Odyssee clubblad | editie 73, augustus 2012 by Bart Spiessens

Infoblad, verschijnt 3x per jaar - vzw duikschool Odyssee - v.u.: B. Spiessens, Groenstraat 37, 3110 Rotselaar

BelgiĂŤ- Belgique PB - PP 3000 Leuven 1 BC 6679 P 409159

Editie 73 A2012

ugustus

Red de haai!

Judith is voorzitster van vzw Sea First Foundation

Cool (koel) duiken in Portland, UK

Duiken in Malta zeker de moeite waard!

Reiskriebels  Bart Spiessens

De zomer is festivalseizoen, weekduiken en vakantie(duiken). Awel, dit clubblad is dan zeker en vast de zomerse editie! Ongeveer 50 leden gaven het beste van zichzelf op Rock Werchter, nee niet op het hoofdpodium of ‘The Barn’, maar aan de Odyssee-tapwagen!! Het (zware) werk van die 4 dagen zorgt er onder andere voor dat we dit clubblad in prachtige full color tot bij onze leden kunnen afleveren. Wat het festival nog voor onze club betekent, kan je ontdekken via een leuke infographic (fancy, toch ?!). Iedereen zit met vakantiekriebels tijdens de zomer (en andere momenten van het jaar). Michel & Lander delen hun duikvakantie in Portland (UK) en Bert vertelt over z’n familie/duikvakantie in Malta. Zoals de cover verraad, staat de haai centraal in dit clubblad. Niet alleen omdat bijna 40 jaar geleden de film Jaws onze cinema’s onveilig maakte, maar omdat Judith actief begaan is met de bescherming van de haaien. Ze licht haar project graag toe. Heb je nog plannen deze (na)zomer? Probeer dan om leuke belevenissen, duiken, maar ook foto’s tekeningen, mopjes ed… met ons te delen voor het volgende clubblad. Iedereen kijkt uit naar het clubblad en dat komt er dankzij jullie medewerking! Graag sluit ik af met een ingezonden mop van Bert’s zoontje Brecht die helemaal in het haaienthema past: “Waarom zwemt een haai in zout water? Als hij in peperwater zwemt, moet hij niezen!”

Onze voorzitter vertelt

Beestig: Red

de haai

Dagje duiken in Naturagart

Het logboekje van Michel

10 Een druk jaar voor duikonderricht 14 Cool (koel) duiken in Portland, UK

Buelens

20 Duiken in Malta, de moeite waard 23 Rock Werchter fuels Odyssee

24 Puzzel mee onder zee: Wie duikt waar?

25 Agenda-uitjes: als je even niet weet wat te doen 26

Dé wie-wat-waar-lijst?

OPEL Service op zâ&#x20AC;&#x2122;n best.

GARAGE LUC BECKX

Vijfde Liniestraat 59 3110 Rotselaar Tel. 016 44 57 29 Fax 016 44 75 88 E-mail luk.beckx@pandora.be

nergens vin je beter!

Administratief

Odyssee Zomer

Clubblad n° 73 vzw diepzeeduikschool Odyssee (verschijnt ± driemaandelijks)

De zomer is eindelijk eens in de buurt van ons land gepasseerd. Niets zo leuk als onder een zomerzon heerlijk zwetend het water in te stappen om vervolgens tot een 20 graden afgekoeld te worden, toch?

Maatschappelijke zetel Hulsberg 31 - 3010 Kessel-lo Rek.nr. 775-5999219-81 Website http://www.duikschool-odyssee.com E-mail: info@duikschool-odyssee.com Clublokaal Café - rustieke herberg “t’Huis” Provinciebaan 18 - 3110 Rotselaar Lidgelden 2012 Introduik: Lid: 2e lid: Steunend lid:

€ 7,50 € 100,00 € 20,00 € 20,00

Trainingen dinsdag

20u45 - 22u00

Voorzitter Bert Schoofs 0475 29 42 11 Diestsestwg 507, 3010 Kessel-lo bert@duikschool-odyssee.com Secretaris Walter Van Den Eynde 0497 22 24 86 Korbeek-Losestraat 31, 3001 Heverlee walter@duikschool-odyssee.com Zwembadverantwoordelijke Jos Spiessens 0477 31 01 18 Hulsberg 31, 3010 Kessel-lo jos@duikschool-odyssee.com Materiaalmeester Rudi Buelens 0475 63 04 58 Aarschotsebaan 153, 1910 Kampenhout rudi@duikschool-odyssee.com Verantwoordelijke duikonderricht Mark Thys 0498 86 13 38 Kerkstraat 49, 9890 Dikkelvenne mark@duikschool-odyssee.com Penningmeester Bjorn Schurgers 0475 49 80 28 Brusselsestraat 278a bus 4, 3000 Leuven bjorn@duikschool-odyssee.com Communicatieverantwoordelijke Bart Spiessens 0477 35 89 72 Groenstraat 37, 3110 Rotselaar bart@duikschool-odyssee.com Activiteiten-coördinator Chantal de Geyter 0498 20 96 90 Aarschotsebaan 153, 1910 Kampenhout chantal@duikschool-odyssee.com Redactie Bart Spiessens Lay-out Giselinde (aka Lin) Van de Velde Advertenties Alle inlichtingen betreffende het plaatsen van advertenties zijn te bekomen via bart@duikschool-odyssee.com. Werkten mee aan deze editie: Odysseeërs Bart, Lin, Gilles, Bert, Michel, Judith & het duikonderricht

Duiken is ieder jaar toch weer anders. Dit jaar zijn er zeer veel sepiolas van de partij. Dit terwijl we vorig jaar heelder expedities moesten inrichten om ze te vinden. Zelfs pijlinktvissen worden regelmatig overdag gespot. Vooral de beginnende duikers mogen hiervan genieten blijkbaar. Na de duik gisteren was een instructeur met een brede smile tegen zijn “beginneling” (8 duiken) nog aan het opscheppen over de ontmoeting van een pijlinktvis in hun duik, waarop de beginneling droog antwoord: “maar die zie ik iedere duik hoor” ha ha. Ook de uitgave van de nieuwe (zeenaakt)slakkenkaart heeft heel wat beroering gebracht. Daar waar we vroeger uitkeken naar een 10 tal soorten slakken, blijken er nu ineens 54 waar te nemen zijn in Zeeland. Sinds de harlekijnslak van vorig jaar mogen we wel spreken van een echte slakken hype. Het sterke is dat als we er dan eens een speciale vinden, hij zelfs niet op de kaart staat. Op zo’n moment zou je toch wensen om een foto apparaat (of een onderwatergsm ofzo) meehad. Ondertussen zijn we op volle duiksnelheid in onze club, met gemiddeld meer dan 20 duikers per duikactiviteit. Zeer vele k2*D en k3*D als ook k1*I die goed vorderen en bijleren. Ik kijk alvast uit naar deze mooie uitbreiding van ons duikkader. We gaan dan tegen volgend jaar wel weer harder moeten werken aan het werven van beginnende duikers zodat we altijd een goede mix in onze club blijven behouden. Verspreid het woord alvast zou ik zeggen. Tenslotte wil ik even stilstaan bij communicatie en duikveiligheid. Onze duikschool heeft een open communicatie beleid. Dit wil zeggen dat we trachten om incidenten of discussies omtrent reglementen en veiligheidsmaatregelen in een breder publiek te bespreken. Het doel hiervan is om iedere duiker te laten nadenken over duikveiligheid en iedere duiker beter te laten begrijpen wat er achter de regels/maatregelen zit. Aangezien we vele instructeurs hebben, met veel verschillende ervaringen en opleidingen zijn er dus ook verschillende invalshoeken tijdens deze gesprekken. Ik ben blij te zien dat ons duikonderricht veel aandacht besteed aan het onderling overleg tussen (Assistent) Instructeurs waarbij ieders mening de kans krijgt om uit gesproken te worden. Het is goed om te weten dat deze open houding voor iedereen in de club van toepassing is. Ik weet namelijk dat AL onze leden hun best doen om voor leuke, goede en veilige duiken te zorgen. Daarom is een gepaste reactie op een incident of meningsverschil, er altijd eentje van constructief overleg. Fouten (en bijhorende incidenten) zullen altijd gebeuren trouwens, de kunst is om deze fouten bespreekbaar te maken. Als voorzitter wil ik er dan ook over waken dat discussie over fouten en incidenten met het nodige respect gebeurt - ook door degenen die er niet rechtstreeks bij betrokken waren! Hiermee behouden we de open en constructieve sfeer die er nu in de club is - wat volgens mij een essentiële voorwaarde is voor veilig en plezierig duiken. Bij deze wens ik iedereen een zomerse duik. Groeten, Bert

Bedankt allemaal!

