μονόλογος σε σκηνοθεσία του Δήμου Αβδελιώδη, ενώ η Κατερίνα Θεοχάρη δίνει και φέτος φωνή στο σπαρα-

κτικό έρωτα μιας γυναίκας, στον –επίσης– μονόλογο «Το γράμμα μιας άγνωστης» του Στέφαν Τσβάιχ, από τις Άννα Βαγενά και Μαρθίλια Σβάρνα. Το Θέατρο Μεταξουργείο φιλοξενεί, τέλος, το εμβληματικό για τον τρόπο που προσέγγισε τις συζυγικές σχέσεις αμερικανικό δράμα «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ», που σκηνοθέτησε ο Γιώργος Κιμούλης κι επαναλαμβάνεται με νέα διανομή, με τη Δήμητρα Χατούπη δίπλα στον Άκι Βλουτή.

121

Ïé íÝïé óêçíïèÝôåò áãáðïýí ôïõò êëáóéêïýò ¼óï ôïõò áãáðïýÌ Üëëï ôüóï ôïõò áñÝóåÈ Ìá ôïõò «ðåÈñÜæïõÌ»Ö ÔñáÌü ðáñÜäåÈãìá ï «ÌÈóÜÌèñùðïò» ôïõ ÌïëÈÝñïõ áðü ôçÌ ïìÜäá 4Frontal, ç ïðïßá ôïÌ ôïðïèåôåß óôçÌ åðï÷Þ ôùÌ social media (ÈçóåßïÌ), áëëÜ êáÈ áðü ôçÌ …üëç ÁÌäñÝáäç, ðïõ âëÝðåÈ óå áõôüÌ ôçÌ õðïêñÈóßá ôçò åðï÷Þò (Óýã÷ñïÌï). ¼óï ãÈá ôïÌ Óáßîðçñ, ï ÁëÝîáÌäñïò ÄÈáìáÌôÞò ðáñïõóÈÜæåÈ ôïÌ «ÊïñÈïëáÌü» (öùôü) óå ìÈá åêäï÷Þ ãÈá ÝîÈ çèïðïÈïýò óôï Óçìåßï, åÌþ ç ÌåáñÞ óêçÌïèÝôÈò ÍáôÜóá ÔñÈáÌôáöýëëç ôïÌ «ÉïýëÈï Êáßóáñá» ìå ôïÌ ÑÝÌï ×áñáëáìðßäç óå üëïõò ôïõò ñüëïõò ìÝóá êÈÖ Ýîù áðü ôï ÈÝáôñï ÔÝ÷Ìçò ôçò ÷ñõÌß÷ïõ. Ç êáëëÈôå÷ÌÈêÞ ïìÜäá ôïõ Skrow èá áÌåâÜóåÈ ôá «ÌÜôÈá ôïõ ¸ñùôá», ÝÌá äÈêü ôçò Ýñãï ðÜÌù óôï «¼ÌåÈñï êáëïêáÈñÈÌÞò Ìý÷ôáò», óå óêçÌïèåóßá Âáóßëç Ìáõñïãåùñãßïõ, Ìáñßáò ÷ÈëßÌç êáÈ ÊáôåñßÌáò Ìáõñïãåþñãç. ÔÝëïò, ï Êþóôáò ÃÜêçò êáÈ ç ïìÜäá …äÝá ðáñïõóÈÜæïõÌ ôïÌ ðÈï ãÌùóôü õðçñÝôç ôïõ èåÜôñïõ, ôïÌ «ÕðçñÝôç äýï áöåÌôÜäùÌ» ôïõ ÃêïëÌôüÌÈ, óôï ¢ëöá-…äÝá.

120

ΘΕΑΤΡΟ | αθηνόραµα

¸íáò «Áýãïõóôïò» ìå ðïëëÜ âñáâåßá ÓõæçôÞèçÍå ðïëý, áãáðÞèçÍå áðü ôïÌ Íüóìï ðïõ ÝöôáÌå ìáæÈÍÜ óôï èÝáôñï «ÄçìÞôñçò ×ïñÌ» ÍáÈ âñáâåýôçÍå ùò ç Íáëýôåñç ðáñÜóôáóç ôçò ðñïçãïýìåÌçò èåáôñÈÍÞò óåæüÌ áðü ôïõò áÌáãÌþóôåò ôïõ «áèçÌïñÜìáôïò» óôá ÈåáôñÈÍÜ Âñáâåßá ÊïÈÌïý. Ï «Áýãïõóôïò» ôïõ ÔñÝÈóÈ Ëåôò åõôý÷çóå óôá ÷ÝñÈá ôïõ ÊùÌóôáÌôßÌïõ ÌáñÍïõëÜÍç ÍáÈ äåÌ èá ìðïñïýóå ðáñÜ Ìá óõÌå÷ßóåÈ áÍÜèåÍôïò ôçÌ ðïñåßá ôïõ ÍáÈ ôç öåôÈÌÞ ÷ñïÌÈÜ. ÐñüÍåÈôáÈ ãÈá ÝÌá ðëçèùñÈÍü, óýã÷ñïÌï áóôÈÍü äñÜìá ãÈá ôç óýã÷ñïÌç áìåñÈÍáÌÈÍÞ ïÈÍïãÝÌåÈá ÍáÈ ôá áäÈÝîïäÜ ôçò, ðñïïñÈóìÝÌï ãÈá ìåãÜëåò ðáñáãùãÝò (Ý÷åÈ ìåôáöåñèåß Üëëùóôå ÍáÈ óôïÌ ÍÈÌçìáôïãñÜöï ìå ðñùôáãùÌßóôñÈá ôç ÌÝñÈë ÓôñÈð). «Äüîá ôù Èåþ ðïõ äåÌ ìðïñïýìå Ìá ðñïâëÝøïõìå ôï ìÝëëïÌ. ÄåÌ èá óçÍùÌüìáóôáÌ áðü ôï

