Ver van het padje
Arbeidscontracten waarbij iedere zekerheid over te presteren arbeidsuren en dus over het inkomen wegvalt. Werkers wiens baan weggesneden wordt, en als ze dan niet snel genoeg ander werk vinden maar hun zuurverdiende spaarpotje moeten opsouperen. Terwijl ze al heel hun carrière bijdragen aan de sociale zekerheid.
Er wordt in dit nummer van Visie heel wat onheil aangekondigd. Als de heren partijvoorzitters na de gemeenteraadsverkiezingen van 13 oktober eindelijk weer zullen
starten met het vormen van een federale regering zal blijken of die asociale sciencefiction ook werkelijkheid wordt. Het zal me benieuwen of Conner Rousseau (Vooruit) en Sammy Mahdi (CD&V) verder meegaan in de denkspinsels van formateur De Wever. Laat ons hopen van niet, want die gingen behoorlijk uit de bocht. En dan hebben we het nog niet gehad over een netto-index, waar alleen de werkgever beter van wordt. Of over de knip in gelijkgestelde periodes voor pensioenen die voor heel veel vrouwen een heel zure appel zou zijn. Of over de besparingen in de dienstverlening die de overheid aanbiedt aan haar burgers. Of over sancties voor langdurig zieken.
In al die ballonnetjes zit één rode draad: een diep misprijzen en wantrouwen voor werkers. U. Bent. Het. Probleem. Politici en werkgevers wassen ondertussen de handen
in onschuld. Terwijl net zij de plank telkens misslaan. Wie heeft beslist geen elektrische bussen te bestellen bij Van Hool? Niet de werkers. Wie heeft beslist de werkgeversbijdragen, en de bedrijfsbelasting fors te laten dalen en zo een krater geslagen in de staatskas? Niet de werkers. Wie heeft beslist dat er alsmaar langer en flexibeler moet gewerkt worden en tegelijk tijdskrediet en landingsbanen afgebouwd, met als finaal resultaat 500.000 langdurig zieken? Niet de werkers. Wie heeft beslist te lobbyen voor grote verbrandingsmotoren en de boot van betaalbare elektrische wagens te missen? Niet de werkers. Wie heeft ervoor gekozen de aanvoerketens ver weg te leggen en ons land kwetsbaar te maken? Niet de werkers.
En toch zouden werkers de rekening van al dat mistasten betalen, als het van de
¬ Foto ID / Rudi Van Beek
formateur afhing. Nogmaals betalen, na jaren van strakke loonmatiging en na een carrière van hoge bijdragen. Bedrijven zouden daarentegen nog wat extra gepamperd worden met extra verlagingen van de sociale bijdragen, goedkopere overuren en nachtarbeid. Een eerlijkere bijdrage van grote vermogens, is blijkbaar ook al een onoverkomelijk struikelblok.
Hoe ver kan je van het padje zijn? En wie geraakt er na 13 oktober snel terug op?
Ann
Vermorgen, voorzitter ACV
TOT 188 ONDERAANNEMERS OP DEZELFDE WERF
‘De poort moet dicht voor illegaal werk’
Grote werven van 500.000 euro of meer in ons land tellen gemiddeld 16,5 onderaannemers. Ongeveer 30 procent van deze grote bouwwerven heeft zelfs twintig of meer onderaannemers. De grootste werf telde maar liefst 188 onderaannemers, achterhaalde onderzoek van het HIVA KULeuven. Hoe verschrikkelijk fout het kan gaan met complexe structuren, toonden de instorting van een school in Antwerpen waarbij vijf mensen om het leven kwamen en de Borealis-zaak, waar tientallen slachtoffers van mensenhandel werden aangetroffen.
Groot aandeel buitenlandse onderaannemers
‘Deze nieuwe studie van HIVA biedt wetenschappelijke onderbouwing aan wat wij al jaren aankaarten bij de werkgevers en de bevoegde minister’, aldus Patrick Vandenberghe, voorzitter van ACVBIE. ‘Het is makkelijk om aan malafide Poolse onderaannemers een ‘vuil’ werk toe te bedelen. Als die firma’s dan mensen halen in Nepal of Bangladesh, dat interesseert de bouwheer of de hoofdaannemer niet. Onder het mom dat er een tekort is aan Belgische arbeidskrachten worden de buitenlandse arbeidskrachten onderbetaald en in onveilige en mensonwaardige omstandigheden tewerkgesteld.’
Aansprakelijkheid vergroten
Het kabinet van minister van Werk Pierre-Yves Dermagne (PS) beloofde na de instorting van de school in Antwerpen om de werkgevers te bewegen tot afspraken rond sociale inspectie, meer controles en een digitale databank met veroordelin-
gen. Een half jaar later is er echter nog weinig veranderd.
ACVBIE dringt daarom aan op maatregelen. ‘De poort moet dicht voor illegaal werk. Daarom willen we naast een verplichte check-in ook een check-out op grote werven. Lantis bewijst met de Antwerpse Ring dat het kan.’
‘Beperk de keten tot maximaal drie niveaus op alle werven. Een hoger aantal niveaus heeft een veel hogere kans op arbeidsongevallen en sociale dumping. De aansprakelijkheid van de hoofdaannemer moet ook vergroot worden bij inbreuken op lager niveau’, besluit Vandenberghe.
Redactieadres Visie, PB 20, 1031 Brussel ¬ e-mail: info@visieredactie.be ¬ Lezersbrieven lezers@visieredactie.be ¬ Abonnementen hilde.ceulemans@acv-csc.be - 02 244 32 81 ¬ Verantwoordelijke uitgever Bart Vannetelbosch ¬ Redactie Simon Bellens, Lies Van der Auwera, Nils De Neubourg, Dominic Zehnder, Djorven Ariën, Lieven Bax, Sim Geerts, Tinne Van Woensel, Rooni Theeboom, David Vanbellinghen ¬ Hoofdredactie An-Sofie Bessemans, Wim Troch ¬ Vormgeving Gevaert Graphics ¬ Druk Coldset Printing Partners ¬ Visie verschijnt tweewekelijks en is inbegrepen in het lidmaatschap van ACV bouw - industrie & energie, ACV-CSC METEA, ACV-Transcom en ACV Voeding en Diensten
©
ID/Sandra
Van Watermeulen
Hoe de beperking van de werkloosheidsuitkering de hardwerkende Vlaming bedreigt
De uitsluiting uit de werkloosheidsuitkering lijkt in de uitgelekte formateursnota van N-VA-voorzitter Bart De Wever een voldongen feit. Wie na twee jaar geen baan vindt, wordt doorgeschoven naar het leefloon. Maar wat wordt voorgesteld wordt als maatregel om de hardwerkende Vlaming te beschermen, kan als een boemerang terugkeren, want vooral wie al een heel aantal jaren gewerkt en bijgedragen heeft en niet snel werk vindt, grijpt mogelijk zelfs naast het leefloon.
¬ Tekst Dominic Zehnder
De N-VA heeft er nooit doekjes om gewonden dat het hun droom is om de werkloosheid in de tijd te beperken. De Vlaams-nationalisten zijn er dan ook van overtuigd dat mensen na twee jaar hun recht op een uitkering moeten verliezen. Dat plan dat als eis in hun partijprogramma stond, lijkt weldra uitgevoerd te worden, als we de uitgelekte nota van De Wever mogen geloven. De geplande hervorming zou onder andere inhouden dat de werkloosheidsuitkering sneller en harder daalt en na twee jaar volledig stopt. Wie dan geen nieuw werk gevonden heeft, kan in het ‘beste’ geval een beroep doen op het leefloon via het OCMW.
Wat de partij wil voorstellen als het beschermen van de hardwerkende Vlaming, lijkt deze rechtstreeks te treffen. Zeker nu de industrie in ons land in moeilijk vaarwater komt, dreigt een groot aantal werknemers met een gelijkaardig profiel op straat te belanden waar niet noodzakelijk vraag naar is, of die minder gewild zijn bij werkgevers. Zeker de iets oudere werknemers of zij met gezondheidsproblemen, lijken daar het grootste slachtoffer van te worden
Bestraffen
Er wordt in de teksten van de nota wel gesuggereerd dat wie maximaal vijf jaar van zijn pensioen verwijderd is een
Deze hardwerkende Vlamingen worden getroffen
Patrick (55)
heeft 38 jaar gewerkt als productiearbeider in een fabriek. Ging aan de slag voordat hij zijn middelbaar diploma behaald heeft. Werd tijdens een reorganisatie ontslagen. Door de moeilijke situatie in de industrie vindt Patrick geen nieuwe baan.
Hans woont samen met zijn vrouw die deeltijds werkt. Hij heeft bij het overlijden van zijn ouders hun rijhuisje geërfd en dat in zijn vrije tijd eigenhandig gerenoveerd. Als Patrick bij het OCMW gaat aankloppen wordt hij onderworpen aan de middelentoets. Daaruit zal blijken dat geen recht op een leefloon heeft.