Beestig

Red de Haai Judith Wouters is nog niet zo heel lang lid van onze club, maar ze is geen ongekende in de onderwaterwereld, zij het dan wel op een andere manier. Judith is namelijk voorzitster van vzw Sea First Foundation, een stichting die als doel heeft de bevolking te informeren over de situatie waarin de oceanen verkeren en de problemen hieruit voortvloeiend voor mens, dier en natuur.

ters Judith Wou

 Judith

Dit voorjaar startte SFF het project ‘Red de Haai’, waarbij ze een ruimer bewustzijn wil creëren bij jongeren tussen 15 en 20 jaar ivm de jacht op haaien. Via een wedstrijd wil SFF de jeugd direct betrekken bij de problematiek van de overbevissing van haaien. Graag deelt ze met ons dit haaienproject.

Kennismaking met de haaienproblematiek

Met dit project wil SFF de aandacht vestigen op een specifiek en actueel probleem dat de gezondheid van de zee ernstige schade toebrengt. Een essentiële en bepalende hoeksteen van het ecosysteem in de zee zijn de roofdieren aan de top van de voedselketen. Zij regelen de aantallen van de soorten onder hen, houden door het verwijderen van oude en zieke dieren de populaties van hun prooien gezond en houden als aaseters riffen vrij van parasieten en ziekten. De belangrijkste groep van dieren die deze rol vervult zijn de haaien. Door het feit dat ze traag groeien en zich slechts

laat en beperkt voortplanten, is behoud van het evenwicht in het ecosysteem verzekerd. Het maakt ze echter ook extra gevoelig voor overbevissing. Het duurt immers tientallen jaren alvorens hun aantallen weer kunnen aangroeien. Haaien worden in mindere mate bejaagd voor hun vlees, huid en lever, maar hoofdzakelijk voor hun vinnen die als delicatesse worden gegeten in Azië. Haaienvinnensoep werd reeds eeuwen aanzien als een keizerlijk gerecht. De laatste decennia echter is dankzij een hogere welvaart binnen de Chinese middenklasse haaienvinnensoep gecommercialiseerd als een status- en welvaartssymbool. Binnen de industrie worden kwaliteitsvolle vinnen

aangeboden aan 500 euro per kg en een kommetje haaienvinnensoep kost in een restaurant al snel 70-100 euro, ondanks het feit dat de vin geen enkele nutritionele waarde of smaak heeft. Het uiterst lucratieve karakter van deze industrie heeft een extreme overbevissing van haaien veroorzaakt. Jaarlijks worden tussen de 73-100 miljoen haaien opgevist. Wetenschappers bevestigen dat in de laatste 30 jaar 65-80% van vele haaiensoorten werden weggevist uit grote delen van de oceanen. Voor de meest gezochte soorten loopt dit percentage op tot 95%. Van de bijna 500 verschillende soorten is inmiddels meer dan een derde bedreigd met uitsterven.

Beestig

Vermits de marktwaarde van haaienvlees slechts een fractie bedraagt van die van vinnen en omdat het snel bederft, worden haaien na het afsnijden van hun vinnen door veel vissers (heel vaak nog levend) teruggegooid in zee. De vinnen van een haai bedragen samen slechts 3-4% van het lichaamsgewicht wat deze praktijk (ook finning genaamd), naast het onmenselijke aspect, uitermate verspillend maakt.

Rol van de Europese Unie De Europese unie (EU) is verantwoordelijk voor een derde van de mondiale haaienvangst. De Spaanse export van haaien wordt enkel overtroffen door die van Indonesië en Indië, maar ook Portugal, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk behoren tot de top 20 van grootste haaienexporteurs.

Officieel is finning in de EU verboden, maar de huidige wetgeving is uitermate zwak en bevat verschillende achterpoortjes. Zo staat het de EU landen vrij speciale vergunningen af te leveren waardoor hun vissers de vinnen van haaien op zee mogen afsnijden en deze vinnen en karkassen vervolgens in verschillende havens mogen verkopen. Hierdoor kan niet meer worden gecontroleerd of er naast de vinnen een overeenkomstig aantal karkassen aan boord was, de vangstquota niet werd overschreden en dat er geen beschermde haaiensoorten werden gevangen. Spanje

en Portugal leveren deze vergunningen nog steeds af en dit voor bijna al hun vissersvaartuigen. De Europese Commissie (EC) is zich bewust van dit probleem en neemt dit zeer ernstig. In 2009 ontwikkelde de EC het “EU Action Plan for the Conservation and Management of Sharks”. Daarnaast werd een Schriftelijke Verklaring voor het verstrengen van het Europese haaienbeleid - opgesteld door Europarlementariërs Jean-Paul Besset, Chris Davies, Sirpa Pietikäinen en Daciana Octavia Sârbu - aanvaard op 16 december 2010, na ondertekening door 423 leden van het Europese Parlement (het hoogste aantal handtekeningen dat een Schriftelijke

Verklaring in 2010 mocht ontvangen). De Europese Commissie initieerde dan ook op 21 november 2011 een voorstel dat naar verwachting voor de herfst van dit jaar geratificeerd zal worden door de raad van Europese visserijministers (visserijraad) en het Europese Parlement. Het voorstel zou mogelijk vissers verplichten haaien zonder uitzondering in hun geheel aan te landen in havens, een betere bescherming bieden aan bedreigde haaiensoorten en de toegestane vangstquota voor haaien verlagen.

Haaienvangst in België

Ook in België bestaat er reeds tientallen jaren een actieve haaienvisserij. Deze was in het verleden voornamelijk gericht op het vangen van doornhaai, haringhaai en gevlekte hondshaai. Terwijl de jaarlijkse vangsten in de jaren 70 gemiddeld een 2.200 ton bedroegen, zijn deze sinds de jaren 90 langzaam geslonken naar 500 ton per jaar. De meest voorkomende haaiensoort in de Noordzee en Ierse zee - de belangrijkste visgronden van de Belgische visserij was vroeger de doornhaai. Het haaienvlees dat het vlees van de slinkende kabeljauwpopulaties kon vervangen en de grote lever waarvan het bestanddeel squaleen wordt gebruikt in make-up en vaccins, maakte deze soort erg gezocht. Initieel waren de vangsten groot, maar later bleken de aantallen erg snel terug te lopen. Onderzoek wees toen uit dat

Beestig

waarde van haaienvinnen van grotere haaiensoorten. Deze worden gevangen als bijvangst en moeten worden teruggeworpen, zo mogelijk levend. Uit een artikel geschreven door wetenschappelijk journalisten Helga D’Havé en Robin Van Nuffel, blijkt dat ook in België misbruiken voorkomen wat betreft beschermde haaiensoorten en finning.

