A-Blad 1

A-Blad Personeelsblad voor het personeel van de gemeente Apeldoorn Nummer 1, september 2014

Voor 23 cent help je een collega

In dit nummer o.a.:

Werken vanuit je cockpit in de cloud?

Ben Wilpshof werkt zichzelf overbodig Opeens zit een deel van Apeldoorn zonder gas!

INHOUD

Column: Indrukken

We gaan nog even door

van Ina

De zomermaanden zijn zeer geschikt om met wat afstand naar je werk te kijken. Soms letterlijk: collega’s kozen allemaal verschillende bestemmingen.

Die afstand is goed. Problemen verkleinen tot gewone uitdagingen en je krijgt te tijd om te genieten van wat je hebt bereikt. We werken hard allemaal, er gebeurt erg veel en gelukkig bereiken we daar stap voor stap een beter, mooier, socialer, aantrekkelijker en veiliger Apeldoorn mee…

04

we uit met een In maar t kwamen het Personeelsproefnummer van ng es geven aanleidi blad. Jullie reacti ee tw t me an ga te om nog even door jul n december krijge nummers. Nu en in oeb ng ganisatie aa lie nieuws over je or rm, dat dan wel. vo le ita den in dig sen blijft het Voor de buitenmen ar begedrukte exempla schikbaar.

Qua aantrekkelijkheid in Apeldoorn gaat het steeds beter. Wat worden er veel evenementen georganiseerd in de stad! Ik las een satirisch stukje in een blog van iemand die het niet meer trok: zoveel te doen, Apeldoorners hoe doen jullie dat? Veel beweging in de stad en een actieve krant die daarover schrijft. In A-blad aandacht voor de relatie tussen de verslaggevers en het stadhuis.

Hoe zou het over tien jaar zijn?

Maar ook veel beweging in het stadhuis. Via een actieve campagne zijn medewerkers gestimuleerd om eens een kijkje te nemen in een andere organisatie, in een andere baan. Daar is veel gebruik van gemaakt en dat levert boeiende ervaringsverhalen op.

Wat doen we als gemeente over tien jaar nog wel en wat niet meer? En wat betekent dat voor de manier waarop we dan nog met onze inwoners van gedachten wisselen?

De zomer is bijna voorbij. Onze vakantiefoto’s plakken we in en we denken voorzichtig over de bestemming van volgend jaar. In het ritme van het jaar hoort dat de blaadjes van de bomen vallen. Hele pakketten met goudgekleurde bladeren sieren het straatbeeld, totdat onze medewerkers ze weer netjes komen ophalen.

Voor het frisgroene A-blad geldt dat nog voorlopig niet. Die krijgt nog een paar keer de kans om zich te bewijzen. Laat de redactie weten wat je ervan vindt.

Ina Sjerps Gemeentesecretaris

2

A-BLAD september 2014

Anita Berenschot, Harry Kleinjan en Bert Ottens denken na over de toekomst van communicatie.

Keren we e-mail de rug toe en werken we allemaal in grote kantoortuinen? En hoe zit het met de 9 to 5 mentaliteit? Dat ons werk er over tien jaar anders uit ziet, is wel duidelijk. Hoe, daar hebben we een glazen bol voor nodig.

Colofon A-blad is het personeelsblad van de gemeente Apeldoorn en als we doorgaan verschijnen we vier keer per jaar.

Redactie: Anneke Bestebreurtje, Stefan Elvers, Bert Ottens, Ernst Jan Peters Vormgeving: Balyon, www.balyon.com Drukwerk: Felua-groep Oplage: 500

08

Nog lang niet aan geraniums toe Gert van Kampen nam begin dit jaar afscheid van zijn werk bij de gemeente Apeldoorn. Zelfs zijn broodtrommel bood hij aan op Marktplein.

Binnen de personeelsvereniging is hij echter nog steeds actief. Nog lang geen tijd dus voor de welbekende bloemen.

10 Ten onder aan je eigen succes En verder...

07 Daar zit een

luchtje aan Eind mei zaten meer dan dertienhonderd huishoudens in Zevenhuizen een week zonder water en gas. Dankzij het mooie weer, grote betrokkenheid van bewoners en inzet van gemeente, Liander, De Goede Woning en Wisselwerk verliepen de herstelwerkzaamheden naar ieders tevredenheid.

Zeg het maar Arnoud van der Steen woont zelf in de wijk waar opeens geen gas meer uit de kraan kwam. Een drukke periode van intensief communicatiewerk volgde. Heel boeiend, voor communicatiemensen de krenten in de pap!

