Rustend lid John Harteloh zit niet stil

Rustend lid JOHN HARTELOH zit niet stil “We herinnerden de gemeente aan de bijna vergeten tunnelregeling”

Wie - zoals uw Spoorslagsredacteur - een uurtje lang rustend lid John Harteloh interviewt kan niet anders concluderen dan dat ‘rustend’ alleen van toepassing is op het feit dat hij niet meer tennist. Na afloop een bomvolle dictafoon en vier kantjes met aantekeningen.

John (66, ex-ICT manager bij Shell, muziekliefhebber, groot fan van Big Rivers) is het prototype aanpakker. Toen hij een Q-streekbuzz van lijn 717 zag voorbijrijden, besloot hij zelf als vrijwilliger-chauffeur achter het stuur plaats te nemen. Zijn schoonmoeder verblijft in een verzorgingshuis, nu is hij voorzitter van de cliëntenraad bij de Swinhove Groep. Hij coördineert ritten bij de Dordtse Stichting E-Wheels. Is hondenoppasser via de Stichting OOPEH (Opa en Oma Passen op Een Hond). En er zit ongetwijfeld nog veel meer in het vat. Zijn lidmaatschap bij Thialf sinds 1986 verliep als een bliksemcarrière. John: ”Thialf was een pure ontspanningsvereniging zonder competitie of toernooien. De club en de leden waren niet eens bondslid, tot spijt van een groeiende groep spelers”. Hij werd bestuurslid ‘georganiseerd tennis’, de titel zegt het al. Een jaar later organiseerde hij het eerste Open Toernooi.

In ons clubhuis kunt u comfortabel internetten. Op de tafels vindt u deze QR-codes

Onderhandelende voorzitter

Van 1996 tot 2006 was John voorzitter van Thialf. Een mooie maar aan het eind veelbewogen tijd. Eerst, - in 2001- geruchten, later dreigende taal, ten slotte de gemeentelijke aanzegging: de club moest weg van de Zandheuvelweg. Aan het eind van een lastig onderhandelingstraject had Thialf wel een mooi complex even verderop. “Maar we hebben de gemeente continue voorgehouden dat zíj het was die ons dwong te vertrekken en dat daar een goede compensatie tegenover moest staan”, zegt John die later toenmalig DLTC-voorzitter Marc ter Haar adviseerde dezelfde woorden te gebruiken bij de DLTC-verhuizing in 2011. Niet veel later een herhaling van zetten bij de recente verhuizing van Thialf. “We hebben de gemeente subtiel herinnerd aan het nog steeds bestaan van de zogenaamde tunnelregeling voor compensatie bij gedwongen onteigening. Die genereuze regering werd onder meer toegepast bij de aanleg van de Drechttunnel en de onteigening van Dash.

We zouden bijna vergeten dat John ook heeft getennist, aanvankelijk als 12-jarige bij DDH en dus sinds 1986 bij Thialf. Dat was op het toentertijd zeer behoorlijke C-niveau. Hij speelde veel toernooien en gedurende 40 jaar competitie. Hij heeft veel gewonnen ook, de mooiste was een finale van Renee van Wingerden waarover verderop meer. Ook leuk: de overwinning op zijn jongere broer in de finale van het OT van Barendrecht, in aanwezigheid van zijn tante die over was uit Jamaica. Ook met echtgenote Addie, die een graadje minder serieus tenniste, speelde hij toernooien “zonder dat we ooit ruzie kregen”, dit in tegenstelling tot van die echtparen waarvan de mannen in hun geldingsdrang alle ballen ‘snoepen’.

John voor de wedstrijdkeet van het Thialf OT

Aan de (zij-)lijn bij Arthur Ashe

John Harteloh staat niet graag aan de zijlijn, zoveel is wel duidelijk. Eén uitzondering. Hij maakte ook carrière als tennisumpire en vooral lijnrechter op hoog niveau bij nationale kampioenschappen en in de AHOY. Vlakbij de sterren van toen, zoals Gerulaitis, Borg, Connors en Okker. Je hoorde alles wat ze zeiden en mocht naar de VIP-lounge. Vooral was hij fan van Arthur Ashe en diens speelstijl. Ashe heeft hem nog aan een overwinning ‘geholpen’ tegen zijn eeuwige rivaal van toen, Renee van Wingerden. “Wil je winnen van zo’n verdedigend type, val hem dan keihard aan, constant en consequent. Dan ontregel je hem” had Ashe ooit gezegd na een overwinning op Connors. En zo geschiedde. John zegt dat hij zodra het even kon, bij voorbeeld tijdens pauzes, aan die woorden van Ashe had gedacht.

Integratie volgens natuurlijke weg

Ten slotte: de fusie. Wat vindt John ervan? “Ik ben blij dat het gelukt is. Het was noodzakelijk, omdat het bestaansrecht van beide verenigingen in het gedrang was. Daarover waren we bij Thialf al veel langer in gesprek. De gedwongen verhuizing versnelde het proces, de kansen zijn gegrepen. De nieuwe vereniging heeft een prima vooruitzicht. Over de integratie moeten we ons niet te druk maken, dat moet en zal geleidelijk en volgens natuurlijke weg goed komen”. Je zou de weg van geleidelijkheid on-Hartelohs kunnen noemen, daadkrachtig als hij is. John stopte in 2009 noodgedwongen met tennis vanwege een chronische schouderblessure. Toch wel jammer, vindt hij. Maar er is een nieuwe sport, Padel geheten... Misschien iets voor deze geboren aanpakker, mijmert hij. Het zou Spoorslags niet verbazen.

Sam Wytema

LIJNRECHTERS

Bij de grote toernooien zijn ze al weg-geautomatiseerd door Hawkeye, de lijnrechters. John Harteloh bewaakte vroeger de lijnen bij de grote toernooien.

Hoe doet de lijnrechter dat, vroegen we John, behalve dat hij over haviksogen beschikt? “Je kunt het spel best zelf volgen, maar alleen op de lange lijnen. De servicelijn houd je strak in het oog, je mag je niet laten afleiden. De base line is gelukkig wat breder, het spel volgen kan, maar uiteraard met mate. En blijf rustig, laat je niet beïnvloeden door (lastige) spelers”