Vanessa (47)
werkte 25 jaar in een industriële bakkerij, maar kan door rugklachten geen fysieke arbeid meer uitvoeren. De echtgenoot van Vanessa werkt voltijds en heeft een nettoloon van 2.300 euro. Bijgevolg heeft Vanessa geen recht op een leefloon als ze haar werkloosheidsuitkering verliest.
uitzondering zou kunnen krijgen, maar wie daar net te jong voor is ziet zich financieel uitgekleed worden. Iedereen die een leefloon aanvraagt moet immers al zijn gezinsinkomsten, vermogen en eigendommen op tafel leggen, de zogenaamde middelentoets. Wie dus een partner heeft die (deeltijds) werkt, een eigen huis of wat spaargeld heeft, ziet het leefloon wegsmelten of ontvangt zelfs helemaal niets.
De hervorming van de werkloosheid lijkt daardoor vooral gevaarlijk, en symboolpolitiek zonder echte meerwaarde om langdurig werklozen duurzaam aan het werk te helpen. Verschillende studies tonen immers aan dat financiële straffen mensen niet duurzaam aan werk helpen. Uit analyses blijkt dat de grote meerderheid van de langdurig werklozen niet op korte termijn aan het werk kan. Als er een passende job was voor hen, dan waren ze al aan het werk. Langdurig werkzoekenden zijn doorgaans ouder, hebben een arbeidsbeperking of zijn kortgeschoold. Profielen die werkgevers vaak liever links laten liggen dus. Dat blijkt ook uit nieuw onderzoek van de UGent, dat aantoont dat wie langer dan
Els (43)
werkte jarenlang nachtshiften in een rusthuis, tot zij uit elkaar ging met haar ex met wie zij twee jonge kinderen heeft. Omdat ze geen opvang vindt voor de kinderen, raakte ze haar job kwijt. De tekorten in de kinderopvang en de voorrangsregels voor werkenden maken dat ze nog steeds geen opvang heeft voor hen.
Aan de verkoop van het huis dat zij samen met haar ex had gekocht, heeft Els 55.000 euro overgehouden. Daardoor wordt nu 4.678 euro in mindering gebracht op haar leefloon op jaarbasis en moet zij haar spaarboekje opsouperen om te kunnen overleven.
één jaar werkloos is minder kans maakt om op een sollicitatie uitgenodigd te worden, en hoe langer de werkloosheid duurt, hoe kleiner de kans op een uitnodiging wordt. Dat verandert ook niet als je aan het spaargeld van de werklozen knabbelt of hen ertoe drijft uit miserie hun eigen woonst te verkopen.
Bovendien zijn de meningen verdeeld of het beperken van de werkloosheid in de tijd effectief een besparing in de begroting oplevert. Het lijkt er vooral op dat wat wordt bespaard, op een andere plek weer wordt uitgegeven zoals in de bijstand en de ziekteverzekering. Voorts wordt de begeleiding naar werk losgelaten als de uitkering verdwijnt. Experts hameren er dan ook op dat een doorgedreven begeleiding op maat en ondersteunend beleid meer oplevert dan een bestraffing.
Planloos
Ook professor sociaal beleid Bea Cantillon waarschuwt voor de gevolgen van de hervorming. ‘We zien al vele jaren een stijging van het aantal mensen die bij het OCMW aankloppen. Wanneer je plots de werkloosheidsuitkering in de tijd beperkt gaat die druk op de OCMW’s nog groter worden. Sommige partijen lijken vooral de zogenaamd werkonwilligen te willen afstraffen. Maar we weten uit gegevens dat de groep langdurig werklozen voor een groot deel bestaat uit mensen met een grotere afstand tot de arbeidsmarkt, zoals mensen met een arbeidsbeperking, korte scholing of ouderen. Ik hoor en zie weinig over hoe complex het is voor die mensen om aangeworven te worden. Men schuift liever een ogenschijnlijk makkelijk voorstel naar voren omdat ze denken dat dit zal aanslaan bij hun achterban, maar ik zie geen plan van aanpak. Het zou beter zijn om in de plaats de wachtlijsten voor een baan in de sociale economie weg te werken. Het is godgeklaagd dat meer dan 4.000 mensen die op de wachtlijst staan en aan het werk willen gaan, daar de kans niet toe krijgen.’
Dienstenchequebedrijven Plus Home Services, GreenHouse, No Dust, Dienstenaanhuis, Makkie, Glax en TS Wallonie vallen sinds een recente fusie mee onder de merknaam:
Daenens. Daenens is daarmee de grootste speler in de sector.
¬ Tekst Lies Van Der Auwera
Fusie doet dienstenchequeklanten meer betalen, maar amper verbetering voor huishoudhulp
Op dit moment is de helft van de markt in handen van twintig grote bedrijven, hoewel er in totaal in België zo’n 1.300 dienstenchequebedrijven zijn. De drie grootste (Daenens, Poetsbureau en Trixxo) stellen zo’n 45.000 huishoudhulpen te werk. ‘Daarmee nemen ze 30 procent van de ganse markt in’, aldus Kris Vanautgaerden, nationaal secretaris ACV Voeding en Diensten. ‘Een duidelijke machtsconcentratie in de sector zet zich almaar verder door.’
De ‘kleintjes’ – zowel commerciële bedrijven als vzw’s, OCMW’s en gemeentelijke initiatieven – komen zo steeds meer in het gedrang. ‘Dat valt te betreuren, want de arbeidsomstandigheden van huishoudhulpen in kleine bedrijven zijn vaak beter’, stelt Vanautgaerden. ‘De sector die trouwens officieel de naam ‘buurt -en nabijheiddiensten’ draagt, wordt ingepalmd door nationale ondernemingen met miljoenenwinsten. De buurt- en nabijheid is dan ver te zoeken.’
Het gevolg van die schaalvergroting laat zich raden: meer winst. Dat Daenens een jaar geleden nog een klaagzang over verlies en geldgebrek in de sector aanhief, is onterecht, aldus Vanautgaerden. Jaar na jaar boekt het bedrijf ruime winsten, uitgezonderd in 2022, volgens de jaarrekeningen. ‘Daarvan komt bijzonder weinig het personeel ten goede. In een sector die voor 70 procent gesubsidieerd wordt moet je hier vragen bij stellen.’
Weinig voordelen voor huishoudhulpen
Een aantal bedrijven, waaronder Plushome Services, vroegen de klanten begin dit jaar ongeveer één euro per uur extra. Daenens verkondigde daarbij dat die verhoging ook een verbetering voor de huishoudhulpen zou betekenen. Er ging inderdaad 1 euro per dag naar de huishoudhulp via een verhoging van de maaltijdcheques, maar de overige 7 euro vloeide naar het bedrijf.
Het ACV wil dan ook subsidies voor de sector koppelen aan voorwaarden, zoals meer toezicht op de gezondheid van de huishoudhulpen, een goede omkadering en betere arbeids- en loonvoorwaarden. Die koppeling ziet Daenens allerminst zitten. Wat de fusie op korte termijn verandert? Volgens Daenens niets: ‘Alle kantoren blijven open’. Al durft het ACV dat in twijfel te trekken: ‘Vaak zien we dat, kort na een fusie, toch een aantal kantoren in eenzelfde gemeente sluit. Met personeelsverlies tot gevolg.’
Eindejaarspremie
Wel positief: na maandenlange onrust tekenden de drie werkgeversfederaties een cao waarmee de huishoudhulpen hun recht op eindejaarspremie terugkrijgen. Acht maanden voordien was die eenzijdig opgezegd door de werkgeversfederaties, maar de werkgevers zijn tot verstand gekomen, klinkt het bij ACV Voeding en Diensten.
De Wet-Renault moet de Wet-Audi worden’
Audi Vorst krijgt definitief geen nieuw model of onderdelen toegewezen. 3.000 werknemers bij Audi vrezen voor hun baan. Net zoals nog eens honderden interim-werkers en ruim 1.200 werknemers bij toeleveranciers. ‘De huidige wet laat hen in de steek.’
¬ Tekst Simon Bellens ¬ Foto’s Anneleen Van Kuyck
Toen de 3.000 werknemers van Renault Vilvoorde in 1997 uit het niets en brutaal te horen kregen dat de autofabriek zou sluiten en hun baan in rook zagen opgaan, bepaalde de regering dat het zo niet verder kon. De Wet-Renault was geboren. Die regelt de procedure bij col-
VICKY SCHELFOUT
WERKNEMERSAFGEVAARDIGDE BIJ AUDI
‘Ik had gehoopt om hier, zoals mijn ouders, tot aan mijn pensioen te kunnen blijven werken’
‘In 2006 kregen we al een klap toen Volkswagen geen auto’s meer in Vorst wilde maken. Mijn ouders werkten hier ook allebei en ik had gehoopt om hier, zoals zij, tot aan mijn pensioen te kunnen blijven werken. Nu moet ik op 48jarige leeftijd aan een nieuw hoofdstuk beginnen.’
lectieve ontslagen, met de bedoeling om ontslagen zoveel mogelijk te beperken en om werknemers in dat geval alsnog een ‘sociaal plan’ te bieden met onder meer ontslagvergoedingen en outplacement-begeleiding.
