Contact herfst 2019
Houvast in woorden en rituelen
Verbouwing De Bijnkershoek Campagne nieuwe medewerkers Griepprik
1
Inhoud herfst 2019
Contact Het magazine van AxionContinu
Verandering Voor u ligt ContACt in een nieuw jasje. Een hele verandering zo op het eerste gezicht. Het ziet er vooral frisser en moderner uit vind ik. Nieuw is ook dat het magazine voortaan vier keer per jaar verschijnt in plaats van vijf én dikker is.
4 10 4 Houvast in woorden en rituelen Contact, geloof en kerkbezoek
7 Veertig jaar ‘in de keuken’ Alphons Rijnbeek
10 Een complexe operatie
Verbouwing van De Bijnkershoek
13 Wet Zorg en Dwang 20 Wervingscampagne 24 Griepprik
Rubrieken 8 Graag gedaan 14 Functie Centraal 16 Mijn verhaal 19 Social talk 22 Kort Contact 26 Op locatie
20
Veranderingen horen bij het leven en ook bij AxionContinu. Je ontkomt er niet aan. Het is even wennen, maar vaak verandert er iets ten goede en brengt het je verder. Het nieuwe uiterlijk van ContACt is een relatief kleine verandering. De grote renovatie van De Bijnkershoek, waarover u in dit nummer leest, is dat zeker niet. De noodzakelijke verbouwing is heel ingrijpend voor bewoners, familie en medewerkers. Maar het resultaat is prachtig en alle bewoners hebben straks een modern en licht appartement. Ook aan de nieuwe Wet Zorg en Dwang is een artikel gewijd. Een belangrijke wet, waarin vrijheden van cliënten zijn vastgelegd. Natuurlijk vinden wij die vrijheid nu al belangrijk, maar de wet houdt ons extra scherp om goed en consequent met dit recht op vrijheid om te gaan en er op een andere manier naar te kijken. Tot slot komt er een verandering in mijn eigen leven. Ik ben bijna 62 en stop per 1 december als bestuurder van AxionContinu. De komende jaren tot mijn pensioen ga ik mijn werkzame leven een andere invulling geven. Hoe dat er precies uit gaat zien, zal de komende maanden duidelijk worden. Meer flexibiliteit in werk en meer vrije tijd zullen daar ongetwijfeld onderdeel van uitmaken. Ik kijk ernaar uit.
Inmiddels is collega-bestuurder Marie-Claire van Hek begonnen. Zij gaat met haar eigen frisse blik aan de slag bij AxionContinu en mijn opvolger, die naar verwachting begin volgend jaar start, zal dat ook doen. Ik ben ervan overtuigd dat AxionContinu met de twee nieuwe bestuurders Optimist in de zorg blijft! Eliane Thewessen Raad van Bestuur
Graffiti Nee, niet alleen jongeren vinden graffiti spuiten spannend en leuk, ouderen kunnen er net zo veel lol aan beleven. Dat bleek wel op 13 juli in speeltuin De Boog, waar onder meer deze bewoners van AxionContinu een workshop volgden onder begeleiding van professionele kunstenaars. “Dat we dit nog mogen meemaken,� zei een enthousiaste deelnemer. De Stichting Ambulante Dienstverlening organiseerde de workshop in samenwerking met AxionContinu en zorgorganisatie Vecht & IJssel.
4
Aandacht voor cliënten, het is een van de kernwaarden van AxionContinu. En niet alleen voor het lichamelijke welbevinden, zeker ook voor het geestelijke. Twee geestelijk verzorgers aan het woord over de betekenis van contact, geloven en kerkbezoek.
Houvast
in woorden en rituelen
A
ls u bij het zingen het orgel volgt, komt het vanzelf goed.” Geestelijk verzorger Kersten Storch, zondagochtend in de rol van voorganger, spreekt geruststellend haar gehoor toe aan het begin van de Lutherse kerkdienst in de kapel van woonzorgcentrum De Wartburg. In de preek die volgt gaat het over reizen. Over Jezus die altijd op reis was, maar ook over lekker vakantie vieren. Over veel of weinig aan het toeval overlaten tijdens de voorbereidingen. En, uiteindelijk, over loslaten. “Een belangrijk thema voor ouderen die de
laatste etappe van hun levensweg bewandelen. Ik probeer altijd een verbinding te maken tussen bijbelse verhalen en het dagelijkse leven,” zegt ze na afloop.
Veilig voelen De kerkdiensten, waar wijkbewoners eveneens welkom zijn, vervullen een belangrijke rol binnen AxionContinu. In de meeste woonzorgcentra worden diensten gehouden. Kersten: “Mensen voelen zich hier veilig, vinden houvast in woorden en rituelen. En alles is goed verzorgd. Er is een koster, een ouderling, een organist en er zijn vrijwilligers die bewoners begeleiden - alles straalt uit: u bent de moeite waard.” De Wartburg was ooit een ‘opvanghuis voor weeskinderen en ouden van dagen’ van de Lutherse gemeente en de band met die gemeente is altijd blijven bestaan. De kerkdiensten komen tot stand in samenwerking en met steun van de gemeente. De liturgie is ook Luthers. “De Lutherse traditie geeft de vrijheid om op behoeftes en situaties van mensen in te spelen, wat ik waardevol vind.”
Een dienst is altijd op meerdere zintuigen gericht, daardoor kunnen bewoners van serviceappartementen zich even goed aangesproken voelen, als bewoners van de afdeling voor mensen met dementie. En dat schept dan ook weer een onderlinge band.”
Herkenning en begrip Ook in gesprekken met bewoners gaat het geregeld over geloven. “Velen van hen zijn met het geloof opgegroeid maar hun kinderen of kleinkinderen hebben daar vaak niets meer mee. De bewoners zijn blij dat ze aan de geestelijk verzorger een gesprekspartner hebben met wie ze over dit onderwerp kunnen praten, die hen begrijpt of die met hen bidt. Ook dat draagt ertoe bij dat ze zich gekend en meer thuis kunnen voelen in het woonzorgcentrum.”
Zintuigen aanspreken Het gaat niet alleen om het gesproken woord, ook naar muziek luisteren en zingen zijn belangrijk. Gebaren en symbolen zijn onmisbare onderdelen. “Ik wil mensen niet ergens van overtuigen, maar raken, en via verhalen in contact brengen met zichzelf.
Eucharistieviering Mariënstein In de kapel van woonzorgcentrum Mariënstein gaat het er tijdens de katholieke eucharistieviering op een zaterdagmiddag formeler aan toe. Mariënstein ligt in het werkgebied van de Parochie H. Drie-eenheid, evenals drie andere locaties van AxionContinu waar Barbara Fortuin haar werk als geestelijk verzorgende
Kersten Storch:
“Ik wil mensen niet ergens van overtuigen, maar raken en via verhalen in contact brengen met zichzelf”
5
6 over verdeelt. “De pastoor draagt zorg voor de hele geloofsgemeenschap, dus ook voor de roomskatholieke bewoners van Mariënstein, Isselwaerde, De Schutse en de gasten van Hospice IJsselstein.” De kapel is belangrijk voor gelovigen: veel bewoners, vooral IJsselsteiners, kozen Mariënstein uit vanwege de kapel, die buiten de vieringen altijd toegankelijk is voor het stille gebed. “Ze waren vaak al lid van een geloofsgemeenschap maar zijn door beperkte mogelijkheden soms al jaren niet naar de kerk geweest. Sommigen lukt het niet meer om op eigen kracht te komen, maar gelukkig worden ze opgehaald door vrijwilligers van de katholieke kerk.”