De Wedstrijd ‘Red de Haai’ Sinds 31 maart 2012 kunnen jongeren tussen 15-20 jaar individueel of in teams tot maximaal vijf personen inschrijven voor de haaienwedstrijd. Hiermee kunnen ze een aantal fantastische maar ook zeer leerrijke, horizonsverbredende en educatieve prijzen winnen.

De uitdaging bestaat uit het opzetten en uitvoeren van een teamproject dat de omgeving bewust maakt van de ernstige overbevissing van haaien. Mogelijke projecten zijn bijvoorbeeld het ontwerpen en verspreiden van informatiebrochures over haaien of het sensibiliseren via een informatiestand op een evenement. Studenten van kunst- of technische opleidingen zouden ervoor kunnen kiezen een haai te ontwerpen in hout of metaal en deze tentoon te stellen met bijbehorend informatiepaneel. Een andere mogelijkheid is het voorbereiden en uitvoeren van een interview over het onderwerp met een lokale krant of tv-zender. De deelnemers zijn volledig vrij in hun aanpak.

deze kleine haaiensoort tot een 70tal jaren leeft, pas na 25-30 jaar geslachtsrijp wordt en een uitzonderlijke draagtijd van 2 jaar heeft. Bovendien moet na het verwerven van de kroost van 1-12 nakomelingen een rustperiode van 2 jaar worden ingelast alvorens de haai zich weer kan voortplanten. De vangstquota’s voor de doornhaai zakten van 150 ton in 2001 naar 10 ton in 2008 en 4 ton in 2009. Toch werd hiervan in 2008 slechts 10% en in 2009 slechts 16% benut (effectief gevangen). In 2010 werd de commerciële vangst van de doornhaai en haringhaai in België stopgezet omdat de soorten commer-

cieel zijn uitgeput. Men richt zich nu enkel nog op de gevlekte hondshaai waarvoor geen maximum quota werd ingesteld. De soort is echter minder populair waardoor in 2009 20% van de vangst werd opgevangen (niet verkocht). Er werd voorlopig ook weinig wetenschappelijk onderzoek verricht naar de voortplantingsleeftijd en -eigenschappen van de gevlekte hondshaai. Bronnen: website van Landbouw en Visserij van de Vlaamse Overheid en de International Union for Conservation of Nature (IUCN) Red List.) Daarnaast blijken Belgische vissers ook niet ongevoelig voor de hoge markt-

Een verslag van de uitwerking van het project, vervolledigd met foto’s of filmpjes, moet voor het einde van de kerstvakantie van 2012-2013 worden ingezonden. De projecten worden dan door het bestuur van SFF beoordeeld op

Beestig

ken met de onderwaterwereld en zijn fascinerende bewoners. Op het programma staan onder andere een bezoek aan een zeeschildpaddenopvangcentrum, een snorkeltrip in het beroemde Pennekampreservaat, interactie met wilde dolfijnen, het observeren van waadvogels en alligators in de Everglades, zachtaardige en aanhankelijke

zeekoeien ontmoeten en als hoogtepunt werd een daguitstap verzekerd met het RJ Dunlap Marine Conservation Program van de universiteit van Miami. Hier krijgen de jongeren de kans om aan boord van een schip mee te werken aan het universitaire haaienonderzoek. Na het vangen en aan boord brengen van een haai zullen de studenten

creativiteit, originaliteit, professionaliteit en sensibiliseringskracht. Verschillende prijzen zullen voorhanden zijn voor het belonen van de beste projecten, waaronder toegangstickets tot aquaria, snorkelmateriaal en duikopleidingen. Het winnende team is echter verzekerd van een spectaculaire prijs. Deze studenten zullen tijdens de paasvakantie van 2013 een week doorbrengen in Florida. Tijdens deze mariene stage kunnen ze op een onvergetelijke manier kennisma-

worden verzocht te assisteren bij het nemen van bloedstalen en metingen, het bevestigen van een opsporingsapparaat op de rugvin en te zorgen voor het welzijn van het dier totdat het weer vrijgelaten wordt in zee. Het welvaren en de bewegingen van deze haai, die de mascotte van het project zal worden, kunnen gedurende een volledig jaar via het internet worden gevolgd. De winnaars worden ook SFF-ambassadeurs van de zee. Onvermijdelijk zal de intense ervaring met de mooie maar erg kwetsbare onderwaterwereld een verantwoordelijkheidsgevoel opwekken voor de zee en zijn bewoners, waarvan de jongeren kunnen getuigen wanneer ze terug in BelgiĂŤ zijn. De indrukken opgedaan tijdens de studiereis en de impact hiervan op de deelnemers wordt dan ook uitgebreid gedocumenteerd en gefilmd. ď&#x201A;˘

Duikonderricht

Een druk jaar voor duikonderricht

 Mark T. Ik weet natuurlijk niet wanneer je ons clubblad ter hand pakt, dus: “Goede morgen, goede middag, goede avond iedereen, zit je op je vakantie, aan de waterkant, of weet ik veel, op de plee, geniet ervan”! We zitten in volle zomer. Niet dat de weergoden ons gunstig gezind zijn, maar ons Scheldewater is boven de 20 graden, dat is dus hoogzomer voor ons duikers. We zien dat ook aan de opkomst op onze - toch wel - drukke duikagenda.

Dat betekent ook een drukke agenda voor het duikonderricht. Al die waterdrukte maakt dat ons kader in 2012 al zo’n 170 opleidingsduiken heeft begeleid. Hierbij bedoel ik duiken die een kaderbegeleiding nodig hebben, hetzij als proef, doopduik of dieptekwalificatie. Toch een cijfer om even bij stil te blijven staan. Het moet gezegd, ik ben niet helemaal gelukkig met enkele gemiste kansen om nieuw bloed in de club te halen, maar de gevulde agenda, onder leiding van ons Chantal, en de ambities van onze leden geven ons, als instructeurs, voldoende werk en de nodige voldoening. Dank hiervoor!

Ik meen te mogen stellen dat we onze beloftes van de Algemene Vergadering alle eer aan doen. Sinds de maand mei, is er geen week meer voorbij gegaan zonder een Odysse-activiteit. Ik denk, neen, ik weet zeker, dat Odyssee hiermee, één 1 van de meest actieve duikscholen van het land zal zijn. Dat onze leden ons dit in dank aannemen wordt bewezen door telkens weer een hoge opkomst. Zij die er waren hebben al een mooi duikseizoen gezien. Zij het de anderhalve meter grote steurs in Naturagart, de snotolven in februari, de sepia’s in mei, of de vele naaktslakjes, die op dit moment samen met zeehonden en bruinvissen onze wateren verfraaien, genieten kunnen we volop.

We zijn inderdaad zowat halfweg in het jaar, en ik wil dan ook van de gelegenheid gebruik maken om de beloftes van het duikonderricht, gemaakt op eerder vermelde Algemene Vergadering, aan een eerste test te onderwerpen:

Veiligheid boven alles

Onze eerste, en meest belangrijke afspraak blijft de duikveiligheid. Ik ben dan ook bijzonder te spreken over de discipline en afspraken die er voor, tijdens, of na onze duiken worden gemaakt. Het gevolg is dat er tot heden geen ongelukken zijn geweest,

Sepia’s in de Oosterschelde

Duikonderricht

en slechts enkele incidenten. Ieder incident is er een te veel, maar onze afspraak om deze onder instructeurs openlijk te bespreken, en hieruit de nodige lessen te trekken, werk voorbeeldig. Je mag je er dan ook aan verwachten dat ik deze afspraak bijzonder kort blijf opvolgen en erop wil toezien dat de regels, die er zijn voor onze veiligheid, zonder twist of draai worden gerespecteerd!

