Odyssee clubblad | editie 70, mei 2011 by Bart Spiessens

Infoblad, verschijnt 3x per jaar - vzw duikschool Odyssee - v.u.: B. Spiessens, Groenstraat 37, 3110 Rotselaar

België- Belgique PB - PP 3000 Leuven 1 BC 6679 P 409159

Editie 70

Florida en Scuba in the Keys

Twee clubleden op roadtrip

Rijkelijk nudisme

over maritieme naaktslakken

fotograaf in de lens

Rudi en z’n camera 1

Mei2011

GVD (nvdr: “Goed voor druk”)  Bart Spiessens

We leven in een periode waarin vooruitgang – en dan vooral technische vooruitgang – nog nooit zo snel ging. En die vooruitgang vertaalt zich in alle aspecten van ons leven. Vraag maar aan Daniel of Albert hoe het duiken eraan toe ging toen zij hun hoofd voor het eerst onder water staken. Proeven die nu als uitzonderlijk zwaar worden beschouwd, technische kennis die absoluut nodig was om je ontspanner te monteren, …. Zelf herinner ik me nog goed duiken met een fles waar je ‘reserve’ moest trekken. Je had geen idee hoeveel lucht je nog exact had, maar als het ademen moeizaam werd, dan trok je de ‘reserve’ open en had je ongeveer nog 50 bar, voldoende om je duik te beëindigen. Later kwam dan de manometer die je duidelijk aangaf hoeveel lucht je had en nu lees ik dat gewoon af van m’n duikcomputer die draadloos verbonden is met een zender op m’n ontspanner. Vooruitgang heeft onze sport heel wat toegankelijker en ja, ook gemakkelijker gemaakt. Zo herinner ik me nog als gisteren – of eerder als vorige week, of euh vorige maand – het eerste Odyssee clubblad. Het werd getypt op een typmachine en via copies (de stencylperiode was net voorbij) onder de leden verdeeld. Toen de toenmalige voorzitter een computer aanschafte, kwam het clubblad voor het eerst uit een printer! Zo ging het vele edities lang. De volgende stap was het clubblad een lay-out geven, aan de hand van het populaire Microsoft programma ‘Publisher’. Het clubblad zag er vanaf toen ook echt uit als een clubblad. Verschillende edities later verschenen er ook foto’s. Nog altijd was de kopieermachine het toestel om het blad te vermenigvuldigen. Maar door de zwart-wit kopieën kwamen foto’s niet altijd tot hun recht en de volgende stap in de vooruitgang van het clubblad was dan ook het afprinten/kopiëren in kleur. Dit was pas vorig jaar! En nu heb je in je handen het allereerste Odyssee clubblad dat volledig in full color gedrukt werd en ook nieuwe lay-out meekreeg. Natuurlijk had het clubblad nooit deze vooruitgang gekend zonder de inzet van de leden die regelmatig een stukje tekst of proza binnenbrachten. En in het bijzonder de leden die deze teksten verwerkten in het clubblad. De positieve feedback die we bij elke editie krijgen, geeft ons de moed en de energie om telkens weer een nieuw nummer te maken. Maar daarom hebben we ook jullie hulp nu - na meer dan 20 jaar vooruitgang - nog altijd nodig! PS: Wie mee wil werken aan het clubblad, kan me altijd contacteren via bart@duikschool-odyssee.com

Onze voorzitter vertelt

6 Florida Road Trip & Scuba in the Keys

11 Uit de oude doos: Het huwelijk van ‘den Daniel’

12 Dé ledendag 2010: Dive4Life & kerstmarkt Keulen 13 Bowling, een ware traditie

14 Rijkelijk nudisme onder water

16 Sharkwise: van onze reporter ter plaatse

18 Het logboekje van Cindy Bastiaensen

21 Duikstek ontdekt: De zeelandbrug noord 22 In de lens gevangen: Rudi Buelens

24 Puzzel mee onder zee: Woordduiker... euh ... zoeker 25 Agenda-uitjes: als je even niet weet wat te doen 26 Dé wie-wat-waar-lijst? 3

OPEL Service op z’n best.

GARAGE LUC BECKX Carrosserieherstellingen alle merken Eigen richtbank Gratis Prijsofferte

Vijfde Liniestraat 59 3110 Rotselaar Tel. 016 44 57 29 Fax 016 44 75 88 E-mail luk.beckx@pandora.be

wij gaan héél diep

www.bulckens.com I www.zwartopwit.com 4

Administratief Clubblad n° 70 vzw diepzeeduikschool Odyssee (verschijnt ± driemaandelijks) Maatschappelijke zetel Hulsberg 31 - 3010 Kessel-lo Rek.nr. 775-5999219-81 Website http://www.duikschool-odyssee.com E-mail: info@duikschool-odyssee.com

“Nieuwe duikopleidingen, nieuw materiaal”

Clublokaal Café - rustieke herberg “t’Huis” Provinciebaan 18 - 3110 Rotselaar Lidgelden 2011 Introduik: Lid: 2e lid: Steunend lid:

€ 7,50 € 100,00 € 20,00 € 20,00

Trainingen dinsdag

20u45 - 22u00

Voorzitter Bert Schoofs 0475 29 42 11 Diestsestwg 507, 3010 Kessel-lo bert@duikschool-odyssee.com Secretaris Walter Van Den Eynde 0497 22 24 86 Korbeek-Losestraat 31, 3001 Heverlee walter@duikschool-odyssee.com Zwembadverantwoordelijke Jos Spiessens 0477 31 01 18 Hulsberg 31, 3010 Kessel-lo jos@duikschool-odyssee.com Materiaalmeester Rudi Buelens 0478 37 58 10 Aarschotsebaan 153, 1910 Kampenhout rudi@duikschool-odyssee.com Penningmeester Bjorn Schurgers 0475 49 80 28 Brusselsestraat 278a bus 4, 3000 Leuven bjorn@duikschool-odyssee.com Communicatieverantwoordelijke Bart Spiessens 0477 35 89 72 Groenstraat 37, 3110 Rotselaar bart@duikschool-odyssee.com Activiteiten-coördinator Chantal de Geyter 0498 20 96 90 Aarschotsebaan 153, 1910 Kampenhout chantal@duikschool-odyssee.com Redactie Bart Spiessens, Mark Thys Lay-out Giselinde (aka Lynn) Van de Velde Advertenties Alle inlichtingen betreffende het plaatsen van advertenties zijn te bekomen via bart@duikschool-odyssee.com. Werkten mee aan deze editie: Odysseeërs Bart, Mark, Lynn, ... Bedankt allemaal!

Hallo Allemaal De donkere maanden zijn voorbij en het duikseizoen staat weer voor de deur. Het is me opgevallen hoeveel duikers in opleiding alweer staan te popelen om terug het water in te kunnen. Niet abnormaal als je weet dat er initieel 14 kandidaten 3*D waren begonnen aan de 3*D opleiding. Misschien net iets te veel om iedereen een individuele begeleiding te kunnen geven? Kan zijn, maar langs de andere kant mogen we toch ook van 3*D verwachten dat ze goed zichzelf moeten leren inschatten en ook ze er voor zorgen dat ze hun plan kunnen trekken? Ongeacht de redenering die we volgen, ons duikonderricht zal de handen vol hebben om de aspiraties van ieder individu in de club in goede banen te leiden. De duikopleidingen zijn voor iedereen in de club belangrijk om de persoonlijke kunde en maturiteit aan te scherpen. Gelukkig is er nu ook een gepensioneerde die veel tijd heeft om, met al zijn ervaring, dit duikonderricht in goede banen te leiden. Vanuit de club zijn we nog steeds op zoek naar de beste manier om onze investeringen goed te gebruiken. Onze materiaalmeester heeft dit jaar al een pak geinvesteerd in nieuw duikmateriaal zowel voor in het zwembad (10l flessen) als voor in open water (voornamelijk Jackets, ook kleinere maten) hebben we de nodige investeringen gedaan. Maar we moeten toch ook vooruit denken naar de toekomst. Moeten we meer investeren in praktische zaken voor de leden, meer in activiteiten, meer in ondersteuning van het kader of meer in opleidingen? Spreek me hierover gerust eens aan. Genoeg gedacht over wat te doen. Tijd om te gaan duiken! (En in afwachting dit boekje uit te lezen). Uw dienaar Bert

Reisverhaal

Florida Road Trip & Scuba in the Key’s

Omdat reizen altijd een beetje avontuur is, vertrok ik vanuit België vergezeld met een minderjarige naar Miami, Florida. Het is half augustus, volop hurricane season. Vele staatsveiligheidsdiensten zouden je hiervoor op een lijst van verdachten zetten. Toch vonden de Amerikanen dit staaltje van ‘father & son bounding’ ontroerend*.