ÍñåâÜôÈ», ëÝåÈ ç Ìáñßá Ðñùôüðáððá, ùò ÌðÜñìðáñá, óå ÍÜðïÈá óÍçÌÞ ôïõ «Áýãïõóôïõ» ÍáÈ óå áõôÞÌ ôç öñÜóç óõÌïøßæåôáÈ ç öÈëïóïößá ôïõ Ýñãïõ. ¸Ìáò åîáÈñåôÈÍüò èßáóïò õðçñåôåß ôçÌ åìðÌåõóìÝÌç óÍçÌïèåóßá ìå ÍÜðïÈåò áëëáãÝò óôç öåôÈÌÞ äÈáÌïìÞ. Óôç óÍçÌÞ áðïëáìâÜÌïõìå ôïõò ÈÝìÈäá ÌðáæÜÍá, Ìáñßá Ðñùôüðáððá, ÂßÍõ ÂïëÈþôç, Êßôôõ Ðáúôáæüãëïõ, ÁëÝîáÌäñï ÌõëùÌÜ, ÌÜÌï ÂáÍïýóç, Ìáñßá ÊáôóÈáäÜÍç, ÕßÍï Áëåîßïõ, ÈýìÈï ÊïýÍÈï, Êþóôá ÁÌôáëüðïõëï, ÁëßÍç ÊáÍïëýñç ÍáÈ Aurora Marion. Ôï áöáÈñåôÈÍü óÍçÌÈÍü ôçò ÁèáÌáóßáò ÓìáñáãäÞ ñäåÌ õðÜñ÷åÈ óðßôÈ, ìüÌï ï óÍåëåôüò ôïõñ ëåÈôïõñãåß, äßÌïÌôáò ëýóåÈò, åÌþ ôï åÈÍáóôÈÍü áðïôÝëåóìá óõìðëçñþÌïõÌ ôá Íáëüãïõóôá ÍïóôïýìÈá ôçò ÉùÜÌÌáò ÔóÜìç ÍáÈ ïÈ öùôÈóìïß ôïõ ÁëÝÍïõ ÃÈÜÌÌáñïõ.

122

123 ÐÁÉÄÉÊÏ ÈÅÁÔÑÏ

ÐëÔõñáëéóìüò, öáíôáóßá êáé äéÜäñáóç ×ñüíï ìå ôï ÷ñüíï ôï èÝáôñï ãéá ðáéäéÜ áíåâÜæåé üëï êáé ðéï øçëÜ ôïí êáëëéôå÷íéêü ðÞ÷ç. ÐáñáóôÜóåéò-õðåñðáñáãùãÝò ïé ïðïßåò öÝñïõí ôçí õðïãñáöÞ óðïõäáßùí äçìéïõñãþí êáé êëáóéêÜ Ýñãá äéá÷ñïíéêþí ðáñáìõèÜäùí éäùìÝíá áëëéþò, áöáéñåôéêÝò äïõëåéÝò ðïõ åíåñãïðïéïýí üëï êáé ðåñéóóüôåñï ôç öáíôáóßá ôùí ìéêñþí èåáôþí áëëÜ êáé äéáäñáóôéêÝò ðáñáóôÜóåéò ðïõ ìáãíçôßæïõí ôï âëÝììá áêüìç êáé ôùí âñåöþí Ý÷ïõí ìéá èÝóç óôï ÷Üñôç ôçò ðüëçò.

«ÌÔëõâÝíéÔò óôñáôéþôçò»

ÁíáêáëýðôÔíôáò ôÔõò êëáóéêÔýò

Ç èåáôñéêÞ ìåôáöïñÜ åÌüò êëáóéêïý áñéóôïõñãÞìáôïò äåÌ áðïôåëåß ðñüêëçóç ìüÌï ãéá ôïõò óêçÌïèÝôåò êáé ôïõò çèïðïéïýò áëëÜ êáé ãéá åìÜò ôïõò èåáôÝò ðïõ áÌáæçôïýìå Ýñãá ìå ïõóßá, åéäéêÜ üôáÌ áðåõèýÌïÌôáé óå ðáéäéÜ. Ôï äñüìï ãéá ôç óêçÌÞ âñÞêáÌ öÝôïò ï «ÄïÌ Êé÷þôçò» ôïõ ÈåñâÜÌôåò, ìå ôïõò Ã. ÓôÜÌêïãëïõ êáé Ä. ÐéáôÜ (ÐáëëÜò, öùôü), ïé «ÌéêñÝò êõñßåò» ôçò Ë.-Ì. ¢ëêïô, óå óêçÌïèåóßá ÁèáÌáóßáò ÊáñáãéÜÌÌç (×õôÞñéï), ï «ÌÜãïò ôïõ Ïæ» ôïõ ÷ñáÌê ÌðÜïõì, óå óêçÌïèåóßá Íßêïõ ÄáöÌÞ (ÈÝáôñï ÊÜôù áðü ôç ÃÝöõñá), ï «Ãýñïò ôïõ êüóìïõ óå 80 çìÝñåò» ôïõ ÂåñÌ áðü ôïÌ èßáóï L&S (Ëý÷Ìïò).

122

ΘΕΑΤΡΟ | αθηνόραµα

Ôï êëáóÈêü áñÈóôïýñãçìá ôïõ ×.Ê. ¢íôåñóåí «Ï ìïëõâÝÌéïò óôñáôéþôçò» ðáñïõóÈÜæåÈ ç áêïýñáóôç äçìÈïõñãüò óôï ÍÝï ÈÝáôñï «Êáôåñßíá ÂáóÈëÜêïõ», óå äÈáóêåõÞ, äñáìáôïðïßçóç êáÈ óêçíïèåóßá äÈêÝò ôçò. Ç äÈáóêåõÞ ôçò ìÜëÈóôá âñáâåýôçêå ùò ç êáëýôåñç ðáÈäÈêïý èåáôñÈêïý Ýñãïõ áðü ôçí ÅëëçíÈêÞ ÅôáÈñåßá Ìåôáöñáóôþí Ëïãïôå÷íßáò ôï 2012. Ôï ðáñáìýèÈ ãÈá ôç äýíáìç ôçò áãÜðçò êáÈ ôçò èõóßáò ìåôáìïñöþíåôáÈ óå óýã÷ñïíç Èóôïñßá ìå ôç ÷ñÞóç 3D animation, åíþ ôá ôñáãïýäÈá êáÈ ïÈ ÷ïñïãñáößåò ðñïóäß-

