Columbia kwiecień 2008

Budując lepszy świat CARL A. ANDERSON, NAJWYŻSZY RYCERZ ZAKONU

Papież Błogosławieństw Papież Benedykt XVI przedstawia model przyszłości Kościoła

PRZED ROKIEM 2000 wiele osób zabezpieczało się na wypadek poważnych perturbacji w informatyce w związku z problemem Y2K, który miał rzekomo doprowadzić do załamania się światowej sieci komputerowej. Dla chrześcijan był to natomiast szczególny okres oczekiwania na trzecie milenium chrześcijaństwa, które Jan Paweł II nazwał „nową wiosną Ewangelii”.

Przekroczyliśmy ten próg już z Benedyktem XVI, papieżem nowego tysiąclecia.

U zarania nowej wiosny chrześcijaństwa powinniśmy zadać sobie pytanie, jakim człowiekiem jest ten papież, który ma nas poprowadzić.

Przygotowując się do trzeciej rocznicy pontyfikatu Benedykta XVI posiadamy już wiele faktów pozwalających na dokonanie oceny Ojca Świętego. Są to między innymi jego wizyty w Niemczech, Polsce, Hiszpanii, Turcji i Brazylii, dwie encykliki i książka. Wizyta w Stanach Zjednoczonych ma zapoczątkować nowy rozdział w jego duszpasterstwie.

Już teraz możemy powiedzieć, że nasz przywódca to wyjątkowy człowiek, pełen prostoty, pokory, dobroci, delikatności i radości życia.

Im więcej dowiadujemy się o Benedykcie, tym bardziej jesteśmy skłonni przypomnieć Błogosławieństwa, o których mówił Chrystus podczas Kazania na Górze (Mt 5,312): „Błogosławieni ubodzy w duchu, ... cisi, ... którzy łakną i pragną sprawiedliwości, ... miłosierni, ... czystego serca ... i którzy

wprowadzają pokój”. A także: „Cieszcie się i radujcie”. Czy możemy zaryzykować stwierdzenie, że papież, który wprowadza Kościół w nowe tysiąclecie jest „Papieżem Błogosławieństw”? wieństw: „Wy jesteście światłem Katechizm Kościoła Katolickiego świata. ... Tak niech świeci wasze przypomina nam, że Błogosłaświatło przed ludźmi, aby widzieli wieństwa odzwierciedlają oblicze wasze dobre uczynki i chwalili Ojca Jezusa Chrystusa i opisują Jego waszego, który jest w niebie” (Mt miłość; wyjaśniają charakterystyczne 5,14-16). Tak więc poprzez działania i postawy życia chrześciBenedykta XVI poznajemy model jańskiego; są paradoksalnymi obietniżycia chrześcijańskiego w nowym cami, które podtrzymują tysiącleciu. Papież Już teraz nadzieję w trudnościach ukazuje nam również, (1717). Nie powinno być dla możemy jak będzie wyglądać nikogo zaskoczeniem, że Kościół przyszłości i powiedzieć, że powrót do podstaw dwie pierwsze encykliki Benedykta XVI, „Deus nasz przywódca przesłania ewanCaritas Est” (Bóg jest gelicznego. to wyjątkowy miłoscią) i „Spe Salvi” (O Błogosławieństwa nadziei chrześcijańskiej) mówią o sile Ewangelii, człowiek, pełen mówią o naszym zrozumiektóra przeobraża życie prostoty, poko- wierzących i życie niu Boga poprzez miłość, miłosierdzie i nadzieję. całego świata. Blask tej ry, dobroci, Błogosławieństwa są siły jaśnieje w życiu i również moralną deklaracją, delikatności i duszpasterstwie która za czasów Jezusa może radości życia Benedykta XVI. Mamy być pojmowana jako potęnadzieję, że dzięki pienie konwencjonalnych wartości wizycie papieża w USA, siła ta związanych z bogactwem, statusem jaśnieć będzie jeszszce większym społecznym, władzą, samospełnieblaskiem w Ameryce i na całym niem i pogonią za szczęściem. świecie.

Możemy dostrzec w pontyfikacie Vivat Jesus!

Benedykta XVI zaniepokojenie dehumanizującym charakterem współczesnej kultury konsumpcyjnej i materializmu, które nazbyt często ignorują losy ludzi ubogich i cierpiących.

Dostrzegamy również w jego pasterskiej misji żarliwe Chrystusowe wezwanie w konkluzji BłogosłaCOLUMBIA/KWIECIEŃ 2008

Witamy, Ojcze Święty!

Rycerze Kolumba powinni znaleźć się w pierwszym szeregu witających Papieża Benedykta XVI w Stanach Zjednoczonych

BŁOGOSŁAWIEŃSTWO DLA KOŚCIOŁA Ludzie są z reguły świadomi tego, że Benedykt XVI spędził sporą część życia na studiowaniu i nauczaniu prawd wiary Kościoła. Jest on autorem ponad 50 książek, ogromnej liczby artykułów i rozpraw, ma na swym koncie niezliczoną ilość wystąpień. Jego dzieła są wnikliwe, rzetelne, czasem beztroskie, ale dostępne dla większości czytelBISKUP WILLIAM E. LORI ników. Jednak przede wszystkim NAJWYŻSZY KAPELAN mówią nam o tym, że piszący je człowiek zna Chrystusa nie tylko od strony naukowej ale także całą głębią swej duszy. Po raz kolejny Duch Święty tali czytelnicy tej obdarzył Kościół wyjątszpalty wiedzą, że znajdujemy kowym Ojcem Świętym. się w toku systematycznej Od 15 do 20 kwietnia prezentacji Kompendium KateStany Zjednoczone będą chizmu Kościoła Katolickiego. gościć człowieka, który Ale tak jak prezenter telewizkażdą miarą dokonał yjny mówiący: „Przerywamy BISKUP WILLIAM E. LORI, wielkich osiągnięć i posinasz program, by nadać specjalNAJWYŻSZY KAPELAN ada szereg godnych ny komunikat”, tak i ja przerypodziwu cech charakteru, wam cykl moich wykładów o Kompendium aby dołączyć do chóru w tym odwagę bycia głosem przewodwitających Ojca Świętego, Benedykta nim w sprawach wiary i rozsądku we współczesnym świecie. Ale witamy nie XVI, w Stanach Zjednoczonych.

Tuż przed świętami Bożego tylko wielkiego człowieka. Witamy Narodzenia odwiedziłem Watykan wikariusza Jezusa Chrystusa i powinrazem z Najwyższym Rycerzem. niśmy poświęcić trochę czasu na Mieliśmy okazję spotkać się z refleksje o roli, którą powierzył mu Papieżem Benedyktem XVI, który Duch Święty.

Zacznijmy od pytania, skąd powitał nas bardzo serdecznie. Mówił płynnie po angielsku i wykazał dużą pochodzą misja i obowiązki Papieża. odpowiedzią będzie znajomość ideii i charakteru działalnoś- Najkrótszą ci Zakonu Rycerzy Kolumba. stwierdzenie: „od Chrystusa”. Na Podziękował nam i nazwał nas początku swego życia publicznego Chrystus wybrał apostołów. Przekazał „wspaniałą armią” oddanych Rycerzy.

Razem z Najwyższym Rycerzem im wiedzę i wysłał w świat by kontynrozmawialiśmy z Ojcem Świętym o uowali jego misję. Pismo święte mówi jego zbliżającej się podróży do USA. wyraźnie, że św. Piotr był zwierzchMyśleliśmy, że poświęci nam tylko nikiem Dwunastu Apostołów, fakt zaakkilka minut a skończyło się na 20 minutowej rozmowie. Był naprawdę zainteresowany tym, co mieliśmy do powiedzenia. To wielki człowiek, który słucha innych z miłością łagodnego pasterza.

