24-2019

gereformeerd 72E JAARGANG • NUMMER 24 • 13 DECEMBER 2019

KERKBLAD @GerefKerkBlad

KERKELIJK LEVEN

2

Ineens waren ze er: prikkelarme diensten. Je bezinnen op je relatie met God, op je leven, op het gemeente-zijn. Even tot rust komen.

PERISCOOP

4

Elkaar ergens op aanspreken?

Niet doen! Dat was ongeveer het advies in een artikel over omgangsvormen in een organisatie.

WWW.GEREFORMEERDKERKBLAD.NL

VOOR U AAN HET WERK

14 Eén ontwikkeling in China wordt de laatste jaren terugge-

draaid: die van de godsdienstvrijheid. Wat dat betreft lijkt president Xi Jinping op Mao.

Stille advent Maar omdat je geen geloof hebt gehecht aan mijn woorden, die op de voorbestemde tijd in vervulling zullen gaan, zul je stom zijn en niet kunnen spreken tot de dag waarop dit alles gaat gebeuren (Luc. 1:20).

DOOR DS DAVID DE JONG

Zacharias kon hij niet geloven dat hij de zoon nog zou krijgen waar hij God allang niet meer om vroeg.

Maar is het verschil met Maria wel zo groot? Zij vroeg toch ook: “Hoe zal dat gebeuren? Ik heb immers nog nooit

gemeenschap met een man gehad”.

Toch wordt zij niet met stomheid geslagen.

Het is niet alleen een straf voor Zacharias, als hem de mond gesnoerd wordt.

Het is ook een teken voor ons. Ook wij moeten leren dat er een tijd is om te spreken en een tijd om te zwijgen. In elk geval is de tijd van verwachting die nu aanbreekt niet alleen voor Zacharias, maar ook voor Elisabet een tijd om te zwijgen. Zijn sluit zich bij het zwijgen van haar man aan. Want ze leefde vijf maanden lang in afzondering en zei bij zichzelf: De Heer heeft zich mijn lot aangetrokken. Op zijn minst betekent dat dat zij haar vreugde nog even voor zichzelf hield.

Zacharias en Elisabet verwachtten hun zoon in stilte. Zou dat misschien de beste manier zijn om advent te hou-

den? Als het kerstfeest aanbreekt mag de lofzang weer losbarsten: engelen, herders en wij, verbonden in het Gloria in excelsis. Maar dat loflied moet wel ontstaan uit de stille verwondering dat God geen God van woorden-woorden-woorden is, maar een God die zijn woord in vervulling laat gaan… door het mens te laten worden (Joh. 1:14). Hij komt bij ons in Jezus, om zich te belasten met onze zorgen, onze zonden, onze nood en onze dood.

Vier weken nemen we de tijd om ons te richten op zijn komst. Laten we die tijd dan ook gebruiken om ruimte te maken voor Hem. Want uiteindelijk moeten we geen dingen krijgen die we nodig hebben, maar moeten we Hem krijgen die we meer dan alles nodig hebben. Hij is onze vrede, met God, met elkaar en met onszelf.

KERKELIJK LEVEN

Prikkelarme diensten Ineens waren ze er. Prikkelarme diensten. Stilte, contemplatie, rust, met zachte muziek en geen geroezemoes. Gewoon je mond dichthouden. Je bezinnen op je relatie met God, op je leven, op het gemeente-zijn. Laat me even tot rust komen in de woelige weelde van de wereld. In deze diensten worden liederen gezongen van Taizé of andere rustige liederen.

Soms zijn het vespers met niet teveel inhoud. Een lied, meditatie, gebed.

Laat het teveel maar achterwege. Creëer rust door te minderen. Deze diensten worden goed bezocht, heb ik me laten vertellen, niet alleen door onze medebroeders en -zusters met een storing in het autistisch spectrum.

DOOR DS HENK JAN VISSER Tegenwoordig hoor je ervan. Prikkelarme diensten zijn een tegenhanger van de tendens waarin zoveel mogelijk in een dienst gepropt moet worden. Uit goede bedoelingen worden diensten soms overladen met woord, muziek, geluid, beeld, presentaties, beamergeweld en tussendoor nog kinderen, die weglopen en ergens anders bediend gaan worden op hun niveau. Allemaal onrust en drukte en bedrijvigheid, wat de klok slaat. Kan het niet allemaal wat rustiger. Ja, dat kan in een prikkelarme dienst. Wat is een prikkelarme dienst?

In Rotterdam is iemand met het idee gekomen om een prikkelarme dienst te beleggen vanwege haar kinderen, die een vorm van autisme hebben.

Het is moeilijk voor die kinderen om een gewone kerkdienst te bezoeken.

Ze kregen last van paniek, woede en verdriet. Daarom bedacht ze een prikkelarme dienst. Inmiddels zijn er meer plekken in het land waar prikkelarme diensten worden belegd. De begeleiding van de zang is eenvoudig met gitaar of fluit of piano. Geen orgel, want dat klinkt te luid. Het licht moet niet te fel zijn, dus gedempt

2

licht. Liederen moeten rustig zijn wat melodie betreft. Iedereen moet rustig binnenkomen en op zijn plek gaan zitten zonder te praten met elkaar.

Gewoon in stilte. Soms wordt de opstelling van de kerkzaal aangepast, zodat er meer ruimte tussen de stoelen is. Wat ook belangrijk is voor zo’n dienst is een vaste structuur. De liturgie moet geen verrassingen inhouden. Het beste is van tevoren de liturgie bekend te maken, zodat ieder kan weten wat er komt. Het kan helpen de rust te bewaren als duidelijk is wat er gaat gebeuren. Ook het nieuwe van een prikkelarme dienst, kan voor mensen met autisme en aanverwante stoornissen, zoals ADHD of ADD al spannend zijn. De diensten moeten ook niet lang duren. Een half uur tot hooguit drie kwartier is voor zo’n dienst al lang genoeg, omdat velen uit die doelgroep een langere spanningsboog niet aankunnen. Contact onderhouden blijkt heel belangrijk te zijn, omdat deze mensen zich vaak eenzaam en onbegrepen voelen. Zij hebben er behoefte aan om te weten dat God een God van liefde is, waarbij je altijd terecht kunt.

Overprikkeld

Sommige kinderen maar ook volwassenen hebben meer dan gemiddeld last van prikkels en van het niet lang vast kunnen houden van hun aandacht. Voor sommige kinderen of volwassenen is het bijwonen van een kerkdienst een hele opgave of zelfs een nare ervaring. Wat voor velen een gezellige kerkdienst is, is voor hen een warboel waar geen patroon in te ontdekken valt en waarin je je daarom gemakkelijk angstig en overprikkeld voelt. Wat voor velen een heerlijk juichend lied is dat je samen met veel mensen zo luid mogelijk zingt, is voor anderen een hels kabaal. Wat voor de een een fijne preek is waar je heerlijk bij weg kunt dromen, is voor de ander een saaie oefening in zelfbeheersing zonder iets van de inhoud mee te krijgen. Als je dus denkt, dat er bij je kind een dramatisch gebrek aan interesse in het geloof waar te nemen valt, omdat het de hele dienst door ongelofelijk kliert, dan kun je je ook eens afvragen of het misschien overprikkeld raakt.

Zo’n bijzonder doorsnee ervaring is een kerkdienst nu ook weer niet! Stil zitten is niet voor iedereen weggelegd.