 Bart Spiessens

Pretpark Orlando

In augustus vertrok ik samen met Nick naar Florida op vakantie. Een duikvakantie? Nee, niet echt. Noem het een ‘classic road trip’, maar het zou een gigantisch gemiste kans zijn om niet te gaan duiken als je zo vlakbij ’s werelds meest gekende duikgebieden bent, the Florida Key’s. Eerst op onze planning was een bezoek aan het entertainment hart van Florida, Orlando. Daar heb je een verscheurende keuzen uit heel wat typisch Amerikaanse attracties zoals Disneyland (meerdere parken), Universal Studio’s, SeaWorld, Bush Gardens en nog veel meer. Na een ritje van 380km kwamen we goedgemutst aan. We kozen om Universal Studio’s te bezoeken, voornamelijk omdat amper een maand eerder ‘The Wizzarding World of Harry Potter’ geopend was. Persoonlijk ben ik nu niet de allergrootste fan van pretparken, maar die Amerikaanse parken, dat is toch een klasse apart. Voor de terugweg naar Miami kozen we de kustroute langs Cape Canaveral. In Miami bezochten we het Miami Seaquarium. Een ietwat verouderd aquarium, maar zeer gezellig en een fa-

miliale sfeer. Enkele jaren geleden werd het domein zwaar getroffen door een orkaan en dat is op sommige plaatsen nog duidelijk te zien. Dit is het aquarium waar destijds de wereldberoemde Flippers getraind werden en ze gaan er prat op de dieren goed te behandelen (gezien de gevangenschap). Na ons bezoek aan Miami reden we verder door naar ‘the Key’s’.

Diving the Keys

We hadden enkel onze basisuitrusting mee (pak, palmen, masker en duikcomputer) waarmee we toch al konden snorkelen, de rest zouden we ter plekke wel huren. Daarom trokken we toch enkele dagen uit om te duiken. ‘The Key’s’ is een eilandengroep helemaal ten zuiden aan de oostkust van de Verenigde Staten onder Miami allemaal verbonden door een lange snelweg,

de Overseas Highway (het startpunt van US Highway 1 die helemaal van het zuiden naar het noorden gaat tot in Canada). De eilanden worden onderverdeeld in 5 groepen: Key West, Big Pine Key and the Lower Keys, Marathon, Islamorada en Key Largo. Tijdens onze vakantie deden we de volledige lengte van de Key’s, maar kozen we om te duiken in Islamorada en Key Largo. Na enkele rustige dagen in Key West, besloten we op de terugweg te stoppen in Islamorada bij het duikcentrum met de zeer originele naam ‘Florida Keys Dive Center’. We kozen voor dit center omdat enkele jaren eerder enkele clubleden hier doken en een positieve ervaring hadden. Wij die dive shop binnen en een ‘two dive boat trip’ geboekt voor ’s anderendaags in de voormiddag. Het inschrijven voor een duik in een ander land is altijd een belevenis. Amerika is vooral een PADI land en een CMAS brevet is dan een bezienswaardigheid. “3 stars, is that like a dive master or euh something ?” “Is this in feet? No?! Oh my God, you cannot dive that deep here!” “Is it OK if you guys dive together than?” Vooral dat laatste was zeker de bedoeling. Inschrijving gedaan, disclaimer

getekend (als er iets zou gebeuren, dan is dat zeker niet de fout van de organisatie) en een tip meegekregen voor een motel. “A real divers motel, tell them you’re diving with us and get a discount” Ja, zoiets blijkt nog echt te werken ook. Het motel grenst aan een soort kanaal dat rechtstreeks toegang geeft tot de baai en er lagen dan ook verschillende bootjes. ’s Ochtends maakten we zelfs kennis met enkele kleine dolfijnen die hun nieuwsgierigheid niet konden bedwingen en een kijkje kwamen nemen aan het motel.

Het mag gezegd worden, het duikcentrum heeft uitstekend en relatief nieuw materiaal ter beschikking en ook hun boot zag er piekfijn uit en perfect ingericht om te duiken. We waren met 5 duikers aan boord. Ruimte zat, want de boot kan gemakkelijk 20 duikers aan. Het was low season, midden in de week en er waren enkele hurricanes vlak buiten de Key’s. Niet veel USdivers op appel. De captain voert het woord: veiligheidsbriefing, waar we gaan duiken, … een US versie van het 12 stappenplan, quoi. De duikverantwoor-

delijke op de boot geeft wat uitleg over de duikplek, wat je kan zien en dat we vooral veel moeten drinken. Oh ja, hij gaat niet mee in het water, veiligheid aan de oppervlakte, weet je. Toch heeft hij de inschrijvingsdocumenten goed doorgelezen en vraagt me of ik Irine, een bijna geprepensioneerde dame van eind de veertig, wil meenemen. Ik was blijkbaar de hoogst gebrevetteerde en met de meeste duiken op de teller aan boord. Irene was naar eigen zeggen ‘very experienced’. Ze had zeker een dertigtal duiken hier in de Key’s, waarvan de laatste iets meer dan een jaar geleden. Mmmmm?! Na duidelijke afspraken met zowel Irene als Nick doken we het water in op Spanish Lady, een gebied langs Little Conch reef met heel wat richels. Veel jonge vissen en kreeften. Ondiepe plek (8m max) en veel leven, dat is altijd leuk. Vooral ook veel te beleven met Irine die haar BCD ( jacket) niet echt onder controle had en er bijgevolg een sterk jo-jo duikprofiel op nahield. Twee blokken lood extra in haar BCD en een buddy line rond haar pols zorgde ervoor dat ze wat meer in de buurt bleef. Een uurtje duiken was de afgesproken maximum tijd. Net voldoende voor Irene om nog wat PSI over te hebben.

Pete’s Nursing Sharks

Voor de tweede duik gingen we naar Pete’s reef, een reeks aan elkaar sluitende riffen met mooie zachte en

harde koralen. De plek staat gekend voor de verpleegsterhaaien. En jawel hoor, ze waren op de afspraak. Zeker zes verpleegsterhaaien lagen ons rustig op te wachten op de zanderige bodem vlak naast het rif. De vier kleinste vertrouwden het blijkbaar niet zo en zwommen gracieus naar het rif voor wat bescherming. De twee grote bleven rustig op het zand liggen, zelfs als wij er voorzichtig naast gingen liggen.

Na een langdurige observatie zwommen we naar het rif waar we al snel de andere verpleegsterhaaien weer tegen kwamen. Eigenlijk zijn we de hele duik op een relatief kleine oppervlakte gebleven en continu met, rond, langs, synchroon met de verpleegsterhaaien gezwommen. We kwamen ook nog wat roggen, barracuda’s en murenes tegen. Het uur was snel voorbij en ook Irene was opvallend veel stabieler in het water dan de eerste duik. “Absolutely wonderfull, marvelous, great” waren de woorden die ze gebruikte om de duik te beschrijven. Ik had het zelf niet beter kunnen verwoorden.

Reisverhaal

Terug in het duikcenter vroegen we naar de wrakduiken. Want in de Keys liggen enkele wrakken die speciaal voor duikers afgezonken zijn en zo een groot artificieel rif vormen. Boven op m’n lijstje van wrakken in de Keys zijn het voormalig militair bevoorradingsschip USS Spiegel Grove (± 155m lang!!) en de USS Vandenberg met haar bijna 160m lengte een van de grootste artificiële riffen. De trips naar de wrakken werden enkel tijdens het weekend gepland en als er genoeg duikers kwamen opdagen. Daarom besloten we de dag nadien op een andere locatie te duiken en misschien via daar naar een wrak te duiken.

de ondiepe (15m max) ligging. Doordat het wrak mooi recht op de boeg staat, is het een prachtige ‘hide-out’ voor veel vissen. Het krioelt er dan ook van het leven, inclusief jagende barracuda’s! Ik merkte een stuk ketting op en deze voerde ons een eindje van het wrak weg, alleen maar om ons het grote anker te doen ontdekken dat fier uit de zanderige bodem steekt. De tweede duik deden we op French Reef. Een koraalrif met vele overhangen, doorgangen, kanalen, … allemaal groot genoeg dat ik er zelfs door kan. Een uur lang spelen in een onderwaterspeeltuin, met kleurrijke visjes. Fish are friends, not food! (thanx Pixar) De captain had ons op het hart gedrukt om niet blind op ons kompas te vertrouwen, maar zeker een ‘surface check’ te doen, want vele duikers hadden zich

Coral Reef State Park

We reden nauwelijks een half uur verder naar Key Largo naar het gekende John Pennekamp Coral Reef State Park. Dit park was het eerste onderwaterpark van Amerika en beslaat zo’n 194 km2 oceaan met mangrove, zeegrasvelden en natuurlijk een schitterend koraalrif. Tevens behoort tot dit State Park zo’n 170 are grondgebied met wandelroutes en een diverse flora en fauna. Een ‘two locations two tank dives’ trip was hier goedkoper en ik had de indruk in een minder commerciële omgeving te zijn dan de vorige locatie. Aangezien het wrak USS Spiegel Grove vlakbij ligt, dachten we van hieruit meer kans te maken. Met de dreiging van enkele hurricanes die niet zo heel ver voor de kust voorbij trokken, werd er geen risico genomen. Er was geen toestemming van de US coast guard. Pech dus! Maar ze beloofden ons wel een ander wrak, niet zo spectaculair, maar wel vol leven, de Benwood. Van het wrak blijft enkel nog de boeg over. De bovenbouw werd verwijderd gezien

hier al eens van richting vergist. Ook het duikcentrum van het John Pennekamp State Park is feilloos uitgerust. Mooie boot, perfect materiaal, degelijke briefing. En net zoals de dag voordien weinig duikers (6) wat de sfeer aan boord zeer gemoedelijk maakte. De meest bekende duikplek hier is ‘Christ of the Abyss’. Een Jezusbeeld geschonken door Italiaanse duikers aan het park. Het moet een indrukwekkend zicht zijn, ware het niet dat het een zeer ondiepe duik is. Wij lieten ‘Christ of the Abyss’ aan ons voorbij gaan.

