Straatnieuws

Piratenkerkhof • Geen-gelul-hulp • Onderhuids & Spekkie Big • en veel gedichtjes

% % 0 0 0 0 11 g g n n i i t t r r o o kk beh a de k lve op rant

DE UTRECHTSE DAKLOZENKRANT • NR. 12 • VR 11 AUG - DO 31 AUG 2017 • JG. 24 • 2,50 WAARVAN 0,90 VOOR DE VERKOPER • LET OP HET PASJE

2

Op een bankje

Liever Utrecht Martha, Johann, Elena en Jonas zijn op vakantie in Nederland en zijn de afgelopen week in Amsterdam geweest. Ze komen uit Gleisdorf, Oostenrijk, en gaan over 2 dagen weer terug. Ze

vonden Amsterdam leuk, maar ook heel druk en vooral erg gevaarlijk: ‘de fietsers rijden je bijna dood!’, dus daarom een dagje Utrecht. Ze hebben nog een paar uur en overleggen wat ze gaan doen, zoon en dochter willen waterfietsen, de ouders willen de Dom beklimmen. www.opeenbankjeinutrecht.nl

NR 12

•

2017

Paternotte Vrouwenvoetbal en genderneutrale toiletten

BEELD DESIREE MEULEMANS

Een beetje dubbel is het wel: in tijden waarin lokale overheden genderneutrale toiletten optrekken en in de communicatie met burgers elke aanduiding van geslacht proberen te vermijden, zegevierden de oranje dames in het EK voetbal voor vrouwen.

Voorwaar een prestatie, nog nooit was de Nederlandse equipe tot de tot nu toe door Duitsland gedomineerde finales doorgedrongen. De 4-2 overwinning op Denemarken smaakte alleen maar zoeter omdat we bovendien gastland waren. Al is het jammer dat de finale in Enschede plaatshad en niet in ons Utrecht.

Een voetbalkenner ben ik niet, vaste kijker evenmin. Maar net zoals bij de mannen mag ik graag kijken naar EK en WK’s want nationale trots en laat de leeuw niet in zijn hempie staan. Ik heb niet alle wedstrijden gezien maar vond het Nederlandse team attractief spelen. Opvallend tijdens het toernooi was dat er nauwelijks schwalbes waren. Melodramatisch gedrag – ter aarde storten na een vermeende overtreding, tranen, het grijpen naar de knie maar fluks doorspelen nadat blijkt dat de scheidsrechter niet gevoelig is voor het toneelstuk – lijkt dus voorbehouden aan mannen.

Wel was er even verwarring toen ik halverwege het toernooi met een half oor op de radio hoorde dat de ME charges in de binnenstad uitvoerde tegen Poolse supporters. Maar dat bleek te gaan om FC Utrecht tegen de Poolse club Poznan in het kader van de Europa League.

Dat is dus mannenvoetbal.

De kijkcijfers waren absoluut om over naar huis te schrijven: 4,1 miljoen kijkers zagen de finale op de buis, 3,3 miljoen de halve finale tegen Engeland. Ter vergelijking, een wedstrijd van het mannelijk Nederlands elftal trekt zo’n 9 miljoen kijkers. Dat is een fors verschil maar 4,1 miljoen kijkers is alleszins acceptabel, lijkt mij. Een avondje Zomergasten of Nieuwsuur haalt dat niet.

Toch blijft het een vreemde zaak. Aan de ene kant heb je dus die discussie over genderneutraliteit, aan de andere kant dit enorme enthousiasme voor vrouwenvoetbal. Nu wil de gemeente Amsterdam vrouwen in officiële documenten voortaan betitelen als ‘als meisje geboren’ (Ik gok zo dat Utrecht snel zal volgen). Als je dat doorvoert zou je het Europees kampioenschap voetbal vrouwen dus eigenlijk het ‘Europees kampioenschap voetbal als meisjes geborenen’ moeten noemen. Laten we dat maar niet doen. Hup leeuwinnen!

BAS PATERNOTTE IS ADJUNCT-HOOFD­REDACTEUR VAN THEPOSTONLINE.NL, EN COLUMNIST VOOR GEEN STIJL

4

Het komt goed, ook deze zomer Deze en voorgaande zomers, een stuk of 5, hebben het op mij gemunt. Of liever op mijn huis en hond. Dit jaar groeiden er ineens paddenstoelen dwars door het plafond van de keuken. Het bad boven bleek al enige decennia te lekken en die troep brak nu door.

Uiteraard een perfect moment voor het kraantje van het toilet naast de keuken om onstuitbaar te gaan druppen. Zo ga je dan denken. Een beetje galgenhumor helpt als je, alweer, acuut naar de gereedschapskist moet grijpen.

Het is allemaal wel te fiksen en ik heb voor hetere vuren gestaan in mijn hellezomers: een nieuwe draagbalk voor het dak, een geperforeerd balkon, een lekkend riool, een hondje hersteltraining geven na een zware knieblessure. Maar het knaagt langzaam door, er komt wanhoop in zicht, rust er een vloek op mijn zomers? Ik kan me zo voorstellen dat je op een gegeven moment knakt en rare dingen gaat doen. Net dat ene lekkende kraantje te veel. Je kunt op straat belanden!

Ik las het artikel over Meneer Paul in deze krant. ‘Het komt goed’ is zijn credo en daarbij kijkt hij je aan met een blik die je zegt dat het niet helpt om te wanhopen. Gewoon je gezond verstand blijven gebruiken en het probleem oplossen. Dank U, Meneer Paul.

FRANK DRIES HOOFDREDACTEUR

NR 12

Wie

De verkopers van Straatnieuws ver­dienen met de krant een bescheiden inkomen, doen sociale contacten op en kunnen verder kijken dan de dag lang is. Elke verkoper staat ingeschreven bij Straatnieuws en heeft een verkoperpas met foto, voornaam en een verkopersnummer. Alle verkopers hebben een vaste standplaats. Voor het verkopen van Straatnieuws op straat is geen vergunning, (artikel 7, vrijheid van meningsuiting).

Wat

NB: Straatnieuws gaat failliet als er niet genoeg kranten worden verkocht. U kunt natuurlijk meer betalen dan de verkoopprijs, maar vergeet alstublieft nooit om een krant mee te nemen.

Waar

De doelstelling van Straatnieuws, de straatkrant van Utrecht, is om verkopers te helpen om zichzélf te helpen. Met de verkoop van Straatnieuws kunnen de verkopers wat geld verdienen en (weer) een basis opbouwen van ritme, sociale contacten en zelfrespect. In iedere grote stad, ook in Utrecht, leven mensen op straat.