Behoefte

De behoefte aan prikkelarme diensten blijkt breder te zijn dan alleen bij mensen met autisme en autisme verwante stoornissen. Het is ook deze tijd die vraagt om prikkelarme diensten. Het heilig ontzag en eerbied voor God spreekt meer in de rust en in de stilte. Psalm 131 spreekt ervan: ‘Nee, ik ben stil geworden, ik heb mijn ziel tot rust gebracht. Als een kind op de arm van zijn moeder, als een kind is mijn ziel in mij.’ Of zoals in Psalm 62 wordt verwoord: ‘Alleen bij God vindt mijn ziel haar rust, van hem komt mijn redding.’ Stille omgang met God, overgave aan de Heer van mijn leven. Hij komt in de stilte tot ons, als we ons onrustig hart, tot kalmte brengen bij hem, waar stille wateren diepe gronden kennen. Er is behoefte aan meer rust en stilte, meer eerbied en ontzag in

13 DECEMBER 2019

NOG EVEN DIT

de diensten. Rust vinden we in de omgang met God. Hij doet ons grazen aan stille wateren en doet mij genieten van het leven met hem. Zoeken we nog de rust op in eigen stille tijd. Radio uit, oortjes uit, mobiel weg, stoorzenders buitensluiten.

Rust met God, lezen van zijn woord, overdenken, zonder ons te laten opjagen door alles wat nog moet. Wat kan een prikkelarme dienst dan een oase van rust en koelte zijn in een zinderende woestijn. Moeten we dan altijd maar ingaan op de behoeften van de mens? Staat de mens centraal in de dienst? Het gaat toch om God en zijn Woord? Ja, dat is zo, maar juist zo kan God in alle rust en eenvoud in ons zijn werk doen. Sommige diensten zijn zo druk en doenerig, omdat we misschien wel teveel verwachten van onze activiteiten en bezigheden.

Wij zijn zo druk met het dienen van God, dat we geen rust meer hebben om ons door God zelf te laten bedienen. Met al ons dienen, staan we God misschien wel eens in de weg. In het onderwijs wordt er ruim aandacht gegeven aan prikkelgevoelige kinderen. Ze krijgen een apart rustig plekje of mogen een koptelefoon op of worden gezet in een klas met weinig leerlingen. Maar is er in de kerk wel voldoende aandacht voor die groep kerkgangers, die moeite heeft met lange spanningsbogen en snel overprikkeld raakt? We zouden meer na kunnen denken over aanpassingen in de liturgie of in de ruimte van de kerkzaal, waardoor mensen gemakkelijker mee kunnen doen zonder overprikkeld te raken. Je zou kunnen denken aan lengte van een preek, geen ellenlange gebeden, niet teveel zingen, beperkt gebruik van duidelijk beeldmateriaal. Het is goed als we samen nadenken over de betrokkenheid van zoveel mogelijk mensen bij de liturgie. Laten we daarbij niet vergeten, dat ieder mens weer anders is. We zullen dus op zoek moeten naar wat de menselijke maat is in de liturgie. Daarin willen we zoveel mogelijk samen optrekken om samen God te dienen en zo ook elkaar.

Euthanasie voor kinderen… II DOOR HEERCO WALINGA De vorige column ging over het onmogelijke dilemma voor ouders en artsen van kinderen die gehandicapt ter wereld kwamen en kennelijk leden aan pijn en verdriet.

En toen ik dat geschreven had kwamen in mijn gedachten allerlei ouders (en verzorgers!) op van de vele kinderen (en soms zelfs al volwassenen, voor wat betreft hun fysieke ontwikkelingen) die nu leven, met hun handicap, met hun verdriet, hun pijn, hun onmogelijkheid om te spelen, te praten, te horen of te zien. In Ermelo, een van de zorgdorpen van Nederland, is dat prominent aanwezig.

Ik ken maar enkele van die ouders. Maar wat een bewondering heb ik voor hen!

Zij leven met permanente gedachten aan hun kind dat ‘daar maar ligt’ of dat ‘zo weinig mogelijkheden’ heeft om ‘normaal’ te leven. Maar het is en blijft wel hun kind, dat zo definitief afhankelijk is van de zorg van mensen die ervoor kozen om in uitzichtloze situaties hun liefde en zorg en aandacht te geven aan mensen die zelf niets of nauwelijks iets kunnen.

Wat ’n ongelooflijke taak nemen die mensen op zich. Daar is geen andere eer aan te behalen dan de dankbaarheid van een heel kleine groep mensen: ouders, broers, zussen, andere familieleden. Meer is het niet. Want de maatschappij zit niet te wachten op de enorme kosten die de verzorging van gehandicapte mensen vraagt.

Het is veel goedkoper, maar meer nog: het bespaart veel lijden door euthanasie te plegen. Laat ik duidelijk zijn: ik begrijp dat laatste wel zonder ermee in te stemmen.

En mijn ‘niet kunnen instemmen’ is dan gebaseerd op onkunde en onervarenheid.

Veel anderen denken: Dit kind is van God aan ons gegeven. Hij alleen bepaalt het moment van geboren worden en van het sterven. Wij moeten voor ons kind zorgen, zo goed en zo kwaad als dat kan.

Die hoge taakopvatting verdient onze grote bewondering. Ouders die zo geconfronteerd worden met een ongemakkelijk leven van hun kind, met permanente aandacht en verzorging, met verdriet om de onmogelijkheden, met kosten en moeiten om van alles voor elkaar te krijgen, verdienen meer dan een medaille. Want zij kiezen voor liefde en zorg voor hun kind, welke twijfels, vragen en praktische en emotionele problemen ze ook hebben.

Liefde en zorg is nodig voor ieder kind, gehandicapt of niet, en waar die liefde gegeven wordt is dat – daarvan ben ik overtuigd – in de hemel een reden voor blijdschap. Jezus’ aandacht voor kinderen is sterk aanwezig in de Bijbel. En dat mag voor ouders, zeker ook van gehandicapte kinderen, een grote troost zijn. hwalinga@walinga.org

3

PERISCOOP

Confronterend Elkaar ergens op aanspreken? Niet doen! Dat was ongeveer het advies in een artikel over omgangsvormen in een organisatie. Het bederft de onderlinge sfeer. Voorbeeld: Als iemand stelselmatig te laat komt voor een vergadering en je zegt er wat van, komt hij de volgende keer nog iets later. Je trekt je toch zeker niets aan van je collega’s? Voormalig minister Pieter Winsemius gaf naar verluidt aan voorzitters de raad gewoon op tijd te beginnen, hoe belangrijk de telaatkomer ook is en hoe graag hij ook zijn belangrijkheid wil onderstrepen met het gehaast binnenkomen, daarmee de indruk wekkend dat er nog iets belangrijker was dan de bijeenkomst waar hij verwacht wordt. Dat is ook een manier van elkaar aanspreken, zonder woorden en volgens hem is het ook effectief.

DOOR JAN KUIPER

Tucht

In de kerk kennen we tucht, die volgens een oude catechisatiemethode (de Weg, jaren zeventig) begint met - zelftucht, verder gaat in - onderlinge tucht en soms, als dat allemaal niet helpt, uitmondt in - ambtelijke tucht.

Het is zelfs een kenmerk van de ware kerk, volgens Artikel 29 van de Nederlandse geloofsbelijdenis. Dus iets waaraan je een echte kerk kunt herkennen. En dat levert spanning op. Is het geen bemoeizucht? Waar haalt die ander het lef vandaan om iets van mijn gedrag of opvattingen te vinden? Doet hij of zij het zoveel beter dan? Elkaar ergens op aanspreken is ook in de kerk niet populair. Zeker niet als dit confronterend gebeurt.

Wat doen we met die spiegel?

Allerlei vraagstukken van de tijd waarin we leven komen er nu in mee.

Is de Bijbel wel zo eenduidig als we tot nu toe allemaal dachten? Er blijkt meer ruimte te zijn dan vroeger wel eens gedacht voor verschil van mening en praktijk, maar zijn er nog ergens grenzen? Of is de enige grens die je kunt hanteren dezelfde als de moraal in de samenleving: alles mag, mits je elkaar geen schade toebrengt.