Sociale banden waarborgen Barbara hecht veel waarde aan de samenwerking met zowel de katholieke als de protestantse geloofsgemeenschappen rondom de verschillende locaties. En voor een enkele moslimbewoner regelt ze bezoek van de imam wanneer daar behoefte aan is. “Ik probeer de
sociale banden zoveel mogelijk te waarborgen, het is niet de bedoeling dat bewoners in een isolement terechtkomen omdat ze afhankelijk zijn geworden van de zorg. Om die reden organiseren we af en toe ook een samenzijn in informele sfeer.”
Beleving Een stukje verderop in IJsselstein ligt woonzorgcentrum Isselwaerde, dat een stiltecentrum heeft voor de kerkelijke vieringen. Maar die ruimte is minder geschikt voor mensen met dementie voor wie beleving óók telt. Daarom ging Barbara voor protestantse bewoners kerkbezoeken organiseren naar de Oude Sint Nicolaaskerk. “Een prachtig, eeuwenoud gebouw waar de geschiedenis van IJsselstein begint. Ik speel dan zelf orgel of vraag onze vrijwilliger-organist. De roomskatholieke bewoners van Isselwaerde gaan wekelijks met vrijwilligers naar de zondagmis in de mooie Sint Nicolaasbasiliek van IJsselstein.”
Bronnen van kracht
Barbara Fortuijn:
“Ik probeer de sociale banden zoveel mogelijk te waarborgen.”
Als geestelijk verzorger voert ze uiteraard ook persoonlijke gesprekken met bewoners, gelovig of niet, die worstelen met levensvragen en ondersteuning kunnen gebruiken. “De aanleiding voor een gesprek is doorgaans niet prettig, het gaat immers om het geestelijk lijden van mensen, je naasten. Ik ondersteun hen in hun zoektocht naar antwoorden op moeilijke levensvragen en naar bronnen van kracht. Mijn werk doe ik goed wanneer ik hen op een of andere manier tegemoet kan komen in hun geestelijke behoeften. Na afloop van een gesprek wil ik een blij gezicht zien, dat is mijn gouden regel.”
Alphons Rijnbeek was op 1 september veertig jaar in dienst.
7
Begonnen als leerling-kok is hij nu manager Voeding, de man die eindverantwoordelijk is voor het eten van de cliënten. Geen plek meer in de keuken, maar achter het bureau – al is hij vaak op pad. Er is meer veranderd in de afgelopen vier decennia.
Alphons Rijnbeek
Veertig jaar ‘in de keuken’ I k denk nog niet aan mijn pensioen, daarvoor is mijn werk te leuk.” Alphons is 57 en kwam als 17-jarige in dienst in ’t Huis aan de Vecht, toen nog onderdeel van FNV Bejaardencentra. “Ik deed de opleiding voor instellingskok, twee dagen in de week naar school en drie dagen werken in de praktijk. De heer Gerelings, hoofd van de keuken van ’t Huis aan de Vecht, was mijn examinator. Ik had wat moeite met het bakken van mijn appeltaart, maar tot mijn verrassing zei hij: ‘Als je dat goed wil leren moet je bij ons komen werken.’”
Aardappelkroketten “’t Huis aan de Vecht had een grote keuken op de bovenste verdieping. We deden toen heel veel zelf. We maakten voor het kerstdiner bijvoorbeeld zelf aardappelkroketten, daar waren we al weken van tevoren mee bezig. Ik bewaar heel goede herinneringen aan die tijd en heb er gewerkt tot de keuken dichtging begin deze eeuw. Van toen af gingen zorgorganisaties steeds minder zelf koken. De trend is ook dat we minder complete maaltijden afleveren op de kamers. Bijna alle locaties van AxionContinu hebben een restaurant waar de bewoners kunnen eten.”
Beleving Alphons maakte carrière binnen de organisatie. Op zijn 24e was hij al chef-kok in ’t Huis aan de Vecht,
dat als een van de eerste verzorgingshuizen in Nederland het keuzemenu introduceerde. “Dat kon omdat we de beschikking kregen over een computer waar we alle wensen konden invoeren. Dat was trouwens veel werk want het invoeren ging handmatig. Toen was het een grote stap voorwaarts. Dat heeft me altijd aangetrokken, uitzoeken hoe je de maaltijden voor de bewoners kon verbeteren. Ik hield me ook bezig met nieuwe technieken om het eten vooraf klaar te maken, af te koelen en later weer te verwarmen. Die ontwikkeling gaat nog altijd door. Het lukt steeds beter om voedingswaarde en smaak te behouden.”
Meer restaurant Toch is dat ‘ontkoppeld koken’ volgens Alphons niet zaligmakend. “Ik zie graag dat er beleving is rond de maaltijd. We moeten streven naar een combinatie van vers en aangeleverd. Ik zou graag zien dat onze restaurants meer restaurant worden. Nu zijn het eigenlijk meer eetzalen waar iedereen zo veel mogelijk op hetzelfde moment de maaltijd krijgt voorgeschoteld. Van mij mogen de menu’s simpeler, maar dan wel met de nodige flexibiliteit. Lust mevrouw geen bietjes, dan heeft de kok een goed alternatief. Dan hoef je ook niet met menulijsten te werken, wat de zorg weer ontlast. En als het gezellig is in het restaurant, blijven bewoners graag wat langer hangen.”
Vrijwilligers zijn onmisbaar voor AxionContinu. In deze rubriek vertellen zij over hun vrijwilligerswerk in de locaties.
8
Graag gedaan
Contact bij de sjoelbak
E
ens in de twee weken stapt Mitchell Prins op de fiets naar woonzorgcentrum Isselwaerde om de maandagse sjoelavond te begeleiden. Een paar maanden geleden wilde hij iets gaan doen naast zijn werk als installateur van airco’s. Hij stopte met voetballen bij V.V. Montfoort, waar hij het tot het tweede team schopte, de sportschool had zijn aantrekkingskracht al eerder verloren. Lachend: “Je bent jong en je wilt een stoere indruk maken, maar met het ouder worden raak je toch wat van je wilde haren kwijt. En je denkt altijd dat je druk bent, maar als je al je bezigheden op een rijtje zet, blijkt dat erg mee te vallen. Ik wilde graag iets nuttigs doen met de tijd die ik over had.”
Honden uitlaten
Mitchell Prins:
Hij klampte zich aan me vast, een vreemde, en wilde niet meer van mijn zijde wijken.
Die behoefte heeft hij niet van een vreemde: vader is vrijwilliger voor De Zonnebloem, moeder zit in de zorg en zijn zus werkt bij het Leger des Heils. Eigenlijk hoefde Mitchell alleen een geschikte plek te vinden voor het tevredenstellen van zijn zorggenen. Allerlei mogelijkheden schoten door zijn hoofd, van het uitlaten van honden tot buddy worden van mensen die wel wat ondersteuning en gezelschap kunnen gebruiken. Totdat hij via internet ontdekte dat Isselwaerde sjoelvrijwilligers kon gebruiken. “Ach, het zou net zo goed jeu de boules kunnen zijn. Het gaat mij vooral om de interactie met ouderen. Ik vind het belangrijk om iets voor hen te kunnen betekenen.”