S

ceptowany przez pozostałych jedenastu uczniów zarówno podczas życia Chrystusa jak i po jego śmierci i zmartwychwstaniu.

Zrozumienie dla roli papieża gruntowało się na przestrzeni dziejów.

Wierne tradycji, Sobory Watykańskie, Pierwszy (1869-1870) i Drugi (19631965) stwierdzają, że: „Papież, Biskup Rzymu i następca św. Piotra jest trwałym i widzialnym źródłem i fundamentem jedności Kościoła. Jest Wikariuszem Chrystusa, Zwierzchnikiem Kolegium Biskupów i Pasterzem całego Kościoła, wobec którego ma, z ustanowienia Bożego, pełną, najwyższą, bezpośrednią i powszechną władzę” (por.

Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego, 182). To się nazywa opis zakresu obowiązków służbowych!

Należy się tu jednak kilka słów wyjaśnienia.

PRACA PAPIEŻA Po pierwsze papież jest biskupem Rzymu. Miejsce to, gdzie Piotr i Paweł oddali swe życie za Jezusa Chrystusa zostało uznane za najbardziej uświęconą diecezję. Obecnie, poprzez wikariusza generalnego Rzymu, (kardynała Camillo Ruini), Benedykt XVI zaspokaja duszpasterskie potrzeby miasta i jego okolic, gdzie nowoczesność miesza się z kulturą antyczną.

Papież odwiedza też tak często jak może parafie w Rzymie i spotyka się z duchownymi. Jako następca św. Piotra, papież kontynuuje ponadczasowe zadanie powierzone Piotrowi przez Chrystusa, „bycia trwałym i widzialnym źródłem i fundamentem jedności Kościoła”.

Jezus uczynił Piotra zwierzchnikiem apostołów i nakazał mu, by

TAK WIĘC WSZYSCY biskupi złączeni z następcą św. Piotra sprawują władzę nad całym Kościołem w w w. ko f c .o r g

„utwierdzał swoich braci w wierze” (por. Łk 22,32).

Bóg będzie zsyłał nam pasterza całego Kościoła aż do końca wieków.

Obdarzy go siłą budowania jedności Kościoła — „Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest” (por. Ef 4,4).

Aby wypełnić tę misję Bóg dał papieżowi „pełną, najwyższą, bezpośrednią i powszechną władzę”. Jak głosi Sobór Watykański II: „Bóg uczynił jednego tylko Szymona Piotra Opoką i Klucznikiem Kościoła (por. Mt 16,1819) i jego tylko ustanowił Pasterzem całej swej trzody (por. J 21,15 nn)” (por.

Lumen Gentium, 22).

Oznacza to, że Papież może interweniować w diecezjach na całym świecie i podejmować własne decyzje dla dobra całego Kościoła. Należy tu podkreslić, że wypełnia on tę misję

głównie ucząc wiary — czasem w sposób nadzwyczajny (rady ekumeniczne, definicje zwykłe i nieomylne), ale najczęściej poprzez encykliki, ekshortacje i środowe audiencje generalne. Głosząc prawdy wiary prowadzi nas do modlitwy i uczestnictwa w sakramentalnym życiu Kościoła.

To na tej wierze opiera się zarządzanie Kościołem.

Papież uczy autorytatywnie o sprawach związanych z wiarą i moralnością nie jako osoba prywatna ale z tytułu swego urządu. Posiada on dar „charyzmy prawdy” toteż może strzec i głosić to wszystko co wyjawił Bóg.

Zarówno Sobór Watykański I jak i II uczą nas, że „gdy biskup Rzymu wykonuje urząd pasterza i nauczyciela wszystkich chrześcijan, na mocy swego najwyższego apostolskiego autorytetu

Katolik Miesiąca Św. Marek Ewangelista (zm. 67 n.e.)

Obchodzi święto: 25 kwietnia w. Marek był członkiem pierwszej chrześcijańskiej społeczności w Jerozolim- w Rzymie a później w Wenecji i Aleksandrii, gdzie ie. Towarzyszył św.

Piotrowi głosząc Ewangelię zginął śmiercią męczeńską.

Ś

określa naukę dotyczącą wiary lub moralności obowiązującą cały Kościół, dzięki opiece Boskiej obiecanej mu w (osobie) św. Piotra, wyróżnia się tą nieomylnością, w jaką Boski Zbawiciel chciał wyposażyć swój Kościół dla zdefiniowania nauki wiary lub moralności” (por. The Gift of Faith — „Dar Wiary” autorstwa arcybiskupa Donalda Wuerla, „Our Sunday Visitor”, 2001).

Ale papież nie zarządza Kościołem samodzielnie. Jest następcą św. Piotra tak jak biskupi na całym świecie są następcami apostołów. Wszyscy biskupi tworzą razem Kolegium biskupie. Kolegium w jedności z papieżem ma najwyższą władzę nad całym Kościołem. Sobór Watykański II głosi: „Jak z ustanowienia Pańskiego święty Piotr i reszta Apostołów stanowią jedno Kolegium apostolskie, w

Marek został nazwany Ewangelistą ponieważ napisał pierwszą z czterech Ewangelii.

Głosił ją wszędzie tam dokąd przybywał. Również i my musimy głosić Ewangelię poprzez nasze słowa i czyny.

Intencje Modlitewne Ojca Świętego Ofiarowane w jedności z Papieżem Benedyktem XVI ➢➢ Ogólna — Aby chrześcijanie, również w trudnych i złożonych sytuacjach współczesnego społeczeństwa, niestrudzenie głosili swoim życiem, że zmartwychwstanie Chrystusa jest źródłem nadziei i pokoju. ➢➢ Misyjna — Aby przyszli kapłani młodych Kościołów byli coraz lepiej przygotowani pod względem kulturalnym i duchowym do ewangelizacji swoich narodów i całego świata.

DUCHOWY PLAN DZIAŁANIA Odwiedzać chorych

J

ezus uzdrawiał chorych i pocieszał strapionych. Możemy wzmocnić w nas wiarę odwiedzając chorych, słuchając ich mądrości życiowej i ucząc się wczuwać w ich cierpienie. Czy widzicie, że nadarza się okazja by zaspokoić potrzeby naszych chorych braci i sióstr? Kontemplujmy słowa z Księgi Izajasza 61,1-3 i Ewangelii św. Marka 10,46-52.

POPE: CNS PHOTO/L’OSSERVATORE ROMANO VIA REUTERS ST. MARK: RÉUNION DES MUSÉES NATIONAUX/ART RESOURCE, N.Y.

Uważa się, że występujący w tekście Ewangelii młody mężczyzna, który ucieka po aresztowaniu Jezusa, to sam Marek (Mk 14,51-52). Jak nas uczą przykłady świętych, droga do Chrystusa i nadzieji na przyszłą chwałę prowadzi poprzez łaskę Bożą, przebaczenie i dar wytrwałości.

W tradycji katolickiej św. Marek występuje jako tłumacz św. Piotra, który w 1 Liście nazywa Marka swoim synem (1 P 5,13).

My także możemy z ufnością patrzeć na św. Piotra i jego nastepcę, papieża Benedykta XVI, jako ich duchowe dzieci.

W ikonografii atrybutem świętego Marka jest często lew symbolizujący władzę i królestwo Boże.

Idąc za przykładem Marka postarajmy się zostać prawdziwymi uczniami Chrystusa. Przyjmijmy go z radością w Eucharystii, tak by dodał nam sił do życia zgodnie z Ewangelią i do dzielenia się nią.

COLUMBIA/KWIECIEŃ 2008

podobny sposób Biskup Rzymski, następca Piotra, i biskupi, następcy Apostołów, pozostają we wzajemnej łączności” (por. Lumen Gentium, 22).