Een duikschool op maat van iedereen

Sinds 2012 werken we met een aangepast trainingsschema. Tijdens onze wekelijkse trainingen kan men dus kiezen tussen een aangepaste technische training of een eerder fysieke training. Dit lijkt in goede aarde te zijn gevallen, en we willen hier dan ook, na de zomer mee verdergaan. Sinds april zijn we ook gestart met theorielessen die relevante en actuele thema’s aansnijden, en die open staan voor alle leden. Hoewel de numerieke opkomst mijns inziens nog redelijk beperkt is, lijken de aanwezigen hierop onverdeeld positief.

Opleidingen, aangepast aan ieders ambitie EN mogelijkheden

We bevestigen onze visie dat we voor alle ambities oplossingen willen zoeken, zowel naar brevetniveau, alsook naar timing. Onze agenda gedurende de eerste 7 maanden maakt dit zeker mogelijk, en het aantal afgelegde proeven liegt er ook niet om. Wat ik ook belangrijk vind, is dat dit niet ten koste gaat van anderen, die misschien niet een volgend brevet ambiëren, maar rustig willen genieten van hun duiken en het clubleven. Onze duikstekken en activiteiten zijn ook in die optiek gekozen.

Onze leerervaringen zo praktijkgericht mogelijk maken

Dit is uiteraard makkelijk tijdens het huidige duikseizoen, wanneer we langs de waterkant staan. Als je d’er

De caisson in Antwerpen staat op ons programma in het najaar

echter even dieper over nadenkt, dan zal je merken dat onze algemene opleidingen sterker bij de praktijk aanleunen. De zwembadtrainingen getuigen hiervan, maar ook onze officiële opleidingen. De recente weg naar, en het examen voor 3* duiker was hier een duidelijk voorbeeld van. We blijven aan deze weg verder timmeren. Maar inderdaad, we zijn slecht halfweg het jaar, en we geven ons rapport op het einde van het jaar.

“Ons kader heeft in 2012 al zo’n 170 opleidingsduiken begeleid. Toch een cijfer om even bij stil te blijven staan.” Eer we zo ver zijn, vloeit er nog heel wat water door de Oosterschelde. Uiteraard komt er nog een zomermaand aan, met heel wat duiken. Zo zijn we op dit moment aan de vooravond van ons traditioneel augustus weekend. Hou ook onze activiteitenagenda nog goed in de gaten. Zeker als je op zoek bent naar enkele minder vanzelfspre-

kende ervaringen zoals Noordzeeduiken, onze bootduiken in september, een droge duik in de caisson, of tropisch duiken in Bonaire. Daarnaast hebben we een druk najaar gepland. Zoals eerder gezegd gaan we verder met de open lessen en de aangepaste zwembadtrainingen. Daarnaast zullen we ook lessen organiseren voor zowel 2*, als 3* duikers. We willen er nog niet aan denken, maar naar de lange, koude, donkere wintermaanden toe, komt er nog een 2* examen. En last, but not least, hebben we 3 kandidaten die zich aan het klaarstomen zijn om hun instructeurstitel te behalen. Dit zal, om begrijpelijke redenen, een aanzienlijk deel van onze aandacht blijven krijgen! Als je nog om proeven verlegen zit, noteer alvast de Bravos proevendag van 7 oktober in je agenda. Ik meld me later weer met een rapport voor 2012, een brevettenoverzicht, maar ook een vraag aan alle leden om input naar hoe jullie dit alles ervaren. Tot dan, wens ik iedereen prachtige duiken, en vooral, hou het veilig! 

Scuba Service Store

Papenaardekenstraat 214, 2900 Schoten, BelgiĂŤ

Openingsuren: ma. - di. - wo. - vrij. & za. van 10.00 tot 19.00 uur (donderdag gesloten).

Scuba Service Store - Ronny en Peggy Desmet - Papenaardekenstraat 214 - B-2900 Schoten gsm: +32 475 689 690 - fax: +32 3 633 21 35 - e-mail: info@scubaservice.be - www.scubaservice.be

In actie

Dagje duiken in Naturagart

Gilles

Duiken in een artificieel aangelegde vijver, weinigen van ons zouden er spontaan opkomen. Tenzij natuurlijk dat je over die enorme vijver spreekt in IbbenbürenDörenthe; Naturagart. Je wordt er verwelkomd door gigantische steuren en immense Egyptische beelden. Gilles vertelt ons zijn ervaring van een wazig dagje onderwater.

Na het “zien” van een f*cking grote steur en een paar andere, iets kleinere maar nog grote, eindigde duik 1. Toen die erop zat, bestierf ik het van de honger. Hier kwamen dus de sandwichen goed van pas.

NaturaGart is aangelagd als showmodel voor een firma van ‘vijverbouwers’

Ik stond op om 5.45 uur. Ik snelde naar beneden. Alé ja, zo snel als mogelijk wanneer je nog half slapend de trap af strompelt. Beneden aangekomen, moest ik de sandwichen smeren voor ’s middags. Ik kan jullie vertellen wat erop zat, maar ik denk niet dat dat jullie interesseert. Een geluk dat we de dag ervoor al ons gerief al hadden klaargezet, want niemand van ons drie was om 6.00 uur helder genoeg om na te denken. Aangekomen aan de rotonde begonnen we met het inladen van de bus. Nog even checken of iedereen er was en hopla we waren vertrokken voor een 3 uur durende rit. Samen met Michel en Jannis heb ik mij geen minuut verveeld op de bus, wat anders wel het geval zou zijn geweest. Ook het voorziene ontbijt heeft me gesmaakt.

In NaturaGart snelde iedereen naar de karretjes die het sjouwen van materiaal overbodig zouden maken. Na een korte briefing van iemand ter plaatse en de briefing van de duikleider kon de pret beginnen. Alleen werd er stof, (nee geen roet), in het eten gegooid, letterlijk dan nog wel. Het zicht was beperkt tot een kleine meter waardoor ik totaal niet wist waar ik me bevond. Ik wist dankzij mijn kompas wel waar de kant was, maar het bleek dat het kompas niet helemaal te vertrouwen viel hier onderwater.

Na nog een beetje rusten begonnen we aan de tweede duik. Deze keer zouden we naar het wrak gaan. Na het toepassen van de verliesprocedure, omdat ik dankzij het stof geen reet meer zag en dus ook niet mijn buddy, vonden we dan toch het wrak. Na duik twee werd alles weer mooi opgeborgen in de dozen en vertrokken we naar huis. Het getijde was ons niet goed gezind en de terugrit duurde dus wat langer dan verwacht. In Rotselaar werd alles weer in de auto’s geladen en ging ieder weer zijn eigen weg naar een wel verdiend en warm bed.

Zo ziet de steur er bij goed zicht uit.

 Gilles Kennis

Reisverhaal

Cool (koel) duiken

in Portland, UK

Lander

Michel

Vaak kan je in ons clubblad reisverlagen lezen over duiken in tropische wateren, maar je kan natuurlijk ook prachtige duiken doen in iets minder warm water. Michel & Lander brengen verslag uit van hun duiktrip dit voorjaar in Engeland.

The Aeolian Sky

ď&#x20AC;¨ Michel & Lander

UK, here we come

Vlotte heenrit: 7 a.m. vertrokken, we zetten de GPS aan, na 2 uur rijden nog steeds geen signaal gevonden totdat we zo slim om hem eens te resetten en op wonderbaarlijke wijze hadden we een gids naar Engeland. Om 12u in Duinkerke vertrokken en na een vlotte overtocht waren we om 13u lokale tijd in Dover. Na 6 uren rijden door het prachtig landschap van Engeland kwamen we uiteindelijk aan in Portland Bill waar DaniĂŤl, Marc G. en zijn vrouw het eten al klaar hadden staan (lekkere spaghetti!). Van duiken kwam er echter niet veel meer in huis, althans toch niet in de praktijk. De theorie is echter bij elke gelegenheid aan bod gekomen.