4

Voor de kindermisbruiker heeft niemand begrip. Dit artikel is ook niet bedoeld om wel begrip voor misbruik te vragen, laat dat duidelijk zijn. Maar om aan het denken te zetten: wat doen we met de spiegel die we als kerk onszelf voorhouden in dat artikel 29 van de geloofsbelijdenis, een belijdenis die elke ambtsdrager binnen de gereformeerde kerken onderschrijft?

Tegenspraak

Een voorbeeld uit de Bijbel dat er op het eerste gezicht niets mee te maken heeft. Het volk Israël is gedeporteerd naar Babel. Psalm 137 geeft hun gevoel daarbij weer. Ze willen niet thuis raken in hun nieuwe omgeving.

En ze roepen om wraak. Een psalm die enerzijds heel veel herkenning oproept, bij mensen die ook gedeporteerd zijn bijvoorbeeld: de Afrikanen die slaaf gemaakt werden aan de andere kant van de oceaan. En tegelijk ook veel afkeer. Kun je zo om wraak roepen? Kun je zo’n psalm opgeven als voorganger, en dan meezingen als gemeentelid?

Maar dan komt er een profeet. Zijn woorden zijn te vinden in het boek Jesaja, vanaf hoofdstuk 40. Jullie lijdenstijd is voorbij. Je hebt een God

die ziet wat er gebeurt. Jullie weg is voor de Heer niet verborgen. En de profeet put zich uit in een beschrijving van de almacht van God. Hij weet zich daarbij door God gestuurd.

Later blijkt het ook te gaan over de heraut van Jezus: Johannes de Doper.

Maar eerst hoorden die ballingen in Babel deze woorden.

Als je tegenwoordig ambtsdrager bent, of pastoraal bezoeker, zou je dat dan durven? Mensen die in de put zitten, moeilijke dingen meemaken, wijzen op de almacht van God? Of probeer je mee te luisteren en is je eerste boodschap misschien dat God het allemaal wel ziet en begrijpt? Je kunt toch niet zomaar zingen: wat God doet dat is welgedaan, of een van de vele variaties daarop die verraden dat in ieder geval in vroeger tijd de belijdenis van Gods almacht veel mensen erboven op hielp.

De profeet

Je komt in de Bijbel veel profeten tegen, maar een kenmerk van een echte lijkt te zijn dat hij of zij (Debora, Hulda) de mensen niet naar de mond praat. Ze wijzen de mensen op dingen die gewoon verkeerd zijn en hebben daarbij een breder spectrum dan seks en zondagsbesteding, onderwerpen die gereformeerde kerkenraden veel werk bezorgden in het (nog recente) verleden. Maar de vergelijking van Jesaja 40 met Psalm 137 laat ook zien dat de tegenspraak ook over heel positieve dingen gaat. Hij komt met een voor de mensen van toen heel relevante boodschap: er breken andere, betere tijden aan! Maar sloot die aan bij hun belevingswereld?

De ambtsdrager

Dat is de waarde van ambtsdragers.

Bij de start van hun werk zeggen ze ja op de vraag of ze zich door de gemeente en op die manier door God geroepen weten. Hun werk heeft altijd de confrontatie in zich. Je mag de gemeenteleden tegemoetkomen met het evangelie van Christus.

Bij pastoraat wordt er vaak onderscheid gemaakt tussen kerygmatisch pastoraat: de ambtsdrager als heraut

13 DECEMBER 2019

die het je komt aanzeggen, en therapeutisch pastoraat: hij of zij denkt met je mee en probeert je op die manier te laten delen in het heil van Christus. Een belangrijke ontwikkeling die ruimte maakt voor het proces dat de heilige Geest in gang zet en je ertoe brengt het evangelie te omarmen. Toch zit er altijd ook die profetische kant bij. En als mens heb je telkens weer nodig dat je erkent hoe belangrijk dat is. Nog even terugkomen op het voorbeeld aan het begin: het laat zien dat niemand er uit zichzelf op zit te wachten dat een ander je aanspreekt. Maar het is het wonder van het evangelie dat God je aanspreekt door de dienst van mensen en tegeliajk het oordeel over je leven wegneemt in zijn eigen Zoon.

kerkrecht op in de richting van het congregationalisme. Meer bewegingsvrijheid voor de plaatselijke kerk en het kerkverband schuift naar achteren. Lang was dit een punt van gesprek met de Nederlands gereformeerde kerken die al vanaf het begin meer op die lijn zaten, maar het lijkt nu geen kerkscheidend punt meer te zijn. We zijn naar elkaar toegegroeid.

En dan is het, in het kader van dit artikel, even opletten. Want in de ‘zuivere‘ vorm van het congregationalisme heeft de gemeente(vergadering) het beslissende woord en is de kerkenraad gewoon een soort bestuur dat de besluiten van dat hoogste orgaan uitvoert. Het ambt is dan een functie geworden en het tegenover van het ambt verdwijnt.

keerd uit. Opvallend in het gesprek over de vraag of je plaatselijk ook vrouwen in de ambten gaat benoemen, is juist de zorgvuldigheid waarbij gemeentebreed het gesprek gevoerd wordt. En niet alleen op dit punt. Laat mensen meepraten waar het kan, zodat besluiten ook breed gedragen worden.

Maar het is tegelijk ook een uitdaging om te blijven beseffen dat in het tegenover van het evangelie juist de kracht ervan zit. Dat vraagt zelfkennis: hoe ontvang ik hem of haar? En het vraagt ook bewustzijn van de andere kant: weet je op pad gestuurd door Christus zelf. Een nieuwe ontwikkeling die vraagt om een opnieuw doordenken van de waarde van het ambt.

Gemeente en ambtsdrager

Strepen staan

Noot van de redactie: dit artikel verscheen eerder in de Kerkbode van Groningen, Fryslân en Drenthe is hieruit met toestemming overgenomen.

Het is al diverse keren geconstateerd: op synodes en in onderzoeken: de vrijgemaakte kerken schuiven in hun

Nu gaat het er mij niet om dat een kerkenraad op zijn strepen moet gaan staan; dat pakt bijna altijd ver-

5

SCHRIFT WERK

Gemaakt voor zijn doel DE HEER HEEFT ALLES WAT HIJ HEEFT GEMAAKT ZIJN DOEL GEGEVEN, DE GODDELOZEN HEEFT HIJ VOOR DE ONDERGANG BESTEMD. SPREUKEN 16:4 Klinkt dit je niet wat bot in de oren? De goddelozen zijn bestemd voor de ondergang. Daar heeft God ze voor gemaakt. Dat is hun bestemming. De HEER weet het allemaal al van tevoren. Heeft de mens dan geen zelfstandige vrije keus? Ligt het allemaal al besloten in Gods plan? Daar valt dan toch niets meer aan te veranderen? Heel wat vragen dringen zich op bij het lezen van zo’n vers uit de Bijbel.

DOOR DS HENK JAN VISSER God heeft alles gemaakt tot zijn eer.