Tak więc wszyscy biskupi złączeni z następcą św. Piotra sprawują władzę nad całym Kościołem. Kolegium nie działa więc samodzielnie lecz w łączności z papieżem, niezależnie od tego czy obraduje razem czy też na odległość. W swoich diecezjach biskupi sprawują pełną władzę w porozumieniu z Ojcem Świętym. W końcu diecezje, (zwane „szczególnymi kościołami”) to nie filie światowego Kościoła a jego lokalne „wcielenia”. Następca św. Piotra jest

zawsze obecny tam gdzie biskup wypełnia swoje obowiązki nauczania, ustanawiania i rządzenia. Rola papieża nie umniejsza roli lokalnego biskupa.

Rraczej ją wzmacnia tak, że Kościół w swej różnorodności może być złączony w wierze, modlitwie i posłudze. Wizyta papieża Benedykta XVI w USA umocni pozycję nie tylko biskupów w naszym kraju, ale również księży, diakonów, duchownych i laikatu.

NA CZELE Papież i biskupi to żywe oznaki obecności Chrystusa, wiecznego pasterza.

Witamy Ojca Świętego tak jak byśmy

witali Chrystusa (por. Mt 10,40). Papież Benedykt XVI został obdarzony wieloma wspaniałymi darami, które poświecił służbie dla Boga i Kościoła.

Możemy okazać naszą wdzięczność za dar od Boga w postaci papieża Benedykta i jego urzędu, modląc się do Ojca Świętego, otwierając nasze serca na jego nauki i przyrzekając, że będziemy świadkami prawdy i miłości Jezusa Chrystusa.

Papież nazwał rodzinę Rycerzy Kolumba „wspaniałą armią” wiary i miłosierdzia. Stańmy w pierwszym szeregu witających tego niezwykłego papieża!

Papież Nadziei i Miłości Dwie encykliki Papieża Benedykta XVI uczą nas podstaw etyki chrześcijańskie

„Spe Salvi” (O nadziei chrześcijańskiej) Benedykt pokazał Kościół i jego nauczanie odnoszące się do teologicznych cnót wiary, nadziei i miłosierdzia — a mianowicie podstaw etyki chrześcijańskiej.

CARL ANDERSON, NAJWYŻSZY RYCERZ

NOWA RZECZYWISTOŚĆ Prawie cztery dekady wcześniej, zanim został papieżem, ksiądz Józef Ratzinger, w trakcie rekolekcji głoszonych dla studentów uniwersytetu w Niemczech powiedział co następuje. „To co nas dzisiaj rzeczywiście trapi, co nas coraz to bardziej obchodzi (nawet więcej niż teoretyczne pytanie czy Bóg istnieje) to zagadnienie nieskuteczności chrześcijaństwa. Po dwóch tysiącach lat historii chrześcijaństwa, nie dostrzegamy niczego co mogłoby stać się nową rzeczywistością świata, raczej zauważamy, że tkwimy w tej samej zgrozie, tej samej rozpaczy i tej samej jak zawsze nadziei. A w

„G

dy Bóg objawia się i wzywa człowieka, nie może on własnymi siłami odpowiedzieć w sposób pełny na miłość Bożą. Powinien mieć nadzieję, że Bóg uzdolni go do odwzajemnienia Mu miłości i do działania zgodnie z przykazaniami miłości. Nadzieja jest ufnym oczekiwaniem błogosławieństwa Bożego i uszczęśliwiającego oglądania Boga…”

To nauczanie, pochodzące z paragrafu 2090 Katechizmu Kościoła Katolickiego pozwala nam zrozumieć natychmiast dlaczego pierwsza encyklika Papieża Benedykta XVI dotyczy natury miłości i miłosierdzia, druga zaś zajmuje się wiarą i nadzieją. W „Deus Caritas Est” (Bóg jest miłością) oraz

życiu osobistym, wielokrotnie i nieuchronnie doświadczamy, że chrześcijańska rzeczywistość jest tak bezbronną wobec wszystkich innych sił które mają na nas wpływ i stawiają nam różne wymagania.”

Przyszły papież w zwięzły i przejrzysty sposób przedstawił niepokoje studentów zmagających się z pytaniami dotyczącymi Boga i Chrześcijaństwa. Z takimi to problemami papież Benedykt, a także każdy ksiądz na świecie, mierzy się co dnia i na te właśnie zagadnienia Ojciec Święty w obu swych encyklikach próbuje odpowiedzieć.

Powody do obaw komplikuje ponadto wzmożona fala sekularyzacji, narastająca w zachodnich społeczeństwach. Szczególnie łatwo dostrzec to zjawisko w okresie dwóch wielkich chrześcijańskich świąt gdy np. w Boże Narodzenie czy w Wielkanoc, wyklucza się symbole chrześcijańskie.

Znacznie bardziej jednak odczuwal-

CZŁOWIEK POTRZEBUJE BOGA w przeciwnym wypadku jest pozbawiony nadziei w w w. ko f c .o r g

na jest stała i wyrafinowana presja na zmianę semantyki języka. Przywrócenie prawdziwie chrześcijańskiego znaczenia pojęciom jakimi się posługujemy jest jednym z fundamentalnych dążeń papiestwa Benedykta. Jego encykliki w znaczniej mierze starają się wyjaśniać na przykład to czym różni się chrześcijańska nadzieja od optymizmu lub świeckiej koncepcji postępu, oraz dlaczego chrześcijańskie miłosierdzie to nie to samo co pomoc otrzymywana od rządu lub innych służb socjalnych.

Sekularyzacja nie dotyczy jedynie nieobecności scenek Bożonarodzeniowych w okresie świąt czy frazy „tak mi dopomóż Bóg” w rocie przysięgi Stanów Zjednoczonych.

Sekularyzując myśli i sposób życia Chrześcijan, pozbawia także znaczenia istotę życia chrześcijańskiego. W efekcie więc, sekularyzacja umniejsza możliwość użycia środków dzięki którym chrześcijanie mogą swym życiem zaznaczyć „nową rzeczywistość w świecie”.

ODPOWIEDZIEĆ BOGU „TAK” „Nie możemy pozwolić sobie na neutralność gdy mierzymy się z pytaniem o Boga” — powiedział kardynał Ratzinger w trakcie rekolekcji. „Możemy jedynie dać odpowiedz: Tak lub Nie, a wraz z daną odpowiedzią przenieść jej konsekwencje na wszystkie, choćby najdrobniejsze dziedziny życia”.

Co więc oznacza odpowiedź „Tak”, dana Bogu, który jest miłością? Jakie konsekwencje tej odpowiedzi znajdują odbicie w najmniejszym momencie naszego życia? Takie właśnie zasadnicze pytanie stawia encyklika „Deus Caritas Est”. Można na nie odpowiedzieć tylko wtedy, gdy zrozumiemy, że objawienie boskiej miłości nie pozostaje w sprzeczności z największymi aspiracjami człowieka, lecz unosi je wyżej, poza to co człowiek sam bez tej pomocy może uczynić.

W encyklice „Deus Caritas Est” czytamy: „Miłość Boga i miłość bliźniego są nierozłączne: są jednym przykazaniem. Obydwie te miłości czerpią jednak życie z miłości pochodzącej od Boga, który pierwszy nas umiłował. Tak więc nie chodzi tu już o « przykazanie » z zewnątrz, które

narzuca nam coś niemożliwego, lecz o doświadczenie miłości darowanej z wewnątrz, i tą miłością, zgodnie ze swoją naturą, należy się dzielić z innymi. Miłość wzrasta poprzez miłość.

