Citymag #074 (Απρίλιος 2024)

City mag

ΠΟΙΑ ΓΕΥΣΗ. (ΘΕΛΕΙ ΝΑ) ΕΧΕΙ. Η ΚΟΥΖΙΝΑ .

ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ;.

«Ο παράδεισος των foodies», «γαστρονομική πρωτεύουσα της Ελλάδας», μέλος του Δικτύου Δημιουργικών Πόλεων Γαστρονομίας της UNESCO: πόσο υπερασπίζεται η Θεσσαλονίκη σήμερα όλους αυτούς τους εντυπωσιακούς τίτλους;

Εχεις επιχείρηση εστίασης; Θέλεις στοχευμένη προβολή στο χαρτί, αλλά και ψηφιακά; Σε stress-free τιμή;

Επικοινώνησε τώρα μαζί μας, για να σε ενημερώσουμε για όλα όσα

μπορούμε

Out and about

Citymag

YOUR FREE GUIDE

TO URBAN FINE LIVING

Ιδιοκτησία - Εκδοση Θερμαϊκός Εκδόσεις

Aνάπτυξη περιεχομένου

Διευθυντής Άγγελος Ν. Βάσσος angelos@citymagthess.gr

Αρχισυντάκτης Λεόντιος Παπαδόπουλος leontios@citymagthess.gr

Υπεύθυνη πωλήσεων

Ιωάννα Κατσαρού ioanna@citymagthess.gr

Διεύθυνση

Ροδοπόλεως 9, Καλαμαριά

ΤΚ 551 33, Θεσσαλονίκη 2310 431 669

www.citymagthess.gr

Σύνταξη contact@citymagthess.gr

Ατζέντα εκδηλώσεων agenda@citymagthess.gr

Εμπορικό τμήμα adv@citymagthess.gr

CitymagThess Citymagthess @citymag_thess issuu.com/citymagthess

Εκτύπωση ThessPrint ΑΕ

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική ή κατά παράφραση ή η απόδοση του περιεχομένου του περιοδικού με οποιονδήποτε τρόπο –μηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογράφησης ή άλλο– χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια του εκδότη (νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα). Οι απόψεις των σχολιογράφων είναι προσωπικές και δεν απηχούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις της διεύθυνσης του περιοδικού.

Το θεσσαλονικιώτικο θαύμα των 100 ημερών

Γράφει ο Άγγελος Ν. Βάσσος

Οταν δύο ημέρες

μετά τον εκλογικό θρίαμβο του Στέλιου Αγγελούδη τού έπαιρνα την πρώτη

μετεκλογική του συνέντευξη, τον

είχα ρωτήσει για όσα είχε δεσμευτεί

προεκλογικά να κάνει στις πρώτες 100

ημέρες της θητείας του. Ανάμεσα σε

αυτά, για την υπόσχεση που είχε δώσει

μέσα σε αυτές τις 100 ημέρες να δούμε μια πρώτη βελτίωση στο πολύπαθο

μέτωπο της καθαριότητας. Ήδη από

τον Οκτώβριο είχα στο μυαλό μου το ενδεχόμενο να του ζητήσω μία συνέ-

ντευξη με αφορμή τη συμπλήρωση

αυτών των πρώτων 100 ημερών στον

δημαρχιακό θώκο, προσπαθώντας τότε

να προβλέψω πού θα καταγράφονταν οι μεγαλύτερες αδυναμίες ή αστοχίες.

Η 9η Απριλίου 2024

σηματοδοτεί τη συμπλήρωση αυτών των πρώτων 100 ημερών της διοίκησης Αγγελούδη. Και η αλήθεια είναι ότι τα

πράγματα, μέχρι στιγμής, έχουν πάει πολύ καλύτερα απ’ ό,τι θα μπορούσε να

συλλάβει και ο πλέον αισιόδοξος νους.

Η κατάσταση στην καθαριότητα στην πόλη είναι θεαματικά

βελτιωμένη – πεζοδρόμια σκουπίζονται και πλένονται καθημερινά, κάδοι και

Αυτόν τον μήνα...

Διάβασα

Ιστορίες ερώτων και απογοητεύσεων στη Θεσσαλονίκη και την Ελλάδα της δεκαετίας του 1990 στο «Μιζανπλί και δωδεκάποντο» της Μαίης Βασιλικού. Για ακόμη μία φορά, η Μαίη βγάζει ψυχούλα στο χαρτί.

καλαθάκια απορριμμάτων αδειάζουν, τα ρείθρα έχουν το πολύ πολύ πεσμένα φύλλα. Προβληματικά σημεία της πόλης επανέρχονται στην κανονικότητα

– ούτε μπορώ να θυμηθώ πόσα χρόνια υποφέραμε ως πεζοί από τα κατε-

στραμμένα πεζοδρόμια της Δημητρίου

Γούναρη και της πλατείας Ναυαρίνου,

που αποκαθίστανται αυτές τις μέρες.

Το ίδιο συμβαίνει και σε πολλά άλλα

σημεία της Θεσσαλονίκης, μέσα από μικρές, αλλά απολύτως αναγκαίες

διορθωτικές παρεμβάσεις. Αγκυλώσεις

χρόνων προχωρούν σε χρόνο ρεκόρ

– τα τεύχη δημοπράτησης για την

ανάπλαση της πλατείας Ελευθερίας

επικαιροποιήθηκαν, η χρηματοδότηση

βρέθηκε από το Πράσινο Ταμείο, μέσα

στη χρονιά εγκαθίστανται τα συνεργεία

και σε 18 μήνες μια ιστορική εκκρεμότητα δεκαετιών διευθετείται.

Είναι όλα τέλεια;

Και βέβαια όχι. Αν ήταν όλα τέλεια

μέσα σε 100 ημέρες, ο Στέλιος Αγγελούδης δεν θα ήταν δήμαρχος, αλλά

ταχυδακτυλουργός. Έγινε όμως η αρχή. Μια πολύ καλή αρχή, που, ειλικρινά, εύχομαι να έχει μια ακόμη καλύτερη συνέχεια. B

Έφαγα

Στο εστιατόριο «Ηλιόπετρα» (Αισχύλου 5, στο κέντρο) που άνοιξε ξανά τις πόρτες του μετά την πρόσφατη ανακαίνισή του. Και διαπίστωσα ότι, ευτυχώς, κάποια (καλά) πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ.

Ήπια

Τον υπέροχο Ristretto Classico της Nespresso, με καβουρδισμένο κακάο και φρουτώδεις νότες, που σε κατακλύζει με ένα αίσθημα οικειότητας και άνεσης σε κάθε γουλιά που απολαμβάνεις. Κλασική αξία.

Πού μπορείτε να μας βρίσκετε:

Αν είστε αναγνώστης και διαπιστώσατε

ότι το Citymag εξαντλήθηκε στα σημεία διανομής ή αν είστε επαγγελματίας και θα θέλατε

να φιλοξενείτε το Citymag στην επιχείρησή σας, επικοινωνήστε μαζί μας στο contact@citymagthess.gr

ή καλέστε

στο 2310 431 669

Δείτε τα σημεία διανομής του Citymag (σε έναν δυναμικό κατάλογο που ανανεώνεται διαρκώς) σκανάροντας με το smartphone σας

το QR code που ακολουθεί:

Μπορείτε να βρείτε, ακόμη, το Citymag στο lounge της Aegean Airlines στο αεροδρόμιο «Μακεδονία» της Θεσσαλονίκης (σε έντυπη μορφή), αλλά και ψηφιακά, ως e-book, ακριβώς όπως τυπώνεται στο χαρτί, σε όλες τις εσωτερικές και τις διεθνείς πτήσεις της Aegean Airlines όπου διατίθεται η υπηρεσία Aegean Stream.

Παρακαλούμε ανακυκλώστε μετά την ανάγνωση

Τhe Talks

The Talks _ _ People are talking about...

Εικαστικά «No woman’s land»

Η έκθεση «Από το Princeton στο Άγιον Όρος και τα Μετέωρα του 1929» φιλοξενείται στην Αγιορειτική Εστία.

Ώς τις 15 Απριλίου θα παραμείνει ανοιχτή για το κοινό στους εκθεσιακούς χώρους της Αγιορειτικής Εστίας η έκθεση μοναδικών και σπάνιων ντοκουμέντων της έκθεσης «No Woman’s Land. Από το Princeton στο Άγιον Όρος και τα Μετέωρα του 1929» – μια έκθεση την οποία, στην προηγούμενη φιλοξενία της στη Θεσσαλονίκη και την Καλαμπάκα, επισκέφθηκαν μαζικά σχολεία, εκπαιδευτικά ιδρύματα και πλήθος κόσμου.

Οι φωτογραφίες της συλλογής φέρνουν στο φως ένα σπάνιο υλικό. Οι πληροφορίες που λαμβάνουμε (σε επίπεδο ιστορικό, κοινωνικό, λαογραφικό, αλλά και αρχιτεκτονικής καταγραφής) είναι εξαιρετικά σημαντικές, καθώς διευρύνουν τις πρωτότυπες πηγές και προσθέτουν πολύτιμα στοιχεία στην ιστορική έρευνα δύο κορυφαίων μοναστικών κέντρων του ορθόδοξου κόσμου: του Αγίου Όρους και των Μετεώρων. Η έκθεση υλοποιείται με τη συνεργασία του τμήματος Τέχνης και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Πρίνστον των ΗΠΑ, παρουσιάζοντας από κοινού και για πρώτη φορά στην Ελλάδα τις ιστορικές φωτογραφίες και το σωζόμενο φιλμ (εποχής βωβού κινηματογράφου) από την αποστολή τριών περιηγητών-καλλιτεχνών από το Πρίνστον στο Άγιον Όρος και τα Μετέωρα του 1929. B

Info: Η έκθεση θα φιλοξενείται ώς τις 15.04 στην Αγιορειτική Εστία (Εγνατία 109). Ημέρες και ώρες λειτουργίας: ΔΕ & ΤΕ 09:00-16:00, ΤΡ, ΠΕ, ΠΑ 09:00-20:00, ΣΑ 09:00-15:00. Ξεναγήσεις ομάδων κατόπιν συνεννόησης (Τ. 2310 263 308).

Το ταξίδι στην Ελλάδα πραγματοποιήθηκε το φθινόπωρο του 1929.

Η ομάδα αποτελούταν από τον ρώσο εμιγκρέ, ζωγράφο και εξερευνητή (με ιδιαίτερα επικοινωνιακά χαρίσματα) Βλαντίμιρ «Βόβο» Περφίλιεφ, τον φωτογράφο, ταλαντούχο κινηματογραφιστή

και μετέπειτα βραβευμένο με Όσκαρ Φλόιντ Κρόσμπι και τον αρχιτέκτονα και απόφοιτο του Πανεπιστημίου Πρίνστον Γκόρντον ΜακΚόρμικ. Τους τρεις περιηγητές συνόδευε o νεαρός Αναστάσιος Χατζημήτσος, διερμηνέας από τη Θεσσαλονίκη.

Συναυλία «Όπως θα μπαίνει η άνοιξη»

Info: Τη ΔΕ 01.04, στις 20:00, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης (κτήριο Μ2). Εισιτήρια: €15, €12 (για τα ταμειακά ενήμερα μέλη του Σωματείου Φίλων του Ιστορικού Κέντρου Θεσσαλονίκης. Ο έλεγχος θα πραγματοποιηθεί κατά την είσοδο).

Συναυλία

Τσανακλίδου στο Μέγαρο

Σε ένα πρόγραμμα που θα θυμίσει αξέχαστες παραστάσεις της, θα δούμε ξανά την αγαπημένη ερμηνεύτρια να μας παρασέρνει στον μουσικό της κόσμο με την ερμηνεία και τη γοητευτική σκηνική παρουσία της. Η Τσανακλίδου και οι Κ. Νικολόπουλος, Β. Παναγιωτόπουλος, Ν. Παπαϊωάννου και Π. Τσεβάς συναντιούνται και λένε τις ιστορίες τους τραγουδώντας. B

Info: Την ΠΕ 04.04, στις 21:00, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Εισιτήρια: €40 (διακεκριμένη), €35 (A’ ζώνη), €30 (Β’ ζώνη), €25 (Γ’ ζώνη), €20 (Δ’ ζώνη), €15 (Ε’ ζώνη – μειωμένης ορατότητας). Προπώληση μέσω more.com.

Το Σωματείο Φίλων Ιστορικού Κέντρου της Θεσσαλονίκης καλωσορίζει την άνοιξη με μια συναυλία με τραγούδια ελλήνων συνθετών και στιχουργών. Θα ακουστούν αγαπημένα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι, του Μίκη Θεοδωράκη, του Γιώργου Χατζηνάσιου, του Γιάννη Σπανού και του Σταμάτη Κραουνάκη. Τραγούδι: Άλκηστις Τόγια, Αχιλλέας Σοφούδης, Γιάννης Ρουκάς. Στο βιολί ο Νίκος Γκιουλετζής, στα πλήκτρα ο Αχιλλέας Σοφούδης Παρουσίαση προγράμματος: Σίσσυ Σιγιουλτζή-Ρουκά. B

Συναυλία

Μάργαρης,

Θηβαίος

live

Οι δύο γνωρίστηκαν το 1997, κατά την ηχογράφηση του διαχρονικού, πλέον, τραγουδιού «Πόσο πολύ σ’ αγάπησα», το οποίο ερμηνεύει ο Χρήστος Θηβαίος, με τον Παναγιώτη Μάργαρη στην κιθάρα. Μέσα από ανατρεπτικές επιλογές ρεπερτορίου και αυτοσχεδιασμούς, συμπράττουν σε ένα πρόγραμμα γεμάτο από στιγμές νοσταλγικές και, παράλληλα, χαρούμενες. B

Info: Το ΣΑ 06.04, στις 20:30, στην αίθουσα «Αιμ. Ριάδης» του Μεγάρου. Η παράσταση διαρκεί 2 ώρες. Εισιτήρια: €35 (διακεκριμένη), €28 (A’ ζώνη), €24 (Β’ ζώνη), €14 (περιορισμένης ορατότητας). Προπώληση μέσω more.com.

Εικαστικά

Το

τηςπορτραίτο Ελλάδας

Με αφορμή τη δωρεά έργων του Νίκολας Έγκον (19212017) από τη Σταματία Κομνηνού και τον Νικόλαο Αλέξανδρο Κομνηνό στο Τελλόγλειο, η έκθεση παρουσιάζει πίνακες ζωγραφικής και σχέδιά του από το 1948 ώς τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Η έκθεση οργανώνεται σε δύο ενότητες (τα τοπία και τα πορτρέτα), με κοινό παρονομαστή την ιδιαίτερη γνώση και την αγάπη του καλλιτέχνη για την Ελλάδα. B

Info: Η έκθεση θα είναι ανοιχτή για το κοινό ώς τις 31.05. Ημέρες και ώρες λειτουργίας: ΤΡ, ΠΕ, ΠΑ 09:00-14:00, ΤΕ 09:00-14:00 & 17:00-21:00, ΣΑ & ΚΥ 10:00-18:00.

Sex and the city

The Talks

Ενας Αθηναίος κολάζει τις

κυρίες της Θεσσαλονίκης

Ένα εξ Αθηνών new entry στο θεσσαλονικιώτικο γίγνεσθαι έχει προκαλέσει μεγάλη αναστάτωση στον γυναικείο πληθυσμό της πόλης – ελεύθερο και δεσμευμένο. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι ο νεαρός κύριος είναι αρκετά πολυσυλλεκτικός, συχνά όχι εν γνώσει των συντρόφων του. Και κάπου εκεί μπερδεύεται το πράγμα...

Κάθε άνοιξη

τα πάθη αναζωπυρώνονται, λατρεμένη αναγνώστρια – λατρεμένε αναγνώστη μου. Θέλετε ο καιρός που βελτιώνεται; Θέλετε η αυξημένη ηλιοφάνεια, που ανεβάζει τα επίπεδα της βιταμίνης D στον οργανισμό μας; Θέλετε οι πιο «γλυκές», πιο ζεστές βραδιές, οι οποίες μάς βγάζουν από το σπίτι, μας καθιστούν πιο εξωστρεφείς, μας ενθαρρύνουν να επιδιώξουμε νέες γνωριμίες; Θέλετε όλα τα προαναφερθέντα μαζί; Όπως και να έχει το πράγμα, με την άνοιξη δεν ανθίζουν απλώς τα λουλούδια, δεν κελαηδούν περισσότερο τα πουλάκια, αλλά αρχίζουν να χτυπούν πιο δυνατά και οι ανθρώπινες καρδιές – με όποιες επιπτώσεις μπορεί να έχει αυτή η ταχυκαρδία.

Αυτή η ανθρώπινη ροπή,

φανατικό μου κοινό, επιτείνεται σε ορισμένες περιπτώσεις από περιστατικά φαινομενικώς τυχαία, στην πραγματικότητα, ωστόσο, άρρηκτα συνδεδεμένα με αυτό που στη Μπαγκαβάτ Γκίτα ή Μπαγκαβαντγκίτα (ένα από τα σημαντικότερα ιερά κείμενα του Ινδουϊσμού, μέρος του μεγάλου ινδικού έπους Μαχαμπαράτα)

ορίζεται ως «κάρμα». Τι ορίζει το κάρμα; Με δυο λόγια: ο άνθρωπος δρέπει, αναπόφευκτα, τους καρπούς των πράξεων και των σκέψεών του. Αν οι πράξεις ή οι σκέψεις του είναι καλές, καλοί θα είναι και οι καρποί τους, τα αποτελέσματά τους.

Αν όμως είναι κακές, κακοί θα είναι και οι καρποί τους, τα αποτελέσματά τους.

«Το βάρυνες, Κάθι μου...»

θα μου πεις, λατρεμένη αναγνώστρια – λατρεμένε αναγνώστη μου. Και δεν θα έχεις άδικο.

Θα περάσω, λοιπόν, στο κυρίως πιάτο, παρακάμπτοντας τις ανούσιες «γαρνιτούρες».

Το δεδομένο: η άνοιξη, που εξάπτει τα πάθη, καθιστώντας τον κόσμο περισσότερο εξωστρεφή, αλλά και επιρρεπή στα βέλη του «φτερωτού θεού», του Έρωτα.

Το τυχαίο (ή ίσως όχι και τόσο τυχαίο) περιστατικό: η μετακόμιση από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη, για επαγγελματικούς λόγους, ενός κυρίου πολύ νέου, εντυπωσιακά ωραίου, γυμνασμένου και ελεύθερου, ο οποίος φέρεται εξόχως επιρρεπής στα βέλη του φτερωτού θεού όχι μόνο την άνοιξη, αλλά καθ’ όλη τη διάρκεια

του έτους (και γιατί όχι; Νέος είναι, ωραίος είναι, δημοφιλής και ανεξάρτητος, αλλά και χωρίς δεσμεύσεις είναι... Αν δεν επιδοθεί στο παιχνίδι του έρωτα τώρα, πότε;).

Και κάπου εδώ

έρχεται η ώρα του κάρμα... Βλέπεις, φανατικό μου κοινό, ο νεαρός Αθηναίος (και εκ μεταγραφής Θεσσαλονικιός) έχει πολλά θετικά, αλλά και ένα αρνητικό: δυσκολεύεται να αντισταθεί στον πειρασμό.

Κάπως έτσι, έχει εμπλακεί σε ουκ ολίγες αισθηματικές περιπέτειες με συμπολίτισσές μας όλων των ηλικιών – η γκάμα των αισθηματικών ενδιαφερόντων του αφήνει εκτός εμβέλειας ελάχιστες ηλικιακές ομάδες, εξ όσων πληροφορούμαι, χωρίς να αποτελεί γι’ αυτόν στοιχείο αποτρεπτικό τυχόν υφιστάμενη σχέση της γυναίκας που τον εξιτάρει (αν, δηλαδή, αυτή δεν είναι ελεύθερη, αλλά, αντιθέτως, είναι μνηστευμένη ή ακόμη και παντρεμένη).

Πώς το λέει, όμως, η Μπαγκαβαντγκίτα; Αν κάνεις καλό, καλό θα βρεις. Αν κάνεις κακό, κακό θα βρεις. Δεν είμαι εγώ, ασφαλώς, εκείνη που θα ορίσει τι είναι καλό και τι είναι κακό. Αυτό που ξέρω, ωστόσο, είναι ότι οι (αρκετές) κυρίες που έμαθαν ότι δεν είναι οι μόνες στη ζωή του νεαρού καρδιοκατακτητή δεν το έχουν πάρει καλά. Λέτε να επιβεβαιωθεί το κάρμα; B

Citymag Creative

Γυρίζουν και ακούν

οι συντάκτες

του Citymag

Τalk of the town

The Talks

Άκουσα

«Φοβάμαι να σου πω τι μου ζήτησαν για ένα δίκλινο δωμάτιο με πρωινό

για το προσεχές Πάσχα στην Αράχωβα».

(Tριαντάρης που πίστεψε ότι θα βρει φθηνό κατάλυμα, προς φίλο του, σε καφέ της Παλαιών Πατρών Γερμανού. Αν φοβάσαι, άσε να σου πούμε εμείς: περίπου όσα χρήματα χρειάζονται για την αγορά ενός F-35).

«Πάντως, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, με τέτοια τρακτέρ δεν οργώνεις χωράφια. Βγάζεις γκόμενα – και μάλιστα χωρίς καν να χρειαστεί να ιδρώσεις».

(Φοιτητής –να τολμήσουμε να μαντέψουμε ότι είναι Αγροτικής Παραγωγής;..– βλέποντας τα υπερσύγχρονα τρακτέρ, με τα οποία διαμαρτυρήθηκαν αγρότες στην πρόσφατη Agrotica. Μάλλον η εποχή που έπαιρνες κάμπριο για τον ίδιο σκοπό ανήκει στο παρελθόν).

«Άσ’ τους να λένε! Μωρέ, Γκοτζίλα που σας χρειάζεται...».

(Σαρανταπεντάρης προς συνομήλικο φίλο του, βλέποντας την αφίσα της ταινίας «Γκοτζίλα x Κονγκ» σε γνωστή αλυσίδα κινηματογράφων. Δεν ξέρουμε σε ποιους αναφέρεται, αλλά, αν βρει τον Γκοτζίλα, έχουμε κι εμείς αρκετό κόσμο για να τον αξιοποιήσουμε. Ή τον Κονγκ, δεν κάνουμε διακρίσεις...).

Φωτογράφισα

Μπείτε στο Instagram account citymagthess, περιηγηθείτε στις δικές μας φωτογραφίες ή μοιραστείτε τις δικές σας εικόνες με το hashtag #citymag

Διάβασα

Σάκης Μόσχης

(https://www.facebook.com/ sakis.mosxis)

«Σαράντα λεπτά πρωινό τρέξιμο την ημέρα, λέει, για να αποκτήσετε ευεξία. Κάθε πρωί τρέχω για να προλάβω να είμαι έγκαιρα στη δουλειά, ευεξία δεν έχω δει...».

Σάσα Γλάρου

(https://www.facebook.com/ sasha.glarou.9)

«Εν τω μεταξύ, με παίρνουν κάτι άγνωστα νούμερα μεσημεριάτικα και τους παίρνω κατά τις δύο το βράδυ και τους λέω ‘Βρήκα μία κλήση σας...’».

Είδα

Είχα να πάω αρκετό διάστημα στο γυμναστήριο – λίγο η εξεταστική, λίγο που βαρέθηκα, το είχα αμελήσει. Άρχισα να πηγαίνω και πάλι τακτικά από την περασμένη εβδομάδα. Ήταν την πρώτη μέρα της επιστροφής μου που σε είδα, στο πολύ βραδινό τμήμα. Κόλλησα με το παρουσιαστικό σου – είσαι αντικειμενικά ένας πολύ όμορφος άντρας. Πρόσεξα και το pin με τα χρώματα του ουράνιου τόξου που φορούσες στο φανελάκι σου. Μήπως αυτό σημαίνει ότι θα μπορούσα να

ελπίζω σε μια γνωριμία, ίσως και σε κάτι περισσότερο; Είμαι εκείνος με τα κόκκινα Nike που σε κοιτούσε επίμονα επί 45 λεπτά...

Proud’n’happy

Σε είδα πριν από μερικές ημέρες στο κατάστημα των ΕΛΤΑ στη Βασιλέως Ηρακλείου, στην πίσω πλευρά του εμπορικού κέντρου «Πλατεία». Πρέπει να εργάζεσαι για κάποια εταιρεία – κουβαλούσες μια μεγάλη τσάντα γεμάτη φακέλους, που τους πήγαινες για ταχυδρόμηση. Με είδες όπως μπήκες, με τους φακέλους στα χέρια, μου χαμογέλασες και, ξαφνικά, παραπάτησες και οι φάκελοι σκορπίστηκαν στο πάτωμα. Γέλασα δυνατά και έτρεξα κατευθείαν να σε βοηθήσω να τους μαζέψεις. Ήσουν τόσο γλυκός, όπως κοκκίνησες και μου χαμογελούσες αμήχανα... Είμαι κι εγώ τακτική στο συγκεκριμένο κατάστημα. Θα χαιρόμουν πολύ αν την επόμενη φορά μού μιλούσες. Αντωνία

Θέλεις να στείλεις μήνυμα σε κάποιον; Κάν’ το μέσα

από τις σελίδες μας

– στείλε τώρα email στο sms@citymagthess.gr

The Talks

Ιστορίες

Κύκλοι που κλείνουν

Το ακούμε

διαρκώς. Το λέμε και οι ίδιοι. «Ένας κύκλος κλείνει». Είναι μια φράση τόσο συνηθισμένη, που μέσα στον χρόνο μοιάζει σχεδόν να έχει χάσει τη σημασία της, σαν να έχει αδειάσει κάπου μυστικά όλα τα φορτία της. Και έχει πολλά

φορτία, το νόημα των οποίων μέσα στον χρόνο διαρκώς μεταβάλλεται. Όπως εμείς, εξάλλου.

Λέμε

«ένας κύκλος κλείνει», όταν ένα παιδί ολο-

κληρώνει το δημοτικό ή το γυμνάσιο. Όταν μπαίνει σε ένα πανεπιστήμιο. Όταν μια σχέση

μένει στα μισά. Ένας έρωτας ναυαγεί. Μια φιλία προδίδεται. Μια συνεργασία τελειώνει.

Υπάρχουν και άλλες όψεις του κύκλου, μερικές

αθέατες. Έχουν να κάνουν με τις δικές μας ψυχικές μεταβολές, τις αποσταθεροποιήσεις ή

τις νέες αποφάσεις, την αντίληψη του εαυτού, τις ματαιώσεις, τις προσδοκίες.

Βέβαια, ο «κύκλος που κλείνει» είναι

πάνω απ’ όλα ένα βίωμα. Είναι η ζωή μας η

ίδια. Μας εμπεριέχει με τρόπο τόσο εμφατικό, που, όταν κλείνει, είναι σαν να κλείνουμε κι

εμείς μαζί του. Είναι βέβαιο πως κάτι δικό μας θα χρειαστεί να αποχαιρετίσουμε, ίσως χωρίς

ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ, ΟΤΑΝ Η ΠΙΚΡΙΑ ΑΦΗΣΕΙ ΠΙΣΩ ΤΗΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ; ΟΤΑΝ Η ΚΟΥΡΑΣΗ ΝΙΚΗΣΕΙ ΤΗΝ ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ; ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΥΣΚΟΛΗ ΣΥΝΘΗΚΗ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΜΑΣ ΒΑΖΟΥΝ ΚΥΚΛΟΙ ΠΟΥ ΚΛΕΙΝΟΥΝ, ΕΝΩ ΟΙ ΕΚΚΡΕΜΟΤΗΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΗ ΕΝΑΣ ΣΩΡΟΣ.

κορεσμό, με αναπάντητα ερωτήματα, με συζητήσεις που ουδέποτε έγιναν και που, πλέον, είναι αργά για να γίνουν.

Οταν

«κλείνει ένας κύκλος» θα θέλαμε πολύ αυτό να σημαίνει ολοκλήρωση. Όμως, δεν σημαίνει πάντοτε. Μια κλωστή μοιάζει να ξεφεύγει και να αιωρείται πέρα δώθε.

Για τους νεότερους, ίσως αυτό να μην έχει και τόσο μεγάλη σημασία. Με κλωστές που αιωρούνται (ή όχι), η όποια θλίψη μιας κατάστασης που τελειώνει συντρίβεται σ’ αυτό

που έρχεται. Οι νεότεροι ανυπομονούν για το επόμενο, τη νέα πίστα και τις νέες προκλήσεις, συνεπαρμένοι από την εξέλιξη της ζωής.

Αυτό βέβαια δεν αποκλείεται να αφορά και μεγαλύτερους. Να στέκεται κάποιος με θάρρος και, κυρίως, γεμάτος περιέργεια για την επόμενη κατάσταση, τα καινούργια και τα ανεξερεύνητα, είτε πρόκειται για πρόσωπα είτε για καταστάσεις. Είναι και μια στάση ζωής. Είναι μια επιλογή, μια άλλη θεώρηση των πραγμάτων κόντρα στην πείρα της ζωής, που έχει συνήθως στυφή ή και πικρή γεύση.

Και τι γίνεται,

όταν αυτό υπερισχύσει; Όταν η πικρία αφήσει πίσω της την προσδοκία; Όταν η κούραση νικήσει την περιέργεια; Αυτή είναι η δύσκολη συνθήκη στην οποία μας βάζουν κύκλοι που κλείνουν, ενώ οι εκκρεμότητες είναι ακόμη ένας σωρός, οι ελπίδες για το μέλλον δεν περισσεύουν και η διάθεση να δοκιμάσει κάποιος νέα πράγματα αντικαθίσταται απλώς με μια διάθεση για λίγη ησυχία, για τη νηνεμία εντός. Το είχε πει κάποτε και ο Σαββόπουλος σε ένα του τραγούδι: «Η ζωή αλλάζει δίχως να κοιτάζει τη δική σου μελαγχολία». Είναι, φυσικά, ολόσωστο, αλλά έτσι είναι και η ζωή. Προχωράει πάντοτε. Οι κύκλοι θα κλείσουν. Και θα είναι πάντοτε στο χέρι μας να τους αντικαταστήσουμε με νέους. B

Γράφει η Εύη Καρκίτη

Citymag Creative

Θεσσαλονικίτιδα

Άγριες παρέες

Γράφει η Ναυσικά Γκράτζιου

Σαββατόβραδο

στην Αριστοτέλους, μια παρέα κατεβαίνουμε θορυβωδώς με τα πόδια από το Διοικητήριο, μιλώντας και γελώντας, με τελικό προορισμό γνωστό ζαχαροπλαστείο της πλατείας Αριστοτέλους, για ζεστές σοκολάτες και άλλα τερψιγάστρια δαιμόνια. Η παρέα μας ήταν ιδιαίτερα πολύχρωμη, από κάθε άποψη. Ένας από εμάς φοράει ένα υπέροχο, ροζ μπόμπερ τζάκετ, που τραβάει ιδιαίτερα την προσοχή.

Ερμού με Αριστοτέλους νιώθουμε

ότι πάρα πολύ κοντά μας μάς έχουν κολλήσει διάφορα άτομα, που μας κοιτάνε περίεργα

και επίμονα. «Τι είστε εσείς, ρε;» μας ρωτάει γενικά ένας απ’ αυτούς. «Αδερφές είστε;»

ξαναρωτάει, ενώ συγχρόνως πιάνει το μανίκι

τού ροζ μπουφάν και το τραβάει βίαια. Και το ξηλώνει.

«Τι κάνεις εκεί;» εξανίσταται ο ιδιοκτήτης τού μπουφάν, σοκαρισμένος.

Αντί για απάντηση,

ο παλικαράς τού ρίχνει μία καρπαζιά. Βλέπο-

ΕΡΜΟΥ ΜΕ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ ΝΙΩΘΟΥΜΕ ΟΤΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΚΟΛΛΗΣΕΙ ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΤΟΜΑ, ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΟΙΤΑΝΕ ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΚΑΙ ΕΠΙΜΟΝΑ. «ΤΙ ΕΙΣΤΕ ΕΣΕΙΣ, ΡΕ;» ΜΑΣ ΡΩΤΑΕΙ ΓΕΝΙΚΑ ΕΝΑΣ ΑΠ’ ΑΥΤΟΥΣ. «ΑΔΕΡΦΕΣ ΕΙΣΤΕ;» ΞΑΝΑΡΩΤΑΕΙ, ΕΝΩ ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ ΠΙΑΝΕΙ ΤΟ ΜΑΝΙΚΙ ΤΟΥ ΡΟΖ ΜΠΟΥΦΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΑΒΑΕΙ ΒΙΑΙΑ. ΚΑΙ ΤΟ ΞΗΛΩΝΕΙ. «ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΚΕΙ;» ΕΞΑΝΙΣΤΑΤΑΙ Ο ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ ΤΟΥ ΜΠΟΥΦΑΝ...

ντας το κακό να έρχεται σούμπιτο, φωνάζω σε όλους: «Τρέξτε!». Και αυτό κάναμε. Μας κυνήγησαν για λίγο και μετά –ευτυχώς– μας

έχασαν μέσα στον κόσμο της σαββατοβραδινής Αριστοτέλους. Να σημειώσω εδώ ότι το περιστατικό συνέβη ακριβώς απέναντι από το αστυνομικό τμήμα του Λευκού Πύργου. Μου κάνει εντύπωση που κανένας αστυνομικός δεν πρόσεξε 10 άτομα να τρέχουν φωνάζοντας και άλλα 15-20 από πίσω τους να τα κυνηγάνε. Εκτός κι αν το πρόσεξαν και δεν εντυπωσιάστηκαν, επειδή βλέπουν συχνά τέτοιες άγριες σκηνές και δεν παρεμβαίνουν παρά μόνον αν χυθεί αίμα.

Αυτό συνέβη

λίγα χρόνια πριν και από τότε τα Σαββατόβραδα αποφεύγουμε συστηματικά την Αριστοτέλους, αφού συγκεντρώνει ένα περίεργο κοκτέιλ κόσμου, που αποτελείται κυρίως από πολύ νέους (σχεδόν ανήλικους), μαυροντυμένους ανθρώπους, που κατεβαίνουν με λεωφορεία από τις μακρινές γειτονιές τους στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, με ελάχιστα ώς και καθόλου λεφτά στην τσέπη και μοναδικό τους σκοπό να κάνουν φασαρία, χτυπώντας εύκολους στόχους. Ίσως να θεωρούν ότι τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα είναι ένας τέτοιος, εύκολος στόχος. Σίγουρα δεν είναι, αλλά, όταν εκατό και βάλε άτομα τα βάζουν με δύο, τους τραμπουκίζουν, τους απειλούν, τους επιτίθενται και τους πετάνε μπουκάλια, όπως συνέβη πριν από μερικές ημέρες στην Αριστοτέλους, τότε τα πράγματα γίνονται επικίνδυνα και αβίωτα.

Ο δήμαρχος, Στέλιος Αγγελούδης, ανακοίνωσε τη σύσταση του Παρατηρητηρίου Νεανικής και Οπαδικής Βίας. Με το καλό να γίνει – και γρήγορα. Να φύγει από τη Θεσσαλονίκη μας αυτή η βαριά σκιά. ΚΑΙ αυτή η βαριά σκιά. Να φύγει μαζί με τους παλιο-πολιτικάντηδες και τους παλιο-opinion makers και όλους τους άλλους λόγους που μας αφήνουν ανάπηρους και φοβισμένους. Έξω ο φόβος, μέσα η χαρά. B

Υπάρχει

Σκληρά

στρατόπεδα

Γράφει

ο Τάσος Ρέτζιος

Πάει καιρός

που η συζήτηση για το εάν η πόλη έχει διατηρημένο τον μπαγιάτικο χαρακτήρα της και εάν ο παλαιο- και νεο-συντηρητισμός της είναι εγγενή χαρακτηριστικά της έχει διαμορφώσει τις

στρατοπεδεύσεις ένθεν κακείθεν. Το φαινόμενο «echo chambers», πριν από το διαδίκτυο, έχει εφαρμοστεί με επιτυχία στα ελλαδικά ειωθότα και τα παραγόμενα αποτελέσματα τα «απολαμβάνουμε» μέχρι σήμερα.

Τα πρόσφατα ή/και παλιότερα περιστατικά βίας δεν αποκαλύπτουν, αλλά μάλλον εντείνουν και υπενθυμίζουν εκείνες τις απόψεις που φωτίζουν αυτά τα στρατόπεδα αντιπάλων. Είτε πρόκειται για οπαδική βία είτε για σχολικό εκφοβισμό είτε για ρατσιστικές επιθέσεις είτε για οτιδήποτε άλλο, τούτα τα στρατόπεδα είναι διαμορφωμένα, ετοιμοπόλεμα και χωρίς ίχνος διάθεσης καταλλαγής ή, έστω, κατανόησης και ανάλυσης των φαινομένων. Έτσι, πολύ εύκολα κάθε επίθεση σε μειονότητα είναι εξ ορισμού

ακροδεξιά, εθνικιστική και προϊόν «φιδιού που σηκώνει κεφάλι», οπότε η κοινωνία πρέπει να πράξει τα δέοντα, και κάθε συντηρητική φωνή είναι αυτομάτως αντιδραστική, αναχρονιστική

The Talks

ΟΙ ΓΕΝΙΚΕΥΣΕΙΣ ΒΟΗΘΑΝΕ ΣΤΟ ΝΑ ΜΗ ΠΟΛΥΒΟΥΤΑΣ ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ, ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ, ΙΔΕΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ – ΑΣΕ ΠΟΥ ΚΑΝΕΝΑ ΣΥΝΘΗΜΑ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΠΟΡΕΙΑ ΔΕΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΣΚΕΠΤΙΚΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΡΙΟΠΑΘΕΙΣ.

και «θυμίζει μαύρες σελίδες της ελληνικής ιστορίας».