In heel de schepping komen de eigenschappen van God duidelijk naar voren. Zijn wijsheid en macht, zijn goedheid en kracht, worden zichtbaar in de schepping. Paulus zegt daarover dat het al voldoende is om de mensen te overtuigen en hen elke verontschuldiging te ontnemen. God laat zich voldoende kennen, maar die kennis wordt verdrongen en men slaat er geen acht op. Heel de schepping is een open boek over wie God is. God heeft alles gemaakt tot meerdere glorie van zijn naam. En ook de goddelozen heeft God met een doel gemaakt. De apostel Paulus schrijft erover in de Romeinenbrief: ‘Ik ben barmhartig, voor wie ik barmhartig wil zijn, ik schenk genade, aan wie ik genade wil schenken. Alles hangt dus af van God en zijn barmhartigheid, niet van de wil of de inspanning van de mens.’ Romeinen 9:15-16. En tegen de farao moet Mozes zeggen: ‘Ik heb u alleen maar aangesteld om u mijn macht te tonen en om iedereen op aarde te laten weten wie ik ben.’ Romeinen 9:17. Dat is nogal wat. God bepaalt wie hij genade schenkt, en

6

wie niet. Zelfs de goddeloze farao wordt door God gebruikt om zijn macht te tonen en zijn naam bekend te maken. God komt hoe dan ook aan zijn eer. Zelfs de goddelozen zijn ervoor bestemd om te dienen tot voetbank voor zijn voeten. Zij zijn de voorwerpen van zijn toorn. Zoals Paulus in Romeinen 9:22 schrijft: ‘God heeft degenen die het voorwerp van zijn toorn zijn en die hij heeft bestemd voor de ondergang, met veel geduld verdragen omdat hij zijn toorn ook wil tonen en zijn macht kenbaar wil maken.’ Ja, hier komt het duidelijk uit dat God alles heeft gemaakt tot zijn doel, ook de goddeloze mens voor de ondergang. Veel mensen willen in deze tijd niet horen van een ondergang of een hel. De Bijbel is er wel duidelijk over. De ondergang is de plaats waar allen moeten boeten, die goddeloos hebben geleefd en niet God de eer hebben toegebracht. De ondergang is hun deel. Is dat dan wel eerlijk van God. Maakt God zo geen vuile handen? Hij kan er toch ook voor zorgen dat ze wel gaan geloven? Toch is de mens zelf verantwoordelijk voor zijn

leven. Het kwaad komt niet bij God vandaan. De mens zelf is in zonde gevallen en heeft zich tegen God gekeerd. Maar het is te danken aan Gods genade dat hij mensen uitkiest en hen bij zich roept.

Eer aan God

God heeft alles gemaakt tot eer van zijn naam. Dat is het doel van heel de schepping. De HEER rustte op de zevende dag en zag dat alles zeer goed was. Het beantwoordde helemaal aan zijn bedoeling. God ontving de eer van al het geschapene. Maar de mens kwam in opstand tegen God. Ze konden niet meer tot eer van God leven. Toch zorgt God er zelf voor dat hij aan zijn eer komt. Hij zoekt de mens weer op. En zelfs de goddelozen moeten als onderwerp van zijn toorn zorgen voor de eer van God. Hij is volkomen rechtvaardig en komt ook aan zijn eer door de aangekondigde straffen uit te voeren.

Zelfs heeft God zijn Zoon gezonden om de bittere lijdensweg te gaan tot de dood toe om heel de straf te dragen die de mensen hebben verdiend en zo de wereld te redden van de ondergang. Wie in Jezus Christus gelooft is gered, maar wie Jezus Christus niet aanvaardt als Redder gaat verloren. De ondergang is voor allen bestemd die niet in Jezus Christus zijn. Hij is onze ark, waarin wij mogen schuilen, en waarin wij bewaard worden tegen het oordeel. Denk maar aan Noach met zijn vrouw en zonen met hun vrouwen. Acht mensen, waarmee God een nieuw begin ging maken op een schoongewassen wereld. Goddelozen zijn bestemd voor de ondergang. Een macaber doel, maar toch tot eer van God. Hij toont zijn macht en majesteit in het oordeel over alle goddeloze mensen.

Dat onheil is besloten over allen die zonder God leven. Ook Job zegt: “Wie kwaad doet wordt gespaard tot zijn rampzalig eind, hij zal leven tot die dag van Gods woede.” Job 21:30.

Het is God die over het einde van mensen beschikt of ze het leven tegemoet gaan of het oordeel. Hem komt de eer toe.

13 DECEMBER 2019

OPEN VENSTERS

Greijdanus Meppel haalt €29.000 op voor India Leerlingen van Greijdanus in Meppel hebben de afgelopen maand via allerlei acties bijna € 29.000 opgehaald voor een landbouw- en gezondheidsproject in Noordoost-India. Dat gebeurde onder de noemer Maak Meer Marathon. Van donderdag 14 op vrijdag 15 november hield de school een afsluitende Partynight, met opnieuw fondsenwervende acties. Hierdoor kan het definitieve eindbedrag hoger uitvallen. In totaal kwam de hele school in actie voor Noordoost-India: 518 leerlingen.

Greijdanus Meppel is al enkele jaren actief betrokken bij India. Meermaals kwamen de leerlingen en docenten van de school al in actie voor het Aziatische land, waarbij zij geld inzamelden voor projecten van mission-organisatie Verre Naasten.

Als uitvloeisel daarvan, maakten verschillende leerkrachten en scholieren reizen naar India. Daar konden zij met eigen ogen zien voor welke projecten zij geld opgehaald hadden. Dit jaar kwam de scholengemeenschap in actie voor een landbouw-, voedselzekerheid- en gezondheidsproject van de Reformed Presbyterian Church (RPCNEI) in Noordoost-India.

om dat met winst voor het goede doel door te verkopen. Het opgehaalde geld wordt gebruikt om extreem arme boerenfamilies in Noordoost-India trainingen te geven over gezondheid, hygiëne en landbouwmethoden. Ook krijgen zij zaaigoed waarmee zij beter in hun levensonderhoud kunnen voorzien. Ook ondersteunt de RPCNEI een mobiele kliniek, zodat de families betere toegang hebben tot medische hulp.

Grote happening

Het slotfeest van de inzamelingsac-

tie, van donderdag op vrijdag, werd een grote happening. Tussen 17:00 en 20:00 uur waren ook de ouders van de leerlingen welkom om tegen betaling mee te eten en deel te nemen aan een veiling. Per opbod werden onder meer bijlessen van leerkrachten, zeil- en boottochtjes, een professionele fotoshoot en een Hap en Stap-tour in Zwolle verkocht. De rest van de nacht vermaakten de scholieren zich bij allerlei workshops en activiteiten: een rap schrijven, lasergamen in het schoolgebouw, een foute (verkleed)party, sumo-worstelen, levend tafelvoetbal en een escaperoom. Aan het eind van de nacht werd de (voorlopige) eindstand bekendgemaakt: € 28.945. Vier leerlingen met de beste acties of inzet mogen in februari 2020 mee op een uitwisselingsreis naar India.

Geloof delen wereldwijd

Verre Naasten ondersteunt wereldwijd tal van kerken en christelijke organisaties in zo’n 30 landen, gericht op het uitdragen van de boodschap van Jezus. Centraal staat daarbij de missie van Verre Naasten: geloof delen wereldwijd, in woorden én daden.

De RPCNEI in Noordoost-India is een partnerorganisatie van Verre Naasten.

Noot van de redactie: dit bericht is overgenomen van de website gkv.nl en daarom niet voorzien van een auteursnaam.

Creatieve inspanningen

De Maak Meer Marathon op de Meppeler school startte op 7 oktober. Tijdens een kick-off kregen de leerlingen informatie over het project en de acties die zij daarvoor zouden kunnen optuigen. Daarna was het aan de scholieren om gedurende vijf weken geld in te zamelen, met als uiteindelijk streefbedrag € 30.000. Dat leidde tot allerlei creatieve inspanningen, zoals bloembollen, shirts en taarten verkopen en een fietsmarathon. Eén van de scholieren – een boerendochter – kocht van haar ouders een kalfje,

7

LIED VAN DE MAAND

Lied van de maand december 2019 VAN VER, VAN OUDSHER AANGEREIKT – LB 326 Een woordzoeker is een puzzel of woordspel, waarbij een bepaald aantal woorden gevonden moet worden in een blok gevuld met letters. Ouders die een kind verwachten raadplegen vaak een naamzoeker om een idee te krijgen voor de naam van de baby die komt. Aan het lied van de maand zou je beide titels mee kunnen geven.

DOOR HENK SCHAAFSMA De korte inhoud van het lied: • van achter de horizon van de tijd wordt een woord aangereikt (1); • dat woord zoekt onderdak: een huis, een wijs (2); • zo komt dat woord tot leven, in een lied, mensen nemen het zingend ter harte (3); • dat lied breekt door de duisternis heen, in morgenlicht (4); • zo klinkt op de nieuwe dag een naam, het woord wordt een mens: die is, die was en komen zal (5) Couplet 1 doet onmiddellijk denken aan Kerst: het Woord is vlees geworden (Joh. 1). Het herinnert ook aan

Pasen: ‘weer vleesgeworden, opgestaan!’