‘Maar de Wet-Renault voorkomt in het beste geval maar elf procent van de
aangekondigde collectieve ontslagen’, weet Geneviève Laforêt van het ACV. ‘Bovendien is het sociaal plan geen wettelijke verplichting.’
Vandaag bevinden de werknemers van Audi Vorst zich in dezelfde situatie als de werknemers van Renault Vilvoorde 27 jaar geleden. Ruim 3.000 werknemers van Audi, onderdeel van de Volkswagen Group, weten niet wat de toekomst voor hen brengt wanneer de laatste auto van de band is gegaan. Maar ook honderden uitzendkrachten en 1.200 werknemers van toeleveranciers van Audi tasten in het duister.
SÉBASTIEN VOLDERS WERKT BIJ TOELEVERANCIER IMPERIAL LOGISTICS
‘Geen duidelijkheid, geen toekomst, geen sluitingsplan’
‘Misschien is Audi niet wettelijk verplicht om zich om de toeleveranciers te bekommeren, maar wij werken net zo goed voor Audi. Al weken hebben we onze tenten aan de poort opgesteld, zodat ze ons en onze gezinnen niet vergeten. We willen dat de toeleveranciers opgenomen worden in de onderhandelingen voor een sociaal plan. Tot we meer weten, blijven we hier.’
Verantwoordelijkheid uitbesteed
‘Bij Audi Vorst worden de werknemers van de toeleveranciers volledig genegeerd’, legt jurist bij het ACV Alexis Fellahi uit. ‘Zij zijn op geen enkele manier betrokken bij het informatie- en overlegproces. Dat zagen we al in eerder onderzoek. De Wet-Renault zorgt er onvoldoende voor dat toeleveranciers tijdige en correctie informatie krijgen van een bedrijf dat, zoals Audi, collectieve ontslagen van plan is.’
Nochtans werkt het personeel van de toeleveranciers op dezelfde site en aan dezelfde band als het Audi-personeel. Meer nog, tot 2017 waren zij werknemers van AutoVision, een onderdeel van de Volkswagen Group zelf. ‘Daarna besliste de bedrijfsleiding om het werk aan aparte bedrijven uit te besteden’, legt Jamal El Yakoubi uit, ACV-verantwoordelijke voor de toeleveranciers. ‘Zo had het bedrijf geen verantwoordelijkheid meer voor die werknemers. Anders vielen ze vandaag wel onder het toepassingsgebied van de Wet-Renault.’
Het ACV eist dan ook aanpassingen die de Wet-Renault een ‘Audi-update’ geven, gaat Fellahi voort. ‘De situatie bij Audi maakt de problemen met de positie van de toeleveranciers extra urgent. We willen dat bedrijven hun medecontractanten tijdig op de hoogte brengen als zij negatieve gevolgen kunnen ondervinden. Dan kunnen zij ook opgenomen worden in de onderhandelingen over een sociaal plan.’
LIEVE DE PRETER
VOORZITTER VAN ACV-METEA
DE AMERIKAANSE
VAKBONDSLEIDER SHAWN FAIN
HERKENT DE STRIJD VAN
DE WERKNEMERS BIJ AUDI VORST
‘Bovenal is dit de winstzucht
van de bedrijfstop’
Een jaar geleden gingen de werknemers van de Amerikaanse autofabrikanten General Motors, Ford en Stellantis in staking. Na enkele moeilijke jaren leefde de Amerikaanse autoindustrie weer op, maar daar hadden de werknemers niets van teruggezien. Zelfs tijdens de torenhoge inflatie bleven hun lonen gelijk. Daar beloofde de nieuwe voorzitter van de grote autovakbond United Auto Workers (UAW), Shawn Fain, verandering in te brengen. In september ‘23 voerde hij de eerste gemeenschappelijke staking ooit bij de drie autoproducenten aan.
autoproductie. Bij de Europese Unie leidde dat tot bezorgdheid over Europese automakers.
FAIN ¬ ‘De elektrificatie van het wagenpark is met het oog op de klimaatcrisis een goede zaak. De werknemers van Audi zijn de voorhoede van die verduurzaming. Kijk maar eens hoe modern de fabriek is. Ik denk niet dat de Bidenadministratie de Europese industrie schade berokkent. Het gros van de auto’s die we in de VS maken, worden ook in de VS verkocht.’
Wat kunnen de Belgische werknemers leren van het Amerikaanse vakbondsprotest een jaar geleden?
FAIN ¬ ‘Weet je, in de laatste 22 jaar zijn 65 fabrieken gesloten bij ons, ondanks hoogconjunctuur in de autoindustrie en historisch hoge winsten. De lonen stagneerden, of gingen achteruit. Zo’n winstzucht moeten we luid en duidelijk bestrijden. Miljonairs proberen werknemers tegen elkaar op te zetten, land tegen land. Maar zij maken hele gemeenschappen stuk.’
‘De problemen bij Audi zijn symptoom van de hele Europese industrie die sterk onder druk staat.’
‘ACVCSC METEA roept de Europese Unie op om flink in onze industrie te blijven investeren, zoals een rapport van Mario Draghi, voormalig voorzitter van de Europese Centrale Bank, onlangs voorstelde. Dit verhaal kan België niet alleen schrijven.’
Uiteindelijk zou de staking 46 dagen duren, en resulteren in de grootste loonstijging in decennia, mét een automatische indexering bij toenemende levensduurte. Amerikaans president Joe Biden was zelfs de eerste zittende president in de geschiedenis die een stakingspiket bezocht en openlijk de kant van de werknemers koos. Op doortocht in Europa bezocht Fain Audi Vorst: ‘Volkswagen Group (het bedrijf boven Audi, red.) hoeft deze fabriek niet te sluiten. Ze hebben nog steeds een bedrijfswinst van meer dan twintig miljard euro. Gewone werknemers zijn het slachtoffer van de winstzucht van de bedrijfstop.’
De hele Europese auto-industrie deelt in de klappen.
FAIN ¬ ‘Ik was onlangs in Wolfsburg (hoofdzetel van Volkswagen, red.). Ook daar denken ze eraan om fabrieken te sluiten. Er is nochtans geld genoeg. In de VS heeft de CEO van Stellantis, Carlos Tavares, het over de noodzaak om mensen te ontslaan, terwijl hij zichzelf een loonsverhoging van 56 procent geeft. Hij verdient nu 39,5 miljoen dollar per jaar.’
President Joe Biden investeerde flink in de verduurzaming van de industrie, met onder meer subsidies voor elektrische
In de VS bent u persoonlijk een mikpunt geworden voor Donald Trump. FAIN ¬ ‘Oh, dat vind ik niet erg. Hij is net zo goed een mikpunt voor ons.’
‘Onze steun voor Kamala Harris (huidig vicepresident en presidentskandidaat voor de Democratische partij, red.) heeft ze moeten verdienen. De Bidenregering is de meest vakbondsvriendelijke regering die ik ooit heb gekend. Harris steunde ons stakingspiket bij General Motors al in 2019. Donald Trump daarentegen maakt grapjes met Elon Musk (techondernemer van Tesla en X, red.) over hoe ze stakende werknemers willen ontslaan. Zij geven helemaal niets om arbeiders.’
LANGDURIG ZIEK
Wat moet ik doen als mijn adviserend arts en arbeidsarts het niet eens zijn?
Wie na een langdurige ziekte opnieuw aan de slag wil, gaat eerst op raadpleging bij de arbeidsarts. Pas wanneer de arbeidsarts de werknemer weer arbeidsgeschikt verklaart, kan die terug aan de slag.
De arbeidsarts werkt voor een externe dienst preventie en bescherming of voor de interne dienst van het bedrijf. Hij staat in voor het welzijn van de werknemers op de werkvloer en evalueert onder andere of ze na ziekte weer aan de slag kunnen. In ieder geval oordeelt de arbeidsarts onafhankelijk van de werkgever.
Daarnaast is er ook de adviserend arts, die werkt voor een ziekenfonds. De adviserend arts moet in principe geen toelating geven aan een werknemer om het werk te hervatten. Wel kan die een oordelen dat je niet meer arbeidsongeschikt bent en dus moet gaan werken.
Wat bij conflict?
In zeldzame gevallen kan het gebeuren dat arbeidsarts en adviserend arts elkaar tegenspreken. Zo kan de adviserend-arts iemand geschikt verklaren terwijl de arbeidsarts het te vroeg vindt. In dat geval kun je die beslissing aanvechten bij de arbeidsrechtbank.