Κι όμως!

Αν ήξεραν (καλύτερα: αν ήθελαν να γνωρίσουν) πόσο κοντά είναι και πόσο ταυτισμένες απόψεις έχουν, αυτά τα στρατόπεδα ίσως και να έπαυαν να υπάρχουν (βέβαια, δεν πρέπει να αποκλείσει κάποιος, σ’ αυτήν την απίθανη περίπτωση, τη δημιουργία ενός ενιαίου, νέου γιγα-στρατοπέδου απέναντι σε άλλες επιβουλές, με την ίδια μας την ιστορία να μας έχει διδάξει –ερωτηματικό εδώ– ότι από το κακό υπάρχει και το χειρότερο).

Από την άλλη, οι γενικεύσεις βοηθάνε στο να μη πολυβουτάς στον εγκέφαλο, για να βρεις επιχειρήματα, ιδέες

και αναλύσεις – άσε που κανένα σύνθημα και καμία πορεία δεν γεννήθηκαν από σκεπτικιστές και μετριοπαθείς. Η Θεσσαλονίκη είναι συντηρητική ή «πολύχρωμη» (sic!) και πολυσυλλεκτική; Είναι περίκλειστη ή ανοιχτόκαρδη; Βράζει από νεανική δημιουργία ή από θρησκευτικό φανατισμό; Αυτό που έχει σημασία δεν είναι οι ερωτήσεις, αλλά οι διαθέσιμες επιλογές απαντήσεων. Έτσι, δεν μπορείς να σκεφτείς (πόσο μάλλον, να αρθρώσεις) ότι πολλές από τις πολύχρωμες, νεωτερικές θεωρήσεις μπορούν να είναι και βαθιά αντιδραστικές, μια ανοιχτή κοινωνία μπορεί να είναι και καταπιεστική και –αλίμονο!– ένας θρησκευόμενος ή ένας συντηρητικός μπορεί να είναι πολύ πιο δημοκράτης απ’ όσους το διακηρύττουν με πάθος και, αν προκύψει, με την ανάλογη επιθετικότητα. Αυτές οι ομαδοποιήσεις, ειδικά σε μια χώρα όπου κυριαρχούν ο παρασιτισμός (που έχει πλέον αποκτήσει λούμπεν χαρακτηριστικά) και η γενικευμένη ανομία, δεν πρόκειται να σπάσουν απλώς και μόνον επειδή ουδείς το επιθυμεί. Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι είναι μια κατάσταση που βολεύει όλους, αλλά θα ήταν η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ότι πολλές φορές δεν καθορίζουμε εμείς τη δυναμική των πραγμάτων. Που λίγο αργότερα ονομάζουμε τέρατα... B

Citymag Creative

thessaloniki next PROJECT

Η Θεσσαλονίκη. Αύριο.

Κάθε μήνα, το Citymag, με την πολύτιμη υποστήριξη της Alumil, διερευνά το αστικό τοπίο της Θεσσαλονίκης: πραγματικά προβλήματα αναζητούν πραγματικές λύσεις, αποτελώντας παράλληλα πεδίο δόξης λαμπρό για καλές ιδέες που μπορούν να αλλάξουν την καθημερινότητα στην πόλη.

thessaloniki next PROJECT 1

Η κεντρική ιδέα της σύνθεσης

Η διπλωματική εργασία «Αποκατάσταση και επανάχρηση των Κεραμείων Αλλατίνι και σχεδιασμός μητροπολιτικού πάρκου στη Νοτιοανατολική Πύλη Θεσσαλονίκης» [του φοιτητή (Σεπτέμβριος 2023) του Τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του ΑΠΘ Απόστολου Αγγελούση, με επιβλέπουσα καθηγήτρια τη Μαρία Δούση] πραγματεύεται αρχικά την αξιολόγηση και, ακολούθως, τη δημιουργία πρότασης αναβάθμισης της Νοτιοανατολικής Πύλης της Θεσσαλονίκης, με επίκεντρο την αποκατάσταση και επανάχρηση του ιστορικού πρώην Κεραμοποιείου Αλλατίνι, με κύριο στόχο τη μετατροπή του σε τοπόσημο της ανατολικής περιοχής της πόλης.

Μέσα από την αναζήτηση της φυσικής οργανικότητας του χώρου και την ιστορικότητα του κεραμοποιείου, συντάσσονται προτάσεις αξιοποίησης, μέσα από τις οποίες αναζητείται η βελτίωση του επιβαρυμένου φυσικού περιβάλλοντος

από τις υπάρχουσες ανθρωπογενείς δραστηριότητες, με στόχο οι καταπράσινες

και κυματιστές εκτάσεις να καταστήσουν την περιοχή ένα μητροπολιτικό πάρκο-παράδειγμα αρμονικής συνύπαρξης αρχιτεκτονικής δημιουργίας

και περιβάλλοντος.

Αυτός ο οραματικός χώρος αποτελεί την προσπάθεια συνδυασμού των ανθρωπογενών δομών με τον οργανικό κόσμο, καταφύγιο συνύπαρξης ανθρώπινων χειρισμών και φύσης. Το

παλιό κεραμοποιείο, με τις φθαρμένες προσόψεις και

τα έντονα σημάδια εγκατάλειψης, εντάσσεται μέσα

σε αυτό το οργανικό τοπίο

και αποτελεί μια ζωντανή

μνημειακή παρουσία, που διαφωτίζει την εξέλιξη της περιοχής και τη βιομηχανική ιστορικότητά της. Αυτό το σύμβολο της βιομηχανικής ιστορίας της Θεσσαλονίκης αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του τόπου, η διατήρηση του τιμά το παρελθόν και σφυρηλατεί τη σύνδεση μεταξύ αρχιτεκτονικής κληρονομιάς και καινοτομίας, που καθορίζει την ίδια την ουσία της συγκεκριμένης διπλωματικής εργασίας.

Ο σχεδιασμός μητροπολιτικού πάρκου

Αντικείμενο αυτού του σχεδιασμού είναι η επέκταση του χώρου πρασίνου από το υπάρχον πάρκο της Νέας Ελβετίας σε όλη την έκταση που καταλαμβάνει το πρώην κεραμοποιείο, συμπεριλαμβάνοντας και όλες τις ενδιάμεσες εκτάσεις. Το αποτέλεσμα είναι η μετατροπή της έκτασης σε ένα μητροπολιτικό πάρκο μεγάλης ιστορικής και πολιτιστικής σημασίας για την πόλη της Θεσσαλονίκης.

Η έκταση αξιοποιήθηκε στο μέγιστο, ώστε να εξασφαλιστεί η αποτελεσματικότερη ένωση του αστικού ιστού με πορείες

που διατρέχουν εγκάρσια το πάρκο. Δευτερεύουσες πορείες χρησιμεύουν για τη σύνδεση των πρωτευουσών πορειών, του πάρκου και του κεραμοποιείου. Σε σημεία διασταυρώσεων επιλέχθηκε η δημιουργία θεματικών χώρων πρασίνου, δίνοντας μια διαφορετική νότα στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό. Το μεγαλύτερο μέρος των εκτάσεων χρησιμοποιήθηκε για τη δημιουργία χώρων πρασίνου, ενώ επιλέχθηκε οι αθλητικές δομές που προβλέπονται και τα αναψυκτήρια να ενταχθούν με τέτοιον τρόπο, που να διασφαλίζεται η ολοκληρωμένη χρήση των εκτάσεων από το κοινό (εικόνα 1)

Η

επαναχρησιμοποίηση του παλαιού κεραμοποιείου Το εργοστάσιο χτίστηκε υπό την επίβλεψη του μηχανικού Αλβέρτου Άρτιν το 1939. Με το ξέσπασμα του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου καθίσταται ανέφικτη η εκκίνηση της λειτουργίας του, ενώ αργότερα ακολούθησε ο εμφύλιος. Έτσι, το εργοστάσιο ξεκίνησε την παραγωγή του μετά το 1955, με σημαντικές προσθήκες να υλοποιούνται το 1970 Το παλιό κεραμοποιείο, το οποίο λαμβάνει κεντροβαρική θέση στον σχεδιασμό της περιοχής,

βρίσκεται νοτιοανατολικά του νέου πάρκου. Για την αξιοποίηση του συγκροτήματος

επιλέγεται μια σειρά σημαντικών αποφάσεων σχετικά με τη διατήρηση και την τροποποίηση της υπάρχουσας δομής και, ταυτόχρονα, τον σεβασμό στην ιστορία του κτηρίου.

Επιλέχθηκε να διατηρηθούν

όλες οι υπάρχουσες δομές, οι οποίες είναι το κτήριο υγρής κατεργασίας (το οποίο λαμβάνει κεντροβαρική θέση), δύο δομές ξηραντηρίων, οι χώροι της στοάς και το κτήριο -υποσταθμός επεξεργασίας της πρώτης ύλης.

Ένα κεραμοποιείο (συγκριτικά με οποιοδήποτε άλλο βιομηχανικό συγκρότη-

μα) αποτελεί το ίδιο κτήριο -εργαλείο, που περικλείει στο εσωτερικό του γιγαντιαίες

και ιδιαίτερες δομές, απαραίτητες στην παραγωγική διαδικασία του. Στο τμήμα που επιλέγεται να λειτουργήσει ως μουσείο του εαυτού του, η αξιοποίηση των υφιστάμενων βιομηχανικών δομών αποτελεί κρίσιμο στοιχείο για τη διατήρηση της ιστορικής και βιομηχανικής κληρονομιάς.

Με βάση την ανάλυση του κτηριακού αποθέματος, έχει αποφασιστεί να διατηρηθούν ορισμένες βιομηχανικές δομές, συνδυάζοντας τον παρελθοντικό χαρακτήρα με τις σύγχρονες ανάγκες (εικόνα 2). Στο ισόγειο του μουσείου, ένας από τους κλιβάνους που χρησιμοποιούνταν για το ψήσιμο των προϊόντων διατηρείται, προσφέροντας στους επισκέπτες μια εμβληματική ματιά στη διαδικασία παραγωγής (εικόνα 4). Επίσης, στον όροφο, διατηρείται μία από τις δομές των ξηραντηρίων (εικόνα 5), αναδεικνύοντας τη σχέση με το παρελθόν και προσφέροντας ένα παράθυρο στην εξέλιξη της βιομηχανικής τεχνολογίας. Η είσοδος στο μουσείο και οι συμπληρωματικές χρήσεις του (όπως συμπληρωματικοί εκθεσιακοί χώροι, χώροι διοίκησης, χώροι συνάθροισης του κοινού, πολυλειτουργικοί

χώροι και χώροι εστίασης) επιλέγεται να χωροθετηθούν στις κτηριακές δομές

που επικοινωνούν με το κτήριο υγρής κατεργασίας, οι οποίες λειτουργούσαν ως χώροι ξηραντηρίων.

Στο κεντρικό τμήμα

του κτηρίου υγρής κατεργασίας, η επιλογή των εκπαιδευτικών και πολιτιστικών χρήσεων αποτελεί κεντρικό στοιχείο για την ολοκληρωμένη ένταξη του συγκροτήματος στον ευρύτερο πολεοδομικό ιστό. Ένα μέρος του δεύτερου κλιβάνου επιλέγεται να διατηρηθεί εν μέρει και να προσαρμοστεί κατάλληλα, για να υποστηρίξει εκθεσιακές χρήσεις στο ισόγειο και τον ημιώροφο. Αυτή η απόφαση αναδεικνύει την ιστορική σημασία του χώρου, διατηρώντας παράλληλα τον αρχιτεκτονικό χαρακτήρα του κτηρίου. Στον όροφο, όπου απαντούν δομές ξηραντηρίων, πραγματοποιούνται αναγκαίες τροποποιήσεις, προκειμένου οι πρώην βιομηχανικοί χώροι να μετατραπούν σε χώρους εκπαιδευτικού χαρακτήρα Στο πλαίσιο αυτό, δημιουργούνται αίθουσες διδασκαλίας και παρουσιάσεων, ενισχύοντας τον εκπαιδευτικό ρόλο του χώρου. Συγχρόνως, διατηρούνται στοιχεία του προϋπάρχοντος βιομηχανικού εξοπλισμού, προσθέτοντας

πλούσια στοιχεία ιστορικής εμπειρίας στον εκπαιδευτικό περίγυρο. Με αυτές τις επεξεργασίες, το κτήριο διατηρεί την αυθεντικότητά του, ενώ προσαρμόζεται στις νέες λειτουργικές απαιτήσεις. Στο ανατολικό

τμήμα του κτηρίου υγρής κατεργασίας επιλέγεται να δημιουργηθεί ένας εξαιρετικά σημαντικός χώρος, το αμφιθέατρο, με υπερτοπικό χαρακτήρα, που αποτελεί σημαντικό στοιχείο για την πόλη, αλλά και για το ίδιο το κτήριο. Για τη δημιουργία αυτού του χώρου πραγματοποιούνται σημαντικές επεμβάσεις στην κτηριακή δομή, αναδεικνύοντας τη σημασία του πολιτιστικού και κοινωνικού ρόλου που θα διαδραματίσει. Για την επίτευξη ενός ενιαίου χώρου χωρίς πολλαπλά υποστυλώματα, αποφασίζεται η καθαίρεση των δομών του μεταγενέστερου, τρίτου κλιβάνου στο ισόγειο, των δομών των ξηραντηρίων στον όροφο και του φέροντος οργανισμού. Η διατήρηση μόνο της εξωτερικής τοιχοποιίας δίνει έμφαση στη διατήρηση του αρχιτεκτονικού χαρακτήρα του κτηρίου πριν από τις επεμβάσεις, συνδυάζοντας το παρελθόν με το μέλλον. Για να στεγάσει το αμφιθέατρο, σχεδιάζεται ένα καινοτόμο σύστημα στέγασης, ενώ

1 Φωτορεαλιστική απεικόνιση της περιοχής μελέτης και του Κεραμοποιείου Αλλατίνι.

2 Όψεις και τομές επανάχρησης του κεραμοποιείου.

3 Φωτορεαλιστική απεικόνιση του κτηρίου μελέτης με την ένταξη εντός του αμφιθεάτρου υπερτοπικής σημασίας, με αναφορές στις εσωτερικές πλίνθινες κατασκευές των παλαιών φούρνων Hoffmann.

4 Φωτορεαλιστική απεικόνιση του διατηρούμενου φούρνου Ηοffmann στον χώρο του μουσείου.

5 Φωτορεαλιστική απεικόνιση των διατηρούμενων δομών των ξηραντηρίων στον χώρο του μουσείου.

thessaloniki next PROJECT

6 Φωτορεαλιστική απεικόνιση του μεταβατικού χώρου της στοάς, που λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος μεταξύ των διαφόρων τομέων του κτηριακού συγκροτήματος.

εσωτερικά τοποθετείται μια αυτόνομη δομή. Αυτή η επιλογή της ένταξης ως αυτόνομης μονάδας έχει ως βάση τη διατήρηση του χαρακτήρα

του κτηρίου και του κλιβάνου που προϋπήρχε, ενώ παράλληλα ανταποκρίνεται στις

ανάγκες που προκύπτουν από την παρακείμενη γραμμή

του μετρό, προσφέροντας λειτουργικότητα και προσαρμοστικότητα (εικόνες 2 και 3)

Στο κτήριο επεξεργασίας της πρώτης ύλης, το νοτιότερο τμήμα του κτηριακού συγκροτήματος αναπτύσσεται εντυπωσιακά σε έναν χώρο εξαιρετικής ευελιξίας, όπου επιλέγεται να τοποθετηθούν πολυλειτουργικοί χώροι. Αυτοί οι χώροι διαμορφώνονται με στόχο να συμπληρώνουν με εναρμονισμένο τρόπο την υπάρχουσα αρχιτεκτονική της στοάς (εικόνα 6), δημιουργώντας μια συνολική συνέργεια και ενισχύοντας τη λειτουργικότητα του χώρου. Η ευελιξία αυτών των πολυλειτουργικών χώρων επιτρέπει την προσαρμογή τους ανάλογα με τις ανάγκες και τις απαιτήσεις των διαφόρων λειτουργιών.

Ανάλογα με τις περιστάσεις, αυτοί οι χώροι μπορεί να χρησιμοποιηθούν ως χώροι εργασίας, συνάθροισης και εκδηλώσεων. Ο σχεδιασμός

αυτής της επιλογής επιτρέπει

τη σύγκλιση της προγραμματικής λειτουργικότητας με την αισθητική του χώρου, δημιουργώντας ένα περιβάλλον που προάγει την επικοινωνία και τη διαδραστικότητα. Ο συνδυασμός της στοάς με τους

πολυλειτουργικούς χώρους

δίνει τη δυνατότητα για αποτελεσματική χρήση του χώρου, προωθώντας την αρμονική συνύπαρξη της ανθρώπινης δραστηριότητας. Επιδιώκοντας ένα ενοποιημένο κτηριολογικό πρόγραμμα, η τροποποίηση του ανοιχτού χώρου της στοάς, ανάμεσα στο κτήριο υγρής κατεργασίας και το κτήριο επεξεργασίας

της πρώτης ύλης, έχει ως στόχο τη δημιουργία ενός εσωτερικού, μεταβατικού χώρου, που λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος μεταξύ των διαφόρων τομέων του κτηριακού συγκροτήματος.

Ο συνδυασμός εκπαιδευτικών και πολιτιστικών

χρήσεων αναδεικνύει το συγκρότημα ως έναν δυναμικό, πολυδιάστατο πολιτιστικό πυρήνα, ενσωματώνοντάς τον στον πολυστρωματικό και ποικίλο χαρακτήρα της πόλης και προσφέροντας εκπαιδευτικές ευκαιρίες που συνδυάζουν το παρελθόν και το παρόν. B

Συνέντευξη:

Άγγελος Ν. Βάσσος

Πορτρέτο:

Ηλίας Ντζόιδος

Αλεξάνδρα

Ευσταθιάδου

Ιδιοκτήτρια του Ekies All Senses Resort.

Φωτογραφήθηκε στην πρώτη προβλήτα του ΟΛΘ, στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, την Τετάρτη 6 Μαρτίου.

Το ξενοδοχείο Ekies All Senses Resort κλείνει φέτος 24 χρόνια λειτουργίας στη Βουρβουρού. Πώς θα περιγράφατε τη Σιθωνία σε κάποιον που δεν την έχει επισκεφθεί; Τι αναμνήσεις έχετε από την περιοχή; H Σιθωνία είναι οι μυρωδιές από τα εκατοντάδες βότανα που

φυτρώνουν κάτω από τα πυκνά πεύκα ή που στριμώχνονται ανάμεσα στις γκριζόλευκες πέτρες. Είναι αυτό το μαγικό φως που απλώνεται πάνω

από τον υπέροχο κόλπο της Βουρβουρούς, λες και κάποιος

τον φέγγει από ψηλά με έναν

The Talks

φακό. Κι όλα αυτά σε καλωσορίζουν μόλις φτάσεις, σαν μια τεράστια αγκαλιά. Στη Σιθωνία η αναπνοή γίνεται αργή και βαθιά. Θυμάμαι, παιδί, να

με κατακλύζει ένα αίσθημα ελευθερίας – εκεί δεν χρειαζόμουν παπούτσια και πολλά

ρούχα, δεν υπήρχαν κανόνες

και περιορισμοί. Είμαι τυχερή

που μεγάλωσα τα καλοκαίρια

μου στη Βουρβουρού, παρέα

με τα παιδιά από τα διπλανά

ενοικιαζόμενα. Εξερευνούσαμε

τη Διάπορο, κάναμε ατέλειωτες

ώρες κανό, παίζαμε με τα κύμα-

τα στη Φάβα, φεύγαμε κρυφά

από τους γονείς για πίτσα στον «Γλάρο».

Αυτές οι αναμνήσεις αποκαλύπτουν για εμένα τι είναι η

Σιθωνία μέχρι και σήμερα: όλες οι αισθήσεις που, χωρίς προσπάθεια, ξεπηδούν έντονα. Η απελευθέρωση του εαυτού.

Εχω μάθει ότι το βραβευμένο εστιατόριο υψηλής γαστρονομίας «Treehouse»

λειτουργεί πάνω στο πεύ-

κο όπου παίζατε μικρή. Ισχύει; Πώς και το μετατρέψατε σε εστιατόριο; Με το «Treehouse» μεγαλώσαμε μαζί. Ήταν το πρώτο μπαρ που πήγα στη ζωή μου – ένα πολύγωνο σπιτάκι με ξύλινα παντζούρια και τα κεραμίδια να αγκαλιάζουν το μεγάλο πεύκο. Μαζευόμασταν τα βράδια κάτω από τα χρωματιστά φωτάκια, δειπνούσαμε με ό,τι έφερναν οι μαμάδες από τα δωμάτια και τσαλαβουτούσαμε στα ήρεμα νερά. Αργότερα, όταν αγοράσαμε το οίκημα, μετατράπηκε σε μια μεγάλη κρεβατίνα για παιχνίδι και ύπνο, ένα καταφύγιο ονείρων με φόντο τις πευκοβελόνες που έκρυβαν τη θάλασσα. Εκεί ονειρεύτηκα τα ομορφότερα δείπνα – ας πούμε, το πιο νόστιμο πιλάφι με γυαλιστερές από τον κόλπο, που μαγείρευε η μαμά μου. Τα χρόνια πέρασαν, σπουδαίοι σεφ –με τελευταίο τον Δημήτρη Παμπόρη– δημιούργησαν ένα βραβευμένο εστιατόριο υψηλής γαστρονομίας, που, ωστόσο, δεν αλλοίωσε τον χαρακτήρα του σημείου. Το «Treehouse» ήταν, είναι και θα παραμείνει ένα παιχνίδι για όλους. Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι ανεβαίνουν με την ενήλικη, περιποιημένη πλευρά τους και, ξαφνικά, συναντούν το παιδί μέσα τους, ψαρεύοντας πευκοβελόνες που πέφτουν στο πιάτο τους.

Με τα έργα τέχνης, τα αντικείμενα ντιζάιν, αλλά και τα χειροποίητα έπιπλα, το ξενοδοχείο μοιάζει με μια σύγχρονη γκαλερί, η οποία δίνει βήμα έκφρασης (και) σε

νέους καλλιτέχνες. Με

ποια κριτήρια επιλέγετε

τι θα βάλετε στο ξενοδοχείο; Έχω την αίσθηση

ότι το Ekies είναι το πάθος, οι

ιδέες και, κυρίως, τα απωθημένα πολλών ανθρώπων. Όλα

ξεκίνησαν από μια καρέκλα που συνάντησα σε ένα ντιζάιν

ξενοδοχείο στο Λονδίνο, όταν ήμουν δεκατεσσάρων χρόνων.

Ευρισκόμενη μέσα σε αυτό το υπέροχο, λευκό, μινιμαλιστικό λόμπι, κατάλαβα ακριβώς τι

θέλω να κάνω.

Οκτώ χρόνια αργότερα, βρέθηκα να κοιτάζω το αρχικό ξενοδοχείο και να προσπαθώ να το συνδέσω με εκείνη τη στιγμή.

Άρχισα να διαβάζω και να δημιουργώ εικόνες σαν εκείνη, ήξερα τι αίσθηση θέλω να δημιουργήσω. Ευτυχώς, οι γονείς μου με άφησαν να τολμήσω.

Ξέρετε, δεν ήταν απλό, χωρίς μπίζνες πλαν και συγκεκριμένο προϋπολογισμό, να τους πείσω

να βάλουμε έπιπλα ντιζάιν στη Βουρβουρού. Σιγά σιγά, με τους κατάλληλους συνεργάτες –το σχεδιαστικό γραφείο Βeetroot και ειδικά με τον Βαγγέλη

Λιάκο, έναν εκ των ιδρυτών–συνθέταμε το σκηνικό που είχα οραματιστεί.

Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι της ανακάλυψης – είχα τη βεβαιό-

τητα ότι το πάθος μου για τα αντικείμενα και τη φωτογραφία

θα έβρισκε τον χώρο του. Οπότε, αφέθηκα στο συναίσθημά μου, παραμέρισα τη λογική.

Όποτε βρισκόμουν μπροστά σε φωτογραφίες, έπιπλα, υλικά, πίνακες και υφάσματα, γνώριζα αμέσως ότι έπρεπε να είναι σ’

εκείνο ή στο άλλο δωμάτιο.

Σίγουρα ένας από τους παράγοντες επιλογής είναι η αγάπη και το πάθος που εντοπίζω σε νέους εικαστικούς. Σήμερα, που η συλλογή μας είναι πια αρκετά μεγάλη, θα αρχίσει να γυρνάει στα δωμάτια, επειδή φαίνεται ότι κάθε έργο και αντικείμενο βρίσκουν κάθε τόσο άλλη γωνιά.

Οι συνήθειες των ταξιδιωτών δείχνει να έχουν αλλάξει πολύ μετά τον κορωνοϊό, κυρίως όσον αφορά στην αναζήτηση εμπειριών. Εσείς τι τάσεις βλέπετε στον τουρισμό, αλλά και στη συμπεριφορά των επισκεπτών;

Θα τολμήσω να πω ότι, μετά από δύο χρόνια, οι ταξιδιώτες

φαίνεται να επιλέγουν με πιο ουσιαστικά κριτήρια για τις ανάγκες τους. Πράγματι, οι ξεχωριστές εμπειρίες μοιάζουν να είναι από τα βασικότερα στοιχεία της αναζήτησής τους. Αυτό, βέβαια, αφορά περισσότερο όλους όσοι την περίοδο της πανδημίας εξερεύνησαν τον εαυτό τους. Από τις πιο ουσιαστικές χρονιές για παρατήρηση ήταν αυτή μετά την πανδημία. Δεν είχα δει ποτέ ξανά πιο συνειδητοποιημένους ταξιδιώτες – ο χρόνος που περνούσαν με τα παιδιά τους, τα χαμόγελα, η ηρεμία που εξέπεμπαν, οι ερωτήσεις τους για τον τόπο μας, όλα έμοιαζαν να είναι πιο κοντά στις απλές απολαύσεις.

Πλέον, η αίσθηση που έχω αποκομίσει είναι ότι ο ταξιδιώτης έχει μια ξεκάθαρη ανάγκη τη στιγμή που επιλέγει. Εμείς έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε όσους αναζητούν την επαφή με τη φύση, την αξία των στιγμών, τους όμορφα διαμορφωμένους χώρους. Δεν τους αφορά η φωτογραφία τού στιλ «ήμουν εκεί», αλλά τους κυριεύει η στιγμή που τους καθαρίζουμε το ψάρι

ή που μαζί τους, το απόγευμα, στο μποστάνι, βουτάμε το ελαιόλαδο στο προζυμένιο ψωμί μας. Αυτή η εμπειρία είναι που μας επιστρέφει ως αξέχαστη στιγμή. Οι ταξιδιώτες δείχνουν σήμερα να επιμελούνται τις λεπτομέρειες των διακοπών τους, που μέχρι και πριν από την πανδημία ήταν ασήμαντες. Πριν από δύο χρόνια δημιουργήσατε εντός του ξενοδοχείου ένα βιολογικό θερμοκήπιο, για να προμηθεύετε την κουζίνα σας. Πιστεύετε ότι η βιωσιμότητα στον τουρισμό είναι μόδα ή αναγκαιότητα; Το πρότζεκτ «θερμοκήπιο-μπαχτσές» ολοκληρώθηκε πριν από δύο χρόνια και θα διευρύνεται, όσο θα είμαστε στο συγκεκριμένο κομμάτι γης στη Βουρβουρού. Άλλωστε, από την πρώτη μέρα λειτουργίας –χωρίς, φυσικά, τότε να υπάρχει η έννοια της βιωσιμότητας ως

εργαλείο στο μυαλό μας– είχαμε ξεκινήσει το «ταξίδι» του κήπου μας ως τόπου φιλοξενίας των 2.500 βοτάνων που φύονται στην περιοχή. Πλέον, έχουμε μια ολοκληρωμένη προσέγγιση στο ζήτημα της βιωσιμότητας, υιοθετώντας αρχές αειφορίας σε όλη μας τη λειτουργία, με σκοπό να μειώσουμε ρεαλιστικά το περιβαλλοντικό μας αποτύπωμα. Για παράδειγμα, επαναχρησιμοποιούμε τα προς απόσυρση λευκά είδη, για να φτιάξουμε τσάντες για ψώνια ή κάρτες «Μην ενοχλείτε». Δίχως αμφιβολία, η βιωσιμότητα είναι μονόδρομος στον τουρισμό.

Και πράγματι έγινε μόδα... Ας είναι, λοιπόν, η μόδα που ευαισθητοποιεί την ανθρωπότητα, δεν πειράζει καθόλου. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα περάσει, ήρθε για να μείνει. Αν υποθέσουμε ότι ο χώρος της μόδας είναι αυτός που συνήθως πρώτος μάς εισάγει σε αντίστοιχες έννοιες και πρακτικές, παρακολουθούμε ολοένα και περισσότερα μεγάλα brands να εφαρμόζουν και να προωθούν ολιστικές προσεγγίσεις για τη βιωσιμότητα. Όσο, λοιπόν, οι αρχές της πλήρους διαφάνειας, της ηθικής αξιολόγησης της προέλευσης, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της οικολογικής αειφορίας υιοθετούνται από τεράστιες εταιρείες μόδας τόσο πιο μεγάλη θα είναι η ανάγκη του ταξιδιώτη να επιλέξει με πράσινη συνείδηση. Ευτυχώς, η βιωσιμότητα έγινε μόδα. B

Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη της Αλεξάνδρας Ευσταθιάδου και δείτε ακόμη περισσότερες φωτογραφίες σκανάροντας με το smartphone σας το QR code που ακολουθεί:

Business Stories

The Talks

Διαβάστε και δείτε περισσότερα

στο site

της ena Σύμβουλοι Ανάπτυξης, σκανάροντας

με το

smartphone

το QR code

που ακολουθεί:

Η στήλη Business Stories παρουσιάζει «από μέσα»

τις ιστορίες επιτυχίας των ανθρώπων που εμπιστεύθηκαν και συνεργάστηκαν με την εταιρεία ena Σύμβουλοι Ανάπτυξης, αξιοποίησαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις χρηματοδοτικές δράσεις στις οποίες εντάχθηκαν και, με τις ικανότητες, το ταλέντο και τη θέλησή τους, κάνουν το επιχειρηματικό όραμά τους πραγματικότητα.

#enaevents

Το πρώτο business story της νέας στήλης του Citymag

αφορά στην ίδια την εταιρεία ena Σύμβουλοι Ανάπτυξης

και τη νέα υπηρεσία της, #enaevents, η οποία ανοίγει νέους

ορίζοντες στη διοργάνωση εκδηλώσεων στην περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης – και όχι μόνο.

Η επικοινωνία

είναι ένα από τα βασικά συστατικά στο χτίσιμο γεφυρών μεταξύ ανθρώπων και ιδεών.

Σε αυτό το πλαίσιο, η εταιρεία ena Σύμβουλοι Ανάπτυξης

έχει δημιουργήσει τη νέα της υπηρεσία, #enaevents, η οποία σχεδιάζει και υλοποιεί εταιρικές, εκπαιδευτικές, ενημερωτικές

και συνεδριακές εκδηλώσεις, διά ζώσης, υβριδικές και απομακρυσμένης συμμετοχής.

Τι κάνει ξεχωριστή #enaeventsτην

Οι άνθρωποί της. Στον πυρήνα της δυναμικής ομάδας της #enaevents συναντάμε ενθουσιώδεις επαγγελματίες, οι οποίοι, αξιοποιώντας την τεχνογνωσία τους, με μεράκι, επαγγελματισμό και προσωπική φροντίδα, επιμελούνται όλες τις οργανωτικές λεπτομέρειες πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τη λήξη κάθε εκδήλωσης.

Η διάθεση συνεργασίας.

Με πολύ δυναμική παρουσία

στο ευρύτερο επιχειρηματικό γίγνεσθαι της περιοχής ήδη

Info:

#enaevents

www.enaevents.gr

από το 2006, η ομάδα της #enaevents πλαισιώνεται σήμερα από έμπειρους συνεργάτες κάθε ειδικότητας, οι οποίοι ανταποκρίνονται αποτελεσματικά στις απαιτήσεις κάθε σύγχρονης διοργάνωσης. Η ομάδα συνεργάζεται επίσης, πάντοτε στενά, με το στελεχιακό δυναμικό των εταιρειών και των φορέων που την εμπιστεύονται – από τη στοχοθεσία της διοργάνωσης,

τον αναλυτικό σχεδιασμό, την επιλογή του ιδανικού χώρου διεξαγωγής, τις επικοινωνίες με όλους τους ενδιαφερόμενους, την ολοκληρωμένη προβολή της εκδήλωσης, τη διαχείριση της τροφοδοσίας, τη σχεδίαση και υλοποίηση των παράλληλων εκδηλώσεων και τον συντονισμό όλων εκείνων των σημαντικών σημείων, αλλά και των μικρών λεπτομερειών που κάνουν ξεχωριστή και επιτυχημένη κάθε εκδήλωση.

Γνωρίζει την περιοχή όπως το σπίτι της. Στον πυρήνα της φιλοσοφίας της #enaevents βρίσκεται η «σπιτική» φιλοξενία. Η περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης είναι το σπίτι της και της αρέσει να καλωσορίζει τους συμμετέχοντες στις εκδηλώσεις της σε επιλεγμένους, όμορφους και λειτουργικούς χώρους εκδηλώσεων στην περιοχή, αλλά και στον δικό της φιλόξενο πολυχώρο, το #enahub, το οποίο πληροί όλες τις απαιτήσεις για συναντήσεις και εκδηλώσεις μικρού και μεσαίου αριθμού συμμετεχόντων.

Στο #enahub, ένα γεμάτο δημιουργική ζωντάνια σημείο συνάντησης ανθρώπων και ιδεών από κάθε τομέα, με κοινό στόχο την ανάπτυξη, την εκπαίδευση, την καινοτομία και την επιχειρηματικότητα, οι συμμετέχοντες απολαμβάνουν εξαιρετική φιλοξενία. Η ευελιξία στη διαμόρφωση του χώρου, ο τεχνικός εξοπλισμός και οι υποστηρικτικοί «οικοδεσπότες»

εξασφαλίζουν την κάλυψη των

ξεχωριστών αναγκών κάθε εκδήλωσης.

Η αξιοποίηση της

τεχνολογίας. Οι εκδηλώσεις

απομακρυσμένης συμμετοχής

άνθισαν ιδιαίτερα την περίοδο

της πανδημίας του Covid-19

και συνεχίζουν να αναπτύσσονται. Σύμφωνα με σύγχρονες

μελέτες, έχει διαπιστωθεί ότι τα

υβριδικά ή και τα απομακρυσμένης συμμετοχής συνέδρια είναι εξίσου –αν όχι περισσότερο–

αποτελεσματικά στην ενθάρρυνση της αλληλεπίδρασης και, ως εκ τούτου, στην πυροδότηση νέων συνεργασιών μεταξύ

επιστημόνων.

Η #enaevents, αναγνωρίζοντας την ανάγκη της απομακρυσμένης συμμετοχής, παρέχει επαναστατικές λύσεις

για υβριδικές εκδηλώσεις που συνδυάζουν τη φυσική και την απομακρυσμένη συμμετοχή

και επιτρέπουν τη σύνδεση της εκδήλωσης με το κοινό

της σε κάθε γωνιά του κόσμου, προσφέροντας μια προηγμένη, αξιόπιστη εμπειρία σε όλους

τους συμμετέχοντες. Επιπλέον, στα διαθέσιμα τεχνολογικά

εργαλεία της περιλαμβάνεται

ο #enaevents_builder, μια δική

της ψηφιακή πλατφόρμα, η

οποία τίθεται στην υπηρεσία

κάθε διοργάνωσης και στη

διάθεση κάθε διοργανωτή

εκδηλώσεων για την εύκολη

και γρήγορη διαχείριση της

εκδήλωσής του.

Η φιλοξενία. Στην εποχή

της πληροφορίας και σε

έναν κόσμο που αλλάζει με μεγάλη ταχύτητα, η ανάγκη

για συνεχή εκπαίδευση και ενημέρωση αναδεικνύεται ως

κρίσιμη για την προσωπική

και επαγγελματική ανάπτυξη.

Σήμερα, οι επιχειρήσεις, οι φορείς και τα εκπαιδευτικά

ιδρύματα αντιμετωπίζουν μια

δυναμική και ανταγωνιστική

αγορά, που απαιτεί προσαρμογή και καινοτομία. Σε αυτό το σύγχρονο περιβάλλον, η επικοινωνία και η δυνατότητα δικτύωσης αποτελούν ζωτικά εργαλεία, που επιτρέπουν σε επιχειρήσεις και οργανισμούς να παραμένουν συνδεδεμένοι, να μοιράζονται γνώσεις και να ανταλλάσσουν ιδέες για την επιτυχία τους.

Άλλωστε, η περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης είναι μια περιοχή με πολλές επιτυχημένες μικρές επιχειρήσεις, δραστήρια ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα και οργανισμούς

Εχει φιλοξενήσει στο δικό της #enahub περισσότερες από 15 εκδηλώσεις και συναντήσεις ομάδων εργασίας.

Εχει καλωσορίσει με χαμόγελο περισσότερους από 3.000 ανθρώπους.

Εχει δώσει βήμα σε περισσότερους από 250 ομιλητές, για να μοιραστούν τις γνώσεις, τις προτάσεις και τις ιδέες τους με το κοινό της περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης.

που επιθυμούν να μοιραστούν το όραμά τους. Επιπλέον, η περιοχή προσφέρεται ως ελκυστικός προορισμός συνεδριακών, ενημερωτικών και εκπαιδευτικών (εθνικών και διεθνών) συναντήσεων εργασίας, συνδυάζοντας φυσικό, ιστορικό και γαστρονομικό πολυπολιτισμικό πλούτο. Τα πλεονεκτήματα αυτά καθιστούν την περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης έναν «κρυμμένο θησαυρό» του ελληνικού συνεδριακού (και όχι μόνο) τουρισμού, έτοιμο να ανακαλυφθεί.