Schaduwzijde Hij begreep niet direct dat het om mensen met dementie ging. “Toen de vrijwilligerscoördinator me
9
Film vrijwilligers Leidsche Rijn rondleidde en alles uitlegde leek het werk me alleen maar leuker. De bewoners hier leven deels in hun eigen wereld en ik vind ze enorm fantasierijk. Het is boeiend daarmee om te gaan.” De eerste avond maakte hij al kennis met de schaduwzijde van dementie. Een bewoner werd teruggebracht naar het appartement, wat voor paniek zorgde bij een ander. “Die meneer wist niet meer waar hij was en raakte in paniek omdat hij dacht achtergelaten te worden. Hij klampte zich aan me vast, een vreemde, en wilde niet meer van mijn zijde wijken. Op dat moment realiseerde ik me hoe moeilijk mensen met dementie het ook moeten hebben.”
Vrijwilligers van De Drie Ringen, De Componist en De Ingelanden hebben op 2 juli samen de documentaire Old Passioned bekeken. Filmmaker Hans den Hartog heeft ouderen geportretteerd die op hoge leeftijd nog met hun passie bezig zijn, zoals een 91-jarige zwemkampioene. Na afloop spraken de vrijwilligers met de maker van de documentaire.
Zorg-genen Het vrijwilligerswerk bevalt hem zo goed dat hij er soms aan denkt meer tijd aan de zorg te besteden. Voor een overstap is het nog te vroeg, daarvoor vindt hij het werk als installateur nog net even leuker. “Bij het plaatsen van een airco komt heel wat kijken, je moet nauwkeurig werken met water en elektra en moet allerlei problemen kunnen oplossen. En ik ben blij als ik mijn klanten blij kan maken. Maar misschien gaan die zorg-genen wel een keer harder roepen.”
Nationale Vrijwilligersdag Op 7 december, Nationale Vrijwilligersdag, worden landelijk vrijwilligers in het zonnetje gezet en bedankt voor hun inzet. Ook bij AxionContinu wordt op die dag extra aandacht aan hen gegeven. Er zijn rond de duizend vrijwilligers in de organisatie werkzaam. Zij doen fantastisch werk en AxionContinu is erg blij met al die extra handen, en wil dat die dag extra laten blijken.
Ook vrijwilliger worden? Kijk op: mijnprachtbaan.nl
10
“Heel mooi’, vindt meneer Gielingh zijn nieuwe appartement. Dat wil zeggen, we bezoeken een vergelijkbaar appartement op de achtste verdieping van De Bijnkershoek. Daar is de grote verbouwing van het woonzorgcentrum het verst gevorderd.
Verbouwing van De Bijnkershoek
Een complexe operatie B
egin juli konden bewoners en hun familie voor het eerst een kijkje nemen op die verdieping. Facilitair manager Frans Tienhooven, die de hele operatie samen met collega’s intensief begeleidt, was een beetje aangedaan door de reacties. “Iedereen vond het prachtig. En het mooist van het hele proces vind ik dat we voortdurend en van begin af aan goed hebben gecommuniceerd met alle betrokkenen, bewoners, familie en medewerkers. We hielden ze op de hoogte en ze konden meedenken. Er is tot nu geen wanklank te horen, terwijl het nogal ingrijpend is om kwetsbare ouderen - ze wonen niet voor niets in een woonzorgcentrum - minimaal twee keer te verhuizen.” We komen meneer Gielingh in zijn rolstoel in de lift tegen als Frans het resultaat van de verbouwing wil laten zien. “Het was gisteren veel te druk op de open
dag,” zegt Gielingh. “Ik ben maar niet gaan kijken.” “Heeft u nu even tijd?” vraagt Frans. “We gaan er toch heen.” Meneer Gielingh is opgetogen als Frans hem rondrijdt en uitleg geeft. “Kijk, dit vind ik nou belangrijk. Dat hij nu weet waar hij komt te wonen. Dan is hij veel meer op zijn gemak en ziet hij veel minder op tegen de verhuizing straks,” zegt Frans na afloop.
Zelfstandig Het gebouw van De Bijnkershoek stamt uit de jaren zestig en was toe aan een grondige renovatie. De begane grond en de eerste twee verdiepingen zijn drie jaar geleden onder handen genomen. Op de begane grond is de receptie, het restaurant, een winkel, een kapper en kantoren. Op de eerste twee verdiepingen wonen mensen met lichamelijke aandoeningen en
mensen met dementie in kleinschalige woonvormen. Op de andere zes verdiepingen waren 160 woonzorgappartementen. Die bewoners hebben zorg nodig, maar kunnen zich verder redelijk zelfstandig redden. Na de verbouwing zijn er nog 96 zorgwoningen, vooral twee- en eenkamerappartementen en twee driekamerwoningen. Frans: “In de nieuwe appartementen heeft iedereen zijn eigen meterkast en eigen aansluiting voor telefoon, internet en zelfs voor een wasmachine. De keukens kunnen zo worden uitgebreid dat bewoners geheel zelfvoorzienend zijn als ze dat willen. Uiteraard wordt het hele gebouw toekomstbestendig en duurzaam gemaakt, met goede isolatie, een luchtventilatiesysteem, zonwering, enzovoort.”
veertig bewoners verhuizen naar Domstate, het nieuwe zorghotel een stukje verderop. Zij verblijven daar tot de hele verbouwing achter de rug is. Terwijl we de linkervleugel van het gebouw onder handen namen, zaten de andere 56 bewoners tijdelijk in de rechtervleugel. Er was echter nog een complicerende factor. Op de al verbouwde eerste en tweede verdieping wonen kwetsbare mensen. Met de aannemer hebben we heel strikte afspraken gemaakt over wanneer er wel en geen overlast kan zijn. Maar als je op de derde verdieping aan het breken bent, is de overlast voor de verdiepingen eronder gewoon te
Complex “We wisten dat het een heel ingewikkelde operatie zou worden. Bij zo’n ingrijpende verbouwing komt alles op zijn kop te staan. Je wil dat de bewoners daar zo weinig mogelijk last van hebben.” Maar uiteraard kan niet worden ontkomen aan tijdelijke verhuizingen. “In aanloop naar de verbouwing zijn we al minder mensen gaan opnemen. Toen we in september 2018 begonnen waren nog 95 van de 160 appartementen bewoond. Dat scheelde al. Van die 95 konden we ruim
Links de oude gevel en rechts de nieuwe situatie.
Frans Tienhooven:
“Met de aannemer hebben we strikte afspraken gemaakt wanneer er geen overlast kan zijn.”
11
12
groot. Bovendien moest er naar beneden worden doorgebroken voor aansluitingen op het riool en dergelijke. Dus we ontkwamen er niet aan ook die bewoners voor drie weken elders onder te brengen.” De verbouwde linkervleugel.
