• Outra vez Lucas vai ao cine e non me leva. Vai coas xemelgas e eu quedo sen ninguÊn con quen xogar!
Aínda que, a verdade, é que a min non me gusta o cine. Cal é a graza de sentar dúas horas na escuridade e mirar unha pantalla?
Só iría ao cine para comer palomitas. É delicioso cando can ao chan e teñen pelusiñas pegadas! Aínda que prefiro unha hamburguesa, pero xamais me tran unha...
Lucas tamén vai xogar moito con maquiniñas ou xoguiños. A min non me interesan eses lugares. Parécenme aburridos.
O que si me gustarĂa ĂŠ ir ao teatro. E a Lucas, nin se lle ocorre invitarme. Cre que son demasiado inquedo. Pensa que creo todo o que pasa no escenario.
Só fun con Lucas a unha clase de debuxo. E non me deixaron comer a pintura. Tamén o acompañei a unha clase de violín. Pero escoitalo... fíxome chorar.
Pero o peor 茅 que non me leve a nadar, ao ao zool贸xico, onde podo correr, saltar e encontrarme con outros amigos.
Nin ao Museo de Ciencias Naturais. Apasi贸nanme os esqueletos de dinosauros.
Lucas nin sequera me conta onde vai...
Eu entĂŠrome dos lugares que visitaron polas manchas que tran as xemelgas.
Bótoos moito de menos cando non saen comigo. Ir á praza xuntos, para min, é a felicidade.
Gustouche a historia?
Si, pero eu v茅xoa doutro xeito... Mira, c贸ntocha:
Outra vez Lucas vai ao cine e non me leva! Vai coas xemelgas e eu quedo sen ninguĂŠn con quen xogar!
Só iría ao cine para comer palomitas. É delicioso cando can ao chan e teñen pelusiñas pegadas! Aínda que prefiro unha hamburguesa, pero xamais me tran unha...
Lucas tamén vai xogar moito con maquiniñas ou xoguiños. A min non me interesan eses lugares. Parécenme aburridos.
O que si me gustaría é ir ao teatro. E a Lucas, nin se lle ocorre invitarme. Cre que son demasiado inquedo. Pensa que creo todo o que pasa no escenario. Só fun con Lucas a unha clase de debuxo. E non me deixaron comer a pintura. Tamén o acompañei a unha clase de violín. Pero escoitalo... fíxome chorar.
Pero o peor 茅 que non me leve a nadar, ao ao zool贸xico, onde podo correr, saltar e encontrarme con outros amigos. Nin ao Museo de Ciencias Naturais. Apasi贸nanme os esqueletos de dinosauros.
Lucas nin sequera me conta onde vai.. Eu entĂŠrome dos lugares que visitaron polas manchas que tran as xemelgas.
Bótoos moito de menos cando non saen comigo. Ir á praza xuntos, para min, é a felicidade. Porque Lucas é o meu amigo, e o meu dono. E as xemelgas, as zapatillas cos mellores cordóns para mordisquear!!
Outra vez Lucas vai ao cine E non me leva