ÈÝáôñï Ðüñôá ãéá ìéêñïýò êáé ìåãÜëïõò Το αγαπημένο από ολόκληρες γενιές Θέατρο Πόρτα συνεργάζεται διαχρονικά με καλλιτέχνες και ομάδες που έχουν δώσει το στίγμα τους στο παιδικό θέατρο. Η Ξένια Καλογεροπούλου συνεχίζει να αφηγείται παραμύθια απ’ όλον τον κόσμο (από 11/11), ενώ η εμπνευσμένη ομάδα Patari Proάect δί-

νει δυνατό «παρών» με τους «Χιονάνους» (φωτό), ένα πρωτότυπο θέαμα που παίζεται πάνω σε μια πλατφόρμα. Με τη συναυλιο-παιχνιδο-παράσταση «Μουσική και φίλοι» έρχονται, τέλος, οι ξεσηκωτικοί Burger Proάect για να φανερώσουν στα παιδιά τον πλούτο της μουσικής (από 11/11).

Áðü ôï ÷áñôß óôç óêçíÞ

äéÜ ÷åéñüò ÌáñéÜííáò Ôüëç äïõí ìÈá Âõ÷ÜñÈóôç íüôá óôÈò ðÂñÈðÝôÂÈÂò ôïõ êïõôóïý óôñáôÈþôç ðïõ óôï ôÝëïò âñßóêÂÈ ôçí áðüëõôç Âõôõ÷ßá, ìÂ Ýíá ÷ÜðÈ Âíô äÈÜ ÷ÂÈñüò Ì. Ôüëç. Óôïí Âðþíõìï ñüëï ï finalist ôïõ «X-Factor» ºáí ÓôñáôÞò êáÈ óÂ áõôüí ôïõ Êáêïý-ÑïêÜ ï âáñýôïíïò ÍÈêüëáò ÊáñáãêÈáïýñçò. Áêüìç ìßá äïõëÂÈÜ ôçò ÌáñÈÜííáò Ôüëç ðïõ áðïäÂÈêíýÂÈ ðüóï ôáãìÝíç ÂßíáÈ óôï ðáÈäÈêü ËÝáôñï.

Ôï ðáéäéêü ìõËéóôüñçìá «ÃÝãáò ÁëÝîáÌäñïò» ôïõ Íßêïõ ÊáæáÌôæÜêç äéáóêÂýáóÂ êáé óêçÌïËÂôÂß ç ÍáÌÜ ÍéêïëÜïõ óôï ÈÝáôñïÌ ôïõ ÅëëçÌéêïý Êüóìïõ, ôéìþÌôáò Ýôóé ôï ¸ôïò Íßêïõ ÊáæáÌôæÜêç êáé ôá 60 ÷ñüÌéá áðü ôï ËÜÌáôï ôïõ ëïãïôÝ÷Ìç. Ï ÃÝìïò ÃðÂãÌÞò ÂÌóáñêþÌÂé ôïÌ ÃáêÂäüÌá óôñáôçëÜôç óÂ ÝÌá õðÂñËÝáìá ãÂìÜôï ÷ñþìáôá, öùò êáé óõÌáñðáóôéêÞ ðëïêÞ, ôï ïðïßï áðÂõËýÌÂôáé óÂ üëç ôçÌ ïéêïãÝÌÂéá, êáËþò ÂßÌáé ôáõôü÷ñïÌá øõ÷áãùãéêü êé Âðéìïñöùôéêü, ÂÌþ êáôáöÝñÌÂé Ìá óõÌôáéñéÜóÂé áñìïÌéêÜ ôï ìýËï ìÂ ôçÌ éóôïñéêÞ áÌáöïñÜ. Óßãïõñá ïé ìéêñïß ËÂáôÝò Ëá ÂÌôõðùóéáóôïýÌ áðü ôéò óðáËïãñáößÂò (óÂ ÂðéìÝëÂéá ÊùÌóôáÌôßÌïõ Ãðïõìðïýêç) áëëÜ êáé áðü ôéò video art ÂöáñìïãÝò êáé Ëá ãßÌïõÌ ìÜñôõñÂò ôùÌ ðÂñéóôáôéêþÌ, ôùÌ ìýËùÌ êáé ôùÌ ËñýëùÌ ðïõ ó÷ÂôßæïÌôáé ìÂ ôï ðñüóùðï ôïõ ÃÂãÜëïõ ÁëÂîÜÌäñïõ. αθηνόραµα | ΘΕΑΤΡΟ 123

ΠÁÑÁÌÕÈÏΧÙÑÁ

Êïõêëïèåáôñéêέò πáñáóôÜóåéò ãéá üëç ôçí ïéêïãέíåéá! Ç Πáñáìõèï÷ώñá, έΜáò áπü ôïõò ëßãïõò èåáôñéêïύò ÷ώñïõò áπïêëåéóôéêÜ áöéåñùìέΜïõò óôï êïõêëïèέáôñï ãéá πáéäéÜ, êëåßΜåé öέôïò 18 ÷ñüΜéá áäéÜêïπçò ëåéôïõñãßáò. ÓôåãáóìέΜç óå έΜá üìïñöï Μåïêëáóéêü óôï Ìåôò, õπïäέ÷åôáé êÜèå ÷ñüΜï åêáôïΜôÜäåò ìéêñïύò êáé ìåãÜëïõò èåáôέò ìå êïύêëåò êÜèå ìåãέèïõò, ìåëùäéêέò ìïõóéêέò óõΜèέóåéò, åéäéêÜ ãñáììέΜåò ãéá ôéò πáñáóôÜóåéò ôçò, êáé êëáóéêÜ πáñáìύèéá. Ç ÷ñïΜéÜ îåêßΜçóå ìå ôçΜ πáñÜóôáóç «Ìßá πüëç ìáãéêή», πïõ äéáΜύåé ôç äåύôåñç ÷ñïΜéÜ åπéôõ÷ßáò ôçò.ÔçΜ πáñÜóôáóç åìπΜåύóôçêáΜ ç Óπõñéäïύëá êáé ç Ìáñßá Πáπáãåùñãßïõ áπü ôï πïëõ124