Exact hetzelfde “We hebben toen foto’s gemaakt van alle kamers en iedere kamer in de andere vleugel exact hetzelfde ingericht. Dus alle meubels op dezelfde plek, de schilderijtjes weer aan de muur. We hebben de leegstaande kamers die we ervoor gebruikten als het nodig was eerst nog opgeknapt, want we wilden per se niet dat bewoners en familie zich tekortgedaan zouden voelen. Iedereen moet zich prettig blijven voelen, ondanks het tijdelijke ongemak dat zo’n verhuizing toch met zich meebrengt. Ook moet ik de verhuisbedrijven die we inschakelen een pluim geven. Want iedereen heeft echt zijn best gedaan om alles zo soepel mogelijk te laten verlopen. Na drie weken zijn alle bewoners weer terugverhuisd.”
Frans lacht. “En zo’n zelfde verhuismove moeten we uitvoeren als we de rechtervleugel van het gebouw aanpakken. Alleen… de verbouwde linkervleugel is dan bewoond en dus niet vrij. We moeten dat anders oplossen. We beginnen dit keer met de verbouwing op de derde verdieping en brengen de bewoners van de eerste twee verdiepingen tijdelijk onder op hogere verdiepingen. Het is helemaal uitgedacht en het zit in mijn hoofd.” Hij tikt tegen zijn voorhoofd. “En gelukkig ook in mijn computer. Het is voortdurend de vinger aan de pols houden en vaak snel schakelen. Het mooie is dat we alle wensen van de bewoners hebben kunnen inwilligen. Sommigen wilden hetzelfde uitzicht houden. Anderen wilden juist iets anders.” Meneer Gielingh kijkt vanuit zijn rolstoel uit over de voetbalvelden van Zwaluwen Vooruit met op de achtergrond de contouren van de Utrechtse binnenstad. “Ik kijk nu uit over een kinderdagverblijf. Maar dit vind ik mooier.”
Buitenkant
Frans Tienhooven:
“Het is helemaal uitgedacht en het zit in mijn hoofd.”
Tegelijk met de verbouwing van de rechtervleugel van De Bijnkershoek wordt ook de losstaande serviceflat gerenoveerd. Frans: “Het is voor die bewoners iets minder ingrijpend omdat het vooral de buitenkant betreft, maar er is altijd wel wat overlast.” De komende tijd zal de voorzijde van het complex vooral een bouwplaats zijn. De hoofdingang blijft bereikbaar, voor de medewerkers komt een andere ingang. De hele verbouwing duurt tot augustus 2020. “Daarna pakken we de tuin aan. Het wordt mooi.”
13
De vrijheid hebben om je eigen keuzes te maken is een groot goed. Maar wat als je door dementie niet goed meer kunt inschatten wat goed voor je is en je noodzakelijke zorg en
Illustratie: Ronald Slabbers
begeleiding weigert? ‘Onvrijwillige zorg’ is soms niet te vermijden. De nieuwe Wet zorg en dwang (Wzd) regelt hoe je die inzet.
Zorg voor vrijheid D
eze wet, die de wet BOPZ (Bijzondere opnemingen psychiatrische ziekenhuizen) vervangt, gaat op 1 januari 2020 in. Opname op een gesloten afdeling van een verpleeghuis is een voorbeeld van onvrijwillige zorg. Maar ook het toedienen van medicijnen tegen iemands wil of het gebruik van een bedhekje of bewegingssensor in de nacht, vallen hieronder.
is de Wet zorg en dwang dan ook van belang voor iederéén die te maken heeft met mensen met dementie, waar zij ook wonen.
Stappenplan
De nieuwe wet gaat uit van het recht om in vrijheid te leven en eigen keuzes te maken. Dit geldt ook voor mensen met dementie. Zij moeten zelf kunnen beslissen hoe zij de dag doorbrengen en waar zij wonen. Daar maken de cliënt, zijn vertegenwoordiger en de zorgverlener samen afspraken over.
Onvrijwillige zorg moet zo kort mogelijk duren en op de minst ingrijpende manier plaatsvinden. Een zorgverlener bekijkt aan de hand van een stappenplan eerst de situatie van een cliënt. Daarna wordt de noodzaak van dwang benoemd en gekeken of er alternatieven zijn. Dat gebeurt in overleg met de cliënt en zijn vertegenwoordiger en met collega’s en deskundigen. Zo komen ze tot een besluit over het toepassen van onvrijwillige zorg. Samen kijken ze steeds of onvrijwillige zorg nog nodig is.
Alternatieven
Voorbereiding
Wanneer mensen met dementie niet meer kunnen inschatten wat goed voor hen is, moet de zorgverlener hen met die keuze helpen, rekening houdend met veiligheid en kwaliteit van leven. Dat kan betekenen dat vrijheid hierdoor wordt beperkt. Maar het inzetten van zorg die iemand echt niet wil, onvrijwillige zorg, is altijd een laatste redmiddel. Verzet kan ook voorkomen in thuissituaties, op de dagbehandeling of op de ‘open’ afdelingen in woonzorgcentra. In tegenstelling tot de Wet BOPZ,
Nu al gaat AxionContinu zorgvuldig om met de inzet van onvrijwillige zorg en wordt goed gekeken naar alternatieven. De nieuwe wet vraagt een iets andere benadering. Binnen AxionContinu bereidt een projectgroep de invoering voor. Zoals voorlichting geven aan alle betrokkenen, het aanpassen van werkwijzen en scholing voor medewerkers. Meer informatie over de wet staat op www.dwangindezorg.nl.
Functie centraal
14
Bij AxionContinu werken ruim 2000 medewerkers in bijna 140 verschillende functies. In deze rubriek staat steeds een andere functie in de schijnwerpers.
Psycholoog Janne Penninx
Vakgroep Janne Penninx is psycholoog bij de divisie Revalidatie en herstel. “Ik maak deel uit van de psychosociale vakgroep, met andere psychologen, een maatschappelijk werker en een creatief therapeut. In De Parkgraaf werk ik met mensen die kampen met longziekten en ernstige benauwdheid (COPD), in Zorghotel De Wartburg sta ik onder meer kankerpatiënten bij.”
Saai “Mensen denken vaak dat het saai is om als psycholoog met oudere mensen te werken, omdat ze vermoeden dat ouderen wel ‘klaar zijn’ met hun leven. Maar niets is minder waar, het werk is juist heel uitdagend. Veel ouderen hebben te maken met onverwerkte ervaringen uit hun verleden. Ze zijn van een generatie die doorgaans niet gewend was te praten over nare gebeurtenissen. Daar kunnen ze nog altijd veel last van hebben. De stress die dat geeft, kan slaapproblemen opleveren of zorgen dat je nergens zin in hebt.”
