gereformeerd 72E JAARGANG • NUMMER 9 • 5 APRIL 2019
KERKELIJK LEVEN
2
In een samenleving waarin alles vaker, sneller en beter moet, is het niet verwonderlijk dat mensen steeds meer even ‘weg’ willen.
KERKBLAD RECENSIE
4
Met regelmaat lezen we in ons kerkblad over hoe kerken maatschappelijk actief willen zijn in de grote steden. In kleine dorpen kom je dit minder tegen.
DENKEN EN DOEN
7
Het moet vooral leuk zijn in de kerk en gezellig. Een predikant als entertainer, die de lachers op zijn hand weet te krijgen en de stemming er goed inbrengt.
Weerloos fundamentalisme Wie deze woorden van mij hoort en ernaar handelt, kan vergeleken worden met een verstandig man, die zijn huis bouwde op een rots (Mat. 7:24).
DOOR DS DAVID DE JONG Dit woord van Jezus schuurt tegen mijn gereformeerde overtuiging aan dat ík het fundament voor mijn leven niet hoef te leggen. Híj heeft toch met zijn dood en opstanding het fundament gelegd voor een leven dat door niets en niemand verwoest kan wor-
den? Maar Jezus zelf lijkt hier iets heel anders te zeggen. “Het fundament onder je leven moet je zelf leggen, door vanaf nu te doen wat Ik zeg. Doe je dat niet, dan stort je leven in en blijft er slechts één grote puinhoop over”. Zo eindigt de Bergrede. Niet met een bemoediging, maar met een waarschuwing aan het adres van hoorders die de Bergrede een geweldig inspirerend verhaal vinden, maar er in de praktijk niets mee doen. Terwijl het Jezus daarom gaat. Hij wil niet alleen gehoord worden, Hij wil ook gevolgd worden. Misschien vind je Hem die de zachtmoedigen zalig spreekt, maar een naieveling. Iemand die je op de ene wang slaat ook de andere wang toekeren? Met zo’n houding kom je niet ver in deze wereld. Maar kun je dat volhouden als Hij die leefde voor anderen en
stierf voor anderen door zijn Vader is opgewekt uit de dood? Als Jezus zegt dat het huis van je leven pas een stevig fundament heeft als je zijn woorden hoort en ernaar handelt, is dat dan ook best wel merkwaardig. Want Jezus houdt ons juist een manier van leven voor die elke stevigheid lijkt te missen. Wie de Bergrede in praktijk wil brengen, raakt zijn onafhankelijkheid en weerbaarheid juist kwijt, om afhankelijk en weerloos te worden. Jezus legt de lat in de Bergrede hoog. Maar als we er niet in slagen op dat niveau te leven, worden we er ook weer bij bepaald dat we zonder Hem niets kunnen doen (Joh.15,5). Het is niet erg om dat te voelen. Het maakt je alleen maar afhankelijker van Hem, wiens liefde eindeloos is.