Rowwen Hèze

Rowwen Hèze Oude liefde roest niet

Hoe spannend, bijzonder en opwindend een verliefdheid ook is, er komt een moment dat die kriebels in de buik plaatsmaken voor iets anders.

Dat een stomende romance overgaat in ‘houden van’. Limburgs trots Rowwen Hèze werd 30 jaar geleden begroet met slipjes om de oren. Die trofeeën zijn vervangen door een stevige plek in het hart van diezelfde muziekliefhebbers. En de bekers bier?

Die blijven gewoon door de lucht gaan.

Tekst: Cindy Brouns I Fotografie: Paul Rous

000

000

H

oewel het merendeel van de fans de tekst niet woord voor woord kan volgen, begrijpt iedereen wat de heren bedoelen. De emoties en accenten die Jack Poels en zijn vijf medemuzikanten in de muziek leggen, roepen gevoel op bij eenieder. Of je nu uit de Peel of Rotterdam komt, iedereen herkent zich in de muziek van Rowwen Hèze. Martîn Rongen, vertrouwde kracht op de drums en percussie, en Theo Joosten, neemt gitaar, mandoline, vihuela, tin whistle en zang voor zijn rekening, blikken terug op 30 jaar Rowwen Hèze.

SAUS In 2008 ging Rowwen Hèze in het kader van de Saus-tour met gastmuzikanten langs de theaters.

Dit jaar kent deze tour een vervolg.

Op festivals, openluchttheaters en de clubtour treedt Rowwen

VERLOREN HERINNERINGEN

Hèze op met

“Een walk down memory lane”, zo betitelt Theo de tentoonstelling van het Limburgs Museum. Het merendeel van hun leven zit in de band. Ondanks dat er volgens Theo aan Martîn een uitstekend archivaris verloren is gegaan, moest die laatste na het zien van de tentoonstelling bekennen dat sommige herinneringen zich al richting de uitgang van zijn geheugen bleken te begeven. Martîn: “Het fascinerende vond ik dat er elk jaar wel iets te melden was. We hebben nooit stilgestaan.” Theo vult aan: “Elke periode kwam er weer wat nieuws op ons pad. Dat maakt dit vak ook zo mooi, buiten dat schouderklopje in de vorm van applaus.”

deze zes

VERNIEUWEND VERTROUWD

Met zoveel hoogtepunten is het moeilijk een selectie te maken van de meest memorabele momenten. De doorbraak op Pinkpop in 1992, de samenwerking met Los Lobos, support act van The Rolling Stones of de jaarlijkse Slotconcerten. Toch speelt er waarschijnlijk al een deuntje op de achtergrond in uw hoofd: ‘bestel mar’. Theo: “Mensen vragen wel eens of het niet saai is

“WE STAAN VOOR MUZIEK, DIALECT, DE STREEK, DAAR ZIJN WE TROTS OP. DAAROM ZIJN DE FANS OOK TROTS OP ONS” 000

gastmuzikanten.

GEBROUWE IN LIMBURG De nog kale versie van het lied ‘Gebrouwe in Limburg’ vraagt om muzikale invulling.

Rowwen Hèze roept u op een bijdrage

Theo Joosten en Martîn Rongen

aan dit lied te leveren.

om dat nummer voor de zoveelste keer te spelen. Maar het is telkens weer een uitdaging in een andere omgeving. Bovendien, als je zo’n wapens hebt, ben je gek als je ze niet gebruikt.” Toch schuwt de band vernieuwing niet. Theo: “Wil je origineel blijven, dan moet je initiatief durven nemen. Dat houdt het ook voor onszelf leuk.” De radertjes van het zestal draaien continu. Eén idee dat daar uitrolde is ‘Gebrouwe in Limburg’, een lied waaraan alle fans mogen meewerken.

Enthousiast laat Martîn ons een filmpje zien van een jongen en een meisje, voorzien van een Rowwen Hèze-pet, die op een xylofoon hun bijdrage leveren.

INTRIGEREND

De enthousiaste reactie van de drummer

toont aan hoe dicht de band bij hun fans staat. Ook het verloop van het interview laat daar geen onduidelijkheid over bestaan.

Alles is ongetwijfeld al eens gezegd, geschreven en gevraagd. Hoe vaak zouden de heren zich niet in een dergelijke vraagantwoord setting begeven hebben. Toch wordt elke vraag enthousiast ontvangen en eindigt steevast in een geanimeerd gesprek.

De meningen en vragen van fans blijft ze bezighouden. Evenals Rowwen Hèze het publiek blijft intrigeren. Van jong tot oud, Limburg tot Friesland. Met een repertoire variërend van gevoelige ballads die troost bieden bij het verlies van een geliefde tot feestnummers die de tent op zijn kop zetten, Rowwen Hèze doet het. Martîn: “We hebben inmiddels al de derde generatie. De

fans die vroeger op de eerste rij stonden, staan nu achterin, toe te kijken hoe hun kinderen of kleinkinderen een plekje op de voorste rij innemen. Daarom letten we er op dat we ook de jeugd blijven aanspreken. ” Conservator van het Limburgs Museum Frank Holthuizen had zelden minder moeite met het verzamelen van items voor zijn tentoonstelling. Limburg is zo tros als een pauw op Rowwen Hèze. Theo: “We staan voor muziek, dialect, de streek, daar zijn we trots op. Daarom zijn de fans ook trots op ons. Het gaat verder dan alleen muziek.”