Couplet 2 doet denken aan Pinksteren. De woorden brengen Handelingen 2: 1 in herinnering: ‘Plotseling klonk er uit de hemel een geluid als van een hevige windvlaag’.

In couplet 4 klinken paasmotieven: ’morgenlicht’ en ‘nieuwe dag’. Zij lopen parallel met vers 1: weer vleesgeworden, opgestaan. Er klinkt ook een eschatologisch motief in door. Het morgenlicht verwijst naar Petrus die schrijft, dat we onze aandacht moeten blijven richten op het morgenlicht, dat ’als een lamp in een donkere ruimte schijnt,

totdat de dag aanbreekt en de morgenster opgaat in uw hart’ (2 Petrus 1:19).

Het vijfde couplet is een samenvatting van wat ‘van ver, van oudsher’ aangezegd wordt: een naam, woord en lied. De naam die wordt opgelegd verwijst naar de priesterzegen (Num. 6:27).

In couplet 6 richten we ons als in een bede tot het Woord dat ons al zo lang vergezelt. Al zingend keert zo het naar God terug. De woordzoeker vindt een naam en lied. De naamzoeker vindt een mens: die is, die was en komen zal.

Sytze de Vries schreef dit lied in 1988 als een kerstgroet. Het is een groet vol met verwijzingen naar de heilsfeiten: Kerst, Pasen, Pinksteren en Wederkomst. Gezongen op een oude wijs verbindt het oude en nieuwe tijden met elkaar. Gezongen maakt het ook hoorbaar dat het Woord bij mensen onderdak moet vinden. En dat niet alleen, dat het tot handelen aanzet, in onze wereld.

KORT BERICHT

Activiteitenkalender Enschede Zaterdag 14 december 2019: Kerstzangavond Noorderkerk met samenzang. Thema: “Er is een roos ontloken”. Medewerking : GZK Laus Deo olv Jorrit Woudt, Henk van der Maten orgel, Krista van den Esker fluit, Maurice van Dijk trompet. Meditatie : Ds. AJ Mol. Toegang gratis. Kerk open om 19.00 uur, aanvang 19.30 uur Vrijdag 20 december 2019: Adventsconcert Chr. Gem. Zangvereniging ‘Looft den Heer’ Notter o.l.v. Jan Quintus Zwart, m.m.v. Marcel van de Ketterij, orgel, Henk van der Maten, piano en Mark Wester, slagwerk. In de Ned. Hervormde dorpskerk in Wierden, aanvang 20.00 uur, toegang gratis.

8

13 DECEMBER 2019

GENERALE SYNODE

Synodenieuws: 22 en 23 november Vrijdag 22 november 2019 kwam de G.S. in besloten vergadering bijeen.

Uiteraard kunnen we daarover slechts summier verslag doen. Taken werden verdeeld en commissies samengesteld. De commissie die zich buigt over de man/vrouw en ambtbesluiten bestaat uit broeders die niet betrokken zijn geweest bij de besluitvorming tijdens de synode van Meppel (2017). Op voorstel van de preses is door het moderamen besloten dat tijdens deze synode de assessor alle besprekingen over dit onderwerp zal leiden.

Br. Andries van den Berg werd evenals drie jaar geleden benoemd tot synodeverslaggever. Hij verzorgt de actuele berichten op de website www. lv-gs2020.nl en de berichten die in de kerkelijke pers en in de plaatselijke kerkbladen geplaatst kunnen worden.

De G.S. besprak deze dag, ter verdere voorbereiding op het synodewerk, het thema ‘Omgaan met diversiteit’.

Daartoe waren prof. dr. Hans Schaeffer en universitair docent Hayo Wijma MLD van de Theologische Universiteit en het Praktijkcentrum aanwezig.

In een gezamenlijke presentatie kwamen diversiteit (of pluralisme zoals Abraham Kuyper het noemde) in de samenleving waarvan de kerk deel uitmaakt en diversiteit als uitdaging en oefenplaats voor de kerk aan de orde. Een boeiende en inzicht gevende presentatie, die een leerzame discussie tot gevolg had. Een discussie, die Hans Schaeffer aan het einde van de bijeenkomst kenschetste als broederlijk, open, verbindend en met een warm hart voor onze geloofsgemeenschap en vooral ook haar jonge leden.

een besloten vergadering. Het deputaatschap met deze naam, dat de afgelopen drie jaar de kerken diende met ondersteuning bij de invoering van de ambten voor vrouwen, rapporteerde en stelde zich deze dag ten doel de synodeleden in te werken op dit onderwerp. Deputaten gaven achtereenvolgens:

een historisch overzicht vanaf de G.S. Amersfoort-Centrum 2005 tot nu toe; een terugblik over en analyse van het besluitvormingsproces tijdens de G.S. Meppel 2017; inzicht in de 24 ingediende revisieverzoeken en 21 ingediende verzoeken om tot een betere onderbouwing van de genomen besluiten en de daarbij vermelde gronden te komen; een presentatie over de wijze waarop de kerken en de kerkleden hebben gereageerd op de besluiten van de G.S. Meppel 2017.

Tijdens workshops werd gesproken over de positie van de synodeleden in dit dossier. Ook de te volgen werkwijze kwam aan de orde. De besprekingen in de workshops verliepen in goede sfeer en waren in harmonie met de bespreking van het onderwerp diversiteit van de vorige dag.

De synodecommissie heeft belangrijke ‘boodschappen’ meegekregen en staat nu voor een omvangrijke taak.

De diverse synodecommissies gaan de komende weken aan de slag. De Generale Synode komt D.V. weer bijeen op 9 tot en met 11 januari 2020.

Een omvangrijke taak

Zaterdag 23 november 2019 stond geheel in het teken van het onderwerp ‘Man Vrouw in de Kerk’, weer in

9

OPVOEDING

Kerkverlating en opvoeding *) ZACHTJES WEGGLIJDEN

Ook al gaat dat met vallen en opstaan. Nogmaals: dat is geen garantie dat je kind dan wel gelovig zal gaan leven.

Wees in elk geval echt en oprecht naar je kind/jongere. Geef het maar toe als je het zelf ook saai vindt in de kerk. Stel jezelf de vraag: wat ga ik er aan doen?

In de kerk Veel kerken hebben met krimp te maken. Niet alleen door een kleiner geboorteoverschot, maar ook door kerkverlating. Veel jongeren verlaten stilletjes de kerk, gewoon door er niet meer te komen. Eerst slaan ze een keertje over. En dan heb je het gevoel dat je feitelijk niets hebt gemist.

Dan kom je een paar zondagen achter elkaar niet. Je geniet van je vrijheid op zondag.

DOOR JETZE BAAS Best lekker: uitslapen. En dat na een drukke week. Want naast je studie of je werk, was de zaterdag ook best vol: sporten, bijbaantje bij de supermarkt enz. Het wordt steeds moeilijker om de kerkgang vol te houden.

Daar spelen allerhande processen in mee. Je raakt langzaam verwijderd van de kerkmensen. Je voelt je misschien schuldig en gaat dan die mensen ontlopen, als je weer eens gaat.

De kerk wordt dan een plek waar het niet meer zo prettig voelt. En die zondag zonder verplichtingen gaat steeds beter bevallen.

Zo zijn er in de kerkelijke administraties vele namen te vinden van jongeren, die al jaren de kerkdiensten niet meer bezoeken.