Το μέλλον

Εχει

Στα σχέδια της #enaevents είναι να συνεχίσει να παρέχει ολοκληρωμένες και αποτελεσματικές υπηρεσίες διοργάνωσης εκδηλώσεων, να διευρύνει τις οργανωτικές λύσεις που προσφέρει και να λειτουργήσει συμπληρωματικά, ως τοπικό «χέρι βοήθειας», στους επαγγελματίες του κλάδου της διοργάνωσης εκδηλώσεων, ώστε κάθε εκδήλωση να καταγράφεται ως μια πολύτιμη και αξέχαστη εμπειρία. Την ίδια στιγμή, φιλοδοξεί να προβάλλει την περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης ως τον ελκυστικό προορισμό, όπου οι επισκέπτες-συμμετέχοντες απολαμβάνουν την αξία της σπιτικής φιλοξενίας. B

Η εταιρεία ena Σύμβουλοι Ανάπτυξης, με έδρα την Ξάνθη και πεδίο δράσης την περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, παρέχει υψηλής ποιότητας συμβουλευτικές υπηρεσίες ανάπτυξης, χρηματοδότησης και ψηφιακού μετασχηματισμού προς επιχειρήσεις κάθε μεγέθους, τον δημόσιο τομέα, οργανισμούς και φορείς σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο. Στο ευρύ πελατολόγιό της περιλαμβάνονται επαγγελματίες και συλλογικότητες του πρωτογενούς, του δευτερογενούς και του τριτογενούς τομέα.

The Magazine

Ο ΝΟΜΟΣ

ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ:

ΜΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗ

ΠΑΕΙ ΠΟΛΥ

ΑΠ’ ΟΣΟ ΦΑΙΝΕΤΑΙ...

Μια ολιγομελής ομάδα επιτίθεται

σε δύο κουήρ νέους στην καρδιά της Θεσσαλονίκης.

Σύντομα, οι επιτιθέμενοι παίρνουν τη μορφή αγέλης.

Αφορά, στ’ αλήθεια, το ζήτημα αποκλειστικά

στον σεβασμό της σεξουαλικής επιλογής; Δυστυχώς, όχι... Είδαμε μόλις την κορυφή του παγόβουνου – ενός απειλητικού παγόβουνου που πάει πολύ πιο βαθιά και απλώνεται πολύ πιο πέρα απ’ όσο πιάνει σε πρώτη ανάγνωση το μάτι μας.

ΤΟΥ ΛΙΝΤΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ:

ΥΠΟΘΕΣΗ ΠΟΥ

ΠΙΟ ΒΑΘΙΑ

ΦΑΙΝΕΤΑΙ...

The Magazine

Η είδηση έπαιξε ψηλά

σε όλα τα μέσα ενημέρωσης – πανελλαδικά. Και

καλώς. Λίγο μετά τις 11 το βράδυ, δύο κουήρ άτομα διασχίζουν την Αριστοτέλους (και, μάλιστα, σε μέρα που εξελίσσεται το 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ

Θεσσαλονίκης, το οποίο περιλαμβάνει το αφιέρωμα «Citizen Queer», με ντοκιμαντέρ αφιερωμένα στον αυτοπροσδιορισμό), περνώντας ανάμεσα κυρίως από ανήλικα παιδιά που συγκεντρώνονται κάθε

Σαββατόβραδο στην πλατεία. Μια ομάδα ατόμων τα κυνηγά, φτύνοντάς τα και πετώντας μπουκάλια.

Ουδείς παρεμβαίνει για να το αποτρέψει – αντίθετα, όλο και περισσότεροι σπεύδουν να παρακολουθήσουν τη σκηνή. Τα δύο άτομα βρίσκουν καταφύγιο σε ένα εστιατόριο της Αριστοτέλους, με το πλήθος να επιτίθεται και στους εργαζομένους στο μαγαζί, φωνάζοντας: «Δώστε τους, να τους σκίσουμε»...

Ακόμη κι αν δεν είσαι αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυς, η περιγραφή είναι σοκαριστική – στο

δικό μου μυαλό ανακάλεσε κατευθείαν μια κλασική, πλέον, φωτογραφία από τη Νύχτα των Κρυστάλλων (η αρχή του μαζικού, πανεθνικού πογκρόμ κατά των Εβραίων στη Γερμανία και την Αυστρία, τη νύχτα της 9ης προς τη 10η Νοεμβρίου 1938), με μια νεαρή Εβραιοπούλα να τρέχει στον δρόμο για να σωθεί, φορώντας πλέον μόνο τα εσώρουχά της, αναμαλλιασμένη, χτυπημένη και με αίματα στο πρόσωπο και

στο σώμα, με το πλήθος να την κυνηγάει μαινόμενο και με πέτρες στο χέρι σε απόσταση αναπνοής).

Αν τέτοιες εικόνες ήταν απαράδεκτες το 1938, θα έπρεπε να είναι αδιανόητες 86 χρόνια αργότερα, όταν –θεωρητικά– έννοιες όπως η ενσυναίσθηση

και η συμπερίληψη θα έπρεπε να αποτελούν όχι την εξαίρεση, αλλά τον κανόνα.

Το περιστατικό ξεσήκωσε θύελλα σε social media και ΜΜΕ. Η οργή ήταν μεγάλη και απολύτως δικαιολογημένη. Πολλοί έσπευσαν να ανακαλέσουν το σκοτεινό παρελθόν της Θεσσαλονίκης – μια γραμμή βίας που φαίνεται να τέμνει τον χρόνο, ξεκινώντας από περιστατικά όπως η σφαγή των προξένων τον Μάιο του 1876, η δολοφονία του βασιλιά Γεωργίου Α’ τον Μάρτιο του 1913, ο εμπρησμός του εβραϊκού συνοικισμού Κάμπελ τον Ιούνιο του 1931 και το αίμα που χύθηκε στις εργατικές κινητοποιήσεις τον Μάιο του 1936, φτάνοντας (μεταξύ πολλών άλλων περιστατικών) ώς το μπλόκο της Καλαμαριάς

τον Αύγουστο του 1944, τη δολοφονία του αμερικανού δημοσιογράφου Τζορτζ Πολκ τον Μάιο του 1948, τον θανάσιμο τραυματισμό του βουλευτή Γρηγόρη Λαμπράκη τον Μάιο του 1963, τη δολοφονία του Γιάννη Χαλκίδη τον Σεπτέμβριο του 1967 ή τη δολοφονία του βουλευτή Γιώργου Τσαρουχά τον Μάιο του 1968. Για άλλη μία φορά, η Θεσσαλονίκη κατέστη συνώνυμο των άκρων: άκρων πολιτικών, άκρων θρησκευτικών, άκρων κοινωνικών. Είναι όμως ακριβώς έτσι;

Το πρόβλημα πάει βαθύτερα

Ας μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας: όσο κι αν μας πονάει ως Θεσσαλονικείς, η αλήθεια είναι ότι τόσο η πόλη όσο και ευρύτερα η Βόρεια Ελλάδα δείχνουν μια «κλίση» προς τα άκρα. Δυστυχώς, η αλήθεια είναι ότι η Θεσσαλονίκη δείχνει να ταλανίζεται από έναν ιδιότυπο διπολισμό: από τη μία, υπήρξε και παραμένει η μήτρα ορισμένων από τις

πλέον πρωτοποριακές ιδέες, ορισμένων από τους δυναμικότερους δημιουργούς, στοχαστές, πνευματικούς ανθρώπους και καλλιτέχνες του τόπου μας, οι οποίοι –με αφετηρία τη Θεσσαλονίκη– άφησαν ένα αποτύπωμα συχνά όχι απλώς υπερτοπικό και εθνικό, αλλά διεθνές. Και από την άλλη, στην ίδια ακριβώς περιοχή καταγράφονται ορισμένα από τα υψηλότερα ποσοστά πανελλαδικά για κόμματα που έχουν κάνει σημαία τους εθνικιστικές ή θρησκόληπτες αντιλήψεις, ορίζοντας την ανεκτικότητα, τη διαφορετικότητα και τον σεβασμό στην αντίθετη άποψη ή πρακτική ως τον κατεξοχήν ιδεολογικό εχθρό. Κάπως έτσι, η πόλη κινείται σε ένα αλλοπρόσαλλο εκκρεμές, που τη φέρνει από το ζενίθ στο ναδίρ (όπως κι αν περιγράφει καθένας τη μία και την άλλη έννοια), δείχνοντας μια ανεξήγητη απέχθεια προς το κέντρο και την καταλλαγή.

Η κορυφή του παγόβουνου

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, φοβάμαι ότι η επίθεση στα δύο κουήρ άτομα στην Αριστοτέλους ήταν απλώς

ένα σύμπτωμα μιας βαθιάς ασθένειας και όχι η διάγνωσή της.

Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια η

πλατεία Αριστοτέλους αποτελεί –ιδιαίτερα κάθε βράδυ Σαββάτου– το σημείο συνάντησης μιας ιδιότυπης συνάθροισης ατόμων νεαρής, κυρίως, ηλικίας (12-17 χρόνων), με συμπεριφορές αγέλης με κίνητρα άλλοτε οπαδικά και άλλοτε σεξουαλικά. Διάβασα

κάπου ότι στα επεισόδια πρωταγωνίστησαν νεαρά άτομα που ήρθαν στη Θεσσαλονίκη από άλλες χώρες – ομογενείς ή μετανάστες. Παρότι υπάρχει βάση σε αυτόν τον ισχυρισμό, από τη στιγμή που από τα 21 άτομα που τελικώς συνελήφθησαν από την Ελληνική Αστυνομία τα 12 ήταν αλλοδαποί, υπήρχαν σχεδόν άλλα τόσα (9 άτομα) που ήταν ημεδαποί. Άρα, κάπου εκεί ο ισχυρισμός περί του «κακού ξένου, που έρχεται να αλλοιώσει τον τρόπο ζωής μας» πάει περίπατο. Έχω επίσης την αίσθηση ότι, αν επιχειρήσουμε να προσδιορίσουμε την αφορμή τέτοιων επιθέσεων στον διαφορετικό σεξουαλικό προσδιορισμό κάποιων ατόμων, πάλι θα βλέπαμε το δέντρο και όχι το δάσος. Ναι, τα συγκεκριμένα δύο άτομα δέχθηκαν επίθεση επειδή ήταν κουήρ και, προφανώς, στα μάτια κάποιων άγουρων παλικαράδων ήταν ο εύκολος στόχος, ώστε να δείξουν στους συνομήλικούς τους ή στις κοπέλες που τους ενδιαφέρουν πόσο «μάτσο» και «άντρακλες» ήταν.

Η πραγματικότητα ωστόσο δείχνει ότι το ζήτημα δεν αφορά μόνο τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Μόνο τις τελευταίες εβδομάδες είχαμε: ξυλοδαρμό ενός 15χρονου από ομάδα νεαρών (πιθανότατα συμμαθητών του αδελφού του) έξω από γνωστό εμπορικό κέντρο της Θεσσαλονίκης (28.02.2024).

Επίθεση πέντε μαθητών ηλικίας 17-18 ετών σε βάρος 18χρονου στη διάρκεια διαλείμματος σε σχολείο του Λαγκαδά, με το θύμα να πηγαίνει προληπτικά σε νοσοκομείο (09.02.2024). Επίθεση πέντε ανήλικων κοριτσιών (το ένα βιντεοσκοπούσε την επίθεση με το κινητό του) σε βάρος 15χρονης στην περιοχή της Τούμπας (30.01.2024). Επίθεση 25χρονου τράπερ σε βάρος 23χρονου (τον οποίο έστειλε σε κρίσιμη

κατάσταση στην εντατική μονάδα νοσοκομείου της

Θεσσαλονίκης) έξω από κλαμπ στη συμβολή της Εγνατίας με τη Συγγρού (26.01.2024). Αλλά και ξυλο-

The Magazine

μέσων αντισταθμιζόταν από μια ακόρεστη δίψα και ανάγκη για γνώση. Για να μην παρεξηγηθώ: όχι, δεν ήμασταν ακοινώνητοι, μονήρεις χαρακτήρες που περνούσαν όλη την ημέρα τους με ένα βιβλίο στο χέρι (έχουμε κι εμείς τα δικά μας, ωραία ξενύχτια και ακρότητες να θυμόμαστε). Κάπου, κάπως, κάποτε, ωστόσο, το 24ωρό μας χωρούσε πολύ περισσότερα

από τις χαρές μιας ζωής που παραπέμπει σε αέναο πάρτι.

Σήμερα σίγουρα δεν ζούμε σε εποχή έλλειψης μέσων – εδώ και ήδη πολλά χρόνια, ένα δίχρονο παιδάκι μπορεί να ευκολία να ενεργοποιήσει μια

ταμπλέτα και να σκρολάρει στην οθόνη της, η χρήση κινητού τηλεφώνου θεωρείται αυτονόητη συνθήκη

ήδη για τις μαθήτριες και τους μαθητές του δημοτι-

κού σχολείου (πολλές φορές μάλιστα, όπως βλέπω σε παιδιά φίλων και γνωστών, κουβαλούν στην

τσάντα τους συσκευές αξίας αρκετών εκατοντάδων

ευρώ), ενώ δεν νοείται σπίτι χωρίς υπολογιστή (ντέσκτοπ ή λάπτοπ). Κάπως έτσι, με όλα αυτά τα γκάτζετ, καθένας έχει πλέον στην άμεση διάθεσή του, κάθε

ώρα της ημέρας ή της νύχτας, ένα παράθυρο στον

κόσμο, τη δική του πηγή της γνώσης.

Σε ποια γνώση παραπέμπουν όμως πλέον όλα αυτά τα θαυμαστά μέσα; Φοβάμαι ότι, για να

αναπτύξουμε το μέσο, παραβλέψαμε το μήνυμα

(ή, όπως θα λέγαμε και στη δική μας δουλειά, το περιεχόμενο, αυτό που στο τέλος της ημέρας

αποτελεί την προστιθέμενη αξία στο οπλοστάσιο

που έχουμε στη διάθεσή μας για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι). Ζούμε την εποχή τού «less is more».

Ζούμε την εποχή που ομνύει στην εικόνα και όχι

στον γραπτό λόγο. Ζούμε την εποχή που μας θέλει να καταναλώνουμε εύπεπτη, μασημένη εικόνα

και όχι να διαβάζουμε σκέψεις άλλων, που θα μας επιτρέψουν να αναπτύξουμε συνδυαστικά και τη δική μας σκέψη, το δικό μας κριτήριο. Ζούμε την εποχή

που οι «γκουρού» της επικοινωνίας ομνύουν στα σύντομα κείμενα των 100-120 λέξεων («Το μάτι δεν μπορεί να διαβάσει περισσότερα σε μία οθόνη» – και πράγματι έτσι είναι, όπως έχουν καταδείξει επιστημονικές έρευνες), απορρίπτοντας μετά βδελυγμίας

τα μακροτενή κείμενα, αυτά που επιτρέπουν στη σκέψη να απλωθεί, στον συλλογισμό να αναλυθεί, στις λέξεις να πλέξουν τον ιστό της μαγείας τους και στο μυαλό να ανοίξει, να μιμηθεί, να εμπνευστεί, να δημιουργήσει τη δική του παρακαταθήκη. Ζούμε την εποχή όπου νέοι άνθρωποι αγνοούν ακόμη και ως ονόματα συγγραφείς και ποιητές όπως ο Σοφοκλής, ο Ευριπίδης, ο Δάντης, ο Βοκάκιος, ο Χέρμαν Μέλβιλ, ο Τσαρλς Ντίκενς, ο Λέων Τολστόι, ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, ο Κνουτ Χάμσουν, ο Μαρσέλ Προυστ, ο Τζέιμς Τζόις, ο Φραντς Κάφκα, ο Φερνάντο Πεσόα, ο Νίκος Καζαντζάκης, ο Έρνεστ Χέμινγουέι, ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες και ο Ζοζέ Σαραμάγκου ή έργα όπως τα «Οιδίπους Τύραννος», «Μήδεια», «Θεία Κωμωδία», «Δεκαήμερο», «Βασιλιάς Ληρ», «Μόμπυ Ντικ», «Μεγάλες προσδοκίες», «Πόλεμος και ειρήνη», «Έγκλημα και τιμωρία», «Πείνα», «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο», «Οδυσσέας», «Η Δίκη», «Το βιβλίο της ανησυχίας», «Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά», «Ο γέρος και η θάλασσα», «Εκατό χρόνια μοναξιάς»

και «Περί τυφλότητας» (εκτός κι αν το Χόλιγουντ αποφασίσει να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη κάποιο από αυτά, με την ελπίδα πάντοτε αυτή η μεταφο-

ρά να μην είναι της κακιάς ώρας, χάριν θεάματος).

Γιατί; Επειδή, πολύ απλά, τέτοια αριστουργήματα

δεν μπορείς να τα αποδώσεις μέσα από κείμενα των 100-120 λέξεων. Κάπως έτσι, γενιές ολόκληρες μεγαλώνουν όχι απλώς χωρίς να έχουν ζήσει τη χαρά ενός βιβλίου στην παραλία, με την άμμο να χώνεται στις τσακισμένες του σελίδες, ώστε να τη βρεις στην

καρδιά του χειμώνα ως ενθύμιο χαράς και ανάπαυλας, αλλά και με μια ουσιαστική αναπηρία στον τρόπο που μπορούν να ξεδιπλώνουν και να εξελίσσουν τη σκέψη τους. Ίσως αυτό το έλλειμμα να είναι

που κάνει πολλά από αυτά τα παιδιά (ευτυχώς, όχι όλα) τόσο ευεπίφορα στον εύκολο μιμητισμό, τόσο ευάλωτα στην ιδεολογική χειραγώγηση, τόσο ρηχά

στην άποψή τους για τον κόσμο γύρω τους και για τις

αξίες που πρέπει να τον διέπουν.

Το χαριστικό χτύπημα από τις online «μοιρολογήστρες»

Μία τελευταία σκέψη, που οφείλω –εν είδει δικού μου ψυχογραφήματος– να μοιραστώ μαζί σας. Με αφορμή (και) αυτό το τελευταίο περιστατικό στην πλατεία Αριστοτέλους, είδα κάτι που είχα παρατηρήσει και παλιότερα και, ειλικρινά, δυσκολεύομαι να κατανοήσω ποια αντικειμενική ή εσωτερική ανάγκη υπηρετεί.

Το πεδίο, για ακόμη μία φορά, τα social media. Ο φορέας, οι χρήστες τους. Προσοχή, όμως: όχι οι «οpinion makers» του συρμού, όχι οι «influencers» της οκάς ούτε οι «celebrity whores», που ζουν τη ζωή τους μέσα από την παρουσία τους στα κοινωνικά δίκτυα, ξεπληρώνοντας με τις αναρτήσεις τους δώρα και προσκλήσεις.

Για ακόμη μία φορά, ήταν χρήστες του διαδικτύου τούς οποίους κατά κανόνα γνωρίζω και διά ζώσης και τους οποίους εκτιμώ και παρακολουθώ. Ήταν (και) σε αναρτήσεις τέτοιων ανθρώπων που είδα την υποταγή στο αρνητικό να υπερνικά κάθε άλλη αντίδραση, μέσα από λέξεις και φράσεις όπως «δυστοπία» (έχει γίνει πολύ της μόδας τελευταία ο συγκεκριμένος όρος – απορώ πώς ζούσαμε πριν από αυτόν), «απαισιοδοξία», «αναπόδραστη εξέλιξη», «ο μόνος δρόμος είναι προς τα κάτω», «η ελληνική κοινωνία πεθαίνει» και άλλα τέτοια επικολυρικά. Ασφαλώς και δεν ζούμε βίο ανέμελο, δίχως προβλήματα (άλλα εισαγόμενα, λόγω των συνθηκών που επικρατούν στον διεθνή περίγυρο, άλλα ενδημικά, απότοκα δικών μας λαθών, παραλείψεων και αβελτηρίας). Έχουμε δύο επιλογές. Είτε να παραδοθούμε στα προβλήματα, να τα αποδεχτούμε ως την αναπόδραστη μοίρα μας και να υποκύψουμε στο απευκταίο. Είτε να προσπαθήσουμε κατ’ αρχήν να εντοπίσουμε με ενάργεια και ακρίβεια το πρόβλημα (απαλλαγμένοι, όσο γίνεται, από τις προσωπικές μας εμμονές και στρεβλώσεις), ώστε στη συνέχεια να μπορέσουμε να βρούμε τη λύση που θα μας απαλλάξει από αυτό.

Προσωπικά, δεν μπορώ να καταλάβω ποια ανάγκη εξυπηρετεί η μοιρολατρία. Γι’ αυτό και στρατεύομαι αναφανδόν πίσω από τη δεύτερη επιλογή. Ίσως κάπως έτσι να μπορέσουμε να αλλάξουμε τα πράγματα. Και ίσως, αν αυτή η αλλαγή ξεκινήσει μέσα από καθέναν μας, να μπορέσουμε σε κάποια χρόνια να βλέπουμε καλύτερες ειδήσεις να περνούν από το timeline των κοινωνικών μας μέσων. B

Το βιετναμέζικο street food των 5 αισθήσεων στην καρδιά της Θεσσαλονίκης!

Στην καρδιά της πόλης (Προξένου Κορομηλά 9) βρίσκεται

ο ζεστός χώρος και το μεγάλο τραπέζι του Cong, που φέρνει

στον γαστρονομικό αέρα της Θεσσαλονίκης την αυθεντική

γευστική εμπειρία του Βιετνάμ. Η γευστική εμπειρία του έχει σχεδιαστεί, ώστε κάθε αίσθηση να παίζει σημαντικό ρόλο στην απόλαυσή της.

Άλλωστε, η βάση της βιετναμέζικης κουζίνας είναι

το φαγητό που ξυπνά τις αισθήσεις, φαγητό που πρέπει να βιώσεις, για να ανακαλύψεις την ιστορία του. Και όλα αυτά «στη μέση». Επειδή το μενού, αλλά και τα πιάτα του Cong έχουν σχεδιαστεί ώστε να μπορούν να σταθούν στο κέντρο του τραπεζιού, με στόχο όλοι να μπορούν να τα δοκιμάσουν, να τα μοιραστούν. Στο μεγάλο τραπέζι του Cong θα βρεις διαφορετικούς ανθρώπους, γεύσεις και συστατικά. Στα πιάτα του θα γευτείς το γλυκό, το ξινό, το πικρό, το πικάντικο και το αλμυρό. Το αυθεντικό βιετναμέζικο μενού του, με παραδοσιακά πιάτα όπως το Banh Mi και το Pho, παρασκευάζεται με παραδοσιακές συνταγές και φρέσκα υλικά, φέρνοντας την αληθινή γεύση του Βιετνάμ στη Θεσσαλονίκη.

Το Banh Mi είναι κάτι περισσότερο από ένα σάντουιτς, καθώς συνδυάζει βιετναμέζικες γεύσεις με τον γαλλικό τρόπο ψησίματος. Με διαφορετικές επιλογές για το εσωτερικό του (όπως μαριναρισμένες λωρίδες μοσχαρίσιου angus και σιγομαγειρεμένη πανσέτα), αποτελεί μια απόλυτα γευστική επιλογή αυθεντικού βιετναμέζικου street food. Εννοείται ότι και το Pho, η σούπα με νουντλς σε πλούσιο, αρωματικό ζωμό που σιγοβράζεται επί ώρες είναι αναπόσπαστο κομμάτι της βιετναμέζικης εμπειρίας.

Οι δροσερές γεύσεις έχουν και αυτές ξεχωριστή θέση στο μενού του Cong. Η Green Papaya Salad σε ταξιδεύει τόσο γευστικά όσο και με τα χρώματά της στη Νοτιοανατολική Ασία, ενώ τα Crispy Fried Chicken Strips με τη δροσερή Viet-Lime

sauce έχουν τον τέλειο συνδυασμό υφών και γεύσεων. Στο μενού του Cong μπορείς, επίσης, να βρεις πολύχρωμα και γευστικά rice bowls, crispy finger food, αλλά και πιο spicy επιλογές

Και, φυσικά, αν θέλεις βιετναμέζικο street food στο σπίτι σου, μπορείς να επιλέξεις take away, ενώ σύντομα

θα έχεις τη δυνατότητα και για online παραγγελία B

Θα το βρείτε: Προξένου Κορομηλά 9, Θεσσαλονίκη.

Κείμενο:

The Magazine

ΠΟΙΑ ΓΕΥΣΗ (ΘΕΛΕΙ ΝΑ) ΕΧΕΙ Η

ΣΤΗ

ΚΟΥΖΙΝΑ

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ; «Ο παράδεισος των foodies»,.

«γαστρονομική πρωτεύουσα της Ελλάδας»,.

μέλος του Δικτύου Δημιουργικών Πόλεων Γαστρονομίας της UNESCO: πόσο υπερασπίζεται η Θεσσαλονίκη.

σήμερα όλους αυτούς τους εντυπωσιακούς τίτλους;.

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ;

Υπάρχει

μια φήμη που συνοδεύει τη Θεσσαλονίκη (πέρα από εκείνη της «ερωτικής πόλης»). Η φήμη της πρωτεύουσας πόλης της γαστρονομίας στην Ελλάδα, αλλά και μίας από εκείνες που διακρίνονται ακόμη και διεθνώς στο συγκεκριμένο πεδίο.

Κι αν η πρώτη περίπτωση (αυτή της ερωτικής πόλης) είναι, στην πραγματικότητα, ένα εφεύρημα κυρίως των αθηναίων φίλων μας (μια περιγραφή που έχει τις ρίζες της στα «καραβάνια» κρατικών παραγόντων και παρατρεχάμενων που ανέβαιναν το πάλαι ποτέ από το κλεινόν άστυ με αφορμή τα εγκαίνια της Έκθεσης, για ένα φουλ τριήμερο με πληρωμένο άρτο και θεάματα), με το οποίο η Θεσσαλονίκη βαυκάλιζε επί δεκαετίες τις υστερήσεις της σε μια δύσκολη (και, στην πραγματικότητα, ανούσια) σύγκριση με την πρωτεύουσα, στην περίπτωση της γαστρονομίας υπάρχει όντως βάση.

Η μαγειρική κουλτούρα της πόλης είναι ένα περίεργο, αλλά και συναρπαστικό αμάλγαμα από μικρασιατικές, ποντιακές, οθωμανικές, σεφαραδίτικες, αρμενικές, βαλκανικές και γαλλικές επιρροές. Η πόλη εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να αποτελεί μήτρα σπουδαίων μαγείρων, αλλά και γαστρονομικών κόνσεπτ που μεταλαμπαδεύονται εν ριπή οφθαλμού στη μεγάλη αγορά του Νότου, στην Αθήνα. Και, εδώ και μερικά χρόνια, μπορεί να καμαρώνει ότι είναι η πρώτη ελληνική πόλη που εντάχθηκε, τον Νοέμβριο του 2021, στο Δίκτυο Δημιουργικών Πόλεων Γαστρονομίας (Creative Cities of Gastronomy) της UNESCO.

Όλα καλά, λοιπόν; Όλα καλά. Ή ίσως όχι όλα...

Τα στέκια που έχτισαν τον μύθο

Οι μπαγιάτηδες Θεσσαλονικείς έχουν να θυμούνται πολλές ιστορίες από μαγαζιά που έχτισαν τη φήμη της Θεσσαλονίκης ως παράδεισου των foodies. Μαγαζιά στο ανθρώπινο μέτρο, που έχτισαν τον μύθο τους υπηρετώντας μια κουζίνα από ανθρώπους για ανθρώπους, μακριά από μοδάτες τάσεις, εξεζητημένες τεχνικές και εξωτικά υλικά. Πραγματικό φαγητό, ειλικρινά παρηγορητικό, που ενέτασσε τα συγκεκριμένα μαγαζιά στις καθημερινές διαδρομές μιας πόλης που απολάμβανε κατεξοχήν τον επιούσιο.

Ανακαλώ μνήμες δικές μου, των γονιών και των παππούδων μου, σε τυχαία σειρά. Πόσοι από εσάς θυμούνται τα σαγανάκια του «Ανάπηρου», με τις αφίσες πορνό στους τοίχους; Τα κυνήγια του «Κρικέλα» (τα προμηθευόταν από το Νεοχώρι και τον Δημοσθένη Δαβίλλα) και του Μπασβάντη; Επίσης στον «Κρικέλλα», τα τηγανητά βατραχοπόδαρα; Το παγωτό Σικάγο στο «Μπόγκο Μπόγκο»; Τις πίτες στον «Μαύρο Βράχο», στις Συκιές; Το φιλέτο με σος Μαδέρα στη «Ρωξάννη»; Το χουνκιάρ μπεϊγιεντί και το αγριογούρουνο στιφάδο του «Όλυμπος Νάουσα»; Τις αδιανόητα γευστικές μακαρονάδες της «Λυκόβρυσης», στην περιοχή της πλατείας Ναυαρίνου; Τα σάντουιτς του «Κοσμά» με σουτζουκάκι και ρώσικη (αρκεί να άντεχες τη μακρά ουρά για να τα απολαύσεις); Τη δημιουργική παραξενιά του Αδαλάκη; Τη ρετσίνα στο καπηλειό του Αντώνη, στην Παύλου Μελά; Την πίσω αυλή της «Κληματαριάς», όταν ήταν ακόμη στην Αγίας Σοφίας; Την πολύβουη αίθουσα του «Στρατή», με τον κλασικό γύρο; Την κληματαριά και τα κρέατα του μπάρμπα-Βάγγου στις 40 Εκκλησιές; Το μυαλό και τη γλώσσα συνοδεία ρετσίνας στον Τζότζο, εν μέσω πολιτικών συζητήσεων σε αναζήτηση του ορθού και του ηθικού (αλησμόνητο το κλασικό αστείο του Λευτέρη, του μικρότερου αδελφού του Τζότζου: «Τελείωσε το μυαλό, μόνο γλώσσα μάς έμεινε»); Το στρογκανόφ του «Διόνυσου»; Τις καραβίδες στα κάρβουνα του «Μπιρ Αλλάχ»; Τους κεφτέδες και το μπουζουκάκι στο «Σουέζ»; Το πιτόγυρο στο Φάληρο; Το κοτόπουλο Μιλανέζε, το αρνάκι φρικασέ και τις πατάτες κομπλέ στο «Τίφανις» (όπως επίσης και τη μαγειρίτσα καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου); Τα καβούρια στη σκάλα της Περαίας; Συνεχίζω με άλλους γαστριμαργικούς θρύλους – η συλλογική μνήμη τους έχει χαράξει ανεξίτηλα στο συλλογικό υποσυνείδητο. Ενδεικτικά και σε τυχαία σειρά: το μπιφτέκι του «Τάκη». Το εξοχικό της «Ψησταριάς». Τα σουτζουκάκια και η ρώσικη σαλάτα του Ρογκότη. Τα πεϊνιρλί του «Ιορδάνη». Τα κουλούρια του Σπυριδάκη στη Ροτόντα, χαράματα. Το «Ανθέων» μετά από ξενύχτι, με μακαρονάδα, μπιφτεκάκι και Σικάγο. Η πάστα Αφρικάνα από τις «Πεταλούδες». Το λουκάνικο και η μαύρη μπίρα στην Έκθεση. Ο γύρος που έψηνε στα κάρβουνα ο «Ξενοφών». Τα αφράτα μπιφτεκάκια, οι τηγανητές πατατούλες κομμένες στο χέρι και οι γίγαντες στο «Λιόπεσι», στην πλατεία Ναυαρίνου. Τα μεζεδάκια στο ουζερί «Λεπέν», στην εσωτερική αυλή του Βοσπόρειου Μεγάρου, στην οδό Αριστοτέλους. Οι γαρίδες στου «Λάκη». Η σκοπελίτικη πίτα στα «Νησιά» του Γιάννη Αλεξίου. Ο πατσάς στον «Τρούλο», στην Πρίγκιπος Νικολάου (πριν μετονομαστεί σε Αλεξάνδρου Σβώλου). Η τουλούμπα με καϊμάκι στο «Κεφίρ». Τα μπιφτέκια του Καλούση, στο Φάληρο. Το πεϊνιρλί του «Ανδρέα», στην Καμάρα. Το αρμενοβίλ του Φλόκα. Η σούπα στα «Πράσινα Φανάρια», μετά από ξενύχτι.

Cover story

The Magazine

γύρου εποχή. Το «Κάιρο» και ο «Γκιγκιλίνης» στην Τσιμισκή (με τον ντοντουρμά συνοδεία

κού βύσσινο). Η «Χήρα» στη Δεληγιώργη, κάθετα στη Φλέμινγκ (σε ένα παλιό σπίτι με αυλή στην πίσω πλευρά του, δίπλα στη γέφυρα), με την καταπληκτική ρετσίνα, τις σαρδέλες, τις χοιρινές μπριζόλες και τα αβγά. Και λίγο πιο κάτω, στη Δεληγιάννη, μεταξύ Ξενοφώντος και Φλέμινγκ, η «στραπατσάραινα» και η πεντανόστιμη σαρδέλα στα κάρβουνα στην ταβέρνα «Η φτωχομάνα» της Ευδοξίας Φωτοπούλου, το γένος Τσαπατσάρη. Οι λουκουμάδες του «Γέρου», απέναντι από τον κινηματογράφο «Απόλλων». Τα κουρκουμπίνια δίπλα από τον κινηματογράφο «Αθηνά», στη Βασιλίσσης Όλγας. Τα σουτζουκάκια του Σωτήρη με το κλασικό μόττο «Σας ήρθε μουσαφίρης; Κανένα πρόβλημα! Σωτήρης». Το παγωτό ντοντουρμάς από την «Ωραία» Το παγωτό μόκα με το ψηλό κουτάλι. Το κουλούρι βράδυ Σαββάτου στην Τσιμισκή, μετά το στήσιμο στην ουρά για την αγορά εφημερίδων. Τα σάντουιτς του «Γουέμπλεϊ», στην Κολόμβου. Οι καριόκες του Πορφύρη στο Χιρς, κολλητά με τον τοίχο του Λαϊκού Νοσοκομείου («Ιπποκράτειου»). Το αλλαντοπωλείο των αδελφών Κανάρα, λίγο πριν από το Μπιτ Παζάρ, με μπίρα vom Fass (σε ποτήρι) και ό,τι μεζέ ήθελες από τα αλλαντικά τους. Τα ρεβίθια και το τας κεμπάπ του «Λουτρού». Στον «Βλάχο», στο Τσινάρι, τα αμελέτητα, οι τηγανιές, τα αρνίσια γλυκάδια και η μελιτζανοσαλάτα, την οποία αποκαλούσαν «πέος αγρού σαλατοποιηθέν» (σημειωτέον ότι ο πελάτης μπορούσε να ακούσει... Γαλλικά, αν ζητούσε τηγανητές πατάτες – είχαν εξοβελιστεί από το μενού από τη φορά που το μαγαζί είχε πάρει φωτιά από ένα τηγάνι που είχε ξεχαστεί στη φωτιά). Η κουζίνα του κ. Βαγγέλη στο «Wolves» της Βασιλίσσης Όλγας – ειδική μνεία οφείλεται στο μπιφτέκι με τη σος, αλλά και στη «Μπόμπα» (κρέας κρυμμένο κάτω από ένα «λοφάκι» από μακαρόνια, με λιωμένο κασέρι από πάνω). Τα τηγανητά μύδια στη «Νεράιδα του Γυαλιού», πλάι στη θάλασσα, εκεί όπου σήμερα είναι το Ποσειδώνιο. Το μπιφτέκι του Βασίλη Μπατσίλα στην οδό Κρήτης. Ο «Κραβαρίτης» πίσω από το Παπάφειο. Το γεμιστό καλαμάρι στη «Μυροβόλο Σμύρνη». Τα μπιφτέκια του «Αρχοντή». Τα σουτζουκάκια του κυρ-Γιάννη στη στοά στην Εγνατία. Το υπόγειο καπηλειό στη γωνία Φιλίππου με Ίωνος Δραγούμη, απέναντι από τον «Γέρο του Μωριά», με φιξ μενού – μαρούλι, καλαμάρια και ταραμάς. Οι ομελέτες στον «Λευκό Πύργο». Το «Ίγγλις» του κυρ-Μανώλη με τους κολοκυθοκεφτέδες, τα σουτζουκάκια και τη ντοματοσαλάτα με το βραστό αβγό. Οι σουπιές στο «Ελβετικό» (ένα πιάτο που είχε δοκιμάσει –και εκθειάσει– ο Τζορτζ Πολκ κατά την παραμονή του στη Θεσσαλονίκη). Η σούπα με μύδια και γαρίδες στο «Μαϊάμι». Το τοστ στον «Ρωμιό». Τα σάντουιτς στον «Καρανίκα». Τα σουτζουκάκια στο «Μαμ-Μαμ», στην Αγία Τριάδα. Η χουρμαδόπαστα της θρυλικής Μάγδας στον «Μανδραγόρα». Το μπιφτεκάκι με το κομματάκι βούτυρο επάνω του στον «Αχιλλέα», στη Φλέμινγκ. Η μπουγάτσα από φρέσκο γάλα στη «Δωδώνη», στην Εγνατία 47. Οι μεζέδες και το κρασί του «Κεφαλλονίτη» στο λιμάνι, κοντά στον Ερυθρό Σταυρό. Η λαγάνα γεμιστή με μπιφτέκι στο «Μον Αμί», στη Δεσπεραί με Μανουσογιαννάκη. Οι ψητές σουπιές γεμιστές με φέτα στο «Στέκι των Δικηγόρων». Το παγωτό μόκα στον Μουτάφη και το παρφέ στο «Ελληνικό». Τα πατσατζίδικα «Κωνσταντινούπολη» και «Ηλίας», στην Εγνατία.