14

16

Ben Wilpshof is sinds 1 januari 2013 poolmanager bij de eenheid MenO. De kennis en ervaring die hij vanuit zijn PenO-hoek meebracht, hebben er mede aan bijgedragen dat eind van dit jaar bijna alle herplaatsingskandidaten een plekje hebben gevonden.

En hoe dan verder, Ben?

12

23 cent is genoeg Met 23 eurocent per maand kan jij een collega uit de brand helpen.

Hoe? Annelies Halbersma legt het uit.

Het prikbord De achterkant is deze keer gereserveerd voor jullie leukste vakantiefoto.

A-BLAD september 2014

3

Laat die toekomst maar komen!

Aan tafel zitten Anita Berenschot en Harry Kleinjan van het team Communicatie.

Samen met Bert Ottens denken zij na over de toekomst van communicatie.

Hoe ziet het kantoorwerk er in de toekomst uit?

iemand die jou een e-mail stuurt verwacht een antwoord 4

A-BLAD september 2014

2014 versus 2024 Wat doen we als gemeente over tien jaar nog wel en wat niet meer? En wat betekent dat voor de manier waarop we dan nog met onze inwoners van gedachten wisselen?

2014 Ik zit met Anita en Harry wat ontspannen aan de leestafel in de ronding op de derde verdieping hardop na te denken over de vraag: “Hoe ziet het kantoorwerk er in de toekomst uit?” Dat we daar wat achterovergeleund denken en praten roept soms wat vreemde reacties op: “Hebben jullie nog steeds pauze?” of “Zijn jullie nu aan het vergaderen, of wat is het eigenlijk?” Het zal er inderdaad ook wel wat vreemd uitzien. Peinzend over de toekomst, af en toe zegt iemand wat. Soms zinnig, soms wat minder. En het blijven natuurlijk beelden. Hoe zou het zijn, over een jaar of tien? Denk maar eens aan een jaar of wat terug. Toen we konden e-mailen op het werk, gingen we ineens heel anders met elkaar communiceren. En nu veel van ons een tablet hebben of een smartphone zijn we zelfs ’s avonds e-mails aan het lezen en beantwoorden. Scheelt drukte op kantoor, want de dag is weer vol gepland met allerlei besprekingen. Soms zinnig, soms wat minder. En ja, e-mail. Je kent het wel, altijd maar weer post uit die Inbak verwerken, want iemand die jou een e-mail stuurt verwacht een antwoord. En als je een kopie van een e-mail krijgt, verwacht iemand op z’n minst dat je de e-mail en de meegestuurde stukken gelezen hebt. Zelf doe ik daar vrolijk aan mee, want het is toch ook wel gemakkelijk. Je kiepert je vraag, je advies of je concept voorstel over electronische snelweg naar zoveel mogelijk collega’s - vergeet ik niet iemand? - en zadelt die anderen weer met een hoop werk op. Zo houden we elkaar te vaak en te veel onnodig bezig.

In de toekomst e-mailen we niet meer, organiseren we meet-ups als we mensen willen spreken, is informatie digitaal beschikbaar voor iedereen en vergaderen we alleen nog maar als we samen formele besluiten moeten nemen.

Meer vertrouwen De gemeente gaat verder terug naar de kerntaak. We richten ons als eerste op een passende dienstverlening en het zachtjes begeleiden van de maatschappelijke ontwikkelingen die er toch wel zouden zijn, ook zonder overheid. Minder gereguleerd en gestuurd.

Meer vertrouwen. Wie zit te wachten op beleid? Er zijn grenzen, kaders en uitgangspunten waarbinnen wij kunnen ontwikkelen. Die ontwikkeling, de uitwerking, dat kan de samenleving heel goed zelf. Als wij meer ruimte geven komen die ideeën vanzelf!

Je kiepert je vraag naar zoveel mogelijk collega’s en zadelt die met een hoop werk op .

Dat vraagt om een open huisvesting in een interactieve netwerkomgeving. Als het nodig is gaan we naar de wijken en de dorpen. Samen met andere maatschappelijke organisaties zijn we te vinden in de verschillende ontmoetingsruimten, waar buurtbewoners terecht kunnen voor informatie, advies, een leuke activiteit of een goed gesprek onder het genot van een kop koffie.

Informatie digitaal beschikbaar Zou dat over tien jaar anders zijn? Vast. Buiten het kantoor, privé, wordt er nu al steeds minder gemaild.

Jongeren die straks de arbeidsmarkt op komen zijn helemaal niet gewend om te e-mailen. Ja, met school.

Maar onderling is het toch gauw even een app-je of een snap-chat. Of een bericht op Facebook of Twitter.