Die avond was het wachten op de late aankomst van Lin en Paul met de mobilhome.

Zeeziek op de eerste dag

Vroeg uit de veren, want we moesten immers om 8u klaar staan om te vertrekken, wat betekende dat de

ontbijtploeg om 5u30 aan de slag moest. 10min rijden tot de haven en de schipper stond ons al op te wachten. Het was een zonnige dag hoewel de wind zorgde voor toch wel wat golfslag waarvoor de schipper ons al had gewaarschuwd.

James Fenell

Reisverhaal

de dag, een wrakduik op de ‘Alex van Opstal’ (29m diep). Hier kwamen we voor de eerste keer in aanraking met de spinkrab die we dan ook maar meteen hebben meegenomen om lekker te koken in de pot. Voldaan voeren we terug naar de haven (‘eindelijk grond’) en na opnieuw lekker gegeten te hebben - met als voorgerecht de coquilles – is iedereen doodmoe naar bed getrokken.

Het wrak van de Alex Van Opstal

Naar ons eerste wrak (the Aeolian Sky) was het een uurtje varen recht tegen de wind in. Zodoende hadden we nog meer ‘plezier’ van de grote golfslag, zeker voor een eerste ervaring op zo’n schip. Voor minstens één persoon werd het bij de aankomst aan de duikplaats net iets te veel van het goede, wat in het water geraken een zware opdracht maakte. Eenmaal onder water was dit gelukkig verleden tijd en konden alle ploegen aan de duik beginnen. The Aeolian Sky is een wrak gelegen op een diepte van 30m. Het is een groot containerschip dat op zijn zij ligt. Hoewel het toch 150m lang, 30m breed en hoog is, zijn er toch maar 2 van de 4 ploegen in geslaagd om het wrak te vinden. Om als eerste ervaring op een wrak te duiken en dit

niet te vinden, gaf een bekend gevoel (cfr. Wemeldinge Punt). Desalniettemin zat de sfeer er al onmiddellijk in, behalve voor de personen die zich terug even slecht voelden vanaf het moment dat ze terug een voet op de boot zetten. Toch goed nieuws, de schipper nam zijn verantwoordelijkheid en gaf ons deze duik gratis. Het volgende op de planning was een lekker broodje op de middag in the Lulworth Cove, waarna we ons klaar maakten voor een prachtige driftduik op Lulworth Banks waar we er een competitie van maakten om zoveel mogelijk coquilles Saint-Jacques te verzamelen. Na het tellen van de buit in Lulworth Cove op het rustige water maakten we ons klaar voor de derde duik van

Driftduik met haaien

Na dezelfde routine als dag 2 lagen we om 9u al in het water. De M2! Een wrak gelegen op 30m van een Engelse onderzeeër die gezonken was in 1932 ten gevolge van een pipo die een luik laat openstaan terwijl ze de duik inzetten. Toch een minuut stilte voor de 60 overledenen. Desondanks mogen we dankbaar zijn dat deze pipo ons een prachtige duik bezorgd heeft. De M2 was nog heel goed intact, ondanks de grote hoeveelheid congers, makreel, spinkrabben en nog veel meer op dit wrak. Tot nog

Lulworth Cove

Reisverhaal

De M2

toe hadden we nooit zoveel vis bijeen gezien! Dit is bij stip voor ons beiden de mooiste duik die we tot nu toe hebben gedaan! Als je dacht dat het vanaf hier steil bergaf zou gaan, dan was dat zonder de hondshaaien gerekend die we op de volgende driftduik meerdere malen hebben mogen bewonderen. Voor de aanvang van deze duik hebben we eigenhandig kunnen ervaren dat deze boot niet enkel voor duikers is, maar ook voor vissers. De ene makreel na de andere vloog in de boot, het kuisen van de vis gebeurde ogenblikkelijk en enkelen onder ons genoten zelfs van wat sushi bij de lunch. Aan het begin van deze driftduik lag een klein oud wrak genaamd James Fennel. Het toppunt van deze duik blijft natuurlijk de vele hondshaaien die we van dichtbij hebben kunnen zien en aaien. Hoewel de schippers erbij bleven dat het vissen zijn, blijft dit toch ons eerste ervaring met haaien! Hierna voeren we terug op een rustige zee naar de haven om weer lekker aan tafel te schuiven. Als je dacht dat we er om 21u vanaf waren, dan kwamen we toch serieus bedrogen uit. Na al deze duiken begon de vermoeidheid toe te slaan omwille

De M2

van al de stikstof in ons lichaam. Wat stond er nog voor de boeg: een nachtduik op Chesil Beach. Hoewel we eerst Lin en Daniël ongelijk gaven dat ze niet meegingen, snappen we achteraf wel waarom zij wijselijk hebben gepast voor deze duik. Om even te schetsen: Chesil Beach is een strand bestaande uit losse keien ter grootte van gebalde vuisten gecombineerd met een immens hoogteverschil van water en dijk op korte afstand. Het te water gaan viel nog best mee in vergelijking met eruit proberen te klauteren. Zonder de deskundige hulp van Lin en Daniël zou dit immers waarschijnlijk nooit gelukt zijn. De stroming zorgde er steeds voor dat voor elke meter die we wonnen wij er 5 verloren. Als je dan eindelijk uit het water was, dan wachtte nog steeds de 100m klim naar boven in het donker waarbij elke stap die je deed de keien wel zorgde dat je toch terug naar beneden ging. De duik zelf maakte dit allemaal de moeite waard, een mooie plaats waar hondshaaien zaten, waar sommigen onder ons voor de eerste keer een sepia hebben gezien en waar veel ander mooi leven zit. Bekaf terug aan het huisje: welterusten!

Kadukke kantduik

Zelfs een ezel stoot zich geen tweemaal aan dezelfde ‘losse kei’, toch zaten wij weer om 10u30 in het water aan Chesil Beach. Inventaris: kapotte duiklamp, zwaar gehavend pak en 16 kapotte knieën. Dit was dan ook tevens onze laatste kantduik van de reis, hoewel eerst anders was gepland (gelukkig!). De reden hiervoor was dat de organisatoren tijdens het vullen toch nog een laatste bootduik hebben kunnen versieren, waar niemand natuurlijk om maalde. Deze bootduik vond plaats op White Nothe, een driftduik van 46 minuten op net geen 20m. Wat een verrassing stond ons daar nog te wachten, want hier hebben we onze eerste (stekel) rog gezien. En ook hier hebben de sint-jakobsschelpen eraan moeten geloven. Na het eten zijn we iets gaan doen wat je toch moet doen als je naar Engeland afreist : een ‘local pub’ bezoeken. Hier hebben we een Guinness gedronken en luidkeels meegezongen met de Dublinners. (nvdr: miljoenen Ieren draaien zich nu om in hun graf)

GP(aul)S

Moe maar voldaan is iedereen na een lekker ontbijt aan de 12 uren durende terugreis begonnen. Echter,

Reisverhaal

ook hier hadden we weer problemen met onze gids (GPS). Alvast dank aan Paul voor zijn deskundige hulp. En bij deze willen wij natuurlijk ook al de anderen bedanken voor deze fijne en leerrijke duikreis! Maar bij elk opstel hoort toch de verplichte conclusie.

Duiken in Portland, hell yeah!!

