Ebanjelioaren poza 278.
Evangelii Gaudium
banatu
Fedea, Berari sinistea be bada, maite gaituala, bizi dala, era misteriotsuan esku-hartzeko gauza dala,
ez gaituala bertan behera izten, bere ahalmenaz eta sormen infinituaz gatxetik ona ateraten dauala egia dala sinistea. Bera, ÂŤJaungoikoak deitu eta aukeratu dituanakaz eta leial izan jakozanakazÂť (Ap 17, 14) batera, historian garaile
Ebanjelioaren poza 1
agertzen dala sinistea da. Sinistu daigun Ebanjelioa, Jaungoikoaren Erreinua dagoeneko munduan dagoala eta, eta hemen eta han, era askotara, garatzen diharduala dinoskuna: arbola handi bihurtu daiteken hazi txiki lez (ik. Mt 13, 31-32), ore handia altxatzeko gauza dan legamia-eskutada lez (ik. Mt 13, 33), eta larra artean hazten dan hazi on lez (ik. Mt 13, 24-30); eta beti izan daiteke ezusteko atsegina. Hor dago, barriro dator, barriro dabil loratzeko
Sarrera [1-18] Misiolari bultzada barrirako eragileak [262-283]
burrukan. Kristoren berbizkundeak mundu barri horren kimuak sortzen ditu leku guztietan; eta nahiz eta
moztu, barriro erneten dira, Jaunaren berbizkundea sartu izan dalako historia honen barru-barruraino, Jesus ez
dalako alperrik berbiztu. Ez gaitezan itxaropen biziaren abiada horretatik kanpo geratu!
279.
Batzuetan, gure egitekoak ez dauala ezelango emaitzarik izan iruditzen jaku, baina misinoa ez da
Sarrerako puntu batzuk eta 5. kapitulua aukeratu doguz.
ez negozioa ezta enpresa-egitasmoa be; ez da erakunde humanitarioa be, edo gure propagandari esker zenbat jente batu zan kontatzeko ikuskizuna; askoz sakonagoa da, neurri guztitik kanpo dagoana. Beharbada
Idazki osoa eskuratu gura badozu (www.idtp.org)
Jaunak gu sekula joango ez garan munduko beste leku batean bedeinkazinoak isurtzeko hartuko dau gure eskaintza.
Bakarka hausnartzeko eta taldean hizketan jarduteko oharrak
Espiritu Santuak bere nahierara jokatzen dau, noiznahi eta nonahi; guk geure burua eskaintzen dogu, baina emaitza deigarririk ikusteko asmo barik. Gure eskaintza ezinbestekoa dala baino ez dakigu. Ikasi daigun Aitaren besoen samurtasunean atseden hartzen eskaintza sortzaile eta eskuzabalaren erdian. Aurrera egi daigun, emon daigun dana, baina itzi deiogun Berari gure ahaleginak Berari ondoen iruditzen jakon lez emonkor bihurtzen.
Arkatza eskuetan dozula irakurri, garrantzizkotzat joten dozuzan esaldi edo ideiak azpimarratzeko edo gero, alkarrizketan, argitu gura dozuzanei galdera-ikurra ipinteko.
1.- Irakurritako testuaren ze puntutan behar dozu argibideren bat? 2.- Zuk zeuk, ze esperientzia pozgarri dozu Ebanjelioari lotuta? Zergaitik? Ze zailtasun aurkitzen dozu Ebanjelioaren poza bizi ahal izateko?
3.- Ezagutzen dozu Ebanjelioa bizi izanaren pozagaitik nabarmentzen dan norbait? Nortzuk dira? Zertan adierazoten dabe batez be euren poza? Ze dei egiten deutsue?
HITZAK ARGI EGITEN DAU GURE GOGOETAN. San Lukasen liburutik (10, 21-24) Une haretan, Espiritu Santuak pozez beterik, Jesusek esan eban: Goresten zaitut, Aita, zeru-lurren Jauna, gauza honeek jakintsu eta ikasiei ezkutatu deutsezuzalako eta jente xumeari agertu. Bai, Aita, goratua zu, horixe izan dozu-ta gogoko. Nire Aitak nire esku itzi dau dana. Eta inork ez dau ezagutzen Semea nor dan, Aitak baino; ezta Aita nor dan be, Semeak baino eta Semeak agertu gura deutsanak. Eta ikasleak bakarrean hartuta, esan eutsen: Zorionekoak zuek ikusten dozuena ikusten daben begiak! Izan be, egia esan, profeta eta errege askok ikusi gura izan eben-eta zuek ikusten dozuena, baina ez eben ikusi, eta entzun zuek entzuten dozuena, baina ez eben entzun.
