ANÉCDOTAS DA RODAXE James Cagney (Macnamara) non se levaba ben con Horst Buchholz (Otto) porque este quería ter máis protagonismo que a estrela americana. O ritmo da película pretende estar marcado pola "Danza do sable" de Aram Kachaturyan. No guión de Wilder e I.A.L. Diamond pódese ler que a película: “debe interpretarse moltofurioso. Velocidade aconsellada: 110 millas por hora nas curvas e 140 nas rectas”. A construción do muro fixo que tiveran que trasladarse a seguir rodando a uns estudos en Munich, onde reconstruíron a porta de Brandenburgo. Horst Buchholz tivo un accidente de coche por conducir borracho uns días antes de acabar a rodaxe. Despois de rodar esta película James Cagney non volveu facer outra ata 1981 (20 anos máis tarde) Cando se estreou a película foi un fracaso en taquilla. Estivo prohibida en Finlandia porque o goberno fi-
BILLY WILDER (Sucha-Polonia 1906-LA,2002) Wilder pasou a súa infancia e a súa mocidade en Austria. Desde moi pequeno sempre se sentiu atraído por todo o mundo norteamericano, desde os seus coches ata o seu cine. Ingresou na universidade de Viena para estudar Dereito, pero abandonou a carreira para traballar como xornalista no xornal austríaco Juranek.
CLUB DE LECTURA “Laretas” IES POETA AÑÓN
Estableceuse en Berlín e continuou como cronista e ademais iniciouse como guionista . Cando en 1933 Hitler subiu ao poder Wilder viuse obrigado a fuxir de Berlín, xa que era de ascendencia xudía. (anos máis tarde a súa nai morrería en Auschwitz). Pasando por Paris foise a Hollywood onde finalmente asentouse na Paramount. A partir da década dos 50 o director empezou a atoparse cómodo no xénero da comedia, e precisamente foi en leste no que destacou de xeito considerable, con películas que lle daría un maior renome: Sabrina, La tentación vive arriba e Con faldas y a lo loco. Ao longo de toda a súa carreira Billy Wilder escribiu o guión de 60 películas e dirixiu outras 26. Ademais foi galardonado con sete estatuillas douradas tras ser nomeado en 21 ocasións.
nés tiña medo a represalias da URSS en plena Guerra Fría.
O FINAL: Un día Wilder recibe unha chamada temible. Ao outro lado da liña telefónica, nin máis nin menos que unha furiosa Joan Crawford, que ten un posto no consello de PepsiCo. A extraordinaria actriz protesta pola campaña de publicidade que a película brinda a Coca-Cola en bandexa de prata. Wilder respira fondo e, como o gran guionista que é, saca partido da situación cun último gag: Macnamara compra varias botellas de Coca-Cola dunha maquina expendedora e para o seu asombro a última que sae é … unha Pepsi. Asunto resolto.
Algunhas das súas películas
Club lectura IES POETA AÑÓN-OUTESBLOG: http://laretas.blogspot.com.es/
UNO,DOS, TRES Billy Wilder-196120 XUÑO 2016