Spearfishing Magazine Ν.23 by Pelagic Media

EDITORIAL

Πόνος για τις ζωές φίλων που έφυγαν μέσα από το χώρο μας

Μάνος Βλατάκης Αρχισυντάκτης

Φωτογραφία Εξωφύλλου

Ο Νικόλας Χάρρις με μια δεκάκιλη συναγρίδα

TΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΌ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΒΡΎΧΙΑ ΑΛΙΕΊΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΎΘΕΡΗ ΚΑΤΆΔΥΣΗ

AΡΧΙΣΥΝΤΑΚΗΣ: ΜΆΝΟΣ ΒΛΑΤΆΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ: ΑΡΓΟΥΔΈΛΗΣ ΑΛΈΞΑΝΔΡΟΣ ΑΜΑΞΌΠΟΥΛΟΣ ΣΤΑΎΡΟΣ ΑΡΙΣΤΕΊΔΟΥ ΚΏΣΤΑΣ ΒΑΣΙΛΕΊΟΥ ΓΙΏΡΓΟΣ ΒΕΡΏΝΗΣ ΝΊΚΟΣ ΒΟΥΔΡΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΌΠΟΥΛΟΣ ΧΡΉΣΤΟΣ ΔΕΡΤΙΛΉΣ ΛΆΜΠΡΟΣ ΚΑΒΒΑΔΊΑΣ ΓΕΡΆΣΙΜΟΣ ΚΑΛΟΚΑΘΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΚΑΡΥΟΦΎΛΛΗΣ ΠΑΝΑΓΙΏΤΗΣ ΚΑΤΣΟΥΛΗΣ ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΕΣΟΎΛΗΣ ΊΩΝ ΚΩΤΣΆΚΗΣ ΒΑΓΓΈΛΗΣ ΚΩΣΤΑΝΆΣΙΟΣ ΙΆΣOΝΑΣ ΜΑΔΟΎΡΟΣ ΚΏΣΤΑΣ ΜΑΡΊΝΗΣ ΣΠΎΡΟΣ ΜΈΓΑΣ ΣΩΚΡΆΤΗΣ ΜΠΈΚΑΣ ΑΠΌΣΤΟΛΟΣ ΠΑΠΑΔΆΚΗΣ ΜΆΝΟΣ

ΠΑΥΛΊΔΗΣ ΓΙΏΡΓΟΣ ΠΙΤΙΆΣ ΓΙΆΝΝΗΣ ΡΊΓΓΑΣ ΓΙΆΝΝΗΣ ΣΙΜΆΤΗΣ ΧΡΊΣΤΟΣ ΣΙΜΙΤΣΑΚΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΣΑΓΚΑΡΌΠΟΥΛΟΣ ΝΊΚΟΣ ΦΎΤΡΟΣ ΣΤΑΎΡΟΣ ΧΡIΣΤΑΚΗΣ ΣΤΕΛΙΟΣ ΧΡΊΣΤΗΣ ΓΙΏΡΓΟΣ

94 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Πολλάκις αισθάνομαι ότι επαναλαμβάνω τα ίδια, ίσως όμως αυτή η σκέψη να αφορά κατά κύριο λόγο εμένα, που εδώ και χρόνια νιώθω να γράφω επανειλημμένα για θέματα ασφάλειας, με σκοπό να επηρεάσω τον κάθε υποβρύχιο κυνηγό να αποφύγει όποιο λάθος θα μπορούσε να στοιχίσει τη ζωή του. Στην ουσία, ΕΣΕΙΣ, δεν ξέρω πόσες φορές με διαβάσατε να αναφέρομαι στο συγκεκριμένο ζήτημα, δηλαδή στην προσπάθεια αποφυγής ενός μοιραίου γεγονότος που μπορεί να προκύψει κατά τη διάρκεια της διασκέδασης, της απόλαυσης και της ψυχοσωματικής θεραπείας που μας χαρίζει το ψαροτούφεκο. Εξ ορισμού, μη θεωρείτε στο μυαλό σας το υποβρύχιο κυνήγι ως επικίνδυνο. Επικίνδυνα μπορούν να γίνουν τα πάντα, ακόμη και το περπάτημα, η αφηρημένη οδήγηση ή η αντίδρασή μας εν βρασμώ ψυχής. Μη ρίχνετε λάθη σε όσους αναρτούν φωτογραφίες που δεν σέβονται τα αυτονόητα νομικά, και κυρίως ηθικά πλαίσια, και προσβάλουν άμεσα και κύρια πρώτα τον εαυτό τους, ενώ έμμεσα παίρνουν «μπάλα» όλους μας ανεξαιρέτως. Μην κατηγορείτε όσους θέλησαν να προβάλουν δημόσια με κακό τρόπο, χρόνους και βάθη. Όσους ξέρουν να σχολιάζουν κάτω από μια φωτογραφία ξεκάθαρα προκλητική, μόνο το «μπράβο ρε μάγκα» επικροτώντας τα κατορθώματα του προβαλλόμενου. Όσους θεώρησαν πως η ελευθερία της επιλογής να κυνηγάς άγρια ζώα με την πιο οικολογική και τίμια προς το περιβάλλον μέθοδο, για να τα φέρεις στο τραπέζι της οικογένειας, είναι πράξη επίδειξης και το μέγεθός της ορίζεται από νούμερα, σε κιλά, χρόνους και βάθη. Όλοι οι άνθρωποι υπάρχουν, ο καθένας με τις αξίες και την ηθική του… Χάθηκαν και φέτος αρκετοί ψαροτουφεκάδες, και δυστυχώς, αν και κάθε ζωή έχει αξία όποια ηλικία κι αν διανύει, είχαμε περιστατικά νεαρών ανθρώπων ακόμη και κάτω από τα 18, καθώς και ανθρώπων που άφησαν πίσω οικογένειες και παιδιά! Ας προβληματιστείτε και ας καταλάβετε πως η αρχή πρέπει να γίνει εμπεριστατωμένα, με γνώση από ανθρώπους που υπάρχουν στο χώρο και πραγματοποιούν σχολεία και σεμινάρια, και μπορούν να διδάξουν πώς πρέπει να λειτουργείτε πρώτα με ασφάλεια και όχι ξεκινώντας μόνο και μόνο για την τόνωση του εγωισμού μέσα από νούμερα ή με πανάκριβους εξοπλισμούς, εφόσον δεν ήρθε ακόμη η ανάγκη αγοράς τους,. Κατανοήστε πως δεν επιχειρείτε καμιά βουτιά χωρίς το ζευγάρι σας να κοιτά έτοιμο να ανταποκριθεί, γνωρίζοντας άπταιστα όλη τη διαδικασία διάσωσης και ανάνηψης. Το κυριότερο; Μην κάνετε τους δασκάλους σε κανένα! Θα πρέπει, επίσης, να καταλάβετε πως η σωστή και ενδεδειγμένη άσκηση επιβάλλεται. Δεν μπορεί να είσαστε σε ένα γραφείο ή να κάνετε μια κοπιαστική δουλειά καταπονώντας ολημερίς ψυχή και σώμα, να τρώτε και να πίνετε, και την άλλη μέρα να πηγαίνετε να βουτάτε και να υπερβάλετε κιόλας! Αφενός κάνετε κακό στην υγεία σας, αφετέρου, επικίνδυνη την επιλογή σας. Διαλέξατε αθλητικό σπορ! ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ; Όλοι μας ανεξαιρέτως, δάσκαλοι και μαθητές, θα πρέπει να έχουμε παιδεία, γνώσεις, ηθικές αρχές. Να εξελίσσουμε τις γνώσεις μας και να μην θεωρούμε ότι τα ξέρουμε όλα. Τοποθετήσεις του τύπου «κάνω πολλά χρόνια ψαροτούφεκο και είμαι έμπειρος», καλό είναι να τις αποβάλετε, με τη σκέψη πως ίσως και να είναι μέρος της ευθύνης. Βρείτε χρόνο για άσκηση και γνώση, αν θέλετε να μειωθούν τα ατυχήματα. Αλλιώς, μια ζωή θα μιλάμε και το επίκεντρο θα είναι από τη μία ο πόνος για ένα ακόμη φίλο που θα χάνεται κάθε φορά και από την άλλη, η ματαιοδοξία του καλύτερου μέσα από μεγέθη. ΕΥΧΗ ΜΟΥ, ΟΣΟ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΛΙΓΟΤΕΡΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ!

109 106

94 Ε υρωαφρικανικό | 33ο Ευρωαφρικανικό Πρωτάθλημα: Στην κορυφαία πεντάδα η Ελλάδα! 5η θέση στο Ομαδικό και 4η στο Ατομικό Μας μίλησαν οι: Νίκος Καμπάνης, Γεράσιμος Καββαδίας, Απόστολος Τζουμάκας, Στέλιος Χριστάκης

104 Σ υνέντευξη | Giacomo De Mola: «Γιατί έχασα την πρώτη θέση στο Ευρωαφρικανικό» στο Μάνο Βλατάκη

106 Ε ξοπλισμός | Λαστιχοβόλα Ψαροτούφεκα: Για να μην τα «χαλάσεις» Μάνος Βλατάκης

109 Ψ άρια της «επόμενης» μέρας, Β’ μέρος | Βράχωμα: Μια δύσκολη φάση Χριστόφορος Βούδρης

114 Εξοπλισμός

Boat & Fishing

ΕΥΡΩΑΦΡΙΚΑΝΙΚΟ

33ο ΕΥΡΩΑΦΡΙΚΑΝΙΚΟ ΠΡΩΤΆΘΛΗΜΑ

ΚΟΡΥΦΑΊΑ ΠΕΝΤΑΔΑ Η ΕΛΛΑΔΑ

ΣΤΗΝ

5η ΘΕΣΗ ΣΤΟ ΟΜΑΔΙΚΟ ΚΑΙ 4η ΣΤΟ ΑΤΟΜΙΚΟ ❱❱ Επιμέλεια: Μάνος Βλατάκης

ια μια ακόμη φορά, η εθνική μας ομάδα δήλωσε το παρόν στο Ευρωαφρικανικό Πρωτάθλημα Υ/Β Αλιείας της CMAS, που έλαβε χώρα στο Bizerte της Τυνησίας, την Παρασκευή 9 και το Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου. Η εθνική μας αποτελούνταν από τους αθλητές Γεράσιμο Καββαδία, Στέλιο Χριστάκη, Απόστολο Γ. Καββαδίας Τζουμάκα και Νίκο Καμπάνη, με τον τελευταίο 4η θέση ως αρχηγό και αναπληρωματικό αθλητή. Την πρώτη ημέρα, η καλύτερη βαθμολογική εμφάνιση για την εθνική μας επετεύχθη από τον Γεράσιμο Καββαδία που κατετάγει 9ος ενώ οι Απόστολος Τζουμάκας και Στέλιος Χριστάκης κατέλαβαν την 16η και 18η θέση αντίστοιχα. Τη δεύτερη ημέρα, μετά από μια εκπληκτική Απ. Τζουμάκας εμφάνιση του Γεράσιμου, ο πίνακας βαθμολογίας 17η θέση θα έχει στη πρώτη θέση το δικό του όνομα. Οι Απόστολος Τζουμάκας και Στέλιος Χριστάκης κατέλαβαν για τη δεύτερη μέρα, την 18η και 31η θέση αντίστοιχα. Η ισοπεδωτική παρουσία του Γεράσιμου τη δεύτερη μέρα, αφήνοντας πίσω το ντόπιο αθλητή Ahmed Salah, τον Giacomo de Mola και τον Στ. Χριστάκης Oscar Cervantes, που ήταν τρία από τα μεγάλα 26η θέση φαβορί για τοn τίτλο, τον έφεραν στην τέταρτη θέση της τελικής κατάταξης. Το πιο πικρό ποτήρι όμως, ήταν «εις υγείαν» του Γεράσιμου που έχασε το μετάλλιο της τρίτης θέσης στην τελική κατάταξη, για ένα απίστευτα χαμηλό ποσοστό της τάξης του 0,10. Αθροίζοντας τη βαθμολογία των αθλητών μας Ν. Καμπάνης και τις δύο ημέρες, η Ελλάδα κατετάγη στην Αρχηγός Αποστολής, πέμπτη θέση, η Ισπανία στην πρώτη, η Ιταλία στη Αναπληρωματικός δεύτερη και η Τυνησία στην τρίτη. Αθλητής Μεγάλος νικητής και πρωταθλητής, ο Ισπανός Oscar Cervantes, δεύτερος ο Giacomo de Mola και τρίτος τελικά ο Ahmed Salah! Ας αφήσουμε όμως να μας μεταφέρουν στο «κλίμα» του αγώνα, οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές που τον έζησαν από κοντά, μέσα από μια προσπάθεια για διάκριση, άξια συγχαρητηρίων για ακόμη μία φορά.