De constanten van de reis waren: lekker eten, mooie duiken, maar toch ook vooral koud water (11°C) en veel wind. Het was een unieke eerste duikreis waarin we veel ervaring hebben opgedaan, veel hebben geleerd en veel nieuwe fauna en flora hebben kunnen toevoegen aan ons eigen logboek. De volgende duikreis zal echter toch naar warmere oorden gaan. Iemand zin om naar Egypte te gaan in 2013? 

Coquilles n butternut met crème va anc met tijm en beurre bl

Door Wout Br

ginner  4 asterchef  Be

u  Uit M

Ingrediënten

t pompoen • 1 butternu illon of water • kippenbou schelpen bs co • 4 Sint-Ja l pe ap rd • 1/2 aa er ot • b

personen  15

à 30 minuten

tijm • citroen • 1 room • 1/2 ui jn • xeresazi

een aardappel en ijden, een 1/2 sn el n he ke ge uk st et H t in arkoken. de butternu deze laten ga en n butternut n va llo e ui èm bo cr ppen 1. Voor de okpot met ki voor en in een ko e kort bakken 1/2 ui opzett ijswater. Dez in r. en de ar w en be bl halen en mixen in een uit de schelp el room cobsvruchten -Ja nt Si e resazijn en 1 D 2. n scheutje Xe ee et hakte m . ge en en et er m m het serv . Afwerken utje water sa geheel mixen aus een sche t rs he te en bo n de ge 3. Voor aan toevoe er rond De boter hier . en coquilles laten koken. peper en zout et m e, de gebakk n èm de cr ui ntijm. kr de oe en et tr blaadjes ci citroentijm ep trekken m n met enkele ke bord: Een stre t er w he af op en en en 4. Dresser erover schepp e botersaus dresseren. D

ijze Bereidingsw

Bron: zesta.be

Chesil Beach

Gelogd

Het logboekje van Michel Buelens

Elke keer opnieuw zetten we een logboekje in de kijker. Neus met ons mee door de vele duiken en verhalen van Michel Buelens.

Het begin

Hoeveel duiken heb je gelogd? Aantal duiken: 191 Mijn eerste duik was op 10 april 2005. De tot nog toe laatst gelogde duik staat op datum van 7 augustus 2012 Waar was je eerste duik? Mijn eerste duik die ik logde was in den Osse Haven. Ik keek er heel hard naar uit, zoals iedereen waarschijnlijk naar zijn eerste duik uitkijkt. Ik wist niet goed wat ik moest verwachten en was toch wel een beetje nerveus. Ik dook met Marc Geunes. Tijdens zijn briefing lette ik heel goed op, want

Michel Buelens Odyssee

stel dat ik een verliesprocedure moest doen en ik kon het mij niet meer herinneren... Mijn vader heeft mij geholpen met mijn materiaal. Een aantal keer checken of ik mijn loodgordel wel aanhad, 11 kilo!! Chance dat ik nu minder dan de helft daarvan heb overgehouden. Marc checkte mijn materiaal voor we in het water gingen, een stevige wandeling, vinnen aan en eindelijk in het water. Alle stress, twijfel en ongemak verdween en het enige dat nog in me opkwam was: “OOOOOWWWW, dees is zalig!!!!!” Ik plakte wel nog tegen de bodem en moest een beetje palmen om Marc bij te houden maar ik vond het zalig.

De wauw-factor

Wat was je mooiste duik? Mijn mooiste duik was in Bonaire. We maakten ons klaar om langs de westelijke kant van het eiland in het water te gaan, ons materiaal in elkaar gestoken, pakken aan, en toen zagen we ze, een school dolfijnen. Iedereen keek naar elkaar en de beslissing was vrij snel genomen om alles in te pakken, een paar plaatsen verder te gaan en te hopen dat ze daar voorbij kwamen. We gingen in het water aan ‘Red Slave’, de duikplaats dankt de naam aan de slavenhuisjes, kleiner dan hondenkoten, die er op het strand staan. Ik was hekkensluiter en we zaten op ongeveer 10m diepte te wachten tot de school zou passeren, maar ze kwamen niet. We zwommen verder en ik was toch wel een beetje teleurgesteld. Ik keek rond mij, rechts, onder, links, en naast mij op een paar meter afstand zwommen op hun gemak twee dolfijnen met mij mee. Aandacht trekken onder water is een pak lastiger dan eerst gedacht, ondanks 10m zicht. Ik wuivde, maar de hekkensluiter word blijkbaar niet elke seconde van de duik in de gaten gehouden. Ik riep, maar roepen door een mondstuk is ook niet echt zo handig. Uiteindelijk dacht ik aan iets wat Walter altijd deed om aandacht te trekken onder water, ik pakte de musketon van mijn lamp en klopte ermee op mijn fles. Eureka AANDACHT!! Ik wees naar de twee dolfijnen naast mij, maar niemand vond hen echt interessant en ik maar wijzen, tot ik ook rechts van mij keek. En daar zag ik boven, onder en naast mij de rest van de school dansen, tuimelen, springen en spelend door het water gaan. Ze bleven nog wel een tijdje bij ons en toen ze uiteindelijk gepasseerd waren gingen wij verder met onze duik.

Gelogd

Wat is je favoriete duikplaats in onze wateren? Mijn favoriete duikplaats in onze wateren is Den Osse Parking. Als er goed zicht is! Het reliëf van de bodem bij goed zicht vind ik echt geweldig en ik denk dat ik er van alle plaatsen aan het Grevelingen meer al het meeste in één duik gezien heb. Welke duikvakantiebestemmingen heb je al bezocht? Ik heb wat de rest van de wereld betreft, nog niet zoveel gezien, maar ben toch heel blij dat ik die paar plaatsen toch al gezien heb: • Egypte Dahab: Tijdens een heel mooie tijd van het jaar, namelijk na een bominslag en met leger check points om de paar kilometer. Voor eerste tropen duiken wel mooie duiken vond ik toen. • Bonaire: Zeer mooi, maar tijdens de paasvakantie was er volgens mijn ouders minder te zien dan in november, dus ik hoop deze clubreis er dan ook nog meer te zien dan toen. Een haaien broedplaats ofzo ;) • Egypte, Zuid Cruise: Prachtige duiken, toen heb ik een slapende schildpad in een grot gezien, en mijn eerste haai! Grey reef shark.

reiskriebels

Wat is je favoriete duikbestemming? Van “AL” die bestemmingen vond ik de Zuid Cruise het tofste, vanwege het zware leven op de boot: duiken, eten, slapen, duiken, eten, slapen, duiken, eten, feesten, slapen en op naar de volgende cyclus. De mooie duiken zaten er natuurlijk ook wel voor iets tussen.

Heb je nog een droombestemming? Ik zou graag nog een duikcruise doen in de Carraiben en de Indonesische en Thaise eilanden, cruisen is echt wel de moeite. Wat zou je nog willen zien? Ik zou ook graag eens in de noordelijke ijszee tussen ijsbergen duiken. Kijken naar de inval en breking van het licht in de rotsen, de abyss onder mij, en misschien een walvis die van de diepte steeds groter en groter wordend, bij voorkeur geen potvis (technisch gezien geen walvis). Vertel ons een stomme stoot die je ooit uithaalde. Ik heb ook al wel eens stoten uitgehaald onderwater, toen ik 2* was, vond ik het nogal moeilijk om kreeften met rust te laten en probeerde ze vlak achter de aanhechting van hun scharen te pakken voor ze zich omdraaiden, zodat ze niks konden doen en hun volledig opensperde. In Dahab heb ik van mijn duikleider onder water onder mijn voeten gekregen omdat ik reserve vergeten aan te duiden was :S. Ook Dahab hebben we tijdens andere duiken ook de duikgidsen aan de kant moeten afzetten omdat ze met hun “tonnen ervaring” het nog geen 30min uithielden onder water. Als ze je na een kwartier vroegen hoeveel lucht je nog had kon je er bijna zeker van zijn dat ze zelf ongeveer halve fles hadden terwijl je nog iets van een 150-170 bar over had.