De gemeente en welzijns­organisaties vangen deze mensen op maar kunnen onmogelijk een waterdicht systeem bieden om het hoofd te bieden. Voor de mensen die tussen wal en schip terechtkomen biedt Straatnieuws een ondernemende manier om hun situatie te verbeteren: het verkopen van de krant als zelfstandig ondernemer. In de jaren dat Straatnieuws op de Utrechtse straten wordt verkocht, hebben vele verkopers hun leefomstandigheden verbeterd.

Dank

Heel veel dank dat u deze krant hebt gekocht. Het betekent dat de verkoper een kleine winst heeft gemaakt, en dat hij of zij wellicht met u een praatje heeft gemaakt. Het lijkt misschien niet veel, maar het wordt enorm gewaardeerd!

Zie voor meer info: www.straatnieuws.nl

Vrijdag 11 augustus tot donderdag 31 augustus

6

Alles gratis In de Weggeefwinkel is alles gratis. Maar ook: ‘Er zijn mensen die alleen naar de winkel komen om elkaar te zien en te spreken.’

14

Wee de Buizerd!

Op Île Sainte-Marie bij Madagaskar raakt Piet Hermans in gesprek met een man over een piratenkerkhof.

23

De familieplant Deze plant ligt dicht bij mijn hart, want ze laat me deze herinneringen aan Syrië met mijn moeder en mijn familie weer zien.

24

Geen-gelul-hulp Paul maakt nergens veel woorden aan vuil.

De hulp wordt verleend in stilte. Sommige kinderen sliepen op straat, in een auto, bos.

Hij kon het niet aanzien.

­

De Straatnieuws verschijnt sinds 1995 en wordt verkocht door circa 90 zelfstandige verkopers. Zij kopen de krant bij Straatnieuws in voor € 1,60 en verkopen deze op straat voor €2,50.

De verkopers zijn ZZD’ers – zelfstandigen zonder dak – en verdienen per verkochte krant 90 eurocent.

Straatnieuws ontvangt geen structurele subsidies.

De bedrijfskosten worden betaald uit de verkoop van de krant aan de verkopers, plus sponsorgelden en donaties. Straatnieuws wordt uitgegeven door Stichting Straatnieuws Utrecht en is een ANBI (een Algemeen Nut Beogende Instelling).

Inhoud

En verder: 11 Peter 13 Gootvondst 18 Buiten Beeld 20 Onderhuids & Spekkie Big 22 Bloem 28 Klinker 30 Gratips 31 Puzzel

Nr. 12

•

2017

6

Alles gratis De Utrechtse samenleving in het klein TEKST MARK VOORTMAN BEELD SAMUEL HARING

NR 12

I

•

2017

n de Weggeefwinkel is alles gratis.

Maar de winkel voorziet niet alleen in een materiële behoefte. ‘Er zijn mensen die alleen naar de winkel komen om elkaar te zien en te spreken.’

geopend is. Zo’n twintig mensen – man, vrouw, jong, oud – struinen langs de stellagekasten. Er staan boeken in; de twee gulden westernroman Scheer je weg cowboy van Allan Vaughan Elston. Videobanden van 101 Dalmatiërs, de Inhuldiging van H.M. Koningin Beatrix en Flubber.

Cassettebandjes, Nike-schoenen die ooit wit waren, speelgoed. Een oranje leeuwenpruik, een koffiekopje.

De tl-lampen aan het blauwgeverfde plafond zijn uit, maar het zonlicht dat door de openstaande deuren naar binnen valt verschaft de bezoekers genoeg zicht op de artikelen in het kleine, verouderde pand aan de 2e Daalsedijk. Het is zaterdag, een van de twee dagen in de week dat de weggeefwinkel

Opgezet door krkakers Aan de muur hangt een t-shirt met de tekst ‘Tegen nazi’s’. Een poster met daarop ‘Als verkiezingen echt een verschil zouden maken, waren ze al lang verboden’. Op een prikbord hangt een briefje van Juan Antonio, die op zoek is naar een

8

tweepersoonsmatras en eventueel een dekbed. In het midden van de winkel rekken met kleding. Er wordt gekeken en gekeurd, leuke dingen gaan in de tassen die de bezoekers hebben meegebracht.

Skinny, een tengere man met een hanenkam en hoge Dr. Martens-schoenen, bekijkt het van achter een soort toonbank. Hij is een van de zeven à acht vrijwilligers die de winkel draaiende houdt. Zijn hond ligt naast hem, op de bank in de hoek. ‘Het is nu nog vrij rustig’, vertelt Skinny. ‘We hebben wel eens dat de mensen echt over elkaar heen struikelen.’ Hij neemt een slok uit zijn halve literblik Amstel.

De weggeefwinkel voorziet in een behoefte, weet Wendie Verberne, die al sinds de start dertien jaar geleden bij de winkel betrokken is. ‘Het is hier twee keer per week, op woensdag- en zaterdagmiddag, echt druk. Met vaste klanten die ons al dertien jaar volgen, maar ook nieuwe mensen die even komen rondsnuffelen.’

De weggeefwinkel is opgezet door een clubje idealistische krakers, met als doel het tegengaan van verspilling. Het begon in een kraakpand op het Vredenburg, om in de loop der jaren meerdere keren te verhuizen. ‘Het concept is simpel en logisch’, zegt Wendie. ‘Sommige mensen hebben spullen over, anderen hebben spullen nodig. Iedereen kan hier inbrengen en ophalen, al ben je miljonair. Het is volledig vrijblijvend en gratis.’

Buiten de winkel zit een aantal mensen op klapstoeltjes. Een grijze dame wacht steeds tot een gebochelde vrouw op felroze sportschoenen haar kledingstukken brengt. ‘Deze is nog ouder dan ikzelf’, grapt ze over een jas. ‘Die kan ik wel in de kledingcontainer doen, voor de arme landen’, zegt ze over een verwassen poloshirt in maat XXL. Een moeder, eind dertig of begin veertig, parkeert haar Suzuki Wagon op de stoep. Ze loopt met een in skipak gestoken kindje aan haar arm de winkel rond. Ze legt wat spullen in haar auto; een plaspotje, een knuffelbeer. Af en toe komen mensen

NR 12

met volle tassen aangelopen. Ze gaan een smalle ruimte aan de zijkant binnen, waar de Oekraïense Natasja de ingebrachte artikelen ontvangt, beoordeelt en sorteert.

De solidariteitskoelkast Naast het pand staat een koelkast. De solidariteitskoelkast.