Miłość jest « Boska », ponieważ pochodzi od Boga i łączy nas z Bogiem, a ten jednoczący proces przekształca nas w « My », które przezwycięża nasze podziały i sprawia, że stajemy się jednym, tak, że ostatecznie Bóg jest « wszystkim we wszystkich »” (18).

I podobnie, cóż to oznacza gdy mówimy, że zbawia nas nadzieja w Chrystusa? Jak napisał Benedykt w Spe Salvi „człowiek potrzebuje Boga, w przeciwnym wypadku jest pozbawiony nadziei” Nie możemy „po prostu zbawić się z zewnątrz”, nie zbawi nas władza ani

nauka, lecz tylko bezwarunkowa miłość absolutna. „Największą, prawdziwą nadzieją człowieka, która nie gaśnie mimo wszelkich przeciwieństw może być tylko Bóg — Bóg który nas umiłował i który kochać nas będzie « do końca » Aż wszystko się wypełni” (patrz 23-31).

Obie encykliki „Deus Caritas Est” oraz „Spe Salvi” oferują dogłębną medytacje na temat podstaw życia chrześcijańskiego, które jak wskazuje zakończenie „Deus Caritas Est”, prowadzi wierzącego ku modlitwie osobistej. „Pokaż nam Jezusa. Prowadź nas ku Niemu. Naucz nas, jak Go poznawać i kochać, abyśmy my również mogli stać się zdolni do prawdziwej miłości i być źródłami wody żywej w spragnionym świecie” (42).

COLUMBIA/KWIECIEŃ 2008

Moralną Platformę Nie są jedynie politykami, posługują się uniwersalnym językiem, przedstawiając etyczne problemy i możliwości świata GEORGE WEIGEL

6

marca 1854 roku, banda chuliganów, sprzymierzona z antykatolicką partią „Know-Nothing”, znaną jako „Partia Amerykańska”, zdemolowała marmurową płytę, którą Papież Pius IX przysłał do Ameryki jako swój wkład w budowany Pomnik Waszyngtona; chuligani z Know-Nothing wrzucili potrzaskany marmur w wody rzeki Potomac.

Siedemdziesiąt cztery lata później, nowojorski gubernator, Al Smith przekonał się, że bycie Katolikiem jest szczególnie ryzykowne dla startującego w amerykańskiej kampanii wyborczej.

Kampania z roku 1928 rozbrzmiewała bowiem antykatolicką propagandą, a to przyczyniło się do przytłaczającej klęski Smitha i zwycięstwa Herberta Hoovera.

Jednakże powszechnie panująca opinia, że katolik nie może być równocześnie amerykańskim patriotą w końcu przygasła. Obecnie podobne koncepcje zdają się jedynie ujawniać w najciemniejszych, rozszalałych środowiskach amerykańskiego życia publicznego.

Katolicy musieli więc przebyć długą drogę ku całkowitej akceptacji politycznej w Stanach Zjednoczonych.

Podobnie jak i współczesne papiestwo, które wędrowało trudnymi ścieżkami, zdobywając z wolna miejsce przy stołach gdzie debatuje się o przyszłej polityce świata. Niewątpliwie najsłabszy moment papieskiego zaangażowania w międzynarodowe życie publiczne dał się

zaobserwować na początku XX wieku.

W latach 1914-1915 włoski rząd tak bardzo był zdecydowany utrzymywać papieża Benedykta XV w dyplomatycznym zawieszeniu, że Włochy zażądały tajnych gwarancji od Brytyjczyków, które miały zapewnić, że Stolica Piotrowa nie zostanie dopuszczona do uczestnictwa w powojennej konferencji pokojowej. Takie warunki, nie pamiętając o własnych zmiennych stanowiskach, stawiały Włochy w I Wojnie Światowej.

W roku 1919, gdy Traktat Wersalski na nowo szkicował mapę Europy, Stolica Święta utrzymywała pełne relacje dyplomatyczne zaledwie z 26 krajami, i w większości były to kraje Ameryki Łacińskiej. Ale i w tej kwestii zaszły zmiany, które zawdzięczamy głównie Benedyktowi XV (doprowadził niemal do bankructwa Watykanu, zapewniając pomoc więźniom i uchodźcom I Wojny Światowej) antytotalitarnym świadectwom Papieży Piusa XI oraz Piusa XII, oraz powszechnemu zainteresowaniu okazanemu Papieżowi Janowi Pawłowi XXIII, którego encyklika „Pacem in Terris” (Pokój na Ziemi) zdawała się mówić w imieniu całej ludzkości.

Tak więc gdy w październiku 1965, z pierwszą papieską wizytą do ONZ i Nowego Jorku przybył papież Paweł VI, nie odebrano go już jako nieproszonego, niedemokratycznego, obcego monarchy (tak określiła by go Partia Amerykańska oraz bigoteria czasu Ala Smitha), ani także jako kogoś wyraźnie pochodzącego spoza sfer w których poważni ludzie dyskutują nad zasad-

niczymi problemami (tak myśleli Włosi czasu Benedykta XV). Przeciwnie, Paweł VI przybył do Narodów Zjednoczonych reprezentując urząd, który wypracował sobie przestrzeń by w szczególny sposób mówić światu o jego najgłębszych duchowych i etycznych zagadnieniach.

NOWY AKTOR NA ŚWIATOWEJ SCENIE POLITYCZNEJ Papiestwo, postrzegane jako urząd będący uniwersalnym punktem moralnego odniesienia, dające papieżowi szczególną możliwość oddziaływania w sprawach międzynarodowych tworzyło się w powolnym procesie.

Historyk Brytyjski Owen Chadwick, upatruje początków nowoczesnej historii papiestwa w akcie potępieniu niewolnictwa, ogłoszonego w 1839 roku przez Papieża Grzegorza XVI. Papież wprawdzie nie miał żadnej władzy by owe potępienie wcielić w życie, niemniej jednak publicznie potępił handel niewolnikami co najprawdopodobniej było pierwszym przypadkiem moralnego stanowiska dotyczącym spraw świata, jakie zajął Papież. Następca Grzegorza, Pius IX, ogłosił swój ostatni papieski dogmat (Niepokalane Poczęcie) gdy po przejęciu Rzymu przez wojska piemonckie w 1870 roku „został więźniem Watykanu”. Mówiąc prawdę, chociaż Pius IX cieszył się wielką estymą w świecie katolickim, nie wywarł żadnego wpływu na sprawy międzynarodowe. Te kwestie pozostały w gestii jego następcy, Papieża Leona XIII, który wypracował nowe metody

BENEDYKT wskazał pilną potrzebę rozpoznania kulturowych chorób współczesnego świata, i to właśnie także chce uczynić przedmiotem dyskusji w w w. ko f c .o r g

papieskiego oddziaływania w świecie.

Leon wziął przykład z Grzegorza XVI i jako nowy aktor na światowej scenie politycznej, stając się zarówno świadkiem jak i nauczycielem — moralistą, rozpoczął zmiany papiestwa. Jego wielka encyklika społeczna z 1891 roku, zatytułowana „Rerum Novarum”, porusza „nowe tematy” dotyczące zindustrializowanego świata. Przejrzystość encykliki zainspiruje kolejne pokolenia reformatorów. Pius XI podjął działania dokładnie w miejscu w którym zakończył je Leon XIII i w encyklice „Quadragesimo Anno”, z roku 1931 w błyskotliwy sposób zanalizował pokusy totalitaryzmu, którym ulegała większość Europy.

Rozwinął równocześnie społeczną doktrynę Kościoła w spójną wizję sprawiedliwego społeczeństwa. Tę tradycję papieskiego nauczania społecznego kontynuował Jan XXIII, pozyskując zainteresowanie i szacunek świata wyżej wspomnianą encykliką „Pacem in Terris”.