*Bart en Nick delen geen familieband, maar het was gemakkelijker die Amerikanen dat te laten geloven dan iets anders uit te leggen.

Reisverhaal Een aanrader?

Duiken in de Florida Keys is leuk, daar moet je geen doekjes om winden. Warm water, zalig klimaat, goede zichtbaarheid, uitstekend uitgeruste duikorganisaties. Very relaxing diving. No rush, no fuzz! Maar als je vergelijkt met het onderwaterfauna en –flora van de Rode Zee, dan haalt Egypte het duidelijk op Florida. Ik zou niemand aanraden om naar de Florida Key’s te gaan om alleen te duiken. Maar als je in de buurt bent, dan moet je wel enkele duiken meepikken. Mogelijkheden en organisaties genoeg op de eilanden, maar kies wel een periode waar hurricanes geen domper op de duikvreugde zijn (probeer de zomer te vermijden). Ondanks de grote olieramp in de Golf van Mexico, niet zo overdreven ver van Florida, merkten we niets van de gevolgen ervan. We doken dan ook aan de kant van de oceaan en niet van de Golf. We hoorden wel berichten van duikers die flarden vettige brij tegenkwamen bij het duiken in de Golf. Florida en the Key’s zijn een leuke bestemming om vakantie en duiken te combineren. Niet duikers kunnen hier voldoende aan hun trekken komen de dagen dat jij met de visjes gaat spelen. Ik ga alvast nog eens terug, maar probeer dan zeker ook nog andere duiklocaties uit in Florida. 

Sprokkels

200 jaar oude champagne opgevist Vorige zomer vonden duikers diep in de Baltische Zee 168 flessen champagne. Het merendeel bleek van het terziele gegane merk Juglar te zijn, terwijl 47 flessen een Veuve Cliquotstempel droegen. Tussen de wrakstukken van een statige tweemast die ongeveer 200 jaar geleden

schipbreuk leed voor de Finse Ålandseilanden, vonden duikers op 16 juli vorig jaar de oudst drinkbare champagne ter wereld. Maar liefst 168 flessen lagen al die jaren te rusten op de zeebodem. Toen de eerste fles werd bovengehaald, bleek de champagne goed bewaard en perfect drinkbaar. De flessen lagen jarenlang horizontaal in het donker en werden bewaard onder een constante druk en lage temperatuur. Champagne uit die tijd werd meestal gebotteld zonder label. De kurk was het enige hulpmiddel om de flessen te identificeren. De eerste drie die men opende, bleken van het champagnehuis Juglar te zijn, dat in 1829 overgenomen werd door Jacquesson. De vierde fles was een Veuve Clicquot. 47 van de 168 flessen zijn van het legendarische Franse champagnemerk. Ze zijn ook

de best bewaarde. De reden daarvoor moet vooral gezocht worden in de nauwgezetheid en veeleisendheid van Madame Clicquot zelf, de vroegere eigenares van het champagnehuis dat nog steeds haar naam draagt. Zo bestaan de flessen uit donker kwaliteitsglas dat zij – althans dat wil de legende – nog zelf heeft uitgekozen. Ook waakte de weduwe erover welke soort kurk er gebruikt werd om de flessen af te sluiten. Tenslotte werden alleen de beste Pinot Noirdruiven gebruikt, waardoor de champagne langer kon rijpen. Ook al zitten er geen echte bubbels meer in de flessen, toch is de smaak nog optimaal. “Een fruitige neus met een koffietoets, een heerlijke smaak”, aldus François Hautekeur, wijnmaker bij Veuve Clicquot.  (bron: www.hln.be)

Snorkelroute in Cerbère-Banyuls Fiets- en wandelroutes tref je aan bij bosjes, maar een snorkelroute is eens wat anders. De beschermde onderwatersite Cebère-Banyulls tekende een onderwater parcours uit om een breed publiek te laten kennis maken met de natuurlijke rijkdom van de Middelandse zeebodem op geringe diepte. De regio ‘Pyrénées Orientals’ telt niet minder dan 18 erkende duikcentra die jaarlijks zowat 120.000 duiken laten optekenen van zowel professionelen, clubs als individuele duikers. Deze centra verzorgen uiteraard opleiding en verhuren materiaal. Maar geheel nieuw is de snorkelroute die tijdens de vakantieperiode (juli-augustus) geopend is. Het bezoek van de site is vrij en gratis. Een eenvoudige snorkeluitrusting (masker, palmen en tuba) volstaat om dit parcours af te leggen. Toch gaat het om meer dan ‘pootje baden’, alleen aan de eerste halte kan men nog voet aan de grond zetten.

De route bestaat uit 5 stations samen goed voor een traject van 500 meter. Bij elke halte is er onder water een bord met tekst en tekeningen over de natuur onder water en wordt een verschillend ecosysteem toegelicht. De stations worden aangeduid door een boei die van handgrepen voorzien is zodat men even op adem kan komen. Maar een beetje kunnen zwemmen en een goede conditie zijn toch aangewezen. Alhoewel het zomers aangenaam warm is in de regio, kan een langere tijd in het water voor afkoeling van het lichaam zorgen, een isothermisch pak is in dat geval aangewezen. Je kan ook een waterbestendige fauna en flora gids kopen die uitleg biedt bij alles wat er te ontdekken valt tijdens de snorkeltocht. Maar je kan je kennis over de zeebodem ook bijspijkeren door te luisteren naar de commentaar onder water die geleverd wordt door Tuba FM

Fréquence Pro, een radiofrequentie die onder water te beluisteren valt, blijkbaar via geleiding langs het tandenmerg. Meer details over de snorkelroute van Cerbère-Banyuls en een overzicht van de duikcentra en mogelijkheden voor geoefende duikers in de regio Pyrénées Orientales is terug te vinden in de online brochure ‘Destination Plongée’. 

(bron: www.6minutes.be)

Uit de ouwe doos

Het huwelijk van ‘den Daniel’ no wa u K of s. ing Mr d d d we . an Mr the ter e n nc ugh u a o Sa d an ir iel e n h a t D nd oa y i k Yu

Als daar maar geen kinderen van komen

Van uw reporters ter plaatse (Bert De Medts en Danny De Potter)

De kans zit er dik in dat het clubblad dit jaar een klein verlies zal vertonen. We waren namelijk uitgenodigd op de receptie van Daniels huwelijk met Yuki Kuwano in Osaka (Japan). Enfin een dikke merci aan de hoofdredacteur voor dit snoepreisje. Na een vlucht van 18 uur landen we op Osaka Kenzai airport. Een goed uurtje later hebben we het bordje uitgang gevonden en begeven we ons in de metro met als bestemming Osaka Imperial Hotel. Zes metro’s later zitten we dan uiteindelijk toch op de goede en belanden we in dit prachtige hotel. Nu alleen maar hopen dat de koers van de Yen een beetje vergelijkbaar is met die van de Italiaanse lire want anders zal het flink zwaaien als de Walter onze onkostennota krijgt.

Mr en Mevr. Devriese hebben het genoegen u het huwelijk aan te kondigen van hun zoon Daniel en Yukiyo Kuwano. Het huwelijk zal plaats hebben op 28 december om 14 uur in het gemeentehuis van Kortenberg. Wij nodigen u graag uit voor een hapje en drankje in zaal ‘den Uil’ te Everberg om 19 uur. Niks op aan te merken Die gasten vullen je glas bij vooraleer je ervan gedronken hebt. Enfin de sfeer zat er onmiddellijk in. Om deze trip te verantwoorden mochten de nodige foto’s en een interview uiteraard niet ontbreken. Helaas, driewerf helaas. Bert’s filmrolletjes sneuvelden wegens verdronken in een vaatje saké na een onhandig manoeuvre waarvan ik de uitleg wijselijk voor de ingewijden houd. Bij het einde van de receptie en dus de nodige rijstwijn en konsoorten later voelde ik mij sterk genoeg om mijn eerste interview in het Japans af te nemen. Blijkbaar toch ergens een foutje gemaakt want Mr. Kuwano (Yuki’s vader) heeft me daar met enkele karatestoten het fontein in geflikkerd waar Bert net een demootje duiken aan het geven was voor Daniels aanstaande schoonfamilie. Dat werd blijkbaar ook al niet geapprecieerd door de hoteldirectie want nog voor ik uit het fontein sukkelde lagen onze koffers er al in.

