NOWENNA DO ŚWIĘTEJ KINGI
NOWENNA DO ŚWIĘTEJ KINGI
O. Norbert Bajorek OFMConv
NOWENNA DO ŚWIĘTEJ KINGI
Stary Sącz 2017
© 2017 by Siostry Klaryski, Stary S¹cz 2017
ISBN 978-83-7485-294-4 Na okładce: Obraz kanonizacyjny św. Kingi namalowany w pracowni artysty malarza Piotra Moskala (ASP Kraków). Własność Sióstr Klarysek. Nihil obstat Ks. dr Andrzej Michalik Imprimatur L.dz.: OW-2/33/2000 r., Tarnów, dn. 21.06.2000 r. Wikariusz Generalny bp Jan Styrna † Jan Styrna
WYDAWNICTWO FRANCISZKANÓW „Bratni Zew” spó³ka z o.o. ul. Grodzka 54, 31-044 Kraków tel. 12 428 32 40, fax 12 428 32 41 www.bratnizew.pl
K
inga przyszła na świat 5 marca 1234 roku jako trzecia z kolei córka Beli IV, króla węgierskiego i Marii córki cesarza greckiego Teodora I Laskarisa. Urodziła się prawdopodobnie w Ostrzyhomiu. W 1239 roku, jako pięcioletnia dziewczynka, przybyła do Polski, aby poślubić księcia krakowsko-sandomierskiego, Bolesława. Małżeństwo to było podyktowane przede wszystkim względami politycznymi. Chodziło o zespolenie sił państw Europy przeciwko zagrażającym Tatarom. Kinga została zaręczona z księciem w miejscowości Wojnicz, a następnie powierzona matce Bolesława, Grzymisławie, która zabrała Ją na
5
dwór sandomierski. W roku 1241 z powodu najazdu tatarskiego Kinga została zmuszona do ucieczki wraz z Grzymisławą i Bolesławem, doświadczając wielu uciążliwości tułaczego życia. Gdy w roku 1243 sprzymierzeńcy Bolesława ofiarowali mu tron w Krakowie, powróciła wraz z Bolesławem i Grzymisławą do Małopolski i wraz z nimi zamieszkała w Nowym Korczynie. Pociągnięta ideałami św. Franciszka i św. Klary, Kinga wstąpiła w szeregi III Zakonu św. Franciszka i za zgodą Bolesława postanowiła zachować dziewictwo w małżeństwie, spełniając w ten sposób pragnienie jakie zawsze nosiła w sobie. Bóg obdarzył ją wieloma darami, dzięki którym zajaśniała macierzyństwem duchowym wobec społeczeństwa polskiego. Kinga była dla księcia szczególną towarzyszką życia. Była poniekąd współrządczynią księstwa, dbającą o swoich poddanych w czasach
6
kiedy kraj raz po raz targany był najazdami tatarskimi oraz walkami wewnętrznymi książąt polskich. Wiele na temat Jej troski mogłyby powiedzieć kopalnie soli w Bochni i Wieliczce. Inteligencja, energia, zdecydowanie i prawość Kingi wywierały wpływ, nierzadko decydujący, na wiele spraw. Czuwała zwłaszcza nad stosunkiem księcia do poddanych, zabiegając o to, by cechowały go sprawiedliwość i zrozumienie dla ich potrzeb. Swój czas poświęcała modlitwie, opiece nad chorymi, dziełu niesienia pomocy potrzebującym, szerzeniu sprawiedliwości społecznej i umacnianiu życia sakramentalnego w rodzinach. Wielokrotnie zabiegała o zgodę między powaśnionymi książętami i o przywrócenie pokoju. W 1257 r. Bolesław Wstydliwy dał Kindze na własność Ziemię Sądecką jako wynagrodzenie za posag, który ofiarowała na potrzeby zrujnowanego
7
po najeździe tatarskim księstwa. Decyzja o przekazaniu Jej Ziemi Sądeckiej okazała się szczęśliwa, bo Kinga z właściwą sobie energią przejęła administrację Sądecczyzny, dynamizując życie gospodarcze i społeczne tej ziemi. Z inicjatywą gospodarczą szło w parze Jej wielkie zatroskanie o ludzi, szczególnie tych, którzy znajdowali się najniżej w hierarchii społecznej. Przez wszystkich biednych i potrzebujących zwana była Matką. Przez całe życie ceniła dzieła sztuki, popierała rozwój muzyki i śpiewu, kochała mowę polską, pozostawała wrażliwa na piękno przyrody. Zawsze była rozmiłowana w modlitwie i pięknie liturgii. W 1279 r., po czterdziestu latach wspólnego życia, zmarł książę Bolesław Wstydliwy. Kinga bezzwłocznie opuściła dwór, udając się do Sącza, gdzie oddała się sprawom całego regionu, zakładając nowe osady, organizując parafie,
