PORTA FAXEIRA: JOÁN AIRAS, BURGUÉS DE SANTIAGO
Trobador moi activo de finais do S. XIII. Pola súa produción só é comparable ao rei D. Dinis de Portugal, fundador de Vila Real. En moitas rúbricas aparece a indicación de "burgués de Santiago", cidade que nomea nos seus versos, xunto coa aldea de Crecente, na freguexía de Conxo. Nesta cantiga o trobador ve unha pastora cantando e apretando a saia cando amencía. Todas as aves que por alí pasaban cantaban cantigas de amor. Pelo souto de Crecente
ARCO DE MAZARELOS: PERO DA PONTE. +++DE MAZARELOS: JOÁN AIRAS, BURGUÉS DE De Pero da Ponte non sabemos moi ben a súa orixe, pero probablemente SANTIAGO era de Pontevedra. Nas súas cantigas menciona localidades castelás, e por suposto, tamén Santiago de Compostela como na seguinte cantiga satírica na que se dirixe a un individuo que vendería un parente con tal de facer diñeiro.
Quen seu parente vendía. Quen seu parente vendía, todo por fazer tesouro, se se encontrasse en batalha
Pelo souto de Crecente ũa pastor vi andar muit' alongada de gente, alçando voz a cantar, apertando-se na saia, quando saía a raia do sol nas ribas do Sar. E as aves que voavan, quando saía l' alvor, todas d' amores cantavan pelos ramos d' arredor; mais non sei tal qu' i 'stevesse que en pensar podesse senon todo en amor.
e podesse prender mouro, tenho que x'o vendería quen seu parente vendía.
Quen seu parente vendía, quen vendeu o seu sobrinho, bon fidalgo se tivesse en Santiago boa adega e vinho, tenho que x'o vendería
Adaptado de O amor que eu levei de Santiago (M. Isabel Morán, José Antonio Souto e Yara Frateschi). Ed. Toxoutos.
quen seu parente vendía. Adaptado de O amor que eu levei de Santiago (M. Isabel Morán, José Antonio Souto e Yara Frateschi). Ed. Toxoutos.
Programa de Educación Patrimonial de Intercambios Escolares entre Concellos de Galicia e de Portugal no marco do Eixo Atlántico. Concello de Santiago de Compostela. CEIP López Ferreiro.
Programa de Educación Patrimonial de Intercambios Escolares entre Concellos de Galicia e de Portugal no marco do Eixo Atlántico. Concello de Santiago de Compostela. CEIP López Ferreiro.
PRAZA DE CERVANTES: OSORIO EANES.
Trobador que pertenceu ás liñaxes do Limia emparentados con Portugal. Entre 1175 e 1217 chegou a exercer como tenente en diversas áreas do Miño de Ourense. Por un documento de 1217 sabemos que deixou ao cabido compostelán metade dunha casa que posuía na antiga Praza do Campo, hoxe Praza de Cervantes.
SAN MARTIÑO PINARIO, ACIBECHERÍA: AIRAS NUNES. +++DE MAZARELOS: JOÁN AIRAS, BURGUÉS DE Nos cancioneiros SANTIAGOas súas cantigas atribúense a un "Airas Nunes, clérigo", ou sexa un letrado aínda que non necesariamente pertencente ao clero regular. nesta cantiga fala unha moza que manifesta a súa alegría porque virá o Rei a Santiago, a quen ela nunca viu, e tamén o seu amigo, é dicir, o seu amado que vén co monarca.
Nesta cantiga o autor narra como despois de se liberar do amor dunha señora, se apaixona por outra.
A Santiag'en romaria ven.
CUIDEI EU DO MEU CORAÇON
A Santiag'en romaria ven
Cuidei eu do meu coraçon que me non podesse forçar,
el- rei, madr', e praz-me de coraçon por duas cousas, se Deus me perdon, en que tenho que me fazDeus gran ben:
pois me sacara de prison ca veerei e-rei, que nunca vi, e d'ir comigo i tornar.
e meu amigo que ven con el i.
E forçoume'ora nov'amor, e forçou-me nova senhor; e cuido ca me quer matar.
Adaptado de O amor que eu levei de Santiago (M. Isabel Morán, José Antonio Souto e Yara Frateschi). Ed. Toxoutos.
Adaptado de O amor que eu levei de Santiago (M. Isabel Morán, José Antonio Souto e Yara Frateschi). Ed. Toxoutos.
Programa de Educación Patrimonial de Intercambios Escolares
Programa de Educación Patrimonial de Intercambios Escolares
entre Concellos de Galicia e de Portugal no marco do Eixo
entre Concellos de Galicia e de Portugal no marco do Eixo
Atlántico.
Atlántico.
Concello de Santiago de Compostela.
Concello de Santiago de Compostela.
CEIP López Ferreiro.
CEIP López Ferreiro.
MUSEO POBO GALEGO: BERNAL DE BONAVAL.
Trobador relacionado coa igrexa de San Domingos de Bonaval que no S. XIII, cando compuxo as cantigas, estaba fóra dos muros da cidade. A seguinte composición é unha cantiga de amor na que o poeta explora o tema da dor causada pola separación. O poeta declara á súa señora que quere ir a Bonaval, mais ao mesmo tempo deixa claro que iso lle é tan penoso que lle impedirá durmir. Nas cantigas galego-portuguesas, as romarías, en xeral, supoñen para os amantes unha ocasión para o encontro. A Bonaval quer’ eu, mia senhor, ir A Bonaval quer’ eu, mia senhor, ir e des quand’ eu ora de vós partir os meus olhos non dormirán. Ir-m’-ei, pero m’ é grave de fazer e des quand’ eu ora de vós tolher
Programa de Educación Patrimonial de Intercambios Escolares
os meus olhos non dormirán.
Atlántico.
Todavia ben será de provar
Concello de Santiago de Compostela.
de m’ ir, mas des quand’ eu de vós quitar
CEIP López Ferreiro.
os meus olhos non dormirán Adaptado de O amor que eu levei de Santiago (M. Isabel Morán, José Antonio Souto e Yara Frateschi). Ed. Toxoutos.
entre Concellos de Galicia e de Portugal no marco do Eixo