O AUTOR : Xosé Antonio Neira Cruz
NEIRA CRUZ NA NOSA BIBLIOTECA
CLUB DE LECTURA “Laretas” IES POETA AÑÓN
Nacido en Compostela en 1968, é un dos autores de
libros dirixidos a público infantil e xuvenil máis relevantes do panorama galego actual.
Licenciado en Filoloxía italiana e en Ciencias da Infor-
mación. En 1989 obtivo o premio Merlín por Ó outro lado do
sumidoiro, o seu primeiro libro publicado. Logo apareceron outros como Melanio e os paxaros e Os gatos de Venecia. Gañou en dúas ocasións o premio Barco de Vapor con Valdemuller e Os ollos do Tangaleirón. Entre a súa produción destacan outros títulos como O
armiño dorme, A memoria das árbores e O xenio do sultán.
Recibiu en 2008 o Premio Barriga Verde de Textos
para Teatro de Monicreques con 'O punto da escarola', e en 2009 o Manuel María de Literatura Dramática Infantil pola súa obra 'Sopa de xarope de amora', sendo así recoñecido por segundo ano consecutivo nos galardóns literarios que convoca a AGADIC. As cousas claras foi galardoado co Premio Merlín no
ano 2000 e co Premio Lecturas Gálix no 2002.
Xosé A. Neira Cruz 21 XANEIRO 2013
O ARGUMENTO
Marga visita no hospital a Mon, o seu profesor de literatura, que se debate entre a vida e a morte. De volta a casa, ten un novo desacordo coa súa nai, quen, separada e dependente dos tranquilizantes, non soporta nin as ideas nin a forma de vestir da súa filla. Non se entenden. Semanas antes, a apertura dun sex-shop xunto ao instituto alterara a vida na comunidade educativa. Na clase de literatura de Mon debaten sobre o sexo e ven unha película, que logo se exhibe en proxección pública para que os pais comproben que non é pornográfica, como comenta con escándalo a prensa. Nese momento comezan a aparecer pasquíns acusando a Mon de homosexual e corruptor de menores. Días despois, parece que se intenta suicidar e por iso está ingresado no hospital. Un policía ven ao instituto a investigar o caso…
TEMAS PARA O DEBATE *A relación cos pais. Son as diferenzas tan profundas, sobre todo coa nai? Existen afectos, cariños, aínda que non se demostren a cotío? * Sexo. Homosexualidade. * A pornografía. * O comercio cos instintos. * A prostitución. * A pederastia… *Desencontro entre familias e profesorado…e entre dúas maneiras de ver a vida. * As bólas de neve que se van agrandando e poden converterse en aludes; as calumnias, os cotilleos sen importancia que fan mal; algo inocente pode converterse nun horror… *Ver á xente que queremos ou admiramos convertidos nunha ficha policial ou nun número de cama nun hospital. ¿Chegaches a sentir isto nalgunha ocasión? ¿E en carne propia? * «O mundo non perdoa aos disidentes», dille a directora do instituto a Marga, ao longo dunha conversa moi interesante. * «Estar do mesmo lado da raia». Fina confésalle a Marga que ela e Mon o están. ¿Qué liña será esa que parece separar ás persoas? *«Non me importaba poñer o meu mundo de cabeza para abaixo nun tris. Porque ata os mundos que cremos máis auténticos e nosos necesitan de cando en vez unha sacudida».¿Estamos conformes con esta afirmación? * O problema que a Afonso lle crean as expectativas de seus pais en relación a el. Falemos acerca do que pasa coas expectativas que os demais teñen sobre nós e as que nós temos sobre os demais. *«Os humanos estamos preparados para aturar ata o que nunca esperamos ter que aturar». Comentemos esta frase: «A corda sempre rompe polo máis fino». *No epílogo dise: «Volver a empezar. Soa ben cando se pode dicir, pero non resulta tan doado de realizar». Expliquémolo.
POEMA INICIAL do LIBRO En vez de saltar á corda o meu xogo era pensar. A verdade é demasiado fea como para non darlle patadas
LUPE GÓMEZ . Autora do poema que encabeza a novela nada en Fisteus (Curtis) en 1972, é unha poeta e xornalista galega. Marchou con trece anos estudar o bacharelato á cidade da Coruña e máis tarde licenciouse en Ciencias da Información en Santiago de Compostela. Ten colaborado con El Correo Gallego e Galicia Hoxe, ademais de facer artigos e críticas de libros e teatro. É denominada a súa obra poética por algúns críticos literarios como “a provocación libertaria “