ΘΕΑΤΡΟ | αθηνόραμα

âñáâåõìέΜï πáñáìύèé ôïõ ÁΜôώΜç Πáπáèåïäïύëïõ. Ç óõΜáñπáóôéêή éóôïñßá ìéáò πüëçò πïõ ìå πïëύ ÷éïύìïñ êáé öáΜôáóßá êáôáöέñΜåé ôï áêáôüñèùôï, Μá äéώîåé ôïΜ πüëåìï, ΜôύΜåôáé ìå ìïõóéêέò êáé ôñáãïύäéá ãñáììέΜá áπü ôïΜ χïßâï ÄåëçâïñéÜ åéäéêÜ ãéá ôçΜ πáñÜóôáóç (êÜèå Êõñéáêή 12 ì., ìέ÷ñé ôéò 31/12). Áìέóùò ìåôÜ ôá ΧñéóôïύãåΜΜá ç Πáñáìõèï÷ώñá õπïäέ÷åôáé έΜáΜ πïëõáãáπçìέΜï ήñùá: ôïΜ ΠéΜüêéï. Ç πáñÜóôáóç «Ïé áπßèáíåò πåñéπέôåéåò ôïõ Πéíüêéï» öέñΜåé óôçΜ êåΜôñéêή óêçΜή ôïõ πïëõ÷ώñïõ ôïΜ ÌáóôñïÔæåπέôï, ôïΜ Ãñύëï êáé ôç ÍåñÜéäá ìå åΜôõπùóéáêέò êïύêëåò áΜèñώπéΜùΜ äé-

áóôÜóåùΜ, ìáñéïΜέôåò êáé ãéãáΜôüêïõêëåò, óå έΜáΜ ïΜåéñåìέΜï óêçΜéêü ÷ώñï. Áπü πέñõóé óõΜå÷ßæïΜôáé ôá «Ôñßá ãïõñïõíÜêéá», ìéá äéáäñáóôéêή πáñÜóôáóç ìå êïύêëåò ìáñüô ãéá èåáôñüöéëïõò çëéêßáò 2-8 åôώΜ, πïõ æùΜôáΜåύåé ôï êëáóéêü πáñáìύèé ìå ôç óõììåôï÷ή ôùΜ πáéäéώΜ óôï èåáôñéêü πáé÷Μßäé. ÅΜώ öέôïò πñïôåßΜåôáé êáé ìéá äåύôåñç πáñáãùãή ãéá ôá πáéäéÜ áõôήò ôçò çëéêßáò, πïõ èá áπïëáύóïõΜ ôï «Áó÷çìüπáπï» ìå êïύêëåò ìÜπåô (êáé ïé äύï πáñáóôÜóåéò πáßæïΜôáé êÜèå ÓÜââáôï óôéò 12.15 ì.ì.). Αναπαύσεως 14 & Τυρταίου 1, Μετς, 2109216346, 6936655925 και 927

Ôá âñέöç έ÷ïõí ôï èέáôñü ôïõò

¸ôóé Üëëáîå ï êüóìïò Ο Γιάννης Σαρακατσάνης, μετά την επιτυχία που είχε πέρυσι η παράσταση «Ο Σέρλοκ Χολμς και το Γαλάζιο Ρουμπίνι», ανανεώνει το ραντεβού με τους μικρούς του φίλους. Φέτος ανεβάζει μια παράσταση που φέρει εξολοκλήρου τη δική του σφραγίδα, καθώς υπογράφει το κείμενο, τη σκηνοθεσία αλλά και πρωταγωνιστεί. Η Παιδική Σκηνή του Γκλόρια κατακλύζεται από τις «Εφευρέσεις που άλλαξαν τον κόσμο» και οι μικροί θεατρόφιλοι μαθαίνουν τους πρωτοπόρους εφευρέτες διασκεδάζοντας.

Χρόνο με το χρόνο κερδίζει έδαφος αυτό το είδος και φέτος τρεις ομάδες διεκδικούν την προσοχή μας. Στο StudiΡ Μαυρομιχάλη η ομάδα Artika ανεβάζει για πέμπτη χρονιά το «Καληνύχτα μέρα», ενώ προτείνει και μια δεύτερη παραγωγή, το «Κάτι σαν κήπος» – και τα δύο σε σκηνοθεσία Μαριλένας Τριανταφυλλίδου και Κατερίνας Αλεξάκη. Στο Πόρτα, πάλι, το Μικρό Θέατρο Αγρινίου και ο Αιμίλιος Αλεξανδρής με το «Έξω πάνω μέσα κάτω» προτρέπουν τα πιτσιρίκια να κάνουν πράγματα πιο «μεγάλα», ενώ η ομάδα AnΡmati συνεχίζει δυναμικά για τρίτη χρονιά, στο Άβατον, το «Θα βγω από τ’ αυγό».

«ÔÏ ΧÑÕÓÏ ÁÑÉÓÌÁÑÉ»

ÃÌùñßóôå ôç Ìüìï êáé ôïÌ ÉâÜÌ

ÐïíôÜñïíôáò óôç äÈá÷ñïíÈêüôçôá êëáóÈêþí ìõèÈóôïñçìÜôùí, ôï ÅèíÈêü ÈÝáôñï áíåâÜæåÈ ôçí áðßèáíç Èóôïñßá ôïõ Ìß÷áåë ¸íôå «Ìüìï» (öùôü), óå óêçíïèåóßá ôçò ÅëÝíçò Åõèõìßïõ, ãÈá Ýíá ÷áñÈóìáôÈêü 10÷ñïíï êïñßôóÈóýìâïëï. Óôç Ñùóßá ôïõ ôóÜñïõ ÂÈôóëÜö ìáò äÈáêôÈíßæåÈ ï «ÐñßãêÈðáò ÉâÜí êáÈ ôï ðïõëß ôçò öùôÈÜò» ôçò ËõñÈêÞò ÓêçíÞò. Ï óõíèÝôçò êáÈ áíáðëçñùôÞò êáëëÈôå÷íÈêüò äÈåõèõíôÞò ôïõ ÅèíÈêïý ÈïäùñÞò ÁìðáæÞò âáóßóôçêå óå Ýíá ãíùóôü ñþóÈêï ðáñáìýèÈ ãÈá íá åÈóÜãåÈ ôá ðáÈäÈÜ óôïí êüóìï ôçò ëõñÈêÞò ôÝ÷íçò.

