Niek gedichten nieuw

2012-2013

niek hietbrink

windesheim gedichten

or o t w er o o gr lein n e e ets k er s i e s is i eel e m s v u bi ku bauha gte te bele lee varia en X k o pr cht s e f g an li e i t c k v nda e p s hoe aga r e p als rop n r e ov n inv len p ls ee ee rho at a s t ve sta hui taa s en ide k e k iram e b af de p lken n e ov e kou e wo k b van n oud warmokhoe ee n de ste n 0’ n i jui 5 ee i 51˚ s ta nic n a e f e tita n j t ee t d alle b en kom rist t e t d k me elhei ol ijs dich

lettertype: albertus extra bold

diploma-uitreiking

de opening van ’t hogeschooljaar telt vele donkergrijze pakken een glimmend onderwijsbedrijf staat klaar maar blijft er kwaliteit aan plakken?

klokslag drie uur in het auditorium toespraken voorbereid brandend in mijn binnenzak daar valt mijn goede moed te pletter in mijn schoenen een grote diepe leegte buigt zich over mijn gemoed

de pastor houdt de c van het geloof veilig verscholen maar de h der hogescholen is hem ongemerkt ontstolen de veerman werpt een steen in deze vijver grijze kikkers die ongemakkelijk bewegen op hun stoelen heen en weer hij spreekt zacht en bedachtzaam maar draagt een grote boerenknuppel: ‘dit waait niet over’, klinkt het dreigend; en de regen klatert neer.

er komt geen enkel woord

over mijn lippen geen student speelt glimlach

of schaamrood om de mond geen tranen in de ogen van

een enkele trotse ouder geen warme herinneringen aan

een studie veel te lang

(of toch te kort?) geen diploma’s, geen applaus, niets; want de ceremonie begint... klokslag vier uur in het auditorium

de volgende dag in de volkskrant‌ dat ken ik al hoe ik het zeggen zal heel vervelend wanneer er iets verandert in je krant neem bijvoorbeeld deze: uit de hsk was ik genegen slechts twee items te lezen de rest kon me gestolen wezen nu blijft mijn gewoonte halverwege bij het malheur van fikse steken want het gedicht dat ken ik al

moammar kadhafi gedood

(voorpagina)

hoe kadhafi om het leven kwam

(pagina 2)

slag om sirte was bloedig en chaotisch

(pagina 4)

dictator leefde in zijn eigen wereld

(pagina 6)

acht pagina’s nieuws en achtergrond

(advertenties niet meegerekend)

de man wat als de man zoals verkondigd op aarde terug zou keren? zouden we hem herkennen aan zijn blote voeten of zijn zwarte haar, aan de vrede in zijn ogen? zouden we hem geloven een verblijfsvergunning geven wat te eten en een thuis of zouden we hem eren met een kroon, een doornenkroon en hem oprichten aan een kruis?

to the fish who understands it how beautiful this must appear to the fish who understands it het moederblad blijft buiten het beeld valt voor uw ogen naar binnen op twee wielen beroofd van vaste sporen in wervelende tijden draait het hier niet om de as, de crux, het lijden blijft buiten beeld verborgen

boodschap spreken is zilver schrijven is goud dichten is gratis: pennetje, papier, wat vaag geleuter, klaar, zou je zeggen; maar er moet ook brood op de plank de schoorsteen moet roken dichtend gaat de zon op dus mocht u soms een boodschap hebben ter meerdere eer en glorie of ter verheffing van mijn doelgroep dan weet u mij te vinden ik zal hem zeer discreet verpakken en verhullen om mijn zakken te vullen

‘/fikse zo scherp als een fileermes zo helder als mijn spiegel zo treffend als de kogels van anders breivik zijn de schrijfsels van elise ik kreeg een fikse dreun (zo kunt u zich bedenken) toen ik kort voor kerst ontdekte dat onze strakke columniste een punt zet achter haar verhalen en juist nu door weer en wind nog haar diploma op moet halen