Arbeidsongeval
Ook wie een arbeidsongeval had, kan op dergelijke conflicten botsen. De raadgevend arts, in dit geval van de arbeidsongevallenverzekeraar, kan bijvoorbeeld het ongeval niet erkennen hoewel de adviserend arts de werknemer wel arbeidsongeschikt verklaart. Als de arbeidsongevallenverzekeraar het arbeidsongeval niet erkent, kan het ziekenfonds tussenkomen met een eventuele uitkering wegens arbeidsongeschiktheid. Wie de weigering wil aanvechten, moet ook weer bezwaar indienen bij de arbeidsrechtbank.
VACATURES (M/V/X)
ACV zoekt
• Bediende onthaal & telefonie – Brussel
• Consulent – Oost-Vlaanderen
~ hetacv.be/jobs
WSM zoekt
• Programmacoördinator Azië – Schaarbeek
• Management-assistent – Schaarbeek
~ wsm.be/nl/vacatures/
Lekkers van Beckers
Frikandellen, ook bekend als curryworsten of lange hamburgers, rollen bij Beckers aan 400 stuks per minuut van de band. Met de productie van een jaar kun je 1,5 keer de aarde omtrekken. Voor de kwaliteit van die populaire frituursnacks zorgen deze medewerkers in de fabriek in Bocholt.
¬ Tekst Djorven Ariën
¬ Foto’s Wouter Van Vooren
BJORN SWENNEN (34) - Voorman
‘Ik stuur de inpaklijn aan. Mensen denken vaak dat wat wij doen simpel is, maar er komt veel bij kijken qua veiligheid en hygiëne. Er is al veel veranderd sinds ik hier begon. De verscheidenheid aan producten werd veel groter waardoor niet meer alles geautomatiseerd kon en we meer mensen nodig hadden. Zelf werk ik hier al elf jaar en ben ik doorgegroeid van operator naar voorman. Ik woon dichtbij en ik hou van de sfeer, bovendien hebben we goede voorwaarden. ‘s Middags staat de frietketel altijd op en mogen we eten wat we willen, maar dat doe ik al minder dan vroeger.’
ANNIEK CLIJSTERS (51) – kwaliteitsdienst en vakbondsafgevaardigde
‘Ik ondersteun de productie en doe onder andere klachtenafhandeling, volg de waterzuivering op en de ongediertebestrijding. Ik keur regelmatig onze producten. Wel zoals wijnproevers. Maar ik eet nog altijd graag frikandellen. Op vrijdag eten we thuis altijd frietjes met frikandellen. Ik doe al 24 jaar vakbondswerk en het is altijd wel schipperen om de gulden middenweg te vinden. Om de twee jaar doe ik mee met de cao-onderhandelingen en zo is er ook een loonbonussysteem gekomen voor iedereen.’
FEITEN
Jan Bekkers stamde uit een geslacht van slagers en stond aan de wieg van de frikandel zoals wij hem nu kennen. Om zich te onderscheiden in de slagersfamilie wijzigde hij de naam van zijn snackfabriek in Beckers. De leuze Lekkers van Beckers klinkt nog steeds bekend in de oren. Ondertussen behoort Beckers tot GoodLife Foods met vestigingen in Nederland, Denemarken, Spanje en Portugal. Behalve frikandellen worden hier ook onder meer Mexicano’s, loempia’s en Bicky burgers geproduceerd.
BART HUYSMANS (23) - Technieker
‘Ik ben afgestudeerd als elektricien en ik vind de job als storingstechnieker heel interessant, want elke dag is anders. Vier geautomatiseerde lijnen vergen wel wat werk. Ik heb hier leren lassen en heb ook al veel bijgeleerd over de mechaniek van alle machines. Momenteel zit ik goed in mijn functie, zeker voor mijn leeftijd. Maar ik hoor ook dat er doorgroeimogelijkheden zijn, dus wie weet wat de toekomst nog brengt.’
TWAN JACOBS (58) - productproces ontwikkeling en vakbondsafgevaardigde
‘Ik ben slager van opleiding en werk hier al 30 jaar. Ik test vooral recepten op kleine schaal, wat bij ons 100 kilogram is. Naast de Beckersfrikandel maken we ook verschillende varianten voor supermarkten. Vaak denken mensen dat er geen verschil is, maar ik kan zien, ruiken en proeven welke onze frikandellen zijn en welke die van de concurrentie. Dat zit vooral in de kruiding en kleur. Als vakbondsafgevaardigde heb ik geleerd dat je met overleg en geduld ver kan komen.’
FOTO STEPHAN VANFLETEREN
Een aangespoelde fles, de hand van Nick Cave of dierenkarkassen, Stephan Vanfleteren wist ze de afgelopen jaren allemaal prachtig vast te leggen.
De tentoonstelling ATELIER, afgeleid van het gelijknamige boek, is een verzameling van deze foto’s. Net als zijn beroemde portretten doen deze werken denken aan klassieke schilderkunst met gebruik van het clair-obscureffect.
~ Gratis, van 13 tot 21 december Hangar Brussel - hangar.art
DE TERUGKEER VAN DE MENS
Kunstenaar en vredesactivist Frans Wuytack wordt in september 90 jaar oud. Als kind liet WOII een onuitwisbaar spoor in hem achter. Hij werd opgesloten in een isoleercel door het Franco-regime in Spanje voor een verboden vakbondsactie en trok als vredesactivist naar Irak en Bosnië. In samenwerking met onder andere Pax Christi en Vrede vzw neemt Wuytack bezoekers mee in beelden, tekeningen, toneelteksten en poëzie. Een vrijplek waar de oorlogslogica die de mensheid gijzelt, doorbroken wordt.
Gratis, tot 10 november, enkel in de weekends –Sint Niklaaskerk Gent
VLAMINGO
Nela Deleu is een actrice, docente en zangeres uit Sarajevo. In 2016 verhuisde ze voor de liefde naar België. In Vlamingo vertelt ze in een persoonlijk en herkenbaar liefdesverhaal over haar weg om ‘Vlaming’ te worden. Vanuit haar eigen ervaring en met de nodige humor praat ze over de Nederlandse taal en de algemene taalontwikkeling. Het publiek gaat mee op haar zoektocht om culturele en andere verschillen beter te begrijpen. En samen naar ‘de Vlaming’ te kijken.
~ 1 oktober – Bibliotheek De Krook Gent
Bart De Wever wil nulurencontracten invoeren
Werknemers van McDonald’s in het Verenigd Koninkrijk in het verweer tegen nulurencontracten.
Wat als mijn goedgekeurd tijdskrediet plots beperkt wordt?
Heel wat gezinnen kregen een tijd geleden plots een brief van de RVA in de bus met de melding dat ze minder lang recht hebben op een uitkering voor het tijdskrediet dan eerder was beloofd.
Tussen de regels door zet de formateursnota van Bart De Wever de deur open voor gevreesde ‘nulurencontracten’. Net nu andere landen daar zo snel mogelijk van af willen.
De nota van federaal formateur Bart De Wever (N-VA) opent de deur voor nulurencontracten op de Belgische arbeidsmarkt. Dat doet De Wever door ervoor te pleiten om ‘de minimale arbeidsduur af te schaffen’, en oproepcontracten zonder duidelijke werkuren mogelijk te maken.
Nulurencontracten zijn arbeidsovereenkomsten zonder garantie op een vast aantal werkuren. Werknemers zijn dan ‘oproepkrachten’. Alleen wanneer werkgevers het naar goeddunken nodig vinden om hen op te roepen, kunnen ze werken en een loon ontvangen. Nochtans gaat dat in tegen Europese arbeidsrichtlijnen die uitdrukkelijk waarschuwen voor de invoering van nulurenover-
eenkomsten, omdat die ‘het algemene beschermingsniveau van werknemers verlagen’.
‘De Wever wil nulurencontracten invoeren, net nu de landen waar ze bestaan er alles aan doen om er weer van af te komen’, zegt expert arbeidsrecht Piet Van den Bergh, die de nota uitploos. Labour, dat in juli de Britse verkiezingen won, beloofde om dit jaar nog komaf te maken met het groeiende en ongebreidelde gebruik van nulurencontracten in het Verenigd Koninkrijk, nu er al ruim een miljoen mensen met zo’n contract werkt. Ook de nieuwe Nederlandse regering, nochtans een uiterst rechtse coalitie, ‘streeft naar meer vaste contracten voor werknemers’.
‘Mensen met een nulurencontract behoren tot de onzekerste en kwetsbaarste mensen op de arbeidsmarkt’, zegt de Britse vakbondskoepel TUC. ‘Bovendien zijn vooral jongeren en minderheden er de dupe van. Veruit de belangrijkste reden om een nulurencontract te tekenen, blijkt uit ons onderzoek, is omdat mensen geen andere opties hebben.’
