Solexclub heeft zelfbenoemd voorzitter voor het leven

SSolexclub heeft zelfbenoemd

voorzitter voor het leven

Elke tweede zondag van de maand kun je bij goed weer in de Dordtse dreven een sliert solexrijders tegenkomen. Zo goed als zeker gaat het om clubgenoten die daar recreatief rondtuffen op hun rijwielen met hulpmotor. De middag, waarop ik het gezelschap tref, is de groep na een rondje Dordtse Biesbosch net neergestreken in het clubhuis. "Je moet niet denken dat iedereen onderweg blij is met ons. Vooral de lucht van de brandstof lokt de nodige reacties uit. Die wordt nogal eens vies gevonden." 2 Sjaak Klootwijk kan er niet mee zitten. Hij is een solexfiel van huis uit. Als kind zaten hij en zijn broertje al achterop bij hun ouders, op weg naar het strand bij Katwijk aan Zee. Samen met voorzitter Joop Scheepbouwer vormt hij een illuster bestuur met autocratische inslag. Joop is naar eigen zeggen zelfbenoemd voorzitter voor het leven. De lucht van de brandstof, een mengsel van benzine en smeerolie, is inderdaad bijzonder. Wanneer je het ooit in je jeugd hebt geroken, herken je de geur nog onmiddellijk. Bij mij borrrelen licht weemoedige herinneringen op aan een kelderbox met twee mobylettes en je ouders, die in lange regenjassen en met alpinopetten op aan hun vakantie begonnen.

De nazit in het clubhuis. Goed voor de baromzet

Links secretaris Sjaak Klootwijk en naast hem zelfbenoemd voorzitter Joop Scheepbouwer. Schoonmaken van de bougies

"Met de groep rijden we hooguit 20 km per uur. Veel harder kunnen de motortjes niet aan. We rijden niet snel, maar wel zuinig. 1.2 liter mengsmering is voldoende voor een afstand van meer dan 60 km. Panne kunnen we onderweg verhelpen. Gelukkig hebben we een paar handige mensen bij de groep.

We waren korfballers

Kunstschaatsen, tennis, biljarten en solex rijden maakten van het oude Thialf een bijzonder mengsel. Hoe heeft het solex rijden zijn intrede gedaan? Sjaak: "Het is zo'n 25 jaar geleden begonnen bij Deetos. We waren korfballers. Op een gegeven moment zijn we op tennis overgestapt en kwamen we met zes man bij Thialf terecht. We trokken bij de nieuwe club met ons vervoer veel bekijks. Zo'n bromfietsje wilden er wel meer. Vergeten solexen in schuurtjes en garages werden opgespoord en voor weinig verworven." Joop: "Zo zijn we gegroeid. Momenteel hebben we 24 leden. Op twee na zijn ze allemaal lid van DLTC-Thialf. De verdeling over mannen en vrouwen is ongeveer gelijk. We zijn in elkaar geïnteresseerd. Als een van de beide partners weg valt blijft de ander bij de club. We zijn goede kennissen van elkaar geworden." Sjaak: "Ieder lid organiseert om de beurt een rit. Dan spreken we een verzamelpunt af en eindigen we ergens in een café, op een terras of, zoals vandaag, in het clubhuis. Goed voor de baromzet. Bij slecht weer rijden we niet, maar ontmoeten elkaar wel. In een uitspanning of bij een van de leden thuis."

De stalen rossen rusten uit.

Zelf kom ik niet verder dan het schoonmaken van de bougies en het oppompen van de banden", aldus Sjaak. Het valt op dat Sjaak het meest aan het woord is. Had hij niet beter voorzitter kunnen zijn en Joop secretaris? Joop: "Dat kan niet. Ik ben voor het leven benoemd en daar wil ik geen discussie over." Op dat moment komt Rob Fransen aan ons tafeltje staan. Joop: "Hij mag met ons mee rijden, maar geen lid worden." Voor het waarom wijst Rob op de voorzitter. Het antwoord is samen te vatten met het woord 'daarom'. Het is duidelijk. Men is aan elkaar gewaagd en de clubregels moeten vooral ongeschreven blijven.

Aan de rol

Solexen zijn van origine Frans. Ze werden gebouwd door de firma Motobécane (= bromfiets). Later werden ze ook in Nederland geproduceerd. Doorgaans is de kleur zwart. Omdat de maximale snelheid 25 km per uur is worden de solexen niet als bromfietsen, maar als snorfietsen gezien. Het starten vergt enige handigheid. De motor op het voorwiel plaatsen en vaart maken, lopend, fietsend, tot de motor aanslaat. De aandrijving gebeurt door een aandrijfrol op de voorband. Of ik al genoeg informatie heb? Ik dacht van wel. "Maar je weet nog niet hoe de club heet", merkt Sjaak op. "Goeie vraag. Nou?" "Aan de rol", zegt Sjaak. Joop: "Eerdaags krijgen we een groot feest om ons 25-jarig bestaan te vieren." Gaan jullie dan aan de rol? Neem je dan wat? "Ja, natuurlijk. Anders was ik geen lid geworden."

Henk van Capelleveen

Uw verslaggever uitgedaagd om een rondje te rijden.

De regio's bepalen de coronaregels

De maatregelen in het kader van de corona, die onze club betroffen, vonden we elke keer tijdig, in keurige nieuwsbrieven vervat, in onze digitale brievenbussen. Dat liep goed. Op een keer na, toen een bericht herroepen moest worden. Het ging om dubbelen, dat toch tot nader order verboden bleek. Hoe verloopt die informatieketen eigenlijk?

Voorzitter Sybe de Lint: "Nadat het kabinet zijn maatregelen heeft afgekondigd, worden de sportkoepels op de hoogte gesteld, die vervolgens de aangesloten verenigingen informeren. Het laatste woord hebben echter de Veiligheidsregio's. Voor ons is dit Zuid-Holland Zuid, waarvan de burgemeester van Dordrecht voorzitter is. De regio bepaalt wat wel en niet mag." "Het is me dus een keer overkomen dat ik uitging van de informatie van de KNLTB en de regio strenger bleek te beslissen. Ik moest terugkomen op mijn mededeling dat dubbelen was toegestaan. Ik heb er overigens begrip voor dat er verschillen kunnen zijn tussen regio's. Dat heeft te maken met specifieke omstandigheden in dat gebied. Denk aan de mate van besmettingen of bijzondere activiteiten, zoals carnaval."

"Zover ik kan overzien hebben onze leden zich aan de regels gehouden. Mogelijk is er wel enig onbegrip geweest over de geboden en verboden. Waarom wel singelen en niet dubbelen? Je speelt in de buitenlucht en kunt afstand van elkaar houden. Een begrijpelijke gedachtegang, maar wat je zelf vindt doet er in een pandemie niet toe." "Gemeentelijke controle op de naleving van de regels hebben wij niet gehad.

Op overtredingen stonden stevige boetes. Herhaling van overtredingen konden sluiting van het park tot gevolg hebben. De bestrijding van de corona was en is een serieuze zaak."

Henk van Capelleveen