8
przyczyniając się do budowy kościołów, które zaopatrywała w potrzebne sprzęty. Szczególną jednak troską otoczyła budowę klasztoru Sióstr Klarysek w Starym Sączu, dokąd siostry przybyły ze Skały koło Krakowa w roku 1281. Na trzy lata przed śmiercią – w 1288 r. – spełnia swe najgłębsze pragnienie wstępując do ufundowanego przez siebie klasztoru. Rok później złożyła profesję zakonną. Zachowując przykładnie śluby zakonne, pokornie usługiwała wszystkim współsiostrom. Dotknięta ciężką chorobą i przykuta do łoża boleści, przez wiele miesięcy znosiła cierpienia w duchu całkowitego podporządkowania się woli Bożej. Zmarła 24 lipca 1292 roku. W przekonaniu o Jej świętości pochowano ją w kaplicy ufundowanego przez nią klasztoru. Łaski i cuda dokonujące się przy Jej grobie, jak też nieustanny napływ pielgrzymów wpłynęły
9
na to, że Kościół uznał Jej świętość, potwierdzając spontaniczny kult, którym Ją otaczano po śmierci, ogłaszając Ją błogosławioną w 1690 roku. Wkrótce po beatyfikacji podjęto myśl o przeprowadzeniu procesu kanonizacyjnego, lecz liczne przeszkody sprawiły, że dopiero 16 czerwca 1999 roku Ojciec Święty Jan Paweł II wyniósł Kingę do chwały świętych Pańskich w Starym Sączu.
Pieśni ku czci św. Kingi Bądź uwielbiony Bądź uwielbiony Ojcze, Stwórco świata, Za dar Patronki i za święte życie, Miłość i czystość godowa Jej szata, Twą ręką, Boże, zdobiona obficie. Refren: Najświętsza Trójco, niech Ci będzie chwała Za Kingę Świętą daną nam, Światłością łaski Twojej zajaśniała, Jej szczęściem jesteś Boże sam. Bądź uwielbiony Panie Jezu Chryste, Ty człowiekowi Serce swoje dałeś, Raczyłeś zawrzeć przymierze wieczyste I do szczególnej miłości wezwałeś.
27
Jak przed wiekami Jak przed wiekami spójrz, Kingo Święta na polską ziemię, na Klasztor Twój. Niech nas umacnia Twoja zachęta, przy swoim ludzie na straży stój. By został wierny Bogu, krzyżowi i Ewangelią na co dzień żył Poddając zawsze ciało duchowi, miłował Boga ze wszystkich sił. Ty piękno życia nam ukazałaś, dla Ciebie wszystkim był Chrystus Pan. Swe czyste serce Jemu oddałaś, moc czerpiąc z Jego Najświętszych Ran. Sławimy Ciebie słowem, pieśniami, ukazujemy jako nasz wzór.
32
Spis treści Życiorys świętej Kingi . . . . . . . . . . . . .
5
Obecność świętej Kingi w życiu Kościoła i Narodu . . . . . .
11
Dzień pierwszy . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
12
Dzień drugi . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
14
Dzień trzeci . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
15
Dzień czwarty . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
18
Dzień piąty . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
19
Dzień szósty . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
20
Dzień siódmy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
22
Dzień ósmy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
23
Dzień dziewiąty . . . . . . . . . . . . . . . . . .
25
Pieśni ku czci św. Kingi . . . . . . . . . . . .
27
Ziem sądeckich sławna Pani, Kingo perło Klary cór, Tobie pieśń niesiemy w dani, Boś Ty dla nas cnoty wzór.
ISBN 978-83-7485-294-4