Oorzaken

De oorzaken van stille kerkverlating zijn nogal divers. Uit gesprekken met jongeren hierover kwam dit beeld vooral naar boven: je kunt er niet echt een oorzaak voor aanwijzen. Het gaat bijna altijd sluipenderwijs. De kerkdiensten spreken de jongere niet (meer) aan. De inhouden zeggen je hem/haar niet zo veel. Je bent naar de kerk gegaan omdat het moest. Je kreeg daar vooral antwoorden op vragen die je niet had. Het ging in de

10

dienst bijna nooit over jou. En aan ouders ervoer je eigenlijk alleen maar een soort plichtsgevoel, wat betreft de kerkgang. Na de dienst werd door hen meer gemopperd over wat er fout ging, dan dat ze er blij spraken over wat ze ontvangen hadden. Ze brachten in elk geval geen enthousiasme over. Natuurlijk is dit geen volledig overzicht, maar zijn het wel indicaties.

Opvoeding

Je kunt niet zeggen dat een jongere die de kerk uit ‘glijdt’ een gevolg is van een slechte opvoeding. Die stelling gaat niet op. Andersom: God zet ouders en ook andere kerkleden in als instrument om zijn liefde zichtbaar te maken. Hoe kinderen dat oppakken is iets anders.

Gelovig opvoeden is deels kinderen van Gods grote daden vertellen. Deuteronomium 6 is daar duidelijk genoeg over. We kennen allemaal de woorden wel uit vers 7 en 8. Prent Gods woord ze in… Spreek erover, elke dag enz. Daaraan vooraf gaat vers 4: U moet voor de HEER, uw God, ontzag tonen. Daar begint het dus: bij de opvoeder zelf. Wat toont je gedrag? Kan je kind het warme geloof bij je proeven. Leef je daar ook uit?

Is de kerk een warm thuis voor kinderen/jongeren? Mogen ze hun eigen vragen hebben? Hun twijfels? Wordt er naar ze geluisterd? Zijn ze welkom met hun vragen. Is de kerk daarvoor een veilige plek? Krijgen ze taken?

Mogen ze dingen doen, ook al gaan die nog zo gebrekkig. Mag je fouten maken in de kerk? Is dat niet juist de plaats waar mensen leren om met God te leven? En waar je leert, kun je fouten maken. Zijn kinderen/jongeren daarin zoveel anders dan wij? Wie nam ook alweer een kind en plaatste dat in het midden als voorbeeld: ‘Worden als een kind’? En wij schuiven kinderen liever opzij… We zijn een kerk van volwassenen, voor kinderen geen/weinig plaats. Die kunnen wel naar de Bijbelklas….

Welke signalen geven we dan af? En, zien we jongeren ook echt, als ze er zijn? Ook al lijken ze op een bepaalde leeftijd wat onverschillig en spelen op de achterste rij met hun mobieltje? Zijn ze dan toch welkom?

Juist in de fase waarin het puberbrein zich ontwikkelt, zijn ze heel gevoelig voor beloning of afwijzing. Het komt in die periode des te harder aan, als je ze wegkijkt, of hartelijk welkom heet.

Je hoeft in de kerk niet alle jongeren te kennen. Maar één of twee jongeren extra aandacht geven, kan veel voor hen betekenen.

Het is geen garantie dat dit de stille kerkverlating door jongeren zal stoppen. Dat vraagt ook om ootmoedig gebed: Heer, houd ons en onze jongeren alstublieft dicht bij u. *) nav Mij niet gezien, symposium van Weetwatjegelooft in november 2019 en Mijn Kerk?! Onderzoek naar stille kerkverlating.

13 DECEMBER 2019

KERK ONDERWEG

Fiducie in de kerk?

Zie jij het zitten met de kerk? Ben je hoopvol en heb je vertrouwen in de kerk en haar toekomst? Of dat zo is wordt door allerlei factoren bepaald.

Vooral ervaringen van langer of korter geleden bepalen hoe je vandaag je plek in de kerk inneemt.

DOOR DS WIM VAN WIJK

Je zult niet de eerste zijn die teleurgesteld is. Je groeide op in een ‘verkokerde’ kerkgemeenschap. Er was geen ruimte om vragen te stellen. Of je kreeg standaardantwoorden. Bij het volwassen worden ontdekte je dat er ook andere, blijere vormen zijn van christen zijn. Bij een kerk horen is trouwens ook niet echt hip. Hooguit is het een kwestie van nostalgie als er aandacht is voor kerk en geloof. Hoe houd je fiducie in de kerk? Waar zou de kerk aan moeten voldoen om overeind te blijven? Zijn er voorwaarden waaraan ze moet voldoen? Moet ze meer aansluiten bij de huidige cultuur of moet ze juist een contrast laten zien? Moet ze haar kracht zoeken in vernieuwing of meer vasthouden aan het bestaande?

Ik zie de zee

Ik sta op het strand van Scheveningen en zie de zee voor me liggen.

Kijk, zeg ik, ik zie de zee.

Een kniesoor zal zeggen: Nee, dat is maar een stukje van de zee. Ja, natuurlijk snap ik dat. Als ik de hele zee zou willen zien, moet ik in een helikopter hoog boven de zee hangen.

Zo is het met de kerk. Als je op zondag het kerkgebouw binnenkomt, op je plek gaat zitten en om je heen kijkt, dan mag je zeggen: Ik zie de kerk. Natuurlijk snap je dat het niet de kerk in zijn compleetheid is. Wat je ziet is echt kerk ‘met alles erop en eraan’. Niet compleet. Want de kerk van Christus is altijd geweest. Het begon al bij Adam en Eva, bij Abel, die ‘in

zijn eentje’ kerk was. Het bestaan van de kerk krijgt een boost als de Geest uitgestort wordt op het Pinksterfeest. Christus’ kerk is wereldwijd aanwezig: katholiek en oecumenisch noemen we dat. In die ene kerkgemeenschap van 50 of 500 mensen op zondag wordt Christus’ werk weerspiegeld.

Lichaam van Christus

Als je de brief van Paulus aan de kerk te Efeze leest dan kun je onder de indruk komen van de grote dingen die hij over de kerk schrijft. In de kerk leer je God kennen. Daar zie je hoe krachtig God werkt. Aan alle hemelse zegeningen krijgt de kerk deel. Door deel uit te maken van de kerk kun je een kind van God genoemd worden. In de kerk leer je Jezus Christus kennen.

Hoe Hij zich vernederd heeft, verhoogd is en in heerlijkheid bij God in de hemel is. En daar over zijn kerk regeert. Hij als het hoofd, de kerk als zijn lichaam. Door Christus ben je van de dood naar het leven gebracht.

Eerst leefde je vanuit jezelf, gericht op je eigen ik en daarmee bevond je je onder Gods toorn. Dat is veranderd door de genade van God. In en door en met Christus ben je levend gemaakt, geroepen tot gehoorzaamheid, opgewekt uit de dood. En mag je je verzekerd weten van een plaats in de hemel. In Christus ben je herboren en herschapen om goede daden te doen. Wil je daar deel aan hebben dan kun je niet zonder de kerk. Omdat je niet zonder Christus kunt. De

kerk is zijn lichaam. Deelhebben aan het heil van Christus kan niet buiten zijn lichaam om.

Schepping van het Woord

Er zijn mensen die het woord ‘kerk’ gebruiken voor de grote wereldwijde kerk en voor een plaatselijk geheel het woord ‘gemeente’ reserveren. In de praktijk mag je deze woorden door elkaar gebruiken. Want ook de plaatselijke gemeente is volop kerk.

Alles wat kerk is en wat daar voor nodig is, is voorhanden. Wat dat is? De kerk is een ‘schepping van het Woord’.

Het Woord is de kracht van Gods Geest om mensen het geloof te geven, mensen wedergeboren te doen worden en tot bekering te brengen.

En dan wordt met ‘Woord’ de Bijbel bedoeld, zoals die verkondigd, gezongen en gebeden wordt. En dat is zo, omdat Christus ‘in de gestalte van het Woord’ aanwezig is en wil zijn.