Tak więc gdy Paweł VI w trakcie Zgromadzenia Ogólnego w roku 1965 wszedł na zieloną, marmurową mównicę w siedzibie Narodów Zjednoczonych, wspierała go historia papieskich gigantów, którzy we współczesnym świecie, zdołali już wypracować silną pozycję Watykanu. Nie była nią już tylko siła która rzuca na klęczki grzesznego księcia (tak uczynił Grzegorz VII wobec z Cesarza Świętego Cesarstwa Rzymskiego, Henryka IV) lecz wielka moc innej natury — siła moralnej perswazji, która zmienia historię świata, zmieniając umysły ludzi.

Jednakże nawet wtedy upomnienie Pawła VI “ Nigdy więcej wojny! Nigdy więcej wojny!”, wyraźnie nie zostało wzięte pod uwagę. Dopiero kolejny papież, Jan Paweł II udowodnił jak efektywną, dzięki dyskusjom i argumentom moralnym, stała się watykańska strategia zmian.

MORALISTA ŚWIATA W październiku 1979 roku, Jan Paweł II przybył do gmachu ONZ, było to zaledwie w 4 miesiące po jego triumfalnym powrocie do rodzimej Polski. Tam zapalił iskrę rewolucji sumień, która w lecie 1980 roku zrodziła ruch Solidarności w Stoczni Gdańskiej.

Zwracając swym rodakom prawdziwą PAUL VI: CNS FILE PHOTO; JOHN PAUL II: AP PHOTO/MARK LENIHAN

historię i kulturę, która naziści usiłowali zniszczyć w latach 1939-1945 a komuniści próbowali przejąć po roku 1945, „Nigdy więcej Jan Paweł II podarował swemu wojny, nigdy więcej. narodowi narzędzia oporu, Pokój, to pokój jakiego nie były w stanie złamać musi stać się przeztotalitarne pałki policyjne. naczenie człowieka W czasie wizyty w ONZ Jan i ludzkości”.

Paweł,kładąc specjalny nacisk na — Papież Paweł VI, fundamentalne prawo wolności orędzie w ONZ, 4 religijnej, pogłębił i “zglobalipaździernika 1965 zował” swe przesłanie na temat roku praw człowieka będących u podstaw społeczeństwa. Jak to ujął później senator Daniel Patrick Moynihan (były ambasador w ONZ) orędzie zostało odebrane przynajmniej przez niektórych, „Organizacja Narospośród tych, do których zostało dów Zjednoczonych skierowane. Moynihan powiedpowinna stać się ział: „Mogę zaświadczyć opieracentrum etyki w jąc się na własnych obserwacktórym wszystkie jach, że delegaci z Europy narody świata Wschodniej oraz Związku poczują się tak jak Radzieckiego dokładnie wiedwe własnym domu, zieli o czym on mówi, i choćby pozwalającym na raz w życiu, siedząc w sali obrad, wypracowanie wyglądali raczej na wyswspólnoty rodziny traszonych niż znudzonych”. narodów”.

Być może najważniejszą — Papież Jan sprawą było to, że Jan Paweł II Paweł II, orędzie w postawił zagadnienie praw ONZ, 5 października człowieka w sposób który mógł 1995 roku być przyjęty przez każdego kto chciał poważnie podjąć tę problematykę. Mówił prawdziwie uniwer- konsekwentnie. Istnieje, argumentował, salnym językiem etyki — a czyniąc tak, uniwersalne prawo moralne zapisane w pokazał światu, że w rzeczywistości, ludzkim sercu, możemy je poznać jeśli mimo całej złożoności ludzkich różnic i zaczynamy myśleć o etyce życia. To postaw, możliwe jest podjęcie rozmowy uniwersalne prawo moralne odsłania takie prawa człowieka, które każdy w skali globalnej.

Gdy w 1995 roku powrócił do ONZ, sprawiedliwy rząd musi przyjąć i „Rewolucja Sumień Jana Pawła II” chronić bez względu na zaistniałe zdążyła już odnieść zwycięstwo w warunki kulturowe. Co więcej, kontynCentralnej i Wschodniej Europie, uował papież, owo uniwersalne prawo doprowadzając do końca europejski moralne może stać się „gramatyką” zdyscyplinuje debatę o komunizm oraz do upadku Związku która Radzieckiego. Ale Papież zawsze był przyszłości świata. dalekowzroczny, dostrzegał już nowe zagrożenia. Komuniści innych rejonów WIĘCEJ NIŻ GRACZ SCENY świata, jak także różne autorytety z POLITYCZNEJ Wschodniej Azji, radykalni Muzułmanie Dyplomacja Stolicy Świętej pierwszych i postmoderniści z Zachodu Europy, na lat XXI wieku obejmuje ponad 175 krawszelkie sposoby argumentowali że jów reprezentowanych przez swych „prawa człowieka”: to koncepcja wysłanników w Watykanie. Stały spreparowana i narzucona przez Zachód. reprezentant Stolicy Świętej do ONZ, Jan Paweł II sprzeciwiał się temu Arcybiskup Celestino Migliore, odnosi

Papieże w ONZ

COLUMBIA/KWIECIEŃ 2008

się dziś do całego spektrum politycznych, społecznych, ekonomicznych i kulturalnych zagadnień rozpatrywanych w pracach organizacji.

Jednakże gdy 18 kwietnia bieżącego roku Papież Benedykt XVI wejdzie na mównicę Narodów Zjednoczonych, nie uczyni tego jako kolejny gracz sceny politycznej. Będzie głosem uniwersalnego etycznego rozumowania. Jego obecność stanie się wyzwaniem dla tych którzy oddzielają religię i wiarę od rozumu. Czynią tak na przykład radykalni Islamiści (Jihadyści) oraz intelektualiści zachodu reprezentujący tak zwany „nowy ateizm”.

Obecność Papieża stanie się także wyzwaniem dla tych, którzy do takiego

stopnia stracili wiarę w rozum, że nie wyobrażają sobie tego co zawsze i dla każdego może być „prawdą”. W swoim wykładzie w Ratyzbonie we wrześniu 2006 roku Benedykt wskazał pilną potrzebę rozpoznania kulturowych chorób współczesnego świata, i to właśnie także chce uczynić przedmiotem dyskusji. Uczyni to w sposób w jaki nie mógłby tego zrobić żaden prezydent, premier, król, królowa sekretarz czy generał.

Jedynie odważny obserwator sprzed 100 lat, przewidziałby, że pewnego dnia papieże odważą się przemawiać do świata, i że świat będzie ich słuchał, i czasem nawet się zmieniał. Ale to tylko jeden z rozdziałów opowieści o papiest-

wie XX wieku, które z ogromnym sukcesem stworzyło moralną platformę dyskusji, z której na forum Organizacji Narodów Zjednoczonych, będzie przemawiał, odnosząc się do świata, Benedykt XVI. George Weigel, wybitny profesor Ethics and Public Policy Center w Waszyntonie, jest autorem bestselleru New York Timesa „Świadek nadziei: biografia papieża Jana Pawła II” (Harper Perennial), „Boży wybór: Papież Benedykt XVI i przyszłość kościoła katolickiego” (HarperCollins) a ostatnio także „Wiara, Rozum i wojna z Jidahismem: Wezwanie do działań” (Doubleday)

„Reforma Benedyktyńska” na horyzoncie Wizyta Papieża Benedykta do USA jest jednym z wielu wielkich wydarzeń Kościoła skupiających się na odnowie Kościoła Jezusa Chrystusa ROBERT MOYNIHAN

P

rzybywając z sześciodniową wizytą do Stanów Zjednoczonych, Papież Benedykt XVI przywiezie nam swą wizję odnowy Kościoła XXI wieku.