¸íá ìáãéêü âïôÜíé öõôñþíåé óôï ¹âç Ôï íÝï ôçò âÈâëßï «Ôï ×ñõóü ÁñÈóìáñß» ðáñïõóÈÜæåÈ óå ìÈá ðáñÜóôáóç-õðåñèÝáìá óôï ÈÝáôñï ¹âç ç ÊÝëëõ ÓôáìïõëÜêç. Óôï íÝï ôçò ðáñáìýèÈ, ðïõ ìÈëÜåÈ ãÈá ôçí áíÈäÈïôåëÞ áãÜðç, ôç ÷ùñßò áíôáëëÜãìáôá ðñïóöïñÜ êáÈ ôç öÈëßá, Ýíá ìÈêñü áãüñÈ ðáëåýåÈ íá âñåÈ ôï ÷ñõóü áñÈóìáñß, Ýíá óðÜíÈï âüôáíï ìå èåñáðåõôÈêÝò ÈäÈüôçôåò, ãÈá íá ãÈáôñÝøåÈ ôïí ðáôÝñá ôïõ. ÏÈ ðåñÈðÝôåÈåò ðïõ ðåñíÜ ãÈá íá áíáêáëýøåÈ ôï ìáãÈêü öõôü ôïý ìáèáßíïõí ôüóá ðïëëÜ ãÈá ôçí ßäÈá ôç æùÞ, ðïõ ï óôü÷ïò ôïõ ìïÈÜæåÈ óôï ôÝëïò óáí ìÈá Üëëç ÉèÜêç. Óôç óêçíÞ ïÈ ìÈêñïß èåáôÝò èá áðïëáýóïõí Ýíáí äåêáôåôñáìåëÞ èßáóï ìå åðÈêåöáëÞò ôïí ÝìðåÈñï ÔÜóï ×áëêÈÜ,

ðáëÈü óõíåñãÜôç ôçò ÊÝëëõò ÓôáìïõëÜêç. Ç ðáñÜóôáóç åßíáÈ ãåìÜôç áðü ôç ìïõóÈêÞ ðïõ óõíÝèåóå ãÈá áêüìç ìßá öïñÜ ï ËáõñÝíôçò Ìá÷áÈñßôóáò êÈ åíïñ÷Þóôñùóå ï ÌáõñßêÈïò ÌáõñÈêßïõ. Ï ßäÈïò åñìçíåýåÈ ôá ôñáãïýäÈá óõíïäåßá æùíôáíÞò ìïõóÈêÞò (ïÈ çèïðïÈïß ðáßæïõí åðß óêçíÞò Üñðá, ðÈÜíï, ôóÝëï, áêïñíôåüí, ëáïýôï, âÈïëß, êñïõóôÜ, ôñïìðÝôåò, öëïãÝñåò ê.ëð.). ÏÈ ÷ïñïãñáößåò, ôá ðïëõìïñöÈêÜ êïóôïýìÈá êáÈ ôá åðÈâëçôÈêÜ óêçíÈêÜ óõìðëçñþíïõí ôï ðëïýóÈï èÝáìá, óôï ïðïßï ãÈá ðñþôç öïñÜ öÝôïò ç ãíùóôÞ äçìÈïõñãüò ÷ñçóÈìïðïÈåß êáÈ 3D animation! ΘΕΑΤΡΟ ΗΒΗ Σαρρή 27, Ψυρρή, 2103216382

αθηνόραμα | ΘΕΑΤΡΟ 125

Èέáôñï óêéώí êáé êïύêëáò Η Εμμανουέλα Καποκάκη στο Κουκλόσπιτο, η Μαιρηβή Γεωργιάδου στο Εργαστήρι της, η Ιρίνα Μπόικο στον Χώρο Τέχνης Ασωμάτων, η Αλεξία Αλεξίου στις Φιγούρες και Κούκλες είναι κάποιες από τις κουκλοπαίκτριες με σταθερή παρουσία, οι οποίες μάλιστα φροντίζουν να ανανεώνουν διαρκώς το θέατρο κούκλας. Όσο για το αγαπημένο μας θέατρο σκιών, η λίστα των σκιοπαικτών με σταθερή παρουσία είναι μικρότερη: ο Αθηναϊκός Θίασος Σκιών του Άθω Δανέλλη έχει ρίξει… Άγκυρα στον πολυχώρο της οδού Σόλωνος και τα Σάββατα είναι αφιερωμένα στον Καραγκιόζη, ενώ ο Τάσος Κώνστας εμπνέεται από τον ξυπόλητο ήρωα και κάθε Κυριακή παρουσιάζει νέο έργο στις Φιγούρες και Κούκλες.

Ï Ñïìπέí óôç óêçíή Ο Δημήτρης Δεγαΐτης σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στον «Ρομπέν των Δασών», σε μια διασκευή του Ανδρέα Φλουράκη ειδικά για την παράσταση του Θεάτρου Τέχνης. Ο σκηνοθέτης, που τα τελευταία χρόνια έχει παρουσιάσει εξαιρετικά δείγματα γραφής, μαγεύει για άλλη μία φορά τα παιδιά με μια περιπέτεια εποχής, γεμάτη χιούμορ. Μια υπέροχη ιστορία που μιλάει για τη δύναμη του καλού, τη δικαιοσύνη, τη φιλία, την αλληλεγγύη. Στη σκηνή θα δούμε ακόμη αποφοίτους της σχολής, όπως ο Αυγ. Κούμουλος και η Ντ. Γιαννακοπούλου (υποψήφια για Βραβείο «Μελίνα Μερκούρη»).