Κάτι έχει αλλάξει...

Σας κούρασα με τη μακροτενή αναφορά; Θέλω να ελπίζω πως όχι (ομολογώ ότι, όταν ξεκινούσα να ρωτάω γνωστούς και φίλους –κυρίως μεγαλύτερης ηλικίας, παρότι ορισμένα από τα συγκεκριμένα στέκια τα έχω προλάβει κι εγώ– για τα αγαπημένα τους μαγαζιά, δεν περίμενα τέτοιο πλούτο από προσωπικές γαστριμαργικές «ψηφίδες», που έφτιαχναν το μωσαϊκό της «Θεσσαλονίκης, πρωτεύουσας των foodies»).

Ποιο ήταν το χαρακτηριστικό στοιχείο όλων αυτών των μαγαζιών (και των συνταγών τους); Ήταν νοστιμιές απλές στη φιλοσοφία τους, με έντονο, παρά ταύτα, το στοιχείο της πρωτοτυπίας, δουλεμένες στον χρόνο (κάτι που αποδεικνυόταν από την αντοχή τους, που τις καθιστούσε σχεδόν κλασικές) και απευθυνόμενες σε πραγματικούς ανθρώπους. Νοστιμιά βαθιά και ανεπιτήδευτη, η οποία με έναν μαγικό τρόπο είχε ενταχθεί στο γλωσσάρι των καθημερινών απολαύσεων των Θεσσαλονικέων, κυρίως, αλλά και των επισκεπτών στην πόλη, αποτελώντας μέρος της θεσσαλονικιώτικης ταυτότητας (ως πραγματικής αύλης πολιτιστικής κληρονομιάς).

Και σήμερα; Θα ήταν άδικο να πει κάποιος ότι η πόλη έχει πάψει να γεννά μαγειρικά ταλέντα. Δόξα τω Θεώ, η πόλη όχι απλώς διαθέτει σπουδαίους μάγειρες και σπουδαίες μαγείρισσες, αλλά τους εξάγει κιόλας, κυρίως στην αθηναϊκή γαστρονομική αγορά, όπου πολλοί από αυτούς θριαμβεύουν ανοίγοντας τα δικά τους εστιατόρια προς τέρψιν του multi culti αθηναϊκού κοινού

Θα ήταν εξίσου λάθος να υποστηρίξει κάποιος ότι η πόλη έχει σταματήσει να δημιουργεί κόνσεπτ – μια διαφορετική ιδέα, η οποία κάνει τη λαμπερή είσοδό της στο εγχώριο γαστρονομικό γίγνεσθαι, φτάνοντας πολλές φορές να εξελιχθεί σε αλυσίδα που «εξάγεται» προς

Cover story

The Magazine

Γαστρονομικός

Θα σας μεταφέρω τη δική μου αίσθηση ως ανθρώπου που, λόγω προσωπικών συνηθειών, αλλά και εξαιτίας της δουλειάς βγαίνει αρκετά και δοκιμάζει πολλά.

Έχω την εντύπωση ότι ο διαρκώς αυξανόμενος αριθμός επιλογών εστίασης στη Θεσσαλονίκη αρχίζει να βαίνει αντιστρόφως ανάλογος της πρωτοτυπίας και της δημιουργικότητας που θα περίμενε κάποιος από ένα νέο γαστρονομικό εγχείρημα. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων: ναι, ασφαλώς και υπάρχουν εστιατόρια που λειτουργούν εδώ και αρκετά χρόνια, ενίοτε και δεκαετίες, τα οποία έχουν μια ξεκάθαρη μαγειρική φιλοσοφία, διακριτή και ενδιαφέρουσα, την οποία υπηρετούν και εξελίσσουν. Ναι, ασφαλώς και εμφανίζονται νέα γαστρονομικά εγχειρήματα, τα οποία προκύπτουν για καλό σκοπό (μια πραγματικά καλή ιδέα ενός αυθεντικά δημιουργικού μάγειρα, που έρχεται να φέρει κάτι καινούργιο στο πιάτο μας). Ωστόσο, αν εξαιρέσει κάποιος αυτές τις πραγματικά αξιομνημόνευτες προσπάθειες (υφιστάμενες ή νέες), έχω την αίσθηση ότι στην πόλη αρχίζει να κυριαρχεί ένας μαγειρικός διεθνισμός που μοιάζει απειλητικός προς αυτήν την πολυσυλλεκτική γαστρονομική κουλτούρα της Θεσσαλονίκης.

Σεφ και εστιατόρια στην πόλη μοιάζουν ευεπίφορα σε εξεζητημένες τεχνικές, εξωτικά υλικά και μεταφορά αυτού που είναι αυτήν τη στιγμή «τρέντι» εκτός συνόρων στην καθ’ ημάς μαγειρική σκηνή. Η γαστρονομική κληρονομιά της Θεσσαλονίκης δείχνει να εξαντλείται στα «τουριστικά» κουλούρι – μπουγάτσα – γεμιστό τσουρέκι – τρίγωνο Πανοράματος – πατσάς (και αυτά, πλέον, περιορισμένα σε μαγαζιά που μετριούνται ανά κατηγορία στα δάχτυλα του ενός χεριού). Πολύ σπάνια βλέπω πλέον σε μενού (σε εκτέλεση ή, ακόμη καλύτερα, σε δημιουργική επανεκτέλεση) πιάτα που ήταν κάποτε συνώνυμα της θεσσαλονικιώτικης πολυεθνικής κουζίνας. Νοστιμιές όπως τα μικρασιάτικα μαντί, το πολίτικο μυδοπίλαφο και τα πολίτικα σουτζουκάκια (που δεν μοιάζουν με τα σμυρναίικα, καθώς θυμίζουν περισσότερο μακρόστενα μπιφτεκάκια με μπούκοβο στο πλάι), το ιτς και το ατζέμ πιλάφι, την παλαμιδολακέρδα, το τας καπαμά (με χοιρινό κρέας, κρεμμύδι και πλιγούρι), το μοσχαρίσιο κρέας με κυδώνια, το χοιρινό με μελιτζάνες, τον ποντιακό σουρβά και το ιβριστό, την τσιρονόπιτα από τον Λαγκαδά (μια ευρεσιτεχνία οικιακής οικονομίας, χάρη στην οποία οι κάτοικοι της περιοχής συνδύαζαν σε ένα πιάτο προϊόντα που είχαν στη διάθεσή τους, όπως τσιρόνια από τη Βόλβη και λαχανικά από το μποστάνι τους).

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, που εμφιλοχωρούν στην τοπική νοοτροπία: ασφαλώς και υπάρχουν μαγαζιά που πειραματίζονται με συνταγές από την ιστορική διαχρονία της πόλης (και ακόμη περισσότερα που χρησιμοποιούν πρώτες ύλες από τη σπουδαία αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή της Βόρειας Ελλάδας). Στην πλειονότητά τους, ωστόσο, τα εστιατόρια (παλιά και νέα) φαίνεται να προτιμούν πλέον την ασφάλεια ενός μενού μάλλον διεθνιστικού, που ακολουθεί δοκιμασμένες μαγειρικές πεπατημένες, φιλοδοξεί να εντυπωσιάσει με όρους όπως «αφρός», «σφαιροποίηση» και «εσπούμα» (μας κατέστρεψε το Master Chef), χρησιμοποιεί εξωτικές τεχνικές και μηχανήματα (όπως pacojet, sous vide, vacuum, thermomix κ.ά)., ομνύοντας την ίδια στιγμή στο food styling, το οποίο αναδεικνύεται σε λυδία λίθο για να φτάσουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα: μια glossy, λιμπιστερή και πολύχρωμη φωτογραφία που θα ανεβεί στον λογαριασμό τους στο Instagram, θα πάρει εκατοντάδες likes και θα αναπαραχθεί από food bloggers, δημιουργώντας το νέο αντικείμενο ονείρωξης των ντόπιων foodies Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος (μαζί με τα αυξημένα κόστη λειτουργίας, που προϋποθέτουν μεγάλους τζίρους για να πετύχει το στοίχημα) που βλέπουμε τέτοιο rotation, τέτοια ταχεία εναλλαγή στο άνοιγμα και το κλείσιμο καταστημάτων. Μαγαζιά ανοίγουν, μαγαζιά κλείνουν μετά από ένα ή δύο χρόνια (πολλές φορές, ακόμη συχνότερα). Το μοτίβο είναι τις περισσότερες φορές κοινό: τα λαμπερά εγκαίνια ακολουθεί μια (σύντομη) περίοδος όπου το μαγαζί γνωρίζει μεγάλες πιένες, για να ακολουθηθεί με τη σειρά της από μια επόμενη περίοδο με άδεια τραπέζια και ελάχιστα κουβέρ, που προοιωνίζονται την αναπόδραστη κατάληξη Προφανώς, είναι δύσκολο να προσδιορίσει κάθε φορά κάποιος τον ακριβή λόγο, καθώς κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και έχει τις ιδιαιτερότητές της. Ωστόσο, το σίγουρο είναι ότι τον ρόλο της παίζει και η ίδια η γαστρονομική εμπειρία: είναι πολύ πιθανό το κοινό, σε μια πόλη με εστιατόρια να ανοίγουν το ένα μετά το άλλο (προσφέροντας ωστόσο, σε μεγάλο βαθμό, ένα παρεμφερές, με ελάχιστες ουσιαστικές διαφοροποιήσεις μενού), τα μαγαζιά να πέφτουν θύματα της επιθυμίας του κοινού να δοκιμάζει διαρκώς νέα πράγματα, χωρίς να βρίσκουν στην αμέσως προηγούμενη εμπειρία τους κάτι ικανό να τους κρατήσει.

Ναι, είναι αλήθεια ότι η άρτι ανακαινισθείσα αγορά, η οποία άνοιξε ξανά τις πύλες της για το κοινό στις 5 Δεκεμβρίου 2022, δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες ορισμένων από εκείνους που περίμεναν την επανέναρξη της λειτουργίας της. Κάπως έτσι, άρχισε να υφαίνεται ένας ιστός που μπλέκει το ίδιο το κτήριο, τις επιχειρήσεις που επέλεξαν να εγκατασταθούν σε αυτό στη νέα εποχή του, τις τιμές των πωλούμενων προϊόντων και αγαθών, αλλά και την ίδια τη φυσιογνωμία του (αν πρόκειται, δηλαδή, περισσότερο για αγορά τροφίμων ή μάλλον για ένα ευρωπαϊκού τύπου food court, που προσφέρει επιλογές σε όποιον θέλει να απολαύσει το πρωινό, το γεύμα ή το δείπνο του).

Και εδώ, η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Πράγματι, η Αγορά Μοδιάνο απέχει ακόμη από τις προσδοκίες που είχαν καλλιεργηθεί πριν από το άνοιγμά της – ο λιγότερος του αναμενόμενου κόσμος που διασχίζει καθημερινά τις στοές της, αλλά και τα καταστήματα που μένουν ακόμη και σήμερα κλειστά τραβούν την προσοχή. Πράγματι, κάποια πράγματα στην αρχή δεν ήταν και τόσο λειτουργικά – ο ανοιχτός από παντού χώρος καθιστούσε την αγορά εξαιρετικά κρύα τον χειμώνα και εξαιρετικά ζεστή το καλοκαίρι. Ευτυχώς, αυτό πλέον άλλαξε, με την τοποθέτηση θυρών και υαλοπετασμάτων, ανεμιστήρων και συστημάτων κλιματισμού.

Ωστόσο, αλήθεια είναι και μερικά ακόμη πράγματα...

Όπως, για παράδειγμα, ότι η αναστήλωση του κτηρίου από τη Μόρφω Παπανικολάου ήταν πραγματικά υποδειγματική (μόνον ως κακόγουστο αστείο μπορώ να δεχτώ κάποια σχόλια που διαβάζω στα social media, οι συντάκτες των οποίων εμφανίζονται νοσταλγοί της «παλιάς» Αγοράς Μοδιάνο – όσοι ζούμε στο κέντρο ακόμη θυμόμαστε τους βρώμικους, σκοτεινούς διαδρόμους όπου βασίλευαν έντομα και τρωκτικά, για να μην αναφερθώ στο πάτωμα του ισογείου που βρισκόταν στα όρια κατάρρευσης, υποστηριζόμενο από πρόχειρα ξύλινα δοκάρια που είχαν στηθεί στο υπόγειο). Πλέον, η Αγορά είναι ολοκαίνουργια και πεντακάθαρη, με ένα ιστορικό κτήριο της κτηριολογικής παράδοσης της πόλης να είναι έτοιμο για τα επόμενα 100 χρόνια ζωής του. Ή το ότι οι «πανάκριβες τιμές» στην Αγορά Μοδιάνο είναι άλλος ένας αστικός μύθος, από αυτούς που αγαπά να δημιουργεί η πόλη. Ναι, ασφαλώς και υπάρχουν (και) ακριβά προϊόντα, όπως συμβαίνει και οπουδήποτε αλλού στην αγορά της πόλης. Υπάρχουν ωστόσο και εξαιρετικής ποιότητας προϊόντα σε πολύ καλές τιμές, τα οποία –ευτυχώς– έχουν αρχίσει να ανακαλύπτουν οι καταναλωτές.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα με την Αγορά Μοδιάνο ήταν, ίσως, το ότι ουδείς είχε καθαρή εικόνα για το ποια θα έπρεπε να είναι η επόμενη μέρα της – σίγουρα όχι η πόλη, ίσως ούτε ακόμη και οι ίδιοι οι άνθρωποι πίσω από την αναβίωσή της. Στο κέντρο μιας πόλης όπου συνυπάρχουν, σε μικρή απόσταση, το Καπάνι και η Αγορά Βατικιώτη, αλλά και με έναν πρωτοφανή για τα μεγέθη της χώρας αριθμό αλυσίδων σούπερ μάρκετ (τα οποία πλέον πουλάνε όλη τη γκάμα προϊόντων – από είδη μπακαλικής ώς κρέατα, φρούτα, λαχανικά, ψάρια και θαλασσινά), η Αγορά Μοδιάνο έχει δύσκολο ανταγωνισμό. Και ίσως, αν μου επιτρέπετε την άποψη, αχρείαστο Ξεπερνώντας τις παιδικές ασθένειες που κάθε πρότζεκτ αυτού του μεγέθους έχει (αρκεί να θυμηθούμε τις αρχικές «περιπέτειες» μεγάλου εμπορικού κέντρου στα ανατολικά της Θεσσαλονίκης, πριν φτάσει να γίνει το σημερινό success story), η Αγορά Μοδιάνο μπορεί, με ορισμένες σημειακές βελτιώσεις, να γίνει ένα εξαιρετικό food court, αντίστοιχο με αυτά που λειτουργούν σε άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις, απόλυτα χρήσιμο στην τουριστική καρδιά ενός αστικού συγκροτήματος όπως η Θεσσαλονίκη, αλλά και αντάξιο της επόμενης μέρας και της μετεξέλιξης ενός ιστορικού τοπόσημου της Θεσσαλονίκης, το οποίο –χάρη στην ιδιωτική πρωτοβουλία– ευτυχώς διασώθηκε στον χρόνο.

Το «παράσημο» από την UNESCO

Μένοντας στον ίδιο καμβά, αμήχανη ήταν μέχρι και πολύ πρόσφατα ακόμη και η διαχείριση της ιδιότητας της πόλης ως μέλους του Δικτύου Δημιουργικών Πόλεων Γαστρονομίας της UNESCO. Πέρα από τη ηθική ικανοποίηση που γεννά μια τέτοια διάκριση, ιδίως όταν είσαι η πρώτη ελληνική πόλη που κατακτά αυτόν τον τίτλο, δεν είμαι σίγουρος –πέρα από μία-δύο εκδηλώσεις χάριν του φωτογραφικού φακού και της αποτύπωσης μερικών ενσταντανέ σε έντυπα ή ιστοσελίδες– αν σε κάποιον από τους εμπλεκόμενους αμέσως ή εμμέσως στην αλυσίδα της εστίασης (από τα εστιατόρια ώς τα ξενοδοχεία) εξηγήθηκε πώς ακριβώς η ένταξη της Θεσσαλονίκης στο συγκεκριμένο δίκτυο πόλεων θα μπορέσει να τον ωφελήσει.

Ευτυχώς, εδώ και μερικές ημέρες, με πρωτοβουλία της νέας διοίκησης του δήμου Θεσσαλονίκης λανσαρίστηκε (σχεδόν δυόμισι χρόνια από την απονομή του τίτλου στη Θεσσαλονίκη) η πλατφόρμα cityofgastronomy.thessaloniki.gr, που σκοπό έχει να ενισχύσει την ορατότητα της πόλης, να προβάλει και να προωθήσει τα μοναδικά προϊόντα της μακεδονικής γης και να ενημερώσει το κοινό για τις διατροφικές πολιτικές σύμφωνα με τα βιώσιμα αστικά διατροφικά συστήματα που προωθεί ο δήμος Θεσσαλονίκης, με τη συμμετοχή του στο Σύμφωνο Αστικής Πολιτικής Τροφίμων του Μιλάνου (Milan Urban Food Policy Pact – MUFPP). Κάλλιο αργά παρά ποτέ... B

Συνέντευξη:

Άγγελος Ν. Βάσσος

Πορτραίτο:

Σάκης Γιούμπασης The Magazine

Info: Οι

ενδιαφερόμενοι μπορούν

να βλέπουν

τη λίστα των εστιατορίων

του διαγωνισμού «Veg.contest

Thessaloniki 2024 –

Η γαστρονομία της πόλης αλλάζει»

στη διεύθυνση https://hellasveg. gr/vegcontestrestaurants/

Όπως υποστηρίζει η Σουζάνα Ισαακίδου, πρόεδρος του Σύλλογος Ελλήνων Χορτοφάγων, «Η ενίσχυση της χορτοφαγίας παγκοσμίως είναι η τάση της εποχής μας, δεν αποτελεί ωστόσο μόδα – εκτός κι αν υποβαθμίσουμε σε μόδα την ανάγκη βελτίωσης της υγείας μας και την ενεργητική αντίδραση για την αντιστροφή της κλιματικής αλλαγής, που αποτελούν σημαντικές παρενέργειες της υπέρμετρης κατανάλωσης κρέατος από τον σύγχρονο άνθρωπο».

«Ηδενχορτοφαγία είναι ακόμη μία μόδα...»

Αυτήν την άνοιξη, η Θεσσαλονίκη επιλέγει τα καλύτερα vegan και vegetarian πιάτα από συνολικά 65 παρασκευές που σερβίρονται σε 24 εστιατόρια της πόλης, στο πλαίσιο του διαγωνισμού «Veg.contest Thessaloniki 2024 – Η γαστρονομία της πόλης αλλάζει», τον οποίο διοργανώνει ο Σύλλογος Ελλήνων Χορτοφάγων. Η πρόεδρος του συλλόγου, Σουζάνα Ισαακίδου, μιλά στο Citymag, εξηγώντας το σκεπτικό πίσω από αυτήν τη σημαντική πρωτοβουλία.

Κείμενα:

Άγγελος

Ν. Βάσσος, Λεόντιος Παπαδόπουλος Φωτογραφίες: Σάκης

Γιούμπασης

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

εμπορική περιοχή της πόλης

Μια γειτονιά κρατά

ζωντανή τη μνήμη της Θεσσαλονίκης

εδώ και αιώνες

Κυριολεκτικά πέντε λεπτά από το κέντρο της Θεσσαλονίκης (είτε κάποιος θεωρήσει κέντρο την πλατεία Αριστοτέλους είτε την πλατεία Δημοκρατίας, όπου βρίσκεται το «σημείο μηδέν» της πόλης) βρίσκεται μια πολύτιμη «χρονοκάψουλα».

Μια γειτονιά, η οποία αποτελεί, ίσως, το πιο αυθεντικό σημείο της πόλης, μια περιοχή που κατάφερε να κρατήσει τον αρχιτεκτονικό και ρυμοτομικό χαρακτήρα της αλώβητο ακόμη και από τη μεγάλη πυρκαγιά του 1917, η οποία ισοπέδωσε όλο το τότε κέντρο της Θεσσαλονίκης. Κυρίες και κύριοι, καλώς ήλθατε στα Λαδάδικα, τη γειτονιά της πόλης στην οποία σας ξεναγεί σε αυτό το τεύχος του το Citymag.

Ιστορική παρακαταθήκη

Τα Λαδάδικα βρίσκονται στις παρυφές του πλέον εμπορικού δρόμου της πόλης, της οδού Τσιμισκή, στην περιοχή που περικλείεται από τις οδούς Πολυτεχνείου, Σαλαμίνος, Ναυάρχου Κουντουριώτη (σε επαφή με το λιμάνι) και Ίωνος Δραγούμη (υπάρχουν βέβαια και τα Άνω Λαδάδικα, στο κομμάτι πάνω από την Τσιμισκή, στα οποία θα σας ξεναγήσουμε σε επόμενο τεύχος). Τα όρια της περιοχής καθορίζονται με ακρίβεια από το διάταγμα κήρυξής της ως «ιστορικού τόπου» το 1985 (ΥΠΠΕ/ΔΙΛΑΠ/Γ/24917/1598/24.05.1985), καλύπτοντας μια έκταση συνολικής επιφάνειας περίπου 60 στρεμμάτων, η οποία περιλαμβάνει είκοσι τέσσερις οικονομικές νησίδες. Εδώ βρίσκονται εγκατεστημένες περί τις τριακόσιες επιχειρήσεις, απασχολώντας αθροιστικά γύρω στους χίλιους τετρακόσιους εργαζομένους.

Το συγκεκριμένο σημείο της Θεσσαλονίκης, στρατηγικά χωροθετημένο δίπλα στο λιμάνι, αποτελούσε επί αιώνες ένα από τα σημαντικότερα εμπορικά

κέντρα της πόλης (στη διάρκεια της οθωμανικής κυριαρχίας, αλλά και ακόμη νωρίτερα ήταν η κεντρική αγορά και το παζάρι της Θεσσαλονίκης, γνωστό και με την ονομασία «Αιγυπτιακή Αγορά»).

Τον χαρακτήρα του μαρτυρά, άλλωστε, ακόμη και η ίδια η ονομασία που επικράτησε ανά τους αιώνες, καθώς η

ονομασία «Λαδάδικα» προήλθε από τα καταστήματα χονδρεμπορίας τροφίμων εν γένει και λαδιού ειδικότερα, που δραστηριοποιούνταν επί αιώνες στην περιοχή. Ήταν, παράλληλα, ένα από τα σημεία της πόλης που είχε επιλέξει για την εγκατάστασή της η πολυπληθής

εβραϊκή κοινότητα, καθιστώντας έτσι τα Λαδάδικα μία από τις παλαιότερες εβραϊκές γειτονιές της Θεσσαλονίκης, σε άμεση γειτνίαση με τον Φραγκομαχαλά, στην περιοχή εκατέρωθεν της σημερινής οδού Φράγκων, στα Άνω Λαδάδικα, όπου κατοικοέδρευαν γάλλοι και ιταλοί έμποροι.

Η περιοχή αρχίζει να χάνει τη σημασία και τον εμπορικό χαρακτήρα της ήδη στα τέλη της πρώτης δεκαετίας του 20ού αιώνα (πριν από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο), όταν στα Λαδάδικα αρχίζουν να εγκαθίστανται καπηλειά, αλλά και αρκετοί οίκοι ανοχής (προφανώς, λόγω της εξαιρετικής εγγύτητας με το παρακείμενο λιμάνι, για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες των διερχόμενων ναυτικών). Αυτή η τάση περιθωριοποίησης από την καθημερινή ζωή στον αστικό ιστό εντείνεται ακόμη περισσότερο μετά την πυρκαγιά του 1917, όταν πια τα Λαδάδικα (παρότι, θαυματουργικά, κατάφεραν να διασωθούν από την πύρινη λαίλαπα που κατέκαψε τη Θεσσαλονίκη) χάνουν σχεδόν ολοκληρωτικά τον εμπορικό χαρακτήρα τους, μετατρεπόμενα σταδιακά σε μια ζώνη φθηνής και, συχνά,

περιθωριακής αναψυχής. Ένα επιπλέον χτύπημα σ’ αυτήν την ιστορική γειτονιά της πόλης δίνει ο μεγάλος σεισμός της Θεσσαλονίκης, το 1978, όταν αρκετά από τα κτήρια της περιοχής εγκαταλείπονται ολοκληρωτικά λόγω των ζημιών που είχαν υποστεί.

Μια νέα πορεία

Η αλλαγή σελίδας για τα Λαδάδικα έρχεται το 1985, όταν το υπουργείο Πολιτισμού (επί υπουργίας Μελίνας Μερκούρη) ανακηρύσσει τα Λαδάδικα περιοχή με ιδιαίτερη πολιτιστική αξία, απαγορεύοντας έτσι την περαιτέρω ανοικοδόμησή τους, για να διαφυλαχθεί η μοναδική αρχιτεκτονική κληρονομιά και ο χαρακτήρας τους. Ο χαρακτηρισμός έρχεται όχι μόνο λόγω κτηρίων όπως το κτήριο Fratelli Cauchi (στην οδό Κατούνη, με έτος κατασκευής το 1852) ή το Μέγαρο Συνδίκα (στη συμβολή της Ίωνος Δραγούμη με την οδό Οπλοποιού, με έτος κατασκευής το 1924 και αρχιτέκτονες τους Κ. Κοκορόπουλο και Ι. Ζαχαριάδη), αλλά και χάρη στο σύνολο του αρχιτεκτονικού αποθέματος της περιοχής, με κτήρια του 19ου αιώνα με πολύ ιδιαίτερο ρυθμό, αλλά και με ένα ευρύτερο σύνολο που, παρότι καταλαμβάνει μικρή, σχετικώς, επιφάνεια, μπορεί ακόμη και σήμερα να δώσει στον κάτοικο και τον επισκέπτη μια γλαφυρή, πιστή εικόνα τού πώς έμοιαζε η Θεσσαλονίκη πριν από το πέρασμα της πυρκαγιάς του 1917, η οποία ισοπέδωσε το 70% της πόλης.

Σύμφωνα με καταγραφή

του 1994, το συγκεκριμένο έτος στα Λαδάδικα υπήρχαν 309 κτίρια. Σε αυτά λειτουργούσαν 117 καταστήματα χονδρικής, 36 γραφεία, 33 καταστήματα λιανικής, 12 εργαστήρια, 12 υπηρεσίες και 47 καταστήματα εστίασης, ενώ τα υπόλοιπα 52 παρέμεναν κενά ή εγκαταλειμμένα.

Από το χθες στο σήμερα

Στην ιστορική διαχρονία τους και μέχρι την ολιστική παρέμβαση του 1985, τα Λαδάδικα πέρασαν από αρκετά «κύματα» – από «καρδιά» της εμπορικής δραστηριότητας στην εγγύς του λιμανιού περιοχή στην παρακμή και την περιθωριοποίηση, στην υπαρξιακή απειλή μετά την πυρκαγιά του 1917 και τον σεισμό του 1978 και ξανά στην αναγέννηση. Βέβαια, η επιστροφή τους στην καθημερινότητα της πόλης δεν ήταν εύκολη ή αυτόματη. Μετά τον ενθουσιασμό που ακολούθησε την αποκατάστασή τους (στο πλαίσιο των αποφάσεων του υπουργείου Πολιτισμού, τη δεκαετία του 1980), τα Λαδάδικα κατέστησαν «hot spot» για τους Θεσσαλονικείς, που τα ανακάλυψαν

Άκρατος Οίνος.

Διαβάστε περισσότερα.

στο ρεπορτάζ στα δεξιά..

Διεύθυνση: Κατούνη 11.

Άκρατος Οίνος.

Η δημιουργική κουζίνα

της Μεσογείου με αυτό

το «κάτι παραπάνω»

Σε έναν ζεστό και καλόγουστο χώρο θα απολαύσετε γεύσεις της ελληνικής και της μεσογειακής κουζίνας, δοσμένες με μοντέρνες πινελιές.

Από τον Ιανουάριο του 2019, όταν άνοιξε

τις πόρτες του στο κοινό, το αγαπημένο εστιατόριο της Κατούνη προσφέρει στους επισκέπτες του όχι μόνον έναν ζεστό και οικείο χώρο, για να απολαύσουν το φαγητό τους, αλλά και πιάτα που ξυπνούν αναμνήσεις και εκπλήσσουν με τη σύγχρονη προσέγγισή τους

Από τις πρώτες κιόλας ημέρες της λειτουργίας του, ο Άκρατος Οίνος έγινε σημείο αναφοράς στην περιοχή των Λαδάδικων. Γι’ αυτούς που εργάζονται στην περιοχή είναι το καταλληλότερο μέρος για το μεσημεριανό επαγγελματικό ραντεβού, που συνδυάζει φαγητό, κρασί και εμπορικές συμφωνίες. Για τους τουρίστες είναι ένας υπέροχος χώρος, στον οποίο (μέσα από τα πιάτα του) μπορούν να κάνουν ένα νοητό ταξίδι ανά την Ελλάδα, γνωρίζοντας αρώματα και γεύσεις. Για όλους εμάς είναι το αγαπημένο στέκι, όπου θα περάσουμε πολλές ώρες με τα αγαπημένα μας πρόσωπα, απολαμβάνοντας τις νοστιμιές του μενού και τη συζήτηση επί παντός επιστητού, υπό τους διακριτικούς ήχους έντεχνου και ελαφρολαϊκού τραγουδιού Και αφού αναφερθήκαμε στο μενού, ας ξεκινήσουμε από αυτό. Την επιμέλειά του έχει ο σεφ Χρύσανθος-Σπύ-

δα λεμόνι και κίτρινη φάβα Σαντορίνης. Η φάβα είναι θεσπέσια και ως ορεκτικό, με το χειροποίητο σύγκλινο, τα φιλέτα πορτοκαλιού και το λάδι βασιλικού. Πρότασή μας είναι να συνοδεύσετε τις επιλογές σας με κάποιο κρασί. Η ενημερωμένη λίστα του

ρος Φωτεινέλλης. Φιλοσοφία του ήταν να συγκεντρώσει γνώριμες και αγαπημένες συνταγές από την ελληνική και τη μεσογειακή κουζίνα, να προμηθευτεί τις καλύτερες πρώτες ύλες και να αναβαθμίσει την εμπειρία, προσδίδοντας σύγχρονη οπτική. Αγαπημένη επιλογή (και ένα από τα signature πιάτα του εστιατορίου) είναι το αρνίσιο κότσι με φρέσκα μυρωδικά. Σιγοψήνεται επί ώρες και σερβίρεται με πράσινη φάβα και τον ζωμό του. Πιστέψτε μας: οι λέξεις είναι λίγες για να περιγράψουν τη γεύση του... Προτείνουμε, ακόμη, ανεπιφύλακτα την καραμελωμένη πανσέτα με μαρμελά-

Άκρατου Οίνου περιλαμβάνει αποκλειστικά κρασιά του ελληνικού αμπελώνα – ανάμεσά τους και βιολογικά. Σταματούμε εδώ, επειδή αρχίζει η σιελόρροια... Η κουζίνα είναι ανοιχτή από τις 12 το μεσημέρι έως τις 12 το βράδυ Αυτό που πραγματικά μας έκανε εντύπωση (και οφείλουμε να το σημειώσουμε) είναι ότι όλη η ομάδα του Άκρατου Οίνου – από την κουζίνα ώς το σέρβις– αποτελείται από άτομα νεαρά σε ηλικία. Ίσως γι’ αυτό βγάζει μια ζωντάνια που, μέσα από το ζεστό χαμόγελο και την αγάπη προς το αντικείμενο, στη μεταδίδει. Κάπως έτσι, αισθάνεσαι σαν να γνώριζες ήδη το προσωπικό, σαν να πρόκειται για δικούς σου ανθρώπους. Στο σημείο αυτό (για να σας προλάβουμε) οφείλουμε μία διευκρίνιση: ορθώς έχετε την αίσθηση ότι κάτι έχει αλλάξει από την προηγούμενη φορά που επισκεφθήκατε το εστιατόριο. Πριν από μερικές ημέρες ολοκληρώθηκε μια (εξαιρετικά στοχευμένη) ανακαίνιση, που αναβαθμίζει τη συνολική εμπειρία. Τα αγαπημένα μου χαρακτηριστικά: το γυμνό τούβλο στους τοίχους, το μεγάλο μπαρ, όπου μπορείς να απολαύσεις το ποτό σου, αλλά και ο όμορφος εξωτερικός χώρος με τα λουλούδια. Υπέροχα! B

Info: Άκρατος Οίνος, Κατούνη 11. 2310 534 405. akratosoinosestiatorio akratos.oinos

Φούλ του Μεζέ.

Το «δικό μας»

μεζεδοπωλείο

Σε έναν από τους ομορφότερους χώρους της Θεσσαλονίκης θα απολαύσετε κάποια από τα νοστιμότερα φαγητά που έχετε γευτεί.

Μην περιμένετε εξεζητημένα πιάτα και εξωτικές τεχνικές, αλλά αυθεντικές ελληνικές γεύσεις, που θα ξυπνήσουν αναμνήσεις.

Έχετε αισθανθεί, μπαίνοντας σε έναν χώρο, ότι τον νιώθετε

τόσο οικείο σαν να πηγαίνατε

εκεί μία ολόκληρη ζωή; Ε, αυτό

ακριβώς βγάζει στον επισκέπτη η

επίσκεψη στο Φούλ του Μεζέ: ότι τρώει στο δικό του μεζεδοπωλείο. Η διακόσμηση είναι, μακράν, από τις κορυφαίες στη Θεσσαλονίκη, χωρίς να έχει κάτι ιδιαίτερο και εξεζητημένο: ξύλινο

δάπεδο και καρέκλες, μεταλλικά τραπέζια, προϊόντα σε ράφια περιμετρικά του καταστήματος και κρεμασμένες αρωματικές πρώτες ύλες.

Κι αν νομίζετε ότι η διακόσμηση

είναι υπέροχη, πού να περάσουμε

στα πιάτα... Το χαρακτηριστικό

τους είναι ότι πρόκειται για αυθεντικές γεύσεις, που στηρίζονται

απόλυτα στην εξαιρετική ποιότη-

τα των ελληνικών πρώτων υλών

και στην ευλαβική προσήλωση

σε παραδοσιακές συνταγές. Τα πάντα παρασκευάζονται στο μεζεδοπωλείο – και δεν αναφερόμαστε απλώς στα φρεσκοζυμωμένα κεφτεδάκια, που θα απολαύσετε

στη σχάρα, αλλά μέχρι και στις υπέροχες αλοιφές, όπως η μαγευτική παντζαροσαλάτα (και δεν υπερβάλλουμε με τον χαρακτηρισμό «μαγευτική»).

Προτείνουμε να τιμήσετε παστουρμαλί και καβουρμά σχάρας με τσιτσιριστά χόρτα και αβγό, το αρσενικό Νάξου, τη γραβιέρα Κρήτης, το χιουνκιάρ μπεϊγεντί από την Πόλη και τα χοιρινά μελωμένα κοψίδια. Αν η παρέα λαχταρά φρεσκότατα θαλασσινά και ψαράκι με τους απαραίτητους μεζέδες για τσιπουράκι, κανένα πρόβλημα: δοκιμάστε τον ξυδάτο γαύρο και την πολίτικη λακέρδα, που παρασκευάζονται στο μαγαζί. Δεν επεκτεινόμαστε στα τσίπουρα – θα χρειαζόμασταν δύο σελίδες, για να τα αναφέρουμε όλα.

Το κατάστημα είναι ανοιχτό από τις 12 το μεσημέρι ώς τις 2 μετά τα μεσάνυχτα. B

Φούλ του Μεζέ.

Διαβάστε περισσότερα στο ρεπορτάζ στα αριστερά.. Διεύθυνση: Κατούνη 3.

Info: Φούλ του Μεζέ, Κατούνη 3. 2310 524 700. https://www.fullmeze.gr/ Φούλ του Μεζέ fulltoymeze

καιΤηγανιές.Σχάρες.

Διαβάστε περισσότερα στο ρεπορτάζ στα δεξιά.

Τηγανιές και Σχάρες.

Ο παράδεισος

των meat lovers

Στη ζωή (και στην εστίαση) υπάρχουν ορισμένες

σταθερές αξίες. Μία από αυτές (τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το φαγητό) είναι ότι, όταν λαχταράς

να γευτείς κρέας, η επιλογή του εστιατορίου Τηγανιές και Σχάρες, στην πλατεία Κατούνη, αποτελεί μονόδρομο. Θα εξηγήσουμε αμέσως γιατί...

Ξεκινάμε με ένα δεδομένο: αν ζείτε στη Θεσσαλονίκη ή είστε τακτικός επισκέπτης της, έχετε απολαύσει ουκ ολίγες φορές τις υπέροχες νοστιμιές της. Είμαστε

πεπεισμένοι ότι έχετε και αγαπημένα πιάτα, τα οποία τιμάτε με την πρώτη ευκαιρία. Όπως, ας πούμε, το κρεμαστό σουβλάκι, σε

όποια από τις εκδοχές του προτιμάτε (χοιρινό, κοτόπουλο ή αρνίσιο). Πέραν του εντυπωσιακού τρόπου σερβιρίσματος, είναι πραγματικά θεσπέσια.

Ας κάνουμε όμως, για τον υπόλοιπο κόσμο, τις αναγκαίες συστάσεις: οι Τηγανιές και Σχάρες είναι ένα από τα κορυφαία εστιατόρια στη Θεσσαλονίκη. Βρίσκονται κυριολεκτικά στην καρδιά της πλατείας Κατούνη και ειδικεύονται στο κρέας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα βρείτε εξαιρετικές επιλογές και σε θαλασσινά, όπως το αγαπημένο μας χταπόδι στη σχάρα με φάβα και καραμελωμένο

κρεμμύδι. Θα μείνουμε όμως στο κρέας... Θα το απολαύσετε κυριολεκτικά με όποιον τρόπο τραβάει η όρεξή σας: στη σούβλα, στο τηγάνι, στα κάρβουνα – όπου το λαχταρήσετε!