4.- Aukeratu zure ustez ideia nagusiak adierazoten dabezan 3 edo 4 esaldiak. 5.- Idatzi zure bizipenen bat islatzen dauan Aita Santuaren hitz edo esaldiren bat.
1.
EBANJELIOAREN POZAK Jesusegaz bat egiten dabenen bihotza eta bizitza osoa beteten dau.
Haren salbazinoa onartzen dabenak pekatutik, tristuratik, barruko hustasunetik, bakartadetik askatzen dira. Jesukristogaz beti sortzen eta birsortzen da poza. Burubide honetan kristinau fededunengana jo gura dot, poztasun
horretan oinarritutako ebanjelizatze-aldi barriari ekiteko eskatuz eta Eleizeak bere ibilpidean datozan urteetan ze bide hartu behar dauan aitatuz.
1.- Zer adierazoten dau testu honek? Bat dator zelanbait irakurritakoagaz? 2.- Zer esaten ete deusku Jaungoikoak Hitz honen bidez? 3.- Testu hau irakurrita, zer esango neuskio Jaungoikoari? 4.- Zertara naroa Hitza entzuteak? Ze dei egiten deust?
Gaurko munduan, kontsumorako eskaintza anitz eta ikaragarriagaz, arrisku handia antzeman daiteke: bihotz eroso eta zekenetik, azaleko atseginen bilaketa gaixotitik, bakartutako kontzientziatik sortzen dan tristura indibidualista. Barruko bizitza norbere interesetan ixten danean, besteei ez jake lekurik izten, behartsuek 2.
ezin dabe sartu, ez da Jaungoikoaren ahotsa entzuten, ez da bere maitasunaren poztasun gozoa dastatzen, ez dago on egiteko gogorik. Fededunek be badaukie arrisku benetako eta iraunkor hori. Asko eta asko horretan jausten da eta izaki atsekabetu, kexati eta bizibako bihurtzen da. Hori ez da bizimodu duin eta osorako aukerea, hori ez da Jaungoikoak guretzat gura dauana, hori ez da Kristo berbiztuagandik sortzen dan Espirituagan bizitzea.
4
1
Ebanjelioaren poza
Evangelii Gaudium
Evangelii Gaudium
Ebanjelioaren poza
6. Kristinau batzuen aukerea Pazko bako Garizuma aldia dala emoten dau. Dana dala, autortzen dot
265. Jesusen bizitza osoa, behartsuakaz egoteko modua, bere zeinuak, bere koherentzia, bere
poztasuna desbardin bizi dala bizitzako aldi eta inguruabarren arabera, batzuetan oso gogorrak izaten dira-eta. Egokitu
eskuzabaltasun ohiko eta apalak eta, azkenik, bere buruaren eskaintza osoa, dana da ederra eta dana da bizitzara
eta eraldatu egiten da eta beti irauten dau, gauza guztien gainetik, mugagabe maite gaitueneko ziurtasunetik bizten
eroateko modukoa. Horretaz jaubetzen garan bakotxean, besteek behar dabena, nahiz eta ez autortu, horixe dala
dan argi-izpi lez bada be. Ulertzen dodaz, jasan behar dabezan zailtasun larriak dirala-eta, triste dagozanak,
ikusten dogu argi eta garbi: «Zuek ezagutu barik gurtzen dozuena, horixe iragarten deutsuet nik» (Eg 17, 23).
itxaropena susperrarazoten deustan zerbaitez: Jaunaren onginahia ez dala amitu, haren errukia ez dala agortu. Goizero
Jesusegaz eta anai-arreben arteko maitasuna. Ebanjelioaren funtsezko mamina egokitasunez eta edertasunez aditzera
barritzen dira. Bai handia, Jauna, zure leialtasuna! [...] On da Jaunak emongo dauan salbamena isilean itxarotea»
emoten danean, mezu horrek hitz egingo dau bihotzen bilaketarik sakonenetan.