‘Voedsel van hen die over hebben voor hen die willen eten’, staat te lezen op het briefje dat aan de groen geverfde koelkastdeur hangt. ‘Daar zijn we afgelopen december als proef mee begonnen’, zegt Wendie. ‘Ook weer een eenvoudig idee: verspilling en armoede tegengaan. Het was een groot succes en daarom zijn we ermee doorgegaan. Wie te veel gekookt heeft kan het in de koelkast zetten, anderen kunnen het er dan uithalen. De koelkast is 24 uur per dag open. Dat is ook best spannend, want iedereen kan erbij. We weten niet precies wie er gebruik van maken, maar het is wel duidelijk dat er behoefte aan is.’

In de koelkast liggen zo’n tien pakken gedroogde noedels, bakjes chicken en beef stock pots, zoutzakjes van de

•

2017

McDonald’s, een suikerzakje en een kuipje koffiemelk. Een grijsblonde vrouw met een vriendelijk gezicht en een rond brilletje zet daar een bekertje chilisaus bij. ‘Die had ik gekocht voor bij de hapjes, maar ik had nog wat over en ik vind het zelf niet lekker. Daarom zet ik het in de koelkast. Ik heb een hekel aan eten verspillen, daarom ben ik blij met deze koelkast.

Soms zet ik er iets in, soms haal ik er iets uit.’

De vrouw maakt een praatje met een van de vrijwilligers. Over hoe het met haar tuintje gaat en op het werk. De winkel is nu een uur open, maar de meeste bezoekers zijn er nog. Ze hangen wat rond in en om het pand. Een dame met hoofddoek vertelt lachend aan een jongeman met een paardenstaart dat haar zus vindt dat ze zo Nederlands aan het worden is.

Mannen onder elkaar scheppen op over hoe laat ze gisteravond uit de kroeg gerold kwamen.

De winkel heeft in de loop van de tijd een sociale functie gekregen. ‘Iets dat we niet verwacht hadden’, zegt Wendie. ‘Er zijn mensen die alleen naar de winkel komen om elkaar te

10

zien en te spreken. Sommigen van onze vaste bezoekers zijn gewoon erg eenzaam en hebben bijvoorbeeld geen geld om zich aan te sluiten bij een vereniging. Ze gebruiken de winkel om mensen te ontmoeten.’

staat er een flinke rij mensen voor de ingang. De tassen in de aanslag. Als de deuren opengaan haasten ze zich naar binnen en lopen ze in vlot tempo de kasten en rekken af om de tassen te vullen.

Ook voor de vrijwilligers is de winkel nuttig. Als dagbesteding bijvoorbeeld. Voor Wendie zelf is het leerzaam. ‘We hebben wel eens vergaderd en daar zaten mensen bij die nog nooit een vergadering bijgewoond hadden. Je krijgt met zoveel verschillende mensen te maken, daar steek je wel wat van op. Ik denk dat deze winkel, zowel qua vrijwilligers als klanten, een afspiegeling is van de Utrechtse samenleving.’

Het stemt ietwat mistroostig. Vrijwilligers die zich inzetten om goed te doen, anderen die daar misbruik van maken.

Klanten geven en klanten nemen Aan de koffietafel rookt een dame met roodgeverfd haar mentholsigaretten. Ze komt hier regelmatig, niet om spullen mee te nemen, maar om even met de vrijwilligers te kletsen.

‘Voor de gezelligheid’, zegt ze in onvervalst Utrechts. ‘Even een bakje koffie drinken. Soms is de koffie op, dan geef ik ze vijf euro om een nieuw pak te halen.’ Ze ziet vaak dezelfde gezichten in de winkel, wat haar sceptisch maakt. ‘Elke week gaan ze hier weg met tassen vol spullen. Ik vraag me af wat ze ermee moeten. Volgens mij is het hebberigheid. Ik heb er wel eens een op de rommelmarkt spullen zien verkopen.’

De opmerking roept een beeld op van eerder die middag. De winkel opent om twee uur de deuren, maar al voor die tijd

Het is een probleem waar meerdere weggeefwinkels in Nederland tegenaan lopen. Sommige hebben een maximumaantal artikelen per klant ingesteld. In Utrecht niet. ‘We willen geen politieagent spelen’, zegt Wendie. ‘Het is natuurlijk niet de bedoeling dat mensen hier vuilniszakken volladen en die spullen gaan doorverkopen. Als ik iemand op een rommelmarkt zie staan, zou ik er iets van zeggen. Aan de andere kant, mensen die spullen doorverkopen hebben dat geld waarschijnlijk hard nodig. We weten ook niet precies wat ze met de spullen doen, misschien geven ze het aan de buren. Of geven ze het aan familie en vrienden in Marokko, omdat dat van ze verwacht wordt sinds ze in het rijke Nederland wonen. We hebben trouwens ook meer dan genoeg spullen. Maar het belangrijkste vind ik: wie zijn wij om te oordelen over anderen?’

Dit artikel verscheen eerder in De Dakhaas. www.dedakhaas.nl

NR 12

•

2017

PETER

Een haveloze tuin voor Leo Ogenschijnlijk is alles normaal. Een zwembadje met algen, wat rondzwervend vuilnis.

Ongebruikt speelgoed, een spinner zelfs, verregend karton.

In een onderwater gelopen plastic krat onder de houten bank drijft het potje van de jongen.

Hij woont alleen met zijn moeder en komt bijna nooit buiten.

Zij schreeuwt dikwijls hard tegen hem.

Waarom doet zij dat?

Vooral ‘s morgens vroeg huilt Leo zo hartverscheurend.

Je hoort hem gillen.

Kinderen weten niet beter dan dit alles normaal is.

Je veilig voelen bij iemand die men kan vertrouwen; wie leert dat de moeder voor haar jongentje?

12

ADVERTENTIE

ADVERTENTIE

NR 12

•

De Tussenvoorziening biedt opvang, woon- en financiële begeleiding voor daklozen en mensen in een kwetsbare woonsituatie. Voor een groot deel van onze activiteiten steunen wij op de hulp van vrijwilligers.

Kom ons helpen!

De Tussenvoorziening zoekt vrijwilligers voor diverse functies Maatje Als Maatje spreek je af met een

Maaltijd Bij het Smulhuis en Esthers Eethuis kunnen we dankzij onze vrijwilligers voor weinig geld gezonde en voedzame maaltijden serveren. Houd je van een praatje? Meld je dan aan als gastheer of – vrouw. Houd je van koken en neem je graag initiatief, wordt dan kok of chef-kok.