Wizja ta jest zarówno duchowa jak i doktrynalna, i koncentruje się wokół wyjaśnienia niedomówień istniejących

w niektórych sferach życia Kościoła od momentu zakończenia II Soboru Watykańskiego. Papież pragnie także umocnić Kościół stający wobec wyzwań współczesnego świata ulegającego sekularyzacji oraz wobec odradzającego się Islamu. Papieskie starania można określić jako „Reformę Benedyktyńską” By wypełnić te zadania, Papież w czasie swej wizyty w dniach od 15-20 kwietnia br. najprawdopodobniej podkreśli trzy zagadnienia: Eucharystię, (szczególnie podczas dwóch masowych Mszy świętych które zostaną odprawione na świeżym powietrzu), katechezę lub formację wiary (w trakcie wielu mniejszych, prywatnych spotkań) oraz

wezwanie aby każdy Katolik stał się ewangelizującym świadkiem wartości płynących z Ewangelii.

Chociaż rok 2008 to czas wyborów w Stanach Zjednoczonych, podróż papieska nie będzie miała charakteru politycznego. Benedykt odwiedzi Biały Dom aby spotkać się z Prezydentem George’m Bushem i odda cześć ofiarom ataków terrorystycznych, obszaru Ground Zero w Nowym Jorku. „Papież jest bezpartyjny” powiedział watykański Sekretarz Stanu, kardynał Tarcisio Bertone w wywiadzie dla włoskiego tygodnika „Famiglia Cristiana” z 6 stycznia br. Kardynał Bertone dodał też, że wystąpienie Papieża przygo-

TAKIE JEST ORĘDZIE BENEDYKTA: Zawsze usiłujcie czynić sobie dobrze nawzajem i wobec wszystkich w w w. ko f c .o r g

towane dla zgromadzenia ONZ, uznając unikalny charakter organizacji Narodów Zjednoczonych, poruszy także sprawy zapalnych punktów świata, jak np. te na Bliskim Wschodzie czy w Afryce.

WIZYTA W KTÓREJ CENTRUM JEST CHRYSTUS Benedykt jest Papieżem prawie od trzech lat. Gdziekolwiek się udaje, jakikolwiek temat porusza, jego przesłanie zawiera zawsze te nierozerwalnie związane ze sobą elementy: zaproszenie do spotkania Jezusa Chrystusa, wezwanie wierzących do pogłębienia wiedzy o Chrystusie i wyzwanie by nieść świadectwo, że Pan żyje w ich życiu.

Tak więc w centrum Jego pielgrzymki do Stanów Zjednoczonych, znajdzie się Chrystus. Papież podkreśli, że Jezus Chrystus jest źródłem, życiem i nadzieją Kościoła. Będzie nauczał, że Jezus Chrystus to nie zasady czy ideologia, lecz Osoba którą każdy może spotkać w Eucharystii, w Piśmie Świętym, i w modlitwie. Wskaże, że Kościół nie istnieje z różnych społecznych czy politycznych powodów, (bez względu na to jak są one szlachetne czy wzniosłe), lecz po to by nieść świadectwo żywego Boga.

Papież podkreśli znaczenie katechezy. Benedykt, będący profesorem nim jeszcze dostąpił godności biskupiej, zaakcentuje przed katolickim światem naukowym i biskupami Ameryki, konieczność nauczania wiary w Jezusa, a mianowicie wymaganie przejrzystej katechezy, dobrego nauczania w rodzinach, parafiach, diecezjach, szkołach i na uniwersytetach.

W końcu Papież uwydatni znaczenie i potrzebę niesienia świadectwa. Szczególnie świadectwa chrześcijańskiego niezbędnego w świecie kuszonym przez agresywne, niesprawiedliwe sposoby rozwiązywania trudnych problemów. To zagadnienie, szczególnie podkreślone w orędziu głoszonym przed gremium Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku, będzie z pewnością tematem Jego duszpasterskiej podroży.

PO WIZYCIE Przesłanie papieża Benedykta i udział jego najbliższego otoczenia, CNS PHOTO/DARIO PIGNATELLI, REUTERS

zaobserwujemy także w trakcie licznych wydarzeń kościelnych dalszej części 2008 i 2009 roku. Pierwszym z nich jest 49 Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny w Quebec, który odbędzie się w dniach 15-22 czerwca bieżącego roku. Papież posyłając tam reprezentującego go legata, nie będzie osobiście uczestniczył w całym Kongresie, jednakże dołączy do uroczystości dzięki pośrednictwu telemostu z Rzymem, aby celebrować kończącą spotkania Mszę Świętą. „Dzięki obecności legata papieskiego, wieńcząca kongres Msza Święta w Quebec, będzie widocznym znakiem komunii uniwersalnego Kościoła zgromadzonego wokół Jezusa Chrystusa obecnego w Eucharystii’ —

powiedział Kardynał Marc Ouellet z Quebec. „To okazja dla katolików z całego świata aby poprzez Eucharystię, wspólnie dzieląc modlitwę, refleksję i braterstwo celebrowali wiarę oraz nieśli świadectwo Ewangelii”.

Także latem tego roku, w dniach od 15 do 20 lipca, Papież uczestniczyć będzie w największym wydarzeniu na świecie w którym uczestniczy młodzież, w Światowych Dniach Młodzieży, które odbędą się w Sydney w Australii.

Organizatorzy mówią, że duczestnicząc w Światowych Dniach Młodzieży, młodzi ludzie z całego świata, pielgrzymują żeby spotykać się i skorzystać z okazji ponownego odkrycia przyjętego przy chrzcie COLUMBIA/KWIECIEŃ 2008

wezwania, znaleźć się w centrum sakramentu spowiedzi i Eucharystii oraz odkryć apostolską gorliwość głębszego niesienia świadectwa Ewangelii we współczesnym świecie”.

Również w bieżącym roku, oczekiwana jest wizyta Benedykta w Lourdes we Francji dla uczczenia 150 rocznicy objawień Maryjnych.

Na początku 2009 roku Papież Benedykt przybędzie na 6 Światowe Spotkania Rodzin w Meksyku. W czasie Światowego Dnia Rodzin jaki odbył się w 2006 roku w Walencji w Hiszpanii Papież powiedział: „Poprzez wstawiennictwo Maryi, otwórzcie swe domy i serca Chrystusowi, aby stał się waszą siłą i radością, pomagał wam żyć w harmonii i głosić światu niezwyciężoną siłę prawdziwej miłości”.

Jego wystąpienie podkreśliło przepaść pomiędzy subiektywizmem współczesnego świata a stabilnością nauczania Kościoła. „Prawdziwa wolność ludzka wywodzi się z faktu naszego stworzenia na obraz i podobieństwo Boże” — powiedział Papież. „Edukacja chrześcijańska jest konsekwentną edukacją w wolności i dla wolności. „Rodzina chrześcijańska — ojciec, matka i dzieci — powołana jest zatem, aby dążyć do celów wskazanych nie jako coś narzuconego z zewnątrz, lecz jako dar łaski sakramentu małżeństwa rozlanej na oblubieńców.

Jeżeli pozostaną oni otwarci na Ducha i proszą o Jego pomoc, nie przestanie On przekazywać im miłości Boga Ojca, objawionej i wcielonej w Chrystusie. … Oto przesłanie nadziei, które z Walencji pragnę skierować do wszystkich rodzin świata.”

ROK ŚW. PAWŁA I LATA KOLEJNE 28 czerwca 2008 roku Benedykt zainauguruje Rok św. Pawła. Pragnie aby współcześni Chrześcijanie czerpali inspirację od Apostoła Pogan. 25 stycznia, w święto Nawrócenia Św. Pawła, Ojciec Święty przypomniał, że to Święty Paweł upominał Chrześcijan by modlili się nieustannie. Nauczanie św.