Και έφτασε η ώρα να σας ανοίξουμε την όρεξη: στη σούβλα θα βρείτε κοντοσούβλι (κοτόπουλο ή χοιρινό), μπριζόλα και, τα Σαββατοκύριακα, κοκορέτσι και αρνί. Το αρνάκι, βέβαια, μπορείτε να το απολαύσετε και καθημερινά, ως παϊδάκια στη σχάρα. Προτείνουμε, επίσης, σπαλομπριζόλα, χοιρινά ribs με BBQ σος και τα θεσπέσια κεφτεδάκια. Η λίστα με τις τηγανιές είναι τεράστια, οπότε θα αρκεστούμε στη μοσχαρίσια συκωταριά. Μαγεία! Ειδικά αν την απολαύσεις με μία παγωμένη μπίρα.

Η κουζίνα είναι ανοιχτή από τη μία το μεσημέρι ώς τη μία μετά τα μεσάνυχτα B

Info: Τηγανιές και Σχάρες, Κατούνη 3 2310 510 284. Τηγανιές & Σχάρες

ξανά ως τόπο αναψυχής, πολιτισμού και διασκέδασης.

Αυτή η πρώτη υπερανάπτυξη οδήγησε –ευτυχώς, μόνο πρόσκαιρα– σε αλλοίωση του χαρακτήρα τους, με τα Λαδάδικα να μετατρέπονται σε κακώς νοούμενο εμπορικό τουριστικό προορισμό, με επιχειρήσεις που στόχευαν κυρίως στους ξένους επισκέπτες της πόλης (με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για την αισθητική και για τον σεβασμό στην ιστορική παρακαταθήκη που φέρουν), με τους ντόπιους να γυρίζουν ξανά την πλάτη τους στην ιστορική συνοικία.

Ευτυχώς, σήμερα η ισορροπία έχει αποκατασταθεί... Τα Λαδάδικα (μια γειτονιά απίστευτα γραφική και ινσταγκραμική, εξαιρετικά φιλική για τους πεζούς και, ως επί το πλείστον, έξοχα αποκατεστημένη, με απόλυτο σεβασμό στο παρελθόν της) έχουν εξελιχθεί σε ένα πολύχρωμο «μωσαϊκό» επιλογών. Στην εστίαση, με μικρά, κουκλίστικα καφέ, παραδοσιακές ταβέρνες, δημιουργικά μεζεδοπωλεία και κομψά εστιατόρια με «ψαγμένα»

μενού, βασισμένα στην ελληνική, τη μεσογειακή, την έθνικ, την ασιατική και την «πειραγμένη» κουζίνα. Στη διασκέδαση θα βρείτε μουσικές για κάθε γούστο, κάθε διάθεση και κάθε ηλικία. Στο shopping, με αρτιζάνους που φτιάχνουν από στιλάτα ρούχα και ευφάνταστα κοσμήματα ώς χειροποίητα παιχνίδια και διακοσμητικά. Αλλά και στον πολιτισμό. Και είναι αυτό ακριβώς το πολύχρωμο «μωσαϊκό» (σε συνδυασμό με την εγγύτητά τους στο κέντρο της πόλης) που φέρνει καθημερινά στα σοκάκια τους χιλιάδες Θεσσαλονικείς και επισκέπτες, έλληνες και ξένους, διασφαλίζοντας ότι τα Λαδάδικα θα είναι εδώ, ζωντανά, ανοιχτά, συμπεριληπτικά και πολύχρωμα, για να απολαύσουν και οι επόμενες (πολλές) γενιές. B

Σουρτούκω.

Διαβάστε περισσότερα. στο ρεπορτάζ στα δεξιά. Συνέχεια από τη σ.39

Σουρτούκω.

Σε ένα στέκι στη Λυκούργου η κουζίνα

κάνει θαύματα

Στο λιθόστρωτο σοκάκι της οδού Λυκούργου, στα Λαδάδικα, δεν θα βρείτε απλώς ένα από τα κορυφαία εστιατόρια δημιουργικής κουζίνας στη Βόρεια Ελλάδα, αλλά θα βιώσετε και τη μοναδική εμπειρία γεύσης της «Σουρτούκως», που θα ξυπνήσει τα πιο γλυκά σας συναισθήματα.

Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: όταν ένα

εστιατόριο καταφέρνει επί πέντε συναπτά

έτη (από την πρώτη χρονιά που άνοιξε, τον Απρίλιο 2019) να βρίσκεται στις πρώτες

θέσεις της προτίμησης του κοινού και να

βραβεύεται διαρκώς από το Tripadvisor, έχοντας εκατοντάδες αποθεωτικές κριτικές, τότε να είστε σίγουροι ότι κάνει κάτι καλά. Για την ακρίβεια, πολύ καλά. Όσοι είχαμε την ευκαιρία να το επισκεφθούμε και να δοκιμάσουμε τις γεύσεις του γνωρίζουμε από πρώτο χέρι ότι οι προαναφερθείσες κριτικές ανταποκρίνονται απόλυτα στην πραγματικότητα, χωρίς ίχνος υπερβολής. Δεν είναι δύσκολο να ανακαλύψεις το μυστικό της επιτυχίας... Η αρχή γίνεται με την επιλογή κορυφαίων πρώτων υλών: λαχανικά,

κρεατικά και θαλασσινά φτάνουν καθημερινά, ώστε να είναι πάντοτε φρέσκα Φιλοσοφία των ανθρώπων του καταστήματος είναι να συνεργάζονται με μικρούς παραγωγούς της Ελλάδας (και, κυρίως, της Βόρειας). Η φέτα και ο μπάτζος, για παράδειγμα, είναι από το Πάικο, ενώ το καπνιστό αγιοτύρι από τη Χαλκιδική Αν αναφέραμε ένα ένα τα προϊόντα, θα φρεσκάραμε τις γνώσεις σας στη γεωγραφία... Παρ’ όλα αυτά, τίποτα δεν θα μπορούσε να γίνει, αν οι άνθρωποι της κουζίνας δεν βασίζονταν στις παραδοσιακές ελληνικές συνταγές, προσθέτοντας τη δική τους δημιουργική πινελιά Κάπως έτσι, έφτασε η ώρα να παίξουμε με τα συναισθήματά σας, προτείνοντας τα αγαπημένα μας πιάτα (δοκιμάστε τα και μας ευχαριστείτε αργότερα). Από ορεκτικά, θα σας προτείναμε τον καπνιστό λευκό ταραμά και τη φάβα Σαντορίνης με μανταρίνι, αλλά και το μιλφέιγ τυριών με μέλι και ξηρούς καρπούς. Από σαλάτες, τιμήστε τη «Σουρτούκω»: πρόκειται για «φωλιά» από αλμυρό κανταΐφι, ανάμεικτα λαχανικά, κατσικίσιο τυρί, ξανθή σταφίδα, αποξηραμένα σύκα και ντρέσινγκ βύσσινο.

Η μεσογειακή σαλάτα, πάλι, έχει διαφορετική προσέγγιση: περιλαμβάνει παντζάρια με ανάμεικτα λαχανικά, πορτοκάλι, μείγμα τυριών, μαύρο σουσάμι και ντρέσινγκ παντζαριού. Αμφότερες δροσερές και απολαυστικές.

Και φτάνουμε στο σημείο της μεγάλης επιλογής: θαλασσινά ή κρεατικά; Αφήστε το πάνω μας... Ό,τι και να επιλέξετε, δοκιμάστε το φρέσκο λαβράκι με σοταρισμένο σπανάκι και πουρέ κουνουπιδιού, το κριθαρότο γαρίδας και τη γαριδομακαρονάδα με λινγκουίνι. Από κρεατικά προτείνουμε τον χειροποίητο χοιρινό γύρο με πίτες σχάρας, τζατζίκι, λάδι καπνιστής πάπρικας και σαλάτα κινόα. Θα κλάψετε από τη γεύση του... Εξαιρετικά είναι και τα παϊδάκια εάν προλάβεις (ναι: το «εάν προλάβεις» περιλαμβάνεται στην ονομασία τους – και υπάρχει λόγος γι’ αυτό) με πουρέ πατάτας με ελιά, κρεμμύδι και φέτα. Αφήσαμε για το τέλος αυτό που μας προκάλεσε ιδιαίτερη (θετική) έκπληξη: παρότι έχουμε συνηθίσει να απολαμβάνουμε τα προαναφερθέντα φαγητά υπό τους ήχους λαϊκών και ρεμπέτικων ακουσμάτων, η «Σουρτούκω» μάς τα σερβίρει με ελληνική και ξένη μουσική, έντεχνη, ροκ και μπαλάντες. Το αποτέλεσμα –πιστέψτε μας– είναι μοναδικό. Το κατάστημα είναι ανοιχτό από τις 13:30 ώς τις 00:30 B

Info: «Σουρτούκω», Λυκούργου 3. 2310 555 325.

Σουρτούκω

Σκανάρετε με τo smartphone σας το QR code, για να δείτε τις κριτικές της «Σουρτούκως»

στο Tripadvisor:

Σκανάρετε με το smartphone σας

το QR code

που ακολουθεί, για να επισκεφθείτε το Σταφύλι στο ίντερνετ:

Σταφύλι.

Εδώ συνδυάζουμε

καλό φαγητό και

διασκέδαση

Μπορεί ένα εστιατόριο να διαθέτει εξαιρετική κουζίνα και, ταυτόχρονα, να καταφέρνει να ανεβάζει τη διάθεση των επισκεπτών στα ύψη – και, ενίοτε, το κοινό στα τραπέζια; Η απάντηση είναι καταφατική, όταν αναφερόμαστε στο Σταφύλι. Και εξηγούμαστε...

Αν υπάρχει ένα μότο που ταιριάζει

απόλυτα στο Σταφύλι, αυτό είναι

«Φαγητό, ποτό, διασκέδαση».

Οι θαμώνες του γνωρίζουν καλά

περί τίνος πρόκειται... Από τις 12

το μεσημέρι μέχρι περίπου τα

μεσάνυχτα είναι ένα κλασικό

εστιατόριο με οικείο χώρο, εξαιρετική διακόσμηση και γεύσεις

από την ελληνική κουζίνα, με «πειραγμένες» συνταγές.

Η γευστική εμπειρία «απογειώνεται» χάρη στις εξαιρετικής

ποιότητας πρώτες ύλες, που

προέρχονται από μικρούς παραγωγούς της Βόρειας Ελλάδας. Το

μενού περιλαμβάνει επιλογές σε

κρέας (με τις κοπές να κλέβουν την παράσταση), όπως επίσης

σε θαλασσινά και ζυμαρικά. Θα

σας προτείναμε να δοκιμάσετε

το κοτόπουλο με σκιουφιχτά, καψαλισμένο πράσο και πέστο φέτας, το θεσπέσιο γιουβέτσι

με μοσχαρίσια μάγουλα και σος

τόνου, αλλά και το surf’n’ turf ριζότο θαλασσινών με παντσέτα

Οι λάτρεις της πολίτικης κουζίνας

θα βρουν εξαιρετικές επιλογές πιάτων, αφού ο σεφ του εστιατορίου

κατάγεται από την Κωνσταντινούπολη και γνωρίζει όπως κανένας άλλος τις νοστιμιές της. Θα τον μακαρίζετε στο επιδόρπιο, ενώ θα απολαμβάνετε το κιουνεφέ σας (κανταΐφι με αγελαδινό τυρί και φιστίκι Αιγίνης). Εννοείται ότι από ένα εστιατόριο με την ονομασία «Σταφύλι» δεν θα μπορούσαν να απουσιάζουν τα τσίπουρα και τα κρασιά, αποκλειστικά από τον ελληνικό αμπελώνα.

Από τα μεσάνυχτα, η μουσική ανεβαίνει – μαζί της, το κέφι και η διασκέδαση. Περνάς σε κοκτέιλ και του δίνεις να καταλάβει! Ειδικά τις βραδιές των live (μία φορά την εβδομάδα), η ατμόσφαιρα είναι μαγική. Το κατάστημα λειτουργεί Τρίτη-Πέμπτη και Κυριακή μεταξύ 13:00-04:00 και κάθε Παρασκευή και Σάββατο από 13:00-06:00. Δευτέρα κλειστά. B

Σταφύλι.

Διαβάστε περισσότερα. στο ρεπορτάζ στα αριστερά..

Info: Σταφύλι, Ορβήλου 1 με Βαΐου. 2310 226 076. Σταφύλι

sushiEmpire.bar.

Διαβάστε περισσότερα. στο ρεπορτάζ στα δεξιά. Διεύθυνση: Οπλοποιού 3.

Empire sushi bar.

Αυθεντικό

στη Θεσσαλονίκη

Είστε λάτρης του σούσι, της γαρίδας τεμπούρα και δεν λέτε «όχι» σε νουντλς με κοτόπουλο; Σε αυτήν την περίπτωση, το Empire sushi bar είναι ο απόλυτος προορισμός σας.

Αν ανήκετε στους τυχερούς που

έχουν ταξιδέψει στην Ιαπωνία, τότε θα διαπιστώσετε ότι ο χώρος στην οδόΟπλοποιού έχει πάρα πολλά

κοινά στοιχεία με τα συνοικιακά καταστήματα σούσι στη χώρα της Άπω Ανατολής. Είναι μικρός και οικείος,τοξύλοπρωταγωνιστεί και κάλλιστα θα μπορούσε να βρίσκεται σε κάποιο στενάκι της Οσάκα. Οι τοιχογραφίεςμετιςγκέισες και ο πίνακαςμετον σαμουράι κάνουν ακόμη εντονότερη αυτήν την αίσθηση. Αυτό όμως που πραγματικά σε εντυπωσιάζει είναι οι αυθεντικέςγεύσεις. Ο ιδιοκτήτης και το προσωπικό έχουν πολύμεγάληεμπειρίαστοσούσι – και αυτό μπορείς να το καταλάβεις από την πρώτη στιγμή που θα βάλεις στο στόμα σου το μάκιρολμετον τόνο ή το νιγκίριμεσολομό. Το Empire sushi bar άνοιξε τον Απρίλιο του 2022, ικανοποιώντας μια γενικότερη απαίτηση, αφού ένα κατάστημα σούσι έλειπε από την περιοχή. Η φιλοσοφία του είναι απλή και ξεκάθαρη: επιλέγονται καθημερινά οι πιο φρέσκες, οι ποιοτικότερες πρώτες ύλες (δεν είναι τυχαίο

ότι ο χώρος είναι κλειστός γιορτές και αργίες, αφού δεν υπάρχει δυνατότητα προμήθειας φρέσκιας πρώτης ύλης). Στο ίδιο πλαίσιο, ήταν συνειδητή η επιλογή να μη γίνεται διανομή εκτός κέντρου, καθώς, μετά από μια μεγάλη διαδρομή, τα προϊόντα δεν θα έφταναν στους πελάτες στην ιδανική κατάσταση. Κλείνουμε με τα συμπεράσματα: στο Empire θα βρείτε, πιθανότατα, το οικονομικότερο σούσι που μπορεί να απολαύσει κάποιος στην Ελλάδα, χωρίς την παραμικρή έκπτωση στην ποιότητα. Πέρα από τις ιαπωνικές γεύσεις, καλύπτει άριστα και τις ευρωπαϊκές. Και κάτι σημαντικό: δεν γίνονται κρατήσεις. Όποιος φτάσει ώς την πόρτα του θα εξυπηρετηθεί. Λειτουργεί καθημερινές μεταξύ 14:00-00:00 και Σαββατοκύριακα από 13:00-00:00. B

Info: Empire sushi bar, Οπλοποιού 3. 2310 540 495. https://empiresushibar.gr/ Empire Sushi bar empire sushi bar

Ενα καθαρόαιμο

ροκ μπαρ

Ό,τι και να γράψει κάποιος για το Dizzy Dolls είναι λίγο. Θα αρκεστούμε στο παρακάτω: το ροκ μπαρ της οδού Αιγύπτου αποτελεί τη ζωντανή ιστορία της νυχτερινής διασκέδασης, όχι μόνο στην περιοχή των Λαδάδικων, αλλά και σε ολόκληρη τη Θεσσαλονίκη.

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια: για περίπου τρεις δεκαετίες, το Dizzy Dolls έχει προσφέρει στο κοινό της Θεσσαλονίκης, αλλά και στους επισκέπτες από άλλα σημεία της Ελλάδας και το εξωτερικό μερικές από τις πιο δυνατές και γεμάτες αδρεναλίνη βραδιές της ζωής τους.

Υπάρχει άραγε κάποιος

που δεν κινήθηκε στους

ροκ ήχους του, πίνοντας τη μπίρα

ή το ποτό του;

Σύντομο μάθημα για τους νεότερους: παρότι ξεκίνησε την πορεία

του ως τζαζ μπαρ, τον Μάρτιο του 1995, σύντομα άρχισε να δονεί τα Λαδάδικα (αλλά και όλη την πόλη)

στο πλήρες φάσμα των ροκ ήχων, από το all-time κλασικό ροκ, το British rock, το πιο βαρύ ροκ με

τα μέταλ ξεσπάσματα μέχρι το

πιο μοντέρνο. Από τον χώρο με το υπέροχο μπαρ, τα ξύλινα, ψηλά καθίσματα, τους γυμνούς, τούβλινους τοίχους, τους καθρέφτες και το αριστουργηματικό πλακάκι

στο δάπεδο πέρασαν αρκετοί

καλλιτέχνες, διάσημοι και ανερχόμενοι, όπως ο Marky Ramone, ο Tommy Stinson, οι οποίοι ήπιαν το ποτό τους στο αγαπημένο θεσσαλονικιώτικο στέκι.

Τι πίνουμε εμείς; Φυσικά, παγωμένες μπίρες (σε βαρέλι ή εμφιαλωμένες) από επιλεγμένες ζυθοποιίες, το αγαπημένο μας ποτό, premium επιλογές και, φυσικά, κοκτέιλ – ας πούμε ένα Negroni Και κάτι ακόμη... Όταν ανεβείτε τα ξύλινα σκαλοπάτια που οδηγούν στον επάνω όροφο, θα φτάσετε σε έναν χώρο που κάθε άντρας θα ήθελε για καθιστικό του σπιτιού του: με το αμερικάνικο μπιλιάρδο στη μέση, το φλίπερ στην άκρη, τους γωνιακούς καναπέδες και τα υπέροχα φωτιστικά. Και στο βάθος να ακούγεται το «Smoke on the water». Το Dizzy Dolls είναι ανοιχτό καθημερινά, από τις 17:00 ώς το πρωί B

Info: Dizzy Dolls, Αιγύπτου 5. 2314 009 474.

Dizzydolls Rockbar

Dizzy Dolls.

Διαβάστε περισσότερα.

στο ρεπορτάζ στα αριστερά..

Σάρωθρον.

Το μπαρ

της «έντεχνης»

μουσικής και των απανταχού Μητροπανικών

Ένα παλιό, πετρόχτιστο διατηρητέο που κάποτε πουλούσε σάρωθρα αποτελεί σήμερα τον «ναό» της έντεχνης, αλλά και της λαϊκής μουσικής.

«Τόσα δίνω, πόσα θες;/

Στα Λαδάδικα πουλάν’ αυτό που θες...» τραγουδούσε ο Δημήτρης Μητροπάνος σε μουσική Μάριου Τόκα και στίχους

Φίλιππου Γράψα. Τα χρόνια πέρασαν, οι οίκοι ανοχής και τα εμπορικά καταστήματα

που υπήρχαν στα Λαδάδικα ώς το

1990 έδωσαν τη θέση τους στην εστίαση, αλλά ο Μητροπάνος «ζει και βασιλεύει» κάθε βράδυ στην Κατούνη 17-19, απέναντι από το Χρηματιστήριο, χάρη στον Τόλη, τον Γιάννη και τον Άκη, που κρατάνε ζωντανό το Σάρωθρον, ένα από τα πιο παλιά μπαρ της Θεσσαλονίκης Στο Σάρωθρον ακούς κάθε βράδυ ένα μείγμα έντεχνης και λαϊκής μουσικής, από Μάλαμα, Παπακωνσταντίνου και Πασχαλίδη μέχρι Μητροπάνο, Αλεξίου και Μοσχολιού, σε ένα πετρόχτιστο, διατηρητέο κτίριο που παλιά πουλούσε... σάρωθρα, δηλαδή χειροποίητες σκούπες. Χαρακτηριστικά είναι και τα «Κυριακάτικα

αφιερώματα» του μπαρ σε συνθέτες και ερμηνευτές που αγαπούν οι θαμώνες, οι οποίοι συχνά διαλέγουν οι ίδιοι τα τραγούδια, σε χαρτάκια που δίνουν στους DJs. Το Σάρωθρον έχει και δικό του ιντερνετικό ραδιόφωνο, κάνει συνεντεύξεις, φιλοξενεί εκθέσεις και εκδηλώσεις, αλλά και προπωλήσεις εισιτηρίων, λειτουργώντας σαν ένα «πολιτιστικό εντευκτήριο» με αφορμή την καλή ελληνική μουσική. Αν είσαι vintage τύπος, τότε σίγουρα έχεις κάποιο cd ή βινύλιο του Σάρωθρον από τις συλλεκτικές εκδόσεις

των γενεθλίων του, ενώ από τις σελίδες του στα σόσιαλ μίντια ίσως έχεις κερδίσει κάποια πρόσκληση για θέατρο ή συναυλία. B

Info: Σάρωθρον, Κατούνη 17-19. 2310 53 82 82.

www.sarothron.gr

Σάρωθρον Cafe Bar

Καφέ - Μπαρ Σάρωθρον

Dizzy Dolls.

Valenio. Coffee Roastery.

Διαβάστε περισσότερα

στο ρεπορτάζ στα δεξιά..

Valenio.

Ενα καινοτόμο coffee concept

βάζει δυναμικά τη Θεσσαλονίκη στην πρώτη γραμμή τού γκουρμέ καφέ

Ένας μαγικός, πρωτοποριακός χώρος λειτουργεί στα Λαδάδικα. Ένας χώρος διά χειρός Βαλάντη Λαμπριανίδη, που υπόσχεται να μας μυήσει σε κάθε πτυχή του κόσμου του καφέ – ακόμη και σ’ εκείνες που ούτε καν φανταζόμασταν ότι υπάρχουν.

Γεννημένος στο Μόναχο της Γερμανίας, με ρίζες από τη Σμύρνη και μεγαλωμένος από τα πέντε του στη Θεσσαλονίκη, ο Βαλάντης Λαμπριανίδης συνδυάζει τα καλύτερα τριών κόσμων σε ό,τι αφορά τη σχέση του με τον καφέ. Η Γερμανία τού έμαθε την πειθαρχία και την οργάνωση – όποιος έχει συνεργαστεί μαζί του το διακρίνει από τις πρώτες επαφές. Η σμυρνιά γιαγιά τού έμαθε ότι ο καφές στο μπρίκι (τον οποίο του έμαθε να φτιάχνει όταν ήταν μόλις 8 ετών) είναι οικογενειακή παράδοση – «παρεμπιπτόντως, μια φορά χύθηκαν οι καφέδες πάνω μου όταν πήγα να σερβίρω με τον δίσκο και έπαθα έγκαυμα δευτέρου βαθμού» θυμάται ο Βαλάντης. «Στο νοσοκομείο, ο γιατρός είπε στη μητέρα μου ότι το έγκαυμα δεν θα μου αφήσει σημάδι, αλλά από το σοκ μπορεί να μου μείνουν παιδικά τραύματα, να βλέπω καφέ και να εξαφανίζομαι. Τελικά, έγινε το αντίθετο...». Όσο για τη Θεσσαλονίκη, η μακρά παράδοση της πόλης στην κατανάλωση του αγαπημένου ροφήματος αποτέλεσε για τον ανήσυχο νέο με την αγάπη στον καφέ το ιδανικό οικοσύστημα, όπου μπόρεσε όχι απλώς να εκδηλώσει την κλίση του, αλλά να την αναπτύξει και να διακριθεί όσο λίγοι στη χώρα μας και διεθνώς. «Άρχισα την πορεία μου στον χώρο της εστίασης πριν από αρκετά χρόνια – και, φυσικά, όχι σαν ένας ‘ροκ σταρ’ του καφέ, αλλά ως βοηθός πίσω από το μπαρ για

το χαρτζιλίκι μου, συγχρόνως με τις σπουδές μου. Στην αρχή έπλενα τα ποτήρια και τα φλιτζάνια του ιταλού μπουφετζή που ετοίμαζε τα ροφήματα – ήταν ο ιδιοκτήτης. Με τον καιρό άρχισε να μου δίνει κι εμένα αρμοδιότητες στο κομμάτι της παρασκευής, μέχρι που μπήκα εγώ στην παραγωγή του μαγαζιού. Μου άρεσε να βλέπω τις εκφράσεις του κόσμου κάθε πρωί, όταν τους έφτιαχνα την ημέρα. Προσπαθούσα να βγάλω καλύτερο αποτέλεσμα στον καφέ που παρασκεύαζα και ένιωθα ότι το απολάμβαναν. Αυτό μου έδινε χαρά». Επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη από το εξωτερικό το 2000 και αποφασίζει να εργαστεί, διαδοχικά, σε μια σειρά από καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, με στόχο να εξελίξει το παρεξηγημένο επάγγελμα του barista (το οποίο οι περισσότεροι συνήθως ασκούν περιστασιακά), δίνοντάς του το κύρος που του αξίζει. «Η αλήθεια είναι ότι εκείνα τα χρόνια δεν σου έδιναν σημασία αν ασχολιόσουν παραπάνω με την ποιότητα του καφέ – κυριαρχούσε ο στιγμιαίος καφές και ο μπουφετζής δεν είχε πολύ μεγάλη ‘αξία’» εξηγεί ο ίδιος ο Βαλάντης. «Τα ποτά και, αργότερα, τα κοκτέιλ ήταν αυτά που έκλεβαν την παράσταση. Μέσα από αυτήν την πορεία είδα ότι η νύχτα δεν με συγκινούσε ιδιαίτερα

και διάλεξα να κάνω focus στην ημέρα και στον καφέ. Δεν πίστευε όμως κανένας από τον περίγυρό μου ότι αυτό θα είναι το επάγγελμά

μου και ότι αυτό θα εξελίξω και θα συνεχίσω να εξασκώ. Εμένα μου άρεσε – κι ας με φωνάζανε ‘καφετζή’, ούτως ή άλλως αυτό είμαι και το χαίρομαι. Η στροφή μου εξ ολοκλήρου στον καφέ έγινε από το 2010 και μετά – πριν, τα έκανα όλα μαζί, μπουφετζής και μπάρμαν.

Βλέπετε, από αυτό ζούσα, δεν ήταν απλώς χόμπι. Είχαμε όμως περάσει οριστικά πια στην εποχή του εσπρέσο, με προτάσεις από ιδιαίτερες ποικιλίες μοναδικής προέλευσης.

Πέρα από τις βασικές συνταγές, οι baristas άρχισαν να πειραματίζονται με την παρασκευή signature ροφημάτων, χρησιμοποιώντας διαφορετικές μεθόδους εκχύλισης, κάτι που απαιτούσε γνώσεις και δημιουργικότητα. Τότε ήταν που κατάλαβα πόσο σημαντικό ήταν το κομμάτι της κατάρτισης. Έπρεπε να γνωρίζεις πώς να κάνεις σωστά τις εκχυλίσεις, αλλά και πώς να μαγειρεύεις σωστά τη συνταγή σου, για να βγάλεις το ιδανικό αποτέλεσμα στο φλιτζάνι».

Η ώρα του Valenio. Κάπως έτσι, ο Βαλάντης Λαμπριανίδης άρχισε να ψάχνεται περισσότερο. «Σιγά σιγά ξεκίνησαν να με φωνάζουν

θύνονται σε ευρύτερο κοινό. Στην καριέρα μου έχω διδάξει ώς τώρα σε περισσότερα από 320 τμήματα, έχω υπάρξει εισηγητής σε τουλάχιστον 130 ανοιχτά σεμινάρια σε Ελλάδα και εξωτερικό, ενώ έχω λάβει μέρος ως πιστοποιημένος διεθνής κριτής σε δεκάδες εθνικούς ή παγκόσμιους διαγωνισμούς. Η κατάρτιση, όμως, δεν έχει τέλος: ποτέ δεν μπορείς να πεις ότι τα ξέρεις όλα».

καινούργιο κεφάλαιο μιας πραγματικά

συναρπαστικής διαδρομής βρίσκεται

στην οδό Λυκούργου 2, στα Λαδάδικα. Εκεί, ο Βαλάντης πήρε ένα διατηρητέο το οποίο κουβαλά στους τοίχους του αιώνες ιστορίας της Θεσσαλονίκης, το οποίο μεταμόρφωσε εκ βάθρων σε έναν χώρο που συνδυάζει αρμονικά την αίσθηση της συνέχειας με τον αέρα της καινοτομίας.

από το ένα μαγαζί στο άλλο στη Θεσσαλονίκη,

για να δείξω στο προσωπικό τι έπρεπε να

κάνει. Με θεωρούσαν πολύ διαβασμένο για

την εποχή και έβλεπαν ότι τα χέρια μου ‘ένιω-

θαν’ και η παλέτα μου είχε μια ιδιαίτερη

ικανότητα στην καταγραφή των γευστικών

χαρακτηριστικών. Έτσι, μπήκα στο κομμάτι

της εκπαίδευσης, συνεργαζόμενος αρχικά

με εισαγωγείς εσπρέσο που ήθελαν να προσφέρουν μια βασική, έστω, κατάρτιση στους πελάτες τους. Το ενδιαφέρον όμως ήταν τόσο μεγάλο, που άρχισαν να εμφανίζονται στην πόλη οι πρώτες εξειδικευμένες σχολές».

Ο Βαλάντης συνεργάστηκε με διάφορες ιδιωτικές σχολές ως εκπαιδευτής, «με προγράμματα αποκλειστικά για τον καφέ, ορισμένα μάλιστα πολύ πρωτοποριακά, όπως το cupping ή το latte art» εξηγεί – και συνεχίζει.

«Όταν ανέλαβα εισηγητής στη Bar Academy της Θεσσαλονίκης, αποφάσισα να αποτραβηχτώ από τα μαγαζιά και να αφοσιωθώ στην εκπαίδευση. Βλέποντας μάλιστα το πάθος

των συναδέλφων μου, άρχισα να οργανώνω

τα δικά μου workshops για επαγγελματίες, καθώς και ανοιχτά σεμινάρια που απευ-

Το 2019, παράλληλα με την παροχή εκπαιδευτικών και συμβουλευτικών υπηρεσιών, εγκαινιάζει το Valenio Coffee Vibes, ένα γκουρμέ καφεκοπτείο αποκλειστικά με specialty coffee στην Ικτίνου 6, με ειδικά διαμορφωμένο lab όπου γίνονταν σεμινάρια για επαγγελματίες, ενώ παράλληλα παρέχονταν εκπαίδευση και consulting. Μάλιστα, στη διάρκεια αυτής της διαδικασίας υπήρχαν σοβαρές σκέψεις το καφεκοπτείο να ανοίξει στη Γερμανία: «Παρότι το επίπεδο εκεί δεν είναι πολύ υψηλό ως προς τον specialty coffee, προσπαθούν να εξελιχθούν και αναζητούν επαγγελματίες με γνώσεις και εμπειρία. Πείσμωσα όμως, ακούγοντας συνέχεια ότι η Θεσσαλονίκη δεν μπορούσε να υποστηρίξει τίποτε άλλο πέρα από μια κλασική καφετέρια, ότι ο κόσμος δεν ξέρει από ποιοτικό καφέ και γι’ αυτό παραμένουμε φραπεδούπολη» λέει χαμογελώντας ο Βαλάντης.

Όσο για το όνομα «Valenio»; «‘Νονός’ μου ήταν ένας ιταλός barista trainer, ο Αντόνιο, τον οποίο είχα συναντήσει πριν από πολλά χρόνια, σε κάποιο εκπαιδευτικό σεμινάριο. Δυσκολευόταν να διαβάσει το βαφτιστικό μου όνομα (σ.σ.: Χρυσοβαλάντης), μέχρι που μου είπε χαμογελώντας: ‘Valenio, more simple!’. Όταν επέστρεψα στη Θεσσαλονίκη, ανέφερα το περιστατικό στους συναδέλφους μου. Όλοι άρχισαν να με φωνάζουν έτσι, οπότε το υιοθέτησα».

Το επόμενο βήμα. Πρόσφατα, μια νέα σελίδα άνοιξε στην υπέροχη ιστορία καφέ που γράφει το Valenio. Ο χώρος που φιλοξενεί το

Σε αυτό το υπέροχο κτίριο, οι coffee lovers (επαγγελματίες, αλλά και ιδιώτες) μπορούν να δοκιμάσουν specialty καφέδες με τη σφραγίδα εγγύησης του Valenio, ώστε να επιλέξουν αυτόν που προτιμούν. Και, μάλιστα, απολαμβάνοντας στη διάρκεια αυτής της διαδικασίας μια σπάνια, αδιαμεσολάβητη ματιά στον κύκλο του καφέ: από την αποθήκευση των τσουβαλιών με τους κόκκους του καφέ και το καβούρδισμα στις custom made μηχανές του Valenio ώς τον χώρο όπου συντελείται η μαγεία: το μπαρ, όπου βγαίνουν τα μαγικά χαρμάνια τού Βαλάντη. Η εμπειρία, όμως, δεν τελειώνει εδώ. Στον επάνω όροφο του διατηρητέου, σε έναν εξαιρετικά καλαίσθητο και cozy χώρο που αποπνέει ζεστασιά και υψηλή αισθητική, έχει διαμορφωθεί ένα lab όπου παρέχεται εκπαίδευση και φιλοξενούνται masterclasses και ενδιαφέροντα pairings του καφέ με γλυκό, με αλκοόλ και με ό,τι άλλο γεννά η δημιουργική φαντασία του Mr. Valenio. Οι μοναδικές προτάσεις σε εξαιρετικούς καφέδες για το σπίτι, που βρίσκεις στο ράφι, σε συνδυασμό με μια ξεχωριστή αίθουσα γευστικών δοκιμών με high-end εξοπλισμό τελευταίας τεχνολογίας, ένα εξειδικευμένο εργαστήριο καβουρδίσματος καφέ, διάφορα εκπαιδευτικά προγράμματα, συμβουλευτικές παρουσιάσεις εταιρειών του χώρου, καθώς και συγκεκριμένες προπονήσεις για επαγγελματίες baristas είναι μερικές από τις υπηρεσίες που βρίσκει εκεί ο επισκέπτης. Κάπως έτσι, το όραμα του Βαλάντη για τη δημιουργία ενός καινοτομικού (τουλάχιστον) στην Ελλάδα χώρου, όπου θα φιλοξενείται ο κόσμος του καφέ σε όλες τις ενδιαφέρουσες πτυχές του, πήρε σάρκα και οστά. Κι εμείς, ως λάτρεις του καλού καφέ, δεν μπορούμε παρά να καμαρώνουμε για το έργο των χειρών του. B

Info: Το Valenio Coffee Roastery φιλοξενείται στο υπέροχα αναστηλωμένο διατηρητέο της Λυκούργου 2, στα Λαδάδικα. Ασφαλώς, τη μαγεία του καφέ μπορείτε να την απολαύσετε και στο αγαπημένο

Valenio Coffee Vibes, στην Ικτίνου 6.

Lena’s Βistro.

Eνα μπιστρό à la française

Ήταν Φεβρουάριος του 2010, στην αρχή της κρίσης, όταν η Λένα αποφάσιζε να ανοίξει σε έναν ιστορικό (και συναισθηματικά φορτισμένο για την ίδια) χώρο στα Λαδάδικα ένα μπιστρό, που έμελλε να γίνει σήμα κατατεθέν της περιοχής.

Σχεδόν έναν αιώνα νωρίτερα, το 1912, ο προπάππος της, Κυριάκος Μαγιόπουλος, φτάνοντας στη Θεσσαλονίκη από τη Μικρά Ασία, είχε αγοράσει τμήμα του σημερινού μπιστρό, για να ανοίξει το κουρείο του. Μάλιστα, η φήμη που απέκτησε χάρη στην τέχνη του ήταν τόσο μεγάλη, που τον κάλεσαν στο θωρηκτό «Αβέρωφ», για να κουρέψει τον

βασιλιά. Ας αφήσουμε όμως το παρελθόν...

Το πρώτο πράγμα που σε κερδίζει

στο Lena’s Bistro είναι το όλο

στιλ του μαγαζιού: δεν διαφέρει

από ένα μπιστρό που βρίσκεται

σε κάποια γωνιά του Παρισιού –

εκτός από το γεγονός ότι δεν θα

σου μιλήσουν στα Γαλλικά.

Το κατάστημα ανοίγει νωρίς το

πρωί, για να απολαύσεις τον πρώτο

καφέ της ημέρας, συνοδεύοντάς

τον με ένα τραμετζίνο, με κάποιο

κρουασάν βουτύρου ή ακόμη και

με πλήρες πρωινό. Μην παραλεί-

ψετε να δοκιμάσετε και τη σπιτική

λεμονάδα – ειδικά το καλοκαίρι, θα μας θυμηθείτε. Το μεσημέρι είναι η καλύτερη ώρα για ένα

ποτήρι κρασί. Πρότασή μας είναι να το απολαύσετε με μια πιατέλα αλλαντικών και τυριών –έχει δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στα ελληνικά προϊόντα–, μια σαλάτα ή μια τορτίγια. Κι αν στη συνέχεια έχετε όρεξη για γλυκό, ένα χειροποίητο γλυκό κουταλιού ή κάποιο λικέρ θα ολοκληρώσουν την εμπειρία σας. Το βράδυ είναι η ώρα για μπίρες, ποτά και, κυρίως, κοκτέιλ. Η λίστα του μπιστρό είναι τεράστια και σίγουρα θα βρείτε αυτό που επιθυμείτε. Τέλος, μπορεί να σας φανεί παράξενο, αλλά στον ιδιαίτερα μικρό χώρο του μαγαζιού πραγματοποιούνται live (κυρίως) τζαζ μουσικής. Αν είστε από τους τυχερούς (ή από τους πολύ ενημερωμένους), θα βιώσετε μια πραγματικά ξεχωριστή εμπειρία. B

Lena’s Bistro.