Opvang In de Sleep Inn vangen we daklozen op en bij Weerdsingel vluchtelingen en mensen zonder papieren. Met de gasten zorg je samen voor een goede sfeer. Je taken kunnen bestaan uit onder meer bardiensten, administratie, gasten informeren over hun rechten en plichten. In de opvang kan je kiezen voor avond- en ochtenddiensten.

Financieel Financieel vrijwilligers werken

Voor een aantal andere voorzieningen zijn wij op zoek naar slaapwachten, waarbij je ’s nachts als aanspreekpunt beschikbaar bent voor bewoners.

Voor de meeste vrijwilligersfuncties heb je geen ervaring nodig. Voordat je begint wordt je ingewerkt. Je kunt trainingen volgen en je wordt op de voorziening begeleid door de ervaren medewerkers.

cliënt om samen activiteiten te ondernemen.

Denk aan koffie drinken, bioscoopbezoek of sporten. Ook het uitbreiden van het netwerk van de cliënt of ondersteunen in een gezin met kinderen kan een taak voor een Maatje zijn.

bijvoorbeeld bij de Voedselbank, in de Sociaal Juridische Dienstverlening en bij mensen thuis. De taken verschillen per functie maar veel voorkomende taken zijn het organiseren van de financiële administratie, aanvragen van toeslagen en gemeentelijke regelingen, budgetbeheer en belastingaangifte.

Een uitgebreide beschrijving van alle vrijwilligersfuncties bij de Tussenvoorziening staat op www.tussenvoorziening.nl.

Wil je je aanmelden als vrijwilliger, ga dan naar www.tussenvoorziening.nl/help-mee.

Als je eerst meer informatie wilt, kijk dan op de website of bel met: 030 234 08 19.

2017

22

NR 12

•

2017

HET VERHAAL VAN EEN PLANT

De familieplant O

udste dochter: ‘Welkom. Dit is onze plant en die is mooi en ik vind het heel mooi dat hij in ons huis is. En hij heeft hele mooie kleuren. Hij is heel aardig en ik hou van deze plant.’

Vader: ‘Deze plant is een cadeautje van mijn broer. Mijn broer, die ik vijf jaar niet had gezien bracht hem mee toen hij ons hier kwam bezoeken. Deze plant is dezelfde als die bij mijn moeder thuis in Syrië. Mijn moeder, zij hield van planten.

Zij brengt herinneringen mee aan ons huis en mijn moeder. Aan hoe wij speelden in de tuin bij de fontein en mijn moeder hielpen met het verzorgen en schoonmaken van de prachtige planten en ons mooie huis. Deze plant ligt dicht bij mijn hart, want ze laat me deze herinneringen aan Syrië met mijn moeder en mijn familie weer zien. Deze plant is als een dochter, ik zal haar verzorgen als

mijn eigen dochter, zij hoort bij onze familie.

Ze is heel rustig, maakt geen ruzie, huilt niet, vecht niet…. Ze heeft alleen een beetje water nodig en geeft je mooie kleuren, mooie emoties, mooie gevoelens…. ik weet dat planten ook gevoel hebben, gevoel voor mensen. Als je haar een goed gevoel geeft zal ze blij zijn. Als je je niet goed voelt zal ze verdrietig zijn.’

Oudste dochter: ‘Ik vind de plant mooi omdat zij hele mooie kleuren heeft. En zij heeft een mooie vorm. Zij is rustig, maakt geen geluiden en dan is niks met je gebeurd. Ik vind de plant lief en aardig.’

Moeder: ‘Ik wil jullie vertellen over onze plant. Haar naam is Creton. Zij is prachtig van kleur en heel sensitief. Ze is goed voor de woonkamer. Ze heeft geen zon nodig en ze is erg mooi.’

Jongste dochter: ‘Ik verzorg de plant ook. De plant vindt mij heel aardig en ik hou van die plant.’

Vader: ‘En de plant geeft ons hoop en geeft ons leven door haar kleuren en haar aanwezigheid. De plant zorgt goed voor ons.’

Oudste dochter: ‘Ik vind de plant mooi.’

Verteld door nieuwe bewoners van het voormalig kassen­gebied De Veiling in Leidsche Rijn. De verhalen waren onderdeel van het kunstproject Aandacht van Iris Honderdos.

24

Geen-gelul-hulp Meneer Paul houdt spreekuur TEKST LEONIE HOSSELET FOTOGRAFIE PIET HERMANS

NR 12

In de documentaireserie Schuldig stal Paul Scheerder (70) onze harten.

Scheerder is een leverancier van hoop voor mensen die met (geld)problemen kampen. Klopt er iemand bij Scheerder aan voor hulp, dan zegt hij steevast: ‘Het komt goed.’

‘Als je dagen niet hebt gegeten, ga je vanavond eten. Als je wordt geslagen, dan was gisteren de laatste keer.’ Dat is het motto van het Leefkringhuis. Eind vorig jaar werd deze opvangorganisatie in één klap beroemd dankzij de documentaireserie Schuldig. We zagen Paul – keurig in pak – elke week bellen met instanties, kerstpakketten bij elkaar sprokkelen en een verjaardagstaart bestellen voor een meisje met een moeder zonder geld. Wekelijks keken zo’n miljoen mensen naar de serie, waardoor Paul zich tegenwoordig niet alleen Bekende Noorderling maar ook Bekende Nederlander mag noemen.

Hij krijgt nu brieven uit het hele land, van mensen die hem om advies vragen. Nee, nieuwe donateurs zijn er niet bij gekomen. Wel lieve Facebookberichten, die Paul uit beleefdheid stuk voor stuk beantwoordt ‘met zo’n handje’. Een duim omhoog.

Maar intussen draait het leven gewoon door. Het is dinsdag, iets voor half negen, als Paul nog even de stempels op zijn bureau ordent. Op de grijze monitor met camerabeelden is een volle wachtkamer te zien. Een klinische bel – tuuungduuuung – luidt het begin van het inloopspreekuur in.

Getrokken nummertjes verdwijnen in een wit prullenbakje met wiebelklep op Pauls bureau. Meneer Paul, ik heb een vraagje... ‘Het is een vertrouwenskwestie’, antwoordt Paul op de vraag waarom al die mensen nou juist naar hem toe komen. ‘Mensen hebben onbeperkt vertrouwen in dit gedoe hier.’