Boat & Fishing

XXXIII EURO-AFRICAN SPEARFISHING CHAMPIONSHIPS BIZERTE / TUNISIA - 2022 MEN NATIONS Final Results FINAL RANKING NATION 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13

SPAIN ITALY TUNISIA ALGERIA GREECE CROATIA TURKIYE DENMARK BULGARIA PORTUGAL FINLAND Great Britain SOUTH AFRICA

VALID FISH 41 29 11 19 19 21 23 13 10 8 9 3 0

TOTAL POINTS % POINTS 215862 179940 123911 106070 103643 79974 82154 41984 34063 20703 12396 5118 0

378,05 317,11 224,64 193,98 187,18 145,73 143,54 74,70 60,53 37,88 23,07 8,39 0,00

www.boatfishing.gr

ΕΥΡΩΑΦΡΙΚΑΝΙΚΟ

ΝΙΚΟΣ ΚΑΜΠΑΝΗΣ,

Αρχηγός Αποστολής

«Μόνο ευγνωμοσύνη γι’ αυτούς που καταφέρνουν να ξεπεράσουν τα εμπόδια των άνισων ευκαιριών» Το πρωτάθλημα ήταν εντυπωσιακό από αγωνιστική άποψη. Τα αποτελέσματα ήταν φυσιολογικά, αν εξαιρέσουμε ίσως τη χαμηλή επίδοση της Κροατίας σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο. Οι Cervantes και De Mola συνέχισαν να αποτελούν αδιάσπαστο δίδυμο κορυφής, σε ακόμη ένα πρωτάθλημα. Τεράστιοι αθλητές και οι δύο, επιβεβαίωσαν ότι ελάχιστοι μπορούν να τους πλησιάσουν σε αγώνες στη Μεσόγειο και την Αδριατική, με δεδομένα και τα μέσα που τους παρέχονται από τις ομοσπονδίες των χωρών τους (έμψυχο δυναμικό βοηθών και οικονομική υποστήριξη μιας πλήρους προετοιμασίας). Πολλοί υποτίμησαν την έδρα, αλλά πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί. Διαχρονικά η έδρα παίζει πάντα ρόλο. Το ίδιο είχε γίνει και το 2009. Γιατί τώρα να είναι διαφορετικά; Τυνησία και Αλγερία διεκδίκησαν και πήραν καλές θέσεις σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο, και έδειξαν ότι στη σκιά των μεγάλων δυνάμεων διενεργείται εξέλιξη που ναι μεν δεν μπορεί να αμφισβητήσει την παράδοση, τεχνογνωσία, οργάνωση και οικονομική δύναμή τους, αλλά μπορεί να πετυχαίνει μεμονωμένες διακρίσεις. ΚΡΙΘΗΚΕ ΣΤΙΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ Αυτοί που την πληρώσαμε πάλι, ήμασταν εμείς. Ο Γεράσιμος έχασε στις λεπτομέρειες το χάλκινο μετάλλιο από τον Τυνήσιο Ben Salah και η εθνική την τρίτη θέση από Τυνησία και Αλγερία. Οι χαμηλές (για τις δυνατότητές τους) πτήσεις των

Ο πρωταθλητής OSCAR CERVANTES στην αγκαλιά του GIACOMO DE MOLA και του AHMED BEN SALAH

συνεχόμενες απαιτητικές καταδύσεις, και είναι ώριμος και ψύχραιμος. Απλώς του τύχανε αρκετές αναποδιές την πρώτη ημέρα και τον αποπροσανατόλισαν. Οπότε, δεν μπορώ να πω αν το αποτέλεσμά μας θα ήταν πολύ καλύτερο από πλευράς κατάταξης, δίχως το ρέμα. Σίγουρα όμως, θα είχαμε περισσότερους βαθμούς. νέων μας, οφείλονται ξεκάθαρα στο ρέμα, αλλά δεν μπορώ να πω πόσο καλύτερα θα πηγαίναμε σε σύγκριση με τους άλλους, αν αυτό δεν υπήρχε. Σίγουρα, η καλή αναγνώριση του Τζουμάκα και οι δυνατότητές του στο βάθος, θα του έδιναν πλεονέκτημα απέναντι σε αθλητές με μικρότερη προετοιμασία. Αλλά Τυνήσιοι και Αλγερινοί δεν είχαν μικρότερες προετοιμασίες (ούτε βέβαια Ιταλοί και Ισπανοί). Γνωρίζουν καλύτερα να «διαβάζουν» τους τόπους τους και βουτάνε πολύ βαθιά. Ο Χριστάκης, έκανε μικρή προετοιμασία και δεν πιστεύω ότι του έφτανε για να δείξει τις πραγματικές του δυνατότητες, ακόμα και με ευνοϊκότερες συνθήκες. Το δε Γεράσιμο νομίζω ότι το ρέμα τον ευνοούσε. Έχει εξωπραγματική άπνοια και αντοχή σε

ΑΡΤΙΑ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ: Διοργανωτικά υπήρξαν ελλείψεις, αλλά αν τα βάλω όλα μαζί στη ζυγαριά, οι άνθρωποι στην Τυνησία δικαιούνται καλά λόγια, γιατί τα μέσα τους είναι περιορισμένα και παρά ταύτα κατάφεραν να κάνουν μια πολύ αξιοπρεπή διοργάνωση, διορθώνοντας στην πορεία τα λάθη και τις ελλείψεις. Μόχθησαν και έδωσαν καρδιά για να πετύχουν κι αυτό πάντα πρέπει να μετράει στην κριτική. Αν με ρώταγε κανείς πριν τον αγώνα, θα του έλεγα ότι δεν περίμενα πολλά από τη διοργάνωση. Τώρα μπορώ να πω και μπράβο! Δύο-τρία πράγματα μόνο πήγαν πολύ στραβά: Η προσωρινή κατάσχεση των οργάνων των Φινλανδών στο αεροδρόμιο, το υψηλό όριο στα αλιεύματα των γυναικών και ο ορισμός της μακρινής τράπεζας τη δεύτερη ημέρα (που έφερε μεγάλη συνολική καθυστέρηση στην ολοκλήρωση του πρωταθλήματος). Κατά τα λοιπά, ζήσαμε ένα πολύ αξιοπρεπές πρωτάθλημα. 6

Boat & Fishing

ΔΎΟ ΟΠΤΙΚΈΣ Για τη δική μας εμφάνιση υπάρχουν δύο οπτικές. Η οπτική των τρίτων που δεν γνωρίζουν και η οπτική η δική μας, που γνωρίζουμε πρόσωπα και πράγματα. Για τον τρίτο παρατηρητή που διαβάζει τα αποτελέσματα και αναζητά τους συμπατριώτες του αθλητές, η ανάγνωση είναι απλή: Είναι μια μέτρια εμφάνιση. 4ος, 17ος και 26ος στους 39 στο ατομικό και 5η στις 13 χώρες η Ελλάδα. Ο άνθρωπος αυτός υπολαμβάνει ότι η κρατικά εποπτευόμενη και αρμόδια για το άθλημα επιχορηγούμενη ομοσπονδία, κατάρτισε έγκαιρα τον προϋπολογισμό της αποστολής με τους αθλητές και τους βοηθούς που απαιτούνται για μια αξιοπρεπή προετοιμασία, συγκρότησε την αποστολή και χρηματοδότησε το κόστος της. Οπότε κρίνει και τη συνολική επίδοση ως μέτρια, με μια πινελιά θαυμασμού – ίσως – για την 4η θέση του Καββαδία. Ενδεχομένως να είμαστε σε ένα δρόμο που μπορεί κάποτε να οδηγήσει εκεί, καθώς για πρώτη φορά μετά το 2009, η ΕΟΥΔΑ πήρε μια μικρή επιχορήγηση για την καλλιέργεια των αθλημάτων της και έχει 9 εθνικές ομάδες σε διάφορα αγωνίσματα. Όμως και πάλι, μόλις βγήκαμε από το «χώμα» στην «άσφαλτο». Γνωρίζοντας τις πραγματικές συνθήκες υπό τις οποίες πραγματοποιήθηκε η αποστολή, εγώ είμαι πολύ ικανοποιημένος

XXXIII EURO-AFRICAN SPEARFISHING CHAMPIONSHIPS - BIZERTE / TUNISIA - 2022 MEN Individual Final Results FINAL RANKING 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20

ATHLETE IDENTIFICATION Athlete N° SPA 3 ITA 1 TUN 3 GRE 1 SPA 2 ITA 3 ALG 1 SPA 1 ITA 2 TUR 3 ALG 4 CRO 2 DEN 1 CRO 1 TUR 1 TUN 4 GRE 3 TUN 1 ALG 3 BULG 1

TOTAL

Athlelte Name

Nation

OSCAR CERVANTES GIACOMO DE MOLA AHMED BEN SALAH GERASIMOS KAVVADIAS XAVIER BLANCO LUIGI PURETTI ABDENNOUR CHERDOUD DAVID FERNANDEZ VALERIO LOSITO Turan Melih AYDINER OMAR BEN BOUAZIZ ANTONIO BURATOVIC OLIVER TRISTAN SIEFERT STJEPKO KESIC Hüseyin TASDIBI SAMI BELHAJ SAAD APOSTOLOS TZOUMAKAS HAMZA KHADRAOUI ABDERRAOUF ZAHAFI ANASTAS BACHVAROV

SPAIN ITALY TUNISIA GREECE SPAIN ITALY ALGERIA SPAIN ITALY TURKIYE ALGERIA CROATIA DENMARK CROATIA TURKIYE TUNISIA GREECE TUNISIA ALGERIA BULGARIA

από όλους (Ομοσπονδία, χορηγούς, βοηθούς και αθλητές), γιατί όλοι έκαναν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να έρθει αυτή η εκπροσώπηση και αυτό το αποτέλεσμα. Σε όλους τους παραπάνω οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ που η χώρα μας και η σημαία της είναι εκεί και συναγωνίζεται με την παγκόσμια ελίτ του αγωνιστικού ψαροτούφεκου, και μάλιστα χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης στο εξωτερικό. Όλοι αυτοί θυσίασαν πολλά για να είναι η Ελλάδα εκεί με προϋποθέσεις και από μένα έχουν να λάβουν μόνο συγχαρητήρια. Κανείς δεν χρωστάει σε μας την παρουσία του εκεί, αντίθετα εμείς χρωστάμε ευγνωμοσύνη που βλέπουμε τη σημαία μας να μετέχει και να διακρίνεται. Γιατί η 4η θέση του Καββαδία, που πλέον παίρνει ισότιμη θέση στο πάνθεον των θρύλων του Ελληνικού Αγωνιστικού Ψαροτούφεκου, είναι η 3η καλύτερη επίδοση όλων των εποχών για Έλληνα σε Ευρωαφρικανικό Πρωτάθλημα της CMAS (με πρώτη το χρυσό του Γιάνκου το 2013 και δεύτερη το χάλκινο του Δεγαΐτα το 2007). Γιατί ακόμα και η 5η θέση στο ομαδικό είναι η 6η καλύτερη επίδοση όλων των εποχών σε Ευρωαφρικανικό (4η το 2001, 5η το 2005, 4η το 2007, 3η το 2011, 2η το 2013, 4η το 2015). Οπότε, πώς να είναι κάποιος σκεπτικός απέναντι σε έναν αθλητή που ήταν ο κορυφαίος της δεύτερης ημέρας με 52.611 πόντους, που η συμμετοχή του εξασφαλίσθηκε μόλις στα μέσα Ιουλίου (ούτε δύο μήνες πριν απ’ το πρωτάθλημα) και ο οποίος αψήφησε τεράστια προσωπικά προβλήματα για να βοηθήσει την ομάδα, γνωρίζοντας το τεράστιο έλλειμμα που άφηνε η απουσία των άλλων έμπειρων αθλητών μας (Σιδέρη, Ρίγγα, Γιάνκου); Πώς να ασκήσεις κριτική σε έναν αθλητή που τον «εκβιάσαμε» τον Αύγουστο να πάρει 10 μέρες άδεια απ’ τη δουλειά, για να αντιμετωπίσει τους

Valid fish 20 15 7 14 12 9 8 9 5 8 6 7 10 7 8 2 2 2 4 6

Points 100849 88497 73934 72794 66952 52339 48077 48061 39104 38456 35308 35959 37053 34835 30439 27500 22683 22477 20743 17858

% Points 175,74 155,78 133,18 133,08 119,93 91,32 85,66 82,38 70,01 67,27 67,11 67,01 66,62 63,26 53,46 52,27 40,71 39,19 38,03 30,32

FINAL RANKING 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 35 35 35 35

ATHLETE IDENTIFICATION Athlete N° TUR 2 POR 3 BULG 3 POR 2 CRO 3 GRE 2 BULG 2 FIN 1 FIN 2 GB 1 DEN 2 FIN 3 ALG 2 POR 1 TUN 2 SAF3 DEN 3 SAF1 SAF2

καλύτερους του κόσμου σε ένα πολύ βαθύ πρωτάθλημα με ρέμα 2 κόμβους, χωρίς να έχει καν προηγούμενη εμπειρία βοηθού σε διεθνή αγώνα; Και τέλος, πώς να ζητήσει κανείς καλύτερη θέση από ένα 20χρονο παιδί που ανταγωνιζόταν 35άρηδες και 40άρηδες, με τρομερή εμπειρία σε διεθνείς αγώνες; Θα πει κάποιος ότι όλα γίνονται όταν υπάρχει το δυναμικό. Ότι η ζωή είναι ζούγκλα και ότι κανείς παλεύει με αυτά που έχει. Εγώ θα συμφωνήσω, αλλά απαιτήσεις δεν επιτρέπεται να έχει κανείς μας. Μόνο ευγνωμοσύνη γι’ αυτούς που καταφέρνουν να ξεπεράσουν τα εμπόδια των άνισων ευκαιριών. Αυτοί που θέλουν να έχουν απαιτήσεις για επιτυχίες της χώρας στο εξωτερικό, κοιτάζουν να υποχρεώνουν τις κυβερνήσεις τους να επενδύουν σε αυτές με υποδομές και κατάλληλα στοχευόμενη και εποπτευόμενη χρηματοδότηση. Οι Ισπανοί και οι Ιταλοί έχουν απαιτήσεις από τους αθλητές τους. Εμείς ακόμα δεν μπορούμε να έχουμε. Όταν γίνουν αυτά που πρέπει, τότε θα μπορούν να κριθούν όλοι. Επιδιώκουμε πάντα να είμαστε σκληροί κριτές του εαυτού μας. Αλλά οι συγκρίσεις πρέπει να γίνονται σε όμοια πράγματα. Η ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΩΝ Αυτοί που σίγουρα παίρνουν άριστα, είναι οι επιχειρηματίες του χώρου μας που στηρίζουν αυτά τα παιδιά για να μας εκπροσωπούν, χωρίς να βάζουν αστερίσκους, με γνώμονα την αγάπη για τη σημαία. Από πατριωτισμό και μόνο (άντε και λίγο ματαιοδοξία), υπεισέρχονται στο ρόλο της πολιτείας και βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη, προκειμένου να μη στερήσουν από τα παιδιά την ευκαιρία για συμμετοχή και από τη χώρα την παρουσία και την ευκαιρία για εξέλιξη στο άθλημα, το οποίο αποτελεί τη δοκιμασία αιχμής των προϊόντων που κατασκευάζουν ή εμπορεύονται. Χάρη σε αυτούς είμαστε εκεί με καλές προϋποθέσεις και μπορούμε

Athlelte Name Sabri KILIC NELSON LUIS MIROSLAV ILCHEV JOAO PEIXEIRO SANDI IMBRISIC STELIOS CHRISTAKIS VALENTIN LYUTSKANOV MATTI PYYKKO SAMI MIKKOLA George Hoolhouse DANIEL JOHANNSEN SEVERI MIETTINEN ANIS MEDJADJI RUI ANTUNES SAMIR YAHIAOUI HENDRIK NEL CLAUS OSTER JOSE DE NOBREGA DONAVAN NASTED

TOTAL Valid fish TURKIYE 7 PORTUGAL 3 BULGARIA 1 PORTUGAL 4 CROATIA 7 GREECE 3 BULGARIA 3 FINLAND 4 FINLAND 4 GR.BRITAIN 3 DENMARK 3 FINLAND 1 ALGERIA 1 PORTUGAL 1 TUNISIA 0 S. AFRICA 0 DENMARK 0 S. AFRICA 0 S. AFRICA 0 Nation

