Budując lepszy świat CARL A. ANDERSON, NAJWYŻSZY RYCERZ ZAKONU
Wspólnota w Eucharystii Nasze zasady miłosierdzia, jedności i braterstwa znajdują swe źródło i szczyt w Eucharystii
NA POCZĄTKU TEGO LATA w Quebec City w Kanadzie miało miejsce ogromne wydarzenie w życiu Kościoła. Był nim 49 Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny. Uczestnicy z całego świata przybyli tu by zamanifestować afirmację hasła kongresu: „Eucharystia - Boży Dar dla życia świata”. Przeżyliśmy wiele wzruszających momentów, ale ja osobiście byłem niezwykle dumny z licznego uczestnictwa Rycerzy z całej Kanady, których wydatna pomoc przyczyniła się do powodzenia kongresu. Uroczystego zamknięcia kongresu dokonał Legat Papieski, kard. Józef Tomko, honorowy przewodniczący Papieskiego Komitetu ds. Międzynarodowych Kongresów Eucharystycznych. Podczas mojego prywatnego spotkania z nim, Kardynał Tomko podziękował Rycerzom Kolumba za ich wkład pracy w Quebec City a także za pomoc w zorganizowaniu kongresów w Waszyngtonie w 2002 roku, i w Chicago w 2005 roku. Dla wielu najważniejszym punktem kongresu była homilia Papieża Benedykta XVI przesłana w przekazie satelitarnym z Watykanu. Ojciec święty przypomniał nam, że “przyjęcie Eucharystii i adoracja Najświętszego Sakramentu pozwala nam na pozostanie w komunii z Chrystusem, a poprzez Niego wraz z całą Trójcę Świętą, tak abyśmy mogli żyć w komunii z Kościołem”. Oprócz tego Ojciec Święty wezwał wszystkich do “odważnego
głoszenia Eucharystii i do zgłębienia jej wielkiej tajemnicy poprzez kontemplację Konstytucji o Liturgii świętej (Sacrosanctum Concilium) uchwalonej przez Sobór Watykański II. Wezwanie Papieża ma szczególne znaczenie dla nas Rycerzy. W Konstytucji o Liturgii świętej mowa jest o tym, że Chrystus powierzył Kościołowi “sakrament miłości, znak jedności i węzeł miłosierdzia” (Konstytucja o Liturgii świętej, 47). Czy istnieje coś ważniejsze dla organizacji katolickiej, która jest zbudowana na zasadach miłosierdzia, jedności i braterstwa? Najwyższy Kapelan Zakonu, biskup William E. Lori powiedział w czasie naszego kongresu w Chicago, że zasady te znajdują swe źródło i szczyt w Eucharystii. Oznacza to, że Rycerze Kolumba muszą stać się jeszcze spójniejszą społecznością eucharystyczną ,która „z każdym dniem doskonali się w zjednoczeniu z Bogiem i wzajemnie ze sobą” (Konstytucja o Liturgii świętej, 48). Możemy to uczynić zachęcając do częstszego uczestnictwa we Mszy świętej, oddając chwałę Bogu w obecności Najświętszego Sakramentu, szczególnie w czasie przeznaczonym na jego adorację. Możemy ożywić naszą tradycję korporacyjnych Komunii i uczynić celebrację Eucharystii ważniejszą częścią naszych stanowych spotkań, zwłaszcza podczas dorocznych konwencji stanowych.
Oczywiście we wszystkich naszych działaniach uznajemy liturgię za kult Kościoła sprawowany przez urząd kapłański ustanowiony przez Jezusa Chrystusa. Nasze oddanie Eucharystii powinno zbliżyć nas do duchownych i zachęcić do zwiększenia wysiłków na rzecz promowania powołań kapłańskich. W taki czy w inny sposób musimy odpowiedzieć na wezwanie Benedykta XVI, „by odważnie głosić tajemnicę Eucharystii”, powtarzając te oto słowa Konstytucji o Liturgii świętej: „Liturgia ziemska daje nam niejako przedsmak uczestnictwa w liturgii niebiańskiej, odprawianej w mieście świętym Jeruzalem, do którego pielgrzymujemy, gdzie siedzi po prawicy Bożej jako sługa świątyni i prawdziwego przybytku. W liturgii ziemskiej ze wszystkimi zastępami duchów niebieskich wyśpiewujemy Panu hymn chwały. W niej wspominamy ze czcią Świętych i spodziewamy się otrzymać jakąś cząstkę i wspólnotę z nimi. W niej oczekujemy Zbawiciela, Pana naszego Jezusa Chrystusa, aż się ukaże jako Ten, który jest życiem naszym, a my z Nim razem pojawimy się w chwale” (Konstytucja o Liturgii świętej, 8). Vivat Jesus!
COLUMBIA/SIERPIEŃ 2008