Stenen stapelen

20

Vastgoed is veel meer dan ‘stenen stapelen’. Natuurlijk wil het nieuwe MT-lid vastgoed van AxionContinu, Douwe-Jan Bakker, ‘zijn’ gebouwen in topconditie hebben. Maar het verlenen van goede zorg vraagt om méér. “Hoe kun je mensen langer thuis laten wonen, dát is de grote uitdaging.”

‘Stenen stapelen’ niet genoeg voor goede zorg

Het is een verfrissend geluid: een vastgoedexpert die zichzelf tijdens het interview bouwvakker noemt en de betekenis van stenen stapelen relativeert. En die het vooral heeft over mensen en pas op de tweede plaats over gebouwen. Over mensen die hij het liefst, zo lang dat lukt, op een waardige manier thuis ziet wonen. “Je kan ouderen die nog zelfstandig wonen wél allerlei voorzieningen en activiteiten aanbieden in het woonzorgcentrum. Ervoor zorgen dat ze goedkoop een hapje kunnen eten, een cursus aanbieden waar ze op de fiets naartoe gaan, noem maar op. Daarmee help je ze zelfstandig te blijven.”

Samen organiseren

Het gesprek vindt niet toevallig plaats aan de rand van Almere, waar Douwe-Jan een klein, zelfontworpen huis laat bouwen als onderdeel van een collectief initiatief. De 31 buurtgenoten organiseren veel samen, van de inrichting van het groen tot de afwatering van het gebiedje, dat niet op de riolering is aangesloten. In een gemeenschappelijke ruimte kunnen bewoners die dat willen samen eten, fitnessen of de was doen. “Deze vorm van wonen, waarin mensen elkaar makkelijk weten te vinden, zou ik graag op meer plekken in het land zien. Het is mooi dat je een beroep op elkaar kunt doen wanneer sommige dingen minder goed lukken, bijvoorbeeld als gevolg van het ouder worden.”

Op de beste manier wonen

De vraag naar opvang voor mensen met dementie groeit alleen maar en het bouwen van meer woonzorgcentra is volgens hem hooguit een gedeeltelijk antwoord. “Ja, we hebben een strategisch vastgoedplan en dat ga ik uitvoeren zodat al

onze bewoners er op de best mogelijke manier kunnen blijven wonen. En wanneer onze middelen het toelaten om de capaciteit uit te breiden, ben ik vóór. Maar mijn vraag daarbij zal altijd zijn: lukt het ons om voor een nieuwe locatie - ondanks de grote personeelsschaarste - nieuwe medewerkers te vinden en hebben we het gebouw over twintig jaar nog steeds nodig?”

Experimenten

Overal waar het maar kan, zowel binnen de organisatie als daarbuiten, schetst hij het belang van een toekomst met nieuwe vormen van wonen en zorg. Een toekomst waarin meer ruimte is voor woonexperimenten als in Almere, met handige voorzieningen die voor bewoners het zelfstandig leven vergemakkelijken. Die ook meer ruimte bieden aan de ‘buitenwereld’ in woonzorgcentra. Hij vindt woonzorgcentrum Mariënstein een mooi voorbeeld. Bewoners krijgen hier dankzij de moderne techniek bewegingsvrijheid op maat, waardoor deuren vaker open kunnen blijven.

Veranderingen noodzakelijk

“Die opvatting wint steeds meer terrein. Er is ook lang niet altijd een ingrijpende verbouwing nodig

Douwe-Jan Bakker: “de zorg voor kwetsbare ouderen zit in de harten van onze medewerkers”

Douwe-Jan Bakker: “Een restaurant kan een prima ruimte zijn voor een potje klaverjassen of biljarten”

om bewoners zich meer thuis te laten voelen. Een restaurant kan een prima ruimte zijn voor een potje klaverjassen of biljarten. En wat ik al zei: je kan het ook voor wijkbewoners aantrekkelijk maken om vaker binnen te lopen.” Voor mensen met dementie die het zelfstandig niet meer redden, zal AxionContinu er altijd zijn. “De zorg voor kwetsbare ouderen zit in de harten van onze medewerkers. Maar de grote uitdaging voor de toekomst is het vinden van manieren om mensen thuis zoveel mogelijk de regie over hun leven te laten houden en ze daar zo goed mogelijk bij te ondersteunen. Alleen op die manier kunnen we ons zorgsysteem op de been houden.”

Bouwdroom

Hij kijkt naar de plek waar nu alleen nog een vloer ligt, maar waar in de loop van het jaar zijn bouwdroom langzaam gestalte krijgt. Het idee voor een eigen tweede plek ontstond toen zijn moeder door een fietsongeluk niet langer thuis kon wonen en hij ontdekte dat er tussen ziekenhuis en thuis maar weinig opvangmogelijkheden zijn. “Wanneer mijn eigen gezondheid minder wordt, ga ik hier misschien permanent wonen.” Lachend: “Zo ver is het nog niet, tot nu toe is het vooral een superspannend sociaal experiment.” ●