GEBROEDERS SCHULTE STEKEN OUDERWETS PRINCIPE IN EEN NIEUW JASJE DE GEBROEDERS SCHULTE IN SWIFTERBANT STAPTEN DIT JAAR OVER VAN GANGBARE NAAR DEELS BIOLOGISCHE TEELT VAN PEEN. EN DAT NIET ALLEEN: ZE BREIDDEN UIT MET EEN MELKVEEHOUDERIJ. HET MAAKT DE CIRKEL ROND, ZEGGEN ZE. IN MEERDERE OPZICHTEN.
en rooien van tulpen en peen. Er is een globale taakverdeling: Randolf doet de teelt, Werner het loonwerk en Niels vliegt overal tussendoor en doet sinds dit jaar de koeien. Maar heel strikt is de verdeling niet. Daar waar het werk ligt, wordt gewerkt.
Was vader Jan Schulte diep in zijn hart nu een veehouder of akkerbouwer? Hij startte in 1961 in ieder geval als veehouder. Dat deed hij in Friesland. Een brand in 1975 verwoestte de boerderij. Jan Schulte startte opnieuw en wederom in het vee. Maar begin jaren negentig verkocht hij de boerderij. De plannen waren gewijzigd. Hij wilde een akkerbouwbedrijf beginnen, misschien al wel omdat hij zag dat alle drie zijn zonen het boerenbloed in zich hadden. Hij verhuisde met hen naar Flevoland.
Naast de liefde voor het land hebben de zonen nog iets gemeen met hun vader. Want ook die keek al naar waar er kansen lagen en paste daar
Veehouder of akkerbouwer? Hij was het allebei, zeggen zijn zonen. En de genen verdeelde hij eerlijk over hen: Werner en Randolf zijn akkerbouwer pur sang geworden. Niels was dat ook, maar in hem, de jongste van de drie, stroomde ook het bloed van een veehouder. Toen een paar kilometer verderop een bedrijf met zo’n 70 stuks melkvee beschikbaar kwam, aarzelden de broers dan ook geen moment. Het bedrijf werd geïntegreerd in de maatschap Schulte. Daarmee is de cirkel weer rond: de familie Schulte heeft weer vee.
De stap naar biologisch
Het bedrijf in het kort: de drie broers telen peen, uien, aardappels, tarwe en grasklaver op circa 120 hectare grond in en rondom Swifterbant. Daarnaast doen ze loonwerk voor derden: gewasbescherming, beregening
10
BEJO WORTELMAGAZINE
v.l.n.r. Werner, Randolf en Niels Schulte
"Nerac is de meest constante en meest betrouwbare biologische peen die er is." Randolf Schulte
het bedrijf op aan. Zijn zonen doen dat ook. Dat is er namelijk de belangrijkste reden van dat ze dit jaar deels (circa 1/3 van het areaal) zijn overgestapt naar biologisch: de toenemende vraag vanuit de markt. Was die omschakeling lastig te maken? “Nee. Eigenlijk niet”, vertelt Werner. “Je krijgt van alle kanten advies. Maar als je alle advies op zou volgen, zouden we volgend jaar waarschijnlijk geen bedrijf meer hebben. De kunst is om het advies te filteren. Ons voordeel is dat we zelf al sinds begin jaren negentig peen telen en dat we dankzij het loonwerk veel gezien hebben.” De grootste verandering, zo ziet Niels, zit hem bij henzelf: “Ik chargeer even: maar de gangbare peen kun je vanuit je zetel telen. Staat er onkruid, dan plan je een spuitronde in. Dat komt dan niet eens op een dag nauwkeurig aan. Dat maakt je relatief flexibel in je werk. Nu hebben we handjes nodig voor het wieden. Die moeten er wel zijn. Dat betekent dat je strakker moet organiseren en plannen.”
Geen twijfel over ras
Toen eenmaal besloten was deels over te stappen naar biologisch, lag de keuze voor het
ras min of meer voor de hand: Nerac. “Heel simpel: die is het best af te zetten”, vertelt Randolf. “Hij is ietsjes trager in de opkomst, waardoor de Nerac geen tien haalt. Maar daar staat tegenover dat je hem vanaf maart tot en met juni kunt zaaien. Het is de meest constante en meest betrouwbare biologische peen die er is. Dat vertelden ook collega’s ons, bij wie we uiteraard geïnformeerd hebben voordat we definitief overstapten.”
Melkveehouderij: de cirkel is rond
De stap naar biologisch rijmt perfect met de uitbreiding in de melkveehouderij, die al op biologische leest werd geleid. Het een versterkt het ander: de stromest uit de stallen kan worden gebruikt voor de teelt van peen. Niels: “Zo creëer je dus kringlooplandbouw, zoals ze dat tegenwoordig noemen. Wij noemen het ‘ouderwets in een nieuw jasje.’ Dat past beter bij ons. Maar inderdaad: het maakt de cirkel rond, in meerdere opzichten… Mooi ook voor mijn vader, die in 2012 uit het bedrijf is gestapt. Hij moest kiezen tussen de akkerbouw en het vee. Wij zijn met zijn drieën en hebben het geluk dat we allebei kunnen doen.”
BEJO WORTELMAGAZINE
11