A-BLAD september 2014

5

Ook de mindset wordt ­anders 2024 Beelden van Menno Ottens (19), student Avans Hogeschool Bestuurskunde Bij binnenkomst hebben de nieuwe medewerkers nog steeds het idee dat ze verkeerd zitten: het nieuwe kantoor, waarin sinds kort de gemeentelijke organisatie gevestigd zit, huisvest namelijk niet alleen ambtenaren. Wie hier voor het eerst komt waant zich in een winkelcentrum, een dynamische combinatie van ondernemingen uit allerlei sectoren.

brieksarbeiders onderdak boden kregen een transformatie en zijn helemaal klaar voor de toekomst. Verspreid over de campus zijn verschillende typen werkruimten te vinden. Wat te denken van de grote ruimte achter de ontmoetingshal. Wie een moment zoekt om rustig zijn stukken door te lezen, is hier aan het juiste adres. De verschillende ‘cockpits’ bieden ruimte aan maximaal vier personen, waar zij zich in volledige stilte kunnen inlezen.

Hoe anders is dat een deur verder, waar de zes afzonderlijke ruimtes voor grondstoffen zijn omgebouwd tot zalen die gereserveerd kunnen worden voor vergaderingen en presentaties. Alles is hier aangesloten op de interne cloud, waardoor, op een enkele veteraan na, niemand meer met papier rondloopt.

Lijnen zijn meer horizontaal geworden, managers werken naast hun werknemers

Geur van babyzalf Het is een jaar of acht geleden dat de eerste plannen werden uitgesproken over de herbestemming van het gigantische industrieterrein, grenzend aan de spoorzone. Nu is het een bruisende campus, waar naast de huisvesting van het gemeentebestuur, ook een grote diversiteit aan kleine ondernemingen terug te vinden is. De gigantische fabriekshal van de voormalige

Zwitsalfabrikant is omgebouwd naar een centrale ontmoetingshal. Inwoners weten het gemeenteloket snel te vinden, rechts van de glazen studio waarin zij de digitale bibliotheek kunnen bezoeken. Naast keurig geklede mannen en vrouwen in pak lopen hier logistieke medewerkers af en aan, horecapersoneel vult naar hartelust de lege glazen, en wie goed oplet, onderscheidt nog vaag de geur van babyzalf, rechts in de hoek.

Interne cloud Nadat het besluit eenmaal viel, ging het allemaal vrij snel. De reusachtige panden die eerder fa-

6

A-BLAD september 2014

Meer horizontaal Niet alleen de fysieke ruimte is anders dan acht jaar geleden, ook de mindset is anders. Dat de campus tot elf uur ‘s avonds nog open is, heeft daar zeker aan bijgedragen. Waarom van 9 tot 5, als van 12 tot 8 veel beter uitkomt? Een enkeling klampt hier nog wel aan vast, maar ook dat zal niet lang meer duren.

Alle werknemers hebben hun rollen en verantwoordelijkheden en hebben daarbinnen alle vrijheid die zij nodig achten. Ook binnen de top van de gemeentelijke organisatie is er veel veranderd: lijnen zijn meer horizontaal geworden, managers werken naast hun werknemers en sturen niet meer verticaal, uit een soort ivoren toren. Niet dat ze anders kunnen als ze dat zouden willen: al deze ‘torens’ zijn verdwenen. Ook de controlerende manager heeft afgedaan. Hier wordt gewerkt voor en met de gemeenschap, niet voor een manager.

Dat het een nieuwkomer wat meer tijd kost om in de wirwar van netwerken, ontmoetingen, verschillende ruimtes en verschillende mensen zijn weg te vinden, is dan ook niet zo opmerkelijk. Verkeerd zitten ze echter niet. Bij de campus ben je met haar veelzijdigheid voor bijna alles aan het juiste adres.

Even terug Mooie beelden? Of levert het slechts scepsis op, of zelfs een kleine huivering? Laat het weten, open een dialoog op Yammer of reageer via A-net. Enthousiastelingen mogen een project starten en projectleden werven, onder voorwaarde dat het iets prachtigs voor de gemeente oplevert, natuurlijk. Organiseer een inspiratiebijeenkomst!

Gaslek: “gelukkig was het mooi weer...”

In de wijk Zevenhuizen gingen eind mei een waterleiding en een gasleiding kapot. Meer dan dertienhonderd huishoudens konden daardoor anderhalve week niet meer koken, douchen en de verwarming gebruiken. Het ‘crisis’team van de gemeente schoot te hulp. Piet Stoop behoorde als Hoofd Bevolkingsgroep tot dit speciale team van de gemeente. ”Vrijdagavond 31 mei rond half twaalf werd ik gebeld door Anja de Vries”, vertelt Piet. “Ik zat op de camping, had net een avondwandeling gemaakt. Anja vertelde me dat er een gaslek was en ze verwachtte dat het wel eens lang kon gaan duren. De telefoon moest ik daarom goed in de gaten houden. En inderdaad, zaterdagmiddag belde Anja weer: Kom je het van me overnemen? Het crisisteam was al volop in actie. Anja, Symone de Bruin en ik zouden elkaar als voorzitter afwisselen.”