EMDR “Een van de methodes die we nu veel toepassen bij het verwerken van nare ervaringen is EMDR, waarbij de ogen van de cliënt een vingerbeweging volgen terwijl ze emotioneel beladen herinneringen oproepen. Het werkt geweldig en we zien vaak een snel effect. Nog niet zo lang geleden was er in De Parkgraaf bijvoorbeeld een mevrouw die haar stem was kwijtgeraakt nadat ze in het ziekenhuis had gelegen na een zware aanval van benauwdheid. Het had een herinnering opgeroepen aan een traumatische ervaring uit haar jeugd en dat gaf heel veel spanning. Via EMDR kregen we haar weer aan het praten.” Paniekcirkel “Bij veel COPD-patiënten leg ik de Paniekcirkel uit. Mensen die erg benauwd zijn geweest vrezen op voorhand een nieuwe aanval van ademnood. Die angst geeft zo veel spanning dat de kans op een zo’n aanval daadwerkelijk toeneemt. Een paniekstoornis gaat geregeld gepaard met het vermijden van bepaalde situaties, zoals een bezoek aan de supermarkt. Als psycholoog kan ik mensen met cognitieve gedragstherapie helpende gedachten aanreiken. Ik
leer ze op een andere manier naar hun situatie te kijken. Met de ergotherapeut oefenen mensen om in de supermarkt een boodschap te doen en zo hun angst te overwinnen. Met fysiotherapie kun je mensen fitter maken en ademhalingstechnieken aanleren, dus ook meer vertrouwen geven in zichzelf. We werken echt als een multidisciplinair team, dat maakt het werk zo leuk.”
Persoonlijke geschiedenissen “Ik praat veel met mensen, zowel individueel als in groepsverband. Samen met de creatieve therapeut organiseer ik bijvoorbeeld sessies om cliënten te leren omgaan met de gedachte dat ze chronisch ziek zijn en dus nooit meer echt beter worden. Het lotgenotencontact is daarbij natuurlijk ook belangrijk. Dat ik vanuit mijn professie zo in de levens van mensen word betrokken, vind ik heel bijzonder. Ze vertellen me hun persoonlijke geschiedenissen, die soms best aangrijpend zijn. Niet iedereen spreekt overigens met de psycholoog, dat gebeurt als de specialist ouderenzorg denkt dat het nodig is of wanneer er aanwijzingen zijn dat er angst- of stemmingsproblemen zijn. Ook neem ik regelmatig geheugentesten af als ik vermoed dat iemand niet meer alles lijkt te onthouden. Soms is er meer aan de hand dan normale veroudering en is er sprake van dementie.”
Verschillen “Karakters en persoonlijkheden zijn zo verschillend. Dat merk je al bij COPD-patiënten, al is dat trouwens wel vaak het type mens dat zichzelf wegcijfert voor anderen en nogal eens moeite heeft om hulp te vragen. En ik ervaar het zeker bij mensen die in een zwaar oncologietraject zitten. De één kan bij wijze van spreken alleen nog in een hoekje zitten huilen omdat het leven voorbij lijkt, de ander blijft tot het einde positief gestemd. Ik vind het wel fijn om na zo’n soms zwaar gesprek op de fiets te stappen en mijn gedachten even te laten verwaaien.”
15
Functie Psycholoog Functiedoel Is verantwoordelijk voor het bevorderen van het psychisch welzijn van cliĂŤnten. Opleiding Beroepsopleiding op WO-niveau. Aantal medewerkers 8 Aantal fte 6,5
Elk levensverhaal is bijzonder. In ‘Mijn verhaal’ vertellen bewoners over hun lange levensgeschiedenis.
Mijn verhaal
16
Tussen
wandelstok en
universiteitsstaf De zon schijnt uitbundig wanneer Herman Kugel op de langste dag van 1924 het daglicht ziet in het Groningse Musselkanaal. Hij weet dan nog niet dat twee stokken en twee ijzers belangrijke rollen zullen spelen in zijn lange leven. Het verhaal van een sportieve levensgenieter.
H
erman is de oudste van zes kinderen uit een schoenmakersgezin. Zijn vader maakt ze, zijn moeder bestiert de winkel. Dat gaat haar makkelijk af, want ze heeft als meisje al de nodige ervaring opgedaan in de manufacturenwinkel van haar ouders. “Nee, ik wilde mijn vader niet opvolgen in de zaak, want ik vond het geen aantrekkelijk beroep. Ik deed liever iets met mijn hoofd dan met mijn handen,” zegt meneer Kugel in zijn appartement in ’t Huis aan de Vecht.
Niet meer te houden De jonge Herman zal nog vier broers en één zus krijgen. Het gezin is niet super sportief, maar wanneer ’s winters in het Hoge Noorden de temperatuur Herman Kugel met dochter Semmy
En dat doet de getalenteerde schaatser dan ook, tot twee keer toe zelfs, hoewel hij in 1985 en 1986 als zestiger toch niet meer zo piep is. Ook aan de laatste Tocht der Tochten in 1997 doet hij nog mee, deze keer zonder de finish te halen. “Maar die twee kruisjes en een aantal bijzondere schaatsen hebben wel een plekje gekregen in het Schaatsmuseum in Hindeloopen,” zegt zijn dochter Semmy trots. “We nemen geregeld even een kijkje bij De Vechtsebanen en dan blijkt bijna iedereen die daar komt schaatsen mijn vader nog te kennen.”
17
Pedel aan universiteit De elfstedentocht van 1985
flink daalt, slaat het schaatsvirus genadeloos toe. Dus als Herman eenmaal de ijzers heeft ondergebonden, is hij niet meer te houden. Tijdens toertochten sjoemelt hij af en toe wat door ‘illegaal’ hele stukken mee te schaatsen. De liefde voor het ijs zal nooit meer wijken, ook niet wanneer hij met zijn vrouw in 1947 voor zijn werk naar Utrecht verhuist om als administratief medewerker bij de Bedrijfsvereniging voor Detailhandel, Ambachten en Huisvrouwen (Detam) aan de slag te gaan.
In 1970 verruilt hij zijn baan bij de Detam voor een betrekking als pedel aan de Universiteit van Utrecht. Waarom pedel? Weer die ondeugende lach: “Ik wilde zo weinig mogelijk werken, daarom.” Het tegendeel is waar: hij begeleidt promovendi, onderhoudt contacten met hoogleraren, organiseert recepties, regelt het drukken van proefschriften, is aanspreekpunt voor alles en iedereen. Bij start en einde van een promotieplechtigheid gaat de pedel de hoogleraren, de promovendus en diens paranim-
Jeugdelfstedentocht Buiten werktijd is hij bijzonder actief bij De Vechtsebanen in Utrecht. Zit achter de kassa. Stapt in het bestuur van het gewest Noord-Holland/ Utrecht. Geeft de jeugd schaatsles. En als kers op de taart introduceert hij de bij veel Utrechters bekende jeugdelfstedentocht, die uitgroeit tot een succes en nog altijd jaarlijks wordt verreden. “Schaatsen is gewoon prachtig, ik hou van de beweging die je moet maken, van het buiten zijn.”
Twee kruisjes Wanneer zijn Friese vrouw zich op een goede dag laat ontvallen dat ze mensen kent die het niet lukt de Elfstedentocht uit te rijden, pakt haar Groningse man onmiddellijk de handschoen op. “Dat moest ik beter kunnen,” zegt hij met een ondeugende lach.
Herman Kugel als pedel met universiteitsstaf
“Ik wilde niet in Australië wonen,
18
want je kunt er niet schaatsen.”
neer de drukte van een gezin met zeven kinderen dat toelaat - graag aandoet tijdens vele reizen in Europa waarbij wandelstok en -broek de plek innemen van universiteitsstaf en toga. Zijn mooiste reis voert hem naar een broer die met de noorderzon naar Australië vertrok. “Het landschap is er zo totaal anders dan hier… maar ik wilde er niet wonen want je kunt er niet schaatsen.”