Praatpaal Het leeuwendeel van het spreekuur is voor onbegrijpelijke brieven – daar blijken er nogal wat van in omloop te zijn. De papieren met dure woorden en logo’s van de Belastingdienst, incassobureaus en de gemeente komen in allerlei vormen op Pauls bureau terecht: uit tasjes van de drogist, verkreukeld, of juist keurig in een plastic mapje. Een wat oudere man lacht beschaamd als hij een natte envelop tevoorschijn haalt. Koffie op gemorst in de wachtkamer. Kijk, het zit ook op zijn broek.

Maar wat wil die tandarts nou? Volgens de bevlekte rekening moet hij betalen voor zijn minderjarige dochter, maar die is meeverzekerd. Dat klopt toch niet? Paul tikt een briefje terug uit naam van de man. Dat dit zeker een vergissing is.

‘Sommige tandartsen denken: ik probeer het gewoon. Er is er één die er zelfs om bekendstaat.’

Elk gesprek, hoe kort ook, wordt geregistreerd voor de gemeente. ‘Die wil dat allemaal weten.’ Paul vinkt netjes de duur van het gesprek en de wijze van afhandeling aan: informatie verstrekken, bijvoorbeeld. Of: praatpaal – als iemand

•

2017

vooral op zoek is naar een luisterend oor. Volgens Paul is het uniek in Nederland dat iedereen hier drie keer per week met welk probleem dan ook binnen kan lopen. ‘Wij hoeven weinig door te verwijzen, we hebben alles zelf in huis.

Maatschappelijk werk, juridisch, vrouwenwerk.’ Zevenendertig vrouwen werken er, en drie mannen. Wie bij mij aanklopt, wordt in ieder geval niet ontruimd, heeft Paul als stelregel. ‘Ik heb een goede band met de meeste woningcorporaties. Als ze ermee akkoord gaan dat iemand in termijnen terugbetaalt, dan nemen we zo iemand een jaar aan het handje om te zorgen dat dat ook gebeurt.’

PAUL MAAKT NERGENS VEEL WOORDEN AAN VUIL. DE HULP WORDT VERLEEND IN STILTE ‘Ik kan nergens heen’ Geen-gelul-hulp, zo noemde de krant de Leefkringhuiswerkwijze ooit. En die typering gaat ook op voor Paul zelf: hij maakt nergens veel woorden aan vuil. De hulp wordt verleend in stilte. ‘Heb je kinderen?’ ‘Naam van het kind?’ Hij luistert, tikt op zijn computer, wacht rustig tot er een printje of kopietje uit het apparaat rolt. Geroutineerd wijst hij op het papier.

Daar tekenen.

Intussen zijn twee vrouwen aangeschoven, de een tolkt voor de ander. ‘Paul, dit is mijn schoonzus. Ze heeft een boete gekregen van de Belastingdienst, ze zeggen dat ze haar aangifte van 2014 niet heeft gedaan.’ Paul draait zich naar zijn computer. ‘Dan ga ik even uitstel aanvragen. Want die deurwaarder gaat vervelend doen hoor.’ Verder heeft de vrouw geen schulden. ‘Geen andere schulden?’ zegt Paul. ‘Wat een gelukkig mens.’ De boel loopt deze ochtend op rolletjes.

Tot Halima, een jaar of vijfentwintig, haar kinderwagen naar binnen manoeuvreert. Ze heeft een vrolijk en innemend gezicht, maar bij haar tweede zin lukt het al niet meer om die façade overeind te houden. ‘Het gaat over mijn huwelijk, waar ik een beetje mee vastzit. Het is al drie jaar aan de gang, mijn man heeft veel kenmerken van een narcist.’ Halima probeert te scheiden, maar de schoonfamilie ligt dwars. ‘Ik kan nergens heen, ik werk niet, ik heb geen steun van mijn ouders.’ Paul schrijft mee, sierlijke vulpenletters. ‘Slaat-ie je ook?’ Eén keer is het gebeurd, niet vaker. Halima wijst naar het pruttelende eenjarige meisje dat haar verbaasd aanstaart vanuit de kinderwagen. ‘Ik probeer vol te houden voor haar, maar ik ben er helemaal depressief van.’ Afgelopen weekend was de druppel.

Haar man was ineens weg met de baby. Ik hoef jou niet te vertellen waar we zijn, had hij gezegd voor hij de telefoon ophing. Ze had de politie gebeld.

Klopklop doet een medewerkster. ‘Sorry Paul, heel even storen. De Albert Heijn is er maar ik kan niet pinnen.’ Paul trekt zijn pasje en noemt de vier cijfers hardop.

Goed, de politie was dus gebeld, maar toen die kwam was haar man al thuis en deed hij alsof hij alleen maar een blokje

26

NR 12

•

2017

om was met de baby. Politie weg, kreeg ze haar schoonouders op haar nek. Hoe dúrfde ze de politie te bellen? Ze was zo bang dat ze die nacht niet thuis sliep en nu durft ze dus al helemaal niet meer naar huis. Wat te doen?

Paul kent de familie van de man. ‘Heeft zijn tante enige invloed? Die eet zo ongeveer uit mijn hand.’ Nee, met de tante is geen contact meer. Paul roept maatschappelijk werkster Assia erbij. ‘Kun je Halima meenemen naar de overkant en haar verhaal aanhoren? Loop maar even los van elkaar naar binnen..’

SOMMIGE KINDEREN SLIEPEN OP STRAAT, IN EEN AUTO, BOS. HIJ KON HET NIET AANZIEN

Vangnet De overkant, dat is een ander pand van het Leefkringhuis – de stichting heeft er in totaal negen: het Logeerhuis, de Vrouwenopvang, de Crisisopvang. In het Logeerhuis kunnen acht kinderen terecht die (tijdelijk) niet thuis kunnen wonen.

Voor wat oudere kinderen die helemaal niet meer naar huis kunnen, is er woonruimte waar twee jongeren begeleid kunnen wonen. Tienermoeders en vrouwen die thuis niet veilig zijn, worden opgevangen in de Vrouwenopvang en begeleid naar zelfstandig wonen. Ook zijn er crisisplekken voor kinderen en hun moeders die dakloos zijn geworden. Voor mannen en jongens boven de zestien is er geen opvang, omdat de vrouwen zich daardoor onveilig zouden kunnen voelen. Voor die groep wordt samengewerkt met het Leger des Heils.

Assia komt terug van haar gesprek met Halima. Haar gezicht voorspelt weinig goeds. Halima zit er duidelijk doorheen, maar haar situatie is waarschijnlijk niet schrijnend genoeg voor opvang. Het is een huwelijk dat uiteenvalt, geen structureel huiselijk geweld – het ene noodgeval is het andere niet.