Reisverhaal

Duiken in Malta de moeite waard

Kwestie van eens er vroeg tussenuit te knijpen, hadden Geert Jordens en ikzelf het idee opgevat om eens naar Malta te gaan samen met onze families. Een familievakantie als het ware. Vluchten met Ryanair vanuit Eindhoven, en 1 groot penthouse appartement met 3 slaapkamers waren budgetgewijs best te verteren. zomerverzekering ingaat. Wij dus naar SeaShell Dive cove op 7 minuutjes stappen van ons appartement.

ď&#x20AC;¨ Bert Schoofs

We hadden geheel familiegewijs dan ook een appartement vlakbij Mellieha Bay, waar het enige zandstrand van betekenis op Malta te vinden was. Dat begin april het nog iets te koud was om een ganse dag in het water te zitten, was niet echt een probleem. Zand, emmers en kinderneopreenpakjes waren al goed voor verschillende uren kinderplezier zo bleek. Op 10 minuten rijden van de Gozo ferry en 40 minuten van de centrumsteden Valletta en Medina was Mellieha niet zo slecht gelegen als uitvalsbasis. Nu ja, Malta is zo klein dat je met een uurtje rijden sowieso overal geraakt.

Het bleek een familiaal duikcentrum te zijn, geleid door Hubert Borg (maar ook door zijn moeder en zuster blijkbaar). De familiale sfeer zorgde ervoor dat we al snel op ons gemak waren en het was er goed georganiseerd. De ons toegewezen sympathieke lokale duikgids Pawel was nog niet zo heel lang verbonden aan het duikcentrum, maar was duidelijk geboren voor het vak. Ook met de zeer recreatieve duikers kon hij goed overweg, dus waren Geert en ikzelf al eens een

Omdat het een familievakantie was, hadden we een dag of 3 duiken oftewel 6 duikjes en misschien een nachtduik gepland. Omdat geen enkel duikcentrum hun boten in het water hadden liggen, had het geen zin om een duikcentrum aan de noordkust (vlakbij Gozo) te nemen. Blijkbaar worden de meeste boten pas op 1 mei te water gelaten, wanneer het onrustige seizoen volledig voorbij is en de

verademing. Samen met een Italiaanse fotograaf (Alberto Beduschi), van wie de fotoâ&#x20AC;&#x2122;s op deze pagina komen, en een bevriende stamgastduiker gingen wij dus meestal op pad.

Een duikdag verliep als volgt:

Samen komen ergens tussen 7 en 8 uur. De toegewezen duikbak in orde brengen en samen met de flessen achterop een grote pick-up gooien. Transfer naar de duikplaats, al dan niet met een koffiestop op de ferry naar Gozo. De 20 minuten ferry-tijd niet meegerekend waren we op 10 tot 50 minuten rijden op onze duikstek. Meestal waren

Reisverhaal

we voor de grote toeristen- en duikerstoeloop op onze bestemming. Wat mij betreft zijn dat goede punten voor het duikcentrum. Korte briefing, omkleden en al klauterend naar de duikstek. Soms waren er trapjes om het wat makkelijker te maken, soms ook niet. Duikje maken, en met big smile uit het water. Al dan niet met pak nog aan een koffietje gaan halen bij een van de naburige bars of mobiele standjes en dan fles wisselen voor de volgende duik. Na ongeveer anderhalf uur terug het water in. Meestal zijn er verschillende bezienswaardigheden op 1 plaats, dus een extra verplaatsing was niet nodig. Na de duik ergens een broodje oppikken, en terug naar het duikcentrum, al dan niet met koffiestop op de ferry dus. Tegen 13 a 14u waren we telkens terug. We konden dan nog mooi bij het namiddagprogramma aansluiten, of gingen dan nog een pintje drinken op de promenade langs het strand.

rechtop staat, met het dek rond de 30 meter. Al direct een octopus, los zwemmende murene, purperen draadslakken en zeer veel “spirograffen” (spiraalkokerwormen). Water temperatuur: 16 graden (begin april). Duik 2: Paradise Bay – D:30 T:55. Links van de P29. Een wandduik met veel kleinere vissen, naaktslakken, Merou (tandbaars). Duik 3: Azure Window (Gozo)- D:30 T:50, een duikje onder de beroemdste vakantiefoto van Malta. Heel wat geklauter maar wel de moeite. Mooi grotje, mostel (gaffelkabeljauw), merous, papegaaivissen. Duik 4: Inland lake (Gozo)-D:30 T:50, vertrekkend van een binnenmeertje via een 100m lange tunnel naar de open zee. Vooral niet bovenkomen daar, want elke 2 minuten komt er een toeristenbootje door de nauwe tunnel gevaren. Verschillende baarzen, octopus, schorpioenvissen.

Uit het logboekje

Duik 1: P29 – D:38 T:40. Vlakbij de ferryterminal van Cirkewwa. Een recent afgezonken mijnenveger die mooi

gebruiken hier geen kompas om het wrak te vinden maar zakken tot een meter of 10 zodat ze de bodem zien en navigeren dan op de bodemstructuur. Mooi groot wrak, met vele slakken. 2 prachtige Zeus Faber (St Pierre of Zonnevis - erg lekker naar’t schijnt) hielden de wacht aan de reling. Een school jagende barracuda’s aan de brug maakten de duik af.

Duik 5: Um El Faroud- D:33 T:42. Een groot afgezonken wrak, dat oorspronkelijk in de haven van de hoofdstad Valletta was ontploft tijdens werkzaamheden (9 doden) en nu vlakbij de blue grotto (een bekende toeristenval) afgezonken was. Het ligt een 10 minuutjes palmen uit de kust. De gidsen

Duik 6: Um El Faroud- D:34 T:55, Trap:11’ op 3m. Terug naar het wrak, deze keer een tochtje door het ruim en de kajuiten. De groeten gedaan aan de grote mostel die daar woont. De Zeus Faber waren opnieuw leuk. Ondertussen waren we niet toegekomen aan een nachtduikje wegens een te druk familieprogramma en gingen

Reisverhaal

begrepen blijkbaar. Wel was er een groen zeegrasblad, dat uiteindelijk 2 ogen en wat doorzichtige vinnen bleek te hebben. Een soort trompetvis dus. Naar mijn mening moeilijker te vinden dan een zeepaard! Verder was het een zeer mooie duikplaats met rechte wanden, wat zandvlakten met alles wat je daar kan vinden en zeegrasvelden. Zeer veel juveniel (zeer jong) leven, hier zou Pascal zijn hartje goed kunnen ophalen.