‘Welke problemen zou de Belgische regering oplossen met nulurencontracten?’ vraagt Van den Bergh zich af. ‘Bovendien legt de Europese richtlijn voor transparante en voorspelbare arbeidsvoorwaarden anti-misbruikbepalingen op voor nulurencontracten. Benieuwd hoe België dat gaat uitleggen aan de Europese Commissie.’
De maximumperiode voor het tijdskrediet voor kinderzorg werd namelijk anderhalf jaar geleden beperkt tot 48 maanden in plaats van de eerdere 51 maanden. Die verlaging werd ook ingevoerd voor wie op dat moment al gebruikmaakte van het tijdskrediet. Maar zomaar terugkomen op gemaakte afspraken mag niet, oordeelde de arbeidsrechtbank van Brussel onlangs op aangeven van ACV.
Met die uitspraak velde de rechtbank alleen een oordeel over die ene klacht van één ouder die de inperking niet rechtvaardig vond. Andere ouders blijven voorlopig in de kou staan. Voorlopig, want bij het bekendmaken van de maatregel vocht het ACV de inperking ook aan bij de Raad van State. Daar viel voorlopig nog geen uitspraak in de zaak. Tot het zover is, raadt het ACV ouders aan om iedere communicatie die ze van de RVA ontvangen over hun tijdskrediet goed bij te houden. Onze verwachting is dat ook de Raad van State de inperking zal terugfluiten, wellicht in 2025. Dan kunnen we voor iedereen die gedwongen werd om onbetaald tijdskrediet op te nemen, toch nog een uitkering bekomen. De uitspraak van de arbeidsrechtbank geeft alleszins goede moed.
Piet Van den Bergh Jurist bij het ACV
‘Een
democratie is geen perfectie, maar het best mogelijke systeem’
Johny Vansevenant (65)
• Politiek journalist voor de VRT
• Ging in 1988 aan de slag bij de BRTradionieuwsdienst.
• Gaat na de verkiezingen in oktober op pensioen en blikt terug op 35 jaar politieke verslaggeving in zijn boek De strijd om de macht. Mijn leven in de Wetstraat.
Wil je kans maken om een van de drie exemplaren van De strijd om de macht. Mijn leven in de Wetstraat te winnen? Beantwoord dan de vraag: Wie was de strafste politicus die Johny Vansevenant in zijn loopbaan heeft ontmoet? Stuur ten laatste 9 oktober het antwoord en je adres naar lezers@visieredactie.be met als onderwerp wedstrijd of naar Visie, Postbus 20, 1031 Brussel.
‘Wij worden iedere dag bedreigd terwijl we gewoon ons werk doen.’ De treinbegeleider is bij het naderen van station Meiser vlakbij de VRT-gebouwen nog zichtbaar aangeslagen na de zoveelste aanvaring met een reiziger zonder ticket. ‘Mensen kennen geen respect meer.’
¬ Tekst Nils De Neubourg ¬ Foto ID/Wouter Van Vooren
Even later spreekt wetstraatjournalist Johny Vansevenant onbedoeld instemmend. ‘Het respect voor de media, voor politici, voor allerlei instituties is weg’, klinkt het met zijn bekende radiostem. ‘Toppolitici stonden vroeger op een pedestal. De afstand tot de burger was groot, omdat gezag nog heel belangrijk was. In de jaren 80 presteerde de Raad van State het zelfs om journalisten van de openbare omroep te verplichten een politicus met schroom te benaderen en te interviewen. Het was vroeger dus ook niet allemaal koek en ei, hè.’
Het was de periode van de grote volkspartijen. U spreekt bijvoorbeeld zelf over de CVP-staat.
VANSEVENANT ¬ ‘Het politiek landschap was heel stabiel. Jean-Luc Dehaene was misschien wel de strafste politicus die ik heb meegemaakt. Maar we mogen niet vergeten dat de positie waarin hij moest werken makkelijker was dan die vandaag. Europa vroeg de lidstaten toen ook om grote besparingen, maar Dehaenes partij had bijna 30 procent van de stemmen. Dehaene en de CVP konden er dus tegen als impopulaire maatregelen hen pakweg drie procent kostten.’
Tegenwoordig kunnen partijen of politici zich moeilijker impopulaire maatregelen veroorloven?
VANSEVENANT ¬ ‘Vroeger was de kiezer vaak een ideologische aanhanger, nu eerder een consument. Deze keer probeert hij de ene politicus, een volgende keer een andere. Dat leidt tot veel vertwijfeling bij die politici. Mijn collega Ivan De Vadder heeft de drie
klassieke partijen eens de elfjes genoemd, omdat ze op een bepaald moment allemaal rond elf procent haalden in een peiling. Zo’n verkruimeld landschap creëert partijen en personen op een schopstoel. In heel veel Europese landen zijn de ooit grote klassieke politieke families verdwenen.’
Een ander fenomeen is de opkomst van radicaal-rechtse partijen.
VANSEVENANT ¬ ‘Migratie speelt uiteraard een rol bij die hoge scores. Maar er spelen nog andere zaken. Vandaag moet je alles via het internet regelen of aanvragen. Het menselijk contact hebben we weggegooid, waarschijnlijk omdat het zo efficiënter is. Ook dat veroorzaakt een ongenoegen bij veel mensen.’
Valt dat terug te draaien?
VANSEVENANT ¬ ‘Een terugkeer naar de stabiliteit van het politieke landschap van bij de start van mijn loopbaan, zie ik niet gebeuren. Dehaene zei zelf dat hij een politicus van de vorige eeuw was. Zoals hij zich gedroeg zouden we vandaag niet meer aanvaarden. We kregen enorm vaak geen commentaar te horen. Toen de radio hem contacteerde om de geruchten over de dood van koning Boudewijn te controleren, hield hij ons een tijd aan het lijntje. Daar zou een premier nu niet meer mee wegkomen.’
Journalisten moeten politici niet langer ‘met schroom benaderen’. Maar is met de komst van sociale media de slinger niet doorgeslagen?
VANSEVENANT ¬ ‘Kritisch zijn is nodig, maar er wordt bij momenten té hard op politici geschoten. Ik zou zelfs pleiten
voor enige zachtheid. Soms mag je blij zijn dat mensen aan politiek wíllen doen. Onze democratie is geen perfectie, maar het is het best mogelijke systeem. Want er zijn maar twee alternatieven: een autocratisch systeem zoals in Rusland of in China, met iemand die enorm sterk is, heel snel kan beslissen en meestal vooral zichzelf zeer goed bedient. Of je hebt totale anarchie zoals ik in Haïti zag: krijgsheren die met het geweer hele gebieden onder controle hebben en gewoon hun goesting doen.’
‘Ondertussen vertelden al verschillende politici me dat ze X (het vroegere Twitter, red.) van hun telefoon hebben gewist. Ze worden toch de grond in geboord, ongeacht wat ze erop zetten. Ook journalisten krijgen daarmee te maken. Ik werd er bijvoorbeeld al hoer genoemd door antivaxers.’
Is het daarom niet opvallend of zelfs kwalijk dat ook enkele politici daaraan meedoen? Onlangs viel bijvoorbeeld Theo Francken (N-VA) nog uw collega, VS-correspondent Björn Soenens, aan door zijn integriteit publiekelijk in vraag te stellen.
VANSEVENANT ¬ ‘We worden als verslaggevers onder een vergrootglas bekeken. Tegelijkertijd verwachten mensen van journalisten wel dat ze een oordeel en beoordeling kunnen geven: wie won bijvoorbeeld het debat tussen Trump en Harris? Wij proberen naar eer en geweten te berichten, maar er zullen altijd mensen zijn die het daarmee niet eens zijn. Zeker nu er verschillende onderwerpen heel gevoelig of identitair zijn geworden.’
‘Tegelijkertijd denk ik ook dat er politieke partijen zijn die net een ideologisch profiel opbouwen door te schieten op de VRT. Het is een beproefde tactiek om ergens een karikatuur van te maken, erop te schieten en dan te beloven dat je het gaat oplossen.’
‘LEVENSLANG LEREN’ KLINKT HET OVERAL, MAAR...
Meer mensen moeten werk en studie kunnen combineren
Na enkele jaren lijkt de opmars van het Vlaams opleidingsverlof (VOV) alweer gestopt. Drempels en lage bekendheid verhinderen nog te veel werknemers om gebruik van dat recht te maken. ‘Nochtans maakt opleiding werknemers en bedrijven net toekomstbestendig.’
¬ Tekst Dominic Zehnder en An-Sofie Bessemans
In totaal werden tijdens het schooljaar 2022 – 2023 (recentste cijfers) bijna 105.000 aanvragen voor het Vlaams opleidingsverlof ingediend, een daling met 5.000 ten opzichte van het voorgaande schooljaar. Daarbij valt op dat ruim twee op de drie werknemers die gebruikmaken van het VOV, werken voor een bedrijf met minstens 200 werknemers. Wie voor een kleinere onderneming werkt – en dat is een meerderheid aan werknemers in ons land - maakt minder vaak gebruik van het VOV.