Daar vloeien dan de sacramenten van de heilige doop en het heilig Avondmaal uit voort. In doop en Avondmaal worden de belangrijke heilsgaven ons geschonken en verzegeld: de vergeving van de zonden en eeuwig leven. Jezus Christus vergadert zijn kerk door zijn Woord en Geest.

Kerk en ambt

De kerk is ook daar waar het ambt aanwezig is. Ambtsdragers zijn onderherders van de grote herder. In de manier waarop zij leiding geven moeten ze Jezus Christus representeren: dienend en dienstbaar. De motivatie zal moeten liggen in liefde voor de kudde. De kracht van het ambt ligt niet in zichzelf, maar in de verbinding met het woord en de Geest van Christus. Zo zorgt Hij voor zijn lichaam. Zo beschermt Hij haar. Zo brengt Hij al de zijnen bijeen.

Fiducie in de kerk? Nou en of, als je let op wat de Geest uitwerkt in mensenlevens en op Jezus Christus, die trouw zijn kerk bewaart.

Noot van de redactie: ds Wim van Wijk is predikant van de Gereformeerde Kerk (vrijgemaakt) in Deventer.

11

UIT DE CLASSES

Classis AmsterdamLeiden 12 september 2019

Namens de samenroepende kerk van Rijnsburg heeft ds P. Niemeijer de vergadering op christelijke wijze geopend. Er wordt vergaderd in Rijnsburg en er wordt een overzicht gegeven aan de classis van de huidige stand van zaken in deze gemeente. De classis stemt in met het verzoek om het preekconsent van br Holsappel met twee jaar te verlengen. Er wordt kennisgenomen van de visitatieverslagen van Valkenburg, Leiden, Oegstgeest en de Akergemeente.

Een aantal kerken deelt plannen voor de toekomst waarop steun door de classis wordt aangeboden. Deputaten worden herbenoemd, onder dankbetuiging voor het werk dat gedaan wordt. De volgende classisvergadering zal D.V. plaatsvinden op 12 december 2019 in Valkenburg.

VOOR DE CLASSIS, MN DEN BESTEN-NIEMEIJER, NOTULIST

Classis Hattem 12 September 2019

Er zijn vanavond een aantal extra gasten aan onze vergadertafel aanwezig.

Broeders uit de Nederlands Gereformeerde kerken van Zalk en Hattem.

Ze worden hartelijk welkom geheten, en uitgenodigd deel te nemen aan de vergadering.

Wapenveld meldt het beroep, dat ds Vellinga kreeg van de kerk van Onnen. Hij blijft ook aan Wapenveld verbonden, dus er was geen akte van ontslag vanwege de classis nodig. De classis constateert het met dankbaarheid. In Hattem-Noord nam ds. Messelink deze zomer afscheid vanwege emeritaat.

De vorige classis werd besloten om

12

de kerken uit de NGK-regio Nunspeet uit te nodigen, om ter vergadering in elk geval gezamenlijk een Bijbelstudie te hebben, om geestelijk met elkaar kennis te maken. Alles is voorbereid door de samenroepende kerk, dit keer die van Heerde, een NGKV. Deze keer staan de psalmen centraal, de liederen van God die ons als mens in allerlei aspecten raken.

We stellen ons aan elkaar voor, en gaan dan in groepjes van drie apart zitten. In de groepjes vertellen we elkaar van onze favoriete psalm en wat dat met ons doet. Zo delen we wat ons bezighoudt in de dienst van God. Vanuit de groepen volgt in de plenaire zitting een terugkoppeling. Het geheel leverde een mooie ontmoeting op. We konden elkaars vreugde en pijn delen vanuit de gekozen psalmen, en het was boeiend om het mee te maken. Echt voor herhaling vatbaar.

De regelingen van de classis zijn intussen aangevuld met de nodige bijlagen. We besluiten het met deze versie te doen totdat de nieuwe kerkorde van kracht wordt na de fusie met de NGK, die DV over enkele jaren zijn beslag krijgt. Dan zal allicht een aanpassing nodig zijn. We spreken nog even door over de noodzaak van afvaardiging van predikanten en ouderlingen. Ook dit houden we aan als regel zij het niet in een strakke binding.

We nemen kennis van het officiĂŤle rapport van de kascontrole bij onze quaestor.

We herbenoemen alle deputaten. Ds Van Loon wordt deputaat BSO/TLO in plaats van ds Messelink, ds Jelle Drijfhout volgt ds De Graaff op in het deputaatschap kerkelijke rechtspraak.

De kerken moeten nog wel op zoek naar een jurist, die vanuit zijn expertise inbreng in dit deputaatschap kan hebben. We gaan ook actief op zoek naar een reserve quaestor.

Er wordt geĂŻnformeerd naar de plicht om een VOG te laten ondertekenen door alle vrijwilligers in de gemeente, met name voor hen, die onder jongeren werken. De vraag zal waarschijnlijk de volgende classis weer aan de orde komen.

Dronten-Noord vraagt om een nieuwe consulent na het afscheid van ds Messelink. De volgende classis volgt benoeming.

We feliciteren ds Knigge met zijn deze zomer - in stilte - gevierde 25-jarig ambtsjubileum.

De volgende classis wordt samengeroepen door Nunspeet op DV 28 november om 19.30u, vanwege de verbouw van het eigen gebouw dit keer in het Noorderlicht in Wezep.

VOOR DE CLASSIS, DIEDERIK ENSING, CLASSISSECRETARIS

Classis Amersfoort 19 september 2019

De classis Amersfoort is bijeen in de Lichtkring. We heten een nieuwe predikant welkom in ons midden, ds Pieter van den Berg uit Leusden. We delen het goede nieuws dat er ook dit jaar een introductiecursus voor nieuwe ambtsdragers gegeven wordt die begin september van start gegaan is.

De classis bespreekt de fusie van twee classiskerken, de kerken van Nieuwland en Hoogland. De aanleiding tot dit samengaan is de constatering van Hoogland dat deze kerk niet langer zelfstandig kon blijven.

Omdat beide kerken het gebouw en een stuk geschiedenis delen, heeft Hoogland aan Nieuwland gevraagd om daarmee te mogen samenvoegen. In de gemeentes van Nieuwland en Hoogland is hierover doorgesproken en de kerkenraad van Nieuwland heeft met dit verzoek ingestemd. In de aanloop naar de definitieve samenvoeging hebben kerkenraden en de diaconie al een tijd gezamenlijk vergaderd. Ook het beheer en andere activiteiten zijn al samengevoegd. De classis is onder de indruk van het zorgvuldige proces en gaat akkoord met de samenvoeging van beide kerken. De nieuwe naam voor de kerk wordt: GKv Amersfoort Boogkerk.

13 DECEMBER 2019

UIT DE CLASSES

Corinne Starreveld van Steunpunt Kerkenwerk geeft aan de classis een presentatie over de manier waarop het steunpunt kan helpen in kerkelijk personeelsbeleid. Dit gaat via Begeleiding Kerkenwerk Basis. Centraal hierin staat het signaleren van spanningen in en ondersteuning van kerkelijk personeelsbeleid. Al zes kerken uit de classis hebben deelgenomen aan het onderzoek dat deze zaken in kaart brengt. Verder heeft SKW een plan ontwikkeld om de mobiliteit van predikanten te vergroten.

Henk Bouma vertelt met KlaasJan Baas over het werk in Utrecht onder Moslims (UMA). Het verspreiden van het goede nieuws van Jezus Christus als redder en vredestichter onder Moslims staat centraal in woord en daad. Wat opvalt is dat het werk onder Bulgaarse moslims sterk gegroeid is. In de kerk is een bloeiende muziekcultuur ontstaan, nieuwe liederen in het Farsi worden gemaakt. Henk en KlaasJan danken de Amersfoortse kerken voor hun steun. Als classis steunen we dit mooie werk van harte.