Nooit sprake geweest van echte crisissituatie Volgens Piet is er nooit sprake geweest van een echte crisissituatie: “Grote gevaren waren er niet. Het scheelde dat het in die week mooi weer was. Daarnaast kregen de bewoners een aardige schadeloosstelling. Heel belangrijk was het om geïnformeerd te blijven en dat de communicatie vanuit Liander en de gemeente naar bewoners klopte. Wat mij betreft kunnen we er goed op terugkijken, dat zal tijdens de evaluatie ook wel blijken.”

Hilarisch moment Een hilarisch moment was er overigens wel. In zwembad de Sprenkelaar mochten bewoners gratis gebruik maken van de douches. Een aantal voelden zich er echter heel erg thuis. Piet: “Op een gegeven moment stonden sommigen in hun blootje te douchen.

Daar kwamen wel wat klachten over. Iets waar we natuurlijk niet zo snel aan hadden gedacht. Sta je toch even te kijken!”

Drie keer per dag vergaderen Het ‘crisis’team hield huis in de Wilhelminahof aan de Tannhauserstraat. Dit betekende onder meer drie keer per dag vergaderen. Piet legt uit:“We bespraken bijvoorbeeld het verloop van de reparatiewerkzaamheden, de veiligheid daarvan en de communicatie erover. Ook het regelen van voorzieningen zoals maaltijden, kook –en douchegelegenheid voor de gedupeerden. En bijvoorbeeld een verzoek van een concurrerende energiemaatschappij om een buurtbarbecue te organiseren.”

Soms pittige beslissingen Tijdens de vergaderingen werden soms pittige beslissingen genomen. “Om de werkzaamheden veilig te stellen moesten alle kranen dicht zijn”, aldus Piet. ”Dat is lastig controleren als bewoners in en uit blijven lopen. Wat als mensen niet thuis zijn? Op een gegeven moment moet je dan wel naar binnen. En hoe gaan we bijvoorbeeld om met de schadeloosstelling voor mensen met een uitkering en/of schulden?”

Het team rond het gaslek bestond uit medewerkers van Liander, de Goede Woning, Wisselwerk (Stimenz) en de gemeente. Vanuit de gemeente waren dit onder meer Dick de Vries, Peter Mensink, Mariska Schok, Arnoud vd Steen, Susanne vd Putt, Wim Bergink, Jos Van Nuenen, Letitia Bouwmeester, Ewout Visser en Peter Cornelisz.

A-BLAD maart 2014

7

En dan zit opeens een deel van Apeldoorn zonder gas.

De krenten uit de pap van perswoordvoerder Arnoud van der Steen

Persoonlijk contact werkte hier beter dan social media 8

A-BLAD september 2014

Hij woont zelf in de wijk waar opeens geen gas meer uit de kraan kwam. Hoe dichtbij kan je werk komen? Een drukke periode van intensief communicatiewerk. En het was al zo’n mediagevoelig voorjaar: de Harleydag trok alle aandacht gewoon omdat hij doorging. Bovendien kwam er een hele bekende Nederlander wonen in het centrum van de stad. A-blad sprak met Arnoud over zijn werk in die periode.

Crisissituatie Op 31 mei gebeurde het. In de wijk Zevenhuizen ging er iets mis met de levering van gas. Kwam het door de werkzaamheden voor het water?

Waren er andere oorzaken? Feit was dat er water terecht was gekomen in gasleidingen en dan duurt het echt wel even voordat de zaak weer draait. Een crisissituatie, zij het een hele overzichtelijke. Dertienhonderd huishoudens hadden geen gas meer. Arnoud vertelt: “Vanuit het gemeentelijke crisisteam waar Anja de Vries, Symone de Bruin en Piet Stoop bij toerbeurt het voorzitterschap hadden, werd er ook goed gekeken naar de communicatie. En dat is dan niet alleen naar de bewoners, maar ook naar de landelijke media. Aangezien het om een groot aantal gedupeerde huishoudens ging kwamen ze allemaal even kijken: Radio 2, de NOS en Hart van Nederland. In die periode was ik vaker daar te vinden dan op het stadhuis.”

