Een Spetterend KrukkenToernooi

KRUKKENTOERNOOI

Organisator Arie de Bruin kreeg het weer voor elkaar!

EEN SPETTEREND KRUKKENTOERNOOI

Een narcistisch verslag van onze speciale verslaggever Arie de Bruin

Zoals zo vaak had Arie de Bruin ook nu weer een succesvolle lobby weten te arrangeren met als resultaat een stralende lentezon. Dankbaar, gemotiveerd en positief speelden een vijftiental DLTC-Thialfleden, smaakvol en in vrolijke kleuren gekleed, hun partijtjes. Wat is het toch bevredigend om kruk te zijn!

En het waren niet de minsten die deelnamen. Wat dacht u van kanonnen als een Bert Oosterwaal, een Hanneke Vliegenthart of een Jan van Toorenburg? Om nog maar te zwijgen van topkrukken als Leanne de Graaf, Marjen van de Brink, Veerle van Engelen en Ank Lahuis. Daarnaast hadden wij de eer dat drie oud-Krukken-Van-Het-Jaar hun medewerking verleenden, te weten Frans van der Walle, Marieke van Leeuwen en Joop Mikx. Het zou te ver gaan iedereen te vermelden maar u kunt ervan op aan dat er, ook onder de niet genoemden, krukken van formaat te bewonderen waren.

Weinig opvallend, maar des te effektiever had Arie de Bruin de dubbels ingedeeld die telkens in andere samenstelling in vier ronden hun partijen speelden. En wat viel er weer veel te genieten! Missers van allure, volstrekt niet geplande maar uiterst geraffineerde passeerballen, komische intermezzi als er een bal misgeslagen werd zoals alleen een kruk dat kan, pure wanhoop na alweer een dubbelfout teniet gedaan door welgemeende positieve feedback van mede- en tegenspelers, kortom al die aspekten waarbij je zegt: “Ja, ik ben een kruk in het diepst van mijn gedachten”.

Helaas hebben wij ook een kleine wanklank moeten registreren. Enkelen onder ons (Bert O., Héctor G. en Ingrid W.) bleken nogal last te hebben van de leus “nikste spel, knikkers!” wat tot gevolg had dat ze onevenredig veel punten scoorden. Waarschijnlijk hebben zij het spel al vroeg geleerd en zijn ze daarbij ongewild geïndoctrineerd dat het bij tennis zou gaan om de punten. Dat raak je zo één-twee-drie niet kwijt, en ik moet zeggen dat ze worstelden met die ingesleten misvatting. Wat is het toch moeilijk om kruk te zijn!

Vermeldenswaard was de inbreng van een trouwe kameraad en jarenlange mede-organisator van Arie de Bruin: Ruud van Noort. Wie herinnert zich niet de goedkope maar daarom niet minder smaakvolle gebraden kippenvleugeltjes die hij serveerde (onbedoelde woordspeling) bij de nazit van vele vorige toernooien. (Jammer is dan ook dat hij besloten heeft om zich terug te trekken uit de organisatie van ons toernooi). Ook nu weer was Ruud helemaal uit Dubbeldam gekomen om met veel verve het begin en einde van elke ronde aan te kondigen met welluidend klokgelui. Zijn inspanningen zijn door Arie de Bruin meer dan gewaardeerd, hij is benoemd tot Klokkenluider Voor Het

Arie en Ruud:opperkrukken voor het leven

Het jaarlijkse Krukkentoernooi is niet alleen een feest voor de deelnemers, dat is het ook voor de redactie van Spoorslags. De luim ligt er voor het oprapen, een stukje maken is een abc’tje. Ooit zullen we de verzameling publiceren. Deze keer deden we het anders. We vroegen niemand anders dan Arie de Bruin (huidig houder van de Pen Trofee, de onderscheiding voor het leukste gast-stukje in Spoorslags!), organisator van deze happening sinds jaar en dag om zijn eigen toernooi te beschrijven. Adel verplicht: we kennen Arie, en konden dus verwachten dat hij ons zou verrassen op een mooi staaltje ironie in een, naar eigen zeggen, narcistisch verslag. Zijn eeuwige (maar nu niet meer) krukkenmaatje Ruud van Noort wordt niet vergeten. Lees en huiver.