Ïé åëëçíéêïß ìύèïé Ç «Âáóßëéóóá ôïõ ÷éïíéïύ» öïñÜåé πáãïπέäéëá Ο μαγικός κόσμος του Χ.Κ. Άντερσεν ζωντανεύει στη σκηνή του Τάε Κβον Ντο στις 15-23/12, στο multimeΡiΝ υπερθέαμα «Η βασίλισσα του χιονιού», το οποίο παντρεύει το καλλιτεχνικό πατινάζ με την τέχνη του τσίρκου και τη μαγεία του χορού. Οι χορευτές-πατινέρ της ομάδας RussiΝn Circus on Ice θα μας αφηγηθούν τη συγκινητική περιπέτεια της Γκέρντα, η οποία φτάνει μέχρι το παγωμένο παλάτι της βασίλισσας του χιονιού αναζητώντας τον αγαπημένο της φίλο Κάι. Άραγε οι δύο πρωτα-

126

ΘΕΑΤΡΟ | αθηνόραμα

γωνιστές θα ξεπεράσουν όλους τους κινδύνους και τα εμπόδια με τη δύναμη της φιλίας, το θάρρος και την αγάπη τους; Μένει να το δούμε σε αυτό το χριστουγεννιάτικο θέαμα για όλη την οικογένεια, που διατηρεί αμείωτο το σασπένς και τα έχει όλα: ακροβατικά που κόβουν την ανάσα, δεξιοτεχνία, κομψότητα, επιδέξια ταχυδακτυλουργικά, ευφάνταστες χορογραφίες, βίντεο, ειδικά εφέ, 3D προβολές αλλά και μελωδίες από τα πιο διάσημα έργα της κλασικής μουσικής!

Ïé êáëëéôå÷íéêέò ïìÜäåò áπïäåéêíύïõí πùò ç ìõèïëïãßá ìπïñåß íá åéπùèåß ìå πïëëïύò êáé äéáöïñåôéêïύò ôñüπïõò. Ç Åéñήíç Éáêώâïõ öέñíåé ôçí πïíçñή áëåπïύ óôï åπßêåíôñï ôçò πáñÜóôáóçò «Áëåπïύ Áéóùπïύ» (öùôü) êáé ìå ôç âïήèåéá ôïõ çèïπïéïύ Êώóôá χëùêáôïύëá êáé ôïõ ìÜãïõ Tristan áöçãåßôáé åπôÜ ìύèïõò ôïõ Áéóώπïõ (Áêñïπüë). Áπü ôéò éóôïñßåò ìå æώá ôïõ Áéóώπïõ åßíáé åìπíåõóìέíç êáé ç πáñÜóôáóç «Áéóώπïõ… ößëïé» ôçò ÏìÜäáò Ìéêñüò

Ðéíüêéï Þ Êïêêéíïóêïõößôóá;

ÏÈ ήñùåò ôùΜ êëáóÈêώΜ πáñáìõèÈώΜ åßΜáÈ πÜΜôá åäώ êáÈ ìáò πåñÈìέΜïõΜ óå äÈÜöïñåò óêçΜέò ôçò πüëçò. ¼ôáΜ äåΜ êÜΜåÈ æáâïëÈέò óôç óêçΜή ôïõ ÈåÜôñïõ ôïõ Íέïõ Êüóìïõ, ï «Ðéíüêéï» (öùôü) ôïõ ÊïëüΜôÈ ôáîÈäåύåÈ ìå ôçΜ êÈΜçôή ìïΜÜäá «Èέáôñï Áëëçëåããύçò ãÈá πáÈäÈÜ», åΜώ ï «Êïíôïñåâõèïύëçò» êáÈ ç «×éïíÜôç» έ÷ïõΜ åãêáôáóôáèåß óôç óêçΜή ôïõ Åî Áñ÷ήò. Ï «Áëáíôßí» έâáëå πëώñç ãÈá ôï Èέáôñï Åëπßäáò êáÈ ç «Êïêêéíïóêïõößôóá» ìáæß ìå ôá «Ôñßá ãïõñïõíÜêéá» ìáò πåñÈìέΜïõΜ ãÈá Μá πáñáêïëïõèήóïõìå ôÈò äÈáäñáóôÈêέò πåñÈπέôåÈέò ôïõò óôï ¢âáôïΜ. ÁΜ πÜëÈ èέëåôå Μá ôïõò óõΜáΜôήóåôå üëïõò ìáæß, ï Ðήôåñ ÐáΜ, ï ÐáπïõôóùìέΜïò ÃÜôïò êáÈ ÜëëïÈ êëáóÈêïß ήñùåò έ÷ïõΜ óôήóåÈ ôç äÈêή ôïõò «Ðáñáìõèï÷ώñá» óôï «Kremlino».

ÊëáóΘêέò äΘáóêåõέò

ΒΟπíέïõí

Íüôïò, πïõ ÷ñçóÈìïπïÈåß ôï èåáôñÈêü πáÈ÷ΜßäÈ ùò ìέóï åπÈêïÈΜùΜßáò ìå ôá πáÈäÈÜ (Faust). Óôá «ÁãáëìáôÜêéá áêïύíçôá» ç ÏìÜäá ÓêÜëá êÜΜåÈ έΜá πñùôüôõπï ôáîßäÈ óôçΜ åëëçΜÈêή ìõèïëïãßá êáÈ ôçΜ Èóôïñßá ôïõ ÐõãìáëßùΜá êáÈ ôçò ÃáëÜôåÈáò, óõΜäõÜæïΜôáò êïύêëåò, èέáôñï êáÈ óêÈέò (Radar), åΜώ ï Ôçëέìá÷ïò ÔóáñäÜêáò ÷ñçóÈìïπïÈåß óôï «Êïñßôóé πïõ åπéìÝíåé» ôç ìõèïëïãßá ãÈá Μá õπïãñáììßóåÈ ôçΜ áîßá ôçò πñïóπÜèåÈáò (¢âáôïΜ).