Direct contact Het informeren van de wijkbewoners was een verhaal apart. Er wonen daar veel mensen die het gemiddeld minder hebben, geen Stentor lezen of via social media actief zijn. “We informeerden de bewoners daarom veelal via direct contact. We spraken ze direct aan of deden dit per brief. Verder hadden we bij onze informatiekeet een flip over staan waarop we alle actuele informatie vermeldden. Een ouderwetse communicatiemiddel in deze tijd van Appjes en Twitter, maar het werkte erg goed. We hebben daarbij geweldig samenge-

werkt met Liander, het bedrijf dat er voor moest zorgen dat de gasleidingen weer goed gingen werken!”

Mooi om te zien Maar liefst anderhalve week duurde het gaslek, Arnoud ziet het als een bijzondere tijd. “Dit zijn toch de krenten uit de pap voor een persvoorlichter van de gemeente. Er gebeurden aardige dingen. Een paar bewoners begonnen hun eigen Facebookgroep. Allemaal in een prettige sfeer want des te langer het duurde, des te meer vergoeding er zou komen vanuit Liander. Er ging zelfs een plaatje rond van een Liandermedewerker met als tekst: pas op, deze mijnheer komt de geldkraan dichtdraaien. Het was echt mooi om te zien hoe mensen en bedrijven inspeelden op de situatie. Diverse initiatieven werden geboren.

Het bedrijf Remeha bijvoorbeeld, deelde ijsjes uit aan de wijkbewoners. Of energiemaatschappij Oxxio, zorgde bij wijze van publiciteit voor een gezellige eetbijeenkomst.”

Herkend op Terschelling Ook mooi vond Arnoud de saamhorigheid tussen de bewoners. Zo’n situatie brengt mensen dichter bij elkaar. Arnoud ondervond dit aan den lijve . “Ik woon zelf ook in de wijk. Mensen die ik anders nooit zag, kwamen nu naar buiten. Leuke bijkomstigheid was dat ik van de zomer herkend werd op Terschelling: Hé, jij bent toch de perswoordvoerder van de gemeente Apeldoorn.

Dat overkomt je niet zo vaak...”

A-BLAD september 2014

9

Je gaat ten onder aan je eigen succes Sinds de organisatieverandering van 2013 werkt Ben Wilpshof als poolmanager binnen de eenheid Mobiliteit en Ontwikkeling. Hij ondersteunt, overigens uiterst succesvol, samen met zijn collegapoolmanagers Evelyne Heisterkamp, Martine Polman en Else Wolthaar herplaatsingkandidaten om een passende functie of klus te vinden. Dit in nauwe samenwerking met de mobiliteitscommissie.

Ben over zijn overstap naar Mobiliteit (MenO): “Ik ben nog steeds heel trots op wat ik in bijna vijftien jaar als hoofd Burgerzaken had bereikt. Zaken zoals het doorontwikkelen van bijvoorbeeld het ISO-certificaat voor de kwaliteit van dienstverlening, de Paspomaat en het succesvol onderhandelen om een toplocatie als Paleis het Loo aan de trouwlocaties te mogen toevoegen. Wapenfeiten waar ik met veel genoegen aan terugdenk. Tot 31 december 2012 waren het mijn mensen, op 1 januari 2013 hoorde ik nergens meer bij, zo voelde het. Ik heb jaren lief en leed met hen gedeeld en ik mocht niets meer met

mijn mensen. Ik snap dat je als organisatie moet veranderen om mee te gaan met je tijd, maar emotioneel gezien was het moeilijk. Ik heb ook een tijdje Burgerzaken fysiek ontlopen omdat die confrontatie zwaar was.” Als herplaatsingskandidaat (HPK-er) ging Ben aan de slag als poolmanager. “Juist omdat ik zelf ook HPK-er was,“ stelt Ben, “kon ik me goed inleven in de emoties en gevoelens

van de collega’s die in hetzelfde schuitje zaten. Ik kom uit de PenOhoek, die kennis en ervaring kwam hier goed bij van pas.”

Als poolmanager ben je, zoals in de vacature stond een ‘spin in het web’ tussen de organisatie, de medewerker en diens traject. Hoe heb jij dat aangepakt Ben? “We mogen bij de gemeente nooit vergeten dat onze mensen het belangrijkste kapitaal zijn,” benadrukt Ben, “een herplaatsing valt niet in schema’s of regels weer te geven. Het gaat om menselijke emoties en gevoel. Het gaat om vragen als: Waarom heb ik, alleen omdat mijn collega’s hier langer werken, geen baan meer?

Waarom pas ik wel in een bepaalde functie en jij niet als we toch ongeveer dezelfde opleiding en ervaring hebben?” Ben denkt even na en zegt dan: “Je hebt als poolmanager een grote dosis inlevingsvermogen nodig en nog belangrijker: geef mensen een taak waar ze iets mee kunnen. Dan creëer je nieuwe ideeën en mogelijkheden.

1 plus 1 is niet altijd 2, maar kan in sommige gevallen ook 5 zijn.”