In een stad als Amsterdam, waar de GGD wekelijks met veertig vergelijkbare hulpvragen worstelt, moeten er keuzes gemaakt worden. Via het ‘Vangnet’ beheert de GGD alle opvangplekken in Amsterdam – behalve die van Leefkringhuis. ‘Maar als we haar bij ons plaatsen, moet ze vervolgens wachten tot Woningnet een huis voor haar heeft. Dat kan zo zes jaar duren.’ Bovendien weet haar man het Leefkringhuis te vinden. Toch maar met Vangnet bellen? ‘Ze gaan me vierkant uitlachen, Paul.’ De opvangplekken zijn schaars. Bel toch maar, vindt Paul. Lukt het niet, dan kan iemand van het Leefkringhuis misschien bij de man langsfietsen. Paul: ‘Ik heb meiden die zo’n gesprek heel goed kunnen voeren’. Neem nou Fatima, die heeft iets, een uitstraling. ‘Zo’n man doet open van wat mot je, en tien minuten later zitten ze binnen thee te drinken.’

Paul werd voorzitter van de stichting die het regelde.

Vijftig kinderen per jaar gingen er mee. Eenmaal in de berglucht, zonder hun ouders, kwamen er verhalen los: die had een dronken vader, daar was nooit eten thuis, een derde werd geslagen. Als de bus na twee weken de stad weer inreed, ging niet ieder kind naar huis – sommigen bleken op straat te slapen, in een auto. Problemen thuis.

Paul kon het niet aanzien. Hij regelde twee woningen en zette er tien bedden in. Dat breidde zich steeds verder uit en in het najaar van 1984 werd het Leefkringhuis officieel geopend. Nu, een half leven verder, zit Paul er nog steeds achter zijn bureau.

Blufpokeren Paul is min of meer toevallig hulpverlener geworden. Hij groeide op in Noord en ging rechten studeren, maar stopte toen hij bij aan de slag kon als verkoopmanager van abonnementen. Hij deed vrijwilligerswerk als gezinsvoogd. ‘Ik had door dat ik daar aanleg voor had: dingen regelen, beetje blufpokeren.’ Op een gegeven moment bedacht speeltuinvoorzitter Gère Paulussen: als het kroost van Juliana vakantie mag vieren in Lech, dan mogen onze kinderen naar Oostenrijk.

Kon Paul niet voor een artikel in de krant zorgen, om geld in te zamelen voor een vakantiehuis? Deze crowdfunding avant la lettre bracht genoeg op om een huis in de bergen te bouwen.

Menier Pauwl Assia komt met een update over Halima. Ook Fatima – die met de uitstraling – schuift aan. Vangnet heeft geen plek gevonden. Toch terug naar huis, is het advies, en de scheidingsprocedure voortzetten. Dan maar de man optrommelen en vragen of de twee samen komen praten. ‘Zeg maar dat meneer Paul hem wil spreken.’

Op de monitor is te zien dat iemand problemen staat te maken bij de balie. ‘Het spreekuur is voorbij’, zegt de baliemedewerkster. ‘Ja, dat wéét ik!’ Toch wappert hij wild met een stapeltje papieren. Even later druipt hij af.

Paul toont zijn smartphone. Kijk, ook daarop kan hij de camerabeelden zien. ‘Zelfs als ik op vakantie ben, kan ik dan kijken of er mannen op de deur staan te bonken.’ Wat zijn vrouw daarvan vindt? Nou, laatst liepen ze door Marrakesh, werd hij op zijn schouder getikt. Paul gebaart alsof hij een document uit zijn borstzak haalt. ‘Menier Pauwl, ik heb problemen!’ Toen had zijn vrouw toch wel gezegd: doe nou een keer normaal.

‘Ik heb maar gevraagd of hij in Nederland naar kantoor kon komen.’

De naam Halima is gefingeerd.

28

Klinker Ontmoeten Ik weet dat elk moment dat ik je ontmoet er een moment komt dat ik je weer gedag moet zeggen Robert H. Obergh

Ontmoeten Daarin zit het woordje moeten. Dat bevalt me meteen niet. Ik zie liever een vriendschap die vanzelf gaat.

Onbehouden, ontspannen, en onbevangen. Net als je jong bent en onschuldig; maar niet alle onschuldig uitzienden hebben nooit ruzie. Ik denk dat kinderen het gedrag van ouders, begeleiders, opvoeders kopiëren. Daardoor – al zijn ze nog zo puur – maken ze toch vaak ruzie.

Als ik nu denk aan ontmoeten, dan wil ik gewoon zijn, bij iemand zonder dat ik iets moet. Lekker rustig.

Robert H. Obergh

Ontmoeten Een jongen Niet bang Wie ontmoet hij?

Die man die van ver kwam Ontmoeting Aan zee Winter Ziet haar oceaan Handen zo zacht Vrouw

Klinker is de Straatnieuws schrijfclub voor dak- en thuislozen.

Informatie: redactie@straatnieuws.nl

Waarderen Ze maken het je heus wel duidelijk met woorden in gebaren: Jij bent waardeloos geen werk, geen huis geen baan, geen fiets geen vrienden, geen verstand geen geld, niets, niets, niets Hun enige eigen waarde is oordeel vellen Verder kunnen ze: niets niets en niets.

Anne Marie ten Berge

Geen limiet

Seksheks Ik weet niet meer hoe zij er uit ziet Bijna dertig jaren nu voorbij Ik flik, ik schiet rivieren van sperma in het gat van een heks Hier in het land is zij moeilijk te krijgen vooral in Utrecht waar alle rode lichten zijn gesloten ben ik nu veel met de heks Fred O. Oamen

Hou op Ik wil jou deze keer verrassen Dat is me aangeraden Waar verras jij me nu weer mee?

Ik kan je missen als heimwee Geen Kaas

Ik geef nooit op zo lang ik leef om het eind van de horizon te bereiken.

Dagelijks worstel ik, mijn handen reiken.

Ik blijf strijden als een kampioen, tot ik de eerste prijzen gewonnen heb, talloos miljoen.

Ik geef nooit op de hemel is niet de limiet het diepste van de aarde ook niet!

Crimineel probleem Weet je waar ik mee zit?

Nee? Met een gerolde portemonnee Daar kun je toch niet mee zitten?

Als die kwijt is.

Jawel, hoor Ik ben de zakkenroller

Fred O. Oamen

Geen Kaas

Samen kijken

Ontdekking

Mensen kijken samen door elkanders verrekijker; en zo zien zij veel verder dan ze enkel kunnen kijken.

Een stier kent z’n kracht niet totdat hij stoot.

Steven Spaapen R. M. C.

