14Februari Impressie
het idee, ‘Hartkloppingen ...’ Voordat de voorstelling begint, vindt uw redacteur even tijd voor een gesprek met de bedenker van deze themadag. Janna van den Berg die het verhalen vertellen van haar vader heeft meegekregen, kwam op het idee om zich meer te specialiseren in verhalen voor ouderen. “Mij viel op dat er bij bejaarden- en zorgcentra zo weinig gelachen werd onder oudere mensen. Daar wilde en kon ik iets aan doen en wel met mijn verhalen. Verhalen over hoe jongelui manoeuvreerden bij het aangaan van verkering,” zo vervolgt Janna.
pagina 2
“Ik heb mijn verhalen voorzien van een goede portie humor en ga het thema sexualiteit niet uit de weg. Hoe deden jullie dat vroeger, onder de kleertjes en zoenen met de tong? was mijn vraag aan het publiek en dat nodigde uit tot lachen en onderling met elkaar praten hoe dat ook al weer ging. Wat mij opviel is dat dit onderwerp
helemaal geen taboe was voor de ouderen, ze leefden er zelfs helemaal van op. Dat bracht mij op het idee om dit voor meer zorginstellingen te gaan doen. Alvorens ik met mijn verhalen begin praat ik met de mensen in de zaal, zodat er een vertrouwensband ontstaat en dat werkt enorm ontwapenend,� aldus Janna.
pagina 3
het vertierkwartier Het eerste optreden van de Karavaan der Vertellers begint deze dag bij het Vertierkwartier in Hengelo, een ontmoetingshuis in de Wilderinkshoek voor mensen op gevorderde leeftijd.
pagina 4
Wij worden verwelkomt met koffie en krentenwegge door ouderenwerker Herma Gringhuis en zij vertelt: “Valentijn en het thema hartkloppingen roept iets op bij de mensen, verhalen over verliefdheden en liefdes uit het verleden komen weer naar boven, spannend en vermakelijk,� aldus Herma.
Het sfeervolle decor met rood fluwelen gordijnen staat inmiddels klaar. Licht, geluid en de prachtige concertharp van Mechteld worden aan een laatste check onderworpen. De zaal loopt inmiddels behoorlijk vol met bewoners van de Wilderinkshoek. En dan is het zo ver, Herma heet iedereen van harte welkom en kondigt de voorstelling aan... muziek.
pagina 5
Zachtjes en zoetgevooisd klinkt de harpmuziek van Mechteld, we herkennen het lied “Morning has broken …” Iedereen luistert ademloos toe.
de verhalen en de melodie Wim Wolbrink steekt vervolgens van wal met zijn eerste verhaal: “Je moet eens aan trouwen denken”, zei de koning tot zijn zoon. “Met wie moet ik dan trouwen?” vroeg de prins lusteloos. “Met een mooie prinses,” zei de koning. “En niet alleen mooi, maar ook goed. Ze mag geen enkele kwade gedachte hebben, nooit ofte nimmer.” “Zo iemand vinden we immers niet,” zuchtte de prins. En zo vervolgt Wim zijn verhaal, het publiek luistert geboeid en de verteller krijgt na afloop een hartelijk applaus. Hierna luisteren we naar harpmuziek van Mechteld met, ‘Ik zou wel eens willen weten…’ Het publiek herkent het poëtische liedje en er wordt gefluisterd, “Jules de Korte.”
pagina 8
Het programma volgt in snel tempo en Wim heeft z’n tweede verhaal al paraat, “Ik was zestien jaar, eindexamen Mavo, maar niet gelukkig…”. Het verhaal eindigt wèl gelukkig, want met een zoen, een zoen van een heel mooi meisje, die Wim daarna nooit weer heeft gezien. Hij vraagt het publiek: “Wie van u herinnert nog zijn of haar eerste zoen?”. Mijneer Scholten wil het wel vertellen, pakt de microfoon en begint: “Het was vóór de oorlog en ik zat nog op school. Aan elke arm had ik een meisje…” En zo vertelt hij over zijn eerste zoen. Het publiek herkent het verhaal en er wordt over en weer gegiecheld. Hierna volgt een intermezzo met harpmuziek.
pagina 9
Het derde verhaal wordt verteld door Janna van den Berg. “Kunt u zich nog herinneren dat er vroeger iemand uit een gezin ‘overbleef’?” zo begint Janna haar verhaal. “Dinie was het oudste meisje uit een gezin met negen kinderen. Dinie schoot over, niet de knapste en op haar twintigste kreeg ze al haar eerste grijze haren…” zo vervolgt ook Janna haar verhaal uit vervlogen tijden over brommers kijken, haren verven, verkering krijgen, trouwen en een lang en gelukkig huwelijk. Het verhaal gaat na applaus over in het harpspel van Mechteld. Uw redacteur hoort zachtjes neuriën, “Perhaps love…”
pagina 10
De voorstelling gaat verder met een nieuw verhaal, of beter gezegd een lied. Drie Schuintamboers, wie kent het niet? Vijf hoeden komen tevoorschijn. Drie heren uit de zaal worden ‘gekroond’ tot Schuintamboers, een dame wordt omgetoverd tot het meisje en de hoge hoed is voor de ouweheer.
Iedereen klapt en zingt mee. De sfeer begint er aardig in te komen, niet in de laatste plaats door ras verhalenverteller, zanger en gangmaker Wim Wobrink.
pagina 11
Na weer een prachtige medley op de harp volgt het laatste verhaal van Janna van den Berg. Het verhaal gaat over verleiden en veroveren. “U herinnert zich vast nog wel hoe dat vroeger ging” zo begint Janna. “Daar waar ik vandaan kom fietsten de jongens vroeger over de ‘diek’, alwaar zich
pagina 12
de meisjes verzameld hadden in opwachting van de jongens. En als een jongen dan een meisje had uitgekozen, dan mocht hij mee naar haar ouders voor de koffie. Daar werd de jongeman dan ‘gekeurd’ en als hij geen koekje bij de koffie kreeg, dan kon hij zijn meisje wel vergeten.” En Janna verhaalt verder.