‘/gedicht non-verbale communicatie rijm is ook een vorm van iets te zeggen zonder woorden als het ingewikkeld wordt nemen we toevlucht tot vervangende akkoorden percussie op de toetsen van een trekaccordeon als het ingewikkeld wordt spreken wij gespleten dan rollen de woorden volgens plan de ene kant op maar naar ginder vliegen allerlei gebaren van ons af - onwillekeurig waarvan we zelf niet weten dat we ze versturen of met welke vinger we waarheen wijzen als het te ingewikkeld wordt bij wijze van spreken

inhaalslag de toekomst voltrekt zich, daar begint het op te lijken, heden eerder dan het verleden zo was de zomer al begonnen in de lente aan het eind waarvan de herfst een aanvang leek te nemen die op haar beurt was ingebed tussen een winter en een zomer die maar niet tot zichzelf konden komen uit een en ander volgt dat de kosten komen na de baten wat de vraag onbeantwoord laat onder welk gesternte de hsk haar voornaam heeft verlaten en blijft het voorts onzeker of het hierbij om een enkelof een dubbel-voudige win-situatie gaat

rituele slacht

het hek is van de dam voor hen die andermans namen dragen: aap, noot, mies, wim, zus, jet, teun, vuur, gijs en

lam volgen wie hen voorgaat als makke schapen meer gelijk dan andere dieren

en het laatste wat zij horen als de herder zijn duiten telt is does die buiten huilt

bijzonder zonde het is zonde van het mooie grasveld dat in hoog tempo wordt ontgonnen omdat er een zwembad komen moet onlangs is men daar mee begonnen waar een dixi in een hoek mag staan is het eerste vleugje chloor geroken zal bam straks aan het heien slaan hebben bulldozers baantjes getrokken wij van het X-gebouw zijn blij met onze nieuwe buren want ze dragen ons warmwaterharten toe wat het onze sneller doet bonzen er rest nog wel een klein probleem, later als de muren worden opgericht, alleen wie zonder zonde is, legge de eerste steen

X

tentamenstilte iets vluchtigs laat rode vlekken langs haar hals bewegen toch kijkt zij zelfverzekerd niet haar hoofd maar haar lichaam is verlegen

kubisme is een groot woord bauhaus is iets kleiner leegte te veel eer variabele X over perspectief gesproken een invalshoek van licht verholen propaganda staat als een huis van bovenaf bekeken staat een oude koude piramide in de warme wolken juiste nokhoek 51˚50’ met een beetje fantasie en snelheid komt de titanic zelf vol ijskristallen angstig dicht bij ons

3 mei/persvrijheid goed herkenbaar was het konvooi van elia baltazar dat vanuit de lucht gericht werd aangevallen – later werd het ‘een vergissing’, ‘no big deal’, en bovendien: ‘zij hadden het er zelf wel naar gemaakt’ 4 mei/herdenking laat ons twee minuten stilstaan bij hen die vielen ‘voor, tijdens en kort erna’ - laten wij stilaan ook het graf van dirk siebe bekransen en herdenken dat hij een foute keuze heeft gemaakt 5 mei/bevrijding wij hebben de vrijheid om te zeggen wat we denken, om ons van anderen niets aan te trekken om niet te gedogen en te stemmen op de partij voor, of tegen, de vrijheid vrijheid is maar wat je ervan maakt 6 mei/verlossing we zijn dan wel van hem verlost maar niet van de schaamte dat het een bijna premier het leven kost dat hij zegt wat hij denkt en doet wat hij zegt – waar of nier waar – en dat niet zijn karwei, maar hij, is afgemaakt

de pagina wetenschap met een rotsvaste regelmaat verschijnt de pagina wetenschap met vandaag naast ruimte voor reclame: de chronobiologie “in alle organismen tikt dezelfde universele klok, in zoutresistente bacteriën, de zandraket, de fruitvlieg, de roetminnende schimmel neurospora crassa, de muizenlever en de suprachiasmatische kern van de muis die volgens een vast dag- en nachtritme….” flikkering was voor wie droomde dat zij langzaam leefde, langzamer dan… “diepe bacteriën die miljoenen jaren begraven lagen in lagen waar ze zo tijdstergend leven dat ze op het oog meer dood dan levend lijken daar ze zich slechts eens in duizend jaren delen”