Martîn vult aan: “De fans vormen één grote familie. Voor hen is het meer dan een avond uit en muziek luisteren. Ze vormen een groep die inmiddels ook op privégebied lief en leed met elkaar deelt.”

Meer informatie: www.rowwenheze.nl

000

HET BEDRIJF

NIEUWE MUZIEK Ter ere van het jubileumjaar kunt u elke maand gratis een nieuw nummer downloaden op de website van Rowwen Hèze.

Rowwen Hèze groeide van Engelstalige band in de Peel uit naar één van de grootste acts in de Nederlandse popmuziek. Zo groeide Rowwen Hèze uit tot een voltallig bedrijf. Theo: “Ieder had zijn capaciteiten. Ik heb een commerciële achtergrond, Martîn is heel sterk met cijfers en computers. Alle karakters, achtergronden en opleidingen werden bij elkaar gebracht, hetgeen resulteerde in Rowwen Hèze zoals het nu is. Inmiddels hebben we een manager en twee dames op kantoor zitten. Middels creatieve en zakelijke vergaderingen scheppen wij een kader waarbinnen het kantoor kan werken, waardoor wij ons nog meer op muziek kunnen richten.” Ook de interne verhoudingen veranderden door de jaren heen. Van dikke vrienden die samen op vakantie gingen en elke vrije minuut met elkaar doorbrachten, werden de bandleden steeds meer collega’s. Martîn: “We hebben samen zoveel meegemaakt, dat neemt niemand je meer af en dat kun je ook alleen met z’n zessen delen. Maar zeven dagen in de week met elkaar is niet gezond, we hebben inmiddels ook gezinnen en andere thuissituaties.” Theo: “Het zou de muziek ook niet ten goede komen. We zijn het 90 procent van de tijd met elkaar eens. Maar die 10 procent is een spanningsveld dat je met elkaar moet kunnen aangaan zonder dat er op de achtergrond andere dingen spelen.”

CROWDSURFENDE ROLSTOEL

Ondanks de professionalisering die het gezelschap doormaakte, kan het nog prima met elkaar lachen. Bijvoorbeeld tijdens de creatieve vergaderingen in de Eifel, waar de drank rijkelijk vloeit. Of als ze terugdenken aan die keer dat ze twee plaatsnamen door

ALS ROWWEN HÈZE ONS IETS HEEFT LATEN ZIEN, IS HET WEL DAT DE TAAL VAN GEVOEL EN EMOTIE UNIVERSEEL IS 00

elkaar haalden en de feesttent niet konden vinden. Of de dubbele boeking waardoor ze na afloop van het voorprogramma van The Rolling Stones met de helikopter naar Zeeland moesten en de trompettist de trompet in Landgraaf vergeten bleek. Bulderlachen doen ze bij de herinnering aan een jongeman in een rolstoel die al crowdsurfend op het podium werd gegooid. Martîn: “Onze crew heeft hem op de zijkant van het podium gezet. Daar heeft hij het hele concert gevolgd. Na afloop staat hij op, pakt zijn rolstoel en loopt weg.” Een avond die Theo altijd zal bijblijven was die keer dat er per ongeluk een dranghek onder stroom stond.

“Gelukkig is het goed afgelopen.”

TAND DES TIJDS

Niet alleen de mannen uit de Peel, ook wij Limburgers maakten de afgelopen 30 jaar groei door. Waar Rowwen Hèze ons al jaren geruststelt dat het een kwestie van geduld is tot heel Holland Limburgs lult, zijn we gaan inzien dat we daar helemaal niet op wachten. Als Rowwen Hèze ons namelijk iets heeft laten zien, is het wel dat de taal van gevoel en emotie universeel is. De Limbo’s maakten een ontwikkeling van scheldnaam naar geuzennaam door dankzij Limburgs meest succesvolle exportproduct ooit.

Martîn denkt terug aan een recent optreden, waar vier van de zes mannen kampten met symptomen die verdacht veel leken op ouderdomsverschijnselen. Zo had Tren, na een bezoek aan de therapeut, zijn rug vol met tape en kampte Martîn zelf met een pijnlijke knie.

Een paracetamolletje hier en daar, maar toen de eerste tonen gespeeld waren, vloeide de pijn weg. Martîn: “Het publiek merkt daar niets van. Zodra een optreden begint, valt alles van je af. Maar terugdenkend aan dat optreden concludeer ik toch dat we een dagje ouder worden. Van zo’n dingen hadden we vroeger geen last.” Hoewel de haren wat grijzer zijn en de gegooide onderbroeken wat minder spannend en een maatje groter zijn, is er maar één conclusie de juiste: oude liefde roest niet.