Διαβάστε περισσότερα. στο ρεπορτάζ στα αριστερά.

Info: Lena’s Bistro, Κατούνη 7. 2311 249 140.

lenasbistro.lt lenasbistro

Λαχταριστό

παγωτό από

κατσικίσιο γάλα

Μια αναπάντεχη γευστική έκπληξη σε ένα από τα ομορφότερα σημεία της Θεσσαλονίκης. aega.

Διαβάστε περισσότερα. στο ρεπορτάζ στα δεξιά. Διεύθυνση: Ναυάρχου Κουντουριώτη 19.

Info: aega, Ναυάρχου Κουντουριώτη 19. 2316 024 242. aega.gr aega.gr aega.

Τον Μάιο του 2023 η aega, το αγαπημένο ζαχαροπλαστείο-σήμα κατατεθέν της Νάουσας, με τις εκπληκτικές νοστιμιές από κατσικίσιο γάλα, άνοιξε το νέο της κατάστημα στη Θεσσαλονίκη, φέρνοντας μαζί της τη χαρακτηριστική εικόνα της, με το υπέροχο χρώμα, το ξύλο, τις λαμαρίνες, τα φωτιστικά-καρδάρες και τις φωτογραφίες με τα κατσικάκια στους τοίχους. Αυτό που κάνει τα προϊόντα τόσο εύγευστα και ιδιαίτερα είναι η χρήση κατσικίσιου γάλακτος: όπως εξηγούν οι ειδικοί, είναι το πλέον ωφέλιμο για την ανάπτυξη των παιδιών μετά το μητρικό, είναι πιο εύπεπτο από το αγελαδινό, έχει υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες και ασβέστιο και αποτελεί μια θρεπτική διατροφική επιλογή. Θέλετε κι άλλα; Η μέρα στην aega αρχίζει στις 7 το πρωί. Παραγγείλτε τον πρώτο καφέ της ημέρας και απολαύστε μια μπουγάτσα. Αν είστε του αλμυρού, το τυρί θα είναι κατσικίσιο. Αν είστε του γλυκού, η κρέμα παρασκευάζεται από κατσικίσιο γάλα. Αμφότερες είναι τέλειες. Εξαιρετική επιλογή

είναι και το ανεβατό (επίσης με κατσικίσιο τυρί). Ανάλογα με την όρεξη, δοκιμάστε σπανακόπιτα, βάφλες και πάνκεικς, καθώς και κρουασάν βουτύρου, τα οποία μπορείτε να γεμίσετε. Και έρχεται η ώρα του παγωτού από κατσικίσιο γάλα... Ό,τι και να πούμε είναι λίγο. Θα ανακαλύψετε 34 γεύσεις που θα ικανοποιήσουν και τον πλέον απαιτητικό. Πέρα από τις παραδοσιακές γεύσεις, προτείνουμε το τσίζκέικ και την αλμυρή καραμέλα Αφήσαμε για το τέλος τα γλυκά. Ετοιμαστείτε: καρυδόπιτα, σοκολατόπιτα, πορτοκαλόπιτα και ρεβανί θα σας κάνουν να δακρύσετε από τη γεύση τους. Ειδικά το τελευταίο, συνοδέψτε το με παγωτό σύκο. Μαγεία... Και κάτι σημαντικό: αν το καλοκαίρι οι διακοπές σας σάς βγάλουν στην Κρήτη, θα είστε οι πρώτοι που θα αντικρίσετε τα νέα aega cold spots. B

ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΨΕΜΑΤΑ

ΓΙΑ ΤΟΝ

ΠΥΡΗΝΙΚΟ

ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΗΡΑ ΤΟΥ ΑΠΘ

Χρησιμοποιείται για εκπαιδευτικά πειράματα

που γίνονται στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο εδώ και πάνω από 50 χρόνια.

«Ο υποκρίσιμος

αντιδραστήρας του Εργαστηρίου Ατομικής και Πυρηνικής Φυσικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης είναι κατασκευή της Nuclear Chicago Corporation. Είναι ανοιχτής δεξαμενής, με επιβραδυντή κοινό, αφαλατωμένο νερό. Το σχάσιμο υλικό είναι 2.494 kg φυσικού ουρανίου, σε ράβδους-φυσίγγια των περίπου δύο κιλών έκαστη»: ο καθηγητής Στέφανος Χαραλάμπους, πρώτος διευθυντής του Εργαστηρίου Ατομικής και Πυρηνικής Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, στο πανεπιστημιακό σύγγραμμα του 1981 με τίτλο «Εργαστηριακές ασκήσεις Ατομικής και Πυρηνικής Φυσικής», περιγράφει τα τεχνικά χαρακτηριστικά του πυρηνικού αντιδραστήρα που στεγάζεται από

το 1971 στο υπόγειο του κτιρίου της Σχολής Θετικών Επιστημών

«Για να αποφευχθεί οποιαδήποτε μόλυνση, τα φυσίγγια του ουρανίου έχουν στεγανό περίβλημα από αλουμίνιο. Πέντε φυσίγγια ουρανίου μπαίνουν μέσα σε κατάλληλο, στεγανό κατά το ένα άκρο σωλήνα από αλουμίνιο. Έτσι, υπάρχουν 270 σωλήνες πλήρεις ουρανίου. Οι σωλήνες, με τη βοήθεια οδηγών κυψελίδων, σχηματίζουν το πλέγμα του σχάσιμου υλικού. Στο κέντρο του πλέγματος υπάρχει διάκενο, όπου τοποθετείται η πηγή των νετρονίων. Η πηγή των νετρονίων είναι Ci 241Am Be. Η πηγή άγεται από τον ‘κάδο διαφύλαξης’ στη θέση της εντός του υποκρίσιμου, με τηλεχειρισμό»

αναφέρεται στο βιβλίο για τον πυρηνικό αντιδραστήρα, που παραχωρήθηκε στο πανεπιστήμιο υπό μορφή δανεισμού-δωρεάς από την Ελληνική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας. Στη βάση δεδομένων της Διεθνούς Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας (στον ιστότοπο https://www.iaea. org/resources/databases/researchreactor-database-rrdb) είναι καταχωρημένα τα τεχνικά χαρακτηριστικά του πυρηνικού αντιδραστήρα και το ιστορικό της λειτουργίας του από τις 04.08.1971 (με κύκλο λειτουργίας τρεις ώρες ημερησίως, πέντε ημέρες την εβδομάδα, 26 εβδομάδες τον χρόνο). Στην ίδια βάση υπάρχουν καταχωρημένοι ακόμη δύο πυρηνικοί αντιδραστήρες στην Ελλάδα: ένας ερευνητικός πυρηνικός αντιδραστήρας του ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος» (μεγαλύτερου μεγέθους και ροής νετρονίων σε σχέση με αυτόν του ΑΠΘ, αλλά και πάλι πολλές τάξεις μεγέθους μικρότερου ως προς την ισχύ και τη ροή νετρονίων από έναν αντιδραστήρα ισχύος) σε κατάσταση παρατεταμένης διακοπής λειτουργίας, καθώς και ένας ακόμη στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, ο οποίος βρίσκεται σε κατάσταση μόνιμης διακοπής

Τι σημαίνει «υποκρίσιμος»;

Ο πυρηνικός αντιδραστήρας του ΑΠΘ κατασκευάστηκε για πειραματικούς, εκπαιδευτικούς και ερευνητικούς σκοπούς, ενώ ο όρος «υποκρίσιμος» αναφέρεται στο ότι δεν μπορεί να συντηρήσει αλυσιδωτή πυρηνική

σχάση, ενώ η χαμηλή νετρονική ροή επιτρέπει να γίνονται μετρήσεις χωρίς να απαιτούνται ιδιαίτερα μέτρα ακτινοπροστασίας

«Πρόκειται για έναν υποκρίσιμο αντιδραστήρα κατασκευής Nuclear Chicago Corporation USA, δυναμικότητας 2.494 kg φυσικού ουρανίου, ο οποίος λειτουργεί με πηγή νετρονίου αμερικίου-βηρυλλίου 5 Curie», αναφέρεται στο βιβλίο «1926-1976: Τα πενήντα χρόνια του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης» του Β.Δ. Κυριαζόπουλου, όπου υπάρχει και φωτογραφία της πειραματικής διάταξης, η οποία αποτελείται από μία δεξαμενή από ανοξείδωτο ατσάλι, ράβδο και πλέγμα αλουμινίου, επιβραδυντή και ανακλαστή με ελαφρύ νερό Η2Ο, καύσιμο υλικό το φυσικό ουράνιο και παραφίνη. Η πρόεδρος του Τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ, καθηγήτρια Αλεξάνδρα Ιωαννίδου, και ο καθηγητής Χρήστος Ελευθεριάδης (μέλη του Εργαστηρίου Ατομικής και Πυρηνικής Φυσικής του Τομέα Πυρηνικής Φυσικής & Φυσικής Στοιχειωδών Σωματιδίων)

μίλησαν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ για τα εκπαιδευτικά πειράματα που διεξάγονται στον πυρηνικό αντιδραστήρα, την πολύτιμη γνώση την οποία έχουν αντλήσει οι

φοιτητές που τα έχουν παρακολουθήσει εδώ και πέντε δεκαετίες, καθώς και για

τις ανησυχίες που συνειρμικά γεννώνται, όταν πληροφορείται κάποιος ότι λειτουργεί στη Θεσσαλονίκη μια τέτοια πειραματική διάταξη.

«Ο πυρηνικός αντιδραστήρας, η πειραματική αυτή διάταξη προσφέρει γνώση και πληροφορία στους φοιτητές που περνάνε από το Τμήμα Φυσικής, καθώς όλοι υποχρεωτικά κάνουν ένα πείραμα από δείγματα που έχουν μπει στον αντιδραστήρα. Είναι μια γνώση – και η γνώση είναι πολύτιμη. Είμαστε υπερήφανοι που τον έχουμε. Και εννοείται ότι η διάταξη υπόκειται σε διεθνείς κανόνες ασφαλείας, αυστηρές οδηγίες που υποχρεούμαστε να ακολουθούμε – και ελεγχόμαστε κάθε χρόνο γι’ αυτό» σημειώνει η κυρία Ιωαννίδου.

Μέσα από τα πειράματα που γίνονται στο πλαίσιο των φοιτητικών

εργαστηριακών ασκήσεων του Εργαστηρίου Πυρηνικής Φυσικής, όπως διευκρινίζει, οι φοιτητές μαθαίνουν βασικές αρχές, όπως η αλληλεπίδραση της ακτινοβολίας με την ύλη, τα είδη της ακτινοβολίας, οι βασικοί κανόνες ακτινοπροστασίας, ο νόμος της ραδιενέργειας, ο νόμος της απορρόφησης ακτινοβολίας: «Πρόκειται για πολύ ωραία πειράματα, όπου οι φοιτητές μας μαθαίνουν βασικούς κανόνες. Για πολλούς γίνονται το έναυσμα, ώστε να πάνε παρακάτω, να κάνουν κάποιο μεταπτυχιακό στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό στην Ιατρική Φυσική, την Πυρηνική Μηχανική» προσθέτει.

Υπάρχει κίνδυνος;

«Είναι σίγουρα μια πολύ χρήσιμη πειραματική εμπειρία για τους φοιτητές» επισημαίνει ο κ. Ελευθεριάδης, εξηγώντας ότι «ο αντιδραστήρας χρησιμοποιείται για ακτινοβολήσεις διαφόρων δειγμάτων με νετρόνια, τα οποία μετά καταμετρώνται από τους φοιτητές, με κατάλληλες ανιχνευτικές διατάξεις. Από τις μετρήσεις προσδιορίζονται παράμετροι όπως ο χρόνος ζωής βραχυβίων ισοτόπων ή η ροή νετρονίων σε διάφορες θέσεις μέσα στον αντιδραστήρα».

Σε ό,τι αφορά το ζήτημα της ασφάλειας, ο καθηγητής Ελευθεριάδης

υπογραμμίζει ότι «ο αντιδραστήρας είναι υποκρίσιμος και γι’ αυτό χρειάζεται η εξωτερική πηγή νετρονίων: για να διασφαλίζει μια επαρκή ροή νετρονίων, ώστε να γίνονται οι ακτινοβολήσεις

για την εκπαίδευση των φοιτητών. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να βγει εκτός ελέγχου, άρα δεν υπάρχει κίνδυνος του τύπου που φαντάζεται ο κόσμος», τονίζει, για να προσθέσει: «Αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί κάποιος να κατασκηνώσει δίπλα του ή να πάρει κάποια ράβδο ουρανίου στο σπίτι του, χωρίς πρόβλημα... Επομένως, το εργαστηριακό μάθημα είναι και μια ευκαιρία να μαθαίνουν οι φοιτητές ακριβώς τους κινδύνους από τη ραδιενέργεια και τους τρόπους προφυλάξεως».

«Την ευθύνη ελέγχου όλων των εγκαταστάσεων με πηγές ραδιενέργειας, εν γένει, έχει η Ελληνική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας, η οποία αναφέρεται στη Διεθνή Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας, τη γνωστή IAEA, η οποία έχει τον έλεγχο όλων των πυρηνικών εγκαταστάσεων, με πιο σημαντικές, ασφαλώς, αυτές των αντιδραστήρων ισχύος...» συμπληρώνει ο καθηγητής.

κής Φυσικής του ΑΠΘ ιδρύθηκε από

τον καθηγητή Στέφανο Χαραλάμπους. Στο Α’ τεύχος της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως με ημερομηνία 12

Μαΐου 1969, με το υπ. 312 Βασιλικό Διάταγμα της 5ης Μαΐου 1969 «Περί

ιδρύσεως εργαστηρίων, σπουδαστηρίων και κλινικών παρά τω Πανεπιστημίω Θεσσαλονίκης», ιδρύονται[...]

«εις την Φυσικομαθηματικήν Σχολήν:

1) Εργαστήριον Οργανικής Χημικής Τεχνολογίας και Χημείας Τροφίμων, 2)

Εργαστήριον Ατομικής και Πυρηνικής Φυσικής, 3) Εργαστήριον Εκτάκτου

Αυτοτελούς Έδρας Φυσικής 4) Εργαστήριον Φυσικής Γεωγραφίας και 5)

Σπουδαστήριον Θεωρητικής Φυσικής».

«Το Εργαστήριο ιδρύθηκε από

τον καθηγητή Στέφανο Χαραλάμπους

και ανέπτυξε δραστηριότητα προς

αρκετές κατευθύνσεις. Αν θέλαμε να

τις εντάξουμε σε γενικότερο πλαίσιο, θα λέγαμε πως η δραστηριότητα εντοπίζεται στον χώρο της Πυρηνικής

Φυσικής, της Αστροσωματιδιακής

Φυσικής και της Φυσικής Στοιχειωδών Σωματιδίων» εξηγεί ο κ. Ελευθεριάδης.

Τι προτιμούν

οι φοιτητές

Σε ό,τι αφορά την προοπτική εξέλιξης

των αποφοίτων του τμήματος που θα επιλέξουν τον Τομέα Πυρηνικής Φυσικής & Φυσικής Στοιχειωδών Σωματιδίων, ο καθηγητής αναφέρει: «Οι φοιτητές που

επιλέγουν τον τομέα μας είναι γενικά

πολλοί. Το αντικείμενο, δηλαδή, είναι

ελκυστικό, παρότι το μεταπτυχιακό

της Υποατομικής Φυσικής δεν είναι

από τα εύκολα, παρέχει όμως γνώσεις

Βασικής Φυσικής υψηλού επιπέδου

Γενικά, φοιτητές που συνεχίζουν τις

σπουδές τους με μεταπτυχιακό και

διδακτορικό στο πεδίο του τομέα

έχουν μετά επιλογή είτε ακαδημαϊκής

καριέρας είτε μετακίνησης σε

απαιτητικές θέσεις στην αγορά εργασίας»

«Χάρη στα εργαστήρια αυτά, πολλοί φοιτητές μας ενθουσιάζονται.

Είναι πολλά τα παιδιά που επιλέγουν

να συνεχίσουν με το μεταπτυχιακό της Ιατρικής Φυσικής. Σήμερα υπάρχουν στην Ελλάδα διατμηματικά προγράμματα Ακτινοφυσικής, που είναι εξαιρετικά και έχουν μεγάλη ζήτηση. Ο ακτινοφυσικός είναι μια ειδικότητα που απαιτεί βασικό πτυχίο φυσικού. Οι απόφοιτοί μας στα εργαστήρια Πυρηνικής Φυσικής του τμήματος μας αποκτούν βασικές γνώσεις αλληλεπίδρασης της ακτινοβολίας με την ύλη, αλλά και ακτινοπροστασίας». B

Στη φωτογραφία: ο υποκρίσιμος πυρηνικός αντιδραστήρας του ΑΠΘ, όπως αποτυπώνεται φωτογραφικά στο πανεπιστημιακό σύγγραμμα του 1981 με τίτλο «Εργαστηριακές ασκήσεις Ατομικής και Πυρηνικής Φυσικής», γραμμένο από τον καθηγητή Στέφανο Χαραλάμπους, πρώτο διευθυντή του Εργαστηρίου Ατομικής και Πυρηνικής Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

ΚΩΔΙΚΟΣ: «ΠΡΑΣΙΝΙΣΤΕ ΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ»

Χίλια διακόσια νέα δέντρα φυτεύονται αυτές τις ημέρες στη Νέα Παραλία

και στο περιαστικό δάσος του Κεδρηνού λόφου. Ακολουθούν

δύο νέα πάρκα τσέπης, αλλά και πρόσκληση στους δημότες

να πρασινίσουν τους ακάλυπτους των κατοικιών τους, με δέντρα

και τεχνική βοήθεια από τις δημοτικές υπηρεσίες.

Στη φύτευση

χιλίων διακοσίων νέων δέντρων στη

Νέα Παραλία και στον Ζωολογικό

Κήπο, στην περιοχή του Κεδρηνού

λόφου, αλλά και στη δημιουργία

άλλων δύο πάρκων τσέπης, με στόχο

να πρασινίσει όσο περισσότερο

γίνεται η Θεσσαλονίκη, προχωρά

αυτές τις ημέρες η διοίκηση του

κεντρικού δήμου. Ήδη ξεκίνησε η φύτευση επτακοσίων δέντρων στον

Ζωολογικό Κήπο, στο περιαστικό

δάσος της πόλης, από πρόγραμμα του

Οργανισμού Φυσικού Περιβάλλοντος

και Κλιματικής Αλλαγής (ΟΦΥΠΕΚΑ). Ο

συγκεκριμένος χώρος χτυπήθηκε από το φλοιοφάγο έντομο, με αποτέλεσμα αρκετά τμήματα πρασίνου του Ζωολογικού Κήπου να έχουν υποστεί ολική καταστροφή.

Σειρά αμέσως μετά πήρε η Νέα Παραλία, εκεί όπου αμέσως μετά την παρέλαση της 25ης Μαρτίου ξεκίνησε η φύτευση άλλων πεντακοσίων δέντρων. Η αρχή γίνεται από το ύψος του Βασιλικού Θεάτρου, με επιδίωξη να φουντώσει και να αυξηθεί το πράσινο στο παραλιακό μέτωπο, που αποτελεί πόλο έλξης για χιλιάδες κατοίκους και επισκέπτες.

Σύμφωνα με τον σχεδιασμό, για να πρασινίσει

σύνολό της, ώς το Μέγαρο Μουσικής, απαιτούνται άλλα 500 δέντρα. Με δεδομένο, όμως, ότι η τρέχουσα φυτευτική περίοδος ολοκληρώνεται

στα μέσα Απριλίου, θα ακολουθήσει ένας δεύτερος γύρος φυτεύσεων, από το φθινόπωρο και μετά.

«Μέχρι στιγμής έχουμε φυτέψει σε άδειες δενδροδόχους

περίπου 1.100 δέντρα. Μαζί με αυτά που θα προστεθούν σε Ζωολογικό Κήπο

και Νέα Παραλία, θα ξεπεράσουμε τα

2.000 νέα δέντρα στην πόλη μέσα σε ένα τρίμηνο. Από τα μέσα Απριλίου σταματάμε, καθώς ολοκληρώνεται η φυτευτική περίοδος και φροντίζουμε για τη συντήρηση και το πότισμα τους», δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο εντεταλμένος δημοτικός σύμβουλος, αρμόδιος για το Πράσινο, Βασίλης Διαμαντάκης.

Δύο νέα

πάρκα τσέπης

Αυτές τις ημέρες παραδίδεται

στους δημότες μιας ιδιαίτερα πυκνοκατοικημένης γειτονιάς –και, συγκεκριμένα, της Τούμπας– ένα καινούργιο πάρκο τσέπης: πρόκειται για χώρο έκτασης περίπου 120 τετρ.μ. στην οδό Αμφιπόλεως, ο οποίος διαμορφώνεται μέσω χορηγίας. Παράλληλα, υπάρχει συμφωνία

της δημοτικής αρχής και με άλλη εταιρεία, ώστε να γεννηθεί ακόμη ένας παρόμοιος χώρος. Τα σημεία έχουν εντοπιστεί από τον δήμο Θεσσαλονίκης και έχουν δοθεί στον χορηγό, ώστε να επιλέξει τον καταλληλότερο.

Πιο πράσινοι

και οι ακάλυπτοι

Μέσα στους στόχους της δημοτικής αρχής είναι να δοθούν κίνητρα και στους ιδιώτες, ώστε να πρασινίσουν τους ακάλυπτους χώρους που υπάρχουν στις οικοδομές, διαμορφώνοντας έτσι μικρές «οάσεις» πρασίνου.

Όπως ανέφερε ο κ. Διαμαντάκης, ο δήμος Θεσσαλονίκης και η αντιδημαρχία Περιβάλλοντος θέλουν να υποστηρίξουν όλους τους ιδιοκτήτες και τους ενοικιαστές πολυκατοικιών που έχουν έναν αδιαμόρφωτο χώρο, ώστε να φυτέψουν δέντρα, θάμνους, ακόμη και αρωματικά φυτά. Ο δήμος θα βοηθήσει όσους ενδιαφέρονται να μεταμορφώσουν τους ακάλυπτους των σπιτιών τους σε πράσινα σημεία, προσφέροντας δωρεάν όλα τα απαραίτητα δέντρα και φυτεύοντάς τα, με την προϋπόθεση, ασφαλώς, οι δημότες να αναλάβουν τη συντήρησή τους. B

The Good Life

Μια ιστορία για τη διαφορετικότητα, την απώλεια, τη φιλία και την

αισιοδοξία

«Η Αγαπημένη του κυρίου Λιν» με τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη σε σκηνοθεσία Γκι Κασίερς στο Θέατρο της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών.

Ο κορυφαίος βέλγος σκηνοθέτης Γκι Κασίερς έρχεται στην Ελλάδα, για να σκηνοθετήσει τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη στη διάσημη νουβέλα του Φιλίπ Κλοντέλ «Η Αγαπημένη του κυρίου Λιν» – σε πανελλαδική πρώτη στη Θεσσαλονίκη.

Ο Κασίερς, ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους δημιουργούς παγκοσμίως (και πρώην καλλιτεχνικός διευθυντής

του θεάτρου Toneelhuis της Αμβέρσας), στην τρίτη επίσκεψή του στη χώρα μας (η πρώτη ήταν στο Φεστιβάλ Αθηνών το

2009 και η δεύτερη το 2011, στην εναρκτήρια σεζόν της Στέγης

Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση), καθοδηγεί τον σπουδαίο έλληνα ηθοποιό και σκηνοθέτη στο μοναδικό αισθητηριακό του σύμπαν, με όχημα μια ιστορία βαθιά συγκινητική για τη διαφορετικότητα, την απώλεια, την προσφυγιά, τη δύναμη της φιλίας και το φως της αισιοδοξίας που ανακαλύπτει ο άνθρωπος κάτω από κάθε δύσκολη συνθήκη. Ακροβατώντας ανάμεσα στην τεχνολογική αρτιότητα

της παράστασης και την απλότητα της προσωπικής αφήγησης, ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, που υπογράφει και την απόδοση

του έργου, μας μυεί σε μια προσωπική σκηνική πρόταση που

αφήνει πίσω της την παντοδυναμία της φόρμας, φωτίζοντας το ζωτικό περιεχόμενο της ιστορίας. Έτσι, επιστρέφει στη ρίζα του θεάτρου, που δεν είναι άλλη από την καθαρή αφήγηση, με κάθε τρόπο και κάθε σκηνικό μέσο. B

Info: Το ΣΑ 30.03 στις 21:00 & την ΚΥ 31.03 στις 19:00, στο Θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών (Εθνικής Αμύνης 2). Εισιτήρια: €23 (διακεκριμένες), €18 & €15 (πλατεία και θεωρεία – κανονικό και μειωμένο αντίστοιχα), €12 (εξώστης). Προπώληση στο ntng.gr, στο more.com και στο 11876. Πληροφορίες-κρατήσεις στο Τ. 2315 200 200 και στα εκδοτήρια του ΚΘΒΕ (στο Βασιλικό Θέατρο, στο Θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, στο Θέατρο της Μονής Λαζαριστών και στην πλατεία Αριστοτέλους).

The Good Life

The list

AΑυτά

είναι τα αγαπημένα μας

στέκια για brunch

στη Θεσσαλονίκη σήμερα!

Το brunch, το οποίο ξεκίνησε στην Αγγλία στα τέλη του 19ου αιώνα και έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές στις ΗΠΑ τη δεκαετία του 1930, είναι ένας συνδυασμός πρωινού και γεύματος, που κατά κανόνα καταναλώνεται από αργά το πρωί ώς το απόγευμα, συνοδεία κάποιου αλκοολούχου ποτού – συνηθέστερα μιας σαμπάνιας ή ενός κοκτέιλ. Πόσο πιθανό θα ήταν ένα επιπλέον γεύμα (πέραν των «κλασικών» στην ημερήσια διάταξη) να αγαπηθεί σε μια πόλη που λατρεύει να τρώει καλά; Εξαιρετικά πιθανό... Έτσι και έγινε, με δεκάδες επιχειρήσεις εστίασης να μπαίνουν στον απαιτητικό, αλλά και εξαιρετικά δημιουργικό στίβο του brunch, προτείνοντάς μας νοστιμιές που ερεθίζουν τους γευστικούς μας κάλυκες. Και πολύ καλά κάνουν. Οι συντάκτες του Citymag κυκλοφορούν στην πόλη και σας προτείνουν τα 8+1 στέκια που προτιμούν για brunch – γυρίστε σελίδα, για να μάθετε τι επιβάλλεται να δοκιμάσετε!

Μπείτε

στο Instagram account

του Beyond the Walls σκανάροντας

με το smartphone σας το QR code

που ακολουθεί:

Beyond the Walls: Το «μυστικό» στέκι που προσφέρει μια ασύγκριτη

εμπειρία brunch

Κάθε επίσκεψη στο «Beyond the Walls» αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη για τα μάτια και τον ουρανίσκο μας. Ειδικά τώρα, που ανοίγει ο καιρός και μπορούμε να καθίσουμε με άνεση στον εξωτερικό χώρο, δίπλα από τα τείχη, για να ταξιδέψουμε γευστικά με το brunch του. Ο κατάλογος του brunch είναι διαθέσιμος από τις 8 το πρωί ώς τις 4 το απόγευμα και περιλαμβάνει εμπνευσμένες δημιουργίες για κάθε διάθεση. Περίοπτη θέση καταλαμβάνει το φημισμένο «The Beyond Platter», που περιλαμβάνει σχεδόν τα πάντα, παρασκευάζεται με τα πιο φρέσκα και εκλεκτά υλικά και είναι ιδανικό για δύο άτομα. Όλη η Θεσσαλονίκη μιλάει γι’ αυτό – και όχι άδικα. Μάλιστα, η συγκεκριμένη επιλογή μπορεί να έρθει και στον χώρο σας (μέσα από τις πλατφόρμες Wolt και efood) σε εξαιρετική συσκευασία: το καλαίσθητο Brunch box. Ιδιαίτερη μνεία οφείλουμε στο Champagne Brunch που, εκτός από τη Moët & Chandon, περιλαμβάνει ιδιαίτερες γεύσεις, όπως ταρτάκια με χαβιάρι Έναν ιδιαίτερο κατάλογο αποτελούν τα «Πρωινά του Κόσμου», περιλαμβάνοντας παραδοσιακές γεύσεις από διάφορες γωνιές του πλανήτη – από την Αυστρία μέχρι την Κορέα B

Info: «Beyond the Walls», Φράγκων 2 με Ολυμπίου Διαμαντή 1. Τ. 2310 545 400. Facebook: Beyond The Walls. E. beyondthessaloniki@gmail.com

The Good Life

Αrtisanal brunch-ύμνος

στο Greek slow food

στο υπέροχο Bunny Tail, πίσω από την Αγία Σοφία

Σκανάρετε με το smartphone σας

το QR code

που ακολουθεί, για να ακολουθήσετε

το Bunny Tail στο Ιnstagram:

Το Bunny Tail, που άνοιξε τον Οκτώβριο 2022, ομνύει στο κίνημα Slow Food, προσφέροντας (σε έναν φωτεινό χώρο που παραπέμπει στο υπέροχο ελληνικό καλοκαίρι) ελληνικό, δημιουργικό πρωινό και brunch. Βρίσκεται στην καρδιά του ιστορικού κέντρου, ακριβώς πίσω από την εκκλησία της Αγίας Σοφίας. Το μενού ανανεώνεται συχνά, με νέα αλμυρά και γλυκά πιάτα. Ανάμεσα σε αυτά που δοκιμάσαμε (και λατρέψαμε!) ξεχωρίσαμε τις αυγοφέτες προζυμένιου ψωμιού με καπνιστή γαλοπούλα, μανιτάρια, ντοματίνια, φέτα, γραβιέρα και γλυκοκαυτερή σος μαγιονέζας, τα πάνκεικς με κοτόπουλο, μανιτάρια, γραβιέρα, αρωματική μαγιονέζα, sweet chili, μαύρο σουσάμι και σχοινόπρασο και το περέκ στο τηγάνι με φέτα, γραβιέρα, πράσινη πιπεριά, ντοματίνια, ρόκα, τηγανητό αυγό και χωριάτικο λουκάνικο. Απλώς, υπέροχα! Αν είστε του γλυκού, προτείνουμε πάνκεικς με μους βανίλια-λεμόνι, πραλίνα lotus biscoff, τριμμένο μπισκότο, σιρόπι καραμέλας και φράουλες, αλλά και τις αυγοφέτες τσουρεκιού με πραλίνα σοκοφρέτας, φράουλες, blueberries και τριμμένο μπισκότο. Κάτι σημαντικό: ο εξαιρετικός καφές (υπό το αποκλειστικό label «Verão») είναι κατηγορίας Specialty 100% Arabica, συμπληρώνοντας ιδανικά όλες τις αλμυρές και γλυκές νοστιμιές που απολαύσαμε. B Info:

09:45 – 18:00.

Ονειρικό brunch σε παραμυθένιο σκηνικό στο Pink Dot Café, στα ανατολικά

Σκανάρετε με το smartphone σας το QR code

που ακολουθεί, για να επισκεφθείτε τη σελίδα του Pink Dot Café:

της πόλης

Υπάρχουν ορισμένοι χώροι που, όταν τους αντικρίσεις μία φορά, τους θυμάσαι για όλη σου τη ζωή. Χωρίς το παραμικρό ίχνος υπερβολής, το Pink Dot Café κατακτά επάξια μια μόνιμη θέση στις αναμνήσεις. Άλλωστε, ποιος θα μπορούσε να ξεχάσει ένα παραμυθένιο κατάστημα, που είναι

ντυμένο στα ροζ; Προφανώς ουδείς... Δεν είναι τυχαίο ότι πρόκειται, ίσως, για το πιο Instagram-friendly spot της πόλης. Κάπως έτσι, αναπόδραστα, το πρώτο πράγμα που θα θελήσεις να κάνεις είναι να βγάλεις το κινητό σου, να τραβήξεις μία φωτογραφία και να την ανεβάσεις στα social.

Όσοι πιστεύετε, ωστόσο, ότι η διακόσμηση είναι το πιο

δυνατό σημείο του καταστήματος, περιμένετε να δοκιμάσετε τα πιάτα του brunch

Οι δημιουργίες των σεφ είναι πραγματικά εντυπωσιακές!

Πρώτη επιλογή μας δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από

το Brunch for two... Οι δύο ροζ καρδούλες που βρίσκονται ακριβώς δίπλα από την

ονομασία του πιάτου στον

κατάλογο σε προδιαθέτουν

ώστε να το απολαύσεις με το έτερόν σου ήμισυ. Περιλαμβάνει ποικιλία από pancakes, mini mix croissant, τηγανητά αβγά, λουκάνικα, μπέικον, γιαούρτι και διάφορα dips. Βρείτε και το μοναδικό Pink Dot Dollhouse, για extra απόλαυση!

Αν ανήκετε σ’ αυτούς που προτιμούν να επικεντρωθούν σε ένα πιάτο, κανένα πρόβλημα! Θα βρείτε εξαιρετικές επιλογές με βασικό συστατικό το αβγό: από την κλασική ομελέτα, όπου θα κληθείτε να επιλέξετε τα υλικά με τα οποία θα την εμπλουτίσετε, μέχρι αβγά Μπένεντικτ ή σκραμπλ. Αγαπημένη επιλογή αποτελεί το κροκ μαντάμ με ψωμί μπριός, κρέμα παρμεζάνας, προσούτο κότο, μπέικον, μπεσαμέλ και τηγανητό αβγό. Θα βρείτε, επίσης, πεϊνιρλί, μπέιγκελ

με αβοκάντο, καθώς και vegan, vegetarian και gluten free επιλογές Επιβάλλεται να αναφέρουμε πως, εκτός από τον εξειδικευμένο κατάλογο του brunch, το all-day menu περιλαμβάνει πιάτα που άνετα θα μπορούσαν να περιλαμβάνονται (και) στο brunch, όπως η Ceasar’s ή το Chicken Pita sandwich

Κλείνοντας, δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στην εξαιρετική θέα στο απέραντο γαλάζιο, που αναπόφευκτα θα σου φέρει στο μυαλό ξέγνοιαστες καλοκαιρινές στιγμές, αλλά και στο γεγονός ότι υπάρχει άνετος χώρος στάθμευσης (χωρίς χρέωση!), καθώς και σταθμός φόρτισης ηλεκτρικών αυτοκινήτων. Πόσο καλύτερη θα μπορούσε να γίνει αυτή η εμπειρία; B

Info: Pink Dot Café στην Apollonia Politia (λεωφόρος Γεωργικής Σχολής 84, T. 2310 806 053). Facebook/Instagram: Pink Dot.gr

Μπείτε

στη σελίδα

του The Caravan, δείτε το μενού και περισσότερες πληροφορίες σκανάροντας με το smartphone σας το QR code που ακολουθεί:

Στο The Caravan βρήκαμε το πιο νόστιμο brunch της Θεσσαλονίκης

Σε έναν χώρο «κρυμμένο» πίσω από το μνημείο του Αλκαζάρ, στη γειτονιά του Καραβάν Σαράι, με vintage διακόσμηση και «σπιτική» διάθεση, το brunch του The Caravan Café | Brunch συνδυάζει αγαπημένες γεύσεις και πιάτα που δημιουργούν μια ξεχωριστή γαστρονομική εμπειρία, καταφέρνοντας να γίνει talk of the town. Με βαθιά γνώση και σεβασμό στην πρώτη ύλη, ο σεφ Αντώνης Μουστάκης «παντρεύει» τοπικά υλικά με σύγχρονες γεύσεις, συνθέτοντας ένα κοσμοπολίτικο μενού με παραδοσιακές πινελιές, αντλώντας έμπνευση από την αστική κουζίνα της Θεσσαλονίκης. Δοκιμάστε το croque madame με καπνιστό μετσοβόνε, καπνιστή γαλοπούλα, μπεσαμέλ, σάλτσα φέτας και τηγανητό αβγό, γευτείτε τα παραδοσιακά πεϊνιρλί shakshouka/παρμεζάνα, αλλά και τα avocado toasts μανιταριών ή παντζαριού, που θα σας εκπλήξουν ευχάριστα. Η... πειραγμένη μηλόπιτα σε καραμελωμένο μπριός, με κρέμα πατισερί, κομπότ μήλου, καραμέλα και κραμπλ ξηρών καρπών, θα κλείσει τέλεια το γεύμα σας. Στο μενού, που μπορείτε να απολαύσετε στα σαλόνια του The Caravan Café | Brunch, ανάμεσα σε παλιά έπιπλα με μοντέρνα αισθητική, ή στα τραπεζάκια του στον πεζόδρομο, θα βρείτε ακόμη vegetarian και vegan επιλογές. B

Info: The Caravan Café | Brunch (το brunch μενού σερβίρεται καθημερινά μεταξύ 07:00-17:00), Βαμβακά 3. Τ. 2313 062 790. W. www.thecaravancafe.gr

TikTok: @thecaravangr Instagram: thecaravangr

The Good Life

Ολοι μιλάνε για το brunch

στο Mandarini SKG

– πήγαμε να μάθουμε γιατί

Όλα ξεκίνησαν από δύο νέους ανθρώπους, τον Νίκο Διακομιχάλη και τον Σάββα Τασόγλου. Φίλοι ετών και με εμπειρία στον χώρο της εστίασης, αποφάσισαν να υλοποιήσουν το όνειρό τους. Να φτιάξουν έναν υπέροχο χώρο στην καρδιά της Θεσσαλονίκης, ο οποίος θα προσφέρει τη νέα αγαπημένη γαστριμαργική συνήθεια, το brunch, στην καλύτερη εκδοχή του. Και το πέτυχαν! Σε έναν ινσταγκραμικό χώρο στον πεζόδρομο της Ζεύξιδος δημιούργησαν το Mandarini SKG, ένα στέκι που οι νέες και οι νέοι της πόλης, αλλά και οι επισκέπτες της, αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή. Και όχι άδικα: οι πρώτες ύλες είναι άριστες, οι τιμές δίκαιες, οι μερίδες μεγάλες και –το σημαντικότερο– τα πιάτα το ένα καλύτερο από το άλλο! Λατρέψαμε το κροκ μαντάμ σε μπέιγκελ με χοιρινό μπούτι, γκούντα, τσένταρ, αβγό μάτι και σπιτική μπεσαμέλ, τα θεϊκά αβγά Μπένεντικτ, αλλά και τη «φωλιά» με αβγά σκραμπλ, καραμελωμένα κρεμμύδια και μπέικον. Και επειδή brunch χωρίς γλυκό δεν είναι brunch, εννοείται ότι δεν είπαμε «όχι» στα πιο λαχταριστά πάνκέικς σοκολάτας που έχουμε δοκιμάσει. Συνοδεύσαμε τα πιάτα με τον εξαιρετικά αρωματικό καφέ Cortese – θα βρείτε, ακόμη σπιτικές λεμονάδες και μανταρινάδες, αλλά και μπίρες από ελληνικές μικροζυθοποιίες και δημιουργικά κοκτέιλ. Θα επιστρέψουμε σύντομα – έχουμε ακόμη πολλά να δοκιμάσουμε... B

Info: Mandarini SKG, Ζεύξιδος 6. T. 698 34 48 243.