“Zo was er eens op een dag een meisje die kon wel drie jongens krijgen. Haar vader vond dat ze er maar één uit moest kiezen. En daar hadden ze in die tijd wel wat op gevonden. De drie jongens moesten bij haar ouders thuis pannenkoeken bakken en diegene die dat het beste kon, die was de gelukkige”. Het wordt een smakelijk verhaal, niet zozeer door de pannenkoeken, alswel door de kapriolen van de jonge mannen om bij het meisje in het gevlei te komen. De jongen die uiteindelijk won? dat hoort u vast nog eens van Janna.
Tijd om te de boel in te pakken en op naar de volgende voorstelling bij Zorgcentrum De Posten in Enschede. Maar eerst bedanken we Joke en Herma van het Vertierkwartier voor hun aandeel in de organisatie en de liefdevol verzorgde catering. Wim overhandigt ieder een heerlijke zelfgebakken Valentijn-moccacake.
pagina 13
de posten Het team van de Karavaan is voor je het weet vertrokken richting Enschede, we zitten goed op schema. Aangekomen bij Zorgcentrum De Posten worden we ontvangen door Geja Meesters, coördinator zorg- en ontspanning. Terwijl het Karavaan team al bezig is met het opzetten van ‘t decor vertelt Geja aan uw redacteur over de vele activiteiten die hier bij de Posten plaatsvinden. “Bingo natuurlijk en een gymgroep, een maandelijkse kledingmarkt, ‘n eigen cabaretgroep en zelfs een reisbureau ‘Efkes d’r oet’, hiervoor is een busje beschikbaar die met
pagina 14
bewoners door het Twentseland toert. Een oud collega runt dit bureau geheel op vrijwillige basis, hij maakt zelfs een speciale vakantie-en reisgids. Zonder de vele vrijwilligers zouden al deze activiteiten niet mogelijk zijn. Zo houden wij als vast personeel de handen vrij voor de noodzakelijke verzorging,” aldus Geja. Meer tijd voor een praatje is er niet, want de voorstelling is alweer klaar om te beginnen.
pagina 15
De bewoners genieten met volle teugen van de verhalen en het harpspel en er wordt voluit meegezongen met de drie Schuintamboers. Tot slot weet verteller Wim weer iemand te vinden die wil verhalen over zijn eerste zoen. Jan Bovemius loopt resoluut naar het podium, neemt de microfoon van Wim en begint. Jan vertelt het hele verhaal in geuren en kleuren en krijgt de lachers in de zaal op zijn hand als hij vertelt hoe hij
pagina 16
haar ten huwelijk heeft gevraagd. En zo zie je maar, dat van verhalen vertellen weer andere verhalen naar boven komen. Jan krijgt applaus en gaat tevreden naar zijn plaats in de zaal terug. Het verhaal wordt ook hier afgesloten door de sfeervolle harpmuziek van Mechteld. De voorstelling bij De Posten is ten einde en bij het afscheid neemt Geja Meesters de feestelijk verpakte mocca-cake in ontvangst.
de backenhagen De derde uitvoering van de Karavaan der Vertellers is bij Zorgcentrum de Backenhagen in Hengelo en begint om 19:30 uur. Ook hier is het decor met licht, met geluid en met de harp in no-time opgezet.
pagina 17
Het publiek bestaat hier voornamelijk uit dames. Zorgmanager Yvonne Geerdink legt uit, dat de heren bewoners in de minderheid zijn. Wij van de Karavaan zijn weer gerustgesteld en de voorstelling kan beginnen. De dames Lรถbke, Oude Monnink, Wienk, Haverman en Lenferink zitten gezellig bij elkaar en wijzen elkaar aan bij het verhaal over het zoenen. Borreltje erbij en de sfeer zit er ook hier goed in.
pagina 18
“Ik vond de voorstelling van een onverwacht hoog niveau,” meldt mevrouw Wienk nog “en het is weer eens heel wat anders, echt een programma voor alle leeftijden; van zestig tot honderd,” de dames schateren van het lachen en uw redacteur kan het beamen; voor alle leeftijden!
Mevrouw Kamp is met harpiste Mechteld in gesprek en ze kan er maar niet over uit hoe mooi ze het harpspel vond. Mechteld vertrouwt mij toe dat zij deze en andere reacties uit het publiek als een warm bad ervaart. “Wat een lief en dankbaar publiek, daar doe je het voor,” aldus Mechteld. Tot slot van deze dag een dankwoord aan Yvonne Geerdink en haar hele team voor de gastvrije ontvangst. De Karavaan der Vertellers is weer een aantal verhalen rijker en kijkt terug op een onvergetelijke dag.
pagina 19
Wilt u uw cliënten en bewoners ook een onvergetelijke ochtend, middag of avond bezorgen? neem dan contact op met Wim Wolbrink, initiatiefnemer en inspirator van de Karavaan der Vertellers. Wij hebben naast ‘Hartkloppingen, Valentijn voor Ouderen’ meerdere thema’s in ons programma. met dank aan: Stichting Dela Fonds,
contact Stichting Karavaan der Vertellers Endengang 75 7552 KN HENGELO tel 074 - 24 22 696 e-mail info@karavaandervertellers.nl internet www.karavaandervertellers.nl kvk 08139151 vormgeving NESTontwerp.nl tekst bureauhansvanderheijden.nl eindredactie Wim Wolbrink