R. M. C

NR 12

•

Extra Waarderen

Tik Tik

Held

Ze maken het je heus wel duidelijk met woorden in gebaren: Jij bent waardeloos geen werk, geen huis geen baan, geen fiets geen vrienden, geen verstand geen geld, niets, niets, niets Hun enige eigen waarde is oordeel vellen verder kunnen ze niets, niets, niets.

Ieder leven heeft zijn handicap Niemand, rijk of arm, is helemaal tevreden DIt is de natuur van het leven altijd ontbreekt er iets

Een echte held komt niet aangesneld die is er al

Er rest niets dat een talent Een klok in goede staat tikt elk moment: tik tik Fred O. Oamen

Anne Marie ten Berge

Geen Kaas

Dieren Wat kan je daar mee?

Weinig Ze mogen niet meer In het circus In kooien Maar ophokken nog wel Daar ga je dan Geen Kaas

Bestel jouw puzzelboekje nu ook in onze webshop!

Dagopvang Het Catharijnehuis

GRATIS

VERZEN

DING*

Wie kookt er?

Vrijwilliger worden kan je veel verder helpen dan je denkt. Maak onderdeel uit van ons team en zorg samen met ons voor daklozen in de dagopvang. Wij bieden een inspirerende werkplek, gezellige collega’s, begeleiding en een scholingsprogramma.

Voordelig, makkelijk en vertrouwd

Wil je meer weten?

Lucia Stortelder, coördinator: 06-18043077 of 030-2310293 Mail: l.stortelder@catharijnehuis.nl info: www.catharijnehuis.nl

www.denksport.nl

* Ga voor meer informatie en de actievoorwaarden naar www.denksport.nl.

375_MA_DS_C Straatjournaal_blauw.indd 1

25-11-2015 17:48:07

2017

30

Gratips

SN selecteert voor ieder nummer een paar interessante én gratis activiteiten

Showman’s Fair

Midnight Comedy in the Biergarten

Een wereldvreemde kermis met een internationaal theatergezelschap en lokale acteurs, dansers, performers, muzikanten, DJ’s, circusartiesten, schrijvers, schilders, kermiskunstenaars en koks. Publiek en artiesten gaan samen aan tafel en vieren feest. De artiesten experimenteren met korte programma’s in één van de veertien theatertenten. Let op: de fair is gratis, voorstellingen kosten geld.

De Biergarten: kruising tussen indoor park, podium en dansvloer met bijzondere bieren, exotische cocktails, snacks en ’s avonds laat Midnight Comedy. Felix Heezemans, Ruud Smulders en Jurg van Ginkel. Wat schrijft der Garten verder in de desbetreffende annonce? Ach, the usual. Dat het hilarisch is en rauw en ongegeneerd en bizar en dat je helemaal dubbel ligt bij deze gasten. Beleefde Stand-up, dat zou nog eens wat zijn.

Vrij 18 aug 17.00 uur (check dit!) Berlijnplein Utrecht

Vrij 18 aug 23.59 uur, Tivoli Vredenburg Vredenburgplein

Berry’s Bovet Bach die kennen we, maar wie is Bovet? Want die speelt Berry ook op de uitvoering in kwestie. Welnu, Guy B. (geboren in mei ’42) is een veelzijdig, origineel en gecultiveerd artiest. Hij reist de wereld rond en geeft orgelconcerten, en hij schrijft ze ook zelf, die concerten. Van Berkum ondertussen is ook al zo veelzijdig: organist en actief als improvisator, componist, solist en jazzpianist.

Za 26 aug 13.00 uur, Nicolaïkerk Nicolaïkerkhof 8

Kerkdienst Woord & Klank

Gratis Lightroom cursusje

Een mis bij de Remonstranten bevat in ieder geval deze elementen: Inkeer: verstilling en gebed, Woord: bijbellezingen en overweging, Delen: mededelingen, gebed, zegen. Tussendoor worden er bijpassende liederen gezongen. Er zijn ook kerkdiensten met een meer experimentele opzet, zowel in vorm als in liturgie. Zoals Woord en Meditatie, Woord en Dialoog, Woord en Beweging, Woord en Klank.

Informatieavond over de cursussen, kennismaken met de docenten en deelnemen aan een gratis workshop Digitaal ontwikkelen in Lightroom. Neem foto’s mee en bespreek met Jeroen Wandsmaker welk fotoatelier bij je wensen en mogelijkheden past. Pik in, het is nog zomer!

Zo 27 aug 10.30 uur, Geertekerk Geertekerkhof 23

Ma 4 sept 19.30 uur, Centrum voor de Kunsten Domplein 4

Brisa bij de Steef!

Dit vintage latinjazz kwartet speelt smooth latinjazz, lome Braziliaanse bossa’s, sensuele son, romantische bolero’s en af en toe een pittige samba of Cubaanse salsa.

Droom weg bij de zwoele, zomerse klanken van Brisa en laat je meevoeren op de Zuid- Amerikaanse ritmes van vervlogen tijden…

De ervaren muzikanten van Brisa delen op 1 september bij de Steef met plezier hun passie voor old school latin-jazz en fijne Braziliaanse ritmes, met elkaar en met jou.

Vrij 1 sept 13.00 uur, ZIMIHC theater Stefanus Braziliëdreef 2

Uitfeest Feestelijke opening van het culturele seizoen. Op vele binnen- en buitenlocaties geven de culturele instellingen en gezelschappen previews van wat komen gaat. Of je nu houdt van muziek of theater, van beeldende kunst, dans of literatuur, je kunt er je hart ophalen. Wie niet van cultuur houdt moet echt thuisblijven die dag.

Zo 3 sept de hele dag, door het hele centrum van Utrecht

Doe mee Startpunt voor taal- en digitale vragen Formulieren invullen, inloggen, schrijven van een sollicitatiebrief.

Dat is niet altijd gemakkelijk. Heb je daarbij hulp nodig? Kom dan naar het Doe Mee Startpunt, waar je terecht kan met je digitale vragen. Ook kun je er zelf oefenen. In het Taalhuis bij het Doe Mee Startpunt zijn veel activiteiten rond basisvaardigheden.