Facebook: Mandarini SKG Instagram: mandarini_skg

Brunch με άρωμα (και γεύση) Ελλάδας

κάθε Σάββατο

και Κυριακή στο Blé Taste Gallery

Αν υπάρχει κάτι που θα μπορούσε να χαρακτηρίσει απόλυτα το Blé

Taste Gallery, αυτό είναι η λέξη «προσωπικότητα». Δεν είναι λίγες οι φορές που εξήραμε την υπέροχη αρχιτεκτονική και τη διακόσμησή του, με την ηφαιστειακή πέτρα και τον δωδεκάμετρο ξυλόφουρνο (που, πέραν του ότι αποτελεί την ψυχή πολλών εκ των γευμάτων και των παρασκευών του, αποτελεί και ένα από τα πλέον φωτογραφημένα σημεία της πόλης), αλλά και τις υπέροχες γεύσεις του. Κανένας δεν μπόρεσε να αντισταθεί στα σφακιανά βοσκοπιτάκια με άγρια χόρτα και ξινομυζήθρα, στα παραδοσιακά λυχναράκια με αιγοπρόβειο ανθότυρο (ή στα πιο... προχωρημένα, με σύκο ή σμέουρα, με τη ζύμη να τσιμπιέται δεκατέσσερις φορές στο χέρι για να λάβει τη χαρακτηριστική

της μορφή) ή στο πανίνι με καρπάτσιο χταπόδι. Και δεν επεκτεινόμαστε καν στα γλυκά ή στα παντελώς φυσικά παγωτά του...

Η ίδια προσωπικότητα δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από το brunch. Κάθε Σάββατο και Κυριακή, από τις δέκα το πρωί ώς τις δύο το μεσημέρι, ο επισκέπτης του Blé Taste Gallery βιώνει μια μοναδική

εμπειρία, που ξυπνάει τις πιο γευστικές αναμνήσεις μας. Υπάρχει άραγε κάποιος που δεν απόλαυσε αβγά με πατάτες με φρέσκο βούτυρο και τυρί; Ή μια στραπατσάδα με ντομάτα, φέτα και άγρια ρίγανη; Και, για να μη προλάβετε να πείτε ότι στην τελευταία θα λαχταρούσατε και λίγο λουκάνικο, υπάρχει η δυνατότητα να προσθέσετε λουκάνικο Τζουμαγιάς, για να απογειώσετε την εμπειρία. Πάντοτε συνοδεία του απίστευτου, προζυμένιου ψωμιού του!

Μάλιστα, οι άνθρωποι του Blé Taste Gallery προσκαλούν κι εμάς να γίνουμε για λίγο σεφ! Όχι, δεν πρόκειται να φορέσουμε ποδιά, μπορούμε να δημιουργήσουμε, ωστόσο, το δικό μας πλατό. Αρχικά, επιλέγουμε τον τρόπο που επιθυμούμε να απολαύσουμε τα αβγά μας: τηγανητά, ποσέ, ομελέτα ή σκραμπλ. Στη συνέχεια, προσθέτουμε τα υλικά που επιθυμούμε: τυριά, λαχανικά, σάλτσες, αλλαντικά. Η επιλογή είναι ιδιαίτερα μεγάλη και έχει, κυρίως, άρωμα Ελλάδας: φέτα, μετσοβόνε, γραβιέρα, πιπεριές Φλωρίνης, φάβα, γιαούρτι, σαλάμι Λευκάδος. Πραγματικά, κάνεις ένα μάθημα πατριδογνωσίας μέσα από το πιάτο σου.

Βασικός πρωταγωνιστής της γευστικής εμπειρίας είναι το ζυμωτό ψωμί μακράς ωρίμανσης. Δεν ξέρουμε πόσο εμφατικά πρέπει να το τονίσουμε, αλλά, αν δεν έχετε δοκιμάσει τα ζυμωτά τοστ του Blé Taste Gallery με καπνιστή φέτα και σπιτικό πελτέ ντομάτας ή με γραβιέρα Κρήτης και γαλοπούλα, επιβάλλεται να το κάνετε. Θα σας αναφέρουμε απλώς τη διαδικασία παρασκευής του ψωμιού: φτιάχνεται με φυσικό προζύμι, πλάθεται στο χέρι, ωριμάζει για μεγάλο διάστημα, ψήνεται στην πέτρα και αποκτά γεμάτη γεύση και εντυπωσιακή υφή. Καταλαβαίνετε...

Το brunch μενού περιλαμβάνει, επίσης, μια μεγάλη επιλογή γλυκών: πάνκέικς, πάνκέικς τιραμισού, κραμπλ κεράσι και ημίρευστο ζεστό σοκολατένιο κούκι στο μαντέμι, με παγωτό βελγικής σοκολάτας. Και κάπως έτσι, τώρα πια ξέρετε πού θα βρίσκετε τα καλύτερα πρωινά του επόμενου Σαββατοκύριακου... B

Info: «Blé Taste Gallery», Αγίας Σοφίας 19. Τ. 2310 220 008. W. https://www.bletastegallery.com/ Facebook: Blé Taste Gallery Instagram: @bletastegallery

Προσεγμένο brunch

και υψηλή

στο

Σκανάρετε με το smartphone σας το QR code

που ακολουθεί, για να δείτε

το μενού του Τender Café Bar:

αισθητική

Tender Café Bar

στα Πεύκα

foodies

Από την πρώτη μέρα της λειτουργίας του, το 2019, το Tender Café Bar έγινε σημείο αναφοράς, όχι μόνο λόγω της στρατηγικής τοποθεσίας, αλλά και για τις υπέροχες γεύσεις της κουζίνας του. Βρίσκεται σε μια περιοχή μέσα στα πεύκα, ενώ και ο εσωτερικός του χώρος διακρίνεται για την υψηλή αισθητική του. Στεκόμαστε όμως στο brunch... Μπορείτε να το απολαύσετε από τις 8 το πρωί ώς τις 5 το απόγευμα. Αν υπάρχει κάτι που το χαρακτηρίζει, αυτό είναι οι ευφάνταστες παρασκευές με την υπέροχη γεύση. Πρόκειται για φρέσκες, λαχταριστές δημιουργίες, όλες χειροποίητες, με πρώτες ύλες που προέρχονται από μικρούς παραγωγούς. Μια άριστη πρόταση είναι το πρωινό για δύο άτομα, που περιλαμβάνει γλυκές και αλμυρές επιλογές. Αν, πάλι, προτιμάτε να επικεντρωθείτε σε ένα πιάτο, θα σας προτείναμε το κροκ μαντάμ ή το πεϊνιρλί (δεν γνωρίζουμε άνθρωπο που μπόρεσε νχ; τους αντισταθεί). Αν προσέχετε τη διατροφή σας, υπάρχουν δροσερές σαλάτες, γευστικά mix φρούτων, superfoods, ιδιαίτερα ροφήματα πρωτεΐνης και τα chicken super bowls. Αφήσαμε για το τέλος τα γλυκά αριστουργήματα, που ονομάζονται «Red Velvet», «Pavlova» και «Carrot Cake». Τι να λέμε... Το κατάστημα είναι ανοιχτό από το πρωί ώς το βράδυ. B

Info: Tender Café Bar, Ελλησπόντου 3 με λεωφόρο Παπανικολάου. Τ. 2310 582 465.

Facebook: Tender Cafe Bar Instagram: Tender_Cafe bar

The Good Life

Χορταστικό brunch

με την καλύτερη θέα

της πόλης στο Oberon

Σκανάρετε με το smartphone σας το QR code που ακολουθεί, για να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του Οberon:

Το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό, όταν κάποιος αναφέρεται στο Oberon, είναι τα υπέροχα πρωινά ή μεσημέρια με την παρέα σου να απολαμβάνετε έναν καφέ ή κάποιο κρασί, καθώς και τα μαγευτικά βράδια, συντροφιά με το έτερον ήμισυ, να συζητάτε πίνοντας κοκτέιλ και αγναντεύοντας τον Θερμαϊκό. Μόνο που το Oberon φημίζεται και για κάτι ακόμη, περισσότερο γευστικό και χορταστικό: το υπέροχο brunch του. Ο κατάλογος περιλαμβάνει εξαιρετικές δημιουργίες με αβγό σε κάθε εκδοχή του: ομελέτα, σκραμπλ, τηγανητά. Αγαπημένη πρόταση αποτελούν τα αβγά σκραμπλ με χωριάτικο ψωμί, καπνιστή μπριζόλα, ντοματίνια, μπέικον και φέτα. Ό,τι και να γράψουμε θα είναι λίγο.. Εξαιρετική επιλογή είναι τα πάνκέικς σε αλμυρές και γλυκές εκδοχές. Αν έχετε ήδη τιμήσει τα αβγά, θα σας προτείναμε να περάσετε σε κάτι γλυκό. Το πάνκέικ Black Forest με κρέμα πατισερί, φρούτα του δάσους και τριμμένο μπισκότο θα ικανοποιήσει απόλυτα τους λάτρεις του είδους. Συνοδέψτε το κρασί σας με ποικιλία τυριών και αλλαντικών ή με κάποια σαλάτα (Caesar’s ή SKG salad). Εννοείται ότι θα βρείτε κλασικές επιλογές, όπως τοστ, κλαμπ σάντουιτς, πίτσα και κοτομπουκιές, αλλά και energy snack με γιαούρτι, αν φροντίζετε τη σιλουέτα σας, αλλά λαχταράτε κάτι γευστικό και χορταστικό. B

Info: Oberon, λεωφόρος Νίκης 13. T. 2310 228 400.

Facebook: oberon Instagram: oberonbar

Το brunch στο Anza Kitchen and Bar

της Δωδεκανήσου είναι η ολοήμερη, stress-free πολυτέλεια που λαχταράτε

Κάποιες φορές, τα εστιατόρια που λειτουργούν μέσα σε πεντάστερα ξενοδοχεία ενδέχεται να λειτουργήσουν αποτρεπτικά για το κοινό: το πρωτόκολλο που οφείλει να ακολουθήσει ο πελάτης τους, οι τιμές, όλος ο αέρας που αποπνέουν θα μπορούσαν να αποθαρρύνουν εκείνους που θα ήθελαν να δοκιμάσουν την κουζίνα τους. Αυτόν τον αστικό μύθο έρχεται να καταρρίψει το Anza Kitchen and Bar, το εστιατόριο που λειτουργεί

στο ισόγειο του πεντάστερου Vanoro Hotel, στην οδό Δωδεκανήσου Το σημείο είναι προνομιακό – στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, μία ανάσα από την καρδιά της πόλης. Ο χώρος αποπνέει υψηλή αισθητική και διακριτική πολυτέλεια. Όσο για την κουζίνα, έχει «χτιστεί» πάνω στη φιλοσοφία της ελληνικής κουλτούρας, που θεωρεί δεδομένο ο οικοδεσπότης να φροντίζει εξαιρετικά τους καλεσμένους του, προσφέροντάς τους λαχταριστές γεύσεις με πρώτη ύλη τα πιο αγνά τοπικά υλικά.

Αυτή ακριβώς είναι η «συνταγή» του Anza Kitchen and Bar, το οποίο έχει γίνει το αγαπημένο μας στέκι για brunch στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Εκεί, η δημιουργική και ανήσυχη ομάδα του εστιατορίου έχει ετοιμάσει ένα μενού, που πατά στη λογική του stress-free.

Stress-free στις γεύσεις, με ένα μενού à la carte πρωινού που προσφέρει άπειρες δυνατότητες συνδυασμών. Στο τραπέζι σας θα βρείτε χωριάτικο και πολύσπορο ψωμί, κουλούρι Θεσσαλονίκης, μαρμελάδα, βούτυρο και μέλι. Από εκεί και πέρα, όλες οι επιλογές είναι στα χέρια σας, για να δημιουργήσετε το brunch των ονείρων σας. Ξεκινάμε από τα αβγά (βραστά, ομελέτα, ποσέ σε ψωμί ολικής με αβοκάντο, σκαμπλ ή τηγανητά) και τα συνοδευτικά τους (πιπεριές, μανιτάρια, ντομάτα, γκούντα, φέτα, χοιρινό ζαμπόν και μπέικον, καπνιστή γαλοπούλα, χοιρινά καπνιστά λουκάνικα), για να προχωρήσουμε σε vegan επιλογές (γιαούρτι αμυγδάλου, μπάρα ενέργειας, ανοιχτό σάντουιτς με αβοκάντο και τόφου, γλυκά μπουρίτος με ταχίνι και μπανάνα), μια μεγάλη ποικιλία σε γαλακτοκομικά και δημητριακά (πόριτζ, corn flakes, choco pops,

χειροποίητο μούσλι, σταφίδες, αποξηραμένα βερίκοκα, καρύδια, γκρανόλα και goji berries), όπως επίσης και σε αλείμματα (Nutella, ταχίνι, φυστικοβούτυρο, σιρόπι σφενδάμου). Δεν λείπουν η κρύα γωνιά (με σαλάτες και ποικιλίες τυριών και αλλαντικών) και οι παραδοσιακές γεύσεις (με νοστιμιές όπως χωριάτικη τυρόπιτα και σπανακοτυρόπιτα, μπουγάτσα με κρέμα, μακεδονικός χαλβάς και αβγόφετες με ζάχαρη), ενώ, για όσους δεν διανοείστε να κλείσετε το brunch σας χωρίς κάποιο επιδόρπιο, οι άνθρωποι του Anza Kitchen and Bar έχουν ετοιμάσει για εσάς ρυζόγαλο, φρέσκιες φρουτοσαλάτες, κρουασάν βουτύρου, pancakes με Nutella και άχνη, αλλά και ένα πεντανόστιμο χειροποίητο κέικ.

Stress-free στο ωράριο, καθώς στο Anza Kitchen and Bar κυριολεκτικά κάθε ώρα της ημέρας είναι η κατάλληλη για να απολαύσετε το καλύτερο brunch με την παρέα σας. Η κουζίνα ανοίγει στις 07:30 το πρωί και κλείνει στις 22:30 το βράδυ – μια δυνατότητα που δύσκολα θα βρείτε οπουδήποτε αλλού στη Θεσσαλονίκη.

Stress-free και στις τιμές, καθώς με μόλις 17 ευρώ κατ’ άτομο μπορείτε να απολαύσετε οποιαδήποτε από τις νοστιμιές του καταλόγου επιθυμείτε, σε οποιονδήποτε συνδυασμό και με απεριόριστη κατανάλωση, με έως και δύο ροφήματα κατ’ άτομο (με μια επιλογή από εξαιρετικούς καφέδες, τα δημοφιλέστερα τσάγια, αλλά και ολόφρεσκους, δροσερούς χυμούς).

Η ομάδα του Anza Kitchen and Bar έθεσε στόχο να μας προσφέρει το νοστιμότερο brunch με τις καλύτερες τοπικές πρώτες ύλες σε προνομιακή τιμή, κάθε ώρα της ημέρας. Και μάλλον τα κατάφερε εξαιρετικά καλά – και με το παραπάνω. B

Info: «Anza Kitchen and Bar», Δωδεκανήσου 6, Θεσσαλονίκη. Τ. 2310 533 832. Facebook/Instagram/TikTok: anzaskg

Ειδήσεις, προϊόντα, τάσεις, αγορά, χώροι:

σε κάθε τεύχος, κυκλοφορούμε

στη Θεσσαλονίκη

(και όχι μόνο), δοκιμάζουμε

και σας προτείνουμε τα καλύτερα.

Γράφουν

οι Hungry Cookies

The Good Life _ _ The foodies

Ηλιοτρόπιο

Ξηροί καρποί

από γνώστες

Για περισσότερο από τρεις δεκαετίες, τα προϊόντα της εταιρείας Ηλιοτρόπιο είναι συνώνυμα της κορυφαίας ποιότητας και της εξαιρετικής γεύσης.

Για τους λάτρεις των ξηρών καρπών, το όνομα «Ηλιοτρόπιο» αποτελεί εγγύηση φρεσκάδας, νοστιμιάς και ποιότητας. Από την πρώτη μέρα που άνοιξε το κατάστημα της Νεάπολης, το 1989, έγινε αντιληπτό ότι δεν ήρθε απλώς για να γεμίσει με γεύση την καθημερινότητά μας, αλλά και για να ταράξει τα νερά ενός ολόκληρου κλάδου. Η αυξημένη ζήτηση για τα προϊόντα της οικογενειακής επιχείρησης οδήγησε το 1998 στον διαχωρισμό πώλησης και παραγωγής, με τη δημιουργία εργαστηρίου στη Λητή. Το 2008 η παραγωγή μεταφέρθηκε σε κοντινή απόσταση, σε ιδιόκτητες, υπερσύγχρονες και πολύ μεγαλύτερες εγκαταστάσεις. Από τις 5 Δεκεμβρίου 2022 το κοινό μπορεί να βρει τα προϊόντα της επιχείρησης και στο κέντρο της πόλης, στην Αγορά Μοδιάνο

Hype: Ενα καφέ που αξίζει το... hype

Το Hype είναι ένα πολύ μοντέρνο, σελφ σέρβις καφέ μπαρ με βιομηχανική αισθητική, που άνοιξε τις πόρτες του πρόσφατα, σε ένα ωραίο σημείο της Τούμπας, και έγινε αμέσως –όχι άδικα– viral για τη χαλαρή ατμόσφαιρα και

τον άρτιο κατάλογό του, από πολύ νωρίς το πρωί (με διαφορετικό μπλεντ specialty καφέ για ζεστή ή κρύα επιλογή) μέχρι αργά το βράδυ (με λίστα κοκτέιλ και ιδιαίτερα προσιτές τιμές).

Στον επιβλητικό χώρο δεσπόζει το dj deck, που σηματοδοτεί τη

και καθαρός, ο κατάλογος προσεγμένος και με αρκετές επιλογές, οι τιμές δίκαιες και προσιτές, ενώ τα πιάτα είναι καλομαγειρεμένα και πεντανόστιμα. Από ορεκτικά, δοκιμάσαμε τα σκαλτσούνια με χόρτα, μυζήθρα και ντιπ ουζόμελο, την τηγανητή μελιτζάνα με σάλτσα ντομάτας, βασιλικό και τριμμένη φέτα και τους αγαπημένους μας κολοκυθοκεφτέδες – όλα εξαιρετικά. Θα σταθούμε στη λαχταριστή τηγανιά κοτόπουλο με πιπεριές, κρεμμύδι, σάλτσα μουστάρδας και εστραγκόν Όταν επισκεφθείτε τον Βρασίδα, επιβάλλεται να τη δοκιμάσετε. B

Info: Βρασίδας, Τραπεζούντος 89, Καλαμαριά. Τ. 2310 458 890.

Η γκάμα των προϊόντων, που εμπλουτίστηκε στο πέρασμα των ετών, περιλαμβάνει φρεσκοψημένους ξηρούς καρπούς, αποξηραμένα

φρούτα, αλείμματα ξηρών καρπών χωρίς πρόσθετα, πραλίνες, δημητριακά, μπάρες, παστέλια, λουκούμια, μπαχαρικά, βότανα και πολλά σνακ. Ιδιαίτερη μνεία οφείλουμε

στους καφέδες: θα βρείτε φρεσκοαλεσμένο ελληνικό καφέ, φίλτρου, εσπρέσσο, αλλά και καφέδες από ρεβίθι και κριθάρι. B

Info: Ηλιοτρόπιο, Ανδρέα Παπανδρέου 102, Νεάπολη (Τ. 2310 633 532) και στην Αγορά Μοδιάνο (Τ. 2310 232 396). W. www.iliotropio.com.gr FB: Ηλιοτρόπιο Ξηροί Καρποί - Iliotropio Dry Nuts

νυχτερινή διάθεση του μαγαζιού, ενώ εξίσου ενδιαφέρων είναι και ο επάνω χώρος, με ένα υπέροχο μπαλκόνι να δεσπόζει. Δοκιμάσαμε τη μπαγκέτα ολικής με αβγό, αβοκάντο και ντομάτα (γευστική και ισορροπημένη), ενώ πολύ μας άρεσε και το Caesar’s wrap με κοτόπουλο από την πλούσια (και ενδιαφέρουσα) κρύα βιτρίνα. Hype όνομα και πράγμα. B

Info: Hype, Επιδαύρου 30, Τούμπα. Τ. 2310 915 039.

Στου Βρασίδα: Ενα καινούργιο μεζεδοπωλείο με καλούδιαλαχταριστά

Ο Βρασίδας είναι ένα ολοκαίνουργιο στέκι που φτιάχτηκε με μεράκι και αγάπη – κάτι που αποτυπώνεται στους μεζέδες και στην εξυπηρέτηση. Ο χώρος, παρότι μικρός, είναι πολύ ζεστός

Good Pie mama: Θεϊκό κιουνεφέαλμυρό

Στο Good Pie Mama ξέρουν από ζύμες και πίτες τόσο καλά, που είναι πολύ δύσκολο να διαλέξεις από τη (μεγάλη) ποικιλία που φουρνίζουν καθημερινά (αν, ασφαλώς, προλάβεις...). Με μεγάλη εμπειρία (από την εποχή της Πολίτισσας, στη Βασιλίσσης Όλγας) και με ποικιλία που περιλαμβάνει πίτες με πράσο και τυρί, μελιτζάνα, μανιτάρι, κοτόπουλο κ.ά., θα ικανοποιήσει και τους πλέον απαιτητικούς. Το προτείνουμε ανεπιφύλακτα για ένα παραδοσιακό πρωινό. Την καρδιά μας, πάντως, έκλεψε το αλμυρό κιουνεφέ με τέσσερα τυριά (φέτα, προβολόνε, μπλε τυρί, γκούντα) και θεσπέσια υφή, που αποτυπώνει ξεκάθαρα τη φιλοσοφία (και τη γαστρονομική πείρα) του Good Pie Mama B

Info: Good Pie Mama, Δωδεκανήσου 8. Τ. 2310 467 070.

Ενα δάσος απόλαυσης

Στο κουκλίστικο Forest θα βρείτε γλυκές και αλμυρές προτάσεις φτιαγμένες με μεράκι και με μία δόση «παιχνιδιού».

Τρανταχτά παραδείγματα, η πάβλοβα με ναμελάκα λευκής σοκολάτας και κάστανο και η πανακότα με ξινόγαλα και φρούτα του δάσους – αγαπημένα και διάσημα γλυκά, ελαφρώς «πειραγμένα». Η δημιουργική προσέγγιση των ιδιοκτητών, ωστόσο, δεν σταματά στα γλυκά, καθώς θα βρείτε και μια ενδιαφέρουσα λίστα από ομελέτες, σε street food εκδοχή (εξαιρετικά λαχταριστές όλες οι αλμυρές εκδοχές – δοκιμάστε, πάντως, οπωσδήποτε και τη γλυκιά ομελέτα με μπανάνες, που αποτε-

Como Pizzeria: Υψηλού επιπέδου ιταλική κουζίνα

Στο πανέμορφο, ινσταγκραμικό Como, στη Λαμπράκη, η ιταλική κουζίνα αποθεώνεται, με εξαιρετική ναπολιτάνικη πίτσα και υπέροχα ζυμαρικά. Ο χώρος είναι πανέμορφος, το σέρβις άψογο, ενώ υψηλοτάτη είναι η βαθμολογία που δίνουμε στο μαγαζί στη σχέση ποιότητας –ποσότητας – τιμής. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει στην αφάνταστη ζύμη τους, την οποία δοκιμάσαμε τόσο στη φοβερή πίτσα Como (με σάλτσα ντομάτας Σαν Μαρτσάνο, μοτσαρέλα, ζαμπόν φουαντρέ και μπέικον) όσο και στο καταπληκτικό σκορδόψωμο Μιλάνο (με σαλάμι Μιλάνο και λάδι τρούφας – το προτείνουμε ανεπιφύλακτα). Για τους λάτρεις των ζυμαρικών, τα (νέα στο μενού) ριγκατόνι ροζέ με

λεί απόδειξη των δημιουργικών ανησυχιών του Forest. Στα συν: ο καφές που σερβίρεται είναι από το Roasters Kolektiva, για την απόλυτο συνδυασμό. B

Info: Forest – The pastry shop, Φραγκίνη 9, στα Λουλουδάδικα. Τ. 2310 234 146. Forest – The pastry shop

σαλάμι και λάδι τσίλι είναι μια εξαιρετική επιλογή (αν και λίγο καυτερή). Έχετε κατά νου ότι οι μερίδες είναι χορταστικές, οπότε πιθανότατα θα φύγετε και με γευστική «προίκα» για το σπίτι. B

Info: Como Pizzeria, Γρηγορίου Λαμπράκη 135, Τούμπα. Τ. 2310 938 000.

Κείμενο, φωτογραφίες πιάτων: Αλέξανδρος Καραμανλής

«Ακτή Ντοβίλ»

Εμπειρία fine dining με

θέα το «φιλέτο» της πόλης

Ένα κομψό resto σε ένα από τα σημεία της Θεσσαλονίκης με την πλέον

προνομιακή θέα στον Θερμαϊκό και την πόλη αποτελεί τη σίγουρη επιλογή για ένα

γεύμα ή ένα δείπνο με την παρέα σας, που θα αφήσει άπαντες ικανοποιημένους.

Οταν

πρόκειται να συναντήσεις αγαπημένους φίλους, τους οποίους έχεις να δεις καιρό, επιβάλλεται να το γιορτάσεις.

Resto

The Good Life

Γι’ αυτό και οφείλεις να επιλέξεις ένα εστιατόριο που θεωρείς ότι θα σου παρέχει όλα τα εχέγγυα για να απολαύσεις τη στιγμή – τόσο κοινωνικά όσο και γαστριμαργικά. Αυτός ήταν ο λόγος που αποφάσισα να κλείσω ένα (μεγάλο) τραπέζι στο εστιατόριο «Ακτή Ντοβίλ», ένα resto που θεωρείται από τα καλύτερα του είδους του από άποψη τόσο ποιότητας όσο και τοποθεσίας (για όσους δεν γνωρίζουν, βρίσκεται μπρος στην αμμουδιά, έχοντας «στο πιάτο» όλο τον Θερμαϊκό).

Η εμπειρία μας

Κυριακή μεσημέρι, λοιπόν, και η παλιοπαρέα έχει μαζευτεί. Μπαίνοντας στον χώρο, εντυπωσιάζει η απίστευτη θέα στη θάλασσα, όπως επίσης και το άνετο oyster bar, το οποίο δεσπόζει στο κέντρο του εστιατορίου. Αφού καθίσαμε στο τραπέζι μας και χαζολογήσαμε αρκούντως, αποφασίσαμε να εντρυφήσουμε στον κατάλογο του φαγητού. Για αρχή, παραγγείλαμε φάβα Φενεού με κάπαρη και κρεμμύδι τουρσί, παντζάρι με μπλε τυρί «Κυανό» (πρόκειται για ένα αγνό κατσικίσιο μπλε τυρί, με ελληνικό χαρακτήρα. Έχει σκληρότερη υφή από άλλα μπλε τυριά και μπορεί να κοπεί εύκολα σε μερίδα. Έχει απαλή και ώριμη γεύση, με τη διακριτική παρουσία της μούχλας, η οποία δεν υπερκαλύπτει τα χαρακτηριστικά του γάλακτος), πράσινο μήλο, καπνιστά αμύγδαλα και σορμπέ από φρούτα του δάσους, μια ελληνική σαλάτα με ντοματίνια, παξιμάδι από χαρούπι και κάπαρη, καθώς και τραγανό μπακαλιάρο με κρέμα πατάτας και μαύρο σκόρδο. Από κυρίως, δεν μπορέσαμε να αντισταθούμε στα λινγκουίνι με ελληνικές γαρίδες, τσίλι, σκόρδο και σάλτσα καραβίδας, καθώς και στο σνίτσελ τσιπούρας με coleslaw φινόκιο. Εξόχως δελεαστικό μάς φάνηκε το σουβλάκι τόνου με λεμονόχορτο, χαρίσα (ένα καρύκευμα με πικάντικη, καυτερή γεύση, με καταγωγή από Τυνησία και Μαρόκο, που παρασκευάζεται από κόκκινες

πιπεριές και τσίλι) και πράσινο σιτάρι, όπως και το φιλέτο λαβράκι με ψητή λαχανίδα. Για να κλείσουμε γλυκά το γεύμα μας, παραγγείλαμε αρμενοβίλ με σάλτσα σοκολάτας και τραγανά φύλλα με κρέμα γαλακτομπούρεκο και σάλτσα μανταρίνι. Επιπλέον, ήρθαν στο τραπέζι μας λαχταριστοί λουκουμάδες με μέλι, κέρασμα του καταστήματος.

Η άποψή μας

Οφείλω να ομολογήσω ότι όλα τα πιάτα που δοκιμάσαμε ήταν νόστιμα και περιποιημένα. Τα γλυκά, από την άλλη, δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες μου – τα τραγανά φύλλα στο γαλακτομπούρεκο δεν ήταν, τελικώς, τόσο τραγανά, ενώ και αρμενοβίλ ήταν υπερβολικά γλυκό για τα γούστα μου. Οι λουκουμάδες, βέβαια, οφείλω να ομολογήσω ότι ήταν ωραιότατοι Σε γενικές γραμμές, πρέπει να πω ότι, παρά τη μικρή αστοχία (για τα δικά μου γούστα) στα γλυκά, μείναμε όλοι αρκετά ικανοποιημένοι – και όχι μόνο διότι είχαμε καιρό να βρεθούμε και χαρήκαμε που συναντηθήκαμε γύρω από το ίδιο τραπέζι, αλλά και επειδή το προσωπικό του resto έκανε τα πάντα για να μας εξυπηρετήσει Αν λοιπόν σχεδιάζετε κι εσείς μια έξοδο με φίλους (για να γιορτάσετε, ας πούμε, κάτι ιδιαίτερο), ναι: η «Ακτή Ντοβίλ» έχει όλες εκείνες τις προϋποθέσεις που θα κάνουν το γεύμα ή το δείπνο σας αξέχαστο. B

Ξέρατε ότι...

Η Ντοβίλ είναι παραθαλάσσια πόλη της Νορμανδίας, στη βορειοδυτική Γαλλία.

Από τη δεκαετία του 1950 ώς το 1970 το «Ντοβίλ» λειτουργούσε ως εξοχικό κέντρο και θερινός κινηματογράφος. Για τους νεότερους, στο σημείο αυτό λειτουργούσε επί πολλά χρόνια (μέχρι αρκετά πρόσφατα) το μπαρ-εστιατόριο «Azzuro».

Μου άρεσε: η θέα, η θέα και η θέα.

Δεν μου άρεσε: που οι τιμές ήταν αισθητά υψηλότερες από την τελευταία φορά που το είχα επισκεφθεί...

Check, please! Με τις τιμές στα κυρίως να ξεκινούν από τα 24 ευρώ, το εστιατόριο απευθύνεται ξεκάθαρα σε υψηλότερα βαλάντια.

Info: «Ακτή Ντοβίλ», Θεμιστοκλή Σοφούλη 86, Καλαμαριά. Τ. 2310 407 000. W. https://www.aktintovil.gr/

Δείτε online: Aν θέλετε να δείτε φωτογραφίες από τα πιάτα που δοκιμάσαμε στην επίσκεψή μας, σκανάρετε με το smartphone σας το QR code που ακολουθεί:

Συνταγή:

Αντώνης Σελέκος

Φωτογραφία: KoolShooters

Έχω μια απέραντη λαχτάρα για...

The Good Life

Παρφέ φράουλας με

μασκαρπόνε και κομμάτια

σοκολάτας

Μια πολύ γευστική και εύκολη συνταγή, με πρωταγωνιστή

την αγαπημένη μας φράουλα, μαζί με μασκαρπόνε και σοκολάτα.

Ένας υπέροχος συνδυασμός, μια πεντανόστιμη συνταγή.

Υλικά:

600 γρ. ώριμες, πολτοποιημένες φράουλες. /

300 γρ. ζάχαρη άχνη. / 250 γρ. κρέμα γάλακτος με 35% λιπαρά. / 150 γρ. γιαούρτι με 2% λιπαρά. / 100 γρ. τυρί μασκαρπόνε. / 20 γρ. μέλι. / 1 τμχ. λοβό βανίλιας. / 250 γρ. σταγόνες σοκολάτας γάλακτος.

Εκτέλεση:

Κόβουμε τον λοβό βανίλιας στη μέση και αφαιρούμε τους σπόρους. Σε ένα μεταλλικό μπολ ανακατεύουμε τις πολτοποιημένες φράουλες με τη βανίλια, τη ζάχαρη άχνη και το μέλι.

Χτυπάμε με το σύρμα στο μίξερ, ώσπου να

πάρουν τη μορφή σαντιγί, την κρέμα γάλακτος, το γιαούρτι και το τυρί μασκαρπόνε.

Με μία μαρίζ ενσωματώνουμε τα δύο μείγματα το ένα στο άλλο, με απαλές κινήσεις, ώστε να μη χάσουμε τον όγκο που έχουμε δημιουργήσει. Εν συνεχεία προσθέτουμε τα κομματάκια σοκολάτας.

Μεταφέρουμε το παρφέ σε μεταλλικό σκεύος και αφήνουμε στην κατάψυξη για περίπου τέσσερις ώρες. Σερβίρουμε σε μορφή μπάλας και διακοσμούμε με κομμάτια σοκολάτας, ξύσμα λάιμ και φρέσκιες φράουλες. Προσοχή: το σκεύος όπου θα σερβίρουμε το παρφέ μας πρέπει να είναι πάντοτε πολύ κρύο. B

Γλωσσάρι:

γ.ο.χ.: για όλες τις χρήσεις γρ.: γραμμάρια κ.γ.: κουταλάκι γλυκού κ.σ.: κουταλιά σούπας π.ν.: ποτήρι νερού τμχ.: τεμάχιο φλ.: φλιτζάνι φλ.κ.: φλιτζανάκι καφέ φλ.τσ.: φλιτζάνι τσαγιού χ.γλ.: χωρίς γλουτένη lt: λίτρο ml: χιλιοστό λίτρου

Κείμενο:

Λεόντιος Παπαδόπουλος Φωτογραφίες:

Σάκης Γιούμπασης

The Good Life

«Η

Καφές και μπίρα

σε έναν χώρο βγαλμένο από την ιστορία

Υπάρχουν ορισμένοι χώροι στη Θεσσαλονίκη που έχουν συνδεθεί άρρηκτα

με την ιστορία της πόλης. Το καφενείο-μπιραρία «Η Πρίγκηπος», στην οδό Αποστόλου Παύλου, καταλαμβάνει περίοπτη θέση σ’ αυτούς. Απολαύσαμε

τον καφέ μας, δεν είπαμε όμως «όχι» και σε μία μπίρα με λουκάνικα...

Μπορεί

ο όρος «ιστορική συνέχεια»

να αναφέρεται σε ένα καφενείο; Η απάντηση είναι καταφατική, όταν αναφερόμαστε στην «Πρίγκηπο». Στην τοποθεσία όπου στεγάζεται σήμερα

το αγαπημένο κατάστημα λειτουργούσε ήδη από το 1874 (δηλαδή, πριν από 150 χρόνια) καφενείο, όπου οι θαμώνες της εποχής έπιναν τον ελληνικό τους, συζητώντας τις χαρές και τα βάσανα της καθημερινότητας. Περιττό να αναφέρουμε ότι ο χώρος ήταν μια μακρόστενη παράγκα, που δεν έχει την παραμικρή σχέση με αυτό που αντικρίζει σήμερα ο επισκέπτης... Και εδώ μπαίνουμε εμείς.