Na een verkwikkende nachtrust volgt een bad met massage van het kamermeisje (we beginnen Daniel zo’n beetje te begrijpen…) en zijn we klaar voor de huwelijksreceptie. Geen gefoefel met de ondergrondse deze keer. We sliepen immers in het hotel waar de receptie plaatsvond.

Een week later op de trouw die god-zijdank in België plaatsvond zouden we het nog eens proberen. Mr. Kuwano herkende me nog en bleek niet meer bereid tot een interview. Vandaar dat u het hier moet stellen met enkele foto’s die we konden nemen aan de kerk en op de plas van Rotselaar. PS. Beste hoofdredacteur. Het is ondertussen mei en we wachten nog steeds op de uitbetaling van onze onkosten. Mijn schoonbroer heeft me ondertussen nog een rekening gestuurd voor een nieuwe smoking (ik had de zijne geleend voor de feestelijkheden in Osaka). 

In actie

Dé ledendag 2010

Dive4Life - kerstmarkt Keulen Naar jaarlijkse gewoonte hebben we ook dit jaar van de ledendag een heuse familiedag gemaakt. We begaven ons naar Duitsland, en in de regio van Keulen vonden we de nodige gezelligheid. Hoe onze dag verliep? Eerst een duikje, daarna een bezoek aan de kerstmarkt en dan de avond afsluiten met een lekker etentje. Ontbijt op de bus

We vertrokken onchristelijk vroeg in de ochtend en de organisatie was dan ook zo attent geweest om op de bus voor ieder een ontbijt te voorzien. Bart kwam maar niet opdagen en even werd gevreesd dat we op de bus ook zouden moeten lunchen, dineren en logeren. Gelukkig voor de catering kwam Bart alsnog op de proppen, zij het dan met een excuus dat zo mank liep als een dronken piraat. Het heeft wel iets, zo een ontbijt in groep, en gezellig kwetterend deden we ons tegoed aan de broodjes en koffie.

Dive4Life

De Dive4Live was achteraf beschouwd een groot succes, maar voor mij persoonlijk begon het allemaal wat moeilijk. Eén en ander ging niet zoals het hoorde en eventjes overwoog ik harakiri te plegen met mijn duikersmes, maar zover is het dankzij de deskundige begeleiding van Nonkel Daniël en Bert gelukkig niet gekomen. Na een tijdje vlotte het wel en was mijn eerste, geslaagde duik een feit. Pats, daar stond hij dan, de eerste stempel in mijn duikboekje!

De andere deelnemers bleken wel wat anders gewoon te zijn dan de Dive4Live, maar voor mij was het wel dik de moeite. Een kinderhand is snel gevuld, niet?

tische tête-à-tête.... Nooit zoveel gezelligheid in de buurt van toiletten gezien als in de Gaffel am Dom, en naarmate het diner vorderde werden de “Pinkelpauses’ van de tafelgasten steeds frequenter en werd het in de sanitaire hoek van langsom gezelliger en luidruchtiger. Toevallige passanten die in de toiletten een moment van bezinning gingen zoeken, kwamen bekocht uit en hadden net nog geen toeschouwers op de pot.

Kerstmarkt in Keulen

Pinten drinken, het blijft een hobby die enig talent vraagt en je moet over het goede organische materiaal beschikken om er zonder angst voor katers en geheugenverlies aan te beginnen. Op de Keulse kerstmarkt vloeide de alcohol rijkelijk en werd er speciaal voor de minder getalenteerde hijsers ook bier geschonken uit kabouterglazen. Zo kon ik achteraf geheel naar waarheid stoefen dat ik 10 glazen had gedronken, maar moest ik de ochtend erna evengoed vaststellen dat aan mij geen grote drinker is verloren gegaan. Soit, de kerstmarkt was leuk en gezellig en ons oponthoud tussen de jinglebells was de perfecte ontspanning na onze frisse duik.

Gaffel am Dom

In Gaffel am Dom wachtte ons een diner in een soort bovenmaatse refter. Gelukkig waren we niet op zoek naar een roman-

Onze jaarlijkse daguitstap eindigde zoals hij begon: met z’n allen op de bus. Het was voorbij middernacht wanneer we de terminus bereikten, maar de vermoeidheid voelde goed aan. Het was een dagje om van na te genieten, met alles erop en eraan, en dit soort traditionele uitjes mogen wat mij betreft zeker in stand worden gehouden. Bedankt aan de organisatie!.   Bieke Houtput

In actie

Bowling-avond een ware traditie The Bowling traditie

Bowlingavond door de ogen van een vrouw

 Ann Kenes

Een bowlingavond op zaterdag begint voor een vrouw al op vrijdag! Wat ga ik morgen aandoen??? Een rok is niet zo gemakkelijk, daar heb je minder bewegingsruimte in. Een broek dus. Is mijn lievelingsjeansbroek gewassen? Ha, gevonden! Maar welk bloesje? Geen lange mouwen, want ik heb het nogal snel warm. Maar misschien is het daar wel frisjes en is het te koud in een T-shirt. Het wordt een T-shirt met een golfje. Dan speel ik op zeker. Maar welke schoenen doe ik hier nu onder aan? Ik heb te weinig schoenen, hé! Dringend nog eens gaan winkelen. Bij gebrek aan beter neem ik die platte, dat oogt sportief. Zal ik vandaag het bad ingaan of zal ik dat morgen doen? Morgen, want we gaan toch nog eerst wat in de tuin werken voor we gaan bowlen. OK, alles ligt klaar! Het zal leuk worden! Wat een miserie! Dan ga ik toch liever duiken. Ik doe dat pak aan (ik heb er maar 1), die kap (ik heb er maar 1), die bottekes (ik heb maar 1 paar), die vinnen (ik heb maar 1 paar) en ik weet dat ik er ga uitzien als een kikvors, maar so what... iedereen ziet eruit als een kikvors! Ah ja, nog even dit: Jos, ik vond het een geslaagde avond! 

 Bart De Poot

Er zijn zo van die verenigingen – duikscholen bijvoorbeeld – die er alles aan doen om tradities in ere te houden. Zeker als de buitentemperatuur de meeste duikers in tijdelijke quarantaine houdt. Maar we weten het, je moet iedereen nuttig bezighouden, want anders is er geen land met ze te bezeilen... Dus worden we getest op andere vaardigheden die niets met de duiksport te maken hebben. Leve de grote ballen. Dus, bowlingballen... Goed voor de techniek, fysieke paraatheid, concentratie... en vooral uithoudingsvermogen. Eerste opdracht (bijzonder moeilijk!!): een onschuldige hand vinden om de banen te verdelen. Ondergetekende werd ingedeeld bij de ervaren ouderlingen, zal ongetwijfeld met mijn grijze haren te maken hebben. Wie het idee heeft gevonden, weet ik niet, maar feit is dat er aan het einde van de rit kennelijk twee stromingen aanwezig waren: die van de ouderlingen en die van de jonge springers. Odyseers heb je in alle soorten (en gewichten): onopvallende techniekers, uitgekiende strategen, recht-door-zeeërs en hype enthousiaste oppeppende ballenwerpers. Het doel heiligt de middelen. Kegels moesten omver. Koste wat kost... En het is niet te geloven, maar drie reeksen waren voldoende om het verschil te maken.

’t was nog geen Onze-Lieve-Heer Hemelvaart en toch was het wonder geschied. De Jos – baangenoot – haalde ongetwijfeld het beste van zich naar boven en speelde met een onverzettelijke doeltreffendheid en bovendien met verbijsterend gemak iedereen naar huis. 9 strike, 9 strike, 9 strike... Waar haalde hij zijn succesformule? Jos had er geen probleem mee zijn ‘Grote Geheim’ prijs te geven: “Petanque, mijn beste vriend, petanque... Met gestrekte voorarm. Niet vergeten, die voorarm!“ Daarmee moest ik het doen. Het heeft niet geholpen. De ene zal het al gemakkelijker toegeven dan de andere, maar enkele uren later zijn velen met een gebroken rug naar huis gekeerd... ’t Was plezant om iedereen met beide voetjes op de grond te zien, maar laat het duikseizoen maar snel beginnen... al is het maar voor die arme rug van mij... 