Points 13259 10682 9670 8515 9180 8166 6535 5024 4902 5118 4931 2470 1942 1506 0 0 0 0 0

% Points 22,81 19,40 18,38 15,62 15,46 13,39 11,83 9,55 8,83 8,39 8,08 4,69 3,18 2,86 0,00 0,00 0,00 0,00 0,00

να συγκρινόμαστε, να ωριμάζουμε και να εξελισσόμαστε. Γιατί το να πηγαίνεις απροετοίμαστος σε τέτοιους αγώνες, ισοδυναμεί με ανθρωποθυσία που δεν προσφέρει απολύτως τίποτα σε κανέναν. Είμαστε απόλυτα υποχρεωμένοι λοιπόν στην εταιρεία Pathos (Άγγελος Μιχαλόπουλος) που ενίσχυσε την προετοιμασία του Απόστολου Τζουμάκα και στην XT diving (Τάσος Χάλαρης) που επωμίστηκε αυτές των Καββαδία και Χριστάκη. Είναι μεγάλη χαρά και περηφάνια για μένα να βλέπω Ελληνικές επιχειρήσεις να έχουν τη δύναμη να στηρίζουν τέτοιες προσπάθειες. Και η δύναμη αυτή πηγάζει από τα εκπληκτικά Ελληνικά προϊόντα τους, που πλέον επισκιάζουν πολλά από αυτά πολυεθνικών κατασκευαστικών οίκων μεγάλων βιομηχανικών χωρών. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ Θέλω ακόμα να ευχαριστήσω τους Κώστα Καλογήρου, Βασίλη Τζουμάκα, Νίκο Καλουδάκη και Μάνο Χριστάκη για τις εκατοντάδες ώρες που αφιέρωσαν στα τιμόνια των βαρκών των αθλητών μας (ενώ οι τελευταίοι δύο βούτηξαν και στο βυθό ξεκουράζοντάς τους) και την εταιρεία Blue Hunter (Κώστας Αθανασόπουλος) η οποία ήταν για 6η συνεχόμενη χρονιά χορηγός του ρουχισμού της ομάδας.

www.boatfishing.gr

ΕΥΡΩΑΦΡΙΚΑΝΙΚΟ

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ

«Ενώ είχα δώσει την ψυχή μου, κάποιος έκρινε πως δεν έφτανε για ένα μετάλλιο» Ο χρόνος λένε τα γιατρεύει όλα. Τακτοποιεί τις σκέψεις και προτεραιοποιεί τα συναισθήματα λέω εγώ. Γι’ αυτό τον θεωρώ απαραίτητο βοηθό όταν ταξινομώ και αξιολογώ όσα είδαν τα μάτια μου και όσα ανέχτηκε το σώμα μου τις ατέλειωτες μέρες της αναγνώρισης, και τις δύο φευγαλέες μέρες του αγώνα. Ένα ταξίδι που δεν το ήθελα και αισθάνομαι εκ των υστέρων ευγνώμων που το έκανα. Παρόμοιες μέρες πέρσι, έλεγα στον Στούπα ότι η Σαρδηνία ήταν ο τελευταίος μου αγώνας στη Μεσόγειο. Τα ίδια βρέθηκα να λέω και φέτος στον εαυτό μου μετά το τέλος της δεύτερης μέρας. Γενικά, ότι λέω το κάνω. Ωστόσο, γι’ αυτά τα πράγματα μάλλον οφείλω να το βουλώνω.

ΟΙ ΗΜΕΡΕΣ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ Στο Bizerte τίποτα δεν ήταν εύκολο για εμάς. Το σπίτι μάς ανάγκαζε σε καθημερινό περπάτημα και κουβάλημα, αφού έπρεπε να παρκάρουμε το αμάξι 7-8 λεπτά μακριά. Το φαγητό μάς δυσκόλεψε επίσης πολύ, αφού σε καμία περίπτωση δεν μπορούσαμε να εμπιστευτούμε την Τυνησιακή κουζίνα, ενώ από το ράφι των σούπερ μάρκετ απουσίαζαν βασικά τρόφιμα, όπως το ρύζι! Η πρώτη βάρκα, όταν δεν μας τσάκιζε τη μέση με δύο μποφόρ, μας έπνιγε στις αναθυμιάσεις βενζίνης για 10-12 ώρες ημερησίως, τις οποίες μετά από δύο τρεις μέρες -ευτυχώς ή δυστυχώς- συνηθίσαμε. Την έκτη μέρα, στις 6:30 το πρωί, λόγω της χείριστης ηλεκτρολογικής εγκατάστασης της βάρκας, το βυθόμετρο έκανε τσαφ και δεν πήρε μπροστά παρά μόνο όταν ξήλωσα τα ρεύματά του και το συνέδεσα με την μπαταρία στο σκάφος του Τζουμάκα. Μαζί με το βυθόμετρο πήρε μπρος και η καρδιά μου, η οποία είμαι σίγουρος πως είχε σταματήσει όλο αυτό το δίωρο των άκαρπων δοκιμών στα ηλεκτρολογικά της υπό διάλυση βάρκας μου. Οι Κροάτες και οι Ιταλοί είδαν την απόγνωση στα μάτια μου και προσφέρθηκαν, όπως μπορούσαν, να βοηθήσουν. Οι ίδιοι, σε συνθήκες αγώνα, μπορεί να μου αρνούνταν ένα ποτήρι νερό στην έρημο. Το ίδιο βράδυ ο φίλος και βοηθός μου, Νίκος, πέφτει μέσα στο λιμάνι με το κινητό πάνω του. Ο εφιάλτης συνεχίζεται στους πολύβοους δρόμους του Bizerte να ψάχνουμε μαστόρι για κινητά. Στην Ελλάδα ο τεχνικός θα μας έλεγε να το πετάξουμε, όμως εκεί καταλάβαμε πως οι φτωχοδιάβολοι Τυνήσιοι όλα τα φτιάχνουν! Σε δύο ημέρες το κινητό επέστρεψε στα χέρια του Νίκου καλύτερο από πριν! Ευτυχώς, από τη βάρκα αυτή απαλλαγήκαμε την 8η μέρα της αναγνώρισης, αφού την αλλάξαμε με ένα πεντάμετρο Indigo Spearmaster που μας έλυσε τα χέρια.

ΤΑ ΨΆΡΙΑ Το μόνο που ήταν εύκολο από την αρχή ήταν τα ψάρια. Ψάρια πολλά και μεγάλα. Με συμπεριφορές παλιακές -ελάχιστα διαφορετικές από τα εύκολα δικά μας-, έδειχναν να μην έχουν κυνηγηθεί συστηματικά με επιφανειακό ή υποβρύχιο ψάρεμα. Τις καλές ημέρες έβαζα 10-12 στίγματα με τόπους που μπορούσαν να δώσουν σοβαρά ψάρια. Όσο οι μέρες

Boat & Fishing

της αναγνώρισης αθροίζονταν, στο μυαλό μου έπαιρνε σχήμα και μορφή η στρατηγική και το σκορ που πρέπει να ψάξω, αν ήθελα να διεκδικήσω θέση στο βάθρο. Δύο ροφοί τη μέρα, αν είναι δυνατόν με όλο το βάρος τους, και 4-5 στηρόπιγκα μαζί με δύο τρία λιανά, ήταν αυτά που έπρεπε να κυνηγήσω για το μετάλλιο στο στήθος. Αυτά τα σχέδια σπάνια επαληθεύονται στους

αγώνες. Εκεί ο καθένας από εμάς, πριν διεκδικήσει το μέταλλο στο στήθος, πρέπει να δείξει ο ίδιος από τι μέταλλο είναι φτιαγμένος. 1η ΜΈΡΑ Η πρώτη μέρα ξεκινάει λίγο σπασμωδικά, με μεγάλη καθυστέρηση και ένα χάος στην εκκίνηση, που κατά τη γνώμη μου μπορεί και να ευνόησε κάποιους αθλητές. Εμένα, που στερούμαι θράσους, σίγουρα όχι. Πάντα στους αγώνες υπάρχουν κάποια σημεία καμπής. Ένα από αυτά ήταν στην πρώτη επιλογή μου, σε ένα κομμάτι με πολλούς σηκιούς και κάποιες πίγκες στα 38-39 μέτρα, όπου συναντώ έναν Αλγερινό αθλητή. Με το που πέφτω στο νερό, καταλαβαίνω τη μεγάλη ένταση του ρεύματος. Δεν καίω τη βουτιά, ξεοπλίζω, ανεβαίνω στη βάρκα και πάω 100 μέτρα μακριά, κάνοντας την απαραίτητη τριγωνομετρία! Είμαι σχεδόν σίγουρος πως ο Αλγερινός δεν πρόκειται να πέσει σωστά στο κομμάτι. Έτσι και έγινε. Ωστόσο, είχε προλάβει να τρομάξει τα ψάρια. Φεύγω μετά από 4 βουτιές στο κομμάτι αυτό, με μία πίγκα και ένα σηκιό στο ψυγείο. Στο μεταξύ ο βαρκάρης του Αλγερινού έχει προσπαθήσει, άθελά του, να με κουρέψει τρεις φορές κατά την ανάδυση. Τα είπαμε μετά τον αγώνα. Καλό παιδί, αλλά λίγο τρελό, όπως σημείωσε άλλος αθλητής που τον γνώριζε προσωπικά! Η ένταση της προσπάθειας και ο συνεχής κίνδυνος πάνω από το κεφάλι μου το πρώτο σαραντάλεπτο, με έχουν αποδιοργανώσει ελαφρώς και στο επόμενο στίγμα πρόκειται να δεχτώ άλλο

ένα χτύπημα. Χτυπάω ένα σηκιό και μέχρι να μαζέψω το ψάρι η σημαδούρα της διοργάνωσης μαζί με το έρμα μου εξαφανίζονται ως δια μαγείας. Το πολύ έντονο ρεύμα έχει κάνει το θαύμα του. Η σημαδούρα, αφού παρασύρθηκε για λίγη ώρα παράλληλα με τη βάρκα, σκάλωσε σε κάποιο ρηχότερο σημείο και το έρμα λειτούργησε σαν άγκυρα. Η άνωση της μικρής σημαδούρας δεν ήταν αρκετή, με αποτέλεσμα αυτή να βυθιστεί σε βάθος που να μην είναι ορατή. Ψάχνω για λίγη ώρα και κατόπιν κατευθύνομαι σε σκάφος της επιτροπής, ώστε να μου δώσει την άδεια να συνεχίσω με δικιά μου σημαδούρα. Αυτή η αναποδιά σίγουρα μου στέρησε ένα εικοσάλεπτο και τάραξε περισσότερο την ήδη διαταραγμένη νηφαλιότητά μου. Στο επόμενο στίγμα θα έρθει η ολοκληρωτική καταστροφή της 1ης μέρας. Στα χαλάσματα ενός ναυαγίου στα 43 μέτρα, χτυπάω ένα μεγάλο ροφό -ζυγίστηκε 19,4kg-, ο οποίος την τελευταία στιγμή σκαλώνει τη μουσούδα του στις λαμαρίνες. Το ρεύμα εκείνη τη στιγμή βρίσκεται στο ζενίθ του και

από τα 60 μέτρα του μουλινέ μέχρι να αναδυθώ, έχουν ξετυλίξει τα 55. Δένω με ότι μπαλόνια βρίσκω επάνω στο σκάφος το όπλο και αυτό οριακά μένει στην επιφάνεια. Ανησυχώ μήπως το χάσω και αυτό, όπως τη σημαδούρα πριν λίγο. Ακολουθεί μια άκαρπη βουτιά, αφού το ρεύμα, η θολούρα στον πάτο και η ομοιομορφία των λαμαρίνων με μπερδεύουν και δεν εντοπίζω την τρύπα που χτύπησα το ψάρι. Κολυμπώντας

για ένα τέταρτο κόντρα στο ρεύμα πάσα δύναμη, καταφέρνω σχεδόν να καθετοποιήσω όπλο και σημαδούρες πάνω από το ψάρι και ξαναβουτάω με τα πόδια καμένα από την υπερπροσπάθεια. Δευτερώνω το ψάρι και παλεύω να το σπρώξω και να το κατεβάσω, αλλά όλα είναι σκληρά σαν μπετόν από τις τάσεις που δημιουργεί το ρεύμα. Του παίρνω ένα μέτρο και προσπαθώ να ξεσφηνώσω το σώμα μου από τις λαμαρίνες.

ΕΚΡΗΞΗ ΑΔΡΕΝΑΛΊΝΗΣ Τελευταία στιγμή η πετονιά από το δευτέρωμα τυλίγει γύρω από τον καρπό μου, με το ρεύμα να με τραβάει σαν να με τραβάει βάρκα στο γρήγορο. Με ότι ψυχραιμία μου έχει απομείνει, ξεμπλέκω και ξεκινάω μία από τις πιο δύσκολες αναδύσεις της ζωής μου. Θυμάμαι ακόμα να λέω στον εαυτό μου: «Ήρεμα τις πεδιλιές, μην τρως οξυγόνο, ήρεμα...». Στην επιφάνεια σκέφτομαι πως κάποιος λιγότερο έμπειρος θα είχε σίγουρα βγει με υποξία. Εκεί τρόμαξα και η αδρεναλίνη που είχε εκκριθεί έκαψε τελείως τους μυς, σε όλο μου το σώμα. Οι επόμενες δύο βουτιές γίνονται με τσακισμένο ηθικό και σώμα, και σπρώχνοντας μέσα και κάτω το ψάρι με ότι δύναμη μου έχει απομείνει, φέρνουν τη λύτρωση και για τους δύο μας. Μέσα μου είχα αδειάσει. Σκεφτόμουν τη γυναίκα μου και την οικογένειά μου, που περνάει την ίδια ακριβώς στιγμή μια τεράστια δοκιμασία πίσω στην Ελλάδα, και αναρωτιόμουν τι κάνω εγώ εκεί, εκατοντάδες μίλια μακριά να παλεύω με την κακοδαιμονία μου. Μία λέξη πάλλεται και γιγαντώνεται στο κεφάλι μου: «Παραιτήσου, παραιτήσου...».