Zon en Leven Augustus 2019. Meneer Kugel kijkt naar buiten, waar op een steenworp afstand de Vecht stroomt. De rolstoel en de leeftijd beperken hem in zijn mogelijkheden, maar hij kan zichzelf in gedachten weer ritmisch over die Vecht zien glijden, net als in 1962. En in zijn hoofd gaat hij nog soepeltjes langs bevroren rietkragen in de Molenpolder, een stukje verderop, waar ook naturistenvereniging Zon en Leven te vinden is en waar hij bestuurslid van was. Ook zonder schaatsen én zonder kleding is het daar goed toeven, weet de buitenman uit eigen ervaring. “Het is een plezier om op die manier te recreëren.” Semmy lacht. “Ja, mijn vader is een levensgenieter.” Rietkragen in de Molenpolder
Met de wandelstok tijdens een vakantie in Griekenland.
fen vóór, met de universiteitsstaf in de hand. Het is een ritueel met traditie en stijl, dus wanneer toekomstige schoonzoon Jaap aankondigt in spijkerpak te willen promoveren, is het antwoord duidelijk. “Dan gaat het hele feest niet door, Jaap.”
Wandelreizen Zijn werk levert hem vrienden op aan verschillende buitenlandse universiteiten, onder meer in GrootBrittannië en Turkije. Bestemmingen die hij - wan-
Social talk
AxionContinu en bijna alle locaties zijn actief op social media. Volg ons op Facebook en Twitter
19
Kijk ook eens op ons YouTube-kanaal voor filmpjes over AxionContinu.
20
Campagne
Marlies Remmert
vol aanstekelijke trots Zonder medewerkers geen zorg, zo simpel is het. Maar personeel vínden is lastig. De landelijke campagne IK ZORG wil mensen over de streep trekken. AxionContinu haakt daar graag op in, maar kiest tegelijk een eigen koers.
A
ls vrijwilliger ben ik begonnen met broodjes smeren. Nu loop ik hier stage als begeleider en doe ik een opleiding persoonlijk begeleider van specifieke doelgroepen…” Zo begint Hannah - die zelf een tijd was opgenomen in een psychiatrische instelling - haar persoonlijke, aangrijpende verhaal op de website van IK ZORG. De campagne is een initiatief van het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport en de sector Zorg en Welzijn. De titel dekt de lading perfect: 600 mensen met uiteenlopende beroepen en opleidingen vertellen trots hoe veelzijdig het werk in zorg en welzijn is.
Ambassadeursaanpak Vanaf deze maand staat ook het verhaal van AxionContinu ambassadeur Mick, leerling-verzor-
gende bij De Ingelanden op de landelijke website. Marlies Remmert, recruiter en adviseur arbeidsmarkt, gelooft in die ambassadeursaanpak. “Veel collega’s in de organisatie maken geregeld mensen enthousiast voor het werken in de zorg, dat kan ik echt merken aan de sollicitaties die bij ons binnenkomen. We zien dat de campagne werkt, onder meer aan de toenemende belangstelling voor onze opleidingen voor zij-instromers.”
Trots op het werk Trots werkt aanstekelijk, dus AxionContinu zet dat nadrukkelijk in de etalage als aanvulling op de landelijke campagne. Zo komt het logo IK ZORG terug op diverse social media-uitingen, posters en freecards waarmee vakantiekrachten worden verleid te reageren. Voor medewerkers van AxionContinu zijn er sinds kort IK ZORG Facebookheaders waarmee zij de campagne (zie kader) kunnen ondersteunen. “Dit najaar start ook een bijzondere wervingscampagne voor verzorgenden in de wijk op social media. Onze medewerkers vinden het belangrijk deel uit te maken van een team. Dat wij-gevoel laten we daarom in de nieuwe campagne nadruk-
Marlies Remmert: kelijk naar voren komen met foto’s van onze eigen medewerkers op opvallende plekken in de regio.”
Niet alles op rolletjes
“Ik ben blij dat de campagne heel goed de veelzijdigheid en de mooie, uitdagende kanten van het werk laat zien.”
Het imago van de zorg stemt nog niet overeen met de werkelijkheid, constateert Marlies: “Natuurlijk, de werkdruk kan door personeelstekorten hoog zijn en in de praktijk loopt niet altijd alles op rolletjes. Het is lastig om van een negatief imago af te komen en ik ben blij dat de landelijke campagne heel goed de veelzijdigheid en de mooie, uitdagende kanten van het werk laat zien.”
genden en verpleegkundigen, en daar kwamen slechts drie belangstellenden op af. Op social media trok de actie met 25.000 views wel veel aandacht, dus we hebben in ieder geval mensen aan het denken gezet.”
Concurrentie is groot
Iets te bieden hebben
Opvallen als mogelijke werkgever is belangrijk in tijden van personeelsschaarste. AxionContinu is dan ook creatief in het bedenken van speciale acties. Bijvoorbeeld door het uitdelen van knalroze AxionContinu-zonnebrillen in hartvorm tijdens het Bevrijdingsfestival in park Transwijk. Of door bezoekers van Utrechtse bioscopen te verrassen met een opvallende commercial, zoals tijdens de komende herfstvakantie.
Alleen werven is uiteraard niet genoeg, je moet ook wat te bieden hebben. En dat hééft AxionContinu, zegt Marlies. “Ons eigen opleidingscentrum De Verdieping heeft een gevarieerd opleidingsaanbod en we lopen voorop met onze verkorte opleidingen voor zij-instromers. We zijn bovendien een werkgever met een breed aanbod aan zorg, die ook mogelijkheden biedt aan groepen als vijftigplussers, carrièreswitchers en studenten in de zorg. En nieuwkomers ontmoeten hier optimistische collega’s, ons motto is niet voor niets Optimisten in de zorg!”
Job alert Nieuw is ook de Job alert op www.mijnprachtbaan.nl waarmee iedereen per mail de nieuwste vacatures van zijn of haar voorkeur kan ontvangen en waarvoor in korte tijd zo’n honderd aanmeldingen zijn binnengekomen. “Niet alles werkt altijd even goed, er is geen ei van Columbus. We organiseerden eerder dit jaar een Valentijns speeddate voor verzor-
21
In de sector Zorg en Welzijn werken 1,2 miljoen mensen, maar als er niets gebeurt, dreigt het personeelstekort verder op te lopen naar 100.000-125.000 mensen. De vierjarige campagne IK ZORG laat zien hoe aantrekkelijk werken in zorg en welzijn is. In de campagne komen inspirerende zorgprofessionals aan het woord die Nederland laten zien, voelen en ervaren hoe divers, breed en betekenisvol het werk is. Voor meer info: www.ontdekdezorg.nl. Ben jij als medewerker ook trots op jouw vak? Ondersteun dan de campagne via jouw Facebook account en gebruik de IK ZORG header die is te vinden op de MijnPrachtbaan Facebookpagina of scan de QR code.