Beestig

Rijkelijk nudisme

over maritieme naaktslakken Zeenaaktslakken komen in allerlei kleuren en vormen voor, waarbij zowel de kleur als de vorm een waarschuwingsfunctie of een camouflagefunctie heeft. De lichaamsgrootte kan variëren tussen enkele centimeters tot exemplaren die meer dan 1.5 kg kunnen wegen. Eenvoudig gezegd, zien naaktslakken eruit als een slak zonder schelp. Deze schelp zijn ze in de loop van de evolutie verloren. Zonder deze schelp is het gemakkelijker om zich voort te bewegen. De kieuwen bevinden zich nu zonder bescherming op de rug. Vandaar de term Nudibranchia (Nudi = naakt en branchia = kieuwen). Bij sommige soorten staan de kieuwen in een bosje bij elkaar, anderen hebben dan weer vingerachtige uitsteeksels op hun rug. Deze uitsteeksels worden cerata of papillen genoemd en zorgen niet alleen voor gasuitwisseling, maar zijn ook dikwijls een afweermiddel. Naaktslakken ‘ademen’ echter niet alleen via hun ‘kieuwen’, maar ook via hun huid. Ze hebben orale tentakels, waarmee ze kunnen voelen, proeven en ruiken. De tentakels op hun kop zijn dan weer rinophoren, sensoren waarmee ze voedsel en een partner zoeken.

De cerata

Het woord ‘ceras’ (mv ‘cerata’) is afkomstig van het Griekse woord ‘keratos’, wat ‘hoorn’ betekent en verwijst naar de vorm. Cerata zijn buisjes gevuld met bloed, die een darmkanaaltje bevatten. Ze zijn er in verschillende vormen. De meeste zijn taps en buisvormig zijn, maar ze kunnen ook heel erg opgeblazen, groot of afgeplat zijn. Meestal is het darmkanaal een onvertakt kanaal bekleed met spijsverteringsklieren. Alle aeoliden hebben deze aanhangsels op de rug. De cerata hebben meerdere functies:

Kieuwen, zijnde dunwandige zakjes

bloed, hebben ze voornamelijk een functie als kieuw.

Gasuitwisseling: door de aanwezigNaaktslakken zijn niet altijd fel gekleurd. Soms zijn ze subtiel gekleurd, zodat ze bij wijze van camouflage, kunnen versmelten met de achtergrond.

heid van een darmkanaal is het een ideaal orgaan voor de uitwisseling van gassen en moleculen met de bloedsomloop.

Verdediging: de uiteinden van de

cerata bevatten meestal een zakje dat

cnidosac wordt genoemd. In de cnidosac worden de netelcellen, die afkomstig zijn uit het voedsel van de naaktslak, opgeslagen. Aeoliden kunnen deze netelcellen afvuren om zichzelf te verdedigen. Aeoliden, die zich met zachte koralen voeden, hebben geen cnidosac. Netelcellen van zachte koralen zijn immers waardeloos om te gebruiken als verdediging. In plaats daarvan produceren hun cerata een plakkerig slijm aan de uiteinden van de cerata. Phyllodesmium soorten kunnen hun cerata laten afvallen wanneer ze aangevallen worden.

Camouflage: dikwijls hebben de cerata een doorzichtige of doorschijnende huid. Dan wordt de kleur van de naaktslak bepaald door de kleur van de darmkanaaltjes, die dan weer afhankelijk is van de kleur van het voedsel. Door van voedsel te veranderen kunnen aeoliden van kleur veranderen en zich dusdanig camoufleren.

Voortplanting

Naaktslakken hebben zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtsorganen. Ze zijn dus hermafrodiet. Elk volwas-

Verdediging

sen individu van dezelfde soort is dus een potentiële partner, wat de kans op geslachtsgemeenschap enorm vergroot. Zelfbevruchting komt echter zelden voor. Bij de meeste naaktslakkken is de vagina een opening aan de rechterzijde van het lichaam, soms een beetje verhoogd op een lichte zwelling maar dikwijls ook niet. Na het paren worden de eieren in de nabijheid gelegd van het organisme waar ze zich mee voeden. De legsels variëren van vorm, grootte en kleur afhankelijk van de soort.

De ontwikkeling van de eieren duurt zo’n 5 à 50 dagen en wordt sterk beïnvloed door de watertemperatuur. Hoe warmer het water, hoe korter de embryonale periode. De eieren ontwikkelen zich tot een veliger larve, die meedrijft met de stroming. Specifieke omgevingsomstandigheden zetten de larven aan om te gaan liggen en zich te ontwikkelen tot een volwassen vorm. Dankzij dit gedrag kunnen de naaktslakken nieuwe gebieden bevolken, want eens volwassen zijn ze veel te langzaam om grote afstanden af te leggen.

Voedsel

De ademhaling

Naaktslakken ademen niet zoals wij, mensen, dat doen. Maar net zoals bij ons vindt er wel een uitwisseling van gassen plaats tussen het lichaam en de omgeving. Naaktslakken ademen via hun kieuwen en/of hun huid. Elke soort heeft zo wel zijn eigen manier ontwikkeld om voldoende te kunnen ademen. Grote kieuwen en een dunne huid dragen onder andere bij tot een goede gasuitwisseling. Enkele soorten wiegen met hun kieuwen of mantel om een groter watervolume over hun kieuwen of huid te laten stromen. Soms zie je bijkomende spiralen in de kieuwenkrans bij exemplaren die als grote volwassene meer zuurstof nodig hebben of anders wel bij soorten met een dikkere, gespierdere huid.

De meeste aeoliden voeden zich met neteldieren zoals poliepen, anemonen, kwallen en koralen. Neteldieren beschikken over een groot aantal kleine, zeer gecompliceerde netelcellen (nematocysten), waarmee ze zich kunnen verdedigen. In tegenstelling tot de rest van het dier worden deze netelcellen niet door de naaktslak verteerd. Ze worden via het spijsverteringskanaaltje, dat zich in het midden van de cerata bevindt, naar het uiteinden van de cerata geduwd. Net onder de tip bevindt zich een klein zakje waarin de netelcellen opgestapeld worden. Deze holte wordt cnidosac genoemd. In de cnidosac behouden de netelcellen hun volledige functie om te ontladen en ze zijn zo gericht dat hun draadjes afgevuurd worden doorheen de epidermis. De nematocysten worden voorzien van een voedende omgeving, en onvolwassen nematocysten zullen volgroeien in de cnidosac. Oude nematocysten, die niet meer in staat zijn om het vuur te openen, worden uitgescheiden via de epidermis.

Kunnen naaktslakken kijken?

Ja, naaktslakken hebben ogen, ook al zijn die voor een duiker moeilijk waar te nemen. De ogen zijn echter heel rudimentair en kunnen geen beelden vormen. Ze maken slechts een onderscheid tussen licht en donker.

Naaktslakken zijn vleeseters. Ze voeden zich met sponzen, hydroïden, anemonen, koralen, zeepokken, andere naaktslakken enz. Elke soort houdt zich meestal bij één bepaald organisme. De radula of rasptong, een lint van tanden in de mond van de naaktslak, is een structuur die aangepast is aan de specifieke prooi.

Wanneer de naaktslak nu bedreigd wordt zullen de nematocysten ontladen worden, de aanvaller zal geneteld worden en geen zin meer hebben om de naaktslak op te eten. Daardoor worden aeoliden door relatief weinig dieren opgegeten. De prooi van een aeolide zorgt dus niet alleen voor voedsel, maar ook voor bescherming, in de vorm van netelcellen. 

Leuk om weten is dat naaktslakken er net zo uit zien als hun prooi. Gele naaktslakken bijvoorbeeld eten gele organismen. Dat is handig, want zo zijn ze moeilijk te zien terwijl ze aan het eten zijn.

(bron: www.naaktslakken.be)

In actie

Sharkwise

Maandag 21 maart 2011. In Metropolis Antwerpen gaat de natuurdocumentaire Sharkwise in avant-premiere. Dankzij een precisiebombardement op een Odyssee prijsvraag tekent onderstaande reporter present. Een avant-premiere betekent rode lopers, limousines, bon chique bon genre en of course een after party in de nabijgelegen feesttent Noxx.  mental eddy Bij het binnenkomen spot ik direct twee individuen die voor een bordkartonnen poster de aanwezige pers bestrijden. Marc Sluzny, om hem draait de film. Waaghalzerij is zijn hobby en zoals zovelen heeft hij van zijn hobby een halfslachtig beroep gemaakt. Het avontuur dat vanavond verteld wordt is dat van de queeste voor de Great White. Hij wil eens in zijn leven vrij in het water de grote witte haai ontmoeten. Naast hem staat Lieven Debrauwer, regisseur die in een ver verleden de Vlaamse film een gewaagd adrenalineshot gaf met bejaardenfilms zoals ‘Pauline en Paulette’, ‘Confituur’ en enkele vergeten kortfilms uit hetzelfde rayon.