Adviseur van de ACV-studiedienst Sam Coomans betreurt de terugval: ‘Heel
FREDERIC (41) UIT ROESELARE COMBINEERT
ZIJN JOB IN DE METAALSECTOR
wat werknemers missen kansen om hun kennis bij te schaven of om zich zelfs volledig om te scholen.’ Volgens hem moet het Vlaams opleidingsverlof
bekender worden, en mogen de systemen vooral eenvoudiger en aantrekkelijker worden, op maat van wie er nood aan heeft. ‘Ook zijn er nog te veel andere drempels om langere opleidingen te volgen. Wie nu bijvoorbeeld tijdskrediet wil opnemen voor een opleiding omdat het Vlaams opleidingsverlof niet toereikend is, boet heel wat loon in. Onze samenleving laat nog te veel kansen liggen.’
Wat is het Vlaams Opleidingsverlof?
Wie in het Vlaamse Gewest in de privésector werkt, kan via het Vlaams Opleidingsverlof een erkende opleiding volgen, met behoud van loon. Wie voltijds werkt, kan jaarlijks 125 uur opleidingsverlof opnemen. Stelt je werkgever een opleiding voor, en ga je akkoord, dan kan je zelfs tot 250 uur Vlaams opleidingsverlof opnemen. Via het onlineplatform Mijn Opleidingstegoed kun je nu al raadplegen op welke zaken je recht hebt. Wie in Brussel of Wallonië werkt, valt onder de lokale regels.
~ www.hetacv.be/opleiding
MET EEN BACHELOROPLEIDING ELEKTROMECHANICA
AAN DE VIVES-HOGESCHOOL IN KORTRIJK
‘Ik begon aan de opleiding op eigen initiatief, om op termijn voor een andere functie op het werk te kunnen kandideren. Elke vrijdag volg ik les.’
Frederic heeft lang getwijfeld omwille van financiele consequenties: ‘Als vader alleen was het niet de makkelijkste keuze. Ik neem een dag in de week tijdkrediet op voor de lesdagen, en dat maakt al snel een verschil van enkele honderden euro per maand. Het heeft een impact op je leven.’
Frederic maakt gebruik van het Vlaams opleidingsverlof tijdens examenperiodes of wanneer lessen uitzonderlijk op andere momenten doorgaan. ‘Wij krijgen ook veel huistaken, waardoor ik het opleidingsverlof wel echt nodig heb om werk en gezin met de opleiding te kunnen combineren. Zonder die mogelijkheden was ik er nooit aan begonnen.’
KHALIFA (53) IS WERKNEMERSAFGEVAARDIGDE
BIJ EEN GEITENKAASPRODUCENT
‘De overgrote meerderheid van mijn collega’s heeft buitenlandse roots. Het is behelpen op de werkvloer, want er is niet altijd een gemeenschappelijke taal. Zeker uitzendkrachten zijn niet altijd het Nederlands machtig. De werkgever tracht dat op te lossen met documentatie in verschillende talen, maar je kunt je afvragen of het niet eenvoudiger is om iedereen aan te moedigen een basis Nederlands te leren.’
‘Het werk in shiften – wij hebben drie ploegen in een volcontinue systeem –maakt het moeilijk voor arbeiders om zich te engageren in een klassieke opleiding. Met de Samenwerkers van het ACV onderzoeken we de mogelijkheden om een basiscursus Nederlands voor anderstaligen op de werkvloer in te lassen.’
Jouw regio. Provincie
APP ‘DIALOGZ’ HELPT MAATWERKERS MET AUTISME COMMUNICEREN OP DE WERKVLOER
App slaat de brug naar werknemers met autisme
In maatwerkbedrijf TWERK in Herentals werken 35 medewerkers met autisme.
Het bedrijf ging op zoek naar een manier waarop hun maatwerkers zich beter kunnen uiten.
Een toegankelijke tool bleek niet te bestaan, dus lieten ze zelf een app ontwikkelen.
¬ Tekst Lies Van Der Auwera ¬ Beeld Johannes Van De Voorde
Groep Talent stelt in totaal zo'n 1.000 maatwerkers uit de regio tewerk, waaronder de 35 medewerkers van TWERK, het kleinste maatwerkbedrijf van Vlaanderen. Daar maken mensen met autisme chocolade en zorgen voor de verpakking en de administratie, samen met begeleiders.
‘We merkten al langer dat we nood hadden aan nieuwe vormen van communicatie,’ vertelt Hans Bouwen, directeur van Groep Talent. ‘Mensen met autisme zijn soms heel mondig, maar soms ook helemaal niet.
Jongeren voelen zich dan soms weer beter bij communicatie via de smartphone in plaats van een rechtstreeks gesprek met de begeleider. We zijn dus op zoek gegaan naar een communicatietool, maar die bleek niet te bestaan op de markt. Dus gaven we de opdracht aan een softwarebedrijf om er zelf één te ontwikkelen.’
Drempels verlagen
Hoe werkt de app juist? ‘In de app kunnen mensen aangeven hoe ze zich voelen’, vertelt Bouwen. ‘Zo kunnen ze thuis, ’s morgens nog voor het vertrek, al aangeven wat er speelt die dag. Sowieso kan enkel de begeleider dat bericht lezen, maar er zit een ruimer netwerk achter de app: de omgeving, familie, maar op termijn ook hulpverleners. Een begeleider kan een hulpvraag dan opnemen met derden.’
‘Dit is een mooi voorbeeld van een tool die de werkvloer toegankelijker maakt’, aldus Paul Nuyts, secretaris bij ACVBIE die de maatwerkbedrijven in de Kempen opvolgt. 'Maatwerkbedrijven zetten makkelijker de stap om obstakels weg te werken, aanpassingen gebeuren in het reguliere circuit nog te weinig. Te vaak zien we nog dat werkgevers die brug niet willen slaan. Jammer, want zo zet je een hele groep potentiële medewerkers buitenspel.’
Quote van de dag
De app is gepersonaliseerd op maat van iedere werknemer. Sommige maatwerkers drukken zich graag uit in tekst of emoticons, anderen in schaalvragen. Een mooi voorbeeld is dat van een maatwerker die zich
Maatwerkbedrijven zetten makkelijker de stap om obstakels weg te werken, aanpassingen gebeuren in het reguliere circuit nog te weinig.
¬ PAUL NUYTS
liefst uitdrukt in citaten. ‘Hij gaat dan zelf op zoek naar de quote van de dag en stuurt die door naar zijn begeleider. Het mooie is dat net die persoon voordien zeer moeilijk bereikbaar was,’ vertelt Bouwen.
Uitbreiding
Momenteel test ongeveer de helft van de maatwerkers in TWERK de app uit. ‘Wie de app heeft, is enthousiast. Bedoeling is dan ook om de app uit te breiden naar andere maatwerkbedrijven’, aldus Bouwen.
SOLIDARITEITSREIS NAAR DE FILIPIJNEN
‘Het doorzettingsvermogen van vakbondsmensen tart elke verbeelding’
In de Filipijnen staan rechten van werknemers zwaar onder druk. Voorbereid door Sama Sama (een steungroep van ACV voor de Filipijnen) trokken 9 reizigers in juli naar de Aziatische archipel om zelf een kijkje te nemen. ‘Een verslag op sociale media kon onze gastorganisaties, maar ook onszelf in de problemen brengen’, zo getuigt de groep.
¬ Tekst Caroline Vanpoucke
Bart Deceukelier, Filip Devriendt, Alicia Schmit, Jeanne Maillart, Jolien Goossens, Tom Danhieux, Jolinde Defieuw, Evy Gijsen en Déborah Kakolobango trokken in juli naar de Filipijnen. Hun ervaringen sijpelden tijdens de reis maar beperkt door naar de buitenwereld en dat is niet zonder reden: ‘Onder het regime van president Marcos Jr. houdt de repressie aan.’
Tijdens de ontmoetingen op hun solidariteitsreis werden ze geraakt door de vele jonge mannen en vrouwen die opkomen voor de rechten van mensen en werknemers: ‘De politieke en economische context verschilt erg van de onze. Maar hun praktijken, strategieën en hun moed zijn inspirerend.
Veel activisten en vakbondsmilitanten worden lastiggevallen, gearresteerd, ontvoerd en zelfs vermoord. Hun engagement en doorzettingsvermogen tarten elke verbeelding.’
