2 minute read
S. Maria Gabriela von Ballestrem (1905–1945). Męczennica ze Zgromadzenia
tofle i nosiła je wszędzie ze sobą, ale przerzucone przez ramię33. W realizowaniu surowej ascezy była osobą bezkompromisową, nie zmieniając pokutniczej postawy, mimo rad i próśb ze strony najbliższego otoczenia. Surowa dla siebie, zawsze przystępna i ludzka dla innych, czczona i kochana przez bliskich, była stale otoczona przez ubogich, którzy „garnęli się do niej, jako do matki”.
Świątobliwość księżny śląskiej budziła wśród ludzi od samego początku żywy kult. Po śmierci przy jej grobie zaczęły się dziać cuda, które jej córka, ksieni, Gertruda, poleciła spisywać. Do Trzebnicy przybywały coraz liczniejsze pielgrzymki nawet spoza granic Śląska. Prośbę o kanonizację wniosła ksieni Gertruda i episkopat polski, a poparli ją książęta piastowscy, król czeski Przemysł Ottokar II, cystersi i dominikanie. Uroczystość kanonizacyjna odbyła się 26 III 1267 r. w kościele dominikańskim S. Maria di Grandi w Viterbo we Włoszech. W Vita maior znajdujemy krótkie stwierdzenie:
Advertisement
Albowiem wobec zgromadzonego w mieście Viterbo swego otoczenia [papież Klemens IV] sam przed wszystkimi życie i cuda świętej opowiedział, wychwalając publicznie jej zasługi i ową uroczyście do katalogu świętych dopisał34 .
Bulla kanonizacyjna35, adresowana do metropolity gnieźnieńskiego Janusza i biskupów polskich, zawierała trzy części: l – pochwała świątobliwego życia Jadwigi, 2 – opis sześciu cudów, które dokonały się po jej śmierci, 3 – relacja z przebiegu procesu kanonizacyjnego i ustanowienie nowego święta dla prowincji gnieźnieńskiej – 15 października. Papież Klemens IV wygłosił kazanie, po zakończeniu którego świątobliwa księżna śląska została wpisana do katalogu świętych36 .
Dnia 17 VIII 1267 r. odbyło się w Trzebnicy otwarcie grobu przy nielicznym gronie osób i złożenie relikwii w wykonanym relikwiarzu. W tydzień po ekshumacji ogłoszono zebranym rzeszom wiernych wiadomość o kanonizacji księżnej, a nazajutrz nastąpiło uroczyste podniesienie relikwii na ołtarz w kaplicy św. Piotra w kościele trzebnickim. Mnożyły się przywileje odpustowe dla Trzebnicy. W następnym roku dokonano 25 sierpnia translacji relikwii do kaplicy św. Jana. W uroczystości uczestniczyli przedstawiciele episkopatu, członkowie kapituły katedralnej i książąt oraz rzesze wiernych. Wreszcie 25 VIII 1269 r. odbyła się ostateczna translacja szczątków św. Jadwigi do nowo wzniesionej gotyckiej kaplicy pod jej wezwaniem. Uroczystość zgromadziła członków domu piastowskiego z całej Polski, kilku biskupów, opatów, duchowieństwo i wiernych. Przybyła również czeska para królewska ze swoją świtą. Wokół klasztoru rozbito różnobarwne namioty, a kościół klasztorny udekorowany był kwiatami i światłem świec, które płonęły dzień i noc. Część z nich,
33 R. Schumann, Auf den Spuren der heiligen Hedwig von Schlesien. Śladami św. Jadwigi Śląskiej 1243–1993. Düsseldorf 1992, s. 53–54. 34 Vita sanctae Hedwigis…, s. 629. 35 J. Gottschalk, Die Kanonisationsurkunde der hl. Hedwig, ASKG, 1964, t. 22, s. 120–140. 36 Tenże, Die Hedwigs-Predigt des Papstes Klemens IV. vom Jahre 1267, ASKG 1957, t. 15, s. 16.