Οι δύο, σχεδόν, ώρες που απομένουν, έχουν ξεφύγει από τον έλεγχό μου και περνούν διεκπεραιωτικά, περιμένοντας να συμπληρωθεί το 5ωρο. Ακόμα και την τελευταία βουτιά, με μια μεγάλη πίγκα να λοκάρεται στα σκοπευτικά μου και ο ήχος του πρόσω που μπήκε την πλέον ακατάλληλη στιγμή από το σκάφος μου να τη διώχνει, είναι σαν να μην την έζησα εγώ, σαν να μου τη διηγήθηκε κάποιος άλλος ως κερασάκι στη δύσπεπτη τούρτα της δικής του κακοτυχίας... Την ημέρα αυτή, είμαι ένατος στην κατάταξη, θέση που δεν αφήνει πολλές ελπίδες για διάκριση. Το βράδυ της ίδιας μέρας είμαι μπερδεμένος, οργισμένος και απογοητευμένος. Σκεφτόμουν πως αν τα πήγα τόσο χάλια στην καλή μου τράπεζα, δεν υπήρχε λόγος να περιμένω τίποτα www.boatfishing.gr

ΕΥΡΩΑΦΡΙΚΑΝΙΚΟ

καλό την επόμενη. Μια μακρά συζήτηση με τον εαυτό μου και τη γυναίκα μου, ξεκαθαρίζει το μπερδεμένο μου μυαλό και μου δίνει άλλη προοπτική. «Τα ψάρια υπάρχουν για να είσαι ακόμα και πρώτος, ψάρεψε με την ψυχή σου και δες πού θα σε βγάλει», είπα και έπεσα για ύπνο. 2η ΜΈΡΑ Η επόμενη μέρα ξεκίνησε με διαφορετική διάθεση. Θα έδινα λυσσαλέα μάχη, πρωτίστως με τον εαυτό μου και δευτερευόντως με τους υπόλοιπους αθλητές. Πάλι με άθλιες συνθήκες, χτύπησα 10 ψάρια και αστόχησα μόνο σε ένα. Ίσως το πιο σημαντικό. Στην πρώτη βουτιά, στα 31 μέτρα, έχω μαρκάρει μια στήρα. Σημαδεύω ανάμεσα στα μάτια από μισό μέτρο και αστοχώ! Βγαίνω στην επιφάνεια και προσπαθώ να καταλάβω τι συνέβη. Ξαναοπλίζω, επαναλαμβάνω τη ρουτίνα της βουτιάς και το ψάρι έχει αλλάξει θέση, κοιτάζει πλάγια και προς τα μέσα. Σημαδεύω, ρίχνω και το ψάρι βγαίνει νεκρό με μια πολύ πιο δύσκολη βολή. Όλο αυτό πρέπει να κόστισε 4 λεπτά σε χρόνο. Κατευθύνομαι ανοιχτά στη δεύτερή μου επιλογή, όπου έχω δει ένα μεγάλο ροφό σε ένα κομμάτι στα 41-43 μέτρα. Προηγείται ο Valerio Losito, ένας Ιταλός αθλητής, ο οποίος προλαβαίνει και πέφτει 15 δευτερόλεπτα πριν από εμένα στο κομμάτι. Οι βοηθοί του από τη βάρκα ουρλιάζουν ότι έχω πέσει στο νερό και πως πρέπει να βουτήξει. Πράγματι φεύγει και περιμένω το ρεύμα να με πάει και εμένα πάνω στο κομμάτι. Βουτάω

σχεδόν από πίσω του και κάποια στιγμή ακούω τον υπόκωφο ήχο της βολής επάνω σε ψάρι. Όπως κατεβαίνω, βλέπω μια ασημί φιγούρα μεγάλου ψαριού να σχηματίζεται και δεν πιστεύω τα μάτια μου. Ένας τεράστιος κρανιός ψυχορραγεί πάνω στη βέργα του Ιταλού. Κάνω ένα καρτέρι για το τυπικό της υπόθεσης και αναδύομαι. Οι Ιταλοί πανηγυρίζουν στην επιφάνεια και εγώ χαίρομαι με τη χαρά τους για να μην κλαίω από τη λύπη μου. Δίνω τα ειλικρινή μου συγχαρητήρια στον Valerio και συνεχίζω τον αγώνα μου. Αρχίζω και κατανοώ την τεράστια φάρσα που μου έχει σκαρώσει ο Ποσειδώνας, ο οποίος πλέον είμαι σίγουρος πως έπαιξε subuteo με τη βέργα μου στην πανεύκολη πρώτη βολή, για να χάσω εκείνο το κρίσιμο τετράλεπτο. Από εκεί και πέρα, κάθισε αναπαυτικά στον θρόνο του και κρατούσε το στομάχι του από τα γέλια, όταν το βράδυ ο Καμπάνης κι εγώ κάναμε δεκαπέντε φορές τον υπολογισμό των ποσοστών, για να διαπιστώσουμε πως το μετάλλιο έχει χαθεί για μόλις 53 γραμμάρια. Εγώ το ήξερα από νωρίς, πριν καν ο Τυνήσιος ζυγίσει τα ψάρια του, αλλά σε ποιον να το πω και να με πιστέψει. Δεισιδαιμονίες θα σκεφτεί κανείς και μάλλον έτσι πρέπει να είναι... «ΝΙΏΘΩ ΚΑΛΆ ΜΕ ΌΤΙ ΈΧΩ ΚΑΤΑΦΈΡΕΙ» Η δεύτερη αγωνιστική ημέρα για εμένα πήγε καλά, και πραγματικά, δεδομένων των συνθηκών, δεν πιστεύω πως έκανα κάτι λάθος. Ενώ είχα δώσει την ψυχή

μου, κάποιος έκρινε πως αυτή δεν έφτανε για ένα μετάλλιο. Είμαι πρώτος τη δεύτερη μέρα και συνολικά τέταρτος. Παρ’ όλα αυτά νιώθω καλά με ότι έχω καταφέρει. Είδα πως με τις ανάλογες μέρες αναγνώρισης -και ήταν η πρώτη φορά που έδωσα στον εαυτό μου αυτήn την πολυτέλεια-, μπορώ να κοιτάξω στα μάτια τους πρώτους των πρώτων. Πέρσι στη Σαρδηνία, αν και το υποψιαζόμουν, εκ των υστέρων κατάλαβα πως οι σκορπίνες θα έπαιζαν σημαντικό ρόλο στη βαθμολογία των πρώτων. Φέτος για εμένα δεν υπήρχαν κρυμμένα χαρτιά ως προς τη διαμόρφωση της βαθμολογίας. Μπορεί και να ήμουν εγώ αυτός που έκρυβε χαρτιά από τον ανταγωνισμό. Όπως και να έχει, η τέταρτη θέση -όσο σκληρή και αν είναι-, είναι μια παρηγοριά, γιατί, όπως ήρθε, μου έδειξε ότι υπάρχει τρόπος και για καλύτερα. Με την πολύτιμη βοήθεια του καλού μου φίλου, Νίκου Καλουδάκη, καταφέραμε να δώσουμε δομή και υπόσταση σε ένα πλάνο αναγνώρισης και αγώνα, που μπορούσε να διεκδικήσει το καλύτερο και από τις δύο τράπεζες. Δυστυχώς, το μυαλό και το σώμα μου δεν ήταν εκεί την πρώτη μέρα του αγώνα και κάπως έτσι ήρθε τελικά αυτή η τέταρτη θέση. Στο επόμενο, αν υπάρξει, θα θυμάμαι τι έκανα λάθος και θα προσπαθήσω να το διορθώσω. Αυτή, εξάλλου, είναι η αιώνια μοίρα του αθλητή.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ τις εταιρίες XT Diving Pro και Furuno, για την αμέριστη οικονομική και υλικοτεχνική υποστήριξη που παρείχαν για να πραγματοποιηθεί αυτό το ταξίδι, την ΕΟΥΔΑΑ, που μετά από χρόνια συνέβαλλε και αυτή σε εθνική αποστολή, το Ναυτικό Αθλητικό Όμιλο Κέρκυρας και ιδιαίτερα τον έφορό μας Χρήστο Δούκα, που παλεύει για να έχει τους αθλητές υποβρύχιας αλιείας στην ίδια μοίρα με τους αθλητές των υπόλοιπων αθλημάτων, καθώς και τον Νίκο Καλουδάκη για την ατελείωτη ταλαιπωρία στην οποία υπεβλήθη στο Bizerte, προκειμένου να βοηθήσει εμένα και την εθνική ομάδα για το καλύτερο αποτέλεσμα. Ένα μεγάλο «ευχαριστώ» για ακόμα μία φορά οφείλω να πω στον Νίκο Καμπάνη που δίνει χρήμα και χρόνο, για να είναι πάντα εκεί παρέα μαζί μας, στα καλά και τα κακά μιας εθνικής αποστολής. Αποτελεί για μένα το απόλυτο υπόδειγμα ηγεσίας! Θέλω, επίσης, να συγχαρώ και να ευχαριστήσω τους συναθλητές μου Απόστολο Τζουμάκα και Στέλιο Χριστάκη και τους βοηθούς τους, για την τεράστια προσπάθεια που κατέβαλλαν προκειμένου να κρατήσουν ψηλά τη σημαία της ελληνικής υποβρύχιας αλιείας. Τους προτρέπω να συνεχίσουν να προσπαθούν και να ελπίζουν. Τέλος, αισθάνομαι ευγνωμοσύνη προς τη σύζυγό μου, Σταυρούλα, που τις μέρες που έλειπα επωμίστηκε ένα δυσβάσταχτο φορτίο, και την ευχαριστώ που πάντα είναι εκεί, ακλόνητη, να μου προσφέρει στήριγμα και προσανατολισμό σε ότι και αν κάνω.

10 Boat & Fishing

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΖΟΥΜΑΚΑΣ

«Το ρέμα που είχε, προσωπικά, δεν το είχα ξανασυναντήσει στο ψάρεμά μου» Ο πρώτος μου αγώνας στο εξωτερικό και μάλιστα σε Ευρωαφρικανικό πρωτάθλημα! Ήταν μια τεράστια εμπειρία για εμένα και φυσικά θα μου μείνει για πάντα αξέχαστος. Στην αναγνώριση είχαμε εντοπίσει πολλά ψάρια, παρά πολλούς ροφούς, μεγάλες στήρες και πίγκες. Σε αντίθεση όμως, τα άσπρα ψάρια ήταν πολύ λιγότερα, με εξαίρεση τις συναγρίδες, οι οποίες είναι πολύ δύσκολες κατά τη διάρκεια του αγώνα.

1η ΜΈΡΑ Στον αγώνα οι συνθήκες ήταν τελείως διαφορετικές! Το ρέμα που είχε, εγώ προσωπικά δεν το είχα ξανασυναντήσει στο ψάρεμά μου και έτσι έχασα τις πρώτες δύο ώρες αγώνα. Στην συνέχεια χτύπησα ένα ροφό, ο οποίος απλά έστριψε λίγο και βράχωσε στα 42 μέτρα. Έδεσα τη σημαδούρα, αλλά το ρέμα τη βούλιαζε. Έδεσα και μια δεύτερη σημαδούρα, για να μπορεί να μένει στην επιφάνεια. Για να ξαναβουτήξω στο ίδιο μέρος, έπρεπε να πέσω περισσότερα από 100 μέτρα μπροστά από το στίγμα. Όπλιζα, και όταν έφτανα περίπου 30 μέτρα μπροστά από το κομμάτι, βούταγα με την ελπίδα να ξανασυναντήσω κάπου την πετονιά και να συνεχίσω το ξεβράχωμα. Μετά από περίπου 2 ώρες, η πετονιά κόπηκε από την ένταση που της ασκούσε το ρεύμα. Για καλή μου τύχη, έκανα μια ακόμα βουτιά και είδα το ψάρι αρκετά βαθιά στην τρύπα. Τότε του έριξα στον εγκέφαλο και βγήκε το ψάρι στην ίδια βουτιά. Μου είχαν απομένει περίπου 25 λεπτά αγώνα και έτσι βούτηξα τρεις κοντινές επιλογές με ροφούς, μεγάλες στήρες και πίγκες, αλλά δεν είδα τα ψάρια (ίσως τα είχε βουτήξει κάποιος άλλος αθλητής) και ο αγώνας τελείωσε για εμένα με έναν ροφό.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ τον γνωστό σε όλους ΜΠΕΚΕΝ (τον παππού μου), που ήταν μαζί μου όλες τις μέρες στη βάρκα και με υπόμεινε σε δύσκολες και εύκολες στιγμές! Επίσης τον πατέρα μου Βασίλη Τζουμάκα, ο οποίος τα παράτησε όλα, ήρθε στην Τυνησία και με βοήθησε τις ημέρες του αγώνα στη βάρκα. Το Νίκο Καμπάνη, ο οποίος οργανώνει όλες αυτές τις αποστολές και επίσης με βοήθησε μερικές μέρες στην αναγνώριση βουτώντας μαζί μου. Τον Άγγελο Μιχαλόπουλο και την εταιρία Pathos που βοήθησε πολύπλευρα να υλοποιηθεί αυτό το ταξίδι. Τέλος, πολλά συγχαρητήρια στο Γεράσιμο Καββαδία και το Στέλιο Χριστάκη για τις εξαιρετικές εμφανίσεις τους και την εξωπραγματική προσπάθεια!

2η ΜΈΡΑ Την δεύτερη μέρα το ρεύμα ήταν ίδιο και χάθηκε πάλι μιάμιση ώρα αγώνα. Στη συνέχεια, στην αποχή ενός ρηχού κεφαλιού, χτύπησα μια πίγκα περίπου 3 κιλά, αλλά δυστυχώς ξεψάρισε. Μετά βούτηξα ένα κομμάτι που είχε ένα μεγάλο ροφό και σηκιούς. Το ψάρι ήταν εκεί, αλλά δεν πήγε προς το θαλάμι του, έφυγε από τον τόπο και πήγε 30 μέτρα πιο πέρα, σε μια άλλη τρύπα, οπότε και δεν μπόρεσα να το χτυπήσω στην ίδια βουτιά. Επόμενη βουτιά σε τόπο με πολλούς μεγάλους ροφούς, τα ψάρια όμως είχαν αλλάξει και ήταν όλα μέχρι 6 κιλά. Τελικά, εντοπίζω έναν πάνω από 11 κιλά, τον χτυπάω στη μουσούδα, αρκετά μέσα στην τρύπα, και μόλις πιάνω τη βέργα, ξεψαρίζει ο ροφός. Γυρίζω στον προηγούμενο και με ένα μεγάλο καρτέρι τον χτυπάω στο πλάι, μπαίνει στην τρύπα και συνεχίζω το ξεβράχωμα. Το ψάρι βγήκε, έκανα κάποιες άλλες άκαρπες βουτιές και στη τελευταία βουτιά ξεψάρισε ένας καλός σηκιός. «Η ΥΠΟΣΧΕΣΗ» Το συμπέρασμα ήταν ότι σχεδόν δεν πήγε τίποτα όπως το είχα υπολογίσει, όμως καλύτερα γιατί τα λάθη σημειώθηκαν και θα προσπαθήσουμε να τα βελτιώσουμε.