de goede moord op het vrije woord wie kan het nog heugen dat de prima donna van de hsk pardoes het veld moest ruimen toen het toenmalig bestuur een publicatie vol kritiek op de fusie met de vu niet helemaal kon pruimen maar niettemin of los daarvan - een lotsverband kan er niet wezen wordt er alsnog gedefuseerd onder een ander firmament en wordt bij monde van een onafhankelijke raad het huidig cvb geprezen voor voorbeeldig crisismanagement

bijsluiter een datum een gegeven een gegeven een uitgangspunt een uitgangspunt een aanname de aanname van marktdenken heet homo economicus de kroon op de evolutie de schepping op zijn kop

zeven jaar heb ik gezocht tot in iedere diepe krocht van de instituten waar ik ingeschreven stond nooit heb ik hem gevonden

uitgevonden dat hij niet bestond afgestudeerd op een illusie een zeepbel, een opblaaspop

zwevende kiezer mij van het station bewegend richting mijn windesheimwerkplek kom ik langs een triest watertje geen gracht, geen beek, geen sloot maar beton met natte voeten mijn oog valt op een oproepkaart er gisteren kennelijk ingewaaid als een zwevende kiezer tussen wal en schip staar ik omlaag en zie de lucht weerspiegeld in een niet te peilen diepte

portret mag ik een gedicht van je maken? we spreken af: ik kom bij je langs ‘ja, koffie graag’ ik heb geen vragen het is geen interview ik heb een vraag mag ik een foto van je maken? om vast te leggen wat ik voel om zeker te weten dat wat ik schrijf niet slechts een tekst van mij is maar ook een beeld van jou

evenwicht

representatief

zij ziet er uit als een gedicht haar haar rijmt met haar ogen en haar sjaal met haar gezicht haar lippen lijken sprekend op een ongelogen woord het ritme van haar voeten en haar heupen hapert licht haar wezen schijnt met maan en sterren als ĂŠĂŠn grote metafoor waardoor haar zinnen soepel lopen met elkaar in evenwicht

in postmodern managementlatijn behoort men representatief te zijn helaas ben ik geen steekproef wel dwars maar geen doorsnee invalide onbetrouwbaar ergo niet generaliseerbaar buitengewoon dienstplichtig daar wint men geen oorlog mee ik zou aan mij dan ook geen conclusies willen verbinden als ik u was (wat ik ook niet ben)

opvolger ik struikel de gang op omdat ik een vraag ontwijk en wie loop ik tegen ‘t lijf onze hoogsteigen scheidend hoofdredacteur waar mijn volgende gedicht blijft even kijken in de pijplijn zou het vorige al betaald zijn iemand van nog onbekende oorsprong volgt zijn spoor ‘maak kennis met mijn opvolger’ ik maak kennis met zijn opvolger tijd en genoegen aan mijn zijde want er dwarrelt in zijn ogen een illuster blad dat al voor de zomer moest verdorren

waarheid als een koe bij de entree van het hoofdgebouw staat een koe (blauw) die haar hoofd vanaf haar nek naar binnen heeft gekeerd inmiddels is gebleken dat het dier symbolisch moet worden begrepen zo niet als hyperbole metafoor zo gaat zij in een ander leven door voor een slager die zijn eigen vlees keurt voor kennis die men terugpompt in de regio voor de introspectie van een reflectief professional voor een hoofd dat niet boven, maar in het hart van de organisatie staat; er wordt verzocht dit naar steakholders uit te dragen

te ruim hoe ruim de grote tocht die thans je hoofd verlaat de afgrond die eerder heden toekomt dan een kreet uit het verleden waarom wij hier zijn en niet daar wij waren er al klimop van een heer lelietjes van dalen die in het klaagmuurlied op elkaar verhalen en opnieuw beginnen lentegroen

hier dagdroomt de blauwe ridder de zware gele mastodont staat briesend voor hem klaar zij sist en ademt zwaar de damp slaat uit haar mond en op het afgesproken uur belandt zijn peuk onder haar hoef het zadelleer voelt stroef zijn hand slaat om het stuur zijn blauw gepoetste schildknaap blaast het volk stuift alle kanten uit de aanval op zijn fluit ’t gepantserde gevaarte raast over de rails van Oss naar Best onder de vlag van de NS

win’10 volgt

Š Ger Bomans Prepress afdeling opleiding journalistiek Zwolle januari 2013