Όλο και πιο συχνά διαχρονικά αναγνώσματα της διεθνούς αλλά και της ελληνικής πεζογραφίας αποκτούν θεατρική μορφή και δοκιμάζουν τη δημιουργικότητα των ανθρώπων του θεάτρου. Η ομάδα Δον Κιχώτες έδωσε θεατρική μορφή στο «Παραμύθι χωρίς όνομα» της Πηνελόπης Δέλτα μεταφέροντας τη Χώρα των Μοιρολάτρων, όπου βασιλεύει η ερημιά, στη σκηνή του Θεάτρου Σταθμός. Στο Θέατρο Άλφα-Ιδέα, πάλι, η Άρτεμις Γρύμπλα κάνει το σκηνοθετικό ντεμπούτο της με μια διασκευή που φέρει την υπογραφή της σπουδαίας συγγραφέα Άλκης Ζέη. Ανεβάζει το αντιπολεμικό παραμύθι «Ματίας ο Πρώτος» (φωτό) του Γιάνους Κόρτσακ, ένα έργο που υμνεί τη φιλία και την παιδική αθωότητα.

αθηνόραμα | ΘΕΑΤΡΟ 127

«TERATA THE MUSICAL»

Ç ôåñáôïðáñÝá óå ìéá ìïíáäéêÞ 4D åìðåéñßá Ç ðñþôç 4D èåáôñÈêÞ åìðåÈñßá ðáÈäÈêïý ìÈïýæÈêáë óôçí ÅëëÜäá ðáñïõóÈÜæåôáÈ áðü ôïí ÃÈþñãï ÈåïöÜíïõò óôï Óýã÷ñïíï ÈÝáôñï. Ï ÊýðñÈïò äçìÈïõñãüò, ðïõ Ý÷åÈ áó÷ïëçèåß ÈäÈáßôåñá ôá ôåëåõôáßá ÷ñüíÈá ìå ôç ìïõóÈêÞ åêðáßäåõóç ôùí ðáÈäÈþí, áíåâÜæåÈ ôï «Terata the musical» ìå ôç óêçíïèåôÈêÞ õðïãñáöÞ ôïõ ÷ïñïãñÜöïõ ÷ùêÜ ÅõáããåëÈíïý. Ôá äÈêÜ ôïõ ìåôáëëáãìÝíá ôÝñáôá æïõí êÜôù áðü ôç ãç, óôç ×ùìáôïôåñáôåñÞ, ìåôÜ ôïí ôåëåõôáßï ðüëåìï µå ôïõò áíèñþ-

ðïõò ãÈá ôï íåñü. Ôï ìÈïýæÈêáë, ðïõ óêïðü Ý÷åÈ íá åõáÈóèçôïðïÈÞóåÈ ôá ðáÈäÈÜ ó÷åôÈêÜ ìå ôçí ïÈêïëïãÈêÞ êáôáóôñïöÞ, áíåâÜæåÈ óôç óêçíÞ äåêáôÝóóåñÈò íÝïõò çèïðïÈïýò êáÈ ôñáãïõäÈóôÝò ðïõ ðÝñáóáí áðü ôï áõóôçñü êÜóôÈíãê ôïõ Ã. ÈåïöÜíïõò. Ç ìåãÜëç ôåñáôïðáñÝá ìåôáìïñöþíåôáÈ ìðñïóôÜ óôá ìÜôÈá ôùí èåáôþí, óõãêÈíåß êáÈ øõ÷áãùãåß, óå ìÈá ìïõóÈêïèåáôñÈêÞ ðáñÜóôáóç õøçëÞò áÈóèçôÈêÞò. ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΘΕΑΤΡΟ Ευμολπιδών 45, Γκάζι, 2103464380

«TO KOMMATI»

Êé ï ïõñáíüò èá ãßíåé ðéï ãáëáíüò...

Ç íÝá ìïõóÈêïèåáôñÈêÞ ðáñÜóôáóç ôïõ áãáðçìÝíïõ óõããñáöÝá ôùí ðáÈäÈþí ÃÈþñãïõ Ä. ËåìðÝóç («Øáñüóïõðá») êÜíåÈ ðñåìÈÝñá ôïí ÍïÝìâñÈï óôï ÈÝáôñï ×þñá êáÈ èá ôáîÈäÝøåÈ ôïõò ìÈêñïýò èåáôñüöÈëïõò óå ìÈá ðñùôüãíùñç, äÈáóêåäáóôÈêÞ êáÈ óõíÜìá ðáÈäáãùãÈêÞ åìðåÈñßá. Ôçí ðáñÜóôáóç óêçíïèåôåß ç ÁèçíÜ Îåíßäïõ, Ý÷ïíôáò Ýíá ìåãÜëï Üóï óôï ìáíßêÈ ôçò, ôçí ãíùóôÞ ôñáãïõäïðïÈü Monika, ðïõ óõíèÝôåÈ õðÝñï÷åò ìåëùäßåò ãÈá ôïõò ìÈêñïýò ìáò ößëïõò. Óôç óêçíÞ èá ðáñáêïëïõèÞóïõìå ôçí Èóôïñßá ôçò Ãïýëáò, åíüò ðïëý ìÈêñïý ðëáíÞôç ìå äýï ðüëåÈò, ôç öùôåÈíÞ, üìïñöç, êáèáñÞ êáÈ ïñãáíùìÝíç ÁóôÜñôç êáÈ ôç óêïôåÈíÞ, óêïíÈóìÝíç êáÈ âñüìÈêç Íôïýñôá. Ç ÁóôÜñôç Ý÷åÈ ïõñáíü, åíþ ç Íôïýñôá Ýíá êåíü. ÏÈ äýï ðüëåÈò, ðïõ Ý÷ïõí ôç äõíáôüôçôá íá ìåôáêÈíïýíôáÈ óôï ÷þñï, âñßóêïíôáÈ óå äÈáñêÞ äÈáìÜ÷ç êáÈ óõíå÷Þ êáôáäßùîç, äÈüôÈ ç Íôïýñôá ðñïóðáèåß íá ðÜñåÈ ôïí ïõñáíü ôçò ÁóôÜñôçò. Áõôüò åßíáÈ ï ëüãïò ãÈá ôïí ïðïßï ïÈ êÜôïÈêïÈ ôçò ÁóôÜñôçò åßíáÈ ðÜíôá óå åðÈöõëáêÞ. ¼ìùò, üôáí Ýíá êïììÜôÈ ôïõ ïõñáíïý, ðÝóåÈ óôçí ðüëç ôçò ÁóôÜñôçò, ôá ðÜíôá èá áëëÜîïõí... ÊáÈ êÜðùò ÝôóÈ áñ÷ßæåÈ ç ðåñÈðÝôåÈá! ΧΩΡΑ Αμοργού 20, Κυψέλη, 2108673945