we de mogelijkheden voor een laatste zelf georganiseerde duik met Hubert bespreken. “Oh” zei Hubert, “Je gaat maandag niet mee naar de zeepaardjes kijken?”. Die dekselse Huub wist natuurlijk precies wat hij moest zeggen. Daar komt hij natuurlijk pas mee af als we al aan onze terugvlucht dinsdag dachten. Met een 100% “geld-terug garantie” op zeepaardjes, konden wij niet anders dan toch maar eens proberen onze vouwen (een beetje) te plooien. We hadden ons net voorgenomen om

onze vrouwen en familie te tonen dat zij niet steeds moeten herorganiseren voor onze zogezegde duikverslaving. Wel dus. Gelukkig hebben wij vrouwen met een gouden hart, en hadden zij toevallig enkel een lokale activiteit gepland. Op naar de zeepaardjes dus. Duik 7: Ta Cenc (Gozo)- D:28 T:55 NOX 31. Wegens de totaal foute en harde wind, was er slechts 1 duikplaats die nog te beduiken was. De meeste duikcentra zullen wel een dagje vrij hebben genomen wegens de wind, en waar we naartoe gingen was niet echt een beginnerplaatsje: de duikplaats was een smalle zeearm onderaan een klif ligt, met een 40 meter hoogte verschil te overbruggen. We moesten een 10 tal meter klauteren wegens een ondernemer die doodleuk de trap had ingepalmd. De entree was met een voorwaartse sprong - of rolsprong voor de echten. Er terug uit met een koord - wel getimed om de golfslag te vermijden. Natuurlijk net op deze plaats sprong onze fotograaf het water in met open droogpak rits (een “Joske” voor de kenners). Grappig om te zien hoe snel hij terug aan de rotsen hing, haha. Deze eerste duik toch geen zeepaardje gezien. Hubert had de meegekregen zichtmelding niet volledig

Duik 8: Ta Cenc (Gozo)- D:18 T:50 NOX 32. Met de instructie om Hubert een tijdje alleen te laten zoeken (hij kwam ons wel roepen) terug het water in. Platvis, bijzonder rogje, veel pietermannen, sepia. Pawel toonde me een juveniel groen visje dat een beetje leek op een (groene) starwars jetfighter. Pas op de macro facebook-foto van onze fotograaf gezien dat het een juveniele Zeus Faber was! En jawel, het zeepaardje was er. Hubert was oprecht opgelucht dat hij het gevonden had. Ik zou het denken! Met deze mooie ervaring kunnen wij enkel concluderen dat Malta wel eens de moeite waard is. Het leven onder water is typisch Middellandse zee en de duikindustrie op Malta heeft duidelijk moeite gedaan om een gevarieerd programma te kunnen aanbieden. Het is perfect mogelijk om zelf je duiken te organiseren, maar voor korte of beperkte vakanties is de kennis van de lokale gidsen wel handig. Ook te combineren met een familievakantie dus! 

In actie

Rock Werchter fuels Odyssee

€€€€€€€€€€€€€€€

materiaal opleidingen activiteiten puntensysteem

Wedstrijd

Puzzel mee onder zee Wie duikt waar? Al enige tijd mogen jullie meegenieten van de logboekjes van enkele clubleden. Weten jullie ook nog wie welke van deze duikstekken in onze wateren als favoriet heeft?

Cindy Bastiaens

Christine Nysten

Michel Buelens

Stuur gauw je oplossing naar redactie@duikschool-odyssee.com, opnieuw kan je een toffe prijs winnen. Oplossen én mailen maar!

En de winnaar is... “Oops... versnipperd” was duidelijk een gemakkelijkere opgave, oftewel... Pascal is goed gekend bij onze leden :-). Voor zij die nog twijfelden even de originele foto hieronder.

‘t Gemaal van Dreischor

Den Osse Parking

De Berghse Diepsluis

Zeelandbrug

Chantal De Geyter

Lin Van de Velde

Bart Spiessens

Plompe Toren

Opprebais

In onze reeks ‘hoe teken je’ presenteren we vandaag ... Kaat de haai!!!

De spreekwoordelijke onschuldige kinderhand viste een winnaar uit de mailbox. Bert Schoofs mag binnenkort zijn prijs in ontvangst nemen. Hij mag met een buddy naar het tweedaagse Nelos Onderwaterfestival in Mechelen.

Gepland

Als je even niet weet wat te doen...

Om op de hoogte te blijven van alle Odyssee activiteiten hou je best je mailbox in het oog. Via de nieuwsbrief krijg je alle praktische informatie.

Zondag 23 september

Oosterschelde bootduik Duiken vanaf een zodiac in de Oosterschelde is weer eens iets anders. Verzamelen in Wemeldinge, duikplaats ‘de Tettekes’. Deze duik is onder voorbehoud van beschikbaarheid van de zodiac. Praktische afspraken volgen nog. Organisator: Marc Geunes Locatie: Oosterschelde Inschrijven bij: Marc Geunes

Zondag 7 oktober

BRAVOS proevendag

Naar jaarlijkse gewoonte organiseert BRAVOS een proevendag, letterlijk een dag voorzien om je proeven af te leggen bij een schare beschikbare instructeurs. Alle brevetten kunnen proeven afleggen. Meer details volgen later via de nieuwsbrief. Organisator: Bravos Locatie: Barrage de l’Eau d’Heures Inschrijven bij: Mark Thys

Zaterdag 13 oktober

duik in Gasometer

De ‘Gasometer’ is een indoor duikstek gemaakt in een voormalige gasopslagplaats. In de Gasometer werden verschillende items aangebracht om het duiken er boeiend te maken (auto, boot, vliegtuigje, duikklok, enz). Je kan er een maximale diepte van 13m halen en opgelet, want indoor is hier niet synoniem voor warm! Er kan no limit gedoken worden tem 17u. Meer details volgen later via de nieuwsbrief. Organisator: Walter Van Den Eynde Locatie: Duisburg, Duitsland Inschrijven bij: Walter Van Den Eynde

Vrijdag 20 oktober tem zondag 4 november

duikstage Bonaire

Bonaire staat gekend als het duikparadijs in het Caraïbisch gebied. Nu zijn er wel meerdere eilanden en plaatsen die claimen het duikparadijs te zijn. Daarom gaat Odyssee op stage om te checken of het duiken daar echt zo goed is. Inschrijvingen reeds afgesloten. Organisator: Rudi Buelens Locatie: Bonaire Meer info bij: Rudi Buelens

Woensdag 28 november

bezoek hyperbaar centrum UZA (caisson)

Als duiker hopen we allemaal dat we er nooit in moeten, maar het is zeer leerrijk te weten hoe een hyperbare kamer werkt, waarvoor ze naast duikongevallen nog gebruikt wordt, … Daarnaast is er de mogelijkheid tot een ‘droge duik’ in de caisson zelf. Opgelet er kunnen slechts 24 duikers een droge duik maken. Meer details volgen later via de nieuwsbrief. Organisator: Chantal De Geyter Locatie: UZA, Antwerpen Inschrijven bij: Chantal De Geyter

huisstijlontwerp, belettering, promotiemateriaal. drukwerk voor elke gelegenheid, zakelijk of persoonlijk. huwelijksuitnodigingen, geboortekaartjes, communiedrukwerk.

Verzekeringen

giselinde Van de Velde 0474 520 979 lin@drukvorm.be

Wij hebben het voor U.

VERZEKERINGEN

ANTOINE MEULEMANS PASTORIJSTRAAT 2C 3110 ROTSELAAR TEL. 016 44 70 83

genieten van vakmanschap!

Welkom in Herberg t’ Huis, wereldberoemd in Rotselaar en omstreken. Bijna honderd jaar geleden begon het verhaal van Herberg t‘Huis. Hoofdonderwijzer Frans Michiels, zijn dochter Josephine en haar man Jef Van Haegenborgh, hun dochter Helena samen met Jos Staes, hun zoon Frank en sinds kort ook diens dochter Annelies : vijf generaties reeds zorgt deze familie voor een aangenaam en gezellige verpozen in het hart van de Demer en Dijle gemeente Rotselaar, parel van het Hageland. Vandaag is herberg t’Huis meer dan ooit een begrip in Rotselaar. En daar zit het vakmanschap van Frank Staes voor veel tussen.

Provinciebaan 18 3110 Rotselaar 016 44 53 35 Vergaderzaal reserveren? Tel 016/ 44.53.35 - GSM 0494/ 90 51 46 staes.frank@telenet.be (woensdag gesloten)