ΕΥΡΩΑΦΡΙΚΑΝΙΚΟ

ΣΤΕΛΙΟΣ ΧΡΙΣΤΑΚΗΣ

«Μεγάλο σχολείο το Ευρωαφρικανικό πρωτάθλημα...» Φτάνοντας στην Τυνησία, δεν έβρισκα την ώρα να τακτοποιήσω το σκάφος, να βάλω το βυθόμετρο, να γεμίσω βενζίνες και να πέσω στο νερό για να αρχίσει η αναγνώριση, αφού οι μέρες ήταν λίγες και έπρεπε να τις εκμεταλλευτώ στο έπακρο. Υπήρχε έντονος κυματισμός, όμως καταφέραμε να βρούμε ένα ροφό και κάποια σημεία με σαργούς. Το πρόγραμμα ήταν να πάμε σε ένα σούπερ μάρκετ, να γυρίσουμε σπίτι να μαγειρέψουμε, να φάμε, να ξεκουραστούμε και την επόμενη μέρα πάλι πρωί-πρωί να μπαίνουμε στα σκάφη, και λέω σκάφη γιατί ήμασταν σαν ομάδα εγώ, ο αδερφός μου, ο Νίκος Καλουδάκης και ο Γεράσιμος Καββαδίας. Έτσι μοιράζαμε ρόλους και έγινε αυτό το ταξίδι πιο εύκολο και πιο ευχάριστο. Τις επόμενες μέρες η θάλασσα ήταν αρκετά καλύτερη (έως και μπονάτσα), χωρίς ρεύμα, πράγμα που μας βοήθησε να βρούμε αρκετά σημεία με σαργούς, σηκιούς, κάποιους ροφούς σχετικά ήρεμους, όπως και κάποιες πίγκες και στήρες. Μέρα με τη μέρα αρχίσαμε να τσεκάρουμε και να ξανατσεκάρουμε τα πόστα με τα ψάρια. Κάποια ήταν εκεί, κάποια όχι... Αυτό που παρατήρησα σε γενικές γραμμές, ήταν ότι τα ψάρια κινιόντουσαν περισσότερο στη ρηχή ζώνη, και δεν εννοώ ότι υπήρχαν περισσότερα, αλλά το ότι άλλαζαν συχνά θαλάμια, προφανώς γιατί είχε έντονο φύκι. Δύο τελευταίες μέρες αναγνωρίσεις έμειναν και με τον αδερφό μου είχαμε δώσει ψυχή και σώμα. Τη μέρα βγάζαμε περίπου 50 με 120 βουτιές. Για τις 7 μέρες αναγνώριση που είχα, θα μπορούσα να πω ότι οι 4 ήταν πιο παραγωγικές, μέχρι να καταλάβω πώς να κινηθώ και πού να ψάχνω. Η αλήθεια είναι ότι χρειαζόμουν άλλες τόσες μέρες. Παρ’ όλα αυτά, θα έλεγα πως είχαμε καλές επιλογές και στις δύο τράπεζες του αγώνα, όμως τώρα τις τελευταίες μέρες ήταν όλο και πιο δύσκολο. 1η ΜΈΡΑ Με το που ξεκίνησε η πρώτη μέρα του αγώνα, βρίσκομαι στην πρώτη επιλογή ροφού. Όμως μάταια. Μόνο ένας 5κιλος υπήρχε, οπότε προχωράω στην επόμενη

12 Boat & Fishing

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ Ο πρόεδρος και όλη η ομάδα, βρισκόμασταν σε τρομερή αγωνία, για να δούμε αν ο μεγάλος «αλήτης» και φίλος Γεράσιμος Καββαδίας πάρει μετάλλιο, καθώς, δυστυχώς, ήταν στα όρια λόγω κάποιων ατυχιών. Είμαι χαρούμενος που συνάντησα ένα ευχάριστο κλίμα, σε μία όμορφη διοργάνωση με την εθνική Ελλάδος και όλους τους βοηθούς που ήταν εκεί για να συνδράμουν στον υπέρτατο βαθμό. Ευχαριστώ τον αδερφό μου Μάνο Χριστάκη για τον αγώνα που έδωσε και αυτός δίπλα μου όλες αυτές τις μέρες, προκειμένου να είμαστε συγκεντρωμένοι στο στόχο μας.

επιλογή και καταφέρνω να πάρω μια πίγκα γύρω στα 3 κιλά. Μετά πέρασα κάποιες επιλογές στα 25 με 30 μέτρα, αλλά με δυσκόλεψε αρκετά εκεί το ρέμα, γεγονός που με ανάγκασε να επιχειρήσω δύο βεβιασμένες βολές σε μία πίγκα και σε ένα μεγάλο ροφό και να σκιστούν και τα δύο. Αργότερα κατάφερα να πάρω ακόμα ένα μεγάλο σηκιό και ένα σαργό, και κάπως έτσι να κλείσει για μένα η πρώτη μέρα του αγώνα. Αυτές οι ιδιαίτερες συνθήκες, ήλπιζα να μην επαναληφθούν την επόμενη ημέρα, αν και θα ήταν δύσκολο να αλλάξουν.

Ήταν πλέον ώρα για ξεκούραση, καλή αποκατάσταση και ενυδάτωση! 2η ΜΈΡΑ Τη δεύτερη μέρα, πρώτη μου επιλογή ήταν ένας μεγάλος ροφός, αλλά το ψάρι έλειπε. Έψαξα όλο τον τόπο της περιοχής, αλλά δεν τον βρήκα, όπως και το δεύτερο σε ένα άλλο σημείο. Συνέχισα σε κάποιες επιλογές με σαργούς, σηκιούς και στήρες, αλλά μάταια, οπότε και βγήκα χωρίς αλιεύματα. ΤΙ ΜΕ ΔΙΔΑΞΕ ΤΟ ΕΥΡΩΑΦΡΙΚΑΝΙΚΌ Η συμμετοχή στο ευρωαφρικανικό με δίδαξε πολλά γύρω από τις συμπεριφορές ψαριών και από τον τρόπο που πρέπει να δουλεύεις στην προετοιμασία. Το ρέμα δεν ήταν σε όλο το μέρος της τράπεζας και αν το είχα προβλέψει, θα έψαχνα πιο έξυπνα. Παρατήρησα επίσης, πως κάποιοι έμπειροι αθλητές είχαν βαρύνει το εναλλασσόμενο, κάτι που αποδείχτηκε έξυπνο για να κατεβαίνεις όσο το δυνατόν πιο ευθεία στον τόπο. Μεγάλο σχολείο το ευρωαφρικανικό πρωτάθλημα στο Bizerte της Τυνησίας, με πολλές όμορφες εικόνες, που έχουν αυτό το κάτι παραπάνω που ήθελα. Ίσως, από μικρές εικόνες, για να γεμίσω σιγά σιγά το πάζλ μέσα μου. Φοβερή εμπειρία, που μάλλον τη χρειαζόμουν για την πορεία της εξέλιξής μου! BF

ΣΥΝΈΝΤΕΥΞΗ

GIACOMO DE MOLA

«ΓΙΑΤΙ

ΕΧΑΣΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΘΕΣΗ ΣΤΟ ΕΥΡΩΑΦΡΙΚΑΝΙΚΟ» ❱❱ Συνέντευξη Μάνος Βλατάκης

ίγες μέρες πριν το Ευρωαφρικανικό πρωτάθλημα, πολλοί υποστήριζαν πως με την αγωνιστική φόρα που είχε πάρει ο Giacomo και τη φοβερή αθλητική φόρμα που βρίσκεται τα τελευταία χρόνια, κανείς δεν θα μπορούσε να σταθεί εμπόδιο σε ακόμα μία μεγαλειώδη νίκη του! Ο πιο σοβαρός αντίπαλος που θα μπορούσε όντως να τον «βάλει από κάτω», ήταν ο Oscar Cervantes και οι λόγοι ήταν προφανείς. Αφενός γιατί στο Μεσογειακό ψάρεμα ήταν το ίδιο δυνατός, αφετέρου γιατί η ισπανική ομοσπονδία παρείχε όλα τα μέσα για να στηρίξει την προσπάθειά του και την προσπάθεια όλων των αθλητών της

αποστολής. Κάπως έτσι ήταν τα πράγματα και για τον Giacomo, τόσο από πλευράς Ιταλικής ομοσπονδίας, όσο και από πλευράς φοβερών ικανοτήτων που διαθέτει στο ψάρεμα της Μεσογείου. Σίγουρα, ο αγώνας θα ήταν πολύ δυνατός και όλα έδειχναν πως και το παραμικρό λάθος θα στοίχιζε την απώλεια του τίτλου σε έναν από τους δύο, με βάση τα μέχρι σήμερα δεδομένα και την πορεία των αθλητών όπως τη γνωρίζουμε. Τελικά, στο κλείσιμο της αυλαίας του Ευρωαφρικανικού, ο Giacomo ανεβαίνει στο βάθρο, στη δεύτερη θέση και την ίδια θέση παίρνει η χώρα του στο

ομαδικό. Πρώτη η Ισπανία και πρώτος ο Cervantes! Μπορεί να είναι «πικρή» η γεύση της δεύτερης θέσης, όμως σε ένα αγώνα τέτοιου επιπέδου, ποτέ δε χάνεις. Μόνο μαθαίνεις… Και επειδή ο απολογισμός γίνεται εκ των υστέρων, όταν πια θα έχει καθαρίσει το μυαλό και θα έχουν αναλυθεί όλες οι κινήσεις, επικοινώνησα με τον Giacomo λίγες ημέρες μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα. - Giacomo πού πιστεύεις ότι έγιναν τα σπουδαιότερα λάθη από πλευράς σου και χάθηκε ο τίτλος; - Κοίτα Μάνο, έχω να παραθέσω

μέρη με ψάρια σε θαλάμια, αλλά δεν μπορούσε να ψαρέψει λόγω του δυνατού ρεύματος και ενός σωματικού προβλήματος.

πολλούς λόγους οι οποίοι δεν με άφησαν να κερδίσω και μου κόστισαν τον τίτλο. Η αλήθεια είναι ότι την πρώτη μέρα έκανα λάθη που σχετίζονται με το γεγονός πως τα τελευταία χρόνια συνήθισα να ψαρεύω με τεχνικές όπως το agguato και το καρτέρι. Τα ψάρια που κυνηγώ εδώ, με αυτές τις τεχνικές, είναι κατά μέσο όρο στα 3 κιλά βάρος και οι βολές μου είναι μακρινές, χωρίς να έχω αντιμετωπίσει προβλήματα. Με αυτό κατά νου, πήγα στην Τυνησία να κυνηγήσω ψάρια που τελικά ήταν μεγαλύτερα, με βάρος 5 έως και 7 κιλά! Αποδείχτηκε τελείως λάθος το set up. Έπρεπε να χρησιμοποιήσω βέργες με διατομή μεγαλύτερη από 6,75 και λάστιχα πιο χοντρά από 14άρια. Αυτό στοίχισε την απώλεια δύο στηρών, που θα μου επέτρεπαν να μείνω βαθμολογικά πολύ κοντά στον Cervantes την πρώτη μέρα. Το πιο σημαντικό λάθος, ωστόσο, το έκανα στην προετοιμασία, καθώς βασίστηκα στον αγώνα του 2019 στον οποίο δεν συμμετείχα. Τότε οι Ισπανοί είχαν κερδίσει με βαθύ ψάρεμα, πιάνοντας πίγγες και φαγκριά. Έκανα λοιπόν μια βαθιά προετοιμασία μεταξύ 43 και 58 μέτρων ψάχνοντας για μεγάλα ψάρια, αλλά βρήκα δύσκολους και απλωμένους τόπους, όπου τα ψάρια ήταν νευρικά και για να τα πιάσω αναγκάστηκα να κάνω άπνοιες

μεγαλύτερες των 2-2,5 λεπτών σε agguato ή ενέδρες, με προφανή πιθανότητα λάθους. Οπότε, ο πραγματικός λόγος για τον οποίο δεν κατάφερα να κερδίσω βρίσκεται σε αυτό: Ο Cervantes έκανε μια πιο στοχευμένη προετοιμασία στα 30 με 35 μέτρα, σε σημεία όπου στήρες και πίγγες ήταν σε θαλάμια, πολύ πιο εύκολο να τα ψαρέψει. Αυτή η τακτική του έδωσε πιο πολλές βουτιές, πιο γρήγορους χρόνους επαναφοράς στην επιφάνεια και πολύ λιγότερο χρόνο τόσο στην παραμονή του στο βυθό, όσο και σε συνολικό χρόνο βουτιάς. Στον αγώνα κερδίζεις με εύκολα ψάρια και αυτό είναι ένα ακόμη πολύ σημαντικό μάθημα για μένα! Οι προβλέψεις στην προετοιμασία μου για τον αγώνα ήταν σίγουρα να καταφέρω να ανέβω στο βάθρο, αλλά ήξερα ότι όλα έπρεπε να είναι καλά για να κερδίσω, και στα μέρη που είχα βρει, ήξερα ότι θα ήταν δύσκολο. Περίμενα να κάνω 100.000 βαθμούς εντός 2 ημερών, σκορ με το οποίο νίκησε ο Cervantes στο τέλος, αλλά δυστυχώς συγκέντρωσα 88.000.

- Κλείνοντας εδώ τη συνομιλία μας, πες μου για τις δυσκολίες που τελικά σου έμειναν στο μυαλό, τώρα πια, αρκετές ημέρες μετά το ευρωαφρικανικό πρωτάθλημα. - Θυμάμαι σίγουρα Μάνο, κάποια στιγμή που νευρίασα πολύ όταν οι Τυνήσιοι άλλαξαν το όριο των κινητήρων μία εβδομάδα πριν τον αγώνα, φέρνοντάς το στα 250, και μετά, ξανά το βράδυ πριν τον αγώνα, στα 150. Ε, δεν ήταν και ότι πιο εύκολο στην Τυνησία να αλλάζεις σκάφη σαν τα πουκάμισα, επειδή έτσι το ήθελαν. Το αποτέλεσμα ήταν 20 λεπτά από την έναρξη της πρώτης μέρας να προσπαθούν να με βγάλουν εκτός παιχνιδιού, λέγοντας ότι δεν μπορώ να συμμετέχω με τη βάρκα που είχα νοικιάσει. Στη συνέχεια, χάρη στον Ισπανό κριτή του αγώνα και τους 4 αρχηγούς άλλων εθνικών ομάδων, συμπεριλαμβανομένου και του Νίκου Καμπάνη, βρέθηκε μια λύση την τελευταία στιγμή, δηλαδή να μου τεθεί όριο ταχύτητας 25knots και έτσι μπόρεσα να κάνω τον αγώνα. Προφανώς, όμως, εκείνες τις στιγμές είχα νευριάσει. Επίσης, δεν θα ξεχάσω πως στη διάρκεια του αγώνα υπήρχε ισχυρό ρεύμα, με το οποίο, με κάποιες τεχνικές προφυλάξεις, συνηθίζω να πηγαίνω στα σημεία και να ψαρεύω. Όμως, το πρόβλημα ειδικά εκεί που ψάρεψα τη δεύτερη μέρα, ήταν ότι ο βυθός ήταν ίδιος σχεδόν παντού, με χαμηλή πέτρα καλυμμένη με καφέ φύκια και μερικά κομμάτια άμμου, οπότε αν έπεφτα λίγο πιο μακριά, μου ήταν πολύ δύσκολο να εντοπίσω το ακριβές σημείο. Ήταν πάρα πολύ εύκολο να μπερδευτώ και να χάσω τη βουτιά.