22
Kort Contact Berichten van(uit) AxionContinu
Jet en Harrie verhuizen
Verhuizen naar een verpleeghuis is ingrijpend, vooral voor degene die het betreft. Maar ook voor naasten is het vaak verre van gemakkelijk. Welke rol spelen dierbaren bij de verhuizing? En de mantelzorgers? Dat is soms zoeken. AxionContinu hecht grote waarde aan de relatie tussen mantelzorgers en zorgmedewerkers en wil deze zo goed mogelijk samen ‘vormgeven’. Daarvoor is het nodig om samen in gesprek te gaan en verwachtingen en wensen uit te spreken. Om dat gemakkelijker te maken konden mantelzorgers en medewerkers op 17 september samen naar de interactieve theatervoorstelling Jet en Harrie. Om daarna samen over het onderwerp door te praten. Het opleidingscentrum van AxionContinu, De Verdieping, organiseerde het evenement.
Veranderingen Raad van Bestuur AxionContinu Er is een aantal veranderingen in de Raad van Bestuur van AxionContinu. Voorzitter Eliane Thewessen verlaat AxionContinu op 1 december. Zij wordt die maand 62 en wil de laatste jaren van haar werkende leven een andere invulling geven. De afscheidsreceptie, waar alle medewerkers welkom zijn, is op 19 november in Domstate. Half september is Marie Claire van Hek begonnen als tweede bestuurder van AxionContinu. Zij houdt zich, kort gezegd, bezig met financiële zaken, ICT en vastgoed. De keus voor een tweede bestuurder is gemaakt om de ambitieuze doelstellingen uit het meerjarenbeleidsplan 2019-2021 te halen. De werving van een nieuwe voorzitter Raad van Bestuur is inmiddels bezig. De voorzitter heeft onder meer kwaliteit en veiligheid van zorg en externe relaties in portefeuille.
Kalender 4 oktober Nationale Ouderendag 12 oktober Internationale dag van de Palliatieve zorg 27 oktober Wintertijd 10 november Dag van de Mantelzorg 20 november Wereld COPD dag 7 december Nationale Vrijwilligersdag
Thuiszorgwinkel Medicura In het gebouw van Zorghotel Domstate in Utrecht heeft Medicura een thuiszorgwinkel geopend. De Zorgwinkel is gespecialiseerd in verpleegartikelen, zelfzorgartikelen, medische hulpmiddelen en zorgdiensten, met als uiteindelijke doel mensen zo lang mogelijk zelfstandig thuis te laten wonen. De Zorgwinkel heeft ervaring in de zorg en wijst de weg in de vele zorgproducten. Ook kunnen mensen gratis verpleegartikelen lenen. Medicura heeft hiervoor contracten met alle Nederlandse zorgverzekeraars. De openingstijden zijn maandag tot en met vrijdag van 9.30 tot 17.30 uur en zaterdag van 10.00 tot 13.00 uur.
Dag van de Palliatieve zorg 12 oktober Hopice IJsselstein van AxionContinu besteedt aandacht aan de Internationale dag van de Palliatieve zorg. Op vrijdagmiddag 11 oktober geeft schrijfster Anneke de Vries een presentatie over het ziekte- en sterfproces van haar moeder. Anneke was nauw bij dit intensieve, aangrijpende proces betrokken en heeft het aangedurfd om hierover een boek te schrijven vanuit het perspectief van haar moeder. Door voor deze vorm te kiezen, krijgt de lezer een prachtige inkijk in het hoofd van het hoofdpersonage. Hierdoor wordt de lezer meegenomen in het sterfproces en beleef je bijvoorbeeld een terminaal delier mee. De lezing vindt plaats op vrijdag 11 oktober van 13.30 tot 16.00 uur in de Tambourijn in Mariënstein IJsselstein. Belangstellenden kunnen zich opgeven bij Miranda Heijgen, mheijgen@axioncontinu.nl
23
Stad Utrecht
16
17
18
19
20
21
22
25
SEPTEMBER
Wereld Alzheimer Dag
WEEK van de DEMENTIE
16 t/m 25 september 2019
SAMEN BEWEGEN PROGRAMMA UTRECHT
VRIJE IS GRAT OP & INLO ANG TOEG
Wereld Alzheimer Dag Op zaterdag 21 september was het ‘Wereld Alzheimer Dag’. ‘Samen bewegen’ was het thema van dit jaar. Een interessante themamiddag voor professionals, mensen met dementie en hun mantelzorgers vond plaats in verpleeghuis Rosendael. De presentatie ‘Huidhonger’, een dans- en beweegprogramma rondom liefdevolle zorg, het belang van aanraking en intimiteit, was erg bijzonder. Daarnaast was er een informatiemarkt waarin vele organisatie en verenigingen elkaar inspireerden op het gebied van beweging voor mensen met dementie. Zo was FC Utrecht aanwezig met Walking Football, maar ook het danspaleis en de organisatie ‘Fietsen alle jaren’ die met riksja’s fietstochten maken. De middag was een geslaagde gelegenheid om te netwerken en je te laten inspireren.
Job alert
Ben jij op zoek naar een (andere) baan bij AxionContinu of ken je iemand die graag bij AxionContinu wil werken? Een baan dichter bij huis of een specifieke functie? Daarvoor is er nu een handige job alert op de vacaturesite van AxionContinu. Daarbij kun je gericht je voorkeuren aangeven. Je ontvangt dan een e-mail wanneer er een vacature is die voldoet aan je zoekcriteria. Zo ben je snel op de hoogte van de nieuwste vacature(s). Aanmelden kan via www.mijnprachtbaan.nl.
24
Jaap van Dissel (RIVM) over de griepprik
“Griep is voor niemand een pretje” “De effectiviteit van het griepvaccin in twijfel trekken mag altijd, maar laat dit niet een besluit daarover verlammen.” Jaap van Dissel, directeur van het Centrum Infectieziektebestrijding van het RIVM, is pragmatisch. Zijn afdeling is het kennis- en adviescentrum op het gebied van vaccinologie. “We zijn de eerste om toe te geven dat het griepvaccin niet perfect is, maar het is wel het beste wat we hebben.”
H
et griepseizoen loopt ieder jaar globaal van Kerstmis tot en met februari. Dan gedijen influenzavirussen het best en is er een piek aan grieppatiënten. “Griep of ook wel influenza genoemd, verloopt niet vaak dodelijk maar kan wel heel belastend zijn. Het kan net teveel zijn voor kwetsbare mensen die ook andere aandoeningen hebben zoals hart- en longziekten. Daaronder zijn nogal wat ouderen. We schatten dat er vorig jaar ruim 9.000 mensen
door de griep voortijdig zijn overleden. Het exacte getal is lastig vast te stellen. Maar dat griep tot ernstige complicaties kan leiden die je het liefst zou voorkomen, daarover zijn alle medici het eens.”