128

ΘΕΑΤΡΟ | αθηνόραµα

Ïé áäåñöïß Ãêñéì êáé ç ìõèïëïãßá åìðíÝïõí ôçí ÊÜñìåí ÑïõããÝñç ¼óï ðåñÌïýÌ ôá ÷ñüÌÈá, ç áåÈêßÌçôç óêçÌïèÝôÈò ãßÌåôáÈ üëï êáÈ ðÈï äçìÈïõñãÈêÞ, ÝôóÈ ìÈá ðáñÜóôáóç ôç óåæüÌ äåÌ ôçò åßÌáÈ áñêåôÞ! ÷Ýôïò áÌåâÜæåÈ äýï ìåãÜëåò ðáñáãùãÝò ãÈá ôïõò ìÈêñïýò ôçò ößëïõò óå äýï èÝáôñá ôçò ïäïý ÐåÈñáÈþò: ôï äÈÜóçìï ðáñáìýèÈ ôùÌ áäåñöþÌ ÃêñÈì «×ÝÌóåë êáÈ ÃêñÝôåë» (öùôü) óôï ÈÝáôñï ÊÈâùôüò êáÈ ôç «ÃÝÌÌçóç ôïõ êüóìïõÖ êáÈ Èóôïñßåò ôùÌ èåþÌ ôïõ Ïëýìðïõ» óôï ºäñõìá «ÌÈ÷Üëçò ÊáêïãÈÜÌÌçò» (áðü ôá ìÝóá Íïåìâñßïõ). Ç Èóôïñßá ôïõ ×ÝÌóåë êáÈ ôçò ÃêñÝôåë, ãñáììÝÌç áðü ôïõò öïâåñïýò ðáñáìõèÜäåò, ðáôÜåÈ

¸ñãá ãéá ôï óÞìåñá

Áðü ôéò ðÜìðïëëåò ðáéäéêÝò ðáñáóôÜóåéò ðïõ áÌåâáßÌïõÌ êáé öÝôïò óôçÌ ÁèÞÌá, õðÜñ÷ïõÌ êÜðïéåò ðïõ ðåñÌÜÌå ôïõò óýã÷ñïÌïõò ðñïâëçìáôéóìïýò ìÝóá áðü ôï ößëôñï ôçò èåáôñéêÞò åìðåéñßáò. Ôï «ÁãüñÈ ìå ôç âáëßôóá» (öùôü), óå äéáóêåõÞ-óêçÌïèåóßá ôïõ Çëßá ÊáñåëëÜ, ìå ðñùôáãùÌéóôÞ ôïÌ ÄçìÞôñç ÌáêáëéÜ êáé óõÌïäïéðüñï ôïõ ôç ìïõóéêü ÁñåôÞ ÊåôéìÝ, áããßæåé ìå ôïÌ ðéï åõáßóèçôï ôñüðï ôï èÝìá ôçò áÌáãêáóôéêÞò ìåôáÌÜóôåõóçò óôï ÊÜððá. Óôï ÊÌùóüò ôç äéáäñïìÞ ôçò åÌçëéêßùóçò äåß÷Ìåé ôï «ÔáîßäÈ ôïõ ÷åñåûÌôïýÌ» ôïõ Ãñçãüñç ×áëéáêüðïõëïõ êáé ôçÌ áîßá ôçò áõôïãÌùóßáò ï «ÊÞðïò ìå ôÈò ÝÌôåêá ãÜôåò» ôïõ ËïõôóéÜÌï ÌïñÜôé. ÄéÜóçìïé óåö áðü üëï ôïÌ êüóìï ìáò ìõïýÌ óôçÌ õãéåéÌÞ äéáôñïöÞ óôï «Ç Áëßêç óôç ÷þñá ôùÌ ãåõìÜôùÌ» ôùÌ Èåüäùñïõ ÊáÌäçëéþôç êáé ÊáôåñßÌáò ÔóáôóáñÜãêïõ óôï ¢Ìåóéò, åÌþ óôïÌ ÅëëçÌéêü Êüóìï ï «Áãçóßëáãïò» ôïõ ÄçìÞôñç ÌðáóëÜì ìáò äåß÷Ìåé ðùò ïé ìáãïõëÜäåò Þ áêüìç êáé Üëëá áÌáðÜÌôå÷á ðñïâëÞìáôá ìðïñïýÌ Ìá áÌôéìåôùðéóôïýÌ ìå ÷éïýìïñ.

130

ΘΕΑΤΡΟ | αθηνόραµα

ðÜÌù óôç ãåñìáÌÈêÞ ëáúêÞ ðáñÜäïóç êáÈ áöïñÜ ôçÌ Èóôïñßá ôùÌ ðáÈäÈþÌ åÌüò öôù÷ïý îõëïêüðïõ, ôá ïðïßá åãêáôáëåßðåÈ ç ìçôñÈÜ ôïõò óôï äÜóïò üôáÌ äåÌ öôÜÌåÈ ðëÝïÌ ôï öáãçôü ãÈá üëç ôçÌ ïÈêïãÝÌåÈá. ÓôçÌ ðáñÜóôáóç ôçò ÊÜñìåÌ ÑïõããÝñç, âÝâáÈá, ç óêëçñüôçôá ôïõ ðñùôïôýðïõ äßÌåÈ ôç èÝóç ôçò óå ìÈá ðÈï ôñõöåñÞ åêäï÷Þ ôïõ ðáñáìõèÈïý. Ìå ôç «ÃÝÌÌçóç ôïõ êüóìïõÖ êáÈ Èóôïñßåò ôùÌ ÈåþÌ ôïõ Ïëýìðïõ», ðÜëÈ, Ý÷ïÌôáò ãñÜøåÈ ç ßäÈá êáÈ ôï êåßìåÌï, åðÈäÈþêåÈ Ìá ìÜèåÈ óôá ðáÈäÈÜ ðþò ãåÌÌÞèçêå ï êüóìïò áëëÜ êáÈ Ìá ôïõò óõóôÞóåÈ ôïõò ïëýìðÈïõò èåïýò.