Pawła do Tesaloniczan, powiedział Papież, dodaje „siły i konsekwencji”

Inny Aspekt Odnowy: Duchowieństwo dnowa Kościoła w Ameryce oznacza także przywrócenie cnoty czystości wśród duchowieństwa, a zatem pasterzy którzy prowadzą swe stada.

W tej kwestii kardynał Claudio Hummes, prefekt Kongregacji do spraw Duchowieństwa, przesłał niedawno list skierowany do biskupów, prezbitrów, zwierzchników kościoła oraz rektorów seminariów na całym świecie, prosząc aby w każdej diecezji powstały „prawdziwe wieczerniki ” lub grupy nieustannej adoracji eucharystycznej, które zadośćuczynieniem i modlitwą przyczyniałyby się do „oczyszczenie z grzechu” księży.

Kardynał Hummes ogłosił tę inicjatywę w L’Osservatore Romano z dnia 5 stycznia i powiedział, że podejmuje ją głównie po to by walczyć z „grzechami” tych którzy dopuścili się nadużyć seksualnych, popełnionych wprawdzie przez „niewielką” lecz jednak znaczną cześć duchowieństwa. „Prosimy o adorację eucharystyczną by wobec Boga podjąć rzeczywiste zadośćuczynienie za wyrządzone zło oraz przywrócenie godności jego ofiarom” - powiedział kardynał Hummes.

Kardynał Józef Ratzinger, zanim jeszcze został Papieżem, prosił Boga o przebaczenie podczas modlitwy przy stacjach Drogi Krzyżowej odprawianej w Wielki Piątek 2005 roku. Skandale seksualne duchowieństwa, określił wówczas

O

wyzwaniu zawartemu w liście „upominajcie niekarnych, pocieszajcie małodusznych, przygarniajcie słabych, a dla wszystkich bądźcie cierpliwi.

Uważajcie aby nikt nie odpłacał złem za złe, zawsze usiłujcie czynić sobie dobrze nawzajem i wobec wszystkich.

Zawsze się radujcie, nieustannie się módlcie. W każdym położeniu dziękujcie” (1 Tes 5:14-18).

Takie jest orędzie Papieża Benedykta dla Kościoła i świata: „szuka-

„brudem Kościoła”, widocznym szczególnie wśród tych którzy poprzez kapłaństwo powinni należeć całkowicie do Jezusa.”

Zasadnym jest więc by wnioskować, że inicjatywa adoracji eucharystycznej w zadośćuczynieniu za skandale seksualne wśród duchowieństwa była w zamyśle Benedykta, zanim jeszcze został Papieżem. Jednakże adoracja eucharystyczna nie jest jedynie po to by obmyć z grzechu duchownych.

Jest ona przeznaczona dla każdego w Kościele. Benedykt wzywa więc wszystkich Katolików by powrócili do praktyki adoracji eucharystycznej.

6 stycznia, w święto Objawienia Pańskiego, „Avvenire”, publikacja Konferencji Biskupów Włoskich, poświęciła pierwszą stronę gazety inicjatywie Kardynała Hummes’a. „Już czas, na Chrześcijaństwo adoracji” – pisze teolog PierAngelo Sequeri. „Nadszedł czas na Chrześcijaństwo, które wierzy w ciało naszego Pana i bez reszty ufa i oddaje się żarliwej mocy Syna, w życiu którego zawarła się cała historia niewinności. Kiedy duchowny, który jest oddany ciału Pana, nagannie traci szacunek dla ciała dzieci powierzonych jego dobrej wierze, zasadnym jest aby uznać to za postępowanie skandaliczne. Tak więc przyjmując na siebie odpowiedzialność za wyrządzoną szkodę, uznając własną słabość i ograniczenia, zwracamy się do Pana Boga o pomoc”. — Robert Moynihan

jcie co jest dobre dla was i wszystkich nawzajem”, taki też jest cel jego wizyty do Stanów Zjednoczonych, oraz wszelkich jego działań w prowadzeniu kościoła przez współczesne wzburzone fale.

Robert Moynihan jest dziennikarzem magazynu „Inside the Vatican” (www.insidethevatican.com) oraz autorem książki pt „Let God’s Light Shine Forth: The Spiritual Vision of Pope Benedict XVI” (Image Books/Doubleday, 2005) („Niech jaśnieje światło Boże: Duchowa wizja Ojca Świętego Benedykta XVI”)

w w w. ko f c .o r g ABOVE: CNS PHOTO FROM REUTERS

RYCERZE

W

East Anglia, England

AKCJI

• Tongduchon, South Korea •

• Baltimore Nuevo León, Mexico

Sprawozdania z działalności Rad, Zgromadzeń i Kół Giermków Kolumba

• • San Juan, Puerto Rico

Pomoc dla ofiar powodzi ada 2312 Nuestra Senora de Monterrey w Nuevo Leon w Meksyku pomogła ofiarom powodzi, po tym jak wystąpiła z brzegów rzeka Rio Grijalva. Rycerze przekazali ponad 500 kg ryżu i inne artykuły pierwszej potrzeby.

R

Apostolstwo ludzi morza elegat stanowy Maryland, Edgar D. Haynes, przekazał organizacji Apostolstwo Ludzi Morza (Apostelship of the Sea, AOS) 1.500 dolarów na umieszczenie tablic powitalnych w 24 językach. Apostolstwo Ludzi Morza posługuje katolickim pracownikom żeglugi, którzy nie mogą regularnie brać udziału we Mszy. Wielki Rycerz Joseph P. Buccheri z Rady 12048 Matki Boskiej Nieustającej Nadziei jest członkiem zarządu AOS i jego Rada często bierze udział w akcjach charytatywnych.

D

Wizyta arcybiskupa rcybiskup Edwin F. O’Brien, który swego czasu stał na czele Archidiecezji Sił Zbrojnych USA, spotkał się z członkami Rady 14233 św. Jerzego w East Anglia w Wielkiej Brytanii.

Arcybiskup zainaugurował inicjacje do Pierwszego Stopnia a następnie wziął udział w uroczystym śniadaniu. Rycerze stanowili eskortę podczas wizyty arcybiskupa w bazie Królewskich Sił Powietrznych w Mildenhall. Rada 14233 jest pierwszą placówką Rycerzy Kolumba w Wielkiej Brytanii. Przyjęła ona imię głównego patrona Anglii. Arcybiskup O’Brien zarządza obecnie archidiecezją w Baltimore.

A

Shalom House złonkowie organizacji Okrągłego Stołu (Yong San Round Table) w Tongduchon w Południowej Korei pomogli odnowić ośrodek (Shalom House) przeznaczony dla żołnierzy-chrześcijan.

Shalom House otworzył niedawno dodatkowe centrum pomocy dla pracowników migracyjnych z Seulu.

Rycerze dokonali niezbędnych napraw i pomalowali siedzibę centrum przed oddaniem jej do użytku. Yong San Round Table jest sponsorowana przez Radę 14223 biskupa Johna J. Kaisinga działającą w amerykańskiej bazie wojskowej niedaleko Osan.

C

Arcybiskup Timothy P. Broglio z Archidiecezji Amerykańskich Sił Zbrojnych podpisuje podanie o członkowstwo (formularz 100) w Zakonie Rycerzy Kolumba po odprawieniu Mszy w San Juan w Puerto Rico. We Mszy, podczas której uhonorowano pracowników służb szybkiego reagowania na wyspie, wzięło udział kilkaset osób. Arcybiskup Broglio, który uprzednio pełnił funkcję nuncjusza Republiki Dominikańskiej, został członkiem Rady 12027 św. Tomasza Apostoła w Las Piedras. Również na zdjęciu: Przedstawiciel Generalny Evaristo Gonzalez, Angel Soberal, Armando Biboni, Rycerz Czwartego Stopnia Jose “Tito” Rosa i Delegat Stanowy Angel Rodriguez.