We mogen bij de gemeente nooit vergeten dat onze mensen het belangri jkste kapitaal zijn

Op 1 januari 2013 werden 140 medewerkers HPK-er. Nu zitten er, veel sneller dan gehoopt en verwacht, nog veertien mensen in de bemiddeling, en waarschijnlijk zijn er eind van dit jaar nog zo’n zes van over. Je zou dus kunnen stellen dat Ben en zijn collega’s ten onder gaan aan hun eigen succes. Wat betekent dat voor jouw baan, Ben? “Eerlijk gezegd weet ik nog niet hoe de vlag er in mei 2016 bij hangt. In die tijd blijf ik nog lekker aan het werk. Af en toe komen er nog nieuwe klussen en bemiddelbare mensen binnen.

Genoeg nog te doen voor mij!”

10

A-BLAD september 2014

Op zoek naar een nieuwe baan in de regio? Of wil je eens in de keuken van een andere organisatie kijken?

KANS biedt jou de gelegenheid om met voorrang op de vacatures te reageren.

Ga naar www.kansingelderland.nl en registreer jezelf. Gebruik hiervoor het e-mailadres van je werk. Stel ook een e-mailalert in om optimaal op de hoogte te blijven van de laatste KANS vacatures.

De week van de uitwisseling In juni deden maar liefst 117 collega’s mee aan de Week van de Uitwisseling. Tijdens deze week kwamen medewerkers van allerlei instanties een kijkje nemen in de Apeldoornse keuken, maar konden onze collega’s ook bij een van de andere achttien deelnemende organisaties meelopen.

Proef je toekomst! Kom op 28 oktober naar de Apeldoornse ontwikkelmarkt en maak kennis met het nieuwe aanbod van de Apeldoorn Academie. Snuffel rond langs de kraampjes, ontmoet de nieuwe trainers of ga gelijk aan de slag en volg een workshop! Houd intranet in de gaten voor alle andere inspirerende activiteiten. Zet 28 oktober alvast in je agenda!

Oscar Martijn bracht een bezoekje aan de geriatrische instelling Zonnehuisgroep.

Oscar hierover: “In één ochtend maak je veel ruwe momenten mee, maar zie je nog veel meer gebaren van pure genegenheid naar de bewoners. De liefdevolle manier waarop mijn begeleidster Annie en haar stagiaire Gijs met de mensen omgingen valt niet in woorden te omschrijven. Ik voelde me gelijk één van hen, er was geen schroom om me alles te tonen, en geen twijfel om taken aan me over te laten. Mijn bezoek aan de Zonnehuisgroep heeft me wel aan het denken gezet over zaken als bijvoorbeeld feedback of delegeren, eigenlijk over alle dingen waar we ons in het dagelijks leven druk over maken. Een onvergetelijke ervaring!”

Linda Stomphorst was bij de bibliotheek in Zwolle te gast: “Leuk om te horen was de wijze waarop de directeur de lokale politiek beïnvloedt. Het is namelijk erg belangrijk om raadsleden, wethouders en ambtenaren in de visie op de bibliotheek mee te nemen. Zo’n 80% van de centen komt namelijk van de gemeente. De bibliotheek Zwolle int jaarlijks ruim een ton aan boetes! De directeur van de bibliotheek Zwolle is een enthousiaste, inspirerende, strategische en visionaire dame. Ik raad iedereen aan om hier volgend jaar een kijkje te nemen!”

Michel van Unen ging op bezoek bij het Waterschap Groot Salland. Michel daarover: “Ik heb een leerzame dag gehad. Het waterschap blijkt een organisatie die niet alleen met water bezig is, maar ook open staat voor andere maatschappelijke thema’s. Ecologie en ruimtelijke kwaliteit staan ook op de agenda. Het waterschap is verre van oubollig. Zij verbinden hun primaire taken aan actuele ontwikkelingen en staan daarmee midden in de samenleving van vandaag.”

A-BLAD september 2014

11

Het kan jou ook overkomen Stel, je hebt een baan, een woning, een leuke partner, twee kinderen en een auto.

Huisje, boompje, beestje. Een gelukkig gezin. En dan valt je partner weg door ziekte of een scheiding. Je staat ineens overal alleen voor. Voor je het weet is je geordende leven een chaos geworden. Je hebt je financiën niet meer op orde en al snel zit je diep in de problemen. De rekeningen stapelen zich op en uiteindelijk zijn je problemen zo groot dat je er geen gat meer in ziet.

Daarom is het goed om te weten dat de gemeente een Sociaal Voorzieningsfonds (SVF) heeft. Het is een fonds van en voor medewerkers. Als je lid bent kan je er voor hulp en ondersteuning aankloppen als je in de financiële problemen bent geraakt. Annelies Halbersma adviseert het bestuur van het SVF vanuit het Bedrijfs Maatschappelijk Werk.