2

4 5

7

KRUKKENTOERNOOI

Leven. Maar we weten allemaal zo onderdehand ook wel dat het leven van een klokkenluider niet over rozen gaat. Als cadeau kreeg hij daarom een pak koffie zodat hij, als het thuis even niet mee zit, weer moed kan verzamelen met een bakkie troost. Daarnaast kreeg hij nog een belletje om te oefenen voor volgend jaar. Bedankt Ruud!

Dan wordt het nu hoog tijd om te memoreren wie Kruk Van Het Jaar is geworden. Dat wordt bepaald door een complex algorithme dat alleen Arie de Bruin kan begrijpen. We draaien er niet langer omheen: Kees Vliegenthart! Gefeliciteerd Kees! Overigens is hier wel iets bijzonders aan de hand. Naarmate het toernooi vorderde begon Kees steeds onkrukkiger te spelen. Aan het begin van het toernooi konden we vele en typische krukkenmissers noteren, maar dat werd naarmate de tijd vorderde minder en minder. Het vermoeden bestaat dan ook dat, als het toernooi nog één ronde langer geduurd zou hebben, dat Kees dan deze eretitel niet verworven zou hebben. Hoe dan ook, onder luid gejuich kreeg Kees de wisseltrofee de Gouden Kruk overhandigd, versie 2.0, vervaardigd door Joop Mikx. Daarnaast nog twee flessen prettige witte wijn, die Kees (want zo is hij) geheel spontaan meteen opentrok om alle deelnemers te trakteren.

Een onverwachte uitbarsting van bovennatuurlijkheid vond plaats bij de bespreking van de winnaars van het eervorige krukkentoernooi, Marieke van Leeuwen en Joop Mikx. U kent ze wel, naast fulltime tennissen doet Marieke aan poëzie en theaterdingen, en Joop is onder meer ontwerper en realisator van sporttrofeeën. Nu was er enige beroering ontstaan, Arie de Bruin kreeg via via te horen dat de prijs eigenlijk alleen voor Joop had moeten zijn, Marieke zou veel te weinig kruk zijn. In deze pijnlijke situatie kreeg Arie de Bruin echter een reddende mededeling uit het hiernamaals van zijn oudoom Arie Alfredo (voor bruiloften, partijen en tenniscabarets), wat een en ander recht zet en die hij daarom graag citeert. De service van Marieke Is pure poëzie. Die harmonie, dat sjieke Is wat ik gaarne zie. Haar backhand daarentegen Smaakt eigenlijk naar niks, En zeker vergeleken Met de forehand van Joop Mikx. Waarvan akte.

Er moet mij nog één opmerking van het hart. Het is gebruikelijk bij het krukkentoernooi dat iedere deelnemer een prijsje krijgt, in natura. Dat is mooi, maar waarom moet de uitreiking van die prijzen altijd weer gepaard gaan met nogal platte woordspelingen van die Arie de Bruin? Ik noem een voorbeeld. Leanne de Graaf zat het niet mee in het toernooi. Halverwege elk partijtje zag het er nog wel mooi voor haar uit maar na afloop moest ze telkens weer konkluderen dat ze zich de kaas van het brood had laten eten. En wat krijgt ze als troost? Een plak kaas! Flauw toch? En waarom krijgt Ank Lahuis, omdat haar spel in het toernooi haar diepe wonden bezorgde als prijs een pakje pleisters? Hou toch op! Maar goed, geen zonneschijn zonder regen.

Arie de Bruin (en iedere andere deelnemer) kan terugzien op een geslaagd toernooi, zeker omdat Audrey in de nazit ons kwam trakteren op een monumentale schaal bitterballen en aanverwante versnaperingen.

10

8 9 Fotobijschriften: 1. Wie zullen we nu weer eens laten winnen… 2. Klein carillon met rechts Klokkenluider Ruud 3. Veerle, talent van het jaar 4. Frans, altijd prijs 5. Leanne liet zich de kaas van het brood eten 6. Bert Oosterwaal, Toffe Peer 7. Voor Kees, Kruk van het Jaar, ook twee flessen wijn 8. Koekje van eigen deeg voor Marieke 9. Jan van Toorenburg, Goeie Peer 10.Arie legt de werking van de Gouden Kruk uit 11. Het zogenaamde algoritme van Arie