Η «Πρίγκηπος»

δημιουργήθηκε το 1993, με σκοπό να αναβιώσει τα αστικά καφενεία που λειτουργούσαν

στη Θεσσαλονίκη σε παλαιότερες –και, για κάποιους, ομορφότερες– δεκαετίες. Χαρακτηριστικές

είναι οι ξύλινες καρέκλες και τα τραπέζια με τη μαρμάρινη επιφάνεια. Η ονομασία της προέρχεται από το μεγαλύτερο νησί της συστάδας των Πριγκιποννήσων, που βρίσκονται στη Θάλασσα του Μαρμαρά, και δόθηκε σε ανάμνηση της προσφυγικής καταγωγής των ιδιοκτητών. Το κατάστημα είναι ανοιχτό από τις 9 το πρωί. Την ώρα που θα πίνετε τον υπέροχο Bean-to-Cup της bristot, απολαμβάνοντας τα υπέροχα αρώματα και την πλούσια γεύση του, αναπόφευκτα το μάτι σας θα πέσει σε μερικές υπέροχες λεπτομέρειες: ας πούμε, στο βεραμάν χρώμα των τοίχων, στις πολύχρωμες οροφογραφίες, στα περίτεχνα φωτιστικά

ή στο παλιό γραμμόφωνο. Χαρακτηριστικές

είναι οι διάφορες γωνιές του καταστήματος: η μία θυμίζει την τραπεζαρία ενός σπιτιού, κάποια άλλη έχει μια μεγάλη τοιχογραφία της Κωνσταντινούπολης με το Μπλε τζαμί. Εννοείται ότι από έναν τέτοιο χώρο δεν θα μπορούσαν να απουσιάζουν ο ελληνικός στη χόβολη, το σαλέπι, τα γλυκά του κουταλιού (βύσσινο, σύκο, πορτοκάλι και περγαμόντο), το υποβρύχιο και η σπιτική λεμονάδα. Ένα τοστ ή κάποιο κρύο σάντουιτς θα κόψει την πείνα σας. Εκτός κι αν είστε έτοιμοι για «χοντρό» παιχνίδι...

Από το μεσημέρι

και μετά είναι η καλύτερη ώρα για τσίπουρο ή μπίρα με τους απαραίτητους μεζέδες (ή τα κυρίως πιάτα). Σε ό,τι έχει να κάνει με το τσίπουρο, μην παραλείψετε να τιμήσετε το σκουμπρί, τα ντολμαδάκια και την παντζαροσαλάτα. Στη μπίρα, ο επισκέπτης θα βρει επτά βαρέλια και περισσότερες από 70 ετικέτες – αρκετές από αυτές από ελληνικές μικροζυθοποιίες. Φυσικά, εδώ η ιστορία σηκώνει λουκάνικα (σε ελληνικές ή γερμανικές εκδοχές), κότσι, κεμπαπάκια, κοψίδια κοκ. Όσο για τη μουσική; Καλύτερα να ρίξετε μια ματιά στη διπλανή στήλη... B

Ξέρατε ότι...

Παρότι στη διάρκεια της ημέρας θα ακούσετε ελληνική έντεχνη μουσική, η «Πρίγκηπος» φιλοξενεί σχεδόν καθημερινά και ένα live. Ο επισκέπτης, εκτός από το ποτό και το φαγητό του, θα μπορέσει να απολαύσει κάθε Τρίτη τη Βάσω Βασιλειάδου, κάθε Πέμπτη παραδοσιακά και ρεμπέτικα τραγούδια, την Παρασκευή τους Ανφάν Γκατέ, το Σάββατο ρεμπέτικα και λαϊκά και την Κυριακή τζαζ μουσική. Θα σας δώσουμε μία συμβουλή: ειδικά την Παρασκευή και το Σάββατο, προνοήστε να κλείσετε τραπέζι. Τα lives αρχίζουν μετά τις 21:30.

Οι λάτρεις του καφέ θα έχουν την ευκαιρία να βιώσουν μια ιδιαίτερη εμπειρία, που ονομάζεται «κοκτέιλ καφέ». Περιέχουν αλκοόλ. Η λίστα περιλαμβάνει 10 επιλογές – αναφέρω ενδεικτικά τον «Καφέ του Αρλεκίνου» ή τον «Καφέ του Τσάρου». Η δική μου πρόταση είναι ο «Καφές του Κουρσάρου» (με εσπρέσο, λευκό ή μαύρο ρούμι και κρέμα σαντιγί). Αν πάλι τα γούστα σας σε κοκτέιλ είναι πιο κλασικά, κανένα πρόβλημα. Θα βρείτε ό,τι ζητήσετε.

Info: «Η Πρίγκηπος», Αποστόλου Παύλου 22. Τ. 2310 248 188.

Κείμενο:

Χρήστος Παπαδόπουλος wine professional sommelier στο «Classico» bistro moderne (papadopouloschris96@gmail.com)

Ποιος

Δύο λευκά και δύο κόκκινα

ιδανικά για τη Σαρακοστή

Όπως κάθε μήνα, είμαστε εδώ για να σας προτείνουμε κρασιά που δοκιμάζουμε και μας αρέσουν. Σε αυτό το τεύχος δοκιμάσαμε οίνους που συνδυάζονται ιδανικά (και) με τα πιάτα της Σαρακοστής: δύο ελληνικά κρασιά και δύο κρασιά

του Νέου Κόσμου – και, πιο συγκεκριμένα, της Λατινικής Αμερικής, ένα από

την Αργεντινή και ένα από τη Χιλή. Ιδού, λοιπόν, ποια είναι τα δύο λευκά

και τα δύο κόκκινα που προτείνουμε για τον Απρίλιο.

Seiradi Cuvée

Topos 2022, ΣυνεταιρισμόςΑγροτικός Πάρου, Πάρος

Ένα νεοσύστατο οινοποιείο, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά τη σοδειά του 2022. Ύστερα από μια μεγάλη επένδυση, ο Αγροτικός Συνεταιρισμός

Πάρου, υπό την καθοδήγηση έμπειρων οινοποιών, μας υπόσχεται εξαιρετικά κρασιά. Όλοι οι οίνοι της γκάμας του συνεταιρισμού κυκλοφορούν με την ονομασία «Seiradi», ενώ αυτό που κλέβει, μέχρι στιγμής, την παράσταση είναι το λευκό Cuvée Topos, από τη λευκή, γηγενή ποικιλία Μονεμβασιά. Ισορροπημένη, δροσιστική οξύτητα, μέτριο σώμα, εσπεριδοειδή, νότες ορυκτότητας και ένας υφάλμυρος χαρακτήρας, χαρακτηριστικός των κυκλαδίτικων κρασιών, μας χαρίζουν ένα κρασί με φινέτσα. Η παραμονή μέρους του κρασιού για τέσσερις μήνες σε δρύινα βαρέλια προσδίδει πολυπλοκότητα και όγκο. B

Τιμή: θα τo βρείτε μεταξύ €23-€25.

Sauvignon Blanc 2022, Charlie Villard, Χιλή

Ένα αρωματικό Sauvignon Blanc από την κοιλάδα Καζαμπλάνκα της Χιλής, με ωραία φρεσκάδα, μέτριο σώμα, τραγανή, αναζωογονητική οξύτητα, λευκόσαρκα φρούτα (όπως αχλάδι και πράσινο μήλο), εσπεριδοειδή (όπως λάιμ και γκρέιπφρουτ), νότες τροπικών φρούτων και πράσινο χαρακτήρα. Όπως και στα Sauvignon της Νέας Ζηλανδίας, έτσι κι εδώ συναντάμε τα πράσινα στοιχεία του γρασιδιού και τα σπαράγγια. Συνδυάστε το με ωμές παρασκευές ψαριών και μαλάκια. B Τιμή: θα τη βρείτε μεταξύ €17-€19.

Ερυθρό 2021, Κτήμα ΠελοπόννησοςΜητραβέλα,

Η Νεμέα έχει ταυτιστεί με την ποικιλία Αγιωργίτικο και το Αγιωργίτικο με τη Νεμέα. Τα οινοποιεία της περιοχής είναι πολλά και οι εκδοχές της συγκεκριμένης ποικιλίας αρκετές. Εδώ έχουμε το Κτήμα Μητραβέλα, ερυθρό του 2021 από την πολυαγαπημένη ποικιλία. Ένα κρασί που έχει παλαιώσει σε δρύινα βαρέλια για 12 μήνες, έχει τονισμένη οξύτητα, αρκετά γεμάτο σώμα και βελούδινες τανίνες. Αρωματικά κυριαρχούν

τα ώριμα κόκκινα φρούτα (όπως το κεράσι και τα φραγκοστάφυλα), τα γλυκά μπαχάρια και οι ανθικές νότες της βιολέτας. Νότες βανίλιας και κέδρου επισημαίνουν τη διακριτική χρήση του βαρελιού. B Τιμή: θα το βρείτε μεταξύ €17-€19.

El Enemigo 2021, Bodega ΑργεντινήAleanna,

Έχω γράψει και παλαιότερα για κρασί του συγκεκριμένου οινοποιού – τότε ήταν η Bonarda, μια τοπική ποικιλία της Αργεντινής. Αυτήν τη φορά δοκιμάζουμε μια διαφορετική ετικέτα: ένα ερυθρό κρασί από τις ποικιλίες Syrah και Viognier (ναι, το Viognier είναι λευκή ποικιλία, ωστόσο συνηθίζεται ένα μικρό ποσοστό του να χρησιμοποιείται σε μπλεντ με Syrah στον Ροδανό της Γαλλίας, ενώ υπάρχουν και ορισμένα ελληνικά που έχουν υιοθετήσει αυτό το ενδιαφέρον πάντρεμα των δύο ποικιλιών). Από τη Μεντόζα της Αργεντινής, ανοίγουμε ένα κρασί με τονισμένη οξύτητα, έντονες, καλοδουλεμένες τανίνες, συμπύκνωση και γεμάτο σώμα, φινέτσα και μακρά επίγευση. Η δωδεκάμηνη παραμονή του σε βαρέλια

The Good Life

Allie X/ «Girl With No Face»

Μια αναβιωτική κατάσταση κυριαρχεί εδώ και μέρες

στο πλατό ακρόασης, υπό τους ήχους του νέου δημιουργήματος

της Allie X (κατά κόσμον Αλεξάνδρας Χιουτζ).

H καναδή

τραγουδίστρια, τραγουδοποιός, συνθέτης και εικαστικός μάς παρέδωσε τη νέα δισκογραφική δουλειά της υπό τον τίτλο «Girl With No Face», που θα μπορούσα να χαρακτηρίσω ως «δωράκι Κίντερ έκπληξη». Τέσσερα χρόνια μετά την τελευταία της κυκλοφορία, «Cape God», επιστρέφει με μια έντονα ηχοηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα, χτίζοντας πλέον σε στιβαρή, ολοκληρωμένη βάση την περσόνα της

ως «Allie X». Το αποτέλεσμα της παραγωγής τού άλμπουμ (που ανέλαβε εξ ολοκλήρου η ίδια) φλερτάρει διαρκώς αντιφατικά ανάμεσα σε μια σκοτεινή, αλλά συνάμα υπέρλαμπρη πλευρά της και σε μιαν αίσθηση έντονης χαρμολύπης, που σε οδηγεί υποσυνείδητα στο να ακούς τη δουλειά της ξανά και ξανά. Το άλμπουμ ξεκινά με το «Weird World», δίνοντας μια έντονη υφή από ηλεκτροφόρα χτυπήματα με στιβαρό, νταμασινάτο ρυθμό σταθερής μπασσογραμικής, άκαμπτης θέσης, με ενορχηστρωμένες ερμηνείες που ανεβοκατεβαίνουν πεντατονικά χωρίς σταματημό. Απόκοσμα, θριλερικά φωνητικά κυριαρχούν στο ομώνυμο κομμάτι του δίσκου, «Girl With No Face», με βαρύγδουπη μπασογραμμή,

υφαίνοντας ηχοτοπία απο χιτσκοκικά πλάνα, μέσα από τη ματιά της Allie X.

Κρύβε λόγια

για το επόμενο, υπέρλαμπρο άσμα «Off With Ηer Tits», που αναδύει έντονη οσμή από τη δεκαετία του 1980, με επιρροές από Βινς Κλαρκ και την εποχή των Yazoo να πηγαίνουν και να έρχονται. «John and Jonathan» ονομάζεται το κομμάτι που η Χιουτζ «στολίζει» σε Kraftwerk-ικούς πληκτροφόρους συνθετητές, με ανάλογη δόση ερμηνείας πάνω στο «X» mood που τη χαρακτηρίζει σε όλο το άλμπουμ.

Αγαπημένη στιγμή

και το «Galina», που μοιράζει πόνο με την ερμηνεία που έντεχνα δανείζεται νοσταλγικά (με σωστή, έντιμη δόση και με την ευφυή μέθοδο του ταμπεραμέντου της) από μικρές, «διαμαντένιες» στιγμές των πρώτων άλμπουμ της βασίλισσας της ποπ, Μαντόνα.

Τα εμμονικά

συνθεσάιζερ με τους καλοφτιαγμένους 80s, οξείς ήχους, που επαναλαμβάνουν καθ’ όλη τη διάρκεια το ίδιο διαπεραστικό μοτίβο ανάμεσα σε υπερταχύτατα ρυθμομπίτ, σε ξεσηκώνουν στο «You Slept On Me». Την πιο γλυκόπικρη γεύση αφήνει το «Saddest Smile», που με τη μελωδική γραμμή του σε μεταφέρει σε κλειστοφοβικά μοτίβα από το σάουντρακ ενός σύγχρονου αντίστοιχου του «Εξπρές του μεσονυκτίου», γεμάτο από φωνητικά ηχοχρώματα ερμηνευτικής θλίψης.

Αντί αποχαιρετισμού

μας παραδίδει ένα από τα πιο φωτεινά δείγματα μιας ονειροπόλας στιγμής τεσσεράμισι μπριγιάντινων λεπτών που ξεχειλίζουν από λυρισμό, εκμεταλλευόμενη στο έπακρο τις φωνητικές της ικανότητες στις πιο υψηλές πεντατονικές σκάλες μιας άρτιας, καθαρόαιμης σοπράνο, δίχως ίχνος αδυναμίας. Αναμφίβολα συγκαταλέγεται στους δίσκους της χρονιάς. Κυκλοφορεί από την Twin Music. B

Les Rita Mitsouko/«Rita Mitsouko» (Απρίλιος 1984)

Μία από τις πιο ιδιαίτερες περιπτώσεις αποτελούν τα 40 χρόνια κυκλοφορίας του ντεμπούτου άλμπουμ «Rita Mitsouko» του Φρεντ Σισέν και της Κατρίν Ρανζέ, το οποίο έδεσε την αρτ-ποπ, πρωτοποριακή σκηνή του γαλλικού ντουέτου με το new wave και το synth pop. Ο δίσκος δημιουργήθηκε υπό την εποπτεία του θρυλικού παραγωγού Κόνι Πρανκ (Neu, Kraftwerk, Eurythmics, Ultravox, Echo & the Bunnymen), στα στούντιό του στην Κολωνία.

Τη δεκαετία της κυκλοφορίας του άλμπουμ δεν υπήρχε ραδιόφωνο στην Γαλλία (και ανά την Ευρώπη) που να μην έπαιζε κομμάτια τους, όπως το «Restez Avec Moi» και το εμβληματικό «Marcia Baïla», αφιερωμένο στην αργεντινή χορεύτρια και χορογράφο Μάρτσια Μορέτο. Το τραγούδι ενσαρκώνει το μοναδικό ρυθμολογικό σύμπλεγμα που προέρχεται από το περιβάλλον των παρισινών μεταναστών, καθώς και την τάση του νέου κύματος της εποχής. Η διαχρονική δύναμη του εν λόγω κομματιού επισφραγίζεται από την επιλογή του ως σάουντρακ στο βίντεο της Vogue για τις καλύτερες εμφανίσεις των παριζιάνικων συλλογών «Άνοιξη 2017». Αλλά και ο Ζαν-Πολ Γκοτιέ, ένας μακροχρόνιος οπαδός, υποστηρικτής και φίλος του ντουέτου, απέτισε φόρο τιμής μετά τον αιφνίδιο θάνατο του Σισέν στην επίδειξη της συλλογής ανδρικών ενδυμάτων της κολεξιόν του 2008. B

Κείμενο: Dreamachinery

Ακούστε τα άφοβα, χωρίς προκατάληψη. So... Dream on, until next time... Dreamachinery.

The Good Life __

Ask the expert

Γράφει η Μαρία Βεργετίδου, πτυχιούχος ψυχολόγος

Η

επίδραση των social media

στις

ανθρώπινες σχέσεις

Όταν η συζήτηση φτάνει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τις ανθρώπινες σχέσεις, όλοι συμφωνούν ότι τα social media, ανάλογα με τον τρόπο χρήσης τους, μπορούν να επηρεάσουν θετικά και αρνητικά αυτές τις σχέσεις.

Για παράδειγμα,

μπορούν να συντελέσουν σε ανθυγιεινές συγκρίσεις και μη ρεαλιστικές προσδοκίες για το πώς υποτίθεται ότι είναι η ζωή και οι σχέσεις των ανθρώπων γενικότερα.

Σε ό,τι έχει να κάνει με τις θετικές επιδράσεις των social media, η σημαντικότερη είναι ότι διευκολύνεται η επικοινωνία ανθρώπων που βρίσκονται σε απόσταση, καθώς οι κοινωνικές πλατφόρμες επιτρέπουν στα άτομα να επικοινωνούν εύκολα με φίλους, οικογένεια και γνωστούς, ανεξαρτήτως αποστάσεων. Δεύτερον, οι πλατφόρμες κοινωνικών μέσων μπορούν να λειτουργήσουν ως δίαυλος για την αναζήτηση υποστήριξης σε δύσκολες στιγμές, είτε αυτές είναι προσωπικές είτε κοινωνικές.

Επίσης, συμβάλλουν στη διασύνδεση των ατόμων, καθώς οι άνθρωποι μπορούν να συνδεθούν με άλλους, με τους οποίους μοιράζονται κοινά ενδιαφέροντα και πεποιθήσεις, δημιουργώντας νέες φιλίες και σχέσεις. Επιπλέον, επιδρούν θετικά στη διατήρηση σχέσεων: η δυνατότητα να είσαι σε επαφή με φίλους και συγγενείς μέσω των κοινωνικών μέσων μπορεί να βοηθήσει στη διατήρηση των σχέσεων σε μεγάλες αποστάσεις ή κατά τη διάρκεια περιόδων απομόνωσης, όπως συνέβη κατά την πρόσφατη πανδημία του Covid-19.

Αναφορικά

με τις αρνητικές επιδράσεις, πρώτη και κυριότερη είναι

ο εθισμός. Η υπερβολική χρήση κοινωνικών μέσων μπορεί να οδηγήσει σε εθισμό, μειώνοντας τον χρόνο που δαπανάται από το άτομο για πραγματικές ανθρώπινες επαφές. Ακόμη, οι κοινωνικές πλατφόρμες ενδέχεται να διευκολύνουν τη διάδοση αρνητικών σχολίων, εκφράσεων και συμπεριφορών, που μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά τις σχέσεις. Πολύ σημαντική αρνητική επίδραση

έχει και η παραπληροφόρηση: η εμφάνιση της ζωής των ατόμων στα κοινωνικά μέσα έχει τη δύναμη να δημιουργήσει αποστάσεις ανάμεσα στους ανθρώπους, καθώς δεν αντικατοπτρίζει πάντοτε την πραγματικότητα. Η θέαση των φωτογραφιών των ζευγαριών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχει τη δυνατότητα να προκαλέσει ανησυχίες για την αυτοεκτίμηση. Τα άτομα θα μπορούσαν να βιώσουν αισθήματα ασημαντότητας ή ανεπάρκειας, αν οι σύντροφοί τους δεν δημοσιεύουν σε κοινωνικές πλατφόρμες φωτογραφίες τους μαζί. Όταν τα άτομα μετρούν συνεχώς τη ζωή τους σε σχέση με τις φαινομενικά άψογες απεικονίσεις που παρουσιάζονται από άλλους στις πλατφόρμες κοινωνικών μέσων, ενδέχεται να οδηγηθούν σε σημαντική μείωση της αυτοεκτίμησης και να καταστούν πολύ πιο ευάλωτα στην εμφάνιση κατάθλιψης.

Καταλήγοντας,

τα social media μπορούν να βοηθήσουν τόσο στην ενίσχυση όσο και στην αποδυνάμωση των σχέσεων. Είναι σημαντικό να μην τα βλέπουμε με εντελώς αρνητικό ή εντελώς θετικό τρόπο: καλό είναι να επικεντρωνόμαστε σ’ αυτά βρίσκοντας μια ισορροπία μεταξύ των πλεονεκτημάτων και των μειονεκτημάτων που προσφέρουν, διασφαλίζοντας πάντοτε ότι τα χρησιμοποιούμε με τον πιο ασφαλή για εμάς τρόπο. B

Η πτυχιούχος ψυχολόγος Μαρία Βεργετίδου.

The Good Life

Οι νέες ταινίες

Γκοτζίλα, φαντάσματα

και back to black

Ο Απρίλιος θα μπορούσε να είναι

ο καλύτερος κινηματογραφικός μήνας της χρονιάς, αν σας αρέσουν τα τέρατα, τα φαντάσματα, οι δαίμονες και

το υπερφυσικό. Ευτυχώς που υπάρχει και η βιογραφία της Έιμι Γουάινχάουζ.

Απολαυστική, αλλά ραγίζει καρδιές...

Γκοτζίλα x Κονγκ: Η αυτοκρατορίανέα (Godzilla

x Kong: The new empire)

Σκηνοθεσία: Ά. Βίνγκαρντ.

Παίζουν: Ρεμπέκα Χολ, Νταν Στίβενς, Ρέιτσελ Χάουζ.

Διάρκεια: 113 λεπτά.

Είδος: περιπέτεια.

Το γεγονός ότι ο Γκοτζίλα

εμφανίζεται στη μεγάλη οθόνη για 38η φορά προφανώς

δείχνει την αγάπη που τρέφει

το κοινό γι’ αυτόν. Ο Κονγκ έχει σαφώς λιγότερες εμφανίσεις στο σινεμά, δεν υστερεί ωστόσο σε αγάπη. Για να μη

σας κουράσουμε με συναισθηματισμούς και αναμνήσεις από τα παιδικά μας χρόνια για το πόσο ωραία περνούσαμε, όταν

Ο οιωνόςπρώτος (The first omen)

Σκηνοθεσία: Αρκάσα Στίβενσον.

Παίζουν: Μπιλ Νάι, Τσαρλς Ντανς, Ραλφ Ίνεσον.

Διάρκεια: 120 λεπτά.

Είδος: υπερφυσικού τρόμου.

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά:

υπάρχει κάτι πιο τρομακτικό

από τον τρόπο που απεικονίζο-

νται στη μεγάλη οθόνη καθολι-

κές καλόγριες που τα βάζουν με

το υπερφυσικό; Δεν χρειάζεται

να απαντήσετε... Ξέρουμε την

απάντηση. Μια νεαρή Αμε-

ρικανίδα φτάνει στη Ρώμη, για να αφιερώσει τη ζωή της

στην υπηρεσία της Εκκλησίας.

Μια σειρά σκοτεινών γεγονότων, ωστόσο, την κάνουν να

αμφισβητήσει την ίδια της την πίστη. Προσθέστε στο μενού

μια τρομακτική συνωμοσία, που

ελπίζει να φέρει στον κόσμο την

ενσάρκωση του κακού. B

Info: Στις αίθουσες από τις 04.04.

βλέπαμε τον Γκοτζίλα (που τον υποδυόταν ένας άνθρωπος με λαστιχένια στολή), ας μείνουμε στο σήμερα. Η ταινία αποτελεί τη συνέχεια του μπλόκμπάστερ «Godzilla vs. Kong» που είδαμε το 2021. Η νέα περιπέτεια του «Monsterverse» βάζει τον Κονγκ και τον Γκοτζίλα αντιμέτωπους με μια κολοσσιαία, ανεξερεύνητη απειλή που βρίσκεται καλά κρυμμένη στον κόσμο μας και βάζει σε κίνδυνο την ύπαρξή τους – και τη δική μας... Τι έχετε να περιμένετε, εκτός από εκπληκτικά εφέ; Μπόλικη καταστροφή, δράση, αγωνία, κυνηγητό κοκ. Εκτός από τα τέρατα, παίζουν και άνθρωποι στην ταινία – αλλά ποιος δίνει σημασία σ’ αυτούς... B Info: Στις αίθουσες από τις 28.03.

ένοικο: το φάντασμα του σερ Σάιμον, που αποφασίζει να την τρομάξει. Η κακή αρχή στη σχέση τους θα καταλήξει σε μια συμμαχία, ώστε να εξιχνιάσουν τη μυστηριώδη κατάρα που τον κρατά στον κόσμο μας. B

Info: Στις αίθουσες από τις 11.04.

Back to black (Back to black)

Σκηνοθεσία: Σαμ Τέιλορ Τζόνσον.

Παίζουν: Μαρίσα Αμπέλα, Έντι Μάρσαν, Τζακ Ο’Κόνελ. Διάρκεια: 115 λεπτά.

Είδος: βιογραφία, δράμα.

Ο

χορός των φαντασμάτων (The Canterville ghost)

Σκηνοθεσία: Κιμ Μπάρντον.

Με τις φωνές των: Στί-

βεν Φράι, Χιου Λόρι, Φρέντι Χάιμορ.

Διάρκεια: 89 λεπτά.

Είδος: κινουμένων σχεδίων.

Μια οικογένεια Αμερικανών

μετακομίζει στο νέο, πολυτελές αρχοντικό της, στην επαρχία της Αγγλίας. Μόνο που δεν υπολόγισε τον προηγούμενο

Δεν χρειάζεται να γράψουμε πολλά: η ταινία, όπως εύκολα θα μπορούσε να συμπεράνει κάποιος από τον τίτλο, είναι μια βιογραφία της Έιμι Γουάινχάουζ, που εξιστορεί την πρώιμη πορεία της προς τη δόξα και τη δημιουργία του πρωτοποριακού άλμπουμ «Back to black». Ενδιαφέρων είναι ο τρόπος αφήγησης (από την οπτική γωνία τής Έιμι), ο οποίος αναδεικνύει το πώς έγραφε τα τραγούδια της, αλλά και την ταραχώδη σχέση που την ώθησε στη δημιουργία τους. Απευθύνεται όχι μόνο σε όσους αγαπούν τις δουλειές της, αλλά και σε εκείνους που θα ήθελαν να παρακολουθήσουν μια έντονα συναισθηματική ταινία. B Info: Στις αίθουσες από τις 11.04.

«Γκοτζίλα x Κονγκ».

Τάιλερ Γκίλετ.

Παίζουν: Κάθριν Νιούτον, Νταν Στίβενς, Κέβιν Ντουράντ. Διάρκεια: 90 λεπτά.

Είδος: τρόμου, θρίλερ.

Όταν μια συμμορία απάγει

μια 12χρονη μπαλαρίνα, η οποία, ταυτόχρονα, είναι η κόρη μιας ισχυρής φιγούρας του υποκόσμου, το μόνο που έχει να κάνει για να

εισπράξει τα λύτρα, τα οποία ανέρχονται σε ύψος 50 εκατ. δολαρίων, είναι να προσέξει το κορίτσι στη διάρκεια μίας νύχτας. Όμως, στο απόμερο αρχοντικό όπου την κρατούν οι απαγωγείς αρχίζουν να λιγοστεύουν ένας ένας... Με τρόμο ανακαλύπτουν ότι βρίσκονται εγκλωβισμένοι

με ένα κάθε άλλο παρά φυσιολογικό μικρό κορίτσι. B

Info: Στις αίθουσες από τις 18.04.

Ghostbusters:

Η

τουαυτοκρατορία

πάγου (Ghostbusters: Frozen empire)

Σκηνοθεσία: Τζιλ Κίναν. Παίζουν: ΜακΚίνα Γκρέις, Πολ Ρουντ, Μπιλ Μάρεϊ. Διάρκεια: 125 λεπτά. Είδος: περιπέτεια, κωμωδία.

Η οικογένεια Σπένγκλερ πηγαίνει στη Νέα Υόρκη και στον πυροσβεστικό σταθμό, για να συνεργαστεί με τους αυθεντικούς Ghostbusters, που έχουν δημιουργήσει ένα άκρως απόρρητο εργαστήριο, ώστε να «απογειώσουν» την επιχείρηση κυνηγιού φαντασμάτων. Όταν όμως βρίσκουν ένα αρχαίο αντικείμενο που απελευθερώνει διαβολική δύναμη, οι δύο ομάδες συνεργάζονται, για να αποτρέψουν μια δεύτερη εποχή των παγετώνων. B

Info: Στις αίθουσες από τις 11.04.

ΔΕΣ ΤΟΝ ΑΠΡΙΛΙΟ

ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΣΟΥ

Απόλαυσε τις ωραιότερες εικόνες από τη ζωή στη Θεσσαλονίκη. Μοιράσου τις δικές σου φωτογραφίες με χιλιάδες φίλους. Άνθρωποι και εικόνες της πόλης.

Κάθε μέρα @citymagthess στο Instagram

The Good Life

Τον Μάρτιο του 1943 αναχωρεί από

τη Θεσσαλονίκη το πρώτο τρένο για το Άουσβιτς. Ώς τον Αύγουστο θα εκτοπιστούν

εκεί 50.000 Εβραίοι – οι περισσότεροι δεν θα επιστρέψουν. Το 96% της εβραϊκής κοινότητας εξολοθρεύεται.

Οι περιουσίες τους

περνούν σε χέρια μεσεγγυούχων, έπιπλα και σκεύη

καταλήγουν σε χριστιανικά σπίτια

και εμπορικά

καταστήματα, οι μαρμάρινες

πλάκες του νεκροταφείου τους τοποθετούνται

στα πιο απίθανα σημεία της πόλης...

Η μεγαλύτερη εβραϊκή κοινότητα

των Βαλκανίων σβήνεται από

τον χάρτη, ενώ

μια νέα κοινωνική και οικονομική ελίτ αναδύεται.

«96%»

Μια σκοτεινή

ιστορία

Μια παράσταση-ντοκιμαντέρ για τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης.

Το ευρωπαϊκό συμμετοχικό πρότζεκτ «Landscapes of Devastation» («Τοπία Καταστροφής») ξεκινά ταυτόχρονα σε τρεις πόλεις – Θεσσαλονίκη, Μαδρίτη και Βερολίνο Οι εργασίες έχουν ήδη αρχίσει και τα αποτελέσματα στη Θεσσαλονίκη παρουσιάζονται στο Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών, όπου το κοινό θα παρακολουθήσει το «96%», μια παράσταση-ντοκιμαντέρ

για τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης. Περιλαμβάνει, επίσης, εργαστήρια με περισσότερους από τριακόσιους εφήβους σε σχολεία.

Πρόκειται για μια συνεργασία του ΚΘΒΕ με

τη Schaubühne (Βερολίνο)

και το La Joven (Μαδρίτη), που χρηματοδοτείται από το γερμανικό Ίδρυμα EVZ (Μνήμη, Ευθύνη, Μέλλον), σε συμπαραγωγή με την εταιρεία

Ατζέντα Επί σκηνής

«Στα άκρα» το ΣΑ 30 & την

ΚΥ 31.03, στις 21:00, στο Θέατρο Αμαλία (Αμαλίας 71) ώς τις

31.03. Εισιτήρια: από €10. B

«Κρας» στο Θέατρο Αθηναίον / Άνω Σκηνή (λεωφόρος Βασιλίσσης Όλγας 35) την ΚΥ 31.03, στις 18:00. Εισιτήρια: €12. B

«Μικρά συζυγικά εγκλήματα» το ΣΑ 30.03 στις 21:00 & την ΚΥ 31.03 στις 20:00, στο Θέατρο Αυλαία (Τσιμισκή 136).

Εισιτήρια: από €15. B

«Η αγαπημένη του κυρίου Λιν» το ΣΑ 30.03 στις

18:00 & στις 21:00 και την ΚΥ

31.03 στις 19:00 στο Θέατρο της ΕΜΣ (Εθνικής Αμύνης 2).

Εισιτήρια: από €12. B

«Η Σχολή Μαγείας και ο Μυστικός Γρίφος»

την ΚΥ 31.03, στις 12:00, στο Artbox Fargani Theater (Αγίου Παντελεήμονος 10). Εισιτήρια: από €10. B

«Το γκρούφαλο» την ΚΥ

31.03, στις 11:30, στο Θέατρο Αυλαία (Τσιμισκή 136). Εισιτήρια: από €12. B

TooFarEast Productions

Το «96%» αφηγείται μια ιστορία σκοτεινή και λησμονημένη, τα ίχνη της οποίας, όμως, είναι ακόμη εδώ. Η παράσταση-ντοκιμαντέρ, επιχειρώντας μια αρχαιολογία του παρόντος, τα αναζητά όχι μόνο σε μελέτες, αρχεία και μαρτυρίες, αλλά και με επιτόπια έρευνα στη σημερινή πόλη, στους δρόμους, στα κλειστά μαγαζιά, στα παλιά και τα καινούργια κτίρια, ακόμη και στο ίδιο το Κρατικό Θέατρο. B

Info: Το ΣΑ 30.03

στις 18:00 & στις 21:00

και την ΚΥ 31.03 στις 19:00, στο Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών (Κολοκοτρώνη 25-27, Σταυρούπολη).

Εισιτήρια: από €7.

ψυχολόγο Γιάννη Αθανασόπουλο την ΚΥ 07.04, στις 19:00, στο Metropolitan Urban Theater (Αλεξάνδρου Φλέμινγκ 2). Εισιτήρια: από €10. B

«Σωτηρία με λένε» από 03-14.04, στο Θέατρο Αυλαία (Τσιμισκή 136). Παραστάσεις: ΤΕ, ΠΕ, ΠΑ, ΣΑ στις 21:00, ΚΥ στις 19:00. Εισιτήρια: από €15. B

«Ο μάγκας» το ΣΑ 13.04 στις 15:00 & την ΚΥ 14.04 στις 11:30, στο Κινηματοθέατρο Κολοσσαίον (λεωφόρος Βασιλίσσης Όλγας 150). Εισιτήρια: από €12. B

«Σκηνές από έναν γάμο» την ΤΕ 17, την ΠΕ 18, την ΠΑ 19 & το ΣΑ 20.04 στις 21:00 και την ΚΥ 21.04 στις 20:00 στο Θέατρο Αυλαία (Τσιμισκή 136). Εισιτήρια: από €18. B

«Κάθε Πέμπτη, κύριε Γκρην» κάθε ΠΑ & ΣΑ στις 21:00 & κάθε ΚΥ στις 19:00 (από 19-28.04) στο Radio City Theatre (λεωφόρος Βασιλίσσης Όλγας 11 με Παρασκευοπούλου 9). Εισιτήρια: από €15. B

«Γιατί; Οι άλλοι είναι καλύτεροι;» με τον Χριστόφορο

Ζαραλίκο τη ΔΕ 01.04, στις

21:15, στο Θέατρο Αριστοτέλειον (Εθνικής Αμύνης 2).

Εισιτήρια: από €12. B

«Μαθήματα κωμωδίας»

κάθε ΤΕ στις 20:00, κάθε ΠΕ & ΠΑ στις 21:00, κάθε ΣΑ στις

18:00 & στις 21:00 και κάθε ΚΥ

στις 19:00 (από 03-21.04) στο

Θέατρο Κολοσσαίον (λεωφόρος Βασιλίσσης Όλγας 150).

Εισιτήρια: από €18. B

«Διάλεξε τον θάνατό σου, αγάπη μου» ώς τις 07.04 στο

Θέατρο Αριστοτέλειον (Εθνικής Αμύνης 2). Παραστάσεις: ΠΑ στις 21:00, ΣΑ & ΚΥ στις 18:00 & στις 21:00. Εισιτήρια: από €15. B

«Το παιδί που ανταμώσαμε» με τον κλινικό

«Βότκα Μολότοφ» την ΤΡ 23.04, στις 21:15, στο Κινηματοθέατρο Κολοσσαίον (λεωφόρος Βασιλίσσης Όλγας 150). Εισιτήρια: από €15. B

«Μαρίκα Με Είπανε –Μαρίκα Με Βγάλανε» στο Θέατρο της Μονής Λαζαριστών – σκηνή «Σωκράτης Καραντινός» (Κολοκοτρώνη 25-27, Σταυρούπολη), ώς τις 28.04. Παραστάσεις: ΤΕ στις 19:00, ΠΕ, ΠΑ στις 21:00, ΣΑ στις 18:00 & στις 21:00, ΚΥ στις 19:00. Εισιτήρια: από €6. B

Αλέξανδρος Τσουβέλας – «Ask Tsouvi» κάθε ΔΕ του Απριλίου, στις 22:00, στο Vergina Theatro! (12ο χλμ. οδού Θεσσαλονίκης-αεροδρομίου). Εισιτήρια: από €15. B

«Γράμμα στον πατέρα» του Φραντς Κάφκα στο Ινστιτούτο Γκαίτε (λεωφόρος Βασιλίσσης Όλγας 66) κάθε ΔΕ & ΤΡ, στις 21:00 (ώς τις 28.05). Εισιτήρια: από €10. B

The Good Life _ _ City faces

Κωνσταντίνα Τσέλιου

Φοιτήτρια στο τμήμα Εκπαιδευτικής & Κοινωνικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Φωτογραφήθηκε την Τετάρτη 6 Μαρτίου, στην πλατεία Φαναριωτών.

Γιατί μου αρέσει η Θεσσαλονίκη

Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη γεμάτη ζωντάνια και αγάπη.

Αυτό που μου αρέσει περισσότερο είναι η θετική ενέργεια και η φιλοξενία των ανθρώπων της.

Οσον αφορά

στα μέρη της, είναι όλα μαγευτικά: η παραλία, το λιμάνι και τα κάστρα, από τα οποία έχεις θέα ολόκληρη την πόλη.

Τέλος, τα ταβερνάκια, ο χορός και η μουσική της πόλης αποπνέουν ένα αίσθημα χαλάρωσης και ηρεμίας.