Rycerze wspierają Kościół na całym świecie COLUMBIA/KWIECIEŃ 2008

DOKTRYNY ZAKONU, STOPIEŃ PO STOPNIU STOPIEŃ PIERWSZY: MIŁOSIERDZIE [Po prawej] Wielki Rycerz Bob Stone, członek Rady 7389 Księdza J.W. Joy w Colechester w stanie Vermont, wraz z żoną, wręczają Kathleen Lomedico stypendium w wysokości 1000 dolarów, przyznane przez RSVP, Refund Support Vocations Program. Lomedico jest nowicjuszką u sióstr Karmelitanek Najświętszego Serca Jezusa w Alhambra w Kalifornii. • Rada nr 1 w New Haven przyznała seminarzyście Jamesowi Onofrio stypendium w wysokości 500 dolarów.

STOPIEŃ DRUGI: JEDNOŚĆ [Po lewej] Warta honorowa złożona z członków Rady Papieża Jana Pawła I w Richmond, w kanadyjskiej prowincji British Columbia obserwuje arcybiskupa Vancouveru, Johna M. Millera, wychodzącego z kościoła Niepokalanego Poczęcia w Delta. Arcybiskup odprawił Mszę podczas obchodów dnia parafii. • Członkowie Rady Stanowej z Massachussetts razem z księżmi i seminarzystami z Seminarium Błogosławionego Jana XXIII w Weston wzięli udział w marszu w obronie życia zorganizowanym 22 stycznia w Waszyngtonie. Rada Stanowa wynajęła autokar dla uczestników marszu wśród których byli seminarzyści i grupy młodzieży z archidiecezji.

STOPIEŃ TRZECI: BRATERSTWO [Po prawej] Buły Delegat stanowy Leo Hanus przekazuje ks. Timowi Thompsonowi indywidualną tablicę rejestracyjną zakupioną w Ośrodku Ruchu Drogowego stanu Texas. Hanus jest pomysłodawcą projektu, w ramach którego Rada Stanowa otrzymuje pewną cześć zysków ze sprzedaży tablic. Pieniądze te przeznaczone są na pomoc dla chorych księży. Fundusze na nową tablicę rejestracyjną ks. Thompsona zebrała Rada 12553 św. Marka w Denton. • Nino Maconrey E. Supremo z Rady 9329 w Lindaville Subdivision na filipińskiej wyspie Luzon otrzymał święcenia kapłańskie.

Rada pomagała finansowo księdzu Supremo podczas jego studiów seminaryjnych.

STOPIEŃ CZWARTY: PATRIOTYZM [Polewej] Ksiądz Joseph Orlandi z Rady 13060 św. Michała Anioła w Patterson, New Jersey, zapala świece adwentowe w Kaplicy Nieustającej Wiary bazy lotniczej w Bagram w afgańskiej prowincji Parvan. Na życzenie jednostek stacjonujących w bazie Rada 10754 Ojca Pio w Great Falls w Wirginii rozpoczęła wysyłkę świec i kadzideł do wykorzystania podczas Mszy. Rada zebrała również fundusze na monstrację i naczynia z wodą święconą. • Rada 12473 św. Ludwika w Camden w stanie Arkansas wysłała do Archidiecezji Amerykańskich Sił Zbrojnych 190 różańców przeznaczonych dla żołnierzy służących na Bliskim Wschodzie. Do każdego różańca dołączono kartkę z modlitwą i specjalne pozdrowienia od członków Rady.

w w w. ko f c .o r g SECOND FROM TOP: DICK MAK/THE B.C. CATHOLIC

Foto-Finisz – Solidarni z Kościołem

G

A D

B

H E

I

C A

Członkowie Rady 6099 Świętej Rodziny w Chatttanooga w stanie Tennessee wyładowują aluminiowe puszki zebrane w ramach akcji pomocy dla seminarzystów. Rycerze zebrali ponad 700 kg puszek z których dochód wyniósł prawie 900 dolarów. Pieniądze te będą przeznaczone dla trzech seminarzystów otrzymujących od Rady miesięczne stypendium w wysokości 100 dolarów.

B

Jim Middleton pokazuje jak działają drzwi przystosowane dla osób niepełnosprawnych, zamontowane niedawno w kościele św. Anny.

Towarzyszą mu Maurice Marty, Terry Alaric i ks. Rex Velmonte, członkowie Rady 6474 msgr. Francisa L. Flynna w Osoyoos, British Columbia, która zebrała pieniądze na zakup drzwi.

C

Delegat Stanowy z Puerto Rico, Angel M. Rodriguez i biskup Ruben A. Gonzalez uczestniczą w dorocznym marszu na rzecz obrony życia, zorganizowanym przed budynkiem władz w San Juan. Biskupi, księża i Rycerze z Puerto Rico dołączyli do grupy około 2000 osób biorących udział we Mszy św. i wiecu by wyrazić poparcie dla ochrony życia.

F D

Michal Agius, Walter Friedl i Wielki Rycerz Greg MacDonald wstawiają nowe drzwi pomiędzy główną kuchnią parafialną i spiżarnią. Członkowie Rady 8919 ks.

Paula J.F. Wattsona w Windsor, Ontario, odnowili hall kościelny, zamontowali wentylator i wyremontowali spiżarnię.

E

Członkowie Rady 5737 ks. Lopeza w Pinellas Park na Florydzie pełnili wartę honorową podczas uroczystego odsłonięcia pomnika i oddania do użytku ogrodów z nowym wejściem w Kościele Najświętszego Serca Jezusa. Rada ks.

Lopeza wraz z jej żeńską filią ufundowały budowę pomnika, widocznego w tle.

Nowe wejście zostało poświęcone pamięci personelu straży pożarnej, policji i wojska.

F

Członkowie Rady 4981 Corpus Christi w Mobile w stanie Alabama pozują do zdjęcia z Matką Przełożoną klasztoru Sióstr Małych Służebniczek Biednych, którym pomogli w uporządkowaniu podwórza. Przekazali oni również siostrom 1000 dolarów na pomoc w prowadzeniu klasztoru.

G

Joseph Zucco i Chris Freselli prezentują nagrody wzorowego ministranta w obecności msgr. Williama Shultza i Josepha Zucco, członków Rady 2370 św. Jana w Stratford w stanie Connecticut. Chłopcy otrzymali nagrody po Mszy odprawionej w kościele Matki Bożej Łaskawej.

H

Członkowie Rady 7809 św.

Franciszka w Lake Elsinore w Kalifornii demonstrują nową kosiarkę do trawy, którą zakupili na potrzeby kościoła św.

Franciszka w Wildomar. Pieniądze na kosiarkę zebrano na różnych imprezach ks. charytatywnych.

I

Seminarzyści stoją przed biskupem pomocniczym Thomas J. Paprockim z Chicago (w środku pierwszego rzędu) po otrzymaniu datku w wysokości 30,000 od Zgromadzenia im. LaSalle w Chicago.

Fundusze zostaną użyte aby zapewnić $500 stypendia dla 60 seminarzystów, z których 46 studuje w seminarium Mundeleine przy uniwersytecie St. Mary of the Lake. Także w zdjęciu są Wierny Nawigator Walter J. Galiga Jr. (pierwszy rząd po lewej) i Ks. Rektor Dennis J. Kyle (pierwszy rząd drugi od lewej).

COLUMBIA/KWIECIEŃ 2008