Werkzaamheid Er zijn verschillende influenzavirussen en ze kunnen ook nog eens muteren – enigszins van ‘gedaante’ veranderen – zodat ze het menselijk afweersysteem jaarlijks weer om de tuin leiden. Dat maakt de samenstelling van het griepvaccin lastig. Het vaccin wordt tevoren geproduceerd - die voor de komende winter ligt al klaar - terwijl dan nog niet precies duidelijk is tegen welke virussen bescherming geboden moet worden. “De Wereldgezondheidsorganisatie kijkt in ons zomerseizoen naar virussen die in het Zuidelijk halfrond overheersend zijn, het is daar dan winter. Het griepseizoen is moeilijk te voorspellen en het ene jaar werkt het vaccin beter dan het andere. Afgelopen winter waren er naar
Jaap van Dissel:
25
“We schatten dat er vorig jaar ruim 9.000 mensen voortijdig zijn overleden door de griep.”
schatting 450.000 griepgevallen, het jaar daarvoor twee keer zo veel. Uit verschillende onderzoeken komt naar voren dat de werkzaamheid van het vaccin de afgelopen tien jaar in Nederland tussen de 35% en 50% heeft gelegen. Dan kun je zeggen dat dat een matig resultaat is, maar gezien de grote aantallen griepgevallen is dat toch ook niet te bagatelliseren.”
Professionaliteit “Wie in de zorg werkt, zou alles moeten doen om de kans op ziekte bij de mensen die aan jouw zorg zijn toevertrouwd te voorkomen,” vindt Van Dissel. Dit is in de geest van de Eed van Hippocrates, die stelt dat zorg ermee begint geen kwaad te doen. “Iedereen vindt het vanzelfsprekend om geregeld de
handen te wassen en hulpmiddelen te desinfecteren. In dat licht moet je ook de griepprik zien. Het vermindert de kans op een infectie bij iemand onder jouw zorg. Vergeet niet dat het griepvirus al overgebracht kan worden voordat je zelf last krijgt van de verschijnselen zoals koorts. Dus thuisblijven wanneer je je ziek voelt, biedt onvoldoende zekerheid op bescherming voor kwetsbare anderen.” Van Dissel wijst er ook op dat een flinke griep voor niemand een pretje is, en al helemaal niet voor een kwetsbare bewoner. “Het vaccin zorgt doorgaans dat de verschijnselen minder heftig zijn, mocht je toch de griep krijgen. En aangezien het vaccin nauwelijks bijwerkingen geeft voor gezonde mensen, hooguit even wat stijfheid in de arm, zou ik eigenlijk niet weten waarom je het als zorgprofessional zou laten.”
Griepprik bij AxionContinu AxionContinu vindt het belangrijk dat zo veel mogelijk medewerkers de griepprik halen. “Hoe hoger het percentage van medewerkers dat is gevaccineerd, des te beter werkt de preventie,” zegt Sophie Arts. Zij heeft als specialist ouderengeneeskunde infectiepreventie als aandachtsgebied. “De cliënten vormen een kwetsbare groep en griep kan voor hen echt ernstige gevolgen hebben. De overheid stelt het griepvaccin gratis ter beschikking voor mensen van 60 jaar en ouder. Onze populatie bestaat uit ouderen die vaak nog kwetsbaarder zijn. Iedereen met nog een redelijke weerstand krijgt het vaccin aangeboden. Het prikken gebeurt altijd met een dokter erbij,
omdat je bij deze kwetsbare groep de vinger aan de pols wilt houden.” “Al onze medewerkers krijgen een uitnodiging om de prik te halen. Dat kan op diverse locaties, op diverse tijden en is gratis. Eigenlijk streef je naar een vaccinatiegraad van minstens 95%, maar – hoewel ik de cijfers voor onze organisatie niet ken – weet ik dat we dat beslist niet halen. Misschien moeten we als organisatie nadenken over hoe we de prik nog laagdrempeliger kunnen aanbieden. Ik kan me heel goed vinden in de woorden van Jaap van Dissel. Het hoort gewoon bij je professionaliteit om alles te doen wat binnen je vermogen ligt om te voorkomen dat cliënten ziek worden.”
Op locatie
In de locaties van AxionContinu gebeurt van alles. Tips? Mail de redactie: communicatie@axioncontinu.nl
26
Qwiek in Isselwaerde Dankzij vele sponsors heeft Isselwaerde een Qwiek-up aangeschaft. Een mobiele projector die beelden projecteert op de wand van een kamer van een bewoner. Zo kunnen bewoners herinneringen ophalen van persoonlijke foto’s en muziek van vroeger.
Veilige tuin De Schutse geopend De veilige, omheinde tuin van De Schutse is woensdag 17 juli feestelijk geopend. Alle bewoners van het woonzorgzorgcentrum kunnen nu zelfstandig naar buiten.
Camping ‘t Kleine Vertier op Mariënstein De tuin van Mariënstein was deze zomer drie weken lang omgetoverd tot de bruisende retrocamping, Camping ’t Kleine Vertier. Zo konden de bewoners genieten van een vakantie op eigen terrein.
Annelies Jongerius 45 jaar in dienst Op 5 augustus begon Annelies als 17 jarig meisje in de huishouding in ’t Huis aan de Vecht en ze werkt er nog steeds met veel plezier.
Koken! Medewerkers van het Centraal Bureau hebben de afgelopen zomerperiode een paar keer gekookt in Voorhoeve. Om de zorgmedewerkers te ontlasten, maar vooral omdat het gezellig is.
Colofon
27
ContACt is het magazine van AxionContinu. Het magazine verschijnt vier keer per jaar in een oplage van 6.000 exemplaren. ContACt wordt verspreid onder cliënten, medewerkers, vrijwilligers en relaties van AxionContinu. Redactieadres AxionContinu Afdeling Communicatie Beneluxlaan 922 3526 KJ Utrecht (030) 282 22 00 communicatie@axioncontinu.nl Redactie Marleen ten Berge Maaike Hoogland Petra van der Sanden Berber Schrijver Louis Nouws Eddy Steenvoorden Willem de Bruijn Fotografie Willem Mes Eddy Steenvoorden en anderen Vormgeving BLADEN&CO/Willem de Bruijn Druk Drukkerij Hendrix Herfst 2019 ContACt wordt gedrukt op papier van verantwoorde herkomst
Dansen met Jan Met een spetterend optreden van de Utrechtse zanger Jan
AxionContinu. Optimisten in de zorg. AxionContinu biedt wonen, zorg en revalidatie, thuis of in één van de veertien locaties in Utrecht, IJsselstein en Lopik. Onze passie is het bieden van waardevolle zorg aan cliënten door te denken in mogelijkheden. In wat wél kan. Zo halen we het beste uit een situatie, zelfs wanneer die onomkeerbaar is. Daarom is AxionContinu: Optimisten in de Zorg. www.axioncontinu.nl
Smit besloot woonzorgcentrum De Wartburg het zomerprogramma voor bewoners. Op het programma stonden activiteiten als een Frans ontbijt, een karaokeshow en een bingo. Bij Jan Smit zat de sfeer er goed in, al snel gingen de voetjes van de vloer bij heerlijke meezingers.
In mijn werk ben ik gegroeid. Als je begint in de zorg zie je heel veel, maar weet je nog weinig. Nu weet ik wat ik kan en moet doen. Maar ik wil mijn kennis blijven verbreden en hoop over een aantal jaar als verpleegkundige aan de slag te gaan. Er is nog zoveel mooi werk te doen in de zorg.
Mick Kuijten
Leerling verzorgende, 28 jaar
Voor vacatures en opleidingen:
www.mijnprachtbaan.nl