Do 7 sept 13.00 uur, Bibliotheek Overvecht Gloriantdreef 1

wwit metaal 39 buidel 41 voegwoord 42 familielid 43 vulkaan op Sicilië 45 destijds 46 opspodaar 49 binnenkort 50 speculant 53 gistmiddel 55 openbaar vervoermiddel 57 deel van een schip stopmechaniek 63 koordje van een kaars 65 vreemde munt 67 met ingang van 69 muzieknoot NR 12

•

2017

Utrechtpuzzel 1

2

3

11 15

4

5

6

12

16

13

8

9

18

21 26

27

31

32

33

37

10

22

23

28

29

34

19 24

30

35

36

39

38 40

41

42

43

44 49

48 52 57

58

64

50

53 59

45

46

47

51 55

60

56 61

62

66

65 68

54

63

67

69

70

72

71

73

74 © DENKSPORT PUZZELBLADEN

53

T R U C U I D T O T U K C A C H O P R I B I E C E O N R E F I E T C N N B H A R T L U E R G A V E

M A O O L M E M A K E E L T O H T U I T I N S W D E D E L IJ S D K E R M A

R G E O R E M U D I T R J E G O K I K E C R

11

47

E M E R V E N I E E C R U A I O T E R T A R I A P G S A T I S O N M E E E R N T E P R M E E O B R

67

E T O O I

G E N R E R A D A R

A F E R

L O N I T

Diepenbrock

7

42

74

Breng de letters uit de genummerde vakjes over naar de gelijkgenummerde vakjes van de oplossingsbalk.

14

17

20 25

7

64

33

21

60

HORIZONTAAL 1 kunstgreep 4 kantlijn 8 beginstreep 11 aanbeden figuur 13 van een ander overnemen 15 niet verder dan 17 herinnering 18 persoonlijkheid 20 peuter 21 luchtig gebak 22 kleur 24 vruchtbeginsel 25 uitroep van droefheid 27 oude lengtemaat 28 moeder 29 geladen deeltje 31 toegangsweg 33 bejaard 35 bruinrood 37 bekentenis 39 prijslijst 40 sportterm 41 onzuiver 44 hekeldicht 48 rijwiel 49 baan 51 echopeiling 52 Amerikaans tv-station 53 lidwoord 54 voorzetsel 56 gelofte 57 bustehouder 58 de edelen 60 essentie 62 geheel 64 commerciële omroep 66 diameter van bevroren water 67 voor 68 uitbouw 70 met het bedoelde 72 aanleg 73 groot (voorvoegsel) 74 Europeaan.

VERTICAAL 1 balletrokje 2 niet thuis 3 compact disc 4 koosnaampje 5 plaats in Overijssel 6 ingehouden 7 heide 8 persoonlijk voornaamwoord 9 een zekere 10 versiering 12 grootmoeder 14 afgelegen 16 girafachtig dier 19 soort 21 smaakvol 23 deel van een koe 26 maken 30 afkomst 31 rivier in Siberië 32 binnen 34 plezierreis 35 Spaanse borrelhapjes 36 voltooid 38 blauwwit metaal 39 buidel 41 voegwoord 42 familielid 43 vulkaan op Sicilië 45 destijds 46 opsporingsapparaat 47 daar 49 binnenkort 50 speculant 53 gistmiddel 55 openbaar vervoermiddel 57 deel van een schip 59 waterkering 61 stopmechaniek 63 koordje van een kaars 65 vreemde munt 67 met ingang van 69 muzieknoot 71 laagwater.

De oplossing van puzzel nummer 11 was Hammarskjöld

nooit aan. Ongeluk of aanslag. Men is er nog steeds mee bezig. U woont in een dramatische straat.

Voornaam: Dag. Op 17 september 1961 was Dag Hammarskjöld, secretaris generaal van de Verenigde Naties opgestegen van Léopoldville met de bedoeling om een staakt-het-vuren te onderhandelen met de Katangese president Moïse Tshombé. Zover kwam het niet, het vliegtuig kwam

De winnaar is: P. ter Vure, Utrecht De oplossing van deze puzzel moet binnen zijn voor 2 augustus 2017. Mail redactie@straatnieuws.nl

Colofon Straatnieuws wordt uit­ gegeven door Stichting Straatnieuws Utrecht (SSU).

klachten of complimenten over verkopers? Mail of bel 06-49292013

email: utrechtssu@gmail.com telefoon: 030 751 45 53 adres: Oudegracht 24, 3511AP UTRECHT www.straatnieuws.nl

copyright © 2017 Straatnieuws en haar auteurs.

verkoopprijs € 2,50,waarvan €0,90 voor de verkopers. Alle verkopers dragen onze verkoperpas.

hoofdredacteur Frank Dries redactie Simone van Erp, Bas Paternotte, Carlijn Assink, Marthe Ligtenberg, Hugo Verkley, Berengaria Liedmeier, Erik Ouwerkerk , Franca Duym

beeld Bas de Meijer, Fleur Wiersma, Joshua Peeters, Nanna de Jong, Daniel Hentschel, Frank Dries eindredactie Reinder Suijker, Sander van der Meijs bijdragen Z! Magazine Amsterdam Robert Swart, Susanne Laws, Piet Hermans, Jeroen de Rooij, Hans van Dalfsen, Hugo Jetten, Chris Junge

distributie Andy, Gerrit, Eline Muris, Richard van Rijn, Marc klinker Els Gutter, Daan Zeijen honden Wolfje, Wickie en Bobby facebook Anne Slabbekoorn redactieraad Armand Heijnen, Charlotte Huisman vormgeving blik grafisch ontwerp, Utrecht drukker BdU, Barneveld

volgende uitgave Vrijdag 1 september 2017 donaties Straatnieuws Rabobank, NL97RABO0135569680 tnv Stichting Straatnieuws Utrecht Met dank aan Z! magazine Amsterdam

s i p a h c s d n e i Vr e e w t n i l e i z éé n . n e m l ic h a Aristoteles

WORDT VRIEND VAN STRAATNIEUWS

Even recht voor zijn raap. Straatnieuws heeft heel hard meer Utrechters nodig die ons structureel willen steunen met jaarlijks een broodnodig extraatje. Voor 100,- per jaar (aftrekbaar van de belasting) wordt u lid van onze exclusieve Vrienden van Straatnieuws­club.

Jaarlijks organiseren we voor deze club een exclusief event waarvoor u persoonlijk wordt uitgenodigd. Al twee maal hebben we een exclusief diner met vrienden (en ver­ kopers natuurlijk) gehad op een Utrechtse toplocatie. Nieuwe evenementen staan op stapel. Wat het gaat worden? Dat houden we nog even geheim. We verrassen onze vrienden graag.

Hoe het werkt leest u op onze website.

Als u eenmalig wilt doneren kan dat ook.

Uiteraard is de hoogte van de donatie vrij.

Alles staat op www.straatnieuws.nl.

Alvast bedankt! En een vriendelijke groet, Bestuur, medewerkers en vrijwilligers van Straatnieuws