Annelies, waarom is het zo belangrijk om lid te worden van het fonds?

“Voor maar 23 eurocent per maand kan je een collega in nood helpen. Voor hetzelfde geld kan jou ook iets overkomen,” stelt Annelies, “iedereen kan in een situatie terechtkomen waarbij je ineens extra geld nodig hebt. En ook al heb je je zaken zo goed

al heb je je zaken zo goed voor elkaar, er kan altijd iets gebeuren Johan Kruithof over het Sociaal Voorzieningsfonds: “Eigenlijk zou iedereen die bij de gemeente komt werken, lid moeten worden van het fonds. Al was het alleen al om solidair met je collega’s te zijn. Met een klein bedragje per maand kan je een groot verschil maken voor een collega in nood. Denk eens na over een lidmaatschap. Je wereld kan morgen heel anders zijn.”

12

A-BLAD september 2014

Heb je aan het einde van je salaris ook wel eens dagen over? Neem dan vrijblijvend contact op met Aart Dijkstra van de Stadsbank. Hij kan je tips geven over hoe je je financiën optimaal kunt beheren.

Voor maar 23 eurocent per maand kan je een collega in nood helpen voor elkaar, er kan altijd iets gebeuren waar je geen invloed op hebt.”

Langetermijnoplossingen En hoe werkt dat dan precies, als je in aanmerking wilt komen voor hulp vanuit het SVF? “Mensen komen via het Bedrijfs Maatschappelijk Werk bij mij terecht voor een gesprek. Dat leidt niet altijd tot een aanvraag voor financiële ondersteuning. Ik probeer vooral in langetermijnoplossingen te denken.”

Annelies denkt even na en vervolgt dan: “Er zijn zoveel redenen te bedenken waardoor je

Het fonds is met name geschikt voor ondersteuning als kosten niet gedekt worden door een verzekeraar

in de problemen kunt komen, niet alleen door scheiding of ziekte.” Als je bijvoorbeeld moeite hebt om uit te komen met je geld, stuurt Annelies je door naar de Aart Dijkstra. Hij werkt bij de Stadsbank en kan in een vertrouwelijk gesprek advies en tips geven. Annelies: “Mocht blijken dat je er zonder financiële ondersteuning echt niet meer bovenop kunt komen, dan kan ik alsnog een voorstel doen aan het bestuur.”

Ook al heb je geen problemen, toch kan je soms een financieel steuntje in de rug nodig hebben. “Bijvoorbeeld omdat je eenmalig extra uitgaven moet doen voor bijzondere hulpmiddelen of een specialistische behandeling.” Annelies legt uit: “Het fonds is met name geschikt voor ondersteuning als kosten niet gedekt worden door een verzekeraar, en als je zelf onvoldoende financiële middelen hebt om het op te vangen.”

Lening of schenking Bij het Sociaal Voorzieningsfonds kan je terecht voor een renteloze lening. In bijzondere gevallen wordt de lening soms gedeeltelijk kwijtgescholden. “Ik denk dat het ook belangrijk is om te vertellen dat je aanvraag anoniem in behandeling wordt genomen, het bestuur weet niet aan wie zij een lening of schenking doen,” zegt Annelies. “Veel aanvragen worden er overigens niet ingediend. Ongeveer drie per jaar.

Heb je nog een advies?

“Het is goed om je te realiseren dat mensen in alle geledingen van de samenleving in de problemen kunnen komen. Dat is niet afhankelijk van je inkomen. Met jouw kleine bijdrage van slechts 23 eurocent per maand kan je iemand heel gelukkig maken.

Word ook lid, 515 collega’s, waaronder de leden van de Directieraad, zijn je al voorgegaan!” zo besluit Annelies.

Lid worden van het Sociaal Voorzieningen Fonds?

Aanmelden kan via de Self Service van Mijn Personeelszaken, neem contact op met je leidinggevende, of bel rechtstreeks met Annelies Halbersma, telefoon 580 15 71.

A-BLAD september 2014

13

Gert van Kampen: twintig jaar actief in de PV

“Geen tijd voor geraniums” Zijn broodtrommel heeft hij te koop aangeboden op Marktplein van A-net. Misschien heeft hij daar spijt van, want hij komt nog steeds langs op het stadhuis. Gepensioneerd of niet, de Personeelsvereniging laat hij niet vallen.

