‘De waarde van foto’s is voor mij echt veranderd door het verlies dat ik heb meegemaakt’ CEWE in gesprek met documentaire fotografe Marieke Zentjens
Over Marieke Zentjens Ik ben Marieke, documentaire fotografe en parttime werkzaam als directiesecretaresse. Ik ben moeder van twee kinderen: Tijn (12j) en Kiki (10j). Ik woon samen met mijn vriend en kinderen in Maarheeze. Van kinds af aan was ik al bezig met creatieve dingen. Ik zat altijd te tekenen of armbandjes te maken en dat deed ik eigenlijk altijd zonder voorbeeld.
Qua fotografie houd ik van echt en puur. Van de rauwe beelden, waarin je de echte emoties terugziet. Ik ben ook wel heel erg blij dat klanten mijn fotografie ook met die woorden omschrijven. Om mijn persoonlijke stijl te kunnen aanhouden neem ik alleen opdrachten aan die echt bij me passen. Om te staan waar ik nu sta qua stijl, heb ik gaandeweg een aantal belangrijke keuzes moeten maken.
Ik creëerde wat ik mooi vond. Toen ik op de MAVO zat moest ik een vervolgopleiding kiezen. Ik twijfelde tussen een creatieve opleiding of een opleiding gericht op organiseren en planning. Ik koos voor de veilige weg en ging de secretariële opleiding doen.
Fotografie & Verdriet De waarde van fotografie heeft voor mij echt een andere betekenis gekregen op het moment dat ik mijn toenmalige geliefde verloor. Dat was voor mij een hele heftige periode in mijn leven. Ik was toen zo blij met alle foto’s die ik nog van hem had.
Toen ik 16 was, kocht ik mijn eerste camera (nog ééntje met rolletjes). Ik fotografeerde tijdens weekendjes weg met vrienden, bij verjaardagen en andere bijzondere momenten. Ik was toen dus al bezig met het documenteren van dit soort gelegenheden. Ik fotografeerde altijd in het moment en niets was geposeerd. Soms deed ik de zelfontspanner aan tijdens het spelen van spelletjes. Dat
6
leverde vaak hele positieve reacties op. En zo is het balletje gaan rollen.
De foto’s die ik tijdens onze tijd samen heb gemaakt, deden mij zoveel. Deze foto’s namen mij terug naar al die mooie momenten. De liefde voor hem was echt zichtbaar in al die foto’s. Dat is die puurheid van rauwe beelden met heel veel liefde die ik ook in mijn huidige werk terugzie. Het stapje naar professioneel fotograferen was snel gemaakt. Tijdens
de zwangerschap van mijn eerste kindje ging ik zelfportretten maken. Ik verdiepte me in zwangerschapsfotografie en dan met name het maken van niet zulke standaard plaatjes. Ik kocht mijn eerste spiegelreflex (de Nikon D40x) en volgde een fotografiecursus in Breda. Ik leerde meer en meer over de camera en ging experimenteren. Dankzij de foto’s die ik toonde bij de zwangerschapsyoga, groeide de interesse in mijn foto’s en kreeg ik ook steeds meer verzoeken. Ik deed inmiddels veel newborn shoots, maar ik merkte dat dit niet de kant was die ik op wilde gaan. Het kantelpunt kwam tijdens één van die newborn shoots, toen de klant vroeg of ik de baby in een fruitmand wilde