Ik zie mijn kans schoon om 30 jaar parate druivelaarkennis te laten renderen. ‘Marc, Marc! Wat heeft 2 ogen en 200 tanden? Ne haai, kzie de schrik nog in uw ogen’. ‘Maar euh, Lieven, Lieven, wat heeft er 2 tanden en 200 ogen? … Awel, de cast van uw vorige films tesamen, moehaha!!’ Ik word snel bij de arm gegrepen door een bevallige evenementassistente annex Che-babe. ‘Mag ik vragen voor welk blad u werkt, jongeman?’. ‘Moi, Odyssee monthly, my darling. En u, op het zicht zou ik gaan voor Playboy?’ Met strenge blik worden we naar de zaal verwezen. Misschien toch iets fout met de dress code? De film wordt obligatoir ingeleid door de producent wiens naam me volledig ontsnapt, maar wiens kapsel me nachten lang nog wakker houdt. Hij vertelt het volledige productieverhaal. Marc Sluzny werd gevraagd een kortfilm voor tv te schieten. National Geographic deed er een schepje bovenop door een docu van een uur te vragen. Kinepolis ging tenslotte miserie op tafel met een aanbod van een volledige langspeelfilm. De zoektocht naar de great white zou Marc en zijn vrienden brengen van Egypte, via Mozambique naar Zuid Afrika om daar zijn apotheose te vinden. Mensen die het einde van een film verklappen… ‘Awel diene gast van Memento, die heeft zn vrouw eigenlijk zelf vermoord maar hij is ‘t gewoon vergeten, heb ik van horen zeggen he’. Toen vlogen de nacho’s met kaassaus en liter cola rechtstreeks op zn kloten.

Nu zie ik de bevallige Che-babe vanuit een hoekje al waarschuwende blikken naar mij werpen. Godverdomme. Eerste halte in de film voor Marc en zijn tien vrienden is Egypte. Enthousiasme zat, prachtige beelden, maar old whitey laat zich niet zien. Een groep toffe Vlamingen op duikcruise in de omgeving komt kort in beeld. ‘Haaien, neen, nergens te vinden… Maar hier just om t hoekske een zeepaardje, meneer, echt de moeite!!’ De volgende minuten worden begeleid met sensationele strijkers en pauken, en een licht schatergelach van de olijke Vlamingen. De film switcht bruusk in eco-awareness modus. Haaien zijn een delicatesse voor stropers van veelal Aziatische origine. In beeld komen enkele Afrikaanse locals die een haai graaien voor eigen consumptie naar eeuwenoude traditie. De voice-over vergeeft hen begripvol zoveel schone couleur locale en haalt kort nog even uit naar de Chinese haaienmaffia. Selectieve ethiek, het zal nooit mijn ding worden. Tweede halte is de kustlijn van Mozambique. Hier wordt het al wat grimmiger voor Marc en zijn negen vrienden. Een lokale gids toont met bizarre trots de

In actie

littekens op zijn bovenarm, aandenken aan een kleine ‘gewone’ haai. Even later zien we Marc & co dollen tussen een troep haaitjes. Een ervan slaagt er zelfs in de kijkers een orthodontistische detailopname te tonen. Ik snap nog altijd niet dat Lieven die mop niet kende. Mooie beelden, maar nog steeds borrelnootjes vergeleken met de echte witte reuzenhaai.

Marc zijn kleine zoontje waarom hij deze uitdaging aanging. Waarom deze mentale drempel overwonnen moest worden. De hoop dat zijn zoon op latere leeftijd met trots naar zijn vader kan opkijken. Plots wordt de sterkte van alle duikfilms weer omniscent duidelijk. Onder water houdt iedereen tenminste zijn bakkes. Het doek valt. Dankwoordjes worden rondgestrooid. U was een fantastisch publiek. Hoe het afliep in Noxx tussen Marc en de Che-babe hoop ik u in een volgende editie te kunnen vertellen. Heel erg bedankt aan Odyssee voor de vip tickets, limo trip en opblaashaai. Meer van dat! 

Final destination.

Marc en zijn acht vriendjes arriveren in Zuid-Afrika. Wat komen moet, komt. Als opwarmertje wordt er gedoken in de veilige bescherming van een stalen kooi. Tenslotte is het als een vis het water in. In een shot dat enkele seconden wordt vastgehouden staat Marc oog in oog met de grote broer van Jaws. Magistraal. Aan alle collega-duikers die dolgraag eens tussen haaien willen vertoeven op duikreis, misschien is het

toch tijd om het begrip haai wat scherper te specifieren? Missie volbracht althans. In enkele sporadische videodagboek opnames doorheen de film vertelt

Sprokkels Aantal aanvallen door haaien piekte in 2010 Er zijn vorig jaar 79 aanvallen van haaien op mensen genoteerd. Dat is het hoogste aantal in tien jaar, zo berekenden onderzoekers uit Florida. Zes mensen overleefden hun ontmoeting met een haai niet. De meeste aanvallen vonden plaats in de Verenigde Staten, waar 34 keer mensen werden aangevallen door een haai. Dan volgen Australië (14), Zuid-Afrika (8) en Vietnam en Egypte (elk 6). Egypte valt op doordat er begin december vijf aanvallen werden geteld in vijf dagen. Daarbij overleed één slachtoffer. “De stijging van het aantal aanvallen door haaien betekent niet noodzakelijk dat hun aantal verhoogt. Het is eerder een weerspiegeling van het feit dat de mens meer tijd doorbrengt in het water, waardoor het risico op interactie tussen beide partijen verhoogt”, schrijven de

onderzoekers van de universiteit van Florida in hun jaarlijkse rapport. In 2009 waren 63 haaienaanvallen geregistreerd. 

(bron: www.demorgen.be)

Haaien verhinderen nieuwjaarsduik Nederlandse marine Haaien hebben een nieuwjaarsduik van Nederlandse marinemensen verhinderd bij Ivoorkust. Bemanningsleden van de Hr. Ms. Amsterdam, die daar net is aangekomen, wilden een traditionele duik nemen vanaf het schip, maar een half uur voor het startschot werden haaien gesignaleerd. De duik voor de kust van Ivoorkust wordt mogelijk later vandaag nog gehouden. Het bevoorradingsschip is vanaf Somalië, waar het meedeed met de bestrijding van piraten,

naar het West-Afrikaanse land gevaren. Op verzoek van de Franse regering zal de Nederlandse marine assisteren bij de bevoorrading en mogelijke evacuatie van burgers. In Ivoorkust is de spanning groot sinds de bij de verkiezingen verslagen president Gbagbo weigert op te stappen. 

(bron: www.demorgen.be)

Gelogd

Het logboekje van... Cindy Bastiaensen

Elke maand opnieuw zetten we een logboekje in de kijker. Neus met ons mee door de vele duiken en verhalen van Cindy Bastiaensen.

Het begin

Hoe ben je begonnen met duiken? Om een beetje afwisseling te hebben tijdens een weekje strandvakantie in Egypte, hadden we een introduik gepland. Daar hebben we direct beslist om in België een club te zoeken en ‘deftig’ te leren duiken.

Twee weken na deze vakantie zat ik in het zwembad van Wilsele. Ik ben de maandag zelfs nog een bikini moeten gaan kopen, want ik was de mijne thuis vergeten. (nvdr niet dat we daar een probleem van zouden gemaakt hebben, hoor!) Hoeveel duiken heb je gelogd? Op dit moment 210 duiken.

De wauw-factor

Waar was je eerste duik? M’n eerste duik was een nachtduik aan de Kabbelaar in Scharendijke. Het was met Danny De Potter, Mark Thys en veel te veel krabben en kreeften. Ik dook toen met een 7mm pak en droeg 12kg lood… en nog niet ondergaan!! Wat was je mooiste duik? Een van de mooiste duiken was een nachtduik in Hyeres op Cap de Medes. Wat is je favoriete duikplaats in onze wateren? De Zeelandbrug is m’n echte favoriet!! Alleen spijtig dat de club daar altijd zo vroeg wil gaan duiken. Tijdens een duikje in de namiddag zou deze duikplek nog schoner zijn.

Cindy Bastiaensen Odyssee

Gelogd

reiskriebels

Welke duikvakantiebestemmingen heb je al bezocht? Ik was al enkele keren in Zuid-Frankrijk (Hyeres, La Ciotat), maar ook in Puerto-Rico en Egypte. Wat is je favoriete duikbestemming? Ik blijf grote fan van Hyeres! En dan vooral van Kris en zijn ‘open-top-in-orde-gîte’. Je moet daar wel tegen de commentaar kunnen dat onze pastis veel te straf is.