Angela en Lovely: ‘We boeken overwinningen’
Al jarenlang heeft ACV Puls een partnerschap met de Filipijnse vakbond Alliance of Health Workers (AHW). Die probeert gezondheidswerkers te versterken en het recht op een kwaliteitsvolle gezondheidszorg te promoten. ‘We praatten met Angela en Lovely van AHW, die met hun beperkte nationale ploeg en hun militanten al meerdere sluitingen van ziekenhuizen wisten te voorkomen en veel verplegers en dokters vormen. Ondanks
SAMA SAMA ORGANISEERT 26E FILIPIJNENFEEST
Op het solidariteitsfeest van de ACV-Steungroep Filipijnen vertelt de negenkoppige reisgroep na een samen eten-moment over hun bewogen solidariteitsreis. Gastsprekers van de Filipijnse vakbond KMU geven een update van de sociaaleconomische situatie.
WAAR? Don Bosco-centrum, Ortolanenstraat 6, Kessel-Lo (Leuven)
WANNEER? Zaterdag 19 oktober vanaf 18 uur.
INSCHRIJVEN: Inschrijven voor het noedelgerecht pancit (met of zonder kip – 16 eur volw/8 euro kinderen) doe je vóór 11 oktober door een mail te sturen naar cabsama2@gmail.com.
Meer info: https://filipijnen2014.wordpress.com/
het verbod op stakingen in de publieke sector, volharden ze: In elke strijd boeken we ook overwinningen, klonk het vol vuur.’
Een front voor een rechtvaardige loonstijging
De Filipijnen behoort tot de tien slechtste landen voor werknemers. In juli liet de regering het regionale minimumloon in Manilla stijgen met een halve euro per dag. Deze loonstijging van vijf procent is verre van voldoende aangezien de prijzen sinds covid met een kwart zijn gestegen. Filip vertelt over het bezoek bij halfgeleiderproducent Nexperia: ‘We praatten er met de voorzitter en hoofdafgevaardigde, en een aantal secretarissen. Ze strijden voor een nationaal minimumloon
en tegen het afschaffen van de collectieve taxibusjes. De intimidatie en repressie zijn helaas ook hier voelbaar. Zo werden op 7 maart 2021 negen activisten vermoord. Toch slaagde de vakcentrale KMU er bij Nexperia in een heel sterke vakbond uit te bouwen. Acht op de tien werknemers is er gesyndiceerd en dat werpt zijn vruchten af: de salarissen zijn er met 1.000 tot 2.000 Filipijnse peso’s per dag vele keren hoger dan het regionale minimumloon. Toen we vroegen wat hen ondanks de repressie blijft motiveren, antwoordde een van de secretarissen: ‘Ik ben niet bang om te sterven. Ik ben bang voor de toekomst van mijn land en van de Filipino’s. En als we verandering willen, dan moeten we ervoor vechten.’’
Jouw regio. Limburg
Wat mag je van je eerste loon verwachten? Waarom betalen we weinig bij de dokter? Wat ziet een potentiële werkgever op je sociale media? Jongeren op 38 Limburgse scholen gingen het gesprek aan.
¬ Tekst & foto Vicky Jans
‘Een voorbereiding op het leven na de school. Ik zou het iedereen aanbevelen.’ Dat zegt Karin Vanderstraeten, coördinatrice van het viio (vrij innovatief interactief onderwijs) in Tongeren over de gratis lespakketten van jong ACV.
De lessen bestrijken een ruim palet aan thema’s: van studentenjobs en solliciteren, over digitale veiligheid en de belastingbrief tot onze sociale zekerheid en de politiek in België. Het voorbije schooljaar tekenden 38 scholen in de provincie Limburg op het aanbod van Jong ACV in. Meer dan 5.000 leerlingen konden in 192 lessen konden vragen stellen over de dingen des levens.
Klas
Zo dus ook in het viio in Tongeren waar Jong ACV al ettelijke jaren over de vloer komt. ‘Het is
fijn dat we onze praktische lessen kunnen aanvullen met het aanbod van het ACV’, zegt Karin. ‘In sessies van 60 tot 70 minuten met vlotte sprekers en veel concrete voorbeelden kunnen de leerlingen info inwinnen over het leven na de schoolbanken. En natuurlijk is het voor hen ook fijn dat er eens een nieuw gezicht voor de klas staat’, lacht Karin.
Babbel
Ondertussen deed de mond-aan-mondreclame zijn werk met vorige schooljaar als absoluut topjaar wat de scholenwerking betreft. Het voorbije schooljaar namen niet minder dan 5.050 leerlingen uit de 2de en 3de graad van het secundair onderwijs of het hoger onderwijs in Limburg deel. ‘Ik denk dat onze losse aanpak waarmee we complexe informatie helder proberen te maken zowel leer-
krachten als leerlingen aanspreekt’, vertelt een enthousiaste Wesley Bammens. ‘De situaties die aan bod komen zijn uit het leven van onder meer mijn gezin gegrepen. Of als we het over solliciteren hebben vraag ik al eens aan leerlingen of ik hun profiel op sociale media mag bekijken en hebben we het over wat potentiële werkgever zou vinden. Maar evengoed buigen we ons over hoeveel een eigen auto kost of wat je als eerste loon mag verwachten. De verwachtingen van sommige leerlingen worden dan al eens bijgesteld’, lacht Wesley.
Neutraal
De lespakketten worden zo neutraal mogelijk gegeven. ‘Tijdens de lessen over het politieke landschap wordt nooit gezegd voor wie of wat er gestemd moet worden. We zullen ook nooit reclame maken voor pro -
ducten of winkels en staan niet met lidmaatschapsformulieren voor de klas. Onze bedoeling is om jongeren wat bewuster te maken van het ‘echte’ leven. Dat ze na de schoolbanken niet uit de lucht komen vallen wanneer er rekeningen betaald moeten worden, of dat ze weten waarom we in België voor weinig geld naar de dokter kunnen’, aldus Wesley. ‘De uitwisseling is trouwens niet alleen waardevol voor jongeren, maar ook voor onszelf. Zo blijven we voeling houden met jongeren die hun eerste stappen zetten naar en op de arbeidsmarkt’, besluit Wesley.
Geïnteresseerd in een les? Eens snuffelen in ons aanbod? Scan de QR-code voor alle info of stuur een e-mail naar jongACV-limburg@acv-csc.be
JONG ACV IN DE KLAS
Nederlands leren helpt je vooruit!
Onder het motto ‘samen drempels verlagen’ zijn De Schooltas en het ACV in Zele al jaren actief bezig rond taal en geletterdheid. Zo helpen vrijwilligers van De Schooltas werknemers en werkzoekenden om Nederlands te leren via gratis cursussen. Dat heeft alleen maar voordelen. Dat zeggen ook de cursisten.
¬ Tekst Jan Maertens ¬ Beeld Özgür Yurdaer
Özcan Yilmaz , vrachtwagenchauffeur: ‘Hoewel ik nog maar een beetje Nederlands kan, heeft de taalcursus mij enorm veel zelfvertrouwen gegeven en me zowel op de werkvloer als op sociaal vlak vooruitgeholpen. Ik durf in contact te treden met andere mensen en het opent perspectieven op vlak van beroepsopleidingen. In de week ben ik als vrachtwagenchauffeur onderweg en heb ik ’s avonds weinig tijd om Nederlands te leren. Ik vind het heel fijn dat ik op zaterdagavond voor de cursus terecht kan in het kantoor van ACV Zele, een vertrouwde omgeving voor mij.’
Melih Kavadar, glasvezellasser: ‘Ik ben sinds vorig jaar in België en ik heb het afgelopen schooljaar cursus Nederlands gevolgd bij CVO Focus in Lokeren. De grootste factor die mij heeft geholpen om mijn cursus daar te voltooien, was de cursus Nederlands die ik bij Luc heb gevolgd. Deze cursus hielp me enorm bij het versterken van woorden en zinnen en het leren van nieuwe woorden. Dankzij deze cursus heb ik zelfvertrouwen gekregen om mijn eigen papierwerk zelfstandig te regelen in onder andere het gemeentehuis. Bedankt!’
Ali Cengiz, graafmachinebestuurder: ‘Ik werk al meer dan 10 jaar als kabelwerker. Ik werkte eerst als spitter omdat mijn taalvaardigheid en ervaring onvoldoende waren voor een andere functie. Naarmate ik meer Nederlands leerde en mijn vaardigheden verbeterden, kreeg ik de kans om op te klimmen op mijn werk: ik mocht graafmachines bedienen. De communicatie met de werfleider liep steeds beter. Een tussenpersoon om te tolken was niet meer nodig. Meer zelfs, ik werd teamleider door mijn kennis van het Nederlands. Daardoor kreeg ik ook een serieuze loonsopslag. Ben ik daarna gestopt met Nederlands leren? Neen, ik blijf nog altijd Nederlandse lessen volgen in Zele, want ik zie er alleen maar voordelen van. Ik motiveer de nieuwkomers om goed Nederlands te leren en om vol te houden. Met goede kennis van het Nederlands kom je verder op de werkvloer en ik ben daarvan het mooiste bewijs.’