- Giacomo, πριν τον αγώνα, ποιες ήταν οι εκτιμήσεις σου για τις θέσεις. - Στις πρώτες θέσεις Μάνο έβαζα έναν Τυνήσιο, τον Cervantes, τον Γεράσιμο Καββαδία και μετά τον Λουίτζι Πουρέτι, που ήξερα ότι είχε βρει ευκολότερα

- Giacomo σε ευχαριστώ για τη συνομιλία. Εύχομαι καλή επιτυχία στις υπόλοιπες διοργανώσεις! - Κι εγώ σε ευχαριστώ Μάνο, καθώς και το περιοδικό Spearfishing Magazine που πάντα βρίσκεται κοντά μας! BF www.boatfishing.gr

ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ

ΛΑΣΤΙΧΟΒΟΛΑ ΨΑΡΟΤΟΥΦΕΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ «ΧΑΛΑΣΕΙΣ»

❱❱ Μάνος Βλατάκης Διευθυντής Άπνοια with Yoga, https://www.facebook.com/ApnoiaYoga/

α αγόρια έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά γνωρίσματα που δεν τα συναντάς στα κορίτσια. Ένα από αυτά, κοινό γνώρισμα των αγοριών που εκδηλώνεται από πολύ μικρή ηλικία, είναι το να μαστορεύουν ότι βρουν μπροστά τους. Όπου βρουν εργαλείο, το αρπάζουν και ψάχνουν αντικείμενα εφαρμογής του. Κάπως έτσι είχα βρει ένα κατσαβίδι και πήγα και το έχωσα στην πρίζα. Μύριζαν τα μαλλιά μου για μια μέρα, λες και με είχαν βγάλει από το φούρνο. Όταν συνήλθα από το σοκ, προσπαθούσα να καταλάβω τι στο καλό υπήρχε μέσα στη τρύπα και μόλις έβαλα το κατσαβίδι άρχισαν να τρίζουν τα δόντια μου! Άφησα την πρίζα στην ησυχία της, όταν μετά από λίγες ημέρες βρήκα μπροστά μου ένα σφυρί. Έ, έσπασα ότι έσπαγε, μέχρι που με είδαν αυτοί που είχαν αυτά που έσπαγα και με έσπασαν στο ξύλο… ΠΟΥ ΄ΣΑΙ ΜΑΣΤΟΡΑΑΑ! Το «μαστοριλίκι» είναι μια συνήθεια που ακολουθεί τα αγόρια έως τα βαθιά γεράματα. Και ναι, κάποιοι το ασκούν επαγγελματικά σε διάφορες κατηγορίες επαγγελμάτων, κάποιοι το ασκούν περιστασιακά και κάποιοι όπου βρουν κι όπου σταθούν. Στους ψαροτουφεκάδες, φαίνεται να είναι έμφυτο ταλέντο. Για κάποιο λόγο, ο ψαροτουφεκάς τρελαίνεται να μαστορεύει αν μη τι άλλο, τον εξοπλισμό του και ειδικά το ή τα όπλα του. Άπειρα τα «σκαλίσματα» που έχω δει να κάνουν κατά καιρούς φίλοι με τους οποίους ψάρευα μαζί και κάποια από αυτά λίγο έλειψε να μου στοιχίσουν σοβαρά. Θυμάμαι όταν επάνω στη προσπάθεια να οπλίσω το κοντό όπλο ενός φίλου για δευτέρωμα, έσπασε η μισή λαβή και παραλίγο να τραυματίσω σοβαρά την κοιλιά μου. Το πιο δραματικό περιστατικό, ήταν όταν το όπλο του ζευγαριού μου, που το κρατούσε στο χέρι, απελευθέρωσε μόνο του τη βέργα, η οποία, ευτυχώς, πέρασε ανάμεσα στα πόδια μου!

16 Boat & Fishing

ΑΣ ΔΟΎΜΕ ΛΟΙΠΌΝ, ΤΙ ΔΕΝ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΠΕΙΡΆΖΟΥΜΕ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ Εκεί που δεν πρέπει να βάλετε χέρι ποτέ, είναι οι μηχανισμοί σκανδάλης. Ένα συνηθισμένο ζήτημα, είναι το γεγονός πως κάποιοι πιστεύουν ότι μπορούν με κάποια τροχίσματα να κάνουν το μηχανισμό πιο ευαίσθητο, ώστε όταν αυξήσουν τη δύναμη, η σκανδάλη να πατιέται ευκολότερα. Εδώ κρύβονται δύο σοβαροί κίνδυνοι. Πειράζοντας με λίμες και σβουράκια, αλλάζουν (ακόμη και ανεπαίσθητα) κάποιες γωνίες, οι οποίες δεν διακρίνονται ως προς το μέγεθος της αλλαγής που έχουμε προκαλέσει και παίζουν σημαντικό ρόλο στη σταθερή συγκράτηση της βέργας. Ο πρώτος μεγάλος κίνδυνος, είναι όταν οπλίσουμε τα λάστιχα και η βέργα απελευθερωθεί απότομα χωρίς να πατήσουμε τη σκανδάλη. Ο κίνδυνος απρόοπτης απελευθέρωσης, πολλαπλασιάζεται όταν επάνω σε ένα πειραγμένο μηχανισμό που έχουμε αλλάξει τις μηχανικές του «ισορροπίες», πάμε και προσθέτουμε επιπλέον λάστιχα και επιπλέον δύναμη έλξης. Εκρηκτικό μίγμα, το οποίο οδηγεί στο να κρατάμε στο χέρι ένα όπλο που μπορεί ανά πάσα στιγμή να απελευθερωθεί η βέργα του! Καταλαβαίνεται λοιπόν, πως ξεκινώντας να πειράζουμε ένα μηχανισμό, εγκυμονούν πολλοί σοβαροί κίνδυνοι!

Το ίδιο φαινόμενο (πολύ πιο επικίνδυνο) δημιουργείται όταν πάμε να ταιριάξουμε λαβές και σωλήνες διαφορετικών εταιρειών. Η ακρίβεια στη διάμετρο σωλήνα και λαβής, στο σημείο που το ένα αγκαλιάζει το άλλο, είναι πολύ σημαντικό στοιχείο, τόσο για την ευθυβολία και ευστοχία του όπλου, όσο και για την ασφαλή σύνδεση των δύο αυτών τμημάτων. Επομένως, δεν πιάνουμε ποτέ να τροχίσουμε το σημείο που το υλικό της λαβής εισέρχεται μέσα στο σωλήνα, ούτε όμως και να λεπτύνουμε το πάχος της λαβής!

ΤΡΟΧΙΣΜΑΤΑ ΛΑΒΩΝ Κι εδώ έχουν συμβεί αρκετά περιστατικά, όταν ο χρήστης θεωρεί πως η λαβή του όπλου που χρησιμοποιεί, θα έπρεπε σε κάποια σημεία της να ήταν πιο λεπτή, ώστε η παλάμη να συγκρατεί τον όγκο της με καλύτερη αίσθηση αφής. Ξεκινάνε λοιπόν κάποιοι να λεπταίνουν το πάχος του πλαστικού, με αποτέλεσμα το υλικό να σπάσει, όταν δεχτεί φορτίο επάνω στην όπλιση.

ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ Ίσως η πιο κλασική κίνηση που κάνουν πολλοί ψαροτουφεκάδες, κυρίως νέοι, είναι όταν προσθέτουν δύναμη με επιπλέον ζευγάρια λάστιχα, πολύ κοντά ή με μεγάλη διάμετρο ή συνδυασμούς των παραπάνω. Ασφαλώς και υπάρχουν όπλα που μπορεί να δεχθούν μεγάλη τάση ή μεγάλα φορτία όπλισης και παράλληλα να μπορούν να τα διαχειριστούν,

ΤΡΟΧΙΣΜΑΤΑ ΚΕΦΑΛΩΝ Και εδώ, ο κατασκευαστής έχει υπολογίσει τη διάμετρο κεφαλής και σωλήνα με πολύ μεγάλη ακρίβεια, καθώς και το μήκος του «θηλυκού» μέρους της που εισέρχεται στο σωλήνα. Επομένως, πέραν του γεγονότος πως η ευθυβολία και ευστοχία επηρεάζεται άμεσα από την σταθερότητα και την στιβαρότητα μεταξύ κεφαλής και σωλήνα, το να τροχίζουμε ή να μεταποιούμε κάποιες κεφαλές από κλειστές σε ανοιχτές ή να αυξάνουμε την απόσταση στο σημείο που βιδώνουν τα λάστιχα με το σωλήνα, τρώγοντας το πλαστικό που εσωτερικά βρίσκεται το σπείρωμα, είναι πέρα για πέρα λάθος!

www.boatfishing.gr

ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ

τόσο από πλευράς μηχανισμού και ευαισθησίας, όσο και από πλευράς αύξησης δραστικού βεληνεκούς. Όμως, πρόκειται για λαστιχοβόλα τα οποία έχουν υψηλές κατασκευαστικές προδιαγραφές και σίγουρα δεν αφορούν σε όλα τα όπλα της αγοράς. Όταν αυξάνουμε τη δύναμη, ας μην θεωρούμε πως θα βελτιωθεί το αποτέλεσμα δραστικού βεληνεκούς, ενώ ταυτόχρονα αυξάνονται οι πιθανότητες ο μηχανισμός να μην αντέξει τα φορτία και το όπλο να μην είναι ασφαλές. Πολλά συμβαίνουν σε ένα λαστιχοβόλο, στο οποίο προσθέτουμε «δυνάμεις» που ξεπερνούν τις κατασκευαστικές του προδιαγραφές! ΠΡΟΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΣ Βλέπω συχνά, παρατημένα όπλα στην άμμο. Αμέσως μετά την έξοδο από τη θάλασσα, αρκετοί φίλοι ακουμπούν

18 Boat & Fishing

όλο τον εξοπλισμό τους στην ακτή, μέχρι να φέρουν τους σάκους για να τον φορτώσουν. Ποτέ μην αφήνετε κάτι στο έδαφος, το οποίο, συνήθως κοντά στις ακτές, περιέχει ή αποτελείται από άμμο, χαλίκι, μικρές πέτρες κλπ. Η εισχώρηση τέτοιων υλικών, μπορούν να προκαλέσουν μεγάλες φθορές και να καταστρέψουν την ασφαλή και απρόσκοπτη λειτουργία όλων των εξαρτημάτων του εξοπλισμού μας, άμεσα ή έμμεσα. Πέραν αυτού, όλος ο εξοπλισμός μας πρέπει να ξεπλένεται εξονυχιστικά με τρεχούμενο νερό, ώστε εκτός από το ξέπλυμα του αλατιού, να συμπαρασύρει και κόκκους άμμου και πετρωμάτων, απομακρύνοντάς τα. Στη συνέχεια, στεγνώνουμε καλά σε σκιά και δεν αποθηκεύουμε αν δεν έχει ολοκληρωθεί σωστά το στέγνωμα σε

κάθε σημείο των εξαρτημάτων που χρησιμοποιήσαμε στο ψάρεμά μας. ΕΠΙΛΟΓΟΣ Τρυπάνια, φρέζες, τροχοί, κατσαβίδια και σφυριά, καλό θα είναι να μην χρησιμοποιούνται αν δεν υπάρχει απόλυτη επίγνωση των λειτουργιών ενός αντικειμένου, το οποίο μάλιστα χρησιμοποιούμε υποβρυχίως. Μην προσθέτετε υλικά αυθαίρετα, κάνοντας πατέντες που σε βάθος χρόνου θα αποδειχθούν αχρείαστες και θα προκαλέσουν δυσλειτουργικά προβλήματα στο μέλλον. Κι όπως κάθε φορά, κλείνοντας, σου θυμίζω: Πρόσεχε τον εαυτό σου, τις θάλασσές μας και τα ψάρια τους και ίσως να τα ξαναπούμε στο επόμενο τεύχος, μιας και όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, ο Θεός γελάει... BF

ΨΑΡΙΑ ΤΗΣ «ΕΠΟΜΕΝΗΣ» ΜΕΡΑΣ

ΒΡΑΧΩΜΑ ΜΙΑ ΔΥΣΚΟΛΗ ΦΑΣΗ ❱❱ Χριστόφορος Βούδρης μέρος Β’

ε συνέχεια του προηγούμενου άρθρου «Ψάρια της επόμενης μέρας - Μέρος Α’», θα ακολουθήσουν άλλες δύο ψαρευτικές ιστορίες, σταθμός για μένα, για διαφορετικούς λόγους η καθεμιά, που ωστόσο έχουν ως κοινό γνώμονα αυτό που λέει ο τίτλος: Ψάρια που έχουν υπερβεί το 24ωρο στη μάχη για επιβίωση, καθώς και ένα δίδαγμα που απορρέει απ’ αυτές. ΧΑΪΛΑΝΤΕΡ – Ο ΑΘΑΝΑΤΟΣ Κάθε ψάρι έχει τη δική του ιστορία. Υπάρχουν όμως κάποια ψάρια των οποίων η ιστορία μας έχει στιγματίσει! Έτσι συνέβη και με το ψάρι της παρακάτω περίπτωσης, που τολμώ να πω ότι αποτελεί κι ένα απ’ τα ‘’highlight’’ της μέχρι τώρα ψαρευτικής μου καριέρας, όχι τόσο για το μέγεθος, όσο για την ιστορία που το συνοδεύει. Τέλη Απριλίου του 2018, βρίσκομαι στην Άνδρο με τους γονείς μου και κάποιους φίλους, με αφορμή έναν αγώνα δρόμου 10 χιλιομέτρων που γίνεται στη Χώρα και στον οποίο μετέχουμε. Φυσικά, και επειδή η «αρρώστια» είναι ανίατη, τα ψαρευτικά μας βρίσκονται κι αυτά στο αμάξι, με προοπτική ένα σύντομο κολυμπητό την επόμενη μέρα του αγώνα, ούτως ώστε να κλείσει όμορφα αυτή η 3ημερη εξόρμησή μας στο νησί. Κι αφού ολοκληρώθηκε ο αγώνας με επιτυχία, έχοντας αποσπάσει άπαντες οικογενειακώς διακρίσεις στις αντίστοιχες ηλικιακές μας κατηγορίες, κινήσαμε προς αναζήτηση κάποιου καλού ψαρότοπου πλησίον ακτής στην οποία θα είχαμε πρόσβαση με το αμάξι, προκειμένου η επόμενη μέρα να μας βρει στο νερό. Έτσι κι έγινε! Αφού εντοπίσαμε μια πανέμορφη παραλία στα βόρεια του νησιού, ύστερα από αρκετή ώρα χωματόδρομο και πολλά στροφιλίκια, η επόμενη μέρα μας βρίσκει στο νερό, με περιορισμένο χρόνο στη διάθεσή μας, καθώς το καράβι της επιστροφής αναχωρεί απ’ το λιμάνι στις 16:00 και η ώρα είναι ήδη 11:00. Χωρίς να χάνουμε