Vertel ons een stomme stoot die je ooit uithaalde. Op het einde van een duik met Pascal in La Ciotat zegt die tegen mij: “5 minuten trap op 3 meter”. Maar de draaiende beweging om 5 minuten aan te duiden, had ik begrepen als “We doen hier nog een toerke in de omgeving”. En ikke weg natuurlijk. Dat heb ik achteraf nog vaak mogen horen. 

Heb je nog een droombestemming? Er zijn nog veel plekken waar ik eens naartoe wil: Corsica, Malediven, Mozambique, Filippijnen, Indonesië, … Wat zou je nog willen zien? Manta’s, maar van niet van te dichtbij.

Sprokkels

Walvis van Londen krijgt rustplaats in museum dier was afgedreven en kon de weg naar zee niet terugvinden.

Herinnert u zich nog het opmerkelijke beeld van een walvis die begin 2006 in de Thames door Londen zwom? De hele wereld keek toe hoe het dier tegen de dood vocht en overal stal de walvis de harten van bezorgde toeschouwers. Vijf jaar later krijgt het skelet van de walvis een laatste rustplaats in een museum. De vele toeristen in Londen kregen er onverwacht een attractie bij toen de walvis zich een weg baande langs Big Ben, Westminster Abbey en andere beroemde monumenten aan de oevers van de Thames. Het verhaal was natuurlijk een stuk minder romantisch. Het arme

De butskop was een vrouwtje van zes meter en zwom drie dagen lang in de Thames. Een reddingsteam probeerde het dier tevergeefs terug naar zee te brengen. Het verzwakte dier overleed tijdens de reddingsoperatie.

Wetenschappers vermoeden dat de walvis door sonargeluiden van schepen is afgedwaald. Op weg naar de noordelijke Atlantische Oceaan kwam het dier zo in de Thames terecht. Ondanks het gebrek aan voedsel stierf de walvis niet van de

honger en het lichaam van het dier was nog intact. De doodsoorzaak was een combinatie van factoren: uitdroging, spierschade en nierproblemen.

Vijf jaar later is de populairste walvis van Londen terug. Het skelet van het dier krijgt een plaats in het Natuurhistorisch Museum van Hertfordshire. Tot 2 mei zal daar een speciale tentoonstelling over de Londense walvis lopen. ď&#x201A;˘

(bron: www.demorgen.be)

Duikstek

Duikstek ontdekt

De Zeelandbrug Noord

Niet alleen voor Cindy, maar ook voor velen onder ons is de Zeelandbrug één van de favoriete duikstekken in Nederland. De pijlers hebben een onweerstaanbare aantrekkingskracht op duikers. Maar sinds de dijkversterkingen in de winter van 2010 is er wel wat veranderd. kentering staat hier een stevige stroming!

De Zeelandbrug is een vaste oeververbinding van 5km op 54 pijlers tussen Schouwen-Duivenland en Noord-Beveland. Op de duikplek zijn toiletten, een duikinformatiebord en een duikvlag op de dijk. Als er gevist wordt op het perceel, dan staat dit aangegeven op het informatiebord en mag er niet gedoken worden. Sinds kort staat er een zeecontainer met vulautomaat waar je 24u per dag kan vullen. Deze wordt geëxploiteerd door duikcentrum Witte Boulevard. Mocht deze niet werken, dan is het dichtstbijzijnde vulstation duikcentrum Vierbannen.

Als je onder de brug te water gaat, kun je hier direct afdalen en op de gewenste diepte naar links of naar rechts zwemmen. Ook is het mogelijk boven water naar de eerste pijler te zwemmen en hier af te dalen. De diepte is bij laag water ongeveer 6 meter. De pijler staat op een betonplaat die weer op 3 pijlers staat. Deze zijn schitterend begroeid en het bekijken meer dan waard. Vaak worden zeebaarzen en harders tussen de pijlers gezien. Het is mogelijk om onder water naar de tweede pijler te zwemmen, hier is de diepte bij laag water 22 meter. Bij de overige pijlers geldt een duikverbod! Aan de westzijde van de brug is met grote stenen een rifstructuur gecreëerd, dat vanaf de westelijke trap goed bereikbaar is. Waar we vroeger dus meestal naar links van de pijlers gingen, ga je nu best naar de rechterkant (westen) van de pijlers.

Fauna & Flora

>20m

15m

10m

Dieptekaartje

Op deze duikplaats kan je bij hoog en laag water duiken. Bij hoog water is het gemakkelijker te water gaan, maar bij laag water is het zicht vaak beter. Hou rekening met de getijden, want buiten de

Voor de dijkversterkingen kende deze duikplaats de grootste biodiversiteit van de Oosterschelde. Zeepaardjes, sepia’s, pijlinktvissen, blauwtipjes, lipvissen, slijmvissen en verschillende soorten wieren, anemoen en slakken werden er gezien. Het bodemprofiel in helemaal veranderd en enorme rotsblokken vormen een nieuw kunstmatig rif, waar het onderwaterleven al snel gebruik van maakt. Het ziet er naar uit dat deze plek zijn charme niet verloren heeft, maar het zal waarschijnlijk nog een tijdje duren voordat al het leven terug is.

Bereikbaarheid 21

Adres: Galgelaan, Zierikzee Als je over de Zeelandbrug bent, sla je aan de eerste stoplichten linksaf de Julianastraat in. Op de rontonde ga je rechtdoor. Tweede weg links het Groeneweegje in (bij Bouwbedrijf Quant). Deze weg volgen met een bocht mee naar links. De asfaltweg maakt een scherpe bocht naar rechts, terwijl de Straalweg als smal weggetje rechtdoor loopt. Deze volgen. Aan het einde rechts en rechtsaf naar beneden tot de parking. Opgelet!! Op deze parking werden in het verleden regelmatig inbraken gemeld!!  (bron: www.annemoon.org / Duikgids Zeeland)

Fotografie

Fotograaf in de lens Rudi Buelens

Rudi was op twaalfjarige leeftijd al gepassioneerd door fotografie. Hij had in die tijd een plastieken fototoestel van zijn ouders gekregen, waar hij de eerste stapjes mee zette. Hier vertelt hij ons hoe het onderwaterfotografievirus hem te pakken kreeg. Rudi: “Nadat ik trouwde met Chantal kocht ik twee fototoestellen. Eén was volledig manueel instelbaar, terwijl het tweede halfautomatisch was. Ik had hier ook verschillende lenzen en snufjes bij, zodat ik mooie effecten tevoorschijn kon toveren. Zo werd ik al vlug de familiefotograaf, die bij elk familiefeest gevraagd werd om enkele rolletjes te schieten. Ook op vakantie gingen er vlug vijf tot zes rolletjes van 36 foto’s door, wat toen een erg kostelijke grap was om de foto’s te laten ontwikkelen.”

De eerste kennismaking

“Eind 2005, we hadden toen 32 duiken, vroegen Danielle en Walter of we met hen meegingen naar Egypte. We zagen dit wel zitten en lieten ons overhalen (alsof dat dit zo moeilijk was!). Omwille van het feit dat ik graag fotografeerde, wilde ik dan ook, van de duiken onder water, foto’s mee naar huis brengen om te laten zien aan familie en vrienden. Dit ging niet met de toestellen die ik had. Dus kocht ik, omwille van het budget en de weinige kennis die ik had over OW-fotografie, twee plastieken omhulsels, waarin een fototoestelletje in vervat zat. Deze waren zelfs niet voorzien van een flash, waardoor er weinig kleuren te zien waren op de gemaakte foto’s.” “Danielle had haar Olympus-toestel mee, met ingebouwde flash. Aan de hand van de foto’s die zij hiermee maakte, besefte ik dat het niet ging blijven bij de toestelletjes die ik gekocht had. “

Mijn eigen speelgoedje

“Het duikseizoen erna was ik de trotse bezitter van en Olympus Mju6000, en kon ik maar niet genoeg krijgen van het fotograferen onder water.”

Cursus ow-fotografie

“Omdat de kwaliteit niet altijd was wat ik ervan verwachtte, ben ik de cursus 1*OW-fotografie gaan volgen om meer achtergrond te krijgen van de techniek om onder water in te spelen op het weinige licht waarover we beschikken. Net zoals bij het duiken gaat het van 1* naar 2*, waar men steeds dieper ingaat op de techniek. Omdat hier meer gesteund

wordt op het manueel instellen van de camera, was ik genoodzaakt om te passen voor het 2*-examen. Het seizoen erna wilde ik dit nog steeds bereiken en kocht ik mij een Nikon Coolpix P6000, waardoor ik beschikte over manuele instellingen. Weliswaar ook nog beperkt, maar nu kon ik mijn 2*-examen afwerken. Dit is ondertussen achter de rug en nu moet ik enkel nog een portfolio van 15 foto’s inleveren bij mijn lesgever, Peter Vandeneynde. Enkele van de foto’s die ik nam kan je hieronder bekijken. Ik weet wel dat het nog altijd beter kan, maar dit gaat meestal ook ten koste van veel geld. “

Bali

Je merkt dat de kleuren beter zijn dan bij de Olympus !