baina, apurka-apurka, fedearen pozari esnatzen itzi behar jako, konfiantza sekretu eta sendo erara, baita estualdirik larrienetan be: «Urrun da nigandik bakea, ahaztua dot zer dan zoriona [...] Baina oroitzen naz
Batzuetan galdu egiten dogu misinorako berotasuna ebanjelioak gizakien beharrizanik sakonenei erantzuten deutsela ahaztuta, Ebanjelioak proposatzen deuskunerako izan garalako sortuak: adiskidetasuna
(Nk 3, 17. 21-23. 26). 266. 9.
Beti nahi izaten da onaren barri emotea. Esperientzia benetan egiazkoa eta ederra danean, berez
zabaltzen da, eta askapen sakona bizi dauan edonork sentiberatasun handiagoz jokatzen dau besteen beharrizanen aurrean. Jakitera emonez, ona errotu eta garatu egiten da. Horregaitik, duintasunez eta osotasunez bizi gura dauanak bide bakarra dau: bestea autortu eta bere ona bilatu. Beraz San Pauloren adierazpen batzuek ez gindukiezan harritu behar: «Kristoren maitasunak bultzatzen gaitu» (2 Ko 5, 14); «errukarria ni, barri ona hots egingo ez baneu!» (1 Kor 9, 16).
Baina uste sendo honen euskarria eten barik barritzen dan esperientzia da: bere adiskidetasuna eta
mezua dastatzea. Ezinezkoa da ebanjelizazino kartsuan irautea, norbere esperientziaz, Jesus ezagutu izana eta ez ezagutzea, Beragaz ibiltea eta itsumustuka ibiltea, Bera entzuteko aukera izatea eta bere Hitzari jaramonik ez egitea, Bera begiestea, gurtzea, Beragan atseden hartzea eta horrelakorik ez egitea ez dala gauza bera sinistuta egon ezik. Gauza bat da mundua bere Barri Ona kontuan hartuta eraikitzea eta beste bat bakarrik arrazoiagaz eraikitzea. Ondo
dakigu Beragaz bizitza askoz be beteagoa dana eta Beragaz errazagoa dana gauzen zentzuna aurkitzea. Horregaitik ebanjelizatzen dogu. Benetako misiolariak, ikasle izateari sekula izten ez deutsanak, badaki Jesus bidelaguna dauana, Jesusek beragaz hitz egiten, arnasa hartzen, lan egiten dauana. Jesus bere ondoan bizirik sentitzen dau egiteko misiolarian. Jesus misiolari emotearen bihotzean antzeman ezik berehala galtzen da grina eta
12. Misino honek gorputz eta arima aritzea eskatzen badeusku be, ez litzateke zuzena egiteko pertsonal
transmititzen danaren inguruko segurtasuna, galdu egiten dira indarra eta irrika. Eta ziur, gogo biziz, seguru, maiteminduta ez dagoanak ez dau inor konbentzitzen.
heroikotzat jotea, egintza, lehenengo eta behin, Berea dalako, guk aurkitu eta ulertu daikegunaren gainetik. Jesus da «ebanjelizatzaile nagusia eta handiena». Ebanjelizazinoan, edozein eratakoan, lehentasuna beti da
Jaungoikoarena, Berak gura izan ebalako gu bere lankideak izatea eta bere Espirituaren indarraz horretarako bultzada emon euskulako. Benetako barritasuna Jaungoikoak berak era misteriotsuan sortu gura
Jesusek kontrakoa gura dau, hau da, giza miseria ikutu daigula, besteen haragi oinazetsua ikutu daigula.
dauana da, Berak inspiratzen dauana, Berak eragiten dauana, Berak hamaika modutara bideratzen eta laguntzen
Giza ekaitzaren korapiloa urrunetik ikustea ahalbideratzen deuskuen banan banako edo alkarte estalpe horreek
dauana. Eleizan beti agertuko da ekimena Jaungoikoarena dana, «Berak maitatu ginduzala lehenengo» (1 Jn 4, 19) eta
bilatzeari uko egingo deutsagulakoan dago, benetan besteen bizitza zehatzagaz hartu-emonean jarri eta
«hazarazoten dauana Jaungoikoa dala» (1 Ko 3, 7). Ziurtasun honi esker poztasunari eusten deutsagu gure
bizitza oso-osorik hartzen dauan eginkizun zorrotz eta neketsu honen erdian. Ez deusku dana eskatzen
270.