Με το Στέφανο άρτι αφιχθέντα από Κύπρο και τον Βασιλιά των 13,4 kg

χρόνο, ο πατέρας μου, εγώ, και η φίλη και μέγιστη ψαροτουφεκού Όλγα, ξεκινάμε με τη βοήθεια κι ενός aqua scooter (ώστε να μπορούμε να καλύψουμε μεγαλύτερη απόσταση) το ψάρεμά μας, με προορισμό ένα μακρινό κάβο που μου ‘χε «γυαλίσει» από μακριά. Κι ενώ στην αρχή ο βυθός έχει ωραία διαμόρφωση, με πλάκες και μονόπετρα που επικοινωνούν μεταξύ τους και συνθέτουν ιδανικό σκηνικό για την παρουσία ψαριών όλων των ειδών,

δυστυχώς τη δεδομένη χρονική στιγμή αυτά απουσιάζουν. Μονάχα λίγοι ωραίοι σαργοί και κέφαλοι θα μας τιμήσουν και θα συνεχίσουμε την πορεία μας προς τον κάβο. Η ώρα περνάει, η απόσταση ανοίγει και τίποτα το ενθαρρυντικό δεν υπάρχει στον περιβάλλοντα χώρο που να δικαιολογεί την επιμονή μου. Οπότε, κάποια στιγμή σηκώνει κεφάλι ο πατέρας μου (Μίλτος) και μου λέει: www.boatfishing.gr

ΨΑΡΙΑ ΤΗΣ «ΕΠΟΜΕΝΗΣ» ΜΕΡΑΣ Μίλτος: Πάμε πίσω, δεν αξίζει και έχουμε αργήσει. Αν σβήσει το μαραφέτι (σκούτερ), θα χάσουμε το καράβι. Και δεν έχει άδικο, η ώρα είναι 14:00 και έχουμε τουλάχιστον μισή ώρα δρόμο με το σκούτερ μέχρι την παραλία και άλλα 45’ οδήγηση μέχρι το λιμάνι. Όμως, ο κάβος που εξαρχής είχα «βάλει στο μάτι», φαίνεται να κοντοζυγώνει και θα με φάει η περιέργεια αν δεν φτάσω ως εκεί! Χριστόφορος: Πάμε μέχρι το καβάκι και γυρνάμε! Προφανώς και δεν μπορεί να μου χαλάσει το χατίρι, οπότε και συνεχίζουμε να ξεμακραίνουμε. Το «καβάκι» απέχει μόλις λίγα μέτρα και το σκηνικό του βυθού παραμένει αναλλοίωτο: Αψαρία! Προφανώς λάθος εκτίμηση ή κάτι φταίει και λείπουν τα ψάρια. Όπως και να ‘χει θα πρέπει να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής και άμεσα μάλιστα. Όμως, καθώς ετοιμάζομαι για μεταβολή 180 μοιρών, ξάφνου μια μαύρη σκιά ξεκολλάει απ’ το συμπαγή βράχο και

Αναμνηστική φωτό από την απονομή του αγώνα 10 χιλιομέτρων στην Άνδρο

καταλήγει με φόρα σε ένα μονόπετρο, ροφός! Χριστόφορος: Τον είδες; Μίλτος: Όχι τι; Χριστόφορος: Ροφός γύρω στα 7-8 κιλά! Μίλτος: Βούτα αλλά πρόσεχε, δεν έχουμε χρόνο για ξεβραχώματα και εγώ δεν μπορώ να σε βοηθήσω εκεί κάτω. Γνωρίζοντας ότι ο χρόνος μας είναι οριακός, καταδύομαι με την ελπίδα το ψάρι να μου δώσει μια καθαρή βολή, ώστε να το πάρω σε πρώτο χρόνο. Προσεγγίζοντας την είσοδο της τρύπας, το διακρίνω στο βάθος να στέκει ανήσυχο. Τεντώνομαι, ευθυγραμμίζω το όπλο με το κρανίο και πατώ τη σκανδάλη. «Πέθανε!» φαντάστηκα. Αμ δε, μετά τη βολή το ψάρι αρχίζει να χτυπιέται με δύναμη παρά το καμάκι που έφερε. Ανεβαίνω ξετυλίγοντας το σχοινί του μουλινέ και το δένω στη σημαδούρα. Μίλτος: Τι έγινε; Χριστόφορος: Του έκανα μια καλή βολή στο κεφάλι, αλλά δεν πέθανε, θα το δευτερώσω για σιγουριά και θα το τραβήξω…

75άρι στο χέρι, βουτιά και δευτέρωμα πάλι στο κεφάλι. «Εε, τώρα πέθανε σίγουρα». Πιάνω τις πετονιές που συνδέουν τις βέργες και τραβάω με δύναμη για να ξεκολλήσω το ψάρι. Μπετόν αρμέ! Δεν κουνιέται τίποτα. Μα δεν είναι δυνατόν, με δύο βέργες στο κρανίο και ζει ακόμη; Η αλήθεια είναι πως και η θέση του ψαριού στο θαλάμι δεν είναι ιδανική προκειμένου να βγει άκοπα. Για την ακρίβεια στέκει εγκάρσια μέσα σ’ αυτό, ωστόσο το κεφάλι διακρίνεται εμφανώς απ’ το άνοιγμα απ’ το οποίο και είχε εισέλθει, δίνοντάς μου την πεποίθηση ότι αντιστοίχως θα χωρέσει και θα βγει. Κάπου εκεί όμως αντιλαμβάνομαι και τη σημαντικότερη παράλειψη που έχω κάνει από θέμα εξοπλισμού. Κι ενώ το ψάρι φαινομενικά χρειάζεται ένα γερό τράβηγμα απ’ τις βέργες, εγώ έχω αφήσει το σύστημα γάντζου/εξολκέα στο αυτοκίνητο. Δεδομένης της κατάστασης, με το χρόνο να πιέζει ασφυκτικά και το ψάρι να στέκει βαθιά στο θαλάμι του (όπου η πρόσβαση στις βέργες με το χέρι είναι αδύνατη), αναγκάζομαι να κάνω κάποια τελευταία τραβήγματα από τις πετονιές που συνδέουν τις βέργες με το ψάρι. Μάταια όπως ήταν, φυσικό καθότι ο όγκος και η θέση του ψαριού δεν του επιτρέπουν την έξοδο. Με βαριά καρδιά λοιπόν, θα αναγκαστώ να κόψω τα σχοινιά και θα αφήσω το λαβωμένο γίγαντα με δύο βέργες καρφωμένες. Και κάπου εδώ θα ξεκινήσει ένας νέος «αγώνας δρόμου», προκειμένου να προλάβουμε το καράβι! Για πότε βγήκαμε στην παραλία, για πότε πετάξαμε στολές, όπλα, πέδιλα χύμα μες τ’ αμάξι και για πότε φτάσαμε στο λιμάνι, ούτε που κατάλαβα! Το μόνο που θυμάμαι είναι να κάθομαι γυμνός με μια πετσέτα τυλιγμένη γύρω απ‘ τη μέση και να δίνω οδηγίες στον πατέρα μου ως άλλος συνοδηγός σε ράλι, μέχρις ότου μπήκαμε τελικά στο πλοίο και έκλεισαν οι μπουκαπόρτες! Το ταξίδι της επιστροφής ήταν ανυπόφορο για μένα, με τη σκέψη του ψαριού που έμεινε εκεί κάτω από δική μου απερισκεψία να με τριβελίζει! «Δεν αντέχω άλλο, πρέπει να πάω να το πάρω!» Το ξέρω, ακούγεται τρελό, αλλά βλέπεις έχω μια ιδιαίτερη ευαισθησία με τα θηράματά μου. Αφού καλώς ή κακώς επέλεξα να πατήσω τη σκανδάλη, νιώθω την ηθική υποχρέωση να κάνω ότι περνάει απ’ το χέρι μου για να το βγάλω, είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής που οφείλω να του αποδώσω. Και ποιος άλλος καταλληλότερος συγκάτοικος σε αυτήν μου την τρέλα; Ακολουθεί υπεραστικό τηλεφώνημα… Χριστόφορος: Έλα ρε, που είσαι; Στέφανος: Κύπρο!

20 Boat & Fishing

να στέκει εκεί που τον είχα αφήσει. Δεν είναι δυνατόν, ζει ακόμη! Χωρίς να χάνω χρόνο, τοποθετώ τον εξολκέα στη μπροστινή βέργα και τραβώ με δύναμη. Κρακ! Πάει το φτερό, έσπασε σαν τσόφλι! Στέφανος: Τι έγινε; Χριστόφορος: Το ψάρι είναι ολοζώντανο και δεν χωράει να βγει. Βουτιά απ’ το Στέφανο για εκ νέου δευτέρωμα. Στέφανος: Τι 7άρης ρε, αυτό είναι ζώο! Χριστόφορος: Ναι δεν τον υπολόγισα σωστά, είναι μεγαλύτερος, πρέπει να το νεκρώσουμε για να βγει. Και κάπως έτσι ξεκίνησε μια επική μάχη που διήρκεσε 7 ώρες! Κάναμε από 110 βουτιές ο καθένας στα 19μέτρα, έχοντας σπάσει 7 φτερά, έχοντας χρησιμοποιήσει άφτερη βέργα για να σκοτώσουμε το ψάρι, μακρύ εξολκέα, γάντζο, διπλό γάντζο και πιρούνι για να το μετατοπίσουμε. Έχοντας σκάψει και βγάλει πέτρες με προοπτική να φανεί από κάπου αλλού το ψάρι. Μέχρι που του περάσαμε και γάντζο απ’ το σαγόνι και το τραβήξαμε με τη βάρκα με χοντρό σχοινί! Τζίφος, όλα μάταια! Στο τέλος, και ενώ η απογοήτευση μας έχει κυριεύσει, ο Στέφανος θα «ρίξει μια ιδέα στο τραπέζι», η οποία είχε ειπωθεί και νωρίτερα αλλά δεν πιστεύαμε ότι θα ευδοκιμήσει. Στέφανος: Γιατί δεν προσπαθούμε να τον βγάλουμε απ’ την ουρά; Χριστόφορος: Εδώ δεν χωράει να βγει με το κεφάλι! Άσε που δεν έχει χώρο να περιστραφεί το κορμί του εντός του θαλαμιού, ώστε να ευθυγραμμιστεί με την έξοδο.

Χριστόφορος: Μμμ, μάλιστα … (παύση απογοήτευσης). Και πότε γυρνάς; Στέφανος: Αύριο το πρωί, γιατί τι έγινε; Χριστόφορος: Έχω βαρέσει ένα ροφό 7-8 κιλά στην Άνδρο και τον έχω αφήσει με δύο βέργες στο κεφάλι, τι λες πάμε να τον πάρουμε; Στέφανος: Και δεν πάμε! Πράγματι, 8 η ώρα προσγειώνεται το αεροπλάνο, 10:00 ρίχνουμε τη βάρκα και 12:00 είμαστε πάνω απ’ το ψάρι. Με τον καιρό σύμμαχο, αλλά και το φίλο

Κώστα που ήρθε παρέα για βαρκάρης, το έργο φάνταζε εξαιρετικά εύκολο. Το μόνο που με προβλημάτιζε είναι μήπως είχε αλλοιωθεί το ψάρι μετά από τόσες ώρες. Η πρώτη βουτιά της ημέρας είναι γεγονός! Καθώς καταδύομαι με το μακρύ εξολκέα, αγωνιώ να δω σε τι κατάσταση βρίσκεται το ψάρι από χθες. Άραγε θα τρώγεται; Δευτερόλεπτα μετά και ενώ βρίσκομαι κάτω απ’ το μονόπετρο, αντικρίζω προς μεγάλη μου έκπληξη το ροφό ολοζώντανο και ακμαίο με σηκωμένα τα ραχιαία του αγκάθια

Αλλά έχοντας στερέψει από ιδέες, λέω «ας κάνουμε μια ύστατη προσπάθεια, ούτως ή άλλως θα πρέπει να μαζευόμαστε, έχει πάει ήδη 19:00». Με το μακρύ πιρούνι στο χέρι, κατεβαίνω για πολλοστή φορά στο θαλάμι του ροφού. Το ψάρι, νεκρό πλέον, με εμφανή τα σημάδια της μάχης στο κορμί του, κείτεται άψυχο. Καθαρίζω τη σκέψη μου και ασκώ πίεση στο ψάρι προς τα μέσα, όταν αντιλαμβάνομαι πως αν αλλάξω τη γωνία ροπής υπάρχει λίγος χώρος, τόσος ώστε το ψάρι να μετατοπιστεί κάθετα προς τα μέσα. Αυτό είναι! Πλέον το ψάρι έχει ευθυγραμμιστεί με το άνοιγμα. Ανεβαίνω στην επιφάνεια πλημμυρισμένος από αισιοδοξία, όμως ξέρω ότι στο σάκο έχει μείνει μονάχα μια βέργα με φτερό. Δεν πρέπει να χαθεί αυτή η ευκαιρία! Θα κατέβω εκ νέου και θα πραγματοποιήσω βολή από την ουρά και κατά μήκος του σώματος του ψαριού προκειμένου να μπορεί να τραβηχτεί κάθετα προς τα έξω. Πράγματι, με το πρώτο κιόλας www.boatfishing.gr