Serpil Dağ , schoonmaakhulp: ‘Ik ben 11 maanden geleden naar België gekomen. Ik werk in de schoonmaak. Ik heb Vlaamse klanten. In het begin kon ik geen dialoog met hen aangaan. Ik was bezorgd of ik Nederlands zou kunnen leren. Toen ik hoorde over de taalcursus van De Schooltas-ACV, twijfelde ik geen seconde. In het begin wist ik helemaal niets. Dankzij de steun van de vrijwilligers heb ik, hoewel ik nog niet volledig Nederlands spreek, leren lezen en schrijven. Ik heb een mooie basis gelegd voor de cursus Nederlands bij CVO Focus en ik kan al korte en verstaanbare gesprekken voeren met mijn klanten.’
Heb je kennissen, buren, collega’s, vrienden … die Nederlands willen leren, moedig ze aan om naar de lessen te gaan. Inschrijven kan tijdens de lessen en is volledig gratis.
Op zoek naar een cursus NT2? Informeer je bij 1 van de 18 contactpunten van het Agentschap Integratie en Inburgering in Oost-Vlaanderen. https://integratie-inburgering.be/regio-oost-vlaanderen
~ Wil je meer info over de lessen NT2 in Zele? Stuur een e-mail naar Luc De Wilde de.wilde.lucse@gmail.com of Özgür Yurdaer: deschooltas@gmail.com
CONTACT ACV Oost-Vlaanderen: www.hetacv.be/contact | afspraak maken (telefonisch of kantoor) via www.afspraakACV.be | 09 244 21 11
‘Goede begeleiding cruciaal bij zoektocht naar (ander) werk’
De parking staat vol en ook binnen in de Kubox in Kuurne is het druk op 12 september. Ook het ACV is standhouder op de jobbeurs hier, net als op de jobbeurzen in Tielt, Waregem, Roeselare en Oostende. ‘Hoewel we er ook onze eigen vacatures presenteren, staan we er in de eerste plaats als partner van wie werk of ander werk zoekt’, vertelt Eline Vansteelandt, arbeidsmarktverantwoordelijke bij ACV West-Vlaanderen. ‘We willen de mensen correct informeren, adviseren en ondersteunen in hun zoektocht naar werk.’
¬ Tekst Jeroen Pollet ¬ Foto Luc Demiddele
‘We merken dat er naast mensen zonder betaald werk ook een belangrijk aandeel mensen met een job aanwezig zijn, die iets anders zoeken’, gaat Eline verder. De vragen aan de ACVstand zijn heel divers. ‘Vragen over opzegtermijnen, over wat wel en niet mag als werkzoekende, heel specifieke werkloosheidsvragen … Maar ook loopbaanvragen: over de combinatie van opleiding en werk of het volgen van een opleiding tijdens een periode werkloosheid, over het opstellen van een goed cv. Als vakbond van werkenden en werkzoekenden is het onze taak om mensen met deze vragen zo goed mogelijk te helpen. En dan doen we met veel plezier’, vertelt Els Corneillie, ACV-zoneverantwoordelijke voor Zuid-WestVlaanderen.
Correcte info nodig
Bredere loopbaanvragen
Ook Ilse Desramaults staat bij de ACV-stand. Zij is bijblijfconsulente van ACV Innovatief. ‘De bijblijfconsulenten helpen wie het (tijdelijk) moeilijk heeft op de arbeidsmarkt. Bij het vinden van een nieuwe job kunnen we assisteren bij het opmaken van een sterk cv en de voorbereiding van sollicitatiegesprekken. We geven infosessies over je rechten en plichten als werk-
De bijblijfconsulenten helpen wie het (tijdelijk) moeilijk heeft op de arbeidsmarkt.
¬ ILSE DESRAMAULTS
deelnemen aan een loopbaandriedaagse. Dat zijn drie woensdagen waarin we proberen om met de deelnemers tot inzichten te komen om te voelen wat men nodig heeft om gelukkig te zijn in een job. En op dinsdagavond 26 november is er de sessie ‘Teamwork makes the dream work’ in Roeselare, een praktische en interactieve workshop waarin we onszelf en de ander beter leren inschatten en begrijpen om zo tot een betere samenwerking te komen. Wil je dus goed voorbereid de arbeidsmarkt verkennen of wil je sterker in je schoenen staan? Check dan zeker het bijblijfaanbod, of bezoek ons op een volgende jobbeurs’, besluit Ilse. OOK
Dat is ook belangrijk’, vult Eline aan. ‘We merken meer en meer dat werkzoekenden bijvoorbeeld iets doen met goede intenties, maar daarbij één of andere regel overtreden, wat hen een sanctie (verlies van recht op uitkering, red.) kan opleveren. Daarom is goede en correcte informatie vooraf cruciaal. En daarom zijn wij er.’
zoekende, over de VDAB-opdrachten … Ook als je je loopbaan een nieuwe wending wil geven, staan we klaar met informatie over opleidingsmogelijkheden of om mee een richting te zoeken. Daarnaast helpen we wie na langdurige ziekte het werk wil hervatten en verwijzen we bij vragen rond stress en burn-out gericht door naar gespecialiseerde organisaties. Een heel breed
ACV-bijblijfconsulente Ilse Desramaults, zoneverantwoordelijke Els Corneillie en arbeidsmarktverantwoordelijke Eline Vansteelandt op de jobbeurs in Kuurne: ‘We maken mensen wegwijs op de soms complexe wegen van de arbeidsmarkt’.
aanbod dus, waarmee we mensen wegwijs maken’, vertelt Ilse.
Webinars en infosessies
Je kunt individueel op afspraak bij een bijblijfconsulent terecht of je kunt één van de vele collectieve sessies volgen. ‘We hebben een groot aanbod aan webinars, zowel voor werkzoekenden als voor werkenden, gaande van ‘werken met VDABtools’, over ‘terug aan de slag na ziekte’ tot ‘wegwijs in het opleidingslandschap’ en zelfs ontspanningstechnieken om beter om te gaan met stress en burn-out.’
‘Daarnaast zijn er fysieke sessies. Dit najaar kun je in Brugge
~ Informatie over de loopbaandriedaagse in Brugge en de teamwork-workshop in Roeselare vind je via: www.hetacv.be/activiteiten-wvl
~ Informatie over het online Bijblijfaanbod (webinars) en hoe ACV Bijblijf contacteren vind je via: www.hetacv.be/bijblijven
ACV West-Vlaanderen: www.hetacv.be/stel-je-vraag | afspraak boeken (telefonisch of kantoor) via www.hetacv.be/afspraak |
Singersongwriter
Berre
gevat in 5 woorden
Gelukkig
‘Mensen denken vaak dat ik mij miserabel voel, wanneer ze mijn nummers horen. ( lacht) Maar ik ben wel degelijk een heel gelukkig mens. Ik schrijf gewoon minder snel over gelukkig zijn. Muziek is voor mij een manier om mijn gevoelens een plaats te geven. Het doet veel met me als mensen geraakt worden door mijn nummers en opgaan in mijn muziek.’
Begrip
‘Een van de positiefste eigenschappen van mijn generatie is dat wij onze gevoelens veel minder opkroppen. De laatste jaren is de aandacht voor mentaal welzijn toegenomen. Er wordt niet meer smalend gereageerd wanneer iemand aangeeft door een moeilijke periode te gaan. Ik probeer mijn fans de boodschap mee te geven dat het oké is om je soms niet oké te voelen en dat zij er niet alleen voor staan.’
TikTok Kiezen
‘Ik heb het geluk gehad dat mijn ouders mij vrij lieten in mijn studiekeuze. Al had mijn papa wat meer overredingskracht nodig. Uiteindelijk mocht ik toch aan een kunstopleiding beginnen. Kunnen studeren wat je wilt en waar je je goed bij voelt, is cruciaal. We moeten af van het beeld dat de ene opleiding meer waard is dan de andere.’
Aandacht
‘Mijn ADHD verklaart dat ik impulsiever reageer dan anderen, maar het maakt mij wel tot wie ik ben. Ik ben vroeger door moeilijke fases gegaan, waarbij ik veel te wild en onvoorzichtig was of mij niet kon concentreren. Ook nu nog komen sommige gebeurtenissen harder binnen bij mij. Maar ik heb geleerd om mijn ADHD beter te beheersen. Mijn team probeert vergaderingen daarom tot de essentie te beperken. Maar uiteindelijk is het voor iedereen positief als die niet te lang duren, niet?’ ( lacht)
‘Negatieve kritiek of commentaren krijgen op sociale media is niet fijn. Maar ik probeer er niet te veel energie aan te verspillen en mij vooral op het positieve te focussen. Ik ben doorgebroken dankzij TikTok, dus ik ben zeker een voorstander, maar ik heb ook al ondervonden dat dat niet altijd een fraaie plaats is. Het is belangrijk dat je jezelf beschermt en niet te hard opgaat in alles wat je online ziet en leest.’