Verder bespreken we als classis ook hoe het in een aantal concrete kerken gaat n.a.v de visitatie. Ook helpen we de kerken van Hoogland en Nieuwland met de invulling van het preekroosters, nu deze kerken vacant zijn.

We sluiten de avond af met gebed om de komst van het koninkrijk en vragen om een zegen voor de kerken in Amersfoort.

NAMENS DE CLASSIS, DS J.H. SMIT

13

VOOR U AAN HET WERK

70 jaar Volksrepubliek China: “Xi Jinping wil de nieuwe Mao zijn” In China wordt de 70ste verjaardag van de Volksrepubliek gevierd. Mao Zedong riep de republiek op 1 oktober 1949 uit in de nieuwe hoofdstad Beijing. Het land maakte sinds die tijd in vele opzichten een enorme ontwikkeling door. Eén ontwikkeling wordt de laatste jaren echter weer teruggedraaid: die van de godsdienstvrijheid. “Wat dat betreft wijst alles erop dat de huidige president Xi Jinping de nieuwe Mao wil zijn”, meent Klaas Muurling van Open Doors.

De Communistische Partij van China verscherpt haar controle op religieuze groepen. Eind augustus publiceerde de overheid een nieuw wetsvoorstel waarin wordt vastgelegd hoe deze groepen zich moeten opstellen en gedragen. “Het is een voorbeeld hoe de autoriteiten nieuwe manieren zoeken om religieuze groepen te monitoren”, zegt professor Ying Fuktsan, directeur van de Divinity School van de Chinese Universiteit in Hongkong.

Hij vervolgt: “Uit dit document blijkt duidelijk dat de overheid religieuze groepen ziet als politieke eenheden.

Het gaat vooral om strengere regels voor hun administratie en de dagelijkse gang van zaken. Maar deze maatregelen treffen vooral de door de overheid goedgekeurde kerken, want ondergrondse huiskerken zijn niet geregistreerd.”

In het wetsvoorstel met de titel ‘Regels voor de administratie van religieuze groepen’ staat dat de verdere regulering bedoeld is om ‘de gezonde ontwikkeling van religieuze groepen te bevorderen’. Zo worden ze ‘begeleid om zich aan te passen aan de Chinese socialistische maatschappij’. Dit sluit aan bij de ‘sinificatie-campagne’ van president Xi Jinping. On-

14

der zijn presidentschap is de druk op de Chinese kerk enorm toegenomen.

Dit kwam vooral na de introductie van de nieuwe godsdienstwet van februari 2018. Kerken worden bedreigd met invallen tijdens erediensten, sluiting en afbraak van gebouwen, arrestatie en gevangenschap van pastors.

En er is een verbod voor jongeren om naar de kerk te komen.

Open Doors herkent de ontwikkeling hierboven beschreven. “Een aantal jaren bezocht ik een kerk in het Haidian-district in Beijing,” vertelt Klaas Muurling woordvoerder van Open Doors. “Ik vond het voorrecht om er een kerkdienst in alle openheid bij te wonen. Sinds kort staat er een nieuw bord: ‘Volg de instructies en de leiding van de partij.’ Een politieagent bij de ingang inspecteert alle tassen van kerkleden die de eredienst willen bijwonen.”

Surveillance en monitoring van kerkdiensten en gelovigen neemt toe door het installeren van camera’s en gezichtsherkenning, blijkt uit een rapport van de Amerikaanse Commissie voor Internationale Religieuze Vrijheid. Gary Bauer, lid van de commissie, zegt dat ‘misbruik van technologie een samenleving creëert met louter akelige kenmerken die vooral religieuze groepen als doelwit heeft’.

In 1949 bestond de Chinese kerk uit een miljoen leden. Na tientallen jaren van verdrukking telt de kerk met 100 miljoen gelovigen nu meer leden dan de communistische partij (89 miljoen).

Noot van de redactie: dit bericht is ingestuurd door Open Doors. Bron: UCAN, Nikkei Asian Review, Open Doors

13 DECEMBER 2019

COLOFON

Zonder commentaar Twijfel Iets stellen vind ik makkelijker dan onzeker zijn en moeten vragen. Toch, ‘zeker weten’ bestaat volgens mij helemaal niet. Er bestaat alleen maar de angst om kwetsbaar te zijn en als ik naar binnen kijk zie ik mezelf zo vaak doen alsof ik iets zeker weet. Maar als ik eerlijk ben... Ik weet niets zeker. Ik geloof alleen maar.

Achter alles wat ik denk en zeg kun je ‘…geloof ik’ zetten.

Ik geloof in een christendom dat simpel is. Een christendom dat uitdaagt om te twijfelen. Dat niet van mij vraagt dat ik zeker moet zijn over hoe de realiteit werkt.

Maar ook om te proberen met die twijfel te luisteren naar Jezus en te experimenteren met zijn woorden. Daar lef in te hebben. Door hem na te volgen. Niet onszelf af te matten op zoek naar dat vervloekte zeker weten. Door onzeker te zijn en het niet te weten. Zeker weten is nooit Jezus’ doel geweest. Oprecht, kwetsbaar, twijfelend, moedig Hem navolgen wel.

Jezus maakt ook een claim over de waarheid. Want is dat niet wat zeker weten is?

De waarheid hebben? Jezus zegt: “Ik ben de Waarheid.” Daar leer ik uit dat als ik wil weten wat Jezus precies bedoelt, ik niet alleen moet proberen hem met mijn verstand te begrijpen, maar Hem moet navolgen. Experimenteren zeg maar. Zo groeit de Waarheid vanzelf in mij.

Zouden we elkaar als christenen niet juist moeten aanmoedigen om te twijfelen?

Om eerlijk te zijn? Kwetsbaar? Geloof is experimenteren met Jezus’ woorden, terwijl je ook twijfelt. We kunnen honderd jaar proberen zeker te weten dat God bestaat, of met argumenten te bewijzen dat onze wereldvisie de beste is. We kunnen er ook voor kiezen onze twijfel te accepteren, maar wel te gaan staan voor wat we geloven dat goed is. …geloof ik.

Chris Hoksbergen, op beam.eo.nl, maart 2017

REDACTIE-SECRETARIAAT Aanleveradres voor classisverslagen en persberichten: Jac. de Groot, Ballade 12, 8265 SB Kampen gereformeerd.kerkblad@gmail.com De redactie behoudt zich het recht voor verslagen en berichten in te korten EINDREDACTIE Ds Henk Jan Visser (eindredacteur) Jac de Groot MA REDACTIE J.A. de Groot MA groot.jac.de@gmail.com ds R.P. Heij rheij@hetnet.nl drs P. Houtman piet.houtman@hotmail.com ds H.J. Visser henkjanvisser8@gmail.com H. Walinga hwalinga@walinga.org (vacature) REDACTIONEEL MEDEWERKER A.M. Pathuis anne-maaike@live.nl BLADMANAGEMENT BDUvakmedia Postbus 67, 3770 AB Barneveld Telefoon: 0342 49 48 46 Fax: 0342 49 29 99 Aanleveradres voor kerkdiensten: Kerkdiensten.gkb@bdu.nl Telefoon: 0342 494882

UITGEVER, ABONNEMENTEN EN BEZORGING BDUvakmedia, afd. abonnementen Postbus 67, 3770 AB Barneveld Tel. 0342 494884 – fax 0342 494299 abonneeservice@bdu.nl OPGAVE ADVERTENTIES Roel Abraham Tel. 06 54274244 r.abraham@bdu.nl PRIJS JAARABONNEMENT - binnenland - studenten - buitenland - proefabonnement (10 nrs)

€ 64,93 € 35,43 € 103,54 € 14,35

OPZEGTERMIJN 2 kalendermaanden voor de nieuwe betalingsperiode Voor mensen met een leeshandicap zijn de artikelen uit dit blad verkrijgbaar op CD. Informatie: CBB tel. 0341 565499, e-mail info@cbb.nl www.gereformeerdkerkblad.nl

15