ΨΑΡΙΑ ΤΗΣ «ΕΠΟΜΕΝΗΣ» ΜΕΡΑΣ

αγαντάρισμα το μισό ψάρι θα περάσει το άνοιγμα. Μια τελευταία βουτιά απ’ το ζευγάρι και η χαρά μου δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια. Ο μεγάλος Βασιλιάς είναι δικός μας! Η ζυγαριά θα σταματήσει τελικά στα 13.4 κιλά! Μάλλον γι’ αυτό δεν έβγαινε… Δεν ήταν ούτε το μεγαλύτερο, ούτε το βαθύτερο, ούτε το πιο εντυπωσιακό ψάρι που έχω βγάλει στη ζωή μου, ήταν όμως η μάχη μαζί του ομηρική! Και στο τέλος, ήταν η εξιλέωση που μου χάρισε τέτοια ικανοποίηση ,που όμοιά της δεν έχω ξανανιώσει! ΝΕΜΕΣΙΣ Η αλήθεια είναι ότι το ξεβράχωμα, αν και επίπονη, αποτελεί μια διαδικασία πολλή οικεία και γνώριμη σε μένα. Από παιδί κιόλας θυμάμαι τον πατέρα μου να μου εξηγεί την τεχνική, και τη μηχανική μέσω της οποίας ένα ψάρι προσκολλημένο στο θαλάμι του θα μπορούσε να εξέλθει από αυτό και να γίνει δικό μας. Με την πάροδο του χρόνου και την τριβή μου με το αντικείμενο, μπορώ να πω ότι ανέπτυξα την τεχνική του ξεβραχώματος σε υψηλό επίπεδο, γεγονός που μου έδινε το θάρρος-θράσος να εκτελώ βολές σε ψάρια που η κοινή λογική θα απέτρεπε το πάτημα της σκανδάλης. Όμως αυτό μου το θράσος πλήρωσα στην παρακάτω ιστορία, που αποτελεί και τη Νέμεση για όλες της απονενοημένες βολές σε ψάρια, που ίσως τελικά από τύχη ή καλή θέληση της γαλανής Θεάς να έγιναν δικά μου! Στην ιστορία αυτή, που αποτελεί και το έναυσμα για τη συγγραφή αυτού του άρθρου, δεν θα προβώ σε ιδιαίτερες λεπτομέρειες. Όχι γιατί με θλίβει να τις ανασύρω στη μνήμη μου, αλλά γιατί προτιμώ να επικεντρωθώ στην ουσία και στο συμπέρασμα που προκύπτει. Τον Ιούλιο που μας πέρασε, μια κλασική καλοκαιρινή μέρα με το φίλο Κώστα και το Στέλιο καπετάνιο, αναχωρούμε απ’ το Λαύριο με προορισμό τη Νήσο Πιπέρι, για μονοήμερο ψάρεμα. Ο καιρός καλός, οι συνθήκες ιδανικές και σε μιάμιση ώρα είμαστε ήδη στο νερό κάνοντας τις πρώτες βουτιές. Τα νερά βαθιά, με φοβερή διαύγεια, αλλά η κινητικότητα των ψαριών περιορισμένη. Έτσι μετά από ένα 3ωρο ψαρέματος με πενιχρά αποτελέσματα και ένα τσίμπημα σκόρπαινας (το πρώτο μου) που αποκόμισα στον αντίχειρα, αποφασίζουμε να αλλάξουμε προορισμό και κατευθυνόμαστε στα βόρεια της Σερίφου. Και ενώ μόλις έχουμε φτάσει και ετοιμάζομαι να πέσω στο νερό, ο Κώστας που ήδη βρίσκεται μέσα με φωνάζει να κινηθώ κοντά του εσπευσμένα. Κώστας: Ένας μεγάλος ροφός, πάνω από

22 Boat & Fishing

15κιλά, μπήκε κάτω απ’ το μονόπετρο (24m). Ο Κώστας θα κατέβει, η βολή θα γίνει σε πρώτο χρόνο και κατά μέτωπο στο ψάρι που βρίσκεται στον προθάλαμο, όμως για κακή μας τύχη, θα μπλέξει η μισινέζα του όπλου και δυστυχώς το ψάρι θα καταφέρει να αποφύγει το καμάκι. Στην επόμενη βουτιά θα επιχειρήσω μια καίρια βολή στο ψάρι, το οποίο όμως βρίσκεται πλέον βαθιά μέσα στο θαλάμι του και σε οριζόντια θέση προς την έξοδο. Και εδώ ξεκινά ο Γολγοθάς! Ύστερα από απανωτές βουτιές και των δύο μας, στις οποίες επιχειρήσαμε να περιστρέψουμε το ψάρι με το κεφάλι προς την έξοδο, είτε τραβώντας το απευθείας με το γάντζο,

είτε βάζοντάς του βέργες στη μουσούδα και τραβώντας τες με τον μακρύ εξολκέα, ανεπιτυχώς (καθότι ο όγκος του ψαριού ήταν τέτοιος που δεν του επέτρεπε την περιστροφή εντός θαλαμιού), αποφασίσαμε να ψάξουμε εξονυχιστικά το μονόπετρο, μήπως βρούμε κάποιο άλλο άνοιγμα που θα μας έδινε πρόσβαση στο ψάρι. Και πράγματι, σε μία απ’ τις πολλές βουτιές, ανασηκώνοντας κάποιες μικρές πέτρες που εφάπτονταν του μονόπετρου, αποκαλύφθηκε όλη η μουσούδα του ψαριού, την οποία μπορούσα κυριολεκτικά να πιάσω με τα χέρια! Όμως, ο Ποσειδώνας είχε άλλα σχέδια για μας. Όσο κι αν προσπαθούσα με τα χέρια να μετατοπίσω το σώμα του ψαριού, ήταν αδύνατο να ευθυγραμμιστεί

με το μικρό σχετικά τρυπαλάκι που είχε δημιουργηθεί, ώστε να μπορεί να εξέλθει απ’ αυτό. Οπότε και με την ώρα να περνά και την κούραση να προάγεται σε εξάντληση, θα εγκαταλείψουμε την προσπάθεια, προφυλάσσοντας τη σωματική μας ακεραιότητα. Όπως ήταν λογικό και επειδή δεν είναι στην ιδιοσυγκρασία μου να εγκαταλείπω καμία προσπάθεια και κανένα ψάρι (πόσο μάλλον ένα τέτοιο), καθώς επέστρεφα σκεφτόμουν τι πήγε στραβά. Αν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι επιπλέον που δεν κάναμε, και σε κάθε περίπτωση, αν θα μπορούσα για ακόμη μία φορά με την επιμονή μου να υπερκεράσω τις όποιες δυσκολίες και να δώσω μια λύτρωση στο πλάσμα αυτό που είχα

αφήσει νεκρό στο βυθό, αλλά και στον εαυτό μου, για την όποια λάθος απόφαση μπορεί να πήρα. Το τηλεφώνημα δεν θα αργήσει και θα ‘ναι στο συνήθη ύποπτο Στέφανο, με τον οποίο πέρα από την ψαρευτική χημεία που έχουμε αναπτύξει όλα αυτά τα χρόνια, εμπιστεύομαι και την κρίση του, καθότι κι αυτός κατέχει καλά την τέχνη του ξεβραχώματος και όχι μόνο. Έτσι, απ’ την περιγραφή μου καθώς και από ένα υποβρύχιο πλάνο που του έστειλα το ίδιο βράδυ, θεώρησε πως θα ‘χουμε καλές πιθανότητες να πάρουμε το ψάρι αν ενώσουμε τις δυνάμεις μας. Χωρίς να μας πτοεί λοιπόν ούτε ο καιρός (5 μποφόρ), ούτε η κούραση της προηγούμενης

Στο θαλάμι ξαναπήγαμε μετά από καιρό, μόνο και μόνο για να αφαιρέσουμε τη βέργα. Μόνο μερικά οστά από το Βασιλιά είχαν απομείνει, για να μου θυμίζουν πως υπάρχουν στιγμές που πρέπει να κάνεις ένα βήμα πίσω…

μέρας, θα επιχειρήσουμε μια ύστατη προσπάθεια να ανασύρουμε το μεγάλο ψάρι απ’ το θαλάμι του. Μελετημένοι από βραδύς και με το πλάνο καταστρωμένο, φτάνουμε στην αφιλόξενη από άποψη καιρού βορινή πλευρά της Σερίφου και με συνοπτικές διαδικασίες πέφτουμε στο νερό με όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό, προκειμένου να δώσουμε το τέλος που αρμόζει σε έναν αληθινό Βασιλιά. Απ’ τις πρώτες κιόλας βουτιές, τα πράγματα πάνε βάση σχεδίου. Αντιστοίχως με την προηγούμενη ιστορία, θα επιχειρήσουμε να σπρώξουμε το ψάρι μέσα και με μια βέργα στην ουρά να το τραβήξουμε κάθετα προς το φαρδύ σημείο και την έξοδο. Και ναι, το μισό ψάρι έχει ήδη ξεπεράσει το άνοιγμα. Μόνο που όλες οι ιστορίες δεν έχουν ίδιο αίσιο τέλος! Στέφανος: Πήγαινε πάρε το ψάρι σου! Ήταν η τελευταία αισιόδοξη κουβέντα που ειπώθηκε εκείνη τη μέρα. Στην επόμενη βουτιά το φαινομενικά «ψάρι μου» δεν ήρθε ποτέ στην επιφάνεια, ούτε φυσικά στην επόμενη, ούτε καν στη μεθεπόμενη, σπάζοντας το ένα φτερό της βέργας μετά το άλλο κατά το τράβηγμα με τον εξολκέα και συνολικά 4 φτερά, μέχρι να συνειδητοποιήσουμε ότι δυστυχώς, το πιο φαρδύ σημείο του ψαριού δεν χωρούσε να περάσει για λίγα μόλις χιλιοστά απ’ το πιο στενό σημείο του ανοίγματος. Και παρότι το πλάνο πήγε κατά γράμμα, στη θάλασσα τίποτα δεν είναι δεδομένο. Αν το αγνοήσεις αυτό, τότε μπορεί να χάσεις ότι πολυτιμότερο έχεις! Και για να μη μακρηγορώ, όσο κι αν επιμείναμε και «το παλέψαμε» μέχρι τελικής πτώσεως, με όλους τους δυνατούς τρόπους και τεχνικές που επιχειρήσαμε, δυστυχώς ο μεγάλος ροφός (η δική μου «νέμεση»), παρέμεινε για πάντα σ’ αυτό το μονόπετρο στα 24μέτρα, που έμελλε να αποτελέσει και την τελευταία του κατοικία, δίνοντας σε μας ένα μάθημα: Ότι όση εμπειρία και να διαθέτεις κι όση αυτοπεποίθηση και να ‘χεις, υπάρχουν στιγμές που πρέπει να κάνεις ένα βήμα πίσω! Οφείλεις στον εαυτό σου πρωτίστως, αλλά και στους οικείους σου, να προτάξεις την ασφάλεια στο βωμό του μεγαλύτερου πόθου σου, ο οποίος εκείνη τη στιγμή έχει πάρει τη μορφή ψαριού που σε πλανεύει. Και να ‘σαι σίγουρος ότι το όνειρο δεν θα αργήσει να ‘ρθει, ίσως και αγόγγυστα. Όσο αναπνέεις για να ζεις χωρίς ανάσα στο μαγικό αυτό κόσμο της θάλασσας, απίστευτα πράγματα θα συμβαίνουν γύρω σου, φρόντισε να τ’ απολαμβάνεις, πάντα με ασφάλεια! BF www.boatfishing.gr

ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ

Πλωτήρας SNOOK από την PATHOS Ο πλωτήρας “Snook” είναι ειδικά σχεδιασμένος για ψαροτούφεκο. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε ψάρεμα με σταθερά βάρη, όσο και για καταδύσεις με εναλλασσόμενα. Kατασκευασμένος από PVC υψηλής αντοχής.

BUOY SNOOK

ΤΕΧΝΙΚΆ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΆ

• Πάχος: 5mm + 5mm (διπλό στρώμα) • Το σχήμα του προσφέρει λιγότερη αντίσταση στον άνεμο και τα κύματα • Μεταφέρει 2 ψαροτούφεκα και γι’ αυτό το λόγο έχει ελαστικούς ιμάντες • Τα Inox D-Rings είναι κατασκευασμένα για ν’ αντέχουν μεγάλη καταπόνηση • Αποτελείται από δύο στελέχη: τον εσωτερικό θάλαμο και το εξωτερικό κάλυμμά του • Στο κάλυμμα υπάρχει υψηλής ποιότητας πλαστικό φερμουάρ για το άνοιγμα

XTDIVING SOFTSHELL

www.pathossub.com | info@pathossub.com • Χρώματος πορτοκαλί για καλύτερη ορατότητα • Διαστάσεις : 90 x 30 x 20 cm • Περιλαμβάνεται σημαία κατάδυσης

Ένα όμορφο και πολύ πρακτικό μπουφάν για το ψάρεμα, αλλά και για κάθε δραστηριότητά μας. Είναι ζεστό, αντιανεμικό, με πολλές θέσεις-τσέπες και ιδιαίτερα καλαίσθητο. Εξαιρετική επιλογή!

Σειρά από βέργες KAMAX από την XTDIVING

XT DIVING PRO www.xtdiving.com | 210 6618 008

Μήπως έφτασε η ώρα να κάνεις δώρο στο αγαπημένο ψαροτούφεκό σου μια καινούρια βέργα; Η XTDiving διαθέτει μια πλήρη σειρά από βέργες KAMAX, σε όλα τα μεγέθη και όλους τους τύπους! Εσύ απλά διάλεξε αυτή που ταιριάζει καλύτερα στον τρόπο ψαρέματός σου και απόλαυσε τα μοναδικά χαρακτηριστικά των βεργών μας, οι οποίες έχουν επισημανθεί μετά από χιλιάδες δοκιμές που εμείς οι ίδιοι έχουμε κάνει, ώστε να απολαύσεις στο έπακρο μια βέργα KAMAX!

Πλωτήρας CAIMAN από την PATHOS

BUOY CAIMAN

24 Boat & Fishing

www.pathossub.com | info@pathossub.com

Ο πλωτήρας “Caiman” είναι κατασκευασμένος από PVC υψηλής αντοχής. • Πάχος: 5 mm (ένα στρώμα). • Διαθέτει 5 δακτυλίους στερέωσης που του επιτρέπουν να μεταφέρει 2 ψαροτούφεκα.

• Το σχήμα του επιτρέπει να στρίβει το σχοινί απευθείας στον πλωτήρα. • Χρώματος πορτοκαλί για καλύτερη ορατότητα. • Διαστάσεις: cm 88 x 27 x 18H • Περιλαμβάνεται η σημαία κατάδυσης.