 Nikon Coolpix P6000

Mozambique

Het is niet gemakkelijk om deze kleine diertjes mooi op de foto te krijgen.

 Olympus Mju 600

Fotografie

Bergse Diepsluis

Dit jaarlijks evenement mag zeker niet ontbreken!

 Olympus Mju 600  Nikon Coolpix P6000

Put van Ekeren Ook in Ekeren kan je deze diertjes tegenkomen.

Gemaal van Streyenham  Olympus Mju 600

Kwalletje aan het Gemaal van Streyenham.

 Olympus Mju 600

Het Koepeltje

Bergse Diepsluis

Het Koepeltje is een plek met een grote diversifiteit. Ideaal om te fotograferen.

 Olympus Mju 600

Het hoeven niet altijd vissen te zijn! Het is altijd leuk als je tussen vele foto’s die je maakt tijdens één duik, toch een zeer mooie ontdekt.

Grevelingen

Ook al is de horizonlijn niet recht (zoals voorgeschreven) vind ik deze foto toch niet mis. En dat is niet omdat het Chantal is! (nvdr: Geef maar toe dat je haar graag ziet !!)

Lady M zandbank, Rode Zee Egypte

Deze foto zal mij, en mij niet alleen denk ik, altijd bijblijven. Onze zinkende cruiseboot te Egypte “Lady M” We hebben trouwens het rif waarop we gedoken hebben, de naam van de boot gegeven !

 Olympus Mju 600

Rode Zee

Zonsondergangen zijn ook niet te versmaden.

 Olympus Mju 600

“Ik kan nog veel foto’s laten zien, maar dan is ons clubblad enkele honderden pagina’s te klein, maar dat neemt niet weg dat we dit eens kunnen organiseren in een fotovoorstelling?“ 

Wedstrijd

Puzzel mee onder zee Woordduiker... euh... zoeker

Een nieuw jasje voor dit boekje neemt niet weg dat we ons vasthouden aan aloude gewoontes. Hier zijn we dan ook weer met een nieuwe wedstrijd. En zo kan je dus ook naar aloude gewoonte je antwoorden blijven doorsturen naar redactie@duikschool-odyssee.com en puntjes verdienen in het puntensysteem. Deze keer duik je in een woordzoeker op Odyssee-formaat en vormen de overgebleven letters een zin. Oplossen ĂŠn mailen maar! druk duikclub duiken duikfles duikschoolleider ekeren examen gas koraal ledendag

april boot bowling buddy clubblad clubduik clubreis cruise driesterren droogpak

Voor de kunstigen, de kids of de kunstige kids onder ons... hoe teken je Nemo?

reisverhaal training tuba vinnen vis voorzitter winterspelen zeeland zwembad

leuven logboekje lood maart neopreen noordzee odyssee onderwater ontspanner proef

Het lukt je gegarandeerd als je de onderstaande stappen volgt. Misschien een leuk ideetje om je duikfles te versieren?

Z W E

R W A W

O W

N W N

O O

O G

R W A

N M

M N

M O

M D

O G

Gepland

Als je even niet weet wat te doen... Donderdag 2 juni

Clubduik Putti’s Place Locatie: Putti’s Place, Goes Organisator: Bjorn Schurgers

9-16-23 juni

Opleidingsduiken Deze duiken worden speciaal gepland om leden in opleiding hun openwaterproeven te kunnen afleggen. De leden in opleiding voor een hoger brevet krijgen dan ook voorrang voor deze duiken. Andere duikers kunnen mee als er kader voorhanden is. Locaties: • 9 en 16 juni de steengroeve van Dongelberg afspraak om 19u ter plekke • 23 juni Wemeldinge parking afspraak 20u15 ter plekke Organisator: Marc Geunes

29 juni tem 3 juli

Rock Werchter 2011 Nee, Odyssee gaat niet live! Maar we baten een drankstand uit in de randanimatie van Rock Werchter. Daarvoor hebben we heel wat vrijwilligers nodig om dit goed te kunnen runnen. Bart Spiessens en Tim Boel zullen jullie contacteren voor meer info betreffende de shiftinvulling. Organisator: Bart Spiessens, Tim Boel

zondag 10 juli

Bootduik op de Oosterschelde De noordzeeduik van juli wordt vervangen door een Oosterschelde bootduik. We huren op 10 Juli de M.S. Zeehond af voor een dagje met 2 duiken. Het goede nieuws is dat er 20 duikers

meekunnen ipv 12. Niet-duikers kunnen mee voor zover zij een ganse dag op zee kunnen verdragen. Dit is een mooie kans om eens plaatsen midden in de Oosterschelde te beduiken. Door het geringer aantal duiken op deze plaatsen is de fauna meestal een pak uitbundiger dan aan de kant. Het is ook een ideale gelegenheid om je bootduik capaciteiten bij te schaven als voorbereiding op een “echte” (noord) zeeduik of zeestage. Het is een leuke dag samen aan boord van een boot waar je ook iets kan eten en drinken.

(www.sportvisserijnolet.nl/sportduik.htm)

Organisator: Bert Schoofs

juli - augustus

Zomerse weekduiken Tijdens de zomermaanden zijn er geen zwembadtrainingen en daarom gaan we… duiken, natuurlijk. Elke week plant duikonderricht een duik ipv een training. Locaties: • donderdag 7 juli Wemeldinge punt afspraak 19u45 ter plekke inschrijven bij Harry Van Grunderbeeck • dinsdag 12 juli Putti’s place afspraak 19u ter plekke, inschrijven bij Pascal De Roo • donderdag 21 juli to be confirmed inschrijven bij Rudi Buelens • donderdag 28 juli Zeelandbrug afspraak 19u30 ter plekke, inschrijven bij Marc Geunes • dinsdag 2 augustus Bergse Diepsluis afspraak 19u30 ter plekke, inschrijven bij Bert Schoofs

•

donderdag 18 augustus Zilvermeer Mol afspraak to be confirmed, inschrijven bij Bert Schoofs donderdag 25 augustus Domein Muisbroek - Ekeren afspraak 19u30 ter plekke, inschrijven bij Marc Geunes donderdag 1 sepember steengroeve van Dongelberg afspraak 19u ter plekke, inschrijven bij Marc Geunes

5 tem 7 augustus

Duikweekend in Zeeland, Locatie: Duiveland met uitvalsbasis De Kabbelaar

Een weekendje duiken in de Zeeuwse wateren zonder het continue heen en weer rijden. Daarvoor werden enkele kamers gereserveerd in hotel De Kabbelaar in Scharendijke. Meer info over de duikplanning volgt later. Organisator: Bjorn Schurgers

10 tem 18 september

Zeestage Hyères

Wat is een zeestage? De kandidaat 3* duikers zullen al gemerkt hebben dat het kader van de club, van 3*Duikers tot 2* Instructeurs, van tijd tot tijd de wijk neemt naar het zuiden om hun ding te doen. Dat ding is duiken, in volle zee met een zodiac, vaak naar een wrak, vaak met decompressietrappen, soms wat dieper dus. Bij een zeestage nemen wij gewoon kandidaat 3*D mee met de bedoeling ze te vormen tot volwaardige duikleiders die vertrouwd zijn met de specifieke eisen van dit type duikuitstap. Meer informatie over de zeestage vind je op de Odyssee website Organisator: Harry Van Grunderbeeck

huisstijlontwerp, belettering, promotiemateriaal. drukwerk voor elke gelegenheid, zakelijk of persoonlijk. huwelijksuitnodigingen, geboortekaartjes, communiedrukwerk.

Verzekeringen

Giselinde Van de Velde 0474 520 979 giselinde@targett.be

Wij hebben het voor U.

VERZEKERINGEN

ANTOINE MEULEMANS PASTORIJSTRAAT 2C 3110 ROTSELAAR TEL. 016 44 70 83

genieten van vakmanschap!

Welkom in Herberg t’ Huis, wereldberoemd in Rotselaar en omstreken. Bijna honderd jaar geleden begon het verhaal van Herberg t‘Huis. Hoofdonderwijzer Frans Michiels, zijn dochter Josephine en haar man Jef Van Haegenborgh, hun dochter Helena samen met Jos Staes, hun zoon Frank en sinds kort ook diens dochter Annelies : vijf generaties reeds zorgt deze familie voor een aangenaam en gezellige verpozen in het hart van de Demer en Dijle gemeente Rotselaar, parel van het Hageland. Vandaag is herberg t’Huis meer dan ooit een begrip in Rotselaar. En daar zit het vakmanschap van Frank Staes voor veel tussen.

Provinciebaan 18 3110 Rotselaar 016 44 53 35 Vergaderzaal reserveren ? Tel 016/ 44.53.35 - GSM 0494/ 90 51 46 staes.frank@telenet.be (woensdag gesloten)