“Laat ik van deze gelegenheid gebruik maken om een oproep te plaatsen. Wij zoeken actieve leden van de PV! Dat is echt leuk om te doen. Je kunt er een hoop creativiteit in kwijt, je werkt samen met mensen vanuit de hele organisatie én je kunt het programma beïnvloeden. Veel mensen zijn bang voor het tijdsbeslag, maar in de praktijk valt dat erg mee. We doen veel gezamenlijk! Dus: stap over de drempel, je krijgt er veel voor terug. Arie Zwikker en ik zijn als actief bestuurslid gebleven omdat we de club niet in de steek wilden laten, maar het is natuurlijk beter als daar weer vers bloed in komt. Collega’s die wat minder ver van de organisatie staan.”

Anno 1999

Voor een kleine jg kri bi jdrage terug je veel

Gert van Kampen heeft een lange loopbaan achter de rug bij de gemeente Apeldoorn. Zijn hoofdaandachtspunt: sport. Met zijn vertrek verloor Apeldoorn een hoop ervaring op dat gebied. Hij had bovendien een aardige bibliotheek opgebouwd aan jaarboeken en jubileumboeken van de sportverenigingen, zodat je ook voor historische achtergronden bij hem terecht kon. Daarnaast was hij altijd actief voor de Personeelsvereniging en dat is hij gebleven. Gert: “Vóór

1999 waren er allemaal kleine activiteitenverenigingen voor het personeel. Elke dienst of afdeling had wel wat. Vanaf ’99 is dat één grote club geworden.

Zelf ben ik nu zo’n 20 jaar actief in het bestuur.”

Ook voor de Felua-collega’s De pensionado uit Ugchelen zit even met een blessure, maar anders is sporten (tennis!) nog steeds iets waar hij graag mee bezig is. En anders: op de fiets naar het stadhuis voor een afspraak met de andere bestuursleden: Marlouke Jennissen (secretaris), Carla van Weezel Errens (penningmeester) en Arie Zwikker (lid). De 700 leden kunnen rekenen op een breed programma om uit te kiezen. Gert: “Toch hebben we ook leden die niet zo snel gebruik maken van het aanbod, maar gewoon vinden dat je altijd lid moet zijn van de Personeelsvereniging…” Leden betalen slechts € 1,60 per maand en voor ieder lid betaalt de werkgever € 11,- per jaar. Gert: “Ook hier geldt: voor een kleine bijdrage krijg je veel terug!” Zelfs de medewerkers van de Felua die voor de eenheid Beheer & Onderhoud werken, mogen kiezen voor ‘onze’ personeelsvereniging. O ja, en het hele college is lid!

Programma Eens per jaar probeert het bestuur een programma te maken dat veel mensen aanspreekt. Gert: “Het maken van kerststukjes is een terugkerende hit: ieder jaar hebben we daar zo’n 100 deelnemers voor. Dus die blijft. Sinterklaas komt natuurlijk ook ieder jaar. Al dan niet met Zwarte Piet…Verder kijken we wat het aanbod is qua cultuur (musicals, popmuziek, enz.), sport (bezoek aan sportevenementen of actief zelf sporten via loopwedstrijden en meedoen in de bedrijfstenniscompetitie), specifieke workshops of bezoek aan pretparken met korting.

De programma’s van Orpheus en Gigant worden doorgespit. Door een toevallige samenloop kwamen we in contact met bestuursleden van andere personeelsverenigingen zodat we de inkoop nóg voordeliger kunnen doen. Het Kadaster doet mee, de Politieacademie, maar ook de Belastingen. Dus dan heb je een grote achterban!” Gert is en blijft enthousiast over en voor ‘zijn’ personeelsvereniging, ook nu hij niet meer werkt: “Het is nog lang geen tijd voor de welbekende geraniums!”

14

A-BLAD september 2014

Laat ik van gelegenheid deze maken om geebruik oproep te p en Wij zoeken laatsen. leden van dactieve e PV! Heb je als lid van de personeelsvereniging belangstelling voor een bestuursfunctie neem dan contact op met Carla van Weezel Errens/Marlouke Jennissen

A-BLAD september 2014

15

And the winner is…

Karsten Orth! Hij deed mee aan de fotowedstrijd die deze zomer werd uitgeschreven. Uit de inzendingen bleek hij de beste ‘BUS’-foto te hebben gemaakt. Hij legt zelf uit waarom zijn foto zo betrokken, uitnodigend en slagvaardig is.

Foto genomen op vakantie in Oost-Duitsland ten Noorden van Berlijn, groot gebied met meren.

Kanoën met mijn kinderen • • • •

wij hebben alle drie de slag te pakken: slagvaardig zeilen met de paraplu van de gemeente: creatief fulltime baan, 24 uur met hoge inzet als vader: betrokken altijd met een goed humeur groeten naar andere kanoërs: uitnodigend

Karsten Orth