Donovan zoekt een opvolger de MOeskOp 2.0

Een uitgebreide introductie over De Moeskop zou de plek oneer aandoen. Voor veel Zurenborgers, Antwerpenaars, toevallige passanten en wereldburgers is het karaktervolle wijkcafé een alleraardigste refuge op de bruisende Dageraadplaats. Precies zoals zaakvoerder Donovan Van den Berghe het wil. Vandaag. Morgen. Altijd. (Karen KETS) voorbije jaren aangescherpte competenties kan verzilveren. Welke groei is er nog mogelijk? Kan ik op een andere manier iets betekenen voor de buurt, de maatschappij?

Wat vind ik nog zinvol en zingevend? Het zijn vragen die voor mij eigen zijn aan het kruispunt waarop ik me vandaag bevind.”

Filosofische bespiegelingen maar ook doorleefd en bedachtzaam. Er is toch niets op til, wel?

Donovan (lacht): “Je intuïtie mag er zijn! Ik voel inderdaad dat ik in een volgende levensfase kom. Een die vraagt om herbronning, afstand nemen en toegroeien naar iets nieuws. Wat dat kan worden is nog niet concreet maar er is wel degelijk iets aan het broeien. Een sprong buiten de horeca lonkt.”

Wat dan met De Moeskop, Donovan?

Donovan: “De kracht van het café is dat het voor zichzelf spreekt en op zichzelf staat. Gedrevenheid, passie en goesting vormen sinds lang de ingrediënten van dat sterke concept. Het zou mooi zijn als dat kan worden voortgezet. Ik besef dat mijn nieuwe plannen moeilijk te rijmen zijn met de aandacht die De Moeskop verdient. Voor mij is de tijd rijp om op zoek te gaan naar een waardige opvolger.”

Dat klinkt als een primeur voor de Gazet! Heb je al iemand op het oog?

Donovan: “Het is inderdaad een primeur (lacht). De speurtocht wordt nu in gang gezet. Misschien is er wel een lezer(es) met ondernemerszin bij wie de horecamicrobe kriebelt. Ik zou zeggen: ‘niet aarzelen, neem contact en ik vertel je alles over dat mooie concept.’ Ik zou het geweldig vinden mocht iemand uit Zurenborg de schouders willen zetten onder De Moeskop 2.0!”

Contactgegevens

Donovan_vdb@hotmail.com

Donovan, wat een sfeervol plekje is dit toch!

Donovan Van den Berghe: “Fijn zo! Toen ik zestien jaar geleden aan het roer van De Moeskop kwam, was ik helemaal verkocht én verknocht aan deze stek. Ik stond hier toen al drie jaar achter de toog en kende de kroeg door en door. Het was – en is – een bevlogen en intimistisch concept met veel aandacht voor sfeer, creativiteit en gezelligheid. De Moeskop gedijt doorheen de seizoenen op licht en warmte. Dat kan je letterlijk stellen, wanneer je in de lente en de zomer aan ons zonovergoten terras met plantenweelde denkt. Maar ik verwijs ook naar de menselijke warmte waarin het café zich op herfstige en winterse avonden bij zacht kaarslicht hult. Onze klanten moeten zich op hun gemak voelen, zonder franjes. Het doet me plezier dat we na al die jaren zo'n trouw publiek hebben. Samen met een nieuwe generatie geeft dat een gezelschap van divers pluimage. Het is die verscheidenheid die De Moeskop kleurt.”

Een nostalgische plek waar de tijd niet blijft stille staan, vat dat het een beetje samen?

Donovan: “Toch wel. Het respect voor de tijdsgeest vind ik belangrijk, maar je moet ook mee met de evolutie. Vernieuwende aspecten zijn inherent aan een succesverhaal. Zo stelden we doorheen de jaren een vrij aparte drankenkaart samen die bij onze klanten zeer in de smaak valt. Ook met zijn muziekkeuze wil De Moeskop de toon zetten. Het uitgesproken commerciële genre is minder ons ding. Onder meer jazz, wereldmuziek, chanson, funk en folk staan wel met stip op onze speellijst. Die stijlen harmoniëren naadloos met de gemoedelijke beleving die we ons publiek willen bieden. Ons, want ik krijg stevige ruggensteun van een fantastisch team! Een team met een neus voor een klantgerichte ervaring. En de neuzen staan ook nog eens in dezelfde richting (lacht)!”

Hier staat een tevreden man! Maar horeca is toch ook hard labeur?

Donovan: “Het is zeker intensief. Een café runnen is meer dan bier tappen. Je moet echt uit heel wat en ook andere vaatjes kunnen tappen (lacht). Ik ben nu zevenenveertig en heb ondertussen ook een dreumes die ik graag de nodige aandacht geef. Horeca heeft voor mij een houdbaarheidsdatum. De intensiteit van het project is niet eens de hoofdreden. Wel dat ik in mijn leven verschillende opties wil openhouden. Dat ik wil ontdekken wat ik nog in mijn mars heb. Wil exploreren hoe ik mijn in de