Batzuetan, Jesusen zaurien eta gure artean arrazoizko tartea itzita izan gura dogu kristinau. Baina
samurtasunaren indarra ezagutu daigun. Hori egiten dogunean, bizitza beti korapilatzen jaku liluragarritasunez eta
herri izatearen esperientzia sakona, herrikide izatearen esperientzia bizi dogu.
baina, aldi berean, dana eskaintzen deusku. 274.
Jentearen artean bizia banatzeko eta geure burua eskuzabaltasunez emoteko, gizon eta emakume
bakotxa gure eskeintza jasotzeko duin dala autortu behar dogu. Ez bere itxura fisikoagaitik, gaitasunengaitik, hizkeragaitik, pentsamoldeagaitik edo emoten deuskuzan poztasunengaitik, Jaungoikoaren egintza dalako baino, bere kreatura. Berak sortu eban, bere antz eta irudiko eta bere aintzaren isla da neurri batean. Gizaki oro da Jaunaren
mugabako samurtasunaren helburu, eta Jauna Bera azaltzen da bere bizitzan. Jesukristok bere odol preziatua
emon eban kurutzean persona horren alde. Itxura guztien gainetik, gizaki bakotxa sagaratua da eta gure maitasuna eta gure eskaintza merezi ditu. Horregaitik, lagun bakar bati hobeto bizitzen laguntzen badeutsat, horrek nire biziaren eskaintza justifikatzen dau. Polita da Jaungoikoaren herri leial izatea. Eta hormak apurtzen doguzanean eta bihotza arpegiz eta gizakiez beteten jakunean jadesten dogu osotasuna! 276.
Otoitz eta lan egiten daben ebanjelizatzaileak dira Espiritua daben ebanjelizatzaileak. Ebanjelizazinoaren ikuspuntutik, konpromiso sozial eta misiolari sendo bako proposamen mistikoek edo bihotza eraldatuko dauan espiritualtasun bako jarduera sozial eta pastoralek ez dabe balio. Proposamen 262.
ez oso eta banatzaile honeek talde murriztuetara baino ez dira heltzen eta ez daukie barneratzeko indarrik, Ebanjelioa moztu egiten dabelako. Konpromisoari eta jarduteari kristinau sena emongo deutsan barruko eremua landu beharra dago. Gurtzarako, Hitza nork bere egiteko otoitzerako, Jaunagazko alkarrizketa zintzorako une patxadatsurik ez badago, egitekoak hutsitu egiten dira, zentzunbako bihurtu, nekeak eta zailtasunek ahuldu egiten gaitue eta gogo bizia itzali egiten da.
2
Bere berbizkundea ez da iraganeko zerbait; munduaren barruraino sartu dan bizi-indarra
dakar. Dana hilda dagoala emoten dauanean, alde guztietan agertzen dira barriro berbizkundearen kimuak. Indar geldituezina da. Egia da askotan Jaungoikoa ez dagoala pentsatu daikeguna: bidebakokeriak, txarkeriak,
axolagabekeriak eta ankerkeriak ikusten doguz noiznahi eta nonahi. Baina egia da, baita be, iluntasunaren erdian beti erneten dana zerbait barria, lehenago ala beranduago, frutua emoten dauana. Birrindutako soloan barriro agertzen da bizia, egoskor eta garaituezin. Gauza ilun asko izango da, baina onak beti dau erneteko eta hedatzeko joerea. Egunez egun, historiako ekaitzen eraginez aldatuta bizten dan edertasuna birsortzen da munduan. Balioak desbardin berragertzen dira behin eta barriro eta, hain zuzen be, gizakia makina bat bider birsortu da atzera egiterik ez eukiela emoten eban egoeretatik. Horixe da berbizkundearen indarra eta ebanjelizatzaile bakotxa bizitasun horren
tresna da.
3